> Recente verwezenlijkingen. > Christel Paulus in El Carmen. > St.-Martinusschool goes Chile! > De reis van mama Maria. > In memoriam Jean Zomers

> In dit nummer… > Voorwoord > Zilveren Tía Edith! > Recente verwezenlijkingen > Christel Paulus in El Carmen > St.-Martinusschool goes Chile! > De reis van ‘mama Maria’ > Torta con Chile > In memoriam Jean Zomers > Activiteitenkalender > Hoe steunen? Victoria ~ nr 3 ~ juni 2008

2

> Voorwoord Beste vrienden Jullie hebben het derde nummer van ons tijdschriftje Victoria in handen. Onze vzw bestaat ondertussen twee jaar en komt nu op kruissnelheid: er is al heel wat werk verzet. We hebben in de eerste plaats gestreefd naar een meer coherent beleid. Er zijn procedures afgesproken om de projecten in El Carmen systematisch aan te pakken, prioriteiten zijn vastgelegd, we werken met een jaarplanning, … Op deze manier wordt onze werking transparanter en zeker efficiënter en is de bundeling van de krachten zeer positief gebleken. Op die manier hebben we er ook kunnen voor zorgen dat alle kinderen uit het tehuis steun krijgen, ongeacht het feit of ze al dan niet een peter of meter hebben. We hebben ons – op basis van onze inkomsten van de voorbije jaren – geëngageerd om daarvoor ook in de toekomst te zorgen. De steun voor een kind mag niet afhangen van het toeval of geluk dat het een peter of meter heeft. Het werk van de vzw wordt door zeer vele mensen gewaardeerd, getuige daarvan zijn de vele positieve reacties die we mogen krijgen. Ik wil dan ook nog eens een oproep doen aan alle mensen die willen meewerken aan ons project: de vzw staat open voor iedereen die zich achter ons doel wil scharen. Ondertussen zijn er in Chili – na het afhaken van de Congregatie van de Zusters van de H. Harten en van het bisdom van Chillán – de eerste stappen gezet om een eigen ‘fundación’ (een soort stichting, een juridische vorm te vergelijken met onze vzw) te vormen die zal instaan voor het bestuur van het kindertehuis. Dat geeft ons een gesprekspartner die

Victoria ~ nr 3 ~ juni 2008

3

gelijkwaardig is en zorgt ook voor meer juridische zekerheid. We zullen jullie verder op de hoogte houden van deze positieve evolutie. Ik hou eraan om de sterfdatum van Zuster Liza in herinnering te brengen: op 21 juli aanstaande zal het vijf jaar geleden zijn dat zij in Tongeren stierf. Wij hebben haar beloofd dat wij al het mogelijke zouden doen om haar werk verder te zetten. Met Edith en haar medewerkers in Chili en met jullie steun lukt ons dat. Veel leesgenot! Jozef De Lombaerde, voorzitter

Standbeeld van Zuster Lisa op de plaza van El Carmen


4

> Zilveren Tía Edith Reeds op 10-jarige leeftijd wist Edith Jans uit Vliermaal dat ze zich later wilde inzetten voor anderen, misschien zelfs naar het verre zuiden wilde gaan zoals zuster Lisa. Ze groeide op, studeerde verpleegkunde en trok dan op 24-jarige leeftijd daadwerkelijk ook naar Chili. Intussen zet zij zich als lekenhelpster reeds 25 jaar in voor de mensen van El Carmen en het kindertehuis. Naast zorgzame verpleegster, enthousiaste muzikante en begeleidster maakt zij sinds het overlijden van de madre ook deel uit van het dagelijkse bestuur van de hogar. Op 5 april 2008 werd zij dan ook verdiend in de bloemetjes gezet voor haar 25 jaar trouwe dienst. Bovendien mocht zij op 5 mei eveneens haar 50e verjaardag vieren tussen haar Chileense familie. Vanuit België wensen wij haar van harte proficiat!


5

> Recente verwezenlijkingen Eén jaar na onze allereerste uitgave van Victoria hebben het directieteam in Chili en ons bestuur de koppen (lees: de computers) weer bij mekaar gestoken. Op die manier staan ze ons toe jullie weer een beknopt overzicht te bieden van de verwezenlijkingen die gerealiseerd zijn dankzij jullie onmisbare steun. In 2007 werd er door de vzw € 58.930 overgemaakt op de rekening van het kindertehuis in Chili. Dit geld werd verzameld door jullie bijdragen, giften, het aanspreken van reserves en diverse activiteiten. Een niet uit het oog te verliezen factor is evenwel de wisselkoers, waardoor gebudgetteerde uitgaven lichte variaties kunnen vertonen. Het integrale ‘jaarverslag 2007’ kunnen jullie opvragen bij [email protected] of via een telefoontje naar onze ondervoorzitter op het nummer 056/221943. Een greep uit het dossier ‘gerealiseerde projecten 2007’: • In de eerste plaats werd er in de basis- en schoolbehoeften voorzien van kinderen en jongeren, zowel van diegenen die onder het systeem ‘campo’ als onder ‘sename’ vallen, als diverse jongeren in de directe omgeving van het tehuis; • Er werd geld gespendeerd aan opleiding, 60 stoelen voor de polyvalente zaal, poortjes, deuren voor de douches en diverse materialen waaronder kabels en micro’s voor de muziekinstallatie… ; • De badkamer van het huis ‘Padre Damian’ te Chillán werd volledig vernieuwd; • Het dak van huis ‘Alborada’ werd gedeeltelijk vernieuwd; • Waar aanvankelijk gedacht werd aan nieuwe aanwervingen van personeel, werd geopteerd om het huidige personeel van de ‘campo’ te ondersteunen door ‘vervangingen, lonen en eindejaarsgeschenken’;


6

•

•

•

•

Het budget ‘kleine kas’ werd aangesproken om diverse uitgaven te vergoeden: communicatie, gezondheid, kerstgeschenken, onderhoud en herstellingen; Er werd een kleinere auto aangekocht ter vervanging van een oude wagen. De 4x4 die het kindertehuis in bezit heeft, zal nu enkel nog gebruikt worden voor de tochten in de campo. Een aantal werkzaamheden liep wat vertraging op maar is intussen gerealiseerd zoals het aanleggen van de vloer op de patio tussen Juanita Celis en Hmn. Juan. De overdekking op diezelfde patio is in ontwikkeling. De buitenschilderwerken van het tehuis zijn bezig en reeds voor de helft gerealiseerd .

Ook het bezoek van Eddy en Viviane Paulus ging niet onopgemerkt voorbij. Naast het inzamelen van een aanzienlijk bedrag om de werken uit te voeren, staken ze ook zelf de handen uit de mouwen en lieten ze hun dochter Kristel in het volste vertrouwen nog wat langer van Chili en het tehuis proeven (zie verslag). Volgende werken waren zonder hun harde inzet en inspanningen niet mogelijk geweest: • De bekleding van het huis Hermano Juan, San Francisco én P. Hurtado; • Het plaatsen van een nieuwe vloer in de huizen Juanita Celis en Hermano Juan. Clara besluit haar relaas met: “Ik stuur jullie een grote abrazo en al onze genegenheid en dankbaarheid zoals altijd. Zonder jullie zou dit alles niet mogelijk zijn en zouden de mensen die ons hier bezoeken ook niet zo vol lof zijn.. Zo is ieder van u en uw genegenheid hier ‘aanwezig’ in elk project dat we samen ondernemen. Een zusterlijke abrazo” Clara Sepulveda Ferrada


7

> Kristel Paulus in El Carmen Hogar Nuestra Señora de la Paz, het magische plekje Op 21 oktober 2007 was het zover. De datum die ik al maanden lang aankondigde aan mijn vrienden en familie. Als pas afgestudeerde in de richting journalistiek stond de wereld voor me open. Met verhalen en anekdotes van mijn ouders (Eddy Paulus en Viviane Massaer) over het tehuis in El Carmen zei ik voor een goede 5 maanden vaarwel tegen mijn landje, mijn vrienden en familie. Na een zeer lange vlucht was ik moe maar blij dat ik voor de eerste keer in mijn leven Chili kon en mocht ontdekken. Maar niet alleen het land bezoeken was mijn drijfveer. Het zoveel besproken tehuis van Madre Victoria stond bovenaan mijn lijstje. Ik herinner mij nog zeer goed de aankomst in het tehuis. Ik zag de kinderen spelen en ze liepen onmiddellijk naar de auto toe. Een overweldigende hoeveelheid aan knuffels en kussen passeerde aan de lopende band. Eerste indruk: te overweldigend voor woorden. De hartelijke verwelkoming van de kinderen zorgde ervoor dat ik mij al een beetje thuis voelde. El Carmen, het kleine en arme dorpje dat zoń 6 uur rijden is van de hoofdstad Santiago. Ik kreeg toch een grote cultuurschok toen we voor de eerste keer El Carmen verkenden. De straten, de huizen, de honden,… het leek mij allemaal zo triest en onverzorgd. Ik voelde me bekeken op straat


8

en ik voelde me onveilig. Maar na 5 maanden moet ik toch bekennen: ik heb de bevolking op een andere manier leren kennen, en ik heb geweldig lieve en sympathieke mensen ontmoet. Wat een absolute uitdaging voor mij was, was het starten met mijn dansgroep. Zelf volg ik al van kleins af aan dansschool dus het was normaal dat ik tijdens de zomervakantie de kinderen eens kennis ging laten maken met de soort dansen die voor mij vanzelfsprekend zijn; maar voor hen niet echt alledaagse bewegingen zijn. Zo leerde ik de kinderen op een andere manier kennen en er begon nog een betere en hechtere band te ontstaan. Op het einde van de zomer beloonde ik hen dan met een grote show waarbij ze hun nieuwe danspasjes voor het hele tehuis mochten tonen. Bij sommigen was het naar links springen al wat moeilijker en ingewikkelder dan voor anderen. Maar ze hadden elk plezier in het dansen en dat was het belangrijkste voor mij. Ook de personeelsleden van het tehuis lieten zich niet kennen en schreven zich in voor lessen Aerobica. Drie avonden in de week stonden ze paraat in hun gymnastiekoutfitje om samen met mij er stevig tegen aan te springen. Buiten deze activiteiten heb ik ook nog geprobeerd de alleroudste meisjes Nederlands aan te leren. Tot mijn grote verbazing viel dit nog vlot mee, uiteraard buiten de lachbuien en de rare zinconstructies gerekend. Ook ben ik samen met een meisje van het tehuis naar school geweest om samen met de leerkracht Engels enkele lessen te volgen en te geven. Ook Edith heeft me bezig kunnen houden. In de periode van Kerstmis en Nieuwjaar wordt Edith vaak overstelpt met leuke brieven en kaartjes van de peetouders. Ik was dan ook blij en gemotiveerd om haar te helpen met het vertalen van


9

deze brieven. En uiteraard kwam dit alleen maar ten goede van mijn Spaans. Ieder kind in het tehuis is uniek. Ze zijn aanhankelijk en hebben veel aandacht nodig. En dat merk je ook heel snel. Ik heb het dan ook zeer moeilijk gehad met hun achtergrond. Als ik hoorde wat deze kinderen meegemaakt hebben in hun leven of hoe hun ouders met hen omgaan, besefte ik maar al te best hoe goed ik het wel heb bij mijn familie. Ik herinner me nog zeer goed dat Dayana, een meisje van het tehuis, me vertelde dat zij geen mama nodig had. Zij kon perfect overleven zonder haar eigen moeder. Wat zij juist heeft meegemaakt maakt niet echt uit, maar zoń sterke zin horen uit een nog steeds onschuldig kindermondje, bracht een grote impact bij mij teweeg. Er zijn echte vriendschappen ontstaan. Ondanks de grote verschillen in taal, cultuur, jeugd en opvoeding, voelde ik me thuis en veilig in het tehuis. Ik wou ze vaak iets meer laten zien dan het tehuis. Ik vond het dan ook leuk om iemand mee te nemen naar Chillán en hen te trakteren op een cinema of een chinees etentje. Wat ik nooit zal vergeten is mijn laatste week van mijn verblijf in het tehuis, toen de oma van Lorenza (5 jaar) aan de ingang van het tehuis stond en ze mij persoonlijk wou spreken. Ze droeg een grote en zware doos speciaal voor mij. Éen cadeautje om mee te nemen naar België´. Ik denk dat ze niet echt besefte dat er in het vliegtuig niet zomaar dingen kunnen geladen worden zoals hier in de bussen van Chili. De doos was gevuld met tomaten, druiven, aji, perziken,…Ze zal nooit weten dat ik dit niet heb kunnen meenemen naar huis, maar haar gezicht toen ik ze voor de tiende keer bedankte was duizend keer meer waard voor mij. Met pijn in het hart nam ik eind maart afscheid van het tehuis. Maar het was geen vaarwel. Hoe moeilijk het ook was voor mij, ze hebben mij toch op de bus doen kunnen opstappen richting Santiago. De tranen en de emoties van de kinderen, de tías en Edith spraken voor zich. Ik zal zeker gemist worden, maar zij dubbel zoveel door mij! Kristel Paulus


10

> De St.-Martinusschool goes Chile! Tijdens de maanden februari en maart werden de kinderen van de SintMartinusschool te Hasselt, op initiatief van hun juf Inge Kubben, helemaal ondergedompeld in de Zuid-Amerikaanse sfeer van Chili en in het bijzonder van het kindertehuis in El Carmen. Al vlug kreeg de inkomhal een Chileense ‘opknapbeurt’: er werden allerlei voorwerpen die naar Chili verwijzen (een poncho, wijn, …) uitgestald in de schaduw van een grote Chileense landkaart. In de klassen werd er meer en meer over Chili gesproken en ook de typische muziek ontbrak niet. Op maandag 11 februari kregen de kinderen bezoek van enkele mensen die Chili op één of andere manier wel van heel dichtbij kenden…Na een gezamenlijke inleiding, waarin de gasten en het programma werden voorgesteld, werden de kinderen in drie groepen verdeeld. Tijdens drie verschillende workshops konden de kinderen via een doorschuifsysteem kennis maken met Chili, en meer specifiek met de kinderen van de Hogar. In een eerste workshop leerden 2 jongedames; één uit Chili (Santiago) en één uit Spanje de kinderen een Spaans liedje aan. Begeleid door instrumenten en getooid met zelfgemaakte Mapuche-kentekens kregen de dames een enthousiaste bende aan het zingen, in het Spaans! Tijdens de tweede workshop schetste Riet Van Cleuvenbergen aan de hand van een powerpointpresentatie een beeld van Chili, El Carmen en het dagelijkse leven van een kind in het tehuis. De kinderen waren erg geboeid en wilden meer zien en weten.


11

In de derde workshop ten slotte werden briefjes geschreven en tekeningen gemaakt voor de kinderen van de Hogar. De kinderen kregen ook de kans om vragen te stellen over het leven in Chili en in het kindertehuis. De juf kreeg ondersteuning van een speciale gaste: Jeanne, de mama van Edith Jans uit Vliermaal, die al 25 jaar lekenhelpster is in het tehuis.

Na afloop was iedereen erg enthousiast over het geslaagde opzet. De kinderen waren erg geboeid en de interesse en betrokkenheid naar het kindertehuis in Chili is sterk gestegen in de St.-Martinusschool. Bovendien willen leerkrachten en leerlingen hun krachten bundelen om hun eigen steentje bij te dragen. Tijdens de daaropvolgende weken werden de handen in mekaar geslagen en werden er tal van activiteiten georganiseerd die de interesse moesten wekken en liefst ook nog centjes in het laatje brengen: er werden T-shirts, Chileense wijn en zelfgemaakte dromenvangers verkocht en overal rook


12

het naar zelfgebakken empañadas. De kinderen maakten zelf promotie voor hun artikelen dus werd er druk geknutseld aan kleerhangers met miniT-shirts, wijnglaasjes, wereldpoppetjes van draad en zelfgemaakte regenstokken! Voor de echte boekenwurmen werd er een taalspel en een kruiswoordraadsel ontwikkeld, kortom de inzet was enorm! Juf Inge Kubben, die het project van begin tot einde organiseerde en bezielde was dan ook enorm trots op de grote en kleine mensen van haar school die Chili heel wat beter leerden kennen en samen € 750 inzamelden voor het kindertehuis!

Op vrijdag 7 maart mocht Sissi een bezoekje brengen aan de school, zien hoe die omgetoverd was in een Chileense sfeer en de kinderen en juffen prijzen voor hun harde inspanningen. Ook mocht ze de cheque in ontvangst nemen waarvan de centjes helemaal naar Chili worden gestuurd. De dochter van Inge en haar man Jo, Michèle Keunen, zal in augustus zelf naar Chili vertrekken om een handje toe te steken in het kindertehuis. We wensen haar een boeiende reis!


13

> De reis van ‘mama Maria’ “De liefde hoeft geen taal” In gesprek met ‘mama’ Maria Daniëls over haar recente bezoek aan Chili. 12 April 2008. Bij het binnentreden van de woning van weduwe Maria Daniëls uit Tongeren valt me onmiddellijk haar grote liefde voor het geloof en de band met Chili op. Het hele huis is versierd met foto’s van haar geliefde priesterzonen, Juan Carlos en Alejandro uit Chili en priester Christian uit Congo. Op de tafel prijken tal van kostbare aandenkens en geschenken uit Chili, het land dat ze zopas een tweetal weken voor de derde keer mocht bezoeken. Groot was haar vreugde toen ze twee lotgenoten trof die haar, op 80-jarige leeftijd, wilden vergezellen op deze vermoeiende reis naar haar ‘zonen’. Maria leerde haar Chileense ‘priesterjongens’ kennen via de hogar van Zuster Lisa, die steun vroegen om hun studies te bekostigen. Na jaren van correspondentie en telefoons (waarbij niemand de taal sprak!) was het Maria’s grote droom haar jongens nog een keer van dichtbij te zien. Ze beschrijft haar reis in superlatieven van “buitengewoon”, tussen haar verhaal door wordt ze geregeld overspoeld door emoties van geluk. Doorheen haar ganse reisverhaal “over de grote oceaan” mocht ze rekenen op een buitengewone ontvangst, te beginnen op de luchthaven, in het busstation, in de hogar en tijdens haar verblijf bij het


14

gezin van Patricio en Nelly, beiden werkzaam in het tehuis, en hun vijf kinderen, waaronder 2 seminaristen: José Luis en Eduardo. Haar reisroute voerde haar dan naar de familie van Padre Juan Carlos, alwaar ze tot haar grote vreugde een door hem voorgedragen mis kon bijwonen. Tijdens haar verblijf bij padre Alejandro, werd haar 81e verjaardag uitgebreid gevierd, met een echte taart en typisch Chileense cadeaus van haar grote familie aldaar. Samen met haar priesterzoon Alejandro bezocht ze één van zijn armste parochies op het platteland in Pemuco, een erg aangrijpende ervaring. Alejandro vindt hier zijn geluk in het gebed met deze behoeftige mensen waarbij vooral de jongeren zijn aandacht trekken. Ook in het kindertehuis gingen haar bezoek en verjaardag niet onopgemerkt voorbij…wederom een bron van geluk, zoals er tijdens deze reis al zovele haar mochten ten beurt vallen. Een gelukkige en ontroerde ‘mama Maria’ besluit haar verhaal dan ook met een grote dankbaarheid t.o.v Onze Lieve Heer en al die buitengewone mensen die haar wensen en gebeden meer dan verhoord hebben.


15

> Torta con Chile Op zondagnamiddag 20 april 2008 was het zover. Op deze mooie lentenamiddag organiseerden we in Beigem onze eerste fotoprojectie. Hier kon je komen kijken naar wat we zoal verwezenlijkt hebben in het kindertehuis. Tezelfdertijd kon je genieten van een stukje taart met koffie, een lekker glaasje wijn uit het wijnkasteel van Genoelselderen of een lekkere Grimbergen. Tot onze grote verbazing, mochten we ongeveer 300 sympathisanten, uit alle hoeken van ons kleine landje, verwelkomen. Iedereen was heel optimistisch over de werken die we ginder realiseerden voor de kinderen en ze moedigden ons aan om hier zeker mee door te gaan. Dit succes geeft ons alvast de kracht om dit ook daadwerkelijk te doen. Dit alles was wel niet mogelijk geweest zonder de medewerking van de parochie, KVLV en LG uit Beigem en enkele sponsors. Via deze weg willen wij dan ook iedereen bedanken voor hun vertrouwen in onze projecten . Hopelijk tot een volgende keer! Eddy & Viviane


16

> In memoriam: Jean Zomers Een vriend heeft voor altijd afscheid genomen: op Valentijnsdag stierf Jean Zomers. Wij bieden via deze weg onze oprechte deelneming aan aan zijn echtgenote Josée Mottart en zijn kinderen Guy en Hermine. Jean was een lieve, rustige man met een grote belangstelling voor de mens, zeker voor de mens die zijn hulp nodig had. Voor deze groep zette hij zich daadwerkelijk in en was niets hem te veel. Hij heeft het project van zijn schoonzuster Zuster Liza altijd en overal gesteund: van bij haar vertrek in 1954 heeft hij al het mogelijke gedaan om haar projecten met raad en daad te ondersteunen. Vele mensen heeft hij aangezet om haar werk te helpen financieren. Vele duizenden dollars zijn zo via zijn toedoen naar het kindertehuis in El Carmen afgevloeid. Jean deed dit alles met de hem zo typerende stiptheid, maar ook in de grootste bescheidenheid: liefst van al werkte hij mee op de achtergrond. Hij was één van de bezielers achter de idee om een vzw op te richten om op die manier de steun voor het levenswerk van Zuster Liza veilig te stellen. Hij heeft in de twee jaar dat de vzw nu bestaat steeds op een constructieve wijze meegewerkt. Het is mede dankzij hem dat we nu een fijne ploeg vormen. Voor alles wat hij in zijn mooie leven gepresteerd heeft is er slechts één woord: “dankjewel”. Jean, we zullen je nooit vergeten! Victoria ~ nr 3 ~ juni 2008

17

> Activiteitenkalender Concert ‘De Basalten’ Grimbergen 17 oktober 2008 [email protected]

Chilidag & Sinterklaasfeest KWB – Nerem 16 november 2008 [email protected]

Spaghettifeest en missietentoonstelling Vliermaal 22 en 23 november 2008 [email protected]

Organiseert u zelf een activiteit t.v.v. het kindertehuis en wilt u graag een vermelding in Victoria? Victoria Laat het ons weten! [email protected]

Wenst u enkel een elektronische versie van Victoria te ontvangen? Meldt u dit gerust. Op die manier kunnen we zowel de drukkosten als het milieu sparen! [email protected]


18

> Hoe steunen? Sinds begin 2006 bestaat de vzw “Hogar Hermana Elisa El Carmen” met het doel de veelvuldige steunende groepen en personen te coördineren. Er zijn 3 werkwijzen om dit werk te steunen: 1. Peterschap over een huisje. - één van de 10 huisjes wordt u toegewezen en u ontvangt daarvan een bevestiging. - tweemaal per jaar (rond Pasen en rond Kerstmis) ontvangt u een boodschapje van de kinderen in dit tehuis. - in november wordt u uitgenodigd om een bijdrage van minimum 100 euro te betalen. - uw bijdrage wordt gebruikt voor kinderen die minder individuele mogelijkheden hebben en voor gemeenschappelijke benodigdheden. 2. Individueel peterschap van een kind. - er wordt u een kind toegewezen en u ontvangt daarvan een bevestiging. - tweemaal per jaar (rond Pasen en rond Kerstmis) ontvangt u een boodschapje van dat kind. - in november wordt u uitgenodigd om een bijdrage van minimum 100 euro te betalen. - Uw bijdrage wordt zoveel mogelijk voor de specifieke behoeften van dat kind gebruikt. - Vermits de verblijfsduur van kinderen onder jeugdbescherming op vraag van Sename zo kort mogelijk wordt gehouden, bevelen we omwille van de continuïteit eerder het peterschap over een huisje aan.


19

3. Peterschap van het tehuis . - in november wordt u uitgenodigd om een bijdrage te betalen. - Uw bijdrage wordt gebruikt waar nodig in het tehuis. Indien u geen peterschap wenst op u te nemen, maar toch op de hoogte wenst te blijven van onze activiteiten en het tijdschriftje ontvangen, kan dat voor 10 euro per jaar. Andere giften blijven natuurlijk ook nog steeds welkom. Hoe betalen? De vzw heeft (nog) niet de mogelijkheid fiscale attesten af te leveren, maar als u ons uw fiscaal voordeel wilt schenken kan u betalen via de Salvatoriaanse Hulpactie, die naar ons doorstort en u een fiscaal attest bezorgt als u minstens 30 euro per jaar stort. U vindt eventueel hulp daarover op http://users.telenet.be/elcarmen Om uw fiscaal voordeel te schenken kunt u storten op rekening (minstens 120 euro): 453-1018351-38 Salvatoriaanse Hulpactie ‘t Lo 47 3930 HAMONT-ACHEL Mededeling: gebruik alleen de gestructureerde code +++003/0558/00090+++ . (IBAN: BE24 4531 0183 5138; BIC KBC: KREDBEBB) Zonder fiscale aftrek kan u ook overschrijven op rekening: 068-2455849-30 VZW HOGAR HERMANA ELISA EL CARMEN Langveldstraat 84 3570 Alken (IBAN: BE15 0682 4558 4930; BIC DEXIA: GKCCBEBB)


20

Met dank aan


21


22

> Recente verwezenlijkingen. > Christel Paulus in El Carmen. > St.-Martinusschool goes Chile! > De reis van mama Maria. > In memoriam Jean Zomers

Recommend Documents