- «Investeer in onderwijs, en jongeren krijgen automatisch meer zelfrespect!»

INHOUD - Een woordje van de ( nieuwe ) voorzitter - « Investeer in onderwijs, en jongeren krijgen automatisch meer zelfrespect! » - Als je thuis straat is : straatkinderen - Children Family Centrum Ecuador - Welkomstwoord Algemene Vergadering 2012 - Adressen - Uitnodiging fototentoonstelling

COLOFON Contact Robert Tas Diestseweg 95 – 2440 Geel 014 / 72 00 28 – [email protected] Redactie Mark Bolsens, Stefaan De Bondt, Robert Tas, Christian Vandeplas, Xavier Votron Cover Katrijn De Vleeshouwer

1

Een woordje van de ( nieuwe ) voorzitter Beste vrienden en weldoeners, Na de Algemene vergadering van 24 april jl, heeft Rob Tas, na een termijn van 6 jaar, zijn functie als voorzitter ter beschikking gesteld. De Raad van Bestuur heeft mij gevraagd het voorzitterschap van A.M.I.E. op mij te willen nemen. Ondanks een druk beroepsleven in Brussel en Parijs, heb ik dit voorzitterschap aanvaard en wel omwille van mijn grote waardering voor onze VZW en voor alle vrijwilligers die zich belangloos inzetten. Ik wil graag beginnen met alle mensen te bedanken die in België en in het buitenland al hun energie inzetten en tijd vrijmaken om straatarme kinderen in Derde Wereldlanden te steunen. Een woord van oprechte dank aan ThérèseMarie en Jean Flipot en ook aan Marijke en Rob Tas die het voorzitterschap – wij mogen het zeggen – in koppel hebben waargenomen. Hoeveel tijd hebben zij niet iedere dag vrij gemaakt om A.M.I.E. meer dan 30 jaar te sturen? Zij blijven trouwens de verantwoordelijkheid van een comité op zich nemen. Ik wil ook onderlijnen dat een voorzitter niets betekent wanneer hij niet kan rekenen op de steun van de leden van de Raad van Bestuur en van de comitéverantwoordelijken. Ik weet dat ik op die steun kan rekenen! Gedurende dit voorzitterschap, stel ik mij drie doelen : Vooreerst wil ik de banden tussen de comitéverantwoordelijken en de Raad van Bestuur versterken. Ik zal persoonlijk een bezoek brengen aan elke verantwoordelijke om te luisteren naar zijn/haar zorgen, om vragen te beantwoorden, om initiatieven aan te moedigen en dat alles in respect voor elk van hen, van zijn/haar geschiedenis en cultuur. Tevens wens ik A.M.I.E. nog meer onder de aandacht te brengen van het brede publiek. Het is essentieel dat onze werking verder doorgaat om nog meer kinderen in de wereld te kunnen helpen. De nood aan opvoeding, medische verzorging, aan persoonlijke ontwikkeling is immens. Het aantal peterschappen verhogen zou ons zeer gelukkig maken wetende dat elk kind dat door A.M.I.E. bij de hand genomen wordt een betere toekomst kan verwachten; dezelfde toekomst die wij onze eigen kinderen toewensen. Met het onder de aandacht brengen van A.M.I.E. ben ik reeds begonnen : ik laat A.M.I.E. kennen aan iedereen in het bedrijf waarin ik werk. Daarover kunt U een artikel kunnen lezen in dit krantje. Maar ik denk ook aan een grondige renovatie van 2

onze Internet website. Tegen het eind van dit jaar wens ik dat A.M.I.E. over een gerenoveerd, aantrekkelijk, up to date communicatiemiddel beschikt. Daarvoor heb ik hulp nodig. Aarzel niet Uw diensten aan te bieden. Tenslotte wil ik samenwerken op internationaal niveau. Ik heb reeds contact opgenomen met de voorzitter van A.M.I.E.-Canada en ik weet dat een A.M.I.E.Frankrijk in Bordeaux van start gaat. Ik ben ervan overtuigd dat een samenwerking tussen deze 3 A.M.I.E.’s ons veel sterker maakt, misschien toelaat samen projecten te realiseren, maar in ieder geval ons wederzijds zal helpen met het oog op het welzijn van de kinderen die we proberen te helpen. We staan aan de vooravond van de zomervakantie die – ik wens het u toe – zonnig en stralend mag zijn, maar ook verrijkend op menselijk vlak wanneer u uw buren ontmoet, landgenoten in het buitenland of gastheren die u op uw verblijf zullen verwelkomen. Als U de gelegenheid hebt om één van die sterke momenten te vertellen – vooral als het over achtergestelde kinderen gaat – zouden wij Uw getuigenis willen publiceren in Ons Krantje. Veel leesgenot. Zeg ons wat U ervan denkt.. en een uitstekende vakantie toegewenst! Xavier Votron ( [email protected])

Zuster Adelaide uit de Filipijnen:

3

« Investeer in onderwijs, en jongeren krijgen automatisch meer zelfrespect! » “Beste Elisabeth, Nav Kerstmis, wil ik je het allerbeste toewensen voor een gezegend nieuw jaar. Mag 2012 U vreugde, vrede en liefde brengen. Ook een goede gezondheid voor U en Uw familie. Ik doe het goed hier. Na een sabatjaar, ben ik nu toegewezen aan de Kiburiao-parochie in Bukidon. Ik help de gemeenschap hier en probeer de vrouwen te organiseren en bekijk wat ik concreet kan doen. Veel van deze vrouwen hebben geen mogelijkheid om hun kinderen naar school te sturen. Ik bekijk wat ik kan doen om de situatie te verbeteren” Dit was de boodschap die onze comitéverantwoordelijke Elisabeth eind vorig jaar ontving, van de Filipijnse zuster Adelaide, die jarenlang één van onze contactpersonen was in Peru en sinds een tweetal jaren was teruggekeerd naar de Filipijnen. AMIE had steeds zeer goede banden met de zuster, en we wilden graag terug samenwerken met deze eenvoudige zuster. Daarom namen we contact op en regelden een afspraak … We zouden snel even binnenwippen wanneer we nog eens in de Filipijnen waren … Uiteindelijk is het een heel avontuur geworden. Lang verblijven in Mildanao, de streek waar de zuster werkt, wordt immers nog steeds afgeraden om veiligheidsredenen. OK, Davao ligt in het noorden en de meeste problemen situeren zich in het zuiden, maar toch … We zouden dus voor 1 dag het project van de zuster komen bekijken. We vertrokken ’s morgens reeds om 6u met het vliegtuig om 2 uur later op de luchthaven van Davao te landen. Eventjes zoeken hoe we buiten geraakten, en daar stond de zuster ons reeds op te wachten. Ze had een privé busje geregeld – er moesten immers nog 4 andere zusters mee – en daardoor zouden we 4 uur later reeds terplaatse zijn (anders doe je er 8 uur over …) Er loopt één grote weg van Davao naar Bukidnon, zo’n 200 kilometer verder … Eens Davao uit kom je in een prachtige bosrijke streek … Unieke groengezichten … Rond 12 uur stopten we even in het enige baanrestaurantje dat we tegenkwamen om een hapje te eten (en vooral te drinken, want het was verschrikkelijk warm). Toen we uitstapten kwamen onmiddellijk een tiental kinderen op ons af om armbandjes van gedroogde cocosnotendraden, te verkopen … “10 Pesos each sir” … was de jonge verkopers goed aangeleerd! 4

Daarna nog 2 uur rijden en dan kwamen we aan in een godverlaten plaats … Hier leven een 500-tal, hoofdzakelijk nog etnische, families. Veel is hier niet te beleven. Naast een kerk en een lagere school zijn er weinig gebouwen te bespeuren. “De jongeren hebben hier niks rond zich. Het enige wat de meisjes moeten doen is een man zoeken en trouwen … Nochtans zijn heel wat jongeren talentvol, en zouden ze hogere studies aankunnen. Maar helaas, hier is geen middelbare school, en geld om naar een stadje in de buurt te trekken ontbreekt”, vertelt de zuster. We wandelen naar het huis van de zuster … Maar eerst wijst ze me op de waterput van het dorp in een ravijntje. Hier moeten de mensen hun drinkbaar water komen halen, met kruiken. Men zou er toch iets aan moeten doen zodat men dat bovengepompt krijgen hé … We komen aan in het huisje van de zuster. Eenvoud troef. “Hier verblijf ik samen met nog een andere zuster. In ons huisje hebben we ook twee kamers waar telkens 4 meisjes kunnen verblijven, die we een scholing geven. Graag zou ik ze ook een studiebeurs geven om ze verder te laten studeren in de stad, in de hoop dat er enkele als leerkracht terugkomen naar dit dorp. Ook een paar jongens wil ik laten vormen in meer technische richtingen.Weet je dat in heel dit dorp slechts 1 iemand is die een beetje kent van elektriciteit”, voegt de zuster eraan toe. Ik beloof te bekijken of we in het kader van de beroepspeterschappen kunnen helpen met haar wensen. “Verder wens ik ook nog een kiosk te bouwen in onze tuin. De lagere school is vlak naast ons huis, maar de kinderen krijgen slechts enkele uren per dag les. Daarna dolen ze hier in het bos rond, en ik zou graag een plaats maken waar we ze kunnen opvangen, hen iets bijleren, we samen kunnen zingen, dansen, kortom: gezonde vrijetijdsbesteding.” Dankzij een project van de Koning Boudewijnstichting kan AMIE haar alvast de steun geven die ze nodig heeft om dit plan verder te zetten. Na een uurtje wandelen stappen we terug het busje in, richting luchthaven. We nemen dezelfde weg die her en der onderbroken is voor wegenwerken. Gelukkig is het een zonnige dag, en kunnen we dan via landwegen verder. We hebben ook al enkele malen de militaire check-points opgemerkt. Het doet denken aan de douaneposten van vroeger, maar in de bermen liggen telkens een 20-tal soldaten met geweer rond te kijken. Op één van deze posten wordt ons gevraagd uit te stappen. Volledige controle van het busje … Een raar gevoel wanneer je moet uitstappen en 2 militairen met geweer-zwaar-geschut gericht zijn op 4 Filipijnse zusters, een chauffeur en een Europeaan … Alles is blijkbaar in orde, en we mogen door … Intussen zijn er onweders losgebarsten … Gelukkig zijn we de wegenwerken voorbij, anders hadden we daar nooit verder geraakt … Rond 19u komen we terug aan op 5

het vliegveld. “Mission Completed, on time!”, grapt zuster Adelaïde. “Maar je moet zeker nog eens langs komen, voor een langere periode dan!” We nemen afscheid en checken in … krijgen dan te horen dat onze vlucht met 6 uur verlaat is … ’s Morgens om 2 uur komen we aan in Manila … Bijna 24 uur reizen, maar ’t was avontuurlijk. Wil je de zuster helpen via een beroepspeterschap, neem dan contact op met Elisabeth Carton (franstalig) of Mark Bolsens (nederlandstalig).

UITZONDERLIJKE GIFTEN EN (DUO-)LEGATEN Misschien sta je wel stil wat er met je bezittingen zou gebeuren mocht je plotseling overlijden. In normale omstandigheden gaat alles naar erfgenamen en/of de staat. Maar waarom je bezittingen niet geheel of gedeeltelijk aan kansarme kinderen schenken bij wijze van legaat? Ook uitzonderlijke giften zijn bijzonder welkom. Beide zullen ons in staat stellen onze petekinderen nog beter te steunen via het financieren van peterschappen en projecten. Indien je hierover in alle discretie wil spreken, contacteer dan onze financieel verantwoordelijke Stefaan De Bondt (zie: contactadressen). Rekening van A.M.I.E.: BE56 0003-2569-6088 (BIC: BPOTBEB

Als je thuis de straat is: straatkinderen

6

Wie zijn ze?

Regeringen van landen in ontwikkeling hebben er belang bij het aantal straatkinderen te minimaliseren; dan ziet het probleem er kleiner uit. Sommige organisaties spreken over honderd miljoen kinderen tussen de zes en elf jaar die nooit naar school gaan.

Straatkinderen zijn kinderen die op en van de straat leven. Kinderen voor wie de straat, meer dan hun familie, hun echte thuis is. Het gaat dus ook om kinderen die daarom niet thuisloos of wees zijn: centraal staat dat ze leven in een situatie waarin er geen bescherming voor hen is en geen opvoeding door verantwoordelijke volwassenen. Ze slapen in een steeg, in een portiek, op de stoep, in een park op het gras of in een doos. Straatkinderen zijn een zeer kwetsbare groep, vaak slachtoffer van geweld en misbruik. Plaats en aantal Straatkinderen komen in zowat alle werelddelen voor al zijn er grote verschillen qua omvang, oorzaken en aard van de problematiek. De Wereldgezondheidsorganisatie raamt het aantal straatkinderen op honderd miljoen. Andere organisaties maken gewag van honderdvijftig miljoen. Dat is maar liefst de helft meer. Bij zulke cijfers is voorzichtigheid geboden. Ze worden vlotjes overgenomen maar je weet vrijwel nooit hoe er geteld is. Rekent men de straatkinderen in de brede zin, dus ook degenen die werken en ’s avonds naar huis gaan? Of nog: tot welke leeftijd word je beschouwd als straatkind? Sommigen hanteren de gulle bovengrens van vijfentwintig jaar; daarmee is het begrip “kind” wel heel erg opgerekt.

Drie en een half miljoen kinderen overlijden jaarlijks aan ziektes zoals griep, longontsteking, tuberculose, hepatitis, Aids… Eén op vijf straatkinderen is jonger dan vijftien jaar.

Internationale verdragen Op 20 november 1989 heeft de Verenigde Naties het Verdrag voor de Rechten van het Kind vastgelegd. Bijna alle landen hebben getekend behalve Somalië en de Verenigde Staten. De landen die het verdrag getekend hebben, beloven de rechten van de kinderen te beschermen. Het verdrag van de Rechten van het Kind bestaat uit 54 artikelen. Ze worden ingedeeld in vier categorieën: 1.

Recht op leven

Kinderen hebben recht op alle basisbehoeften: voedsel, water, onderdak en gezondheidszorg. 2. Het recht op ontwikkeling Kinderen hebben recht op onderwijs, recht om te spelen, recht op toegang tot informatie en recht op vrijheid van gedachten, geweten en religie. 3.

Het recht op bescherming

7

Kinderen hebben het recht beschermd te worden tegen alle vormen van misbruik, verwaarlozing en uitbuiting. 4.

normaal. Veel mensen vertrekken naar de stad, in de hoop daar een beter leven op te kunnen bouwen. Maar omdat de meesten van hen nooit een opleiding hebben gevolgd, kunnen ze

Het recht op vrije meningsuiting

Kinderen hebben het recht om hun ideeën vrij te uiten, recht op zeggenschap in zaken die met hun leven te maken hebben en recht om lid te zijn van organisaties die opkomen voor hun rechten. Jammer genoeg is de situatie in veel landen die het verdrag hebben ondertekend nog lang niet zoals het zou moeten. Daarom werken veel organisaties hard aan een betere toekomst voor de straatkinderen. Hoe komen die kinderen op straat terecht? Straatkinderen komen niet zomaar op straat terecht. Vaak zijn er meerdere oorzaken: 1.

ook geen werk vinden en komen ze terecht in de sloppenwijken. Om te kunnen overleven moeten de kinderen op straat aan geld zien te komen. 3.

Oorlog en geweld

Mishandeling in het gezin:

Veel kinderen vluchten weg van huis omdat ze lichamelijk, psychisch of seksueel mishandeld worden. Ze worden geslagen door hun ouders of stiefouders; ze worden seksueel misbruikt of er is niemand die naar hen omkijkt. 2.

in de stad

Armoede

In ontwikkelingslanden leven veel men-sen op het platteland. Ze moeten zelf hun eten verbouwen. Een lapje grond en een paar koeien moeten voor vol-doende eten zorgen om het hele gezin te voeden. Droogte of overstromingen zorgen vaak voor een mislukte oogst waardoor het kleine beetje dat er wordt verbouwd verloren gaat. Eén maaltijd per dag van alleen rijst is voor sommige gezinnen heel

In tientallen landen op de wereld lijden kinderen door oorlog of geweld. Veel kinderen verliezen op jonge leeftijd hun ouders. Doordat hun ouders vermoord worden of omdat ze halsoverkop moesten vluchten en daarbij hun ouders kwijtraken. Deze kinderen hebben geen thuis meer om naar terug te keren, niemand meer om voor hen te zorgen. Werken kunnen ze vaak niet omdat ze te jong zijn en geen opleiding hebben. Zo komen ze op straat terecht waar ze samen met lotgenootjes moeten zien te overleven. 4.

Aids

8

Aids is wereldwijd een enorm groeiend probleem. Miljoenen kinderen hebben hun ouders verloren aan deze dodelijke ziekte. Vaak hebben de kinderen zelf ook Aids omdat ze besmet werden door hun ouders. Omdat mensen bang zijn voor besmetting, zijn deze kinderen bijna nergens welkom. Er zit voor deze kinderen dan vaak niets anders op dan op straat te gaan leven. Ook het gebruik van onhygiënische drugsnaalden veroorzaken Aids.

ben. Ze moeten ook veilige plekken vinden, niet in het gebied van anderen. De beste plekken zijn open en openbare ruimtes. Sommige straatkinderen hebben seks met de politie in ruil voor bescherming of ook omdat ze gedwongen worden. Maar bendes geraken vaak slaags met elkaar en dan vallen

Leven en werken op straat Het leven van een straatkind is een zeer hard leven. Op straat “werken” ze: ze verkopen fruit of snoep of lootjes, ze poetsen schoenen, ze wassen autoramen, ze bedelen wat geld en eten bijeen; het gebeurt ook dat ze kleine diefstallen plegen om wat eten te hebben. Het leven op straat is erg gevaarlijk. Straatkinderen worden gezien als grof vuil en zo worden ze dan ook behandeld. Als straatkind loop je grote kans om vermoord te worden. Politieagenten sturen zonder reden kinderen naar de gevangenis. Rijke burgers die bang zijn dat al die straatkinderen voor hun winkel klanten weg zullen jagen, huren doodseskaders in om de kinderen te vermoorden. Ook plaatselijke ondernemers en politici betalen doodseskaders om de kinderen te vermoorden. Op straat leven kan heel eenzaam zijn en daarom is het goed om vrienden in de buurt te hebben. Ze vormen dan bendes. Kinderen kruipen bij elkaar voor warmte en één kind houdt de wacht. Ze werken overdag samen en verdelen nadien wat ze verdiend heb-

er regelmatig doden onder de straatkinderen. Vooral straatmeisjes hebben het extra zwaar. Ze worden door politieagenten gedwongen om met hen naar bed te gaan. Soms betalen ze de meisjes met drugs. Veel meisjes worden gedwongen om als prostituee te werken. De meisjes die als prostituee werken worden geslagen door hun klanten en gedwongen dingen te doen die ze niet willen. Om hun ellendige omstandigheden een beetje te vergeten gebruiken vele straatkinderen drugs. Het snuiven of gebruiken van drugs lijkt in eerste instantie de aandacht af te leiden van de kou, de honger, de vernederingen, de grote eenzaamheid, de lange werkdagen tegen geringe betaling, maar de nadelen zijn ernstige gezondheidsproblemen en op lange termijn de verslaving wat veel wanhopige drugsgebruikers tot misdrijven kan aanzetten.

9

De straat is een soort verslaving: Je bent altijd bij je zogezegde vrienden, je kan doen en laten wat je wilt. Leer dat maar eens af. Dat valt niet mee.

“Bim” is een vaak gebruikt snuifmiddel;: het is gemaakt van benzeen, een stof die bij langdurig gebruik kanker, bloedarmoede en schade aan het beenmerg en het immuunsysteem veroorzaakt. Ook wordt er cocaïne, marihuana en lijm, dan vooral schoenmakerslijm, gebruikt. Lijm en andere vergelijkbare stoffen( dampen van aceton) worden geïnhaleerd uit plastic of glazen flessen. Dit is heel verslavend en zeer schadelijk voor de hersenen en het lichaam (nieren, lever, neus..) Deze schade kan niet meer hersteld worden en kan er uiteindelijk toe leiden dat het kind eraan sterft.

Als straatkinderen opgevangen worden bestaat de kans altijd dat ze na een tijdje of zelfs na een paar dagen weglopen. Deze kinderen zijn er niet meer gewoon naar volwassen te luisteren of zich aan te passen aan de regels van een opvangtehuis. Wat zeker meespeelt is dat vele kinderen voor ze op straat beland zijn en nadien op straat geleefd hebben voornamelijk slechte ervaringen opgedaan hebben met volwassenen. Men kan het kind uit het straatleven halen maar daarmee heeft men het straatleven nog niet uit het kind gehaald. “Tien percent van de kinderen slaagt erin het straatleven achter zich te laten. Zij kiezen er zelf voor. Maar daarvoor is het nodig dat de kinderen het negatieve zelfbeeld kunnen omzetten in iets positiefs. Dat is niet gemakkelijk want jaren van misbruik en geweld laten hun sporen na. Er is een stevige identiteit nodig om bewuste keuzes te kunnen maken, om nee te kunnen zeggen tegen de verleidingen

Tot slot Er zullen altijd kinderen op straat terecht komen. De armoede met al haar nefaste gevolgen van dien is nog lang de wereld niet uit. Maar gelukkig zijn er mensen en organisaties die zich het lot van de straatkinderen aantrekken. Maar het is niet altijd even eenvoudig om de kinderen van de straat te halen. Straatkinderen hebben het er heel moeilijk mee om regels te aanvaarden.

van de straat, tegen drugs en tegen foute vrienden. Kinderen moeten doordrongen worden van het idee: ik kan iets, ik ben iemand, ik ben iets

10

waardig”, zegt A. Raskin van Mobile School. Binnen AMIE kennen we het project voor straatkinderen van pater Pol Feyen in Congo. Ook de individuele en groepspeterschappen binnen AMIE dragen ertoe bij dat kinderen niet op straat moeten leven: met de peterschapstoelagen kunnen zij naar school, kunnen ze medische verzorging krijgen en kan er ook eten gekocht worden.

En laat ons hopen dat nog vele mensen de weg naar AMIE vinden en zo kinderen in het Zuiden kunnen helpen een toekomst op te bouwen. Marleen Lanckman Bronnen: Internet, Mobile School, Blik-opener (01/2010) en Straatkinderen (Biblia). Er is een film over straatkinderen: Cidade de Deus (Stad van God) (2002). Dlm speelt zich af in Rio de Janeiro (Brazilië

11

Children Family Centrum Ecuador

Het Daniëlle Children’s Fund Ecuador is een lokale Ecuadoraanse stichting met een project in Ambato: het Children Family Centrum Ecuador (CFCE). Dit project wordt grotendeels gesteund door de Nederlandse stichting DCF. Sinds november 2007 is de Belgische Ine Martens betrokken bij die stichting en sinds december 2011 is zij de voorzitter van het DCF bestuur. Het CFCE in Ambato is sinds 2010 gedefinieerd als project in A.M.I.E. zodat geïnteresseerden in België de kans krijgen om direct aan het project in Ecuador bij te dragen en daar een fiscaal attest voor te ontvangen. In het CFCE in Ambato worden twee programma’s uitgevoerd: •

Familiediensten d.m.v. Systeemtherapie - Begeleiden van kansarme kinderen en hun multi-problematische families op psychosociaal, medisch en educatief vlak. Sinds augustus 2009 worden er elk kalenderjaar 100 disfunctionele families begeleid.

•

Tijdelijke Institutionele Opvang - Speciale bescherming voor kinderen die zich in extreme risicosituaties bevinden door bijvoorbeeld extreme verwaarlozing, lichamelijke mishandeling of seksueel misbruik. In het CFCE krijgen ze onderdak, eten, onderwijs, zorg, liefde en psychologische begeleiding. Uiteindelijk doel is altijd hereniging met de familie, gevolgd door nazorg in de thuissituatie. Sinds januari 2010 worden er per kalenderjaar zo’n 30 kinderen opgevangen. In 2011 zijn er een aantal wijzigingen doorgevoerd in de personeelstructuur, om het werk beter te kunnen coördineren en om intensievere diensten aan de families aan te kunnen bieden. Elk programma heeft nu een Case Manager (een maatschappelijk werkster) die verantwoordelijk is voor de algehele opvolging van de casussen. Op het moment dat een nieuwe familie in het eerste programma wordt opgenomen, begint de sociaal werkster met een onderzoek naar de sociale achtergrond van die familie. Het gaat meestal om multi-problematische, chao-

12

tische gezinnen, die begeleiding nodig hebben om een gezonde en functionele situatie te creëren waarin met name de kinderen zich veiliger voelen en de kans krijgen om zich goed te ontwikkelen. Aan de hand van de specifieke familiesituatie, geeft de Case Manager aanbevelingen voor de follow-up aan een van de psychologen. Na een eerste bezoek in de thuissituatie, wordt er een therapeutisch plan opgesteld en beginnen de sessies. Dat zijn individuele therapieën of familiesessies, maar ook groep workshops waarbij verschillende gezinnen met een gelijksoortige problematiek tegelijkertijd worden uitgenodigd. Tijdens het doorlopen van hun therapeutisch plan, ondergaan de families meestal vrij snel kleine veranderingen die daarna overgaan in structurele wijzigingen. De Case Manager blijft de familie na beëindiging van de therapieën nog regelmatig opzoeken. Zo houdt ze in de gaten of het gezin goed blijft functioneren en niet vervalt in de oude situatie. Ook het tweede programma heeft een Case Manager die alle casussen van het begin tot het einde begeleidt. Zodra een kind door de Kinderrechter uit huis wordt geplaatst en bij ons binnenkomt, wordt ook in dit programma een grondig onderzoek verricht naar de sociale en psychologische achtergrond van de familie. Volgens het therapeutisch plan moeten de ouders gemiddeld minstens twee keer per week therapie volgen in het CFCE, terwijl hun kinderen daar wonen. De kinderen zelf krijgen een gestructureerde dagindeling, gezond eten, onderwijs en (psychologische) zorg. Na de eerste fase in het therapeutisch proces volgt dan, stapje voor stapje, de familiehereniging. De kinderen gaan een aantal weekends naar huis, eerst onder begeleiding en daarna alleen. Als de evaluaties positief uitvallen, dienen we bij de Kinderrechter een aanbeveling in tot familiehereniging. Wanneer dat wordt omgezet in een officieel rechterlijk bevel, kunnen de kinderen weer thuis gaan wonen. De Case Manager stelt dan nogmaals een plan op, voor de maanden erna. Deze nazorg hebben we uitgebreid door facilitatoren in dienst te nemen: dit zijn jonge psychologen die de herenigde families wekelijks thuis begeleiden om de nieuwe situatie in stand te houden. Financiën De grootste uitgavenposten in het CFCE zijn structureel. Het operationele budget voor dit duurzame project is onderverdeeld in posten als eten, water & elektriciteit, onderhoud, veiligheid, onderwijs, medische kosten, kleding & schoeisel, ontspanning en administratieve onkosten. En natuurlijk de salarissen voor het lokaal personeel. Ook dit is een stukje ontwikkelingswerk, want dankzij het vaste inkomen en de sociale zekerheid die hen geboden wordt, kunnen de lokale werknemers op hun beurt hun kinderen weer eten, onderwijs en medische zorg geven. Wilt u graag de kansarme kinderen en hun families van het CFCE in Ambato structureel steunen? Dan kan dat met met een maandelijks bedrag naar uw keuze (het begeleiden van een familie kost ongeveer 50,- euro per maand). Wilt u een eenmalige donatie storten of een sponsoractie organiseren voor de operationele kosten van het CFCE? Dan is uiteraard elk bedrag welkom! Wij garanderen u dat iedere eurocent volledig en direct naar het project gaat.

13

Uw bijdrage kunt u storten op: Postrekening nr. 000-0246707-36 ten name van Vzw. A.M.I.E. met de vermelding “Project DCF-Ecuador”. Fiscale attesten zijn mogelijk voor giften vanaf 40,- euro per

Hartelijke groeten, Ine Martens Voorzitter Daniëlle Children’s Fund (April 2012)

Diamanten  jubileum  van  Zr.  Hélène     Een dikke proficiat aan Zuster Hélène Van Ooteghem van de Zusters van Liefde met haar 60 jaar kloosterleven waarvan ze er 44 doorbracht als missionaris in Kongo. Na de viering in de kloostergemeenschap in Kimpese (Beneden Kongo) genoot ze van een welverdiend verlof in België en werd ze samen met andere jubilarissen van haar congregatie uitgenodigd voor een plechtige mis die op 5 mei opgedragen werd door de bisschop van Gent, Mgr. Luc Van Looy, waarna ze aan een feestmaal kon aanschuiven in gezelschap van talrijke medezusters uit diverse landen. Bedankt, zuster, dat we dankzij jou kinderen en noodlijdende gezinnen ter hulp konden komen. Moge je nog gedurende heel wat jaren je bewonderenswaardig missiewerk kunnen verder zetten.

14

Doe een wens … En schenk een medische check-up … Hoe vaak ben je niet op zoek naar een mooie kaart om iemand proficiat te wensen. Vaak geef je er ook nog een geschenkje bij … AMIE heeft nu het alternatief! Jullie sturen de kaart, en schenken het cadeautje aan een goed doel. Per kaart die we zo versturen kunnen we een jaar lang gratis medische zorgen aanbieden aan een kind in de sloppenwijken van Manila. Een kaart kost 10€. Je bestelt ze via mail of telefoon en de kaart wordt naar U verzonden, tesamen met een overschrijvingsformulier voor de betaling. Bestel er ineens 4 … dan hebt U ook fiscaal voordeel! Het geld wordt integraal doorgestort naar de INA-Foundation op de Filipijnen die in Navotas gratis een freeclinic (eerstelijns-gezondheids-zorg) aanbiedt aan jongeren uit de sloppenwijk van Navotas. Elk trimester krijgen meer dan 100 kinderen een medische check-up, medicijnen en verdere verzorging indien nodig. Naast de kaart zit er ook een kleine info-folder over het project die je al dan niet met de kaart kan meesturen.

Bestellen via mail naar [email protected] of via telefoon 0486/526.188

15

WELKOMSTWOORD

ALGEMENE VERGADERING 2012 Terwijl heel wat organisaties die sinds 1980 – het stichtingsjaar van AMIE - het levenslicht zagen, reeds ver-dwenen zijn, wordt AMIE nog steeds gepassioneerd door haar opdracht die zich rond twee assen beweegt: antwoord geven op de fundamentele noden van kansarme kinderen in landen van ontwikkeling en onze maatschappij gevoelig maken voor de rechten, noden en manieren waarop die kinderen kunnen geholpen worden. Toch moeten we waakzaam blijven. Méér dan 30 jaar actieve aanwezigheid in de derde wereld kan routine worden en tot gewenning leiden. We lopen dan het risico (blind) op kruissnelheid verder te varen zonder onszelf er aan te herinneren wat de reden van ons bestaan is. Dit zou nefast kunnen zijn voor de verdere evolutie en ontwikkeling van AMIE. en vooral veel schade kunnen toebrengen aan ons doel: kansarme kinderen helpen. We moeten ons bewust zijn van de veranderingen die zich hebben voorgedaan en nog steeds voordoen over heel de wereld; sommige met heel tragische gevolgen voor de armen die opstaan en schreeuwen: “We hebben honger!” De FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations) heeft een lijst van 66 landen gepubliceerd die kampen met voedseltekort. De landen waar AMIE werkzaam is staan allen in de lijst vermeld. Bij ons verhogen de voedselprijzen, bij hen is er een al of niet schrijnend tekort aan voedsel. Van meetaf aan heeft AMIE een engagement op zich genomen naar kansarme kinderen toe die meestal vergeten worden in de debatten. Deze kinderen die slachtoffer zijn van hongersnood gewapende conflicten, van regimes waar Justitie en Recht vervangen werden door Rijkdom en Macht, maar ook slachtoffer van het gebrek aan de nodige insfratrutuur en voorzieningen inzake onderwijs en medische verzorging; deze kinderen hebben weinig of geen toekomst. Als lid of sympathisant van A.M.I.E. onderschrijft u het engagement om deze slachtoffers te helpen. AMIE wil de vriendschapsband tussen kinderen en jongeren in landen van ontwikkeling en mensen hier verder ontwikkelen. We geloven nog altijd dat hoe meer we vanuit ons hart over hen praten en financieel steunen, des te meer we publiekelijke hun verdediging op ons nemen . Wanneer u Ons Krantje in de hand neemt dan betekent dit dat u voor een AMIE-kind reeds iets gedaan hebt. Maar wanneer er rondom u twee of meer personen zoals u, gevoelig zijn voor de harde realiteit van kinderen in Haïti, op de Filipijnen, Thailand, een activiteit ter ondersteuning van kansarme kinderen? Bewaar die vraag in uw hart!We sluiten ons aan bij het engagement van AMIE omdat we beseffen dat

2

kansarme kinderen op ons rekenen, omdat ons hart – het logo van A.M.I.E.! - niet onverschillig staat ten aanzien van hun recht op een menswaardig leven en een fatsoenlijke toekomst. Laten we over hen spreken, laten we hen bij de hand nemen en hen begeleiden naar een betere morgen. Bij de opening van deze 35ste Algemene vergadering wil ik u allen danken die het vuur in A.M.I.E. brandend houden: leden en sympathisanten, zij die als comitéverantwoordelijke en/of lid van de Raad van bestuur zich gratis en belangloos inzetten. Met z’n allen zijn we vrijwilligers die de maatschappij in beweging houden, die een stap verder zetten dan wat louter rechtvaardigheid van ons vraagt, die beseffen dat goedheid in wezen ontsnapt aan de discussie over wat moet en niet mag. In het bijzonder wil ik mevrouw Maryline Van Parys danken die sinds kort de Nederlands teksten van Ons krantje keurig vertaald naar het Frans. Dank Maryline. Een speciale dank en welkom aan Jan en Mieke Daems die om een zeer begrijpelijke reden vandaag als nieuwe comitéverantwoordelijken niet in ons midden zijn. Vandaag, precies twee jaar gelden, verloren ze hun enige dochter Sophie bij een auto ongeluk in Egypte. Als eerbetoon aan Sophie en om haar naam verder te laten leven, besloten Jan en Mieke een fonds op te richten dat jongeren in Thailand toelaat verder te studeren. Jan en Mieke, namens A.M.I.E. heel veel dank. Beste vrienden, Vrijwilligers zullen zeggen: “Ach, als je voor de anderen wat doet, krijg je van hen méér terug dan wat je hen geeft”, indachtig ook een Perzich spreekwoord: “Weldaden keren terug naar het huis dat ze uitzond”. Rob Tas Voorzitter

Fiscale attesten worden uitgereikt voor stortingen die op jaarbasis minstens 40 euro bedragen

3

A.M.I.E. (sociale zetel en secretariaat) Rob Tas Diestseweg 95 2440 Geel Tel.: 014/72 00 28 Email: [email protected] Rekeningnummer (giften en abonnement) : BE56 0003 2569 6088 (BIC: BPOTBEB1)

PROJECTEN PROJECTEN Jean & Thérèse-Marie Flipot - de Fays Ericastraat 9, 2440 Geel 014/59 02 80 (tss 10-12u. en 13.30 -16u.) [email protected] Rekeningnr.: BE22 0001 5458 3947 (BIC: BPOTBEB1) SOPHIE DAEMS SCHOLARSHIP PROGRAM (THAILAND) Jan & Anne-Marie Daems Wissenstraat 15, B-3200 Aarschot GSM 0478-72.00.99 [email protected] Rekeningnr.: BE97 0003 2603 1649 (BIC: BPOTBEB1)

HAPPY HOME Christian Vandeplas RueFond Thirion 61, 1410 Waterloo 02/354 74 41, GSM 0497/ 52 75 42 [email protected] Rekeningnr.: BE57 9793 2610 7335 (BIC: ARSPBE22) COMITÉ AFRIKA (Entasekera, Mukuyu School) Robert Tas Diestseweg 95, 2440 Geel 014/72 00 28 [email protected] Rekeningnr.: BE35 9793 2610 7537 (BIC: ARSPBE22)

PETERSCHAPPEN COMITÉ LATIJNS-AMERIKA

Individuele peterschappen

COMITÉ AZIË

Individuele peterschappen

Fra Frans Parren Nieuwe Graanmarkt 15 bus 5 1000 Brussel [email protected] Rekeningnr.: BE45 0003 2569 6189 (BIC: BPOTBEB1)

Jos en Griet Cuypers - Van den Berge Bergstraat 110, 3010 Kessel-lo 016/25 31 13 [email protected] Rekeningnr.: BE67 0001 7326 0487 (BIC: BPOTBEB1)

Ma Marleen Lanckman Domeinstraat 69A, 3010 Kessel-lo 016/35 50 77 [email protected] Rekeningnr.: BE46 0000 2467 0736 (BIC: BPOTBEB1)

Elisabeth Carton de Tournai-Jadot (zie hiernaast) Rekeningnr.: BE58 0000 8955 8379 (BIC: BPOTBEB1)

Groepspeterschappen Jan Janina Clapuyt - Van Rossum Avenue de l’Espinette 19, 1348 Louvain-la-Neuve 010/45 01 29 [email protected] Rekeningnr.: BE43 0001 0342 1501 (BIC: BPOTBEB1) Eli Elisabeth Carton de Tournai-Jadot Avenue Eugène Godaux 28, 1150 St. Pieters Woluwe 02/770 06 89 (bij voorkeur woensdagmorgen) [email protected] Rekeningnr.: BE58 0000 8955 8379 (BIC: BPOTBEB1) SCHATBEWAARDER (adresverandering & fiscale attesten) Ste Stefaan De Bondt Stampkotstraat 10, 8551 Heestert 056/71 72 81 [email protected]

Griet Cuypers - Van den Berge Bergstraat 110, 3010 Kessel-lo 016/25 31 13 Rekeningnr.: BE50 0003 2544 6518 (BIC: BPOTBEB1)

Beroepspeterschappen Elisabeth Carton de Tournai-Jadot (zie hiernaast) Rekeningnr.: BE84 0000 6496 6859 (BIC: BPOTBEB1) Mark Bolsens Tijl Uilenspiegellaan 126, 2050 Antwerpen 0486/526 188 of na 21u. 03/219 17 01 [email protected] Rekeningnr.: BE80 0000 8577 5177 (BIC: BPOTBEB1)

4

FOTOTENTOONSTELLING   “Wereldburgers” door RUDI ROELS

• Etnologische fotografie uit vier werelddelen • Modelfotografie “Girls, girls, girls” • DVD-voorstelling van o.a. de Filipijnen

CC BLOMMAERT GEMEENTEPARK 22 2990 WUUSTWEZEL

ZATERDAG 6 OKTOBER ZONDAG 7OKTOBER WOENSDAG 10 OKTOBER 18u 30 ZATERDAG 13 OKTOBER ZONDAG 14 OKTOBER

• Doorlopende digitale reeksen •

Unieke voorwerpen – tribale kunst

10u 00 – 18u 30 10u 00 – 18u 30 13u 30 – 10u 00 – 18u 30 10U 00 – 18U 30

GRATIS INKOM

5