GOEDE VRIENDÖ VIRGINIA GREl DE CHARMANI) M.G.M.-FILMSTER.EI HAAR TROUW) VIERVOETER
\
■'
Cs-:
msm m^i
. ±M
,0.- m.
■
i
|
>w ..s.^^^^^^^^^^^1
i,.
V^'ife
.' : ■ .- :i
'■■ -i-i". ■'.
. y.
v*—^
1
KI
;.■ '.■'■■
\
>■'--.
- .'«S3
ROBERT PRESTON IN DE PARAMOUNTFILM „BEAU GESTE"
'
«
"'",■
i&,rm
AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE
Bette Davis en Miriam Hopkins tijdens een opname voor de Warner Bros-film „The old maid".
NIEUWS UIT DE STUDIO'S Edith Wolf en Willy Schur werden geëngageerd voor de llala-lilm „Gang in die Nacht".
Billie Burke, Loretta Young en David Niven vertolken belangrijke rollen in de Walter Wagnerfilm „Eternally Yours".
Dodo
van Doeren werd geëngageerd voor de film „Der ungetreue Elckehard".
William r*~r,*„
k J 11 > u^r Cagne* e*n ^r°er van <**" ,',r"sPeler Paul Munl luarai. JameS ?1a9ney' "' 0nder l*,dinÖ v«n Ha]- B- Wallis films voor Warner Bros produceeren.
Ralph Arthur Roberts, Oily Holzmann en Rudi Godden
spelen de belangrijkste rollen in „Meine Tante — deine Tante".
Johannes Froemming heeft de technische leiding van de film „Tip op Amalla" in handen.
Geza vonBolvary zal de film „Bal in de opera" in scène zetten. Deze film is ontleend aan de ook ten onzent bekende operette van Heuberger.
John Cromwell regisseerde de film „In name only". De belangrijkste rollen worden gespeeld door Carole Lombard, Cary Grant, Charles Coburn, Helen Winson en Nella Walker.
Ruth Gordon werd door R.K.O.-Radio geëngageerd voor „Abe Lincoln in Illinois". Deze rolprent is een verfilming van Robert E. Sherwood's met den Pulitzer-prijs bekroonde stuk, waarin Raymond Massey de titelrol vervult. Dit is de tweede maal, dat Ruth Gordon met Massey optreedt; de eerste maal was zij zijn tegenspeelster in Owen Davis' tooneelwerk „Ethan Frome".
Paul Kemp is geëngageerd voor de film „Kornblumenblau". Regisseur is Hermann Pfeiffer.
Kurt Hoffmann ensceneert de film „Weisser Flieder". Het scenario is van Eberhard Frowein.
Erich Engel engageerde Ernst von Klipstein en Axel Monjé voor de Terra-film „Achtung! Feind
hört mitl"
ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG
George Brent speelt de hoofdrol in „The skipper of the Ispahan".
Vraag vijfhonderd zes en vijftig
Eddie Albert werd geëngageerd voor „Brother Rat and a baby".
de
DE OPLOSSING
De hoofdprijs werd ditmaal verworven door den heer J. M. Emmen te 's-Gravenhage, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan Mejuffrouw To Wilke te Deventer, mejuffrouw B. Stoltz te 's-Gravenhage. De andere troostprijzen zullen we een volgend maal uitreiken, daar er ditmaal niet voldoende goede oplossingen waren binnengekomen. Wij konden ook nog een hoofdprijs van / 2.50 toekennen aan onzen Indischen abonné W. Santé van Gessel, Lawang, Java.
JUAREZ Warner Bros-film.
Edward Ludwig zal de regie op zich nemen van „Swiss Family Robinson", de eerste film, welke geproduceerd wordt door de kortgeleden opgerichte „The play's the thing Production Inc.".
Brenda Forbes, tooneelspeelster, zuster van Ralph Forbes en dochter van Mary Forbes, is door R.K.O.Radio geëngageerd voor een groote rol in „Vigil in the night". De film, naar het boek van Dr. A. J. Cronin, brengt Carole Lombard, Brian Aherne en Anne Shirley in de hoofdrollen, onder productieleiding en regie van George Stevens.
Vraag vijfhonderd twee en vijftig Het magnetisme was reeds in de oudheid bekend. In plm. 585 voor Christus kende Thales van Milete het reeds.
Banito
film
Hoeveel uren zijn er op een zonnewijzer aangegeven ? Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen die vóór 16 October (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 16 November) goede oplossingen z«nden aan ons redactie-adres; Noordeinde 8, Leiden. Op de enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden; vraag 556.
*•■
alt
ErrolFlynnzal de hoofdrol vertolken in de geheel in kleuren op te nemen Warner Bros-film „Nevada". Michael Curtiz is belast met de regie.
Judith Anderson is door David O. Selznick ge engageerd voor een rol in de film „Rebecca"
David Niven en Olivia de Havilland zullen d. belangrijkste rollen vertolken in „Raffles". seur is Sam Wood.
Regis
Lewis Milestone regisseert „Of mice and men". Burgess Meredith, Lon Chaney Jr. en Betty Field| zijn de voornaamste acteurs in deze film.
Rolverdeeling; Benito Juarez Paul Muni Carlota Bette Davis Maiimiliaan Brian Aherne Napoleon 111 Claude Rains Porfirio Diaz John Garfield Maarschalk Bazaine Donald Crisp Alejandro Uradi Joseph Callela Keizerin Eugenie Gale Sondergaard Kol. Miguel Lopez Gilbert Roland Miguel Miramon Henry O'Neill Riva Palacio Pedro de Cordoba José de Montares Montagu Love Dr. Samuel Basch Harry Davenport Achille Fould Walter Fenner Drouyn de Lhuys Alex Leftwich Hofdame Georgia Caine Majoor Du Pont Robert Warwick Senor de Leon Genriaro Curci Tomas Mejia Bill Wilkerson Mariano Escobedo John Miljan John Bigelow Hugh Sothern Senor Salas Fred Malatesta Kleermaker Carlos de Valdez Carbajal Irving Pichel Ko "sier Frank Lackteen Senator de Valle Walter O. Stahl Due de Morny Frank Reicher Maarschalk Randon Holmes Herbert Prins Metternich Walter Kingsford Baron von Magnus Egon Brecher Lerdo de Tejada Monte Blue L« Marc Louis Calhern P 'P' Manuel Diaz Augustin Iturbide Mickey Kuhn Josefa Iturbide Lillian Nicholson Re flul" Noble Johnson Negroni Martin Garralaga Camilo Vladimir Sokoloff Mr. Hartman Douglas Wood Mr - Harris Grant Mitchell Mr. Roberts Charles Haiton Italiaansche minister William Edmunds Een gezant Gilbert- Emery
John Garfield als Porfirio Diai.
de keus op Maximiliaan van Habsburg (Brian Aherne) en zijn jonge vrouw, de lieftallige aartshertogin Carlota (Bette Davis). Een koerier van Napoleon III deelt het gelukkige paar mede, dat geheel Mexico zich wenscht te scharen onder het milde gezag van Maximiliaan. Men biedt hem de keizerskroon aan. Hierop volgen vele maanden van voorbereiding, uitwisseling van geld en geschenken, en dan . .. Het is Mei 1864. Maximiliaan en Carlota stappen aan wal, op Mexicaanschen grond. Hoewel er een groot verwelkomingscomité aanwezig is, zijn de straten verlaten. In de koninklijke koets ontdekken de beide nieuwe souvereinen een brief, geadresseerd aan Maximiliaan van Habsburg.
Wij schrijven Juli 1863. In de keizerlijke raadskamer van de Tuilerieën te Parijs staat een groepje zenuwachtige mannen voor Napoleon III, (Claude Rains), die uiterst ontstemd is. Onder hen bevinden zich José de Montares (Montagu Love), de vertegenwoordiger van Mexico; de hertog de Morny (Frank Reicher), adviseur van den keizer; Drouyn de Lhuys (Alexander Leftwich), minister van Staat; en Achille Fould (Walter Penner), minister van.;j Financiën. Op een afstand van hen, stil en zwijgzaam luisterend, zit keizerin Eugénie (Gale Sondergaard), Spaansche van ge* boorte. Zij heeft een koel, nuchter, snei werkend verstand en is een meesteres het gebied der intrigue. De Prarischen' staan op het punt alles te verliezen wat1 zij voor Mexico op het spel hebben gezet: manschappen en geld. Nu er onbedrieglijke voorteekenen zijn. dat de Noordelijke staten den oorlog zullen winnen, wordt de aandacht gevestigd op de troebelen in Mexico. De opnieuw vereenigde staten zullen ongetwijfeld de leer van Monroe doen zegevieren. Keizerin Eugénie heeft een voorstel. De Monroe-leer heeft alleen betrekking op den inval in een Amerikaansch land door een vreemde macht, niet op binnenlandsche kwesties. Als Mexico nu, door middel van een plebisciet, een keizer kiest, wiens sympathieën aan de zijde van Frankrijk zijn? Na langdurig overleg valt
ter onderteekening voor, waarin voorgesteld wordt het land zoo te vecdeelen, dat vijf en tachtig aanzienlijke families er tachtig procent van krijgen. Maximiliaan weigert. Hij wenscht een mild en menschelijk heerscher te zijn. Hij begrijpt nu echter, dat de brief van Juarez de waarheid bevatte en dat hij het slachtoffer is van een complot. Juarez heeft inmiddels zijn manier van strijden herzien. Zijn leger bestaat uit guerilla-benden, die zeer gevaarlijk zijn en met de snelheid van den bliksem aanvallen en aftrekken. Zij laten barakken en munitiedepots in de lucht springen en verdwijnen als bij tooverslag. Men oefent invloed op Maximiliaan uit, dat hij iedereen, die wapens
De troepen slaan voor hel paleis.
In den brief staat; „Daar ik aanneem, dat gij een eerlijk mensch zijt, deel ik u mede. dat u het slachtoffer is van een complot, dat ten doel had u in den waan te brengen, dat het Mexicaansche volk een keizer verlangt. Ik raad u aan, Mexico te verlaten en er nooit terug te keeren, althans niet als monarch. Indien u niet de eerlijke man is, voor wien ik u houd, en zelf heeft geholpen dit plan te maken, zullen uw eigen geweten en de geschiedenis uw rechters zijn. Benito Juarez." Juarez, die president is van het verbrokkelde Mexico, een harde, volbloed Indiaan, ontmoet Porfirio Diaz (John Garfield), dert republikeinschen generaal, en eenige andere vooraanstaande personen van de republikeinsche partij. Juarez overhandigt hun een document, waarin het Mexicaansche volk wordt opgeroepen zich te ontdoen van de indringers en waarin Napoleon wordt aangewezen als degene, die de vreemde overheerschers over Mexico heeft aangesteld. Juarez en zijn mannen zullen vechten voor het verdrukte land. Keizer Maximiliaan bestijgt inmiddels in het paleis Chapultepec zijn troon, in tegenwoordigheid van een groot aantal hoogwaardigheidsbekleeders. Weldra breken er echter onlusten uit en Diaz wordt gevangengenomen, Juarez wordt teruggedreven naar het Noorden. Eenige ministers leggen Maximiliaan een papier
draagt, zal laten executeeren. Dat beteekent het doodvonnis voor het grootste gedeelte van de bevolking. Maximiliaan weigert ook dit decreet, het „Zwarte Decreet", te onderteekenen en hij gaat naar Diaz, zijn gevangene, om de waarheid over Mexico te weten te komen. De beide mannen komen tot een overeenkomst. Diaz wordt vrijgelaten en hij zal Juarez, uit naam van den keizer, de positie van Mexicaansch staatssecretaris aanbieden. Terwijl zij wachten op het antwoord, nemen Maximiliaan en Carlota een Mexicaanschen wees als kind aan; dit kind zal na hen regeeren. Het zal hen aan Mexico binden, hopen zij. Na de langdurige ceremonie, begeven de keizer en zijn gade zich naar het balcon, in de hoop het antwoord van Juarez door het volk te vernemen. Dat antwoord komt... in den vorm van een afschuwelijke ontploffing. De troepen van den republikein hebben de Pransche munitie-depots opgeblazen. Maximiliaan ziet geen andere uitkomst, dan het Zwarte Decreet te onderteekenen. In Parijs begeeft de Amerikaansche gezant, Mr. John Bigelow (Hugh Sothern) zich naar Napoleon III. De Vereenigde Staten hebben besloten Juarez dertig millioen dollar te leenen. Zoo zal de kroon, die reeds zoo wankel op Maximiliaans hoofd stond, ten slotte toch nog van hem afgenomen worden. Onder Juarez eigen mannen schuilt echter verraad. De onbetrouwbare Uradi,
die vice-president is, wil de teugels van het bewind in handen zien te krijgen. Maximiliaan verneemt het nieuws en krijgt opnieuw hoop. Zijn troepen kunnen het nog winnen! Maar Bazaine. de Fransche maarschalk, openbaart, dat Maximiliaan en Carlota verraden zijn. Carlota heeft hevigen angst om haar echtgenoot. Geheel alleen, met geen ander gezelschap dan een hofdame, gaat zij naar Frankrijk. Bij haar aankomst stuit zij op tegenstand, onwelwillendheid en persoonlijke beleedigingen. Zij kan de ontzaglijke angst en spanning niet langer verdragen. Zij wordt ziek en verliest haar verstand. Carlota zal Mexico nooit terugzien! Juarez strijdt intusschen moedig verder en overmeestert Uradi. Zijn leqers bewegen *ich naar het Zuiden, naar de hoofdstad. De Fransche troepen verlaten Mexico, het keizerrijk gaat ten onder. Nu weten Maximiliaan, zijn generaal, de Indiaan Mejia, en Miramon, de Mexicaan, dat het onvermijdelijke met ver meer af is. Zij worden gevangengenomen. Maximiliaan vraagt genade voorin mannen, doch zonder succes. Juarez maakt geen uitzonderingen. Alle Europeesche gezanten pleiten voor het leven van Maximiliaan Het ratelen van het executie-peloton is het antwoord. Later staat een zwugende. kleme, leelijke man bij een geopende lijkkist. „Vergeef me " fluistert Juarez. Maar Maximiliaan kan niet meer antwoorden
ze^x. i* M
^sr^'-
SCHOT VIEL...
HOLLYWOOD
DANST
:,••
Regie: Georg Jacoby. Ufa-film. Vera Findteis, een intrigante, die niets en niemand ontziet, wanneer het om haar eigen belang gaat, heeft Rodegger, eigenaar van een theater, zoover gekregen met haar listen, dat zij de hoofdrol in de operette „Katharina" zal spelen. Oorspronkelijk zou Alice Souchy die rol spelen, maar Rodegger, die er gewoonte van maakt de vrouwen, die hem
~v*
ONZE FOTOGRAAF MAAKTE OP EEN BAL TE HOLLYWOOD VAN EENIGE BEKENDE FILMSTERREN BIJGAANDE FOTOS
■■
Anita louft* m Haya«.
Pater
Una Turner Ayre«.
t i
/A
t > ;
Annalieie Uhlig
•
Anneliese Uhlig, Elfie Mayarhofar if en Guitav Knuth
*0>:
Carl Kuhlmann
Anneliese Uhlig en Rudolf Farnau
bevallen, een hoofdrol in de stukken in zijn theater te geven teneinde de verhouding tusschen hem en de betreffende actrices te kunnen onderhouden, laat Alice Souchy hoe langer hoe meer links liggen. Vera Findteis wordt echter op den avond van de première wanneer haar tegenspeler met een tooneelrcquisiet een schot op haar moet lossen, werkelijk neergeschoten. Er wordt een manchetknoop van Hans Günther in het boudoir van Vera Findteis gevonden Het blijkt, dat de pianist Cadoni vroeger een relatie met Vera Findteis heeft onderhouden, dat Alice Souchy door Rodegger volledig opzij is geschoven terwille van Vera Findteis. Het materiaal stapelt zich op, er komen meer verdachten: de politie komt er achter, dat de zangeres Inge Blohm zoo goed als verloofd was met Hans Günther voordat Günther in het net van Vera Findteis verstrikt raakte Wie heeft er geschoten? Degene, die in de schaduw van de loqe bij het tooneel is gezien! Wie is dat geweest? Bijna was dr. Cornellsen op het verkeerde spoor geweest, maar " wanneer het net van het onderzoek zich vaster om enkele personen sluit en bijna een onschuldige het slachtoffer wordt valt er weer een schot De politie is te laat gekomen
%"M
-ir -
Mary lath Hughe« Owen Davit Ir.
Alice Souchy Anneliese Uhlig Vera Findteis Hilde Sessak Inge Blohm Elfie Mayerhofer Dr. Cornellsen Gustav Knuth Axel Rodegger Rudojf Fernau Hans Günther Rolf Moebius Waldorf, regisseur Carl Kuhimann Buttje, requisiteur Rudolf Platte Rcinecke. inspecient Eduard Wenck Cadoni. pianist Alexander Engel Herminc Florian. Souffleuse Lina Carstens Berg, librcttoschrijvcr . Hans Brausewettcr Nierweg. componist ... Eberhard Leithoff Rapp. justitieel inspee teur Volker von Collande Wilke. diens secretaris Aribert Mog Rolf Mooblus an Rudolf Farnau
i ir M
Pane iryan an Richard f'anton. ■ 'i '■
Marsha Collins.
Hunt
en
Tom
en
an
law
^i
,. ..^
■
ZU/flftTE
-jTSSIr. *;"•,: #<
t
■
'c
ftktfMi KM
'
>^ Een ongewoon toiletartikel
Valerie Hobson
Regie: Michael Powell. Kapitein Hardt Ashington Onderwijzeres Schustef Anne Burnett Dominee Matthews Mevrouw Matthews Mevrouw Sedley Dominee Harris Kapitein Ratter M
^aLchIinist
°ob Bratt admiraal Chauffeuse K te a
Filmex-film. Conrad Veidt Sebastian Shaw Valerie Hobson Marius Goring june Dyp^ Athole Stewart Agnes Laughlan Helen Haya Cyril Raymond George Summers
-I-
HayJ&rie
• .,,■ ,Ä ■■
Grant Sutforland R^-t Rendel ./May Morris M&garet Moffatt
f -M Juno Duprez en Margaret Moffall
ss lü
in Malkirk, (op een van de Orkney Eilanden). Reeds den eersten avond van haar aankomst komt zij in contact met kapitein Hardt, die bij haar blijft logeeren. Den volgenden morgen ziet Hardt de Britsche vloot vanuit zijn slaapkamerraam en het meisje vertelt hem, dat de bedoeling is, vijftien van deze schepen te doen zinken en dat hij verdere bijzonderheden zal vernemen van luitenant Ashington, een dronkaard en verrader, in dienst bij den vijand. Ashington arriveert met de details van de Britsche plannen. En juist als Ashington en Hardt aan het discussieeren zijn, komt dominee Harris binnen. Om er zeker van te zijn, dat zij in hun werk door dominee Harris niet gestoord worden, nemen zij hem gevangen en binden hem vast. Later bespionneert Hardt de onderwijzeres en Ashington en ziet, hoe deze elkaar omhelzen. Zijn jaloezie is opgewekt. Het meisje, dat bang is voor Hardt, wordt door Ashington aan boord van de ,,St. Magnus" gebracht, een vrachtboot, die een aantal Duitsche krijgsgevangenen vervoert. Maar ondertusschen heeft ook Hardt, vermomd als predikant, zich op de „St. Magnus" ingescheept. Op zee verwekt hij met zijn landgenooten muiterij en maakt zich meester van het schip. Een Britsch slagschip wordt ter achtervolging uitgezonden met Ashington aan boord. Hardt's eigen duikboot, overeenkomstig het bevel, dat hij vroeger gegeven heeft, maakt zich klaar om de „St. Magnus", waarvan Hardt nu zelf het commando heeft, aan te vallen. Ook het slagschip achtervolgt hem. Tevergeefs seint Hardt naar de duikboot, dat ze niet moeten schieten, de ,,St. Magnus" wordt door de duikboot beschoten en zinkt. Het Britsche slagschip neemt alle passagiers op, behalve twee. Hardt en de kapitein van de ,,St. Magnus". Laatstgenoemde, gooit Hardt nog een reddingsgordel toe, doch deze wil hiervan geen gebruik maken. Dan volgt er een spannende jacht op de duikboot door het slagschip. Plotseling toont een fontein van olie aan, dat de duikboot getroffen is. Tegelijkertijd verdwijnt de „St. Magnus" in de diepte. Een drijvende reddingsgordel is alles wat over is van kapitein Hardt, den zwarten spion.
Het is oorlog en kapitein Hardt, bevelhebber over een Duitsche duikboot, krijgt opdracht zich naar 't Noorden van Schotland te begeven en zich daar in verbinding te stellen met een agente, voor verdere instructies. Toevalligerwijze is Anne Burnett op weg naar een van de Orkney Eilanden, om daar een nieuwe betrekking als onderwijzeres te aanvaarden, in de nabijheid van haar verloofde, dominee Harris. Onderweg wordt zij evenwel ontvoerd, maar desondanks arriveert er een onderwijzeres
STANLEY EN LIVINGSTONE
av
EN HUN IDEÊELE BETEEKENIS
Zoo goed als de 20e eeuw die der techniek is, mag de voorafgaande die der wetenschap heeten. Het concrete en op stoffelijke zaken gerichte denken — dus de tegenhanger van al wat tot de gebieden der wijsbegeerte en des geloofs behoort — hebben in de 19e eeuw een enormen vooruitgang gemaakt en een heel belangrijk deel der publieke aandacht opgeëischt. Die aandacht kon het dan ook maar slecht verkroppen, dat exacte kennis op zoo menig punt moest blijven tekort schieten, dat men telkens voor het onkenbare moest blijven staan. Zonder nu met een vloed van woorden dit feit te willen toelichten, moge één voorbeeld volstaan, dat van de kennis onzer eigen planeet. In het midden van de vorige eeuw vertoonde de wereldkaart een beeld, waarover men zeer beschaamd was. Men kón het toen niet verduwen, dat groote deelen van de Poolgebieden (de Zuidpool in het bijzonder), van Zuid-Amerika, van het Australische vasteland, van Midden-Chjna en Mongolië en vooral van Afrika als blinde plekken op de kaart moesten blijven, dat men niet wist, hoe daar de wereld er uit zag, wijl men er nog niet had weten door te dringen! Het onbekende werkt op de verbeeldingskracht. Een gansche reeks van schrijvers van naam wijdden hun aandacht aan. deze oorden en kwamen daardoor ook onvermijdelijk tot fantastische beschrijvingen, die wij in later jaren als absurd hebben leeren beschouwen; het was allemaal een spel van het dichterlijk vernuft, dat in tal van gevallen (men denke aan Edgar Allen Poe's beschrijving van de Zuidpool!) een buitengewoon grilligen vorm had aangenomen. Maar ook de groote aardrijkskundige genootschappen legden op hun jaarlijksche congressen vaak genoeg getuigenis af van een merkwaardig tekort aan feitenkennis en een dienovereenkomstig teveel aan waanwijsheid, te merkwaardiger, wijl dit tijdperk haar zoo slecht verdragen kon! In het licht dier periode en van die inzichten moeten wij het vertrek van Dr. David Livingstone (1813— 1873) beschouwen, ook al was het in tal van opzichten veel voornamer, dat hij zendeling was. Omstreeks 1S70 qing de incening zich verbrei-
4
^sß?'
v*
'fiWto
w den, düt hij omgekomen moest zijn. Ook van Afrikas kustplaatsen werd algemeen bericht, dat het onmogelijk geacht moeM worden, Livingstone nog in het land der levenden te wanen. Maar dit was aanleiding voor den directeur van het Amerikaansche dagblad „The New York Herald", James Gordon Bennet, een verslaggever naar Afrika te zenden, op zoek naar den verdwenen Livingstone. Deze verslaggever was de fameuze Stanley (1841—1904) en van zijn dooltocht door het Donkere Werelddeel, van zijn schier bovenmenschelijke krachtsinspanning, die door zijn geweldige energie geschraagd werd, kunnen wij ons geen denkbeeld vormen. Stanley slaagde er in, Livingstone in de omgeving van het Tanganyika-Meer op te sporen en gedurende geruimen tijd sloeg hij het beschavingswerk gade, dat hier werd verricht. Livingstone zag in den zooveel jongeren Stanley een min of meer gelijkgestemden geest en verzocht hem met den grootsten aandrang, zijn opvolger te willen worden. Stanley echter sloeg dit af, wijl hij de journalistiek wilde blijven toebehooren en eerlijk de meening was toegedaan, dat het veld van zijn arbeid in de geciviliseerde wereld gelegen was. Maar toen hij daarheen was teruggekeerd en feitilijk er aan toe was zijn plaats te hernemen ^en na aanvanKelijke miskenning, met méér oor dan ooit tevoren!), werd hi-m duidelijk, i .it het tóch zijn oeping was, naar \frika terug te 1 eeren en Li■ ingstone's lev enswerk voort ie zetten. Niet in tie eerste plaats om het overigens zoo heel belangrijke werk der cartografie, dat Livingstone en later Stanley er hebben verricht, maar om zijn leven in dienst van het heil der evennaasten te stellen, die daar zoo heel veel hulp behoefden.
i
1
Dit nu is een keerpunt in de gesel... Jenis der kolonisatie, welke eeuwenlang in de onderworpen gebieden slechts wingewesten heeft kunnen zien en die sedertdien beseft heeft, dat er een hoogere roeping en een zedelijke verplichting voor de koloniseerende mogendheid is weggelegd. Dat wij hier zoo uitvoerig zijn over dit onderwerp en dat wij schijnbaar zonder aanleiding lang voorbije historie ophalen, heeft een reden. De filmindustrie, die ieder onderwerp entameert, dat zij maar vangen en grijpen kan, brengt thans een werk „Stanley en Livingstone" op de markt. Deze film (een product der 20th Century-Fox) heeft een bijzonderheid in zich. De schijnheilige film, die met een groot vertoon van vroomheid, van diepzinnigen ernst, of van uitgestreken deftigheid, ons heimelijk sensatie biedt, of een chronique scandaleuse offreert, is helaas niet nieuw meer. Wij moeten er op bedacht zijn, dat films beweren, ons over zeer belangrijke' Onderwerpen te willen spreken, terwijl zij in werkelijkheid niets anders te bieden hebben, dan een aanslag op onze zenuwen, of op ons betere ik. Maar de film „Stanley en Livingstone' volbrengt, wat zij belooft, zij laat dien aanslag op onze gemoedsrust achterwege, zij komt niet aan met „sex-appeal" en met heel dien verderen rommel-inventaris der ftlmkeuken; zij neemt haar zelfgekozen peil in met zuivere middelen. Dit maakt, dat een film, die krachtens een materialisme, dat inderdaad het tijdvak der handeling beheerschte, zonder eenige wijding aanving, bij voortduring hooger werd van strekking en verre boven dat materialisme uitstijgt. En dit is waard, er de aandacht op te vestigen.
/
f
*Ji
^\.,
VAN LEZER TOT LEZER Op deze pagina kunnen onze abonné't, onder de „Ruilrubriek", gratis een advar. tentie plaatsen, waarin zij iets aanbieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voor' werpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten warden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en „Diversen' «eplaatst en berekend tegen 5 cts. per regel, minimum vijf regels.
TE KOOP AANGEBODEN
-%
Te koop : t.e.a.b. : een zoo g. a. n. driewielig kinderfietsje. Olympiaw. 44-1. A'dam (Z.).
Wandelaar: „Zou ik den trein van 6.45 kunnen halen als ik door uw land loop? Boer: Zeker - en als mijn stier je in de gaten krijgt, haal je den trein van 6.15 zelfs hog wel!
Te koop : H.D. motorrijwiel, pr. f215.—, een modern radiotoestel, een salonpathefoon m. platen, luidspr. en vogelkooi, ook te ruilen voor kampeertent of motorrijwiel of iets anders. Mevr. A. Polstra. Celebesstr. 1-1. A'dam (O.). Wegens overcompl. te koop : mooi eiken dressoir met spiegel, huiskamertafel, armstoel en autope'd op luchtbanden. alles in goeden st. en zeer bill. Te bevr. I Jselstr. 55-1, A'dam(Z.). Te koop aangeb. : 2 zijden japonnen, 1 groen zijden blouse. 1 zwart seals bontjasje (iets kaal), alles m. 44. Mevr. Arnold, Schubertstr. 14, Leeuwarden,
RUILRUBRIEK
Mevrouw: „Hoe komt het, dat je nu weer wat gebroken hebt, Marie?" Marie: „Ik wou den theedoek neergooien en toen merkte ik, dat ik 'm in mijn andere hand had, mevrouw."
In ruil aangeb. een groote poppenwagen en poppenkamer tegen meisjesfiets, voor een meisje van 10—12 j. Te bez. tusschen 5—7 u. Toliensstr. 81, boven. Den Haag.
Gratis kunt u gangbare bonnen, die u niet spaart, ruilen voor wat u wèl spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willinkplein 41, A'dam. Wie ruilt mijn olieverfschilderijen, (repr. oude meesters) tegen andere artikelen, liefst nieuwe of z.g.a.n. uitgez. muziekinstrumenten. Aanbiedingen met omschrijving en geschatte waarde der art. aan H. Bloemhof. Bultstr. 357, Glanerbrug. Wie is genegen mijn goede racefiets, merk Wonder, (m. houten velgen en drie tubesbanden, shirt, plusfour, valhelm, schoenen) geschikt voor baan en weg. te ruilen voor goed compleet tafelbiljart of goede accordeon met pianoklavier. O. Rebergen, Dijkstr. 39, Veenendaal. Te ruilen : Een Zwanenburger postzegelalbum, met 900 vreemde postzegels, voor Duifmerken, Droste. D.E. punten. Vim. Lux, Kiokzeepbonnen. Het postzegelalbum is ook te koop. J. Wentinck, Hoogravenscheweg 106. Utrecht.
Te Ruilen : 1500 Haka, 300 v, Nelle, 600 Artis Verkade, 100 A.J.P. Lepelbons. 450 IJzendijk, 265 Kegbons. 200 Karels Artisbons, 300 Tripkilometerbons, 900 Meco, 150 Delta, 40 Ringers. 1000 Felix Kattenbrood. 50 A.N.W.B. tegen D.E., Wennex. Haas en Bavo Letters E, Klokzeep. Niemeyer, Hille, Vaca U.M., Jamin, Duifm., Kwatta en anderen. Postzegel voor antwoord insluiten. M. Koning. Heilbronstr. 48, Den Haag.
!
Wie heeft voor mij 4 letters E van Haas en Brero.Sneeuwwitchloor? Ik geef graag andere bonnen in ruil terug, wat U maar vraagt ! J. Hoppenbrouwer. Noordwijkerweg 66, Katwijk a.d. Rijn.
:
Aangeb. : Wandelwagentje i. z. g. s. te ruilen voor autoped op luchtbanden. zonder gebr. Tevens te koop een kinderduo v. een fiets ƒ I.— Mevr. Timmerman, Berkelstr. 108, Utrecht.
m]
Wie ruilt zijn pianoaccordeon voor z.g.a.n. electr. gram. pick-up en schitt. platen. Event, ook koopen of verkoopen ä contant, v. d. Laag. Eendrachtstr. 20, Meppel.
■•w ..,>-
«L "j
m
De voorraadschuur te IJmuiden bestaat uit een aantal wit gekalkte gebouwen zonder ramen, en waarvan niemand kan vermoeden dat er een voorraad van vele 100.000 kilo's aan verschillende levensmiddelen is opgeslagen.
m tu
ABONNE'S OP DIT BLAD,
aSt'ÊSÊ-:.-' '''
welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f2000.- bij levenslange invaliditeit; f600.- bij overlijden; f 400.- bij verlies van een hand, voet of oog; f 75. - bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.- bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval. Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam. Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3x24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven,, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.
Anders vervalt het recht op uitbetaling.
„Olifanten moet je van achteten fotograteeren, dan zijn ze het leukst."
- 2 :
:
t
f,
EEN NEDERLANDSCHE VOORRAADSCHUUR P7™
•"■
■-•■.-aÄBSr ***
f
DE
KOELHUIZEN
TE
IJMUIDEN
s
tfgmm
■^,:
IN
'
«Éff<
z^sssÊsr im
Op het oogenblik is de voedselvoorziening één van de grootste zorgen van onze regeering. De distributiekaarten zijn al uitgereikt en het is zeer noodzakelijk, dat alle maatregelen op een manier geschieden, waardoor de verschillende levensmiddelen zóó onder de bevolking worden verdeeld, dat iedereen in de eerste levensbehoeften kan voorzien. De ouderen onder ons denken bij het woord „distributie" in de eerste plaats aan de jaren, die zij hebben medegemaakt in 1914 — 1918, maar sinds dien tijd zijn er verstandiger maatregelen getroffen, welke zijn voortgekomen uit de ondervinding van die jaren. Wel is waar is de bevolking sinds dien lijd met ongeveer 30% toegenomen, maar aan den anderen kant zijn ook verschil• lende productie-mogelijkheden zeer Moeder de vrouw behoeft verbeterd tegenover die van 1914. Boat^tX%onnderm0brogteenr te zullen zitten, want er
^^ ^ ^ ^ ^^ thans een belangrijker rol. De koel-
XVom ^.rU Ä als het noodig is...
L
huizen
^ in ^ regelrechten zin van het woord voorraadschuren. en terwijl
Zoo ziet de koelcel er uit, als ze op „volle koude" staat. Oe muren ziin betlaeen de pi,pen dragen prachtige ijskristallen en het geheel lijkt op een"jsgröt Op h« vleesch heeft zich eveneens een ijskorst afgezet.
• men in 1914 aan koelhuis-ruimten over 5000 m3 beschikte, is dit thans 40 maal zooveel, dat wil zeggen 200.000 m3, zoodat er nog zeer groote hoeveelheden aan levensmiddelen hier kunnen worden opgeslagen en al zijn opgeslagen. Uit den aard der zaak zijn dit in de eerste plaats vleesch, boter, eieren en haring, benevens verschillende andere vischsoorten. Het grootste koelhuis van Nederland bevindt zich te Umuiden en op het oogenblik is men zelfs bezig deze ruimte nóg meer te vergrooten en is er een nieuw koelhuis in aanbouw, hetwelk de geheele ruimte nog vergroot met 60%, hetgeen wil zeggen, dat er in de toekomstige ruimten te Umuiden 30.000 ton levensmiddelen geborgen kan worden. Als men het gebouwen-complex te Umuiden ziet, valt het reeds direct op, dat, er geen ramen in zijn. Het geheele exterieur is wit gekalkt, en men ziet er alleen verschillende deuren in, waardoor de levensmiddelen naar binnen en buiten worden gebracht. Men kan zich voorstellen, dat de arbeid in een koelhuis niet erg aangenaam is, daar er steeds een temperatuur heerscht van 16 tot 30 graden Celsius onder nul, dus een temperatuur, welke doet denken aan •
De visch hgt in houten kisten. Men vindt hier nog visch te kust en te keur, en ze is inderdaad <— „frisscher" dan in het water! Een overzicht van de verschillende gebouwen van het koelhuis te IJmuiden, waar op het oogenblik ongeveer 120 menschen werken, hetgeen heel wat voor IJmuiden beteekent, nu de visschersvloot zoo goed als stil ligt.
die, welke er 's winters in Oostelijk Europa wordt geregistreerd. De arbeiders zijn daarom ook zeer dik gekleed. Zij loopen met wollen handschoenen, dubbele pakken
Hier ziet men, hoe de buizen voor den koude-toevoer van het eene gebouw naar het andere loopen.
Hier liggen heel wat varkens opgestapeld. De menschen, die er werken, zijn gekleed als Noordpoolvaarders, want de temperatuur is van 16 tot 30 graden Celsius onder nul.
Haringen in vaatjes worden aangerold. Ook deze worden bewaard, tot ze zullen worden opgevraagd...
• en halsdoeken, en aan den overgang van de koude binnen en de warmte buiten, moeten zij natuurlijk ook goed gewend zijn. Op welke manier worden de koelhuizen nu eigenlijk „koud gemaakt"? Het principe is, dat ammoniak-dampen samengeperst en daarna weer ontspannen worden. Door de ontspanning ontstaat een sterke koude. Het koude gas wordt door middel van buizen door het geheele complex gevoerd. Zooals de foto's ook laten zien, is door de koude natuurlijk het vocht, dat zich in de ruimten bevindt, bevroren en de liefhebbers van ijsgrotten zouden hier hun hart kunnen ophalen! De koude is er zoo sterk, dat onze fotograaf, die toestemming had gekregen om de kieken te maken die wij hierbij voor U kunnen afbeelden, de grootste moeilijkheden had om ze op te nemen, daar het mechanisme van zijn toestel door de koude defect raakte. .Het heeft iets geruststellends, als men hier door de vele gangen gaat, en de talrijke varkens en andere vleeschsoorten ziet opgestapeld, de vaatjes haring tot het plafond, en de kisten met eieren en vaatjes boter kan bekijken. Zoo is de grootste voorraadschuur te Umuiden een prachtige hulp bij de oplossing der vraagstukken, die zich op het oogenblik bij de voedselvoorziening voordoen. Hierdoor is het mogelijk om voorraden, die anders vernietigd zouden moeten worden, te bewaren en ie zjjner tijd uit te reiken als er schaarschte is. De koude is hier een vriend van de menschen • Een kijkje bij den aanbouw van het nieuwe gegeworden en helpt een deelte, dat de opslagruimte te IJmuiden met handje mee om den ongeveer 60% verhoogt. > moeilijkheden van onzen Bij het vervoer van het koelhuis naar de aftijd het hoofd te bieden. nemers. Waar de haring ligt opgeslagen..
.«ir
< f/ / JJ^T/ / / // // // '
EEN LEEUW
■ •• -V///////
WORDT GETEMD
oote" kunststuk van Leo. Angst schijnt deze mensch niet te kennen ... Leo begroet „zijn" publiek.
j eo was een leeuw, zooals alle andere leeuwen. »- Zijn jeugd bracht hij door in de wijde steppen van Afrika, en hij had nooit durven denken, dat dit ooit anders zou worden, en dat hij voor een groot en luidruchtig publiek kunsten zou moeten vertoonen. . . Maar ook een leeuw kan niet weten wat hem boven het hoofd hangt, en ook met Leo bleek dit het geval. Op een dag bevond hij zich plotseling in een heel vreemde omgeving. Hoe het'allemaal in zijn werk was gegaan, heeft hij nooit begrepen. Op een nacht, toen hij op roof uit was, viel hij in een kuil en den volgenden ochtend waren er menschen gekomen - de eerste, die hij in zijn leven zag - die hem met touwen en kettingen bonden, naar boven haalden en toen in een soort kist opsloten. Nadat hij wekenlang in een donkere ruimte had gestaan van een groot schip, zag hij eindelijk de zon weer terug. Maar het was een heel andere zon dan hij in de woestijn gewend was geweest — trouwens: de heele omgeving was anders. Geen zand, geen heuvels, geen uitgestrekte vlakten. . . Hij stond in een kleine ruimte tegenover een mensch, en die begon hem te dwingen allerlei dingen te doen, waar hij totaal geen lust in had - en waarvan hij de beteekenis ook niet begreep. Wat voor zin had het. dat hij een poot moest leeren geven, dat hij over strak gespannen koorden moest loopen? Welken anderen zin, dan dat hij wist dat hij. als hij het goed had gedaan, een stuk vleesch kreeg? En waarom moest hij later, toen hij deze kunstjes en nog eenige andere kende, in een groote ruimte gejaagd worden om ze daar te vertoonen. terwijl er een enorme menigte menschen in het rond zat te kijken en te klappen? Op al deze vragen kon Leo geen antwoord geven, en ten slotte interesseerde het hem ook niet meer Hij werd suf en... tam, en dacht nog slechts af en toe terug aan de woestijn, waarin hij geboren was en waaraan de herinnering steeds meer vervaagde... Want van den koning der dieren was hij gedegradeerd tot een. circusciown!
f
De sprong van het koord op den temmer. Deze opname was slechts met groote moeite te maken, en men kan gerust zeggen, dat een dergelijke foto zéér zelden lukt. Is dit nu de eenige zin van alles, denkt Leo; een stuk vleesch, als ik gedwee heb gedaan, wat er van mij verlangd werd?
Na jarenlangen arbeid en on geloof e lij Ue moeite is het gelukt Leo zoo ver te krijgen, dat hij zonder haperen over de strak gespannen koorden loopt. Maar begrijpen waarom dit moet, doet hij nog altijd niet. En dat pleit niet eens tégen hem ...
Af en toe, wanneer Leo een weinig zichzelf wordt, ontsteekt hij in groote woede over de dwaasheid van hetgeen er van hem verlangd wordt, en komt zijn oude „woestijn-natuur" terug.
» '///.■
^SP^^
IN NOOD IN DE BRANDING rif jaar lang heeft de Engelschman C. S. Ramsay er een zeer eigenaardig •-beroep op na gehouden: Hij moest namelijk zwemmend de mail over en weer brengen van het eiland Niua Fo'ou naar den stoomer Tofua die de post haalde en bracht, maar het eiland niet dicht genoeg kon naderen Kamsay hee t in dien tijd heel wat avonturen beleefd, waarvan wij er u nier een willen vertellen. Op een dag was de zee al zeer onstuimig, terwijl Ramsay tevergeefs wachtte tot de Tofua in het gezicht zou komen. Om twee uur des nachts deed het loeien der scheepsfluit hem plotseling opschrikken. Hij snelde naar de W, waar een aantal inheemschen bijeenstonden. Zwaar beukten de golven op de rotsen, zoodat het soms wel leek, alsof het heele eiland op zijn grondvesten trilde. Daar Ramsay vermoedde, dat er geen van de „boys" te vinden zou zijn om in zóó'n nacht met hem mee te zwemmen - bij goed weer vergezelden hem altijd twee a drie inheemschen, die daar tien shilling ieder voor kregen - verhoogde hij de vergoeding tot een pond. Maar zelfs voor twee pond was er niemand, die zich meldde. . . Achteraf begreep Ramsay, dat de „boys" verstandiger waren dan hij; zij kenden het gevaar en weigerden hun leven te riskeeren voor een handvol geld. Maar hij. . . wel, hij moest zijn post overbrengen. Of hij dacht dit althans... Er diende iets gedaan te worden, want de kapitein van de Tofua zou in een dergelijken nacht met lang wachten, terwijl er zoo'n zware zee stond. Ramsay probeerde het nog eens, door de vergoeding tot twee en een half pond per man te verhoogen, en daar er toen nog niemand was, die er op inging, werd hij kwaad, schold hen voor lafaards en zei, dat hij dan wel alleen zou gaan... Langs de rotsen liet hij zich naar beneden en in de woelige zee zakken. Nauwelijks echter beroerde hij met zijn voeten de golven, of hij hoorde boven zijn hoofd een stem: „Het zijn lafaardsl Ik ga met je meel" Het was VIN Langi, de inheemsche klerk van den bestuurder van het eiland, en de daad bij het woord voegend, liet hij zich eveneens in de kokende en kolkende watermassa zakken om Ramsay te vergezellen. Een oogenblik bleven de beide mannen op een vooruitstekend en overspoeld stuk rots staan, wachtend op het meest geschikte moment om zich in de branding te storten. Bijna vóórdat zij er erg in hadden, kwam er evenwel een enorme golf op hen toerollen. Het was een heldere maannacht, maar desondanks vergisten zij zich toch in . den omvang van de watermassa en dachten er daarom niet aan, zich in veiligheid te brengen. Ze werden met groote kracht tegen de rots geslagen, en dreigden meegesleurd te worden toen het water weer terugvloeide. Vlli Langi slaagde er in zich aan de rots vast- te klampen, maar Ramsay had daar geen kans toe gezien. Met de post vastgebonden aan een stok, ten einde ze boven water te kunnen houden zoodat ze niet nat werd, en drijvend op zijn zv/emstok'), waarom hij zijn beenen had geklemd - met de linkerhand moest hij de post vasthouden! - dreef hij eer hij het wist op grooten afstand van het eiland! Aan terugkeeren viel niet te denken; er zat dus niets anders op dan naar het schip te zwemmen, hoe hachelijk de onderneming met een dergelijke zee ook was. Terwijl hij er in slaagde, zijn hoofd door middel van den zwemstok boven
1) Deze zwemslokken, die door de Inheemschen worden gebruikt, lijn ongeveer twee en een halven meier lang en vijftien centimeter dik. Ze lijn van leer licht hout gemaakt. De Inheemfchen duwen /e beurlelingi onder een arm, maar Ramiay gaf er de voorkeur aan om er languit op te gaan liggen, den itok met rijn gewicht tegen zijn bont en lunchen iljn beenen klemmend.
OP LEVEN EN DOOD EEN REEKS SPANNENDE AVONTUREN. NAAR WAARHEID VERTELD water te houden, zwom hij met inspanning van al zijn krachten in de richting van de open zee, waar de Tofua lag. Hij begreep, dat de kapitein vah de boot langzamerhand ongeduldig moest zijn geworden, want het had iets langer geduurd dan anders eer Ramsay was vertrokken. Hij zou dus best kunnen denken, dat er, gezien het buitengewoon slechte weer, geen poging gedaan zou worden om de post over te brengen. Ramsay kon geen lamp mee dragen, en ofschoon de maan scheen, was de kans dat hij gezien werd, toch zeer gering. Toen Ramsay ongeveer een kwart gedeelte van den afstand had afgelegd, lag het schip nog steeds zwaar op zijn ankers te rollen, maar plotseling klonk de fluit en Ramsay hield het weinigje adem dat hem nog over was gebleven in om vruchteloos te roepen: „Wacht even! Om 's hemelswil, wacht even!" Hij kon de passagiers over de reeling zien hangen en de officieren op de brug heen en weer zien loopen, maar de geweldige golven, die hem beurtelings ophieven' en dan weer diep naar omlaag wierpen, verborgen hem voor hun blikken. Hij bevond zich ongeveer halverwege tusschen het eiland en het schip, toen er plotseling drie stooten op de fluit klonken ten teeken, dat de Tofua wilde wegstoomen, en tot zijn onuitsprekelijke teleurstelling zag Ramsay het schip even daarna in den nacht verdwijnen. . . Indien de kapitein kon hebben gehoord waarvoor hij hem, zijn schip, zijn bemanning en passagiers uitmaakte, zou hij misschien den steven hebben gewend om de zaak als man tegen man uit te vechten, maar nu voer hij door en zat er voor Ramsay niets anders op dan rechtsomkeert te maken en terug te zwemmen naar de kust van het eiland. Op zijn gemak zwom hij voort, in zijn woede er niet op lettend, dat hij slechts zeer langzaam vorderde. Plotseling drong het echter tot hem door, dat hij nog even ver van het eiland verwijderd was als een poos tevoren. En toen, opeens, besefte hij, dat er een sterke stroom zeewaarts stond, en dat hij er maar nauwelijks in slaagde zich er tegen op te werken! Reeds was hij ernstig uitgeput door zijn pogingen de Tofua te bereiken, en hij begon nu al zijn krachten in te spannen om vooruit te komen, en hij slaagde er werkelijk in, iets te vorderen. Eindelijk bereikte hij een plek, waar hij eenigszins beschut was
tel-
kens, wanneer Ramsay even wilde rusten om nieuwe krachten te vergaren, werd hij weer naar zee teruggetrokken. Hij moest dan ook uit alle macht zwemmen om bij de kust te blijven en buiten het bereik van de brekers. Zijn eenige hoop was, dat er een korte spanne tijds zou komen tusschen twee golven, waarvan hij gebruik zou kunnen maken om de rots te bereiken, voordat een andere golf hem er met geweld tegen aan zou werpen. Maar een dergelijke „onderbreking" in het woeste geweld kwam er niét, en intusschen werden zijn beenen loodzwaar van vermoeienis. Hij voelde, dat hij het niet veel langer meer zou kunnen uithouden.
rw* ■- m
Juist evenwel, toen hij dacht ledere hoop op redding te moeten opgeven, zag hij hoe vier mannen zich langs de rotsen naar beneden lieten zakken. Een hunner hield een rol touw in de hand. Hij bond het vast aan een punt van de rots, en wierp het andere einde toen naar Ramsay, maar het bleek helaas meters en meters te kort... Er zat nu voor Ramsay niets anders op, dan al zijn krachten in te spannen ten einde het zóó lang vol te kunnen houden tot er een ander en langer touw was gehaald. In dien lusschentijd leverde Ramsay werkelijk een strijd op leven en dood tegen den sterken onderstroom, die onophoudelijk probeerde hem van de kust weg te trekken. Hij was letterlijk totaal uitgeput tegen den tijd, dat zijn redders op de kust met hun voorbereidingen gereed waren. Nog twee keer wierpen zij het touw uit zonder resultaat, toen kwam het eene einde er van binnen zijn bereik terecht. Uit al zijn macht hield hij er zich aan vast. Hij sloeg het een paar keer om zijn zwemstok en bleef toen een oogenblikje uitrusten om wat op verhaal te komen. Op een gunstig moment, tusschen twee hooge golven in, riep hij „Fusi!" (Trek!), hapte een mondvol lucht en hield zich toen zoo stevig mogelijk vast, terwijl de mannen op de rots hem door de branding heen naar de kust trokken. Maar de moeilijkheden waren nog niet voorbij. Terwijl hij behoedzaam voortkroop op handen en voeten, probeerend een houvast te vinden op het gladde gesteente, kwam er een andere golf aandaveren, gooide hem onderstboven, wierp hem op zijn rug en sleurde hem langs de scherpe punten naar beneden. In zijn wanhopige pogingen zich vast te houden aan hel touw, liet hij het kostbare pakje met de post vallen en zag dit naar zee drijven op het terugstroomende water. Met een plons kwam Ramsay even later zelf in de branding terecht en. . . als bij instinct zwom hij naar de in waterdicht linnen verpakte post, die aan zijn hoede was toevertrouwd! Gelukkig was hij in staat het pakje reeds na eenige slagen te grijpen, en dit keer wachtten de vier mannen aan het andere einde van het touw niet op zijn bevel om te (rekken! Juist toen de eerstvolgende groote golf hem opnam en hij boven op de kruin was, trokken zij hem omhoog, zoodat hij als een visch aan een hengel in de lucht hing te spartelen. Hooger en hooger trokken zij hem, tot hij eindelijk uitgeput boven op de rots aan hun voeten
lag .. . Ter eere van de inheemschen dient gezegd te worden, dat niemand van hen hem toevoegde: „Nou, heb ik het je niet gezegd?" Integendeel, zonder verwijl begonnen zij zijn gekneusde ledematen te wrijven en te masseeren. Behalve eenige builen en schrammen had Ramsay geen nadeelige gevolgen van zijn avontuur ondervonden, maar zijn ijdelheids-complex van blanke had een gevoeligen knauw gekregen en nooit meer heeft hij er.aan gedacht, zijn Inheemsche vrienden voor lafaards uit te maken!
-fv
J: \
v^;
Uit ons IN eigen land OORLOGSTIJD ...
1. De opening der Staten-Generaal door H.M. de Koningin, in tegenwoordigheid van H.K.H. Prinses Juliana en Z.K.H. Prins Bernhard. — H.M. tijdens het voorlezen der troonrede.
1.
Hel
Engeische
vliegtuig-moeder-
schip Courageous, dat getorpedeerd werd. en
Bijna
zeshonderd
manschappen
officieren
kwamen
in
de
golven om. 2 — 3.
De
trekken
Engelsche
naar
het
troepen
Westelijk
verfront.
Men merke op, dat het meisje, dat haar verloofde masker ziet ten
vergezelt,
bij zich
men
een
draagt. Op
hoe een
rust houdt,
afdeeling
terwijl
gas-
foto
3
solda-
anderen
2. In Amsterdam zijn de schoolkinderen begonnen met het breien van polsmoffen en handschoenen voor de gemobiliseerden. - Een klasse der Hagedoorn-school aan het werk. Een voorbeeld ter navolgingl 3. In het plantsoen tegenover het station Hollandsche Spoor te 's-Gravenhage wordt een betonnen schuilloopgraaf aangelegd, welke plaats zal bieden aan honderd personen.
in 4. Ten einde op iedere gebeurlijkheid voorbereid te zijn, heeft men maatregelen genomen de inundaties in ons land ten allen tijde te kunnen uitvoeren. — Een kijkje in een der inundatiegebieden.
een auto passeeren.
5. Verleden week heeft Koningin een bezoek Helder gebracht ter van enkele vaartuigen lingen. — H.M. schrijdt wacht langs.
H.M. de aan Den inspectie en stelde eere-
6. Door het corps pontonniers worden op geregelde tijden oefeningen gehouden om de bekwaamheid en paraatheid der manschappen op een steeds hooger peil te brengen. Soms dient het verkeer er voor te worden omgelegd, maar dan kan ook een pontonnier het wel in goede banen leiden.
4. die
De
hertog
naar
gekeerd het
van
Windsor,
Engeland
is terug-
en
een
leger
heeft
verlaat
het
Oorlog,
na
te 5.
In
functie
hebben
'n
JVI "^
"i^V^^i
o
Ttl
-Ml ib^flk MJÊÊÊÊÊ
bij van
gevoerd. heeft
genomen
kunstmatigen
V
bespreking
Amerika
proeven
U*
fijt AJ^4 J['
gekregen,
ministerie er
1
mist,
men
met
een
die
be-
staat uit een soort onschadelijk gas, dat dienen moet om steden
bij
een
luchtaanval
onzichtbaar
te
maken.
-
Tijdens
proefneming
op
de
Governor's
Island,
New York.
^^SagE^
„DE GIER
AAN DEN ANDEREN KANT VAN HET KLEINE VERTREK STONDEN EEN TWEETAL GEDAANTEN IN LANGE PIJEN EN MET ZWAKTE KAPPEN OVER HET HOOFD, . . .
#/
GEAUTORISEERDE Op een avond agen te„ 2ien
V
E
R
T A L
I
N
heeft er in New York een autobotsing plaat». De tocoesnelde t deu wag een doode llggen De JJ^ ^^«"«^
een roerlooze gedaante bogen, die op eenzelfde steenen verhooging lag als hy. Een der gedaanten had een kaars in de hand. „Teekenen van leven?" vroeg een hunner met heesche stem. . S* ande^ bromde een onverstaanbaar woord. Small kreeg een heftigen schok. Zou Havik ten slotte tóch gevangen zyn genomen'? Hy draaide zyn hoofd naar één kant en keek door zijn half geopende oog eden naar de beide gedaanten. Een hunner knielde neer en tZH ^äf' T" r'' i -" hem is v6ör geweest. De safe is opengebroken! Als de Boliti« verschijnt, neem, hij de vlucht en ontkomt in een taxi. drukte zyn oor tegen het hart van de beweginglooze gedaante U« «er maakt nu kennis met majoor Damlon Havik, een - in de oogen der Hierdoor kreeg Small een glimp te zien van het onbeweeglijke n SeerC 8UUr die d C lfde bliikt te 1 Pud L ,'Lr, ? ' ' , ," "1" • ' 9' R"«'". Havik is witte gezicht op den steen. Het was Evelyn Dwan! ' het sachtoffer van een zeer intelligenten misdadiger, die door allerlei manipulaties De knielende man stond op en zette den kap op zyn hoofd recht kaatsten 'tlid on' 'ï 'T? "■ "P^"»"« "«orden van den laatsten tijd op zijn geweten heeft. „Ze komt inderdaad by," antwoordde hy toen op de vraag van zil^Hrivrl," T9"; "'"'^l Havik «"> POflin« om inspecteur Booker in den ander. „De hartslag is langzaam, maar wordt beter. De baas H,. i ■, K' l" " " b«' " een'gifslang. Havik krijgt bezoek van een actrice, Evelyn Dwan. wier mededeelinaen ?n moet haar te sterk hebben verdoofd. Anders..." Ar W^ het «'""""l r'"9' «'d"'kin« ,«">«• '««" «e8en haar tóvader" Zyn stem verzwakte tot een gefluister. Ze draaiden zich om Walter Ware. d,e een halfbroer was van Williard Ayers en zijn eenige erfSmall sloot zyn oogen. Een der beide mannen kwam naar hem to d^vermo^rden. " ^ " "" ' vergoedin» hebben en legde zyn vinger op zyn pols. d«« | J ' i ""'o °P ^9 "aar de actrice, overkomt Havik eenige „Zyn pols is normaal," bromde hy. „Maar hoe staat het met d dagen later een verkeersongeval. Het blijkt, dat ook di, het werk van den Gier ',■ man in de bosschen? Hebben zy hem al?" tl. ,Z ^ilt " , "»'• °P=e..elljk defect gemaakt. Zoowel hi als zijn assistent worden echter als door een wonder gespaard. „Die is ontkomen," antwoordde de ander. „Met dien regen hebeisest 'LI T'? , " ' "':" "ntroleeren en bewaken, doch Havik ben de honden zyn spoor onmogelijk kunnen volgen. Waarschijnlyk eischt, dat de politie deze maatregelen achterwege laat. Hij wil den Gier"' gelegenheid geven in zijn nabijheid te komen om een denkbeeld te krijgen wie hii I, was het een landlooper, die onderdak zocht, anders zou de politie en w.e er tot zijn bende hooren. "'Igen wie nij Is al lang hier zyn geweest!" zilf'mlÄ , ° helpers van den Gier ontvoerd en voor Hy lachte grimmig. zijn m.sdadigen tegenstander geleid. De Gier laat hem de keus óf lid worden van zijn organisatie, óf een afschuwelijken dood sterven „Ik betwyfel bovendien sterk, of de politie er eenige aandacht aan zou schenken, als er iemand by, hen kwam met een of ander be-w^'ren 'IV h^V, ^ " PP "^ bijna onoverkomelijk lijkende be.waren en bereikt na lang zwerven weer zijn huis verhaal over dit oude gebouw," vervolgde hy. „De geschiedenissen, Den volgenden avond wordt er uit een huis aan den overkant een doodelijk die er van verteld zyn — spookverhalen en dergelijke — zyn-van Phenea Watt? ^ *''*" " "^ " '"'P-teur Booker, waarbij Professir dien aard, dat zelfs al vertelde iemand de waarheid, de politie nas nMoH V J t"""^ 9enwoordi is, blijkt, dat de getroffene niet pas gedood kan z.jn, doch reeds verscheidene uren overleden is. Professor Walt, het toch waarschijnlyk aan de overspannen fantasie van den verbl.jkt niemand anders te zijn dan majoor Havik zelf. die zich vermomd heeft als teller zou toeschrijven!" de wat zonderlinge professor. Gedurende dit onderzoek krijg, Booker berVcht dat Evelyn Dwan Is ontvoerd uit den schouwburg waar zij optrad Ze verwijderden zich uit het kleine gezichtsveld van Small. Een ,r ^rLT" V i " ' " *' belde mannen besluiien samen oogenbhk later hoorde deze hoe de groote eiken deur achter hen te werken om de verdwenen actrice e vinden. Dienzelfden dag wordt hel Hik van den verdwenen Walter Ware, den stiefvader van Evelyn Dwan gevonden w, , u°eg en de grendel er 0P geschoven werd. Een paar seconden Mij heef, een brief nagela,en, waarin hij verklaar, on,dek, ,e hebben dat Evelvn bleef hy roerloos in de duisternis liggen, ten einde er zeker van te zyn, dat hy niet werd bespionneerd. Toen voelde hy tastend vd:naahner'Ie:Se,„erh«f^bcroeonfd"mP,0, ,C9en "^ leVen- m da, hii da"0m "Ch»lf langs de touwen, waarmede hij was gebonden. Ze gaven niet mee d or °d en GTe ri" " »^ ' Ware echter is vermoord Vyf minuten worstelde hy en toen gaf hy het, hygend en transpireerend, op. ' wa« H e f-ill '''I, T'i, ? Dinwiddi. naar het geheimzinnige huis. r , k» J ' >' Bevangen word, gehouden, Hij verbeeldde zich, dat hij het meisje zich hoorde bewegen oevéch,' " • anfddellijke omgeving van he, huls raken zij In „Miss, Dwan! Miss Dwan!" riep hy zachtjes. IJS A " "l;?**"'™™- Havik zie, kans ,e ontkomen, doch wordt ach.ervolgd door de bloedhonden van den Gier. Er kwam geen antwoord. Small hoorde den grendel weer gaan. De deur ging open en er trad een man binnen, zijn hoofd in een kap, zyn gezicht gemaskerd zyn heele gedaante in een langen, zwarten mantel gehuld. InstincHOOFDSTUK XVIII. tief wist Small, dat deze man „De Gier" was. Nadat hy de kaars in de nis van den muur had geplaatst, wendde Verdere onthullingen. het hoofd der bende zich tot zijn gevangene. „Dus wij ontmoeten elkaar voor een tweeden keer, vriend," zei hij lachend. „De manier, waarop je op myn aanbod hebt gerear-rperwyl hy als het ware begraven lag onder een hoop vechtende geerd, is wel heel ondankbaar geweest. Nu blijft mij niets anders ][ en schreeuwende mannen, hoorde Small plotseling hoe de over dan . .." honden geroepen werden, en hierdoor wist hy, dat Havik Hy zweeg veelbeteekenend. Small schrok. Toen herinnerde hy de eerste etappe van zijn vlucht veilig had afgelegd. Maar zoo lang zich, dat hy was geschminkt? Zyn gezicht leek op dat van Professor hy nog met uit het bosch was, dreigde het gevaar nog. Small moest \\atts, en zooals hij er na de worsteling uitzag, was hel geen wonder zoovee mogelyk van zyn tegenstanders bezig zien te houden, opdat dat „De Gier" hem voor Havik hield. Eén ding verbaasde hem' er des te minder waren om zijn chef te achtervolgen. Het mes, waarechter. Hoe wist „De Gier", dat Havik en Watts één en dezelfde mede hy den schildwacht had gedood, over wien Havik en Din- persoon waren? widdie waren gestruikeld, en waarmede hij zichzelf ook zoo goed D G er iV,' ui i " boog zich over hel bewustelooze meisje. Een oogenhad kunnen verweren by het begin der moeilijkheden, was uit zijn bhk bleef hy naar haar staan kijken. Toen, zyn schouders ophalend, hand geslagen, zoodat hij nu ongewapend moest vechten. Maar wendde hy zich weer tot zyn gevangene. hy stond zyn mannetje, en wetend, dat zyn leven afhing van de „Ik weet niet zeker, of je niet verliefd op haar bent, Havik" vraag, of Havik zou weten te ontkomen, vocht hij met alle energie zei hy, op een toon, alsof dit eigenlijk vanzelf sprak. In ieder die er »n hem was. Verscheidene minuten hield hy den ongelyken geval houdt zij van jou. Wat jammer dat je zoo dwaas bent' geweest stryd vol. Toen kreeg hy een slag tegen zyn hoofd. Hy had het te probeeren mij in de wielen te rijden! Als je er in had toegestemd' gevoel alsof hy door de ruimte viel. Daarop verloor hy zyn bewustje by my aan te sluiten, zou je alles hebben gehad — geld, geluk — /11 n , . , en Evelyn! Nu zul je niet hier zijn om haar blik te beantwoorden als zy tot bewustzijn terugkeert." Langzaam keerde zyn besef terug. Als van verren afstand hoorde „Ik ben niet dood — nóg niet!" grauwde Small. ny tiet geluid van stemmen. Hy opende zijn oogen. Hy bevond zich De ander gaf geen antwoord. In het midden van het vertrek in een soort steenen kamer, met een lage, gewelfde zoldering. stond een ruw houten bankje. Hij trok het naar de verhooging Hy probeerde overeind Ie komen, maar hy kwam tot de ontdekking, waarop Small lag, en nam er op plaats. Hij tastte even in zijn py' dat zyn handen langs zijn zijden waren vastgebonden en dat hij en haalde er twee sigaren onder vandaan. Na van een de punt te op een soort steenen verhooging lag, die zich een centimeter of hebben verwijderd, duwde hy de sigaar tusschen de lippen van den dertig boven derj ^'rond bevond. gevangene en stak ze aan. Toen, zoodra Smalls sigaar goed trok, Aan dep anderen kant van het kleine vertrek stonden een tweetal stak hy zelf de ander aan en leuiide achterover, zyn handen om zijn gedaanten in lange pijen en met zwarte kappen over het hoofd Ze knieën geslagen. stonden met hun rug naar hem toegekeerd, terwijl zij zich over „We kunnen het ons net zoo goed gemakkelijk maken, zoo lang man moet na de botsing uit den auto geälingerd zijn. Een der omstanders herkent den doode, en wijst de agenten er op, dat het hier geen ongeval, doch een moord betreft. Wanneer men hem nadere bijzonderheden wil vragen8 blijit h« echte" ongemerkt verdwenen. In den auto vindt men nu een kaartje, waarop de kop van RLJl'."* ^t",kend s,aat- E" der agenten heeft in den verdwenen man Pudge Rogers herkend en men vereenzelvigt hem nu met „De Gier", een massa-moordenaar. Pudge Rogers begeeft zich naar de woning van den om heT leven g^ bli kt
dat
L
d,e
d00d
d0en
d00r
Gi
de
reekS
Vi den
doot
dcn
va
t
ye
Zi n
assis,en
in
Van
aVik S k
OP
da9
We9CnS
8eldel ikc
zi n
a
Word,
auto
Cr el
ma
Havik
d
en
or
J
;
ont5na
9
en
0 d
k
onda
va
,c
9
tm
B00l et
Van
Ziin
e
li khcid t
0
r
Ve
h
endC
klei i9hede,,
on,dekt
da
0
b e9
d
8
V€
V
m0ed,
h0 udt J ln dï
advocaat
en
Waar
Evcl
n
Dwan
m
- 12 -
het leven duurT," zei hy kalm. „Voor jou, vriend, zal het weldra het einde hebben bereikt. Wat mij betreft — wie weet? Ik ben een filosoof, Havik, en ik neem aan, dat jy er ook een bent. Het leven van „De Gier" is tot nu toe aangenaam voor my geweest. Je schijnt het hoe langer hoe gemakkelijker te vinden om iemand te dooden. Ik moet ergens een misdadigen inslag hebben, ofschoon mijn ouders keurige, fatsoenlijke menschen waren." Een oogenblik bleef hij zwijgend zitten, terwijl zijn scherpe blikken zich door de spleetjes van zijn masker boorden. Eindelijk ging hy verder: „Ja, ik wil bekennen, dat het een béétje griezelig was, toen ik voor den eersten keer bloed had vergoten! Nu kan ik er echter om lachen, als ik er aan terugdenk. Het was noodig — althans van myn standpunt! Het was lang voordat ik een beroepsmoordenaar werd. Hy betrapte my op een kleine indiscretie. Ik behandelde een zaakje voor hem, en hij dreigde mij te zullen aangeven by de politie. Zonder er verder bij na te denken, schoot ik hem neer. We waren alleen in zyn kantoor. Het was heel laat des avonds, en niemand had my zien binnenkomen. Natuurlijk kan ik zeer snel denken. Het duurde maar een oogenblik om de vingerafdrukken van het pistool af te vegen en zijn stijve hand rond het wapen te klemmen. Den volgenden ochtend, toen zy hem vonden, waren zij ervan overtuigd, dat het zelfmoord was. Toen vroeg ik mij af, waarom ik met dergelijke dingen niet verder zou gaan. Ik deed het en deed het net zoo systematisch als ik alles, in myn leven heb gedaan. Natuurlijk kon ik niet onder myn eigen naam optreden, dus daarom nam ik er een aan — „De Gier". De gier is een roofvogel, die leeft van de dooden, en ook ik heb sinds dien- tijd van de dooden geleefd. En ik ben overtuigd, dat ik het zóó gedaan heb, dat mijn naam langen tyd in de herinnering zal blijven. Het is jammer, dat ik mijn eigen naam niet kan gebruiken, want ik voel een soort trots over mijn werk ..." Hy zweeg weer en trok even nadenkend aan zijn sigaar. „Ik heb gemerkt," vervolgde hij toen, „dat er verscheidene menschen zijn, die er heel wat voor over hebben om iemand uit den weg geruimd te zien, maar die niet het risico durven nemen het zélf te doen. Dit zijn de menschen, die mijn klanten vormen. Toen ik meer opdrachten kreeg, begon ik er over te denken een organisatie in het leven te roepen. Waarom, zoo vroeg ik mij af, zou ik geen geld maken van liet werk dat anderen doen? Ik was op de hoogte van het privé leven van heel veel menschen. Practisch gesproken heeft iedereen iets in zijn leven, dat hij niet graag bekend gemaakt wil ?ien. Dit waren de menschen, die ik voor miin
organisatie uitkoos. Menschen dus, die iets te vreezen hadden, als ze weigerden op mijn voorstel in te gaan. Voorzichtig koos ik myn medewerkers, en ik mag nu zeggen, dat ik over een staf beschik, waar ik trotsch op ben. Er zijn menschen bij uit zeer hooge kringen, en zooals ik al eens eerder heb gezegd, sta ik er op, dat zij voor elkander onbekend blijven! Ze ontmoeten elkander slechts wanneer ze gemaskerd zijn. Ik alleen weet, wie het zijn. Ze moeten allemaal doen, wat ik van hen verlang, want ik weet genoeg van hen om hen stuk voor stuk te doen hangen. Toch kent geen van hen mij, en dat is voldoende om te maken, dat zij mij blijven vreezen. Wij rooven en stelen en moorden, en we verdienen geld, Havik! Ik heb geen mededinger. Ik voel mij een soort Napoleon op myn terrein, en dat is de reden, dat ik nog groote plannen koester. Maar het is misschien ook de reden, dat ik jouw aandacht heb getrokken. De regeering der Vereenigde Staten heeft talrijke onzichtbare oogen — en ze probeert haar groote mannen te beschermen!" „Je weet dus, dat ik bij den Geheimen Dienst ben?" — Het kostte Small moeite deze woorden te zeggen, want een gevoel van groolcn afschuw voor „De Gier" had zich van hem niees'r gemaakt. Het leek hem bijna onmogelijk, dat iemand trotsch ging op het feit, dat hij een massa-moordenaar was — tenzij het een ziekte van hem was... Hy kreeg echter geen gelegenheid er nader over te denken, want „De Gier" begon weer spreken. „Natuurlijk, Havik!" zei hij. „Ik weet het reeds eenin tyd. Ik weet. dat je niet alleen de knapste kerel van den Geheimen Dienst bent, maar ook, dat je my vlak op de hielen hebt gezeten en dat het je bekend was, dat ik van plan was een paar kopstukken van de regeering te dooden. Om eerlyk te zijn, heb jij me meer moeite gegeven dan ooit iemand anders. En dat, myn waarde vriend, is dan ook de reden, dat je moet sterven. Wat het meisje betreft.. ." Hij zweeg en keek naar de roerlooze gedaante van Evelyn Dwan. ,Ik heb haar altyd bewonderd," vervolgde hij. „Maar van uit de verte. Ongelukkig genoeg voor haar, heeft zij een vermoeden gekregen van mijn identiteit en het werd daarom noodzakelijk voor mij, dat ik haar gevangen liet nemen, voordat zij mij last kon veroorzaken. Ze is knap — het soort vrouw dat iedere man moet bewonderen. Ik ben ongetrouwd en ..." Hij werd gestoord door een luid kloppen op de deur. Hij sprong op en opende ze op een kier. Een man met een zwarten kap op en een lange pij aan stond op den drempel. „Er sluipt iemand buiten rond," fluisterde hij. „De Gier" mompelde een verwensching en snelde de deur uit.
- 13
Nadat „De Gier" was weggegaan, probeerde Small andermaal zich los te maken van de touwen, waarmede hij was gebonden, maar na eenigen tyd ging de deur weer open en trad er een andere in het zwart gehulde gedaante binnen. Hij snelde naar Small toe en begon de touwen los te maken, waarmede deze op den steen gebonden was. „Ben je gewond?" vroeg hij. „Ik wist wel^ dat u zoudt komen, chef," hygde Small, overeind komend en zijn verstijfde spieren wrijvend. Havik ging naar den kant van het vertrek, waar Evelyn lag. Ze was niet gebonden, maar nog steeds bewusteloos. „Er is geen kans, om haar nu mee te nemen," mompelde hij. Hij ging naast zijn assistent zitten. Met een paar woorden deelde Small hem mede, wat hy had gehoord van „De Gier", Toen hij uitgesproken was, duwde Havik hem een revolver in de hand. „Wre moeten „De Gier" op heeterdaad zien te betrappen!" fluisterde hij. „Kun je het n'og een poosje volhouden?" Smalt grijnsde opgewekt. „Met dit ding in mijn hand kan ik heel wat," zei hij. Na Small met een paar woorden over zijn plannen te hebben ingelicht, snelde Havik w-eg. Small legde de revolver onder, zich, zóó, dat hij het wapen gemakkelijk zou kunnen grijpen, als hij het noodig had. Daarop ging hy weer op den steen liggen en schikte de touwen zoo over zich heen, dat het voor iedereen, die binnenkwam, moest lijken alsof er niets mee gebeurd was en hij nog steeds gebonden lag. « „Laat ze nu maar komen," fluisterde hij in zichzelf. CWordl vervolf/d)
NOOR ELKE E OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 20 SEPTEMBER
CIRKEL-KRUISWOORDRAADSEL
KRUISWOORDRAADSEL
OPLOSSING CIRKELRAADSEL
22. kostbaar bezit 24. provincie in Gelderland 26. meisjesnaam 27. zuster
Verticaal: 1. slim 2. muzieknoot 3. scherpe rand 4. slechte plek 5. bergplaats 6. Engelsch bier 10. gemeente
in
de
provincie Luik (België) 11. korengewas 12. hoofddeksel 13. gevangenis VAN NUL EN GEENER WAARDE
17. meisjesnaam
Cirkel: lichaamsdeel jongensnaam part vaartuig eer kleisoort gebogen traag hemellichaam jongensnaam die in Denemarken woont meisjesnaam smalle strook sluitstuk dichting van breiwerk aankoop Horizontaal: die op het land werkt faam rund lidwoord persoonlijk voornaamwoord muzieknoot deel van een boom kleedingstuk Verticaal: licht breekbaar lengtemaat voorzetsel vogel meisjesnaam jongensnaam familielid muzieknoot
18. muzieknoot
OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL
19. ruimte waarin men bakt 20. familielid
PYRAMIDEPUZZLE
21. boom Horizontaal: 1. ieder
7. aanbeveling
14. voorzetael
9. dierenverblijf
15. rund
Heeren (Latijn)
16. tor, die onder de aarde
(afkorting)
10. met kracht van boven
4. groente
naar beneden stooten
leeft
25. muzieknoot
OPLOSSING VOORZETRAADSEL groot room oven
nier Ier neer
OPLOSSING INVULRAADSEL ' DA
MA
ST
LA
CH
EP1
MA
TS
ES
GE
Ml
ER
AA.
SB
U5
GE
RU
IT
RU
IK
EM
geest eer nesrer
GRONINGEN
OPLOSSING MUURRAADSEL
MACHTSMISBRUIK
OPLOSSING FILMPUZZLE-
| L i E| E | P| SLEEP i
P &
E | L p
P
E
E E |f
E n
E
€ E
M n
M
M
LETTERRAADSEL landen xeniën neuriën raden lier DANIELLE DARRIEUX
bruin vlekje op de huid vlag (meervoud) hetzelfde sein stap na den anderen op één punt kijken boot (meervoud) gevoelig verhindering middel van bestaan het telkens deelen rekenen spottend prijzen van hetgeen men werkelijk afkeurt 14. geleideoog aan een zuigerstang van een stoommachine 15. pret na afloop van een feest
VERBINDINGSRAADSEL Door toevoeging van een verbindingsletter kunnen de woorden uit de eerste rij met die van de tweede één woord vormen. De gebruikte verbindingsletters zullen den naam van een provincie in Nederland vormen. De eerste rij woorden staat in de juiste volgorde. ban slag gas blad ban voor voor achter zon
- 15
— — — — — — — — —
oom erf er makerij acht en ven en even
5
^—
6
7
W/// iv3~
10
1
Vt
1
8
/
^Si 9 ^
"■ 11
^ 6
1
Y/A*
De hoofdprijzen konden deze week worden toegekend aan: mejuHrouw S. Clauzing, 's-Gravenhage; den heer J. Hak, 's-Gravenhage; den heer J. Schaller, Amsterdam; den heer H. Hamming, Hilversum; den heer M. J. Lussenburg, Rotterdam.
f Met behulp van de volgende letters woorden te vormen van de volgende beteekenis, terwijl er dan van 9 onderaan naar 1 boven en van 1 schuin naar beneden tot en met de laatste letter van 14 een bekend gezegde ontstaat.
Te gebruiken tetters: a, a, a, a, a. a, a, a •— b — d, d — e, e, e, e, e, e, e, e, e, e, e, e, e, e -— g, g. g — i, i, i, i -— k, k. k — 1, 1 — m, m— n, n. n, n, n, n. n, n. n, n — o, o — p — r, r, r, r, r, r, r — s, s, s, s, s — t, t, t — u, u — v, V
Om de cijfers, te beginnen bij en in de richting van de pijltjes, woorden invullen, die beteckenen: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13.
Ji ■ nw PU ■ SS1 4
2
2. traag — 3. hijschwerktuig — 4. bak, waarin men spijzen naar de eetkamer brengt — 5. reukorgaan — 6. planeet — 7. eiland in Nederland — 8. eveneens — 9, in iets leggen — 10. water door land omgeven — 11. voegwoord — 12. niet zachtzinnig — 13. drukking — 14. duidelijk hooren.
23. in het jaar onzes
HONINGRAATRAADSEL MICKEY KOONEY
1
DE PRIJSWINNAARS
— y — zf z.
De troostprijzen werden verworven door: mevrouw Schekkerman, Amsterdam; mejuffrouw M. Rieken, Nleuwstadt; mejuffrouw J. Janse, Amsterdam; mejuffrouw N. Willems, Roermond; mejuffrouw M. Schutte, 's-Gravenhage; mejuffrouw D. J. de Knijff, 's-Gravenhage; den den den den den den den den den den den den den
heer heer heer heer heer heer heer heer heer heer heer heer heer
B. Peters, Deventer; A. Ph. Nederlof, Sliedrecht; M. H. Moelker, Rotterdam; C. M. Filet, Utrecht; R. Jungholz, Rotterdam; H. v. d. Brakel, Hilversum; M. Leynse, Amsterdam; A. Paanakker, Hilversum; L. Reinders, Groningen; J. F. Kallenbach, Amsterdam; H. J. Vleugels, Horn; A. M. Bosgra, Groningen; A. Hoogsteden, Rotterdam;
den heer W. M. J. Kestens, Rotterdam. Den hoofdprijs van de filmpuzzle verwierf: de heer A. IJska, Den Helder. De troostprijzen vielen ten deel aan: mejuffrouw J. Keulen, Amsterdam; mejuffrouw J. v. d. Doel, Sommelsdijk; mejuffrouw G. Starreveld, Schagen; mejuffrouw J. Krediet, Amsterdam; den heer P. Boerse, Amsterdam; den heer A. A. de Jongh, 's-Gravenhage; den heer J. Hoogerheiden, Blerlck; den heer C. Mentgen, Amsterdam; den heer G. Tromp, Sittard; den heer L. C. Jansen, Zutphen.
FILMPUZZLE - HEKWERKRAADSEL ONZE PRIJZEN.
Horizontaal: 8. naam van een filmster Verticaal: 1. iemand, die een bezwaarschrift indient 2. met den pook in het vuur roeren 3. zeeroover 4. telwoord 5. harde delfstof 6. algemeene naam voor peulvruchten in Indië 7. den uitgang van een woord veranderen Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2,50 en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeden onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 11 October aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden, Op enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpuzzle 11 October, Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier.
Voor goede oplossingen van iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 11 Oct. in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 11 Oct.
— 14 -
een paal te hijschen, welk De Luitenant en de licht door den stuurman Jonker worden bevan het naderende schip waakt door Pagezien wordt, dat onmidtience. dellijk den steven wendt. Het schip is gered, maar * Mary Is haar leven niet zeker, totdat Joss haar verlost van de woedende roovers, en haar op zijn kar meevoert. Een der roovers lost echter een schot en Joss wordt doodelijk getroffen. Maiy arriveert met het lijk van haar oom in de herberg, waar tante Patience haar vertellen wil, wie de schuldige is. Doch dan klinkt er opnieuw een schot en zij stort dood ter aarde. De Jonker, die juist binnenkwam, heeft haar op deze wijze het zwijgen PARAMOUNT-FILM ERIC POMMER-PRODUC7 opgelegd. Hij knevelt Mary en neemt haar mee Sir Humphrey Pengallan Charles LaughK naar zijn huis, waar hij 'n rijtuig gereed laat maken, Joss Merlyn Les|ie Bar dat hem naar de kust moet voeren. Hij wil de Patience, zijn vrouw Marie N nachtboot naar Frankrijk nemen, om daar van zijn Mary, zijn nicht Maureen O'Ha gestolen geld met het meisje goede sier te maken. Jem Trehearne Robert Newt( De Luitenant heeft intusschen eenige soldaten verzameld en begeeft zich naar Pengallans huis, In het begin der zeventiende eeuw leefden er In Cornwall, dl waar hij kort na het vertrek van den Jonker arriwilden uithoek van Engeland, benden die uit plunderzucht schi veert. Hij zet hem achterna en bereikt de kade breuken veroorzaakten door schepen op de woeste kust te lokke Een dezer benden staat onder leiding van Joss Merlyn, den waa op het moment, dat het schip de trossen losgooit. De Jonker, van alle kanten omsingeld, klimt in hel van de herberg „Jamaica Inn", die zijn orders krijgt van Sir Hui phrey. Jonker van Pengallan, en magistraat van het dorp. Na e( want, en, liever dan zich over te geven en zijn gerechte straf te ondergaan, werpt zich de laatste stormnacht, waarin er opnieuw een schip op de rotsen is gelokt ( Jonker van Pengallan, die nog eenmaal de massa de bemanning in koelen bloede vermoord, brengt de postkoets ei met zijn autoritair optreden in bedwang houdt, met jonge dame uit Ierland, die in de „Jamaica" wil afstappen. C n „opzij voor Pengallanl" van 'n ra naar beneden... koetsier wil echter bij de beruchte herberg niet stoppen en rijdt do • naar t huis van den Jonker, waar Mary om hulp aanklopt. De Jonk leent haar een paard, en begeleidt haar naar de herberg, waar i Mary en haar oom Joss. wil komen wonen bij haar tante Patience, de vrouw van den waar Tusschen de roovers, die in de herberg bijeen zijn, ontstaat ruzie ov den geringen buit, en Jem Trehearne, die eerst twee maanden bij bende is beschuldigt Joss er van, dat er ergens een „lek" moet zi iemand, die zich een deel van den buit toe-eigent alvorens dezen te v deelen. Tijdens de ruzie wordt er op Jem een groote som gelds gevond( wat voor de boeven reden genoeg is om Jem als de oorzaak van het Ie aan te wijzen, waarop men prompt aanstalten maakt, hem op te hangen. M is door een kier in den muur van haar kamer getuige van het voorval redt Jem zoodra de mannen het vertrek verlaten hebben, waarop zij he helpt vluchten. Hij neemt het meisje mee, omdat ook zij haar leven niet zek is als de mannen ontdekken, dat zij hun gevangene heeft helpen vlucht« ZIJ houden zich een tijd verscholen in een grot aan de haven, doch word( ten slotte gevonden, en moeten zich zwemmende redden, waarop zij zie doornat, naar het huis -van den Jonker begeven. Jem toont Sir Humphrey een brief, waarin hij zich bekend maakt als Luit nant Trehearne van de Koninklijke Marine, die door zijn chefs gezonden om een onderzoek in te stellen naar het onrustbarend aantal schipbreuke waarvan nimmer één overlevende kan verhalen. Sir Humphrey stelt voor h garnizoen uit de nabijgelegen plaats te waarschuwen en intusschen naar < herberg te gaan, waar de groote opdrachtgever verwacht wordt, die Tr hearne wil verrassen. Hij begint met Joss te arresteeren, die echter den naai van zijn chef met noemen wil, en natuurlijk wacht de Luitenant vergeefs A de leden van de bende bijeenkomen, om dien avond opnieuw een schip plunderen, wordt Trehearne ontwapend en vastgebonden, samen met d Jonker, en als de mannen naar het stra gaan, blijft slechts Patience over om h De altijd onverstoorbare Jonker te bewaken. houdt, zijn tegenstanders met Mary, die met een rijtuig naar het pistool in bedwang, terwiji herberg gekomen was om haar oom e Mary de angst om het hart slaat. tante te waarschuwen voor de kom van den Luitenant en zijn troepei wordt tegen wil en dank meegenome naar het strand. Als de mannen we zijn, ontpopt de Jonker zich als de a> teur van alle misdaden, maakt kalmwe zijn boeien los, en verlaat het huis. Patience, die dolveel van haar brute echtgenoot houdt, laat zich door Je bepraten hem vrij te laten als hij hai belooft, dat hij Joss ongestraft zal late loopen. De Luitenant wil niets lievi dan naar het strand gaan om een pogin te doen het in de val gelokte schip I redden, want de Jonker heeft met schaan telooze openhartigheid toegegeven, d« ér heelemaal geen garnizoen in het na burlge dorp is en dat er dus geen so daten komen. Terwijl de mannen uitzien in de donkeren stormnacht, en een van he het lichtbaken heeft gedoofd, klimt Mar ongemerkt de rotsen op, en slaagt f na een worsteling met den bewaker va het baken in, een brandenden lap aa
^ met lIlH)
• De Jonker amuseert zich.
ren in het midden. Een sierlyke knoop dient als afwerking. Het tweede model, dat lange mouwen heeft, is gemaakt van citroen-gele tricotstof en heeft een omgeslagen kraagje.
^9
\ T^rf TDD
(Modellen Venus)
WEEKMENU. Maandag: Rijst met gebakken uien, tomaten en garnalen; brood, schotel met appelmoes. Dinsdag: Groentesoep; rollade, aardappelen en Fransche andijvie. Woensdag: Koud vleesch, aardappelen en gestoofde peren; Deensche rijst. Donderdag: Gevulde slakropjes, aardappelen en abrikozengruwel. Vrijdag: Gekookte visch, aardappelen, wortelen en mosterdsaus; bananenvla. Zaterdag: Varkenslapjes, aardappelen en snyboonen; karnemelkpudding. Zondag: Londonderrysoep; Duitsche biefstuk; pommes frites met gemengde salade; ananaspudding met vanillesaus.
Wü beelden . hierby een tweetal sportieve blouses af, die van soepele wollen stof zyn gemaakt en daarom bijzonder geschikt om in het naseizoen te dragen.
UIT DE WERELD VAN DE SPORT ■
1—2. Te 's-Gravenhage had de voetbalwedstrijd V.U.C.-Feijenoord plaats, die met gelijk spel (0-0) eindigde. - De keeper van V.U.C. Dommers in actie,
No. 1. is van marineblauwe stof met helder gekleurde strepen op de zakjes en van vo-
.
-
3-4. Ajax-D.O.S. 3-2. Van deze wedstrijd, die te Amsterdam plaats vond, geven wij (
RECEPTEN UIT HET WEEKMENU Hoeveelheden voor 4 personen. Karnemelkpudding. Benoodigd: ^ L. karnemelk, sap van een }4 citroen, J^ d.L. water, 150 grani suiker, 15 gram gelatine, waaronder "^ blaadje roode gelatine. Bereiding: De gelatine weeken en oplossen in J^ d.L. water. Dan de suiker hierin oplossen. By de koude karnemelk het gezeefde citroensap en de geraspte citroenschil doen. Wanneer het gelatinemengsel eenigszins bekoeld is, dit door de koude karnemelk roeren. Als de pudding geleiachtig begint te worden, hem overdoen in een met water omgespoelden puddingvorm. Fransche andijvie. Benoodigd: 2 k.g. andijvie, 50 gram vet van jus (of boter), 1 d.L. bruin van jus, ongeveer 35 gram bloem, zout. Bereiding: De andijvie schoonmaken, d.w.z de groene bladeren en den'stronk verwijde ren. De andijvie in stukken snijden van ongeveer een vinger lengte en ze dan smoren in het jusvet, dat we tevoren flink heet hebben laten worden. De andijvie zoo lang smoren tot ze geslonken is. Zout toevoegen en het bruin van jus en de andijvie Hierin gaar koken. Haar dan binden met aangemengde bloem. — 18 -
ra-, Het fijne goed wascht Mevr. Oerritaen toch altijd maar liever thuis. Het is een warm werhje...
Mooi weer voor de wasch, 't is zóó droog, zegt Mevr. Vink. Maar je bent verkouden voor je 't weet! - meent Mevr. Gerritsen.
Maar de wind koelt haar wel gauw af, een beetje te snel... 19
Neemt V een „Wybertje", dat is ons huismiddel. Wybert-tabletten helpen altijd tegen hoest, keelpijn en heeschheid.
ben compleef verhaal door ^t
vteqtuiq-plahnen
T
terwijl Mr. Larpent Dealtry breed en gewichtig achter zyn prachtig bureau zat, en naar den mageren, blecken jongeman vóór zich keek, dankte hy zyn gelukkig gesternte dat David Walton klaarblijkelyk erg in het nauw zat. Gedurende de jaren, dat hy directeur was van het zeer discrete ën ook zeer rendeerende voorschotbureau in het West End van Londen, had hy reeds te maken gehad met allerlei soort cliënten, van het twistzoekende, dreigende type, tot zelfs den man toe, die tranen in de oogen kreeg... . Maar nooit nog had hy er een gehad, die zóó in moeilijkheden zat, en dit ook blyken liet. Hetgeen wel prettig bleek voor Mr. Dealtry, die speciale instructies van zijn „baas" had ontvangen, hoe hy dezen cliënt moest behandelen. „Het spyt me," bromde hy met een stem, waarin echter juist de afwezigheid van ieder gevoel van spijt opviel, „maar er blyft my niets anders over dan het geval in andere handen te stellen. Reeds eergisteren hadt u het bedrag, dat wij u hebben geleend, moeten terugbetalen, en we hebben nog steeds geen geld gezien!" „Maar als u mij nog slechts een poosje langer den tyd wilde geven," smeekte David Walton. „De nieuwe interne verbrandingsmotor, waar ik mee bezig ben, vordert meer tijd dan ik dacht. Maar ik kan de patenten verkoopen zoodra...." „Wij stellen absolmjt geen belang in „zoodra's"," viel Mr. Dealtry hem ruw in de rede. „Als u niets positievers hebt te zeggen, zullen wij zonder verwijl tegen u moeten optreden!" „Maar dan zal mijn oom achter myn plannen komen, en ik moet ze juist absoluut geheim houden tot alles heelemaal gereed is. Hy zou het mij nooit vergeven als hy te weten kwam, dat ik naar een geldschieter was geweest om het bedrag te leenen dat ik noodig heb om de materialen te koopen." „Ah, je oom," zei Mr. Dealtry, terwyl hij langs zijn korten baard streek. „Je bedoelt zeker Sir Francis Elvaston, den bekenden vliegtuigbouwer?" De jongeman knikte. „Ja, Sir Francis is myn voogd en ik woon bij hem in," antwoordde hy. „Als ik maar een middel wist om die onaangename geschiedenis in het reine te krijgen zonder dat hy er iets van hoorde!" „Dat kan misschien. Ik geloof beslist, dat de kwestie tot ons beider tevredenheid kan worden geregeld." Terwijl hy met zijn ellebogen op zyn bureau leunde, begon Mr. Dealtry ernstig en lang te praten.... II. De groote, zware auto zwenkte het korte pad in, dat naar de Vliegtuigfabrieken van Sir Francis Elvaston leidde en bleef voor den ingang van het hoofdkantoor staan. Er sprong een man uit, die bij alle motorenthousiasten in geheel het land bekend was. Hy was lang en breed geschouderd, en hy had ernstige, gryze oogen en een vierkante kin, die sprak van groote vastberadenheid. „Blyf hier wachten tot ik terugkom," zei
Allan Blayde over zijn schouder tegen den dikken, blozenden man, die in den auto zat. „Ik blijf niet lang weg, Tubby." „Doe het maar op uw gemak, kapitein!" — Ex-politie-sergeant „Tubby" Tupper wuifde met zyn vleezige hand naar zijn werkgever, die in het kantoorgebouw verdween, en haalde toen een pak met boterhammen uit zyn zak. Sind§ het oogenblik, waarop hij zyn ontslag by de politie had genomen om als bediende, chauffeur en „Manusje van alles" in dienst te treden, van kapitein Allan Blayde, die vroeger bij den Geheimen Dienst was geweest en nu — dank zy een groote erfenis — een der vier bekendste motorryders van Europa was, had Tubby het moeten betreuren, dat zyn chef er een soort voorliefde op na hield om op de onmogelijkste momenten te eten. Vier flinke maaltijden per dag op geregelde tyden was alles wat de ex-politieman van het leven vroeg — vooropgesteld dan, dat hy zoo af en toe ,nog eens de kans kreeg, er iets tusschendoor te gebruiken. Intusschen was Allan Blayde het kantoorgebouw binnengegaan en met een vriendelyken hoofdknik tegen den portier begaf hy zich naar het privé heiligdom van Sir Francis Elvaston. Een blik op het gezicht van den beroemden vliegtuigbouwer deed hem reeds zien, dat zijn vriend zich ergens zorg over maakte en zonder tyd te verspillen met onnoodige plichtplegingen, liet Blayde zich in den stoel vallen, die zyn gastheer hem wees. „Ik kreeg je verzoek om hier te willen komen. Frank," zei hy, „en heb er zoo gauw mogelyk aan voldaan. Wat is er aan de hand?" „Heel wat, kerel." Sir Francis glimlachte treurig. „De plannen voor mijn nieuwen vliegtuigmotor zijn vannacht uit myn safe gestolen!" Blayde floot zachtjes tusschen zyn tanden. „Dat is leelijker," zei hy. „Maar je hebt je zeker reeds in verbinding met de politie gesteld?" Sir Francis schudde het hoofd. „Neen," zei hy langzaam, »Ik geef er liever geen ruchtbaarbeid aan, als bet kan worden voorkomen. Je moet namelijk weten, dat ik.... wel, dat ik eigenlijk bang ben, dat David ze gestolen heeft!" Hy vertelde zonder veel omslag wat er precies was gebeurd. Hy was om één uur des nachts thuisgekomen van een conferentie op het Ministerie van Luchtvaart. Secuur als hy altyd was, had hy zich onmiddellijk naar de,kleine safe in den muur begeven om te zien, of alles nog in orde was, maar tol zijn schrik was hy tot de ontdekking gekomen, dat ze was opengebroken en de plannen gestolen waren. Onmiddellijk was bij naar de slaapkamer van zyn neef David gesneld om hem te vragen of hy soms ook iets verdachts had gehoord, maar daar had hem een tweede onaangename verrassing gewacht! De kamer van den jongen man was leeg, maar de openstaande deuren der kasten en de kleeren, die over den grond verspreid lagen, legden voldoende getuigenis af van een overhaaste vlucht. — 20 —
„Hoe David er toe gekomen is om zooiets te doen, kan ik my werkelyk niet begrijpen," eindigde hy treurig. „De jongen kan nog niet ver weg zyn, en als ik de plannen terug kan krygen, dan ben ik bereid geen verder gevolg aan de zaak te geven. Daarom heb ik jouw hulp ingeroepen, Allan. Ik zou graag willen, dat je David opspoorde en zorgde, dat ik die plannen zoo gauw mogelyk terugkreeg." Allan Blayde stond op en legde zyn hand geruststellend op den schouder van zijn vriend. „Ik behoor niet meer tot de politie. Frank," zei hij rustig, „maar je kunt daarom toch op my rekenen! Ik zal alles doen wat ik kan. Maar.... je moet my de vrye band laten." Sir Francis knikte snel. „Natuurlyk, kerel," zei hy overtuigd. „En als je den jongen te pakken krygt...." „Eén oogenblikje." Allan Blayde hief met een waarschuwend gebaar zyn hand op. „Ik heb een principe, dat ik nooit verwaarloos, en dat is, dat ik nimmer een oordeel over iemand of iets vorm, voordat ik voldoende bewyzen heb dat dit oordeel juist zal zyn. Wat David Walton betreft, ga ik dan ook van de veronderstelling uit, dat hij net zoo onschuldig is als jy of ik — tot ik my van het tegendeel heb kunnen overtuigen! Verdenkingen vormen een tweesnijdend zwaard. Frank, en daarom hanteer ik ze niet graag. Maar ik ga nu. Ik wilde even eeh onderzoek in je,huis instellen om my zelf ter plaatse te informeeren." III. Tien minuten later werden Allan Blayde en zyn metgezel door een waardigen butler binnengelaten in de groote villa van Sir Francis Elvaston. „Jy gaat naar boven en stelt een onderzoek in op de slaapkamer van Mr. Walton, terwijl ik eens in de studeerkamer zal rondkijken," beval Allan. Tubby wierp een blik vol verlangen naar de deur, die toegang gaf tot de verblijven der bedienden. „Als ik eens met de keuken begon, kapitein?" vroeg hy. „Je hoorde wat ik zei — de slaapkamer," antwoordde zyn chef. „En denk er aan: je stelt een zéér nauwkeurig onderzoek in, zoodat je niets over het hoofd ziet." Tubby bromde iets onverstoorbaars, maar hy begaf zich toch naar boven, terwyl Allan naar de bibliotheek ging. Behalve het feit, dat de deur van de muursafe was geforceerd met een breekijzer kon Allan Blayde niets bijzonders ontdekken. Degeen, die den diefstal had gepleegd, had klaarblykelyk handschoenen gedragen, want er viel nergens een vingerafdruk te ontdekken, evenmin trouwens als eenig ander spoor. Na een half uur zoowat gaf Allan Blayde het dan ook op en voegde hij zich by Tubby op de slaapkamer van den jongeman. Tubby was juist bezig de laden te doorzoeken van een schrijftafel, die in een hoek van het vertrek stond. „Geluk gehad?" vroeg Allan. Tubby, die haastig een hap van een stuk
worst naar binnenslikte, glimlachte stralend. „Ik denk het wel, kapitein," zei hy. „Kyk dit eens Dat heb ik, met nog andere papiersnippers, gevonden in die vaas daar op den schoorsteenmantel." Hy liet zyn chef een stuk afgescheurd briefpapier zien, dat van zeer goede kwaliteit bleek. Allan nam het aan, begaf er zich mee naar het raam en streek het daar glad alvorens het aan een onderzoek te onderwerpen. Het was klaarblijkelijk een heel stuk van een zakenbrief, waarvan zoowel het hoofd als de onderteekening waren afgescheurd, en dat als volgt luidde: fn antwoord op uw schryven u te moeten mededeelen, N onmogelijk is u nog langer u leenen in de bedoelde kwestie, bereid u het onderhoud toe te om u vraagt en zal waarschynl Woensdag of Donderdag op zyn. Daar het vandaag al Ma loof ik, dal het het beste is voor aanstaanden Donderdag, half vier des middags. Ik zie dat tydstip gaarne tegemoet, dat de zaak dan beslist gerég den." Allan wendde zich tot Tubby. „Heb je'geen envelop gevonden, die ei by behoort?" vroeg hy. De aangesprokene schudde het hoofd. „Te oordeelen naar het uiterlijk van het papier, is de brief nog niet zoo lang geleden gekomen, kapitein," zei hy. „Het lykt mü een brief van een schuldeischer of zooiets." Kapitein Blayde knikte beslist. „Dat geloof ik ook," zei hy. „Laten we eens kyken, of wij hem kunnen aanvullen!" Allan nam aan het bureau plaats en zat daar eenigen tyd met papier en potlood te werken. Toen wenkte hy zyn assistent. „Misschien zou de brief zóó kunnen luiden," zei hy, en hy las hardop: „In antwoord op uw schryven spyt het my u te moeten mededeelen, dat het mij onmogelijk is u nog langer uitstel te verleenen in de bedoelde kwestie. Ik ben echter bereid u het onderhoud toe te staan waarom u vraagt, en zal waarschijnlijk Dinsdag, Woensdag of Donderdag op myn kantoor zyn. Daar het vandaag al Maandag is, geloof ik, dat het het beste is af te spreken voor aanstaanden Donderdag, om precies half vier des middags. Ik zie uw komst op dat tijdstip gaarne tegemoet, en vertrouw dat de zaak dan beslist geregeld zal worden." „Het heeft er veel van weg, alsof iemand hem wil afpersen," bromde Tubby. Allan haalde de schouders op. „Het zou best tot op zekere hoogte chantage kunnen zyn," erkende hy. „Maar voordat we op dit punt zekerheid hebben, moeten we uit zien te vinden wie den jongeman dezen brief geschreven heeft. Ik zal me even in verbinding stellen met Sir Francis om hem mede te deelen, dat wy misschien iets gevonden hebben, en dan zullen we teruggaan naar Londen, waar jy aan het werk kunt gaan." „Waarom ik?" protesteerde zyn assistent. „Ik kan dagen en dagen moeten loopen eer ik de fabriek heb gevonden, waar dit briefpapier is gemaakt en van loopen kryg ik altyd zoo'n verschrikkelijken honger...." „Als je je mond niet houdt met tegenspreken, krijg je zoo'n verschrikkelyken opstopper van my, dat je nooit meer over honger zult kikken in myn byzyn," viel Allan uit. „Doe dit stukje papier nu in een envelop, dan kunnen we verdwijnen."
Met een sprong als van een panter schoot hij naarden anderen kant van de kamer en 't Reluid van brekend plas vertelde den belden mannen, dat hij door het raam srespronffen was. . . .
Terwyl Tubby druk doende was uit te zoeken, welke fabriek het papier had gemaakt, dat de eenige aanwijzing vormde met betrekking tot de verdwijning van David Walton, bracht Allan een bezoek aan de Easthire Bank in Surey, waar de vermiste jongeman zyn rekening had gehad. Hier ondervond hy echter niets dan teleurstelling, want de directeur kon, hoewel hij dit zeker gaarne zou hebben gedaan omdat hij een zeer goede vriend was van Sir Francis, geen enkele bijzonderheid over David Walton mededeelen. De jongeman had de laatste achttien maanden geen enkel belangrijk bedrag gehaald of ingelegd, en indien David by een geldschieter was geweest, dan was het bedrag dat hy daar had gekregen, hem zeker niet per cheque uitbetaald. Anders zou hy deze wel op de Easthire Bank hebben verzilverd, en dat was niet het geval geweest. Toen Allan op zyn flat in Mayfair terugkeerde, vond hy zijn assistent reeds op hem wachten. „Ik heb nogal geluk gehad, kapitein," zei Tubby, terwyl hy een glas bier voor zyn chef inschonk. „By de derde firma waar ik een onderzoek instelde, was ik reeds aan het goede adres. Zy maakt het briefpapier niet alleen, maar levert het ook in hoofdzaak af aan een zekere firma Greyson, die in heel Londen filialen heeft en speciaal met dit papier schynt te werken.' Een soort prestige-kwestie, ziet u, omdat het van zoo buitengewoon prachtige kwaliteit is, al is het daarom ook wel erg duur. Ik ben na- ' tuurlyk direct naar de directie van de firma Greyson gegaan." „Uitstekend!" riep Allan uit. „En ben je daar nog iets bijzonders te weten gekomen?" „Ze zullen een lyst laten maken van al hup klanten, die dit papier van hen betrekken. Omdat het zoo duur was, zouden het er wel niet veel zyn, dachten ze. Hoog- 21 -
stens een stuk of twintig. De directeur heeft beloofd u te zullen opbellen, zoodra de lyst gereed is." „Keurig. En nu heb je wel iets te eten verdiend! Neem maar wat er van de'lunch van vanmiddag is overgebleven." „Dat heb ik al gedaan, kapitein!" antwoordde Tubby, bijna verontwaardigd omdat de kapitein klaarblijkelijk had kunnen denken, dat hij iets in de kast zou hebben kunnen vinden zónder het op te eten.... Hij verliet de kamer om zich naar zyn eigen appartementen te begeven, terwyl hy zyn chef achterliet om de details van het geval te noteeren in het groote, in bruin leer gebonden boek, dat hy speciaal daarvoor had aangelegd. Nauwelijks was Allan hiermede gereed, of de telefoon ging en toen hij den hoorn van het toestel nam, hoorde hij, dat het de directeur der firma Greyson was, die hem had opgebeld. „Ik heb'die lijst voor u laten maken, kapitein Blayde," zei deze. „Er staan ongeveer twintig namen op, maar uit hetgeen uw assistent mij heeft verteld, geloof ik, dat er slechts één voor u van belang is, namelijk een geldschieterskantoor in Regal Street." Hy noemde een naam, die Allan een zacht sissend geluid ontlokte. „Dank u wel," zei hy. „Ja, ik geloof ook, dat ik hiermede alles weet, wat voor mij van belang kan zyn. Ik ben u zeer dankbaar voor uw hulp. Goedendag." Nadat hij den hoorn op het toestel had gelegd, begaf hij zich naar een boekenkast die een ganschen muur van het vertrek besloeg en haalde er een boek uit, dat allerlei bijzonderheden bevatte over verschillende handels- en financieele instellingen. Hy zat er eenigen tyd in te lezen, terwyl hy korte aanteekeningen maakte op den achterkant van een envelop, en belde toen Tupper op. „Als je klaar bent met eten," zei hy, „gaan we samen even naar Regal Street. — Weet je, waar die is?" „Jawel — in de buurt van Milton Square," antwoordde de ex-politieman, wiens kennis van Londen al omvattend scheen, onmiddellijk. „Gaan we per auto?"
„Ja. Ik heb zoo'n idee, dat w\j wel een auto noodig zullen hebben alvorens we geheel klaar zijn met Mr. Larpent Dealtry, zooals hy zichzelf noemt." Mr. Larpent Dealtry begroette zyn bezoekers met de opgewektheid van een strooper, die ziet, dat ér een vet konyn in een door hem uitgezette strik loopt.... „Uw naam is.mjj natuurlijk bekend, kapitein Blayde," zei hy joviaal. „Ik had zelfs het genoegen, u verleden jaar in Le Mans te zien ryden." Allan Blayde negeerde deze vriendelijke opening van het gesprek. Hy gaf er de voorkeur aan maar direct met de deur in huis te vallen. „U zult het zeker wel interessant vinden te hooren, dat wy David Walton hebben gevonden," zei hy. Een moment vernauwden zich de oogen van Mr. Dealtry, en glinsterde er een droppel zweet op zijn voorhoofd. Maar allerbeminnelykst vroeg hy: „Wat bedoelt u eigenlijk, kapitein Blayde? Natuurlijk ken ik den jongeman, waar u van spreekt. Het is een cliënt van ons — ofschoon we op het oogenblik moeilijkheden met hem hebben, maar als u zegt, dat u hem hebt gevonden, dan " „En we hebben ook de gestolen plannen gevonden!" viel Allan hem snel in de rede. De man tegenover hem schoot met een ruk half overeind, maar slaagde er nog net in zich te beheerschen. „Ik weet werkelyk niet wat u bedoelt, en als u hier komt om myn kostbaren tyd te verdoen met gebazel over gestolen plannen...." hakkelde hy. Allan haalde zyn schouders op. „Ik dacht, dat je wel zou begrijpen, dat ik je de gelegenheid gaf je eigen huid te redden door je lastgever Lopez de Sintza in den steek te laten," zei hy kalm. „Maar als je den bal, dien ik je toewerp, niet wilt opvangen, dan hoeven wij onzen tijd zeker niet langer te verspillen. Ga maar mee Tupper." Bij de deur gekomen draaide hy zich om. „Ik zou die telefoon maar niet gebruiken," zei hy toen. „Scotland Yard luistert reeds mee wanneer je telefoneert."
daarna links afsloegen, een smallen weg in, die van den hoofdweg dieper het land invoerde. De auto van Allan suisde als een levend ding voort, toen zyn signaal een waarschuwing gaf aan Mr. Dealtry, die nog steeds vóór hem uitreed. Instinctief week de laatste terzyde en Allan schoot op hetzelfde moment voor hem uit, echter alleen om plotseling voor hem te blyven staan, hem zoodoende dwingend om te stoppen In net volgende oogenblik voelde Dealtry zich by zyn kraag gegrepen en trok een gespierde hand hem uit zyn auto. Hy probeerde zich los te worstelen, maar na eenige seconden zag hy de onmogelijkheid hiervan in. Een pistool, tegen zyn ribben geduwd, kalmeerde hem aanzienlyk. „En als je ons nu eens vertelde," zei Allan toen Dealtry niet meer tegenstribbelde, „waar je baas, de Sintza, zyn hol heeft? Denk er aan, dat je ons niet voor den gek houdt, want myn vriend hier zal er voor zorgen dat je de rest van den weg, naast hèm zittend in myn auto, aflegt! Zoodra hy dan iets verdachts merkt, zal hy ingrijpen...." Dealtry gaf geen antwoord, maar toen hy
VI. Toen zij buitengekomen waren, wendde Allan zich grijnzend tot zijn assistent. „Vergeet nooit, dat je iemand nimmer iets op de mouw mag spelden, of het moet met een goede bedoeling zyn, Tubby," zei hy. „Onze vriend Dealtry zal nu zijn baas niet durven opbellen, dus wat zal hy nu wèl doen? Wel, tien tegen één zal hij zich zoo gauw hy kan naar hem toe begeven om hem te waarschuwen! Laten we ons daar in dat portiek verdekt opstellen en zien, of myn voorspelling uitkomt." Nog geen tien minuten later verscheen Mr. Larpent Dealtry in de deuropening. Na snel om zich heen gekeken te hebben ten einde zich te overtuigen, dat de kust veilig was, rende hy naar de parkeerplaats aan het eind'e van de straat en stapte daar in een grooten, gryzen auto. Terwyl hij Tupper een teeken gaf om hem te volgen, snelde Allan naar zijn eigen auto en zoodra de gryze wagen van Mr. Dealtry zich uit de ry had losgemaakt en vooruitschoot, volgde de kapitein hem op behoorlyken afstand. De duisternis begon al te vallen en ze hadden de buitenwijken der stad reeds achter zich gelaten, maar Allan volgde niet voor het eerst van zyn leven een auto en hy had dien van Mr. Dealtry nog steeds in het oog toen zy onder een spoorbrug doorreden en
hoorde hoe Allan den haan van de revolver overhaalde, koos hy eieren voor zyn geld. „Ik zweer u, dat ik niets van die geschiedenis afweet," zei hy met trillende stem. „Maar als jullie dezen weg ongeveer een halve myl volgt en dan naar links afslaat, zul je by een groote villa komen. Daar kunnen jullie de Sintza vinden. Mag ik nu gaan?" „Zeker. Maar je gaat met óns.... Heb je de handboeien klaar, Tubby?" Toen ze de oprylaan naar de villa van de Sintza naderden, doofde Allan de koplampen van zyn auto, zoodat ze nu in volslagen duisternis verder reden. Op ongeveer honderd meter afstand van het huis stopte Allan en stapten hy en zyn assistent voorzichtig uit. Sluipend naderden zy de villa, waar alles donker was, behalve dat er een^zwak licht glimmerde in de kamer links van de deur. Ongehinderd bereikten de beide mannen het raam en Allan keek voorzichtig naar binnen. Gedurende eenige oogenblikken bleef hy onbeweeglijk staan, hetgeen hy zag als het ware in zyn hersens fixeerend. Toen wendde hy zich zachtjes tot zyn assistent. „Alleen de Sintza en nog een man is daar," fluisterde hij.„We zullen naar den achterkant
Hierboven: De Scheveningsche visschers, die onder normale omstandigheden tot half Januari de visscherij op zee voortzetter, varen thans niet meer uit ir verband met het gevaar, dat aan een verblijf op zee ver bonden Is. De schepen liggei nu werkeloos in de haven. Hiernaast: Lodewijk van Deijssel, de be kende schrijver, de eenig overgeblevene aanvoerder der | groep van „De Nieuwe Gids en voorvechter der „bewe ging van '80", heeft zijr 75sten verjaardag gevierd De jubilaris In zijn woning te Haarlem, bij het doorlezen der talrijke gelukwenscher
22
gaan en zien, of wy den jongen Walton kunnen vinden." Behoedzaam slopen zy naar de achterzijde van de villa en traden door de achterdeur, welke niet gesloten was, binnen. Op hun teenen begaven zy zich naar de kamer waarin zy de Sintza en den anderen man hadden gezien. Daar gekomen drukte Allan zyn oor tegen het sleutelgat. Maar op hetzelfde moment ging de deur open en trad de ZuidAmerikaan naar buiten. Allan, die zyn evenwicht verloor, viel voorover, maar op hetzelfde moment deinsde de Sintza achteruit, een kreet van schrik sla-, kend, toen een hard voorwerp hem midden in zyn gezicht trof. Direct daarop sprong Tubby over de gebogen gedaante van zyn chef, en wierp zich op den Zuid-Amerikaart. Maar hoe vlug hy ook was, de ander was klaarblijkelijk nóg vlugger. Met een sprong als van een panter schoot hy naar den anderen kant van de kamer en het geluid van brekend glas Vertelde den beiden mannen, dat hy door het raam gesprongen was. In het volgende moment was Allan weer overeind en toen de forsche man, die als het
ware aan den grond genageld had gestaan, zich op hem wilde werpen, schoot zyn vuist uit en belandde precies op de kin van zyn tegenstander. Met een doffen kreet viel deze voorover op den grond, en in dezelfde seconde bereikte het geluid van een wegrydenden auto die klaarblijkelijk ergens aan den achterkant van het huis had gestaan, de ooren van Allan en Tubby. Nadat zy den handlanger van de Sintza hadden geboeid, haastten de beide mannen zich naar boven waar zy op een niet in gebruik zynd zolderkamertje David Walton vonden liggen. Men had hem stevig gebonden, en een prop in zyn mond geduwd. Allan verwijderde den prop uit Davids mond en sneed met een mes, dat hy uit zyn zak haalde, zyn touwen door. Hijgend en haperend vertelde de jongeman toen wat er was gebeurd. Het bleek, dat hy naar een geldschieter was gegaan om er het bedrag te leenen dat hy noodig had om den internen verbrandingsmotor te kunnen maken waarvoor hy de plannen had bedacht, en dien hy aan zyn oom wilde schenken uit dankbaarheid voor
Een tweetal scènes uit ,,'n Kalme bruiloft", een blijspel in drie bedrijven van Esther Mac Cracken, dat door het Residentie Tooneel wordt opgevoerd. - Hierboven, van links naar rechts: Dirk Verbeek, Vera Bondam, Jacques de Haas, Bets RanucciBeckman, Enny Meunier, Mieke Flink-Verslraete en Bob Oosthoek. - Hieronder: Mieke Flink-Verstraete en Paul Steenbergen in de derde acte.
het feit, dat deze zich zyn lot had aangetrokken toen hy als wees was achtergebleven. Daar hy het geleende geld niet op tyd kon terugbetalen, omdat zyn proefnemingen niet alleen veel langer duurden maar ook veel meer geld verslonden dan hy had gedacht, was hy naar Dealtry gegaan, die slechts de handlanger was van de Sintza. Hy had van dezen geld geleend om den eersten geldschieter, te kunnen afbetalen, maar weldra bleek, dat hy nu voor dezelfde moeilijkheid als eerst kwam te zitten, daar hy ook Dealtry niet kon terugbetalen. Deze had toen van de Sintza opdracht ontvangen aan den jongeman de plannen te vragen van Sir Francis' nieuwe vliegtuig, in ruil waarvoor deze dan een kwitantie zou krygen voor het bedrag, dat hy schuldig was. David Walton had geweigerd op een dergelijk minderwaardig voorstel in te gaan. Hy ging terneergeslagen naar huis, vastbesloten alles eerlyk aan zyn oom te vertellen. Maar deze was niet thuis geweest, daar hy een conferentie had op het Luchtvaart Ministerie. Daarom was hy naar bed gegaan, stellig besloten alles den volgenden ochtend direct aan zijn oom mede te deelen. De Sintza had echter vermoed wat hy voornemens was en tezamen met een van zyn mannetjes was hy aan den achterkant de woning van Sir Francis binnengedrongen. Hy had de safe opengebroken en den jongeman in zyn slaap overvallen en weggevoerd, in de hoop hiermede den schyn te wekken dat David de plannen had gestolen. „De plannen bevinden zich nog in de safe van de Sintza," besloot David zyn relaas. „Een agent van een buitenlandsche regeering zou morgen hier komen om ze te halen, en dan zou ik weer worden vrijgelaten, omdat de Sintza dan het land zou verlaten, zoodat er dan geen gevaar meer voor hem dreigde. Dealtry zou als belooning het voorschotbureau en de villa krygen. Maar dank zy u, is er een streep door hun rekening gehaald, en ben ik gelukkig gerechtvaardigd. Het zou er zonder u stellig leelyk voor my hebben uitgezien, want het zou wellicht" voor myn oom moeilyk zyn geweest aan te nemen, dat niet ik de plannen had gestolen " Allan knikte, maar hy zei niet, dat Davids oom hem eigenlijk reeds hèd verdacht „Ik zou me daar nu maar geen zorgen over maken," sprak hy. „We zullen eens beneden in de safe gaan kyken of we de plannen er inderdaad vinden en dan zullen we de politie waarschuwen, opdat zy zorgt, dat de Sintza het land niet kan verlaten...." Een uur later had Sir Francis tot zijn groote vreugde de plannen voor zyn nieuwe vliegtuig weer veilig in zyn bezit en nog dienzelfden avond was ook de Sintza gearresteerd. „Zouden we daar maar niet iets extra's op eten, kapitein?" vroeg Tubby, toen hy den afloop kende. „Ik heb er honger van gekregen. ..."
VERWACHT:
BROADWAY SERENADE met
JEANETTE MACDONALD en
LEW AYRES het epos van's werelds grootste amusements wij kl EEN METRO-GOLDWYN.MAYER TOPPRESTATIE
— 23 -
DE HERFST
GESTRAFTE HOOGMOED
H'
ier volgt een geschiedenis, die reeds meer dan tweeduizend jaar geleden aan de kinderen van het oude Griekenland verteld werd, en die jullie ook wel graag zullen willen weten. Lang, heel lang geleden leefde er een zeer mooi meisje, een dochter van een purperverver uit Colophon. Ze kon veel mooier weven dan iemand anders in het geheele land. Ze had deze kunst van de godin Athene geleerd, en de menschen kwamen van heinde en verre om de door haar geweven tapyten te zien, en iedereen stond steeds vol bewondering voor haar werk. Ongelukkig genoeg werd Arachne, zooals het meisje heette, door al den lof dien men haar bracht, zoo hoogmoedig, dat zij op een goeden dag zelfs Athene tot een wedstryd in het weven durfde uitdagen. „Niemand in de heele wereld kan zulke mooie voorstellingen weven als ik," sprak ze heel ydel. „Zelfs Athene niet...." Nauwelijks had zij deze woorden gesproken of er klonk een luide donderslag en terwyl Arachne door een feilen lichtstraal bijna werd verblind, stond Athene voor haar. „Arachne," sprak deze, „ik heb je grootspraak gehoord, en sta er op, dat je bewijst dat hetgeen je zegt, waar is." Arachne was niet bang om aan dit bevel te voldoen. Ze zette zich voor haar weefstciel en maakte een prachtig, kleurrijk tapijt met een levende voorstelling er op van de goden, terwijl deze zich tijdens hun spel vermaakten. Toen ze klaar was, stapte zij achteruit om haar werk te bewonderen en terwijl zij in
haar handen klapte van voldoening, zei ze lachend: „Het is onmogelijk, dat zelfs Athene iets kan maken, dat nóg mooier is...." Inderdaad moest Athene dit erkennen, en ze werd daarover zoo woedend, dat ze het weefsel van Arachne vernielde.... Ontzet keek Arachne toe en door verdriet overmand, wilde zy zich van het leven benemen. Maar Athene, die haar nog meer bestraffen wilde, belette haar dit en veranderde haar in een spin....
HONDERD JAAR NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN
et^ at is nu de zomer al vèr weer voorbij 1 De bladeren worden al bruin. Het gras en de boomen zijn niet meer zoo frisch. Ook niet meer zoo vol is hun kruin! Maar toch is de herist ook bekoorlijk en mooi, Met al die nuances van kleur. Dat groen en dat bruin is zoo prachtig van tint. En 't heeft ook een heerlijken geurl
Pakje 20ct..flocons vn I
Voor donkerf*f 0* naf35ct {PZ^^ \'"dri'7nC ^en äoor\ \tlan*nd ^HTKOPA DRÓOCSHAUPOON dP
In de hall van het slation te Utrecht werd een gipsmodel onthuld van het door het personeel aan de directie aan te bieden beeld. 1 . Ir. J. W. Albarda, Minister van Waterstaat; 2. prof. dr. Ir. J. Goudriaan, president-directeur der Nederlandsche Spoorwegen.
met dien lichten strik! En wat heb je aan je haar gedaan, dat het zoo mooi glanst?" "Dat heeft mammie gisteren gewasschen. ZWARTKOP nemen wij daarvoor. Mammie zegt, dat U het ook gebruikt, tante en dat daarom Uw haar altijd zoo mooi zit!" Zwartkop-haarverzorging is steeds op de hoogte der laatste wetenschappelijke onderzoekingen. Het haar blijft kalkzeepvrij en niet-alkalisch. Soepelheid, schitterende glans en een goed-zittend kapsel zijn liet teeken voor gezond, met Zwartkop verzorgd haar.
rARTKOP SHAMPODOR de gegaeandeecd niet-alkalische shampoon! ■
„En," zoo besloten de Grieksche moeders dit verhaal, als zij het aan hun kinderen vertelden, „zoo komt het nu, dat je de na komelingen van Arachne 1) thans nog overa in donkere, stoffige hoeken kunt zien zitten terwijl zij niets anders doen dan spinnen en weven...." ')
tonder wt'b^r*
fe?Ä'.
Ik durf ook niet zeggen, wat 't mooiste wel is: Het is maar, zooals je het ziet. De een zegt de zomer, de ander de herfst. Maar . .. „lèelijk" bestaat stellig niètl
DE BRIEF NAAR HUIS Er IA veel te vertellen, maar het is niet gemakkelijk om alles op te schrijven! (Foto R.K.O. Radio)
"Ceuk sie j.e er uit
■
T\ine
EXAKTA
de veelzijdige spiegelreflex met één objectief Kine-Exakta 24 36 mm (36 opnamen) Standaard Exakta 4/6,5 cm (8 opnamen)
Arachne beteekent spin. Een scène uit de revue „Van diligence tot diesel", opgevoerd te Utrecht.
Het vertrek van den versierden trein van Amsterdam C.S. naar Enschede, in tegenwoordigheid van een deputatie van het spoorwegpersoneel.
24 - 25 -
Hat objectief projecteert zoowel het zoekerbeeld all de eigenlijke opnam*. De Exakt» li derhalve volkomen vrij van parallax. Ook bij extra objectieven (tele- en groolhoeklemen) wordt op hel matglas ingesteld zonder dal een extra zoeker noodig is. Spleelilulter van 1 /1 000 lot en met 1 2 seconden / Zelfontspanner Aantluiling voor bllkiemllchtlampen. Prospectus kosletoosl
Alleen-vertef »nwoordiginf voor Nederland ;
FIRMADr. K. HEYNDER1CKX, HUGO DE GROOTSTRAAT 17a, DEN HAAG
v* 'is:*?*™
Op de betonnen afsluiting wordt aarde gestor en gras zal de schuH-loods aan onbescheider blikken onttrekken.
Het zijn niet altijd eenvoudige loopgraven, die de Engelsche burgers beschermen. In de doorgangen liggen planken vloeren en ze zijn verlicht. Andere werden voorzien van gemakkelijke zetels.
TEGEN GEVAAR UI DE LUCH
Onder het oog der nieuwsjjierigen, die overal te vinden zijn, legt 'n arbeidersploeg te midden van een grasperk een loopgraaf aan, toegang verleenende tot een schuilplaats.
Het Royal Hospital van Chelsea, een verblijfplaats voor oude soldaten zonder middelen van bestaan. Deze veteranen maken hier kennis met den modernen oorlog en de afweermiddelen.
Een drijvende schuilplaats op de Theems Een schuit van 120 ton, waarvan de rom versterkt werd door middel van zandzakke
""1
ia
■
'
'foewe/ er op het oogenblik dat wij deze reg len schrijven nog geen luchtraid op Eng land heeft plaats gevonden, zijn er natuurh toch reeds allerlei maatregelen genomen om burgerbevolking tegen het gevaar uit de luci mocht dit optreden, zoo afdoende mogelijk beschermen — iets wat trouwens in alle oorlo voerende landen is gedaan, en zelfs ook in vt van het vrouweneutrale. rps der luchtafIn de parken, onder de groote geblOUWt za| met haar ratel officieele zoowel als particuliere, werden iwen als er een Ireigt, terwijl de worden schuilplaatsen ingericht en zelfs zuil dienen om aan trekschuiten aan zwervers gelegenheid bied n dat alle gevaar weken is. om zich te beveiligen. Welk een beeld Londen hierdoor in deze dag Men ziet allerlei tooneeltjes ITT öe straten biedt, kan men eenigszins afleiden uit de foto t e Londen, maar dit is een telkens hernieuwd schouwspel: Het vullen van de zandzakken, die wij op deze pagina's reproduceeren in het hart van de City.
•
■ . \ v ^^ fir
•
-
De actieve afweer van het gevaar uit de lucht speelt altijd nog de belangrijkste rol, , en daarom is men ook druk bezig met hetl aanmaken van luchtafweergeschut. '
■ ; as &
■
Het komt er op aan, met het oog op de* gemoedsgesteldheid van de bevolking, in alle | omstandigheden, de omroep-uitzendingen te verzekeren. Speciale maatregelen werden daarom getroffen ten einde de gebouwen van de B.B.C, te beschermen, wat dezen een zonderlingen aanblik geeft.
»^
«» UK
MtoÊp*
■■>■/
»*~r^r . '^&
...
I kk. ' ■
. mi
%L
i i
s ■i.
t
*»*-■■
ir—^. ,•
^•
^rtsm*..^ ORIGINEtLlS MOEILIJK TE LEZEN
'4 V.
'
'
ORIGINAL IS DIFFICULT TO READ
DE WEDLOOP OM DE
de ontwikkeling van de strategisch belangrijke punten en op de economische oppermacht in de kustlanden. Daarom is de beteekenis van fv
de Roode Zee zoo grootl Zoo groot, dat de ontwikkeling der gebeur-
K O O II E KB De problemen
van
de
internationale
politiek,
die op het
oogenbiilc
belangstelling van de geheele wereld gespannen houden, aandacht
eigenlijk
streken,
die
afgeleid
minstens
vraagstukken
plaatsen
en
toch niet te licht tellen. wereld,
dat
politieke
zij
zich
oorden,
kwesties
afspelen.
de
geographische
belangrijk
zijn.
die ver
hebben de
vraagstukken
Want
al
verwijderd
in
zijn,
wij
niet
minder
kilometers, Alle
dat
belangrijk
wij
conflict-zones
worden
deze
mogen
ze
naar
even-
verwijderd zijn van de plek,
der wereld,
waar
de eenige toegang tot het
Europeesche
Naar
verhouding
wprden
bespied
De stille
strijd
dene wereldmach-
voerd om de oppermacht in de Roode Zee. De Roode Zee, die door het
ten is gericht op
Suez-kanaal
de
is van
de
Middellandsche
is de waterweg van drie koloniale gebiedenI Immers: de
levensader van
belangrijksten
het
oogen-
tusschen verschei-
voortzetting
het
Britsche
Imperium,
daar
zij
zij
den
Zee,
is als het ware voornaamsten en
handelsweg naar Indië en Australië vormt; zij is voor Italië
smal;
de
en
bewaakt.
Wel
kustgebieden,
bezitten maar
ook
voor Frankrijk
—
met sehe de
Europeeschen toestand
kunnen
maken onder de
Arabische
Arabische
hebben groote kust-
r~ AM DDELLANDSeWE
Oost er-
staten,
op
bezetting
en
staten
rond
de
Srftie
-t
vriendschap die
sterk
•
gemiddelde breedte
onafhankelijke
den
Kaart van de Roode Zee. Op den voorgrond de kust van Franich Somali land met de hoofdstad Djiboeti. Van hier voert de Fransch-Ethiopische spoorlijn door het hoogland van Ethiopië (Abessinië) naar Addis Abeba, de hoofdstad, die 2400 meter boven den zeespiegel is gelegen. Aan de kust van Eritrea zijn de beide havens Massaua en Assab zichtbaar, van elk waarvan een nieuwe auto-weg naar Addis Abeba voert. Verder naar het Noorden ziet men de spoorlijn Chartum—Port Soedan, die van den oever van den Nljl naar de Roode Zee een gewichtige verbinding vormt. In de verte het Suez-kanaal en het Oostelijke bekken der Middellandsche Zee. — Op het Arabische schiereiland op den voorgrond verheft zich het Engelsche vloot-steunpunt Aden en de Fransche vesting Cheik-Said. Achter de bergen van Yemen ligt de woestijn van het koninkrijk Arabië, aan welker rand zich de havenstad Djeddah verheft. ,
de drie hierboven genoemde de
ook
Roode Zee, zal een machtige troef in handen hebben voor het eindspell
gebieden en eilanden, die uit strategisch oogpunt van het grootste belang zijn.
Zoo wordt er bijvoorbeeld reeds sedert geruimen tijd een stille strijd geonmiddellijke
zeer
Egypte, Yemen en het koninkrijk Arabië
—
blik, de wedloop
de
Zee
staten
welk werelddeel deze conflict-zones
zich bevinden.
Roode
belangrijke
stand
in
de
bovendien
propaganda zal
Indo-China.
machten
van
onverschillig
is
zij
die verre streken
en bommen, doch ook met „propaganda" gevoerd, en wie de beste
ii) tijd van oorlog het verkeer ter zee van de beide kusten af gemakkelijk kan
vèr-strekkenden en onmiddellijken invloed op de ontwikkeling van den toeEuropa zelf,
terwijl
in
moet beïnvloeden. Want deze oorlog wordt niet alleen met kanonnen
bedraagt niet meer dan 275 kilometer. Waaruit men kan concludeeren, dat
machten tegenover elkander komen te staan als tegenstanders, hebben een in
Jmpero",
den verbindingsweg vormt met Madagascar en
andere
betreffen
Heden ten dage is het helaas zóó gesteld in de
redigheid van het aantal waar
van
even
de
tenissen
ALEXAflDftie
\
-
CAIRO
ERRIAD — •—jr»'
^
:.
^.
^
MM
f
y
f V^
T^
In de havensteden van da Roode Zee treffen elkaar de cultuur en het verkeer van de geheele wereld. Schepen, die naar alle deelen van het Oosten varen, nemen hun weg door de Roode Zee.
•
Aden, aan den Zuidelijken uitgang der Roode Zee, dat men ook wel „het tweede Gibraltar" noemt, is een der belangrijkste steunpunten van de Britsche scheepvaartlijnen tusschen het moederland en Indië. — Een gedeelte van de havenwijk.
INDISCHe OCEAAM UTI MÊÊUBBBÊBSÊSBBSSBÊM -«b. da nieuwe oorlogshaven van Italië Mn de Roode Zee. nabij da kust Franich Somaliland. Twee {Mr geleden was Assab Mn onbeduidend ^hersdorp. than* It het een belangrijk steunpunt voor do Italiaansche ot. Voor buitenlander« is het echter verboden Assab tm bezoeken)
De Foetsie-Woetsie-Soedaneczen zijn een wild en krijgshaftig volk, dat Engeland de 1nnnnndna£per,*e i°ldaten '«vert. In geval van oorlog kan Engeland over een leger van SOO.000 Foetsie-Woetsie beschikken, die in een woSstijn-oorlog voor onoverwinnelijk gelden en waaraan het de verdediging der kust van Soedan kan overlaten. e Enorme petroleum-opslagplaatsen op Engelsch grondgebied bij de Roode Zee. Petroleum opslaan is thans de ernstige zorg van alle groote machten, die in oorlog zijn of er in verwikkeld kunnen worden.
DE AMATEUR'DETECTIVE Mej. K. L. te R. — Probeert U eens Uw handen schoon te krijgen door e te wrijven met een mengsel van azijn en zout. Waarschijnlijk zal dit 'el helpen. Wat Uw opmerking betreft, die was volkomen juist, ik heb er kening mede gehouden.
DE VLIEG AVONTUREN VAN PETER EN DOT
G. T. te E. — Ik zou U aanraden het glaswerk eens te reinigen door er 'at spiritus in te doen, vermengd met fijne houtskool, en dan flink te ;hudden. Ook terpentijn is een uitstekend reinigingsmiddel. Ik wensch U eel succes.
Kom nu maar i eens mee om Peter te bekijke
K. G. te' H. — Behandelt U de meubelen eens met wat keukenzout! U eemt een beetje kurkdroog zout, doet dit op een dubbel linnen lapje, dat I met een touwtje dichtbindt. Doop nu dit bundeltje in zuivere lijnolie en rijf er de meubels mede af. Om een fraaien glans te krijgen, moet U met en zachten lap nawrijven.
ff l ij
iili 1, Mijnheer Main keek erg boos, toen hij Dot in die mooie jurk zag loopen, maar even daarna lachte hij al weer. „Kijk niet zoo schuldbewust," zei hij. „Ik heb die jurk juist voor jou gekocht! Ik heb er zelfs nog meer voor je!"
2. Ze zagen er allemaal even mooi uit! Dot was langen tijd niet in de gelegenheid geweest zulke mooie jurken te dragen, want ze was nu al zoo lang met haar broertje naar hiyi vader aan het zoeken, en in 't vliegtuig was het zeer onpractisch.
Mej. T. A. te R. — U kunt het beste een onzichtbaar haarnetje dragen, latuurlijk kunt U ook een hoed of muts opzetten, maar dan zult U altijd ist houden, dat Uw haar slordig gaat zitten. De netjes zijn in alle kleuren i krijgen en het kan dus absoluut onzichtbaar zijn. I. P. te T. - U kunt bijna alles zwart verven; zelfs een kleedingstuk, dat 3. „Kom nu eens mee dan zullen we eens naa erg in verval geraakt is, kunt U nog heel wat opknappen door het te Peter gaan kijken," zei mijnhe3r Main. Wat zageiirven. Niet alle kleuren kunnen echter gemakkelijk blauw geverfd worden, ze daar echter? Peter had een pak aan, dat hen wel tweemaal te groot was! Mijnheer Main begoi Mevr. P. O. te A. - Ik zou U aanraden, het glaspapier eens in te smeren hardop te lachen, toen hij dit zag et groene zeep. Na een tijdje za! het papier zoo zacht zijn, dat het geakkelijk met warm water is te verwijderen. Het is heelemaa! niet noodig, st U de kaarsen afschrapt. Als U ze met het uiteinde even in warm water sopt, kunt U ze elke vereischte dikte geven. U. I. te E. - Het verdient altijd aanbeveling het hout eerst af te nemen et wat lauw water, waardoor een scheutje azijn is gemengd. Laat de eubeien dan eerst goed drogen, voordat U aan het wrijven met boenas begint. M. V. te N. - Joseph Schmidt is niet getrouwd. nt hem schrijven p.a. Vara-studio, Hilversum.
Hij is
op
tournee.
5. De kinderen dankten den ouden man vriendelijk voor zijn goedheid, en toen ze een poosje later samen liepen te wandelen, zei Peter, dat hij graag iets voor den professor zou willen doen. „Ik denk, dat dat wel mogelijk Is," zei Dot. „Ik zal je er vanavond eens over spreken," voegde ze er bij.
eten, hadden de kindere ^ p te i De door U bedoelde afkorting c.s. achter een persoonsheel zachten toon, opd.lam beleekent7 met de zijnen. • zou hooren. „De profess« „Laten we naar het vast' <- D »_ r i i L I ■ . • , R JL^=.„ti» „onr h^m oaf - te ^- - U kunt gerust een vraag voor deze rubriek bij de oplosïa '19en van Zoek en Vind Insluiten, Indien U tenminste op een apart velletje ipier schrijft. Wat Uw vraag betreft kan Ik U mededeelen, dat U James ewart kunt bereiken p.a. M.G.M.-studio's, Culver-City, Californië. Hij is ___^_^^_^ ,boren OP 20 Mel. Nan Grey kunt U bereiken vla Universal-studio's, Uni^■■^^■^"^^"■^ rsal-City, Californië. Neem de handles' over; Ik moet hem p j -, H _ |k dank yj we| voor Uw ^^ misschien kunnen w.. er
6. Dien avond, na het een lang gesprek, op mijnheer Main het niet Is gauw jarig", zei Dot. land vliegen, en een koopen!"
DE OPLOSSING VAN HET GEHEIMSCHRIFTPROBLEEM De opgave zag er als volgt uit:
U
Mevr. M. A. W. te D. H. - Ik heb U reeds geantwoord in deze rubriek, aar ik zal het hier nog even herhalen: Een goed patroon kunt U vinden No. 22 van „Het Rijk der Vrouw" van 1938. U kunt dit blad tegen 10 cent rkrijgen bij de Administratie, Noordeinde 8, Leiden. Dit mode! kunt U ssgewenscht vergrooten, door na den 54sten toer in rondgaande richting girder te breien, en, wanneer het groot genoeg is, pas den 55sten toer breien. 4. Die kleeren zijn voor mij!" zei mijnheer Main en hij wees hem nu een andere doos, en daar zat iets beters in. Peter trok vlug het pakje aan, en dit paste hem uitstekend. De kinderen keken elkaar nu trotsch aan. Wat hadden ze nu allebei mooie kleeren gekregen!
Wie van onze lezers kan ons zeggen, waar zich de voorkant bevindt van dit schip, links of rechts op de foto? Wij zullen weer een prijs van f2.50 benevens twee troostprijzen verdeelen onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen. U gelieve Uw antwoord in te zenden vóór 11 October aan Mr. Detective, Noordeinde 8, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-detective 11 October.
g eens gebruik van maken. Er hebben ons nog meer dergelijke opmergen bereikt. Ze was volkomen juist. Het was een vergissing onzerzijds. Mej. U. P. te T. - U kunt kristal zeker lijmen, maar het is een moeilijk rkje. U moet ér oude waterstof voor gebruiken, die tot een dikke vloeif is geworden. Denkt U er vooral om, dat U niet te veel van de vloeistof bruikt, daar er anders een leelljke rand langs de breuk blijft, die haast t weg te werken is. Ik wensch U veel succesl
f\t
7. Peter vond het een goed idee, en had weldra zijn plan gemaakt. „We zullen vannacht nog vertrekken. Dot," riep hij uit. En niet lang daarna begaven de kinderen zich naar de plaats, waar hun vliegtuig stond.
De sleutel is: A is S, B Is T, C Is U, D Is V, E is W, F Is X, G Is Y, H is Z, I is A, J is B, K is C, L is
„Ik word vastgehouden in den kelder van Café de Gouden Leeuw me zoo vlug mogelijk. Rooie Jan."
TEKSTADVERTENTIES:
KOLOMHOOGTE
(Wordt verv ol( ed ed
120 REGELS -
KORTINGEN
KOLOMBREEDTE 6.7
VOLGENS 30 —
- REGELPRIJS 25 ets. cM. - REGELPRIJS 50 cti.
TARIEF
Mevr. U. O. L. te T. - Indien de melkvlekken nog versch zijn, kunt U ze wijderen door de plek met vochtige doeken af te wrijven. Uw opmerg was juist. Het Is In het geheel niet noodig, dat U alle oplossingen inidt voor elk raadsel worden een hoofdprijs en vier troostprijzen beschikbaar j, >teld. U kunt gerust een vraag voor deze rubriek In dezelfde enveloppe BRUI jen, als U het op een apart velletje papier schrijft. U moogt zooveel BRUT< 9~en stellen als U wilt.
!
^^
van
de
VOOR ll-Cluh,
Noordeinde 8,
Help
, NIVA
4
XäW*"^
TANDPASTA
op wetenschappelijke basis mei natuurlijke aelherische oliën bereid, reinigt, desinfectsert en poll|st het gebit lander hel glazuur of Ie slijpen, daar zij geen scherpe o* harde bestanddeelen beval Hel schuim dringt in alle spleetjes en doodt de schadelijke bacteriën. Kinderen gebruiken NIVA o0 > '*JM(*ji ^ gaarne vanwege den ***lr^* aangenomen pepermuntsmaak. Verkrijgbaar bij apothekers en drogisten in tuben b 25 en ÖO cents.
Denk aan
'
Leiden
— 31 -
pWB#^| DESPEREERT NIET! Een vaste baak in de levenszee Ts een polis bij de
Ontspannings lectuur voor onze militairen!
Secretaresse
J,
De prijs van f2.50 viel ten deel aan den heer J. H. Versteeg, Westkapelle. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer T. K. R. Touwerse, Winschoten en den heer J. Volker, Rotterdam.
Mej. H. T. R. te L. - Het adres van den heer Ernst Krauss is Marnix9. Maar ze hadden nog maar een heel klein ein aat 425, Amsterdam. Een antwoord-coupon kost l?1/^ cent. U kunt ze aan met het toestel gevlogen, toen Dot Moko zag ' postkantoor koopen. ten. Hij zat op een der vleugels, en toen Peter i zag, sprong hij direct op. „Neem vlug de hand ^J. A. te S. - U kunt voorloopig niets anders doen, dan de plant laten over", zei hij tegen Dot, „ik zal Moko redde an, en bij hevige koude op een vorstvrlje plaats zetten. Den pot vooral
KOLOMBREEDTE 5 cM.
D, M Is E, N is F, O is G, P is H, O is I, F
S is K, T is L, U Is M, V Is N, W is O, X is P, Y Is Q, Z is R. De oplossing wordt dus:
schoonhouden. U kunt de plant gerust overhouden. Linoleum blijft lang mzend, als U het eerst met gelijke deelen melk en water wascht, en het ama uitwrijft met terpentijn-spiritus, waarin U wat was oplost.
GEWONE ADVERTENTIES: KOLOMHOOGTE 120 REGELS -
HbKLYwZGrMy^F
ÜSXW VW YGMVWF OVWMO. •2L^C/OH £W l^GG H"DMV
U. L. te R. - Ik zou U raden, indien de ladder niet stevig genoeg staat, n stukje gummi onder de pooten te leggen. Het Is een kleine moeite, en e! veiliger. Wat Uw opmerking betreft, die was juist. Het adres van de derlandsche Jeugdherberg Centrale is: Tulpstraat 4-6, Amsterdam.
8. Spoedig hadden ze haar bereikt, en „De Zilveren Ster" stond gereed om dadelijk te kunnen vertrekken. De kinderen hadden niet gemerkt, dat het grappige kleine aapje van mijnheer Main achter hen aan was geloopen.
OGTV
HAVJJVN
HAV BANK
tft>waflcAgK(rti«iA
w£
:.^ >"*' ^
-■•■
'
'■
Gérant: ,,Had de kellner grijs haar?" Klant: „Toen hij mijn bestelling opnam nog niet."
..»«M.uiniiiiwiwripwiiw, wm ■■ i.' ' ''"""""'
Wi U " ''mi
.^
,Dit is het eenige, wat de moeite waard was om mee te nemen •^
"«^
il I ' I ■■
>*,,
1»1
W
„Neen, Martha, niet de gordijnen dichttrekken I Waarom denk je, dat wij een leege champagnedesch op tafel hebben gezet?"
■^
„Ik moet toch zien, dat ik op een of andere wijze met dat meisje in kennis kom."
„Wel, well Ben je nu al weer verhuisd?" „Ja. Ik wilde wat dichter bij de zaak wonen I"
|D» charmante Llndal
,Ja, maar ik wist ten slotte ook niet, waaróm ze om den schrijver riepen 1'
Ióe hoopvol en hevig klopt het hart van een persoontje, dat plotseling voor de film ontdekt is, plotseling een mooi contract gekregen heeft bij een groote Amerikaansche company, plotseling door ontelbare journalisn wordt geïnterviewd en dat plotseling een hoofdrol krijgt! Prachtig geillueerde tijdschriften reproduceeren foto's van haar, die men haar nog niet :ns had laten zien, kranten leggen haar zinsneden in den mond die zii inimer heeft gesproken, het duizelt haar van de namen, de feiten, de huldingen, de eerbewijzen Dat is allemaal prachtig mooi, maar tevens — voor zulk een jong en lervaren persoontje — ook buitengewoon beangstigend. En om haar daarbij »n weinig tegemoet te komen, laten we hier een paar onopgesmukte foto's Igen over de nieuwe diva, Linda Darnell, die een prachtig contract heeft -kregen bij 20th Century-Fox. Zij werd geboren (dat is altijd het begin) te Dallas in Texas, op 16 October s dochter van Calvin Roy Darnell, postambtenaar van Schotsche afmst, en Margaret Brown Lavaray, die van Fransche afkomst is. Linda zocht de Sunset High School, toen zij plotseling door de 20th Century-Fox itdekt werd en, na proefopnamen e.d.. een contract kreeg. Buitendien bezit I haar diploma Spaansch (wijl zij zich steeds bijzonder tot die taal aange■•■kken had gevoeld) en dat der Academie voor Schoone Kunsten. Toen zij tien jaar oud was, schreef Linda haar eerste tooneelstuk. Het "rijven van romans, verhalen en gedichten bleef voortaan een geheime liefde. aar ook het tooneelspelen, waartoe zij zelfs een tooneelclub onder haar lolieren stichtte,; was een van haar hobbles. In 1937 werd zij gekozen in tooneelgroep van de St. Mathews Kathedraal om gewijde kunst weer te ven. Daarna solliciteerde zij bij het stedelijk theater van Dallas. Vóór zij "op antwoord kon ontvangen, was de 20th Century-Fox er al bij. Zij debuteert nu in de Elsa Maxwell-film van dit concern „Hotel for women".
Linda Darnell
ïarry Long, dat hij, als hij zoo voortgaat, ti de gevangenis zal belanden. Maar Bart laait lachend zijn schouders op. Het leven is en feest voor hem! En met de mooie Rose gaat hij een reis naken naar Havana en of dat nu wel goed litkomt met de plannen van Ted Cotter, laat iem komd als ijs en nog kouder. Dus moet fed het maar in zijn eentje bolwerken. Zijn ucces bestaat vooral in de; neger-imitaties n zijn lied: „Mammie". Zoo ontwikkelt zich hier het stuk, waarin vij zien, hoe Clinton door zijn lichtzinnigheid lose verdriet berokkent, die desondanks van hem blijft houden, terwijl Ted den jongen
(?0$E OF WP$H1N6T0M JQüPBE Regie Gregory Ratoff Bart Clinton Rose Sargent Ted Cotter Harry Long Peggy Whitey Boone Buck Russell De Koetsier Mr. Mok Mr. Paunch Miss Lust
20th
Century Fox-film Tyrone PowerAlice Faye . .( . . . Al Jolson . William Frawley Joyce Compton Hobart Cavanaugh Moroni Olsen E. E. Clive Maurice Cass Bert Roach. Irma Wilsen
Ted en Rose
Al lolton alt Ted Colter
Joyce
Compton,
Alice Faye en Tyrone Power
Rose xlngl.
ïï n het wereldje van tooneel en variété hebben de be■"■ trokken artisten altijd zorgen over nieuwe engagementen, nieuwe rollen, nieuwe ideeën en nieuwen roem. En dan soms opeens vergeten zij heel hun dagelijksch gedoe en vieren zij feest, of reizen af en zijn vergeten, dat zij ooit ergens moeite voor hebben gedaan. Daar heb je bijv. Ted Cotter, die al niet zoo heel jong meer is en die zich de uiterste moeite geeft voor een gezamenlijk optreden van hem en de jeugdige Rose Sargent. Hij stelt zich daar heel veel van voor, maar juist als hij een mooie kans maakt, is de jonge dame verdwenen, en er op uitgetrokken met een jongen man, Bart Clinton, die het wel een beetje érg makkelijk opvat. Zij behoort tot de vrouwen, die de liefde héél ernstig opvatten, ook wanneer het voorwerp dier liefde het niet waard zou zijn. Nu, Bart Clinton krijgt een ernstige waarschuwing van den ouden rechercheur
De hoofdrol-vertolkers: Tyrone Power, Alice Paye en Al Jolson
fooiijk ritje
man haat, maar uit genegenheid voor het meisje haar zooveel mogelijk voorthelpt. Het hoogtepunt in deze film komt als Bart Clinton onder zeer ernstige omstandigheden moet vluchten en als een opgejaagd dier door de straten dwaalt. Het lied, dat Rose zingt, symboliseert als het ware haar eigen levensgeschiedenis: „My man" (,,Mon homme"). Als Bart door een samenloop van omstandigheden in den schouwburg verzeild raakt en de meesterlijke vertolking hoort, die Rose hiervan geeft, beseft hij eensklaps, hoezeer hij haar tekort heeft gedaan. Het lied dringt hem diep in het hart en onder dezen indruk meldt hij zich bij de politie aan, om zijn straf te ondergaan, in de wetenschap, dat Rose nog altijd van hem ' houdt en op hem zal blijven wachten, tot zijn straftijd om is...
NLrlNIbUWS
U^ktkktN Mtl MIJN VRIEND PIETERSEN Weet je wat ik me wel eens afgevraagd heb ? Hoe die filmartisten toch aan hun mooie namen |omen! Annabclla heet toch niet werkelijk nnabella ?'V„In werkelijkheid heet zij Anne Charentier." ,Hoe komt zij aan dat zoete, wellidcnde „Annabella"?" „Op die gedachte bracht haar een be)emd Amerikaansch dichter, de onveretelijke Edgar Allen Poe, wiens geicht „Annabel Lee" een onuitwischbaren idruk op de jonge actrice maakte. Daaraar heeft zij zich genoemd en zoo kent e wereld haar alleen als „Annabella". eet je, wie er trouwens ook Charpentier ectte?" „Neen. Wie dan?" „De beroemde, helaas zoo jong ge, l n ,,y ,mlt h ln bDacK «k""«S *BSV ofHi*ÏM . ••""*"• »•" ""»• «■Horven filmactrice i ■Jean Harlow. Haar , een R.K.O. Radio-film, waarin verhaald wordt van da av( i ^-i luran van 12 inzittenden van aan vliegtuig, uitgebeeld door 12 v,are naam was Harlean Charpentier. Hollywood'» eerste ipalart, dia na aan noodlanding wekenlang "egenwoordig treden echter de meeste een Zuid-Amenkaantche jungle moeten verblllven. Daie fwaa en J i. • nenle acteun beelden een bejaard paar uil" dal verkletl aehlar ctnces en acteurs onder hun eigen naam blijven xoodal da anderen in hel defacla vliegtuig naar da lp, hoewel onder de oudere garde zich 9 u iren schaafde wereld kunnen leruokeeren. i i -i i i" og velen van een schuilnaam bedienen. „Dan wou ik nog wat van je weten.i e ziet zoo vaak films, waarvan de hoofd1 de acteur of actrice als het ware op et lijf geschreven is. Hoe komt dat toch ?" Bijna iedere filmrol is tegenwoordig en „aangemeten" rol. Ik bedoel daardat er nog maar weinig oorspronkejkc scenario's eerst geschreven en daarna au een rolbezetting voorzien worden, ntegendeel: tegenwoordig zoekt men eerst e hoofdrolspelers voor de film uit (vaak taat er dan nog geen letter op papier!) n vervolgens schrijft men de rollen in vereenstemming met den aanleg van de ctcurs en actrices." „Deze methode zal natuurlijk den vlotten ang van zaken bevorderen en de studio's eroorloven sneller en economischer te erken ?" „Dat wel, maar het gevolg is ook, at een groot deel der literatuur, waaruit en vroeger filmstof geput zou hebben, ngebruikt blijft, omdat de romanfiguren ich niet leenen om door de beschikbare pcelkrachten uitgebeeld te worden."
ILM-ENTHOUSIASTEN D. L. K. te Maastricht. Greta Oarbo unt u schrijven p.a. Metro-Goldwynayer-Studio's, Culver-City, Califomië. oor foto drie antwoordcoupons insluiten. 'aula Wessely is getrouwd met Attila örbiger, een broer van Paul Hörbiger. P. G. L. te 's-Gravenhage. Richard jreene is te Plymouth geboren. Clark lable is getrouwd met Carole Lombard. Rene Deltgen is geen Duitscher. Hij is te isch (Luxemburg) geboren. K. M. te Amsterdam. Heinz Rühmann s getrouwd met Hertha Feiler. Judy Garand is te Murfreesboro (Tennessee) ge)oren. Tim Holt is den 5den Februari arig. U moet hem in 't Engelsch schrijven n niet vergeten een antwoordcoupon in e sluiten. W. H. te Arnhem. Bette Davis kunt u chrijven p.a. Warner Bros Studio's, Buriank, Californië. Voor foto drie antwoordoupons inzenden. Jean Colin debuteerde |n de film „The hate ship". Zij is den 4sten Maart te Brighton geboren.
DE AUTOGRAMMEN JURK! Met een groote belangstelling voor de mode, benut Anne Shirley de pauze tusschen de opnamen van RKO Radio's „Career" om haar kleerenkast aan te vullen met nieuwe creaties, die Renié, RKO's mode-ontwerpster, haar toont. Het nieuwste snufje, een stof met de handteekeningen van beroemde filmsterren als patroon, wordt door Anne en Renié uitgezocht voor een sport-ensemble
mw^ww*^
teäta^ä
i^Zte
I
I
'• 'I '
HET WEI Cl
i^-; fc
rfi
AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE
