ZWERVERTJE
Uitgave van Stichting Kat in Nood Drachtstercompagnie Verschijnt twee keer per jaar, jaargang 30, nummer 1, augustus 2010
Geachte donateurs Eindelijk is het dan zover. Stichting Kat in Nood is verhuisd! Na een heftig jaar, waar met behulp van een geweldig team mensen een ware topprestatie is neergezet, zijn wij op zaterdag 19 en zondag 20 juni verhuisd. Een uitgebreid verslag van deze dagen kunt u verderop in dit Zwervertje lezen. Ook de vormgeving van het Zwervertje is vernieuwd. Gelukkig is de prijs bij het oude gebleven. COLOFON Stichting Kat in Nood Sannige Wyk 5a 9222 LE Drachtstercompagnie www.katinnood.nl
[email protected] Telefonisch bereikbaar van maandag tot en met zaterdag van 10.00 - 15.00 Tel. (0512)300664 Voor een bezoek aan onze stichting kunt u een afspraak maken. Giro 38 84 393 Stichting Kat in Nood, Grijpskerk KvK Groningen 41047992 Redactie: en vormgeving; Rixt Jellesma Michiel Schrier Fotografie: Govert Groenier & Klaas Jellesma Oplage: 1000 exemplaren
Ik wil beginnen met iedereen nogmaals te vragen onze adresgegevens aan te passen. Wij krijgen nog steeds post op ons oude adres en hebben maar een aantal maanden een doorstuurservice. Dus voor wie het nog niet weet: Stichting Kat in Nood Sannige Wyk 5A 9222 LE Drachtstercompagnie 0512-300664 Ondanks alle drukte rondom de verhuizing heeft de stichting een heel goed jaar gedraaid. We hebben in 2009 in totaal 89 katten opgevangen en in 2010 is Krieltje al weer als nummer 93 binnen gekomen.Van deze aantallen hebben we gelukkig ook weer veel katten kunnen herplaatsen. Het was schokkend om te ervaren hoeveel aanvragen er kwamen toen het bericht bekend werd dat wij gingen verhuizen. In drie maanden tijd kregen wij maar liefst 136 aanvragen tot opname binnen waarvan we alleen de meest urgente konden helpen. Zowel vanuit andere opvangen als vanuit particulieren is de vraag nog steeds enorm. Wat ik persoonlijk een uitdaging blijf vinden zijn de katten die wegens gedragsproblemen als onplaatsbaar zijn bestempeld.Vaak gaat het hierbij om plasproblemen of agressief gedrag. Opvangen uit de buurt nemen dergelijke katten niet aan omdat ze er van uit gaan dat ze geen nieuwe plek voor het dier kunnen vinden.Veel van deze dieren eindigen uiteindelijk bij de dierenarts op tafel... Een aantal mensen zoekt verder en vindt ons. De kat heeft het stempel onplaatsbaar, terwijl er vrijwel altijd een reden is voor het ontstane gedrag. Wij proberen hier in de tijd dat de dieren bij ons zijn achter te komen en dit gedrag vervolgens te doorbreken. In het afgelopen
jaar hebben we twaalf katten die langdurige plasproblemen hadden en twee met extreme gedragsproblemen kunnen herplaatsen. De prikkels waardoor het gedrag ontstond zijn weggenomen waardoor ook het plassen en het agressieve gedrag weg blijft. Wij doen enorm ons best de kat in zijn/ haar waarde te laten. De band die je daardoor met de dieren opbouwt is heel erg bijzonder. Zo hadden wij een paar maanden geleden kater Prins geplaatst. Een prachtige langharige kater die van extreem schuw was veranderd in een grote knuffelkat. Hij ging naar echte liefhebbers toe die wisten waar ze aan begonnen. Prins heeft echter vier weken onder de bank gezeten. Plaste en poepte waar hij zat, waste zich niet en at amper. Als iemand toenadering zocht blies en beet hij. De mensen die hem mee hadden genomen konden het niet langer aanzien. Prins kwam terug. Toen hij de auto uitkwam en mijn stem hoorde begon hij al te miauwen. Een half uur later liep hij weer te knuffelen met zijn vriendjes en nog geen uur later lag hij doodmoe en languit over mijn benen te spinnen. Ik geloof dat hij hier een week lang aan één stuk mee door gegaan
is. De katten hebben het goed bij ons en daar ben ik enorm trots op. Een hoogtepunt voor mij in de afgelopen weken is het bezoek geweest van Reiny, John en Henk. Bij een aantal van u zal een ‘lampje gaan branden’, bij een groot aantal ook niet. Deze mensen hebben 30 jaar geleden Stichting Kat in Nood in Arnhem opgericht. Hoe dat precies gegaan is kunt u verderop in Reiny haar eigen woorden lezen. Ik heb (nog meer) bewondering voor deze mensen gekregen na het aanhoren van hun verhalen. Wat een liefde en passie voor dieren in nood. Zij hebben, door jarenlang keihard te werken, de basis gelegd voor een geweldige stichting die nog steeds staat als een huis. En als het aan mij ligt gaan we hier nog vele jaren mee door. Vorig jaar juli hebben wij voor de eerste keer het Keurmerk Goed Besteed gekregen. Wanneer een goed doel het Keurmerk Goed Besteed heeft, kunt u er van op aan dat er toezicht plaats vindt op de genoemde organisatie. Dan weet u dat er
3
controles zijn op het bestuur, beleid, bestedingen, fondsenwerving en verslaglegging van het bewuste goede doel. Om dit Keurmerk te houden dient men ieder jaar opnieuw ter controle bepaalde documenten te tonen waaronder een jaarrekening van het voorgaande kalenderjaar. Wij kunnen u met trots melden dat wij ook dit jaar het Keurmerk weer hebben gekregen.
4
De vraag/opmerking die wij soms kregen als reactie op onze verhuizing was hoe het wat betreft het dierenwelzijn verder zou gaan in Lauwerzijl en omgeving. Feit is dat wij, ondanks onze landelijke insteek, ook veel problemen uit de regio opvingen. Gelukkig hebben wij momenteel goede contacten en een prima samenwerking met overige stichtingen en dierenbeschermers uit onze ‘oude’ regio. In samenwerking met hun hebben wij het afgelopen jaar al heel veel acties gedaan waarbij we veel katten hebben kunnen helpen. Over een aantal van deze acties kunt u verderop in ons blad meer lezen. Naast het opvangen en verzorgen van onze eigen katten is dit een stuk waar wij ook graag mee door willen gaan. Er zijn nog zo vaak schrijnende situaties in (Noord) Nederland waarbij hulp in het kader van steriliseren/castreren absoluut noodzakelijk is. De katten kunnen meestal terug naar hun oorspronkelijke leefgebied, maar de uitbreiding moet echt gestopt worden. Onbegrijpelijk is het dan ook dat er maar zo weinig hulp geboden wordt. Zo lang wij onze dierenarts Ingrid Lewin hebben, die op vrijwillige basis hierin wil helpen, bieden wij deze hulp wel. De bovenverdieping van onze nieuwe locatie is ingericht om deze werkzaamheden verantwoord uit te kunnen voeren. De katten blijven ruim een week om aan te sterken en gaan dan weer retour. Terwijl ik dit stukje schrijf zitten er negen te wachten tot ze weer naar ‘huis’ mogen en staan de volgende 12 al weer op de agenda. Een intensief, maar heel nuttig deel van ons werk
waarvan ik hoop dat we er nog lang mee door kunnen blijven gaan. Daarnaast vrees ik dat waar wij ons ook hadden gevestigd, de lokale problemen ons toch meteen wel weten te vinden. Zo zijn wij momenteel ook al weer bezig met het vangen van zeven verwilderde kittens uit een dorp in de buurt. De plaatselijke opvang melde domweg de diertjes af te zullen maken als ze gevangen werden. ‘Socialiseren??... nee daar doen wij niet aan’ Waar velen van u natuurlijk op zitten te wachten is de officiële opening van onze nieuwe locatie. We hebben hier bewust even mee gewacht omdat na de verhuizing in juni nog niet alles klaar was. Ook vonden wij een rustperiode voor de katten en hun verzorgers belangrijk. Inmiddels heeft iedereen zijn/haar draai in Drachtstercompagnie helemaal gevonden en zijn we klaar voor bezoek! Een aantal van u is inmiddels al langs geweest, en hun lovende woorden hebben ons heel erg goed gedaan. Wij hebben besloten om twee dagen te organiseren voor onze donateurs.Velen hebben reeds aangekondigd te willen komen en als dit allemaal op één dag moet plaats vinden zal dit, vooral voor onze bewoners, te veel van het goede worden. Daarom vind u bij deze uitgave een uitnodiging voor één van de geplande dagen. Op vrijdagmiddag 24 september wordt de stichting officieel door de burgemeester van Smallingerland geopend, het weekend daarop is het feest voor onze donateurs! Wij zouden het erg op prijs stellen als u ons zoveel mogelijk wilt laten weten of u wel dan niet komt. Wij hopen op een grote opkomst zodat u allen met eigen ogen kunt zien wat een geweldig onderkomen, met behulp van uw steun, is neergezet! Ik hoop dan ook tot gauw! Rixt Jellesma
Bedankt! Het afgelopen jaar is een heel heftig jaar geweest. Een jaar waarin onze organisatie een nieuw pand heeft aangekocht en dit vervolgens heeft omgetoverd tot een waar kattenparadijs. Op zaterdag 19 juni en zondag 20 juni zijn al onze bewoners verhuisd en begint een nieuw tijdperk voor Stichting Kat in Nood. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen ons in deze tijd gesteund hebben. De één door daadwerkelijk op de nieuwe locatie te helpen, de ander door een financiële bijdrage en soms alleen met woorden van steun. Al deze hulp heeft ons geholpen om de eindstreep te halen. Er zijn teveel mensen om ze allemaal apart te noemen dus voor iedereen die ons op wat voor manier dan ook geholpen heeft; HEEL ERG BEDANKT!!! In het bijzonder bedankt het bestuur:
Stichting Dierenlot. Wij hadden een aanvraag ingediend bij deze organisatie voor financiële steun voor het aanleggen van de buitenrennen. Uit de vele aanvragen die zij binnen krijgen is onze stichting er gelukkig toch uitgesprongen. Stichting Dierenlot sponsort ons met een bedrag van 3000,- euro. Werkelijk fantastisch!! Ons team van vrijwilligers wat in deze tijd altijd klaar stond. Govert en Birgit Groenier, al ruim twee jaar werkzaam en de afgelopen periode maar liefst zes tot zeven dagen in de week. Ineke, Jenny, Heidi, Tietie, Renske en Lyselotte; Bedankt voor jullie hulp! Klaas Jellesma; de vader van Rixt die op geheel vrijwillige basis het hele gebouw geverfd heeft. Het ziet er in één woord geweldig uit.
5
Een hele serie mensen die vrijwillig geholpen heeft tijdens de verhuizing en met werkzaamheden in en rondom het gebouw: Wim en Joke Schrier, Lenie Jellesma, Klaas Kamminga, Kitty vd Terp, Philipine Hester, Marianne van Voorst tot Voorst, Gurbe Jager en buurtgenoten, Karel en Ingrid Lewin. Natuurlijk hebben wij onze uiterste best gedaan om alles wat wij nieuw moesten aanschaffen tegen een zo laag mogelijke prijs te krijgen. Onze voorzitter, Jan Karel Prinsen heeft in dit opzicht enorm veel geld voor de stichting weten te besparen. Maar speciaal genoemd mogen toch wel: aannemer en installateur Ronald Aardema uit Nes die, met hulp van aannemer Henk de Beer uit Wierum, de hele verbouwing tot een goed eind heeft weten te brengen. Ronald heeft tegen grondstofprijzen gewerkt en stond altijd voor ons klaar.
6
Ook Andrew O’Brian van O’Brian Stofferingen verdient een pluim. Als echte dierenliefhebber maakte hij meteen een ‘mooi’ prijsje voor het leggen van het marmoleum. De vloer ziet er prachtig uit.
De internetsite dierenvilla.nl heeft werkelijk de meest prachtige kattenkrabpalen. Directeur Remco Reinhoudt was meteen zeer enthousiast over onze plannen en bood aan tegen inkoopprijs te leveren. Geweldig!! De katten genieten er enorm van. Onze vaste groothandel PETSXL uit Groningen gaf (weer) een fijne korting op de aanschaf van nieuwe kattenbakken, mandjes en kussens. Ron; bedankt! Kynospirit uit Sebaldeburen, waar wij de Carnibest halen, verwende onze bewoners met fijne hangmatjes en speelgoed. André en Saskia uit Buitenpost, die wij via marktplaats benaderden voor hun advertentie van openhaardhout. Die mooie grote stammen staan ook heel leuk in de tuin. De katten liggen er graag op en krabbelen hun nagels er aan. Wij mochten zoveel meenemen als we wilden zonder te betalen. Wij kunnen allemaal trots zijn op de prestatie die is neergezet. In één jaar tijd zoiets moois realiseren is een heel groot compliment waard.
7
In de drukte van de verhuizing toch nog...... Zes katten uit Eelderwolde
Maart 2010: Een telefoontje van een vrouw uit de plaats Eelderwolde. Haar ouders waren opgenomen in een verzorgingshuis en hun woning, een boerderijtje dat in een zeer slechte staat verkeerde, stond op het punt gesloopt te worden. Er liepen zes katten op het terrein die erg schuw waren. Mevrouw had al stad en land afgebeld voor ze bij ons kwam. Niemand wilde of kon de katten opvangen. Ook wij zaten niet te wachten op zes nieuwkomers, maar deze katten verkeerden écht in nood. Uiteindelijk hebben we toegestemd en zijn ze gekomen. Op de ochtend dat ze gevangen werden stonden de bulldozers een meter vanaf de eerste muur. De katten maken het inmiddels uitstekend. Ze beschikken over een heerlijke grote buitenren met veel groen. Wij zien ze nu dagelijks achter de vlindertjes aan springen, en intens genieten. Dat is voor ons toch altijd weer de mooiste beloning die we kunnen krijgen. (Poesje Elke staat op de voorkant van dit Zwervertje)
Elf katten uit Lucaswolde
8
Mei 2010: Een (helaas) veelvoorkomende situatie. Een oude man overlijdt en heeft maar liefst elf katten. De dieren zijn allemaal angstig en maken een verwilderde indruk. Vaak als gevolg van een leven met iemand die er weinig sociale contacten op na hield. De familie snapt dat de katten veel voor de man hebben betekend en wil de dieren dan ook op een ‘nette’ manier elders onder brengen. Maar waar? Er waren contacten gelegd met een opvang speciaal voor wilde katten. Hier kon gelukkig een flink aantal naar toe. Wij kregen in eerste instantie alleen de vraag of wij wilden helpen met het steriliseren en castreren van de dieren. Het vangen werd ook gedaan, dus voor ons leek dit een ‘makkelijke’ klus. Onze dierenarts heeft de dieren behandeld en vervolgens zouden
ACTIE!
ze doorgaan. Maar...... Na een paar dagen bleken de meeste katten aaibaar en niet zo’n klein beetje ook. De gedachte dat zij naar een opvang zouden gaan speciaal voor wilde katten was voor ons onacceptabel. Deze dieren hoorden daar niet thuis. Deze dieren hoorden op een vensterbank bij iemand thuis te liggen. Uiteindelijk zijn de twee moeilijkste katten naar de andere opvang gegaan en hebben wij de rest gehouden. Oké.. het zijn in één keer negen katten er bij, maar wij twijfelen er geen seconde aan dat we voor al deze dieren een fijne nieuwe plek kunnen vinden.
Vijfendertig katten uit Groningen
April 2010: Via een andere opvang bereikte ons een noodoproep. Een boerderij vlak voor Groningen puilde uit van de katten. De eigenaren, twee oudere mensen, hadden geen geld om iets aan dit ‘probleem’ te doen. Elke jaar werd de groep groter en ook de gezondheidstoestand van de dieren hield sterk te wensen over. Wij kregen de vraag of we konden helpen met het steriliseren en castreren van de dieren. Doordat wij nog altijd het geluk hebben dat onze dierenarts Ingrid Lewin op vrijwillige basis voor ons werkt, kunnen wij de ingreep tegen kostprijs uitvoeren. Het werd een langdurige actie waarbij uiteindelijk alle katten zijn gevangen en geneutraliseerd. Ook zijn er gedurende de actie de nodige nestjes gevonden. Deze zijn meteen in gastgezin gegaan om te socialiseren en zijn inmiddels klaar voor plaatsing. De gezondheidstoestand van de katten is er enorm op vooruit gegaan sinds de actie. Al met al een vermoeiende, maar zeer succesvolle actie. Al deze acties waren niet gerealiseerd zonder de inzet van collega-opvangen. Kitty, Frieda en Grietje; twee duimen omhoog voor jullie inzet.
Roos Het verhaal van Roos is niet extreem ‘spectaculair’, maar zeker de moeite om te vertellen. Vooral omdat het de zoveelste bevestiging is dat Stichting Kat in Nood nog altijd heel hard nodig is. Wij werden in november gebeld door één van onze donateurs. Deze kattenliefhebster was erg druk met twee katten die al geruime tijd in haar wijk rond liepen. De dieren, een rood met witte en een witte met een onverzorgd uiterlijk, waren duidelijk van niemand. Zij had al meerdere malen contact met de dierenambulance uit haar woonplaats gehad, maar deze gaven aan niets te kunnen doen als de katten niet makkelijk te pakken of al gevangen waren. Na veel aandringen hadden ze uiteindelijk een poging gedaan en waren er in geslaagd de witte kat te vangen. Tot grote verbazing van onze donateur liep dit zelfde katje enkele dagen later opnieuw door haar straat. Nog steeds met het zelfde onverzorgde uiterlijk. Navraag maakte duidelijk dat het asiel deze kat niet op kon nemen. Ze zou wild zijn. Ze hadden haar wel gesteriliseerd, maar vonden dat ze de rest van haar leven verder op straat moest slijten. Voor een echte wilde kat is dit een redelijke optie, mits het duidelijk is dat het dier gevoerd wordt. Maar dit poesje was niet wild, hooguit wat schuw. Uiteindelijk heeft mevrouw haar kunnen vangen en is ze naar een opvang in de buurt gegaan. Hier bleek het dier onder de klitten, vlooien en oormijt te zitten. Het ergste was dat ze een vreselijke hartafwijking had waar ze absoluut behandeling voor nodig had. Gelukkig krijgt ze die momenteel en maakt ze het goed. Maar toen was daar nog die rood/witte kater/poes. Die had zich niet laten vangen door de mensen van de dierenambulance. Daar was dit dier veel te
slim voor. Maar met de winter voor de deur (en wat voor winter achteraf!) was het leven op straat onacceptabel. De kat, die door onze donateur Rody was genoemd, had vertrouwen in haar gekregen. Tijdens één van de voer-momenten was het gelukt hem/haar te vangen. Rody ging mee naar huis, maar kon helaas niet blijven door haar eigen katten en persoonlijke omstandigheden. Toen ze contact met ons opnam en wij het verhaal hoorden hebben we besloten te helpen. Rody bleek een poes te zijn en werd door ons omgedoopt tot Roos. Toen ze kwam maakten wij ons klaar voor een wilde kat die lastig in de verzorging zou worden. Het tegendeel bleek het geval. Roos was een verlegen vrouwtje die voelbaar enorm veel had meegemaakt. Het vertrouwen
9
Verhuizen! Zaterdag 19 juni was de grote dag. Het streven was om alle katten deze dag te verhuizen. Belangrijk was wel dat het vangen rustig en met zo weinig mogelijk stress zou verlopen. We hadden een groot aanbod aan hulp, maar hebben het, om eerder genoemde reden, grotendeels met ons eigen kleine team gedaan.
in mensen was vrijwel weg, maar ergens zat nog wat. Met de juiste woorden, hapjes en aanrakingen werd dit gelukkig dagelijks weer wat meer. Onze dierenarts heeft haar buikje geschoren waar een groot maar overduidelijk sterilisatie-litteken tevoorschijn kwam. Haar leeftijd werd geschat op tien jaar. Roos moet ooit van iemand zijn geweest. Wat er precies met haar gebeurd is zouden we graag willen weten, maar helaas nooit meer kunnen achterhalen. En net op het moment dat wij zaten te twijfelen of wij nog wel een baasje voor haar zouden kunnen vinden werden we gebeld door een andere donateur. Iemand die onze organisatie al vanaf het eerste uur steunt, en in die jaren ook regelmatig een kat bij ons heeft opgehaald. Zij vroeg nu heel bewust of wij nog een oudere poes hadden die bij haar woonsituatie paste. ‘Eén en één is twee’ en een paar weken later verhuisde Roos naar Beverwijk. Wij hebben haar zelf gebracht.
10
Roos is inmiddels omgedoopt tot Snoepie, want volgens haar nieuwe baasje is het echt een snoepie.
De start in haar nieuwe woning ging moeizaam omdat ze voor de zoveelste keer iemand moest leren vertrouwen. Maar het is haar weer gelukt. Ze laat zich inmiddels uitgebreid aaien, kan heerlijk ‘kletsen’, rent niet meer weg als er visite komt en snapt dat ze haar etensbakje niet in één keer leeg hoeft te eten omdat het er na een uurtje nog steeds staat.Volgens haar nieuwe baasje gaat ze nog elke dag vooruit. Ze sprong zelfs recent voor het eerst op schoot! Ze geniet in ieder geval weer van het leven en de aandacht die ze dagelijks krijgt. Het is haar meer maar dan ook meer dan gegund. Als niemand ingegrepen had liep Snoepie nu nog steeds op straat. Over de vraag hoe haar leven er dan uitgezien had moeten we maar niet te lang nadenken. Dankzij onze donateurs en onze stichting is het voor haar gelukkig goed afgelopen. Mevrouw Stavinga; bedankt voor wat u voor Snoepie gedaan hebt en Tiny Teeling; geweldig dat jij juist een poes als deze een kans geeft. En Snoepie; geniet van de rest van je leven!
We zijn vroeg begonnen en ons grote geluk was dat het deze ochtend een beetje regende. De meeste katten uit de ‘Herberg Op Stee’ waren daardoor binnen. Rixt is muisstil door de deur van de buitenren geslopen en heeft van buitenaf een plaat tegen het kattenluik aangezet. In haar ooghoek had ze oude Groulein in een mandje gezien en Trix stond, zoals verwacht op het klimrek. Maar dit waren de enige twee katten die buiten waren en daarmee hadden wij een grote voorsprong gecreëerd. Govert, Ineke en Rixt namen de ‘Herberg’ voor hun rekening en Kitty en Jenny zouden een begin maken met de ziekenboeg. Hier zaten de meeste katten in benches waardoor ze vrij gemakkelijk in een vervoersmand waren te krijgen. Tietie zou rustig beginnen aan de voorbereiding van het Faraoverblijf dat we ‘s middags wilden gaan vangen.
Er was amper iets te merken aan het feit dat ze gevangen waren en een half uur in de auto hadden gezeten. De kamer werd uitgebreid besnuffeld en de, uiteraard overheerlijke, hapjes werden meteen uitgeprobeerd. De eerste katten zaten meteen in de vensterbank en waren zeer geïnteresseerd in het uitzicht. Een heerlijkheid om te zien. Een geweldige verassing was het gebak dat voor ons klaar stond. Mw Aafting-Castendijk, een goede en zeer betrokken donateur had dit voor ons geregeld. Na een kop koffie met gebak zijn we terug gegaan naar Lauwerzijl om de katten uit het Farao-verblijf en Trix te vangen. De grote groep uit het Farao was bewerkelijk omdat ze op de nieuwe locatie zouden worden opgesplitst in twee verblijven. Met naamstickers werden de mandjes genummerd zodat ze meteen naar het juiste verblijf konden. Rixt, Ineke en dierenarts Ingrid zijn met het vangen begonnen Bij de ‘Herberg’ liep het als een trein. De katten terwijl Govert en Kitty nogmaals een poging deden waren relatief rustig en met wat handige trucjes Trix te vangen. Ondertussen waren Michiel, Gurbe hadden we ze aan het begin van de middag, op één en Karel Lewin druk bezig om spullen in bussen na, gevangen. Onze Trix had voor deze speciale dag en aanhangers te laden. Hoe meer we mee konden haar intrek in de boom genomen en dacht er geen nemen deze dag hoe beter. Toen het hele Faraoseconde over na om naar beneden te komen. We verblijf in mandjes zat, zat Trix helaas nog steeds hoopten haar ‘s middags alsnog te kunnen vangen. in de boom. Aangezien het al half zes was en wij Philipine was nog extra gebeld voor een vierde auto, wederom vier auto’s met katten hadden moesten en met deze auto’s vol katten zijn we vervolgens we wel vertrekken. Een wrang gevoel om één kat naar Drachtstercompagnie gereden. Hier stond ook achter te moeten laten, maar we hadden geen weer een team klaar om de katten in ontvangst te keus. Wel hadden we er alle vertrouwen in haar de nemen. We hebben allemaal met verbazing staan volgende dag alsnog mee te kunnen nemen. kijken hoe alle katten op onderzoek uit gingen.
11
Ook de katten uit het Farao-verblijf reageerden enorm goed. We hadden veel ‘maatregelen’ genomen om ze snel op hun gemak te stellen. Een speciaal dankwoord hierin aan donateur Marianne van Voorst tot Voorst. Haar adviezen en middelen hebben een hele positieve bijdrage geleverd. Verrassing alom toen ook donateur Esther Beneker op het idee gekomen was om gebak langs te komen brengen. Weer een fijn moment van ontspanning. De eerste nacht verliep rustig en op zondagochtend werden we door de meeste katten enthousiast begroet. Ineke, Govert en Rixt zijn weer naar Lauwerzijl gegaan om Trix te vangen. En deze mooie dame zat.... nog steeds in de boom. Nu hebben ze haar niet laten zitten en met veel klim, kunst en vliegwerk is het uiteindelijk ook gelukt om Trix te verhuizen.
een andere manier last gekregen van de verhuizing. In tegendeel.Veel katten die in het verleden geen contact wilden laten zich tegenwoordig aaien. De sfeer in de verblijven is heel erg goed. Er heerst rust en de katten genieten. Oordeelt u zelf!
Hoe gaat het nu ruim twee maanden later? In één woord fantastisch. Alle katten doen het ontzettend goed. Geen enkele kat is ziek geworden of heeft op
12
13
Fin, afscheid van de Teenstraweg
14
fin (bijv.nw. bijw.) fijn, dun, rank, slank, tenger, fijngebouwd, subtiel, slot (het ~), einde (het ~), sluiting (de ~ (v)), beëindiging (de ~ (v)), meet (de ~), finish (de ~ (m)), eindpunt (het ~), eindstreep (de ~), finishlijn (de ~), finale (de ~), ontknoping (de ~ (v)), slim, gevat, uitgeslapen, scherpzinnig, schrander, snedig, conclusie (de ~ (v)), slotbeschouwing (de ~ (v)), elegant, sierlijk, gracieus, eindigen (ww.), ophouden (ww.), staken (ww.), kappen (ww.), afhaken (ww.), uitscheiden (ww.), fijngevoelig, fijnzinnig, teergevoelig, teerbesnaard, fel, hanig, vinnig, pinnig, snibbig, vlijmend, bijdehand, raak, adrem, link, sluw, geslepen, listig, geraffineerd, slinks, doortrapt, leep, arglistig, lichtgebouwd, kwetsend, grievend, krenkend, sluitstuk (het ~), slotstuk (het ~), laatste opvoering (znw.), uiteinde (het ~), gewiekst, gehaaid, delicaat, fijn van smaak
Terugblik Voor diegene onder u die mij niet kennen, en voor de oude trouwe donateurs die mij wel kennen, voor één keer ben ik, Reiny Vogel, op verzoek van Rixt terug in het “Zwervertje”, om te vertellen hoe ik ooit met de stichting Kat in Nood begon. Een kort stukje heeft ze me gevraagd, maar of dat gaat lukken? Geboren in 1951 in Oosterbeek, opgeleid en gewerkt als verpleegkundige A, zoals dat toen heette. In Arnhem getrouwd met John, een dochter gekregen midden jaren zeventig Er waren toen nog geen crèches, dagverblijven en zelfs parttime werken in het ziekenhuis bestond nog niet. Ik was dus thuis om voor onze dochter te zorgen en had nog tijd over. In de krant werd een oproep gedaan voor collectanten voor de Dierenbescherming. Dat leek me wel wat! En zo begon het.
Ik moest mijn collectebus ophalen bij een mevrouw waar ik even binnen mocht komen. Tot mijn verbazing had ze tien honden in huis, die ook nog eens keurig stil waren toen ik daar als wildvreemde binnenstapte. Ik geloofde mijn eigen ogen niet. Toen kwam haar verhaal over de honden. De één had nog een gruwelijker bestaan gehad dan de ander. Diep onder de indruk vertelde ik thuis mijn ervaringen aan John.
15
Na de collecte zocht ik contact met de voorzitster van de Dierenbescherming, en bood mijn diensten aan. Aangezien we toen op een flat in Arnhem woonde, samen met onder andere twee poezen, besloot ik iets te willen doen voor zieke of gewonde katten. Honden leken mij op een flat niet zo geslaagd. Zo kwam mijn verpleegkundige opleiding toch nog van pas! We hadden een kamer over die we inrichtte als “ziekenzaal”, en binnen een week had ik mijn eerste patiënte binnen, een poes ongeveer 1 jaar oud. Het dier was in een plastic zak in een baggergat gevonden. Uitgemergeld. Ik noemde haar Aqua. Zo begon het! Het was 1976-1977. Al snel vond de Dierenbescherming in Arnhem mij blijkbaar een beter adres dan het asiel waar men mee moest samenwerken. Ze vroegen mij om ook gezonde poezen op te nemen. Maar dat weigerde ik. Hoe moet dat op een flat? Ik werd gevraagd om in het bestuur te komen. Dat deed ik en zo kon ik de zaak van binnenuit eens bekijken. Daar kwam ik zaken tegen die absoluut niet strookten met mijn ideeën over dierenbeschermen. Wat ik ook probeerde ik kon het niet veranderen en dus stapte ik na twee jaar weer op. Inmiddels hadden mijn man en ik ons eerste huis gekocht, een benedenwoning. Het was 1978. Een huis met een tuin, waar mijn vader een flinke ren bouwde. Hier ging ik door met het verplegen van poezen die het echt nodig hadden. Maar juist zieke dieren kosten veel geld. Denk eens aan een dierenarts! En zo ontstond mijn plan om een stichting op te zetten. De Stichting Kat in Nood was geboren!
16
Een jaar later al, verhuisden we naar een groter pand. Een dubbel herenhuis met vier verdiepingen,
wat we samen met een vriendin kochten. De bovenste verdieping verbouwde John in zijn vrije uurtjes tot een heus kattenziekenhuisje. Een behandelkamer, een ziekenboeg en een speelren. De stichting kreeg steeds meer bekendheid. Het donateuraantal groeide. De aanloop was groot. Tot grote ergernis van onze buurman. Midden in het centrum van Arnhem wonend, had hij niet anders te doen dan te kijken wat er zoal onze voordeur in en uit ging. Hij begon vooral mijn leven te verzieken. Banden van de auto leeg laten lopen, schelden en ga zo maar door. Mijn besluit stond vast. Ik wilde weg. Naar een plek waar rust en ruimte was. We zochten heel Arnhem en omgeving af. Maar alles boven onze begroting. In de krant stond dat we weg wilden. Mensen belden in paniek op. Zelfs de gemeente Arnhem hing aan de lijn, en boden ons een pand aan. Maar het idee, dat er binnen vijf jaar allemaal nieuwbouw omheen zou staan, maakte dat we het weigerden. We keken in de krant. Een voormalige dubbele arbeiderswoning in Lauwerzijl,met de eerste buren een kilometer verderop. Nooit in Groningen geweest, dat leek ons wel wat. We gingen op pad., werden verliefd en kochten het. Het was 1981. John (histopathologie gedaan) werkend in het ziekenhuis in Arnhem, bleef daar tot hij een baan in Groningen zou vinden, wat eindelijk na vier jaar gebeurde. De helft van ons huis in Arnhem verkochten we, en ik ging alleen met onze dochter en de 50 moeilijk plaatsbare poezen, in Lauwerzijl wonen. Trouwe donateurs bleven de stichting steunen. Ik timmerde aan de weg. En zo werd de stichting groter en groter. Het kattenverblijf werd gerealiseerd, het faraoverblijf, de ziekenboeg, quarantaine.
17
opvolger dus plaatste ik een advertentie in het Zwervertje. Wie oh wie zou zo idealistisch willen zijn als wij? Mijn man had inmiddels een baan in het Noorden, verdiende de kost. Ik werkte voor de stichting natuurlijk geheel vrijwillig. Al het geld was nodig voor de dieren. Alleen het huis was van ons, de rest was van de stichting. Beleke van Ham reageerde. Zij durfde het aan, ik had geen keus meer. Wij verkochten ons huis aan haar voor het zelfde bedrag als wij het kochten. Alle bijgebouwen met toebehoren waren van de stichting, ik was dankbaar dat er iemand was die mijn werk wilde voortzetten. Er werkten inmiddels twaalf vrijwilligers. Ik kan een boek schrijven over alle belevenissen. De diep trieste verhalen over bijvoorbeeld: 137 in beslag genomen langharen, de vergiftigde, aangereden, aangeschoten, ziek gevonden dieren. Maar daar tegenover stond de blijdschap en dankbaarheid als je een ziek dier er door had gesleept, en hem of haar nu een echt warm thuis kon geven. Bij een lieve nieuwe eigenaar, of bij de stichting zelf. Zo haalde we de landelijke tv met Nikima, een onooglijk poesje die 30 jaar bij ons werd. En zo reisde ik ook naar Hilversum met Stuffie, de kat van een heroïneverslaafde die zijn shot met de kat deelde. En hoe warm waren de donateurs die telkens weer met hun giften en goede gaven kwamen! Het was een fantastische tijd.
18
Toen kwam de dag het was 1995 dat het niet meer ging. Ik werd ziek, moest het onder ogen zien. Nooit heb ik dit tegen iemand die iets met de stichting te maken had gezegd. Ik vond het zelf moeilijk genoeg om te accepteren. Maar ik moest op zoek naar een
Ik werkte Beleke in. Toen zat ik thuis! Ik viel natuurlijk in een gat. Probeerde aanvankelijk nog wat terug te krabbelen. Stelde nog voor om wat te blijven doen, maar kwam er snel achter dat twee zo verschillende kapiteins op één schip echt niet samen kunnen varen! Toen heb ik me maar helemaal teruggetrokken, dat was beter voor beide partijen. Wat er na mij is gebeurd, weet u beter dan ik. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel! Want, eindelijk ja eindelijk denk ik dat de stichting nu de opvolgster heeft gevonden die ik zo graag destijds was tegengekomen! Maar het is nooit te laat. Lieve Rixt, ik en alle dieren die je nodig hebben zijn je dankbaar voor het voortzetten van mijn levensideaal het helpen van de Kat in Nood! Jij kunt het!! Ik wens je alle wijsheid, kracht, moed en doorzettingsvermogen toe die je nodig hebt om door te gaan! Reiny Vogel
Het avondrondje Elke avond, tussen half elf en half twaalf, loop ik nog even langs alle verblijven. Ik heb dan standaard een heel erg lekker hapje bij me, maar wie hier iets van wil hebben zal toch echt bij me moeten komen. Hoe dat gaat? Anonimus geeft de aftrap van dit vaste rubriekje. Deze gigantische kater van zeker negen kilo woont al heel wat jaartjes bij ons. Ook al is hij altijd aanwezig, hij laat zich nog steeds niet aaien. Anonimus is natuurlijk niet voor niets zo dik geworden. Hij is dol op eten. Wat je hem ook voorzet, hij staat klaar om het binnen enkele seconden naar binnen te werken. Het avondhapje was dan ook zeer verleidelijk voor hem. Er was maar één probleem, en dat was de hand van dat enge mens wat met dat hapje gepaard ging. Maar Anonimus zijn maag overwon waardoor hij na enkele dagen voorzichtig naast mij zat te smullen. Als je zo ‘rond’ bent als Anonimus, dan gaat het wassen soms wat lastig. Toen hij op een avond naast mij zat kon ik zijn rug eens goed bekijken. Daar zaten wel een paar behoorlijke klitten op. Lastig als je jezelf daar niet kunt wassen. Voorzichtig ging ik met één vinger richting zijn enorme rug en begon rondom een klit te kriebelen. Anonimus stopte meteen met eten en stond stokstijf. Ik had verwacht dat hij er vandoor zou gaan, maar niets was minder waar. Hij begon te spinnen. Zo hard dat hij ook al snel behoorlijk speeksel begon te produceren en zijn tong uitstak. Het was geen gezicht, maar heerlijk om te zien. Totdat hij zich omdraaide en mij zag. Dat ik degene was die dit deed.... dat kon hij niet accepteren. Ik kreeg een stevige blaas (met speeksel..) in mijn gezicht, hij mepte zo hard hij meppen kon en liep weg. De dagen daarna zat hij me van een afstand te observeren. De verleiding voor het hapje en de rugmassage was zichtbaar groot. Tot hij op een avond een manier had gevonden om toch zijn zin te krijgen. Hij stond bij
de tafel, draaide mij zijn achterwerk toe en liep achteruit naar mij toe. Zo hoefde hij mij niet te zien en kon hij toch genieten. Inmiddels gaat het al weken zo. Als ik binnen kom draait iedereen enthousiast om mij heen. Aaien, knuffelen en smullen en na enkele seconden komt Anonimus in zijn achteruit mee doen. Hij spint, kwijlt en staat zelfs te melktrappelen. Maar Oh wee als we oogcontact maken. Dan vliegen de spetters mij om de oren en mag ik me gelukkig prijzen als hij zijn handtekening niet op mijn arm achter laat. Anonimus; een geniale kat! Rixt
19
In de afgelopen maanden hebben wij vaak tegen elkaar gezegd; ‘Had Bas dit nog maar meegemaakt’.Wat had die oude baas hiervan genoten. Als er iets was waar Bas van hield, dan was dat verkennen. Nieuwe vertrekken, nieuwe mensen, nieuwe tassen (met inhoud!) en ga zo maar door. Wat had hij een lol gehad in ons nieuwe gebouw. Helaas mocht dit niet zo zijn. Bas was een hele bijzondere kater die we nog dagelijks missen. Er stonden een aantal katten te trappelen om in Bas zijn voetsporen te treden maar voor ons wat het meteen al duidelijk wie deze belangrijke taak aan zou kunnen. Mogen wij u voorstellen aan onze nieuwe erfbewaker Dino! Goh.... daar sta je dan. Ik vind het best een beetje spannend hoor. Ik heb lang samen met Bas in de oude ‘Herberg Op Stee’ gewoond en weet hoe goed hij in zijn werk was. Maar ik heb goed naar hem gekeken en veel naar hem geluisterd en denk eigenlijk dat ik het ook best kan. Ik wil u het liefst meteen vertellen over alles wat wij hebben meegemaakt, want dat is nogal wat!.. maar ik had al van Bas begrepen dat als je deze taak krijgt je je eerst netjes moet voorstellen. Nou vooruit dan maar.
20
Mijn naam is dus Dino. Ik weet niet waarom, maar vind hem wel bij mij passen. Ze hebben mij die naam gegeven toen ik nog ergens anders woonde. Deze plek leek wel een beetje op waar ik nu woon. Er waren ook heel veel collega’s, maar die waren zich altijd zo vreselijk aan het aanstellen als er mensen
kwamen kijken naar ons. Dan gingen ze kopjes geven en op hun rug rollen... wat een aanstellers. Er ging daar vaak een kat weg maar er kwamen er ook weer nieuwe voor in de plaats. Ik hoef mezelf niet zo te verkopen en als u me zou zien begrijpt u dat meteen. Ik ben namelijk pikzwart en heel erg knap. Ik kijk ook altijd heel lief waardoor de mensen me meteen gaan aaien. Daar hoef ik niks geen gekke kunstjes voor uit te halen. Maar als ik dan op schoot wil kruipen gaan die mensen altijd moeilijk doen. Ik weet wel waarom hoor maar begrijp dat echt niet. Ik heb namelijk voordat ik daar kwam lang voor mezelf gezorgd. Dat ging best goed want ik had overal plekjes waar ik wel wat eten kon vinden. Het leukste was dat ik heel veel vriendinnetjes had. Wat wil je ook met zo’n knapperd! Maar toen kreeg ik op een dag een hele harde klap van zo’n gemeen ding op wielen. Wat had ik een pijn. Ik ben toen
door mensen gevangen en een meneer in een witte jas heeft me toen een prikje gegeven. Daar werd ik heel erg slaperig van. Toen ik wakker werd had ik geen staart meer! Mijn prachtige mooie zwarte staart was weg. Ik hoorde de mensen wel zeggen dat hij verlamd was. Geen idee wat dat was, maar moesten ze daarom nu mijn mooie staart afhakken?! Wat ik later merkte was dat ik soms een klein druppeltje plas verloor. Dat gebeurd nu nog steeds. Ik kan er niets aan doen, merk het vaak niet eens. De mensen zeggen dat dit komt door die klap met dat harde ding. Ik zit er wel mooi mee. En daarom wou niemand mij hebben toen ik nog op die andere plek zat. Ik vond mezelf altijd zo mooi, maar werd er best een beetje verdrietig van. Maar toen ging ik verhuizen en kwam ik plots tussen allemaal collega’s te zitten die ook net zulke probleempjes hadden als ik. Soms konden ze er niets aan doen, en soms deden ze het gewoon met opzet!?! Niet te geloven.... Ik dacht; die mensen zullen ons hier wel snel weer weg doen tot ik van Bas hoorde dat wij hier mochten blijven wonen. Wat vond ik dat fijn zeg. Ik heb meteen mijn mooiste snuit getrokken
en iedereen vond mij meteen lief. Ook de collega’s waar ik bij kwam wonen. Ik wist wel meteen dat Bas en zijn grote vriend Charles ziek waren. Zij kregen elke dag lekkere hapjes en heel veel knuffels van de mensen die voor ons zorgen. Ik zat er vaak bij te watertanden, maar wist dat het voor hun was en ik er niet aan mocht komen. Toen Bas een prikje kreeg waar hij van ging slapen heb ik stijf tegen hem aan gelegen. Dat mocht van hem en van de mensen. Ik begreep eerst niet waarom Bas niet meer wakker werd, maar toen ik alle mensen zag met water in hun ogen begreep ik dat dit niet meer zou gebeuren. En toen mocht ik de nieuwtjes gaan vertellen! En net toen ik precies bedacht had hoe ik alles te weet kon komen gingen ze weer wat geks doen. Ik had al een hele stapel met van die kleine huisjes gezien. Ik heb daar namelijk al vaak in gezeten dus weet dat je dan ergens naar toe gaat. Ik dacht nog even dat ze mij weer weg gingen brengen, maar omdat er zoveel stonden ging ik twijfelen. En toen.... werden we allemaal gevangen! Zelfs die dikke Anonimus. Dat
21
ze hem in zo’n huisje hebben gekregen vind ik nog steeds knap. We werden met z’n allen in zo’n naar ding op wielen gezet. Bah!.. wat heb ik een hekel aan die dingen. Maar ik zit er liever in dan dat ik er voor lig. Ik zat wel bij een hele lieve mevrouw in zo’n ding. Toen de herrie kwam begon ze te praten en ze hield niet meer op. Ze vertelde hele verhalen en zelfs Nelly, die voorin mocht zitten omdat ze zo groot is, werd er rustig van. Die mevrouw komt nu ook nog vaak bij ons, alleen maar om ons te aaien. En weet u wat zo fijn is? Ik mag gewoon bij haar op schoot liggen. Toen het herrie-ding stopte stonden we ergens waar het heel erg mooi was. We zagen allemaal gras, bloemen en bomen en hoorden heel veel vogels. Toen we binnen kwamen en uit onze huisjes mochten lagen overal lekkere mandjes en kussens. Er waren stoelen, bankjes een mooie paal waar je zo lekker op kan liggen maar ook je nagels aan kan scherpen en ga zo maar door. En er stonden
22
ook nog eens heerlijke hapjes voor ons klaar. Wat een feestje zeg. Ik vond het allemaal wel prima, maar eigenlijk al mijn collega’s, ook de bange, vonden het fijn. Toen we na een paar dagen nog steeds hier waren begrepen we dat we hier met z’n allen bleven wonen. Dat zagen we allemaal wel zitten!..., helemaal toen we voor het eerst naar buiten mochten. Want wat is hier veel te zien! We hebben weer net zo’n grote tuin als eerst, en overal heerlijke plekjes om van het zonnetje te genieten. Als we op het klimrek gaan zitten dan kunnen we heel ver kijken.Vooral ‘s avonds zitten we soms in een rijtje naast elkaar. Heel gezellig. En heeft u wel eens zo’n tafel gezien die de mensen vaak buiten hebben staan als ze gaan eten? Nou.... zo’n tafel hebben wij ook! Maar wij gaan er met z’n allen lekker op liggen. Ik moest natuurlijk even uitzoeken hoe ik alle nieuwtjes hier te weet kon komen, maar inmiddels heb ik een fantastisch netwerk gevonden. In de
ren naast ons woont de helft van mijn collega’s uit het oude Farao-verblijf. Daar woont ook een hele mooie blauwe dame die Balou heet. In het begin was zij altijd vreselijk kwaad op ons personeel. Maar nu is ze heel erg lief en zie ik haar steeds knuffelen met ze. Balou vertelt mij wat er allemaal bij haar gebeurd. Maar ook nog wat er in de andere twee verblijven te beleven is. Zij kan namelijk met Bram en Ginger praten. Bram woont helemaal vooraan, samen met de andere helft bewoners uit het oude Farao-verblijf. Hij kan goed zien wie er op visite komt en ons vooral waarschuwen als de mevrouw in de witte jas nadert. Bram woont ook al heel lang bij de stichting. Het is jammer dat ik nooit even zelf met hem kan miauwen, want hij lijkt me een fijne collega. Bram verteld alles weer aan Ginger die tussen hem en Balou in woont. Ginger was ooit een heel bang poesje die overal plaste. Daarom kon haar baasje, die heel veel van haar hield, niet meer voor haar zorgen. Maar nu is het een stoere tante geworden! Als ze je niet moet, dan kun je maar beter maken dat je weg komt. Naar de mensen toe is ze altijd heel lief. Ik mag dat wel hoor... zo’n stoere meid.
Samen met Bram, Ginger en Balou ga ik u dus de komende jaren op de hoogte houden van alles wat er bij ons gebeurd. Ik heb er zin in! Oh!... vergeet ik helemaal ‘de roddels uit de keuken’. Ons personeel denk namelijk dat ik niet weet wat hier gebeurd. Maar dat hebben ze mooi mis! In de keuken woont oude Betty van 18 jaar. Zij heeft daar haar eigen plekje omdat ze niet van al die drukte houdt. Nou heb ik best lang moeten miauwen hoor, want Betty is al een beetje doof. Maar als het raam open staat, dan kan ze me horen en verteld ze mij alles wat ik wil weten. Zo weten wij bijvoorbeeld ‘s avonds al wat we de volgende dag gaan eten. Ons personeel haalt ons eten dan uit een hele gekke kast. Het is dan hartstikke koud en hard vertelde Betty mij. Maar de volgende dag is het zacht en ruikt het heerlijk. Betty verteld ons dan wat het is. Wat zij en de anderen mij nog meer vertellen hoort u de volgende keer! Ik kan haast niet wachten. Tot gauw! Kopje van Dino
23
PostvakIN
Hoi, Gefeliciteerd met jullie nieuwe onderkomen. Het zal even behelpen en wennen zijn, maar het wordt vast mooi. Een tijdje terug had ik jullie verslag gedaan van ‘jullie’ Lotte’s entree in ons gezin. Nu weer een paar maanden verder is ze echt helemaal ingeburgerd. Enorm aanhalig katje met veel lawaai, die eerst een echte huiskat wilde worden, maar nu het warmer is ook regelmatig op jacht gaat in de tuin en weilanden hiernaast. Ze heeft al heel wat muizen en vogeltjes gevangen.
24
Hallo Rixt,
Hallo Rixt en collega’s,
Ik zag op de site dat jullie nieuwe onderkomen al mooi opschiet, fijn hoor. Met Jurre en Missy gaat het heel goed. Mistique is een tijdje geleden ziek geweest. Zij had koorts en kon bijna niet meer lopen. Ik was erg ongerust maar nu is zij gelukkig weer beter. Jurre heeft hier in de buurt veel vriendjes en komt geregeld heel laat thuis of pas de volgende ochtend. Het is heel grappig, buiten is hij de baas en jaagt geregeld Mistique naar binnen maar in huis wil Mistique de baas spelen maar dat verliest zij tegenwoordig steeds vaker. Soms liggen zij ook gewoon bij elkaar in de mand maar meestal gaan zij ieder hun eigen weg. Jurre is een echte jager en was héél geschikt voor op een boerderij, vreselijk elke dag een vogeltje of een muisje en laatst helaas ook een postduif. Een hele dikke boef maar wel mijn dikke vriend. Hij trekt echt naar mij toe en is totaal niet bang meer voor mij.
Even een bericht vanuit het zonnige Zwolle. Met Frits gaat het prima. Hij vermaakt zich goed hier en voelt zich al helemaal thuis. We zijn erg blij met hem! Op dit moment ligt hij lang uit op de bank te luisteren naar SkyRadio. Ook kijkt hij graag tv. Het liefst naar Animal Planet! Hij geniet van het lekkere eten dat hij krijgt en de aandacht van zijn baasjes. Ik zag op jullie website dat alle katten goed en wel over zijn gekomen op de nieuwe locatie! Wat goed zeg! Het was vast een behoorlijke klus. Maar het zal wel erg mooi geworden zijn. Ik mail even over het volgende, we hebben namelijk nog een reismand en handdoeken van jullie. Zaterdag zijn we in Drachten, de volgende vraag of wij de spullen dan langs kunnen brengen? We komen het liefst ‘s middags even langs. Laat maar even weten of het jullie dan schikt.
Groeten uit Assen, Tiny Pettinga
Groetjes, Rizana en Bastiaan en een kopje van Frits!
Beste medewerkers Stichting Kat in Nood, Graag wil ik jullie bedanken voor de langdurige opvang van Soakie, die inmiddels alweer een paar maanden bij mij in Sneek woont. Ik ben erg blij dat jullie het geduld hebben gehad om voor deze karaktervolle kater een geschikt thuis te vinden, terwijl hij door de vorige eigenaar als onzindelijk werd beschouwd.
Bijgaand wat foto’s.
Het gaat fantastisch met Soakie en ik zou hem dan ook voor geen goud meer willen missen.
Vr. groet,
Vriendelijke groeten,
Masja Zwart
Claudia B. Groenhagen
25
SKIN helpt SOK Of beter gezegd; Stichting Kat in Nood helpt Stichting Onplaatsbare Katten uit Tilburg. Wie geabonneerd is op het blad Majesteit heeft in april/mei (nr 70) nog een artikel over deze organisatie kunnen lezen. SOK kon na 15 jaar het hoofd door diverse omstandigheden niet meer boven water houden. Zij hadden nog vijf bewoners waar een opvang voor gezocht moest worden. De medewerkers van SOK waren heel erg aan hun katten gehecht en daardoor ook zeer kritisch naar de plek waar ze terecht kwamen. We hebben veel contact over en weer gehad en na een bezoek aan ons was het voor beide partijen duidelijk dat Kat in Nood de katten zou overnemen. Brigitte van Empel van SOK: ‘Dan een reactie op ons bezoek aan jullie kattenopvang... We zijn echt enthousiast, vonden het er zeer vriendelijk uitzien. En merkten dat jullie allemaal zeer betrokken zijn bij alle bewoners !! Er was volop te spelen, klimmen, lekkere ligplekken en verstopplekken, behoorlijk wat ruimte,, buiten-rennen.De katten zagen er tevreden uit, inclusief de verwilderden (terwijl wij nog eens vreemd waren).Het had een opvang van ons, SOK, kunnen en MOGEN zijn!!
26
We willen erg graag katten van ons aan jullie toe vertrouwen! Zijn ook blij dat we zijn komen kijken, hebben de reis er dik voor over gehad!! Ik had al een goed gevoel bij jullie, dat
sowieso, maar toch ook fijn om het in het echt te kunnen zien!! Dat jullie alle katten kennen is ook een zeer prettig gegeven. Wij zouden ook alleen zo willen werken. Anders raak je toch het overzicht kwijt, nu is het een stuk intiemer, vertrouwder.’ Mari, Zorro, Isis, Romy en Nero hebben hun draai bij ons inmiddels aardig gevonden. Zij zijn door SOK uit de meest benarde situaties gehaald. Wij zijn blij dat we hebben kunnen helpen om de toekomst van deze dieren zeker te stellen. Een aantal van hun zal in de loop van de tijd herplaatst worden, en de rest mag fijn bij ons blijven wonen. Het is jammer dat er (weer) een hele goede organisatie gedwongen werd te stoppen. De zorgen om het lot van moeilijk tot nietherplaatsbare katten worden daar nog groter van. Wij zullen in ieder geval ons uiterste best blijven doen om te kunnen blijven helpen.
Over Kat in Nood, Drachtstercompagnie De doelstelling van de stichting is de opvang van niet- of moeilijk herplaatsbare katten. Het betreft veelal katten op hoge leeftijd of met een handicap. Ook katten van particulieren die niet meer thuis verzorgd kunnen worden zijn bij ons welkom. Deze katten komen uit het gehele land omdat zij vanuit veel asielen niet plaatsbaar zijn. Daarnaast worden deze katten niet opgenomen door asielen. Als gevolg daarvan zouden de dieren -na verloop van tijd- moeten worden afgemaakt. Wij vinden dit niet juist omdat ook deze katten recht hebben op een liefdevolle verzorging! De inkomsten van de stichting komen voornamelijk uit donaties, giften van particulieren en legaten of erfenissen. Tevens kennen wij een adoptiefonds waarbij men één of meerdere poezen voor een bepaald bedrag per maand kan adopteren. Stichting Kat in Nood ontvangt geen subsidies.
Stichting Kat in Nood is door de belastingdienst aangemerkt als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Kat in Nood hoeft daarom geen successierecht of schenkingsrecht te betalen over de erfenissen en schenkingen die zij ontvangt. U heeft als donateur van een ANBI ook een belastingvoordeel: u kunt uw giften van de inkomsten- of vennootschapsbelasting aftrekken binnen de daarvoor geldende regels. Daarnaast is de stichting in het bezit van het Keurmerk Goed Besteed (KGB). Wanneer een goed doel het Keurmerk Goed Besteed heeft, kunt u er van op aan dat er toezicht plaats vindt op de genoemde organisatie. Dan weet u dat er controles zijn op het bestuur, beleid, bestedingen, fondsenwerving en verslaglegging van het bewuste goede doel.
Ik geef mij op (aankruisen): als donateur voor voor minimaal € 17,50 per jaar. Stuur mij een acceptgiro voor de betaling. voor finaciele adoptie van kat(ten) à € 11,50 per maand. Stuur mij een machtigingsformulier voor de betaling. In beide gevallen ontvangt u het ‘Zwervertje’ Naam Adres Postcode/woonplaats Datum
Handtekening
Stuur de bon naar: Stichting Kat in Nood, Sannige Wyk 5a, 9222 LE Drachtstercompagnie
27
INbeeld
Als je bijna fulltime betrokken bent bij de katten op de stichting, dan gaan deze een belangrijke rol spelen in je leven. Verlies van een kat voelt dan bijna net zo intens als het verlies van een dierbare.Vaak is bij mij juist het verlies de aanleiding tot het maken van een foto. Ik was aan het fotograferen op de stichting toen mijn oog viel op Kirsty. Ik zag haar snorharen zachtjes bewegen in het licht, steeds zoekend naar informatie uit de omgeving Ik had die dag Mick begraven, die één dag eerder onze dierenarts had laten inslapen. Ik was verwonderd over hoe mooi de natuur werkt. Maar tevens was ik me er van bewust hoe het leven aan een draadje hangt. De foto werd uiteindelijk een vastlegging van het trillen van de snorharen van Kirsty in het licht van de ondergaande zon. Symboliek voor het sterven van Mick. Voor mij voelt het alsof ik deze foto van hem heb gekregen. Govert Groenier
