San Francisco Zuidwest USA Dag 1 – zater dag 7 september 2002 zaterdag
Vlucht Brussel/Washington/San Francisco Zaterdag 7 september 2002 is het dan zover. Om 12.50 uur stijgt ons vliegtuig op richting “ZUIDWEST USA”. Het personeel op de luchthaven stelde vele vragen, zoals “Wie heeft uw koffer ingepakt?” “Hebt u op de luchthaven nog iets ontvangen van familie of vrienden?” De controle van passagiers met bestemming Verenigde Staten van Amerika is duidelijk opgevoerd na de aanslagen van Al Caida op 11 september 2001 op het World Trade Center en het Pentagon in New York. Zijn er kapers gesignaleerd voor vlucht 951 van United Airlanes?
Via het reisbureau hadden we al een huurauto gereserveerd. Niet bij Hertz of Avis, maar bij Alamo. Was dit wel een goed idee? We moeten enorm lang aanschuiven om de sleutel te bemachtigen die ons toegang zal verlenen tot onze auto (voor 21 dagen althans). Aan de balie beland, blijkt er geen Chevrolet compact meer beschikbaar te zijn, ze geven ons een Dodge caravan !! Hoewel deze auto héél ruim is (voor bagage wel gemakkelijk), ruilen we hem toch in voor een Dodge intrepid. De auto zou té veel benzine verbruiken, en hoe parkeer je daar in hemelsnaam mee !! De miles-stand in de auto geeft 6050 miles aan. Hoeveel zouden er bijkomen?
Bij het inchecken liep er een man voor ons, die blijkbaar nogal een drankgeur verspreidde. De dame die onze papieren checkte zei, als de man gepasseerd was: “Ik had precies Jack Daniëls voor mij.” En ’t was nog waar ook !!
Door de problemen bij het autoverhuurbedrijf zijn we pas om 23.30 uur in hotel San Remo in Mason Street (gereserveerd via e-mail: www.sanremohotel.com –
[email protected]. De uitbaatster heeft speciaal op ons gewacht, zodat we toch een bed hebben voor de nacht.
In het vliegtuig merken we een Japanse vrouw op die een boek van achter naar voor en van boven naar onder leest. Merkwaardig !!
Dag 2 – zondag 8 september 2002
We vliegen zeven uur tot in Washington - 6 uur tijdsverschil. In België is het al 21.00 uur, terwijl het in Washington nog maar 15.00 uur of 3 p.m. is. Hier zet ik mijn eerste voet op Amerikaanse bodem. Voor Jan is het de tweede keer. Hij was enkele jaren terug al in Florida op vakantie geweest. In Washington nemen we het vliegtuig, richting San Francisco om 17.30 uur. In België is het ondertussen 23.30 uur. Drie uur vliegen, en nog eens drie uur tijdsverschil met België - 9 uur tijdsverschil in totaal. Om 19.30 uur landen we in San Francisco.
San Francisco Onze eerste dag in Amerika beginnen we met een lekkere bagel in een karakteristiek caféetje, om vervolgens te voet de stad te verkennen. San Francisco ligt in de gouden staat Californië, omgeven door de Stille Oceaan en de Baai van San Francisco. De stad is gebouwd tegen de hellingen van meer dan 40 heuvels, waaronder Telegraph Hill, Nob Hill en Russian Hill. In 1769 werd deze plaats ontdekt door een Spaans leger afkomstig uit Mexico, later stichtten de monniken van de orde van de Heilige Franciscus hier een missiepost, waaraan de stad haar naam dankt. We starten onze stadswandeling aan Fisherman’s Wharf, waar we in de verte het eiland Alcatraz ontdekken. We wandelen over “the embarcadero” naar PIER 39 39. Hier worden we verwelkomd door het geroep van een 100-tal zeeleeuwen. Ze liggen knus bijeen op een 10-tal vlotten in het water. De meesten genieten van het warme weertje, sommigen willen laten zien dat ze sterk zijn door andere zeehonden te verhinderen om op een vlot te komen. Ik zou uren naar deze beestjes kunnen kijken, maar wat zou ik dan allemaal niet missen? Via the Embarcadero wandelen we naar de Filbert Steps. De fikse klim van 445 ‘steps’ leidt ons naar de COIT TOWER op Telegraph Hill, waar we beloond worden met een uniek uitzicht over de stad en de baai. Op deze plek zien we ook het overduidelijke ‘grid system’ , het regelmatige stratenpatroon.
San Francisco Zuidwest USA
Via Washington Square en North Beach belanden we in Montgomery Street, de belangrijkste financiële zenuwstreng van de Westkust, ‘the Wallstreet of the TRANSAMERICA PYRAMID West’ (TRANSAMERICA PYRAMID). Van de zakenmensen naar de spleetogen. CHINATOWN CHINATOWN, Pueblo Yerba Buena of Dorp van de goede kruiden, is met zijn circa zeventigduizend inwoners na die van New York de grootste Chinese gemeenschap in de USA. We kuieren door de versierde straten en luisteren naar het Chinese gebrabbel. Met de CABLE CAR (halte Jackson/Powell Street) rijden we terug naar Fisherman’s Wharf. De meeste Cable Cars dateren nog uit de 19de E, het zijn werkelijk ‘moving landmarks’ : Invented bij Andrew Hallidie, a wiremaker from England who was horrified to watch a heavily loaded horse drawn streetcar slip and slide down a steep grade, dragging the horse ot its death. He immediately turned his attention to inventing a cable grip to pull streetcars safely up and down the steep San Francisco hills. The cable car was introduced to the city over 125 years ago, and complete renovation in the 1980s has kept the system running in top condition. Onderweg lopen we nog even langs LOMBARD STREET STREET, een bekend bochtig straatje: built in the 1920’s to accommodate the steep incline. The street winds in a series of eight hairpin turns. Tijdens het eten beslissen we om de scenic drive doorheen San Francisco te volgen met de auto. Via de GOLDEN GATE BRIDGE en FORT MASON (oude legerbasis), komen we aan het PALACE OF LINE ARTS ARTS, een prachtig Grieks-Romaans monument, gebouwd in 1915 ter gelegenheid van de Panama Pacific International Exposition. Langs de kustlijn van de Pacific Ocean rijden we naar TWIN PEAKS PEAKS, waar we weer een mooi uitzicht hebben over de baai. In tegenstelling tot wat anderen beweren over San Francisco, hebben wij geen last van mist gehad !! Overnachting in hetzelfde hotel.
Yosemite NP Zuidwest USA Dag 3 – maandag 9 september 2002
San Francisco – Yosemite National Park Onderweg via Oakland, Livermore, Oakdale ... langs kilometers grote boomgaarden. Aan de ingang in Yosemite NP kopen we ons een Golden Eagle Pass voor maar 50 Dollar. Met deze ‘pass’ hebben we toegang tot alle nationale parken en monumenten van de USA.
We maken ook een kleine tussenstop aan de Merced River en de uitzichtpunten op Three Brothers, EL CAPITAN CAPITAN, NORTH DOME EN HALF DOME DOME. Op één van deze plaatsen zien we enkele herten grazen. Het zal niet de laatste keer zijn dat we zo dichtbij herten kunnen bewonderen. Het valt ons op dat er in het park enorm veel dode bomen en zwart verbrande bomen staan. In het zuidwesten van de USA zorgt hitte en droogte blijkbaar voor een verhoogd brandgevaar. Op onze eerste tocht doorheen het Amerikaanse landschap merken we dat Amerika anders wil zijn dan de rest van de wereld. Zo kennen de Amerikanen geen liters, maar gallons, ... geen meters, maar feet, ... geen kilometers, maar miles, ... geen centimeters, maar inch ... geen graden Celcius, maar Fharenheit.
Dag 4 – ddinsdag insdag 10 september 2002 Op de camping Crane Flat Yosemite halen we onze tent boven, want in dit park zullen we twee nachten kamperen. De campingplaats bevindt zich tussen de bomen en heeft een picknicktafel, een ring voor het maken van een houtvuur en ... een ‘food locker’’. Via een leaflet die we kregen van de parkwachters worden we gewaarschuwd voor beren : “Do not leave food or trash in your vehicle. While searching for food bears will break into cars in parking lots and campgrounds, bears will rip apart tents and backpacks for food” Het gebruik van de food locker is dus verplicht. Yosemite NP is een nationaal park sinds 1890. In Yosemite Valley bevinden zich kaarsrechte granieten koepels en rotsen, die honderden meters boven de vallei uitsteken. El Capitan en Half Dome zijn de bekendste granieten monolieten die waken over de vallei. De hoogste waterval op dit continent stort zich hier in Yosemite NP een duizelingwekkende 739 meter de diepte in. Naast de Yosemite Falls zijn er ook de Vernall Falls en de Nevada Falls. Als afsluiter van de dag rijden we naar het Visitor Center in Yosemite Village, waar we eten kopen voor de volgende dagen. Op de terugweg passeren we langs de Yosemite watervallen watervallen. Deze blijken volledig opgedroogd te zijn. Geen spatje water komt er naar beneden. Op de rotswand zien we donkere verkleurde plekken en vermoeden dat de daar de waterval zich normaal gesproken naar beneden stort. Maken we dan morgen de wandeling naar de Vernall Falls, zoals gepland? Wat als deze ook volledig zijn opgedroogd !!
Yosemite National Park We ontbijten in de koude morgenstond. Normaal gezien zouden we wandelen naar de Vernall Fall. Maar stel dat deze, net zoals de Yosemite Falls, opgedroogd is? We nemen het zekere voor het onzekere en kiezen voor de ‘FOUR MILE TRAIL’ (4,8 miles of 7,7 km one way) naar Glacier Point. Het is een steile, zware klim. Het pad stijgt 3.200 feet of 975 m !! Onderweg ontdekken we veel hagedissen en squirrels (eekhoorns). We zien ook stellers jay’s (blauwe gaaien). Aan GLACIER POINT hebben we een uniek uitzicht over Half Dome en North Dome. En wat zien we daar? ... de Vernall en Nevada Falls NIET opgedroogd !! Het was de bedoeling om de terugweg naar Yosemite Valley per bus af te leggen, maar deze busrit kost 15 $ per persoon. Dit is iets te veel naar ons goesting. Dus besluiten we de ‘PANORAMA TRAIL’ te volgen langs de ILLILOUETTE, VERNALL EN NEVADA FALLS FALLS. Dit wordt een lange trip down hill, up hill, en weer down hill. Na 13 miles of 20,8 km afgelegd te hebben, ben ik aan het eind van mijn krachten. Moe, moe en nog eens moe. Uiteindelijke zijn we na zonsondergang pas terug op de camping. We zien niet meer wat we eten. Ons kleine (niet zo denderende) kampeerlampje geeft licht, maar niet genoeg. Ook de vele sterren aan de hemel doen hun uiterste best ...
Bodie/Mono Lak e Zuidwest USA Dag 5 – woensdag 11 september 2002
Na een bezoekje aan the Ghost Town, belanden we in het MONO LAKE TUFA STATE RESERVE (3 $ pp). Dit meer is op zijn minst zevenhonderdzestig duizend jaar oud en is één van de oudste meren ter wereld. De vulkaan onder het meer kwam rond 300 na Chr. tot uitbarsting, waardoor carbonate vrijkwam. Dit carbonate, samen met calcium uit de waterbronnen, zorgt voor de formatie van Tufa torens. De witte In Lee Vining rijden we eerst naar het noorden, naar torens stoppen met groeien als ze het waterBODIE STATE PARK, om straks naar het westen oppervlakte bereiken. Het niveau van het verder af te dalen. Op een kiezelweg meer zakt niet alleen door verdamping, ontmoeten we een kudde schapen. In ‘the maar ook doordat er geen toevoer van middle of nowhere’ ontdekken we de “GOODBYE water meer is. Los Angeles tap al het spook-stad (1 $ pp) - op 2789 m hoogte. GOD, I’M GOING water af. Het is twee keer zo zout als de De gold mining town werd opgericht in TO BODIE” oceaan. Afgezien van enkele kleine 1859. In 1932 verlieten de laatste inwoners krabben kunnen hier geen vissen leven. het ge-hucht en kwam het onder monuDe Tufa formaties zijn buitengewoon mentenzorg. Het stadje was bekend, zelfs prachtig. Ik kon het niet nalaten om een steen berucht voor zijn ‘wicked climate and bad men’. mee te nemen, hoewel dit verboden was. Een klein meisje, wiens familie haar meenam naar Bodie, schreef in haar dag-boek: ‘Goodbye God, I’m going to Bodie’. Vandaag geeft het een idee van het We rijden richting Lone Pine en gaan op zoek naar een plaats om te overnachten. Zouden we een motel leven in het oude wilde westen. nemen of zoeken we een campground op? Jan heeft tijdens deze autorit alle knopjes van de auto uitgeprobeerd. Vooral over ‘cruisecontrol’ kan hij niet zwijgen !!
Tioga Pass - Bodie - Mono Lake – Lone Pine We verlaten Yosemite NP via de TIOGA PASS PASS, de hoogste pas van Californië (op 3031 m) en rijden door de Tuolumne Meadows, het grootste alpine moerasgebied van de Sierraketen.
In Bishop winkelen we in K-mart en in Vons. In de schappen staan grote verpakkingen van soep, cornflakes, ... . De mensen wonen afgelegen en nemen waarschijnlijk gemakkelijker reusachtige verpakkingen mee, om er lang genoeg tegen te kunnen. Het is vandaag ‘Memorial Day’ in de USA. Eén jaar geleden pleegde Al Caida de aanslagen op het World Trade Center in New York. Heel de dag is deze gebeurtenis ‘hot news’ op de radio !! We zetten onze tent op in LONE PINE PINE, op de vrije camping Tuttle Creek. Er is geen stromend water, dus verfrissen we ons in het riviertje vlakbij. We zien uit op Mount Whitney, de hoogste berg van NoordAmerika (4418 m). ’s Avonds turen we lang naar de melkweg !! Dit is de eerste keer dat ik hem kan bewonderen.
Death Valle y NP Zuidwest USA Dag 6 – donder dag 12 september ‘‘02 02 donderdag
Lone Pine - Death Valley NP – Las Vegas We staan vroeg op, om 6.40 uur om tijdig in Death Valley National Park te arriveren. Death Valley is namelijk één van de heetste woestijngebieden ter wereld. Ook vandaag is het héél warm, meer dan 40°C.
Zabriskie Point is één van de hoogtepunten in het dal van de dood. De bizarre rotsformaties zorgen ervoor dat we de warmte even vergeten. Het smal en kronkelig pad ‘Twenty Mule Team Canyon’ zorgt voor een goede indruk van het witachtig poreuze gesteente (tijdens de hoogdagen van ‘borax mining’ brachten teams van twintig muilezels de borax naar de spoorweg vandaar de naam van dit padje).
Zabriskie Point
We overbruggen met de auto een hoogteverschil van meer dan 1000 meter, richting Dante’s View, waar we genieten van een indrukwekkend uitzichtpunt over de vallei. Hier is het aangenamer van temperatuur, waardoor Jan even terug op adem kan komen. We nemen Artists Drive en passeren zo langs ‘Artists palette’. Een informatiebord leert ons welke mineralen zorgen voor de kleurvariatie die we in het gesteente ontdekken. “Various mineral pigments have colored these vulcanis deposits. Iron salts produce the reds, pinks and yellows. Decomposing mica causes the green. Manganese supplies the purple.”
De eerste attractie van dit park zijn de ‘Stovepipe Wells Sand Dunes’. Een stukje sahara in Californië. We wandelen even over deze spectaculaire zandduinen, maar keren vrij vlug naar de auto terug, omwille van de hitte.
Hét absolute hoogtepunt van Death Valley (en ook één van de hoogtepunten tijdens onze reis) is ongetwijfeld ‘Devil’s Golf Course’. De omgeving lijkt precies op een omgeploegd akker. Het akker bestaat niet uit zachte aarde, maar uit een harde zoutkorst. Fan-tastisch! Als het hier niet zo warm was geweest, zouden we hier langer rond-gewandeld hebben.
In het visitor center ‘Furnace Creek’ bekijken we de informatieborden en snuisteren even tussen de souvenirs. We besluiten om niet in het park te kamperen. We hebben nog ruimschoots de tijd om alles in het park te bekijken en verder te rijden tot een motel in één van de volgende dorpjes.
De laatste stop in het park is Badwater. Het diepste punt van de VS, dat 86 meter onder de zeespiegel ligt. Vele toeristen willen op de foto met het houten bordje waarop staat ge-schreven “Badwater, 280 feet below sea level”, om vervolgens vlug terug in hun auto met airconditioning te kruipen.
Death Valle y NP Zuidwest USA
Plots brandt er een oranje lichtje op het dashboard van de auto. Het lijkt net de afbeelding van een motor. Wat zou dit willen zeggen? We vinden in de auto geen papieren met meer uitleg over de betekenis van dit alarmerende lichtje. We rijden verder en hopen dat we op deze eenzame weg niet stil zullen vallen. Aan het eerstvolgende tankstation stoppen we. De dame uit de bijbehorende winkel vermoedt dat het aan de hitte ligt. Olie en water zijn volgens haar in elk geval in orde. Ze raadt ons aan de airconditioning voorlopig niet meer te gebruiken. We zetten onze weg verder. Aan wegwerkzaamheden moeten we een tijdje wachten voor we verder mogen. We leggen ons probleem ook aan de roadworkers voor. “It’s the check engine thing” volgens één van hen. Zij verwijzen ons naar Autozone. Zo gezegd, zo gedaan. De technieker van Autozone test de boardcomputer van de auto en weet ons te vertellen dat de boardcomputer een afwijking heeft vastgesteld in het verbruik van de auto. Niets belangrijk dus !! De volgende dag blijkt het probleem de wereld uit.
LasZuidwest Vegas USA Dag 10 – zondag 15/9: Zion NP - Bryce Canyon NP Checkerboard Mesa, versteende zandduinen, de loodrechte lijnen zijn veroorzaakt door regenerosie, de horizontale zijn de zandlagen van de duinen, die in de loop der tijd over elkaar zijn geschoven. Bryce Canyon (rond 11.00 uur) NP sinds 1928 Named after Ebenezer Bryce, who lived in the area Temperatuur = 23°C Ingecheckt in Sunset campground Resultaat van meer dan 60 miljoen jaar durende erosie, waarbij meren en rivieren met hun afzettingen begonnen en de aarde zich verhief en het reusachtige Colorado Plateau vormde, waartoe de meeste nationale parken in Utah, Colorado, New Mexico en Arizona behoren. Door de enorme druk sprong het plateau in fragmentarische brokken, waarvan de randen en de uiteinden door weer en wind, regen, ijs en sneeuw even mishandeld en aangevreten werden als door de rivieren, hier vooral door de zijarmen van de Paria River. De benaming ‘canyon’ klopt wat Bryce betreft niet, in feite is het een aan de randen diep uitgefreesde, hoefijzervormige schotel. Met auto naar verschillende uitzichtpunten Rainbow Point, ... Inspiration Point, ... Bryce Point Tegen zonsondergang naar ... Sunset point – rondblik over het bizarre amfitheater van dit rotslandschap. In donkere terug naar Sunset point Dag 11 – maandag 16/9: Bryce Canyon – Capitol Reef NP – Blanding Vroeg opgestaan (7.00 uur) - naar Sunrise Point voor zonsopgang, iets te laat !! Over het Queen’s Garden Trail naar de Navajo Loop trail. Hoodoo, a pillar of rock, usually of fantastic shape, left by erosion. Hoodoo, to cast a spell (afgeleid van het woord voodoo, brings bad luck) Temperatuur
Death Valley NP = 43°C
THE STRIP
ZionZuidwest NP USA Dag 7 – vrijdag 13/9
Las Vegas - Zion NP Leaving Las Vegas ... en de staat Nevada. We belanden in de mormonenstaat Utah. ‘Alcoholic Beverages menu upon request’. In de supermarkt zien we mormonenvrouwen met lange rokken en T-shirts met lange mouwen, en dit bij warm weer! Ze dragen hun haar in een vlecht. Leaving Las Vegas, ... na een nachtrust van 8 uur: om één uur in bed, om negen uur opgestaan. Onderweg naar Zion National Park, in Mesquite veranderd plots het uur. Hier is het al één uur in plaats van twaalf uur. De tijd vliegt voorbij!! Zion is een ‘National Park’ sinds 1909 en omvat 229 square miles of 147.551 acres. De opvallende witte kleuren in Zion zijn te wijten aan de Navajo zandsteen. Deze laag zandsteen is ongeveer 140 miljoen jaar oud en wordt ook wel de White Cliffs (witte rotsen) genoemd, ze wordt bedekt door een laag rode leem, de Temple Cap. De mineralen in de leemlaag sijpelen als het ware naar beneden over het oppervlak van de zandsteen, en veroorzaken prachtige bloedrode vlekken. Na het opzetten van onze tent en een rustpauze nemen we de shuttle over de ‘Zion Canyon Scenic Drive’ (because of growing traffic, parking problems and pollution, visitors wishing to travel the Zion Canyon Scenic Drive will now use a shuttle system). De ‘riverside walk’ brengt ons naar ‘the narrows’ waar we enkel verder kunnen, badend door het ijskoude water. Uiteraard willen we dit proberen. IJSKOUD. Hadden we geweten dat er houten wandelstokken voorhanden waren, dan hadden we deze zeker gebruikt. Zonder stok is het soms moeilijk om je evenwicht te behouden op de ongelijke, glibberige rivierbedding. Eigenlijk zou je vooraf moeten informeren in het visitor center naar de weersverwachtingen en de waterstand van de Virgin River. Door regenval in het noordelijke deel van het park kan de waterspiegel plotseling drastisch stijgen. Wandelaars kunnen door deze flashfloods in nood komen, omdat ze, eens in de kloof geen kant meer uit kunnen. Met de shuttle naar Big Bend, van hieruit wandelen we naar Wheeping Rock. We kunnen met één van de laatste bussen terug naar de camping.
Dag 8 – zaterdag 14/9
Zion NP Via ‘Middle Emerald Pool trail’ en ‘Upper Emerald Pool trail’, over de ‘Kayenta trail’ en ‘West Rim trail’ wandelen we naar ‘Angels Landing’. Op de ‘West Rim trail’ zien we een slangetje. De klim naar ‘Angels Landing’ is vijf mijl lang, een ‘round trip’ van vier uur.
We stijgen 1.488 feet. “Steep trail climbs the famous Walter’s Wiggles (switchbacks of haarspeldbochten), with spectacular views up and down Zion Canyon, Strenuous, not for anyone fearful of heights, last 0.5 mi follows a steep, narrow ridge, chains have been added”. Dit laatste stuk over de bergrug is FANTASTISCH, écht niet voor mensen met hoogtevrees. Maar voor ons de max!! Op de terugweg trakteren we ons op een ijscrème aan Zion Lodge. Het natte grasveld bezorgt me een natte broek. Terug op de camping, nemen we de auto om op zoek te gaan naar eten en eventueel een nieuw kampvuurtje. ’s Morgens hadden we problemen met het vuurtje. We konden geen water koken om thee te zetten. Zullen we deze avond nog wel eten kunnen klaarmaken? Na aanschaf van een tang zijn onze problemen voorlopig opgelost. Na het avondeten bezichtigen we de Canyon Overlook, zodat we morgen onmiddellijk verder kunnen naar Bryce Canyon. De tunnel waar we door moeten is in 1920 à 1930 gebouwd en is niet breed genoeg voor tweerichtingsverkeer. Aanschuiven dus. De overlook biedt ons geen mooi vergezicht. De zon staat verkeerd.
Bryce Cany on NP Zuidwest USA Dag 9 – zondag 15/9
Zion NP - Bryce Canyon NP Ons laatste bezoekje in Zion NP: Checkerboard Mesa. Dit is een versteende zandduin, waarop de loodrechte lijnen veroorzaakt worden door regenerosie, de horizontale lijnen vormen de verschillende zandlagen, die in de loop der tijd over elkaar zijn geschoven. De zandduin is minder spectaculair dan verwacht. Rond 11.00 uur bereiken we Bryce Canyon NP (NP sinds 1928).
mishandeld en aangevreten werden als door de rivieren, hier vooral door de zijarmen van de Paria River. De benaming ‘canyon’ klopt wat Bryce betreft niet, in feite is het een aan de randen diep uitgefreesde, hoefijzervormige schotel. Het park dankt zijn naam aan Ebenezer Bryce. Hij woonde in dit gebied van 1875 tot 1880. Bij een temperatuur van 23°C installeren we ons op Sunset campground, vlakbij Sunset Point. Met de auto rijden we langs de verschillende uitzichtpunten. Rainbow Point en Yovimpa Point, ... Natural Bridge, ... Bryce Point, Inspiration Point. Prachtig !! Tegen zonsondergang wandelen we naar Sunset point. Waar velen samen met ons nog een laatste blik willen werpen over dit bizarre amfitheater. In het donker doen we onze wandeling nog eens over, in alle rust genieten we van deze heerlijke avond.
Dag 10 – maandag 16/9
Bryce Canyon – Capitol Reef NP – Blanding We staan vroeg op, rond 7.00 uur. We zijn net iets te laat aan Sunrise Point voor de zonsopgang. Over de ‘Queen’s Garden Trail’ naar de ‘Navajo Loop trail’. Van beneden gezien zijn de hoodoos nog véél indrukwekkender dan van boven gezien, van aan de uitzichtpunten. De fantastisch gevormde rotszuilen blijven verbazen!!
Hoodoo, a pillar of rock, usually of fantastic shape, left by erosion. At Bryce Canyon National Park erosion forms an array of fantastic shapes we know as hoodoos. Hoodoos cast their spell on all who visit the park. Het park is het resultaat van meer dan 60 miljoen jaar durende erosie, waarbij meren en rivieren met hun afzettingen begonnen en de aarde zich verhief en het reusachtige Colorado Plateau vormde, waartoe de meeste nationale parken in Utah, Colorado, New Mexico en Arizona behoren. Door de enorme druk sprong het plateau in fragmentarische brokken, waarvan de randen en de uiteinden door weer en wind, regen, ijs en sneeuw even
Capitol R eef NP Zuidwest USA Dag 10 – maandag 16/9
Bryce Canyon – Capitol Reef NP – Blanding Na een fikse ochtendwandeling in Bryce Canyon NP kruipen we weer in de auto. We moeten ook vandaag weer een hoop kilometers overbruggen. Arches NP in het vooruitzicht ... maar vooraleer we daar zijn, brengen we nog een bezoekje aan Capitol Reef NP, Hite Crossing, Natural Bridges NM, Newspaper Rock en Hole in the Rock. De temperatuur in de VS schommelt enorm: Death Valley NP = 43°C Zion NP = 34°C Bryce Canyon NP = 22°C Capitol Reef NP = 28°C
waarschijnlijk niet meer van zo dichtbij zullen zien. In de Grand Canyon stroomt deze namelijk diep in de Canyon en is van op de canyonrand moeilijk zichtbaar. Toch zullen we de rivier in Moab nog tegenkomen, ... vlak naast onze tent!!
De naam van het in 1971 gestichte NP, Capitol Reef, drong zich op doordat men gelijkenissen meende te zien tussen de witte zandsteenkoepels en het Capitool in Washington. In het Visitor Center kopen we stenen onderleggers voor glazen. Op deze onderleggers staan afbeeldingen van Indiaanse petrogliefen. We plannen een korte wandeling in de Grand Wash. In deze rivierbedding zoeken we ‘the Narrows’, maar ... blijkbaar bevinden we ons er al in !! Er hangen dreigende wolken aan de hemel. Zullen deze wolken voor regen zorgen? We zien in dit park onze eerste Indiaanse petrogliefen, op een rotswand langs de kant van de weg. Bij Hite Crossing steken we de Colorado Rivier over. Bij deze korte eerste ontmoeting met de Colorado Rivier, waarschuwt onze reisgids ons dat we de rivier
Volgens de planning zouden we overnachten nabij Hanksville. Maar het is nog vroeg, dus Jan wil doorrijden tot Fry Canyon. Deze naam staat groot op de kaart, dus hier moet zeker een slaapgelegenheid te vinden zijn. We passeren het bordje ‘Fry Canyon’, maar komen geen dorp tegen, enkel één motel, dat gesloten blijkt te zijn, ... . Waren we toch maar gestopt in Hanksville!! Het is donker als we in Blanding, het eerstvolgende dorp, aankomen. Hier vinden we een kamer in Super Motel 8. We eten in een typisch Amerikaanse gelegenheid en worden getrakteerd op een prachtig schouwspel van bliksemschichten aan de horizon. Ondertussen hebben we 1500 miles gereden.
Natural Bridg es NM Zuidwest USA Dag 11 – dinsdag 17/9
Blanding - Natural Bridges NM – Newspaper rock Hole in the Rock – Moab We slagen een nieuwe voorraad eten en drinken in. In de VS smaakt alles net iets anders: sprite, cola, twix, ... alles heeft zijn eigen continentale smaakje. Cola en sprite zijn niet te drinken, Seven Up dan maar. We kopen ook een CD. We moeten tijdens onze lange autoritten vaak zoeken naar een andere radiopost wegens storing, helemaal geen ontvangst, slechte muziek of alleen gebabbel. Daarom kopen we een CD, die ons door dode momenten kan helpen. Natural Bridges National Monument, een trio van natuurlijke bruggen. Via ladders dalen we steil af naar de grote, smalle Sipapu Bridge (maturity), waardoorheen volgens de mythologie van de Hopi de geesten komen wanneer men wordt geboren en waardoorheen ze bij de dood weer verdwijnen. We nemen ook een kijkje naar Kachina Bridge (youthful) en Owachomo Bridge (old age)
How bridges and arches differ. Natural bridges are formed by the erosive action of running water. Arches are formed by other erosional forces, mainly frost action and seeping moisture. Those same forces also work to enlarge natural bridges once stream erosion forms them. Als we vooraf hadden geweten dat we maar drie bruggen zouden zien, zouden we hier niet naartoe gekomen zijn, maar ja ... . Als we ... We wijken even van onze route richting Arches NP af om Newspaper rock te bezichtigen. Op deze rots staan héél veel petrogliefen. Net een krant. Waarom de
tekeningen hier op de rots staan, weet men niet. Is het een verhaal, jachtmagie, clansymbolen, graffiti of iets anders?
Het verschil tussen een petroglief en een pictograph: een petroglief wordt gekrast in de rots, een pictograph wordt geschilderd of getekend op de rots. Terug op de weg richting Arches NP, zien we plots in grote witte letters “Hole in the Rock” op een rots geschreven staan. Het blijkt een gift shop, waar geleide tours worden gegeven.
A most unique home, carved out a huge rock. Travelers along US Highway 191 in Southeastern Utah are amazed to discover this unique 5.000 square foot home and gift shop. Inside are fourteen fabulous rooms arranged around hug pillars. A fireplace with a 65 foot chimney drilled through solid sandstone, a deep French fryer, and a bathtub built to the rock are among the attractions. In a 12-year period Albert excavated 50.000 cubic feet of sandstone from the rock. When Albert died in 1957, the home was not complete. Gladys, in keeping with his wishes and lifelong dreams, continued to develop the home and gift shop into the world-renowned attraction it is today. Het korte bezoekje aan het huis doet ons versteld staan, wie zou denken dat er in deze rots een huis uitgehouwen is. Het spreekt tot de verbeelding ... We overnachten in Moab op een camping langs de Colorado River. In Blanding konden we de bliksem van veraf bewonderen, deze nacht zitten we er midden in, met slapeloze uren tot gevolg. Oorverdovend lawaai, veel licht, gepaard gaand met regen, waardoor de tent enorm nat wordt!!
Arches NP Zuidwest USA Dag 12 – woensdag 18/9 Arches NP
In Arches NP, de naam zegt het zelf, staan véél arches. In deze omgeving komt veel zandsteen voor. Dit gesteente (verhard zand) erodeert gemakkelijk, waardoor er arches of openingen in het gesteente ontstaan. De eerste plek - op onze weg naar Devils Garden Trailhead - die volgens de kaart van het park indrukwekkend is, is Balanced Rock. Geen arch, maar een grote rotsklomp op een stenen sokkel. Met Devils Garden Trailhead hebben we 4 miles of 6.4 km in het vooruitzicht. “Wie ziet er het eerst de Arch?” Tunnel Arch, Pine Tree Arch, Landscape Arch ... Deze laatste is héél fragiel. Je hebt de indruk dat de minste windstoot hem fataal zal zijn. Om ongelukken te voorkomen, mag je niet meer onder de arch komen. Er zou maar eens een rotsblok naar beneden moeten vallen, net op het moment dat je er passeert.
Beyond Landscape Arch, the trail becomes more challenging as it climbs over sandstone slabs, footing is rocky, there are narrow ledges with exposure to heights. Spur trails lead to Partition and Navajo Arches. Wall Arch, Double O Arch (twee arches boven elkaar), Partition Arch, Navajo Arch. Onweer en regen dreigen tijdens de wandeling onze rust te verstoren. De hemel kleurt van blauw naar grijs-zwart. De laatste meters voelen we de eerste druppels. Maar echt hard regenen, doet het niet. We maken een korte wandeling naar een ‘view point’ waar we in de verte Delicat Arch zien - het uithangbord van dit park. De arch is zo indrukwekkend omdat hij in tegenstelling tot de andere arches, bovenop het gesteente staat en niet in het gesteente !! Verder naar North & South Window, Turret Arch, Double Arch (twee arches achter elkaar - fantastisch) en Park Avenue. Na het bezoek aan het park maken we nog een wandelingetje langs de winkeltjes van Moab. In Pizzahut pizza genomen, iets te veel besteld !!
Mesa VerZuidwest de NP USA Dag 12 – woensdag 19/9 Arches NP – Mesa Verde NP
Na een regenachtige nacht, is onze tent nog nat als we ze opruimen, hierdoor hangt ze vol zand ! Jan wil nog eens naar Double Arch, voor een foto van de arch met blauwe lucht. Gisteren was de hemel enorm grijs. De foto’s geven inderdaad goed de sfeer weer die er heerst bij slecht of bij goed weer. We weten eindelijk hoe we met de telefoonkaart, die we al in Yosemite NP kochten, kunnen bellen – we hoeven geen telefooncel met gleuf te hebben, enkel de pincode van onze kaart ingeven en hopla. En dan krijg ik het antwoordapparaat aan de lijn. Later nog eens proberen ! We belanden vandaag in de staat Colorado, in het nationaal park, Mesa Verde. De Anasazi indianen woonden hier meer dan 8 eeuwen en bouwden in die tijd opmerkelijke rotswoningen die van dit gebied één van de belangsrijste archeologische vindplaatsen in de wereld maken.
The silent stone walls of Mesa Verde’s ancient cliff dwellings tell the story of a civilization struggling to survive in a harsh environment. Once a prosperous and highly advanced ancestral puebloan community, it was mysteriously abandoned sometime before the close of the 13th century. Het eerste dorp dat we bezoeken, is Spruce Tree House, een cliff dwelling waar je zelf (zonder begeleiding) mag rondwandelen. Héél indrukwekkend. The cliff dwelling was constructed between AD 1200 and 1276 by the Anasazi. It contains about 114 rooms and 8 kivas. It is thought to have been home for about 100 people. A kiva was built to care for the spiritual needs of the village. These societies have several major concerns: ensuring favorable growing weather, curing illness,
guaranteeing successful hunts and harvests, bringing harmony, ... . When no ceremonies are taking place, the kiva may be used as work area or as social gathering place. Het museum is de moeite van een bezoekje waard. Er wordt informatie gegeven over de toenmalige bewoners en hun leefgewoontes. Om 4 p.m. volgen we een guided tour in Cliff Palace (ticket gekocht in Visitor Center), largest cliff dwelling in the world. Via speciaal voor toeristen geplaatste metalen trapjes bereiken we het dorp. Je vraagt je af hoe de bewoners in hun tijd naar hun dorp afdaalden ?? By car maken we de Mesa top loop en passeren langs Square Tower House - the name of the striking fourstory-high structure still standing against the curving back wall of the alcove - andere sites, sun temple, en tenslotte de Far Vieuw Ruines. We keren bij maanlicht naar de camping terug en ontwaren in de duisternis ... een beer !!
Monument V alle y Zuidwest USA Dag 14 – vrijdag 20/9
Mesa Verde NP - Monument Valley Navajo Tribal Park – Page/Lake Powell Vooraleer we onze tocht verderzetten, genieten we van een verkwikkende douche - de camping in Mesa Verde is de enige camping (tot hiertoe) met douchegelegenheid! Gebeld naar ons moeke: “Eindelijk”, zei ze. We hadden al proberen te faxen in San Francisco en in Blanding, maar blijkbaar hadden we niet het juiste faxnummer van Marcel Willekens bij. We rijden eerst naar Four Corners, het vierstatenpunt tussen Utah, Arizona, New Mexico en Colorado. Het is niet echt bijzonder en ook verschrikkelijk duur. Het monument ligt in het indianenreservaat en wordt dus uitgebaad door indianen. We betalen 3 $ pp. Vandaag en de volgende dagen trekken we door de staat Arizona, om vervolgens terug in Californië te belanden. Arizona is de staat van woestijngebieden - de naam “Arizona” betekent droge streek - het is ook de staat van de vele indianenreservaten.
naar de verschilldende bezienswaardigheden brengen. De weg is hier weg. We rijden met onze huurauto over de scenic drive, een hobbelige, stoffige zandweg. Hadden we niet beter met één van de plaatselijke jeeps meegereden? Het schitterende landschap in Monument Valley wordt beheerst door tafelbergen, spitsen en plateaus, die uitsteken boven een vlakke, lege vlakte. Een afgevlakt gebergte of plateau noemt men “mesa”. Een alleenstaande rots, wat ooit een deel van een mesa was, noemt men “butte” en “spire” is een puntrots. Aan “the Three sisters” paradeert een indiaan op een paard. Ik wil er graag een foto van trekken, maar moet hiervoor wel 1 $ betalen! Na ons bezoek snuisteren we nog wat rond in de barakken (of winkeltjes). We vinden er mooi beschilderde vaasjes - voor 10 $ per stuk.
De weg van Four Corners naar Monument Valley voert ons doorheen het Navajo reservaat. We zien dit niet enkel op de wegenkaart, maar merken dit ook aan de muziek op de radio en aan de draad langs beide kanten van de weg. Voor deze draad liggen glazen flesjes op de grond verspreid. We vragen ons af wat dit te betekenen heeft? Later komen we te weten dat dit waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat indianen in het reservaat geen alcohol mogen drinken en aangezien de geasfalteerde wegen door de Amerikaanse regering aangelegd zijn en dus niet tot het reservaat behoren ... . Wanneer we aan de horizon de stenen monolieten van Monument Valley zien verschijnen, komt de omgeving ons inderdaad (zoals onze Lannoo reisgids aanhaald) bekend voor. De ruige, uitgestrekte schoonheid van dit rode, rotsachtige landschap is al ontelbare keren gefilmd en gefotografeerd. Op die manier is het Navajoland via talloze speelfilms, reclamefilmpjes, en foto’s wereldberoemd geworden.
Nadat we ons geïnstalleerd hebben op de camping in Page, blijken onze drie pillampen stuk. Hoe moet ik dan mijn verslag schrijven. We proberen het met de lichtjes in den auto.
In tegenstelling tot in de andere parken zijn er in Monument Valley geen geasfalteerde wegen die u
Wauw, volle maan !! Dit wil de Jan absoluut op foto vastleggen.
Dag 15 – zaterdag 21/9
AntilopeZuidwest CanyonUSA
Antilope Canyon – Grand Canyon Lake Powell in Page is vooral bekend omwille van zijn gelegenheid om met boten op het meer te varen. Hierdoor staan er op de camping niet alleen tentjes en RV’s, maar ook veel boten. Lake Powell is met zijn lengte van 300 km het tweede grootste kunstmatige meer in de USA. Het is gelegen achter de Glen Canyon Dam en bevat genoeg water om heel Nederland en België te overstromen met een laag water van 52 cm. Om ervoor te zorgen dat de omliggende omgeving niet zou overstromen (door vernietiging van de dam door explosieven), wordt er in de gebouwen en op het terrein rond de Glen Canyon Dam angstvallig gecontroleerd. Bewakers wijzen ons erop om al onze bezittingen in de auto te laten, ook fototoestellen, handtassen, rugzakken, ... niets mag meegenomen worden. Aan de ingang staat ook een metaaldetector.
Net buiten Page, voorbij de energiecentrale, ligt een parkeerterrein, van waaruit je je door indiaanse gidsen naar de ingang van de Upper Antilope Canyon kunt laten rijden, om van daaruit door de ravijn te wandelen. De canyon is op zijn mooist rond de middag, omdat de zon dan loodrecht in de kloof schijnt en het gesteente doet oplichten. We zorgen er dan ook voor dat we rond 11 uur op het parkeerterrein zijn. Oeps, ... het is nog maar 10 uur? In het indianenreservaat hanteren ze blijkbaar een andere uurregeling!! Antilope Canyon is minder spectaculair (erg donker) dan ik het me had voorgesteld. Heb ik hiervoor 12.5 $ pp voor betaald? Heb ik hier zo naar uit gekeken? Op onze terugweg naar Page, bedenk ik dat er meer moet zijn. Jan maakt met de auto een bocht van 180°, om op zoek te gaan naar ... Lower Antilope Canyon. We betalen 12.5 $ pp (de eigenlijke inkomprijs = 18.5 $ pp) en dalen af in een smalle spleet in de grond. Hier is het werkelijk prachtig. Dat de natuur zo iets moois gecreeërd heeft!! Ik trek bijna een héél rolleke foto’s op en hoop dat er toch enkele gelukt zullen zijn. Na ons bezoekje aan Antilope Canyon, zoeken we een plekje rond Lake Powell om te zwemmen. Nergens is er een strand te vinden. Dan springen we maar van op de rotsen in het water. Temperatuur Mesa Verde 24°C – Lake Powell 32°C ‘s Avonds aan uitkijkpunt over Lake Powell gewacht op opkomst van volle maan of Harvest Moon.
Grand Cany on NP Zuidwest USA Dag 16 – zondag 22/9
Dag 17 – maandag 23/9
“Fire Danger HIGH” staat er op een bord langs de weg en inderdaad een wit-bruine rookpluim stijgt boven de bomen uit.
Om 9 uur starten we met de Bright Angel Trail. We willen tot aan het tweede rusthuis afdalen (3 miles), om dan 3 miles terug naar boven te klauteren.
Ondertussen al 2500 miles afgelegd. Nog vele miles te doen.
Uiteindelijk passeren we het eerste, maar ook het tweede rusthuis - het dalen ging zo vlot (met behulp van verfrissende kraantjes onderweg) - tot aan Indian Garden (4.5 miles).
Grand Canyon NP
Grand Canyon werd in 1906 tot nationaal monument uitgeroepen, in 1919 tot nationaal park. De canyon is 443 km lang, gemiddeld ongeveer 1600 meter diep en heeft een breedte van 16 tot 29 km, van rand tot rand. De colorado rivier verdeelt het park in twee delen, de North Rim en de South Rim. We nemen de gratis pendelbus over de West Rim Drive tot aan Pima Point, van dit punt wandelen we het in grote lijnen evenwijdig aan de canyonrand lopende Rim Nature Trail tot aan Mohave Point. Hier nemen we weer de bus naar Hopi Point. Dit punt staat bekend om zijn schitterende sunset, er is dan ook veel volk! ’s Nachts horen we coyotes langs alle kanten van de tent. Het geluid doet me een beetje huiveren. Toch heb ik de moed de tent uit te kruipen om een plasje te maken. Als ik mijn weg baan door het struikgewas rond de tent, schrik ik van een hert met een enorm groot gewei dat, zelf ook opgeschrikt, wegvlucht.
Grand Canyon NP
Twee uur afgedaald!! Vier uur stijgen?? We maken de terugtocht in drie uur. Blijkbaar zijn we beter dan het gemiddelde. In totaal hebben we vijf uur gewandeld, terwijl in het krantje staat 6 tot 9 uur. Omdat we vlugger terug zijn dan verwacht, nemen we de pendelbus naar Trailview Overlook, Maricopa Point en Powell Point. Met de auto rijden we nog langs Mather Point en het Visitor Center. We douchen (tweede NP met douches) en steken onze witte was in de laundromat (eerste NP met wasmachines en droogkasten).
Petrified Zuidwest Forest NP USA Dag 18 – dinsdag 24/9
Petrified Forest NP (in 1962) Hoewel we vroeg zijn opgestaan - om 6 uur - zijn er al veel mensen onderweg. We werpen een laatste blik op de Grand Canyon en begeven ons dan ... naar Petrified Forest. Het is droog weer. Dit is niet alleen gevaarlijk voor het ontstaan van brandhaarden, maar ook voor twisters. Nabij Flagstaff bemerken we effectief twee brandhaarden. We zien ook overal langs de weg kleine twisters. Grote borden “Meteor Crater” maken Jan nieuwsgierig. Hij wil een kijkje gaan nemen.
With the force of a multi-megaton bomb, a speeding nickel-iron Meteorite crashed to Earth nearly 50.000 years ago. Splashing over 175 millon tons of rock, the resulting Crater is 4.150 feet in diameter, 550 feet deep and 2.4 miles in circumference De krater is indrukwekkend groot. Het museum en videovoorstelling maken het allemaal levensecht. Het doet ons nadenken over de kans dat een meteoriet inslaat op de aarde en een groot gedeelte van onze beschaving in een seconde kan vernietigen. Gelukkig zijn er wetenschappers die nauwlettend naar boven staren om zo’n indringers op te sporen, om de baan langs de aarde te berekenen en indien nodig om een oplossing te zoeken om een inslag te verhinderen. Als ze één grote meteoriet over het hoofd zien, ... .
Petrified Zuidwest Forest NP USA
Back on track. Een 43 km lange autoweg in Petrified Forest NP verbindt de fossiele wereld van het voormalige bos en moerasgebied, panoramische vergezichten - oa Painted Desert en Blue Mesa, de bizarre brug Agate Bridge en kleine wandelpaden - oa in het Crystal Forest.
The petrified logs have been resting in this location for millions of years. Wind and rain have now worn away the blanket of sediment, exposing a large number of petrified logs. Some of the logs are still partially covered, suggesting that there are more logs buried below the surface. How did the trees of an ancient forest become fossilized? Although the exact process is not fully understood, we do know that the process requires wood, minerals, water and time. Trees growing around swamps and along streams fell into the waterways and were buried by sediment faster than they could decompose. The overlying sediment contained ash and silica. Over time, the silica-laden water replaced the wood cells, crystallizing as the mineral quartz. De kleurige brokstukken van een prehistorisch woud zijn zo goed geconserveerd doordat ze na het afsterven luchtdicht bedolven werden onder zand en vulkaanas. Toen ze na 200 miljoen jaar door nieuwe aardbewegingen opnieuw aan het daglicht kwamen, was het hout allang vervangen door minderalen: alchimie in de woestijn! Het is té warm in dit park, toch maken we een wandelingetje tussen de Giant Logs en in Cristal Forest. In dit voormalige bos bewonderen we niet alleen de versteende bomen maar ook een coloured lizard. Ook de andere uitkijkpunten zijn de moeite waard, maar we kunnen er niet van genieten door de verschrikkelijke hitte. In Flagstaff checken we eerst in in een Super 8 motel, waarna we onze maag vullen in een internationaal restaurant. Als we terugkeren, blijkt er een ander slot op onze deur te zitten. Hierdoor kunnen we onze kamer niet binnen. De receptionist legt ons uit dat we met de sleutel van kamer 232 de deur van kamer 231 hebben geopend en in gebruik hebben genomen. Dit bezorgt ons een onveilig gevoel in het hotel. Andere motelgasten kunnen dus met hun sleutel onze kamer binnenwandelen! We kijken op tv naar de film “Lightning Jack”. Deze werd opgenomen in Antilope Canyon en in Monument Valley. Dit is leuk om te zien, nu we zelf ter plaatse zijn geweest.
Yoshua T r ee NP Zuidwest USA Dag 19 – woensdag 25/9
Onderweg van Flagstaff naar Yoshua Tree NP Flagstaff, Sedona, Yoshua Tree NP Onderweg tot 45°C. Op zoek naar de perfecte camping, komen we een coyote tegen, ... of was het maar een vos. We vinden de perfecte camping: Jumbo Rocks.
Dag 20 – donderdag 26/9 Yoshua Tree NP
Na een nacht vol geluiden van coyotes, verkennen we Yoshua Tree NP. We beginnen met Indian Cove. Met zijn vele bordjes maakt deze plaats ons wegwijs in de plantenwereld in een woestijn. We zien er oa yucca’s. Na Indian Cove begeven we ons via de Fortynine Palms Oasis trail (3 miles), doorheen kaal en droog landschap, naar de oase Fortynine Palms. Of er werkelijk 49 palmbomen staan weet ik niet. We hebben ze niet geteld. De oase zorgt wel voor verkoeling na een warme heen- en waarschijnlijk nog warmere terugtocht. De Cholla Gardens zijn fantastisch. Deze cactussen ontpoppen zich als stugge teddyberen, waarvan de scherpe stekels elke planteneter de eetlust meedogenloos benemen. Ze zien er echt lieflijk uit, maar als je er durft aankomen, blijven de stekels in je vel steken. Arch Rock, Skull Rock, Keys View, .... en natuurlijk ook de vele yoshua trees onderweg. En dan Hidden Valley. Hier maken we een wandeling naar Barker Dam. Built about the turn of the 20th century to hold water for cattle and mining use, the dam today forms a small rain-fed reservoir used by the park wildlife. Over wilflife gesproken, staat daar geen big horn voor ons!
San Zuidwest Diego USA Dag 21 – vrijdag 27/9 San Diego
In het Balboa Park rondgekuierd. Langs de Embarcadero (pelikaan gezien), Seaport Village (winkelcomplex aan het water) naar Gaslamp Quarter, waar we lekker, maar duur gegeten hebben in een Italiaans restaurant.
Dag 22 – zaterdag 28/9
San Diego Sea World, het pretpark waar Jan héél de reis naar heeft uitgekeken. Hier zien we orka’s, zeeotters, dolfijnen, zeeleeuwen, pinguïns, ... Fools with Tools, sea lion and otter show: deze show zien we twee keer. De tweede keer al beter dan de eerste keer. Deze beesten, Clyde en Seamore, blijven onvoorspelbaar, waardoor de presentators goed moeten kunnen inspelen op wat er gebeurd. Je mag ze nog zo veel aanleren. Manatee Rescue: een prehistorisch beest dat met uitsterven bedreigt is. Shamu show: deze show bezoeken we ook twee keer. In de namiddag en tegen sluitingstijd (in het donker). De voorstelling is prachtig, maar vrij kort. Wij zitten hoog en droog, maar op de onderste rijen vlak achter het bassin worden de toeschouwers kletsnat. Ze waren anders verwittigd - door de duidelijke aanduidingen van “soak zone” en de verkoop van regenjasjes net voor de show. Wild Arctic: een gesimuleerde hectische helicopter rit op één van de polen. Hier zitten ook de ijsberen. Penguin Encounter, Pirates 4D
We bezoeken ook de Dolphin show, en in een bassin vlakbij kunnen we de dolfijnen ook aaien, en eventueel voederen.
Dag 23 – zondag 29/9
Terug naar huis San Diego-Washington-Brussel
