Zondag, 18 oktober 2015. Nadat we gisteren eerst nog de familiedag hadden gevierd , heel gezellig, met haast iedereen, Heeft Ria mij weggebracht naar het station van Hengelo. Vincent, Angelique, Bobbie en Liv kwamen ook nog en na een kort afscheid op weg naar Schiphol. Met een vertraging van 40 minuten op weg naar Rome. De vertraging werd veroorzaakt door een passagier die de koffer wel ingeleverd had, maar zelf niet kwam opdagen . dus de koffer opzoeken en verwijderen. Al met al 40 minuten geduurd, maar ik heb de tijd. Of hebben de ouderen hoe langer hoe minder de tijd ? Een rustige vlucht, heel Europa lag onder een wolkendek, zelfs de toppen van de alpen waren niet te zien.
Een van de vertrek terminals van Schiphol.
Richting Rome, met heel Europa onder de wolken.
Zat zelf naast 2 Hollanders die voor hun werk naar Palermo moesten, het hele vliegtuig zat vol, op die ene persoon na. Het vliegveld van Rome, Leonardo da Vinci vliegveld, zijn ze behoorlijk aan het verbouwen, een grote bouwput. In afwachting van de volgende vlucht naar Buenos Aires, de tijd doorgebracht met Pizza eten en de vertrekkende mensen en vliegtuigen “bewonderd”. Om 19.25 vertrek naar Buenos Aires. Weer een plaatsje aan het raam, en ook dit toestel zat weer helemaal vol. Een Airbus 340-300. De vlucht duurde ruim 14 uur en hoewel ik een liefhebber ben van vliegen, was me dit toch wel een beetje te lang, en het slapen viel ook nog tegen. Tegen de “Argentijnse” morgen geland in Buenos Aires.
Richting Rome.
Vertrek Rome, richting Buenos Aires.
Maandag, 19 oktober 2015.
Hier in Buenos Aires weer een uurtje gewacht en met een kleiner toestel, weer vol, naar Montevideo. Na ongeveer 45 minuten geland in Montevideo. Het gebruikelijke douane werk en wachten op een shuttle busje voor vervoer naar het hotel. Dit busje moest, wilde, minstens 5 passagiers hebben voor hij vertrok. Hij wilde wachten op de volgende vlucht, minstens een uur, voor meer passagiers. Na ruim 24 uur wakker te zijn geweest vond ik het best en heb een taxi genomen.
Buenos Aires bij nacht, ongeveer 400 á 500 meter hoog, klaar voor de landing .
Ik kon helaas pas na 14.00 uur inchecken dus even in de hotel lobby een beetje gerust en dan maar vast op weg naar de diverse bureautjes die ik moet hebben om mijn camper uit de haven te krijgen. Het hele haven gebeuren staat volgens mij ook onder de invloed van de maffia. Ik verwonder mij over de diverse toeslagen, havengelden, parkeergelden enz. enz. die ze nodig hebben om een bepaald formulier te krijgen die je even later weer nodig hebt op een ander bureau. Kalm blievn zei Johan Kaptein vroeger. De stad doorgelopen, over de Av. 18de Julio, soort kalverstraat van Montevideo. Deze stad, althans dit gedeelte was niet erg mooi. Veel gebouwen met een grote achterstand in onderhoud, de straten vielen nog wel mee, maar de trottoirs waren veelal slecht met ontbreken van de bestrating of alles lag scheef. Ik voel me hier helemaal op mijn gemak, het regent hier al de hele middag. Of ik in Holland ben. Op tijd terug naar het hotel en op tijd onder de wol om de slaap weer in te halen.
Montevideo, nadering van het vliegveld.
Hier weten ze ook raad met verkeerd geparkeerde auto’s.
Dinsdag, 20 oktober 2015. Het hotel koste niet veel maar alles is dan ook heel basic. Maar het ontbijt was redelijk, zonder eieren, het bed was goed en meer heb ik niet nodig. Wachten op het bericht van de expediteur en ook van de douane, wanneer ik komen kan om de camper op te halen. Dus eerst maar even weer de stad in. Maar tegen 14.00 uur kon ik mij bij de expediteur melden en zijn we samen naar de haven gereden. Bij de douane kwam een charmante jonge vrouw in uniform mij een hand geven. Ik heb heb de hand gekust en een soort knieval voor de betreffende dame gemaakt. Heel het kantoor 12 – 15 man lag dubbel van het lachen en ook de dame in kwestie zag de lol er wel van in. De expediteur keek mij vol verbazing aan zei, een beetje haperend : dat is de baas van de douane. Ik zeg tegen hem, dat weet ik niet en wat dan nog. Of het door de kus gekomen is of omdat de mensen er zin in hadden, maar met een kwartiertje waren we klaar. De nummerplaten er weer opgeschroefd en morgen na 9.00 uur kan ik van het haventerrein rijden. Weer terug naar het hotel en op tijd onder de wol.
Straatbeeld in Montevideo.
Fonteinen
en een muur van hangsloten voor de eeuwige liefde.
Trottoirs om je nek te breken. (of een enkel ).
Eind van de “Kalverstraat” in Montevideo.
Kantoor gebouw in de haven.
Gemetselde gewelven in een opslag loods in de haven van Montevideo.
Hetzelfde gewelf, maar met een andere lichtinval.
Mooie nummerplaat, vooral als je hem vertaald als zijnde Duits naar het Nederlands.
