Zingeving op MAAT Wat zijn de effecten van aandacht voor levensvragen en hoe meet je dat?
Hoe maken we het hard? Aandacht voor levensvragen en ouderen in zorg en welzijn Expertisenetwerk Levensvragen en Ouderen Driebergen, 27 januari 2011
Workshop 1 Wat zijn de effecten van aandacht voor levensvragen en hoe meet je dat? Workshopleiders: Wout Huizing (Reliëf) Margaret de Groot-Vlasveld (Centrum Ouderen en Levensvragen, Nijmegen)
Interviewvragen 1e gesprek Aanleiding – Welke klachten Soort zingevingsvraag
Verwachtingen gesprekken Behoeften en wensen
Beoogde doel Wat bereiken? Bijdrage gezondheid?
Interviewvragen
e 2
gesprek
•Heeft aan uw verwachtingen voldaan? •Heeft het geholpen zoals gehoopt? •Wat is er bereikt? •Heeft het invloed op uw klachten? •Wilt u dit bezoek aanraden aan anderen?
Man, alleenwonend, 86 jaar 1e gesprek
Ik ben veel alleen. Mijn vrouw is dement en woont in een verpleeghuis. Ik ben teleurgesteld, mijn echtgenoot is 11 jaar dement en mijn enige zoon is overleden.
Iemand die echt met me praat Ik hoop dat me minder alleen voel.
Vrouw, 45 jaar, alleenwonend 1e gesprek
Ik heb een chronisch gevoel van somberheid. De huisarts heeft me dit aangeraden. Ik wil niet naar een psycholoog die gaat zitten wroeten.
Een open contact, niet betuttelend Doorbreken depressie Wat is de zin van het/mijn leven, ik ben alleen, werk. Waar doe ik het voor?
Vrouw, weduwe, 88 jaar alleenwonend 1e gesprek
Na de dood van mijn man en mijn hersenbloeding heb ik depressieve klachten.
Waarom krijg ik dit allemaal? Waarom zijn mijn kinderen zo vol onbegrip?
Luisterend oor, samen zoeken naar het doorbreken van de depressie
Dat er iemand gezellig praat, ook over gewone dingen.
Iemand die wat langer blijft dan het uurtje van mijn dochter.
Echtpaar, begin 60 1e gesprek
Man: Ik heb niets gevraagd. De huisarts heeft het gevraagd. Sinds een jaar heb ik lichamelijke beperkingen.
Vrouw: De huisarts heeft me aangemeld. Mijn man is ernstig ziek. Ik hoop beter om te gaan met mijn problemen. Dit had de dokter vorig jaar moeten aanbieden.
Ik heb helemaal geen vragen. Hoe verder? Zie je mij al achter zijn rolstoel lopen? Dan is MIJN leven toch echt voorbij.
Vrouw, 84 jaar, weduwe, alleenwonend 1e gesprek
Mijn huisarts heeft me uw adres gegeven. Ik heb veel sombere
gedachten. Ik ben opeens ziek geworden en daardoor afhankelijk.
Ik heb veel verlies door de dood meegemaakt. Ik wil beter mee omgaan met het verlies.
Ik wil graag verdieping in gesprekken. Ik wil niet graven in het verleden.
Er is zoveel onrust in me; ik wil graag innerlijke rust, vrede met het verleden.
Vrouw,weduwe, 79 jaar alleenwonend 1e gesprek
Ik ben zo eenzaam. De hulpdienst gaf uw adres. Ik vraag me af hoe ik de zomer moet doorkomen. Goede Tijden, Slechte Tijden stopt ook al!
Na de dood van mijn man ben ik zo afhankelijk en somber? Waarom? Ik kijk de hele dag naar zijn urn.
Dat ik afleiding krijg door de gesprekken.
Vrouw, 82 jaar, weduwe, alleenwonend 1e gesprek
Ik voel me heel eenzaam. Wie geeft er nog om mij na de dood van mijn man? Iemand die echt luistert! Iemand die mij serieus neemt en met wie ik intieme dingen kan bespreken.
Ik wil dood. Maar er is geen dokter die me helpt. Geen psycholoog en geen psychiater die me helpt.
Man, alleenwonend 86 jaar 2e gesprek
Gecharmeerd door vrijwilligster, die heel, heel goed kan luisteren. Ze heeft aandacht voor me, belangrijk.
Medeleven i.p.v. Medelijden. Ik ben geraakt door de interesse voor anderen, het doorvragen. Ik leer omgaan met de waaromvraag. Dementie echtgenoot wordt dragelijker. Samen een boekje gemaakt voor later.
Gevoel van begrip en erkenning helpt om me beter te voelen. Geruststellende gesprekken.
Ik ben er blij mee. Minder eenzaam.
Vrouw, weduwe, 88 jaar, alleenwonend 2e gesprek
Fijn om een gesprekspartner te hebben Praten over gewone en diepere dingen. Balans leven en dood.
Minder alleen, afleiding. Voor een paar uur. Eenzaamheid zit heel diep, knappe Piet die daar bij komt.
Gezondheid: even een goed moment. Voor iedereen goed!
Vrouw 45 jaar, alleenstaand 2e gesprek
Ik ben blij dat er iemand is aan wie je alles kwijt kunt. Ik heb geleerd dat je alles zelf moet doen. Iedere dag zeg ik tegen mezelf: Ik wil veranderen, ik durf te veranderen, ik ben aan het veranderen. Huisarts adviseerde tussendoor een psychiater, ik heb het afgewezen.
Minder depressieve klachten. Openheid door toegankelijkheid gesprekken. Minder beladen dan psycholoog. Samen wandelen. Wederkerigheid. Mag ik iets voor jullie doen?
Echtpaar, begin 60 2e gesprek
Gestopt na 3 bezoeken. Man wilde niet meer, vrouw kreeg geen ruimte van echtgenoot
Vrouw, 84 jaar, weduwe, alleenwonend, 2 gesprek e
Het heeft me veel afleiding gegeven. Ik voelde me uitgedaagd om anderen te ontmoeten. (Gespreksgroep COL is aangeboden)
Door ontmoeting met anderen ervaar ik zinvol contact. Door osteoporose teveel klachten. Voldoening door telefonische hulp aan gespreksgenoten.
De gesprekken hebben me geweldig geholpen. Ik kan me weer uiten.
Weduwe, 79 jaar, alleenwonend, 2 gesprek e
Een man op bezoek, ik wil geen kennis! Ik ben blij met de vrijwilliger. We praten samen over “Nimwegen”. Ik kijk er ‘s ochtends al naar uit. Even geen verveling, die dag is minder eenzaam.
Het geeft me leven zin. Door longontsteking en epilepsie toch klachten. Het lost een stuk eenzaamheid op voor iedereen.
Vrouw, weduwe, 82 jaar, alleenwonend, 2 gesprek e
Na 4 gesprekken: Nog niet geholpen. Ik wil dood en daar kan/wil niemand me mee helpen. Ik voel me onbegrepen. En ik praat daardoor ook niet over mijn gevoelens.
Misschien voor mensen soms waardevol.
Verhalen Marinus van den Berg Over een mens, diepmenselijk die je van binnen heeft geraakt, raak je niet uitgepraat. Over een mens, hard en brutaal, die je van binnen heeft gewond, raak je niet uitgewoed. Over een mens, die je veel heeft gegeven van wie je hart vol is, blijf je vertellen. Het doet pijn als iemand zegt: “nu weet ik het wel” Het doet pijn als iemand die in je hart leeft wordt doodgezwegen.
Over een mens die je naar beneden haalde, die over je liep, moet je vaak zwijgen. Je moet vaak lang zoeken naar iemand die dit zeer wil beluisteren en erkennen. Wie vertrapt is, hoopt zelf te herrijzen. Wie van iemand hield laat hem of haar elke dag herrijzen in de verhalen. Waar niet meer verhaald kan worden heerst de dood in het leven.
