Zielecontact met je kind Pamela Kribbe
1
Inhoud Van liefhebben vanuit je buik naar liefhebben vanuit je hart................................................. 3 De levenskracht van de jeugd en de wijsheid van de ouderdom............................................ 7 Wezenlijk contact met je kind: je verbinden in openheid .................................................... 11
2
Van liefhebben vanuit je buik naar liefhebben vanuit je hart Workshop ‘Zielecontact met je kind’ - 18 oktober 2008 – Pamela channelt Maria Lieve mensen, Ik groet jullie allen. Ik ben Maria. Ik heb de moederlijke energie neergezet in mijn leven op aarde, als moeder van Jeshua. Ik heb in dat leven veel moeten doorgronden over wat ouderschap inhoudt. Ik heb daarin de bodem ervaren van mijn eigen pijn en lijden, in het moeten loslaten van mijn zoon, het respecteren van zijn levensweg en zijn keuzes daarin. Jullie zijn allen bezig op dezelfde weg. Ik groet jullie allen en met mij groeten je kinderen jou ook. Jouw eigen kinderen zijn hier aanwezig. Vanuit hun ziel voelen zij jouw intentie om hen te begrijpen, hen te snappen, hen de hand te reiken. Ook al staan zij daar ogenschijnlijk niet altijd voor open, toch is het zo dat op diep niveau zij met jullie een band zijn aangegaan. Een band van liefde en gelijkwaardigheid. Voel dat even in dit moment. Ondanks de problemen die er kunnen zijn, tussen jou en je kind, is er die band. Onverwoestbaar. Onvoorwaardelijk. Voel deze band vanuit je hart en voel dat je daarin uiteindelijk noch ouder, noch kind bent. Je bent ziel in deze band. Een gelijkgestemde. Er zijn nog meer kinderen die jullie vandaag groeten, niet alleen je eigen kinderen. Jullie zijn ouders van de Nieuwe Tijd. Wat bedoel ik daarmee? Daarmee bedoel ik mensen die open staan voor de diepere lagen in een kind. Voor de wijsheid die door een kind heen kan spreken. Voor de volwassenheid van hun zielen. Jullie staan daar open voor. Jullie weten dat je niet alleen de rol speelt van ouder die zorgt voor het kind. Er is veel meer gaande in relatie tussen jou en je kinderen. Jullie zijn partners die deelnemen aan een spel. Een spel dat diepe emoties in je raakt. En daar wil ik vandaag op ingaan. Op dit spel tussen ouder en kind. En ik hoop jullie daarmee enig begrip aan te reiken voor wat jullie zijn aangegaan in relatie met je kinderen. Allereerst wil ik zeggen dat je niet volmaakt hoeft te zijn in je ouderschap. Laat dat los. Jullie dragen allen beelden in je mee van hoe je moet zijn ten opzichte van je kinderen. Lief, begrijpend, maar toch ook ferm en duidelijk. Heel veel opvoedidealen krijgen jullie mee vanuit televisie of vanuit deskundigen en je raakt ervan in de war en je maakt jezelf wijs dat je het niet goed doet, niet goed genoeg bent als ouder. Maar dat is niet zo. Jullie zijn een spel of een dans aangegaan met je kind waarbij van tevoren al vaststond dat je zelf zou struikelen, tegen blinde vlekken zou aanlopen in jezelf. En dat mag. Daarin schuilt jouw moed, jouw lef: dat je dit avontuur bent aangegaan. Dat je tegen je eigen onwetendheid aanloopt en soms helemaal niet weet hoe je ermee om moet gaan, met de problemen die je ervaart in relatie met je kind. Een kind komt op aarde, het incarneert, via de buik van de ouders. Bij de vrouw is dat letterlijk, zij wordt zwanger en draagt het kind in haar buik mee. Maar ook de man ontvangt een kind via zijn buik. De buik is het centrum van je emoties. Directe reacties, spontane gevoelens, komen uit je buik. Als een kind dit centrum in jou raakt doordat het bij je komt, gebeurt er heel veel in je. Het ontvangen van een kind is in feite een ja zeggen tegen de aarde, 3
tegen het op aarde zijn. Het is een ja zeggen tegen het leven. Geloof hechten aan de positiviteit, de kracht van het leven zelf. Door een kind te accepteren in je leven, zeg je heel diep ja tegen het leven hier op aarde. En dat is niet vanzelfsprekend. Velen van jullie hebben moeite met het op aarde zijn, dragen oude trauma’s met zich mee, hebben het gevoel gehad zelf als kind niet helemaal welkom te zijn omdat je anders was en niet helemaal paste binnen de vastomlijnde normen en structuren van je opvoeding, of in het onderwijs. Je voelde je niet vanzelfsprekend welkom hier op aarde en je hebt daaronder geleden. Deze pijn is opgeslagen in het emotionele centrum in jou, in je buik. Nu komt daar dan een kind uit de hemel, dat via jou de aarde wil gaan bewonen, zijn of haar energie daar wil wortelen. Dan kan het niet anders of die oude pijn die in je leeft, jouw twijfels over of je hier echt welkom bent, wordt aangeraakt. Tegelijk zeg je diep vanuit je ziel ja tegen het nieuwe leven. Iets in jou wil geheeld worden, wil die oude wonden omarmen en begrijpen. En dat deel van jou gaat het avontuur aan met het kind. Het kind komt bij je om die oude stukken in jezelf te laten helen, om je te helpen in het reine te komen met het verleden en weer volledig te aarden. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Ook al houd je ontzettend veel van je kind, toch zul je merken dat er in die relatie ook negatieve emoties naar boven komen. Je eigen angsten bijvoorbeeld. Je voelt je verantwoordelijk voor je kind. Al jouw denkbeelden over hoe de wereld is, hoe de maatschappij werkt, die spelen mee in de manier waarop je je kind opvoedt. Ben je bang voor de maatschappij, vrees je bepaalde autoriteiten, heb je twijfels over je eigen kennis, je eigen intuïtie? Durf je open te zijn naar anderen en vrijuit te zeggen wat je denkt en voelt? Alle belemmeringen die je hierin ervaart gaan een rol spelen, worden aangeraakt in de relatie met je kind. En in veel opzichten zijn de kinderen die bij jullie komen, verder dan jullie. Al was het alleen maar omdat hun herinnering aan de andere wereld, aan deze zijde, nog vers is. Zij komen net door de sluier heen. In hun onbevangenheid en spontaniteit hebben zij nog weinig pantsers om zich heen gebouwd en laten ze je zien hoe je zelf was in je oorspronkelijkheid. Jouw ziel wordt wezenlijk aangeraakt door de komst van een kind en je kan het daar ook moeilijk mee hebben. Gun jezelf dat. Gun jezelf dat er negativiteit in je omhoog komt. Zelfs als dat door je kind wordt getriggerd, zelfs als je die negativiteit voelt in relatie tot je kind. Als je merkt dat je zijn of haar gedrag veroordeelt. Als je er de pest in hebt, als je je irriteert. Gun jezelf dat, want daar komt iets belangrijks aan het licht. De gevoelens van liefde en harmonie die er zijn, zijn prachtig maar die negatieve kant mag er ook best zijn. Dat is jouw kans om jezelf beter te leren kennen en je kind gunt jou dat, ook al protesteert het, is het dwars of moeilijk, of sluit het zich af. Op zieleniveau heeft het erin toegestemd deze dans met jou aan te gaan. Je kind heeft zelf ook een bepaalde bagage bij zich, wil zelf ook in het reine komen met oude zaken. Je kind heeft zelf ook al vele levens meegemaakt op aarde. Het weet dat jij bepaalde dingen in hem of haar gaat aanraken waar het zelf mee in het reine moet komen. Jullie moeten heel veel van jezelf als ouders, maar dát maakt je niet tot een werkelijk liefdevolle ouder. Wat je werkelijk tot een liefdevolle ouder maakt is dat je begrip hebt voor jezelf, voor je eigen proces, voor je eigen tekorten. Dat je, met andere woorden, je armen slaat om het kind in jezelf, dat ook in jouw buik leeft. Jouw buik vormde het kanaal voor je kind om naar de aarde te komen, en het kind raakte daarin ook jouw eigen kindstukken aan. En die innerlijke
4
kindstukken schreeuwen het soms uit in de relatie met je kind. Dat kan heel ingewikkeld lijken maar waar het om draait is vergeving. Vergeef jezelf, voor emoties van onbegrip die je ervaart, vergeef jezelf. Als er een kind in je leven komt, ontvang je het in eerste instantie door je buik. Maar de kunst van het ouderschap is dat je het kind gaat ontvangen vanuit je hart, dat geleidelijk aan de relatie opgetild wordt van het niveau van de buik naar het niveau van je hart. Wat betekent dat concreet? Als je de band aangaat vanuit je buik heb jij het gevoel verantwoordelijk te zijn voor je kind: dat is het ouderschap in instinctieve vorm. Je wilt je kind behoeden voor leed, je wilt het redden van de onaangename kanten van de wereld. Je beschouwt het als een hulpeloos, klein wezentje waarvoor je door het vuur gaat. Deze instinctieve band vervult een functie, met name bij de pasgeborene. Het kindje dat hulpeloos in je schoot ligt is afhankelijk van jou. Het heeft het nodig omringd te worden door jouw zorg, zowel fysiek als gevoelsmatig. Je bent alles voor het kind. Maar de kunst van het leven met je kind is geleidelijk aan deze instinctieve band los te laten. Dat geeft ruimte om je kind in verwondering te aanschouwen en te beseffen dat het niet van jou is, dat het in de kern los staat van jou. Het is een ziel die bij jou op bezoek komt en op geestelijk niveau een relatie aangaat die veel verdergaat dan fysiek zorgen en verzorgd worden. Jouw kind draagt een geheime schat in zich mee die zich alleen kan tonen, alleen kan openbaren, als jij vanuit je hart openstaat voor het kind. En dat wil vooral zeggen: je kind loslaten en zich laten ontplooien op zijn of haar geheel eigen wijze. Niet zoals jij denkt dat het goed is, niet zoals de maatschappij het voorschrijft, niet zoals je eigen angsten je doen geloven, maar werkelijk openstaan voor wat er zich vanuit het kind zelf aandient. Dat is liefde. Dat is zieleliefde, een liefde die het ouder-kind zijn vanuit de buik overstijgt. Tegelijk wordt deze liefde juist mogelijk gemaakt door de hechte band die er was vanuit de buik; er is vrijwel geen andere band op aarde waarin je zo diep en zo intiem met elkaar verweven raakt als in de ouder-kind relatie. Er komt een moment in de ouder-kind relatie dat het tijd wordt de instinctieve ouder-kind relatie te overstijgen en vanuit het hart naar elkaar te gaan kijken. Gun jezelf dit perspectief. Het kan indruisen tegen je moeder of vader instinct om je kind zo los te laten, zo vrij te laten maar dat is de weg. Per definitie laat je kind jou dingen zien en zal het stappen zetten in zijn of haar leven die onverwacht zijn voor jou, die heel anders zijn dan wat je in gedachten had. Kijken naar je kind vanuit je hart betekent ook jezelf loslaten. Verwachtingspatronen, een overmatig verantwoordelijkheidsgevoel, schuld- of minderwaardigheidsgevoelens die je hebt. Als je vanuit je hart kijkt naar je kind kan je ook vanuit je hart kijken naar jezelf, begrip hebben voor de dingen waar je het moeilijk mee hebt. Jij hebt ook een geschiedenis. Jij komt voort uit ouders die hun eigen blinde vlekken hadden, uit een opvoeding- en onderwijssysteem dat jou niet altijd liet zijn wie je was. Het begrip daar voor je eigen verwondingen, je kneuzingen. Je mag imperfect zijn. Laat jezelf los. Gun het jezelf geleidelijk aan te ontwikkelen en maak nu eens contact met je kind. Als je er meerdere hebt, kies degene uit die op dit moment naar voren springt en voel vanuit je hart een verbinding, zacht en open. Een verbinding met het hart van jouw kind. Laat alle gevoelens van zorg en verantwoordelijkheid los. Kijk open naar deze volwassen ziel. Vraag je kind wat het jou wil geven, wat het jou vanuit haar of zijn hart wil geven. Het hoeft geen ding te zijn, het kan een kwaliteit, een energie of een gevoel zijn. Wat is het?
5
Ontvang het. Ontvang het helemaal. Laat deze kwaliteit, deze energie die je kind jou wil geven, eens doorstromen naar je buik waar je eigen innerlijk kind woont. Mag het dat ontvangen? Laat je eigen innerlijk kind naar voor treden. Kijk eens hoe je innerlijk kind en je lichamelijke kind het met elkaar kunnen vinden. Stel jezelf gerust. Je doet je best. Je mag er zijn zoals je bent, helemaal. Dat wat ooit weggedrukt en weggestopt is geraakt, mag er allemaal zijn. Stel je nu eens voor dat je op een groot plein staat met heel veel mensen en jouw kind of kinderen staan bij je. Er zijn nog veel meer mensen met kinderen. Jullie staan op een plein bij elkaar en jullie wachten ergens op. Er is iets nieuws op aarde aan het ontwaken. Er is een bewustzijnsverandering gaande. Het oude maakt plaats voor het nieuwe. Er is een steeds groter wordende opening naar een bewustzijn vanuit het hart. Er is een verlangen naar relaties aangaan vanuit het hart, in plaats van relaties gebaseerd op autoriteit, controle en afhankelijkheid. Een nieuwe openheid wil zich manifesteren op aarde en de kinderen van deze tijd vormen daarvan de voorbode, de boodschappers of pioniers. Vaak lijken deze kinderen in hun gedrag iets grenzeloos te hebben. Grenzeloos in het opnemen van prikkels of invloeden van buiten. Grenzeloos in het zich niet aan banden willen leggen, zich niet willen laten beperken door structuren en regels waarvan ze de zin niet inzien. Deze nieuwe kinderen verkennen de energie van het hart en dat leidt tot verwarring binnen de oude systemen van onderwijs, opvoeding en geneeskunde. Voel even de energie van die nieuwe kinderen. Voel hoe jezelf nog deels in de oude energie staat, hoe je daarin bent opgevoed. Maar voel ook dat je open staat voor het nieuwe dat de kinderen komen brengen. Door deze openheid in jou vorm je een brug waardoor het nieuwe bewustzijn op aarde gestalte kan krijgen. Wat de nieuwe kinderen vooral van jullie vragen is vertrouwen. Vertrouw ons! Vertrouw onze impulsen, onze intuïties. Het kan lijken dat we moeilijk beheersbaar zijn, dat we niet passen in het oude en dat is waar. We passen niet in het oude. Maar het is tijd om het oude los te laten. De kinderen van de nieuwe tijd komen in vrede, vanuit een diep gevoeld respect voor het leven. In veel opzichten zijn zij niet je kind, maar je ouder! Als ziel nemen ze jullie bij de hand. Ontvang hun geschenk, hier en nu, ontvang hun vertrouwen in jou. Zij gunnen jou je ‘fouten’, zoals je dat noemt. Het kind dat bij jou is, is niet om niets juist bij jou gekomen. Het weet wie jij bent en heeft er bewust voor gekozen de dans met jou aan te gaan. Vertrouw op de wijsheid van je kind en geloof in jezelf. Ik groet jullie allen en dank jullie voor de openheid in jullie harten.
6
De levenskracht van de jeugd en de wijsheid van de ouderdom Workshop ‘Zielecontact met je kind’ - 25 oktober 2008 – Pamela channelt de Aarde Lieve mensen, Ik ben de stem van de aarde. Ik ben bij jullie. Ik ben aanwezig onder jullie voeten. Voel mijn kracht daar even, voel de kracht die je draagt en je wortels geeft in je leven. Ik ben in jouw lichaam aanwezig, ik voed jouw levenskracht, je vitaliteit. Laat eens even je alledaagse zorgen los, het gepieker, het nadenken over de vele problemen die opgelost moeten worden in je leven, laat je hoofd even los. Geef je over aan mijn oerkracht. Voel je weer als een baby die gedragen wordt door een moeder, veilig in haar buik. Voel de warmte van die omgeving, de openheid, het niet voor jezelf hoeven zorgen want er wordt voor jou gezorgd, je krijgt alles wat je nodig hebt. Jullie zijn nog steeds opgenomen in een baarmoeder van licht, ook nu je een volwassen mens bent. Ooit ben je geboren als kind, je verliet de fysieke baarmoeder en stond alleen, naakt en kwetsbaar op deze wereld. Toch was er vertrouwen in je, een diep gevoel van “ja, ik ga de reis aan”. Ergens wist je in je hart dat je nog steeds omgeven bent door een baarmoeder, een geestelijke baarmoeder die je warmte en licht aanbiedt. Deze zijn altijd beschikbaar voor je vanuit je hart. Ik, de Aarde, ben deel van deze baarmoeder. Voel mij jou omhullen. Voel mijn levenskracht door je lichaam stromen, ervaar de helende en genezende energie daarin. Plekken in je lichaam die pijnlijk of gespannen zijn, laat daar mijn energie naartoe stromen, nu, op dit moment. Sta toe dat er voor jou gezorgd wordt. Stel je weer voor hoe het was toen je als embryo openstond voor het leven. Alles kwam automatisch naar je toe, de voeding die je nodig had was er gewoon. Voel eens hoe er in dat prille begin, toen je fysiek nog zo klein en kwetsbaar was, een grote moed en overgave aanwezig was in je ziel. Voel eens hoe de grootsheid van je ziel contrasteert met dat kleine, hulpeloze, nog niet uitgegroeide lijfje. Ervaar de moed en de kracht van je ziel, om deze stap te wagen en zich over te geven aan de fysieke krachten van de aarde. In volledige overgave en vertrouwen wordt een kind geboren op aarde. Ook al draagt de ziel lasten met zich mee, zijn er herinneringen aan vorige levens die moeilijk waren, toch is er een niveau in de ziel dat “ja” zegt tegen het leven op aarde. Ga eens naar dat niveau toe in jezelf, maak contact met de ja-kracht in jezelf: “ja, ik ga in volledige openheid en kwetsbaarheid het leven aan”. Voel weer hoe je door een tunnel van licht neerdaalde op aarde en het leven in je opzoog als een spons. Stel je voor hoe het was als baby. En let nu eens niet op de moeilijkheden die je ervaarde, op de negativiteit die er mogelijk was in je jeugd, maar concentreer je op je kracht, je moed, je innerlijk weten, waardoor je stand hebt gehouden, waardoor je nu hier bent. Waardoor je veel bereikt hebt in je leven, innerlijk vele mijlpalen hebt bereikt. Wees daar trots op. Voel die grote ja-kracht in jou, in het leven zelf dat wil groeien, zich bewust worden en alle moeilijkheden overwint vanuit een onuitputtelijke liefde. Jullie worden uiteindelijk gedreven door liefde, de kracht van de liefde. Geef je weer over aan het leven, zoals je ooit deed als embryo, als pasgeboren baby.
7
In kleine kinderen kun je de grote kracht van overgave aan het leven nog makkelijk waarnemen. In hun reacties zijn kinderen vaak totaal. Ze vinden iets heel fijn, of ze vinden iets heel rot. Ze kunnen heel kwaad worden, of heel verdrietig. In hen bewegen emoties vrij en vloeiend. Als volwassene leer je je emoties te bedwingen, in banen te leiden. Dat gebeurt vaak vanuit het denken. Het denken wordt boven de emoties gesteld, maar waardoor wordt het denken zelf aangedreven? Wat is de motor van dat denken, dat je aangeleerd wordt vanuit de maatschappij en je opvoeding? De motor achter het denken is vaak wantrouwen, niet vertrouwen op wat de emoties in hun pure staat je te vertellen hebben. Het gevoel hebben dat de emoties beteugeld moeten worden. Het denken van volwassenen wordt vaak aangestuurd door wantrouwen, en daardoor verliezen volwassenen vaak het contact met hun eerste, spontane en diepste gevoel over situaties of mensen. Natuurlijk is het zo dat emoties soms getemperd dienen te worden. Let wel, niet onderdrukt, niet genegeerd, nee, emoties dienen opgevangen te worden in een veld van begrip. Een veld van verstaan, luisteren, compassie. Dat is wat kinderen, die emoties zo absoluut en totaal kunnen beleven, nodig hebben van hun ouders. Ouders kunnen emoties plaatsen, een context geven en daardoor een beetje relativeren, zonder ze teniet of tekort te doen. Dit omhullen van de emotie door begrip en compassie is de grote kracht van de ouderdom. Vaak zie je deze kracht eerder vertegenwoordigd in de grootouders van kinderen, in de opa’s en oma’s, dan in de volwassenen, de ouders van kinderen. Ouders zijn vaak zo bezig het leven op orde te brengen, in goede banen te leiden, en ze vergeten dat ze daarbij vaak worden aangedreven door de energie van wantrouwen. Wat als...? Wat gebeurt er als ik deze emotie toelaat, kan ik mijn kind toestaan anders te zijn, kan ik het daarin vertrouwen, wat zal de maatschappij ervan vinden, kan mijn kind daar wel een plek in veroveren met al die weerbarstige energieën? Vanuit deze houding van angst en wantrouwen, kunnen ouders de natuurlijke gevoelsstroom in kinderen beperken. Ouders zijn vaak bang voor hun kinderen, voor de levendigheid, originaliteit en eigenheid van het kind. Vanuit die angst wordt hun denken geleid, en zonder dat ze het weten beïnvloeden zij het gevoelsleven van hun kinderen. Kinderen kunnen daar onzeker van worden omdat zij de stemmingen van de ouders aanvoelen. Angst en wantrouwen worden door kinderen opgepikt, ook al spreek je deze als zodanig niet uit. Veel van wat als verstandig advies wordt gegeven aan kinderen, is in feite een boodschap van wantrouwen: zorg dat je dit leert, zorg dat je dat goed doet, gedraag je zus of zo! Al die regels, al die structuren. Natuurlijk zijn er in sommige contexten regels en structuren nodig, maar waarom zo vast, zo strak, zo rigide? Er mag meer ruimte zijn voor de individualiteit van ieder mens, zijn of haar unieke wijze van zich uitdrukken. Laat het oordeel los. Als ze ouder worden, zie je bij veel mensen - niet alle - dat zij milder worden, de dingen relativeren en toleranter zijn ten opzichte van dat wat gek of anders is. Daar waar een ouder met haar of zijn handen in het haar zit over gedrag van een kind, zal een opa of oma eerder de schouders ophalen en zeggen: ”ach, dat komt vanzelf wel weer goed, laat het maar”. De grootouder heeft vaak meer relativeringsvermogen, en dat is de kracht van de ouderdom. De kracht en de charme van de jeugd is haar ongebreidelde spontaniteit, de sprankeling en de vitaliteit die daarvan uitgaat, het vertrouwen in het leven. Kinderen hebben als zij opgroeien nog geen enkele zekerheid in het leven. Ze hebben werelds gezien nog niks opgebouwd, geen baan, geen huis, geen vaste grond onder de voeten. Zij zijn afhankelijk van anderen daarvoor. Toch is het de jeugd eigen om te blaken van zelfvertrouwen, zorgeloos te zijn, het leven met open vizier tegemoet te gaan. Volwassenen, die veel hebben opgebouwd in het leven, die
8
werelds gezien allerlei zekerheden hebben verworven, zijn vaak bang alles verliezen en ze leven in wantrouwen groeit, terwijl ze ogenschijnlijk veel meer zekerheden hebben dan kinderen. Geniet van manier waarop je kinderen zich in vol vertrouwen overgeven aan het leven. En ja, soms zijn kinderen daarin overmoedig, overschrijden ze grenzen. Kunnen ze in emotionele dieptes vallen, wat moeilijk is om aan te zien. Juist als je in overgave voelt en leeft, zul je ook de uitersten verkennen van aan de ene kant wanhoop, aan de andere kant geluk en blijdschap. Wat helpt om je kinderen te ondersteunen is niet zozeer de energie van de volwassene in jou, die bang en wantrouwig is geworden ten opzichte van het leven, maar de energie van de ouderdom. De energie van de grootouder in jezelf. Deze leeft in jou, ook al ben je geen oma of opa. De energieën van kind, volwassene en oudere zijn archetypische energieën die je overal vertegenwoordigd ziet. Je ziet deze cyclus overal in de natuur. Innerlijk staan alle fasen in die cyclus tot jouw beschikking. Als ziel ben je niet gebonden aan de leeftijd die je nu hebt volgens de menselijke telling. Jij bent een eeuwig en onbeperkt bewustzijn. Stel je nu eens voor dat je je kind(eren) bij je neemt. Stel je voor dat ze hier aanwezig zijn, tegen je aanleunen, of op je schoot zitten. Het maakt niet uit hoe oud je ze voor je ziet, voel hun aanwezigheid. En stel je dan voor dat jij verandert in een oude wijze vrouw of man. Een oma of opa voor dat kind. Voel de rust die dat brengt, voel hoe je je kind onmiddellijk wat meer loslaat en wat meer op afstand beziet, met een gevoel van verwondering. Wat een mooi en compleet wezentje! Zij of hij zal haar eigen weg vast wel vinden in het leven; de dingen komen vanzelf op hun pootjes terecht. Voel die wijsheid van de ouderdom in je komen. Probeer niets te veranderen aan je kind. Schenk het enkel een glimlach, geef het jouw zegen. Als je oud bent en je lichaam kan niet meer zoveel, doe je vaak een stapje terug uit het actieve leven. Je wordt meer bespiegelend en contemplatief. Je hebt meer overzicht over de dingen en dat geeft rust. Schenk die rust aan het kind dat bij je is, en kijk eens hoe het daarop reageert. Voel het volle vertrouwen dat je hebt in dat kind. En geniet van zijn of haar levenskracht, de drang tot manifestatie, ervaring opdoen en exploratie. Neem nu de hand van dat kind en laat je meevoeren. Het kind brengt jou naar een plek in de natuur. En vraagt je daar lekker ontspannen te gaan zitten of liggen, zodat je contact maakt met de grond onder je. Leun tegen een boom, of voel het zand onder je, of de aarde. Kies een plek die bij je past. En terwijl je zo diep contact maakt met mij, moeder aarde, kijk je naar de lucht, naar de hemel. Vader hemel. Je kijkt naar die wijde open lucht. Misschien is het een strakke blauwe lucht, misschien zie je een sterrenhemel in de nacht. Je voelt een magische, weidse energie, een inspiratie zo sprankelend en avontuurlijk, dat je jezelf weer even kind voelt. Zodat je zelf even niet meer weet: ben ik nou een hele oude mens, of een hele jonge? Het vloeit in elkaar over. Verder hoef je niets te weten, dit is alles wat je nodig hebt: het contact met moeder aarde, en de verbinding met vader hemel. Voel die krachten op je inwerken, laat het denken even los. Even geen antwoorden vanuit het denken, maar louter vanuit het voelen. Er wordt voor jou gezorgd, er is een plek voor jou in deze wereld. Het wordt jou getoond, je hoeft het niet te weten, niet te beredeneren met je denken. Het blijkt wel. Zolang jij je vertrouwen vasthoudt, gaat alles goed. Je denken wordt dan rustiger, aangezien wantrouwen doorlopend onrust creëert en veel gedachten produceert. Als wantrouwen wordt verruild voor vertrouwen, het gevoel opgenomen te zijn in een kosmische
9
baarmoeder, gaan de dingen vanzelf. Je kunt gaan leven in het nu, als het onbezorgde kind dat ergens in jou leeft, voortgestuwd door de onvoorwaardelijke ja-kracht van je ziel. Je hoeft dan niet meer zoveel te weten, je vertrouwt dat elke dag precies brengt wat past bij jou. Ik groet jullie allen. Diep vanuit het hart van de aarde is er een lijn die jou en mij verbindt. Vertrouw erop. Koester mij. Hoe meer je vertrouwt op mijn dragende kracht, hoe meer je loslaat en het leven laat zijn. Dan eer je mij! Door mij te vertrouwen, groeit mijn kracht en kan ik jou nog beter ondersteunen. Ik ben een levend wezen, een levend bewustzijn. Ik hou van jou. Dankjewel.
10
Wezenlijk contact met je kind: je verbinden in openheid Workshop ‘Zielecontact met je kind’ - 15 november 2008 – Pamela channelt Maria Lieve mensen, Ik groet jullie allen van harte. Ik ben Maria, moeder van Jeshua geweest. Ik verwelkom jullie allen, en ook jullie kinderen, die zich in de geest bij ons voegen. Tussen jullie en hen is er een onverbrekelijke band. Jullie kunnen niet gescheiden worden van elkaar, noch bij leven, noch door de dood. Voel even hoe dat is, om een onverbrekelijke band te hebben met een ander. Een band die de eeuwen overleeft, die leven en dood overstijgt, een band vanuit de ziel. Dit is iets kostbaars, iets bijzonders. Schep er genoegen in. Weet dat je het niet fout kunt doen. Laat valse schuld en schaamtegevoelens los, jullie zijn verbonden. Vandaag wil ik spreken over de betekenis van verbinding, in verbinding staan met een ander. Ik raakte net aan de eeuwige dimensie waarin dat plaatsheeft. Een dimensie die jullie aards denken en zijn te boven gaat, in die zin dat je je niet kunt voorstellen wat een groots en mooi plan er ten grondslag ligt aan jullie levens op aarde. De levens van jou en je dierbaren zijn met elkaar verbonden als draden in een groot web. In een aards leven overzie je slechts enkele lijntjes daarvan, en de reikwijdte van het web en de diepte van de relaties die je aangaat, valt buiten je voorstellingsvermogen. Je bent hier ook niet om dat allemaal te weten, om dat overzicht te hebben. Je bent hier om te leven en te voelen, om de draden die je gegeven zijn te koesteren. Jezelf lief te hebben gelijk de ander. Wat is dat, liefhebben? Wat betekent dat op die grote kosmische schaal waarover ik spreek, en wat betekent het op de alledaagse aardse schaal waarin jullie je ook bewegen? Op aards niveau, en zeker in de betrekking van ouder tot kind, is liefde vaak vermengd met het vasthouden van de ander, het willen sturen van de ander. Willen helpen, maar daarin ook een beetje duwen. De goede kant uit, zo ben je ervan overtuigd. Maar is dat echt zo? Laten we eens kijken wat dit vasthouden teweeg brengt in een relatie. In een relatie is het altijd zo dat beide partners, beide deelnemers zogezegd, hun eigen werkelijkheid creëren, vanuit hun ziel. Jouw kinderen creëren constant hun eigen realiteit, in hun keuze voor deze incarnatie, de keuze voor jou als ouder, de keuze voor een bepaald lichaam en bepaalde levensomstandigheden. Dit vergeten jullie vaak. Zodra je als ouder de zorg hebt over een kind, heb je het idee dat jij het leven van je kind bestuurt en vorm geeft en in goede banen moet leiden. Wat nog erger is, jullie hebben allerlei vooropgezette ideeën over wat een goed leven inhoudt, ideeën over wat fijn, prettig en succesvol is in het leven, en deze wil je je kind meegeven. Deze ideeën hebben jullie meegekregen van jullie eigen opvoeders. Daarbij horen talloze regels en voorschriften over hoe je je moet gedragen in de maatschappij, in relatie tot andere mensen, en ook hoe je met jezelf (je verlangens, gedachten en emoties) om dient te gaan. Vele ideeën daarover hebben jullie geabsorbeerd in je eigen jeugd en opvoeding. Vaak projecteer je die ideeën op je kind, en voel je hierbij de druk van de omgeving, de 11
maatschappij, de school, de mensen om je heen. Als ouders voelen jullie je eigenlijk heel onvrij. Ergens weet je wel dat het niet klopt! Dat jij er niet bent om het leven van je kinderen in goede banen te leiden, om hen een bepaalde kant op te sturen of te duwen. Diep in jezelf weet je dat heel goed, dat je kind verantwoordelijk is voor zijn eigen leven, en dat het dit mag vormgeven op zijn of haar eigen manier, zoals het hem of haar goeddunkt. Toch laten jullie je als ouder vaak in een beperkende rol duwen, hetzij door je eigen ideeën, overgeërfd, hetzij door oordelen van buitenaf. En vandaag vraag ik jullie: ontsla jezelf van die beperkende ouderrol! Dit is niet wie je bent! Je bent gelijkwaardig aan je kind, jullie zijn partners in een groot kosmisch spel. Jouw kind weet heel goed wie het is, en wat het hier komt doen. Jij hoeft het hen niet uit te leggen. Wat is dan wel de taak van een ouder? De rol die je moet spelen? Laten we eens kijken. Ga eens met me mee in een visualisatie die ik jullie wil aanbieden. Stel je eens voor dat jij tegenover je kind staat. Kies het kind uit wat het meest naar voren springt op dit moment, en houd zijn of haar handen vast. Neem zijn of haar handen in de jouwe, en houd ze stevig vast. En let eens op het gevoel in je eigen armen en handen. Voel je daar zorg, verantwoordelijkheidsgevoel, plicht of angst? Let eens op de spanning in je armen en handen als je de handen van je kind vasthoudt. Vind je dat het kind iets zou moeten veranderen in zichzelf? Vind je dat je kind het niet helemaal goed doet? Kijk er rustig naar, eerlijk en open. Als je merkt dat je een oordeel hebt over je kind, neem het rustig waar. Jij bent de waarnemer, niet het oordeel. Verschuif dan je bewustzijn. Laat de spanning los, laat deze wegglijden uit je armen en handen. Voel hoe jouw handen loslaten. Laat de handen van je kind los. En laat je armen langs je lichaam vallen. Voel de spanning eruit glijden, en je staat tegenover elkaar. Kijk je kind eens aan. En laat eens naar je toekomen wat het kind jou wil vertellen. Geef toe dat je eigenlijk niets weet, het niet beter weet, en sta open voor de energie van je kind. Strek nogmaals je handen uit, en houd ze met de palmen naar boven uitgestrekt naar je kind, open en ontspannen. Ontvang nu van haar of hem, wat zij of hij jou te geven heeft. Laat de energie die het kind jou wil geven in je handen stromen. Misschien laat het kind je via een symbool weten wat het jou wil geven, of misschien zie je een kleur, of voel je warmte of een andere sensatie. Waar het om gaat is jouw houding van openheid. Wat heeft mijn kind mij te vertellen? Laat die energie maar toe, laat deze maar door je lichaam circuleren en stromen. En kijk eens wat het met je doet. Waar wil jouw kind jou bewust van maken? Wat komt het jou geven? Richt je aandacht op wat dat met jou doet. Welke helende aspecten zitten er in de energie die je hier aangeboden krijgt? Waarlijk ouder zijn, ouder zijn in spirituele zin, wil zeggen: openstaan voor dit geschenk. Openstaan voor de energie van je kind, het unieke, het bijzondere wat het in de relatie met jou komt brengen. Het unieke geschenk van je kind in ontvangst kunnen nemen, dát is ouderschap. Je kunt pas werkelijk ouder zijn van je kind, als je je kind eerst loslaat, eerst laat zijn wie het is. Los van alle verwachtingspatronen die jij hebt meegekregen, en die er vanuit de omgeving zijn. Die ruimte scheppen voor jou en voor je kind, dát is bewust ouderschap.
12
Dat is liefde. Liefde betekent dus heel iets anders dan het vasthouden van de ander, het op orde brengen en willen regelen van het leven van je kind. Liefde is vooral heel veel loslaten. Het loslaten van je eigen vooropgezette ideeën en verwachtingen, en het loslaten van valse gevoelens van schuld, plicht en verantwoordelijkheid die je zijn aangepraat. Je bent hier op aarde je kind tegengekomen om een vrije dans met elkaar aan te gaan. Ook jij hebt je kind iets bijzonders te geven. Maar het zijn niet de regels en voorschriften, of de sterke wil om je kind te helpen, die het geschenk uitmaken wat jij hem of haar te geven hebt. Wat jij ten diepste je kind te geven hebt, is de schoonheid van jouw ziel. Wat je te geven hebt, is de wijsheid die in je ziel is gegroeid door alles wat je hebt meegemaakt. De stralende engel die je bent, het licht dat schijnt in jouw hart: dát is jouw geschenk aan je kind! Laat je niets wijs maken over wat goed ouderschap inhoudt. Het heeft niets te maken met wat je kind presteert in de buitenwereld, met maatschappelijk succes. Laat je niets wijsmaken! Het gaat om de innerlijke dimensie. Kunnen jij en je kind elkaar daar open ontmoeten? Kun je elkaar daar werkelijk vrijlaten, de ander helemaal laten zijn die hij of zij is? Dat is liefdevol ouderschap. Zo zie je dat verbinding van ziel tot ziel alleen kan plaatsvinden tegen de achtergrond van ongebondenheid, openheid en ruimte. Vaak staan jullie te dicht op je kinderen, en dat doe je uit angst, omdat je geleerd hebt dat je ze moet vasthouden, dat het leven eng en gevaarlijk is, en je je kinderen doorlopend moet behoeden voor gevaar. “Ze moeten het later toch redden in hun eentje, een plekje veroveren in de samenleving, ik moet ze daarop voorbereiden, dus moet ik ze wel duwen en pushen.” Dit is een wijdverbreide overtuiging in de maatschappij. Maar je kind is veel krachtiger dan je denkt. Het is een onafhankelijke ziel die in staat is zijn eigen werkelijkheid te scheppen, onafhankelijk van jou, onafhankelijk van de maatschappij. Daar waar je openstaat voor het eigen spoor dat jouw kind wil trekken in het leven, daar kun je hem ook de hand reiken. Omdat je hem dan respecteert in zijn eigenheid. Dan kun je je kind advies geven, of gewoon luisteren en begrip tonen, en bemoediging, vanuit je rol als ouder. Maar herinner je je altijd dat de relatie van ziel tot ziel, dat wat jullie onverbrekelijk samenbindt, onafhankelijk is van de rol die je als ouder en kind op aarde speelt. Jullie relatie is deel van een veel grotere dimensie. Jullie spelen een rol: jij de ouder, je kind het kind. Blijf echter de speelruimte daarin voelen, en weet dat spiritueel gezien de rollen ook omgedraaid zijn. Voel die ruimte en sta jezelf toe los te laten. Dan kun je pas echt in vrijheid jullie samenzijn beleven en vieren. Wij danken jullie voor je komst vandaag. Gegroet allemaal!
13
