Woensdag 8 april Prairielane Farms (gemaakt op 9 april) Gisteravond rond 19:00 uur (Nederland is + 7 uren) plaatselijke tijd op de plaats van bestemming aangekomen, reistijd ongeveer 21 uren van deur tot deur Om 7:15 uur in de morgen al op Schiphol afgeleverd, alle tijd dus voor de redelijk uitgebreide veiligheidscontrole van NorthWest airlines. Mooi op schema vertrokken voor de vlucht van bijna 9 uren naar Minneapolis (USA. Het vliegtuig zat propvol, had gelukkig wel een gezellige buurman in de vorm van een Keniaan die al 25 jaar in Los Angeles woonde. Zijn handel is gebruikte auto onderdelen en landbouw machines uit Amerka verkopen in Kenia. Hij was op terugweg van Kenia naar LA, had al een vlucht van 9 uren uit Nairobi achter de rug en na deze vlucht nog 3 uren vliegen voor de boeg, maar nog energie genoeg over om te praten. Overstap in Minneapolis voor de binnenlandse vlucht naar Minot (North Dakota) ging soepel, douane en veiligheidscontrole vlot en zonder problemen. Om 14:15 uur volgens plan in een nog bijna nieuwe Embrear vertrokken richting Minot, een “busritje” van een uur en een kwartier. In Minneapolis was geen sneeuw (meer) te bekennen, maar North Dakota is nog helemaal wit en bevroren, wel een mooi gezicht onder een stralend zonnetje Het vliegveld van Minot een plaats met 40.000 inwoners en nog 10.000 bewoners extra op de AirForce base (B52’s) stukje noordelijk van de stad is klein en overzichtelijk. Even wachten op de koffer daarna de huurauto opgehaald, winterjas maar weer even aangetrokken tijdens het lopen naar de auto, maar het is eigenlijk best lekker weer hier. De huurauto is niet de geboekte Chevrolet MonteCarlo, maar een Subaru Outback, beetje groter en AWD voor de zelfde centen, niet verkeerd toch? TomTom heeft op het parkeer terrein van het vliegveld de route al becijferd, 2x rechts en ik zit al op highway 83 voor een ritje van ruim 200 km in noordelijke richting. De semi automatisch versnellingsbak en andere knopjes moeten even wennen, alles is hier ook in miles, is ook even wennen op het dashbord. Alles bij elkaar best een aangenaam ritje, ben nog topfit, mooi weer en super rustig op de highway. Richting Canada steeds minder sneeuw en steeds minder verkeer. Ergens in de middle of nowhere de grens overgang van Amerika naar Canada, iedereen moet stoppen. In al mijn onnozelheid laat ik de motor lopen in de veronderstelling dat de formaliteiten in 2 minuten geregeld zijn, kleine misrekening. De ambtenaar van dienst doet toch zeker wel een kwartier op niet heel erg vriendelijke wijze zijn best om een reden te vinden om mij terug te sturen naar Amerika. Maar niks te vinden natuurlijk, de enigste smokkelwaar die ik bij me heb is en paar kilo drop :<) Een beetje beteuterd wenst hij me nog wel een goede reis overigens.
In Canada kom ik echt geen auto meer tegen, in totaal denk ik een goeie 50 auto’s gezien in ruim 200 km rijden. Het is hier ook zo groot en ruim is altijd wel weer aangenaam wat mij betreft, niet zo vol als in Nederland. Het laatste stukje van de rit nog even zoeken hoe het ook al weer was, laatste keer dat ik hier was is ook al weer paar jaar geleden. Het bord “Prairielane Farms” dat aan de highway staat maakt het gemakkelijk, via de eerste oprit op de plaats van bestemming gearriveerd, best genoch allemaal. Ben de tel kwijt hoe vaak ik nu hier al op bezoek was, maar het is eigenlijk een soort van thuiskomen. Via internet hebben we natuurlijk regelmatig contact, maar leuk om elkaar weer eens echt te zien en te spreken. Er stond nog wat eten op mij te wachten, was ik ook wel even aan toe na die rommel die ze in het vliegtuig eten noemen, wordt je weer een beetje mens van. De 24 uren nog even vol gemaakt, was wel gezellig, was best nog fit eigenlijk, maar toch beter om wat slaap te pakken. Het is hier om de deur overigens kletsnat van de smeltende sneeuw, maar voor vannacht staat er toch nog -12 ºC op het programma, best fris. Groeten Henk
Donderdag 9 april Prairielane Farms Was vanmorgen al vrij vroeg weer wakker, ben wel redelijk fit na een paar bakken koffie en een warme douche. De eerste paar uren van de dag ben ik “home alone”, eerst maar eens een verslag gemaakt van gister. Jammer genoeg wil de apdapter van de meegebrachte ethernet hub niet werken op 110 volt. De internet verbinding is daarom een beetje behelpen, maar krijg het wel voor elkaar met wat rekken en strekken onder het computer meubel. Buiten is het net als gister zonnig weer, de auto is wel wit bevroren overigens. Na de middag mee naar buiten, handje geschud met de baas Blain en zijn zoon Micheal, was ook al weer een hele tijd geleden dat ik hen zag en sprak. Ze zijn hier druk bezig met de voorbereidingen voor de jaarlijkse sale die hier voor zaterdag op het programma staat. Tijdens deze sale worden 107 Aberdeen Angus vleeskoeien en stieren bij opbod verkocht aan de hoogste bieder.
De beesten worden op basis van hun groeivermogen ingedeeld in verschillende groepen (pen’s), voor elke pen geld een minimum prijs, onder deze prijs wordt er niet verkocht. De verkoper probeert natuurlijk om er een zo hoog mogelijke prijs uit te slepen. Om de groeicijfers compleet te hebben moeten de stieren die zaterdag op de sale verkocht worden vandaag nog een keer over de weegschaal. Via een systeem met het nodige hekwerk worden deze zware jongens door de weegkooi geleid, heel erg veel zin om hier aan mee te werken hebben ze niet. De gewichten zijn indrukwekkend tussen de 1300 en 1400 pounds (ruim 600 kg!) voor stieren van nog maar een jaar oud. Na dat ze in de herfst van het vorige jaar van hun moeder zijn gescheiden groeien ze gemiddeld wel 4 pound per dag, ze zitten dan ook op een onbeperkt dieet met als hoofdbestanddeel gerst en tarwe. Een volwassen stier kan overigens wel 2x keer zo zwaar worden, indrukwekkend 1.200 kg biefstuk op 4 poten….. Kon het niet laten om mijzelf ook even te wegen, 246 pounds maar valt best mee toch. Na het wegen een beetje rond gelopen en de nodige foto’s gemaakt. Dat rondlopen is overigens nog een redelijke uitdaging op schoenen, het is hier door de dooi overdag namelijk één grote modderpoel. Verder best een aangename bezigheid, uit de wind is het aangenaam van temperatuur en fotogeniek met sneeuw. Zit al snel op een fotootje of 70, zit wel mooi spul bij, komt zo meteen online. Na dinner afgereisd naar Brandon, dat is de dichtst bijzijnde grote plaatst met royaal shop mogelijkheden. Moet een paar laarzen hebben om me hier buitenhuis vrij te kunnen bewegen. Mag geloof ik ook nog wat hand en span diensten verrichtten met betrekking tot de sale, is nog een hele logistieke operatie om alles voor elkaar te krijgen. Morgen komen beide nichten met aanhang en kids hier ook logeren, de kids heb ik alleen nog maar op een foto gezien, word een gezellige familie reünie. Vandaag 2 verslagen gemaakt, het is nu 23:30 uur, bij jullie al bijna weer vrijdagmorgen. Weinig last van jetlag, maar ben nu eigenlijk best wel weer moe, ga zo eerst een tukje doen. Groeten Henk.
Vrijdag 10 april 2009 Prairielane Farms De nieuwe laarzen geven een stuk meer bewegingsvrijheid in deze modderige omgeving. Vandaag daarom alle hoeken van de farm maar eens bezocht en bekeken tijdens het voeren van de veestapel. Dat voeren op 2 verschillende farms en iets van 8 verschillende plaatsen neemt een groot deel van de morgen in beslag. Dit ondanks dat het wagen en machinepark waar het werk mee word uitgevoerd indrukwekkend is. Ze hebben hier op de farm bijna net zoveel apparatuur als de loonwerkers bij ons. De hele veestapel is nu nog dicht bij huis verdeeld over verschillende plaatsen. De koeien zijn opgedeeld in verschillende clubjes op basis van geslacht, groeivermogen en leeftijd. Alleen als er complicaties zijn met het kalven komen ze binnen, anders is er alleen een afdak type potstal beschikbaar. Het systeem is dat hier regelmatig een laag schoon stro in wordt geblazen, met als gevolg dat de laag stro en stront nu aan het einde van de winter wel 1,5 meter hoog is. Alles bij elkaar bestaat de veestapel uit ongeveer 500 dieren, elk jaar worden de 50 beste jonge koeien (ter verversing) toegevoegd aan de eigen veestapel. Alle andere dieren van één jaar oud gaan als ze goed genoeg zijn naar de sale of anders naar de slager. Bij voorkeur naar de sale natuurlijk, dat levert veel meer geld op dan naar de slager, toegevoegde waarde eigenlijk dus. De eerste liefhebber komen vandaag al vast langs om de stieren die morgen naar de sale gaan al te bekijken. Je moet hier van alle markten thuis zijn, beetje amateur dierenarts spelen draait men hier de hand ook niet voor om. De moeder van een ziek kalf wordt met kunst en vliegwerk met de hand gemolken, het kalf met de fles gevoerd, paar aspirines er in gedrukt en de temperatuur opgenomen. Na deze behandeling drinkt het kalf met een beetje hulp ook weer bij zijn moeder, morgen maar weer eens kijken hoe het gaat. Aan het einde van de morgen mijn koude “poten” eerst maar eens opgewarmd. Heb intussen ook al weer een fotootje of tig gemaakt, komen straks online. Aan het begin van de middag arriveert nicht Neeltje met man en kids, heb haar een jaar of 9 geleden voor het laatst ontmoet. Leuk om haar weer te zien en te spreken. Bijzonder overigens hoeveel bekende familietrekjes je in de gezichtjes van de kinderen herkent.
Samen nog een beetje rondgelopen op de farm, grappig hoe nieuwsgierig de koeien zijn, als je een tijdje bij het hek blijft staan komen ze nog net geen “kopjes” geven zoals een kat soms doet. Aan het einde van de middag arriveert nicht Liz met aanhang, is meer dan 10 jaar geleden dat ik haar heb ontmoet. Tijdens dinner en daarna is het een gezellige grote huishouding, iedereen blijft ook slapen dit weekend om de sale mee te kunnen maken en ook omdat het zondag Pasen is. Dat duurt hier overigens maar één dag, thuis gelukkig 2 dagen, kost mij weer een snipperdag minder :<) Morgen om 6:30 uur mogen Bryan en ik assisteren tijdens het sorteren en transporteren van de bulls naar de andere farm. Ben benieuwd hoe goed ons dat af zal gaan. Om 12:00 uur is er een free lunch voor de klanten en personeel, daarna begint om 13:00 uur de sale, dat schijnt wel tot ongeveer 17:00 uur te duren. Daarna moeten alle verkochte dieren die niet direct mee worden genomen weer terug getransporteerd worden. Ben benieuwd hoe dat allemaal zal gaan, zal wel een lange dag worden. Groeten Henk
Zaterdag 11 april 2009 Prairielane Farms Een intensieve dag vandaag, kort na 6:30 uur al begonnen met het sorteren van de stieren (op basis van hun nummer) voor de verschillende groepen in de sale. Wij hier met zijn drieën hier sorteren en Micheal met de truck en trailer transporteren naar de andere farm waar Blain en een andere tijdelijke assistent ze in ontvangst nemen. Na ongeveer anderhalf uur in de modder en poeppoel is het voor elkaar, niet slecht. Nog even in de weggelopen bij het voeren van de koeien met kalfjes aan deze kant van de farm. Het zieke kalf van gister staat er vandaag een stuk vrolijker bij, wil deze keer met een beetje hulp zelfstandig bij de moeder drinken. Om een uur of 9:00 een bak koffie gedronken en wat gegeten. De laarzen en sokken blijken aan de binnenkant nou ook niet echt fris meer te zijn :<)
Daarna naar de andere farm gelopen, maar eens kijken of daar al actie is. Zo rond 10:30 uur is het nog super rustig. De bulls en heifers zijn opgedeeld in 12 verschillende groepen en maken zich zo te zien niet al te druk over de komende belangstelling. Was zo onnozel om te denken dat ik wel op schoenen rond kon lopen, maar dat is geen optie, eerst de laarzen maar weer opgehaald dus. Aan het einde van de morgen komt de loop er in. De nodige trucks, een aantal zelfs met trailer voor de mogelijke aankopen arriveren in rap tempo. Als wij ons ook weer op de andere farm melden staan er zeker al wel een stuk of 50 trucks geparkeerd. Er lopen wel een kleine honderd potentiële verkopers bij tussen, voor en achter de verschillende groepjes koeien die verkocht gaan worden. Om12:00 uur wordt de free lunch geserveerd, beef on a bun, beans and donuts for dessert. Het smaakte prima en er is meer dan genoeg voor iedereen. Lekker die donuts, moet me een beetje inhouden….. Mona, de moeder van Blaine ook weer eens ontmoet, het mensje is intussen ook al bijna 80, maar in good shape. Om 13:00 uur begint de sale, auctioneer Glen praat het hele verhaal met zo nu een onderbreking voor een kleine peptalk door Blaine in 2,5 uren aan elkaar, hij kan echt snel praten. De werkwijze is dat elk groepje stuk voor stuk voor de bodemprijs van de groep in de aanbieding gaat. Regelmatig loopt de prijs snel behoorlijk op, maar deels gaan ze ook weg voor de bodemprijs en een enkele wordt niet verkocht omdat niemand voor de bodemprijs wil kopen. Het spel van tegen elkaar op bieden is wel leuk om naar te kijken, van die mooi kleine gebaartjes om aan te geven dat ze hoger willen bieden. Ook wordt er per telefoon goed geboden De koper laat als hij het hoogste bod heeft gedaan laat zijn kopernummer zien en de zaak wordt geregistreerd, na afloop direct afrekenen graag en bij voorkeur direct mee nemen ook. Binnen Manitoba (straal 150 km) wordt er in overleg gratis thuis afgeleverd, alle andere transport oplossingen zijn in overleg. Een langer verblijf op Prairielane Farms kost $ 2,50 per dag en is voor eigen risico. Dat risico is eventueel wel te verzekeren. Halverwege de sale worden de eerste beesten al opgeladen. Het aantal kijkers wordt gaandeweg minder, maar de meeste verkopers zijn er nog, gevolg bijna alles is verkocht.
Geloof dat men wel redelijk tevreden is over omzet en de verkoopprijzen. Nadat alle verkopen die direct met de koper mee gaan uit de groep gehaald zijn, de rest van het spul weer terug gebracht naar de andere farm. Stuk gemakkelijker nu alle nummers gewoon weer door elkaar heen mogen. Om 17:30 uur is het hele verhaal achter de rug voor vandaag, maar waarschijnlijk dat de komende dagen de nodige aftersales nog plaats vinden. Vandaag ruim 120 foto’s gemaakt, inderdaad veel koeien gefotografeerd de afgelopen dagen. Morgen schakel ik over op familieleden en maandag rijden we waarschijnlijk naar Edmonton, daar zijn geen koeien. Aan het einde van de middag hebben we een kleur gekregen van het winterzonnetje en hebben we de batterij leeg, tijd voor een biertje. Groeten Henk
Zondag 12 april 2009 Prairielane Farms Afgelopen nacht geslapen als een blok, alle opwinding in de midden van de nacht gemist. Het computermeubel op de andere slaapkamer is deels in elkaar gestort en baby Paige was heel erg vroeg wakker. Vandaag is het hier ook Pasen, maar dat is alleen vandaag een dag met een feestelijk tintje. De ouders en zus van Brian komen hier vanmiddag ook op visite, we zitten dan op een huishouding van 13 man, een gezellige boel dus. Gisteravond hebben we na de sale een mega chinese maaltijd gegeten, anders dan van de “Gouden Rivier” maar niks mis mee. Vandaag halverwege de morgen een brunch, in afwachting van het mega feestmaal dat voor vandaag op het programma staat. Eerst maar weer eens een zware digitale sessie gehouden in de woonkamer, nicht Liz haar vriend Kyle heeft apparatuur bij zich waarmee ik hier ook draadloos kan internetten. De website wordt regelmatig bezocht en de nodige mails komen ook deze kant op, blijft een mooie uitvinding dat internet. Buiten regende het er eerst vrolijk op los, de sneeuw verdwijnt in rap tempo. Na de regen een blokje gelopen, met Neel, Brian en Olivia, wel lekker even een frisse neus halen Geen foto’s meer gemaakt van koeien, maar wel van familie leden, vooral Paige is bepaald niet bepaald verlegen voor de camera.
Aan het einde van de middag arriveren de andere gasten, Brian zijn vader is een spraakwaterval, wil van alles weten, maar heeft nog veel meer te vertellen. Het eten is erg lekker, veel en uitbundig, maar wat wil je ook met 2 echte koks in huis, valt wel aan te wennen, maar helemaal niet goed voor mijn toch al niet zo heel erg slanke lijn :<) Na het eten vetrekken nicht Liz en vriend Kyle richting Winnipeg een ritje van 3 uren. Snel nog even een paar foto’s gemaakt, voor de volgende ontmoeting kunnen ze best een keer naar Europa komen. De andere gasten vetrekken rond 20:00 uur, waarmee het ineens weer een stuk rustiger is geworden. Neel en Brian blijven vannacht nog hier, ze vetrekken morgenochtend. We hebben besloten om morgen ons voor te bereiden op de trip naar Edmonton, dinsdag morgen om 7:00 uur vetrekken we. Volgens google maps is het een ritje van 1.111 kilometer, aangezien het grootste deel van de rit de speed limit 100 km per uur zijn we ook wel een uurtje of 12 onderweg. Voordeel is dat we naar een andere tijdzone gaan, dat scheelt weer een uur. Was een relaxte gezellige dag, veder weinig spannends beleefd vandaag. Groeten Henk
Maandag l3 april 2009 Prairielane Farms Normaal ben ik thuis van het minste of geringste geluid s’nachts wakker, maar afgelopen nacht in tegenstelling tot de rest van de familie helemaal niet gemerkt dat Paige weer heer erg vroeg wakker was. Ben blijkbaar toch wel wat rustiger in de bovenkamer dan thuis. Als niet zo heel erg vroeg ontbijt nog een donut overgebleven van de sale naar binnen gewerkt, lekker vet en kleverig. Blaine kwam vanmorgen een deel van de restanten van de sale en een Prairielane Farms cap (pet) voor Brian en mij hier afleveren als dank voor onze hulp tijdens de sale. Was niet echt nodig, maar toch wel een leuk gebaar. De 2e helft van de morgen alles wat hier los rondslingert voor de kids maar eens bij elkaar gezocht en opgeruimd zodat de Furtney’s direct na de lunch richting Winnipeg af kunnen reizen.
Voor de lunch nog even een frisse neus gehaald, na een nat begin van de dag lijkt het ineens wel voorjaar, het is aangenaam van temperatuur en het zonnetje komt er ook bij. Na de lunch snel nog even wat foto’s gemaakt en daarna uitgebreid afscheid genomen, was een supergezellig weekend. Daarna eerst de boel hier binnen schoongemaakt, lekkere puinhoop met zoveel mensen over de vloer en zo’n modderpoel rondom het huis. Vervolgens snel even naar Souris gereden, de tank van de auto vast volgooien voor de schokkende prijs van CAD$ 0,89 per liter (€ 0,56). Paar flesjes water en wat snobberij voor onderweg ingeslagen en daarmee zijn we al bijna klaar voor de reis. Onderweg naar Souris overigens nog een leuke verassing in de vorm van een platgereden skunk (stinkdier), we rijden er alleen maar bij langs, maar de lucht is dan al verontrustend smerig en hardnekkig. Op de farm wordt vandaag al druk met koeien heen en weer gereden, ze gaan deels van huis naar de prairie, morgen en overmorgen gaat er een vracht stieren naar de slager, wordt zo een stuk rustiger bij huis. Het zieke kalf van vrijdag is overigens afgelopen nacht toch dood gegaan, maar daar tegenover zijn er vandaag weer 3 nieuwe kalveren geboren. Dit gebeurt meest zonder menselijke begeleiding, soms best wel even lastig om te ontdekken welke koe de moeder is. Kort na de geboorte worden de kalveren gewogen voor de groeiboekhouding, wel grappig om een keer te zien. De communicatie tussen vader en zoon Canning m.b.t. is overigens ook bijzonder om een keer mee te maken, nou ja moeten ze samen maar bekijken. Na dinner nog een blokje omgelopen, wonderlijk hoe aangenaam het weer ineens is, schijnt overigens altijd zo te gaan, in een week van winter naar zomer. Morgen dus een reisdag, zo nog eens proberen of ze in Edmonton ook thuis zijn. Dit verslag komt vandaag nog online, of het internetten in Edmonton ook lukt is nog een verassing. Als het niet lukt dan duurt het tot zondagavond, voor jullie maandagmorgen voor dat er weer een verslag en / of foto’s online komen. Groeten Henk
Dinsdag 14 april 2009 Sherwood Park (gemaakt op 15 april) Was gisteravond om 11 uur locale tijd (= + 1 voor Manitoba en + 8 uren voor jullie) best moe, had geen puf meer om een verslag te maken. Gister na 12:00 uur reistijd inclusief stops om 18:30 uur op de plaats van bestemming aangekomen. Was een lange maar voorspoedige rit, om de beurt gereden, was goed te doen, maar een hele zit. Na zo’n 600 km kwamen we het 2e stoplicht van de reis al tegen, het is hier zo ruim en leeg, wat een verschil met Nederland. Het laatste stukje moesten we even zoeken, omdat de kaart in de tomtom het tempo van de bouwactiviteiten hier niet helemaal meer bij kan houden, maar gelukkig herkende ik het nog. Tijdens de reis zo’n beetje alle weer types meegemaakt, in Manitoba was het rond het vriespunt maar zonnig, even later zaten we in de mist, gevolgd door prachtige zonnige luchten met harde wind in Saskathchewan, met aan de horizon boven Alberta een sneeuwlucht. Gedurende de rit wordt de temperatuur steeds lager en in Alberta zit de regen tegen natte sneeuw aan. Maar gelukkig is de 20 cm sneeuw die het weerbericht voorspelde voor Edmonton in de morgen gevallen en zijn de wegen nu al weer schoon. Tijdens de rit het nodige sms verkeer met het thuis front, broer Gerben Jan kreeg gister te horen of hij zijn baan behoud. Zijn baas moet door de recessie flink afslanken, 22 man krijgen gedwongen ontslag. Lekker waardeloze situatie zelfs als je mag blijven. Hij mag blijven heb ik net gelezen! De verbinding met Europa was overigens gebrekkig vanuit Saskatchewan, berichtjes komen en gaan met vertraging. JR (Jan Roelevink) staat ons al op te wachtten, hij was al gemigreerd naar Canada voordat Tineke geboren was, voor hen de eerste kennismaking dus. Neef Auke telefonisch geïnformeerd dat we aangekomen zijn, hij haalt zijn moeder zo meteen op. Zij blijft dan een paar dagen bij Auke, later in de week is Auke ook vrij van zijn werk en dan gaan we samen nog wat dingen doen. JR moest natuurlijk allereerst zijn Dodge Truck met vrachtautomotor (hemi V8 met veel pk’s) aan mij showen, vette bak. Gaan we in september via de Rocky Mountains mee naar VanCouver rijden, zal een mooi ritje worden. Na het eten eerst de benen maar eens gestrekt, half uurtje lopen in de sneeuw, ben zo stijf als en plank geworden van de lange zit. Daarna nog een hele tijd bij zitten praten totdat mijn batterij leeg was.
Nu net het ontbijt weg gewerkt, is hier vandaag een stralende dag. Ga zo proberen of ik foto’s en verslag online kan krijgen, daarna gaan we een bak koffie halen bij nicht Sariena. Groeten Henk
Woensdag 15 april 2009 Sherwood Park De internetverbinding tot stand brengen is een kwestie 2 stekkers omwisselen, geen probleem dus Nicht Sariena verwacht ons om 13:00 uur, haar zoon Mathew heeft dan ook zijn lunch break, dan kunnen we samen een hapje eten in haar restaurant. Daarom eerst een lange wandeling gemaakt door een besneeuwd Sherwood Park. Er zijn flink wat huizen bijgebouwd sinds september 2006. De prijzen zijn ook flink gestegen, net als de hele economie in Alberta was het allemaal een beetje out off control, maar intussen door de recessie ingehaald en afgeremd. We gaan met de Hemi naar Sariena, de 5,7 liter V8 met 380 pk maakt een lekker geluid en loopt als een trein. Is overigens uitgerust met een bijzonder slimmigheidje, op de snelweg loopt de motor op 4 in plaats van 8 cilinders, je merkt het eigenlijk niet, maar scheelt enorm in het brandstofverbruik. Ritje van niks naar het Boston Pizza restaurant van Sariena, ze is nu een jaar of 3 mede eigenaar van het restaurant, omzet in 2008 was CAD$ 4,2 miljoen. In combinatie met nog wat andere dingen zit de familie goed in de slappe was, denk dat ze al een tijdje miljonair zijn. Begint al een soort van gewoonte te worden dat we haar in het restaurant bezoeken. Is wel gezellig en na afloop hoef je eerst een tijdje niet meer te eten. Zoon Mathew werkt hier in de keuken, heeft zijn financiële zaakjes zo te horen ook heel goed voor elkaar, heeft natuurlijk ook 2 goede leermeesters. Afgesproken dat we later in de week elkaar nog een keer gaan ontmoeten. Vlakbij het restaurant is “Cosco”, soort van Makro achtige opzet, wel leuk om even rond te neuzen en prijzen te vergelijken. Thuis kan ik bijna geen spijkerbroek vinden in de juiste maat, maar hier vond en kocht ik er in no time 3 stuks omgerekend voor de prijs van € 11,- per stuk, niet slecht. Had even de indruk dat camera’s hier een stuk goedkoper zijn dan in Nederland, maar dat maakt eigenlijk niet zoveel verschil.
Aan het einde van de middag eerst maar weer eens een digitale sessie gehouden, met mijn computer is alles onder controle, maar het Dell apparaat van JR kan wel wat aandacht gebruiken. Aangezien iedereen nog vol zit van de pizza’s doen we niet al te ingewikkeld voor Dinner zodat we nog tijd overhouden om een blokje te lopen. Nog even met neef Auke getelefoneerd, hij is inderdaad vrijdag en zaterdag vrij van zijn werk. Vrijdag middag begint hier in Sherwoodpark de “Trade Fair” een soort van middenstandsbeurs, deze gaan we samen bezoeken en daarna richting “Bull Gogi House”. Dat is een Koreaans restaurant waar JR en ik bij voorkeur regelmatig gaan eten. We proberen om zijn kids daar ook te krijgen, aangezien hij morgen zijn 74e verjaardag viert willen ze daar vast wel aan mee werken. Het is al bijna weer middernacht, de dag is voorbij gevlogen, kom tijd te kort, maar gelukkig in september al weer herkansing. Groeten Henk
Donderdag 16 april 2009 Sherwood Park JR viert vandaag zijn 74e verjaardag, zelf blijft hij er bij dat het pas zijn 47e verjaardag is, maar hij vertelt wel vaker sterke verhalen :<) Ze zijn hier gewend om elke morgen eerst een flink stuk te gaan lopen, voor mij geen probleem, ik doe graag mee. Je frist er lekker van op en altijd interessant om te zien hoe de zaken hier zijn georganiseerd en wat mij daarbij opvalt in vergelijking met thuis. Bij de locale highschool staat het parkeerterrein vol met auto’s de kids rijden hier zelf al als ze 16 zijn. Denk dat ze op die leeftijd liever zelf rijden dan in de schoolbus meerijden. De schoolbussen kom je overal tegen en dan moet je goed opletten wat je doet. Langzaam rijden, niet inhalen en weet ik veel wat nog meer, maar als oom agent je betrapt op een verkeerde beweging volgen er dikke bekeuringen. Boel drukte om niks als je het mij vraagt. Er staan hier veel prachtige huizen, vraag me steeds af waar de bewoners zijn want je komt bijna geen mens tegen. Het is hier allemaal ruim opgezet met veel waterpartijen die zomers bewoond worden door het soort ganzen wat bij ons over komt vliegen. Een paar van die ganzen zitten al te wachtten op de zomer, maar helaas voor hen er ligt nog ijs in het water.
Vandaag wordt het oude papier blijkbaar ingezameld, dat gebeurt met een apart model vuilniswagen, waarbij de chauffeur bij elk huis uit moet stappen om het papier in de auto te krijgen, ziet er erg inefficiënt uit. Wel aardig om te zien hoe de tuintjes en het tuinmeubilair zijn uitgevoerd, heel andere smaak dan in Nederland. Na de nodige telefoontje uit Nederland gaan we er op uit met de Hemi, JR gaat mij zijn favoriete winkels showen. Eerst bij Canedian Tyre even een litertje of 85 in de tank gegooid, kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Wel humor om die jongeling van 47 jaar te zien genieten van zijn machine, het beest gaat ook als de brandweer als je het gas echt aanraakt. De eerste stop is bij de Ikea, niet voor de winkel, maar voor de hotdogs en de koffie, is daar goedkoop en wij moeten ook een beetje zuinig aan doen natuurlijk…. Vervolgens via Future Shop, en nog iets anders waarvan ik de naam kwijt ben naar de South Gate mall. De horloges zijn hier on sale, aangezien ik de laatste tijd blijkbaar elke vakantie een horloge koop komt dat goed van pas. In Canada koop ik voor een prettige prijs een horloge van Deense makelij, logisch toch. Tenslotte in één of ander toko voor CAD $ 30,- een 5 megapixel digitale camera gekocht, heb ik niet echt nodig natuurlijk, maar kon de verleiding niet weerstaan voor zo weinig geld. Helaas blijkt later dat de camera beschadigd is, morgen maar eens kijken of er iets valt regelen. We eten vandaag vroeg een hapje omdat straks Kathy haar kinderen en kleinkinderen langs komen voor Cake en Pie, werkt hier anders met verjaardagen dan in Nederland. Wel grappig had de meeste gasten al een aantal jaartjes niet meer gezien, maar we kennen elkaar nog wel. Ik ben de halve avond kwijt aan showen van de foto’s van de wereldreis, was wel gezellig. We zitten nu met een biertje voor de hockey wedstrijd, daarna moet opa nog even de waarde van zijn aandelen bekijken. Humor eerste klas, zijn nieuwe hobby is om via de computer aandelen te kopen en daar best nog een paar centen mee te verdienen ook. Kathy mag het vooral niet weten, gelukkig kan ik wel een geheimpje bewaren. Groeten Henk
Vrijdag 17 april 2009 Sherwood Park Aan het einde van de morgen gaan JR en ik het Muttart Conservatory bezoeken, dat zijn een aantal piramide vormige broeikassen met daarin bijzondere planten. Maar helaas gesloten i.v.m. verbouwingswerkzaamheden. Als alternatief de omgeving te voet verkend, was hier al wel vaker geweest, je hebt er een aardig uitzicht op een deel van de skyline van Edmonton. Het is wel een leuke al wat oudere wijk die wat uit de gratie was, maar nu dankzij de geografische ligging zo dicht bij het centrum populair aan het worden is. Project ontwikkelaar kopen de oude huizen op en bouwen er appartementen gebouwen, big business. Op de plaatselijke skihelling ligt nog sneeuw, maar dat gaat niet lang meer duren, het is vandaag 58ºF, dat is (58-32)/2= 13 ºC, voelt uit de wind veel warmer aan. Vanmiddag gaan we naar de Trade Fair in het Millenium gebouw van Sherwood Park, lees een middenstandsbeurs in de sporthal van Sherwood Park. Dat geeft ons vanmorgen tijd om nog meer shops te bezoeken. Hoop dat ik mijn koffer nog dicht kan krijgen volgende week. Kon namelijk de verleiding niet weerstaan om nog meer spullen te kopen. Schoenen zijn hier bijvoorbeeld ook en stuk goedkoper dan in Nederland. Voor de belachelijke prijs van 20 euro een paar cowboy laarzen gekocht, kon ze in Nederland nooit in mijn maat vinden en zeker niet voor die prijs. Veel kans dat ik ze niet al te vaak ga gebruiken, maar ze zien er ook best goed uit als decoratie. In de mall een hapje gegeten als lunch, we raken daarbij aan de praat met 2 oudjes die hier dagelijks wat tijd door brengen. Met een beetje aanmoediging van JR worden de verhalen over de goede oude tijd steeds sterker, wel grappig. Om 15:00 uur komen Tineke en Auke ook naar Sherwood Park, we gaan met zijn vijven naar de Trade Fair en daarna uit eten bij de Bull Gogi House. Nicht Sariena, haar man Ken zoon Mathew met vriendinnetje zijn er ook. Na een rondje voorstellen en een praatje zijn we elkaar al snel kwijt, niet erg we zien elkaar straks weer bij de Bull Gogi. Op de Fair allerlei interessante zaken, verschillende dingen uitgeprobeerd, o.a. een massage stoel, heftig apparaat, geeft je een stevige massage. Echter een echte masseur geeft extra aandacht aan de plaatsen waar dat nodig is, zo slim is de stoel niet. Verder indrukwekkende apparaten voor in de tuin, dikke auto’s en mooie spullen voor in en om het huis. Genoeg voor een paar uurtjes vermaak.
Auke zijn auto nog even opgehaald van de Foxhaven Court en we vertrekken richting Bull Gogi House. Sariena en Ken zijn er al, neef Greg en zijn vrouw Christy arriveren tegelijk met ons. Hartstikke gezellig en het “Koreaanse” eten smaakt prima. Morgen alweer de laatste dag in Edomonton, ga dan met Tineke en Auke op pad, we gaan naar de Ikea en een farmers market. In samenwerking met tomtom kan ik hoop ik de weg vinden naar Auke zijn huis. Groeten Henk
Zaterdag 18 april 2009 Sherwood Park Na het ontbijt vertrokken richting andere kant van Edomonton. De dame van de tomtom kletst er na een tankstop een partij flink op los. Ik volg de instructies die JR me heeft gegeven maar op en blijf op Cloaverbar road en vervolg mijn weg op Highway 16 in westelijke richting. Tomtom snapt het nu gelukkig ook allemaal weer en brengt me keurig netjes naar de gewenste bestemming. Oorzaak van dit minder handige fenomeen is dat veel van de wegen aansluitend op Cloaverbar road nog niet op de kaart staan die de tomtom gebruikt. Auke zijn huis is goed gevuld met elektronica in alle soorten en maten, het gaat mij hier en daar wel een beetje boven de pet, maar wel interessant allemaal. Aan het einde van de morgen vertrekken we richting Ikea, Auke heeft van alles en nog wat nodig voor zijn huis en keuken. Auke kent Edmonton en omstreken op zijn duimpje, hij kan dus mooi als chauffeur fungeren. Bij de Ikea is het net als thuis, het parkeerterrein is propvol, maar in de winkel valt de drukte eigenlijk wel mee. Verder in de winkel veel overeenkomsten met de Nederlandse uitvoering, de prijzen zijn overigens wel een stuk lager is mijn indruk, maar wat voor salarissen daar tegenover staan weet ik niet goed. Na een paar uurtjes inclusief een bezoek aan het restaurant is het mooi geweest, de aankopen in de auto laden en richting Auke zijn huis. Onderweg nog even gestopt bij Auke zijn werkbus, hij weet zonder zijn rooster niet meer of hij morgen wel of niet moet werken. Zijn werkgever is SHAW, hij is daar storingsmonteur en installateur voor internet en tv kabel
verbindingen. Hij kan overigens sterke verhalen vertellen over wat bijzonderheden hij regelmatig mee maakt. Na het lossen van de auto en het opvullen van de keuken moet de hond en wij ook nodig een stukje lopen. Het huis waar in Auke woont en de huizen dichtbij zijn een beetje vergane glorie, ze staan op de nominatie om over een tijdje gesloopt te worden. In de plaats daarvan komen dan nieuwe huizen met een oude look, een stukje verder op is al een deel van de buurt zo ingericht en er wordt ook nog flink gebouwd aan huizen. We konden de verleiding niet weerstaan om een show home van binnen te bekijken, erg mooi gedaan. Valt best aan te wennen, wonen in zo’n huis en deze omgeving. Na een uurtje lopen zijn we best wel lui en dorstig, derhalve voorzien van een biertje foto’s bekeken op de 40 inch tv vanaf internet. Tineke heeft intussen een megapan nasi gemaakt, snel nog even wat ketjap en saté saus gescoord bij de superstore (conimex is hier ook) en we zijn er klaar voor. Het was iets te veel om allemaal op te eten, maar we hebben flink ons best gedaan. We spreken af dat Auke zijn moeder morgen om 7:30 uur in Sherwood park aflevert waar vandaan we dan weer richting Manitoba gaan rijden. Het laatste stukje van mijn terugrit was weer lichtelijk verwarrend bij gebrek aan goede kaart, maar na één keer verkeerd rijden zit ik plots achter een rode hemi die mij keurig netjes op de plaats van bestemming aflevert :<) De beide seniors kwamen net terug van een bezoekje aan het casino, voor één van de 2 was het geloof ik redelijk winstgevend. Zo meteen verslag en foto’s online zetten en dan mijn koffer vast maar voorbereiden op morgen vroeg. Groeten Henk
Zondag 19 april 2009 Sherwood Park (gemaakt op 20 april) Goedemorgen, het went wel als je vaker zulke lange afstanden rijd, maar het is toch best wel vermoeiend, had daarom gisteravond geen zin meer om een verhaal te typen.
Gister ons record met bijna een uur verbeterd, inclusief stops zijn we via achtereenvolgens, Loydminster, North Batllefords, Saskatoon en Regina na 11 uren rijden weer op de Prairielane Farms aangekomen. De snelheden waren zo nu en dan bijna Nederlands, maar toch werden we ook nog wel ingehaald door andere auto’s. De politie kom je hier gelukkig niet al te vaak tegen, daar in tegen zijn ze wel een stukje strenger dan hun collega’s in Nederland. Maar zolang oom agent het niet zien neemt de gemiddelde weggebruiker het hier intussen ook al niet zo nauw meer met de verkeersregels. Onderweg in Saskatchewan weer prachtige wolken luchtten en mooie vergezichten, had best mooie foto’s kunnen maken. Echter aangezien je zo’n beetje de hele dag kwijt bent om door deze provincie heen te rijden, gewoon door gereden en helemaal geen foto’s gemaakt. Moet daar ooit toch echt nog eens een keer de tijd voor nemen, het is regelmatig heel erg fotogeniek voor wat betreft de kleuren, het licht en de achtergrond(en). De gemiddelde Canadees moet niks van deze provincie hebben, maar ik vind het altijd wel mooi al die ruimte. Verder onderweg weinig schokkends beleefd, wel veel herkenning van de heenreis, maar ook van september 2006 toen ik samen met broer Auke deze route ook al eens heb gereden. Zelfs in hetzelfde restaurant (kort na Saskatoon) een hapje gegeten als in september 2006. Hier voor het eerst boneless ribs (spareribs) gegeten, stuk minder knoeierig eten dan gewone spareribs, maar is niet hetzelfde. Kon ook nog even mee genieten van een zware jongen die om 13:30 nog van het ontbijtbuffet ging (vr)eten, ongelofelijk hoe snel dat bord leeg was, echt niet normaal meer. Tineke heeft in Edmonton een laptop aangeschaft, zodat ze niet altijd meer in de andere kamer hoeft te zitten als ze aan het begin van de dag met Nederland en aan het einde van de dag met haar kids wil chatten. Zoon Auke had thuis nog een routertje liggen, deze in Edmonton ingeregeld, hier even er tussen gepruts en het “internetcafé” is klaar voor gebruik. Na een bak koffie, waren we wel aan toe, en een hapje eten nog een paar biertjes gedronken en alle locale roddels even door genomen, weinig schokkends hoor :<) Daarna was de batterij ook echt leeg, tijd om een paar uurtjes te gaan slapen. Intussen is het maandagmorgen 10:00 uur, ben lekker duf na ruim 8 uren in coma te hebben gelegen. Gelukkig ziet het er buiten zonnig maar wel fris (paar graadjes boven nul) uit, gaan straks op zoek naar wat fotogenieke plekjes, om de fotoschade van gister weer een beetje in te halen.
Ondanks de niet zo hoge temperaturen lijkt het hier nu toch ook echt wel lente te worden, de sneeuw is voor 99% verdwenen en het is rondom het huis helemaal droog en vooral moddervrij geworden. Ik lees en zie dat het in Nederland al helemaal zomer is, zal een omgekeerde ervaring worden ten opzichtte van april 2008. Vond het toen we in april terug kwamen van Bali maar koud in Nederland. Nou ja zie het over een paar dagen wel, ga hier eerst nog even lekker rustig aan doen. Groeten Henk
Maandag 20 april 2009 Prairielane Farms Na de koffie eerst de Subaru maar eens uitgemest leek wel een kippenhok. Rondje om de deur en door de tuin gelopen, weinig koebeesten meer dicht bij huis, alleen de ziekenboeg is nog wel bewoond. In de tuin komt de natuur nu toch heel voorzichtig tot leven in de vorm van wat stukjes groen, die hier en daar boven de grond uitkomen, heel verschil nog met Nederland. Tineke haar greenhouse annex hobby ruimte ook maar eens van binnen bekeken, de eerste kleine plantjes staan al te wachtten totdat ze in de tuin geplant kunnen worden. Na de lunch gaan we op fotosafari, het weer, de zon, wolken en blauwe lucht werken daar goed aan mee. De eerste stop is bij de Plum Creek dit is een stroompje dat door de landerijen van Prairielane richting Souris loopt en daar in de Souris River uitkomt. In het voorjaar is het stroompje soms zelf bijna een rivier, maar in de zomer kun je er met de trekker wel door heen rijden. Mooie plek voor foto’s, hier in de omgeving lopen de koeien zomers met hun kalveren in meer dan 100 hectare weiland, inclusief bos, je kunt daar dan best een tijdje rondrijden zonder een koe tegen te komen. Volgende halte is een leegstaand huis, wat een stukje verder op aan de highway richting Souris een mijl vanaf de weg aan de rivier staat. Prachtige plaats, maar al wel een jaar of vijftig onbewoond. Dat zie je hier overigens veel, de gebouwen blijven onbewoond gewoon staan, ruimte genoeg.
Van een afstandje lijkt het nog wel aardig, maar het is een dikke bende. Van binnen ligt het vol met uitwerpselen van dieren die hier blijkbaar s’winters bivakeren, niet zo heel erg fris. Op de helling naar de rivier dumpt iemand regelmatig zijn afval, wel een beetje jammer. Maar verder een prima locatie voor mooie plaatjes . Tussen de rommel op de helling ontdekt Tineke nog een paar free tuindecoraties in de vorm van een gebutste zinken emmer en een oude tobbe. Vlakbij de auto poseert een uit zijn winterslaap ontwaakte gopher voor mijn lens, krijg alle tijd om de telelens er op te zetten en foto’s te maken. Wel een grappig beestje, waar de farmers hier overigens niet zo blij mee zijn, deze grondeekhoorns graven er namelijk nogal lustig op los. Het beste om ze deze tijd van jaar te schieten, dan heb je er met een beetje geluk een stuk of 5 met één kogel te pakken als je begrijpt wat ik bedoel…. Terug op de farm nog even door gereden naar de hoek van het stuk land waar het huis op staat, hier zaten vanmorgen vogels die veel en heel aparte geluiden maken. Halverwege het pad ligt een kaalgevreten schedel van een koe!? Later blijkt dat dit de restanten zijn van een stier die hier op de farm is geslacht, de plaatselijke aaseters in de vorm van coyotes hebben de schedel kaalgevreten en weggesleept. De vogels blijken manlijke red-winged blackbirds te zijn, krijg ze niet echt goed op de foto. Geluiden die ze maken zijn heel apart, doet bijna tropisch aan. We hebben besloten om vanmiddag een bezoekje aan Brandon te brengen, Gelf gaat ook mee. We brengen eerst natuurlijk een bezoek aan onze favoriete technische winkels als Princess Autoparts, een soort van Lasaulec, heel erg nuttig wat ze hier allemaal verkopen. Daarna naar de Walmart een grote winkel waar bijna geen nee te koop is. Vervolgens naar de future shop voor een ander TV abonnement, een soort van media markt met veel keuze. De prijzen zijn een stuk lager dan bij ons, blijft toch apart. Tot slot nog een rondje door de mall gelopen en een hapje gegeten, om 20:30 uur zijn we weer op de farm. Morgen is hier vlakbij een auction sale op een andere farm, alles wordt verkocht omdat er geen opvolger is, misschien wel aardig om te bezoeken. Groeten Henk
Dinsdag 21 april 2009 Prairielane Farms Had er eerder al een beetje last van, maar ben nu geloof ik echt verkouden aan het worden. Ene moment loop je hier te zweten in de zon en andere moment loop je in de koude wind zonder jas verkouden te worden. Je ziet hier ook al weer mensen in T-shirt en korte broek lopen, echt wel iets te fris toch. De temperatuur verschillen zijn ook groot, aan het einde van de middag 18 graden in de zon, maar komende nacht vriest het weer. Om 11:00 uur afgereisd naar de auction, het is er al gezellig druk. Lijkt wel dat deze gelegenheid ook een goed excuus is voor de mensen uit de omgeving om even bij te praten. Met een grap en een grol worden allerlei nuttige en onzin zaken voor nogal uiteenlopende prijzen verkocht door een clubje verkopers. Het is een goed georganiseerde boel, voor vertrek afrekenen graag. De landbouw machines komen later aan bod, hebben we niet op gewacht, na een uurtje rondneuzen geloven we het wel. Aan het begin van de middag afgereisd naar Souris, moet nog even de tourist uithangen op de swinging bridge, hopeloos geval om op te lopen, maar wel aardig voor de foto’s. Nog snel een paar kleine boodschapjes gedaan en het lokale teahouse met een bezoekje vereerd. Rondje door de goudkust van down town Souris gereden, staan wel mooi optrekjes tussen. Tegelijkertijd de verkeersregels hier ook nog even geoefend, wonderlijk systeem met “STOP” borden in plaats van voorrangswegen en verkeer van rechts voorrang te geven. De volgende keer dat ik hier weer op bezoek kom ben ik het vast al wel weer vergeten hoe het werkt. Om 16:00 uur ga ik mee als co piloot op de John Deere en als portier voor bij de pastures om de koeien te voeren. Met de haybuster legt Gelf een tapijtje hooi neer waar de meeste koeien dan direct aan tafel gaan. De kalfjes lopen er wat om heen te huppelen maar vinden de fotograaf ook heel interessant. Totdat er voldoende gras is worden de koeien op deze manier dagelijks 2x gevoerd, de komende 3 weken is dat zeker nog wel het geval. Hier en daar nog wat amateur dieren artsspelen, dat lukt nog net met de kalfjes, als je nog iets groter worden zijn ze niet meer te vangen zonder hekwerk. In één van de pastures zit een uil te broeden in een boom, hij of zij kan ons mooi bespieden vanuit het nest. Steekt er net een stukje boven uit zoals je op de foto’s kunt zien. Het maakt hier weer mooie plaatjes in de zon en met wat wolkjes in een blauwe lucht.
Na dinner nog een blokje omgelopen, de temperatuur is nog aangenaam, maar helaas voor einde deze week zijn de weer voorspellingen al weer wat minder gunstig, stuk lagere temperaturen…. Net vast online ingecheckt voor de thuisreis van morgen, moet hier om 12:00 uur vertrekken om dan via Minot en Minneapolis op donderdag morgen weer in Nederland aan te komen. De afgelopen 2 weken zijn werkelijk voorbij gevlogen, heb eigenlijk nog helemaal geen zin om naar huis te reizen. Gelukkig duurt het niet heel erg lang voor dat ik weer naar Canada afreis. Groeten Henk
Woensdag 22 april 2009 Minot Tot zover alles onder controle, zit nu op Minot Airport te wachtten totdat de gate open gaat, moet daarna voor vertrek naar Minneapolis nog een uurtje wachtten. Om12:00 uur van Prairielane vertrokken, is altijd een beetje ongemakkelijk die laatste paar uurtjes voor vertrek. Alles vanmorgen in de koffer gepropt, kan nog net dicht, nog even mailen met het thuisfront. De lunch extra vroeg gegeten en afscheid genomen. Eerst een ritje van ruim 200 km in zuidelijke richting, bij Westhope de grens tussen Canada en Amerika overgestoken. Deze keer zijn 3 man sterk de auto aan het onderzoeken en vragen aan het stellen. De toon is overigens plezieriger dan 2 weken geleden aan de andere kant van de weg. Onderweg gooit een vrachtauto nog een steen op het raam van de Subaru, bij aankomst in Minot zit er al een scheur van 25 cm in het raam die nog langzaam groter wordt. Hoop maar dat de verzekering dat dekt. Het vliegveld gemakkelijk gevonden, de auto ingeleverd, een self checkin gedaan, koffer gaat in één keer door naar Amsterdam en het apparaat print een nieuwe boardingspass. De volgende halte is Minneapolis. Groeten Henk
Woensdag 22 april Minneapolis Na een vlucht van één uur en 15 minuten gearriveerd in Minneapolis. De veiligheidscontrole in Minot was zeer uitgebreid, zelfs de ruimte waarin je na de controle wacht op het boarden wordt binnenstebuiten gekeerd. Alle meubilair gaat op de kop, en wordt daarna ook nog een keer met een spiegel aan de onderkant gecontroleerd. Gek genoeg lopen de passagiers die uit het vliegtuig komen waarmee wij zo naar Minneapolis vliegen dwars door onze wachtruimte. Snel nog even een dubbele burger gescoord bij het snack loket, mag van de dame achter het loket ook best met Canadese dollars betalen, volgens haar zijn die net zo veel waard als Amerikaanse dollars. Klopt geen fluit van, maar ik vind het prima Vanuit de lucht gezien in Noord Dakota intussen ook praktisch sneeuwvrij, in Minneapolis was dat 2 weken geleden al het geval. Het is een aardig stukje lopen van gate D6 naar gate G8. Wonderlijk genoeg nu geen controles meer en mag / moet de juf van Delta Airlines (de nieuwe partner van Northwest en KLM?) het groene kaartje uit mijn paspoort afscheuren. Waarmee ik dan zo meteen ook officieel Amerika weer heb verlaten. Het vliegtuig vanaf Minot was maar deels gevuld, wel prettig wat extra ruimte, echter zo te zien aan de drukte in deze ruimte zit de lange vlucht propvol. De volgende halte is Amsterdam. Groeten Henk
Donderdag 23 maart Schiphol Met 20 minuten voorsprong kort na 10:30 uur veilig op Schiphol geland. De juf van Delta Airlines had in Minneapolis nog en aangename verassing voor mij in de vorm van een exit row seat omdat ik zo tall ben, prettig geregeld. Mijn buurman voor de reis had ik in Minot al en praatje mee gemaakt, maar in het vliegtuig wil hij vooral slapen.
Met 2 films en een uurtje knikkebollen zijn de 7 uur en 40 minuten redelijk vlot voorbij. Helemaal niet een verkeerde maatschappij dat NorthWest, is me goed bevallen. Klein minpuntje is extreem veel druk op de oren bij het landen, ben nu nog half doof. De koffer is er ook vlot, ben dus mooi op tijd bij de Schiphol Taxi bali, maar helaas, moet toch zeker wel een uur wachtten krijg ik te horen. Nou ja, een uurtje extra maakt het verschil ook niet meer. Volgende halte is in Balk. Groeten Henk
Donderdag 23 april Balk De schade blijft beperkt tot een half uurtje wachtten. De Schiphol Taxi brengt me in anderhalf uur naar Balk. In 18,5 uren van deur tot deur, is toch mooi 2,5 uren vlotter dan op de heenreis. Nederland is in de afgelopen 2 weken veel groener geworden, ziet er wel mooi uit. Het verkeer is helaas niks rustiger geworden, maar dat had ik ook niet echt verwacht. Ben nu intussen 23 uren op de been, ga zo eerst voor een warme douche en schone kleren, daarna gewoon door gaan tot vanavond en dan morgen hoop ik geen jetlag. Laatste regels van het verslag van deze reis volgen morgen. Groeten Henk
Vrijdag 24 april Balk Zonder een grote inzinking tot gisteravond 22:30 uur (is een dag van 31,5 uren) wakker gebleven. Daarna zonder onderbreking tot vanmorgen 7:00 uur buiten westen geweest.
Eigen bed ligt toch het beste natuurlijk, het positieve verschil in de ergonomie van meubilair en sanitair ten opzichte van mijn lengte hier thuis valt nu eerst ook weer even op. Van jetlag tot nu toe geen last, alleen wel een pijnlijke strot, had er in Canada al last van en het gesieg in de vliegtuigen helpt hier zeker ook niet bij. Dat was het dan weer voor deze ronde. Nog een paar daagjes rustig aan om weer in het gewone ritme te komen en dan maandag weer aan de arbeid. De trouwe volgers worden weer bedankt voor de belangstelling en de familie in Canada natuurlijk voor de gastvrijheid. Volgende ronde is in september. Ga dan via Calgary, Edmonton en Vancouver op cruise naar Alaska, heb er zelfs nu best al weer zin in. Groeten Henk
