Winnaars Willem Wilmink dichtwedstrijd 2014: 1e prijs
Rineke Janssen
ze haalt hem zachtjes uit zijn slaap en noemt hem bij zijn naam geeft hem zijn bril, een kopje thee de suiker er vast in gedaan en kijkt hoe hij vanuit dat land waarin de jaren niet meer tellen en alles lichter lijkt te zijn terugkeert in zijn bestaan
hoe voelt u zich vandaag ze schuift een stoel wat dichterbij zijn borst gaat langzaam op en neer wat grijzig haar, een dunne nek en daarboven zijn gezicht een landschap met diepe voren hij kijkt welwillend naar haar op zoekt langzaam naar zijn woorden
ach kind, wat zal ik zeggen ik weet het zelf niet goed soms denk ik, ja weet je wat ik steeds vaker wel eens denk, ik voel me als de stad waarin ik ben geboren ik ben er kind aan huis geweest maar raak er nu verloren
Enschede
het kloppend hart dat is er nog door bypasses verbonden maar verder, alles is zo sleets de gevels vol met scheuren zo hier en daar gerestaureerd de school waar ik zoveel heb geleerd een gebouw met lege plekken vloeren vergaan en de kranen lekken
het was een fijne stad en ik een jonge kerel ik heb er hevig liefgehad gewerkt, gelachen, ben uitgegaan ik heb de stad doen slijten we waren aan elkaar gewaagd de stad en ik, dat is niet meer wat zou ik graag nog eens een keer
willen zitten op een bankje in dat mooie oude park met een lief en in de zon en dan kijken naar een kind dat zich spiegelt in het water waar ik tegen zeggen kon dit is jouw stad, op deze plek ga jij op weg naar later
2e prijs
Niels Blomberg
Almere
Hoofd Mijn hoofd is rijk gevuld met beelden en gedachten. Vaak gaan ze doelloos rond, of lezen mij de les. Juist als ik het niet wil, dan laten zij zich horen, volstrekt onhandelbaar, de bron van pure stress. Vaak komen ze mij ’s nachts in diepe dromen storen. Van wat ik graag vergeet, zijn zij de tweede stem. Ik voel me als de stad waarin ik ben geboren, de mensenmierenhoop, het piepen van de tram, het rusteloos verkeer dat doorgaat in de nachten. Ik moet er even uit naar weiden, wolken, wind, naar leeggeblazen hoofd, naar uitgelaten kind.
3e prijs
Jon Brakelé
Almelo
ON-ZIN (een boutade)
Zo’n dichtwedstrijd lijkt aardig, maar ik ben er toch op tegen. Want de verplichte versregel zet deelnemers meteen, Zonder pardon op het verkeerde been, Als zij zich op het schrijverspad begeven.
Wie zijn emoties aan papier vertrouwt Mag niet gehinderd worden door wetmatigheden. Het dichterlijk elan dient zuiver, onversneden, En vrij te zijn van ieder voorbehoud.
“Ik voel me als de stad waarin ik ben geboren”. Wat móét je met die zin, als je ter wereld kwam In het dorpje Luttelgeest, of erger nog: Den Ham, Of als aan jou een wieg in Garnwerd was beschoren?
Is Rotterdams gevoel veel beter of juist rotter, Dan dat van Amsterdam, Maastricht of Purmerend? Is Haags gevoel niet altijd weer een béétje decadent? Sint Maartensvlotbrugs daarentegen heel wat vlotter?
Zo’n dichtwedstrijd lijkt aardig, maar ik ben er toch op tegen, Want de verplichte versregel zet menig dichter klem. Dat maakt het uiteraard niet makkelijk voor hem. En wie het tóch probeert, die heeft, nou ja, mijn zegen!
4e prijs
Inge Boulonois
Heerhugowaard
Ik voel me als de stad waarin ik ben geboren? Parbleu! Als ik niet beter wist dan zou ik denken dat iemand mij met die ontboezeming wil krenken. Ik kan die zin niet zonder vurig blozen horen! Nu kleur ik vliegensvlug, al sinds mijn kinderjaren; van crue en vulgaire woorden word ik kregel. Mijn afkeer bij de dit jaar voorgeschreven regel noopt mij een jammerlijk geheim te openbaren! Mijn wangen branden; dit is uiterst grof en plat. O stond mijn wieg maar in een doodgewone stad! Fatsoen belet me dat ik die plaats voluit tik, de naam is onbeschaafd en schaamteloos. Dat ik me voel als mijn geboortestad is uitgesloten: ik ben geboren in het Zwitsers stadje Klo…!
(Kloten is een bestaande stad in Zwitserland)
5e prijs
Ko de Laat
Tilburg
In alles De huizen zijn gewoon opeengehoopte stenen Die net zo goed ook elders hadden kunnen staan Maar toch: al zijn het stenen met dezelfde genen Ze doen wat verderop volkomen anders aan Die éne lege kerk, die éne torenhaan De tegels in de stoep zelfs dragen alle sporen Van alles wat ik mocht zien komen en zien gaan Niet per se van belang, maar wel van ooit tevoren Hier lijkt de lucht zelfs nog bij elk gebouw te horen Al geldt zo’n ondervinding vast alleen voor mij Ik voel me als de stad waarin ik ben geboren Maar dat is elke uitleg lang en breed voorbij Het is een onverwoestbare ontastbaarheid Al raak ik aan concrete beelden steeds meer kwijt
6e prijs
Anneke Groot
Veendam
ver weg ruist onder de daken in de stal begint de dag* in mijn stille keuken speelt het radiootje Bach ik kan poetsen wat ik wil ik kan zemen dat het zingt: juli houdt haar doffe plek maar ver weg ruist het Haagsche Bosch kan er niks aan doen ik voel me als de stad waarin ik ben geboren: huizenhoge rode hakken knetterkorte mini rokjes eeuwenlange hartsvriendinnen onbekommerd gierend door de straten van Den Haag ‘k ga m’n nagels lakken zwerfkat wil naar huis. vandaag. *citaat
7e prijs
Bob Boswinkel
Enschede
Onbeperkt in de midzomernacht wacht het licht de dag die zich traag uitstrekt zoals jij naast mij laat dat licht het licht dat donker het donker het is mij om het even als jij maar bij nacht en ontij bij het krieken het vallen bij elke zonnewende in een allegro con amore mijn snaren laat zingen wanneer ik mij laaf aan jouw lanen stegen, parken straten, pleinen ik ben als jou wij zijn één ik voel mij als de stad waarin ik ben geboren gegroeid, vergroeid, verloren in het zuchten van haar zee jij gaat alle perken te buiten en ik ga met je mee .
8e prijs
Frank van Nus
Almelo
plan
ik had als kind onkambaar haar en flinke oren toch: ik bezat een goede bouw, werd mij bezworen maar mettertijd kon dat slechts weinigen bekoren gebrek aan eigendunk is wat mij was beschoren jouw nieuwe blik ontwaarde echter zat factoren die ik al opgegeven had of afgezworen ik voel mij als de stad waarin ik ben geboren niet kaal maar glad geen winst, maar allerminst verloren het pad niet effen, maar de blik opnieuw naar voren
9e prijs
Peter Jansen
Den Ham
Ik voel me als de stad waarin ik ben geboren. Op oude foto’s: een handvol huizen en een toren. Een kleine haven. Op de voorgrond, onder bomen, Het open veld, alleen door hekjes onderbroken. Vrij uitzicht op het hart. Een plek om thuis te horen.
Die stad is zoekgeraakt, verstrikt, verloren. Een brij van nieuwbouwwijken, bedrijfsterreinen en rotonden, oorden even onherbergzaam als de woorden die ze aanduiden, zonder geschiedenis of sporen. ‘Op weg van A naar Beter.’ Mee in de vaart der volkeren.
Op de schop, geasfalteerd, heruitgevonden. Zo voelt het om van kind tot man te zijn geworden.
10e prijs
Hans Manders
Heeswijk-Dinther
Geboortestad Ik luister als het kind dat alles nog wil horen Ik proef het leven als een lievelingsgerecht Ik ben aan elke ochtend met hart en ziel gehecht Ik voel me als de stad waarin ik ben geboren De kansen die ik ruik die kunnen mij bekoren De woorden die ik spreek zijn niet voor niets gezegd Ik ben in deze stad ooit in de wieg gelegd En heb daarom aan haar voor altijd trouw gezworen Soms ben ik al te ver van mijn geboortestad En lijkt de navelstreng voor even doorgesneden Waardoor de weg terug gevaarlijk is en glad Maar toch, ik vind haar weer, die stad van mijn verleden Waaruit ik kracht kan blijven putten als een schat En dus me als een kind steeds uitleef in het heden
