WIJKNIEUWS NOORD-OOST ALLER ERF
Wijkpredikanten: ds. John Boogaard / ds. Leendert Terlouw Uitgave Aller Erf
Inleiding…
Verschijning 1 x per maand Web publicatie Dik Kleyne Vormgeving Dik Kleyne Inhoud O.a. gemeenteleden Aller Erf Jaargang Nummer Week
4 / 2010 35 41
In deze uitgave:
Inleiding...
Geef de pen door...
Van uw Zeilende reporter, zeilkamp 2010...
Startzaterdag? Zeker wel, die bestaat…
Circle of life… ingezonden door “Bouwsteentje”, een hobby in de wijk…
Ter afsluiting… Marcus Aurelius...
Hallo lezers & lezeressen, in de laatste nieuwsbrief in Juni is vermeld dat er gedurende de vakantieperiode 2 maanden geen nieuwsbrief gemaakt zou worden. Door fysieke tegenslagen op de redactie is dit dus 3 maanden geworden waarvoor welgemeende excuses. Maar wat in het vat zit verzuurd echter niet dus pikken we de draad gewoon weer op… en dat is gezien de ingezonden kopy meer dan de moeite waard. Het in Juni vermelde item “Geef de pen door” wordt nog aan gewerkt want ook de start van dit onderwerp is aan fysieke tegenslagen onderhevig, belofte maakt echter schuld dus lees de laatste nieuwsbrief nog eens goed door en laat diegene die hier aan mee wil werken om dit onderwerp op te starten zich maar melden op
[email protected]. Voor de hiernaast vermelde onderwerpen is een behoorlijke berg foto’s ingeleverd waaruit dus uiteindelijk een keuze gemaakt diende te worden om een beetje een indruk te krijgen van wat er zich heeft afgespeeld in en om onze wijk. Voor de direct betrokkenen zullen dit er wellicht te weinig zijn in hun optiek maar helaas moet er toch een keuze gemaakt worden om deze nieuwsbrief niet al te “heavy” te laten worden om nog per e-mail te kunnen versturen. Al met al zijn er dus weer diverse gemeenteleden, jong & middelbaar, die de moeite hebben genomen om voor invulling te zorgen voor onze digitale nieuwsbrief, mijn hartelijke dank dus voor de gedane inspanningen. En gezien de resultaten van de acties voor de bouw van onze nieuwe kerkzaal middels de thema’s van de startzondagen 2009 & 2010 “Op naar wat komt” en “Vol van hoop” krijgen deze uitspraken een wel zeer positieve betekenis… we zijn er klaar voor en gaan ervoor is wel zéér duidelijk gebleken. Een beter signaal hebben we met z’n allen niet kunnen geven. Veel lees & kijkplezier gewenst...
DIGITAAL WIJKNIEUWS NOORD-OOST ALLER ERF
Zeilkamp 2010 Van uw zeilende reporter… In het weekend van 27 augustus was het weer zover, het jaarlijkse zeilweekend van de PKN Veenendaal stond voor de deur. Ook dit jaar was de jeugd Aller Erf weer goed vertegenwoordigd. Zoals elk jaar organiseerde wijkgemeente Sola fide dit jaar weer een zeilkamp voor de jeugd van de 4 PKNwijkgemeentes in Veenendaal. In het weekend van 27,28 en 29 augustus zijn wij met een groep van ± 50 jongeren ( en volwassenen) naar camping de Kuilart afgereisd met het voornemen tot een geweldig weekend. Omdat de scholen alweer begonnen waren, was er besloten om rond half 5 te verzamelen bij de Sola Fide. Maar omdat een aantal mensen al eerder vrij waren, is er na overleg alvast 1 auto vooruit gegaan. Om 1 uur vertrokken vanuit Veenendaal en met een kleine omweg via Zwolle, om Martijn Kloet op te halen en naar Tollebeek, voor een partytent. Rond half 5 aangekomen op de camping. Hier alvast begonnen met het optuigen van de partytent en de tentjes. Rond 6 uur kwam de volgende auto, en de hele groep arriveerde om half 7. Met zijn allen de tenten opgezet en rond half 9 was het dan tijd voor lekkere patatjes en een kroket/frikadel. Daarna een activiteit; deze bestond uit het oefenen van knopen, die tijdens het zeilen van pas kunnen komen. Hier werd leuk aan meegedaan en druk geoefend en geprobeerd. Helaas begonnen rond 10 uur de eerste druppels te vallen en was het vooruitzicht op een droog weekend verkeken. Rond 11 uur was het voor de jongeren van onder de 16 toch echt bedtijd en zonder veel gemor werd hier dan ook gehoor aan gegeven. De mensen van 16 jaar en ouder mocht tot 12 uur op blijven, en daar is ook gezellig gebruik van gemaakt, onder het genot van een drankje lekker bij praten met mensen die je soms al weer een jaar niet hebt gezien. Na een, voor sommige wel heel, koude regenachtige nacht, was het de volgende ochtend om half 8 weer tijd om het tentje uit te kruipen en lekker te gaan ontbijten met bolletjes kaas/ham/hagelslag/jam. Na het ontbijt kreeg iedereen de tijd om zich klaar te gaan maken voor het zeilen. Uit sommige hoeken de vraag of er met regen ook gezeild gaat worden? Vanuit het schippers kamp een volmondig JA!! Dus doe maar warme kleding en een regenpak aan. Daarna met zijn allen richting de
bootverhuur, om zwemvest e.d. op te halen, ook werden hier tot onze grote verbazing witte shirts uitgedeeld. Deze waren versierd met een zeilboot en de tekst ZEILKAMP 2010. Na het uitdelen van de zwemvesten begon het helaas te regenen. Toch even de ergste bui afgewacht en na 15 minuten was het warempel weer droog. Voor de schippers begon het zeilbloed al weer te stromen en binnen noodvaart waren alle 10 de boten dan ook zeilklaar. Helaas begon het weer opnieuw om te slaan en werd er besloten om tot half 1 toch maar te wachten met zeilen. Onder het genot van enkele warme drankjes even in ’t skippershûs gezeten. En om half 1 jawel iedereen weer het water op. Tot 4 uur lekker heen en weer kachelen over het meer en net voordat het weer begon te regenen was iedereen weer op de kant. Tot onze verbazing werden we hier ontvangen door JP en Wendy . Na het zeilen een korte overdenking met badeendjes en daarna voor wie wilde een heerlijke duik in het zwembad. Toen we om half 8 het zwembad uitkwamen stonden de volwassenen al heerlijk te BBQ-en en konden we gelijk aanvallen. Na heel veel hamburgers, sjashliks en saté te hebben verorberd ging de cursus knopen weer verder en was er gelegenheid om de geoefende knopen te vereeuwigen op een plankje. Ook hier werd driftig gebruik van gemaakt. Onder het genot van een drankje en een praatje zaten zo’n 30 jongeren druk te knopen en de kletsen. Om 11 uur was het voor sommige al weer bedtijd, alhoewel niet iedereen het juiste bed/tentje kon vinden. Later in de avond ging de rest van het zeilvolk ook op een oor. Zondagmorgen gezellig weer om 8 uur aan het ontbijt en daarna was er de keuze van of zeilen of zwemmen. Sommige mensen kozen om te gaan zeilen, maar nu de tent nog droog was deze toch maar eerst even in te pakken. Heerlijk van 11 tot 1 kunnen zeilen, en omdat de overigen die niet gingen zeilen ook alles ingepakt hadden was er nog even tijd om het zwembad te bezoeken. Om 3 uur iedereen weer terug op het veld, en was het moment al weer aangebroken om huiswaarts te keren. Uit verhalen van de verschillende chauffeurs was te merken dat het een energievol weekend was geweest, en dat het hierdoor een hele rustige terugweg is geworden. Als afsluiting een lekker meal bij de McDonald’s en terug naar ´t Veen. Na de chaos van het spullen zoeken, in de Sola Fide nog een laatste woord.
Groetjes vanuit Aller Erf: Daphne, Richard, Simon, Martijn, Johan en Joost.
!" ###
!
$ ###
%
&#
'! & (
&
$
) * +
,! !
- . & . . !
) /
) 2
) 0 1
Circle of life… Deze uitspraak is mijn uiteindelijke conclusie…….. Terwijl wij allen ons zorgen maken over en oplossingen zoeken voor de g r o t e natuur, de ijskappen die smelten, de waterovervloeden, de droogtes in diverse werelddelen, de CO2 uitstoot en ons heilig doel: hoe behouden we onze aardbol, …..want tja, daarop leven we toch …is er een volkje vlak onder onze aandacht dat ons voorbeeld zou kunnen zijn: de bijen! Hoe ik tot die conclusie gekomen ben? Je helpt bij de krantencontainer en hoort een opmerking van een opa tegen zijn kleinzoon: “hé Rik, je moet deze week eens even naar je bijen komen kijken, want ze verdienen wel enige aandacht” En zo raak je met elkaar aan de praat en komt er de gelegenheid om eens van dichtbij een kijkje te nemen en wel in de achtertuin van Henk Hoitink, waar een aantal bijenkasten staan. Kleinzoon Rik is al enige jaren enthousiast bezig met zijn bijenvolk en zijn opa assisteert hem daarbij. Zittend in een heerlijk schaduwrijke tuin, met een weelde aan bloemen en in het seizoen bloeiende struiken en bomen raken we aan de praat. Gaandeweg kom ik tot de conclusie….ik weet er gewoon niks van!!!! En wat is er een andere wereld gaande in ‘onze achtertuin’. In die hoeveelheid van informatie, met een boekje “300 tips voor het houden van bijen”aangereikt en in het bezit van een artikel uit het tijdschrift “Dynamisch perspectief” en met flarden uit het gesprek met Rik en Henk vormen zich mijn volgende gedachten. Rik is nieuwsgierig geworden naar de bijenvolken. Ze waren dichtbij hem in de tuin van zijn opa, die ermee bezig was, die hem leerde en hem meenam naar bijenmarkten. Dan raak je daarmee in kontakt met andere imkers. Rik werd lid van de bijenvereniging en kreeg een mentor toegewezen en ontstaat er een soort van ‘meester-leerling’ verhouding. Al doende verbaas je je over de natuur hoe kwetsbaar deze aan elkaar hangt en hoe zorgvuldig je ermee om moet gaan. Toen wij naar de achtertuin liepen en Rik een kast opende dróóp de honing eruit: je moet dus elke dag alert zijn. De bijenvolken in de tuin bij Henk zijn bijna dynamisch-biologisch: het zijn een paar volken en voor eigen interesse en gebruik. Ik durf daarom wel de stelling aan dat in deze tuin de bijen in evenwicht kunnen leven. Maar wij , als consumenten, eten graag honing, dus bestaat er, om aan die vraag te kunnen voldoen ook een grootschalige bijenteelt. Er zijn honderde soorten bijenvolken (“imme” worden ze ook wel genoemd). In Nederland zijn de carnica’s het meest in trek. Het past het beste in onze omgeving qua weersomstandigheden, weerstandopbouw tegen ziektes en snelle aanpassingsvermogen, tevens is het op zich zelf een rustig bijenvolk. Een ‘ imme’ bestaat uit een koningin, de darren en de werksters. Ik ga niet uitweiden over ieders specifieke taak, maar een regel uit het boek fascineert mij wel: “slechts het harmonisch samenwerken van alle bijen kan het voortbestaan van het bijenvolk zeker stellen” >Dit begrip slaat op de ondeelbare eenheid van de verschillende bijenkasten en hun gecompliceerde organisatievorm. In elke kast zit een koningin, darren en werkbijen. De taken van de koningin, werkbijen en darren zijn instinktief zo op elkaar afgestemd dat zij de instandhouding van de soort dienen. Alle reakties van de individuen zijn op de behoeften van de gemeenschap gericht. Geen van hen is in staat zich op den duur alleen in stand te houden. Zonder koningin geen nakomelingen, zonder werkbijen geen zekerheid voor de gecompliceerde levenswijze, zonder darren geen bevruchting van de koningin.< Als je het boek en het artikel doorneemt, merk je dat er zoveel interessante informatie tot je komt dat deze ene wijkbrief daartoe niet genoeg is en wie weet volgt er nog een deel 2. Maar het “nut van de honingbijen” wil ik nog belichten. In onze technisch georiënteerde wereld is het goed om je dichtbij die natuur te plaatsen. Door met het doen&laten van die bijen bezig te zijn, zijn we ook dichterbij en met die natuur verbonden. Leren we al doende hoe fascinerend kwetsbaar deze is en welke taak er voor ons is weg gelegd. We kennen de uitdrukking: “de bijtjes en de bloemetjes” maar de waarde is veel groter dan we ons kunnen indenken. *de honingbij is bloemvast, de noodzakelijke kruisbestuiving is gewaarborgd, *ze zijn ijverige verzamelaars en bezoeken daardoor talrijke bloemen, wat nodig is om een honingblaas te vullen, *de bij is een hoogontwikkeld communicatief dier en daardoor worden in een korte tijd een groot aantal bijen naar een bepaald gewas gestuurd. *de bij overwintert als enig insect als volk, waardoor ze in het voorjaar al in grote getale aanwezig zijn.
*Deze eigenschappen dragen ertoe bij, dat door bijen intensief bestoven bloemen kunnen leiden tot een stabilisatie van de natuur Je verhoogt daarmee ook de opbrengst, maar daar wil ik nu niet dieper op in gaan. In een artikel vanuit het blad “Dynamisch perspectief” schrijft een imker hoe hij door de bijenteelt is wakker geschud en een open oog heeft gekregen voor wat er om hem heen gebeurt. Door het omgaan met een bijenvolk (de zwarte bij) is bij hem ook een ommekeer teweeg gebracht. “ze reageren op mijn stemming en mijn houding….als ik prikkelbaar ben, word ik sneller gestoken….ik heb gemerkt dat mijn intolerante houding niet wordt geaccepteerd: ik ben toleranter geworden en veroordeel mensen of dingen veel minder……” Mijn eigen ervaring is: hoe rustig Rik te werk gaat en hoe kundig hij korf - raat - bij en honing met zorg omgeeft. Toen er een bij in mijn haar vloog was ik een en al paniek….dus prik! Henk zei: blijf kalm, rustig want anders voelt de bij zich bedreigd. Henk haalde de angel met gifzakje uit mijn hoofdhuid…de bij overleeft deze aktie niet…en ik kan nog veel leren! Deze ochtend in de zon was een boeiende ontmoeting en zo maar tussen jong en oud in onze kerkgemeenschap Aller Erf. Dit gesprek bracht mij ertoe om verder te lezen en te onderzoeken hoe een bijenvolk in elkaar steekt, zelfs als kerkgemeenschap zouden we daar iets van kunnen leren. Bouwsteentje
Het originele standbeeld in de Capitolijnse Musea (tevens Forum-Rome) Het ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius (Romeinse keizer van 161 tot 180 n. chr.) Lange tijd is gedacht dat het beeld keizer Constantijn voorstelde, de eerste christelijke keizer van Rome. Om die reden is het beeld bewaard gebleven en is het brons niet omgesmolten zoals dat van vrijwel alle andere bronzen standbeelden uit het oude Rome. De verwisseling met Marcus Aurelius is veroorzaakt doordat de gelaatstrekken van de keizer op een aantal reliëfs op de Boog van Constantijn overeenkomen met die van het ruiterstandbeeld. Pas later is duidelijk geworden dat in de Boog van Constantijn delen zijn opgenomen van eerdere triomfbogen, waaronder die van Marcus Aurelius. Het ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius werd het voorbeeld voor vele latere ruiterstandbeelden, en is afgebeeld op de Italiaanse euromunt van 50 cent. Marcus Aurelius is tevens een filosoof. Hij is een zorgende keizer geweest voor de armen en maatschappelijke groepen. Hij heeft veel goede dingen verricht, echter voor de Christen was hij een gruwel….en dan toch vele mooie filosofische uitspraken. Een ervan: “wat niet in het belang van de korf is, is ook niet in het belang van de bij”. Ik lees het zo: we hebben als individu elkaar nodig om te kunnen bestaan. De kerkgemeenschap kan bestaan door naar elkaar om te zien en er voor elkaar te zijn. Alleen zó kunnen we Christus dienen. Bouwsteentje
