,-.,..,.„.,
TEH
lIUIOOil^lii-PD
Naar LEMMER (postdienst) met nieuwe dubbeldeksalonschepen 's morgens 9 uur en 's avonds 11 uur. Week-end trips. Doorgaande plaatskaarten naar alle stations der Nederlandsche Tramweg Mij door geheel Friesland, Groningen en Drente. Dagelijks behalve Zondags. Hutten aan boord. Naar KAMPEN en ZWOLLE per salonboot, 's avond 9 uur. Vanaf 13 Juli ook 's morgens 9.30 uur. Dagelijks behalve 's Zondags. Naar ZWARTSLUIS en MEPPEL Maandag, Woensdag en Vrijdag 's avonds 7 uur. Firma Joh. v. d. Meijden Dz.
Naaml. Vennootschap
99
Reform »»
ROLLUIKEN MARQUISES
Directeur E. BOEBMA DAMES-EN HEERENKLEEDERMAKER13 De Coupe in nieuwe banen
INLICHTINGEN, DIENSTREGELINGEN EN BESPREKEN VAN SLAAPHUTTEN BIJ
J. G. KOppE's Scheepsagenfuur DE RUYTERKADE - AMSTERDAM Telef. 42208, 44253 en 49432. (Zondags 44760). EERSTE KLASSE ENGELSCHE GEMAAKTE HEERENKLEEDING Omvangen schitterende collectie
costuums en regenjassen
Trompstr. ^Jflü^P Den Haas
wil zeegen: De tol nog toe onopgeloste rooeilijkhetd door film en projectie opgelost omdat de coupeurs, tijdens het snijden rekening kunnen houden met den individueelen lichaamsvorm.
Naar MARKEN en VOLENDAM per stoomjachten. Touristenrondvaart dagelijks (ook Zondags) 's morgens 9.30 uur, 10.00 en 10.30 uur.
in orijzen vanaf f 32.50 tot f70.—
Telefoon 30495
Opgericht 1860
tlÉlcüroi i lg
..LONDON HOUSE" Laan van Meerdervoort 136 Hoek van DieaeBSiraal DEM HAAG GEEN PIUIAUEN
MIJNHARDTs Staal-Tabletten 90* Maag-Tabletten 75c Zenuw-Tabletten 75c
Groninae»
Hcerauinut 58 Telefoon 7S5 Amsterdiia. Rohin 70. Teletoo»35808
Bij Apoth. en Drogisten
VERKOOpnUIS 3. ]. VOERMANS.
DEN HAAG
KeinUenstraal 72 - Telefoon 33737 beveelt zich beleefd aan tot in- en verkoop van
HET ..BUREAU-PISUiSSE'
W.H. VAN VENETIË
Frankenslag 166 • Den Haag
AMSTERDAM 2e Helmerstraat 52. Tel. 24413
Telefoon 50585
Ie en 2e HANDS MEUBELEN Beslist goedkoopste adres voor complete Meubileering. — Ruilt ook Meubelen. Dagelijks aan huis te ontbieden.
Belasliich met hel SAMENSTELLEN vaa Cabaret progruisas ca kei orgaaimeeren vaa Feealavonde«, Concerten, Drawing room-Entertaio men I s. Soiree« particni icren Kindervoorateliingen. etc. etc
HONDEN GENEESMIDDELEN van Dierenarts K. DIFFINÉ Chem. Fabriek KrewelA.G. Keulen „ONZE HONDEN" Handboek: voor den Hondenhefhebber en hondenfokker — Toezending van dit intressante boek geschiedt op aanvrage graiis en franco.
ie eie e SCHILDEREN EN BEKLEEDEN VAN AUTOMOBIELEN
Dinteistraat 23 (Wijk Vil) Den Haas - Telef. 72373
24 nummers per jaar f 1.50 per kwartaal
Tegenover het Bureau van den Postcheque en Girodienst
oo
„TIHIi €^¥i
v/h MASCOTTE — 68 WAGENSTRAAT 68. DEN HAAG HEEFT ZIJN OUD. GEZELLIG
i
RoodePort Witte Port Samos . . . Bloedwijn . Medoc . . .
f I.IOp.flesch -1.10 „ „ -1.10 „ „ -1.10 ,, -0.80,, „
PALESTINAWDNEN
TANGO 1925 (de groole Modedal») Oaderwij« dageliiks
Dans Instituut C KLINKERT Stadhonderskade 152 TeL 2-»ZC
ROTTERDAM
Amsterdam
CHEMISCHE WASSCHERIJ „DUINOORD Begoniastraat 188 en 190 • Den Haag - TeL 36048
WEER TERUG, MET VOLLE MEDEWERKING VAN
It^n^t en verft alles
THE ROYAL DANCING BAND
BINNEN 4 DAGEN ZONDER PRIDSVERHOOGING
ONDER EMINENTE MUZIKALE LEIDING VAN Mr. J. C. v. BRÜCK. EN ARTISTEN
SPECIAAL IN HET REINIGEN VAN FIJNE DAMESTOILETTEN
VAN 4—8 UUR
VAN S'/z-l/ï UUR
ONZE
PRIJSCOURANT
Holl. Indisch Restaurant NOBACK RIJSTTAFELS vanaf . ...,...« 1.25 HOLL. DINERS .... f 0.80. f 0.95 en f 1.25
Voor Behoud van
een GaVG
VRAAGT
en
Zachte Huid
PENSIONS: Sweelinckstraat 158, Jacob Hopstraat 1 - DEN HAAG Telefoon 36257
Beleefd aanbevelend, MEVR.
NOBACK
van Handen en Gelaat gebruik ik altijd
PUROL
;iLicra©-i^0)D®
Het Dopu,a re wee cb,ad
'
'
voor Radio-Amateurs
VOOR ADVERTENTIES WENDE MEN ZICH TOT HET CENTRAAL ADVERTENTIE-BUREAU LOUIS BENJAMIN. STATIONSWEG 61b. ROTTERDAM
;
'"'-".
®1
PI
:©
'
- ■
-
'
■
■
.Vv..,.-,.-.L^... :, ...-v:: ■ y rK.-...i..,.-r~r,,IP
.-
' '.■ -
■i ■■! ui
; .^^^^Ollr^^^^
OP OBT
:®
WhaMlUCotó^ Als gij • uwe mantels en mantelpakken zelf maakt, kan de stof veel beter zijn en de prijs veel lager dan wanneer ge ze confectie koopt.
HOME DRESSMAKER
AND
I ORBSSMAK3BR • NO. 5ó3
®
geeft de NIEUWSTE
®
modellen van dit seizoen Ingesloten zijn twee patronen van mantelcostumes, een met een coquet kort manteltje, de ander met een halfaangesloten drie kwart lange mantel. De lange mantel, model heerenjas, welke op den omslag staat afgebeeld is als coupon patroon dus voor 40 cent franco per post in alle maten te verkrijgen.
i
V'
•
y
y
Van alle modellen, welke in het blad staan afgebeeld, zijn patronen verkrijgbaar ä 75 cent per ® nummer franco per post bij Mevrouw MILLY SIMONS, hoofdagente van Weldon's geknipte patronen, 2e Schuytstraat 261, den Haag. — Telef. 34795 — Giro No. 49371. — De prijs ® van bovengenoemd blad is 30 cent, franco per post.
11
y
^V
©
:©i
ze
igg^e
3[®1
:::©:
'
y
»uiÉsaite&ëÉs
''"■■'
,.^^_^^_^^^^^^^^^^_^_
Graaf Orloff. een Russisch edelman, werd op zijn trouwdag door de revolutionairen overvallen, terwijl zijn bruid gedood werd door de kozakken. Orloff wist hel land uil Ie komen en begaf zich naar Amerika, waar de fortuin hem gunstig was en hij in korten tijd een fabelachtigen rijkdom bijeen wist Ie Ie garen. Zijn haal legen de revolutionairen, die hem hel liefste ontnomen hadden, wal hij öp aarde bezat, bleef evenwel zoo groot, dal hij besloot, dal geen cent van zijn fortuin Rusland len goede zou komen. Toen zijn dood dan ook naderde, vermaakte hij alles wal hij bezat, aan een jongen neef in Amerika, Gregory Maxim, op voorwaarde echter, dat hij binnen een jaar in het huwelijk moest treden mei prinses Olga, een nichl uil Zwitserland. Indien deze in gebreke bleef, zou de geheele nalatenschap aan Olga vervallen, mils zij een Amerikaanschen burger trouwde, ook binnen het jaar. Ivan Senine. de secretaris van Orloff. maakte ook zijn plannen en wel om Olga in hel huwelijk Ie laten treden met een gehuurden bruidegom en zoo in hel bezil te komen van hel fortuin. Hij spande samen mei de advocaten om Gregory slechts een uur voor den vaslgeslelden lijd op de hoogte Ie stellen van het lestamenl Toen deze eindelijk vernam, wat er aan de hand was. ging hij op zoek naar zijn bruid. Hij werd geschaakt door de handlangers van Ivan, die niet wisten wie hij was en geforceerd in het huwelijk Ie treden met prinses Olga, die zij uit Zwitserland naar Amerika hadden laten overkomen. Zonder dat zij er zich bewust van waren, hadden zij dus aan den uitersten wil van graaf Orloff voldaan en waren Olga en Gregory een paar geworden. Maar nogmaals werd Olga geschaakt. Gregory wist haar evenwel weer te vinden en haar in veiligheid te brengen. Eind goed al goed. zegt deze boeiende film. die door het filmverhuurkantoor Odéon te Amsterdam wordt uitgebracht.
MiÉi¥MiMM De strijd tegen de posttarieven. We leven in ons land, wat de publieke diensten betreft, niet onder de meest vöordeelige condities. De belastingen zijn verhoudingsgewijze hoog, de spoorwegen duur, de post stelt drulkkende ei&chen. Dat zijn dingen van groote beteekenis. Want we hebben er allemaal bekng bij, dat deze en dergelijke uitgaven niet te veel van ons inkomen afknabbelen, want iedereen wil toch wel van de vruchten van zijn arbeid zooveel mogelijk voor nch zelf houden! * * We zouden, een te breedvoerig betoog moeten opzetten, indien wij alle punten, waaruit blijken kan, dat de publieke diensten veelal te duur zijn, wilden aantoonen. Beperken we ons tot de posterijen. We betalen tegenwoordig voor het verzenden van een brief aan onzen buurman 10 cents. Waarvoor vroeger 3 ets. moesten worden neergelegd. Zenden we een brief van Roodeschool naar lerseke, dan kost deze 10 cts., vroeger 5 ets. Een engelschman, die van 't uiterste eind van Schotland naar het eiland Wight een brief verstuurt, betaalt daarvoor slechts j1/, ets.
Zimmermann. Haar dansen zijn karakteristiek Duitsch ballet, maar dan ook het Duitsche ballet opzijn best, liefelijk en gracieus, fijn en doortrokken van een sfeer van romantiek. Haar partner danst voornamelijk Engelsche stijl, exentrieke dansen, waarbij hem een uitstekende techniek ten dienste staat. Verscheidene van deze dansen danst hij met haar en wanneer men hen samen ziet, zou men niet zeggen, dat het eigenlijk haar genre niet is. „The Comedy Dancing Couple" noemen zij zich en dat zegt alles. Hun dansen zijn luchtig en vroolijk, een beschaafde amusementskunst vol bekoring. Het andere danspaar is The Shanley's. Ook zij geven excentrieke dansen, maar van een andere soort. Typische kleine groteskbeweginkjes, American dances, steeds sneller en met allergrappigste momentjes. Soms dansen zij ook een gewone exhibition dance en toonen dan veel fantaisie voor aardige passen. The Shanley's vertrekken spoedig weer naar het buitenland, zij zijn bij elkander reeds het geheele volgende halfjaar bezet. Clair en Percy Jolly hebben nog tijd beschikbaar. Wij hopen, dat zij nog eenigen tijd in ons land zullen blijven. Goede dansers zijn altijd welkom. ALBERT HERFRED.
*
mM±MM%J&ML&-£:U~ï'JË&MMMimi
((
f
I.
Tn het Grand Theatre te Amsterdam wordt op / 't oogenblik de belangstelling gewekt door een nieuwe klucht van Hennequin en Veber. de beide auteurs, die al zoovele succesvolle lachstukken op hun rekening mogen boeken. Onder den naam „De Lelie van Montmartre",
wordt daar vertoond het blijspel, dat reeds eenigen tijd gegeven is en nog steeds gegeven wordt in het Palais Royal te Parijs: ,,Le Monsieur de 5 Heures". Er is een gezelschap bijeengebracht, dat er mag zijn. Een regisseur als Louis Chrispijn Sr. is niet weg te cijferen en als die dan nog over een aantal knappe actrices en acteurs beschikt, dan behoeft 't geen veiwondering te baren, dat „De Lelie van Montmartre" door voortreffelijk spel en leiding de aandacht trekt. Greta Lobo-Braakensiek speelt de titelrol en naast haar vindt men Chrispijn als de bankier. Jan C. de Vos Jr. als de dichter en Louis van Dommelen als ,,de man die de schuld krijgt". Voor de bezetting van de kleinere rollen zijn er ook krachten, die reeds meermalen hebben bewezen, dat zij iets goeds weten te brengen, o.a. Nora de Vos, Ellen Wiarda, Jeanne Verkade, Jean Stapelveld en Joh. Vischer.
«1
"Rog erger, wanneer een engelschman van het meest westelijke gedeelte van Ierland een brief stuurt naar een plaatsje op de oostgrens van Nederland, betaalt hij iz'/jCt. porto, gaat de brief van Hoekvan Holland naar Harwich, dan kost deze daartegenover f 0.20, a'.aof de afstand tusschen Engeland naar Nederland goedkooper is af te leggen dan van Nederland naar Engeland. ♦ * * Aan dat euvel zal door de internationale afspraken binnen afzienbaren tijd verandering komen, doch a!s onze landelijke tarieven inmiddels niet gewijzigd zijn, dan betaalt men voor een brief in Nederland maar a1/^ ets. minder dan voor een naar het buitenland. * * Men moet nu niet zeggen, och wat kan mij dat alles schelen, ge hebt gelijk, wanneer ge de nederlandsche posttarieven duur noemt, maar veel is er mij niet aai) gelegen, 't scheelt mij enkele dubbeltjes per maand. Wanneer ge het zoo zoudt beschouwen, en voor een particulier met weinig briefwisseling
WEES SLIM GEBRUIK GLIM
is de verleiding groot om er zóó over te oordeelen, dan denkt ge alleen aan de directe schade, niet aan den directen invloed. *
♦
Want ■ uw leveranciers, de fabrikanten die hen bedienen, hebben wel degelijk anders te spreken, zij moeten door en voor hun zaken brieven en andere poststukken in grooten getale verzenden, de onkosten daarvan drukken op hun zaak, zij moeten deze terug verdienen op hun product. De "hooge porti, de hooge vrachten, de hooge reiskosten, en belastingen, ze maken dat de prijzen hooger moeten zijn. En daawiee hebt ge wet te maken. * Het spreekt ook vanzelf, dat kranten en tijdschriften als het onze, heel sterk den terugslag er van ondervinden. Vroeger betaalde men met xji ets. datgene, waarvoor thans 1 ets. moet worden vergoed. En om het recht ie krijgen, de tijdschriften voor 1 ets. te versturen, moet de uitgever heel wat werk doen. Ge zult op de strooken der adressen wel vermeld hebben gezien: Frankeering bij abonnement. Weet ge wat dit beteekent ? Het wil zeggen, dat na ontvangen toestemming een tijdschrift kan worden verzonden zonder dat er postzegels behoeven te woirden opgeplakt en
tegen 'n lager tarief. Waarover straks meer. ♦
De uitgever heeft dan echter de verplichting niet alleen om ex. voor één plaats bestemd, te bundelen, doch ook om de exemplaren, welke in een bepaalde reisroute behooren, bij elkaar te brengen. Hij doet heel wat werk voor de post, wat vroeger onder de veel goedkoopere tarieven niet behoefde te gebeuren, tenminste niet door den ina,n, dit- de drukwerk stukken verzond. * Voor het versturen van periodieken zijn twee tarieven. Het één is een uitzonderingstarief en daaronder vallen nieuws bladen en tijdschriften; het tweede is het gewone druk werk tarief. Of een blad onder het eene of het andere tarief valt, beslist men aan het hoofdbestuur der posterijen. Men heeft beroep hij den directeuir-generaal van dien dienst, zelfs up den minis ter, maar practisch beteekent dit, dat de ambtenaar beslist. En de motieven, welke daarbij1 den doorslag geven, zijn de wettelijke voorschriften uitgelegd onder het gezichtspunt: wij komen geld tekort, dus probeeren we maar zooveel moge lijk te krijgen. ♦
♦
*
Toen het indertijd onder de heftige valuita-concurrende den handel en de nijverheid in Nederland, en vooral deze laat-
ste, héél slecht ging en men uit die kringen de regeering om hulp en medewerking vroeg, toen heette het: wanneer ge tekort komt en niet tegen de concurrentie op kunt, dan moet ge maar een tijdlang verlies lijden en probeeren de middelen uit te vinden, welke u er toe zullen brengen om uw kostprijs te verminderen. * * * Maar nu men blijkbaar in de ons omringende landen de poststukken veel goedkooper kan behandelen en in tal van gevallen, ook nu nog, ordersnaar het buitenland gaan, omdat de porto daar goedkooper is, nu volgt men bij onae posterijen niet den minisierLeelen raad. Neen, men weet, dat de bijzondere positie, waarin de post verkeert, deze op dit gebied overheerschend doet zijn en.... laat de dure tarieven betalen I * Ge moet me maar vergeven, dat ik deze week ereis over heel wat anders schrijf, dan dat ik gewoonlijk in deze rubriek met u behandel. Waar het hart van vol is, loopt .... de pen van over. Én werkelijk, mijn hart is vol van het „post-wee", dat ik dagelijks in mijn werk heb mee te maken, * En daarin sta ik niet alleen. Heusch niet. In de Februari-vergadering van den Nijverheidsraad werd een bespreking gevoerd omtrent de porti-bedragen, door de Posterijen vastgesteld en die in verhouding veel hooger zijn dan in Kngeland en Duitsohland, welke de onkosten rekening van het Nederlandsrhe bedrijf sk-ven drukken. De Nijverheidsraad als zoodanig achtte het niet gewenscht stappen in deze te doen, doch door zijn medewerking werd een comité gevormd door verschillende vereenigingen, aangesloten bij den Nijverheidsraad, om in samenwerking met de vereenigingen ,.Ned. Mij. v. Nijverheid en Handel"; „Centr. Industrieel Verbond"; „Algem R. K. Werkgeversvereeniging"; Christ. Werkgeversvereeniging"; '„Verbond van Ncd. Fabrikantenver."; „Ned. Dagbladpers"; „Nederl. Periodieke Pers"; „Centr. Raad van Vakbonden in het Grafisch-en Boekbedrijf" (waarin vertegenwoordigd de ,,Ned. Uitgeversbond"), een commissie te vormen tot het voeren eener actie bij de Regeering ter verkrijging van verlaging der posttarieven *** Al wie een steentje bij kan dragen om het euvel uit den .weg te ruimen, die aarzele niet en sture opgaven van gevallen hem bekend in verband met dit onderwerp, aan den heer F. L. van der Bom, secretaris van het Comité tot verlaging der posttarieven, te Amsterdam, M E. R, CURIUS.
■
I
I
;
,
^
^^
UH¥ IMEÏ IWIMEiaCIWI RIJK
uto-onselukken Oo den Haarlemmerweg nabij Halfweg heeft een automoblelongeluk plaats gehad, dat zonder ernstige gevolgen is gebleven. Een Hispano Suiza auto sloe^ met een vaart van ongeveer 90 K.M. over den kop en kwam midden over het rijwielpad te liggen.
De „Bund" zoo men het typisch chineesche wagentje niet zag. zou men kunnen gelooven in een eurooeesche stad te zijn.
0D
den
Delftschen weq
J
te
Rotterdam reed Hit 'n ae Sloot.
een
auto
door
een aanrijding
Een chineetche straat Wel een typische tegenstelling met het plaatje ernaast. Men ziet overal de chineesche opschrifren.
Boxententoonstelling te 's Qravenhage
Een geheel uitWoeme^vervaard.gde
Nederlandsche Middenstandsbond Te
Assen
werd
15
en
16
Juli
het
congres
van
den
Nederl.
Th. U. Tiktak f.
Middenstandsbond gehouden.
J^^^Vt.'Groning^n.Tstv.rr.dè'n
»
Voorgevel van een chineetche winkel
Een kijkje In de chineesche stad
met typische figuurtjes. De middelste stelt Confusius voor.
Met het oog op de tegenwoordige gebeiuitenissen in China, is. het wel interessant nader kennis te maken met eenige bijzonderheden omtrent dit land. Wij waren zoo gelukkig een Nederlander te vinden, die met verlof in patria vertoefde en die, uit sympathie voor ons blad, dat hij bij zijn ouders leerde kennen, aanbood eenige beschouwingen met foto's over 't Heme'sche rijpte geven. Gaarne geven wij hem hier het woord. Voordat schrijver dezes een jaar of zes geleden naar China vertrok, werd hem door verscheidene personen afgeraden daar naar toe te gaan, omdat „volgens zeggen", dit land geen oord is voor blanken. Ik ben er wèl heengegaan en heb er niets geen spijt van gehad. Toen ik in Shanghai aankwam, viel het mij direct op, dat alles er Europeesch uitzag. Geen wonder, dat Shanghai het ,,New-York of the East" wordt genoemd. Omdat Shanghai een der in de jongste berichten veel genoemde plaats is, lijkt het mij goed om u een serie foto's met een korte beschrijiving van deze plaats te geven. Men heeft er een europeesch gedeelte en de echt-chineesche stad. Ik begin met het eerste gedeelte. Vanaf de „Bund" (zie foto i) begeeft men zich door de .hoofdstraat naar de Internationale stad. De hoofdstraat (Nanking Road) is vanaf de ,,Bund" hoofdzakelijk Europeesch van
t'iel de eet-oelegenheid, waarover in het artikel wordt geschreven
Chineesche bedelaars
Een park bl) Shanghai met vijvers, waarin kan worden geroeid.
mSaÊÊBÊÊBm
Een typisch stelletje
Ler eens op de kleine voetjes der vrouwen!
houw en gaat vorder geheel in een Chineesche winkelwijk (zie fo.to 2} over tot aan de „Race-Course", alwaar men meer in het Emropecsche gedeelte terecht komt. In de Fran&che concessie vindt men de prachtigste villa's en parken. In de Chineesche wijken kunt u gemakkelijk zien, dat de Chinamen aan winkels veel zorg besteden (zie foto 3). De Chineezen maken het zich voor wat het eten betreft* nogai gemakkelijk. Zooals ui op foto 4 ziet, begeven de etensverkoopers zich met hun „waar" door de geheele stad. Zij hebben steeds hun vuurtje klaar om iedereen die hongerig is en gauw geholpen wil zijn, te bedienen. Wanneer men meer in de binnenstad komt, ziet men de ellendige dessous van zoo'n groote plaats. Er is in Shanghai veel armoede. Overal staan bedelaars klaar om een aalmoes in ontvangst te nemen (zie foto 5). Op verscheidene plaatsen in de stad vindt men Chineesche theetuinen en vermaakplaatsen, zooals bioscopen, Chineesche opera, speelhuizen etc. Toen ik naar één dezer theetuinen (zie foto 6) ging, werd ik weer direct overvallen door eenige bedelaars, die, op het zien van mijn camera, er direct vandoor gingen (zie foto 7). Blijkbaar hadden ze wat op hun kerfstok! Wanneer deze plaatjes met een klein praatje over Shanghai u bevallen, hoop ik spoedig ereis wat van het binnenland te laten zien. Kr.
KetelontplofflrtB te Rotterdam Aan het station 3.P. ontolofte een ketel, waardoor het bovenstuk van de ketel ongeveer 2i meter verder door het dak van de locomotievenloods neerkwam.
Boschbrand te 's-Qravenhase Een
Amerlkaansch bezoek
opname die heel goed als filmopname zou Icrn.n Hi,n»n in ^n Am^rikaan^rh^ film kunnen dienen in een Amenlcaansche tllm.
Zondag zijn te Amsterdam aangekomen de Amerikaansche torpedojagers .Bruce" en .Preston'. J.j lagen aan de De RuyterkaJe. Links; Bruce no 329 en rechts; Preston no. 327
Vacantle-klnderfeest
Afscheid Wouter Hutschenruyter
Ruim 7000 kinderen vertrokken vanuit Amsterdam naar bosch en zee om daar een dag van hun vrijheid te genieten.
Zaterdagmiddag nam de beroemde musicus afscheid in de Muziekschool voor Toonkunst te Rotterdam.
Lunch aangeboden door de Rotierdamsche Scherpschutters-vereeniging aan de winnaars van den schietwedstrijd op de Rotterdamsche baan.
Zeven ridders gehuldigd Humanitaire schoof te Laren Dinsdagmiddag werd te Laren de door den Architect H. A van Anrooy ontworpen humani taire school officieel geopend.
In het gebouw van de Burgerwacht te Amsterdam werden 7 ridders gehuldigd ter gelegenheid van het feit, dat zij voor 25 jaar werden gedecoreerd.
Nu allerwege openluchtspelen aan de oi\le van den dag zijn en aan het publiek naast natuurschoon ook kunstgenot wordt geboden, lijkt het ons niet ondienstig een paar opmerkingen te maken in verband met dit genre spel. Zooals u allen wellicht bekend zal zijn, vond het tooneelspel volgens vele geleerden zijn oorsprong in den kcrkelijken eeredlenst. Op hooge kerkelijke feesten, in het bijzonder bij een zoo belangrijke gebeurtenis als het Kerstfeest is, werd de geboorte van Christus plastisch voorgesteld, zóó, dat ook de eenvoudigste onder het volk ten volle de symbolische handeling kon begrijpen en gevoelen. Priesters zongen ,staande bij een echte kribbe en de geloovigen, den inhoud kennende, hoorden dan dikwijls in hun eigen taal het geboorteverhaal. Langzamerhand breidde deze wijze van voorstellen zich uit. naast geestelijken kwamen ook lecken hun medewerking ver leenen. Heel het bijbelverhaal leverde stof op voor spelen. Spoedig werd het kerkgebouw te klein en de speelscène verplaatste zich, ook om andere redenen, naar het groote plein, dat meestentijds voor het godshuis was. De aandacht der menigte moest geboeid worden, terwijl tegelijkertijd de verbeelding en het gemoed getroffen moesten worden. Niet in de eerste plaats, is het de tekst, die het leeuwenaandeel opeischt, het is de handeling, die moet treffen. En om den gang van het ver haal duidelijk en overzichtelijk te maken, draagt men zorg elk der personen, door een zich scherp onderscheidende kleeding. een gemakkelijk te herkennen persoonlijkheid te geven. Om verschillende zeer ingewikkelde redenm ('onderlingen naijver, streng-gods-
De Poppenkast door Bernard Canter Van alt geestige soei worden in titt kasteel Qua Wassenaar dicht bij den Haag oovoerjngen gegeven. Onze foto loonl Annie Foliander in de roi van Ciasina
dienstige opvattingen, e.a.) wordt aan het bijbelsch spel een einde gemaakt én de leeken trekken zich weldra met heel andere stukken in hun eigen gebouwen terug. Het blijkt hun, dat de verbeelding van het publiek in heel andere banen geleid wordt en dat krachtige hulpmiddelen moeten worden aangewend om een volledige suggestie tot stand te brengen. Zoo in een scherp afgebakende speelruimte, waar niets de aandacht afleidt, trachten zij de sfeer der werkelijkheid zoo getrouw mogelijk te benaderen. Het publiek wordt door de monleering gedwongen te gelooven, wat het ziet en wil zich gaarne de meerdere inspanning, vereischt om het stuk te volgen, getroosten. Dit uiteraard beknopte overzicht geeft ons zeer gemakkelijk gelegenheid eenige der eischen, waaraan het openluchtspel moet voldoen, op te sporen. Ter wille eener gemakkelijke bespreking, komt het mij w-enschelijk voor, drie punten te onderscheiden, n.I.: a. Speelruimte; b. Aard van het stuk en in het bijzonder de daarin verwerkte intrigue; c. Mise en scène en aankleeding. In dit verband is het aardig met elkaar te vergelijken de omstandigheden, waaronder Henri Brondgeest moest werken en die, waarin zich het Vereenigd Tooneel bevindt. Ken der primitiefste eischen, waaraan de speelruimte moet voldoen, is zeker wel, dat de omgeving van dien aard is. dat het spel kan geschieden zonder dat het geluid der woelige stad tot het terrein doordringt. De toeschouwer moet kunnen medeleven en geen storende invloeden van buiten moeten de sfeer ruw en wreed ver-
r
C/i
*
®
i
San Klaassen en Katrijn in Canters Poonenkast voorgesteld door Nico de Jona en Coba Keiling.
w
(Mg
sitoren. Welk een verschil treft ons dan tusschen het rustig gelegen Frankendaal, waar de bekwame tuin-architect, de heer de Koning, ons, Amsterdammers, een zoo heerlijke plaats verschafte en het Amsterdamsch ijsclubterrein. Inderdaad is het wel wonderlijk, dat zoo russitig een oord zich bevindt in de zoo onmiddellijke nabijheid van Amsterdam. Daar kan inderdaad het spel volkomen rustig zich ontwikkelen. Een vlak terrein met een heuvel dicht daarnaast, een heuvel, waarop majestueus een boom zich verheft, terwijl verder naar allen kant struikgewas het van verre zien opkomen der spelers belet. De aanleg is dermate pfractisch, dat langs vier, vijf verschillende kanten de spelers „af" kunnen gaan. Een handige verdeeling der zitplaatsen maakt het verder mogelijk, dat elk ongestoord en ten volle op, genieten kan. Moge alzoo Frankendaal voldoen aan de eischen ,die men aan een openluchttheater mag stellen, wat „scène" aangaat, het Ijsclubterrein, waarop de heer Brondgeest zijn voorstelling gaf, teneinde een fonds te vormen voor Indië, was daarvoor ten eenenmale ongeschikt. Een vlakke kale omgeving, die ook in het minsrt niet tot onze verbeelding spreekt, maakt het wekken van stemming, zooal niet onmogelijk, dan toch zeer bezwaarlijk. Ook het terrein van Oud Wassenaar te 's-Gravenhage, benevens bet openlucht-theater in Valkenburg (L.) bleken geschikte speelterreinen. Wat de keuze van het te spelen stuk aangaat ,behoeft het zeker geen nader betoog, dat men zooveel mogelijk zal zoeken naar die, waarin de eens zoo beruchte „eenheid van plaats" voorkomt. Practisch immers is de decorwisseling uitgesloten. En zoo die eenheid dan ook al niet zuiveraan-
WIE EN
directeur van het hoofdpostkantoor te Amsterdam, wien de bijzondere onderscheiding ten deel viel om zitting te nemen in de Voikenbondcommissietot vaststelling der grenzen van Dantzig.
Dr. P. van Hoek de zeer verdienstelijke directeur-generaal van de landbouw heeft met 1 Aug. zijn ontslag aangevraagd.
Dr.H.T.Colen brander
Dr. N. 3. Krom
benoemd tot hoogleeraar te Leiden.
benoemd tot hoogleeraar te Leiden.
Prof. Storm van Leeuwen
de bekende socialist, die burgemeester van Kassei was, zag zich door ziekte genoedzaaktaftet reden.Hij speelde in 19t8 een belangrijke rol.
eman
werkzaam in zijne nieuwe kliniek.
wezig is, kan men zich ook vergenoegen met een vage aanduiding der plaats van handeling. Dit plaats kiezen verviel op de IJsclub, omdat niet een stuk gegeven werd, maar een reeks onafhankelijk van elkaar staande ,,episodes". Het is dan ook niet te verwonderen, dat van de moderne .slechts weinige geschikt zijn voor opvoering in de openlucht. Vandaar ook, dat de heer E. Verkade niet beter keus meende te kunnen doen, dan de juist op dien grond zeer geschikte spelen van Shakespeare. Zijn „Hamlet" en zijn „Naar het U lijkt", kunnen wat dat aangaat, als model dienst doen. Zelfs bij een zoo gunstig mogelijk gekozen terrein, zal toch bij den toeschouwer in het algemeen niet die mate van aandacht mogen worden verondersteld, waarop de acteur in /„binnenspel"/terecht rekent. De er uit U5 trekk«^xon/lusde b^iy geen andere zijn nan deze; de/ntrigjié zij niet al te ingewikkeld. Geen groote en diepgaande dialogen, maar wel een zoo krachtig mogelijke handeling. Het publiek wil iets zien gebeuren en medeleven met de lotgevallen der helden ot heldinnen. Dus geen Pirandello-experimenten. In het nauwste verband sluit zich het derde punt hierbij aan. Het stuk worde door aankleeding een kijkspel, zoodat de toeschouwer door wisselend kleurenspel geboeid, als van zelf zijn aandacht schenke aan het spel en stuk. Mits de acteur zelf ook beseffe, dat spreken buiten, andere eischen stelt, dan wanneer hij in den schouwburg vanaf het tooneel de toeschouwers treft, kan ons openluchttheater ook van nederlandsche schrijvers (men denke aan Bernard Canters Poppenkast) een groote toekomst tegemoet gaan, als ook moeder natuur haar medewerking wil verleenen REMUDA.
mm. m ii 11*^1
In tegenstelling met andere jaren besloot ilk 't vorig seizoen mijn vacantie te benutten om de Noordelijke provinciën van ons land eens in oogenschouw te nemen om met hare bezienswaardigheden, zeden en gewoonten kennis .te maken. Nadat ik Groningen en Friesland' vrijwel doorkruisd had, arriveerde ik in Drente. Na Assen passeerde ik de uitgestrekte veengronden bij Emmen en Emmercompascum en daalde af in de richting van Hoogeveen. Ik stelde me voor in deze plaats te overnachten en den volgenden dag mijn reis voort te zetten, over Meppel, om van daaruit o.m. nog de humnebedden bij Havelte te bezoeken. Den geheelen dag was het snikheet geweest; laat in den namiddag begon het te betrekken en in korten tijd was de lucht geheel bewolkt, terwijl felle bliksemschichten een naderend onweer aankondigden. Heel in de verte rommelde zacht de donder. De lucht was onheilspellend; geen blaadje bewoog aan de boomen en een angstig gevoel maakte zich van mensch en dier meester. Het was of de elementen zich in al hun grootheid wilden toonen om der menschheid te doen gevoelen hoe nietig en klein zij zijn.
Den geheelen omtrek verlichtend, werden de bliksemflitsen heller, nu onmiddellijk gevolgd door het ratelen en knetteren van den donder. Koeien en paarden verborgen zich angstig onder de groote eikenboomen, hunne koppen gebogen als om het schouwspel boven hen niet gade te slaan. Een zacht getik in de groene eikenbladeren waarschuwde mij, dat het begon te regenen en weldra kwam de bui in volle hevigheid los. Ik nam mijn toevlucht tot de dichtst bijzijnde boerderij. Op mijn vraag of ik even kon schuilen, antwoordde de oude boer in zijn eigenaardig Drentsch dialect: „Zeker kunt u dat", er onmiddellijk aan toevoegend: „Zoo, u bent nogal nat geworden hé, komt u maar even in de kamer". Ik ging de kamer binnen, die tevens tot Tceuken diende en vond daar de rest der familie, bestaande uit moeder, zioon, dochter en schoonzoon, aan tafel, de boterhammen en pannekoeken verorberend, die zij "s morgens hadden meegenomen naar het land. Zij hadden gedacht tot 's avonds te blijven werken, doch het naderend onweer had hen doen besluiten naar huis te gaan, den arbeid voor vandaag als gedaan beschouwend.
De boer en zijn schoonzoon aten haastig en gingen van tijd tot tijd naar buiten um te zien „wat het weer deed", De anderen riepen dan telkens: „Wat denk je ervan, vader, zou het overdrijven ?" De boer gaf als zijn meening te kennen, dat het nog wel even kon duren, want dat er twee buien tegen elkander inwerkten. Jan Hendriks, zijn buurman, die eveneens op den drempel van z.ijn woning stond om het weer gade te slaan, had ook al hetzelfde gezegd. Geen stedeling toch kan zich de vrees indenken, welke de landbouwer heeft voor het hrmelvuur. Tegen dit element staat hij machteloos; treft de bliksem zijn woning, dan is het wel haast zeker, dat deze een prooi der vlammen wordt en de have wellicht voor een groot deel mede verloren gaat. Dan gaan soms in enkele oogenblikken de schatten in vlammen op, voor welker verzameling hij jaren gezwoegd heeft. Was het daarom te verwonderen, dat de oude boer bezorgd was en zijn voorhoofd zich als het ware bij lederen donderslag fronste ? Gelukkig nam het onweer na een half uur iets af en had het na een uur bijna geheel
opgehouden; de regen echter bleef in zware stroomen vallen, groote plassen voor de deur vormend. De boer, die het laatste uur bijna niet had gesproken, vroeg mij, wat het doel van mijn reis was. Toen ik hem vertelde, dat ik het plan had gehad naar Hoogeveen te gaan, zei hij: „Dat zult u vanavond moeilijk halen, het ligt meer dan twee uur hier vandaan, terwijl u toch bezwaarlijk door dit weer kunt gaan." Ik zag ook, dat het onmogelijk was en peinsde ik erover, wat te doen. Het was alsof hij mijn gedachten - begreep. „U kunt hier vannacht wel blijven als u wilt", zei hij, „maar wij zijn met veel menschen en klein behuisd, dus een bedstee hebben we niet over. Als u wilt, kunt u in 't opkamertje slapen, dan kan ik daar wel een matras voor u neerleggen. Het valt te begrijpen, dat ik onder de gegeven omstandigheden het aanbod gaarne aannam en maakte de boerin, geholpen door haar dochter, mijn slaapplaats in orde. Toen dit klaar was en zij de koffie inschonk, sprak zij op zachten toon, die iets treurigs inhield: „Willem, zouden we niet even naar Trijntje Wubbens loopen ? Ik meende, dat ik vanmiddag haar dochter had
'
zien weggaan; die moet zeker voor haar man en de kinderen zorgen en dan is de oude vrouw misschien alleen." De boer knikte toestemmend, eraan toevoegend: ,Ja, dat had ik ook al gedacht, ik zal dan meteen even bij Jan Hendriks aanloopen en vragen of hij meegaat. Morgen is de begrafenis en misschien valt er nog wat te regelen." ,Ja", zei hij, mij ernstig aankijkend, „Klaas Wubbens van hiernaast is dood. Och, hij heeft een mooien leeftijd gehaald, 831 't Is alleen wél jammer, dat het zoo plotseling gebeurde. Drie dagen geleden nog zag ik hem achter zijn huis het een en ander knutselen en eergisteren is hij plotseling gestorven. De dokter zegt hartverlamming." Nauwelijks was hij uitgesproken of de deur ging langzaam open en met een ,.Goê'n avond saam", kwam Jan Hendriks binnen. Toen hij mij zag, werd hij eenigszins verlegen en deed houterig; begrijpelijkerwijze was mijn aanwezigheid hem vreemd, doch mijn gastheer stelde hem op de hoogte, waarna hij weldra in zijn gewone doen geraakte. Zich tot mijn gastheer wendend, zei hij: „Ik wilde eens even bij Trijntje Wubbens aanloopen. Gaan jullie misschien mee ?" Na eenig Ivee;1! en weer praten over het geval van den ouden boer Wubbens, werd besloten up te stappen: mijn gastheer beduidde mij, mee te gaan en als het ware vergoeielijkend voegde hij er aan toe: „Het is een best, braaf mensch Trijntje Wubbens." Buiten was het inmiddels kalm geworden en weldadig deed de frissche .buitenlucht aan; hel had opgehouden te regenen en alleen in de verte toonde de bliksem nog zijn tlitsingen. Langs het smalle voetpad, bijna onbegaanbaar gemaakt door de vele plassen, kwamen wij aan een kleine woning, welker luiken gesloten waren ten teeken van rouw; het was hier, dat de doode rustte. Jan Hendriks deed voorzichtig en behoedzaam, alsof hij bang was den doode in zijn rust te storen, de deur open; wij gingen naar binnen en kwamen direct in een klein vertrek, waar een bedompte, zware lucht ons tegemoetkwam. Het witte zand op den vloer was blijkbaar sedert enkele dagen niet vernieuwd, het was althans geheel vertrapt; aan de kanten stonden, netjes geordend, enkele stoelen en in het midden der kamer zag men een groote ronde tafel, waaraan een oude vrouw zat. Haar o-ogen waren vochtig en bij ons binnenkomen veegde zij ze af met haar gr'ooten rooden zakdoek. Mijn gastheer zeide even wie ik was en, zonder op een 'uit-
'
^^
ARTISTEN IN HET ZANGSPEL De populaire tenor Jean Janssens gaf onlangs zijn eere- en afscheidsavond in den schouwburg Frascati, met zijn buitengewoon geslaagde vertolking van „De levende speelpop". Tusschen twee haakjes, deze operette is door de nieuwe derde acte van Louis Bouwmeester Jr. veel interessanter geworden. Jean Janssens werd in 1912 voor de eerste maal geëngageerd door Pauwels en Kreeft tegen de, ook voor dien tijd, uitermate bescheiden gage van f 40.-— per maand, nog geen f 10.— per weekl Het hem aangeboden reëngagement tegen dezelfde gage nam hij niet aan; hij verlangde f 60.— en werd teruggewezen met de dringende vraag, of-ie zich soms verbeeldde Caruso te heeten I Er volgde een optreden in het Rembrandttheater; daarna een tournee met Henri Engelen. Na vijf maanden spelen in Frascati werd het gezelschap wegens fihanoieele moeilijkheden ontbonden, en werd Janssens door Spree, die met succes een seizoen-operette speelde, geëngageerd. Het gezelschap van Morisson en van den Berg, waaraan Janssens daarna ver3EAN JANSSENS bonden was, werd na vier maanden spelen wegens financieele moeilijkheden ! Het bestaan der Nederlandsche theatergezelschappen is wel zeer eentonig: ze worden opgericht ze worden wegens financieele kwesties ontbonden I Na een nieuw engagement bij Pauwels en Kreeft volgde een zesjarig optreden, met stijgend succes, bij Louis Bouwmeester Jr., de „baas", die voor ons artisten steeds meer „collega" dan „directeur" isl Het laatste jaar was Janssens met veel succes in Frascati werkzaam en vanaf 1 Juni treedt hij weer op in het Paleis; hopelijk opnieuw voor zes jaar! Janssens is een van onze allerbeste operette-krachten, en een eerste-klas operettetenor, is minstens zoo zeldzaam als een „juffrouw die-niet-danst". Dat Janssens nog lang zijn vele bewonderaars (er zijn nog meerdere bewonderaarsters!) van zijn kunst za! laten genieten, hoopt in de eerste plaats zijn collega LUIGI Dl FRAËN.
BETSY KINSBERQEN Betsy Kinsbergen is een der geliefde opera-zangeressen.' In den laatsten tijd treedt ze dikwijls op in onze bioscopen, wanneer er gelegenheid is, om bij een of andere filmvertooning door 't zingen van een bijpassende solo uit een opera het effect te verhoogen. Zoo heeft ze onlangs veel succes mogen oogsten bij de film „Trilby", waarbij ze met haar voortreffelijken zang een prachtige illustratie geeft.
__
noodiging daartoe te wachten, nam een ieder een stoel en schoof dien bij de tafel. De koffiekan stond op het lichtje en nadat de oude vrouw gekeken had of er nog genoeg in was, begon zij. met haar beverige handjes de schoteltjes rond te zetten, onderwijl haar gezicht nogmaals afvegend met haar zakdoek. Het koffieschenken nam de dochter van mijn gastvrouw stilzwijgend over en het oudje ging zitten, zuchtend: „Ja menschen, dat het nog eens zóó vlug met Willem zou afloopen, neen, dat had ik niet gedacht." Mijn gastheer en vooral ook Jan Hendriks, troostten haar met te zeggen, dat hij een mooien ouderdom had gehaald en geen lang ziekbed had behoeven te hebben, waarop het oudje alleen maar toestemmend knikte. Wat toch wilde het voor haar zeggen, dat Willem dood was; geen ander kon zich dat verlies indenken! Haar levensgezel met wien zij 55 jaar gelukkig had geleefd, met wien zij leed en vreugd gedeeld had .... hij was nu heengegaan, haar alleen achterlatend. Zeker, ze kon naar haar dochter gaan; Hendrika was altijd goed voor hen beiden geweest, maar och, het was toch niet haar eigen thuis. Op dien leeftijd is het moeilijk zijn beenen onder andermans tafel te moeten steken. Het huisje, waarin ze nu meer dan 45 jaren woonde, en waarin alles haar aantrok, dat huisje zou zij moeten verlaten .... Terwijl de menschen tegen iiaar praatten, waren het deze gedachten, die in het brein der oude vroiiw omgingen en verward gaf zij soms antwoord op de een of andere vraag. Er werd op gedempten toon gesproken. Temidden van het gesprek hoorden wij plotseling een onverklaarbaar geluid; duidelijk hoorden wij zu'htcn, gevolgd door het schuifelen van iets; het leek wel of iemand met ■ zijn hand de deur betastte. Allen werden stil en men keek elkaar veelbeteekenend aan, terwijl op ieders gezicht een mengeling van angst en twijfel te lezen was. De mannen namen hun pijp uit den mond en tipten met het mondstuk hun pet in de hoogte als om beter te kunnen luisteren. Zoo bleef men nog een moment sprakeloos zitten, doch toenamen niets meer hoorde, merkte Jan Hendriks op, dat het wel muizen zouden zijn geweest. „Het kan immers niets anders zijn", zeide hij op quasi onverschilligen toon. Volkomen gerast gesteld was echter niemand, en terwijl het gesprek fluisterend werd voortgezet, werd nog menigen blik naar de deur geworpen, vanwaar het geluid gekomen was. Hoewel men het niet gaarne
,
—,
■
~ bekend zou hebben, had men een onverklaarbaren angst. Ja angst, dat was het juiste woord! De aanwezigheid van den dood, het geheimzinnige zuchten en tasten, wat men toch duidelijk gehoord had, verder de somberheid der kamer, waarbijnog gevoegd het fluisterend spreken der aanwezigen .... het werkte alles als een mysterieuze macht. Men was zeer zjenuwachtig, ïóó zelfs, dat toen het gesprek weder in vollen gang was en Jan Hendriks per ongeluk met ziju pijp tegen den poot der tafel tikte, het gesprek plotseling verstomde en men elkaar verschrikt aankeek. „Neen, dat is niks", zei Jan Hendriks. „Ik tikte met mijn pijp tegen den tafelpoot. Je kan nu eens weer zien, wat men zich verbeelden kan. Men spreekt vaak van spoken en heksen, maar ik geloof, dat daar veel verbeelding bij is." Op dat moment ging de buitendeur zachtjes open en trad Gerrit van den Brink binnen. Hij was de nachtwaker en vóór hij zijn ronde begon, wilde hij even kijken hoe het er bij Trijntje Wubbens bijstond. Stilzwijgend nam ook hij een stoel en zette zich eveneens aan tafel. „Zeker Jan", antwoordde mijn gastheer, zich tot Jan Hendriks wendend, „veel van die spokerij en hekserij Ls verbeelding, maar wat Gerrit hier, en hij wees op den nieuw aangt-komene, hoeft geaien, is toch vreemd". Ik was wel verlangend een? bijzonderheden te hooren en toen ik mijn gastheer vragend aankeek, zei hij: „Ja, u kent die geschiedenis nog niet. Laat Gerrit van den Brink udiezielf maar eens vertellen, hij heeft het meegemaakt." Terwijl Gerrit van den Brink i\]n pijp en tabaksdoos te voorschijn haalde, begon hij: „Je moet dan weten, dat ik nachtwaker ben; eiken nacht doe ik tweemaal de ronde over het dorp. Aan het station beginnend, volg ik den straatweg langs het kerkhof, passeer hier en ga dan links af om het voetpad te volgen tot aan de boschjes aan het eind van het dorp. Als altijd deed ik ook de vorige week. Aan het station was niets bijzonders en ging ik den straatweg op. Het is gek, maar een eigenaardig gevoel overviel me plotseling. Bang was ik niet, d.w.z. ik vreesde geen menschen, maar ik had een bekle'md gevoel; waarom dat kon ik niet zeggen. Onwillekeurig omklemde ik mijn stok vaster en keek overal rond; niets ongewoons deed zich echter voor. Zoo naderde ik het kerkhof en aan allerlei dingen denkend werd ik plotseling opgeschrikt door een harden slag. Het leek wel of men iets zwaars liet neerploffen en eenigszins huiverig bleef ik staan, doch zag
niets. Toen ging ik naar den ingang van 't kerkhof en keek door het ijzeren traliehek, hoewel ik niet vermoedde daar iets te zullen zien. Het was intusschen bijna middernacht geworden en alles was doodstil om mij heen. Na een oogenbük door het hek gekeken te hebben, schrok ik echter hevig; niet ver van mij af namelijk zag ik twee mannen een graf delven; één van hen stond in het graf en zag ik hem de aarde opgooien terwijl de ander het gedolven zand wegwerkte en plat streek. Ik dacht aan een zinsbegoocheling; het was immers onmogelijk, dat er midden in den nacht een graf in orde werd gemaakt! Bovendien was het mij niet bekend, dat er een doode in het dorp was. Ik riep de mannen toe, doch kreeg geen antwoord. Zouden het wellicht dieven onwaarzijn ? 't Was echter schijnlijk; wat zouden deze op een dorpskerkhof voor schatten denken te vinden ? De beide mannen werkten heel hard en zag ik hoe zij telkens met de mouw het zweet van hun voorhoofd veegden. Nogmaals riep ik de mannien toe, doch weer kreeg ik geen antwoord. De torenklok van het kerkje aan den kant van het kerkhof deed twaalf doffe slagen hooren en het was op ditzelfde moment, dat de mannen met hun werk ophielden. Degene, die in het graf stond, klom er uit en op den steel van hunne schoppen rustend, keken zij elkander een oogenblik aan. Het was alsof zij beraadslaagd hadden, want ieder nam weer zijn spade ter hand en tot mijn groote verbazing gooiden zij het zoo juist gedolven graf ■ weer dicht. Om mij te overtuigen, klom ik over het hek en mijn stok vaster omklemmend, ging ik naar hen toe; ik zag nu duidelijk, dat het de bewaker van het kerkhof was met zijn zoon. Toen ik vlak bij hen was, zag ik plotseling niets meer; ik ging recht op de plaats af waar het graf gedolven was, doch alles was verdwenen en inplaats van zwarte aarde, zag ik het gras op die plek groeien. Ik bleef versuft staan. Was alles nu toch zinsbegoocheling geweest ? Ik vervolgde mijn weg en over dit eigenaardige ■geval nadenkend, schoot mij plotseling te binnen, dat ik als kind ook al eens iets dergelijks had meegemaakt; mijn moeder vertelde toen, dat ik helderziend was, ik zou z.g. met den helm geboren zijn. Sedert dien had ik daarvan' echter niets meer gemerkt en had ik er verder ook niet meer aan gedacht. Wat mij mu echter overkomen was, vond ik toch wel eigenaardig, ik had het tafereel zoo klaar en duidelijk vóór mij gezien.
Dien nacht zou het daarbij echter niet blijven; mijn weg vervolgend kwam ik langs dit huis en terwijl ik er passeerde, zag ik duidelijk een wagen voor de deur staan, waarop men een lijkkist plaatste; het paard den kop naar den grond gebogen, had een zwart kleed om. Vreemd was, dat picn na verloop van eenige oogenblikken de kist van den wagen haalde en haar weer naar binnen droeg. Het paard werd. van zijfi zwarte kleed ontdaan en dewagen reed leeg weg. „Ja", vervolgde hij, „,aan hekserij behoeft men niet te gelooven, maar in dit geval moet men toch zeggen, dat er wel iets geweest is. Willem is gestorven en het graf heeft men gedolven op de plaats waar ik het 's nachts gezien heb. Wat het beteekende, dat men het graf weer dichtgooide en de kist weer naar binnen gedragen werd, ja, dat kan ik niet verklaren. Dat zal dan wel de verbeelding geweest zijn.". Hij zweeg. Allen waren diep onder den indruk van het gesprokene. Nadat de nachtwaker zijn pijp nogmaals had gestopt, stond hij op om zijn ronde te doen. Op dat moment hoorden wij weer duidelijk 't zuchten; weer was het die vermoeide zucht, komend uit het kamertje naast ons, waar Willem Wubbens in zijn kist rustte .... De petroleumlamp wierp een geheimzinnig schijnsel in de kamer. Angstig turend keek een ieder ingespannen naar de deur alsof men verwachtte, dat zij open zou gaan. Het was nu de nachtwaker, die het eerst het woord nam en sprak: „Kom menschen, dat is verbeelding. Het zal de wind zijn, die een papier doet verschuiven of zoo. We zullen dadelijk eens gaan kijken." En zich tot Trijntje Wubbens wendend vervolgde hij: „Ik zou Willem nu nog graag even zien. Morgen is de begrafenis en ik kan dan niet komen, daar ik dan al vroeg in Heerenveen moet zijn. Het was inmiddels bijna twaalf uur geworden en het gezelschap besloot naar huis te gaan; men zou met Gerrit van den Brink nog even naar Willem kijken. De oude vrouw nam de petroleumlamp en ging ons voor naar de lijkkamer. Toen ze de deur opende, kwam een benauwde en onaangename lucht ons tegemoet. De lamp werd aan 't hoofdeind der kist geplaatst en de oude vrouw lichtte met haar beverige handjes, hierbij geholpen door Jan Hendriks, het deksel van de kist. Een aangrijpend schouwspel deed zich aan aller «ogen voor. In plaats van op zijn rug, lag Willem Wubbens half op zijn
zij', het doodshemd verkreukt over de magere beentjes. Terwijl niemand goed begreep, wat had plaats gevonden en men den doode nauwkeuriger beschouwde, slaakte hij plotseling een diepen zucht en bewoog hij bijna onmerkbaar zijn been. Ontzet deinsde een ieder terug en gillend liepen de vrouwen naar de andere kamer. Het oude vrouwtje was de eerste, die iets kon zeggen en met trillende stem stotterde zij: „Willem is dus niet dood!" Een traan vloeide over de schrale wangen en zij riep: „Willem, Willem, ik ben het!" Het lichaam in de kist bewoog niet meer.... In gespannen aandacht tuurden allen naar het lichaam, wat daar roerloos lag; vele angstige oogenblikken gingen voorbij, totdat eindelijk Willem nogmaals bijna onmerkbaar zijn been bewoog, terwijl de verschrompelde mond zich een weinig opende. Voorzichtig legde men Willem nu op bed. De klok sloeg het middernachtelijk uur; toen keek Gerrit van den Brink veel beteekenend rond en geheimzinnig fluiisterde hij, op de klok wijzend: „Juist op dit uur zag ik het graf weer dichtgooien, terwijl de kist weer in huis gedragen werd. Zou dat misschien kunnen beteekenen, dat het Willem's tijd" nog niet is ?" De dokter, die inmiddels gehaald was, onderzocht Willem en verklaarde, dat hoewel zeer zwak, 't hart regelmatig klopte. Willem Wubbens is dien nacht bijgekomen en toen wij den volgenden morgen aanzijn bed kwamen, was hij reeds aardig beter en verklaarde de dokter te hopen hem in het leven te kunnen houden. En zoo is 'took gebeurd... Toen ik dit jaar vacantie had, ben ik twee dagen bij mijn vroegeren gastheer gaan logeeren en sprak ik daar Willem Wubbens, die met zijn Trijntje op koffievisite kwam. Trijntje heeft nu haar Willem terug en wil ik hopen, dat zij samen nog vele jaren in hun kleine huisje mogen blijiven wonen. v. G-
CENT
1 SPECIAL SIGARET
^^wp;
Vehi^bdjïani
Qoeie raad. Janssen en Willemsen wandelen samen. Janssen heeft Wülemsen 'n sigaar geoffreerd en loopt daarna genoegelijk te babbelen over de gebreken van zijn nieuwe woning. 't Is onbegrijpelijk hoe dat huis gebouwd is. En onderhouden, vreeselijk! De schoorstee nen rook en, wen maar 't is bar. Weet jij ook een middel om te voorkomcnl dat zoo'n schoorsteen rookt ? Willemsen, die al dien tijd tevergeefs aan de gekregen sigaar heeft zitten te trekken: Zeker weet ik een middel! ? ? ? ! Geef 'm een van je sigaren! Kleine mopperaar. En, Jantje, hoe bevalt je 't op school? Niks! Waarom niet, Jan ? Ik vind het er gemeen. Gemeen ? Hoe kom je daar toe, jongen ? No'U, vindt u het dan niet gemeen, dat wij als kinderen het werk moeten doen en de onderwijzers lekkertjes 't geld krijgen! Een ,,val". Pim: Ik geloof, dat ik Mary ten huwelijk zal vragen, ze lijkt mij een goede huisvrouw te worden. Ik ben nu al tweemaal bij haar thuis op visite geweest en ik zag haar telkens bezig met het mazen van haar vaders sokken. Zijn zuster: Pim, wees voorzichtig, Mary is e'en slimme feeks. Ze laat je d'r in loopen. Wanneer d'r heerenvisite is, haalt ze altijd den sok-trun: uit. De truc is altijd dezelfde, maar.... de sok ook! Een onherstelbaar verlies. Een vriendelijke voorbijganger zag een schooljongen van een jaar of twaalf erbarmelijk huilen. Getroffen door zooveel verdriet, vroeg hij den knaap naar de oorzaak van zijn leed. Och .... m'n meisje .... wil niet meer met m'n gaan. Ze is kwaad op me. Kom, kom, troostte de voorbijganger, die pleizier in het geval had, je bent nog jong en d'r zijn nog meisjes genoeg. Ja ... . maar die d'r vader had een bioscoop .... hi.. hii Lieve onschuld. Je weet, dat ik vrééselijk veel van antiquiteiten houd, manniie. Nou ben ik toch zóó gelukkig geweest en ik heb een adres ontdekt, toevallig hè, waar ze de antiquiteiten maken. Is dat niet heerlijk ?!
-^w$w**&wim
ÏNCÏÖBNT (Is hel niel hemellergend, dol een onyelulikig auleur noo;i eens vaconlie lieefl ? Hen vacanlienummer van dit weekblad, dal de volgende- weck verschijnt, nicest loch eigenlijk geheel blanco verschijnen, opdat ook de slovende mcdewei kers eens een weekje hun „dolce far niente" konden genielen. Onze geachte redacteur is een andere meening toegedaan, len gevolge waarvan een klein incident hisschen ons ontstond, wal weer tengevolge had... enfin, u leze en oordeele zelf.)
Pardon, mijnheer de redacteur. Ik mag u heel graag lijden. Maar rusten moet de sterkste mensch Geloof me, tusschenbeiden. Ik neem vacantie, daarmee uit! Dan maar eens voor een keei In uw geliefde weekblad. Geen monoloog, meneer!
Och kom, u denkt uw lezersschaar Kan daar een week niet buiten? Ik zoek een week de eenzaamheid. Ik laat de vogels fluiten. Die zingen nu een lied voor mij Waarvan ik dichten leer. Nou kunt u op je hoofd gaan «taan. Geen monoloog, meneer.
Al wat u zegt, is nutteloos. Wat? dus u dreigt me met ontslag? Ik ben toen geen machine. Dan raag ik nroit meer schrijven? Ik zet m n geest niet aan den gang Dan plaatst u mijn producten niet? • Als n motor, met benzine. Dan moet ik werkloos blijven? Ik antwoord zeer gedecideerd Dat is... dat is...'n fait accompli, „Het spijt me, dank u zeer. Nou voor deez' enk'le keer. Volgende week schrijf 'k in uw blad Hier plaatst u dan dit incident Geen monoloog, meneer.' Als monoloog, meneer. CHEF VAN DIJK. PS. Verzoeke van evenlueele adhaesiebetuigingen verschoond Ie blijven.
Ch.v.D.
2de PS- Chef kreeg vacanlie! We plaatsten zijn liedje nu en zijn weer goede ienden. Goddank ! Redactie.
't Gevaarlijke voorbeeld. De zomergasten werden ■ bij de familie Hend riksen verwacht. Kom ereis hier, Josef, zei vader Hendriksen tot zijn zoon en stamhouder. Je denkt d'r wel aan, dat je nooit met die jongens van de logé's samen eten mag. Josef (vol verontwaardiging): Waarom niet vader ? Is mijn gezelschap niet goed genoeg voor die jongens? Vader (kaimpjes): Dat wil ik niet zeggen, jongen. Maar jouw eetlust is ie goed voor hen. Als ze jouw voorbeeld volgen, dan komen we er met het pensiongeld op geen stukken na. In den examentijd. Professor: Vindt u die vraag nou werkelijk zoo lastig? Student; De vraag, professor, heelemaal niet. Maar 't antwoord des te meer! Daar was ze nog meer om verlegen. Een deftige oude mijruhecr keurig aangekleed, komt op 't laatste moment op het station en vliegt den eersten den besten wagen in. Hij valt op de bank neer. Als hij uitgeblazen is, bemerkt hij, dat naast 'm een jongen, type jongste bediende, zit. En dat hij blijkbaar op diens krant was gevallen. Neem me niet kwalijk, beste jongen, zegt de vriendelijke oude heer, hier heb je je krant. Mag ik m'n gebakken vischje nou ook hebben, waarop unog zit, m'nheerl
De familie van Adam. Daar komt me gisteren m'n oudste zoon Bob bij me en vraagt met een staal gezicht: Vader, woet je hoe Adam van zijn „van" heette ? Ik zoek en zoek, maar ik kan 't niet raden. ,,Radijs" zegt de kwajongen. Radijs, hoe kom je daaraan? Adam spreekt toch van lijn Pa-Radijs, vader, zei Bob. Kwaje aap, zei ik! Een. zeker teeken. De ,,dames" waren over de „beeren" aan het praten en over hun vele gebreken. O.a. ook over hun verslaafdheid aan het kaartspel. Ik weet altijd zeker, zei mevrouw Hannes, of m'n man in zijn bridge-club gewonnen heeft. Zoo_, vragen de anderen, en hoe ? Eenvoudig. Wanneer hij zich uitkleedt en zijn pantalon maar raak op den stoel gooit, dan heeft hij verloren. Doch als hij 'm netjes opvouwt en onder zijn hoofdkussen legt, dan heeft ie zeker gewonnen! Ze had gelijk. Tante Jet zou komen eten. Dat vond Jettie, haar naamgenoote, heel prettig. D''r zat zeker wel een cadeautje op. Doch op het laatste moment komt er een telegram: „Trein verzuimd. Vertrek morgen zelfden tijd". Dan komt tante morgen dus ook niet, zei Jettie. Hoe kom je daarbij, domme meid.
^
Wel moesjie, als tante morgen op demzelfden tijd weg gaat, verzuimt ze toch weer den trein! De goede organisatie. Een van die net gekleede individuen, die er hun werk van maken, om onder verschillende voorwendselen toegang te krijgen tot allerlei welbekende menschen, was ook doorgedrongen tot het privékantoor van den directeur van 't groote Wairenhaus. De koopman hoorde wat de man te vertellen had en tot diens groote verwondering, overhandigde hij hem een bon, waarop hij met groote letters las. Goed voor vijf en twintig gulden. Ga nu met de lift twee verdiepingen naar beneden,1 zei die directeutr uiterst beleefd, daar vindt ui aan uw rechterkant, schuin tegenover den ingang van de lift, het kantoor van den algemeenen inspecteur der uitbetalingen, die zal dezen bon parafeeren. De indringer boog als een knipmes en haastte zich twee verdiepingen naar beneden. Na een korten tijd gewacht te hebben, werd hem zijn bon keurig geparafeerd teruggegeven, met de instructie: U bent nu op de vijfde verdieping, neem de lift naar de derde verdieping en vraag daar naar het kantoor van den hoofdkassier. Natuurlijk werd die aanwijizing gevolgd. Waarom ook niet. Op de derde verdieping was na eenig vragen het kantoor van den hoofdkassier gevonden. Doch ook hier volgde nog geen betaling. Wel werd de bon geparafeerd en meegedeeld, dat hij ditmaal opnieuw naar den beganen grond kon gaan, naar kassa 17. Kassa 17 bleek vlak naast een van de zij-uitgangen te zijn. Vol verwachting werd nu de zorgvuldig geparafeerde bon aan de kasjuffrouw gegeven, die het papier opnieuw afteekende en op een belletje drukte. Oogenblikkelijk verscheen een der portiers, een reusachtige kerel, greep den ongewetnschten bezoeker bij den kraag en in minder tijd, dan dat u dit leest, lag de man op straat. Woedend stond hij op, balde de vuist naar het gebouw en riep: Gemeene rakkers zijn het, gemeene kerels, maar.... de organisatie is schitterend!
MIGHE
li
n
—■
il
Graaf d'Erdëval. een zeer trotsch edelinaD. bewoont met zijn familie het famitiekasteei. In het dorp leefde een vrouw, die een kindje had. deze vrouw stierf en het kindje wordt in het huis van Graaf d'Erdéval's zoon opgenomen. Het kind is zeer gehecht aan den oudsten kleinzoon van den graaf Jean. Zij is een mooi kind. rustig en intelligent, doch schoollessen kan ze slecht leeren. De dokter schrijft dit aan luiheid of zenuwachtigheid toe. lean gelooft dat zij wel degelijk alles hoort en begrijpt. Jean heeft een gesprek met den dokter en daaruit blijkt, dat hij echt jongensachtig verliefd is op een zekere mevrouw Guerville. een coquette. Miche volgt het gesprek en als de dokter weg is laat ze merken, dat ze mevr. Guerville niet mag. Jean heeft door zijn lastig jongenshumeur de gunst van zijn grootvader verspeeld. Simone, zijn zusje, staat nu meer in de pas. Jean is gelukkig dat mevrouw Guerville hem op het diner vraagt, dat zij ter gelegenheid van haar verjaardag zat geven. Miche toont hoe groot haar liefde voor Jean is. door hem zelfs haar weinige spaarpenningen aan te bieden, zoodat hij naar het feest kan gaan. De oude markies stuurt zijn zoon voor diens vrouw een rijpaard. Het dier kwam vergezeld van den rijknecht van den Markies, Deze man bleek een onuitstaanbaar wezen. De Markies scheen heelemaal onder zijn invloed, terwijl hij zich tijdens het verblijf bij diens zoon. heelemaal niet aan de regelen van bet huis stoorde. De man blijft zich echter aan niemand storen. Het is onbegrijpelijk hoe de oude Markies onder den plek van den man blijkt te staan. Iedereen merkt dit op.
Den volgenden morgen had er weder een groot ongeval plaats. De tuinman had juist de manden van de binnenplaats met violen en petunias gevuld; beide heel teere bloemen. Om drie uur 's middags haalde Anatole Paladin uit den stal voor den dagelijkschen wandelrit. Terwijl het knechtje het hek opende, bemerkte de „pikeur", dat drie van de kinderen zijn vertrek gadesloegen. Nu wilde hij hen verblinden door zijn schitterende prestaties en hij begon uit alle macht aan de teugels te trekken en drukte met zijn korte beenen zoo hard mogelijk tegen de zijden van het paard. Verschrikt sprong het dier plotseling op en raakte verdwaald in een der bloemenmanden. Maar met zulke kleinigheden hield de „pikeur" zich niet op. Hij sloeg het paard eenige malen hard met zijn groote karwats; het beest bleef stampvoetend op dezelfde plaats staan en verdedigde zich alléén, door de mand in stukken te trappen en de bloemen te vernielen. De gravin, gekleed om uit te gaan, stond op het bordes en zag het onheil, 'dat daar voor haar oogen geschiedde. Zeer verbitterd over zooveel kwaadwilligheid, sprak zij tot mevrouw Devilliers. „Als ik niet thuis mocht zijn, wanneer die man van mijnheer den markies teruggekeerd is, wilt ge hem dan zeggen, dat ik het onnoodig vind, dat hij die manden, welke pas in orde zijn gemaakt, nu zoo opzettelijk gaat vernielen Als hij niet in staat is, zijn paard in bedwang te houden, dan kan Victor dat voor hem doen, zoolang hij nog op de 'binnenplaats is. Ik wil niet, dat iets dergelijks zich herhaalt." Toen de pikeur van zijn konen rit
N UM EGEN
terugkeerde, bracht mevrouw Devillier hem de boodschap over en daar het haar gewoonte was alle noodige op- en aanmerkingen in huis zelf te maken, sprak zij niet namens mevrouw d'Erdéval, doch namens zich zelve: „Mevrouw de gravin is zeer op haar bloemen gesteld. Ge hebt ze opzettelijk vernield. Tracht niet nog eens zoo iets te doen!" En de man antwoordde haar zóó onbeschaamd, dat zij zich onmiddellijk bij den ouden markies ging beklagen. Mijnheer d'Erdéval — die niets vermoedde — was verwonderd den volgenden morgen te vernemen, dat Anatole en Paladin reeds vroeg naar St. Blaise vertrokken waren. Zijn vader gat er 'hem een charmante verklaring van: „Mevrouw Devilliers heeft tot Anatole gezegd, dat hij met opzet de bloemen, waarvan Marguerite zooveel hield, vernield had — natuurlijk had hij daar veel spijt van — maar daar hij zich zeer onbeleefd gedragen heeft, heb ik hem naar St. Blaise teruggestuurd. Zooveel te erger is dat voor hem!" „Het speet me heel erg, papa! mompelde de graaf, die bij zich zelve dacht: Ouf!
■
Het heele huis deed „Ouf!", vooral de arme mevrouw Devilliers, die steeds het meest van den palfrenier te verduren had en die niet de onweerswolken zag, die zich steeds meer boven haar hoofd opstapelden. V.
„Aha!" zei mijnheer d'Erdéval, die bij een kromming van den weg, het kasteel in 't zicht kreeg; „papa staat op het bordes!" Hij kwam in een huurrijtuig uit St. L6, in gezelschap van den graaf de Cerisy, een
O ©
M00R HET
BESTE
ROT LOO D ARNHEM
VERGEZICHT
VIJVER
OP
SONSBEEK
OP
DE
WAAL
van zijn vrienden, daartoe door zijn vader op de jacht uitgenoodigd. Mejuffrouw de Cerisy, een vriendelijke dame vergezelde haar broeder. Zij wilde zoo graag St. Blaise zien, dat men haar als een der mooiste kasteelen van het land afgeschilderd had. .Mijnheer d'Erdéval kwam uit Lotharingen. Zijn vrouw bracht den zomer met de kinderen aan zee door. Simone groeide sterk en moest krachtiger worden. Olivier en Jean zouden den volgenden morgen met mijnheer Guillemet ook te ^it. Blaise komen. „Het zal uw vader toch niet te lastig zijn?" vroeg mejuffrouw de Cerisy; „het was misschien onbescheiden van mij, te vragen of ik mee mocht komen ?" Mijnheer d'Erdéval antwoordde oprecht: „O, in 't geheel niet! Papa vindt het heerlijk, gasten te ontvangen; niemand is beter gastheer dan hij; ge doet hem een groot plezier, bij hem te komen!" Op het bordes ontving de markies glimlachend en vriendelijk zijn gasten. Mijnheer d'Erdéval hielp mejuffrouw de Cerisy uitstappen en ging daarna naar zijn vader, dien hij omhelsde. ,,Herken je Anatole niet meer?" vroeg de markies, uit den weg gaand voor een dik mannetje, met een baard, vuurrood gezicht en een dik buikje op korte spichtige beentjes. „Anatole ?" — herhaalde mijnheer d'Erdéval, wiens blik ging van zijn vader naar het individu, dat achter hem stond. „Herkende je hem niet ?" sprak de markies, verlegen lachend; „dat komt, doordat hij zijn baard heeft laten staan, om de andere knechten beter te kunnen commandeeren." ,,Ohl" — riep mijnheer d'Erdéval verwonderd uit. „Ha, je herkent hem dus!" zei de markies voldaan. „Ja. ik herken hem," sprak mijnheer d'Erdéval zonder enthousiasme; terwijl hij dacht: „Wat een tuchthuis gezicht!" Intusschen had de stalmeester de reistasch van mejuffrouw de Cerisy aangepakt en riep met bevelende stem de knechten toe; „Brengt dat vlug naar de kamers; vooruit, vlug wat!" En toen een der knechten even op het bordes stilstand om zijn klompen uit te trekken, zei de markies; „Théodule! doe toch wat mijnheer Anatole je gebiedt! „Mijnheer Anatole!" De graaf verwonderde zich steeds meer over zijn vader. Gedurende de vier laatste maanden had deze in zijn brieven vaak over den man gesproken. Hij vertelde, dat Anatole hem grenzelooze diensten bewees. Hij zegende den hemel en de rijschool, dat zij hem den man gezonden hadden. (Wordt vervolgd.)
:
rw
^^
;FORT EN REIZEN SPORTSMEN, DIE IK GEKEND HEB Dordtenaar in hart en nieren en daarboven nog, zooals zijn vriend Sim. v. d. Kloet het in het jubileumnummervan het D.F.C. Clubnieuws zoo juist zegt, D.F.C.'er. Staal was een A. STAAL der groote krachten van D.F.C. In 1897 lid geworden, werd hij reeds in 1899 eerste secretaris, in 1901 tweede aanvoerder en in 1902 vice-voorzitter. In Juli 1917, toen hij 20 jaar lid was, werd hij tot eereüd der D.F.C, benoemd. De aandacht der buitenwereld werd op hem gevestigd door de schitterende organisatie der voetbalwedstrijden Holland-België te Dordrecht in 1911 en '12. Was 't wonder, dat Staal, toen Hy 1kema het secretaris-penningmeesterschap van den N.V.B, neerlegde, uit de 70 sollicitanten met algemeene stemmen tot diens opvolger werd benoemd? De steeds groeiende administratie van den N.V.B, wordt sinds 1919 door hem met de grootste plichtsbetrachting behartigd. Dat die administratie zulk een werkkracht noodig heeft moge blijken uit de volgende cijfers: In 1900 had de N.V.B. 2369 leden, thans 30766. In 1900 kwamen in den N.V.B- uit 63 elftallen, in 1925 was dit aantal gegroeid tot 462. Het aantal competitie-af deelingen bedroeg in 1900, 13, in 1925, 58. In 1900 waren tot den N.V.B, toegetreden 57 vereenigingen, thans 312. Uit bovenstaande cijfers blijkt zonneklaar, dat Staal zich geen moment behoeft af te vragen: ,,Wat zal ik nu eens doen"? Natuurlijk wordt hij in zijn werk door anderen bijgestaan. Op dit oogenblik werken er onder den secretaris-penningmeester 16 man personeel, terwijl tevens in het bondsbureau is ondergebracht het kantoor van den hoofdconsul, den heer Boel jou, met 3 man personeel. Tijdens het beheer van Staal stichtte de N.V.B, zich een eigen home in de v. d. Spiegelstraat 21 te Den Haag, nactet men zich aanvankelijk met huurhuizen te Amsterdam op de Bilderdijkkade en in den Haag op de Boetselaerlaan en de Kneuterdijk had beholpen. Wie Staal in zijn element wil zien, moet hem gadeslaan in Ameiicain te Amsterdam, op den dag van een internationalen wedstrijd. Na wek9n te voren alles tot in de puntjes te hebben voorbereid, vindt u hem daar tot het laatste moment druk bezig een ieder, die zich nog tot hem om een toegangskaan wendt, op de meest welwillende wijze te woord te staan en als 't maareenigszins mogelijk is, helpend. Staal bezit de gelukkige eigenschap steeds het zelfde gehumeurd te zijn. Tijdens de grootste drukte blijft hij vroolijk en kalm en weet zich met een lachj^
door de hachelijkste situaties heen te slaan. Deze eigenschap maakt hem in den omgang tot een prettig mensch. Natuurlijk beoefende Staal het voetbalspel ook daadwerkelijk. Zijn groote snelheid maakte hem tot een gevaarlijk voorspeler, die voor zijn D.F.C, steeds bereid was, in welk elftal ook, een plaats in te nemen. In 1914 speelde hij voor D.F.C. I voor het laatst in den wedstrijd H.F.C-D.F.C. te Haarlem, in welken wedstrijd hij het genoegen smaakte
de winnende goal voor de roodwitten te scoren. Na de serie actieve spelers en den vertegenwoordiger der sportjournalisten, die wij in deze rubriek reeds opnamen, meenden wij goed te doen onze lezers eens kennis te laten maken met den man, die achter de schermen de groote bondsmachine op gang houdt en bestuurt. We spreken daarbij den wensch uit, dat Staal nog vele jaren zijn krachten aan den N.V. B. zal kunnen en willen wijden. VETERAAN.
EEN TOCHTJE NAAR ARNHEM
Het Velperpleln AJs men een dagje naar Arnhem wil en zooveel mogelijk wil zien, zonder veel kosten, moet men trachten het Velperplein te bereiken; dat is het middelpunt der stad en vandaar uit kan men gemakkelijk overal komen. Om dat te bereiken moet men, van 'het station komende, het plein afloopen, links langs 't Nieuwe plein en Singel gaan (langs de fonteinen) en staat men binnen zeven minuten voor Musis Sacrum (Velperplein.) Vandaar kan men uitstapjes maken: 1. (Rechts) naar de oude stad; Roggestraat, Land van de Markt, Koningstraat, Markt, waar zijn te vinden:'t duivelshuis (gemeentehuis), Groote Kerk, Gerechtshof, Provinciehuis, Waag en Sabelspoort. Gaat men de Sabelspoort door, dan kan men (rechts) wandelen langs de Rijnkade tot nan de oude schipbrug, rechts haven, wederom rechts Rijnstraat, Vijzelstraat.^ Ketelstraat, Land van de Markt, Roggestr., Velperplein. Als men kalm wandelt, doet men er 'n klein uur over. 2. (Links) naar buiten: Steenstraat, Velperweg, Velp. Men doet goed een tram te pakken, want dit wandelingetje duurt een uur en het is hier zeer druk met fietsen, auto's, trams, enz. Van Velp kan men wandelen (rechtuit) naar de Middachter allee (een der schoonste lanen van Nederland) of men gaat (links) het vütap-iik Overbeek door naar
Rosendaa!, waar men tegen 'n kleine vergoeding het bekende landgoed kan bezichtigen, wat voor kinderen zeer aardig is (kettingbrug, bedriegertjes). Vandaar kan men den Rosendaalschen weg vinden, die naar de Geitenkamp loopt, vanwaar men, als men wil, voor 'n dubbeltje per tram naar het Velperplein kan komen. 3. (Ook links, maar meer naar het Noorden; denk eraan we staan op het Velperplein) Apeldoornsche straat tot via duet, Apeldoornsche weg, Sons beek (links). Dit park is kos teloos te bezichtigen. Gaat men den hoofdingang door, dan komt men al dadelijk bij het hertenkamp; houdt men den hoofdweg, dan komt men bij de groote vijvers en de bekende waterval, tlfeeschenkerij, zwanenbrug, enz. 4. Apeldoornsche weg, langs Sonsbeek, Kluizeweg tot aan 't viaduct van den Schelmschen weg, waarnaast (links) Burgers' dierenpark, wat heel aardig is voor kinderen en niet duur, (rechts van het viaduct) het Nederl. Openlueht-Museum. 5. Velperplein—Oosterbeek (per tram of wandelen, maar dan duurt 't een uur), een zeer mooi villadorp. Aan den weg naar Oosterbeek (de Utrechtsche weg) vindt men't Museum van oiudheden (Woensdags en Zondags vrij, andere dagen een kwartje); verder het bekende Bovenovcr, vanwaar men een prachtig gezicht heeft op de Betuwe. THEOPHILE MALLISSE.
UIT DE NOORDELUKE SPORTWERELD ONZE ATHLETEN Er bestaan in ons district twee onderbonden van de N.A.U., de Friesche Athletiek Bond en de Noordelijke Athlethiek Bond. De Friesche bond zette het seizoen vroeg en zeer goed in met eenige geslaagde demonstraties bij de wedstrijden om het voetbal-kampioenschap van Nederland, maar na dien hoorden we van de F.A.B. niet veel meer. De Noordelijke Athletiekbond daarentegen begon laat. Aanvankelijk scheen het, dat de N.A.B, er slecht voor stond, men mompelde zelfs van opheffing. Maar dank zij hard werken van de N.A.B.-bestuurderen is alles nog ten goede gekeerd niet alleen, maar staat de bond er momenteel beter vo^r dan ooit te voren. Achttien aangesloten vereenigingen is een totaal, dat de N.A.B, gedurende zijn zesjarig bestaan niet gekend heeft. Zooals we reeds in een vorig nummer mededeelden was de estaffete „Rondom Groningen" over een traject van 5000 M. van den Bond een groot succes.Duizenden toeschouwers zagen na harden strijd Rapiditas het eerst de eindstreep passeeren. Jammer was het, dat Olympia zich door een vergissing een mooie kans pp de Ie plaats zag ontgaan. De blauwhemden kunnen 't volgend jaar revanche nemen. De bond bleef na dit succes niet stil zitten en Zondag 5 Juli is de estaffete door een uitstekende propagandadag in Usquert gevolgd. Ook hier bleken Kemphes, Kuiper, Luürs, Maalman, Schuiring e.a. nog steeds de sterksten. De damesnummers waren minder goed bezet. De Vlugheid en Kracht-dames ontbraken zelfs op 't programma, 't Schijnt dat van de eens zoo gevreesde athletiekploeg, die tot Zondag 27 Juni j.I. het estafette record 4 X 80 M. op zijn naam had, alleen de kampioene van Nede'rland Mej. Brink is overgebleven. Na Usquert geeft de N.A.B, nu nog eenige avondwedstrijden en competities, terwijl ook Hoogezand onze athleten in September zal ontvangen. ♦ ♦
De Kaagweek Bij uitzondering heeft de Kaagweek eens schitterena weer gehad. Foto links: De start van de Regenboogklasse
Rechts: De 6 meter klasse.
De athletlekweditrllden te Haarlem L.nks- Soel wint de 110 meter hordenloon. Midden: H. de Boer brengt het record vèrsoringen met aanloop op 7.18 meter. Rechts: Thesing springt 175 meter hoog met aanloop.
De tenniswedstrijden om de Davis Cup te Noordwljk
Gedurende den wedstrijd.
,
,
, „„.„
Van links naar rechts: Diemer Kool, Brugman, Lacoste, van Lennep.
Er is dus voor onze menschen nog genoeg werk aan den winkel. In de vereenigingen wordt zelf hard gewerkt. Rapiditas en Olympia blijven hier nog altijd de toon aangeven. Hier schuilen nog steeds de beste krachten. Vooral Rapiditas heeft een serie jeugdige krachten, waar heel wat van te maken is. * „Hervorragende" menschen hebben we in 't Noorden op 't oogenblik 200 goed als niet. Ons inziens is Kempkes nog altijd onze eenigste man van klasse en naar het heet is deze 100 M.-man momenteel in uitstekende conditie. Een doelmatige training heeft hem bijzonder goed gedaan en van hem mag men dit seizoen nog heel wat verwachten.
ijk.* nWtaaA
ConcoursHippIque te Hoofddorp Luitenant Pahud de Mortégnes op Kameel.
Concours Hipplque op Woudensteln Minnetonka, winster van den vacantieprijs.
Concours Hipplque te Hoofddorp Mej. M. Lungen op Matador.
IP
IK ZAL VERGELDEN
Naar het Engelsch van Baronesse d'Orczy.
Zooals wij gehoord liebben, schiet de film met schokjes door het toestel. Bij iedere expositie blijli de film een kort moment staan, dan wordt 't objectief door een afsluitingsvleugel afgesloten, in welken tijd de film precies één beeldje voorwaarts springt, om dan, wanneer de vleugel de lens voor 'l licht weer vrij geeft, rustig te staan om belicht te worden. \Vil dit alles goed voor oogen houden en u voorstellen, dat een scène wordt opgenomen, in welke gestalten op wonderbaarlijke wijze verschijnen zullen. De opname loopt vlug van stapel, doch op het moment, waarop de persoon op zal rijzen, begint de fotograaf, terwijl hij zijn toestel voortdurend verdraait, (waardoor de filmverx huiving plaats heeft) de omdraaiingen tellende, zijn lens te dia phragmeeren, dat wil zeggen, de opening waardoor het licht naar de lens doorstroomt, kleiner te maken. Het licht wordt op deze wijze meer en meer uitgesloten, zoo ver, dat de lens successievelijk geheel van het licht is afgesloten. Dit heeft den tijd van ongeveer 7--8 omdraaiingen noodig. Daarna wordt de film bij gesloten objectief, hetzelfde stuk dat voor dit feit noodig was. teruggedraaid, waarbij alle figuren in de scène onbewegelijk op hun plaats blijven, slechts op dit punt waar de persoon zal verschijnen, treedt een naar de rol verkleedde gestalte op. Dan wederom beweegt de fotograaf zijn toestel, opent de lens, om onder voortdurend verder draaien langzamerhand de diaphragma uiteen te schuiven, zoodat 't bij 8 omdraaiingen weer geheel geopend is, waarna de scène haar . gewone verloop heeft. Dan wordt op de volgende; wijze verder gewelkt. De lens wordt opnieuw steeds meer en meer gediaphragmeeid, du> van het licht afgesloten, waardoor ook de lichtgevoelige film tevens minder belicht wordt, totdat deze tenslotte heek-maal geen licht meer vangt. Op dit moment gekomen, wordt de film zon der expositie op haar uitgangspunt teruggedraaid, wederom voortgedraaid, waarbij van lieverlede de opening voor de lens grooter wordt gemaakt. Op deze wijze worden altijd twee beelden op elkaar gefotografeerd, slechts met dit verschil, dat de belichtingstijd zich tot een geheel vormt. Gedurende den eersten doorloop omvangt de film steeds naar het einde toe minder licht, daarentegen bij den tweeden doorloop op dezelfde plaatsen altijd meer. De film kan van de gestalte in liet begin slechts weinig opnemen, door de kleine lensopening en met haar de geringe lichtwerking, terwijl naar den anderen kant bij de langzamerhand onderbelichte punten, zich de diaphragma steeds meer opent en zoodoende ook altijd duidelijker de gestalte op de lichtgevoelige film vastlegt. De figuur zal dus eerst haast niet zichtbaar zijn eu successievelijk meer ie voorschijn treden. Oj) dezelfde wijze kunnen droom- en nevelbeelden gemaakt worden, waarbij zich met hulpmanieren van lichlspicgeling en spiegelreflexen zeer veel bereiken laat. Om auto's in vliegende vaart over en door alles te la en gaan, zou ik mijn verklaring tot het eenvoudigste en goedkoopste middel beperken. Want niet zelden zijn aan zulke trucs groote moeite en kosten verbonden. Zeer effectvol bereik 1 men deze autotrucs door natuurgetrouwe kleine model-
Jack Dempsey in Europa Zooais bekend is, werkt deze amenkaansche bokser die o.a. Caroentier versloeq. ook voor de film. GD onze toto zien wij hem met zijn jonge vrouw Esteile Taylor op bezoek in de Ufa ..fiimstad" te Berlijn.
len, met uurwerk of een ander drijfwerk voorzien, door opgebouwde houten- of steenen huisjes te laten loopen en deze te doen ineenstorten. Op die wijze kan ook 'n „auto" van een stijlen afgrond zonder gevaar naar beneden storten, om dan zonder beletsel verder te rijden. Door opname-onderbreking kan dan ook nog een namaak-huisje aangestoken worden. Bij voortloopende opname ziet men de „woning" in lichtelaaie vlammen uitbranden. Draait men daarbij het toestel iets langzamer, ongeveer 10 beelden in de seconde, en bij de vertooning in het gewone tempo, dan reproduceert men de beelden dus met een verhoogde snelheid, waardoor dan ook het „rennen" van de auto nog grooter wordt. Dat met behul p van zulke kleine modellen, de ongelooflijkste variaties te bereiken z.ijn, zal u nu wel duidelijk zi|n. Zoo kan men de vreeselijkste trein- en auto-ongevallen vertoonen, botsingen van iederen aard, uit elkaar springen van bruggen, enz., ja zelfs aardbevingen, die heele steden tot een ruïne maken. Is het noodig ook handelingen vanpersonen daaraan toe te \oegen, dan dient men te zorgen, dat de modellen precies op de werkelijkheid lijken, mot welke ze dan na opname-onderbreking verwisseld moeten worden. Eenige moeilijkheden biedt hier dan de instelling, want van het werkelijke natuurgetrouwe voorwerp moet het toestel in grooteren afstand van het opnametoestel zijn verwijderd dan bij de modellen en ten tweede moet ook de grootte en de uiterlijke stand van nabootsing en werkelijk voorwerp precies eender zijn. De verbluffende werking zal echter iedere moeite en moeilijkheid rijk beloonen.
Een heel eenvoudige, doch tamelijk tijdroovende bewerking vordert het verfilmen van doode voorwerpen. Nemen we als voorbeeld, het bewegen der luciferhoutjes, die zich tot groepen vormen, zoo is dit op de volgende wijze te verklaren. Het opname-toestel heeft drie draaiapparaten. Met eene levert ons beelden bij iedere omdraaiing en wordt gebruikt bij de natuurlijk loopende scene's. Het tweede geeft er ons vier, terwijl het derde slechts één beeld bij iedere omdraaiing geeft. Het toestel is op een tafel met gesloten luciferdoosjes ingesteld en' een beeld wordt belicht; dan wordt, zonder het doosje van zijn plaa's te nemen, dit iets geopend, waarna wederom een belichting plaats heeft. Nu komen die houtjes, welke telkens slechts een klein stuk voortbewogen worden, tot ze eindelijk hun bestemming bereikt hebben. Na iedere geringe verschuiving wordt inlusschen steeds weer oen filmbeeldje opgenomen. De persoonlijke handeling, die bij deze verschuiving noodzakelijk is, mag natuurlijk niet mee gefotografeerd worden, want dit moet voor de oogen van het publiek geheel verborgen blijven. Bij projectie ziet men een zelfstandig wandelen der stokjes! Op dezelfde manier kan men in weinige seconden bloemen zien groeien, met dit verschil, dat hier nog met grooter opnameonderbreking gewerkt wordt en soms alle twee of vijf minuten een belichting wordt gemaakt. Voor dit doel heeft men het toestel met een electrische aansluiting voorzien, die het mogelijk maakt in precies gelijke tijdsafstanden een belichting te geven, en daar verder zulke opnamen dag en nacht gelijkmatig doorgevoerd moeten worden, en een verlichting op den langen duur te kostbaar zou zijn, heeft men ook nog die ter verlichting dienende lampen met de aansluiting verbonden, zoodat ze kort voor de expositie het voorwerp beschijnen, en daarna vanzelt weer uitgaan. Door dergelijke opnamen laten zich heel aardige effecten bereiken, doch staat ons nog een groot veld voor humoristische films ter beschikking. Zoo wordt b.v.een bijzonder aardige werking bereikt door terugloopen van het filmband in het toestel. Alles wat zulk een opnamemethode betreft, zal in de projectie verkeerd uitkomen, en zoodoende is het mogelijk, dat muren, welke met losse steenen zijn opgebouwd en vlug omvergeworpen in de vertooning, zoo te doen uitzien alsof ze in dit tijdstip zijn opgebouwd en de steenen vanzelf op hun plaats vliegen. Personen loopen achterwaarts en alles vliegt naar boven wat anders naar beneden zou komen. Nemen wij nu nog in aanmerking, dat wij in het opstellen van het toestel absoluut vrij zijn, zoo wordt het ons duidelijk, dat personen gladde muren op of af kunnen gaan. Als wij b.v. een coulisse, voorstellende het front van een- huis, op den grond van ons opname-atelier leggen en boven deze ons toestel dermate aanbrengen, dat het objectief naar beneden ziet, dan komt dit de projectie natuurlijk ten goede. Op deze wijze kunnen personen gemakkelijk kruipend of loopend over de coulissen gaan, wat in de vertooning er uitziet alsof menschen werkelijk zoo handig kunnen klauteren. Zoo zien wij, dat in de film alles mogelijk is.
Dtroulcdc, itmand uit «n rt)ke burserfamilie. heeft in een der adellijke dub» een wooidenwiMtlinfl gekr«8"> f«' den jongen hertog de Marny. Tegen il)n xin is hieruit een duel ontllaan. Dèrouléde weet :ijn tegenatander te ontwapenen. Doch de jonge man. verhit van den wijn. eischt dat hij excuu« zal vragen. Tevergeef« trachten lijn vrienden hem tegen te houden. Opnieuw worden de degens gekruist. De jonge man stort lieh als het ware in DérouWde's wapen en sterft. Men brengt het lijk naar den ouden hertog de Marny, die verlamd, alleen met lijn dochtertje leeft. Hij geeft last hem in lijn statiegewaad te steken. Zoo wil hi] naar lijn zoons doodsbed gaan. Daar laat hij Juliette bij zich komen om van haar den eed te vorderen dat lij haar broer zal wreken. Het meisje aarzelt eerst, doch dan. door een heiligen ijver bevangen, belooft zij haar vader plechtig Déroultde te zuilen vervolgen, dooden of schade te doen! , r, i j De revolutie is uitgebroken met al haar gruwelen. Dèroultde woont met zijn familie in een volkswijk. Hij interesseert zich voor de belangen van het volk. Op een zekeren dag dringt Juliette door tot de straat waar Dtroulêde woont. Als het gepeupel haar te lijf wil, neemt Dtroultde haar In bescherming. Van hem kan het volk alles velen. In het huis van Dérouléde vinden Juliette de Marny en haar oude dienstbode P*lronelle bescherming. Zoo is zij dicht bij hem op wien zij zich volgens haar eed moet wreken Dtroulède's mismaakt pleegzusje Anne-Marie wantrouwt Juliette de Marny. Deze maakte een uitstapje in het bosch van Suresnes. Diroulide, ongerust, gaat haar tegemoet en vertelt haar. dat hii Gouverneur vande Conciergerie is geworden om de koningin, die daar gevangen zit, te kunnen redden. Déroulède krijgt beio«k van Sir Percy Blakeney. den zonderlingen Engelschman. die onder den naam van de Roode Pimpernel zoovelen gered heeft uit de klauwen der revolutionnairen. Hij tracht Diroulède te weerhouden van zijn plannen in verband met de Koningin. Deze stelt hem Jonkvrouw de Marny voor. Sir Blakeney heeft een ernstig onderhoud met Dfrouléde, die hem vertelt, dat hij een groote liefde voor Mile de Marny heeft Blakeney ziet hierin een gevaar, doch Dtrouléde tracht dit te weerleggen. De engelschman raadt hem echter aan zijn papieren goed op te bergen. r^ i J i Anne Marie, het mismaakte pleegzusje van DtrouKde. vertelt Blakeney hoe zij Mile de Marny verdenkt. Zij kan echter geen positieve bewijzen brengen. In werkelijkheid heeft zij met haar vrouwelijk instinct het juist gezien. Juliette de Marny voelt zich door haar eed gedwongen Dtrouléde ten val te brengen en zij klaagt hem dan ook anoniem in een brief aan den Nationalen Raad aan. Zwaar drukt deze daad op haar. Des Ie sterker, omdat Dtrouléde haar op de meest voorkomende wijze blijft behandelen De mannen van het Comltt van de publieke veiligheid onder leiding van Merlin komen huiszoeking doen. Weerstand bieden is onmogelijk. Doordat Juliette de tasch verbergt, wordt mets gevonden. Merlin doorzoekt het huls en de kamer. Zij benut hun afwezigheid om de papieren te verbranden, waardoor zij elk bewijs tegen Déroulède vernietigt.. Deze hulp doet zijn liefde sterker spreken, die ook Julictts hart warmer doet kloppen. Anne Mie heeft echter het geheim ontdekt en stelt Juliette aan de kaak. Een vreeselijke slag voor Déroulède. Merlin keert met zijn mannen terug en neemt Diroulède mee. Het volk moppert erg tegen bet wegvoeren van zijn weldoener. Nadat Déroulède weg is komt Merlin terug om Juliette ter verantwoording te roepen. Juliette wordt naar de gevangenis gebracht. Daar overdenkt zij wat zij gedaan heeft en bepeinst hoe groot haar liefde voor Déroulède la. Deze wordt weer in vrijheid gesteld en bereidt alles voor om zijn familie uit het land te krijgen. Anne Mie heeft Déroulède alles vertelt wat er in zijn korte afwezigheid vöór de arrestatie van Juliette gebeurde en ook hoe zij Anne Mie vertelde, dat zij alles deed om een eed. dien zij haar vader zwoer. Daardoor wordt Déroulède alles duidelijk. Hij heeft een onderhoud met Sir Percey Blakeney. den .Scarlet Pimperner. die hem belooft alles te doen om zijn familie uit Frankrijk te verwijderen. Daarna glat hij op zoek om uit te vinden waar Juliette wordt gevangen gehouden. Hij zocht tevergeefs. Blakeney heeft echter uitgevonden, dat Juliette zich in de Luxembourg bevindt. Zij verschijnt den volgenden dag voor de rechtbank. Déroulède is in de rechtzaal. Juliette wordt tot geeseling veroordeeld. Dan staat Déroulède op en tracht, door de schuld op zich te nemen, haar vrij te pleiten. Zijn opoffering dreigt te vergeefs te zijn. omdat hij van hetgeen voor zijn gevangenneming in zijn huis gebeurde, nietop de hoogte is De menigte Is bulten zich zelve van woede, als zij merkt dat Déroulède de Republiek heeft bedrogen en de Koningin heeft willen redden. Onder aanvoering van burger Lenoir ontstaat een beweging om zelf recht te plegen. Déroulède weet wat hem van de rechtbank wacht. Hij is echter getroost, omdat hij zijn leven met zijn liefste lal eindigen. Wanneer zij beiden naar buiten worden gevoerd blijkt het dal de menigte zich heeft gereed gemaakt om zelf „gerechtigheid" uit te oefenen. De kreet è la lanterne aangeheven door burger Lenoir heeft blijkbaar weerklank gevonden en Luit Santerre. die met de begeleiding belast Is. volgt gaarne het bevel op om In alle stilte de gevangenen onder geleide van vier soldaten te laten aftrekken. Juliette en Déroulède volgen hun geleiders, hun hart Is vol van hun liefde, zij merken ternauwernood dal zij in plaats van naar de gevangenis naar een der buitenwijken van Parijs worden gebracht. Plotseling ontstaat er een gevecht tuaacheh hun begeleiders, waarvan een gedeelte wordt overrompeld. Dan blijkt, hoe de Roode Pimpernel weer eens zijn tegenstanders heeft verschalkt. Sir Percey Blakeney heeft zijn vrienden bevrijd en hun in een schamel huis in de buitenwijken van Londen gebracht, waar Déroulède en Juliette gelegenheid hebben om zich te verkleeden Doch op Blakeney s order gaan zij niet uit Parijs. Eerst zoeken, zij het gepeupel op. dat de gevangenen opeischt. De Engelschman weet de menigte tot een aanval op de Temple te brengen, de gevangenis der gevaarlijke politieke misdadigers.
Van rechts, naar de richting van Ménilmontant, klonk met tusschenpoozen de kreet van de zeemeeuw en dit gaf hun kracht en moed. De voorste rijen der menigte hadden het portiek van het gebouw bereikt en schreeuwend en gillend met heesche stemmen, eischten zij den bewaker der gevangenis te zien. Niemand verscheen: de groote ijzeren poorten bleven gesloten. Er begon gevaar te dreigen; men herinnerde elkaar aan de bestorming van de
Bastille, nu vijf jaar geleden en dit wekte gedachten aan plundering en brandsdchting bij de woesite menigte op. Thans hoorde men weder de schelle stem: „Pardi! de gevangenen zijn niet in de Temple! De domkoppen hebben hen laten ontsnappen en nu vreezen zij de woede van het volk." Vreemd yas bet, hoe • gemakkelijk de menigte geloof hechtte aan dit nieuwe denkbeeld. Wellicht, kwam het door het sombere blok gebouwen; wellicht had de druipende regen hun verlangen naar een onmiddelijke bestorming van de grimmige citadel opgewekt; misschien ook was het slechts een gewoon menschelijk verlangen naar iets anders, iets onverwachts. Hoe het ook zij, de uitroep werd door allen met wonderlijke snelheid overgegenomen. „De gevangenen zijn ontsnapt! De gevangenen zijn ontsnapt! Enkelen wilden toch de Temple bestormen, maar deze waren in de minderheid. Alles bijeengenomen, gevoelde de menigte meer voor persoonlijke wraak dan voor deze krijgsdaden, bovendien was het bij dag, dat de Bastille bestormd werd; mogelijk was het niet zoo goed gelukt in een pikdonkeren nacht als deze. „Zij zullen door één der poorten gevlucht zijn!'' veronderstelde weder dezelfde stem uit de duisternis. „Naar de poorten de poorten!" her haalde de menigte. Het groepje vluchtelingen greep elkaar beet; ten laatste hadden zij alles begrepen. „Wij moeten er voor zorgen, dat de menigte doet. wat wij willen," had de Roode fimpemel gezegd. Hij wüde, dat ze hem en zijn vrienden buiten Pa [ijs brengen zouden, en waarachtig als God! het scheen hem te gelukken! Juliette's hart klopte als of het zou breken; met haar sterk handje greep ze Déroulède's vingers in dolle blijdschap. Naast den man, wien zij haar hart en ziel geschonken had. voelde zij een groote bewondering voor den merkwaardigen en edelen held, den adellijken en beschaafden dandy, die, zijn gelaat met slijk bedekt ,zijn 'sterke ledematen in lompen gehuld, de glorierijkste rol speelde, die ooit op het tooneel gespeeld werd. „Naar de poorten — naar de poorten!" Nu begon het volk zich als een troep wilde paarden, aangespoord door hun eigenaar, in alle richtingen te verspreiden. Nauwelijks wetend wat zij wilden, nóch wat zij vinden zouden, bijna reeds het voorwerp van hun woede vergeten, renden zij als dollen naar de poorten van de groote stad, waardoor men meende, dat de misdadigers gevlucht waren. Door de Rue Turbigo naar de Belleville poort, de Ruc des Filles en de Rue du Chemin Vert, naar Popincourt, renden zij, elkaar stompend, duwend en onder den voet trappend. Het waren ruwe, onverschil lige schepsels, gewend aan deze wilde uitspattingen, telkens weder opnieuw op springend, wanneer zij neergesmeten wer den; zij "droegen geen laarzen en de mod der kleefde aan hun voeten. Zij renden uit de donkere ruimte door nauwe straten en stegep. Voorwaarts, steeds voorwaarts; dan eens in dichte massa's, dan weer in kleine groepjes; sommigen noordwaarts, anderen naar het zuiden, oosten en westen. Maar de kreet van de zeemeeuw kwam uit het oosten; en het kleine troepje vluchtelingen rende daarheen. Door de Rue de la République volgden zij den roep van hun leider. Het was hier een dichte
menigte; de poort van Ménilmontant was dichtbij en daar achter was het kerkhof Perè Lachaise. Deze poort was het dichtst gelegen bij de Temple gevangenis en de menigte wilde zoo spoedig mogelijk de roemvolle daden van den 1 4den Juli herhalen en de poorten van Parijs door de kracht van hun wil innemen. In deze woelende menigte bleven de vier mannen met Juliette in hun midden en zoo bereikte men in een kwartier tijds Ménilmontant. De groote poorten van de stad werden streng bewaakt door troepen van de Nationale Garde, elke troep onder commando van een officier. Hoogstens twintig man — wat beteekende dat tegen zulk een meerderheid ? Wie had ooit kunnen droomen, dat Parijs van binnen bestormd zou worden? Aan elke poort, aan het noorden en oosten van de stad stond nu een troep grauw, vier ot vijf duizend man sterk, die zelf niet wisten, wat ze wel verlangden. Allen waren vergeten, waarom zij eigenlijk zoo blindelings naar de dichtstbijzijnde poort gehold waren. Wel wisten ze, dat ze door die poort wilden gaan, de wacht aanvallen en hun kapitein neerslaan. Als een door den wind opgezweepte massa verbrak de bevolking dien gedenkwaardigen avond in Fructidor, de reeks militaire posten, die vergeefs trachtten hen tegen te houden. Mannen en vrouwen, dronken van den brandewijn en van opwinding, schreeuwden: „Quatorze Juillet!" en onder vloeken en bedreigingen bevalen zij de poorten te openen. Hot volk van Frankrijk wilde zijn wil doorzetten. Was het niet heer en meester van zijn land .besliste het niet over het lot van dit groote, mooie, en dolle land * De Nationale Garde was machteloos; de bevelvoerende officieren konden maar zwakken weerstand bieden Binnen een half uur stond het Parijsche volk buiten zijn eigen poorten. Het had overwonnen. De wacht kon het niet tegenhouden; de officieren hadden zich overgegeven; het gepeupel had zijn zin gekregen. Juichend verdrong het zich om de forten en langs de terrains vagues. die het door zijn sterken wil veroverd had. Te Ménilmontant, waar de menigte het dikst, de woede het grootst, het geschreeuw het hardst geweest was, strekte zich voor de vermoeide zielen het vredige kerkhof van Père Lachaise uit. De lange reeksen sombere monumenten, de oude cederboomen met hun fantastische takken, gelijkende op armen van honderden geesten, boezemden de schreeu-' wende menigte ontzag in en brachten haar tot rusit. De stille majesteit van deze stad der dooden scheen vertoornd te zijn over de hartstochten van de stad der levenden. Het kerkhof was donker, somber en verlaten en het volk trok heen van deze uitgestrekte rustplaats van eeuwigen vrede. Binnen de muren van het kerkhof hoorde men plotseling weder den kreet van de zeemeeuw. En vijf donkere figuren, in mantels gewikkeld, onttrokken zich langzaam aan de groote menigte en slopen één voor één in de tuinen van Père Lachaise, door een opening in den muur, vlak bij den hoofdingang. Weer boorde men den kreet van de zeemeeuw. Zij, die het hoorden, beefden onder hun druipende klecren en dachten, dat het een
mvt wui—rxn—urn—UUUULU—was,—oic—geen rust kon vinden; enkek* vrouwen, geheel de laatste, paar goddelooze jaren vergetend, maakten haastig een kruis en stamelden een gebed lot de Heilige Maagd. Binnen de hekken was alles rustig en vredig geworden en nu kmperi de' vijf vluchtelingen voorzichtig achter de hooge zerk, die de graven van liet onsterfelijke liefdespaar Abélard en Héloïse bedekt. HOOFDSTUK XXVII. Beslui/. Er valt niet veel meer te vertellen. De geschiedenis meldt ons, hoe de groote, machtige bevolking van Parijs, doornat van den regen, vermoeid en be schaamd, rustig naar hun woningen terugkeerde, doordat het hanengekraai in de dorpen achter de poorten der stad. den nieuwen dag aankondigde. Maar reeds veel eerder, nog voordat de kerkklokken van de groote stad het middernachtelijk uur geluid hadden, hadden Sir Percy Blakeney en zijn troepje de kleine herberg bereikt, welke dicht bij de poort van Perè Lachaise stond. Zonder een woord te spreken, hadden zij hel uitgestrekte kerkhof verlaten en bereikten de stille herberg. Met engelsch goud had 'men gemak keiijk het stilzwijgen en de goede hulp van den armen eigenaar kunnen koopen en een zeer groote reiskoets, met vier stevige Vlaamsche paarden bespannen, stond voor hel vertrek gereed. Door het raampje der koets keek verlangend de oude, trouwe Pétronelle. F.en vreugdekreet ontsnapte Déroulède en Juliette en beiden keken met een gevoel van eerbied naar den wonderlijken man, die dit stoutmoedig plan ineengezet had. ,,\Vel neen, vriend," sprak Sir Percy, speciaal zich tot Déroulède wendend; „als je eens wist, hoe eenvoudig het was! Met goud krijg je zooveel gedaan en mijn eenige verdienste schijnt te zijn, dat ik er zooveel van bezit. Je hebt me zelf verteld, hoe je voor de oude Pétronelle hebt gezorgd; onder de plechtige verzekering dat zij hier haar jonge meesteres zou aantreffen, kon ik haar overhalen, Parijs te verlaten. Zij is zoo geheel en al eenvrouw uit het volk, dat niemand op haar lette, toen zij op een der marktwagens vanmorgen de stad verliet. De goede menschen, welke hier dit herbergje hebben, zorgden voor de koets en de paarden; ik heb ze er ruim voor betaald. Mijn engelsche vrienden en ik hebben onze eigen paspoorten en tevens een voor Mademoiselle Juliette, die nu als een en^elsche dame met haar oude dienstmeid feist. Er liggen behoorlijke kleeren voor vii- in de herberg gereed. Binnen een
WIE ZINGT DAAR? DE ..NEW EDISON"
NEWMISON Wij noodigen U uit tot een bezoek
KUNSTZAAL EDISON AMSTERDAM
LEIDSCHESTRAAT 84
SSïï^AAG.^ ••••■■• LANGE POTEN 15 ROTTERDAM
.
WITTE DE W1THSTRAAT 88
itwaiuer muiHeu wij ueze aanpifókkétt .hebben en op weg zijn. Jij kunt natuurlijk je eigen paspoort gebruiken; je arrestatie is 7.66 plotseling geschied, dat het nog niet vernietigd kan zijn en we hebben een voorsprong van acht uur op onze vijanden. Zij zullen morgen, bij het wakker worden leelijk opkijken, wanneer zij ontdekken, dat je ontsnapt bent." Déroulède kon niets antwoorden. Zijn edel hart liep over van dankbaarheid jegens zijn vriend; hij kon geen woorden vinden. En tijd was kostbaar. Binnen den afgesproken tijd had het kleine groepje helden hun vuile, gerafelde kleeren uitgetrokken en verschenen zij, als eerbare burgers van Parijs, die op weg naar hun vrienden in de provincie waren. Sir Percy Blakeney had zich verkleed als livrei-koetsier, terwijl Lord Anthony Dewhurst een engelsch lakei voorstelde. Vijf minuten later had Déroulède Juliettt- in de reiskoets gelild en niettegenstaande vermoeidheid, angst en emotie, was het een hernelsch geluk voor hem, haar armen om zijn hals tv voelen. Sir Andrew Tfoulkes en Lord Hastings voegden zich bij hen in hel rijtuig; Lord Anthony nam plaat-, op den bok naast Sir Percy, die zelf de teugels voerde. Daar zij voorzien waren van goede paspoorten en bij elke vijftig mijl een frisch >pan paarden gereed stond, werd de reis, hoewel vermoeiend, zander verdere lotgevallen volbracht. Te Le Havre scheepte het gezelschap zich in aan boord van Sir Percy Blakeney's jacht de „Daydream", waar zij madame Déroulède en Anne Mie aantroffen. De beide dames waren, volgens de instructies van Sir Percy, naar het noorden gereisd, naar de dichtbevolkte zeehaven. Het was aandoenlijk de begroeting te zien tusschen Anne Mie en Juliette. Het arme kreupele meisje, had de laatste dagen zich steeds haar slechte daad verweten en gevoelde zich diep bedroefd. Zij meende, dat Juliette dood was en Paul wanhopig zou zijn en haar teedere ziel deed pijn, wanneer zij er aan dacht, dat zij het was, die den doodelijken steek had toegebracht aan het hart van den man, dien zij liefhad. Maar één blik op Paul's gelaat, zei haar. dat hij haar vergeven had en zij was verheugd, hem gelukkig te zien. Bij het aanbreken van den dag zagen Juliette en Paul Déroulède, op het dek van de „Daydream", de kust van Frankrijk langzaam uit het gezicht verdwijhen. Déroulède had zijn arm om zijn liefste geslagen; haar gouden haar waaide luchtig tegen zijn wang. „Madonna," fluisterde hij. Zij zag tot hem op. Het was voor het eerst, dat zij geheejl alleen waren; voor het eerst dat elke gedachte aan gevaar slechts een droom was. Wat zou de toekomst voor hen bieden, in dat mooie, vreemde land, waarheen het sierlijke jacht hen voerde? Engeland, het land van de vrijheid, waar zij gelukkig en vroolijk konden zijn! Zij blikten noordwaarts, waar de witte steile rotsen van Albion aan den horizon zichtbaar werden, terwijl de mist de kusten van het land, waar "beiden zoo geleden hadden, waar beiden de liefde hadden leeren kennen, aan hun oog onttrok. Hij nam haar in zijn armen. „Mijn vrouw!" fluisterde hij. Het rosige licht viel op haar gouden haren; hij trok haar gezichtje omhoog en hun zielen ontmoetten elkaar in een langen', innigen kus. EINDE.
ONS NIEUW FEUILLETON Met spanning hebben velen de zoo intressante geschiedenis van Juliette de Marny en Déroulède gevolgd, een keer te meer is weer bewezen, dat de historische roman, nog altijd groote attractie heeft behouden. Nu het verhaal uit is, hebben wij voor een anderen roman gezorgd, waarvan wij mogen aannemen, dat de inhoud niet minder boeiend is. Onze keuze vie op MATHILDA MAIXINQS
EEN ROMAN VAN DEN EERSTEN CONSUL Het verhaal speelt in den tijd, van Napoleons opkomst. Ook hier ontmoeten elkaar een dochter uit een adelijk geslacht en de man van het nieuwe regime. Hoe zich het conflict omwikkelt, zult ge weldra kunnen volgen. De eer>te aflevering komt na bet volgende no. Eerst verschijnt ons
VÄCANTIE»NUMMER Alweer een der bijzondere edities, welke hel bezit van ons blad dubbel aantrekkelijk voor onze lezeressen en lezers doen zijn. De Red. en Admin.
Verkeerd begrepen ^>
door F. MONTGOMERY Verteld voor de jonge lezeressen en lezers van ons blad
Baron Evemrd verloor Jong zijn vrouw, die hem twee longeot n»liel. Humphrey, een wildMng. en Alfred, een iwaltker ventje. Hun franBche kinderjuffrouw heet Virgtnie. De baron is Ld van het Parlement, wanneer hi) thuis komt zijn de jongent erg bil). Aan tafel vertelt de baron aan zijn zwager, die met hem meegekomen is, dat hij van plan is de adel uit de buurt op een diner te vragen. Wat is dat adel. informeert Humphrey. Oom Charlie houdt hem voor den mal en zegt dat het halve wilden zijn. Je begrijpt hoe de jongens daar nieuwsgierig naar zijn en er met elkaar over praten. Den volgenden dag gaat de baron met zijn zwager en Humphrey naar de kerk. Oom Charlie verbaast zich er over dat Humphrey zoo stil en gehoorzaam is. Hij weef niet hoe het knaapje, gedurende den kersttijd nog altijd vol van de gecUchte aan zijn moeder is.
Het kostte hem altijd eenige moeite dezen geheel na te doen, en soms, wanneer hij juist gereed was, kon de baron het eene been over het andere leggen, of eene hand bewegen, en dan was alles' weer in wanorde en moesit hij opnieuw beginnen. Heden echter ging het zeer gemakkelijk. De baron vouwde de armen over de borst, kruiste de beerven, en zijn hoofd naar de preekstoel wendende, zette hij zich tot luisteren. Humphrey deed hetzelfde. Humphrey luisterde niet dikwijls naar de preek, maar vandaag was alles over den hemel, en daarover hoorde hij gaarne, omdat zijne moeder daar was. Slechts tweemalen werd Humphrey's aandacht afgetrokken. De eerste maal toen hij zijn oom een potlood uit den zak zag halen om iets in zijn Bijbel te onderschrappen. Dit was iets geheel nieuws; Humphrey had het noqit te voren zien doen, en hij vond het zijn plicht, de bank door naar zijn oom te gaan en de zaak te onderzoeken. Oom Charlie gaf hem zijnen bijbel en hij zag dat de onderstreepte plaats de tekst was. De volgende stoornis was van verontrustender aard. Eene zwervende wesp, die reeds door de geheele kerk had gevlogen, naderde nu de bank en koos oom Charlie tot haar slachtoffer. Humphrey, door het gegons opmerkzaam geworden, wendde het hoofd om en zag zijn oom in een wanhopigen strijd gewikkeld.
'' -
^ H^lïnphMy Ml^flè Al dié bewegtógéh en deed zijn beat zich goed te houden, maar het gelukte niet. Een vroolijke glimlach verspreidde zich over zijn gelaat, en in zijn verlegenheid sitopte hij beide handen in den mond om het lachen te weerhouden, waarin hij voelde elk oogen* blik te kunnen uitbarsten. Oom Charlie werd reeds knorrig, door zulk een wespenaanval verhinderd te worden naar eene preek te luisteren, waarin hij zooveel belang sitelde, en toen hij nu daarbij den toestand van zijn neefje zag, werd hij wanhopig. Een gezangb^k opnemende sloeg hij naar zijn vervolgster en het gelukte hem haar op den grond te krijgen, waar hij haar met den voet vennorzclde. Daarop zag hij tot zijn groote verlichting Humphrey's gelaat een ernstige plooi aannemen, en was hij. zelf in sitaat den draad der rcdeneering weder op te vatten. Zachtkens- blies de zomerwind den kleinen' Humphrey in het aangezicht toen hij de kerk uitging, en de kalme schoonheid van den zomermorgen was in volmaakte overeenstemming tnet de wending die de preek aan zijne gedachten gegeven had. Rondom hem lag het prachtige boschrijke landschap, rustig en stil onder den onbewolkten hemel. Hadden zijne onbepaalde gedachten eenen bepaalden vorm kunnen aannemen, misschien zouden zij eene uitdrukking gevonden hebben in deze woorden: „Kan de hemel nog schooner zijn ?" Maar Humphrey had geen geaardheid om lang in gedachten verdiept te zijn; spoedig huppelde hij dan ook den weg op, zijn vader en oom vooruit, en schopte hij sitofwolkjes omhoog met zijne beste laarzen. Bij het hek vonden zij Alfred en Virginie. Des namiddags gingen de beeren weder ter kerk, en daar Virginie vrijheid had hetzelfde te doen, bleven de kinderen onder de zorg van het tweede meisje. Humphrey was bezig een gezang te leeren, en voor een enkele maal in zijn leven was zijn gansche aandacht bij deze taak. Alfred, op den schoot van het meisje gezeten, sloeg de bladen om van een grooten prentenbijbeL Zoo brachten de jongens den tijd door totdat vader en oom uit .de kerk terug kwamen. „Kinderen," klonk de stem van Baron Ouncombe beneden aan de trap, ,,oom en ik gaan uit wandelen. Als gij liever niet mee wilt gaan behoeft het niet." Op dit geroep kon slechts één antwoord volgen. Met een kreet van blijdschap renden de jongens weg. Het was de gewone Zondag namiddag wandeling, naar de stallen, de boerderij, dan naar het veld om het hooi te bezichtigen, en door de koornakkers naar een zeker plekje, van waar men het schoons^e gezicht op de geheele bezitting had. „Indien dit weder nog maar veertien dagen aanhoudt, denk ik dat wij een goeden oogst zullen hebben, Charlie 1" zeide baron Evcrard, terwijl zijne oogen over de goudgele velden dwaalden. „Ja zeker", zeide Humphrey, die over elk onderwerp altijd eene eigen mecning had en nooit eene gelegenheid liet voorbijgaan om die openlijk uit te spreken, „wi; zullen zooveel koorn krijgen, dat wij niet zullen weten wat er mede te doen." „Wel, zoo is het nog nooit geweest," antwoordde zijn vader, „maar indien het eerste gedeelte van je, voorspelling waar beid blijkt te zijn, dan zal ik een oogst-
...geneest U verrassend snel van
Rheumatiek Verkoudheid Slapeloosheid Influenza Hoofd- en Zenuwpijn Genezing en onschadelijkheid gegarandeerd. Vcrknjgkaai 4(/ alle Jlpalhrtrr, tr, Otoglstcn f 0 80 en f 2
en dansfeest geven, en moogt gij en Alfred den dans openen met het aardigste kleine meisje, dat gij in het dorp kunt vinden." „Dan weet ik met wie ik zal dansen," zeide Humphrey, zich heen en weer wiegende op een hek, .,maar zij is geen klein meisje, bijna oud zelfs, twintig jaar, geloot ik, en zij is leelijk ook. Ik geef er niet om met kleine meisjes te dansen, dat is zoo kinderachtig."
„Wie is die gelukkige dame, j-iumphrey ?" vroeg oom Charlie. „Zij is in het geheel geen dame," antwoordde Humphrey verontwaardigd, „het is Dolly de waschvrouw, zij dra.igt klom pen en opgestroopte mouwen, en liare armen zijn even rood als hare wangen. Dolly gelijkt niets op eene dame." „Behalve des Zondags," klonk Alfreds stemmetje, „want dan heeft zij de mouwen omlaag en is zeer netjes. Ik zag Dolly van morgen naar de kerk gaan met witte knoopjes op hare schoenen." „Dat maakt haar niet tot eene dame," hernam de oudere knaap verachtelijk, „en het helpt ook niet je uit te leggen wat eene dame is, Alfred, omdat gij er nimmer eene ziet." „En juffrouw Jones dan, de vrouw van den rentmeester ?" vroeg Alfred bedaard, gevoelende dat hij zich op gevaarlijk grondgebied waagde. (Wordt vervolgd.) CORRESPONDENTIE. — Doordatonze raadselredacteur met vacantie is, slaan we deze week de prijsvraagrubriek eens over!
ONS VACANTIENUMMER De volgende week komt het! En we zullen ons best doen om u iets aardigs en iets moois te bezorgen.
Uit de praktijk van Dr. Pijnloos. Bewaren' ^ Vervolg komt! ..Hè, wie jaagt mij nu weer midden in den nacht uit mijn jonygezellenbed en verstoort mijn mcnschlievende mijmeringen en s\ezondheidsgedachten ? ]a, ja, ik kom direct, wat is er dan toch ? Is vader flauwgevallen, toen moeder haar schoenen heeft uitgetrokken Drommels! Zij schijnt mij diin erg noodig te hebben. Wij zullen eerst rtiaar die lieve voetjes. ..cfe gouden leliën", zooals de Chineezen zeggen, in een Kukirol-woetbad (40 et. p. pakje) dompelen. Dan Hink droog wrijven en Kukirol-StrOOipoeder 160 et. p, strooibus) er op. Op de eksteroogen, die zij wel zal hebben Kukirolpleisler |60 et. p. pakje) gelegd, dan verdwijnen deze vlug, zonder pijn en gevaar en zonder ontsteking te veroorzaken en dan nog eens flink gewezen op de voetverzorging. Transpireerende voeten zijn ongerond. Afgezien van de onaangename lucht, worden zij licht koud en geven aanleiding tot kouvatten. De oude gezondheidsregel luidt: „Hoofd koel. voeten wann en 't lijf open, dan mag men op een hoogen ouderdom hopen!' Menschen met transpireerende voeten zien er meestal ongezond uit, daarom moeten zij Kukirollen, d. w. z. de voeten verzorgen met Kukirol. s Avonds.de voeten in een KlikirOl-VOetbad, dat sterkt de zenuwen, pezen en gewrichten en bevordert de bloedcirculatie, 't weekt de huidschilvers los en maakt de poriën open. 's Morgens wat strooipoeder, om de voeten droog en frisch te houden. Geen knoeierlj met onbekende middelen, die niet door doctoren worden gecontroleerd. Let daarom op het merk ,,Hanekop met voet." De complete Kuklrol-kuur; pleister, voetbad en strooipoeder (ook afzonderlijk verkrijgbaar) kost in speciale verpakking te zamen slechts f 1.50 Bij alle Apothekers en Drogisten verkrijgbaar.
NUTTIGE WENKEN
TWEE AARMGE WELBONJAPONHEfIES
Een beetje fijne suiker, opgelost in het waschwater, voorkomt dat de handen ruw worden.
Rabarberlimonade. Snijdt eenige bossen gewasschen rabarber aan kleine stukjes, zet ze, juist onder water, te vuur en laat ze gaar koken. Laat ze daarna zachtjes trekken. Doe er eenige citroenschillen in — alleen het geel — 2^3 kruidnageltjes en een stukje amandelpas. Giet ze na een half uur trekken, door een haren zeef of doek en, met-t het vocht af. Vermeng eiken liter sap met \ Kilo witte suiker, het sap van 4 sinaasappelen en 4 citroenen. Breng alles vlug aan den kook, schep het schuim er af, laat het afkoelen en doe het in flesschen.
Los een stukje zeep in de stijfsel ofj waarmee gij de wasch behandelt en gij zult zden hoeveel gemakkelijker het strijken gaat, ook komt er een moode glans op het linnengoed. .Wanneer ge gekleurde kousen wascht, doe dan wat zout in het waschwater, de kleur houdt dan veel langer. Wanneer ge op fluweel een vetvlek hebt, druppel dan op de vlek een weinig zuiivere terpentijn. Neem een droog stukje flanel en wrijf daarmee de vlek uit. Is deze al oud, herhaal hetzelfde dan eenige malen. Koper maakt men het beste schoon met een doorgesneden citroen of met azijn en zout. Daarna met een dun zeepsopje afwasschen. Gedeelten drie aan rook of vuur zijn blootgesiteld geweest, wrijft men met asch af en smeert ze daarna in met een doek waarop een weinig machineolie is gedaan. Wanneer ge zelf uw hoeden garneert en daarvoor de vormen gereed in den handel koopt, dan doet ge verstandig om, voordat ge met garneeren begint, dien vorm met gewone, kieurlooze vernis te bestrijken. Op die manier bewerkt, zal de hoed niet lijden, wanneer ge hem ereis in den regen draagt. Behangselpapier dat vuil geworden is, wrijve men af met een korst oud brood. Wrijf met het zachte gedeelte niet al te hard tegen het papier on zorg ervoor, dat het brood minsitcns drie dagen oud is. Kruimels van oud brood kan men ook uitstekend gebruiken cm alles wat met potlood geschreven of geteekcnd is, uit te wisschen. Ge beschadigt het papier er niet mee. Recepten van LucuIIus Rabarber met slagroom. 500 gram rabarber; 350 gram witte suiker, 100 gram poedersuiker; V2 stokje vanille; 2 d.T,. slagroom. Bereiding: Rabarber schil ien, wasschen en droog opzetten. Voldoende gesmolten zijnde, de suiker en het zaad uit het vanillestokje toevoegen en al roerende gaarkoken. De slagroom opkloppen en de poedersuiker toevoegen. Een weinig slagroom in een linnen spuitzak of papieren peperhuis doen en de rest door de inmiddels geheel atgekoelde rabarber roeren.
Met het peperhuisje garneeren en met busquitjes versieren.
-
B-lOON isMAÉliWTOTiffi \>'
r %£ Nt U
,
^
■
Flensjes met Rabarber. Bak kleine flensjes, bestrijk ze met rabarbervla, volgens bovenstaand recept en rol ze op. Bestrooi ze met fijne witte suiker en schik ze op 'n schotel.
No. 73364 No. 73224 Wij reproduceeren hier met toestemming der firma Weldon te Londent wee alleraardigste zomerjaponnetjes. Geknipte patronen hiervan zijn te verkrijger franco per post tegen toezending van f 0 75 per ex. bij Mevr Miliy Simons, hoofdagente van Weldons geknice oatronen, 2e Schuytstraat 261. den Haag. Het is thans volop zomer, opgewekt en blij gemeten wc van bloemcngeur en zonneschijn, met daarenboven de vacantic in 't verschiet. Wc trekken naar buiten, doior busch en hei, of vlijt^n ons neder in 't hooge gras, der velden in de omgeving. Helaas komt 't dan no^r al eens voor, dat een mooi zomerjaponnetje of een aardig pakje of jurkje ontsierd wordt, door 'n leelijke, groene grasvlek. 't Beste is, om de vlek dadelijk te behandelen met al- # cohol of water met zeep, dan gaat ze er meestal wel uit. Het gaat ook goed met water en geest van salmoniak (icdeelen water en i deel salmoiniak.) Teere stoffen moet men spoelen in azijn en water. Merken we de vlek pas later, dan is 't groen er al flink ingetrokken en moeten we met andere middelen probeeren het kleedingsituk te reinigen. Het beste is daarvoor methylalcohol, we kunnen dit middel in de apotheek krijgen. Hiermede betten wij enkele malen de groene plek, 't groen lost dan op in de vloeistoi en we kunnen de vlek dan gewoon uitwasschen. FruitvLekken kan men verwijderen met/zure melk of met zeepsop, waaraan men wat borax heeft toegevoegd. Witte «toffen kan men behandelen met een oplossing van chloorkalk, waarna men de plek met zeepsop uitwascht en met schoon water naspoelt. Vlekken in de kleeren door
transpireeren ontstaan, kan men behandelen met een mengsel van drie deelen zwavelether, drie deelen spiritus en een deel geest van salmoniak, ook borax met schoon water, doet deze vlekken verdwijnen. Het is nog weinig bekend, dat de komkommer niet alleen goede diensten kan bewijzen bij 't middagmaal, maar tevens zeer nuttig is op de toilettafel. Weinig huismnddeltjes zijn in staat om een zoo frissche on rozige gelaatstint te geven, dan schijfjes rauwe komkommer. In Engeland maken de vrouwen er een lotion van, die ze gebruiken in dagen van schralen wind of weer, dat van invloed is op de huid. Deze lotion maakt men als volgt: een of twee groote komkommers worden geschild en in plakjes gesneden. Deze plakjes doet men in een goed gesloten pan en kookt ze zachtjes tot ze zacht zijn. Neem dan een fijn linnen of neteldoek zakje, doe de gekookte schijfjes daarin, bind het zakjedicht en knijp den komkommer uit, tot er slechts vezels in 't zakje over zijn. Voeg bij 't gewonnen vocht i /i der hoeveelheid aan wijngeest of whiskey on 1/3 der hoeveelheid geurig water, bijv. eau de cologne végétale. Nu wordt deze oplossing goed dooreengemengd en ten slotte in de flesch gegoten. Van dit mengsel doe men 'n paar scheutjes in 't waschwater, om 't gewenschte resultaat te bereiken.
Aardbeien-Punch. 1 Liter aardbeien; het sap van 4 citroenen; 1 pond witte siuiker; 2 flesschen witte rijnwijn; 1/2 Liter water. Bereiding: De aardbeien wasschen, fijnknijpen en dan 1 liter afmeten, citroensap, suiker en al het vocht toevoegen en laten staan — nu en dan eens roerende — totdat de suiker gesmolten is. Men kan ze desverkiezend in ijs plaatsen, doch eenigen tijd op een koele plaats geeft al' een heerlijke zomerdrank. LUCULLES. Mode en vermaak Parijs geeft niet alleen modebevelen voor de vier seizoenen uit, zoo tusschendoor komen allerlei wijzigingen, die de dames, welke ten koste van alles naar de mode willen of moeten ziju, met pijnlijke nauwkeurigheid volgen. Op het oogenblik geldt voor vrouwen de volgende regel: Of geen mouw of een lange mouw. Delange mouw wordt tot aan den elleboog nauwpassend genomen en daarna wijd uitvallend in punten zooals zakdoekjes worden gedragen. Geleidelijk wijzigt zich de lijn van de damesjapon, doordat de taille hooger wordt gedragen. Ook wordt de rechte lange lijn bedreigd, doordat stoffen gebruikt worden, welke uit hun aard soepel zullen hangen. Bloemtuiltjes op den mantel en japon zijn zeer in trek in Parijs. Ook dragen vele dames de kleurige bloemen, welke bij het costuum passen, in de hand. Kant is bijzonder en vogue, vooral in lichte kleuren, beige, caramel en honingtint.
<&*
.
-
■
r*
***-■
Door Louis Nalpas is in Frankrijk een groot Historisch drama vervaardigd naar den roman van Pierre Gilles, getiteld „De Zoon van Marie-Antoinette" en in ons land geintroduoeerd door Pathé Consortium Cinéma te Amsterdam. Het werk laat ons de volksdrommen 2ien, die onder aanvoering van Chevalier de Mallory tegen de koninklijke familie optreden; de familie wordt gevangen genomen en weet ten slotte te ontvluchten, maar Mallory laat de vluchtelingen aanhouden. Wat deze doormaken is overbekend. De ongelukkige kleine dauphin wordt onder de bewaking van een schoenmaker gesteld. Marie Antoinette, hoe gehaat zij ook is, heeft toch vrienden; mevrouw Atkins en de heer Person droomen ervan haar te redden. Person weet zich toegang tot de Temple te verschaffen, maar zij weigert te vluchten zonder haar kinderen. Zij moet weldra het schavot bestijgen, en Person wijdt zich weder aan de ontvluchting van den dauphin, maar Mallory waakt daartegen en laat mevrouw Atkins en Person gevangen nemen. Juist als zij ter
f
(?,
,.'•..
4I* •
23
9fe
«f
i-fii
l' %'
3
=é
mT
è
s
1 .
i i
dood veroordeeld zullen worden, brengt de va! van Robespierre redding en zijn zij vrij. Mevrouw Atkins heeft in de gevangenis Josephine de Beauharnais ontmoet en haar belangstelling weten op te wekken over het lot van den kleinen Lodewijk XVII. Hij zal Lodewijk XVI in handen worden gespeeld, maar deze wenscht zelf den troon te bestijgen na de reactie en zint op middelen om den dauphin te doen verdwijnen. Person en mevrouw Atkins zullen het kind ontvoeren, maar vallen in handen van de republikeinsche soldaten, die hen echter niet herkennen. Maar het kind verraadt zichzelf. Generaal Hoche eischt echter alleen person den eed, dat hij zal afzien van het plan om Lodewijk XVII den troon zijner vaderen te doen bestijgen. Dan zijn allen vrij en met elkaar verlaten zij den v id<3, landschen bodem.
ta
mi
X&&
' ;fcT?
.T.as'-i,
. ~" ^^
• (g) .
»O*
'0«" ' «Q>»
«Q-
' «Q«
■ «p-
•O*
•©•
«O«
• ©• ■
.©•
^^^m^^^^m
•9
••©•«
^_
.
.
;
,
-_
...
,
,, - , . ^ . ^ _ ,, ,
.,.,,,
BAOOEÖJB MUZIEK VAN FRANZ OOETZE
WOORDEN VAN LUIQ1 DS FRAEN
©
g ^BjiiJ'i^j j'M ^g
fs
$
CPtvfftgl^^U.
^^MrW -^m^m^ ewMn'tcfiap,
MocJte,
Speciale Vacantie-Jlttractie
0
o
©
■=^^7 0
GROOTE LUX FOTO-WEDSTRIJD
0
o O
'
0
J,
r. r
1
Wat kan men heerlijk genieten, wanneer men de zomervacantie aan zee of in de bosschen doorbrengt! En hoe prettig is het later al deze herinneringen weer te doorleven, wanneer men de foto's nog eens bekijkt, die in de vacantie gemaakt zijn! Verzuimt toch vooral niet om Uw toestel mede te nemen en de mooiste momenten vast te leggen I De fabrikanten van Lux stellen zes fraaie, origineele Kodaks No, 3 in echt lederen etui beschikbaar voor de zes mooiste amateurfoto's gemaakt in dezen zomer. U behoeft slechts tusschen 1 en 15 September ons de foto in te zenden, die
IJ;
-J'Jir ^FPip ^^ ir ^P" * *^
'
I
©
O
i 0
G
yza^£.
iP-S.^^
3&
m J^rFrirpij.r ^ip ^u^
o
w
0
o
U in aanmerking wenscht te laten komen. U is geheel vrij in het te kiezen onderwerp en afmeting der foto, doch deze moet, om in aanmerking te komen, een pakje Lux vertoonen, op toepasselijke wijze. Elke inzending moet op de enveloppe vermeiden: Lux Foto-wedstrijd. Voorts moeten in de enveloppe worden medegezonden onderstaande volledig ingevulde bon en de bovenzijde van een Lux pakje. De uitslag met namen der winners zal eind September bekend gemaakt worden in dit blad. De Lever's Zeep Mij. heeft zich in de Jury de medewerking verzekerd van een bekend expert op fotogebied. De uitspraak van de Jury is absoluut beslissend. Foto's worden niet teruggezonden, doch blijven het eigendom der Maatschappij. Eén persoon mag slechts met één foto deelnemen. Correspondentie betreffende dezen wedstrijd kan niet gevoerd worden.
LUX
-
is het artikel dat uitstekende diensten bewijst in de vacantie. Hoe 0
gemakkelijk is het wanneer U een japonnetje op Uw kamer even kunt wasschenl Een waschkom en een pakje Lux is alles wat U noodig heeft.
Met
In een Fordje. met z n bei.
n emmer en een schop.
Van hel Zandvoortsch stille strand:
e*^
^tP*
o.«_.®<
©.
• o-
• ©-
-©•
Sport-liefhebber, Clubhuis, Dans-liefhebber, vrienden, Kunst-liefhebber, HOME. ,.©.
De LEVER'S ZEEP MAATSCHAPPIJ VLAARDINGEN
71
-* - .-
den Uw den Uw den Uw
Prorincir:
Plaats:
O
voor voor vopr voor voor voor
Naam: Straat:
O, die zeel o. die zee! o. die zee!
G
0
Dit gedeelte opzenden
0
Zeggen je wat je vroeger dee:
Jantje. Pietje, en Sofie, Zoek een kuiltje in het zand. etc.
O, die zee! o. die zeel o. die zee!
Ond«rg»t«ek«n
Niet te gauw.
Met je spruiten, alle drie.
Je wist niet wat je liever dee:
LUX FOTO-WEDSTRIJD
9
En de kuilen in het zand.
40 JAAR.
Groef je kuilen in het zand. Van het Zandvoorlsch stille strand;
Aan de Lever's Zeep Maatschappij Vlaardingen
Voet voor voetje,
Zoek een kuiltje in het zand. etc.
Bruine kop,
Hltrtaits aflaitppn
Heel alleen nu. met je vrouw.
t Eerste meisje aan je zij.
Bloole beenen
O
9
70 JAAR.
20 JAAR.
OP 10-JARIGEN LEEFTIJD.
WIE den "NEW EDISON" gehoord heeft. ...... WIL een "EDISON" of NIETS
©
CATALOGUS GRATIS OP AANVRAGE BIJ DE
KUNSTZAAL "EDISON" AMSTERDAM DEN HAAG ROTTERDAM
.,©•
.©.
.
.
©
LE1DSCHESTRAAT 84 - . . . LANGE POTEN 15 WITTE DE WITHSTRAAT 88
.0
0
©-
'
■
Lt07-n
.© '
__
1
M
■'■■l
'
ZUDPil^ZËË-OlilliirilNI Vi^SCIHIUI^I & €o. Naar LEMMER (postdienst) met nieuwe dubbeldeksalonschepen 's morgens 9 uur en 's avonds II uur. Weekend trips. Doorgaande piaatskaarten naar alle stations der Nederlandsche Tramweg Mij door geheel Friesland, Groningen en Drente. Dagelijks behalve Zondags. Hutten aan boord.
Naar MARKEN en VOLENDAM per stoomjachten. Touristenrondvaart dagelijks (ook Zondags) 's morgens 9.30 uur, 10.00 en 10.30 uur. INLICHTINGEN, DIENSTREGELINGEN EN BESPREKEN VAN SLAAPHUTTEN BIJ
Naar KAMPEN en ZWOLLE per salonboot, 's avond 9 uur. Vanaf 13 J uli ook 's morgens 9.30 uur. Dagelijks behalve 's Zondags.
J, G, KOPpE's Scheepsagenfuur
Naar ZWARTSLUIS en MEPPEL. Maandag, Woensdag en Vrijdag 's avonds 7 uur.
DE RUYTERKADE - AMSTERDAM Telef. 42208. 44253 en 49432. (Zondags 44760).
Firma Doh, v. d. Meiiden Dz.
Naaml. Vennootschap 99
»«f.
99
Directeur E. BOERMA DAMES- EN HEEBENKLEEDERMAKERID De Coupe in nieuwe banen wil zeegen ; De tol nog toe onopgeloste moeilijkheid door film en projectie opgelost omdat de coupeurs, tijdens hel snijden rekening kunnen houden met den individueelen lichaamsvorm. Groniageo Heereaslraat 58 Telefoon 755 Amslerdatn. Rekia 70. Telefoon35808
ROLLUIKEN MARQUISES Opgericht 1860
Telefoon 30495
Trompstr.
Den Haas
Hannen gg | | 1 i | | | | | | lü
indien bij het scheren Uw huid pijn doet of stuk gaatkunt^e dit voorkomen door Uw huid vódr het inzeepen m eerst in te wrijven nu meteenweiniöPurol.
^p | | | | a E | | | i Jü
VERKOOpHUIS 3. 3. VOEßMANS.
DEN HAAG
Reiakeutraat 72 Telefoon 33737 beveelt zich beieefd aan tot in- en verkoop van
Ie en 2e HANDS MEUBELEN Beslist goedkoopste adres voor complete Meubileerïng. — Ruilt ook Meubelen. Dagelijks aan huis te ontbieden.
Hell. Indisch Restaurant NOBACK RIJSTTAFELS vanaf HOLL. DINERS .... PENSIONS: Sweellnckstraat 158, Jacob Hopstraat 1 ■ DEN HAAG
costuums en regenjassen in orijzen vanaf f 32.50 tot f 70.—
van Dierenarts K. DIFF1NÉ Chem. Fabriek Krewei A.G. Keulen
„LONDON HOUSE" Laan van Meerdervoort 136
..ONZE HONDEN"
Hoek van Oiememtraal DEN HAAG GEEN FI1_IAI_EN
Frankensiag 166 - Den Haag Telefoon 50585
GEVERS DEYNOOTWEG 17-19 SCHEVENINGEN
BeUatxich net het SAMENSTELLEN vw Cabaret programma s «■ het organiseeren van Feeslavoades, Concerten. Drawing room-Entertain ment«. Soiree« particuliere» Kindervoorstellingen, etc. etc
TELEFOON 50474
TANGO 1925
Dintelstraat 23 (Wijk VII) Den Haas * Telef. 72373
Dans Instituut C HUNKERT
Tegenover het Bureau van den Postcheque en Girodienst
Sladhonderskade 152 Tel. 24232
NOBACK
AMSTERDAM 2e Helmerstraat 52. Tel. 24413 HONDEN GENEESMIDDELEN
Ontvangen schitterende collectie
Handboek voor den Hondenhefhebber en hondenfokker. — Toezending van dit intressante boek geschiedt op aanvrage gratis en franco.
m9
"UW
Zenuwen
HET „BUREAU-PISUISSE-'
(de groote Modedans) Onderwijs dagelijks
MEVR.
W. a VAN VENETIË
EERSTE KLASSE ENGELSCHE GEMAAKTE HEERENKLEEDING
komen tot
rush en
Geopend een naar de eischen des tij ds ingerichte Salon van de ouds gerenommeerde
HABLE-WAFELS
■o »o e
Beleefd aanbevelend,
Telefoon 362S7
PAVILLON ORIENTAL
SCHILDEREN EN BEKLEEDEN VAN AUTOMOBIELEN
'.11.25 f 0.80, f 0.95 en f 1.25
'worden ^esfërktf door
Mijnhardh
:Zemjv4ableften;
fc Glaien buisje jl
LUNCH- EN TEA-ROOM Aangenaamsten rustigst zitje van Scheveningen, halte lijn 8.tegenover de .Seinpost" RIJWIELBEWAARPLAATS Zelfde firma als op de Boulevard Zeekant 9 Telefoon 50318
Alléén echl' met den Naam Mijnhardt op de Verpakking
Amsterdam
CHEMISCHE WASSCHERIJ „DUINOORD" Begoniastraat 188 en 190 - Den Haag - Tel. 36048
en vevfÉ vi ■teinl^t en alles BINNEN 4 DAGEN ZONDER PRIDSVERHOOGING
Godfried de (sroot ypmstellaan 64 yTmsterdam Telefoon 28474
SPECIAAL IN HET REINIGEN VAN FIJNE DAMESTOILETTEN VRAAGT
ONZE
PRIJSCOURANT
Specialiteit in: v/h MASCOTTE — 68WAGKNSTRAAT68. DENHAAG HEEFT ZIJN OUD, GEZELLIG
eiTTEi^yy^TJi WEER TERUG. MET VOLLE MEDEWERKING VAN
T^oderne en artistieke foto's T^en aie de vele reproducties van ons werfe in ,.54et Weefeblad" Cinema SS heater INDIEN GE VOOR HET INZEEPEN
THE RQYAX DANCING BAND ONDER EMINENTE MUZIKALE LEIDING VAN Mr. J. C. v. BRÜCK, EN ARTISTEN /
VAN 4-8 UUR
F-
VAN 82-1/2 UUR
gebruikt. Ready Cream wordt geleverd in ootten van 1 Kg. tegen toezending van I 3.— aan ae •« GR VVENHAAGSCHE ZEEPFABRIEK
..DE OOIEVAAR" Z. Binnensingel 211
OOK ADVERTENTIES WENDE MEN ZICH TOT »ET CENTRAAL ADVERTENTIE-BUREAÜ LOUIS BENJAMIN STATIONSWEG 61b, ROTTERDAM
