Pastorale Christenen worden ook wel mensen van de weg genoemd. Het lijkt wel of hebben we dat een beetje uit het oog verloren. In de huidige maatschappij gaat het over winst die gemaakt moet worden, begrotingen, doelen die gehaald moeten worden. Het eindpunt, het doel is zo belangrijk geworden dat op de weg er naar toe zo'n beetje alles geoorloofd is. Ook in de landelijke kerk is op dit moment veel gaande. De ontkerkelijking zet door en dat moet een halt worden toegeroepen. Er verschijnen rapporten en er is veel discussie. Jonge predikanten verzamelen handtekeningen, een ander noemt het paniekvoetbal van de kerk. Natuurlijk is visie belangrijk, maar verliezen we 'de weg' niet uit het oog? Het woord 'weg' is een grondwoord in de Bijbel waar meestal weinig op gelet wordt. Als het over de weg gaat, dan gaat het over de weg Gods of de wegen Gods. Op die weg wordt de eenheid tussen Gods woord als daad en Gods daad als woord zichtbaar. Met de weg Gods wordt dus eigenlijk het heilgeheim van de geschiedenis aangeduid. Wij, als leden van de gemeente van Christus, zijn mensen van de weg, dat wil zeggen, dat wij proberen te vertrouwen op de weg Gods en dat wij proberen om die weg te gaan. Want door het gaan van die weg leren wij de levende God kennen, zoals Hij gaat door de wereld. Het is al november, weer een kerkelijk jaar voorbij. We gedenken deze maand de gemeenteleden die ons dit afgelopen jaar ontvallen zijn, mensen die ons zijn voorgegaan op de weg. Mensen die op hun manier geprobeerd hebben, gestalte te geven aan het gaan van de weg. Wij mogen verder gaan op deze weg, de weg Gods. Dan gaat het niet om de uitkomst, maar om de weg zelf, die ons stukje bij beetje het heilgeheim van de geschiedenis onthult. Tiny
-1-
Welkom in de eredienst Zondag 22 november – Zondag Voleinding 9.30 uur ds. Tiny van der Schaaf 1e collecte: Edukans 2e collecte: Ontmoetingskerk Zondag 29 november – Eerste Advent 9.30 uur ds. Lieuwe van der Meer 1e collecte: Filippijnen 2e collecte: Ontmoetingskerk 19.30 uur
1e Adventsvesper
Zondag 6 december – Tweede Advent – Fryske tsjinst 10.00 uur ds. Gerard Rinsma, Goutum 1e collecte: Kerk in Actie - Thailand 2e collecte: Ontmoetingskerk
Koffiedrinken na de dienst
19.30 uur
2e Adventsvesper
Zondag 13 december – Derde Advent - Heilig Avondmaal 9.30 uur ds. Lieuwe van der Meer 1e collecte: Bloemenfonds 2e collecte: Ontmoetingskerk 19.30 uur
3e Adventsvesper
Samenkomsten in de Miente op vrijdagmiddag om 16.30 uur 20 27 4 11
november november december december
dhr. K. Dijkshoorn pastor J. Deuling dhr. J. den Hertog ds. P. Hulshof
-2-
Diaconaal nieuws Zondag 22 november 1e collecte - Edukans 2e collecte - Ontmoetingskerk Geef een kind een kans op school! Armoede blijft een probleem als kinderen daardoor niet naar school kunnen gaan. Want juist onderwijs is de oplossing voor armoede. Zondag 29 november 1e collecte - Filippijnen 2e collecte - Ontmoetingskerk De collecte is bestemd voor een project in de Filippijnen. Sinds 2002 ondersteunen Gerard en Joke van Riel de Belgische pater John Couvreur, die al meer dan 40 jaar werkzaam is op de Filippijnen, in de armste streek van de provincie Isabela. De meeste mensen werken op de rijstvelden en verdienen circa 1 tot 2 euro per dag. Nu is de oogst echter weer mislukt en valt er niets te verdienen. Father John geeft dan ook elke dag 150 tot 200 kinderen een warme maaltijd, voor hen de eerste en soms ook de enige maaltijd van die dag. Zondag 6 december 1e collecte - KerkinActie - Thailand 2e collecte - Ontmoetingskerk Vandaag reizen we voor de collecte naar het verre Oosten, naar Thailand. Slechts 1% van de Thaise bevolking is Christen. Christenen zijn dan ook een zeer kleine minderheid te midden van een overwegend Boeddhistische samenleving. Een samenleving die doorspekt is met het geloof in geesten en voorouders. Voor voorgangers van deze kerk is er gelukkig een eigen theologische opleiding, de faculteit McGilvary. Hier studeren niet alleen toekomstige predikanten uit Thailand, maar ook uit naburige landen als Laos, Myanmar, Cambodja, Buthan of Nepal. McGilvary is voor hen een aantrekkelijke opleiding, omdat deze een hoger niveau aanbiedt dan in hun eigen land en ook een variant in het Engels heeft. Zo hoeven ze niet naar Amerika of Europa, maar kunnen in hun eigen regio studeren.
-3-
Zondag 13 december 9.30 uur - Viering Heilig Avondmaal 1e collecte - Bloemenfonds 2e collecte - Ontmoetingskerk We vieren vandaag het Heilig Avondmaal, dus is de collecte bestemd voor het bloemenfonds.
Uit de kerkenraad In de kerkenraadsvergadering van dinsdag 27 oktober jl. kwam onder meer het volgende onderwerpen aan de orde: Catechese/kerkcafé. De jeugdouderlingen presenteren hun aanpak voor het komend winterseizoen. Op 8 november a.s. is er een feestelijke opening van het Jeugdcafé. (als u deze Lichtbron ontvangt is de opening al achter de rug). In de komende periode zal er 6x op zaterdagavond en 6x op zondagochtend een activiteit plaatsvinden. De doelgroep is de jeugd van 12- 19 jaar. Het jeugdcafé is een mix van catechese, activiteiten, ontspanning en verdieping. De kerkenraad besluit om het kerstnummer van de Lichtbron met ingang van dit jaar alleen bij de abonnees te bezorgen en niet meer bij alle gemeenteleden. Dit op verzoek van de redactie, daar de uitvoering en organisatie een enorme extra belasting met zich meebrengt. Via de website, lokale media en affiches zal er wel ruime aandacht geschonken worden aan onze kerstvieringen. De bid- en dankdiensten in de Ontmoetingskerk worden matig bezocht. Besloten wordt om dit eens in een gemeentebijeenkomst te bespreken. Mee naar aanleiding van het meedenken en suggesties van gemeenteleden zal er in de komende periode aandacht zijn voor het verder verbeteren van onze website. De muziekvereniging De Vlecke geeft op 12 december a.s. hun kerstconcert. Een verzoek om de kerstboom na hun concert in de kerk te mogen laten staan wordt ingewilligd. De Stichting Protestants Centrum voor Godsdienstig Vormingsonderwijs (PC VGO) vergadert op 9 november a.s. Onderwerp is
-4-
‘Is er draagvlak voor onze stichting’. Gezien het belang van dit onderwerp en de eerdere betrokkenheid zal een vertegenwoordiging van de kerkenraad de bijeenkomst te Beetsterzwaag bijwonen. De Stichting Pinksterfeest Wijnjewoude kampt met een tekort aan bestuursleden en geld. Zij vraagt onze gemeente om hulp, via gebed en/of een financiële bijdrage (NL56RABO0363970207). Ook bestuursleden zijn van harte welkom. Voor meer informatie kunt u terecht bij Daniëla Donker (bestuurslid van de stichting) tel. 06 11795777 , e-mail
[email protected]. De kerkenraad stemt van harte in met het verzoek, en ter ondersteuning geven wij bovenvermelde gegevens gaarne aan u door. Thomas Swart, voorzitter kerkenraad
Uitnodiging voor de gemeenteavond Aan de leden van de Protestantse Gemeente van de Ontmoetingskerk. De kerkenraad nodigt u uit voor een gemeenteavond op dinsdag 1 december 2015 om 19.45 uur in de Ontmoetingskerk. Vanaf 19.30 uur staat er koffie/thee voor u klaar. AGENDA 1. Opening 2. Mededelingen 3. Vaststelling van de notulen van de gemeenteavond van dinsdag 21 april 2015.
Deze notulen liggen vanaf 19.00 uur in de kerkenraadskamer ter inzage.
4. Jaarrekening 2014 Toelichting door het college van kerkrentmeesters 5. Rondvraag 6. Pauze 7. Emeritaat ds. Van der Meer december 2016. Al enkele keren is hier aandacht aan besteed in de Lichtbron. Op deze avond willen wij graag een toelichting geven op de stand van zaken, zoals die in het recente verleden in de kerkenraad aan de orde zijn geweest, en welke besluiten er in de voorbereidende fase genomen zijn met het oog op de nieuwe -5-
situatie per januari 2017. Vervolgens gaan wij graag met u in gesprek hoe wij als Ontmoetingskerk deze nieuwe situatie kunnen gaan invullen. Vragen, suggesties en aanbevelingen zijn van harte welkom. De kerkenraad ziet deze avond als een eerste gedachtewisseling ter voorbereiding op de vacaturevervulling in verband met het emeritaat van ds. Van der Meer. Dit kan een basis vormen voor de verdere werkwijze die wij als gemeente gezamenlijk kiezen in dit proces. 8. (Onder voorbehoud) Bid- en dankdienst voor gewas en arbeid. 9. Sluiting van de vergadering 10. Afsluiting met een vesper in de kerkzaal Namens de kerkenraad, Anneke van Wijk, waarnemend scriba.
Uit het College van Kerkrentmeesters Opbrengst collectes 27 4 18 25
september oktober oktober oktober
€ 109,77 € 105,54 € 123,51 € 87,28
Kerkbalans 2015 De stand per 30 september: Toegezegd: € 100.870,65
Ontvangen: € 75.019,78
Dit jaar lopen de betalingen van de bijdragen, dankzij veel meer automatische incasso’s, behoorlijk goed in de pas met de tijd van het jaar. Toch is er nog een aantal leden dat de bijdrage niet op de toegezegde tijd heeft betaald. Deze leden willen we binnenkort benaderen met een herinnering. Daarom nu aan iedereen de vraag, om bij uzelf na te gaan of de toegezegde bijdrage voor dit jaar wel is betaald en, indien nodig, dat alsnog te doen. Het scheelt ons als vrijwilligers in ieder geval veel werk. Met een vriendelijke groet namens het college van kerkrentmeesters, Fedde Kortstra
-6-
Uit de diaconie Collecten diaconie: 30 augustus - Exodus Deze opbrengst is verhoogd naar 6 september Zonnebloem Gorredijk Deze opbrengst is verhoogd naar 13 september - Kerk in Actie: JOP 20 september - Eigen Jeugd 27 september - Dorcas Deze opbrengst is verhoogd naar 4 oktober - Werelddiaconaat 18 oktober - Vluchtelingenhulp Deze opbrengst is verdubbeld 25 oktober - Ondersteuning plaatselijke PKN gemeenten
€ € € € € € € € € €
115,96 200,00 141,06 250,00 131,26 173,64 144,31 250,00 186,34 219,95
€ 112,12
Werelddiaconaat De enveloppenactie voor het Werelddiaconaat heeft € 1959,45 aan contant geld opgebracht. Wij willen een ieder die hieraan heeft bijgedragen hartelijk bedanken, zowel de mensen die het bij de deuren hebben opgehaald als de mensen die een gift hebben gegeven. Hulp in de gemeente Dit is een fonds waaruit hulpvragen uit eigen gemeente worden gefinancierd. Het bankrekeningnummer is NL34RABO 0306 4527 07 van de Rabobank te Gorredijk, t.n.v. de diaconie. Voor informatie kunt u terecht bij: Johan Mulder tel. 0516-471117 Sippy Bouma tel. 0513-463597 Met vriendelijke groeten, uw diaconie
-7-
Uit de missionaire taakgroep Dit keer een kort verslag van het project in Rwanda Mwana Ukundwa is een organisatie die zich inzet voor de vele weeskinderen en ze regelt onderdak en scholing voor kind-gezinnen. Rwanda telt bijna 230.000 weeskinderen. Mwana Ukundwa zoekt opvanggezinnen voor deze kinderen. In sommige gevallen willen weeskinderen uit één gezin na het wegvallen van de ouders samen blijven. Deze kinderen vormen een zelfstandig kind-gezin. Mwana Ukundwa zorgt ervoor dat er een ouder persoon aanwezig is om het huishouden draaiende te houden. De weeskinderen die eenmaal geplaatst zijn in een gezin, blijft Mwana Ukundwa in de gaten houden. Naast het verzorgen van vakonderwijs, organiseert zij elke zaterdag bijeenkomsten voor de weeskinderen in haar centra. Daar komen de kinderen samen voor sport en spel. Ook blijft men erop letten of de thuissituatie van de weeskinderen goed blijft. Een voorbeeld: Louise Nyinawumuntu Louise is 13 jaar en woont samen met haar moeder in Butare. Haar vader en zes broers en zussen zijn overleden in de oorlog. Louise zit in groep 7 van de basisschool. Haar lievelingsvakken zijn Frans en rekenen. Mwana Ukundwa ondersteunt Louise met het betalen van schoolmateriaal en een uniform. Hun enige inkomsten krijgen ze van het verhuren van hun veldje. De moeder van Louise kan dit zelf niet bewerken omdat ze eerst geopereerd moet worden aan haar benen maar daarvoor het geld niet heeft. Bijdrage missionaire taakgroep Het jaar loopt alweer naar het eind. Kijkt u even of u uw vrijwillige bijdrage al heeft overgemaakt? Alvast bedankt! Heeft u vragen of opmerkingen dan kunt u ons altijd aanspreken of mailen via
[email protected] Met vriendelijke groet, namens de Missionaire Taakgroep, Hinke van der Steege, Jan Reitsma, Anneke van Wijk.
-8-
Elf jaar woont Hennie Pander-Doevendans inmiddels in Gorredijk. Niet in haar eentje, maar samen met Johannes, de man met wie ze al 38 jaar lief en leed deelt. “En dan te betinken dat wy, doe’t wy hjir te wenjen kamen, noch mei ús fiven wienen”, vertelt Hennie. “Fan ús seis bern wennen doe de âldste soan en de trije jongste dochters noch thús. De ôfrûne jierren binne dy lykwols achterelkoar útflein. En sa heart it ek. Dochs is it by ús faak noch in drokte fan belang, want alle bern hawwe harren plakje ridlik ticht yn de buert fûn. Dus sykje se ús regelmjittich op en dat is in goed teken.” Hennie vertelt dat het andersom niet anders is, want thuis bij de kinderen voelen zij en Johannes zich net zo welkom. En niet te vergeten, bij hun kleinkinderen, die tijdens ons gesprek bijna met hun tienen zijnen. “De tsiende pake-en beppesizzer sit der oan te kommen”, vertelt Hennie niet zonder trots. “Al mei al in hiele ploech, mar regelmjittich op ‘it jonge spul’ passe, is foar ús perfoarst gjin straf. Dat dogge wy graach!” Een groot gezin, Hennie is er van jongsaf mee vertrouwd. Ze groeide op in een gezin van negen kinderen, waar ze, als nummer zes in rij, tot de middelsten behoorde. Volgens haar, hadden die het, het gemakkelijkst. De oudsten hadden voor hen de weg namelijk al min of meer geplaveid. Aan de andere kant hadden de jongsten te maken met de intredende ouderdom van de ouders, gepaard gaande met ziekte en fysiek ongemak. Hennie: “Eins hienen sy it it dreechst, benammen op it mêd fan soarch. Fansels koenen se dy mei ús en de âldsten wol diele, mar dan wol foar in grut part op ôfstân. Want wy wienen doe de doar al út.”
-9-
Noordoostpolder
Hoe het kwam dat de Panders elf jaar geleden in Gorredijk neerstreken, is een verhaal op zich. Op Hennie’s verzoek gaan we echter eerst terug naar haar jeugdjaren. Ze wil er graag over vertellen. Het bijzondere is dat haar jeugd zich afspeelde in de destijds nog prille Noordoostpolder, in het dorp Creil. “Yn 1956 hawwe ús heit en mem harren dêr festige”, blikt ze terug. Ze vertelt dat aan voornoemde vestiging overigens eerst wel een selectie vooraf ging. Men moest voldoen aan bepaalde eisen, onder meer aan ordelijkheid en netheid binnen het gezin. Hennie: “Us mem hat wolris ferteld dat se fan de Domeinen lâns kamen yn Vollenhove, dêr wenne ús gesin doe, om te praten. En om in yndruk te krijen fan hoe’t der yn de hûshâlding om en ta gong. It iepenjen fan kastduorren om te sjen hoe’t der by lei, hearde der ek by. Sa gie dat doetiids.” Kennelijk waren de mensen van de Domeinen tevreden met wat ze zagen, want het gezin kreeg groen licht voor vestiging in de polder. Aanvankelijk waren ze met hun zevenen: vader, moeder en vijf kinderen. Twee jaar later werd Hennie het achtste gezinslid. En nog was het gezin niet compleet want, na Hennie mochten er nog drie kinderen worden verwelkomd.
Gemengd bedrijf
“Wy stienen mei fjouwer buorkerijen by elkoar en dêr wennen allegear grutte gesinnen yn”, blikt Hennie terug. “Dat makke it spesjaal en gesellich. Mar it wie wol hurd wurkjen, ek foar ús as bern. Dochs ha’k it nea as in ferplichting field. Ik hie der aardichheid oan, benammen oan de blomketún. Dat wie myn domein. It behear fan de grientetún hie ús mem. It hiele jier troch koenen wy dêr fan ite. Op de bakker nei, hoegden wy dan ek nea nei de winkel. ” Ze vertelt dat haar ouders een gemengd bedrijf hadden, evenals de andere drie boerenbedrijven. Het landbouwbedrijf bestond uit het verbouwen van suikerbieten, uien of wortels, aardappelen en gras op twaalf hectare grond. Het ontbreken van een uitgebreid machinepark compenseerden de bedrijven onderling. Hennie: “De masines dy’t de iene net hie, hienen de oaren wol. Sa ûntstie der in hechte mienskip, hiel bysûnder. De minsken holpen elkoar op alle fronten.” School en de zondagse kerkgang, inclusief de zondagsschool, boden Hennie, haar broers en zusters, alsook de kinderen van de omliggende boerderijen, volop gelegenheid de andere kinderen van het dorp te treffen en met hen te spelen. Reden waarom ze er graag naartoe gingen. Ze vertelt dat haar moeder altijd met de auto - ‘se hie in NSU’ - naar de kerk ging. Naast haar zat vader en op -10-
de achterbank vijf kinderen. “It koe allegear krekt”, herinnert Hennie zich. “De oaren gongen rinnende of mei de fyts.”
‘Verkeerde afslag’
Het opgroeien in een vredig, weids dorp, gelegen in een dito omgeving, beviel Hennie prima. Ze had niet het idee dat ze iets miste. Ook niet naarmate ze ouder werd. “Nei’t de griffermearde tsjerke omboud wie ta kluphûs, wie dêr elk wykein dûnsjen. Mei in band út eigen doarp, dêr wienen der wol trije fan. De begjin- en eintiden wienen doe acht en tolve oere. Foar dy tiid hiel normaal, ek yn oare doarpen en stêden.” De overgang van de lagere school naar het mbo betekende voor Hennie de eerste echte kennismaking met de ‘grote wijde wereld’. Iets waar ze toch wel enigszins tegenop had gezien, vooral ook omdat ze besefte in een beschermde gemeenschap te zijn opgegroeid. “Dêrtroch wie’k de ferlegenheid it neist”, geeft Hennie aan. “Yn winkels doarde ik bygelyks amper wat te sizzen.” Ondanks die verlegenheid wist ze drommels goed wat ze wilde. Zeker voor wat betreft haar keuze voor school, die, zoals haar ouders graag wilden, niet in Emmeloord stond, maar in Lemmer. Hennie: “De kar foar Emmeloord hie besjutten dat ik nei de húshâldskoalle moast en dat woe’k beslist net. Skoalle en thús tochten dêr lykwols oars oer, mar ik ha trochset. Om’t ik wist dat der folle mear yn my siet. En sa bedarre ik op de mavo yn Lemmer.” Een ‘move’ die haar broers en zusters, tot op de dag van vandaag, gekscherend ‘Hennie’s verkeerde afslag’ noemen. Want ze werd daarmee de enige Friezin binnen de familie. Reken maar niet dat Hennie dat erg vond. Want anders had ze haar grote liefde Johannes nooit leren kennen. Hoe de vlam tussen hen beiden oversloeg, houdt ze liever privé. “No ja, it wie yn in diskoteek yn Lemmer, mar mear wol’k der net oer kwyt.” Dat het tussen hun tweeën direct goed zat, had ze ook nog kunnen zeggen. Iets wat in elk geval wordt bevestigd door hetgeen ze vertelt over het ernstige ongeluk dat Johannes kort daarna kreeg. Namelijk dat ze in die periode geen moment van zijn zijde week. En er gebeurde nóg wat met haar. “Wat myn leauwen yn God oanbelanget, is by my doe it kwartsje fallen”, vertelt ze. “Oer myn geloof hie’k eins nea neitocht. Bidde dat it goed komme soe, ha’k doe foar it earst yn myn libben dien. Sûnt dy tiid bin’k in ynleauwich minske en kin’k net sûnder God.” Met Johannes kwam het goed en enkele maanden later stapten ze samen in het huwelijksbootje. Iets wat bijna letterlijk kan worden opgevat, want hun eerste -11-
huwelijksnestje was gesitueerd op een sleepboot. Hierna betrokken ze een eigen woning in Kolderwolde, welke ze later weer verkochten. Hennie: “Trochdat wy sels noch gjin oar hûs fûn hienen, wennen wy earst tydlik yn in simmerwente yn Elahúzen. Dat wie ús minst leuke tiid, wie hienen dêr gjin klik mei de minsken.”
Wijnjewoude
Gelukkig voor Hennie en haar ‘volkje’ duurde die situatie slechts een jaar en vonden ze hun ideale stee in Wijnjewoude. “Fanwegen ús handikapte soan wie’t wichtich dat wy sa ticht mooglik by Lyndenstein yn Beetstersweach kamen te wenjen”, legt Hennie uit. “Sa kamen wy út yn Wynjewâld, by in âld buorkerij. Sechstjin jier lang ha wy dêr mei in protte nocht en wille wenne. Benammen foar de bern wie’t ideaal. Wy hienen hinnen, kninen, hynders, skiep, hûnen en in protte romte om hûs, dus ien en al frijheid.” Dat ze hun ideale plekje uiteindelijk toch verlieten, kwam grotendeels op het conto van echtgenoot Johannes. Zijn handigheid kwam zeer van pas bij het vereiste onderhoud van de boerderij, maar er was op het laatst geen beginnen, noch aardigheid, meer aan. Waardoor het idee, een geheel nieuw en comfortabel huis te bouwen, steeds meer post bij hem vatte. Een kavel aan de Tolhúsleane in Gorredijk bood hem daar alle gelegenheid toe en in samenspraak met Hennie gaf hij er uitvoering aan. “Ik gie der yn mei, mar eins seach ik der oergryslik tsjinoan”, bekent Hennie. “Mar dat is by my altyd sa as wy oan in nij aventoer begjinne. No bin’k lykwols tige bliid dat er trochset hat. Wy hawwe in hearlik hûs, dat kwa enerzjy hielendal sels foarsjennend is. Dat is de spesjaliteit fan Johannes. Mei syn bedriuw tsjinnet er op dat mêd ek oaren fan advys. En ik kin my, lykas foarhinne yn de polder, hielendal op de tún útlibje.”
Nieuw-Zeeland
Hennie vertelt dat ze na de verhuizing naar Gorredijk eerst op adem wilde komen. Ze was even moe van alles. Acclimatiseren in de Gordyk kwam later wel. Een reis naar haar familie in Nieuw-Zeeland, samen met Johannes en de twee nog in huis wonende jongste dochters, gaf haar weer nieuwe spirit. Mede daardoor voelde ze zich binnen de kortste keren thuis in Gorredijk, alsook in de gemeente van de Ontmoetingskerk. En, niet te vergeten, op het water, in het bijzonder dat van de Turfroute. “Frijwol de hiele simmer farre wy mei ús skipke.” Sinds een jaar zit Hennie tevens op het koor ‘Geeft Gode Lof’. Samen vierstemmig zingen en optreden met muziek is iets waar ze met volle -12-
teugen van geniet. Na zich lange tijd te hebben ingespannen voor de kinderdienst, besloot Hennie vorig jaar het ambt van diaken te aanvaarden. “Ik fielde my der wol klear foar, dêrom ha’k mysels oanmeld”, vertelt ze, “en dêr ha’k noch gjin momint spyt fan hân. It amt leit my en jout my it gefoel wat foar in oar betsjutte te kinnen. Want dat is myn driuwfear.”
-0-
De pelgrimstocht naar Santiago de Compostella Wij zijn op 1 augustus gestart met onze wandelreis naar Santiago de Compostella, ongeveer 1.800 km. Ons doel was, naast een sportieve uitdaging, ook bedoeld als sponsortocht om geld op te halen voor de Stichting Vrienden van Chust. Helaas hebben wij na 4 weken onze tocht moeten beëindigen als gevolg van een slepende knieblessure van Jaap. Inmiddels gaat het met de knie van Jaap weer de goede kant op. Onze reis is er één om nooit te vergeten. We hebben mooie dingen beleefd, veel moois gezien en bijzondere mensen ontmoet. Dat hebben we via Facebook met jullie gedeeld. Er blijven vooral mooie herinneringen achter in onze gedachten en de wijze waarop jullie met ons hebben meegeleefd is echt fantastisch. De reis was boeiend, vooral ook door de verschillen in cultuur, mensen en omstandigheden. Dagelijks hebben we genoten van de mooie en afwisselende natuur in Frankrijk. Wij hebben gastvrijheid ervaren, hebben hele bijzondere belevenissen meegemaakt en ervaren dat communicatie (in het Frans) soms lastig is. Mooi was bijvoorbeeld onze eerste overnachting bij meneer Huet, die werkelijk alles deed om ons te vinden (1,5 uur naar ons lopen zoeken en 3 km heen en terug lopen in de hitte, met ons uit eten ging en boodschappen deed voor helemaal niks, niente, nothing (uiteindelijk heeft hij zelfs nog € 20 euro gedoneerd aan de Stichting). Ook de hulp van de politie bij het zoeken naar een slaapplaats was bijzonder evenals het onverwachts door een oerwoud mogen worstelen. De ene gastvrouw of gastheer vindt vier stukjes stokbrood met jam genoeg om de dag mee te beginnen, de ander is niets te veel - dus wil je niet in de problemen komen, zorg dan zelf voor voldoende eten!
-13-
Wat wij verder heel bijzonder vinden is dat in Bordeaux op het plein door vrijwilligers dagelijks gratis eten en drinken wordt geserveerd aan werkelijk iedereen. Moeilijk zijn wel de wificodes in Frankrijk, want die bedragen wel 33 cijfers, letters en bijzondere tekens. Ondanks dat ons overnachtingsadres Grand Vaux in tegenstelling tot onze verwachting niet echt een ‘paleisje’ is, realiseren we ons op onze reis ook niet meer nodig hebben dan eten, drinken en een dak boven ons hoofd. Op dit moment heeft de tocht € 700 opgebracht voor het goede doel. Wij willen de donateurs hiervoor hartelijk bedanken. Hierdoor kunnen de Vrienden van Chust hun goede werk voor gehandicapte- en weeskinderen in de Oekraïne voortzetten. De 6 mannen gaan in het voorjaar van 2016 weer naar Chust om daar met eigen handen werkzaamheden uit te voeren. Over de concrete invulling vindt op dit moment nog overleg plaats met de directie van het tehuis. Wilt u de kinderen in Chust een warm hart onder de riem steken dan kunt u natuurlijk nog steeds uw bijdrage leveren door uw gift over de maken op NL79RABO0325845107 ten name van de Vrienden van Chust. Wilt u de Vrienden blijven volgen kijk dan voor meer informatie op hun internetsite www.chust.nl Groeten van Mient en Jaap. Rectificatie mailadres Rudi en Marijke Witvoet We zijn erg blij met de reactie van veel mensen op het artikel wat in de vorige Lichtbron stond, over ons project: In het weeshuis in Togo. Er waren vooral veel mondelinge reacties, maar weinig schriftelijke! Misschien dat dit kwam mede door een foutief mailadres. Het goede adres is:
[email protected] Gemeenteleden die ons een mail hebben gestuurd, vragen we om dit nogmaals te doen en daarvoor hebt u nu het juiste adres. Met vriendelijke groet, Rudi en Marijke Witvoet.
Berichten uit de ‘bed, bad, brood’- opvang in Groningen Maatschappelijk werkster Izre Kuiper doet verslag.
Risico op afstoting donornier? Jammer dan. Oksana belde ons op eigen initiatief. De jonge Armeense had te horen gekregen dat ze over enkele dagen uit het AZC op straat zou worden uitgezet. Hetzelfde liedje als altijd: negatieve beslissing, geen recht -14-
meer op opvang. Maar Oksana heeft vorig jaar een niertransplantatie gehad. In het UMCG. Het ziekenhuis had laten weten dat ze beslist niet op straat mocht leven. Oksana heeft medische zorg nodig en extra hygiënische omstandigheden. Want loopt ze een infectie op, dan is de kans levensgroot dat de nieuwe nier wordt afgestoten. De brief van het UMCG is kennelijk onvoldoende reden om haar in het AZC te laten blijven, ze komt op straat te staan. Ik schud het hoofd. “Risico op afstoting donornier? Jammer dan”, dat lijkt de redenatie te zijn. Ondertussen vraag ik me af of de omstandigheden in onze opvang, in het voormalige Formule 1 hotel, wel adequaat zijn voor Oksana. Douches en toiletten worden daar gedeeld, kan dat wel? We nemen contact op met het UMCG. En nee, dat kan dus inderdaad niet. Niet alleen kan ze die voorzieningen niet delen, er moet zelfs een speciale wc worden aangeschaft. Douchen moet in de douche van het personeel; die wordt verder alleen door de nachtbeheerder gebruikt. De jonge Armeense mag dus ook niet meedraaien in het schoonmaakrooster voor de douches en toiletten. Niemand neemt dat haar kwalijk, de mensen snappen het. En hoe zouden ze het haar ook kwalijk kunnen nemen? Oksana staat altijd voor anderen klaar. Moet er iemand naar het ziekenhuis? Ze gaat mee. Moet een kind vermaakt worden? Ze biedt het aan, nog voor het gevraagd wordt. Iedereen duimt dat het zo goed blijft gaan met haar & de donornier. Het afgelopen jaar heeft ze hard gestudeerd om voldoende kwalificaties voor een hbo-opleiding te halen. En dat terwijl ze nog niet eens weet wat ze wil studeren, alleen dat ze wil studeren. Want dat is voor Oksana net zoiets als ademen of eten, zegt ze: “Zolang je leeft doe je dat. Dat heb je nodig.”
Zonder behandeling gaat ze de dood tegemoet – maar niet binnen de gestelde termijn. Ze lijkt al bejaard. Een lief oud vrouwtje. Lief is ze, altijd dankbaar en vrolijk bovendien. Maar oud is ze niet: Anna, uit Armenië, is pas 48 jaar. Ze lijkt zoveel ouder omdat ze zwaar ziek is. Door een chronische ontsteking heeft Anna levercirrose gekregen. Haar levercellen worden omgezet in littekenweefsel, waardoor de lever steeds minder kan functioneren. Dat proces is onomkeerbaar. Anna gaat dood zonder levertransplantatie. Dat staat vast. De -15-
Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) bestrijdt het ook niet. In Armenië kan ze geen transplantatie krijgen. Ook dat staat vast en wordt niet bestreden door de IND. ‘Kat in het bakkie’ zou je denken: deze vrouw wordt niet teruggestuurd. Ze krijgt natuurlijk een verblijfsvergunning op medische gronden. Ze staat al op de wachtlijst voor een transplantatie. Haar leven zal worden gered. Toch? Daar hoeft toch niemand over na te denken? Fout. Anna wordt wel teruggestuurd, als het aan de IND ligt. Het is namelijk niet bewezen dat Anna zonder behandeling binnen drie maanden doodgaat. En dat is nu eenmaal de termijn die de IND hanteert. Niet binnen drie maanden dood? Dan geen medische noodzaak. Ik sta tegenover haar. Ik heb vaker over dit soort IND-besluiten gehoord en gelezen. Maar ik heb nog nooit oog in oog gestaan met iemand die het betrof. Iemand die feitelijk per ambtelijke brief haar doodvonnis heeft gekregen. Een lief oud vrouwtje. Ze kan nog geen tien meter lopen, zo ziek is ze. Ze glimlacht naar me. Wie schrijft zo’n besluit op? Wie tikt die woorden, die zinnen? Hoe doe je dat? Ik weet het antwoord niet. Ik weet alleen dat wij ons best zullen doen haar te helpen het doodvonnis te keren. Ik glimlach terug en hoop dat het lukt…
Autorijden Mevr. Akkerman Schoolstraat 7-18 Mevr. Glazema De Hoop 4-34
tel: 464636 tel: 462394
8 november 15 november 22 november 29 november 6 december 13 december
tel: tel: tel: tel: tel: tel:
S. van der Wal S. van der Wijk H. Geerlings T. Hoekstra F. Veenstra S. van der Wal
463580 463658 462107 466817 463087 463580
Wilt u vervoer naar de kerk? Bel buiten werktijd met Geart Feddema, tel. 0513-528737 of stuur een mail naar
[email protected]
-16-
Kerstoratorium ‘Een Nieuw Begin’ – Kerstoratorium van Johan Bredewout De koren ‘Geeft Gode Lof’ uit Gorredijk en ‘Te Wûnderlik’ uit Lippenhuizen hebben de handen ineen geslagen en hun stemmen verenigd om samen het kerstoratorium “Een nieuw begin” te gaan uitvoeren in twee dorpen. De instrumentale begeleiding bestaat uit piano, orgel, dwarsfluit, trompetten en pauken. Het geheel staat onder leiding van dirigent Geert Zigterman. U bent van harte welkom op: Zondag 13 dec. 20.00 uur - in de Ontmoetingskerk te Beetsterzwaag Vrijdag 18 dec. 20.00 uur - in de Ontmoetingskerk te Gorredijk Graag ontmoeten wij u bij een van onze uitvoeringen. De toegang is vrij.
Van de redactie Aan zeer veel jaren bezorging Lichtbron in het ‘buitengewest’ Terwispel door Koos en Brechtje Feenstra komt een eind. Zij verhuizen, vandaar. Hartelijk dank voor de uitvoering van die maandelijkse klus! Gelukkig wordt het stokje overgenomen. Jan van der Zwaag heeft zich bereid verklaard de bezorging te gaan doen. Bedankt en succes daarmee. Namens de redactie, Piet Smits
Voor alles is er een tijd Een tijd om vol vuur te spreken en een tijd om één en al oor te zijn. Een tijd om een top te beklimmen en een tijd om de leegte van de grot in te gaan. Een tijd om uitbundig het leven te vieren en een tijd om alles even te laten verstillen. Een tijd om vervoerd te worden door de wildste dromen en een tijd om met inzicht terug thuis te komen. -17-
Een tijd om met vertrouwen uit te varen en een tijd om enkel maar vaste grond te zoeken. Een tijd om je met taaiheid te verweren en een tijd om teder alles te omarmen. Een tijd van kracht waarmee je grote dingen doet en een tijd voor kwetsbaarheid en zachte moed. Een tijd om innig elkaar nabij te zijn en een tijd om enkel maar te weten en te wachten. Een tijd om wakker te liggen van verlangen en een tijd om dingen langdurig te laten gisten. Een tijd om zorgvuldig te zaaien en te wieden en een tijd om verrukt daarvan het resultaat te zien. Een tijd om over te lopen van geluk en een tijd om te ontdekken dat verdriet daarvan de keerzijde is. Kris Gelaude Oecumenisch leesrooster zondag maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag maandag dinsdag woensdag donderdag
15 november 16 november 17 november 18 november 19 november 20 november 21 november 22 november 23 november 24 november 25 november 26 november
Marcus 12:35-44 Jozua 23:1-16 Jozua 24:1-13 Jozua 24:14-28 Jozua 24:29-33 Psalm 119:161-168 Zefanja 1:1-13 Zefanja 1:14-2:3 Zefanja 2:4-15 Zefanja 3:1-8 Zefanja 3:9-20 Marcus 13:1-13
-18-
vrijdag zaterdag zondag maandag
27 november 28 november 29 november 30 november
Marcus 13:14-27 Marcus 13:28-37 Lucas 1:1-25 Lucas 1:26-38
dinsdag woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag
1 december 2 december 3 december 4 december 5 december 6 december 7 december 8 december 9 december 10 december 11 december 12 december 13 december
Psalm 50:1-15 Psalm 50:16-23 Numeri 6:1-12 Numeri 6:13-21 Psalm 119:169-176 Lucas 1:39-56 Lucas 1:57-66 Lucas 1:67-80 Psalm 28 1 Thessalonicenzen 1:1-10 1 Thessalonicenzen 2:1-12 1 Thessalonicenzen 2:13-20 1 Thessalonicenzen 3:1-13
-19-
