Week 1. Donderdag 30 december tot en met vrijdag 7 januari 2011. HET VERTREK. De eerste week stond in het teken van inschepen op de Rotterdam. We hadden al vroeg besloten om bijtijds naar San Diego te gaan. We hadden vorig jaar gezien dat mensen vanwege het slechte weer niet weg konden komen. Dat konden we niet hebben, want onze eerste haven die we aandoen is er één op Hawaii. Hierdoor zouden we 4 zeedagen missen en door moeten vliegen naar Honolulu. Maar dat was gelukkig niet nodig. De KLM had ons wel omgeboekt van Amsterdam – New York – San Diego naar Amsterdam – Parijs – Los Angeles – San Diego met Air France dit keer. Dit kwam omdat er op alle vliegvelden in New York een meter sneeuw lag. Na 18 uur vliegen waren we ’s avonds om 12 uur lokale tijd ( 7 uur Nederlandse tijd ) in ons hotel. We konden meteen naar bed en hebben heerlijk geslapen en een jet lag vermeden. Cees en Elly zagen we nog voor ons vertrek op Schiphol, zij hadden een ochtendvlucht naar Parijs, maar kwamen door een langere stop in Atlanta een uur later in hetzelfde hotel aan. De volgende ochtend hebben we elkaar ontmoet. Dat was weer een aangenaam en prettig weerzien. Van af dat moment zijn we met elkaar opgetrokken. Die paar dagen, dus van vrijdag 31 december tot maandag 3 januari hadden we de tijd aan ons zelf. We hebben er een paar leuke dagen van gemaakt. Voor ons was het de 3e keer dat we hier waren, maar voor Cees en Elly was het de 1e keer. We hebben dus wat herhalingsbezoeken gedaan en ook voor ons wat nieuws bezocht. We logeerden in Old Town, het z.g. Mexicaanse gedeelte. Ook ons hotel , Best Western Haciënda Old Town, ziet er landelijk uit, met terrasvorming en dergelijke. Maar de wijk waar het hotel in staat, is zeer toeristisch en de sfeer is er erg ontspannen. Er komen veel toeristen. Op oudejaarsdag hebben we eerst in Café Coyote ontbeten en toen zijn we via een lange stop in Old Town naar de tram gelopen en daarmee naar het moderne centrum van de stad gegaan. Bij Macy’s , een drogisterij en Nordstrom ( een soort Bijenkorf ) hebben we goede zaken gedaan. Jan wilde nog graag sokken hebben en ik liep zomaar tegen een zwart jurkje aan. Verder hebben we een voorraad verkoudheidsmiddelen ingeslagen en tandpasta die in Nederland niet te koop is. (“Wat je ver haalt, is lekker” zou mijn vader gezegd hebben ).Het was erg rustig en vooral erg schoon in de stad. Om een uur of 5 waren we weer terug in het hotel. We hadden trouwens een seniorkaartje genomen in de tram, heen en weer met zijn vieren voor 10 dollar. Nu was het tijd voor een “nap” , alvorens we aan ons oudejaarsdiner zouden gaan beginnen. Jan had al per mail een tafel gereserveerd in het al genoemde Café Coyote met een kreeftenmenu voor ons vieren. www.cafecoyote.com We dachten daar de avond te kunnen doorbrengen tot 12 uur, maar door de Amerikaanse snelheid van bediening en door de kou hadden we het om half tien wel gezien. We zijn weer terug gegaan naar het hotel en hebben nog net in het restaurant 2 flessen champagne bemachtigd. Die hebben we in de lobby bij het haardvuur soldaat gemaakt. We vielen wel om van de slaap en om vijf over twaalf lagen we in ons bed. Gelukkig nieuwjaar aan iedereen die dit leest. Op nieuwjaarsdag zijn we naar de beroemde dierentuin geweest, met een taxi die je via het hotel moet bestellen. Ze vragen dan je naam en je hotel en kamernummer, hoe zo vrije markt? En de ritprijs staat ook vast, evenals de manier van betalen. Alles moet de chauffeur opgeven. In deze Zoo zitten pandaberen, die we overigens niet gezien hebben, helaas. Verder was het weer een prachtige dag. Het was wel koud, maar met onze winterjassen kwamen we een eind. Er liepen trouwens zat mensen in een T-shirt en een korte broek, onbegrijpelijk voor ons.
“s Avonds, in de lobby, ontmoetten we Ruud en Willy. Zij waren ook al in de States, maar hadden vanaf L.A. een auto gehuurd en kwamen via Disneyland naar San Diego gereden. Ze hadden onderweg een neef van Ruud met zijn vrouw opgepikt, Bert en Cobie Baljeu. Als je niet beter wist en je hoorde Bep praten, zou je zweren dat je midden in Rotterdam stond. Dat accent had hij in de afgelopen 45 jaren nog niet verloren. Zij kwamen met een speciale reden mee naar ons hotel. Wiily vierde namelijk op 2 januari haar verjaardag en daar waren wij ook bij uitgenodigd. Maar daar over morgen. De laatste dag was voor Cees en Jan anders dan voor Elly en mij. De mannen wilden graag naar het vliegdekschip de Midway www.midway.org , dat nu een museum is. Maar in de oorlog Irak – Koeweit deed het dienst als commandoschip. Het is heel indrukwekkend om die geschiedenis te leren kennen en ook het schip zelf trouwens. Maar ik had het al gezien en voor Elly hoefde het niet. Wij zijn toen samen de stad nog een keertje in geweest.
De mannen hadden een topdag. Cees was zeer onder de indruk van de militaire gedrevenheid en de benauwde omstandigheden waaronder de marine op dit vliegdekschip altijd zijn werk heeft moeten verrichten. Elly en ik hebben nog het een en ander ingeslagen. Eerst struinden we bij Victoria’s Secret naar binnen, daarna bij Nordstrom en als afsluiting hebben we een paar aanbiedinkjes bij Chico’s meegenomen. Toen was het meer dan tijd om terug te gaan. Helaas regende het en kocht Elly nog een plu. ’s Avonds waren we, zoals al gezegd, uitgenodigd voor een etentje om Willy haar verjaardag mee te vieren. We hebben heel gezellig in een zeer goed Italiaans restaurant gegeten. En toeval bestaat niet en ook de wereld is klein, maar je gelooft het of niet, maar Bert en Cobie kenden heel goed twee vrienden van ons, namelijk Bob en Gerard. De moeder van Bob heette “kleine Co” en Cobie “grote Co” en ze waren al van af de kleuterschool vriendinnen. Gerard ken ik al sinds 1966. Ik was zelfs zijn getuige op hun huwelijk. Het is ongelooflijk, maar wel waar. Zo hadden we de hele avond gespreksstof genoeg. Op een gegeven moment laat Cobie ook nog de naar Bep Eshuijs vallen. Mijn oma heette Toos Eshuijs. Maar bij navraag had zij wel 2 zussen, maar die heetten Jo en Mien en geen Bep. Dat had teveel van het goede geweest. Na deze enerverende avond in het Gaslichtkwartier liep het verblijf in San Diego ten einde. De volgende ochtend om half elf werden we met de shuttlebus van het hotel naar de cruiseterminal gebracht. Hier was het al aardig druk, maar wij hebben al zoveel dagen bij de HAL gecruised dat we bij het inschepen voorrang krijgen. Dat was heerlijk en om half twaalf konden we aan boord. Onze hut was nog niet klaar, maar die van Elly en Cees wel. Zij hebben een suite op het Neptunusdek. Daar hebben we onze spullen neergezet en konden toen, na 1 kop koffie in de Neptunuslounge, naar onze Mariner’s lunch. Heel braaf hebben we daar een bord sla met mozzarella genomen om het afvallen wat we alle vier de laatste weken gedaan hebben, niet meteen teniet te doen. Na de lunch zijn we nog even terug de stad in geweest om wat wijn in te slaan. Dat drinken we dan op de kamer op. Zo’n glaasje voor het eten moet kunnen. Dan weer als een haas terug naar het schip voor de sloepenrol. Daarna konden we naar onze hutten en de inmiddels aangekomen koffers uitpakken. In de La Fontaine Diningroom hebben we een tafel aan het raam voor 6, we eten steeds met Ruud en Wil en Cees en Elly. Dat is erg gezellig. Vandaag dinsdag de 4e, nu ik dit zit te tikken, zit de eerste zeedag er al weer bijna op. Het is vanavond meteen al Formal(smoking), dus meteen al in het nette pak. Dat doen we dan maar. Daarvoor hebben we alle spullen mee genomen.
Woensdag 5 januari. Vanaf nu komen de dagen en de data weer boven elk verhaaltje te staan. We zijn er inmiddels achter dat het schip “uitverkocht” is, maar dat er wel erg veel oude mensen meevaren. Maar goed, daar storen wij ons niet aan. Deze ochtend ben ik naar een lezing over de excursies op de 4 Hawaiiaanse eilanden geweest. Het theater, tegenwoordig Showroom at Sea genoemd, zat vol en ik kwam te zitten naast 3 dames die onmiddellijk zagen dat ik een Nederlandse ben. Zij kwamen lang geleden uit Delft, Rhenen en Waarland en spreken nog gewoon Nederlands. Ze zijn met een groep van een man of 8 en
zitten elke dag spelletjes te spelen zoals dominoën of klaverjassen. Maar dat terzijde. Naar aanleiding van de opgedane informatie hebben Jan en ik besloten om, samen met Elly en Cees, op 3 eilanden een schipsexcursie te doen. Dar over later meer als het zover is. Voorlopig hebben we een paar zeedagen en dat vinden we heerlijk. Het weer is niet bijzonder, dus in de zon liggen is er nog niet bij. We spannen ons in om zo weinig mogelijk te eten om het verloren gewicht er niet meteen weer bij te eten. We hebben afgesproken om elkaar in de gaten te houden en zo nodig aan te spreken op het eten van dikmakend voedsel. Ook het drinken van een wijntje of biertje houden we strikt in de hand. En we voelen ons er best bij. De show ’s avonds was een zg. Broadwayshow, met zangers en dansers van het schip. Aardig, maar voor ons niet meer dan dat. We kennen de meeste musical- en filmsongs sowieso niet en kunnen ook de Amerikaanse manier van zingen niet echt bewonderen, te veel gegil en uithalen.
Donderdag 6 januari. Vanmorgen begon de lezingenserie over wat er in de Stille Oceaan leeft, wat er aan de hemel te zien is en over vulkanisme. Een Canadees echtpaar neemt dit voor zijn rekening en naar de eerste over tropische vissen ben ik wezen luisteren. Ik geloof dat alle soorten van de oceaan in 3 kwartier werden getoond, het was dus min of meer een overzicht. Later wordt er verder op ingegaan, denk ik. Misschien ga ik later nog een keer, als ik er belangstelling voor heb. ’s Middags hebben we met Cees en Elly voor het eerst een kaartje gelegd, bridgen. Het leuke was dat de tafel waarop we dat deden, een elektronische was, een soort heel groot i pad. Het was een touch screen en er stonden allerlei spellen op en je kon ook muziek kiezen. Dit speelgoed was voor Jan en Cees te gek voor woorden, zo leuk!!!!!
’s Avonds hadden we ons eerste dineetje buiten de La Fontaine diningroom. De locatie was de Pinnacle grill, maar het menu was een kopie van een beroemd New Yorks restaurant, nm. Le Cirque. Voorgerecht en hoofdgerecht waren erg lekker, alleen de chocolade soufflé was al eerder klaargemaakt en dat proef je, jammer. De crème brulée was wel o.k. Hierna was het meteen bedtijd en dat had ik wel nodig, want ik ben al een paar dagen snipverkouden.
Vrijdag 7 januari. Kan het nog luier? Vandaag hebben we als hoogtepunt van de dag een wine tasting gedaan, gratis vanwege onze 4 sterrenstatus. Het was een behoorlijke tasting van 5 glazen en niet van die beetjes. Jan zat gebeiteld, want bij elk glas hebben we van hoeveelheid gewisseld. Daarna konden we meteen door naar de thee, om al die alcohol een beetje te dempen. En om de middag af te sluiten, gaan Elly, Cees en ik om half zes in de Spa Tai chi -en. We weten niet meer alle oefeningen, maar gaandeweg komt er toch weer veel boven. Dom dat ik mijn aantekeningen van de Prinsendam niet meegebracht heb. Maar ik heb er totaal geen rekening mee gehouden dat we met elkaar zouden kunnen oefenen. Het kan hier op het schip ook wel, maar dan om 8 uur in de ochtend. Dat is echt te vroeg. Bovendien is het niet de echte leermeester die ons lesgeeft, dus dan maar niet. Jan zit achter me al weer klaar voor het diner. Ik zal me dus nu ook gaan verkleden, dan kunnen we naar de Oceanbar voor wat muziek. Er zit een leuk trio die lekkere dansmuziek spelen. We hebben ontdekt dat om 11 uur vanavond er in het Lido nog een late night snack wordt geserveerd. Dit keer bestaat die snack uit allerlei Spaanse lekkernijen. Hoe moet dat nu met het diner van 8 uur zo meteen?
Zo, de eerste week zit er op. Morgen gaan we de wal op, want we komen op het eerste eiland aan. Dt noemen ze het Big Island, de plaats heet Hilo. Hier gaan we watervallen bezoeken.
