We shall go on to the end. We shall fight ... we shall never surrender! We shall go on to the end. We shall fight in France, we shall fight on the seas and oceans, we shall fight with growing confidence and growing strength in the air, we shall defend our island, whatever the cost may be. We shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight on the hills; we shall never surrender Nu we in Europa het einde van de Tweede Wereldoorlog herdenken rond 8 mei aanstaande zijn de woorden van Winston Churchill terug actueel al is de vijand niet meer dezelfde. In tegenstelling tot toen bevindt de vijand zich onder ons en telt die al een veelvoud aan collaborateurs in vergelijking met de 2de Wereldoorlog. Zeker in Groot Brittannië is de toestand kritieker dan ooit, en bevindt die zich in een toestand van invasie waarmee Churchill niet eens te kampen had, die hij zelf nooit zo ver had laten komen. Paul Weston, een kandidaat politicus bij de volgende verkiezingen in Engeland werd gearresteerd tijdens het voorlezen van een pamflet (extract uit een boek) tegen de islam, geschreven door niemand minder dan Winston Churchill, wegens belediging en aanzetten tot haat. Hij moet wel erg gevaarlijk zijn geweest dat er vier agenten opdaagden om hem op te sluiten tijdens zijn speech. Hij werd slechts vrijgelaten nadat hij een borgsom betaalde, en hij moet zich op 24 mei terug melden bij de politie om te aanhoren waarvoor hij wordt aangeklaagd en vervolgd. Een filmpje dat u moet gezien/gehoord hebben.
https://www.youtube.com/watch?v=HQzV_-latew#t=157 Wat hij voorlas: Excerpt about Islam from the book The River War by Winston Churchill (1899): “How dreadful are the curses which Mohammedanism lays on its votaries! Besides the fanatical frenzy, which is as dangerous in a man as hydrophobia (rabies*) in a dog, there is this fearful fatalistic apathy. The effects are apparent in many countries. Improvident habits, slovenly systems of agriculture, sluggish methods of commerce, and insecurity of property exist wherever the followers of the Prophet rule or live. A degraded sensualism deprives this life of its grace and refinement; the next of its dignity and sanctity. The fact that in Mohammedan law every woman must belong to some man as his absolute property – either as a child, a wife, or a concubine – must delay the final extinction of slavery until the faith of Islam has ceased to be a great power among men. Thousands become the brave and loyal soldiers of the faith: all know how to die but the influence of the religion paralyses the social development of those who follow it. No stronger retrograde force exists in the world. Far from being moribund, Mohammedanism is a militant and proselytizing faith.” Vertaling: Uittreksel over de islam uit het boek The River War van Winston Churchill ( 1899 ) : ” Hoe vreselijk zijn de vervloekingen die het Mohammedanisme legt op haar volgelingen! Benevens de fanatieke razernij , die net zo gevaarlijk is in een mens als watervrees (hondsdolheid*) in een hond, is er deze vreselijke fatalistische apathie . De effecten zijn duidelijk zichtbaar in vele landen. Baldadige gewoonten, niet methodische slordige landbouwsystemen, trage methoden van koophandel, en onzekerheid van eigendom bestaan daar waar de volgelingen van
de profeet regeren of wonen. Een verstoorde gedegradeerde sensualiteit ontneemt dit leven haar gratie en verfijning; . . het volgende hiernamaalse leven van haar waardigheid en heiligheid. Het feit dat in de Mohammedaanse wet elke vrouw aan een man moet toebehoren als zijn absolute eigendom – hetzij als kind, als vrouw, of als concubine – stelt de uiteindelijke uitroeiing van de slavernij uit totdat de macht van de islam is gestopt. Duizenden worden de dappere en trouwe soldaten van het geloof : ze weten allemaal hoe te sterven, maar de invloed van de religie verlamt de sociale ontwikkeling van degenen die ze volgen. Ver van uitgestorven, de islam is een militante Nee sterker retrograde kracht bestaat in de wereld verre van stervende, islam is een militante en bekeringsijverig geloof.“ Hij was nog beleefd. Hij moest eens weten wat wij en de wereld nu meemaken. Ik zou er nog willen aan toevoegen: moslims weten hoe ze moeten sterven, maar niet hoe ze moeten leven. En daar kan ik niet mee leven, en daar wil ik niet onder sterven. * zie in de reacties onder dit artikel
De prijs van wanbeheer en het ontbreken van testikels. Het is niet omdat de berekening gebeurde door een Groen parlementslid, dat we die naast ons neer moeten leggen. (Wat zij overigens wel doen met informatie die niet strookt met hun ideologie). Wordt een Antwerpse Justitiepaleis-factuur: de begrote kostprijs X 3. Als je dit riskeert als onderneming of particulier zeggen de banken hun krediet op, en ga je binnen
de kortste keren failliet. Dat krediet opzeggen kunnen we helaas als burger niet, tenzij tijdens verkiezingen. Maar helaas is de burger een grote domoor gebleken, want die stemt al decennia voor dezelfde straffeloos gebleven knoeiers, graaiers en loodgieters (vaak verenigt in één persoon, en niet enkel bij tsjeven). Voor ons land lonkt de val, en onze enige redding bevindt zich in de hoop dat andere landen het minstens even slecht doe als wij, of slechter. Elders in de wereld lachen ze in hun vuistje te wachten tot de boel vanzelf omvalt. Ik zei het al: de oorlog winnen waarbij geen kogel werd afgevuurd, geen soldaat omkwam, is de ultieme overwinning. En wij hebben geen enkele leider die ons die kan bezorgen. “De Oosterweelverbinding in Antwerpen zal fors duurder uitvallen dan verwacht. Björn Rzoska (Groen) heeft nu een motie ingediend om het Rekenhof het rapport te laten onderzoeken, zo schrijven enkele kranten. Uit het dossier dat de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) op 17 maart 2014 (Het dateert oorspronkelijk van december 2013) naar het Instituut voor de Nationale Rekeningen (INR) stuurde, staat dat de totale kostprijs van Oosterweel niet 3,2 miljard euro maar 4,91 miljard euro bedraagt. 1,7 miljard euro meer dan was voorzien in het Valentijnsakkoord van 14 februari 2014.”De financieel experts van de BAM houden rekening met een ‘bouwrente en indexatie’ van 3 procent op het moment dat de werken starten in 2016. Extra kosten, zoals de 1,2 miljard euro voor het onderhoud en beheer van de infrastructuur, zitten daar nog niet in”, zegt Rzoska.In het rapport aan het INR staat ook dat het Vlaams Gewest in 2017 met 655 miljoen euro over de brug zal komen om de nv Liefkenshoektunnel te kapitaliseren om zo de aanleg van Oosterweel mogelijk te maken. “Die 655 miljoen euro staat niet in de meerjarenbegroting die de Vlaamse regering liet goedkeuren door het Vlaams Parlement. Waarom niet? Ik vermoed niet dat de BAM dat bedrag heeft voorzien zonder dekking van de Vlaamse regering” klaagt Rzoska aan.En dan hebben we het nog niet over de vele studie- en schadefacturen die, open en
verdoken, zullen worden betaald o.a. voor het jarenlange talmen in dit dossier, en evenmin over de grote economische schade, en de enorme luchtvervuiling die door de verkeersellende werden veroorzaakt, en die onherstelbaar en niet meer in te halen zijn.Ach, en zelfs die nieuwe veel hogere kostprijs zal nog te veel te laag blijken te zijn. Met het spaargeld, dat slechts een fractie is van wat u verdient, loopt u vandaag argwanend naar de bank en beschermt en bewaakt u als een leeuw haar welpen. Maar aan de andere kant laat u toe dat het leeuwendeel van uw inkomsten op een schandalige manier wordt verkwist, gestolen en verdwijnt door wanbeheer. Er werden in het verleden al mensen vermoord of geëxecuteerd voor minder.25 mei heeft u de kans de vele waanzin te stoppen. Maar gaat u dat ook doen? Ik en de Nageltjes wel!
Over 'Fictie werd werkelijkheid' en 'Wat niet meer mag' Heruitgave van “Le Camp des Saints” van Jean Raspail uit 1973. Een boek dat u moet lezen en bezitten voor het niet meer mag! Ik plaats hier een artikel dat mij bezorgd werd door mijn Zuid Afrikaanse vriend Peter Murray. De Franse linkerzijde is ongerust. De heruitgave van Le Camp des Saints van Jean Raspail kent een onverklaarbaar succes. Zonder publiciteit op radio of televisie, met slechts enkele besprekingen, in Valeurs actuelles, Le Figaro en Figaro Magazine, kroop de veertig jaar oude roman in korte tijd naar de top van de best verkopende fictieboeken in Frankrijk. De laatste editie dateerde uit 1985. Het boek verscheen voor de eerste keer in 1973, steeds bij dezelfde uitgeverij, het statige Robert Laffont.
Fictie werd werkelijkheid Le Camp des Saints is een parabel van wat de blanke man vandaag ondergaat. De roman beschrijft hoe een vloot van honderd schepen met een miljoen vluchtelingen de Ganges in Indië verlaat en vreedzaam op de Azurenkust afstevent. De vloot die schipbreuk lijdt, is de voorhoede van de Derde Wereld die een beter bestaan zoekt in het rijke Westen. Zonder geweld te gebruiken, door zijn ellende te tonen, door beroep te doen op het medelijden van de Europeanen. Dat verhaal vertelt en beschrijft Jean Raspail. Hij toont hoe op alle maatschappelijke niveaus gereageerd en gecapituleerd wordt onder druk van het wereldgeweten. Hij beschrijft ook – symbolisch, want alles is symbolisch in deze toekomstfictie – hoe een kleine groep mensen, het Dorp – ‘le Village’ – onder leiding van de oude professor literatuur Calguès besluit zich te verzetten en de vloot met belachelijke middelen, maar met geweld, tegen te houden. Honderd verzetslui tegen een miljoen immigranten. De strijd is hopeloos, maar ze voeren hem. Tussen hen zit de eigenaar van een bordeel. Tussen hen zit ook een overgelopen minister die wil dat alles legaal gebeurt en die ervoor zorgt dat eerst de antiracismewet wordt opgeheven. Tussen hen zit ook een zwarte Pondichéry, de vroegere hoofdstad van Frans-Indië, die zich wil opofferen om de Europese beschaving te beschermen, “want blank zijn heeft niets met huidskleur maar met een geestesgesteldheid te maken.” Na twee dagen van verzet bombardeert het Frans leger de rebellen. Parijs heeft beslist de vluchtelingen binnen te laten. Frankrijk capituleert voor de massa en de miserie. Dit is slechts een beknopte en onvolledige samenvatting van Le Camp des Saints, maar iedereen begrijpt dat Raspail met deze toekomstroman geen politiek correct verhaal schreef. Alleen liet de vrije meningsuiting zulks nog toe in 1973, alvorens de religie en de hysterie van het antiracisme bezit namen van onze westerse cultuur. Raspail onderging scherpe kritiek, onder meer vanwege de
marxistische le Monde Diplomatique, maar hij kreeg nog veel meer lof toegezwaaid, en niet van de minsten. Thierry Maulnier, Michel Déon en Jean Dutourd, drie vooraanstaande leden van de Académie française, hadden alleen maar ontzag voor de prestatie van Raspail. Jean Cau, gewezen privésecretaris van Jean-Paul Sartre, en tijdens zijn leven van links naar rechts geëvolueerd nadat hij de prestigieuze Goncourt won voor zijn roman La pitié de Dieu, vroeg zich af of Jean Raspail een romancier dan wel de ‘historicus van onze toekomst’ was. En de linkse en pacifistische romancier Bernard Clavel, geschokt door zijn lectuur, becommentarieerde Le Camp des Saints als volgt: ‘A la fois bouleversant et révoltant, ce livré dont nous pouvons craindre qu’il ne soit prophétique…’ Dat was veertig jaar geleden. Sinds 1973 kende Le Camp des Saints heel wat vertalingen. Naar het Duits, het Engels, het Spaans, het Portugees, het Italiaans en zelfs naar het Afrikaans. Raspail vermeldt ook een vertaling naar het Nederlands, maar vergist zich. Die vertaling uiteindelijk niet. Lange tijd was er sprake
kwam er van een
Nederlandse vertaling. Het project eindigde in een doodlopend straatje na discussies over auteursrechten met de uitgeverij. Een spijtige zaak. In Amerika lazen Ronald Reagan en Samuel Huntington de roman. The camp of the Saints kende er een immens succes. Geen Amerikaan die racistische graten in de intrige ontwaarde. Jeffrey Hart, hoogleraar in Princeton en een bekend columnist begreep maar al te goed de boodschap van de auteur: “Raspail is not writing about race, he is writing about civilization.” Een ‘racistische roman’ Jérôme Garcin probeert het succes van verklaren door de opkomst van het jarenlang was het hier alles de schuld mag de NVA delen in de haat) en opiniepeilingen van Marine Le Pen. Enig bewijs voert hij daarvoor niet
Le Camp des Saints Front national ( van Vlaams Belang, de doorbraak in
te na nu de
aan. Het is maar een
suggestie. Zijn collega Aude Lancelin gaat evenwel verder. Voor deze filosofe en literaire critica, toevallig geboren in 1973 het jaar dat Raspails meesterwerk verscheen en die ik al veel zinnigere analyses heb weten maken, zitten we met de inhoud van Le Camp des Saints, door de beeldspraak en de metaforen die erin voorkomen, zowaar midden in het fascisme. Tja, van het racisme naar het fascisme is het natuurlijk maar een kleine stap. Neen, dames en heren procureurs van de linkse pers, nijdig omwille van het succes, Le Camp des Saints is géén ‘racistische roman’, zoals u beweert. ‘Das Heerlager der Heiligen ist kein rassistisches Buch’ merkt Jürg Altwegg van de Frankfurter Allgemeine Zeitung terecht op in de lange en indrukwekkende analyse die hij van de roman maakt (‘Das Ende der europäischen Welt’, 25 februari 2011). De Duitser Altwegg lijkt ook de rest van het immense oeuvre van Jean Raspail te kennen en verwijst naar het eerbetoon dat de schrijver in verschillende van zijn boeken aan vreemde en grotendeels verdwenen culturen en volkeren bracht. Wat een dwaasheid om deze grote auteur vandaag van vreemdelingenhaat te verdenken ! ‘Big Other’ Maar de profetie van de overspoeling van Europa door de Derde Wereld is uitgekomen, schrijft Jean Raspail in de lange inleiding ‘Big Other’ die hij opgesteld heeft voor de nieuwe uitgave van zijn roman. In ‘Big Other’ vertelt Jean Raspail de geschiedenis van Le Camp des Saints. Hij beschrijft, zonder het briefgeheim te onthullen, hoe hij beleefde antwoorden kreeg van socialistische personaliteiten als François Mitterrand, Lionel Jospin, Jean-Pierre Chevènement en Robert Badinter naar wie hij zijn roman in 1973 had gestuurd. Hij vertelt ook hoe de gewezen hoofdredacteur van de socialistische krant Le Matin de Paris Max Gallo hem zwaar had aangevallen. Max Gallo is een bestsellerauteur die ook door
Robert Laffont werd uitgegeven en die in 1981 een tijdje woordvoerder werd van de socialistische regering-Mauroy. Max Gallo herzag mening over Le Camp des Saints. Toen Raspail in 2006 van de schrijver diens laatste roman Les Fanatiques toegestuurd kreeg, stond er een korte opdracht in: ‘Pour Jean Raspail, qui a eu le don de la prophétie. En amitié.’ Onder de noemer ‘Big Other’ schuilt de falanx die de sluizen heeft opengezet. ‘Big Other’ zoals Big Brother. De meute die de sluizen heeft opengezet en die elk verzet in de kiem probeert te smoren. De media, de showbizz, de mensenrechtenverenigingen, de vakbonden, de bisschoppen, de oecumene etc. Kortom, het ‘Centrum’, zoals wij in Vlaanderen zouden zeggen. Raspail weet er iets van. Zijn roman verscheen in 1973 onder het presidentschap van Georges Pompidou. Een jaar eerder, in 1972 werd bij unanimiteit de eerste antiracistische wetgeving in het Frans parlement gestemd, de wet Pléven. De verjaringstermijn voor opiniedelicten bedroeg toen drie maanden. Dat veranderde allemaal sindsdien. We kunnen het ons niet meer voorstellen. In 1973 echter nam niemand aanstoot aan een roman die bij een gerespecteerde uitgeverij verscheen en lovende besprekingen oogstte. Le Camp des Saints ontsnapte aan het oog van de procureurs. Vandaag zou alles anders verlopen, schrijft Jean Raspail in ‘Big Other’. Er zijn nieuwe antiracismewetten gekomen die het arsenaal van wapens waarmee de overheid opiniedelicten kan vervolgen enorm hebben versterkt. De wet Gayssot van 1990, de wet Lellouche van 2001, de wet Perben van 2004. Raspail heeft het aan twee eminente advocaten gevraagd. Ze zijn formeel: Vandaag zou een publicatie als Le Camp des Saints verboden worden. Of toch ten minste gezuiverd worden van talloze passages die strijdig zijn met de vigerende muilkorfwetten. Op blz. 391 en 393 somt de schrijver ze allemaal op. Haast u er naartoe als u geen tijd heeft om de hele intrige te doorworstelen. De tijden zijn veranderd. Raspail is pessimistisch. Over
enkele decennia, rond 2050, zullen de Fransen een minderheid vormen in eigen land. Zoals de Vlamingen, de Britten, de Duitsers, de Spanjaarden… Hij zal dan al lang dood zijn, maar het Frankrijk waar Raspail geboren werd en opgroeide, bestaat dan niet meer. Maar de auteur van Le Camp des Saints wil geen oplossingen bieden, schreef hij al in het voorwoord voor de uitgave van 1985. ‘Ik ben romancier, houdt Raspail ons voor, ik heb geen oplossingen aan te bieden.’ Is dat pessimisme van Raspail? Ik denk het wel. Want het Westen heeft geen ziel meer, schreef hij al in 1985. Twee scenario’s tekenen zich af, het ene al waarschijnlijker dan het andere. Misschien, aldus de auteur, blijven er haarden met autochtonen over, wat men in de wetenschappelijke etnologie des isolats noemt, van zo een twintig miljoen Fransen die de Franse taal spreken en zich nog bewust zullen zijn van de cultuur en geschiedenis zoals ze vroeger werd overgedragen. Het zullen minderheden in eigen land worden. Maar als die haarden ook in de andere Europese landen bestaan, en Jean Raspail verwijst niet toevallig naar Denemarken, Vlaanderen (hij schrijft België), Italië, Zwitserland en Nederland, dan kunnen die, en dat is de tweede hypothese . samen een reconquista inzetten. Raspail lijkt daar niet in te geloven. Maar iemand na hem kan er wel een roman over schrijven, suggereert hij op het einde van zijn voorwoord. Een boek dat u beslist moet bezitten, voor het niet meer mag.
Halal
certificatie:
een
zwendel om het terrorisme en de Jihad mee te financieren Van Willy De Rijck, onze correspondent ter plaatse: Wat er werkelijk met het toestel gebeurd is zullen we misschien nooit te weten komen. Dat een “mislukte” kaping onmiddellijk uitgesloten werd is logisch Iraniërs kapen geen Maleis toestel. Moslimbroeders onder mekaar doen zoiets niet. Ze mogen wel zonder probleem met gestolen paspoorten meevliegen met als eindbestemming Europa.Wat er in hun bagage met bestemming Europa zat weten we niet maar dat hiermee iets mis gelopen is zou best kunnen.
Mijn beide schoonbroers zijn kapitein op een olietanker eigendom van de Maleise maatschappij Petros. Zij varen non stop zonder enig probleem heen en weer in het door moslim piraten geteisterde gebied. Moslims kapen geen schepen van hun broeders die zoals het goede moslims past “vrijwillig” hun bijdrage leveren aan de uitdragers van “De godsdienst van de vrede”. Het gaat zelfs zover dat er in landen als Indonesië en Maleisië niets maar dan ook niets van voeding verkocht wordt zonder een “halal” stempeltje. Koffie, chocolade, melk, vis en vleesconserven je kan het zo gek niet bedenken of multinationals als Nestlé, Kraft, Unilever, P&G plaatsen dit stempeltje op hun producten mits betaling van een percentage op de omzet aan … juist … via een omweg terroristen. Slapen jullie maar rustig verder in Europa maar “Wir haben es nicht gewusst” is een vlieger die niet meer opgaat. Beste Willy, Je commentaar als kenner van Zuidoost Azië is een waardevolle aanvulling op het artikel dat ik eerder schreef over de nog niet opgehelderde vliegtuigramp ergens in de buurt
van de Zuid Chinese zee , maar vooral op het gefilterde/gecensureerde nieuws dat wij alle dagen te slikken krijgen. Ik meende dat het een vergelding kon zijn voor het neerslaan van de opstand Oeigoerse Chinese moslims, waarbij nogal wat doden vielen? Op het vliegtuig zaten immers vooral etnische Chinezen. U weet als geen ander wat daar om gaat, wat er in de winkel ligt, hoe de mensen denken, de politici en de imams praten en handelen, hoe er wordt gekeken naar het westen, en voor zover mogelijk:wat hun plannen zijn. Tot een paar decennia terug waren we daarvoor geheel afhankelijk van ambassadeurs. Maar nu, nu we alles via het internet en vrienden ter plaatse, even snel weten en te zien krijgen (vaak nog sneller) als de regimejournalisten en de politici, kunnen we daar concreet nog niet veel mee veranderen. Helaas zijn de leugens mee gegroeid met de waarheid. Meer gegroeid zelfs. Omdat ik de situatie ginds wel ken, maar lang niet zo goed als jij, beperkte ik me tot de zeer goed georganiseerde trafiek die zonder moeite grenzen overschrijdt, controles omzeilt,de staatsveiligheidsdiensten voor aap zet, en hier de kassa’s komen plunderen en snode moslim-plannen smeden. Dat de halal certificatie een zwendel is om het terrorisme en de Jihad mee te financieren, daarvan zijn de mensen zich hier niet of nauwelijks bewust. We zouden eens wat onderzoeksjournalistiek moeten plegen en echte bewijzen verzamelen, maar daarvoor zullen geen inzage krijgen in mogelijke bronnen en in organisaties. Ja de staatsveiligheid en justitie zijn een kopie geworden van een Mexicaans leger uit een land in een stripverhaal. Maar zelfs als we het onderliggende verhaal zouden kunnen blootleggen, dan zouden we ermee nog niet genoeg mensen bereiken, en een deel zou het zelfs dan nog niet geloven. Of erger: het zich nog niet aantrekken. Het lijkt allemaal tevergeefse moeite. En toch, toch doen we verder. Antoine Griffon
Wacht u tot u slachtoffer bent?
zelf
een
Niet bij ons dacht u? Het is niet omdat er hier geen video van wordt gemaakt dat het hier in onze steden en elders, minder erg zou zijn. Het enige waar dit toe leidt is dat mensen helaas maar terecht, het recht in eigen hand gaan nemen . Justitie en heel die bende zwartrokken die daar rondloopt zijn niet in staat de burger te beschermen, dus kunnen we maar beter niet langer betalen. https://www.youtube.com/watch?v=m-pKVwcEXrQ En wat gaan jullie doen op 25 mei, beste lezers? Of wacht u tot u zelf een slachtoffer bent? Tot Uw stem en uw democratie helemaal geen zin meer hebben? Het zal nu al haast onmogelijk worden om het tij te keren, al mag dat geen reden zijn om het niet te blijven proberen.
Tussen de regels: Minstens een geplande terreuraanval op de sociale zekerheid is
mislukt. De 19-jarige Iraniër Pouria Nour Mohammad Mehrdad reisde met een Oostenrijks paspoort dat eerder in Thailand gestolen werd. Hij wou naar Duitsland reizen om daar asiel aan te vragen. De man wilde vanuit Iran, via Kuala Lumpur, via Peking en Amsterdam, naar Frankfurt vliegen ! Maar dat is niet verdacht.
Dat criminele circuit dat gestolen paspoorten van de ene kant van de wereld naar de andere brengt en verhandelt, die ganse trafiek die de ‘ocharme’ asielzoekers(?) ‘ondergaan’ om hier te komen profiteren van de sociale voorzieningen, daar blijkt geen politie, geen journalist, geen politicus over te zijn gevallen. Ook niet waar een 19-jarige Iraniër het geld vandaan haalt om die trafikanten te betalen, om de vliegtuigtickets te betalen naar bestemmingen waar de gewone werkende Jan en Mie Modaal in hun ganse leven nooit zullen komen omdat ze via hun belastingen al die asielzoekers hier een beter leven, een leefloon, onderwijs en een sociale woning moeten geven, een woning die beter en moderner is ingericht dan de oude
werkmanshuisjes waar ze 25 jaar zelf voor moesten afdokken, nog te zwijgen van de levenslange belasting op kadastraal inkomen enz…. Ook niemand vroeg zich af wat die moslim-knul hier echt kwam doen, want iemand met zo veel geld zo goed voorbereid, die heeft een plan waarmee hij dat gaat terugverdienen. Hoeveel komen er zo alle dagen binnen? Wie financiert dit en waarom? Waarom zijn de politie, politiek en justitie onbekwaam, ja misdadig onwillend jegens de burgers die hun salaris betalen, om ons hiertegen te beschermen, om die trafiek te stoppen? Op dit verongelukte (?) vliegtuig zaten er naar verluidt zo 4 met valse paspoorten, waarvan er een met een Italiaans paspoort. Maar nee, er is niets aan de hand, alles kaat koet, want dit kwam niet op TV, het stond niet in de krant, geen journalist had het door, en de politie lag te slapen. Maar niettegenstaande alle feiten hierboven vermeld, alle voorgaande ervaringen met terroristen, konden ze al wel haastig meedelen en geruststellen dat deze Iraniër geen banden zou hebben met een terroristische organisatie. ( zou hebben! Dat betekent niet: zeker) De taqiyya-bende zal het de naïeve kuffar eerlijk hebben verteld. Over deze geplande terreuraanval op de sociale zekerheid moeten we ons geen zorgen meer maken, want deze en mogelijk andere terroristen zijn dood. Wat is er aan de hand met dat vliegtuig? Sommige krantenartikels suggereerden een botsing met een vlucht vogels?!?! Hallo? Op die afstand van de plaats van opstijgen vliegen jets rond 10.000 meter hoog. Daar vliegen geen vogels meer! Enkele mensen met kennis van luchtvaart hadden inzagen in de
radarbeelden en kwamen tot enkele merkwaardige vaststellingen. https://www.youtube.com/watch?v=5JpbZZKqxy0&feature=share Wordt vervolgd, of gaat in de doofpot. http://www.gva.be/nieuws/buitenland/aid1551354/19-jarige-met-g estolen-paspoort-op-vermiste-boeing-is-geen-terrorist.aspx
Ongelofelijk, echt waar! Sterk, zelfs voor Pixar, Disney en het Industrial Light & Magic (ILM) van George Lucas https://www.youtube.com/watch?v=i5gK2MxGR0M Hoe doet ze dat?
Les Larmes de Jacqeline Er zijn natuurlijk verklaringen te vinden waarom er zoveel getalenteerde Koreaanse musici de klassieke muziekscene opstormen. Nochtans geen Koreaans erfgoed, waarvan menigen dachten dat men in Europa moest geboren zijn om klassieke muziek te kunnen begrijpen en interpreteren. Enkele verklaringen zijn beslist hun haast endemische discipline, hun competitieve ingesteldheid waardoor we ze in veelvoud in de verschillende muziekwedstrijden aantreffen. Een competitie waarvoor steeds meer westerlingen bedanken, of die ze niet
aankunnen. De dalende kwaliteit van het muziekonderwijs, dat in hetzelfde bedje ziek is als de andere onderwijsrichtingen, is hier niet vreemd aan. Studenten dienen te worden aangetrokken ongeacht hun talent of de toekomst die ze hebben. Diploma’s worden steeds meer een vanzelfsprekendheid, een weigering leidt zelfs tot rechtszaken tegen de scholen en die rechtszaken hadden nog vaak succes ook. Studenten dienen ook te worden aangetrokken omdat de school per student, per geslaagde student zelfs, gedoteerd wordt. Daarmee moeten dan de rekeningen en investeringen betaald worden en de geëiste werkzekerheid worden geboden aan de vele leerkrachten en het ondersteunend personeel. Dat leidt niet zelden tot creatieve oefeningen om subsidies te peuren, uitgezochte boekhoudmethodes, verschuivingen, en schoolevenementen om aan de kleine en grotere wensen te voldoen. Het is besmettelijk, het is een belgische ziekte. En als de rekeningen niet meer kloppen is de jacht op studenten, talent of geen talent, al helemaal open, want de aanzuivering van de problemen wordt vaak gezocht in een groei met de er aan verbonden hogere inkomsten. De klos, dat zijn onze kinderen, de toekomstige bouwstenen(?) van onze ‘kenniseconomie’ en onze cultuur ! Het gevolg is dat de harde evaluaties en realiteit later komen bij (al dan niet blinde) audities. Het oordeel wordt later geveld, als het te laat is en een andere studie psychologisch of praktisch niet meer overwogen kan worden. De meeste studenten hebben ook geen voeling met de economische realiteit omdat hun al jaren wordt aangeleerd dat kunst en economie/geld niet samengaan. Wat een onzin! De plaatsen op een podium zijn duur, en ze zullen steeds schaarser worden. En de concurrentie komt uit het oosten! En maar goed dat die er is, dan kunnen vele jonge musici hier van hun luie zelfgenoegzame reet opstaan en ontwaken uit hun illusie dat alleen Europeanen Europese muziek echt verstaan.
Ook moet men zich dringend beraden over de kwaliteit van de leerkrachten, die hun baan niet verwierven op basis van hun talent en verworvenheden, maar omdat ze op het juiste moment op een vacature solliciteerden, op een baan die hen als middelmatige kunstenaars vaak, meer zekerheid bood. Meesters met het juiste diploma, dat wel. Geen Meesters echter. Er valt voor de jonge kunstenaars dan ook niet veel meer om naar op te kijken, na te streven, om te excelleren zelfs. Een voorbeeld dat ze wel zouden kunnen terugvinden in de echte gevechtssporten de ‘martial arts’ waar iedere meesters door zijn littekens zijn gewonnen, de succesvolle coaching en opleiding van zijn pupillen tot de ring respect afdwingt en hem door verdienste de titel van Dai-Sensei of Shihan met de bijhorende gordel verleent. In het muziekonderwijs is men vooral eigenwijs vol van zichzelf, arrogant zelfs. Tegenover enkele echte kunstenaars die in armoede stierven, staan er vele beroemde echte die er zeer goed mee verdienden. Het voorbeeld van Van Gogh hoewel geniaal, nooit tijdens zijn leven erkenning kreeg en geld verdiende, gaat helemaal niet op. Men misbruikt dit om subsidies los te weken voor zich miskend voelende genieën, die in hun middelmatigheid en falen, nooit doorhebben dat er voor echt talent altijd betaald zal worden, altijd een markt zal zijn. Die gesubsidieerde tafelschuimers nemen de plaats in van andere echte talenten die dan geen schijnwerper konden kopen, te bescheiden zijn en in de schaduw staan te wachten om ontdekt te worden door de zoeker van het klavertje vier tussen de overdaad aan klavertjes drie. Diegene die het luidst en best kan lullen over kunst en muziek vangt de meeste aandacht slurpt het meeste geld. Afschaffen van subsidies zou daarom een goede zaak zijn. Eén en ander is strijdig in wat ik schrijf kunt u misschien opperen. Nee, want ik ga uit van het herstellend vermogen, van de kracht en de mening van de burger/het publiek, zoals dat bestond toen er nog geen subsidies bestonden. Mecenassen, dat wel, maar dat zijn benijdenswaardige posities en verschijnselen die trouwens
aanstekelijk werken, anderen aanzet dit ook te doen Een systeem dat zichzelf draagt en niet aangewezen is op geld van de belastingbetalers, de gewoon werkende bevolking dus (omdat de rijksten weinig, of geen belastingen betalen, hun vermogen in een belastingparadijs parkeerden). Kunsten die niet bestaan dank zij de nooit voldoende subsidies maar ondanks subsidies, op grond van hun kwaliteit en verdienste. Ik ga er van uit dat na korte tijd het publiek dan zal bepalen aan wie het zijn geld uitgeeft. En daardoor zullen de theaters ook weten wie ze echt zullen moeten engageren. Omgaan met kritiek, met gezag ook, en respect en ontzag voor de meester (al moet die dat verdienen), zijn al evengoed eigenschappen die jongeren van hier vandaag ‘ontberen’ en tegenstaan, in tegenstelling tot de oosterlingen. Vandaag moeten ze zelfs na vele fouten nog enkele keren ‘flink zo’, ‘je bent goed bezig’, en ‘ga er voor’ te horen krijgen, of ze stoppen er helemaal ontmoedigd mee. Ze kunnen ontgoochelingen moeilijker verwerken, en herpakken zich moeilijk. Pas op, ik betoog hiermee niet dat dit alle musici en leerkrachten van hier over dezelfde kam moeten geschoren worden, dat ze allemaal in talent en kwaliteit moeten onderdoen voor wat uit het oosten komt. Gelukkig niet, of nog niet. Kan het niet anders? Ja zeker wel! In de hedendaagse muziek doet iedereen het zonder subsidies. Dat kan niet voor de klassieke muziek zult u zeggen . Jawel hoor. De interesse daarvoor is groter dan men denkt, dat wordt bewezen door de concerten van wijlen Pavarotti, Netrebko, Barenboim, André Rieu waar door de muziek-snobs wordt op neergekeken en zelfs Helmut Lotti die niet echt een groot zanger kan genoemd worden (zeker niet zonder zijn dure geluidsinstallatie) maar wel een geslaagde artiest. Het zijn maar enkele, ja te bekende namen, uitzonderingen zult u zeggen. Denk eens even na, en u vindt er nog vele meer. Wanneer er goede concerten zijn; de mensen tijdig en goed geïnformeerd, en hoge kwaliteit wordt geboden,
dan is de belangstelling zelfs in een dorp groot, en zitten de zalen vol. De mensen verwachten heus niet dat een kaartje dan amper 12 Euro moet kosten. Voor een amateurs en flutartiesten is dat natuurlijk altijd te veel, zelfs als het gratis zou zijn. Onlangs schreef filmregisseur Jan Verheyen met betrekking tot de filmkunsten in Vlaanderen een gelijkgezinde kritiek in Knack, die ik warm kan aanbevelen. Ik weet het de titel doet anders vermoeden: ‘De N-VA is een bedreiging voor het regime’ Moedig van hem alleszins, want hij heeft meer te verliezen dan ik. Welke bedreiging voor het regime moet het Vlaams Belang dan wel niet inhouden, dacht ik al bij het lezen van de titel. Maar misschien wou hij niet te erg choqueren en nog salonfähig blijven. Ik begrijp hem, want ik weet hoe intolerant en rancuneus het subsidie-slurpende kunstwereldje, en alles wat daarvan leeft en bestaat, kan zijn. Wat voor slechte verliezers ze zijn zullen we zien de dag dat er wat zal, en zal moeten veranderen. Ze zitten immers overal. Nu na deze misschien wat uitgebreide lectuur, in een tijd van Twitter en om ter geestigste oneliners, een stukje muziek mij onder de aandacht gebracht door een muziek liefhebbende Facebook-vriendin: Mariet Breeur. Ik weet niet of ze mijn mening deelt (ik al het wel horen of lezen), ze gaf in elk geval blijk van goede smaak toen ze dit filmpje op haar Facebook pagina aanbeval. (speciaal voor haar en haar vriendin Martine G. gebruik ik een vervoeging van het werkwoord aanbevelen. Zij weten wel waarom ) Toepasselijk bij dit artikel, en thuis op deze blog, een werk van Jacques Offenbach (1819-1880), getiteld ‘Les Larmes de Jacqeline’, gebracht door de uitstekende Koreaanse celliste Chang Han-na, begeleid op piano door Sergio Tiempo.Voor de twijfelaars aan mijn theorie: De zaal zat afgeladen vol en de musici noch de kaartjes waren gesubsidieerd!
https://www.youtube.com/watch?v=mJa4C0nvPqs Laat maar weten wat je er van vindt http://geenminuutstilte.blogspot.be/2014/03/les-larmes-de-jacq eline.html
Van mij verdient ze een burka De nooit en door niemand verkozen vrouw, die EUSSR minister van ‘buitenlandse zaken’ werd, maar die zich wel democraat noemt. Van mij verdient ze een burka.The never and by no one elected woman that became nevertheless ‘minister of Foreign Affairs’ of the EUSSR, and that calls herself a democrat. From me she deserves to wear the burqa. Zo achterlijk zijn die niet. Kijk maar eens naar hun salaris, hun privileges, hun voorkennis, hun bezit. Zij dragen daarvoor die sjaal maar even en verkopen onze vrijheden en verworvenheden, en zorgen ervoor dat wij alles ondergaan en er tussen moeten leven en overleven. Ondertussen wonen zij in villa’s en kastelen op grote domeinen, ver weg van het gepeupel. Vliegen ze in privéjets, logeren in 5+-sterren hotels; eten ze de meest goddelijke hapjes, dragen ze de chickste kleren, en lopen hun kinderen school in Eton en Genève in de beste scholen, incluis privé leerkrachten,ver weg van de toeristen, het gepeupel en de problemen. Dat alles gratis en op onze kosten. Het klootjesvolk dat dit blijft tolereren verdient niet beter. We hebben de Lodewijken XIV vervangen door andere zonnekoninginnen en zonnekoningen. Een kutwijf? Ja, maar één met veel geld en macht. Zij doet straks die vod terug af. Er zijn er die er erger aan toe zijn en worden. Nietwaar beste vrienden? Sharing or shariang “our European values”, that’s question, Catherine Ashton.(dixit Frank Thevissen)
the
Enslaved again Mijn excuses aan de lezers omdat dit artikel hieronder in het Engels staat. Ik schreef het zo als reactie op een buitenlands forum, en vond dat dit ook hier zijn plaats had. In het Engels bereiken we natuurlijk ook meer mensen, en dat is in deze internationale kwestie niet onbelangrijk. Ik hoop en veronderstel dat jullie allemaal we voldoende Engels verstaan. En gelukkig zijn er nu ook vertaalprogramma’s, al werken die nog niet optimaal. Ukraine has missed its payment deadline for gas supplies. As its debt is increasing, Gazprom does not rule out it may cut gas supplies to the country, the Russian energy giant’s head Aleksey Miller has said. http://rt.com/business/ukraine-gas-payment-cuts-490/ (The video is again too big; over 8 Mb) The EUSSR will make its taxpayers (us) pay their gas bill. Ukraine is ready to join their benefactors, hoping they will bail out their bankrupt country. Russia won’t mind cashing our money first, but will not let go their grip. Europeans underestimate that there are, besides the ethnic Russians, a lot of Ukrainians who feel more related to Russia than to the EUSSR. These will hopefully tip the balance in this crisis.
The differences in language and culture are
quite small,
smaller than between Germans and Dutch. Lets not forget, that the EUSSR tends to become in majority a Slavonic union, because also Belarus and Moldavia are sought to join the EUSSR. With the expansions to the East the EUSSR apparatchiks hope to dilute and overcome the growing Euro-scepticism, and aversion even, with the new EUSSR fans from the east. That could work, as long as the richer states of the EUSSR will continue to pay the reforms and will bail out all of the new members. Without that so desperately needed money or the goodies and welfare benefits they want to grasp on short term even, things could turn grim relatively soon again. That of course is under the assumption that Russia would let them go. Imagine all the former Soviet Republic states voting and weighing in block, as they do now in the European song contest. No way that the old EU and founding countries will be able to match them, putting the decision centre somewhere in the East, in “Slavonia” instead of ‘Brussels’. This will drastically change all of our lives, not only because of the huge immigration of job and social security seekers, stressing the labour market even more, to an impossible dangerous level, but because we will first import fraud, criminality and
corruption that have become a way of life for many, even most. This would be Greece plus Romania to the third power. If by then we are joined by Albania too, the EUSSR politicians will have created a monster far bigger than the one we know now, but one they will control entirely, because all of us will be poor and slaves, and will have lost everything to fight for but our lives. Remember, the only good politician is one that fears the people, not the other way around. Let us vote wisely in may! Addendum that may shed some light on the history of the USSR and Ukraine for our readers that are not familiar with the history of that area ( with thanks to my FB friend Clara from Germany) ” If you take a look at history, Kiev was the first capital of Russia until the Tartars destroyed the first Russian country. Every single Russian knows this. Ignorant westerners have no clue. In 1990 when the USSR broke apart 70 % of the Ukrainian people voted to unite with Russia a democratic vote which the west ignored to weaken Russia. Boris Jelzin at that time could not oppose the Ukrainian independence which was dictated by the US NATO and EU. Russia is now strong enough to reverse this dictate.”
