Wat er mis is met kerstmis Eén van de beste illustraties aangaande de waanzin rondom eten en het geleden lijden van lijf en leden is wel kerstmis. Eigenlijk wel triest dat zo’n prachtige serene gebeurtenis, wat sowieso voor elke geboorte geldt, zo bijdraagt aan de aftakeling van het menselijk bestaan. De impact van die speciale dag wordt nog 364 dagen gevoeld. Het is de dag waarop men het samen ’leven’ in de hele wereld zou kunnen vieren; het is de dag waarop de meeste mensen samen zich nog nooit zo ’klote’ gevoeld hebben! De dag waarop gevoel, dus liefde is. Het is de dag waarop men beseft dat het niet is, derhalve het meest gemíste is. En was het maar één dag! De opgeklopte illusie houdt de rest van het jaar stand door alles te doen waarvan men denkt er beter van te worden; helaas, het heeft alleen met omzet en opgedrongen manipulatie te maken. Al direct nadat de meeste hun zoveelste vakantie-illusie achter de rug hebben, worden we in de winkels al zachtjes naar de o-zo-gewéldige decembermaand geloodst. Quasi nonchalant en ongemerkt dringen de speculaaskruidnootjes zich al aan onze aandacht op. Wachtend in de rij voor de kassa liggen ze je aan te staren vanuit een volle mand. Met een ‘nou ja, belachelijk, ze beginnen ook steeds vroeger’ laat je ze dapper liggen, een week, een maand, twee maanden zelfs en met een excuus omdat de (klein-)kinderen ze immers zo lekker vinden, liggen ze ineens tóch in de mand, joúw boodschappenmand wel te verstaan en dan is het nog maar október! 195
Ondertussen beginnen de reclameboekjes uit te puilen en de speelgoedboekjes en de reis-te-boekenboekjes en de receptenboekjes, de aankleding-vanhet-huisboekjes en niet te vergeten, alvast reserveringsboeken voor het populaire, liever nog elitaire restaurant, want anders ben je te laat en: ‘Ja mevrouw, in oktober is alle kerst- en avondfeestkleding in huis, ik raad u aan snel te komen, anders is het al weg ’ en zo holt iedereen op tijd achter zichzelf aan! Tuurlijk, je kunt heel hard roepen dat jij niet meedoet aan die flauwekul en dat je het allemaal héél makkelijk houdt: ‘We gaan gewóón gourmetten, want we vinden dat gezellig, bovendien, mijn man wil niet dat ik al die dagen in de keuken sta!’ Dus wat wordt er gezegd? Ik krijg er een schuldcomplex van door dat opgedrongen mediacircus over hoe het ideale, idee-fixe ’gezinskerstbeeld’ eruit ziet. Ik word compleet lamgeslagen door het elk jaar nog meer overdreven menu-aanbod zodat ik het nu helemáál niet meer weet. Ik schiet in de stress waardoor hij ’nattigheid’ voelt, omdat hij het hele kookgebeuren niet wil of kan overnemen, dus wordt er precies gezegd, datgene wat moeder de vrouw zo graag het hele jaar al wil horen, namelijk: “Ik wil niet dat jij je zo uitslooft en je zo druk maakt.” Fles wijn open, succes verzekerd, want dan kan er alvast een voorzichtig (voet-)balletje opgegooid worden voor de andere vrije dagen! Eerst wordt het je letterlijk door de strot geduwd van wat er allemaal wel niet op tafel moet komen te staan. Maar vooral wordt het je figúúrlijk door de strot geduwd hoe de entourage van de ’fourage’ moet zijn; ’t hoe, wat en waarom. De conversatie beweegt zich op elk be-denk-elijk niveau: ”Waarom wil je niet dat die en die ook komen dineren, dat was toch vorig jaar ook zo? Dat 196
kunnen we toch niet maken om ze nu niet uit te nodigen. Ik weet het niet meer hoor, ga het ze zelf maar vertellen, ik doe het niet…” Toptijden en tobtijden voor artsen, therapeuten en apothekers; reken (letterlijk) maar en dat is ook meteen het schrijnende ervan. Hetgeen wat er mis is rondom kerst is verantwoordelijk voor het draaien van onze economie waarbij de reclame en de commercie de kar met geld trekken en zij het meeste licht opsteken! Steeds meer geromantiseerde, plastic veramerikaanste would-be-sprookjesblikken worden opengetrokken die je nergens kunt krijgen, want ze bestaan niet, ze zijn niet te koop. En ze moéten zich wel vol laten lopen met alcohol in een desperate poging om het ontwaken uit die roes maar zo lang mogelijk uit te stellen, want nu kunnen ze dat wankel evenwicht tenminste dáár aan toe schrijven! Dan zit men aan de dis met man en kinderen, vandaag díe ouders erbij omdat ze er vorig jaar niet bij waren, volop ’vrienden’, volop eten, omdat die vrienden - zo gezellig - ook van alles veel te veel meegesleept hebben, want stel je voor…….. De nieuwe kerst-dvd op de achtergrond, eveneens splinternieuw aangeklede tafel en huisstyling (‘was wel duur, maar ja, het is maar één keer kerst, toch?’), de bloemen staan prachtig ’opgepimpt’, die nieuwe jurk zit nu al te strak maar dat is móói, want met kerst hóren die vrouwelijke contouren er gewoon bij, zo ook die bééldige, knellende – ze waren er gelukkig nog nét in mijn maat – haklakschoentjes, glas bubbels in de hand bij het voorgerecht, nu entree geheten en dan: “Jongens, proost hè, op de vrede en ons samenzijn, gezellig……..” En dan, oh wat vreemd, dan zou je zomaar hard weg willen rennen, net als Assepoester je muilen (en nu állebei!) uit willen trappen terwijl je als je naar je voeten kijkt het nét lijkt alsof je ze nog aan hebt; languit op bed ploffen en met je gezicht gesmoord in het kussen álle mascara, zelfs waterproof, eraf willen huilen! 197
Waarom voel ik me als enige zo rot, terwijl íedereen wél blij is?? Met een: ‘trut, stel je niet aan’-gedachte in jezelf sta je op, even lopen, éven ervan weg lopen: ‘Ja sorry hoor, ik moet de oven in de gaten houden of alles wel goed gaat’, om door te ademen, jezelf ruimte en lucht te geven, want natúúrlijk gaat alles goed in de oven. En heb je het geluk dat je over een afgesloten keuken beschikt en geen overgedienstige meelopende, in je nek hijgende, toch niets aanhebbende schoonzus hebt, dan heb jij wél de mogelijkheid om te kunnen ontluchten. Echt waar, die gasvorming bij de mensen rondom kerst is zo enorm. Als je bij iedereen een slang kon aansluiten op zijn navel wat als ventiel werkzaam kon zijn, dan zouden wij zo op deze manier met onze eigen gaswinning een enórme bijdrage leveren aan de omzetting van kostbare energie en dan eindelijk met zijn allen trots zijn op ons grootste nationaal product! Word je eerst aan alle kanten wijsgemaakt wat er gegeten moet worden om erbij te horen, staan er ondertussen tientallen tijdschriften, pillen, shakes en allerhande rotzooi alláng in stock klaar voor verzending om het nieuwe jaar weer vrolijk met een schone lei te beginnen zodat je nu nét zo manipulatief ’wijs’ gemaakt wordt hoe je het er weer af kan krijgen! En elk jaar trapt iedereen er weer in! Gelukkig maar, anders waren vele anderen werkloos, brodeloos en voelden zíj zich waardeloos. En nu ben jíj dat, want jij hebt die keuze gemaakt om je aan alle kanten te laten inpakken over wat hoort, wat moet en wat nu………. Hoe werkt dat energetisch in combinatie met je hartenergie? Een mens komt geen kilo’s aan met de kerst door het overvloedige eten. Een mens komt aan, omdat ’ie dat eten niet van ’harte’ doet! Je kunt heel 198
hard roepen dat je heerlijk gesmikkeld hebt, zo gezellig, maar je lichaam vertelt een ander verhaal en eigenlijk weet je drommels goed wat daaraan ten grondslag lag. Alleen al van het boodschappen doen, ja zelfs van het máken van een boodschappenlijstje werd je al moe, dóódmoe! En wat dacht je van de energie-uitwisseling van je ’gasten’, familie en dat is nog maar in redelijke kleine kring, maar vergis je niet in de heersende energie van winkels, dorp, stad, land, ook de wereldenenergie. De angstgevolgen van de aanslagen op 11 september werd door de hele wereld gevoeld, hoor. Stop duizenden mensen in de Arena waar een beladen voetbalwedstrijd (het woord beladen zegt het al) gespeeld wordt waarbij onrechtmatigheden vallen en vervang de spelers door wereldbands die geweldige songs ten gehore brengen, dan kan je je toch wel voorstellen dat de spanningsenergie bij het eerste spelletje te snijden is en je dat terdege voelt, ook al houd jij je rustig. Dit in tegenstelling tot de in ontspanning lichtgolvende meedeinende menigte, begeleidend gedragen door de aanstekelijke tonen van de muziek. De locatie is hetzelfde, de mensen zijn hetzelfde, maar de energie van mensen bestuurd door hun eigen denken (lees: frustraties) die ’ontladen’ moet worden, dat neem je over. Op alle mogelijke manieren kan het je beïnvloeden, zoals stoer meedoen of je door angst gedeisd houden om te proberen het niet te laten escaléren, je terugtrekken in apathie, dus kijken maar niets zien of zelfs proberen actief de boel te redden om overgelopen vulkanen tot kalmte te blussen. Niet alleen een omgeving of een situatie kan een energie-invloed op je hebben, ook mensen zélf switchen maar al te vaak in hun energie. Als iemand die dag een beetje in zijn ’gevoel’ zit, dan kan hij je vrolijk gedag zeggen. Heeft hij zich daarentegen door spanningen wat teruggetrokken in zijn energie, dus in ’denken’, dan is hij niet bereikbaar en groet hij je niet. Dat heeft dus niets met jou te maken, want hij heeft de deur voor zichzélf dichtgedaan! Vanuit denken uit berekening kunnen mensen je ook bewúst groeten, omdat 199
ze zélf verlegen zitten om een praatje en zichzelf willen promoten; heeft dus – en niets met gevoel, empathie – en dus niets met jou te maken, want ze horen en zien zichzelf en jij mag zwijgen! Ook zien mensen je staan als je een hele hoop ellende te vertellen zou kúnnen hebben, kortweg ’nieuwsgierigen als werkwoord’, want daarmee houd jij ze staande en voel je dat hun ’gemeende’ interesse: ‘ Nou zeg, dat is toch ook érg voor je’, een ’gemene’ achtergrond heeft. Mensen wensen je het allerbeste zolang je het niet hebt! Als je eens echt zou durven erkennen wat je gevoel je influistert over de oprechtheid van de woorden en daden van mensen dan schrik je van het feit dat er maar zo weinig zijn die ècht in dat gevoel zitten. Als je geluk hebt; dan is dat slechts in een flitsmoment. Natuurlijk wil ieder mens graag geloven dat interesse en empathie vanuit het gevoel geuit worden, maar hoe vaak besef je pas achteráf wanneer contacten een andere lading hebben wat de realiteit was van de verbinding en dat het dus nooit van ’harte’ is geweest. En je wist het; de boosheid die je wellicht voelt, is de boosheid gericht op jezelf! De realiteit van mensen, de beweegredenen van de wereld om je heen kun je alleen zien als je ervan losgekoppeld bent; dus goed bij jezelf blijft! Die term hoor je zo vaak – bij jezelf blijven - maar wéét iemand wat dat in essentie betekent? Ja, in technische zin stellen ze zich er wat van voor, dat er datgene gebeurt wat men vanuit denken, fantasie en illusie wíl dat er geschiedt. En dan hoor je: ”Ik kan goed bij mezelf blijven hoor, want ik bescherm mijzelf, ik houd ze op afstand, want ik zet er een spiegel tussen, een roos, een kaasstolp” ; daar vlíegt wát heen en weer tussen de mensen. Het enige wérkelijke dat er plaatsvindt, is dat ze zélf het heen en weer krijgen!
200
Ik heb niet frequent, maar wel de nodige nuttige ervaring opgedaan om het aanbod, laten we zeggen, op ’energetisch’ gebied te bekijken en ik heb heel veel gezien en het meeste van wat niet is………voor mij! En ik ben er zo dankbaar voor dat ik door die eenzaamheid heen (lees: ik ben kennelijk de énige die met ’de voorstelling’ niets heeft) toch mijn eigen gevoel daarover trouw gebleven ben. Het heeft míj krachtiger gemaakt en dat was de meerwaarde! Het past niet om kritiek te geven op wat dan ook. Er is maar één aspect essentieel; het past niet bij mij! Toch wil ik je deelgenoot maken van datgene wat bij mij door schade en veel schade, door veel pijn en ellende, eindelijk tot een prettige vorm heeft geleid vanuit mijn eigen gevoel en weten, over hoe dáádwerkelijk om te gaan met afscherming teneinde de beïnvloeding van buitenaf niet tot me door te laten dringen en dus ècht bij mijzelf te blijven. Ik vertrouw je iets toe, maar ook nu geldt heel duidelijk: jij bepaalt vanuit jouw niveau wat bij je past. Wil je er niets mee, kan je er niets mee, vind je het flauwekul; het is allemaal best. Als je het wél durft op te pakken, dan ervaar je òf direct òf na verloop van tijd zodanig het verschil, omdat je ervoor open gaat staan waardoor de gelegenheid geboden wordt om eens te dúrven voelen wat er eigenlijk altijd plaatsvindt in je lijf maar wat nooit de kans heeft gekregen om de ’link’ te kunnen leggen in het bewustzijn om zodoende pas véél later tot uiting te komen in lichamelijke klachten, die moeilijk te herleiden zijn tot datgene wat causaal de oorsprong vormde! Al eerder aangegeven; ieder mens heeft een gids, een energie die je begeleidt in het belangrijkste wat ons ten doel staat in het leven, namelijk: De mens worden die jij in werkelijkheid bent, handelend vanuit je gevoel, niet beïn201
vloed door prikkels uit de omgeving die je uit jezelf, uit je evenwicht halen, want: Je leeft om te leven en niet om geleefd te worden. Als je je niet kunt vinden in deze doelstelling dan sluit het boek voor je! De mens krijgt herkansing op herkansing om zijn leven op het juiste spoor te zetten, elke dag weer! ’s Nachts, als men gaat slapen, dan gaat zijn energetisch lichaam aan de wandel; je gaat al of niet bewust dromen. Soms ervaar je dat eruit schieten van je energetisch lichaam of er weer in komen met een licht schokje in je lichaam. ’s Morgens landt je energetisch lichaam dus weer in je stoffelijk lichaam. Het directe gevolg daarvan is dat de mens ’open staat’ en dat moet je zien als een soort trechter die vanaf de buik tot het borstgebied loopt. Energie van ’buiten’ af wat verbonden is met het denken, daar bedoelen we mee dat zelfs een lége ruimte je een plotselinge emotie kan geven van angst of een onbestemd gevoel, maar vooral de dénkenergie van mensen komt dan zo bij je binnen. Er is maar één gevoel en dat is liefde! Denkenergie is te vatten in gedachten-emoties zoals; angst, verdriet, boosheid, stress, eenzaamheid, vermoeidheid etc. Die energie komt zo bij je binnen omdat je er ’open’ voor staat en vermengt zich met jouw energie; je neemt het dus over. Mensen proberen dat intuïtief tegen te gaan door hun handen en armen voor de borst en buik te kruisen, door wat voorover gebogen te zitten of door de knieën op te trekken. Ze liggen bijvoorbeeld op hun zij in een foetushouding; allemaal (vergeefse) pogingen om de – ik heb mijn buik er vol van – energie tegen te houden en zich te wapenen voor de buitenwereld. 202
Jonge kinderen staan helemáál open voor alles wat om hen heen dwarrelt en hebben daarom ook zo vaak buikpijn! Hoe krijg je die trechter dicht? Niet! Jij niet, wij niet, niemand niet. Als jij denkt dat je dat wél kan dan klopt dat, want dat denk je, inderdaad, je bedénkt dat! Kleuren hebben frequenties, golflengtes; blauw heeft een andere dan groen etc. Wit licht daarentegen heeft alle frequenties in zich. Een mens heeft óók een frequentie, een golflengte, want dat zeggen we ook immers; ‘met die persoon zit ik niet op dezelfde golflengte, we praten langs elkaar heen, ik kan hem niet bereiken’, enz. Als je vraagt aan je gids - en nogmaals benadruk ik het aspect, dat je je gids niet hoeft voor te stellen of een naam te geven - wanneer je wakker wordt en zegt in stilte in jezelf ‘ wil je mij in het witte licht zetten?’ wat gebeurt er dan? Wat je eigenlijk vraagt, is het verzoek aan je gids om de dag te beginnen met de mens die jij in werkelijkheid bent, beantwoordend aan je zuivere éigen golflengte, niet gehinderd of verstoord (dus geen ruis op je eigen zender) door de denkenergieën, dus angst, boosheid, stress etc. van anderen of, en dat is niet onbelangrijk, de manipulatie van je éigen aardse storende gedachten die op de lijn zitten waardoor jij je gevoel niet helder doorkrijgt. Vlak dat ook niet uit! Omdat jij degene bent die opdracht geeft door op het lichtknopje te drukken, gebeurt er automatisch datgene wat goed voor je is, omdat je dat namelijk niet met je gedachten kunt verzinnen. Vraag je niets, gebeurt er niets! 203
En er lopen wat werkloze gidsen rond, hoofdschuddend over het wanhopige geklungel van mensen die zo nodig van zichzelf van alles moeten, terwijl menigeen het liefst door hun opgestapelde mentale moeheid het dekbed over hun hoofd wil trekken om maar niet te hoeven participeren in dat wat er aangaande de dagelijkse beslommeringen verwacht wordt. Het kan veel simpeler, waarom vindt een mens het pas goed als hij het zichzelf zo moeilijk maakt? Door het geven van de opdracht ‘Wil je mij in het witte licht zetten?’ wordt de trechter door je gids gesloten en dan wordt er een energieveld om je heen gerealiseerd wat iedereen bekend voorkomt, maar niet beseft wat er energetisch mee bedoeld wordt, namelijk: weerstand! Vraag je aan iemand: ”Wat is weerstand?” dan is het antwoord vaak: ”Nou, dat ik niet ziek word of zo” en na ”hoe stel je je dat voor of hoe werkt dat?” dan blijft men het antwoord schuldig of er wordt wat over sinaasappels en vitaminen gepreveld. Weerstand biedt energetisch de kracht om je staande te houden, te weren tegen invloeden van buitenaf en je ervaart dat door de ruimte waarin jij je prettig kunt bewegen; ‘ik zit lekker in mijn vel’ zeggen de mensen dan ‘ik kan mijzelf zijn.’ Door prikkels van buitenaf, de spanningselementen van mensen of zelfs rechtstreekse aanvallende opmerkingen naar je gericht doet de weerstand een deuk oplopen. Je voelt je geraakt. Gebeurt dat gedurende een periode diverse malen, dan raakt men geïrriteerd, men zegt dan: ”Ik voel me op de huid gezeten, ze komen te dichtbij, ik krijg er de kriebels van, en nu iedereen weg, ik krijg het benauwd, ik stik, geef me even de ruimte” en dat gaat gepaard met driftige, begeleidende gebaren van zich afduwende armen en handen; en nu ‘moven, ophoepelen.’ 204
Je kunt je misschien wel voorstellen dat als jouw energie, dus jouw weerstand, zich steeds meer terugtrekt, je dientengevolge niet meer over die veilige buffer beschikt. Je raakt jezelf kwijt (‘ik kan mezelf niet meer zijn’) door manipulatie en het er boven opzitten van anderen. Gevolgen in het stoffelijk lichaam zijn slechts een kwestie van tijd om zichtbaar te worden. Dat geschiedt in de vorm van huidproblemen zoals: eczeem, psoriasis, allergie, schimmelinfecties, acné, maar ook neusverkoudheid, griep etc. En dan zeggen de mensen: ”Jee, ik heb ook weinig weerstand, ik ben weer verkouden.” Ja, dat is niet meer dan logisch! Energie is warmte. Als je energie door beïnvloeding van de omgeving, dus emotie-denken van mensen, maar ook je eigen storende, veront-’rust’-ende gedachten teruggetrokken is, dan word je vatbaar, dan heeft het je ’te pakken’; weerstand vermindert en je wordt kouwelijk. Je moest eens weten hoeveel mensen in hartje zomer bij 30 graden nog ijskoude handen, voeten, billen en vooral buiken hebben omdat ze niet hun eigen energie, hun eigen warmte door zich heen kunnen laten stromen doordat ze geblokkeerd zijn. Als je als kind heerlijk aan het dollen bent in de sneeuw, rode wangen van het rennen tijdens het sneeuwballen gooien en dat allemaal zónder jas met bijvoorbeeld 3 graden onder nul dan is die weerstand tóp, want dat kind geniet ten volle vanuit zijn hart, zit optimaal in zijn gevoel, zit lekker in zijn vel, beschermd door zijn eigen warmtebuffer. En dan komt de ’bezorgde supermoeder’ naar buiten en zegt: ”Kom eens, je moet wel een jas aandoen hoor, anders vat je kou.” En wat gebeurt er dan energetisch? Het kind wordt uit zijn gevoel getrokken, schiet acuut in zijn denken, omdat ma hem manipulatief dwingt om zijn jas aan te doen, omdat, - als hij dat weigert - de gevolgen dáár zijn. En het was zo goed bedoeld!
205
Heeft het kind pech en heeft ’ie het inderdaad te pakken gekregen door de volgende dag te snotteren dan wordt het nog eens fijntjes ingewreven door de ’attente’ moeder met de opmerking: ”Zie je nou wel, ik héb je gewaarschuwd, had je maar naar mij moeten luisteren!” Komt bekend voor, hè? En dan zit je aan de kerstdis en met je blote jurk heb je het koud, misschien wél met een rood hoofd doordat de energie omhoog geschoten is, omdat je je druk maakt en de spanning oploopt. Maar wat wordt er gezegd: ”Ik geloof dat die wijn me nu al naar het hoofd stijgt, maar ja, normaal drink ik ook niet zoveel en het is toch wel fris met die dunne stofjes want het is natuurlijk wél winter”, waardoor de stevige mannen zich wederom geroepen voelen om een compleet bos naar binnen te slepen om het toch al niet bescheiden vuur nog eens extra aan te wakkeren. En je vangt twee vliegen in één klap, natuurlijk! Zij blij, blij, want het haardvuur is zó gezellig, zó romantisch, hoort bij het ’plaatje’. Hij helemaal in extase, omdat hij eindelijk weer eens zijn relatie vuur kan geven door de boel legitiem op te stoken en ze is hem er nog dankbaar voor ook! Mensen doen zichzelf heel wat aan met kerst en aanverwante zogenaamde feesten. Echt een aanslag op hun lijf door al dat leed wat zich eerst geestelijk en energetisch opgestapeld heeft. Niet alleen de stress door hooggespannen verwachtingen, prestaties en schuldgevoel speelt een rol in de verminderde weerstand met een teruggetrokken energie; maar wat denk je wat het met je lichaam doet als de energie in de keel blijft steken? Door angst, onzekerheid, boosheid, verdriet of eenzaamheid blijft die energie als een blok samengeperst beton op je borstkas liggen. Je keel zit dicht, een barstende koppijn (alsof je een snelkookpan bent waarbij je nog nét niet kookt) en je maag zit achterstevoren. Energetisch is dat ook letterlijk zo! 206
Al die prachtige uitdrukkingen zijn energetisch ook de realiteit; je maag draait zich om omdat je het niet kunt verteren, wat je misschien zelfs al onbewust voelt over al datgene wat zich als realiteit aan je opgediend wordt. Je slikt het maar in wat je eigenlijk zou willen zeggen, je krijgt een prop in je keel en je adem stokt daar. Je hebt heel wat op je lever, zou het liefst je gal willen spugen (misschien word je wel geholpen door je migraine), je laat het gaan (diarree) of je houdt het vast (obstipatie); je zit vast in jezelf, krijgt het op je heupen door de belasting van anderen op je rug te nemen. Maar misschien ben je al ziek van tevoren en héérlijk, ik hoef lekker niks: ” Ik baal er ook stevig van dat ik nú ineens(!) ziek geworden ben, want ik had me er zó op verheugd. Echt heel jammer, misschien volgend jaar beter - snif - zullen we maar zeggen, enne….maak je over mij maar niet druk hoor, ik red me wel en jullie…….veel plezier hè!” Zoooo……! Kun je het nu voorstellen dat wanneer energie hoog zit (het zit me tot hier!), dat de rest van het lichaam in de ’kou’ staat en geen stroom of slechts zwakstroom heeft? Dat je eigenlijk geen hap door de keel krijgt vanuit je gevoel, maar dat verricht vanuit het denken, dus willen, moeten, maar je ook uit begeerte vol wilt proppen, omdat je jezelf zo leeg voelt? Aangezien je door allerlei invloeden om je heen inclusief je eigen gedachten er niet ’van harte’ van kan genieten, ook al vind je het héérlijk, dan nóg blijft het energétisch voedsel, omdat je eigen kachelwarmte slechts flakkert op een laag pitje, bovenin hangen en door de spanning wordt het niet met applaus ontvangen door je maag die omgedraaid zit en er geen weg mee weet. Ademhaling schiet omhoog en het duurt niet lang meer of heel Nederland heeft zijn broekriem op de populaire ’vreethaak’ staan en zijn er ineens miljoenen 4-maandszwangere vrouwen bij gekomen:”Tjonge, tjonge, wat heb ik gegeten zeg, pfff !” 207
”Het was wel lekker, maar wel veel hoor, normaal doe ik dat nooit” en het schuldgevoel overtreft alle toetjes met slagroom. Je kunt het maar beter meteen op je koude billen en buik plakken, want daar gaat je aandacht de komende tijd toch naar toe! Gelukkig heeft men de 2e kerstdagshows uitgevonden, want dan kunnen heel wat mensen met hun gasbuiken gassen naar de meubelboulevard om daar massaal de mogelijkheid aan te grijpen, het toch al vermoeide lijf door al die belasting nog méér te laten verzwaren. Thuisgekomen storten ze op de toch wel fijne vertróuwde bank neer om nu met bijpassende loomheid naar die eeuwenoude kerstmusicals te staren waar de Sound Of Music nog toeréikend was om gelúkkig te zijn met zijn allen, toen het leven nog zo kinderlijk eenvoudig en simpel vrolijk leek te zijn! En elk jaar trapt (bijna) iedereen er weer in. Ook na kerst wordt angstvallig op de weegschaal gestaan met één oog dicht en: “gelukkig, het valt mee; 2,5 kg nu aangekomen, dacht 3, verder een beetje rustig aan deze week want we moeten nog immers oud en nieuw. Ik zal blij zijn als het weer zo rond 10 januari is, dan is alles weer normaal.” Dácht het niet! Het is niet terecht om alleen de voeding als maatstaf te gebruiken in relatie tot het gewicht. Te allen tijde heeft de juiste stróóm als aansturing van het organisme om het voedsel te verteren de belangrijkste functie. Als de accu van een auto niet aangesloten is, dan blijft de benzine in de leiding staan en komt er ook niets in beweging. Heel veel mensen zijn na zo’n kerstperiode zó opgebrand dat ze door die vermoeidheid ook niet vóóruit te branden zijn. 208
Hoe zou je er dan wél mee om kunnen gaan om die energetische balans, dus het bij jezelf blijven, te vergemakkelijken om je tevens toch ook tegelijkertijd te kunnen manifesteren in contact met mensen, winkels, werk, kortom de wereld om je heen? Onderschat ook niet de energie-uitwisseling via telefonisch contact!! Hoe vaak heb je niet een diepe zucht geslaakt na beëindiging van een gesprek en je helemaal moe en leeggezogen gevoeld door die persoon?
209
