Waar ieder ander boek van Dan Brown na het lezen van zijn Da Vinci

Inhoud Redactioneel 2 Floorwoord 3 Agenda 3 Leonardo’s Winter Weekend 4 Activiteiten 7 Volgens Van Dale 8 Interview: Mystery Guest 9 Testje: Ben ik een wintermens? 10 Column ‘van-het-huis’ 11 Centerfold: De website 12 00alfa 14 Geslaagd! 15 Natuurlijk 17 Pass die Pen dan 20 RoddeLeo 21 Cryptogram 22

Redactioneel

W

aar ieder ander boek van Dan Brown na het lezen van zijn Da Vinci Code tegen viel, hopen wij onze eerste Bode te overtreffen. En de volgende keer weer deze Bode te overtreffen, et cetera. We hebben nog een lange road to perfection voor ons, maar met de Bode die voor je ligt denken we weer een stuk verder te zijn. Maar hoe zo’n eerste editie, vol beginnersgeluk en verhalen die jarenlang hebben kunnen rijpen, te overtreffen? Om dat te bereiken hebben we alle warmte die we de afgelopen maanden zowel in letterlijke als in figuurlijke zin hebben mogen ervaren, in de tweede Bode gestopt. Deze warmte vind je terug in de columns van Bram die een passievol afscheid van de koude winter heeft geschreven, van Luuk die in Pass die Pen dan de nuchtere Nederlander een warm hart toedraagt, terwijl Roel in Double-O-alfa opzoek gaat naar warmte in een computerzaal op de alfafaculteit. Ook kan je in de rubriek Natuurlijk een verslag lezen over het nano-onderzoek dat een NW-er doet en hoe dit uiteindelijk kan leiden tot een publicatie in Science en een nieuwe zonnecel. Tot slot het artikel over Leonardo’s Winter Weekend, een intiem verslag over een warm, met een januarizon overgoten, Leo-samenzijn. Maar als klap op de vuurpijl presenteren we vandaag namens Leo’s Media- en Www-Cie de nieuwe website, op het oude vertrouwde adres! Na bijna anderhalf jaar hard werk door de Www-Cie, is er een dynamische en wonderschone website ontstaan, waarvan je op de centerfold een impressie kan krijgen. Hij bevat een nieuw forum, studie-informatie zoals stage- en keuzevakrecensies en roosters, alle computerhulp die je ooit nodig zal hebben, genoeg entertainment om je nooit te vervelen, alle Leo-activiteiten aangekondigd, verslagen en gefotografeerd, en een frequent upgedate NW-nieuwspagina. Genoeg surfplezier dus voor de laatste weken van deze warme winter. Geniet ervan, en tot ziens op de website! De redactie

2

Da Vinci Bode

Floorwoord

Agenda

H

et tweede kwartaal zit er weer op. Normaalgesproken is het afzien in dat kwartaal. Ingepakt in dikke jassen en warme mutsen naar de uni fietsen, en dan vooral goed uitkijken dat je niet onderuit gaat op de gladde wegen. Die taferelen hebben we deze winter nog niet gezien. Na de zonnigste juli, de natste augustus en de warmste dag in oktober kunnen we nu ook de zachtste december en de hardste storm in vijf jaar tijd op ons recordlijstje zetten. Het weer in Nederland is duidelijk van slag. Maar de winter is en blijft het seizoen van tradities, en die blijven natuurlijk wél gewoon doorgaan. De feestdagen zijn Leonardo dan ook niet ontgaan. Zo werden we overspoeld met cadeautjes tijdens de Pre-Beestfeest-Sinterklaasborrel, hebben we een overheerlijke kerstlunch gehad en 2007 ingeluid met een luxe Nieuwjaars-Speciaalbierborrel. Daarnaast stonden er natuurlijk ook andere winterse dingen op het programma. Hoewel het niet écht heel koud was, zijn we wel op Winter Weekend gegaan! Zoals dat hoort in de winter hebben we veel gezellige bordspelletjes gedaan. Ook het menu was geheel in stijl: oer-Hollandsche stamppot. Verderop in deze Bode vind je een uitgebreid verslag over het Winter Weekend. Nee, Leonardo heeft de afgelopen tijd niet stilgezeten. En we zijn ook niet van plan dat de komende tijd te gaan doen! Deze week wordt bijvoorbeeld onze splinternieuwe website gelanceerd. Hou ‘m in de gaten dus! Verder staan er de komende tijd nog veel leuke activiteiten op het programma zodat we ook de laatste winterse weken door kunnen komen. Wat je zeker niet mag missen is de Culturele Avond op 28 februari in De Onderbroek. Schrijf je dus in als artiest, of kom gewoon kijken naar je getalenteerde studiegenoten! Verder zullen we onze sportieve talenten laten zien tijdens de Batavierenrace die eind april zal plaatsvinden. Dat lijkt nog ver weg, maar binnenkort starten we met de eerste officiële trainingen, zodat ons NW-team (Naakt en Welgeschapen) dit jaar lekker hoog zal eindigen! Daarnaast komen er binnenkort ook wat serieuzere activiteiten. Zo zal op 8 maart onze eerste officiële lezing plaatsvinden en zijn we druk bezig met het plannen van een bedrijfsbezoek. Tussen de grotere activiteiten door zijn er natuurlijk regelmatig gezellige Leo-borrels in de zuid-kantine. Genoeg te doen dus de komende weken, maar nu is het tijd voor het lezen van de Da Vinci Bode! Ik wens iedereen heel veel leesplezier!

Week

Floor Binkhorst Voorzitter Leonardo da Vinci

Da Vinci Bode

3

Leonardo’s Winter Weekend Door: Roel van der Heijden Winter! Moeten de organisatoren

van het weekendkamp gedacht hebben. Dat is een prachtig seizoen om te eren met een weekendkamp. Sleeën, sneeuwgevechten, sneeuwforten, alternatieve elfstedentochten; het had allemaal gekund. In ieder geval, als we niet in het jaar 2007 hadden geleefd, wiens januari volgens het KNMI de warmste is sinds 1706, toen men begon met het registreren van de temperatuur. Herfstweekend was een betere naam geweest. Niets ten nadelen van de organisatoren, want ook zij moeten leren leven met het feit dat we de winter wel van onze agenda kunnen schrappen.

T

och was er voor de sneeuwontberende Leonardo’s genoeg te beleven. Het begon met de fantastische heenreis. Ondanks een duidelijke routebeschrijving van de hand

4

van ene H. Griffioen hadden enkele mensen problemen om op tijd op de locatie aan te komen. Onze verblijfplaats was een scoutingblokhut waarvan wij de onderkomens voor de welpen en kabouters konden gebruiken. Ruimte genoeg dus voor de 20 mensen die zich hadden ingeschreven. Het gebouw ligt net buiten Beuningen, naast een enorme kunstmatige heuvel, waar de mensen al jaren hun afval in dumpen. Het was prachtig geweest voor sleetje rijden, maar helaas. Verder zijn er slechts enkele boerderijen in de directe omgeving, en het snel groeiende dorp Beuningen is tot op enkele honderden meters genaderd. Niemand die echt last van ons had. Binnen hadden we twee redelijke ruimtes tot onze beschikking, een was onze slaapzaal, de ander onze leefruimte. Daartussen lag een lange gang met deuren naar alle facilitei-

Da Vinci Bode

ten, zoals keuken, douche en toilet. De hut was uitbundig versierd, zoals het een echt scoutinggebouw betaamd. Mowgli uit Jungle Book figureerde diverse malen op de muren. Verder kon op de slaapzaal bestudeerd worden hoe een trompetsteek gaat, maar voor beginners was ook de platte knoop als voorbeeld aanwezig. De eerste mensen waren nog maar nauwelijks binnen of spelletjes werden uitgepakt en men ging rond de tafel zitten. Ondertussen hielden een aantal creatievelingen, onder leiding van Merel, zich bezig met het versieren van jampotjes met crêpepapier. Toen de maagjes begonnen te knorren werd de erwten- en groetensoep opgewarmd. Bij het sfeervolle licht van waxinelichtjes in de jampotjes werden deze winterse soepen, met een homp brood, genuttigd. Na de afwas werd de beamer

klaargezet voor de vertoning van een film. Dit werden uiteindelijk twee films. Er was namelijk behoefte om het zoetsappige einde van de 3 Musketeers met een flinke dosis Engelse humor, in de vorm van Wallace & Gromit, te verwerken. De rest van de avond en nacht werd gevuld met het spelen van spelletjes onder het genot van een lekker drankje en flinke lading chips. In de nacht verschenen nog twee Leonardoveteranen, Steven en Roel, die zich op de aanwezige gitaren stortten. Richting de klok van half zes ’s ochtends had iedereen zich terug getrokken in zijn of haar veilige slaapzak. Het ochtendgloren begon voor velen om een uur of 10. De leiding was al iets eerder uit de veren gegaan om een uitgebreid ontbijt te verzorgen. Nadat iedereen wakker was - sommigen dienden daartoe met slaapzak en al naar buiten te worden verplaatst (zie fotoreeks) - was het

‘Hoe heeft die Tom dat daar ooit verstopt gekregen?’

ontbijt snel genuttigd. Voor de komende dag stond een speurtocht op het programma. Rond het middaguur gingen groepen van vier personen met een aanwijzing op pad. We belandden als eerst op een enorme weide, prachtig voor een groot sneeuwgevecht, maar helaas.

Da Vinci Bode

Daar had Tom de Bont zich opgesteld in een theehuisje. Eenmaal aangekomen moesten wij gaan zoeken naar drie voorwerpen die hij had verstopt. Misschien vermoedde Tom dat wij de speurdersneus van een Duitse herder hadden, want het pokerfiche was zo goed verstopt dat we waarschijnlijk nu nog aan het zoeken waren als hij ons niet de goede richting op had gestuurd. We gingen door naar de tweede post, daar zat Merel met een blocnote en een thermoskan warme glühwein. Dat ging er natuurlijk wel in! Al was het niet op de laatste plaats om onze creativiteit een stimulans te geven. We kregen immers de opdracht een verhaal te beginnen met vier ingesneeuwde Leonardo’s die enkel vier blikken snert en geen blikopener hadden. Wij dachten aan verschrikkelijke sneeuwmannen en het werpen van blikken. Uiteindelijk leverden we een verhaal af met veel woordspelingen en een open einde, zodat de volgen-

5

Thijs kent het Nintendo-repertoir letterlijk uit zijn hoofd

de groep verder kon schrijven. De derde post was bij Yvonne. Zij had zich opgesteld in de nieuwe wijk-in-aanbouw van Beuningen. Onze tocht daarheen ging door de nieuwbouwlocatie, die nog erg op een bouwterrein leek. De toekomstige wijk is waterrijk, met veel bruggetjes. Prachtig voor een alternatieve elfstedentocht, maar helaas. Yvonne zat klaar met een reeks raadseltjes, we hadden er redelijk wat goed. Dit was de laatste post. We konden weer terugkeren naar onze blokhut. Daar lag de volgende opdracht al weer klaar. Dit keer moesten we onze handen gebruiken. Een stuk of 100 rietjes kregen we om een constructie te maken waarmee twee eieren een val van 2 meter hoogte zouden moeten overleven. Iedereen liet zijn bèta-inzichten los en verschillende constructies werden geboren. Uiteraard werden de constructies direct getest. Menig ei overleefde de val niet, maar er waren twee teams die 6

een praktisch ongeschonden ei uit de rietjes konden halen. Hierna kregen we een echte winterse pot voorgeschoteld. De keus was tussen stamppot en hutspot. Dat het de Leo’s goed smaakte, bleek uit twee enorme lege pannen na het diner. Met 20 mensen hebben we 10 kilo aardappels weggewerkt. De competitie ging verder met het een quiz. Tom, de quizmaster, liet ons tunes horen, beelden zien en quotes lezen. Onze mediakennis werd flink op de proef gesteld. Uiteindelijk werden de scores van alle onderdelen, zowel speurtocht als eierval en quiz, bij elkaar opgeteld en werden de winnaars bekend. De avond die volgde stond in het teken van spelletjes, veel spelletjes. Tientallen potjes poker, Munchkin, Risk

of Carcassonne tot diep in de nacht. Hierna was iedereen gereed om de slaapzaal op te zoeken. De volgende ochtend was Henk niet te beroerd om ons te wekken met een grote lepel en een pan. Zijn ritmisch vermogen zorgde ervoor dat iedereen in een mum van tijd naast het luchtbed stond. Misschien kwam dit echter ook door de opmerking: ‘Wie het laatst opstaat moet de wc schoonmaken.’, die zijn werk deed. Na het ontbijt begon iedereen zijn spullen bij elkaar te zoeken. Thijs was blij met de woorden: ‘Tweesprong’, ‘Postbus’, ‘Aubergine’ en ‘Mountainbike. Hij was namelijk de onbetwiste winnaar van het woordenspel, dat het hele weekend werd gespeeld. Smetje op de overwinning van Thijs was dat hij de wc moest schoonmaken, maar ‘Het Eerste Ochtendmaal’ van Leanardo Da Vinci

Da Vinci Bode

Activiteiten Ook in het tweede kwartaal was weer genoeg te doen voor de actieve NW-er. Vele borrels en andere activiteiten hebben een winterdepressie weten te voorkomen.

Diner Rouler Henk en Nan veroveren de wereld tijdens een spannend potje Risk

dat had hij te danken aan zijn opstartproblemen. Uiteindelijk ging iedereen tevreden naar huis, om de rest van de zondag middag te genieten van de warme januarizon. Alle organisatoren bedankt!

Op 13 december hadden onze eerstejaars de smaak van de haute cuisine te pakken. De bewuste avond was namelijk een avond die de smaakpapillen volop heeft geprikkeld: de avond van het Diner Rouler. Onder het motto van integratie en jolijt werden we uitgenodigd bij de eerstejaars thuis, om een kijkje te nemen in de andere studentenkeuken. Na een lange reis naar het zonnige zuidwesten van Nijmegen, was daar het huis van Judith, ingedeeld om hier te beginnen met het voorgerecht. Bij aankomst bleek dat de loempiadistributie nog op gang moest komen. Maar al snel werden de handgemaakte (!) loempia’s geserveerd, natuurlijk met een pittig sausje. En onder het genot van een pilsje werd al snel duidelijk dat er een gezellige avond geboren was. Voor we er erg in hadden was het al weer tijd voor het hoofdgerecht. Dus hop, op de fiets naar Rianne waar een dampend bord warme nasi met saté en kroepoek ons verwelkomde. En na een even dampend, koud pilsje, werd het koude toetje bij Esmee ook warm

Da Vinci Bode

ontvangen. Chocolade-vanille ijs, of slagroomijs. Geserveerd in een coupe Mont Blanc. En na gesprekken over roze olifanten, was de afwas alweer in zicht. Deze keer waagden de mannen zich eraan. Met een oerkreet gooiden zij zich in de vetverwijderende strijd. (Geef maar toe, stiekem is het wel sexy..) De reis eindigde weer bij huize Judith. Waar we, met een gevulde maag, met z’n allen nog konden naborrelen en proosten op een zeer geslaagde avond. En als ze me vragen: “Heeft het gesmaakt meneer?”, zeg ik: “Drie sterren! Eén voor ieder huis.”/TvdL

Sinterklaas Borrel

Voor Leonardo bleef Sinterklaas nog twee dagen langer in het land, om mensen blij te maken met een eibakvorm, een M&M-snoepjesdispenser, plastic schietpistooltjes of snoepgoed. Daarbij was het ook een goede gelegenheid voor de Sint om van zijn tweedehands rommel af te komen. Met een ingenieus dobbelspel werden de presentjes verdeeld. De deelnemers moesten daarvoor wel moeite doen, in de vorm van een dansje, liedje of een aantal keer opdrukken. Iedereen ging vol van pepernoten en opgetogen van hun cadeautjes naar een fantastisch BeestFeest./RvdH

7

Kerstlunch

Ondanks de verbanning uit ons Leonardo hok konden we in september nog van de vertrouwde rondgang gebruik maken voor onze kwartaalijkse lunch. De kerstlunch van 21 december was echter de eerste lunch in het Huygensgebouw! In een mum van tijd werd HG00.23 - oftewel ‘het Aquarium’ - omgebouwd tot een gezellige lunchruimte met tafels volgeladen met lekker eten. Het was even wennen in zo’n moderne omgeving maar de sfeer was er niet minder om./NE

Stockholm Borrel

De Leonardo-delegatie die in oktober Stockholm bezocht kwam nog eenmaal bij elkaar om, onder het genot van knäckebröd, een biertje en een Zweedse gehaktbal, hun verhalen uit te wisselen. De 1771 foto’s en video’s waren goed voor een avondvullende diashow./RvdH

Poker Borrel

De hype heeft ook Leonardo bereikt, want op deze borrel werd flink gepokerd. Voor de rookies was er een tafel met slechts plastic valuta en bij de semi-profs kwam er echt geld op tafel. Slechts enkelen waren nog in staat om die avond een rondje te geven op het BeestFeest./RvdH Stuur je verslag voor de volgende Bode in voor 6-4-2007! 8

Volgens Van Dale Door: Roel van der Heijden In Staphorst wilde men twee-

honderd scheldwoorden uit het woordenboek verwijderen. Om deze schuttingtaal niet in de vergetelheid te doen belanden, volgt hier een kleine rondgang door de Dikke van Dale.

belhamel (de (m.); -s) baldadige jongen, syn. deugniet. doerak (de (m.); -ken of -s), 1 gemeen, laaghartig mens. drollenbak (de (m.)), (scheldw.) waardeloos persoon. druiloor (de (m./v.), druil, lusteloos, lijzig persoon. ezel (spr.) een ezel stoot zich in ‘t gemeen niet twee keer aan dezelfde steen, heeft men iets nadeligs ondervonden, dan vermijdt men herhaling, als men tenminste niet dommer is dan een ezel. flapdrol (de (m.)), (inform.) vent van niets, iem. die niets durft. geinponem (de (m.); -s), grappenmaker. geitebreier (de (m.)) 2 zeurpiet. heikneuter (de (m.)), 3 (scheldw., fig.) pummel, lomperd. jan-, als eerste lid in bastaardvloeken, syn. god-: jandomme, jandoppe, jandoppie, jandorie, jandosie, janstramme, janverdikke, janverdomme. Jan (de (m.), -nen, -tje) 2 Jan Jurk, onmannelijk persoon. 1 judas (de (m.); -sen) 1 (fig.) verraderDa Vinci Bode

lijk mens, syn. valsaard. 2 judas (de (m.); -sen) kijkgaatje om iem. heimelijk te beloeren. kakhuis (het), (fig., scheldw.) kreng, secreet. kut- (vulg.) 1 als eerste lid in samengestelde zn. ter aanduiding dat het in het tweede lid genoemde geringschattend wordt gekwalificeerd als iets onbenulligs, syn. lul-. lulleman (de (m.)), (fig.) vervelende babbelaar. naaroog (de (m./v.)), (w.g.) naar persoon. oelewapper (de (m.), -s), (inform., niet alg.), waardeloze vent, kerel, syn. domoor, oen, sufferd. onterik (de (m.)); vgl. –erik) 1 (gew.) vuilik 2 doortrapte of gemene vent, vgl. ont. pierewaaier (de (m.)) 1 losbol, zwierbol. schandvlek (de) 2 persoon die iem. tot schande strekt. scharminkel (het & de (m.); -s) 3 zeer mager mens of dier. schavuit (de (m.); -en) schelm, deugniet. schuinsmarcheerder (de (m.)), iem. van onzedelijke levenswandel, syn. schuinsloper. stoethaspel (de (m.)) onhandig mens, onbehouwen, onbeholpen persoon. Bron: van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandese Taal (1999, 13e uitgave)

Interview: Mystery Guest Door: Jeroen Heldens De docent in dit interview is ie-

mand wiens colleges niet snel vergeten zullen worden en die is nauw betrokken is bij de kwaliteitszorg van onze studie.

Waar en wat heeft u gestudeerd? “Ik heb hier in Nijmegen natuurkunde gestudeerd.” Hoe lang heeft u over uw studie gedaan en wat vond u het moeilijkst? “Ik heb vijf en een half jaar over mijn studie gedaan. Ik had niet echt specifieke problemen maar ik was een beetje lui. Dat heeft er toe geleid dat ik veel her-tentamens heb moeten doen. Natuurkunde is eigenlijk een vrij rustige studie als je het vergelijkt met scheikunde. Als je de wiskunde snapt valt de rest wel mee.” Wat heeft u na uw studie gedaan? “Nadat ik afgestudeerd was ben ik in Nijmegen gepromoveerd tussen de groepen theoretische en experimentele vaste stof fysica in. Het onderwerp van mijn promotie was Optical and dynamical properties of modulated crystals” Dat had dus wel wat weg van de masterstage die natuurwetenschappers tegenwoordig moeten doen. “Ja, maar dan vier jaar lang.”

Dus u bent eigenlijk altijd hier gebleven? “Tijdens mijn promotie heb ik wel een paar maanden in Zürich gezeten omdat ze daar apparatuur hadden die ik nodig had. Maar voor de rest ben ik inderdaad in Nijmegen gebleven. Al woon ik tegenwoordig wel in Bemmel met mijn vriendin en onze twee kinderen. De vertouwde sfeer die hier hangt bevalt me gewoon, en de drukte die je in het westen van het land vindt, trekt me niet.” Ik heb altijd begrepen dat ze je hier na je promotie graag zien gaan. Hoe zit dat dan? “Dat klopt, carrière-technisch gezien is het niet zo handig geweest om hier te blijven. Ik ben nu UD en als je hoger op wilt komen dan hebben ze toch graag dat je ook ergens anders ervaring hebt opgedaan. Maar dat maakt mij niet uit. De baan die ik nu heb is echt een moordbaan. Voor een deel kan ik onderwijs geven, en voor de rest kan ik onderzoek doen of begeleiden.” Wat trekt u aan in het onderwijs? “Als je een onderwerp echt wilt begrijpen dan moet je het aan anderen uitleggen. Voor het vak dat ik geef had ik tijdens mijn studie een zes, ik snapte er eigenlijk maar weinig van. Maar toen bleek dat ik het bij mijn onDa Vinci Bode

derzoek nodig had, was er geen tijd om het goed te bestuderen. Dus ben ik het vak maar gaan geven. Door het anderen te leren ben ik het dus ook zelf gaan begrijpen. Daarnaast vind ik de interactie met de studenten erg fijn.”

“Het onderwijs is de laatste jaren sterk verbeterd” - Mystery G. U zit ook in onze OLC, hoe bent u daar in terecht gekomen? “Ik ben er voor gevraagd, het is erg nuttig werk en ik doe het ook uit een bepaald verantwoordelijkheidsgevoel. Daarnaast kan ik erg moeilijk ‘nee’ zeggen.” Nu bent u pas benoemd tot voorzitter van de OLC. Hoe is dat? “Ik heb er even over getwijfeld, maar uiteindelijk toch maar besloten het te doen. Gelukkig is het niet zo heel veel extra werk en iemand moet het toch doen. Ook hier kwam het moeilijk ‘nee’-zeggen weer om de hoek kijken.” Wat vindt u eigenlijk van de NWers? “Vroeger dacht ik dat een nw’er gestaafd was in een discipline, dus een natuurkundige met scheikunde kennis of een scheikundige met natuurkunde 9

kennis. De opleiding is echter evenwichtiger. Ik vind ze eigenlijk goed in het cluster passen. Wat me opvalt is dat ze erg weinig op onze afdeling (vaste stof chemie) voorkomen ondanks het fysisch-chemische karakter van de afdeling. Of, trouwens: Ton van Niftrik en Saskia Bruijn hebben hier stage gelopen, en we hebben ook nog een paar bachelor-stages gehad. Misschien ligt het ook wel aan het kleine aantal NWers...” Is er misschien nog iets dat u tegen alle NW-ers zou willen zeggen? “Ik heb nog wel een advies: bestudeer die mooie boeken die je hebt nog eens goed. Ik heb vaak de indruk dat studenten tegen het Engels aanhikken. Het lijkt er op dat ze er veel moeite mee hebben om iets als verrijking in een boek te bestuderen. Terwijl je daar toch erg veel van leert.”

Testje: Ben ik een wintermens? Door: Thijs van de Laar 1. Opeens gaat het buiten sneeuwen, wat is het eerste dat je doet? a. Sneeuwpoppen, -ballen, -schuivers. De deur uit! b. Warme chocomel maken. c. Sinds wanneer regent het poedersuiker. 2. De verwarming valt uit. Ramp? a. Boeiend, in m’n shirt kan ik ook de ijsberen voeren. b. Nee joh, gewoon de wollen trui van oma uit de kast halen. c. Gelukkig zit er een sauna aan de overkant. 3. Ik ga op wintersport en ik neem mee: a. Raket-ijsjes! b. Een fles glühwein. c. Tien truien en een berenvel

Uitslag Testje:

Welk antwoord heb je het meest gegeven? A. Jij bent een ijsharde bikkel. De Yeti is er niks bij. B. Met een dikke sjaal en wanten overleef jij deze winter misschien nog wel. C. Pak je spullen en verhuis maar naar de evenaar.

In het colofon is te vinden wie de mystery guest deze keer is!

10

Da Vinci Bode

Column ‘van-het-huis’

Global Warming Door: Bram den Teuling

D

e winter heeft toch nog een naam mogen krijgen dit jaar: twee zielige dagjes vorst. Hier hoopten we op, ook al was het hoopvolle moment twee maanden geleden. Erg laat, maar beter laat dan nooit? Leonardo, gek op schaatsen, vorst en kou, is er meteen met een wintereditie van zijn Da Vinci Bode. En dat terwijl de mond van de student ’s ochtends op de fiets vloekt in alle talen die zijn bevroren tong nog kan beroeren. Koud. Min drie gok ik, dat we dat nog mogen meemaken. Is dat dan winter of genoeg voor een winterspecial? In St. Jean D’Arves kon de winter ook z’n draai niet vinden. Er waren zelfs Australiërs op bezoek in de Franse Alpen en maar roepen “It’s global warming dude, I’m sure of it!” (misschien kwam daar die bergkangoeroe vandaan?). Het blijkt dat de NW-er, koppig als hij is, nog denkt in termen van winter. Een winter die schaars aan het worden is. Op korte termijn voorzie ik geen vorst meer, zelfs niet plaatselijk. Het woord ‘winter’ zal in de komende jaren ko-

men te vervallen. Wintersport wordt gewoon sport en Winterefteling weer gewoon Efteling. Winter zelf zal de na-herfst, of de pre-lente genoemd worden. Pessimisten. Een winterspecial dus, extra speciaal, omdat het een van de laatste zal zijn. Over honderd jaar lezen kinderen op Wikipedia vol verbazing over het woord winter. Iets heel speciaals moet dat zijn geweest, want het was koud en toch was iedereen in een feeststemming. Op de karakteristieke foto’s van toen zal de sneeuw nog te zien zijn. “Mama, wat is dat witte daar op die foto?” “Goede vraag, ik geloof dat het snee of sneu heette… Je kunt het maken uit water, maar hoe? Misschien weet je papa het, die heeft mij ook ooit een verhaal verteld over een elfstedentocht. Vroeger deden ze die volgens hem glijdend over het water…” Ach, wie weet valt het allemaal wel mee. Althans dat zal de eerste de beste nuchtere Hollander denken. Als je vervolgens ook nog een bèta bent en wat affectie hebt met de klimatologie, dan lig je waarschijnlijk nog minder wakker van al dat gekakel. Je weet heus wel dat je zuinig om moet gaan met energie. De natuur streeft namelijk naar wanorde (entropie) en de mens streeft over het algemeen Da Vinci Bode

naar orde. Om die orde te bereiken is energie nodig. Uiteindelijk zal de natuur aan het langste eind trekken, omdat er niet meer genoeg energie over is voor de mens om zijn orde te handhaven. Zover is het echter nog lang niet. We hebben nog de zon die genoeg energie levert aan onze aarde, maar iedere natuurwetenschapper is wel ‘energiebewust’ door deze kennis van natuur en mens. Energie bronnen moeten we koesteren. Ieder beetje energie wat verloren gaat geeft ons uiteindelijk minder bestaanstijd. Oef, het is wel een maatschappelijk betrokken column geworden, maar ik zal de winter dan ook erg gaan missen. Schaatsen, skiën, doodvriezen en koukleumen. Warme chocolademelk met slagroom. Erwtensoep. Unox. De nieuwjaarsduik. Sneeuw en witte takjes. De gladde weg en slipgevaar. De bevroren ruit en de koude vloer. De rekening van Nuon. De Noord- en de Zuidpool. Het vastgevroren slot. De dichtgevroren kraan. Zelfs de pekel op de wegen. Maar vooral de winterspecials van de Da Vinci Bode.

11

00alfa Door: Roel van der Heijden Net als James Bond in een van zijn missies, is het dit jaar gelukt om als bèta te infiltreren in de alfafaculteit. Een heuse cultuurshock, zou je zeggen. Of valt het allemaal wel mee met die verschillen?

B

èta’s nerds? Die je maar beter weg kunt stoppen in een lelijk gebouw achter een computer? In Nijmegen niet hoor! De alfa’s en bèta’s hebben hier een verrassende habitat. Want net die uiterlijkbewuste alfa’s zitten in een saaie, blokken toren, terwijl de modebarbaren-bèta’s een gebouw bewonen dat op een net geland, glazen ruimteschip lijkt. Bèta’s slaan op de Heyendaalseweg linksaf hun veilige fietsenkelder in terwijl de voortrazende alfatrein op weg is naar hun fietsenrek. Daar zwelt de januaristorm, dankzij het ‘windeffect’ van het hoge Erasmusgebouw, aan tot orkaankracht. Of het nu aan de omvang of aan de winderige ligging van dit fietsenrek ligt, de alfa’s hebben meer de neiging hun fietsen op een ongeoorloofde plek neer te zetten dan de bèta’s. Het wemelt overal van de kleurig geverfde barrels terwijl slecht een handvol bèta’s hun fiets in de ‘Gelieve geen fietsen op het plein stallen’-zone voor de bètafaculteit stalt.

14

Eenmaal binnen gesjokt door de grote draaideur van de torenflat, die zoals elke draaideur veel te langzaam draait, heb ik als alfa even de tijd om mijn haren te fatsoeneren. De wind heeft flink zijn best gedaan en ik wil niet opvallen tussen de alfa’s. Als ik het medialandschap binnenloop schrik ik van de computers. Want in tegenstelling tot de compacte, strakke Delletjes die op de bètafaculteit staan, zijn hier nog witte (naar geel neigende) kasten in de mode. Ik moet een computer hebben, maar heb nog geen login. Daarvoor moet ik waarschijnlijk naar de letterenversie van het CNCZ dat zich ongetwijfeld hoog in het Erasmusgebouw bevindt. En ik heb geen zin om de oplossing zo ver te gaan zoeken. Handig, maar niet echt stijlvol zijn de screensavers van de computers die met en grote lichtkrant schreeuwen: “Ik ben VRIJ!”. Maar daar heb ik niets aan, want inloggen kan ik niet. Hee... blijkbaar hebben alfa’s (net als bèta’s) ook de neiging weg te lopen van een computer waarop ze aan het werk zijn. De bètacomputer wacht dan braaf tot Da Vinci Bode

hun baasje weer terug is om hem te unlocken. Maar de alfacomputer is niet zo monogaam en met slechts een muisbeweging zit ik in het systeem, onder een ander naam. Het is een stuk minder fijn werken op een alfacomputer; de dekstop is veel kleiner en vervuild met allerlei links, de grote bakbeesten zijn trager, terwijl er om je heen vrolijke gesprekken door de stilteruimte gaan over dat geurtje bij de Douglas, de laarzen die Marijn laatst aan had of over de laatste uitzending van Desperate Housewives. Verschillende mensen zijn luidruchtig op zoek naar een “Ik ben VRIJ!”-computer. Dan wordt het tijd om af te sluiten en naar college te gaan. Je pakt je USB-stick en kijkt onder de tafel. Daar lacht een 3,5 inch grote gleuf je tegemoet... De USB-tsunami die de wereld heeft overspoeld heeft de letterkundigen blijkbaar nog niet weten te bereiken. En de laatste keer dat ik een floppy gebruikte... tja. Uiteindelijk biedt het wereld wijde web mij uitkomst en kan ik mijn Spaanse tekst naar mezelf mailen. De volgende keer toch maar weer bij de trendy nerds computeren!

Geslaagd!

E

n dan ben je ineens klaar. Na zes jaar en één maand studeren is het dan zover: ik ben drs. in de Algemene Natuurwetenschappen. Lang, lang geleden heb ik deze studie gekozen omdat ik zowel natuur- als scheikunde erg leuk vond. Biologie vond ik altijd al wat minder en dat is zo gebleven: vandaar mijn keuze voor het fysisch-chemische profiel. In plaats van een afzonderlijke hoofd- en bijvak stage heb ik een gecombineerde afstudeerstage gedaan van anderhalf jaar. Ik wilde een project waar in zowel chemie als fysica zat en kwam zo terecht bij de afdelingen Experimentele Vaste Stof Fysica 2 en Supramoleculare Organische Chemie. Deze twee afdelingen werkten al een tijd samen om met behulp van STM te kijken naar porfyrine moleculen. Ik heb een aantal nieuwe moleculen gesynthetiseerd en me bezig gehouden met het bouwen van een variant op de STM waarbij we tijdens het meten electrochemie kunnen doen. Het voordeel van deze electrochemische STM is dat je veel meer controle hebt over de moleculen waar je naar kijkt. We hebben onze porfyrines namelijk zo gekozen dat ze esterificatie reacties kunnen katalyseren, maar alleen als we ze electrochemisch reduceren. Dit betekent dat we tijdens het meten deze moleculen aan en uit kunnen zetten. Bij een negatieve spanning is de porfyrine in de gereduceerde, actieve toestand en vindt de reactie plaats. Bij positieve spanning is hij inactief en vindt er geen reactie plaats. Als er een ding is dat ik geleerd heb tijdens mijn stage is het dat wetenschap leuk, maar niet gemakkelijk is: syntheses die om onverklaarbare redenen mislukken, onderdelen die je ontworpen hebt en waar je vervolgens maanden op moet wachten en andere - totaal onvoorziene - problemen. Maar als uiteindelijk de synthese op, een andere manier, wel lukt en jouw ontwerpen blijken te werken is de voldoening des te groter. Ik ben zeker nog niet uitgekeken op experimenteel onderzoek en ben daarom onlangs begonnen aan mijn promotie onderzoek bij de afdeling Experimentele Vaste Stof Fysica 2, die inmiddels de SPM-groep heet. Ik heb een erg leuke studietijd gehad! Mede door Leonardo, dat in de afgelopen zes jaar gegroeid is van vijftien studenten met een eigen kantine om in te klaverjassen, tot een volwaardige studievereniging. Het was leuk om te zien dat we in het begin niet eens een bestuur hadden, toen wel een bestuur maar eigenlijk zonder bestuursvergaderingen en nu een volledig bestuur, een ALV, activiteiten en alles erop en eraan. Ik ga ervan uit dat het in de komende jaren alleen maar beter zal gaan met Leonardo en ik zal, hoewel ik inmiddels al lang niet meer in de Leonardo kantine ben geweest, zeker nog wel eens een borreltje meepikken! Drs. Michiel Coenen Da Vinci Bode

Of ze er nu één, drie, vijf of tien jaar over hebben gedaan. Wij

weten dat ze hun uiterste best hebben gedaan om het felbegeerde papier in de wacht te slepen. Hulde aan de geslaagden!

Masters of Science Michiel Coenen

Bachelors of Science: Jeroen Heldens Yvonne Hengeveld Roman Khramovskikh Sumientra Rampersad Steven Roeters Tim Smit

Cum Laude Cum Laude

Propedeuse

Peter Diks Frank ter Elst Nan Eshuis Yvonne Fonken Maarten Hop Luuk Janssen Jur Massop Rik Nievergeld Remco Prenger Andrea Rocker Bram den Teuling Stijn Tonk Wendy van de Ven Dick Visser Martijn de Wild

Cum Laude Cum Laude Cum Laude

15

Natuurlijk NW-er Arend van Buul publiceert in Science over self-assembling nanostructuren Door: Gijs van Pruissen en Steven Roeters

Hoe een toevalstreffer ordening op nanoschaal met een factor 106 vergrootte...

een plat monomeer gemaakt dat doormiddel van π-π interactie en de vorming van waterstofbruggen de neiging heeft zich op elkaar te sta-

Waar

de halfgeleiderindustrie bezig is de grenzen van haar huidige productietechnieken te bereiken wordt er in Nijmegen druk gewerkt aan alternatieven. De bottom-up approach, waarbij gebruik wordt gemaakt van het zelforganiserende vermogen van moleculen, is wereldwijd een hot topic, en een wetenschapsdomein waar NW-ers bij uitstek op hun plek zijn. Natuurwetenschapper Arend van Buul was gedurende zijn masterstage nauw betrokken bij grensverleggend onderzoek op het gebied van zelforganisatie van moleculen. Uiteindelijk had Arend et al. niet meer dan een druppel en een paar seconden nodig om een perfect gestructureerd patroon van parallelle lijntjes te creëren op een oppervlak.

M

et een trimeer van porfyrines via een amidebinding aan een centraal molecuul hebben de onderzoekers van het Institute for Molecular Materials (IMM) 16

Fig. 1. De porphyrine trimeer in kwestie. (A) Chemische structuur van het molecuul. (B) Schematische representatie er van. (C) Schematische representatie van een gevormde stack. (D) Gesimuleerd model van het waterstofbruggen-netwerk in de stack

pelen (zie figuur 1). Dat deze stof ook daadwerkelijk een gelachtige structuur vormde was dan ook geen verrassing, maar toen men probeerde om de structuur van deze gel wat beter in beeld te krijgen was er opeens sprake van een echte ‘ontdekking’. Wat de onderzoekers namelijk waarnamen met de Atomic Force Microscope (AFM) was een perfect geordend systeem van parallel liggende draadjes Da Vinci Bode

met een diameter van precies één molecuul; een toevalstreffer met veel wetenschappelijke potentie. Arend van Buul is nauw betrokken bij de verdere verfijning van de techniek. Samen met zijn begeleider probeert hij de grote hoeveelheid parameters steeds nauwkeuriger te controleren. Op dit moment maakt men de lijntjes door een druppel oplossing van het trimeer op te laten drogen op mica. Arend: “Net als bij een koffievlek die opdroogt zie je een aantal geconcentreerde lijnen waar de druppel contact maakt met het oppervlak, tussen deze lijnen trekt de vloeistof zich razendsnel terug, het gaat als het ware met schokjes. In de gebiedjes tussen deze contactlijntjes ontstaan de parallelle nanolijntjes” (zie figuur 2). Afhankelijk van de grootte en concentratie van de druppels liggen de lijntjes parallel of loodrecht aan de

Fig. 2. Patronen gevormd op mica bij het opdrogen van het molecule opgelost chloroform. (Links) AFM plaatje (scan size = 14 × 14 µm¬2) waarop de parallelle periodieke structuur ten opzichte van de (dikke) contact pinning line te zien is. (Midden) AFM plaatje (scan size = 40 × 40 µm¬2) waarop de overgang van een goed geordend domein naar een minder georderd domein te zien is. (Rechts) Mechanisme van de formatie van de nanodraadjes. Tijdens het verdampen van de druppel van A naar B, wordt de contact line een paar keer gepind, wat de formatie van de contact pinning lines tot gevolg heeft (aangegeven met 1, 2, en 3). Nadat het front van het oplosmiddel zich terug heeft getrokken, blijft er een dunne film over, waarin een patroon van dunne lijntjes gevormd is als gevolg van self-assembly en dewetting.

contactlijn, ook de afstand tussen de lijntjes is daarmee enigszins te controleren. Een van de problemen die opgelost moeten worden is het feit dat nog maar één op de drie experimenten lukt. Blijkbaar zijn nog niet alle parameters waar het proces van afhankelijk is geheel bekend. Hij kijkt ook in het HFML naar de mogelijkheid om de diamagnetische eigenschap van het molecuul te gebruiken ten behoeve van de uitlijning. Daarnaast proberen de onderzoekers metaalatomen met ongepaarde spin toe te voegen aan het molecuul, om zo de uitlijning te vergroten, bijvoorbeeld

door gebruik te maken van de paramagnetische eigenschappen die het molecuul zo krijgt. Wat opvalt aan de Nijmeegse techniek is de schaal waarop het gebeurt. Er waren al technieken bekend waarbij gebiedjes van enkele vierkante micrometer op een soortgelijke manier met draadjes bedekt konden worden, met de Nijmeegse techniek wordt dat met een factor miljoen vergroot tot enkele vierkante millimeters. Dat is genoeg om een klein LCD-schermpje van te maken. De perfectie van het patroon en de ruimte tussen de lijntjes lenen zich namelijk uitstekend om Da Vinci Bode

vloeibare kristallen op uit te lijnen. Voor een fatsoenlijk beeldscherm is het natuurlijk nog veel te klein maar voor een sensor zou het bijvoorbeeld al prima kunnen. Binnen het IMM zijn er nu verscheidene onderzoekers bezig met het aanpassen van de monomeren, om nieuwe toepassingen te creëren. Op dit moment is de afstand tussen de porfyrines namelijk te groot voor de geleiding van stroom, maar door bijvoorbeeld thiofeendraden aan de draadjes te koppelen, of door de eerder genoemde metaalatomen, kan dit opgelost worden. Het polymeer zou 17

ook voor lichtgeleiding kunnen dienen, maar daarvoor zouden ze recht op het oppervlak moeten groeien, iets wat ook nog niet gelukt is. Er zijn gelukkig dus genoeg toepassingen te bedenken voor de verre toekomst, en daarmee is er dus ook nog genoeg onderzoek te doen. Arend heeft de weg vrij gemaakt voor ons NW-ers, want er zijn nu veel stageplaatsen, en natuurwetenschappers zijn gewenst!

Het publiceren van een wetenschappelijk artikel Het onlangs in Science verschenen artikel over de parallel lig-

gende nanodraadjes op mica of glas kent een behoorlijke voorgeschiedenis. Een kleine walkthrough bij het geplaatst krijgen van je eigen wetenschappelijke artikel.

A

llereerst zul je voor jezelf moeten bepalen wat de wetenschappelijke waarde en relevantie van je artikel is; is het baanbrekend, is het fundamenteel, heb je wel wezenlijk nieuwe dingen gedaan? Als je dat gedaan hebt maak je een inschatting op welk niveau je jouw artikel geplaatst wil zien. Daarbij ga je natuurlijk voor het hoogst haalbare, maar door te hoog te mikken wordt de kans dat het geplaatst wordt een stuk kleiner en gaat er kostbare tijd verloren. Op die manier kom je tot

18

een wetenschappelijk tijdschrift van het betreffende vakgebied dat past bij de status van je artikel. Met het insturen van het artikel wordt vervolgens een hele machinerie in werking gezet die gaat bepalen of, en hoe het artikel geplaatst gaat worden. In het geval van de onderzoekers van het IMM werd gemikt op het hoogst haalbare op het gebied van de natuurwetenschappen; Nature. Na het insturen van een artikel wordt door Nature het artikel voorgelegd

degelijkheid en toepasbaarheid. Op basis daarvan wordt een aanbeveling met op- en aanmerkingen gemaakt die weer bij de redactie terecht komt. Als het artikel aangepast of verbeterd dient te worden gaat dit direct terug naar de auteurs. Als het in orde bevonden is zal het waarschijnlijk worden geplaatst. Bij het IMM kreeg men per ommegaande te horen dat het een prachtig stukje onderzoek was, maar dat de toepasbaarheid niet genoeg was

“Als fundamentele nanowetenschapper draag je eigenlijk maar weinig bij aan een betere wereld” - Arend van Buul aan een review-board, een panel van deskundigen van het betreffende vakgebied van over de hele wereld. Zij beoordelen het artikel en het onderzoek op wetenschappelijke relevantie, Arend op de ouderdag in 2004

Da Vinci Bode

aangetoond. Daarop is men aan de slag gegaan om de toepasbaarheid duidelijker te maken, men heeft de lijntjes ook op glas gemaakt en daarmee een vloeibaar kristal uitgelijnd. Hiermee aantonende dat de techniek een alternatief kan zijn voor de productie van LCD-schermen, waarbij nu nog lijntjes geëtst moeten worden. Nadat het ook de tweede keer was afgewezen bij Nature zag men zich genoodzaakt om dan maar te proberen het artikel elders geplaatst te krijgen. Science was een logische tweede mogelijkheid. Nadat het artikel, met de toevoegingen van toepasbaarheid en wat extra statistiek, was ingestuurd kreeg men hier als kritiek te horen dat het artikel over de lijntjes op zichzelf

ook waardevol genoeg was om te publiceren en dat de toepasbaarheid in hun ogen weinig toevoegde. Als het bekend is dat er gepubliceerd gaat worden, begint er een ware run om een plaats in de auteurslijst. In dit artikel resulteerde deze in vijftien namen; alle kopstukken van het IMM, de mensen die het geld hebben aangevraagd waarmee de onderzoekers werken, en ook nog degenen die daadwerkelijk het onderzoek hebben verricht. Vervolgens mochten de auteurs bepalen, hoe ze het artikel exact gepubliceerd wilden zien. Zo hebben de onderzoekers gekozen voor kleurenplaatjes, à 2000 euro per stuk. Richard van Hameren (AIO, en begeleider van Arend): “Maar die plaatjes zien er zwart-wit niet uit; dan komt de essentie niet over. Daarnaast wordt het geld in de toekomst ruimschoots terugverdient bij het aanvragen van subsidies om onderzoek te doen op het nu afgebakende onderzoeksgebied.” Op 1 december 2006 is het artikel online verschenen op de website van Science, iets wat op het IMM zeker met een aantal whisky’s gevierd is.

Waarom doet

Arend

pelijke interesse wordt bevredigd. Ik denk dat de wereld beter wordt van kennis, maar ik doe het niet echt for the greater good ofzo. Het idee van een zonnecel is bijvoorbeeld mooi, maar als je daar echt een bijdrage aan wilt leveren, kan je beter in de toegepaste industrie gaan werken. In onze groep is het overgrote deel van het onderzoek proof of principle, het uitwerken ervan vinden wij niet spannend genoeg. Maar elke bijdrage die

een onderzoeker levert is een kleine bijdrage, dus het is haast een illusie dat je echt iets bijdraagt. Maar ondanks dit, wil ik zeker door gaan in het onderzoek.” Macroscopic Hierarchical Surface Patterning of Porphyrin Trimers via Self-Assembly and Dewetting Science - 1 December 2006: Vol. 314. no. 5804, pp. 1433 – 1436 DOI: 10.1126/science.1133004

het

O

p de vraag of dát nu is, waar hij het allemaal voor doet antwoordt hij: “Ik vind het gewoon leuk om te doen; je bent de hele tijd bezig, en m’n wetenschapDa Vinci Bode

19

Pass die Pen dan Nederlandse Nuchterheid Door: Luuk Janssen Yo, grab die pen dan mofo’s, en schrijf die tantu spange column! Als je die shit gedropt hebt, pass die shizzle (de pen dus) dan naar een van je peeps. Je weet toch, die shit is aan. Doe je ding, ouwe. Dit keer Luuk Janssen over Nederlandse nuchterheid...

I

k ben geen nationalist. Maar ik wil het toch graag even over Nederland hebben. Want wat hebben we toch een prachtig land! Drugs zijn legaal, jongeren drinken gemiddeld meer alcohol dan in welk ander land ook, en we hebben allemaal ongeveer 150 keer seks per jaar. Na de Fransen toch een absoluut record. Maar goed, ik wil het natuurlijk niet alleen maar over positieve dingen hebben. Want we hebben hier nog iets gemeen met zijn allen en dat is de Nederlandse nuchterheid. Het treinverkeer tussen Nijmegen en Amsterdam ligt een halve dag stil omdat er, half november net na de intocht van Sinterklaas, een melding komt dat een Turkse man met een baard een pakje heeft achtergelaten in de trein. De goedgeplaatste grap wordt op deze manier door de nuchtere Nederlanders opgeblazen tot een ramp die al het andere, wel

20

relevante nieuws, verdringt. Wij zijn zo goed in het relativeren van dingen. Er zijn meer oorlogen in de wereld dan ooit tevoren, het broeikaseffect heeft ons in zijn greep, en armoede rukt steeds harder op. Maar wat is hier dagenlang het hoofdnieuws... een kudde paarden die de feestdagen gezellig op een eilandje door brengt. Dit verwacht je op Hart van Nederland of RTL Boulevard, maar niet op het journaal! Het is zelfs op CNN geweest, en echt niet omdat

‘Had ik maar een eigen politieke partij gehad’ ze het daar zo zielig vonden, maar om nog eens te benadrukken dat het leventje van de Nederlander doorgaat, no matter what! Tijdens de verkiezingen moest de afleiding komen van onze held Jan Smit, want hij liet weer van zich horen. En begrijp me niet verkeerd, ik kan de muziek van Jan Smit zeer goed waarderen. Als hij op het dorpsplein van Volendam z’n liedjes zingt, en ik in een geluidsdichte koepel 2000 meter onder de zeespiegel zit. Er dreigde een nieuwe rechtse partij met een aantal zetels in de kamer Da Vinci Bode

te komen. Nederland kiest massaal links en het beleid voor de komende 4 jaar hangt ervan af. En toch heb ik een verkiezingsstrijd gezien die ik ook op het schoolplein bij een basisschool had kunnen bekijken. Over inhoudelijke zaken werd zeer weinig gezegd, maar over hoe iemand een ander bekritiseerde des te meer. Een ‘welles-nietes’-spelletje was beter op zijn plaats geweest. Had ik achteraf maar een eigen partij gehad. Want de verkiezingen gingen maar over een ding: de allochtonen en de inburgering daarvan. Onderwerpen als internationale politiek en milieu schitterden in afwezigheid. Over inburgering had volgens mij geen enkele partij een goed punt. Het scheelde niet veel, of een 93-jarige vrouw uit Groningen had bijna een inburgeringcursus moeten volgen, terwijl ze al meer dan 70 jaar hier in Nederland woont. Een cursus waar de gemiddelde nuchtere Nederlander slechts een 4,8 voor haalt. Je moet mensen niet Nederlandse dingen leren, je moet ze Nederlands leren denken. Hoelang doet de sneltrein van Groningen naar Amsterdam er ongeveer over? A)ongeveer 1½ uur B)ongeveer 2½ uur C) ongeveer 3½ uur. Maar een echt ingeburgerd, Ne-

derlands denkend iemand zou hier antwoorden: ‘te lang en met de NS sowieso een half uur te laat!’ Dan nog eentje. Wat kost product X bij een tankstation aan de snelweg? A) 50ct B) 100ct C) 150ct En ook hier tussen weer niet het juiste antwoord van een ware Nederlander:

‘was het maar altijd Kerstmis’ ‘veel te veel, daar kan nog makkelijk een kwartje vanaf!’ Maar het maakt ons allemaal niets uit, want we weten dat ook deze gekte over gaat, en dat daarna toch weer een leuke maand, met genoeg feestdagen komt om het te vergeten. Soms denk ik wel eens: was het maar altijd kerstmis. Want ondanks de verplichte bezoekjes aan oma zijn we toch altijd vrolijk. En ergens, ergens heel ver in mijn achterhoofd denk ik dat dat komt door die nuchterheid. Want of we het nou verbergen met een grap, het op de achtergrond laten schuiven door iets onzinnigs, of de onzinnigheid er simpelweg zelf niet van inzien, onze nuchterheid geeft ons wel de hoop die nodig is om verder te komen in deze donkere wereld. Ja, nu weet ik het zeker. Nederland is een prachtig land! Luuk geeft de pen door aan: Tom van den Heiligenberg

RoddeLeo door: Meghan Kovács ɶɶ ‘Ik fantaseer alleen maar over achteruitlopende roze olifantjes.’ Evert den D. ɶɶ Tijdens de After-Stockholmborrel: ‘Gezocht: Breed en Zweed.’ ɶɶ ‘Wedstrijdzwemmers zijn pas gespierd…ooh…’ Yvonne F. ɶɶ ‘Nee, geen jongere jongens, oudere mannen hèhè...!’ Yvonne F. ɶɶ ‘S.V., opvallende jongen bij analytische mechanica. Hij is gespierd!’ Meghan K. ɶɶ ‘Het is kwart voor half 10.’ ɶɶ ‘Niet op mijn roddels kwijlen!’ Gijs v.P. ɶɶ ‘We hebben Vasa in het theater laten liggen.’ ɶɶ Frank ter E.: ‘Leuke foto’s! Behalve die ene. Nou ja, beter dan die gewiste hè, niet waar Roel?’ Roel v.d.H.:‘Gewiste? Dat is chantagemateriaal!’ ɶɶ Steven R.:‘Komen er nog mensen naar de bacheloruitreiking?’ Frank ter E.:‘Ik heb gehoord dat er een borrel is, dusse..’

Wist je dat…

...AJ gesignaleerd is in het studielandschap. ...er onenigheid is tussen Frank en Marjon over wie nu die 3 flessen wijn tijdens de Diner Rouler heeft leeggedronken. Wellicht dat de 4 Henken hierover uitsluitsel kunnen geven. ...Meghan K., Martijn V. en Ha-Yin H. door elkaar haalt met de ware winnaars van de tafelvoetbalborrel Benjamin v.d.A. en Tom v.d.H. ...Timacious D. voor het prachtige ontwerp van de nieuwe site heeft gezorgd. ...Loek H. op koude winterse dagen in slaapoutfit in stamkroeg de Paddy’s te vinden is. ...Andrès L. dit heeft overtroffen door in doucheoutfit in dezelfde kroeg te verschijnen. ...Loek H. paarden verkoopt voor slechts 20 euro. ...Norbert a’C. eigenlijk uit Kazachstan komt en waarschijnlijk de enige echte Borat is.

van wie zijn deze uitspraken?

Stuur je antwoord naar [email protected] ɶɶ “In het Duits is alles twee keer zo lang.” ɶɶ “Never nooit is een dubbele ontkenning, dus het moet lukken.” ɶɶ “Ik doe sommige stappen langzamer en uitgebreider dan het boek doet, maar het boek doet sommige stappen ook sneller dan ik doe.” ɶɶ “Alle recepten op een rij, op de volgende transparant gaan we koken!” Da Vinci Bode

21

Cryptogram Door: Thijs van de Laar

Mail de oplossing naar [email protected] en win een fantastische prijs! 22

Da Vinci Bode

Horizontaal

2. Ze hadden oog voor gereedschap. 4. Is dat wasmiddel al bijna zo oud als grootmoeder? 5. Willekeurige afbakening. 7. Verdraaid, dat is geen echte Parker! 11. En de conclusie? 12. Flip je het midden van de bak om? 14. Het stuifmeel heeft iets te verbergen. 15. De grootste pennenfabrikant. 16. Sterk staaltje. 18. Dat doet die verdraaide vogel ook nog eens! 19. Als het van steen is, dan klopt er iets niet. 20. Grote gemene dokter.

Verticaal

1. Ik keer om, het is me te druk. 2. Als het de wereld uit is veranderd er iets. 3. Een blok aan het been tijdens de ontsnapping. 6. Net zo stom als het getal. 8. Samenklank van landen. 9. Recept voor oorlog: kook en giet af. 10. Steun van een irrationeel getal. 13. Die pot fruit maakt mij niet uit. 14. Over het been kan het wel wat spek gebruiken. 15. Woord waar niet naar word geluisterd. 17. Spook in een smal steegje.

Colofon Uitgave Leonardo da Vinci Februari 2007 Jaargang 1, Editie 2 Hoofdredacteur Nan Eshuis Eindredactie Roel van der Heijden, Andrés Lamont, Steven Roeters Redactie Jeroen Heldens, Meghan Kovács, Thijs van de Laar, Jur Massop, Remco Prenger, Gijs van Pruissen, Bram den Teuling, Tim Smit Ontwerp omslag Tim Smit Medewerkers aan dit nummer Dr. Hugo Meekes, Arend van Buul, Michiel Coenen, Floor Binkhorst Luuk Janssen, Sanne van Hattem Contact- en redactie-adres t.n.v. Leonardo da Vinci Toernooiveld 1, 6525 ED Nijmegen E-mail: [email protected] Website: www.leonardo.science.ru.nl Deadline van het insturen van stukjes voor de volgende Da Vinci Bode: 6-4-2007

Mystery Guest: Dr. Hugo Meekes

Da Vinci Bode

23