VrouwenConferentie Amsterdam Zuidoost “(H)erken de kracht van vrouwen in Amsterdam Zuidoost” Datum: Locatie: Workshop:
zaterdag 24 oktober 2009 Informatie Centrum Stadsdeel Amsterdam Zuidoost Anton de Komplein 150 Sociaal economische positie van de vrouw (Participatieteam Ivette Albertzoons)
Anne-Rose Abendanon heet alle aanwezigen hartelijk welkom. We gaan het vanmiddag hebben over “Making money, saving Money”; hoe verdien je geld, maar vooral hoe houd je het in je zak. We bekijken ook of er misschien andere manieren zijn om geld te genereren. Anne-Rose is programmamanager diversiteit bij een grote zorginstelling in Amsterdam. Daarnaast is zij ook voorzitter van het P-team (in oprichting). P-team, waar staat het voor? Het P-team staat voor emancipatie/participatieteam. P-teams zitten door het hele land. Men is geneigd te denken dat P-teams alleen voor vrouwen zijn, maar in Zuidoost willen wij ons onderscheiden. Het zou fijn zijn als ook jonge mannen, die in Zuidoost wonen en die met vraagstukken zitten, zich bij ons aansluiten. P-teams hebben functies. 1. Adviesfunctie: het P-team wil gevraagd en ongevraagd kunnen adviseren. 2. Signaalfunctie: een belangrijk signaal is bijvoorbeeld dat kinderen om 22.00–23.00 uur nog buiten spelen, maar eigenlijk allang in bed zouden moeten liggen. Om dit bespreekbaar te maken wordt er nauw samengewerkt met instellingen. 3. Onderzoekfunctie. Anne-Rose geeft een voorbeeld van de inventarisatie van kijkcijfers. Worden die resultaten wel op feiten gebaseerd? Het gaat hier om eenzelfde soort onderzoek. 4. Netwerkfunctie. Alle leden hebben wel mensen die zij kennen, maar zij willen die netwerken ook met elkaar in contact brengen. 5. Voorbeeldfunctie. Pro-model zijn om jezelf meer te profileren. Dat is heel belangrijk. 6. Interventies: als je ontdekt dat er vraagstukken zijn, hoe die vraagstukken kunt tackelen. Anne-Rose is nieuwsgierig naar de reden waarom de vrouwen voor deze workshop hebben gekozen. Een dame geeft aan bezig te zijn met de organisatie van een seminar over vrouwelijke ondernemers in zuidelijke landen. Een andere vrouw is bezig met een project voor vrouwen in de EGK-buurt, om schuldhulpverleners op te leiden, ze een stage te geven, zodat zij in de buurt hulp en begeleiding kunnen geven. Anne-Rose roept Amalia naar voren, die vanuit haar eigen kracht zelfstandig onderneemster is geworden en die daarover kort iets wil vertellen. Amalia is lid van het P-team. Hierna volgen ook de andere leden van het P-team.
Workshop Vrouwen tegen geweld Vrouwenconferentie 24‐10‐2009
Pagina 1
Amalia Verwijk is moeder van 6 kinderen, 45 jaar en getrouwd. Ze kwam in de Bijlmer wonen toen ze nog een uitkering had en vulde het ene gat met het andere. Daar kwam ze uiteindelijk niet meer uit. Toen ze haar 2e kind kreeg, kreeg ze plotseling geen uitkering meer. Ze belde met de uitkeringsinstantie, maar er gebeurde niets. De ambtenaar bleek de telefoon gewoon niet meer op te willen nemen. Deze manier van leven vond ze niets. Daarom is ze naar een uitzendbureau gestapt. Via het uitzendbureau kwam zij bij een postsorteerbedrijf terecht, maar daar voelde zij zich niet op haar plaats. Bij een reorganisatie werd zij en nog een aantal andere Surinaamse medewerkers ontslagen. Het postsorteerbedrijf wilde met studenten en autochtone mensen werken. Nu verkoopt Amalia Afrikaanse stoffen, schoenen, tassen en sieraden. Ze heeft haar eigen bedrijf en het loopt heel goed. Terugkijkend zegt Amalia dat zij erg gegroeid is. Ze heeft het erg druk met 6 kinderen, haar deelname aan een organisatie voor Mantelzorg en als lid van het P-team, maar ze gaat ervoor. Het geeft haar voldoening. In de toekomst wil ze een groothandel opzetten. Zij geeft een voorbeeld van haar zoon (21), die bij een sportbedrijf werkt en die via het bedrijf waar hij werkt een grote partij tennisrackets op wil kopen om deze rackets door te verkopen. Hij vroeg zijn moeder hem daarbij te steunen. Zij is blij, dat zij hem die kracht - de ondernemersmentaliteit - mee kan geven. Ivet Albertzoons is ook lid van het P-team. Marlon is zangleraar, producer en runt een platenlabel. Ook is hij bezig met entertainment. Hij wil zich verdiepen in wat jonge mannen hier in Zuidoost bezighoudt. Marlon is de enige man en gaat het P-team helpen aan meer (jonge) mannen. Maureen Blackstone is 44 jaar, heeft 7 kinderen. Ze werkt als opleidingsorganisator bij een thuiszorginstelling (niet die van Amalia) in Zuidoost. Hiervoor werkte ze bij de politie. Ze is geboren in Nederland. Een paar jaar geleden is ze in Suriname geweest, maar daarvoor heeft zij de zomervakanties altijd in Zuidoost doorgebracht. Maureen is heel erg doelgericht. Het P-team wil ook de doelen bereiken. Het team denkt de vrouwen zeker te kunnen helpen bij het verwezenlijken van hun plannen. Het credo is de hand in eigen boezem te steken en bij jezelf te beginnen. Neem altijd iemand mee. Romi Felter is vanochtend vanuit Suriname geland. Om de vrouwen niet teleur te stellen is zij vanmiddag hier aanwezig. Romy geeft aan dat het P-team, tijdens haar afwezigheid, heel goed bezig is geweest met de voorbereiding. Zij is via email op de hoogte gehouden van alle ontwikkelingen. Romy is moeder van 4 dochters, waarvan Lorraine in de zaal zit. Lorraine Pengel is het jongste P-team lid. Ze is bijna 26, is danseres en heeft een zoontje. Lorraine is altijd gesteund door haar moeder (Romy Veldhuis). Een paar maanden geleden heeft zij zich ingeschreven bij de Kamer van Koophandel om officieel dansles te kunnen geven. Zij geeft die danslessen o.a. in Zuidoost. Lorraine wil zich vanuit het P-team graag inzetten voor jongeren, die om wat voor reden dan ook niet deel kunnen nemen aan de danslessen. Anne-Rose deelt mee dat Joy en Vanessa vanmiddag afwezig zijn. Joy is een vrouw van de wereld. Ze heeft overal gewoond. Joy is Somalische en is net moeder geworden.
Workshop Vrouwen tegen geweld Vrouwenconferentie 24‐10‐2009
Pagina 2
Vanessa heeft vanmiddag een optreden. Dat is lang geleden al geboekt en kon niet meer afgezegd worden. Anne-Rose geeft aan dat iedereen die “de brief aan zichzelf” invult en inlevert, aan het eind van de workshop de zogenaamde financial rules meekrijgt (financiële tips op creditcard formaat voor in de portemonnaie). Maureen is vergeten iets te vertellen over haar eigen bedrijf. Zij vult aan dat zij twee zussen heeft en dat zij erg close met elkaar zijn. Twee jaar geleden hebben zij zich gezamenlijk bij de Kamer van Koophandel ingeschreven en zijn zij een datingbureau gestart. Het streven was om binnen een halfjaar op TV te komen, maar dit was na 3 maanden al het geval toen zij in het programma van Myrna Goosens mochten komen. Wat belangrijk is, is dat iedereen zich op een bepaald punt in zijn/haar leven realiseert dat hij/zij iets kan of wil. Maureen is voorstander van assertiviteit. Zij adviseert de vrouwen een planning te maken van wat zij willen en van wie ze gebruik kunnen maken, wie ze kunnen vertrouwen en wie uit het netwerk belangrijk is. Haar advies is dingen op te schrijven. Dan kun je goed reflecteren. Maureen en haar zusters zijn, na een eerste match, klein begonnen (ongeveer 10 aanmeldingen). Eerst in een cafeetje - de eigenaar vond dat wel leuk, want hij kreeg zelf ook meer klanten in zijn zaak - maar het netwerk werd groter en groter. De aanmeldingen kwamen toen ook spontaan binnen. Nu hebben zij een bestand met ongeveer 2500 leden. Een sterk punt is, dat zij zelf assertief zijn en de mensen benaderen. Maureen adviseert vooral je intuïtie te volgen. Als je wakker wordt met het gevoel dat het vandaag “the first day of the rest of your life” is, pak die kans dan. Iedereen heeft een brief gekregen met ‘Lieve’ erboven. Het is een brief aan jezelf. Schrijf in de brief welke drie doelen je zou willen bereiken in 2010 en hoe je die doelen wilt bereiken. De brief wordt afgesloten met “Je hoort weer snel van mij” en je ondertekent met jezelf. Misschien kun je met Kerst al terugkijken op wat je dan hebt bereikt. Natuurlijk is dit een speelse opzet van “Making Money, saving Money”, maar de boodschap is duidelijk. Gevraagd wordt of het in de brief alleen om financiële wensen gaat. Dat is niet het geval. Het kunnen ook interne wensen zijn, zoals je school afmaken of zoeken naar een baan. Anne-Rose geeft aan dat het ook sociaal-maatschappelijk mag zijn. Iets in de buurt of wijk. Iemand anders wil weten hoe de datingsite heet. Maureen zegt dat het www.timetodate.nl heet, dat er eens per zes weken een bijeenkomst is in Barsa en vanaf december ook in de Arena in de Salsa Lounche. In de zomer staan zij ook op grote dance events (bijv. Dance Valley). De leeftijd van de leden ligt tussen 18–78 jaar. Daarnaast heeft Time to date de beschikking over twee sloepen, die zij gebruiken voor bijvoorbeeld parades in de grachten van Amsterdam. Tanja vraagt waar de vrouwen aan denken, als ze aan geld of financiën denken. Het standaard antwoord is dan meestal dat het saai en ingewikkeld is. Maar er zijn ook andere signalen, zoals “ik wil er niet over praten, ik geef het alleen maar uit”. Het is nog steeds een taboe, een gene, om te praten over hoeveel je verdient, of je schulden hebt en hoe je dat gaat oplossen. Tanja geeft aan dat deze workshop ook een mindset is om te kijken hoe je op een andere manier met geld om kan gaan. Een mevrouw vertelt dat zij als kind nooit heeft gemerkt dat er een financieel probleem was. Haar vader was zelfstandig ondernemer (provisiewinkeltje) en haar moeder huisvrouw.
Workshop Vrouwen tegen geweld Vrouwenconferentie 24‐10‐2009
Pagina 3
Nu is zij een alleenstaande moeder. Zij heeft haar zoon geleerd te sparen. Hij betaalde € 25 kostgeld. De rest heeft zij aan de kant gelegd. Toen hij op kamers ging wonen is zijn kamer ingericht van zijn eigen geld. De dame vertelt dat zij een studie - HBO Communicatie - op latere leeftijd heeft opgepakt. Ze is nu flink aan het inhalen. Dat vindt zij niet erg, maar het had anders en beter gekund. Een andere dame is ook op latere leeftijd gaan studeren - HBO MER. Zij is daartoe gekomen omdat zij op een grote afdeling werkte, waar zij niet wilde blijven. Zij heeft altijd gewerkt en heeft ook een zoon. Nu wil zij trainingen gaan verzorgen. Weer een andere mevrouw weet niet hoe de financiën vroeger geregeld waren. Daar werd niet over gesproken. Haar zoon is gemakkelijk met geld en zijn vrouw is nog erger. Zij komen altijd geld tekort. Toch heeft zij met haar kinderen wel gesproken over hoe zij met geld om moeten gaan, maar dat komt niet altijd goed over. Zij vindt het niet makkelijk om goed met geld om te gaan. Haar vader had wel een goede baan. Zij kwamen niets tekort, maar toen zij op zichzelf kwam te staan wist ze niet precies hoe het allemaal werkte. Ze heeft eigenlijk geen voorbeeld gehad. Wel weet ze dat haar moeder altijd heel veel potjes had, met een boekje. Zij wilde dat zelf niet, maar achteraf gezien is het misschien niet eens zo een slecht idee geweest, want haar moeder kwam nooit tekort. Een andere mevrouw zegt dat er altijd vanuit gegaan wordt dat er tekort geld is. Zij heeft in haar jeugd een situatie gekend, dat er heel veel geld was. Daarna heeft zij ook een faillissement meegemaakt. Zij vindt dat mensen zich moeten aanpassen aan de situatie. Dat doen zij vaak niet en daarom gaat het vaak fout. Een andere vrouw zegt dat zij een heel onbezorgde jeugd heeft gehad. Haar ouders hadden alles, ondanks dat ze 8 kinderen hadden. Toen zij zelf volwassen was merkte zij dat zij niet goed met geld om kon gaan. Door een scheiding werd zij gedwongen om haar geld beter te besteden. Zij is door schade en schande wijs geworden (ook schuldhulpverlening). Zij spreekt de wens uit dat zij graag zou willen dat vrouwen hulp moeten kunnen krijgen, want sommige vrouwen blijven in een bepaalde vicieuze cirkel zitten. Het stadsdeel zou daaraan bij kunnen dragen door meer te informeren en meer bijeenkomsten te beleggen. Heel laagdrempelig. Misschien door huis-aan-huis acties. Als deze mensen niet zelf komen, dat moeten de hulpverleners naar hen toe gaan. Mw. Van der Brom zegt dat zij nooit schulden of geldproblemen heeft gehad, maar wel altijd bijstand. Ze heeft een volwassen zoon en dochter. Haar zoon en dochter kunnen dat, wat ze thuis hebben geleerd, in de praktijk toepassen. Zij gaf ze geen kinderbijslag. Dat heeft ze altijd bewaard. Daar gingen ze van op reis. Haar dochter is nu 37, heeft 3 kinderen en is alleen, maar ze is zelfstandig. Zelf is zij buschauffeur, naaister en ze is naar de banketbakkersschool geweest. Van huis uit verkocht zij taarten en pasteitjes, etc. Veel mensen kennen haar nog van Aruba en komen de taarten bij haar thuis halen. Ze heeft het van huis uit meegekregen om ondernemend te zijn. Maureen deelt de ”brieven aan jezelf” uit. Toch zijn er ook vrouwen, die hier niet komen, maar wel in een slechte sociaal-economische positie verkeren. Een deelneemster vindt dat aan deze vrouwen ook gedacht moet worden. Zij vraagt of het mogelijk is deze vrouwen een steuntje in de rug te geven en wil weten hoe deze vrouwen worden benaderd. Ze stelt voor om bijvoorbeeld een cursus bloemsierkunst te geven, waarbij dan gelijk dit financiële aspect betrokken wordt. Ze ziet dit niet terug in de workshop.
Workshop Vrouwen tegen geweld Vrouwenconferentie 24‐10‐2009
Pagina 4
Romy probeert de vrouwen vandaag iets mee te geven. Zij vertelt een stukje over haar verleden. Over mr. Hardtime en hoe deze zijn slag heeft geslagen in haar situatie. Ze vertelt over haar vader, die kostwinner was, en haar moeder, die fulltime moeder was. Haar vader vertelde haar hoe zij zuinig kon leven. Dat ze van iedere 5 cent, 2 cent moest sparen. Dat ze niemand moest laten weten, dat ze geld had, omdat men dan bij haar zou komen lenen en daar ruzie van komt, waardoor de vriendschap overgaat. Hij vertelde dat mensen die geld willen lenen, niet meer rationeel kunnen denken en beslissingen nemen, die zij niet kunnen dragen. Als iemand € 100 wil lenen, geef hem dan een bedrag dat je niet terug wilt hebben. Bijvoorbeeld € 10 Je hebt dan geen ruzie en de vriendschap blijft. Romy kreeg een baan, een echtgenoot, kinderen, een koophuis (in de particuliere sector) en zelfs een dure auto, een Mercedes. Haar man had ook een Mercedes. De kinderen kwamen niets tekort. Ze konden het zich veroorloven. Op gegeven moment vertrok haar man. Hij ging naar het buitenland en zei dat hij daar iets voor hen wilde opbouwen. Zij heeft hem al haar spaargeld meegegeven, maar hij kwam niet meer terug. Romy was getrouwd in gemeenschap van goederen. Toen kon zij wachten totdat de deurwaarder haar uit haar huis zou zetten, want ze stond op de BKR-lijst, maar dat wilde ze niet. Ze wilde uit de schulden en wist dat ze dat kon, maar ze moest daarvoor een gigantische stap terug doen. Ze verkocht haar ‘kasteel’ en ging in een simpele woning wonen. Ze verkocht ook haar Mercedes en kocht een kleine auto terug. En ze heeft betalingsregelingen getroffen. Sommige instellingen wilden dat niet, maar ze deed het wel. Haar tip is dan ook niet teveel in een keer te storten, maar telkens een bedrag dat je iedere maand kan missen. Zo toon je goede wil. Mindset is eigenlijk lange termijn denken; hoe uit de schulden te komen. Het vereist discipline om je doelen te stellen. En ook de kinderen, het gezin, moet erbij betrokken worden. Romy wilde met potjes gaan werken. Elk potje vertegenwoordigt één dag van de week. Nu maak je niet iedere dag alles op, dus moest er ook een reservepotje zijn. Alles wat overblijft van een bepaalde dag gaat in het reservepotje. En zo gaat het de hele week door. Romy vertelt dat zij naar de Lidl gaat voor haar boodschappen en dat ze niet iedere dag vlees, maar wel groenten eet. Op zaterdag eet ze pannenkoeken, soep of brood. Zo hou je het low budget. Na 4-5 jaar waren alle schulden afbetaald en had zij zelfs gespaard. Ze stond alleen nog steeds op de lijst van de BKR. Daardoor kon ze geen koophuis kopen. Uiteindelijk heeft zij nu wel weer een koophuis. Na deze moeilijke periode is zij, met de kinderen, naar Suriname gegaan. De tickets heeft zij cash betaald. Romy raadt iedereen aan het geld op de bank te zetten. De bank geeft je geld (rente), dus breng het naar de bank. Kopen op afbetaling kost geld, sigaretten en alcohol ook. Probeer dit te minderen. Betrek je gezin bij het proces door bijvoorbeeld geen merkkleding te kopen. Bedenk dat een auto geld kost. Neem dus wat vaker de benenwagen. Koop geen telefoon met veel verschillende opties, die je niet gebruikt. Van de kinderbijslag is de helft voor de kinderen, jezelf en het OV. De andere helft is om je schulden te betalen. Als je met een potjessysteem begint, haal je zelf de boodschappen, omdat kinderen nogal eens met de verkeerde dingen thuiskomen. Een aantal tips en aanbevelingen nog even op een rijtje: Workshop Vrouwen tegen geweld Vrouwenconferentie 24‐10‐2009
Pagina 5
-
-
-
laagdrempelig benaderen van vrouwen, bijvoorbeeld op scholen of door o.a. huis-aanhuis acties, lotgenoten gesprekken, etc., zodat de vrouwen die hier niet aanwezig kunnen zijn ook bereikt worden. Wanneer mr. Hardtime op bezoek is geweest, de hand in eigen boezem te steken. Verhalen gewoon met elkaar te delen (vrouwencafé?) Soort buddy-achtig systeem door vanuit de eigen ervaring mensen te helpen en ervaringen met hen te delen. Cursussen op een andere manier te organiseren om ervaringen met vrouwen, die mr. Hardtime hebben gezien, te delen. Dus geen dure bureaus inschakelen. De Tupperware-formule, door vrouwen thuis uit te nodigen voor een kopje koffie en de problemen te bespreken in een huiselijke sfeer, waardoor je het gevoel van gefaald te hebben en onzekerheid tot een minimum beperkt. De voedselbank. Mensen die naar de voedselbank gaan, hebben het erg moeilijk. Voorgesteld wordt om daar te beginnen. Iedereen voelt de armoede van deze mensen. Dit kan door bijvoorbeeld een meeting te organiseren, waar iedereen dan naartoe gaat.
Opgemerkt wordt dat het vooral om bewustwording gaat. Als dat er is, dan zijn deze problemen er niet. Iemand anders geeft nog aan dat het stadsdeel iets moet doen aan de maatregelen van bedrijven, zoals bijvoorbeeld de Nuon, die steeds verhogingen doorvoeren. Voor de mensen die het moeilijk hebben is dat niet op te brengen. Tanja dankt iedereen voor hun bijdrage.
Workshop Vrouwen tegen geweld Vrouwenconferentie 24‐10‐2009
Pagina 6
