In Memoriam
Vrijdag 09 juli 2010: Een kleurrijke man heeft zijn laatste sigaartje gerookt, het doosje is leeg. Cees van Lent, een oude vriend, oprichter, voormalig voorzitter en ere-voorzitter van de Vriendschapsvereniging Nederland-Bulgarije. Vannacht is hij stilletjes heengegaan, zo totaal anders dan hij heeft geleefd. Na zijn jaren als vertegenwoordiger van de KLM in Parijs, waar hij het in de vijftiger jaren presteerde om een Nederlandse minister te ontvangen en een lift te geven in zijn open tweezitter sportwagen, is Cees zich sterk gaan maken voor de belangen van Nederlandse bedrijven in v.m Oost Europa. Dit leverde hem de allerhoogste Bulgaarse onderscheiding op, “drager van de gouden Ruiter van Madara 1e klasse”. Daarvoor heeft hij in Frankrijk al de “Chevalier de merité d’ agricole” ontvangen. De enige maal dat ik zo ongeveer alle Oost-Europese ambassadeurs bij elkaar heb gezien is toen hij door de Koningin is geëerd met de benoeming als officier in de orde van Oranje Nassau. Vaak in gezelschap van Jan van Laar (later werkzaam op de Nederlandse Ambassade in Sofia) reisden ze naar de verste uithoeken van het Russische rijk. Nooit vergeet ik het telefoontje van zijn vrouw en schatbewaarder Annemarie. “Henk, ik kreeg net een telefoontje van Cees dat ik mij geen zorgen hoef te maken want zij zijn neergestort bij de landing in Ekaterinburg, in de Oeral.” Zij vervolgde, “ik geloof er niets van want hij heeft nog nooit naar huis gebeld.” Jan bevestigde echter zijn verhaal. Toen ik vorige maand in Ekaterinburg zat te wachten voor mijn vlucht naar huis moest ik denken aan hun avontuur niet wetende dat het voor Cees al zo snel zijn allerlaatste vlucht zou worden. In Bulgarije kenden ze hem als KassenKees. Vele duizenden hectare kassen zijn er gebouwd, ondermeer in de omgeving van Petrich en tussen Pazardzjik en Plovdiv. Wij kennen Cees van Lent het beste als voorzitter van vele clubs en verenigingen, zoals de Vereniging Nederland-Bulgarije en niet te vergeten zijn grote liefde, de dameshockeyclub van Rijswijk en zijn geliefde Rotaryclubs. Cees, met een foto zoals iedereen die jou kende je kon uittekenen, een sigaartje en een goed glas wijn of korenwijn, dank voor alles wat we van je hebben geleerd en wensen je een behouden vaart. Jan Evers, Henk Spelt Jan van Laar
Wie is? In elke Beseda willen wij een persoon nader belichten die veel voor de vereniging en/of Bulgarije heeft betekent. Dit gebeurt hetzij door middel van een interview of door een uitgebreid levensloopverhaal. Dit zal een vaste rubriek worden met de naam: Wie is? Om de rubriek te starten heeft de heer Henk Spelt een interview gehouden met de erevoorzitter van onze vereniging. Twee vrienden aan tafel.
Een interview met erevoorzitter Cees van Lent. Door Henk Spelt Om te beginnen zullen we eerst eens aantal belangrijke data in je rijke leven doornemen. Dhr. van Lent vertelt; 1961-1972 werkte ik na mijn Frankrijk tijd, als directielid bij de firma Voskamp. Wij bouwden met ontwikkelingsgeld kassen in Roemenië. Op verzoek van Bulgarije en wat gelobby bij de overheid is er in ’72 een coöperation agreement afgesloten met Bulgarije. In een aantal jaren tijd hebben wij daar 500 hectare kassen gebouwd, waarvan er o.a. rond Septemvri nog een groot aantal in bedrijf zijn. Van 1969 tot 1997 was ik bij het NCH (Nederlans Centrum voor Handelsvorming), voorzitter van de handelskamer voor Bulgarije, later ook als vice-voorzitter van de kamers van o.a. Roemenië en Rusland. Ook naar deze landen heb ik veel gereisd en valt er veel te verhalen. In 1980, na nog een korte periode in Frankrijk, heb ik met mijn vrouw de firma van Lent Consultancy & Trading opgericht, met vele opdrachten van het Nederlandse bedrijfsleven en de overheid. Hiermee ben ik in 1997 na het overlijden van mijn vrouw gestopt. In 1981 hebben we op verzoek van de Ambassadeur van Bulgarije het aanbevelingscomité NederlandBulgarije opgericht, om steun te geven aan de festiviteiten rondom het 1300 jarig bestaan van Bulgarije. Ik was hier vice-voorzitter onder het voorzitterschap van het kleurrijke kamerlid en verzetsheld Maarten Schakel. In die tijd een gouden greep, comités en vriendschapverenigingen lagen onder vuur van de publieke opinie wegens geruchten over financieringen door communistische regeringen. Met Schakel aan het roer was dit bij ons absoluut uitgesloten. Na het aftreden van Maarten werd ik door mede bestuursleden waaronder jij (Henk Spelt), Riet (Bibo) en William (prof. Veder,hs) dringend verzocht het hamertje over te nemen. Dit heb ik in 1994 overgedragen aan Prof. Veder. Cees, over het roemruchte begin van het “verenigingsleven” want volgens de statuten heb jij die vereniging opgericht, was dat net zo’n clubje als nu? -Niet echt, in die tijd was Bulgarije volledig onbekend en lees de statuten er maar op na, het comité is na de viering van dit 1300 jarig bestaan door de Ambassadeur gevraagd om door te gaan op een meer permanente basis. Overigens een paar namen van dit comité: Prof. William Veder, slavist, Mevr. Nina Smeets, jarenlang onze hoofdredactrice, Harry Peijnenburg, slavist, drs. Ben Slot, conservator Boymans van Beuningen, Riet Bibo, Jaap Leegwater, folklore en de kort geleden overleden Harry de Groot, dirigent.
Wat waren de beste herinneringen of ontmoetingen tijdens jouw voorzitterschap ? Ook dat vult weer een bladzij van de Beseda want het waren er velen. Onze vereniging is in de ogen van beide ambassades altijd een belangrijke gesprekspartner geweest, en dat is ze nog. Zij zien ons niet als clubje maar als adviseurs, peilpunten van de samenleving, uitdragers van cultuur etc, Klinkt wollig, maar jij weet beter dan wie ook dat het waar is. Als voorzitter ben je hier nauw bij betrokken. Elke Ambassadeur die afscheid neemt mag 2 gasten vragen deel te nemen aan de afscheidslunch bij Hare Majesteit. Die eer is mij te beurt gevallen bij jouw vriend Hristo Miladinov als ook bij Kamen Velichkov. Ook tijdens het diner dat president Peter Stoyanov had bij de Koningin was ik gast. Vertel, vertel, hoe was dat? Bij een borrel, maar niet voor publicatie. Er zijn geen geheimen maar toch is dat “not done` als je begrijpt wat ik bedoel. Wel een leuke anekdote is dat de toenmalig minister van Buitenlandse zaken Victor Valkov, (nu ambassadeur in Kroatie.hs) eens een ontvangst hield in een enorme zaal. Toen ik binnenkwam introduceerde hij mij met, daar is de man die onze tuinbouw op de kaart heeft gezet. Over geheimen gesproken, ook tijdens jouw voorzitterschap heb je vele handelsmissies naar Bulgarije gemaakt. Vertel daar eens iets meer over. Geheimen zijn maar betrekkelijk, jij weet heel goed dat een borrel op het juiste terras heel veel informatie brengt. Het juiste moment in de gaten hebben dat er belangstelling bestaat voor intensievere contacten die kunnen leiden tot een handelsmissie of het delen van informatie, zo moesten wij jaren geleden aan de agenda voor onze Beseda komen. En die handelsmissies dan, ik heb er zelf een stuk of 4 met je gedaan. Wat gebeurde er eigenlijk? De contacten met het oude Bulgarije liepen uiteraard via ministeries en staatsagentschappen. Elke minister, maar ook burgermeester had publiciteit nodig, daarnaast hadden wij klanten nodig. Dus werden er wederzijdse handelsmissie georganiseerd. Dit was meestal het werk van de kamer voor Bulgarije i.s.m het ministerie van Economische Zaken, beter gezegd de EVD. Ieder organiseerde zijn eigen deel. Denk maar aan de missie die jij logistiek hebt begeleid, Staatssecretaris van handel Yvonne van Rooy werd uitgenodigd voor een bezoek aan Bulgarije en wij, de kamer organiseerde de handelsbijeenkomsten in Sofia. Dat was een hele operatie, voor ieder bedrijf dat zich aanmeldde moest ook een counterpartner worden gevonden. Ook was er altijd een middag dat alle deelnemende bedrijven een tafel hadden in de grote zaal van het hotel Sheraton of Vitosha. Daar kon in principe iedereen die niet was uitgenodigd met geïnteresseerde bedrijven spreken, waaronder Daf, Philips, Meijn, de Rotterdamse haven, etc. Ook de voorzitter van onze zustervereniging Pop Todorov, helaas te vroeg overleden, gaf ik altijd een tafel. Hij stelde het erg op prijs om daar aan Nederlandse maar ook aan Bulgaarse bedrijven kenbaar te maken dat er een Bulgaars-Nederlandse Vriendschap vereniging bestond. De missie van Mevr. van Rooy was verdeeld over 2 steden. Ook Varna was er in opgenomen. We hadden toen de eer om het Koninklijk landgoed Exinovgrad te bezoeken en de nieuwe hotelschool Maastricht in Albena te openen. Voor zover ik weet heb je ook een koninklijke onderscheiding gekregen? In Bulgarije heb ik in 1980 de “Madarska Konik” gekregen en net als het hele bestuur een diploma na de hulpactie voor de moeders met baby’s in 1990. In 1982 kreeg ik de medaille 1300 jaar Bulgarije en in 1991 werd ik officier in de orde van Oranje Nassau.
Cees, we kunnen nog weken samen bomen over alle belevenissen en niet alleen in Bulgarije, over noodlandingen met Aeroflot, over alle vrienden die op buitenlandse posten terecht zijn gekomen, over alle voorzitterschappen die je hebt vervuld. Wat zijn je meest recente contacten met Bulgarije? Als Rotarylid heb ik met Velichkov een Interlandcomité Nederland –Bulgarije opgericht. Met de Rotary Den Haag hebben we een dagopleiding van invalide kinderen in Bansko voorzien van nieuwe ramen en een nieuwe verwarminginstallatie. Rotaryclubs in Apeldoorn Rotterdam, Delft en de club Wateringen waarvan ik voorzitter was, tonen grote belangstelling in Bulgarije, dat inmiddels zelf veel clubs telt die allen hun steentje bijdragen. Ook ga ik jaarlijks lekker een weekje kuren in Bulgarije, gecombineerd met wat vriendenbezoek. Heb je tenslotte nog een goede raad aan de vereniging? Deze vraag moest ik je stellen van onze vicevoorzitter. Niet echt, er zit een leuke ploeg mensen in het bestuur, onervaren maar enthousiast, als erevoorzitter kruipt het bloed waar het niet gaan kan en ik laat mij wekelijks over de club informeren. Jullie vernieuwen en dat is goed. Zorg wel dat je de contacten met je achterban en je informatie kanalen houdt. Het is niet eenvoudig om deze vereniging voort te zetten, wij hadden bijna 25 jaar geleden het voordeel van de onbekendheid. Dat hebben jullie niet meer. Ik hoop dat het aantal Bulgaarse leden blijft groeien. Maar ook Nederlanders die om ongeacht wat redenen regelmatig in Bulgarije komen, moeten de weg naar onze vereniging weten te vinden. Onderhoud goede contacten met de BG ambassade, zodat de vriendschapsbanden tussen beide landen bevorderd zullen worden. Ik wens de vereniging groei, alle leden “het Bulgaarse gevoel” en het bestuur wijsheid, energie en ik zie u allen graag op het 25 jarig bestaan.
