Vorxäs. Creams. DAN5LE55EN 5inds 1916 te 's-gravenhage gevestigd. Vatiishinq&Cöld VIJF MINUTEN BABBELEN MET. ABONNEERT == XJ == OP Dit BLAD

OE £>ORB TOO WOORDEN EN MUZIEK VAN ALEXANDER DE HAAS (Met toestemming van den auteur overgenomen uit „Cabaretliedjes" door Alexander de Haas).

Vriii» de mxAt verteWevx.

im

Na..datMA.. rie.tje Hu/»lMe.gei^a/:wHlHeaMlje^i^AlH^ichhad^tae^to>fd, waarzeAls

' 'i' M I

I

I|l

I I l|l | |l I !!

me\dWQ3rdageniiAgHtfun..g<er.dejneeüzeop eenseenrA.reka)\ge..i>tcofäi toenkwunze nxMe.^kVe.vrvuwver.té\.]en,aat2g€en

m„i,

!

h h I 'M I h l [ h

ji||j

W^#Rt|« hAä ojp.Qé. .dAtn, dütze WAAK .schijHJijk biHJienhrtefinQ trouwentnäuxom falyuiwuitiairekntizou, daAti^enlwartk

-

^

'

^gl

T/n =

Toen haar Mevrouw het groote nieuws c-ehoord had. Werd het dat mensch toch even vreemd te moe. Want als je nü een nieuwe meid moet hebben — Die kryg je heusch niet bij de boter toel Maar toen Mevrouw zich in haar lot geschikt had. Kreeg ze opeens een lumineus idee. Ze streek haar hand over d'r hart, en pakte Twee gouden tientjes uit haar porte-monnaie.

De vrijer kwam. Het bleek gewoon een monster. Dat niet het minste van manieren wist; Een boerenknuppel van ie reinste water Met zeven paarden uit de klei gevischt. Mevrouw stond pèf. „Maar kind, is dèt1 je vrijer. Heb ik myn bruidsschat nu voor hèm betaald ? Wat een mirakel van een knull Waar heb je Nou toch die leelijkerd vandaan gehaald?"

Ze zei: „Marietje, hier zijn twintig gulden", — Terwijl ze 't geld in een couvertje dee' — „Omdat je altijddoor zoo'n trouwe meid was Krijg jij die som van ndj als bruidsschat mee. Maar, beste meid; je moet me 'n dienst bewijzen. En 'k denk, zooiets dat zal wel gaan, misschien. Ik zou zoo graag eens, voor mijn twintig gulden. Een keer den vrijer van je keuze zienT'

„En dan daarbij, het is zoo'n lompe kerel. Je leest de domheid van zijn boerensnuit... Doch nu viel Rie haar eensklaps in de rede: „Nou is 't genoeg, mevrouw, schei' nou maar uit! U hebt gelijk, het is geen mooie jongen. Maar ik heb liever, dat U toch maar zwijgt. Want U weet zelf, dat ie voor twintig gulden In dezen tijd niet veel oiezonders krijgt 1"

OEEN INDISCHE VERLOFOANOER KAN BUITEN EEN

..HIS MASTER'S VQICE" GRAMOPHONE. HET WARE TROPEN^INSTRUMENTI ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BIJ:

N.V. WILLEM SPRENGER'S

GRAMOPHONE-HANDEL

PASSAGE 46, L. v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG STEEDS HET NIEUWSTE! STEEDS HET BESTEI GEGARANDEERD ZEEWAARDIG EMBALLEEREN Rwtectte en AdminUtrattos Oalgewator 23. Lelden. Tel. 7fl0

Venchynt wekeiyiu - Mfu per kwartaal f 1.0»

m

^_

l1?«-'t ■-, !

.

';

"

-:-;.

■''

,-;

■..■>■

■^^s■

VIJF MINUTEN BABBELEN MET MILLE COLONNES

I

AMSTERDAM

I-I

CABARET VARIÉTÉ DANCING

(sodfried de Groot "^an Euykenstraat 2a, Tel. 28474 Amsterdam

Charme Er zijn vrouwen wier schoonheid door haar buitengewone charme zoo bekoorlijk is dat een enkele blik een onuitwischbaren indruk achterlaat. Men kijkt met volle bewondering naar haar teint, waarvan de gezondheid U tegemoet straalt. Haar geheim? Het geregeld verwijderen van iedere onzuiverheid,stof en vuil uit de teere poriën en gevoelige onderhuid met PoruFs Cold Cream; de dagelijksche verzorging der huid met deze niet te vervangen cream der creams I

Specialiteit in moderne en artistieke foto's T^en ile de vele reproducties van on^ werh in „Wet Weefeblad'' Cinema a Shealer

ÉEN

ABONNE

En daarna voor bescherming der huid, Pond's Vanishini Cream. Voor vrouwen, die van het gezonde vrije buitenleven houden, maar die het eenvoudig niet durven wagen haar huid onbeschermd bloot te stellen aan wind, regen of zon, geeft Pond's Vanishing Cream de bescherming die zij noodig hebben. Slechts een weinig van deze vetvrije cream, niet meer dan de huid absorbeeren kan, van tijd tot tijd gebruikt, beschermt Uw teint volkomen.

aan ons gezonden

Na «ne digelliktche relnlclng mei Am** Cold Cream verwildert men de over lolliBt creim met een ncht doekje en gebruikt durna Pond's VanUltuig Cream Tilt houdf'de hntiHf A» Huid hnirf mooi mnni en f>n ziicht Tftrht. 'EMV

Daaraan is voor u

Verzorgt Uw Teint

•NMOOI

Pond's Creams -

BOEK

verbonden

Gratis monster

^

Pomd's Bmtraet Co. A 'dam temdt U twee momttert em Pomd's \ irociure ma imiemdimg vam 10 ei.

Vorxäs Vatiishinq&Cöld Creams

ABONNEERT == XJ == OP Dit BLAD

DAN5LE55EN

^

verkrijgbaar im all* f »ede takn j im foltern vam f \ en ft em im tmbem vom ƒ 0.50 em / 0.80]

->->■

(Pote Caret).

HAAR NIEUWSTE ROL IN MINA VON BARNHELM

CON5TAND5E T0U55AINTKADE 21

THEATERAQENTUUR B. H. I BE LINGS Spui 84a ■ Den Haag - Tel. 16982

Ie kl. Inrichting

5inds 1916 te 's-Gravenhage gevestigd

7AllVHRlI[-:iI)SWAAk>H()k>Ci !-" lO.OOO ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 10.000 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVHRHKIDSWAARBOPG 10.000 10.000 I(B)()() BtlÄRHEIDB^ÄBOE ZI IL^ÄF.ftwMk» ■IäRPäDBWBBBO 10.000 10.000 10.000 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVKPHHIDSW AARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVHRHKIDSWAARBORG

/ uyM|i i m wMi^mi^ <

\oo

ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVERHEIDSWAARBORG

10.000 10.000

O '00 .000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 SHCW-27e

- 2 —

Terwijl ik in de wachtkamer van de Hollandsche Spoor in Den Haag zat te wachten op den laatsten trein naar Amsterdam, zag ik de actrice Fientje de la Mar binnenkomen. Onmiddellijk bekroop mij de lust, haar aan te spreken, om ook haar tot slachtoffer te maken van een mijner interviews. Even weifelde ik nog, daar ik haar persoonlijk totaal niet kende en ook nooit gehoord had, hoe ze in het gewone leven was, hooghartig of minzaam, neerbuigend, of toeschietelijk. Ik vermoedde, dat zij ook met den laatsten trein naar Amsterdam ging en de gelegenheid voor een interview leek mij dus wel bijzonder gunstig. Het scheen Fientje de la Mar echter niet te bevallen in de wachtkamer. Misschien voelde ze een naderend pnheil in den vorm van een nieuwsgierig krantenmensch. Ze stond op en begaf zich naar het perron, van waar de laatste

trein naar Amsterdam gewoonlijk vertrekt. Zonder mij langer te bedenken, ging ik haar achterna, stelde mij voor en vroeg haar of zij mij misschien een kort interview wilde toestaan voor de lezers van Het Weekblad. ^Een interview ? O, nee, als 't u blieft niet! Ik vind een interview zo<3 naar." „Kom, kom, zoo naar is het niet. U hoeft mij alleen maar het een en ander uit uw leven te vertellen. Men vindt het nu eenmaal prettig op de hoogte te zijn van den levensloop van bekende artisten." „Ja, maar ik heb niets te vertellen. Het is allemaal zoo gewoon. En plannen voor de toekomst heb ik heelemaal niet... Maar wat is de trein laatl" „Och, die is wel meer laat... Maar bevalt het u aan het groote tooneel en speciaal bij Van der Lugt?" „O ja, ik vind van der Lugt zeer sympathiek als mensch en als directeur en het is prettig onder zijn regie te werken, 't Is jammer, dat de stukken waarin ik uitkwam, niet zoo'n gelukkige keuze bleken te zijn. Met „Mary Dugan" en „Het graf van den onbekenden soldaat" hebben we wel veel succes gehad ... 't Is een mooi stuk „Het graf van den onbekenden soldaat", maar naar mijn meening komt het het beste tot ?ijn recht in een kleine, intieme zaal. 't Is te teer voor een grooten schouwburg ... Ook van „Als het kindje binnenkomt ..." hebben we veel plezier." „En waar zullen wij u in het nieuwe seizoen zien ?" „Daarover wil ik u liever nog niets zeggen." „Vertelt u mij dan maar eens, hoe u carrière maakte?" „Och, heusch, 'tis allemaal zoo gewoon. Moet ik nu vertellen, dat ik, toen ik achttien jaar was, bij mijn vader operette ging spelen, daarna liedjes zong in het cabaret, weer operette speelde, tooneel speelde ... Enfin, ik werkte en werk nog en ik zal wel blijven werken. Zoo is het." Och ja, gesproten uit een artistenfamilie, was het voor Fientje heel gewoon, dat ze op de planken kwam en daar het artistenbloed sprak en zij van het begin af met wat ze ook deed, succes oogstte, is dat voor haar ook de gewoonste zaak van de wereld geworden. „Zoudt u wel weer eens voor een afwisseling in het cabaret willen optreden ?" „In een cabaret? Maar er bestaat toch geen echt cabaret meerl 't Zijn tegenwoordig allemaal dancings en de menschen, die daar komen, hebben geen geduld meer om naar een liedje te luisteren. Ze hunkeren naar een dans." Zoo liepen wij gezellig babbelend over het perron, vergetend waar wij op wachtten. Plotseling rolt een trein binnen. .. de laatste trein uit Amsterdam. Meteen een stem: „Hé, Fientje, hoe maak je het? Waar wacht je op?" „Hé, Wim, ben jij het ? Ik ga naar Amsterdam. Mag ik je even voorstellen ... ?" „Moet je nog naar Amsterdam ? Maar ik heb den laatsten trein net weg zien gaan." „Nee, niet mogelijkl Waar dan ..." - 3 -

FIENTJE DE LA MAR „Van het andere perron 1" Perplex stonden we allebei. De laatste trein, die ons naar Amsterdam moest brengen, weg ... ? Fientje pakte me onder den arm en samen liepen we als twee verdwaasden het heele perron af, aan iedereen vragend of het nu heusch waar was, dat de laatste trein al vertrokken was. Ja hoor, precies op tijd was hij vertrokken. Maar ... van het andere perron 1 Woede en vertwijfeling maakten zich van ons meester. Waarom had men niet gewaarschuwd, dat de laatste trein van het andere perron vertrok en hoe was het .mogelijk, dat we den trein niet hadden hooren binnenkomen ? „Ja," troostte ons een kruier, „om twee uur komt er wel een posttrein en dan mag u misschien wel mee. Dan bent u om vijf uur ongeveer in Amsterdam." Maar ja, dat lokte ons niet erg. Naar een hotel was het eenige, dat er op zat. Ik voelde me min of meer schuldig, daar ik door mijn gevraag Fientje's aandacht van den trein had afgeleid. Schuchter bood ik mijn excuses aan. „0, neen, 't is absoluut uw schuld niet, we zijn allebei even dom geweest. Komt ii mee, hier kunnen we toch niet blijven." „ , Als twee verslagenen verlieten wij het station, stapten in een taxi en reden naar een hotel. Van een interview kwam niets meer en daar zal ook wel niets meer van komen ook, want Fientje de la Mar vindt alles „heel gewoon". Ze werkt en laten we hopen, dat ze nog vele jaren zal werken, een eerste plaats innemend .aan ons tooneel. Om ons dat genot te geven van haar bijzondere begaafdheid en van haar spel, waaraan geen nuance, van de gültigste tot de droefste, vreemd is. MARYKE VAN TOOREN.

HET NIEUWSTE PORTRET. DAT DE BEKENDE HAAGSCHE FOTOGRAAF CORET MAAKTE

■

'

.

CAFE.RESTAURANT

Middag-, Diner- en Avondconcert: HONG-KAPEL-BONZO-OLAH

99 AMSTERDAM ■ REMBRANDTPLEIN

Zalen disponibel voor Vergaderingen en Partijen. Gerenommeerde Kenken. 17 Ie klasse electrisch verwarmde Toulet Billards — Billijke Prijzen. Aanbevelend F. REIBEL (Gérant]

i

JEEN KNAP ACTMICE IN EEN NIEUW STUK. Fred Londsdale's „Schoon schip" bij het Rotterdamsch Hofstad Tooneel De echtgenoot besluit zijn vrouw van de dwalingen haars weegs terug te brengen. Bij een diner, waar heel de weinig om moraal gevende vriendenkring uit de hoogere standen bijeen is, inviteert hij een dame, die ook weinig om zedelijkheid geeft, maar één zoo van de straat meegebracht. Dat geeft een botsing van comme-^a en tevens de gelegenheid aan den braven echtgenoot om dien nieuwen vrienden van zijn vrouw de waarheid te zeggen. In een aantal, niet zeer waarschijnlijk, doch wel geestig geschreven scènes weet de schrijver alles weer op z'n pootjes terecht te brengen en het scherm zakt niet voorgoed, voordat de twee tot elkaar terug zijn gebracht.

VEERTIG JAREN EIFFELTOREN

ALEXANDRE GUSTAVE EIFFEL

Hoewel schier alle volken van West-Europa wijzen kunnen op hün monument van gotische bouwkunst, is en blijft de gothiek in wezen toch een Fransche stijl. In Noord-Frankrijk is de gothiek ontstaan en van daaruit heeft zij zich over Europa verspreid, den Romaanschen stijl verdringend, tot ze op häär beurt moest wijken voor de Renaissance, wier zuivere tegenstelling in bouwkunstig opzicht zij is. In den Eiffeltoren te Parijs zou men, met eenigen goeden wil, het bewijs kunnen zien van wat hierboven werd gezegd, want door de wijze, waarop het geweldige gevaarte als de vinger van een reuzehand ten hemel wijst, doet het sterk denken aan het opwaartsstrevend karakter der gothiek. Zou men den „stijl" van den Eiffeltoren moeten bepalen, men zou, meenen wij, niet beter kunnen zeggen, dan dat hij gothiek is, doch met dit verschil, dat de lijnen naar binnen inplaats van naar buiten zijn gebogen. Een volk verloochent zich nimmer en niets kan daarom als bouwwerk typischer zijn voor den opwaartsstrevenden geest van het Fransche volk dan deze majestueuse toren. Méér dan uit de Opera, méér dan uit de Parijsche Triomfbogen en méér dan uit alle andere Fransche bouwwerken — de gothische uitgezonderd — spreekt daarom uit den Eiffeltoren de zin van het Fransche volk om zich met zoo weinig mogelijk materieele hulpmiddelen, evenals bij de gothiek, los te maken van, te stijgen boven de stof, de aarde... Men weet, bij welke gelegenheid de Eiffeltoren werd gebouwd en doorwien. Toen de Franschen in 1889 — dus thans juist veertig jaar geleden — het eeuwfeest hunner groote revolutie wilden herdenken, besloten zij dit te doen door het houden eener wereldtentoonstelling te Parijs. Als middelpunt dezer expositie verrees op de Champ de Mars een driehonderd meter hooge, geheel van ijzer geconstrueerde toren, die bedacht was door het genie van den ingenieur

Alexandre Gustave Eiffel, die in 1832 te Dijon werd geboren en op hoogen -leeftijd, ongeveer zes jaar geleden, is overleden. Deze toren, die het hoogste bouwwerk is, dat tot nu toe door menschenhanden werd opgetrokken, bedoelde te zijn een voorbeeld van den goeden smaak en artistieken aanleg der Fransche ingenieurs en een bewijs tevens van de vorderingen, die de techniek der ijzerconstructie had gemaaktDe toren oefende op de duizenden bezoekers der expositie een buitengewone aantrekkingskracht uit — zooals trouwens nóg op iedereen, die Parijs bezoekt — en menig ingenieur heeft in bewondering, voor de wijze, waarop de technische moeilijkheden tot een oplossing zijn gebracht, aan zijn voeten gestaan. Zooals men ziet op de reproductie der afbeelding, die in de dagen der wereldtentoonstelling werd gemaakt, was er oorspronkelijk bij den toren een vijver aangelegd met allerlei waterwerken. Deze laatste leverden des avonds door de kleurige, schitterende verlichtingen een fantastisch schouwspel op. Tot drie honderd meter boven den grond verheft zich het machtige gevaarte. Het rust op vier beenen in

ijzeren vakwerken, die op afstanden van 129,22 meter van elkaar zijn gelegen. Deze vier beenen, die de eerste galery dragen, welke 57 meter boven den grond ligt, zijn geheel rechtlijnig. Van de eerste galerij af loopen de buitenlijnen boogvormig tot aan het derde platform, dat 276 meter hoog is gelegen. De middelste galerij bevindt zich op 115 meter boven den grond. Op de bovengalerij staat een campaniel met een vierde platform, dat echter voor het publiek niet toegankelijk is. Op de eerste verdieping bevindt zich een restaurant; het uitzicht, dat men van het derde platform heeft, is werkelijk overweldigend. Bij helder zicht kan men de omgeving tot op 85 K.M. in het rond herkennen. Het totale gewicht van den toren bedraagt ongeveer negen millioen K.G. Hij dient thans tot het verrichten van weerkundige waarnemingen; Eiffel zelf heeft er zeer interessante proefnemingen over den winddruk genomen. De hoogste afwijkingen van de spits is bij den hevigsten storm slechts vijftien centimeter geweest. Er is thans ook een station voor draadlooze telegrafie ingericht, dat tot de sterkste der wereld behoort.

Ga dit stuk kijken, adviseer ik u. En ik doe dit voornamelijk, omdat gij u dan het groote genot schenkt om een knap actrice in volle kracht te zien. Fie Carelsen is uitstekend in haar rol. Wie kan als zij een elegant toilet zoo dragen? L. E. KOS

DE VERLEIDER VERDWIJNT, DE ECKJTGENOOT BLIJFT. ZAL HIJ OVERWINNEN ... ?

*

FIE CARELSEN EN LOUIS VAN GASTEREN ALLEEN NA DE DINER-SCÈNE

iif

HET TWEEDE PLATFORM. 115 METER HOOG, BEREIKT

DE TOREN VOLTOOID IN 1889

■* ie Carelsen draagt het nieuwe stuk van Lonsdale, dat het Rotterdamsch Hofstad-tooneel op zijn repertoire heeft genomen. Deze uitspraak zal door niemand worden tegengesproken. Ook niet door / de twee Louis's: van Gasteren in de rol van den echtgenoot Sones en Gimberg in die van den verleider Ernest Steele, welke in het stuk haar sterkste tegenspelers zijn. Het stuk geeft de vrouwelijke hoofdfiguur uitmuntende gelegenheid om te laten zien hoeveel temperament, hoeveel speelkracht zij heeft. En Mevrouw Carelsen laat niet lang om zulk 'n prestatie vragen In het kort vertel ik hier de intrige: Margaret Sones verveelt zich met haar liefhebbenden doch zelfingenomen man-auteur. Zij zoekt verstrooiing bij vriendjes en vriendinnetjes, moderne menschjes, die het met de „burgerlijke" moraal niet al te nauw nemen, vooral niet met huwelijkstrouw. Onder het vroolijke, flirtende gezelschap is er een, die meer vat op haar heeft dan de andere mannen, de aartsverleider Steele.

(HET MEISJE VAN DE LOUIS VAN GASTEREN

-4- 5

,,.,

I

fjk-jl

^^^

nCDGN DANJT MAJ^DIQ

\

Be geschiedenis van Mozes iift „v.. biezen kistje herhaalt zich aan het strand nabij een visschersdorpje .,. Een meisje is te vondeling gelegd en wordt door visschers gevonden. Een oude visscher trekt zich het lot van het wicht aan en voe het op. Vele jaren zijn verloopen. Mart de vondelinge, is de lieveling van dorp geworden. Op een dag wordt met medeweten van haar pleegvader, het voorwerp van een onschuldige scherts, die twee rijke jongelui zich tegenover haar veroorloven. Op aandringen van haar pleegvader begeeft zij zich n.1. naar het slot van een der jongelui en stapt, zooals was afgesproken — zonder iemand iets te vragen — in bed. Wanneer zij ontwaakt, ziet zij zich door veel kamermeisjes omgeven, die haar op haar wenken bedienen. Men deelt haar tot haar niet geringe verbazing mede, dat zij ■ een prinses is... Marietje gelooft alles en leeft van nu af aan als in een droom... Reeds den tweeden dag noodigt zij het geheele dorp uit voor een feest ten paleize... Robert van Dammen, de eigenaar van het slot, die zich als haar chauffeur heeft uitgegeven, wordt op haar verliefd. Zijn gevoelens voor haar worden beantwoord. Marietje besluit met hem te trouwen en deelt zulks den gasten mede. Van Dammen's vriend acht nu den tijd gekomen om aan de grap een einde te maken. Marietje is ontgoocheld en wil van Van Dammen (niets meer weten. Zij vlucht naar Parijs, waar zij een onooglijke bar tot een mondain restaurant weet om te tooveren. Zijzelf treedt er dagelijks met heel veel succes op en heet nu Mariette. Van Dammen en zijn vriend maken een uitstapje naar Parijs. Niets vermoedend stappen zij de „Bar Mariette" binnen, waar Robert zijn vriendinnetje herkent. Mariette is nog altijd kwaad op den jongen man. Wanneer hij haar in de kleedkamer wil opzoeken, is zij reeds verdwenen — ditmaal naar St. Moritz. De verblijfplaats van de bekende danseres kan echter niet lang verborgen blijven. Robert reist haar achterna.... Oudejaarsavond in St. Moritz ... Jubelend klinkt het Mariette-lied door de zaal... Robert weet Mariette te vermurwen ... Gelukkig skieën zij samen door het besneeuwde landschap ...

Onze vroegere stadgenoote, die sinds jaren in het buitenland een grooten naam als operazangeres heeft verworven, was na haar engagement aan de Koninkl. Vlaamsche Opera te Antwerpen verbonden aan het Opernhaus te Königsberg, daarna drie jaren aan de Grosse Volksoper te Berlijn. Zij gasteerde te Parijs aan de Grand Opéra en in verscheidene steden van Duitschland in hare glansrollen van Mignon, Butterfly, Mimi in La Bohème, Suzanna in Figaro's Hochzeit, Marzelline in Fidelio, etc. In het afgeloopen seizoen gasteerde zij bij de Coöperatie en hare prestaties vonden een onverdeeld opgetogen pers. Voordat zij ons land weer verliet, verleende zij haar medewerking op het Concert van de Koninkl. Vereen. Caecilia, waar zij een buitengewoon warmen bijval oogstte met de wedergave van een aria van Donizetti, liederen van Strauss en de nog niet gezongene Boheemsche Volksliederen. Zij leverde opnieuw het bewijs van hare fijnzinnige muzikaliteit en stemmingwekkende wedergave. Wij wenschen de intelligente en charmante kunstenares op haar verdere artistieke loopbaan de mooiste successen toe.

MARIETTE EN DE BURGEMEESTER

Potot .Frans H»U." Den Hamg

- 6 -

- 7 -

,—'„-™,a,,«;^,.»TO-^17!..;,.,r,.i ,

ICH KÜ H&ai kleedje Is rose satyn. Häai schoentjes van fVn maioc&in ; Haai lippen zyn eventjes aangezet. Haai houding is lief en haai lach koket, A.1 doei ze een beetje hautain. Ziezoo, die formaliteit is vervuld. Ik heb u haar voorgesteld. D. w. z. uiterlijk, oppervlakkig. — Dat „Ich küsse Ihre Hand enz." heb ik als aanloop genomen om Uw aandacht te trekken. Verwijt U me nu maax, dat ik onder een valsche vlag vaar! Ik trek me er geen sikkepit van aan). Bovendien, ik kus inderdaad eerbiedig de hand van dit alleraantrekkelijkste wezen. i Neem me niet kwalijk, ik vergat nog, haar naam te noemen. Ze heet.., Madame la Critique. Hoe ik haar heb leeren kennen ? Ja ... hm... dat is nou eigenlijk! een mysterieus geval. Ik heb haar opgezocht. — Waar zè woont ? — Wel... ergens ... eigenlijk overal. Nu eens in een voorname buurt, op een prachtige flatwoning, dan weer in een sjofel achterbuurtje. Grillen, begrijpt U... maar aantrekkelijk is ze boven alles. Ik zóu en ik moest kennis met haar maken. Ze had me eigenlijk al langen tijd een beetje overlast bezorgd. Ze interesseerde zich voor me, weet U. Enfin, ik heb haar opgezocht. Ze is trouwens allercharmantst wanneer ze met U converseert — oog in oog. Haai spiaakje is gemaniSieeid; Wanneei ze met U conveiseeit Dan neemt ze, alsof het vanzelf zoo hooit. De leiding en tevens het laatste wooid. Want zV weet het, gedecideeid. Het is een feit, ik ben van huis uit om zoo te zeggen een geboren charmeur en heb de pretentie een vrouw te kunnen... nou ja, enfin, mijn vrouw leest mijn artikelen altijd nauwkeurig na — U begrijpt me wel. Maar ik zeg U, het is moeilijk, razend moeilijk, uit deze dame wijs te worden (ik meen Madame la Critique!) Ze heeft zoo van alles veistand. Ze piaat ovei Nietzsche en Kant Teiwyl ze haai nageltjes polltoeit Of langzaam een klontje in haai koffie loeit. Haai kennis is waailyk puissant. Heusch, ze mag er wezen. In alle opzichten. Als ik zoo tegenover haar zit, weggedoken in een gemakkelijken

BEZOEKT HET

TIHIEMEei TE DEN HAAG

E IHRE HAND MADAME r' aoor CHEF VAN DIJK club-fauteuil, haar geparfumeerde sigaret in rook doe opgaan, dan begrijp ik er niets meer van. Is dät nu het schepsel, dat zoo hatelijk kan afbreken, zoo intens kan roddelen, zoo venijnig kan priemen? Ze moedigt me aan, ze haalt jne de woorden als het ware uit mijn mond. Ik ben aan mijn derde whisky en voel me vertrouwelijk. Ze beantwoordt mijn avances anet een innemende openhartigheid, heusch... Ze moffelt niets weg in een hoes. Ze heeft een veiiukkelyke smoes. Toch bluft ze è distance en geieseiveeid. Hoewel ze viijmoedig me tutoyeeit. Ik voel me als 'n muls by de poes. Maar dan... pang... daar komt het... ik heb me laten gaan — ik heb haar in verrukkelijke openhartigheid eens ronduit mijn meening gezegd. Ik heb haar verteld, dat ze zóó in haar elegant kleedje, een sigaret in haar mondje, leuk kan babbelen... maar... dat ik haar ,toch niet bevoegd achtte om, waar het iineer dan oppervlakkige dingen betrof, te oordeelen. Ik heb haar eens ronduit gezegd, hoe ik over haar dacht, en ik wilde haar nog veel meer vertellen... maar ai... wee mij .. ! Raak niet haai gevoelige plek. Dan kykt ze je zóó in je nek. Dan lig je eiuit. bent niet meet In tel; Dan maakt ze het leven je tot een hel Dan zet ze een viees'lyken bek. O, die desillusie. Een dreigende lucht, een atmosfeer overladen met electriciteit, die plots uitbarst in bliksemflitsen en dondergerommel is er een idylle bij. Nee, ik bespaar U veräere details. Ze heeft me verboden ooit weer een voet over haar drempel te zetten. Toen viel ze me aan met haai „clique" Ze schold en ze keef fanatiek. Toen schopte ze joelend een helsch kabaal; Toen spiak ze vooi 't eeist in haai moedeitaal Die fyne „Madame la Ciitique" I « Dat is mijn bloedeigen ervaring met die verleidelijke juffrouw. Begrijpt U nu den aanhef „Ich küsse Ihre Hand, 'Madame"? Je bent cavalier — of je bent het niet en een dame blijft altfijd een dame — al heb je honderdduizend varianten. Als U haar ooit tegenkomt, ik weet niet of er onder U, mijn lezeressen en lezers cfezulken zijn, die ,ook „kunst"bevliegingen hebben, — wees dan op Uw hoede. • Ze toert overal op U- om .U te gdlegenertijd, permitteer me de banaliteit — de das om te doen.

Houdt U maar aan de karakteristieke Fransche uitspraak • La_ critique est aisée, et'l'art est difficile. Inderdaad — critiseeren is zoo gemakkelijk en bovendien: wie heeft pm haar geroepen? Wie vräägt ze wat? De zon staat aan den hemel 'k Begeef my op het pad Beu van het mensch-gewemel 't Geioddel en gefemel Wie viaagt ze wat? 'k Wil myn ontioeiing uiten Ik stuntel en ik klad; Maai 't bieekt dan toch naai bulten. Hooi de ciitici fluiten l ^ Wie viaagt ze wat? Dat voimen en dat schaven. Dat zyn we eindjyk zat. Pfui — weg met al die laven; Wy woiden wel begiaven. Wie viaagt ze wat? Kunst woidt vanzelt geboten, Ciiticus, weet je dat? Ei gaai toch niets veiloienl Wie heeft JOU uitveikoien Wie viaagt je wat? Leei eeist deemoedig woidenl Het luischen van een blad Zegt meet dan duizend hoiden. Die 't ciitisch z'waaid aangoidenl Wie viaagt ze wat? CHEF .VAN DYK.

Bonbons! Vraagt ze van

RINGERS

■ilMW'Wlniii. ■

i

mi 'WII

WW«JJ|HIWIIil|.li|ll'iJ
8

COLLEENMOORE

^a^^^rnm

^■"

^W

TOEN MÄßOCCA LEIDDE

-•*•

Ik vertrouw ]e, Maiocca. verzekerde ik haar. En Ik heb graag, dat je ons vannacht naar Örléansvllle brengt.

,H

et is een zonderling iets, die .. ,. geheimzinnige slagboomtusy y***- «J*- sehen het Westersche en Oostersche ras," zei kapitein Jolande. „Hij vormt een onoverkomelijke hinderpaal voor iedere toenadering tusschen deze beide rassen, zelfs in de liefde. Ik heb dit zelf eens bij de hand gehad, toen ik van een Arabisch meisje hield, van haar hield met hart en ziel..." Kapitein Jolande wierp zijn sigaret in het vlammende haardvuur; er waren nog vier heeren in de kamer, maar geen van hen sprak een woord. Iedereen wachtte op de geschiedenis. Nadenkend keek kapitein Jolande, die jaren lang bij de Zouaven had gediend, met zijn donkere, peinzende oogen voor zich uit. Toen begon hij opeens te vertellen : „Het was een echt Idnd van de woestijn. Ze was mooi en trotsch, en lenig als een gazelle. Ze heette Marocca en was de dochter van den sheik, die regeerde over een dorpje, dat in een ravijn in het Noorden van Algiers lag. De gratie van den palmboom was in haar gestalte; de diepte van den nacht in haar oogen en, zooals ik reeds heb gezegd, ik had mijn hart aan haar verloren. Ik voerde in dien tijd het commando over een handvol mannen en had bevel gekregen een bloeddorstigen roover, Mohammed-elrRama, gevangen te nemen. Mohammed had een schuilplaats gezocht en gevonden in de heuvels. Hij had mij heel wat last bezorgd en zijn bende-leden hadden twee van mijn mannen op verraderlijke wijze doodgeschoten. Mohammed had zich nu teruggetrokken in een schuilplaats, waartoe een vijand bijna onmogelijk kon doordringen, maar daar hij, waar hij zat, geen voedsel of munitie kon krijgen, besloot ik geduldig af te wachten tot hij voor den dag zou moeten komen. Ik wil niet ontkennen, dat ik bij het nemen van dit besluit ook beïnvloed was door de ontmoetingen, die ik met Marocca had. lederen avond wandelden wij tusschen de heuvels onder de palmboomen, en ik moet eerlijk zeggen, dat dit bijna de gelukkigste uren van mijn leven zijn geweest. Natuurlijk moesten wij onze ontmoetingen geheim houden voor haar vader, den sheik, want als die er achter was gekomen, zou hij mij zeker een mes tusschen de ribben hebben gestoken, wanneer hij er de kans voor zou hebben gekregen. Niemand wist dan ook van mijn liefde voor het Arabische meisje. Niemand, behalve mijn kameraad luitenant De Braux. Op zekeren avond kwam hij opgewonden mijn tent binnen. „Hoor eens, Jolande," riep hij geërgerd uit, „vind je nu zelf ook niet, dat het tijd wordt, dat we iets doen? Terwijl wij er hier ons gemak van

nemen, vermaakt die Mohammed zich op onze kosten." Ik lachte, want zijn opgewondenheid amuseerde mij. „Wat is er dan gebeurd?" vroeg ik. „Die schurk heeft met zijn bende aan den anderen kant van de heuvels zijn wijkplaats verlaten, terwijl wij dachten dat dit onmogelijk was, en een trein aangevallen, waarop een van zijn mannen als stoker dienst deed. Ze hebben den machinist doodgeslagen en de passagiers geplunderd. Nou, wat ben je nü van plan te doen?" , ,,Dat is dus weer cen post meer op

TE VEEL VAN HET GOEDE Acteur: ,Hoor eens directeur, dat ge me In het eerste bedrijf eerst als huisknecht, daarna als detective en daarna als graaf laat optreden, daar heb ik niets op tegen. Maar dat ik in het tweede, bedrijf als graaf mezelf als huisknecht moet worgen en daarna als detective gevangennemen, dat is me te bar".

r

oor eiken voet een goed passende

SALAMANDER SCHOEN ROTTERDAM

AMSTERDAM KALVERSTRAAT 165

NOORDBLAAK 43

- 10 -

de rekening, die ik aan Mohammed hoop te presenteeren." „Wanneer?" „Als hij naar ons toe komt. En ik ben er zeker van, dat hij dit doen zal." „Maar waarom moeten wij daarop wachten ?" Glimlachend keek ik hem aan, want ik kende de Braux heel goed. Ér bestond geen beter en dapperder kameraad. Mijn vroolijkheid maakte hem echter nog opgewondener. „Hoor eens, Jolande," viel hij uit, „ik heb geen lust mij met je privé-aangelegenheden te bemoeien, maar het komt mij voor, dat het nu tijd is om te vechten en niet om liefdesbetrekkingen aan te knoopen of te onderhouden." „Mijn beste jongen, steek een sigaar op en bemoei je met je eigen zaken." „Ik begrijp je niet, Jolande," antwoordde hij. „Een man met jouw ondervinding I Je weet even goed als ik, dat iedere Arabier, hetzij man, vrouw .of kind, een geboren leugenaar is en verraderlijker dan drijfzand. Je speelt met vuur. Je denkt, dat dat meisje van je houdt. Wat een vergissing I Je zult het zienl" Ik bleef hem lachend aankijken. „Wat zijn je plannen met haar?" vroeg hij. „Ik wil haar tot mijn vrouw makenI" antwoordde ik. De Braux keek mij aan alsof hij plotseling gek geworden was. Het bloed steeg naar zijn wangen en hij riep: „Ben je krankzinnig, Jolande? — Maar je zult wel intijds je gezonde verstand terug krijgen. Let op mijn woord — dat meisje speelt een valsch spel met je; zij is zoo trouw aan haar ras, als jij op het oogenblik ontrouw aan het jouwe bent. Ze zal je doen lijden. Ik hoop maar..." Hij sprak niet verder, want ik duwde hem mijn tent uit. Toen ging ik naar Marocca. Ze wachtte reeds op mij in de schemering. De sheik, haar vader, vertelde zij, was op reis gegaan en ze vroeg mij, mee te komen naar zijn tent, waar ze mij wat ververschingen wilde aanbieden. Wij daalden af in de vallei, die geheel met tenten was gevuld. „Marocca," zei ik, haar hand in de mijne houdend, „zou je het prettig vinden, als ik mijn ontslag uit den dienst nam en hier met je trouwde ? Als ik nu / eens een van die witte huizen daar ginds huurdfe en er jou als mijn vrouwtje binnenleidde ?" Marocca sloeg haar diep-bruine oogen naar mij op. „Ik zou liever met je mee gaan naar je land," zei ze zachtjes. „Zijn daar ook Arabische vrouwen?" „Neen, Marocca," zei ik innig. „Daar zijn niet zulke mooie vrouwen als jijl" „Vind je mij erg mooi ?" vroeg zij . glimlachend. „Je bent zoo mooi als de sterren der woestijnl" antwoordde ^k.

4S>

-.

\

Toen werd ik opeens door een intensen angst bevangen. Ik had toevallig naar den ingang van de tent gekeken en zag, hoe het linnen heel even had bewogen en dat een Arabier ons bespiedde. Het was een boosaardig gezicht, waarin ik gekeken had. De neus leek wel den snavel van een roofvogel; de lippen waren opgetrokken, zoodat de groote, witte tanden te zien kwamen en de oogen schitterden als van een hongerigen jakhals. Ik sprong overeind en trok mijn revolver. Toen ik naar de opening van de tent snelde, gleed de man als een slang weg. Marocca kwam mij na. De zilveren ringen om haar polsen en beenen rinkelden en ze sloeg haar armen om mij heen. „Schiet niet," smeekte zij. „Alle menschen zouden hierheen komen als je het deedt." Ik keek haar aan. „Marocca, wie is die man?" „Mohammed-el-Rama," antwoordde zij •eenvoudig. „Wat?l" riep ik uit. „Maar dat is onmogelijk 1" „Ik weet het zeker," zei ze. „Hij moet je hierheen zijn gevolgd om je te dooden." Ik herinnerde mij nu de waarschuwing van de Braux en een oogenblik vocht ik tegen een ontzettende verdenking. Marocca moet aan mijn gezicht hebben gezien, wat er in mij omging, want zij zei op een zachten, smeekenden toon: „Ach? Waar denk je aan?Hóüd je dan niet van me ?" Ik ging naar buiten. Het was geheel donker in de vallei; ik kon geen hand voor oogen zien. Terwijl ik de diepe duisternis trachtte te doorboren, fluisterde Marocca tegen mij: „Mohammed is te vermetel geworden en dit keer heeft hij zichzelf nog overtroffen. Hij moet zijn schuilplaats tusschen de heuvels hebben verlaten. Hij heeft nog een andere wijkplaats, niet ver hier vandaan en ik zal je- er heen brengen." „Marocca," zei ik streng, haar bij heur pols grijpend, „wat weet je van Mohammed? Wat is hij voor jou?" „Hij is mijn landgenoot," antwoordde zij, mij in de tent. trekkend. „Maar sinds hij jouw vijand is, is hij ook de mijne. Hij verbergt zich nu ergens in de buurt van Orléansville. Ik weet precies, waar hij zit. Ik kan fe er heenbrengen. Maar als je me niet vertrouwt....

VAN DE GELEGENHEID GEBRUIK MAKEN. „Moesje, wat zie je er moe uit." „Ja kind, ik ben te moe om een hand uit te steken." „Nou, dan zal ik maar vertellen, dat ik In het salon den spiegel heb gebroken."

probeer dan of je hem alleen kunt vinden en zie mij nooit weer terug I" Zij keek mij met een zonderlingen blik aan; haar oogen vulden zich met tranen en ze was zichtbaar opgewonden, Ik sloeg mijn arm om haar middel en drukte een kus op haar voorhoofd. j,lk vertrouw je, Marocca," verzekerde ik haar. „En ik heb heel graag, dat je ons vannacht naar Orléansville brengt." Een paar uur later vertrokken wij. Een man of zes had ik achtergelaten om een oogje op het dorp ,te houden. De Braux was onder degenen, die mij vergezelden. Hij liep links van mij, terwijl Marocca een meter of acht voor ons uitging. De Braux was heel kalm. Het was niet moeilijk voor mij te begrijpen, waarom hij zoo stil was. Hij vertrouwde het meisje niet, dat ons den weg wees. Ik zag, dat hij een revolver in zijn rechterhand hield en dat hij voortdurend scherp spiedend om zich heen keek. Marocca keek een paar keer om, alsof zij ons wilde aanmoedigen. Ze liep zoo snel, dat wij bijna moeite hadden haar bij te houden. ledere beweging, die zij maakte, was een voorbeeld van gratie en bevalligheid... Plotseling verdween zij in een dicht bosch. Ik hoorde hoe de Braux een verwensching mompelde. „Je gaat haar toch zeker niet na, hier?" fluisterde hij, opdat de anderen hem niet zouden hooren. „Kom mee," beval ik. „Ik ben niet bang om te sneuvelen," zei hij, „maar om door een vrouw in de val te worden gelokt... Enfin, ik ben blij, dat ik geen commandant ben." We verdwenen in het bosch en de naalden der pijnboomen knarsten onder onze voeten. Af en toe drong er wat maanlicht door de boomen heen en verlichtte dan even het pad, dat wij gingen. Na eenige minuten waren wij het bosch door en volgden een stijl pad, dat ons al hooger en hooger voerde. Geleidelijk werd het smaller, steeds smaller, tot het ten slotte eindigde in een soort rotsplateau. Diep beneden ons en ver in het rond onderscheidden wij vaag de valleien, waarin een grijze damp hing, waarop de maan haar zilver-wit licht deed vallen. Marocca was blijven stilstaan enkeek mij recht in de oogen. Aan alle kanten gaapte de afgrond. Er liep geen weg, noch ter linker, noch ter rechter zijde. Ik hoorde, dat de Braux mompelde: „In de val gelokt, zooals ik wel dacht." Ik wendde mij tot Marocca. „Marocca, wat beteekent dit?" Haar oogen keken langs mij en mijn kameraden heen en zochten den weg af, dien wij waren gekomen en er was een uitdrukking in, zooals ik er nog nooit tevoren in had opgemerkt. Een uitdrukking van haat en triomf, zooals ik nimmer op het gezicht van een andere vrouw heb gezien. Ze wierp haar armen met de rinkelende banden woest in de hoogte en brak in een luid gelach uit. „Kijk!" riep zij. „Dat is't triomfteeken van Mohammed-el-Rama. Wij hebben jullie verslagen 1" Ik keek in de richting van haar uitgestoken arm. Over de toppen van de - 11 -

boomen van het bosch, dat wij zoojuist verlaten hadden, zag ik een roode vlam naar den hemel oprijzen. De nacht was geheel windloos en die roode, onheilspellende kolom rees loodrecht naar boven als een dreigend mene, thekel. Ik begreep opeens, wat er was gebeurd. Wij waren bedrogen! Marocca stond in verstandhouding met Mohamimed-el-Rama; zij had ons uit het dorp gelokt om dien schurk gelegenheid te geven zijn schuilplaats te verlaten en proviand en wapenä te halen. En het vuur, dat hij had aangestoken, was een bespotting, een uitdaging, waarmee hij ons op den koop toe nog tartte. De Braux uitte een vloek. „Ziet u het nu, kapitein?" zei hij. Gek van woede en overmand van droefheid trad ik met mijn geladen revolver op Marocca toe. Ze vouwde haar armen over haar borst en terwijl een glimlach haar lippen krulde zei ze: „Dood me, als je durft!" Waarachtig, ik kon het niet doen! Mijn vinger beroerde den trekker en ik wendde mij grommend af. Het volgende oogenblik hoorde ik een knal achter mij. Ik wist, wat er was gebeurd en moest mijn tanden opeenklemmen, om mij te kunnen beheerschen. Eenige seconden later stond de Braux naast mij. „Om onze dappere kameraden te wreken," zei hij. „Dat is een verraderes, die ons niet meer beetnemen zall" En met een grimmig lachje blies hij den rook uit den mond van zijn pistool. Kapitein Jolande zweeg. Hij plukte aan zijn kleine snorretje en staarde zwijgend in het vuur van den haard „Het waren korte metten," zei er een „Maar het was het beste onder die om standigheden." „En toch," zei een ander, „als zij van Mohammed heeft gehouden, is zij hem toch trouw geweest tot in den dood." Kapitein Jolanda keek plotseling op. „Wij hebben Mohammed-el-Rama toch nog gevat en hij is zijn straf niet ontgaan. We hebben hem opgehangen," zei hij. „Hij was een schoft van een kerel, en dat meisje niet waard. Het was het mooiste schepsel, dat ik ooit heb ontmoet, en als ... als ...." Hij hield op en lachte grimmig. „Ach, het heele leven bestaat uit „als" ....." besloot hij toen.

DE VOOKZICIITIGE. „Sinds m'n man geen werk heeft leest-ie de heele krant door behalve de advertentierubriek: Aangeboden betrekkingen."

•

mmmmmmm*^

^^^^^^mm

*^-^«

premier, verzamelt oude meubelen. Hij bezit een stoel van Don Juan d'Austria en een oude boekenkist die eens aan Phihps 11 behoorde. In den tuin van zijn villa is een tennisterrein en een groot zwembassin. Een marmer pad loopt vanaf dit bassin naar de „patio", een groote poort, die toegang tot de woning geeft. William Haines is een ijverig postzegelverzamelaar en bezit een van de kostbaarste verzamelingen van Amerika. Twee der mooiste huizen staan op het oogenblik „te huur of te koop", n.1. dat van Emil Jannings en Conrad Veidt. Een van de mooiste woningen in Hollywood is het „home" van Douglas

HOE WONEN ' ZE HOLLYWOOD DOOR EEN. DIE ER WAS. Een kijkje in het huis van Cecil B. de Mille, den regisseur van The King of Kings en zooveel andere bekende films. van den regisseur van „Den Koning der Koningen" Cecil B. de Mille. Voor zijn villa, die op een heuvel ligt, strekt zich een groot, groen grasveld uit. Sneeuwwit is zijn huis, met vuurroode dakpannen. Van buiten maakt het een zeer eenvoudigen indruk, maar nauwelijks is men den drempel overschreden, of men waant zich in een museum. Cecil vprzamelt n.1. vlaggen en wapens. Deze „verzamelwoede" deelt hij met zijn collega, de Ben-Hur-regisseur Fred Niblo. Deze verdeelt zijn dagtaak in tweeën: óf hij geeft regie óf hij bevindt zich in zijn museum. Tot zelfs in zijn prachtige billard-kamer hangen wapens en jacht-tropheeën. De jonge Zweedsche acteur Nils Asther heeft kort geleden een nieuwe villa betrokken, die uiterst practisch is ingericht voor dezen verstokten vrijgezel. Hij bezit een geweldige bibliotheek; zijn grootste liefhebberij is lezen. John Gilbert, de beroemde jeune-

Waar Fred Niblo, bekend door Ben Hur, zijn tenten heeft opgeslagen. Niblo is een hartstochtelijk verzamelaar van wapens en jacht-tropheeën. p deze pagina's willen wij onze | lezeressen en lezers eens een kijkje laten nemen in de woningen van de beroemde Amerikaansche regisseurs en filmsterren. Op de groote heuvelvlakte, die zich achter de stad Hollywood uitstrekt, liggen tal van villa's, waarvan de naambordjes alleen reeds een filmenthousiast zou doen watertanden. Men ziet het „Hollywood" aan, dat deze stad door de film ontstaan is: ze ziet er uit als een ,groote filmdecoratie. De huizen maken den indruk, alsof achter hun gevel niets meer is. Iedere straat lijkt op een zuidelijke villa-straat, kant en klaar voor een filmopname. Deze straten samen beslaan in Hollywood een lengte van duizenden kilometers: in het midden asphalt, begrensd door rijen palmen, daarachter prachtige villa's van de uiteenloopendste bouwstijlen der geheele wereld. De groote mode in Hollywood is op het oogenblik villa's in ouden Spaanschen John Gilbert koestert zich m het zonnetje, dat in zijn tuin in den regel warmer stijl. Een der mooiste is de woning schijnt dan bij ons. - 12 -

0:

-¥

1

William Haines is een groot liefhebber van boeken en kunst. Onze foto laat hem zien in een hoekje van zijn studeervertrek.

Een andere foto van John Gilbert in zijn huis op de Beverly Hills. Fairbanks en Mary Pickford, dat zij den symbolischen naam „Pickfair" gaven. In him huis is een bioscoop-zaal, waar zij lederen avond voor hun intieme vrienden — onder wie zij ook Cïarlie Chaplin tellen — de stukken film draaien, die zij dien dag gemaakt hebben. Ricardo Cortez heeft er een echt Spaansch boerenhuis laten zetten. Onlangs heeft hij dit naar een ander gedeelte van Beverly Hüls laten verrollen, daar hij voor het stuk grond, waar het oorspronkelijk op stond, een hoogen prijs kon krijgen. Het aanbod was hem te verleidelijk en daarom besloot hij op zijn Hollywoodsch te verhuizen I Nils Asther in zijn jonggezellenhuis, dat hij in Zweedschen stijl liet bouwen. -13-

^^^"

^.*;Amsmvmt*m

HBM

THE GARDEN OF EDEN

WILLY'S BRIEF. DOOR H. C EYLDERS AAN DEN HEER REDACTEUR VAN HET WEEKBLAD CINEMA EN THEATER

Ofschoon Umij'als lezeresjenatuurlijk niet persoonlijk kent. Heb ik, om Uwe hulp te vragen, dit briefje aan U neergepend! Laat ik U eerst even vertellen: Ik ben juist 16 jaar geweest! Van school heb ik mijn einddiploma, ofschoon ik bijna was „gesjeesd"! Ik weet niet wat mijn ouders willen, maar wat IK wil is, kort en goed. Ik zal het U maar ronduit schrijven: Ik wil zoo GRAAG naar Hollywood. Wanneer ik in de bioscoop zit, dan vind ik al die films zoo fijn! Dan voel ik, dat mijn „ideaal" is, een Hollywoodsche ster te zijn!

jrfL mé&

"N

Nu zult il mij natuurlijk schrijven: „Je weet nog niets van 't leven af!" Maar ik lees stilletjes romans.... In bed, des avonds, voor ik maf. En dat wil ik U wel bekennen: Ik heb een leuk en knap gezicht! (Wel wat brutaal, om dat te schrijven ! Vindt il me nu geen ijdel wicht?) Voorts zult il als bezwaar doen hooren, dat alles afhangt van talent. Nu, ik kan opperbest acteeren, want dat zegt ieder, die me kent! Voorts ken ik de moderne dansen en ik kan zwemmen als een visch! En autorijden, wel, dat leer ik wanneer het eenmaal zoover is. Want om een auto te chauffeeren is toch geen heksentoer, dunkt mij! je drukt maar even op den claxon en ieder gaat voor je opzij. En als ik paard moet leeren rijden, dat boks ik ook wel voor elkaar. 'Ik zal hem klontjes laten eten en houd me stevig aan z'n haar. Om in zoo'n atelier te filmen, dat lijkt me toch een reuze-lol Maar met een aardigen acteur en in een heusche groote rol! Ramon Novarro vind ik eenig I Die heeft zoo'n sympathieken blik. Maar Buster Keaton is te mager en Emil jannings is te dik! En Douglas Fairbanks is wel aardig, maar toch alweer een beetje oud. Die Ben Lyon, dat is een leukerd! Weet U ook, is die al getrouwd?

TONI BIJ HAAR AANKOMST IN BOEDAPEST

ROLVERDEEUNO: Toni Lebrun , . Rosa Henri de Glessing Madame Bauer . . Richard Spanyi , Col. Dupont , .

En als ik later dan beroemd ben, en ik woon in een prachtig huis. Haalt il een interview voor 't Weekblad en komt gezellig bij mij thuis. Dan krijgt il bij „return to Holland" als souvenir mijn groot portret Voor uw kantoor aan 't Galgewater; desnoods hangt il het bij Uw bed. Nu z':n er zooveel Corporations! Waar kan ik nu het best terecht? Aan wie moet ik mijn foto sturen ? Als il me dat alleen maar zegt! En willen ze mijn lengte weten ? De kleur van oogen en van haar ? En moet ik in het Engelsch schrijven ? Zegt il me dat alleen nog maar. En moet ik hun dan ook nog schrijven, wat ik op school reeds heb geleerd? Voor alle zekerheid maar schrijven, dat 'k tweemaal ben gevaccineerd??? Oh, 'k zou zoo graag een filmster worden. Wilt il me helpen? Doet il dat? Heer Redacteur, als il DA T doen wilt, noem ik bij voorbaat U een ....!.'

Willy,

14 -

I

Ze vertrekken naar Monte Carlo en Toni is steeds meer verwonderd over de groote luxe, die Rosa aan den dag legt. In het hotel Eden bewonen ze een prachtigen salon en slaapkamer en Toni denkt, dat haar weldoenster een oplichtster is. Maar Rosa bewijst haar, dat zij haar heele jaarlijksche pensioen besteedt om gedurende eenige weken te leven op de manier, zooals ze dat vroeger gewend was. Richard Spanyi ziet Toni piano spelen en is direct tot over zijn ooren verliefd. Na een reeks van amusante gebeurtenissen krijgt hij de kans om kennis met haar te maken en er volgen voor beiden zeer gelukkige dagen in het hotel Eden. Hij kan geen weerstand bieden aan die mooie oogen en met den dag wordt hij meer verliefd op haar. Richard's oom, kolonel Dumont, maakte ook plannen om Toni's hand te vragen, maar hij zal aan zijn neef een half uyr den tijd geven om hem voor te zijn en Richard haast zich naar de kamer van zijn aangebedene. Doch daar verneemt hij, dat Toni juist een slaapmiddel had ingenomen en wat hij ook beproeft om haar wakker te maken, niets kan haar uit haar diepen sluimer wekken. Hij is ten einde raad en om zijn kalmte te herkrijgen neemt hij een glas water, maar bij toeval is dit het glas met het slaapmiddel. Als kolonel Dumont aan Toni's kamer komt, vindt

hij beiden tot-zijn verbazing in diepen slaap. Tenslotte zijn Toni en Richard verloofd, maar ze heeft hem nooit verteld van haar oponthoud in „Palais de Paris". Als alle ooms en tante's aanwezig zijn voor de huwelijksplechtigheid, is oom Henri nog niet verschenen. Eindelijk komt hij binnen en Toni herkent in hem Henri von Glessing uit het „Palais de Paris", die haar het hof heeft willen maken en om wien zij ontslagen is. Oom Henri belooft niets te vertellen, maar Toni wil niet met een leugen in het huwelijk treden en ze vertelt aan het heele gezelschap dat zij niet de dochter is van Gravin de Garoer. De geheele familie bemoeit zich er mee en de arme Richard weet niet hoe hij het heeft. Toni is ervan overtuigd, dat Richard weer bij haar zal terugkomen. Hij houdt immers van haar. Doch vóór zij van den schrik bekomen is, zijn twee ooms reeds bij haar binnengekomen en bieden haar uit naam van Richard een cheque aan. Nu verandert Toni's liefde in woede. Ze scheurt zich de bruidsjapon van het lijf, werpt hun de huwelijkscadeaux voor de voeten en vlucht weg. Richard is tot bezinning gekomen, hij neemt haar in zijn armen en draagt haar naar zijn kamer. Daar wordt hun huwelijk gesloten en als de gebelgde familieleden voor zijn kamer komen, krijgen zij geen gehoor.

Corinne Griffith Louise Dresser Lowell Pherman Maude George Charles Ray Edward Martindel

Toni Lebrun, juist geslaagd voor haar examen voor zang, leeft met een ouden oom en tante in een bakkerij, dicht bij Weenen. In den nacht sluipt ze weg en laat een briefje achter, dat ze niet haar leven lang broodjes wil verkoopen, maar een beroemd zangeres gaat worden. Zoo vangt deze film aan, dit in ons land onder den titel: „Vier dagen uit het leven van een onfatsoenlijk meisje", wordt uitgebracht. Ze heeft een engagement gekregen in het „Palais de Paris" te Budapest en in den trein droomt ze over al de triomfen, die haar wachten. Maar aangekomen op haar plaats van bestemming bemerkt ze, dat er wel eenig verschil is tusschen droomen en werkelijkheid. Madame Bauer, de eigenares van „Palais de Paris", examineert haar zangeressen onder het motto: „Laat je beenen zien". En zoo werd Toni gebracht in het cabaretleven van Budapest. Ze weigert beslist om op te treden in het enstuum, dat men voor haar heeft uitgezocht en Madame Bauer geeft haar een eenvoudiger toilet. Dit blijkt nog geraffineerder en Toni vliegt van het tooneel en klaagt haar nood aan Rosa, de kleedster. • Er volgt een scène met Madame Bauer eh Toni wordt met Rosa, die voor haar in de bres gesprongen is, ontslagen. \

TONI EN RICHARD

CORINNE GRIFFITH ALS TONI LEBRUN FOTOJ

- 15 -

vmreo AUTisTi

•k

Wij en de apen. In een kelder van een Parijsch café zat eenigen tijd geleden een chimpansee opgesloten, in afwachting van het oogenblik, waarop hij naar den Dierentuin zou worden vervoerd, waaraan hij was verkocht. Het dier was natuurlijk gewend aan de rust van de Afrikaansche oerwouden en toen het de cacophonische geluiden hoorde van een jazz-band, werd het woedend. Hij sjorde aan zijn ketting, rukte zich los, rende de danszaal in, en gooide borden, flesschen en wat er meer onder zijn bereik kwam naar de dansende paartjes, die hij later begon te bombardeeren met pasteitjes en sandwiches .... De 'gasten vluchtten, doch de kellners dreven hem terug naar zijn kelder door hem te bespuiten met .... spuitwater uit de siphons, die zij van het buffet " grepen. Het dier retireerde daarop geheel ontdaan naar zijn kelder. Ik zou dit voorval, dat op zichzelf natuurlijk onbeduidend is,hier niet hebben vermeld, als . . . er geen menschen waren, die verontwaardigd doen wanneer iemand beweert, dat we van de apen afstammen. Uit het gebeurde blijkt evenwel, dat de aap op de verwantschap, zóó die al bestond, óók niet erg gesteld zou zijn!

Een nieuwe groet in Hongarije. In Hongarije is men het beu geworden „goeden morgen" en „goeden avond" te zeggen, en men probeert nu den nieuwen groet „een betere toekomst" te lanceeren. Er is o.i. echter een bedenkelijke kant aan dezen groet. Indien men iemand steeds „een betere toekomst" wenscht, zou de onaangename gedachte wel eens bij hem kunnen opkomen, dat men zijn verleden nu niet bepaald zoo rooskleurig vindt .... Bovendien : kän een groet, die zich reeds zoo ingeburgerd heeft als „goeden morgen" en „goeden avond", wel zoo opeens veranderd worden ? •

Nu de bloemen komen. Ik heb opgemerkt, dat we de Japanners gaan navolgen in hetiyersiefen met bloemen. Het is namelijk niet meer ,du bon ton' om veel bloemen in een vaas te zetten. Veeleer plaatst men thans één of twee uitgezochte exemplaren met een paar blaadjes in een klein vaasje en zet dit midden op tafel. Ook aan het diner bezigt men niet meer veel bloemen. Het gebruik om bij ieder bord één enkele bloem in een zeer klein vaasje te plaatsen neemt meer en meer toe. Kenners beweren, dat ze hierdoor veel moer tot haar recht komen !

[ndien U meen« HET BESTE gezien te hebben, dat er op filmgebied bestaat dan heeft de

WILTON METRO GOLDWYN altUd NOG BETERE FILMS

ALWEER HET BEKENDE REFREIN

De hand.

Voor gastronomen. Ik hoorde een dezer dagen van een lunch, die door een Londenschen rijkaard aan zijn vrienden was aangebeden en waarvan ik het menu hier wil vertellen voor de gastronomen onder onze lezeressen en lezers. Het begon met oesters, die op een „bed" van caviaar lagen, waarna tong volgde, die was gegarneerd met zoete komkommers, truffels, kreeft en krootjes. De volgende gang bestond uit kip, waaruit de beentjes zorgvuldig waren verwijderd en die gekookt was in champagne. Ze werd opgediend met een saus van cognac, room en curagao. Bovendien waren er nog gebakken asperges te genieten, die eveneens met champagnesaus werden opgediend, terwijl als dessert peren werden gepresenteerd, gevuld met kastanjes en versierd met bloemen van gesponnen suiker .... Alle gasten hebben het er, naar mij bij informatie bleek, levend afgebracht.

^€ Tulle voor het avondtoilet?

Over de hand zou een zeer interessant boek zijn te schrijven. Behalve de oogen en de mond vormen zij het sprekendste deel van het menschelijk lichaam. Browning liet Andrea del Sarto tegen zijn vrouw uitroepen : „Uw zachte hand is sen vrouw op zichzelf!" Ik ben echter zeer verbaasd geweest, toen ik las, hoe bedrieglijk handen kunnen zijn met betrekking tot de kracht, die er in huist. Kracht en grootte gaan niet altijd samen. Gene Tunney, de wereldkampioen boksen zwaargewicht bijvoorbeeld, heeft zeer kleine en fijne handen. Bij een lunch werd hem eens gevraagd, ze te willen meten met de handen van een dame en het bleek bij die gelegenheid dat haar handen grooter dan de zijne waren !

Op een modeshow in Parijs droeg een der mannequins een tasch, die, naar men mij verzekerde, een ernstige concurrente zal worden voor het thans gebruikelijke handtaschje. Het was een eenvoudige boodschappentasch met hengsels en een ronde opening zonder slot. Zij was van fijn, helrood leer en werd gedragen bij een toilet van dezelfde kleur.

De wetenschap heeft haar domein ook tot onze waschtobbe uitgestrekt. Ziethier wat twee Amerikaansche professoren ons weten te vertellen : Indien een té vlijtige waschvrouw onze kleeren langer dan zeven en een halve minuut in water en zeep wascht, zullen zij eer vuiler dan schooner worden. Waarom ? Wel, zij verkondigen de theorie, dat de zeepsop de deeltjes vuil in kleinere deeltjes oplost ; gaat men nu tè lang met wasschen door, dan zullen deze kleine deeltjes vuil weer in de eerst schoone kleedingstukken worden gewreven. Niet langer laten wasschen dus dan zeven en een halve minuut, dames !

PUBLIEK-FILMS

1

In een eerste Idas Parijsche gelegenheid is de kellner Jacques een attractie voor de inrichting, die dagelijks door de dames uit de Parijsche voorname kringen bezocht wordt. Niemand weet, dat Jacques voor de itevolutie graaf Leisky heette, officier was van de Russische garde te St.-Petersburg en verwende lieveling van het hof. Door een toeval leert hij Laurence Gerand kennen, een juist gescheiden, jong en bevallig vrouwtje, waarop hij hopeloos verliefd wortit. Hij stelt zich aan haar voor onder zijn waren naam als graaf Leiski, maar venwijgt daarbij, dat hij op het oogenblik zijn geld als Oberkellner verdient. Op zekeren dag zitten Leiski en Laurence in haar woning aan de lunch. Als Leiski aan den vleugel zit en de Schlager speelt „Ich küsse Ihre Hand, Madame;', gaat de telefoon. Het is Gerard, de gescheiden echtgenoot van Laurence, die haar verwijten maakt, omdat zij bevriend is met een kellner mt het Restaurant Grillon. Het gelaat van Laurence verstart, haastig draait zij zich om en mpt een woedend gebaar hangt zij de telefoon aan den haak. Met een verachtelijken blik ziet rij Leiski aan, haalt een 5oo-francsbiljet uit haar taschje en werpt hem dit toe met de woorden: „Ober, hier zijn 500 francs voor uw uitgaven van 0 gisteren." Leiski is vreeselijk ontsteld; hij begnjpt, dat men hem heeft verraden.

ICH KÜSSE IHRE HAIVD, MADAME

MARLENE DIETRICH Maar hij herstelt zich en legt eveneens een bankbiljet bij het andere. „Hier zijn 1000 francs, madame; zooveel was mij het genoegen waard", zegt Inj maakt een korte buiging en verlaat dé woning. Laurence staart hem verbijsterd na. . 's Avonds in Restaurant Grillon. Leiski bedient onder 'andere gasten ook Tallandier, een hopeloozen bewonderaar van Laurence. Als zij komt, zet zij zich bij hem aan tafel. Kort en bevelend roept zij: „Ober!" Leisld draait zich om, ziet Laurence, een moment dreigt hij zijn tegenwoorheid van geest te veriiezen, maar met een nederige buiging treedt hij op haar toe, haalt zijn blocnota te voorschijn en neemt haar bestelling op. Laurence verlustigt zich in de situatie en begint (»tentatief met T^landier te flirten. Zij pijnigt Leiski met steeds nieuwe eischen. Hij moet haar bedienen, het voedsel op haar bord leggen en tenslotte geeft zij hem 1000 francs fooi. Hij weigert deze fooi. Zij vraagt naar den chef en beschuldigt Leiski er van zich onbehoorlijk te hebben gedragen.

EN HARRY LIEDTKE De chef is ontroostbaar, een kracht als Leiski te moeten ontslaan en biedt hem een plaats als kamerkellner in het hotel van het restaurant aan. In het hotel de Saint Claire. Leiski is kamerkellner op de dertie étage, waar hij weer de attractie van sommige bezoeksters is. Intusschen verneemt Laurence, dat Jacques haar niet 'heeft bedrogen en hij werkelijk graaf Leiski is. Buiten adem rent zij het hotel binnen om hem vergiffenis te vragen. Hij wijst echter de liefde af van een vrouw, die slechts een titel liefheeft, maar niet den mensch. Nauwelijks heeft hij de kamer van Laurence verlaten, of hij wordt bang voor zijn eigen moed en wil zich weer met haar verzoenen. Zijn liefde voor haar is te groot, dan dat hij een vrouw uit trots zou kunnen opgeven. In de lift ontmoeten zij elkaar en ibij beiden behaalt de liefde de overwinning op den trots. Zonder ophouden stijgt en daalt de lift, waarin de levens van twee menschen voor eeuwig worden aaneengesmeed.

Handschoenen in de balzaal. In Parijs dragen de dames weer handschoenen in de balzaal. Deze mode heeft zich ingeburgerd tegelijk met de roode en zwarte toiletten en daar de handschoenen in de kleur der kostuums dienen te zijn, leveren de roode en zwarte handen een frappant effect op.

4

GIJ HEBT SUCCES MET

EXCELSIOR-FILMS ZIJN

i

Onze wasch en de wetenschap.

In Londen dragen verscheidene dames avondtoiletten van tulle. De vorige week zag ik' er niet minder dan vijf op één partij. Een dame uit de hoogste kringen droeg een kostuum van roode tulle, terwijl een ander in een blauw toilet van dezelfde stof verscheen. Beiden droegen lange hangers in de oor en, waarvan de steenen, Nieuwe gezichten. in dezelfde kleur, prachtig harmonieerden Een vriend in Londen schrijft mij, dat met heur toiletten. Bij dezelfde gelegenheid zag ik een schitterende jas van sabel- hij een ,nieuw' gezicht heeft ontdekt op bont, afgezet met hermelijn. Het kleeding- de avondpartijen. Het heeft een crémestuk was zoo gemaakt, dat het aan twee achtige bleekheid met een groenig waas zijden kon worden gedragen ; de eene kant er over. De lippen zijn aangezet met een overdag, de andere des avonds. De mantel zwart-rood rouge en vooral aan de oogen had, naar men mij verzekerde, ver over is bijzondere zorg besteed. Het haar wordt sterk gegolfd gedragen de vijftigduizend gulden gekost, want of Egyptisch, met een ,knot' achter men had maandenlang moeten zoeken eer in opzijn den nek. men de bontvellen vond, die naar den Deze ,mode' is het eerst gedragen door zin van de draagster bij elkaar pasten. de Dolly Sisters.

De nieuwste handtasschen.

ROLVERDEEUNG: lacques, de kellner, . Harry Liedtke Laurence Gerard . . Marlene Dietrich Adolf Gerard, haar man Pierre de Guingand Tallandier . . . . . Kar/ Huszar REGIE: ROBERT LAND. Franco-Film der N. V. Universal-Film Agency

e

'eoos»

M8NEOTA FeiLMS

144 Keizersgracht, Amsterdam Telef. 45348

KARL HUSZAR ALS TALLANDIER /

LIEDTKE ALS JACQUES DE KELLNER - 17 f'ï; ».■';■■ «:«;ïi:;>i»-:

.. .;;:,K,-v

'■■mmmmm

WÊM

HISTORISCHE MISDADEN DE AANSLAG VAN RAVAILLAC OP HENDRIK IV VAN FRANKRIJK ?eeds zeventien maal was den koning te lijden gehad. Mijn daad Al deze martelingen verdroeg Ravaillac Hendrik IV van Frankrijk komt dus niet voort uit een persoonlijken met een gelatenheid en kalmte, die bijna ontkomen aan het moordend wensch om wraak te nemen ; evenmin heb bovenmenschelijk te noemen zijn. Toen staal van ten, die naar zijn ik ze bedreven op aanstichting van iemand hij het schavot bestegen had, had hij, leven stonden toen hij, den anders ; slechts een. inblazing van de hel alvorens zich aan den beul over te leveren, veertienden Mei van het jaar 1610, als heeft er mij toe gebracht den koning te dooeen kort gebed verricht; een der priesslachtoffer viel van Frangois Ravaillac. den . .. ." ters, die hem in zijn laatste ure bijstonden, Heeft Hendrik IV een voorgevoel van Ravaillac was volkomen overtuigd van knielde eveneens neer om voor hem te zijn naderend einde gehad ? We weten de juistheid dezer laatste woorden. Inderhet niet ; wel is bekend, dat de koning zich daad leed hij aan een geestesstoornis, die bidden, maar hij werd daarin verhinderd dien dag zeer onrustig voelde. Des mor- oorzaak was dat hij allerlei visioenen had. door de woedende kreten van het volk, gens was hij langen tijd in gebed verzon- Hij was eenigen tijd in een klooster ge- dat schreeuwde : „Niet biddden voor een ken geweest ; daarna had hij zich eenige weest, maar zijn gedrag was van dien verdoemde ! Naar de hel met dien Judas !" Tijdens de langdurige en onmenschekeeren op zijn bed geworpen, maar daar aard, dat men hem onmogelijk houden lijk-wreede marteling had men niet opgehij den slaap niet vatten kon, besloot hij kon : hij deed allerlei buitensporigheden een bezoek te brengen aan zijn vriend en en nadat men tevergeefs getracht had hem houden Ravaillac aan te sporen te bekenminister Sully, die ziek lag. Vergezeld te genezen, was men verplicht hem weg nen, dat hij medeplichtigen had gehad, door eenige edelen vertrok hij. In de Rue te zenden. Hij werd toen schoolmeester in maar hij antwoordde voortdurend met de la Ferronnière gekomen versperden zijn geboorteplaats Angoulème. Zijn gees- dezelfde standvastigheid, die hem nog eenige vrachtwagens den weg aan het tesstaat verbeterde echter niet en lang- nimmer had verlaten, dat hij het misdrijf koninklijk rijtuig en het was op dat ©ogen- zamerhand groeide er een diepe haa t in geheel alleen had'volvoerd. 4 Hierna ging men over tot de vierendeeblik, dat Ravaillac, die opzettelijk met de hem tegen den koning in wien hij een bedoeling om den koning te dooden naar vijand van zijn vaderland zag. Herhaalde ling. Wat de ongelukkige hierbij moet Parijs was gekomen, op het achterwiel malen had hij hallucinaties en meende hij hebben geleden, is niet te beschrijven : van het rijtuig sprong en Hendrik IV met stemmen van afgestorvenen te hooren, vier sterke paarden hadden reeds meer een mes twee steken toebracht. Reeds de die hem toeriepen den koning te dooden dan een uur aan zijn armen en beenen getrokken, zonder dat zij erin geslaagd eerste veroorzaakte een doodelijke wonde en zich bij hen te voegen. waren den dood te veroorzaken. Zelfs tusschen de tweede en derde rib ; de tweede Het was in een dergelijken geestelijk- verloor Ravaillac niet eens zijn bewustzijn. bracht slech'ts een schram toe. kranken toestand, dat het voornemen in ,,Ik ben gewond!" riep de koning uit. hem tot rijpheid kwam, Hendrik IV te Een edelman, die merkte, dat een der Men bracht hem naar het Louvre, waar dooden en hij naar Parijs vertrok, waar hij paarden uitgeput was, verving dit door hij, nauwelijks aangekomen, den laatsten bovendien heen moest ten gevolge van zijn eigen ros, dat hij zelf hielp trekken. Maar zelfs dit baatte niet en Ravaillac "adem uitblies. een proces, dat hij had gewonnen. werd niet eer uit zijn lijden verlost dan Ravaillac, die onbeweeglijk bij het Na verscheidene keeren ondervraagd nadat de beul had ingegrepen. rijtuig was blijven staan, en het mes nog en gemarteld te zijn — ten einde hem te Oogenblikkelijk wierp de menigte zich in zijn hand hield, werd gegrepen en weg- doen bekennen, dat hij tot zijn daad door gevoerd door politiedienaren, die de groot- anderen was aangezet, hetgeen Ravaillac op het lichaam van den ongelukkige en ste moeite hadden om hem tegen het woe- steeds bleef ontkennen — werd eindelijk droeg de verscheurde deelen ervan weg om ze in triomf door de straten te voeren. dende volk te beschermen. het vonnis over hem uitgesproken, dat Eenige uren later werden zij weer bij het Het eerste, wat Ravaillac, toen hij gele- ' hij knielende moest aanhooren. • schavot teruggebracht, waar zij toen, genheid kreeg om iets tp zeggen, vroeg, Zelden is een wreeder en verschrikke- overeenkomstig het vonnis, werden verwas: „Is de koning dood?" Men ant- lijker oordeel geveld .... brand. ( woordde hem, dat hij ongedeerd was. Hiermee achtten Ravaillac's rechters „Dat begrijp ik niet," merkte hij op, Nadat Ravaillac in het hoofdportaal den moord op den koning echter nog niet ,,want ik heb hem toch stellig goed, ge- van de Notre Dame in het openbaar zijn raakt !" En toen een van de omstanders misdaad had beleden, werd hij, slechts voldoende gewroken, want in het vonnis hem vroeg, wie hem er toe had gebracht gekleed in een hemd en gezeten op een was ook bevolen, dat het huis, waarin zijn daad te bedrijven, zei hij zonder aar- tweewielige kar, naar de Place de Grève hij was geboren, met den grond zou worzelen : ,,Ik zou u in zeer ernstige ongele- gevoerd, waar het schavot was opgericht. den gelijk gemaakt, nadat de eigenaar genheid brengen, indien ik vertelde, dat Hier werd hij in handen van den beul vooraf zou zijn schadeloos gesteld, terwijl er op diezelfde plek nimmer meer een gij het waart geweest!" .gesteld, die hem tusschen twee balken gebouw mocht worden opgetrokken. BoNog denzelfden avond werd Ravaillac op zijn rug legde ten einde hem met overgebracht naar de Conciergerie in den gloeiende tangen uit alle deelen van het vendien moesten Ravaillac's vader en toren van Montgommery, waar hij onmid- lichaam stukken vleesch te rukken. Ver- moeder veertien dagen na de voltrekking dellijk bij zijn aankomst werd ondervraagd. volgens werd zijn rechterhand, waarin van het vonnis het land hebben verlaten, Zonder ook maar iets te verzwijgen, hij het mes had gehouden toen hij den waarin zij niet meer mochten terugkeeren gaf hij alle feiten toe, en verklaarde rond- aanslag pleegde, in een zwavelvuur ver- op straffe van zonder vorm van proces uit, dat hij naar Parijs was gegaan met brand tot aan den pols, terwijl terzelfder te worden opgehangen. Zijn broers en het voornemen den aanslag te volvoeren. tijd in de in zijn lichaam aangebrachte zusters, ooms en anderen mochten onder „Noch ik, noch iemand van mijn familie wonden kokend lood, was, terpentijn en bedreiging van dezelfde straf hun naam niet langer voeren maar moesten hem hebben ook maar ooit eenig onrecht van olie gegoten werd. veranderen ....

NA GUUR WEHR VOLGT VAAK PLOTSELING

VOORJAARSWEER >

BESTELT TIJDIG UW KLEEDING

MAATCOSTUUMS

DAT IS VOORDEELIGER H.H.DROST HERESIA5TRAAT NS 122 5GRAVENHAGE Vraagt omgaand stalen, maatlijstje en leveringsvoorwaarden. ZU worden U kosteloos toegezonden

GOEDKOOPER DAN CONFECTIE Dit colbertcostuum naar de laatste mode naar uw maat gemaakt en van prima engelsche stof kost

f55.FRANCO

toegezonden

BANDEN JAARGANG 1928 EEN GEBONDEN JAARGANG VAN

^

..HET WEEKBLAD" CINEMA & THEATER

is een bezit, dat u nog vele aangename uurtjes kan verschaffen. Het brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad" u bood, zoowel interessante films en tooneelstukken als den Overigen lezenswaardigen inhoud. Zij zullen u in rustige uurtjes nog dikwijls bezighouden. Het is de moeite waard om een Jaargang van HET WEEKBLAD, keurig gebonden, een plaatsje in uw woning te geven.

^

Bestel daarom nog heden een exemplaar van dezen band bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij de Administratie, GALGEWATER 22, LEIDEN onder bijvoeging van het bedrag ad f 1.50 in postzegels, door toezending van postwissel of storting op postrekening 41880. ff.

- 18 -

19 -

_

DOET HAAR VERDWIJNEN ALS BIJ TDOVERSLAG

N.V. KLEEDFRMAKERl)

U

0I(1 Bond Strcer

Aangenamer dan andere ontharingtmiddeleo

doet ze chter slech,: ^^ ^^ d°.<" ««^1 «» een scheermes doet ze echter slechts sneller en^kker^groeien. Schadelijke en kwalijk riekende ontharinguniddelen veroorzaken- in vele gevallen ontkleuring en afzichtelijke vlekken. Meer dan twee millioen dames hebben in Vieto de werkelijke oplossing van het lastige vraagstuk om zich te ontdoeiv, van ontsierenden haargroei ^gevonden. Deze geparfumeerde, Huweelzachle crème is steeds voor onmiddellijk gebruik gereed. Geruik Vieto precies zooalt het uit de >e komt — wacht een paar minuten — haar af, en alle sporen van haar verdwenen, «nel. veilig, aangenaam, e huid vertoont zich glad, zacht en . Bevredigende resultaten worden ier geval gewaarborgd. Nieuw for»»te ƒ 1.-, alsook groot formaat/175 ibe ; bij drogisten en parfumcriezaken.

LEIDSCHESTRAAT 49 3-1-6-3-2

TELEPOON

ABONNEERT „Gebruik je nu weer je lippenstift?'?

XJ

==

OP DIT BI. AD

,.lk begrijp niet. dat je zoo dikwijls je lippenstift noodig hebt.'* „Ik wou dat hel niet noodig was. Hoe doe jij het toch?Jij hebt altijd zulke prachtige lippen en ik zie je nooit een lippenstift gebruiken." „Dat komt, omdat ik Khsproof gebruik. Ik gebruik het eenmaal per dag en mijn lippen behouden altijd hun natuurlijke roode kleur. Waf ik ook eet of drink, het blijft er altijd op zitten. Het is de moderne waterproof lippenstift." „Maar dat is een uitkomst, ik ben blij dat je het mij verteld hebt." Elke moderne vrouw kan door ons speciaal aanbod, dat wij ter introductie doen, op een gemakkelijke manier in het bezit komen van de voortreffelijke Kissproof artikelen.

ADVERTEERT IN

„HET WEEKBLAD-

2ni int coupon direct in tag:

Handelmij. D. Stibbe, A-dam Afd. Kit*. 't proof Sl. Ant. Breeitntt 13 Giro 4294 rt vtnotk U , , „ ""> »«r ominndt hel Kittpnof fthtHltHt, xooo/j ioutn omichreotn It ttndtn Ein beJtai von ƒ0 95 eind ik U hierbij tot.

IQ

Vttlantdt tltut i-an poeder, nalu. rel. oker of rochet (doorholen ual niel geroentchl u:ordt). Naam: Adn

Kissproof jjpsticK

DOOR ALEX DE HÄÄ5

J)

CINEMA & THEATER HET BLAD voor geïllustreerde rekiame

1

VRAAGT

EEN

T^P

ADRES

a?5of,e,w//.e^'? of e<,^ame/7 Hollander aan J. P. C. MEfcUWSE, Vlietstraat 2, Amsterdam (Zuid) om daarheen greregreld Uw nummer van „Het Weekblad" te kunnen zenden; strooken worden dan toegezonden.

VRAAOT OFFERTES

è

Sck

Bestel direct het Kissproof Schatkiitje. Als een speciale aanbieding stellen wij ter introductie het keurige Kissproof schatkiatje beschikbaar. Het eenige wat gij te doen hebt. is, onderstaande coupon in te vullen, aan ons op te zenden met bijvoeging van f 0.95 (aan postzegels of als post wissel of giro). Dan zenden wij U per omgaande het Kissproof schatkistje, inhoudende een origineele Lippenstift in doublé schuifétui, een luxe doos poeder, een smaakvolle doos rougecompact, compleet met spiegel en don«, een handig doosje rougecream, een flacon Delica-krow met kameelharen penseel, het ideale middel voor wimpers en wenkbrauwen en bovendien het prac» 1 tische boekje: „Clever make-up nine tenths of Beauty" (met Ne' derlandsche vertaling). Dit. alles vertegenwoordigt een waarde van f2.50. Gij kunt het krijgen voor f 0.95. Zend ons de coupon en het bedrag direct voordat gij het vergeet. Slechts één «chatkistjé per persoon.

WORSTELAARS

Si^aÄ "^ü tV^Vich genoodzaakt hun toevlucht te nemen ot »cheren en tot schade »keonlharingsmiddelen on. zich te ontdoen

DAMES- EN KEERENKLEEDING NAAR MAAT

SE&

Beter dan een scheerme.

iaren

■ '4

INDIEN

Prijs per tube 50 cent

GE

DIT

DOET

MET

EASY CREAM

v

EASY CRP.AM wordt ook geleverd in pollen van I KG tecjen toezending van f 3— aan

*^»-

. LEViSS®!«, ZESPFÄß^DEK 'a GRAVENHAGE :-: POST GIRO 63197

ADVERTEERT IN DIT BLAD VRAAGT OFFERTES

i

20 -

- V*^ De pauze is afgebeld. Het spel zal hèr-beginnen. Doch nü het eigenlijke spel waarvoor we gekomen zijn. Dat van vóór de pauze, acrobaten, de „geliefde" soubrette, de „populaire" karakter-komiek ... wat interesseere^ ze ons? Worstelaars, óf liever gezegd: „Groote worstelwedstrijden om het kampioenschap van Europa èn den prijs van i 500 gulden", daarvoor zijn we gekomen. De zaal is, vooral op de goedkoopere rangen, veel dichter bezet dan vóór de pauze. Dat komt doordat de sportliefhebbers het variété-programma op den eersten dag reeds zagen, en nu pas komen als de worstelstrijd begint. Eiken avond komen ze weerom... tegen tien minuten voor half elf... het vaste uur van pauze-afbellen. t Het orkest zet den daver-dreunenden „Einzug der Gladiatoren"-marsch in, het scherm wordt opgetrokken —onze electrisch uitéénsplijtende „voorhang" kende men nog niet — ,Qn vijftien onappetijtelijke vetklompen komen schaarsch gekleed hét tooneel opge„driT-d, gevolgd door een heer van wèlverzorgd uiterlijk. De worstelaars scharen zich half■ cirkelvormig rond het voetlicht. De als heer gekleede persoon staat in Jiet middelpunt en begint voor te lezen wat iedereen achtqr, vóór en op het tooneel reeds wqet, ijamelijk dat .„wij hierna een aanvang zullen maken ,met de gróóte wedstrijden " enzoovoort, enzoovoort. Als hij klaar is met lezen, volgt een tweede ceremonie welke eveneens voor slechts weinigen nieuws brengt. De gladiatoren worden voorgesteld. Eén voor één komen ze op het noemen van hun naam twee schreden voorwaarts, maken een — gezien de vet-omstandigheden — gracieuze buiging, en drillen dreunend terug naar hun plaats. „Paul Pons, kampioen van Frankrijk", zegt (k leider.

' „Hóóóóóhl" reageert hartelijk de zaal. „Peyrouse, de lééééuw van Valencia". — hier werd de stad en niet het lied bedoeld. — „Hóóóóóhl" „Orlando, kampioen van Turkiië." „Hóóóóóhl" Er volgen nóg elf „kampioenen" met nóg elf „Hóóóóóh's" en dän komt het pièce de resistance, de klap op de vuurpijl, de met theatrale effectberekening tot het laatst bewaarde attractie : De éénige — hier spreekt geen chauvinisme, doch waarheidsliefde — ondei1 de vijftien kampvechters van wérkelijk harmonischen bouw treedt met rüstigen tred vooruit, buigt zijn sympathieken kop, en halverwege reeds door het geweld van het applaus overstemd, zegt de voorsteller met iets van emotie in zijn stem: „Dirk van den Berg, kampioen van Neder. " „Hóóóóóóóóóóhl"

DF

O1/1 Tj.nr

Di/^MK

21 IBM

VA

w

DF

- ^y En onmiddellijk zet de muziek het trio in van den „Sambre et Meuse"marsch, dat jarenlang populair was met den tekst: „Dirrek van den Berrug hou je goed, teraldaldéé, . de-diedel-die-dom." Onder eindelooze ovatie's neemt Dirrek van den Berrug zijn plaats temidden van de spekslagers-etalage weer in, de bonken dril verlaten het tooneel, een tafeltje, waaraan de jury, bestaande uit „eenige bekende sportliefhebbers uit dééze stad", wordt zichtbaar, de poging tot heer annonceert, welke wedstrijden hedenavond zullen gehouden worden, de twee kemphanen (kemp-varkens zou juister benaming zijn) welke aan de beurt zijn, komen voor het voetlicht, reiken en drukken elkaar de hand, ter bezegeling van edele sportvoornemens, de in verhouding tot de vette lichamen te kleine hoofden buigen voorcüver, de handen grijpen.... kreten van goed- of afkeuring snerpen door de zaal het spul is aan den gang. Waar zijn die goeie, ouwe dagen gebleven? De laatste worstelwedstrijden werden hier gehouden (althans als variété-attractie) in 1921 of '22. Sindsdien hebben bokswedstrijden en werkelijke sportuitingen deze poppenkasterij verdrongen. Dat wil zeggen, ze komen nog wel voor, doch sporadisch. Alleen Duitschland en Amerika voelen er bij tijd en wijlen nog wat voor, en dat zijn er ook nèt twee landenxvoor. Ik noemde de worstelwedstrijden poppenkasterij, en anders was het ook niet. In de eerste plaats bestond de groep welke elkaar bekampte uit een vast ensemble, door een manager tezamen gesteld, die er mee van stad tot stad, van land tot land trok. Precies zooals een dubbelmannen-kwartetleider zijn eersten en tweeden tenor, zijn eersten en tweeden bas, en zoo verder uitzoekt, tot zijn collectie volgens formule compleet is, had de worstel-manager te zorgen voor een kampioen van züs-land.

i

een kampioen van zóö-land, een sympathiek kampioen voor het land waarin hij momenteel liet strijden, een onsympathieken kampioen van een gehaat ander land, een neger of een kleurling, en vooral een clown, dat wil zeggen, een worstelaar, die zich quasi verongelijkt voelde, die zich opgeblazen kwaad maakte, een vreemd gebrul aanhief of zoo, en te zorgen had, dat hij het mikpunt werd van den publieken spot. Vooral Orlando, de Turk, „verkocht" deze rol uitstekend. Even statuair als de tableau de la troupe-samenstelling was het verloop van den strijd. De nog niet beroemde worstelaars hadden te zorgen dat zij voor het einde „gelegd" waren. De „schurk" -werd gedisqualificeerd, de méést-gevreesde werd na een onbeslisten wedstrijd op den laatsten dag in een revanche-match door den landgenoot verslagen (In Holland werd steeds Dirk van den Berg wereldkampioen, in Frankrijk Paul Pons, enzoovoort, enzoovoort) terwijl de clown het tot een vierden prijs (5de prijs bestond niet) bracht. Als lokaas voor de sportofficials had de manager er voor te zorgen, dat in de stad waar men optrad, ook een „stadgenoot" meestreed. Op deze wijze kwamen de Amsterdammer Rinus van Riel en de Rotterdammers Ferry Assendorp en Henri van Tol voor het eerst in den worstelring. Vóór het tot den eindstrijd kwam hadden deze half-amateurs het tegen de groote routine der „beroepsworstelaars" moeten afleggen, want onder géén voorwaarde mochten zij hun beroeps-nationale-kampioen deloef afsteken, omdat zulks de waarde van den kampioen als „nummer" schade zou doen. Natuurlijk was er bij al dit zwendelgedoe wel iets van sportiviteit en capaciteit, doch variété-belangen gaven de richtlijn aan, en däär had men zich aan te houden. Het ging vooral om de vermakelijkheid, en de meneer met zijn dochters in de stalles moest zich nèt zoo amuseeren als de knokploeg in den engelenbak.

Worstelen doet men sinds de oudste tijden. Het worstelen in den vorm, waar ik G. K. ie DEN HAAG. Deze rol ver. over spreek, dateert van de vijftiger vulde Guséav Froehllch. Zijn adres is Kurjaren, en komt uit Frankrijk. De groote länder Allee 1, Berlijn. mannen van die dagen waren Charles GRETA de 2. te AMSTERDAM. Het Arpin en Marseille Ainé. Rondom adres van Willy FrKsch is Berlijn, Char, 1870—1880 kwamen de Fransche lottenburc, Kaiserdamm 95. U moe£ een antwoordcoupon insluiten. Op uw andere gladiatoren naar Duitschland, waar zij vraag kunnen we niet antwoorden. op de meest overtuigende wijze doof Carl Abs geslagen werden. Carl Abs HETTY H. te AMSTERDAM. Emst Verebes treedt op in de nieuwe Ufa-film was voor Duitschland het groote voor„Lichte Cavalerie". Hij is den 6en December ■ beeld, vooral sinds hij in 1885 in in New York geboren. Zijn adres is Berlijn Noord-Amerika het wereld-kampioenw., Pragerstrasse 13. schap won (De worstelarij was toen J. v. Dr. te SCHEVENINGEN. Het adres even ver als nu de boks-sport, de strijd van Willy Fritsch is Berlijn-Charlottenburs. gmg eerlijk toe, al gold het beroepsKaiserdamm 95. Harry Liedtke woont worstelaars, de ontaarding — sportief Berlijn-Grunewald, Bismarck Allee 16. gesproken — tot vertooning moest nog SYLVIA O. te DEN HAAG. Marcella komen|. In het jaar 1893 verscheen Albani was nooit met J. B. gehuwd. Het van de hand van den managerJaenècke adres van Maria Jacobini is Berlijn W. 15. een handboek voor het nieuw-Fransche Joachimsthalerstrasse 22. Edmund Löwe. worstelen, alom ontstonden worstel-verBeverly Hills, Hollywood. Betty Amann, Berlijn W. Duisburgerstrasse 16. Lil Dagover. eenigingen tot de glorie en tevens de onßerlijn.West.End, Arys-Allee 4. dergang ingeluid werd door den eersten L. D. te ROTTERDAM. Het adres van worstelwedstrijd in de variété, de in Ben Lyon is First National Studio. Bur. 1900 plaatsvindende kamp in den „Winbank, Califomië. U moet hem in het tergarten" te Berlijn, waar Paul Pons Engelsch schrijven. Een antwoordcoupon als eerste uit den strijd kwam. krijgt U aan elk postkantoor k twintig cents Het verval liet echter maar zéér kort THIELD d. C. te GOES. Ik zal slechts op zich wachten; de sportlui „kregen eenige van U vragen beantwoorden, anders de zwendel dóór" en oprechter sportblijft er geen plaats over voor andere filmvertooningen eischten de belangstellenenthousiasten. Adres Ben Lyon zie L. D den, die vroeger de gaanderijen des £e Rotterdam. Adres Willy Fritsch en Harry vanété's bevolkten. Liedtke zie J. v. Dr. te Scheveningen. In Trouwens, de variété zelf kwam in „Vlammende Vleugels" speelden Richard Arien en Carry Cooper. Hun adres is de verdrukking en de worstelaars zochParamount Famous Lasky Studio. 5451. ten zich een arbeidsveld in de staten, Marathon Street, Hollywood. W. F. is jarig over den grooten vijver. 27 Januari en H. L, den 12en October. Maar een typisch stuk volksT. B. v. D. F. te HARDERWIJK. Ramon amusement is er voor ons mee verloren Novarro is ongehuwd. Hierbij de gevraagde gegaan. adressen. Billle Dove. First National Studio ALEXANDER DE HAAS. Burbank, Californië. Raquel Torres en R Fim-lÄTTHOUSIASTElSf

N.. Metro.GoIdwyn-Mayer Studio. Culver. City, Californië. Paul Richter, Berlijn, Tauentzienstrasse 10. Mevr. 2. te HOEK v. HOLLAND. Wij fer -2 korf ^eledeiv een artikel over Mevr. Else Mauhs geplaatst. Het beste schrijft U mevr. Else Mauhs zelf om een foto. Haar adres is Stadsschouwburg, A'dam. A. N. te VOORBURG. Het adres van Laura la Plante is Universal-Studio, Uni. versal-Clty, Californië. M J-nV-Jr ie NIJMEGEN. Het adres van H. B. Warner is United.Studio, 7000 Sancta Monica Bid.. Hollywood. Gerda Maurus woont Berlijn.Wilmersd
., , _ FRED ROESKE, die z n vMrtlgjarlfl toonkunstenaars-jubileum viert

LILY C. te DEN HAAG. Het adre, van Lil Dagover is Berlijn.Wes£.End, Arys Allee 4. Zij is voor de tweede maal ge. érouwd; thans met den Russischen officier Karl Witt. Het adres van Ruth Weyher Is Berlijn-Schöneberg, Stubenrauchstrasse 5a. Beiden zullen U gaarne hun verjaardao melden. Het adres van Warwick Ward Is Kochstrasse 6, Berlijn.

4,

•..:

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

1

■f-

• SUSIE MINDEN,*50'0^ Gr0(" de succesvoile jonge Hollandsche pianiste.

I 23 -

«ssSiPSlP!

■

HET SPOOKHUIS VRIJ NAAR HET ENGELSCH

DOOR Onzin," zei Jack Barnes.' „Natuurlijk zijn er in dit huis y jr menschen jjestorven; in ieder huis sterven menschen. En wat die geluiden betreft — de wind in den schoorsteen en ratten achter de lambrizeering zijn voor zenuwachtige menschen reeds erg overtuigend. — Geef me nog een kop thee, Meagle." „Lester en White zijn eerst aan de beurt," zei Meagle, die de theetafel in de herberg „De drie Veeren" presideerde. „Jij hebt er al twee gehad." Lester en White dronken hun kop irriteerend langzaam uit, na ieder teugje even wachtend om het aroma op te snuiven en om uit te maken of zij, afgaande op de stokjes, die er in den drank dreven, visite van een heer of een dame zouden ontvangen. Meagle schonk hun kop daarna tot aan den rand toe vol en vroeg toen, zich tot den grimmig toezienden Barnes wendend, of hij even om heet water wildfe bellen. „We zullen probeeren ome zenuwen in hun tegenwoordigen gezonden staat te houden," zei hij. „Ik voor mij moet echter toegeven, dat ik wel eenigszins geloof aan bovennatuurlijke dingen." „Dat is bij alle overdreven-gevoelige menschen het geval," zei Lester. „Een tante van mij heeft eens een geest gezien." White knikte. „Ik heb een oom, die er een gezien heeft." „Het is altijd iemand anders, die ze ziet," merkte Barnes op. „Nu ja," zei Meagle, „maar neem dat huis nu eens. Het is groot, ze vragen er weinig huur voor en tóch wil niemand erin. Van iedere familie, die erin gewoond heeft, is een lid gestorven — hoe kort ze er ook in vertoefd hebben — en sinds het leeg staat, is de eene huisbewaarder na den andere gestorven. De laatste huisbewaarder is vijftien jaar geleden gestorven." „Juist," zei Barnes. „Lang genoeg om allerlei legenden de gelegenheid te geven te ontstaan." „En ik wil om een geel briefje met je wedden, dat je er niet een nacht alleen durft doorbrengen, met al je praatjes," zei White plotseling. „En ik ook," zei Lester. „Neen," zei Barnes langzaam. „Ik geloof niet aan geesten noch aan andere bovennatuurlijke dingen, maar ik geef tóch toe, dat ik er niet .een nacht alleen zou durven vertoeven." „Maar waarom dan niet?" vroeeB White. „Hij is bang voor den wind in den schoorsteen," zei Meagle sarrend. „En voor de ratten achter de lambrizeering," treiterde Lester. „Zooals jullie zeggen," antwoordde Barnes kleurend. ^Als we er eens met zijn allen heengmgen?" opperde Meagle. „Als we eens na het avondeten weggingen, zoodat we

D'ALVAREZ

er om een uur of elf waren ? We hebben nu al een dag of tien gewandeld zonder een of ander avontuur te hebben beleefd, behalve dan de ontdekking van Barnes, dat slootwater het langst blijft ruiken. Het zal in ieder geval weer eens wat anders zijn en als we; omdat we het er allen levend afbrengen, het praatje, dat het in het huis spookt, uit de wereld kunnen helpen, komt de

H. J. VAN LEEUWEN Jr., de dans- en balletleeraar te Leiden, vierde zijn veertigjarig jubileum als zoodanig

m$m.

ZWITSERSCHE ANCRE HORLOGES in platina met briljanten, wit goud, goud en zilver met schrifteiyke garantie PRIJZEN vanaf f12.50

J. v. WILLIGEN & ZONEN HOEK PIET HEIN'ZOUTMANSTRAAT

DEN HAAO

dankbare eigenaar misschien nog over de brug ook." „Laten we eerst eens hooren, wat de waard ervan weet te vertellen," zei Lester. „Er is mijns inziens niets aan, om een nacht in een gewoon, leegstaand huis door te brengen. Laten we er ons eerst van overtuigen, dat het er spookt!" Hij belde en toen de waard verscheen, vroeg hij hem, in naam van hun gemeenschappelijk mensch-zijn, te voorkomen, dat zij een nacht in een huis zouden doorbrengen, dat niets uitstaande had met spoken of geesten. Het antwoord was meer dan geruststellend en nadat de waard met zeer groote nauwkeurigheid een hoofd had beschreven, dat men in het maanlicht uit het raam had zien hangen, drong hij er beleefd doch sterk op aan, dat zij hun rekening zouden betalen, voordat zij er heen gingen. „Ik vind het uitstekend, dat de beeren een grapje willen hebben," zei hij gemoedelijk, „maar stel u eens voor, dat u allemaal dood wordt gevonden morgenochtend, . wie zal mij dan betalen ? Ze zeggen toch niet voor niets, dat het er spookt I" „Wie is er 't laatst gestorven ?" vroeg Barnes met een beleefd-spottende stem. „Een landlooper," was het antwoord. Hij was er heen gegaan om een gulden te verdienen en ze vonden hem den volgenden morgen. Hij hing dood aan de balusters." „Zelfmoord," zei Barnes. „Een geestesstoornis natuurlijk." De waard knikte. „Dat zei de politie ook," zei hij langzaam, „maar hij was toch heusch niet gek, toen hij er héén ging. Ik kende hem, door en door, jarenlang. Ik ben een arme kerel, maar ik zou voor geen duizend gulden een nacht in dat huis blijven I" Toen de beeren zich een paar uur later op weg begaven, herhaalde hij deze woorden nogeens. Zij vertrokkert, toen de herberg voor den nacht gesloten werd; de luiken werden geruischloos achter hén voor de ramen gezet en toen de geregelde bezoekers langzaam naar huds slenterden, sloegen zij de richting van het huis in. In dè meeste huizen waar zij voorbij kwamen, brandde reeds geen licht meer, en in de overige werd het uitgedraaid als ze nauwelijks voorbij waren. „Het lijkt me toch wel een beetje hard, dat we een behoorlijke nachtrust moeten verspelen, alleen om Barnes te overtuigen, dat er spoken bestaan," zei White. „Het is voor een goed doel," zei Meagle. „En het is het waard. Bovendien heb ik het gevoel, dat we erin zullen slagen ook. Je hebt de kaarsen toch niet vergeten, Lester?" „Ik heb er twee meegenomen," was het antwoord. „Meer kon de waard er niet missen."

•i

De maan gaf niet veel licht en de lucht was bewolkt. De weg tusschen de hooge heggen was donker en bij een gedeelte, waar hij door het bosch liep, konden ze geen hand voor oogen zien, zoodat ze telkens struikelden, terwijl ze als ganzen achter elkaar aan liepen. „En dan te moeten bedenken, dat we onze fijne bedden hiervoor hebben opgeofferd," zei White weer. „Laten we eens kijken, ligt dat aantrekkelijke sterfhuis niet rechts van den weg?" „Het is nog verder," zei Meagle. Zwijgend liepen ze nog een eind verder. Alleen White maakte af en toe een opmerking over de zachtheid, de helderheid en het comfort van hun bedden, die zij steeds meer en meer achter zich lieten. Eindelijk sloegen zij op aanwijzing van Meagle rechts af, en nadat zij nog een half uur hadden geloopen, zagen zij het huis voor zich liggen. Het was bijna geheel door strui'ken en heesters overwoekerd en de ingang was geheel versperd door onkruid en planten. Terwijl Meagle hun voor ging, drongen zij er net zoo-iang door heen, totdat zij einddijk vlak voor het huis stonden. „Er is aan den achterkant een raam, waardoor wij binnen kunhen komen, heeft de waard gezegd," zei Lester, toen zij voof de deur stonden. „Een raam?" zei Meagle. „Onzin. Laten we doen zooals het hoort. Waar zit de klopper ergens?" Hij graaide er naar in -het donker en liet hem toen op de deur vallen. Luid weerklonk het geluid in de gangen van het stille huis. „Verkoop geen onzin," zei Barnes kwaad. i „De spook-bedienden zijn allemaal reeds gaan slapen," zei Meagle ernstig. „Maar ik zal ze wakker maken, daar kunnen ze op rekenen. Het is onbehoorlijk om ons zoo lang hier buiten in het donker te laten wachten." Hij liet den klopper weer vallen en de slag echo-de in de diepe stilte. Toen, een uitroep slakend, stak hij zijn hand uit en viel bijna voorover. „De deur heeft waarachtig al dien tijd opengestaan," zei hij, met een zonderlingen klank in zijn stem. „Kom mee." „Ik geloof niet, dat ze open was," zei Lester, achterblijvend. „Iemand wil ons erin laten loopen." „Onzin," zei Meagle hard. „Geef me een kaars. Wie heeft een lucifer?'' Barnes haalde een doosje te voorschijn en stak een lucifer aan en Meagle, die het vlammetje van de kaars met zijn hand beschutte, ging voorop in de richting van de trap. „„Laat iemand de deur dicht doen," zei hij, „het tocht te erg." „De deur is dicht," zei White achter zich kijkend. /

^UjcJLdr Meagle streek zijn hand langs zijn kin. „Wie heeft ze dan dicht gedaan?" vroeg hij, van den een naar den ander kijkend. „Wie is het laatst binnen gekomen ?" ^ „Ik," zei Lester, „maar ik herinner me niet meer, of ik de deur heb dichtgedaan... Misschien well" Meagle, die op het punt was iets te zeggen, achtte het ten slotte maar beter te zwijgen en nog steeds het vlammetje van de kaars voorzichtig met zijn hand beschuttend, begon hij het huis te onderzoeken, terwijl de anderen hem dicht op de hielen volgden. Terwijl zij voort liepen dansten fantastische schaduwen op de muren en sprongen uit de hoeken te voorschijn. Aan het

^

EAU DE COLOGNE

ANCELO MARIE FARINA

ou<££ eft heséemerkn iduurxaam *

OVBOAL VBBKRUCBAAR

- 24 -25 -

einde van de gang vonden zij nog een trap en na die langzaam te zijn opgeklommen, bereikten zij de tweede verdieping. „Voorzichtig," zei hij, toen ze het portaal bereikten. Hij hield de kaars voor zich uit en liet de anderen zien, waar de balusters waren weggebroken. Toen keek hij nieuwsgierig naar beneden in de donkere diepte. „Hier heeft die landlooper zich zeker opgehangen, denk ik," zei hij peinzend. „Je bent zek^r niet goed bij je hoofd geworden," zei White, terwijl zij voortliepen. „Het is hier al griezelig genoeg, zoodat je ons daaraan heusch niet behoeft te herinneren. Laten we nu eerst eens gaan kijken of we niet een geschikte kamer kunnen vinden waar we een slokje whisky kunnen nemen en een pijp opsteken. Wat denken jullie hiervan?". Men verzmme niet om In het volgende nummer het slot deze/ ■ipoohéeschiedenis te lezen!

DE BESTE Mijn neef Jansen hoorde, hoe een — leelijke, getrouwde — vriendin van mijn nicht aan haar vertelde„Ja, stel je voor, ik zat in de tram toen ik naar jelui toekwam en daar zegt de conducteur juffrouw tegen me V „Nou ja," merkte mijn neef op, „hoe kon die man nu ook vermoeden, dat iif nog aan den man bent gekomen 1" • Televisie „En hoe vind je mijn nieuwe revue?" „Kolossaal! Vooral de wijze waarop je het probleem van het vèr-zien hebt opgelost, vind ik buitengewoon geslaagd I" „Het vèr-zien? — Wat bedoel je?" „Nou, je zit hier en ziet, hoe ze in ranjs een revue opvoeren 1" Koudbloedig H'J ■' "^jfi J mijn vrouw worden, lieve ?" ^y: „Neen, mijn waarde!" Hij: „Mooi f Laten we het dan over wat anders hebben I" 1 e

Op die manier „Mijn man maakt voortdurend scènes'" „Maar dat is verschrikkelijk 1" „In 't geheel niet. Hij is film-regisseurf" Het bewijs „Je bedriegt me !" roept de echtgenoot verbolgen uit." „Hoe kom je daarbij ?" »Hier, kijk, die lange haar op je schouder! Die moet van een man zijn!" Hij kreeg zijn zm Wiesje, een aardig blond kind, geeft den bloemen in haar vensterbank water Jan, een buurjongen, die haar het hof tracht te maken, doch dien zij niet lijden mag, komt toevallig voorbij en zegt„Ik wou, dat je op mij zoo goed was als op je bloemen, Wiesje!" Waarop Wiesje antwoordt: „Je kunt je zin krijgen!" en de rest van het water .over zijn hoofd uitgiet EEN NIEUWE UUßRIEK. ONZE VEERriENÜE VRAAO Dit maal zouden wij g-aarne van onze lezeressen en lezers willen weten, wat de grootste stad is op het vasteland van Europa. Wij verzoeken de antwoorden te willen inzenden op een briefkaart en ze te adresseeren aan: Redactie „HET WEEKBLAD" Nieuwe Rubriek, Veertiende Vraag, Galjre,V;fTÄL*e,icHn- DeT «ntwoorden moeten mterlyk 22 Mei (voor Indische lezers uiterlijk iy beptember) in ons bezit zijn, willen zij nog voor een prijs in aanmerking kunnen komen. Under de goede inzendsters en inzenders wordt een geldprijs van f 2.50 verloot. Zoo de redactie dit gewenscht acht, worden eveneens vijf troostprijzen, bestaande uit een boekwerk elk, mede uitgekeerd

Mejuffrouw L. te S. schrijft ona: „Ik ben verloofd met een weduwnaar, die éwee kleine kinderen heefé. Ik houd werkelijk van hem en ook van zijn kinderen, maar soms denk ik, dat hij mij alleen trouwt opdat zijn kinderen weer een moeder zullen hebben. Wat moet Ik doen 7" „Vertel hem wat ge denkt en vraag hem eerlijk te willen zeggen of uw gevoel juist is. Als hij dit toegeeft of over de kwestie faeenpraat, verbreek dan uw engagement, indien ge tenminste niet de stellige overtuiging hebt. dat ge zijn liefde op den duur zult winnen." Dat is onze meening! De Aeer A te A. schrijft: „Mijn vrouw en ik gaan scheiden en besloten de meubels te verdeelen. Nu doet zich echter de moeilijkheid voor. dat we beiden onze keus op eenige zelfde stuks hebben laten vallen. Van toegeven aan eikaar» verlangens is in onze huidige* omstandigheden geen sprake. Wat raadt U?" Wij antwoorden: Indien gij en uw vrouw „zoover" gekomen zjjt, dat er van toegeven geen sprake meer is. lijkt het ons het beste, de meubelen, die gi, beiden wenscht, door een expert te doen taxeeren. ze te verkoopen en de opbrengst te deelen. Natuurlijk kunt gij ze ook op een vendu doen verkoopen. U en Uw echfgenoote kunnen er dan op bieden en wie er het meest voor over heeft, kan ze knopen. Natuurlijk moet ook in dit

i DI SPRÜHENDEEM GELLIIDSEILN Nu wu binnenkort in ons ianu v.u, vie sprekende film zullen kunnen genieten, willen we door deze nieuwe rubriek onze lezeressen en lezers op de hoogte houden van hetgeen in binnen- en buitenland over deze nieuwe technische vinding geschreven wordt.

Galsworthy's „Vluchf". Dit, ook in ons land opgevoerde tooneelstuk, zal door de Paramount als sprekende him worden vervaardigd. De regie is in handen van Basil Dean,

Derde geluidsfilm atelier der Metro. In Culver-City is men bezig hef derde geluidsfilm-atelier voor de Metro-GoldwynMayer-filmmaatschappij te bouwen. Het wordt 150 meter lang en 25 meter breed. Men zal er drie films tegelijk kunnen opnemen. Op het oogenblik is men bij de Metro met de opname van de volgende sprekende hlms bezig: „Het proces Mary Dugan". „Hallelujah , „Hunted". „White Collars", en onder regie van Cecil B. de Mille „Dynamiet", Opem-iwee-aclers. ■De film-maatschappij Pathé Exch. zal dit seizoen de volgende opera's als twee-acters muziek.film uitbrengen; „Cavallerla Rusficana , „Faust", „Martha". „Paljas", ..Carmen . en „Aïda". De zangpartijen worden vervuld door artisten van de Mew-Yorker Metropolitan-Opera.

TWAALF

DE RUBRIEK DER DERDE MUZE

Inbrekers-kroost „En jongen, wat moet jij worden als je groot bent?" „Ik volg de vingerafdrukken mijns vaders! , Steeds dezelfde! De vrouw van den professor: „Weet J6*8*^ vandaag, 25 jaar geleden is gebeurd? Toen hebben wij ons verloofd!" De professor: „Maar kind, had dat nu toch eerder gezegd! Het wordt dan toch zeker hoog tijd dat we trouwen!" De kleine filosoof „Moeten kleine kinderen naair school gaan ?" vroeg Jantje aan den verloofde • van zijn zuster. „Natuurlijk," antwoordt deze, „je moet toch iets leeren wil je wat bereiken in de wereld." Korte pauze. „Jij bent zeker niet op school geweest?" vraagt Jantje eindelijk. „Hoe kom je daarbij?" „Omdat vader gisteren tegen mijn zuster zei, dat je dom geboren was en er nooit iets had bijgeleerd!" Verstoorde idylle „Jouw rekel!" zegt moeder tegen Wim, omdat hij. zijn zusje slaat, „als je vader thuiskomt zal ik het hem vertellen. Dan zal die jou eens een pak slaag geven!" „Nou nog mooier," antwoordt Wim, „wat heb ik nou aan het familieleven als ik niet eens mijn zusje mag slaan ?" De ongeborene „Wanneer ben jij geboren. Piet?" vraagt de onderwijzer. „Ik ben niet geboren, mijnheer." „Wat zeg je nou? Hoezoo?" „Ik heb een stiefmoeder, mijnheer!' Afgeketst Hij: „Ik lees daar in de courant, dat er morgenavond een komeet aan den hemel zal verschijnen!" Zij: „Je krijgt toch den huissleutel met mee!"

' TIENDE VRAAO Den geldprijs van f 2.50, dien wij ter beschikking hebben gesteld voor de oplossing onzer tiende vraag zonden wij aan mejufIrouw R. van den Beukei, Stationsstraat 1, Utrecht, voor haar antwoord: Een najade is een watemimf, een fee van boomen en rivieren. De troostprijzen ontvingen: mejuffrouw T Arentshorst, Oudestraat 138, Kampen; mejuffrouw E. M. M. Stok, KI. Overstraat 6, ?«jjnt?r; mey D- Slot' Noordweg S223h., Middelburg; de heer J. de Lange, Loggerstr. 13ü,_Scheveningen; Mevr. D. Blitz, 36 Rue du öelier, Antwerpen.

PUROl bij Huiduitslag en Huidverwondinq

DE TECHNIEK VAN TOONEELSPELEN IN HET ALGEMEEN. Be techniek van tooneelspelen zit voor een groot gedeelte in de beheersching van onszelf; Deze beheersching omvat niet alleen alle ledematen, gang, houding, stem, gelaatsuitdrukking, maar ook het gevoel. Men beheerscht zijn ledematen door een welbewust gebarenspel, een juiste houding of typeerenden gang, die met het gesproken woord in volkomen harmonie zijn, — het gelaat zal het innerlijke weerspiegelen, vreugde, smart, wanhoop, gelatenheid, gierigheid enz., naar gelang der verschillende aandoeningen die de uit te beelden rol vereischt. De stem zal de preciese intonatie treffen: nu eens krachtig, dan weer zacht, dan snel, dan langzaam, nu juichend, dan klagend, hard of scherp in overeenstemming met het karakter, dat men uitbeeldt, — en het gevoel beheerscht men door noch te veel, noch te weinig sentiment. De dilettant nu mist vaak die beheersching.- Hij krijgt een gevoel van gebondenheid, stijfheid en onnatuurlijkheid, zoodra hij voor het eerst op de planken verschijnt en zijn stem hoort klinken. Dan is het plotseling of zijn armen en beenen hem niet meer gehoorzamen, zijn stem slaat over en klinkt valsch van toon en onnatuurlijk. Met zijn houding weet hij geen raad, vooral met zijn handen weet hij geen weg. Hij is het slachtoffer van de bekende „plankenkoorts". Hoe nu vermijdt de dilettant dit euvel? Alleen door ernstige studie, die hem volkomen zeker van zichzelf zal maken. Bij de repetities moet hij ernstig zijn, geheel zichzelf geven en vol vertrouwen zijn op den regisseur. Zoodoende begint hij met een veilig standpunt in te nemen. Hoe eerder hij zijn rol van buiten kent, hoe beter. In dit van buiten kennen moet men verstaan zijn rol zóó te kennen, dat de woorden zonder eenig aarzelen 'of nadenken als het ware vanzelf uit den mond komen, eerst daarna is men in staät zich volkomen aan het spel te wijden. Nu Ueedt er rust in het gemoed van den speler; hij is in staat de wijze van handelen en spreken te bespieden van het uit te beelden karakter, dat in zijn finesses tot dusverre voor hem verborgen bleef; plotseling bespeurt hij dat één enkele oogopslag, één gebaar, één woord, één houding, één stap relief geven aan den persoon, dien hij voorstelt — m.a.w. hij grijpt zijn rol aan en bezielt haar. Er komt leven, groei, werkelijkheid in zijn uitbeelding en hij voelt, misschien voor het eerst, dat hij een stap zet in het moeilijk rijk van de kunst. . Nu volgen de repetities. Telkens ziet en voelt hij duidelijker het beeld in zich opkomen, dat hij moet voorstellen — hij krijgt genoegen in de repetities, want telkens brengen deze hem nader tot zijn doel — steeds komt er een grooter rust over hem, een zekerheid, eeii veiligheid, die hij vroeger niet kende, tot tenslotte de uitvoering nadert. Nu is hij gewapend, in volle uitrusting staat hij \

ling, er in slaagt Pomarius van zijn min of meer oneervol beroep afscheid te doen nemen. In druk verschenen bij de firma J. Heynis Tsz., Zaandijk.

De „Koningin" der Britsche spoorwegmannen, die zoo charmant haar vorstelijke rol speelt.

klaar — alle vrees is verdwenen en alleen de spanning van zoo snel mogelijk het strijdperk te betreden is in hem. Dit zijn de zenuwen, die hem naar den triomf zullen voeren. Als alle dilettanten hun taak ernstig opvatten, hun rollen leeren, alle repetities bijwonen, naar den regisseur luisteren — dan zullen zij de techniek van tooneelspelen, die voor een groot gedeelte bestaat in het beheerschen van onszelf, spoedig meester zijn, hetgeen hunzelf en der tooneelspeelkunst slechts ■ton goede kan komen. VTTÓR TOOM tl,STUKKEN GESCHIKT VOOR DIEET! AMTEN

Pomarius. Een buitengewoon geestig blijspel in 3 bedrijven door Mr. C. P. vanRossem, een ideaal stuk voor vereenigingen, die over vele goede beeren- en weinig dames-krachten beschikken. Er komen n.1. 6 beeren- en i damesrol in voor. Het spelen van de hoofd-, tegelijk titelrol, vereischt veel vaardigheid, techniek en spelkennis. Pomarius is de man — men fluistert wel eens, dat Willem Broekhuis tot voorbeeld gediend heeft aan den schrijver — die, als zaakwaarnemer met een verbluffende handigheid er steeds in slaagt anderen door zijn adviezen de wet te doen ontduiken. De overige rollen zullen voor de meeste goede vereenigingen wel te typeeren zijn, ni. de procureur in dienst bij Pomarius, een verloopen meester in de rechten, de substituut-officier van Justitie, de commissaris van politie, een bediende op Pomarius' kantoor en een cliënt. Mr. van Rossum heeft deze karakters scherp omlijnd, waardoor het spelen vergemakkelijkt wordt. Tenslotte nog de eenige damesrol, Julie, die, na een zeer handig in elkaar gevlochten verwikke27

MUUonnair tegen wil en dank. Een blijspel in drie bedrijven naar George Barr door Jaap van der Poll, in druk verschenen bij J. Heynis Tszn., Zaandijk. Een goed blijspel, vol verrassingen en onverwachte wendingen en vlot geschreven, zeer geschikt voor het . Amateur-Tooneel. Slechts twee eenvoudige decors, zonder technische moeilijkheden; éénmaal verwisseling na het eerste bedrijf. Vrij groote bezetting, namelijk 5 Dames en 7 Heeren. Geen dezer rollen biedt voor een behoorlijk werkenden kring onoverkomelijke moeilijkheden, hoewel de hoofdrol, die van Charley Stafford, wel groote routine vereischt. Een stuk, dat, ook bij het beroepstooneel, een groot succes geweest is en dat, indien in het juiste tempo gespeeld, elke amateur-vereeniging ter opvoering annpernden knn worden EE.SSEM EN OPMERKINGEN

Uc regisseur mag zelj met meespelen. Niet elke vereeniging kan beroepsregie bekostigen, hoezeer dit het spel dier vereeniging ook ten goede zOu komen. Spreken wij dus thans alleen over die vereenigingen, welke ook de algeheele regie met eigen krachten verzorgen moeten. * Het kan niet onlogisch genoemd worden, dat als regisseur, tevens mis-' schien bestuurslid, iemand gekozen wordt, die zelf een goed dilettant is — sterker nog, het is zeer verklaarbaar, dat juist hij, die een der beste krachten van het ensemble is, gekozen wordt, omdat hij zoo goed speelt. De keerzijde van de medaille komt evenwel onmiddellijk. In de meeste gevallen zal hij, de regisseur, ook verder mee willen spelen! Met andere woorden: èn dikwijls een hoofdrol èn de regie voor zijn rekening nemen. Dit nu is mi. niet alleen niet wenschelijk, doch o/tmog-e/zyA;. Of het een of het ander heeft er onder te lijden. Een regisseur toch, die op alles moet letten, op de dictie, articulatie, op het zitten, loopen en staan van elk der medespelenden — hij zou tegelijkertijd een hoofdrol op zich kunnen nemen? De regie op zichzelf vordert reeds zooveel energie en tijd, om niet te spreken van kennis, tact en inzicht, dat elke vereeniging' zichzelf een weldaad zou bewijzen, door eens voor altijd vast te leggen, dat de regisseur zelf niet mede mag spelen. Hij zal dan ook veel meer liefde krijgen voor het werk der regie, waaraan hij zich dan geheel kan geven, daar hij zich, gelukkig, niet meer om zijn eigen rol behoeft te bekommeren en hij zal dan kunnen afdalen tot de details, welke voorheen over het hoofd gezien werden I C. J. PIETERS.

DE GLADDE HANDELSREIZIGER Een First National Film der Ufa vervaardigd onder regie van ' John Francis Dillon.

VAN KATMADINA 5U5H

PERSONEN: t*(*. Lwery Mildred Marvin Harvey Renrod Fred Bower Potter. . .

»JACK MULHALL ALS LOWERY

DE IDEALE HANDELSREIZIGER

...

Jack Mulhall Dorothy Mackail. Philo McCullough

E. I. Ratcliffe Harry Dunkinson

Jack Lowery, expeditieknecht bij de Sunbeam Cosmetiek Company, is n ronde Amerikaansche jongen, die Ä 53S en.all.esaandurft. Zijn mesje, Mildred Mamn, is bij dezelfde firma is telefomste werkzaam en is dol op Tack Sii15 e5 ^overtuigd, dat Jack nog' heel wat bereiken kan, als zij hem tr maar toe aanzet. Renrod, de bedrijfsleider der firma is een gewetenlooze schurk, die met'de Bomficial Cosmetiek Company, een concurreerende firma, meewerkt om de Sunbeam Company van de markt te verdnngen. Smith, een van de reizigers, heeft zoo ]mst zijn ontslag van Renrod gewf^T T^- hV te weini& verkocht heeft. Jack, die met in een al te goed blaadje staat bij Renrod, biedt zich aan, om Smith te vervangen. Natuurlijk zonder succes. Mildred is kwaad op Jack ^ij wil geen woord meer tegen hem spreken, voordat hij het opengekomen baantje heeft bemachtigd. Jack zet nu alles op alles. Hij pakt de koffers van Smith en stapt fier het kantoor van den Heer Bower, den directeur, binnen. Niemand is aanwezig. Ome Jack steekt nu-voor een denkbeeldüren mijnheer Bower een vurige verkoopsspeech af en de Heer Bower, die inmiddels binnengekomen is, staat verbluft te ^stèren Het resultaat is, dat Jack dadelijk in Smith's plaats komt. Nu volgen de meest komische en verrassende avonturen, die Jack Lowery als gladde handelsreiziger beleeft. Hii brengt zichzelf in de meest hacheliike situaties - het resultaat is steeds, dat hij de een of andere order wegsleept. NA Up den. duur is onze Jack echter niet opgewassen tegen de geslepen reizigers van de Bonificial Company en hun handlanger Renrod. Hij begrijpt, dat hij het onderspit zal moeten delven. Mildred echter, die Jack al steeds ongemerkt geholpen heeft, ziet kans Renrod te ontmaskeren, die nu op staanden voet ontslagen wordt. En nu komt Jack pas goed los. Nu zullen we hem pas goed leeren kennen I Hij lokt, door verschillende trucs, Markell, een der vaste klanten, uit zijn privé-kantoor naar den Elite Schoonheidssalon, waar hij voor een talrijk publiek een demonstratie 1^ ,' ^^^t als een klok. De Heer Markell sluit nu, zonder zich te bedenken den alleenverkoop van de schoonheidscosmetiek af, waardoor Jack Lowery tot bedrijfsleider van zijn firma gepromoveerd wordt. Mildred wil nu weer tegen hem spreken en zegt, als hij haar vraagt,M zijn vrouw te -willen worden, zelfs „Ja l - 28 -

'

JACK TOOfjT Z'N TALENTEN

■ AFLOOP VAN DE SCHOONHEIDSMASSAGE

,

4

Katharina haalde de schouders op „Ja, ik denk, wanneer men zich met bewust is waarom men trouwt, en het met overwogen heeft, en niet weet of het wel de moeite waard is " „Waarom zult ge trouwen?" „Om tevreden te zijn, verwacht ik." „Jin- wat is tevredenheid ? — alleen de veryuUing van iemands hartewensch." «Ik zal nooit trouwen wanneer het met mijn hartewensch is," en om haar mond speelde weer de sphinxachtige glimlach, die steeds Gerard Strobridge's . meuwsgiengheid opwekte. Na al dezen tijd was het hem nooit gelukt iets te kunnen vermoeden van hetgeen er m TU' ^"tandige hoofd omging. „Ik wil er niet verder over denken — laat ons over iets andere spreken — over boeken, die u gelezen heeft — of ik soms iets voor u doen kan." „Er is iets, dat ik graag zou willen, dat u voor mij deedt - maar ik weet met of het gevonden zal kunnen worden. Verleden week heeft de gravin my toegestaan om met Miss Arabella dEstaire het Lagerhuis te gaan zien. D PQ A ^ MAR|SCHKA-REVUE IN DEN HAAG v*nZOw ^ gaa™e .een zitting bijwonen Een der aardigste finales uit „Wien lacht wieïer", de revue van het Hoogerhuis voor de Paaschdie met groot succes wordt opgevoerd. deeS?" Ik tracht Politiek te bestu„Dat zal niet zoo moeilijk zijn. Ik Zij werkt voor geld - niet uit liefheb- pogen en zei zeer beleefd, maar met lean een toegangskaan krijgen. Ik «re- Denj. — Het zou een deel zijn van haar een hoogmoed een d'Estaire waardig loof, dat tante volgende week in de levensplan. Sentimenteele gevoeligheid dat ze mijn inzichten niet deelde en stad is. Er zal heel wat verhandeld is daarbuiten gesloten — dat is het hoewel gevoelig' voor mijn vriendelijkworden dezen keer. Ik vind het pret- juist wat haar zoo interessant en nooit heid, voor de eer moest bedanken I Ik tig, Katharina, dat ik aan je wensch genoeg te waardeeren maakt." „Maar ik weet, Seraphim, dat ze een had er verbazend veel schik in." zal kunnen voldoen." „Dan is er nog gevaar te duchten. „Wij moeten eerst aan Lady Garri- diepe genegenheid voor jou koestert ^.e heeft mij juist nu medegedeeld, dat -ze heeft het mij meermalen gezegd, bardinc vragen of zij het goed vindt." je bent voor haar een voorbeeld van ze alleen dan trouwen zal, wanneer het VOorbeeld van overeenkomt met haar hartewensch." tighddr" voorzich- beschaving en inzicht."» Lady Garribardine keek hem een „Ja het meisje houdt van mij, geloof Het gezelschap had zich intusschen oogenblik onderzoekend aan, maar zei ik. We zullen maar hopen, dat ze hier verspreid en Miss Bush keerde naar See^woord, en Gerard Strobridge verhaar heiligdom terug, terwijl Gerard tevreden is want ik zou niet weten hoè ik het zonder haar zou moeten steUen. Strobndge zich naar zijn tante's zit„Dat is waar ook. Ze wil, dat ik Dezen winter is zij bij iedere partij een kamer begaf. haar en Arabella mee neem naar een Zij spraken eerst over verschillende poos beneden geweest, G. Ze verelindt zitting m het Hoogerhuis - kan het?" letterlijk alle vervelende wezens voor zaken en ten laatste zei de gravin: „Natuurlijk." my, en houdt ze in een goed humeur. ,. »G-' nieer dan ooit begrijp ik ie Alle Als hij niet zoo zeer in eigen gedachvrouwen houden van haar. Dat beliefde voor mijn secretaresse. Ik vind wijst van haar kant groote scherpzin- ten verdiept geweest was, zou de toon zelfs je trouw zeer begrijpelijk. Ze is een nigheid, hem opgevallen zijn, waarop zijn tante is het niet ?" der meest betooverende wezens, die ik dit zeide, maar hij stond droomend uit „Schitterend I Je hebt haar toch niet ™rwtm?etl.heb- Een meesterstuk van uitgehuwelijkt aan Sir John, terwijl ik het venster te staren en zag niet eens gelijkmoedigheid en gezond verstand. weg was? Ik hoopte zoo zeer, dat ie haar gelaat met de verstandige,'vragenZe zal eenmaal tot den hoogsten rang de uitdrukking, die er op te lezen stond. g ZOU t0€n opkhmmen ~ let op mijn woorden I" trok " ' ^ in October verDoch toen Lady Garribardine alleen dat dit int was, vroeg ze zich af wat die wensch refifiÜrTV*^ nZeggen ' ""J e„Aan Sir John lag het met. Hij van haar secretaresse om het Hoogernf^üS u^ no& te zeer verliefd. Ik meende bij mijn verblijf te Teheran, huis te willen zien, beteekenen kon (tot de zaak afgeloopen was, maar he „Vermondsay — Hankhurst — UpDer is met zoo. Hamngwai." ^w^ Lady Garribardine zei zuchtend, terZe telde een heele lijst namen op wijl ze haar kussens terecht legde: van pairs, die te Blissington en Berkeley „Ik leef m angst en beven, dat ze op Souare bij haar aan huis kwamen, maar ^ goeden dag bij mij zal komen ar^i ten laatste schudde zij het hoofd. ; Neen mij heel kafo te vertellen, dat ze hier geen van dezen. Wie dan - en 'waar-' nu alles geleerd heeft wat ze in mijn vt/ur r omgeving leeren kan, en dat ze ergens De tijd zou het leeren - tot zoo lang 6 anders heen gaat." bleef de oplossing in den schoot der „Zoo ondankbaar kan ze niet zijn" toekomst verborgen. In ieder geval kon „Het zou niet ondankbaar wezen. — h^t diner met wachten en diende de gastvrouw op haar tijd te passen

BEZOEKT HET

JACK EN MILDRED

wachtte slechts op een aanmoediging van mij om al den ijver van een jeugdigen minnaar te toonen. Er werden zelfs verzen gemaakt - op die wijze krijgen oude staatslieden het meestal te pakken. Maar Miss Bush wilde er niet van hooren! Toen ik er een toespeling op maakte, keek ze mij recht m de

LUXOR PALAST

TEROTTERBAM - 29 -

■..,.■■ ;. :r-~^y^\-<,.

■ - "n^-''

HOOFDSTUK XXII. gestalte was slank en rechtop. In ziin T^ ?T • ; ?J gebouwen hadden gansche verschijning lag een eigenaardig en intonatie als deze, die nu door het Katharina altijd getroffen. Ze zagen er Huis weerklonk. kenmerk der oude wereld. Zelfs de wijze statig en echt Engelsch uit. Tc^en ze Zijn woorden waren met oordeel en waarop zijn haar geknipt of geborsteld clan ook nu met de oude Arabelle was en de snit van zijn jas, droeg er smaak gekozen en toonden, dat hij over dEstaire en Gerard door de gangen het stempel van. Het voorhoofd was een njken woordenschat beschikte. Ze van het Hoogerhuis hepen en ten had den spreektrant van Gerard Strohoog en breed en de dikke, staalgriize laatste de hooggewelfde zaal bereikten lokken waren strak naar achter gekamd bndge zoo zeer bewonderd, maar nu en zóó het plaatsje, waar ze staan mochzag ze m, dat deze niet te vergelijken Ze schenen nog langer dan die van de ten om de vergadering bij te wonen, be- jongere menschen. viel bij de vloeiende taal, die uit den gon haar hart door een eigenaardijre . Zijn pogen waren groot en lagen diep mond Van .dezen man stroomde. Op opwinding heftig te kloppen zijn gelaat lag een uitdrukking van hooin hun kassen verscholen. Waarschijnlijk Zij bevonden zich in de afsluiting ter waren ze donker blauw, dacht Kathagen trots en waardigheid en volkomen Imker zijde en hadden zoodoend! de rina. Hij had een haviksneus en zijn belangeloosheid. Hij gesticuleerde maar banken der Oppositie recht voor zich. heel weimg en de duim van zijn linkerW S gla d Ä' f , Rehoren op een pair hand rustte op een knoop van zijndicht. ten hd van «hét gouvernement was smalle kortgeknipte bakkebaarden na. juist een speech begonnten, toen ze bin- Dit gesloten rok, zoodat zij den vorm van alles gevoegd bij het eigenaardige nentraden en Katharina had tijd om zijn hand zien kon en deze was in overhemd en den rok, dien hij drolg rond te kijken. overeenstemming met zijn verdere peren de zwart satijnen stropdas kenWat een typen om te bestudeerenl merkte hem als iemand van een gansch soonhjkhead. Om zijn pink droeg hij en wat een kalme atmosfeer na heteen rmg met een gropten groenen steen, ander geslacht _ eeuw, had Kathageen ze bij haar bezoek aan het Lagerdie zeldzaam fonkelde. rina bijna willen zeggen! huis had bijgewoond! Waaraan was het toe te schrijven, .,Wie kon het zijn? Een rumoer van woedende stemmen 1 « ,k 1e€n opmerkelijke persoon nooil Hij herinnerde haar aan een schilderij en ongebreidelde hartstocht. Hier was te Berkeley Square of Blissington 6gedie zij- eens gezien had. Zij dacht een weest was? het met merkbaar, wanneer iemand zich oogenblik na. Ja, ze hing in een gang gekrenkt gevoelde. Daarbij kwam nog, dat hij dezelfde te Bhssington en stelde den hertolvaH Katharina leunde op een tweeden gepolitieke overtuiging toegedaan was als 11 voor in •ƒ] "^P aVondtoilet, met de beeldhouwden griffioen, die het beschot ë V1T en hi een hoo e ridderorde van den kouseband over zijn M If ir , J g Positie behelpt versieren, dat het publiek scheidt borst. Deze man was een dereeliike kleedde. Nu begon zij aandacht te schenvan den heiligen bodem van het Huis persoonlijkheid. «ergenjke ken aan hetgeen hij zeide, en uit zijn zelf Van daar. sloegen haar oogen aan1 1 opmerking over „langdurige afwezigheid y.ffiß** ^ * manier van zijn persoondachtig de verschillende personen gade. lijkheid was zóó ongewoon, zóó verrasmt het Hoogerhuis" leidde zij af, dat fe herkende verscheidene hunner — hij eenigen tijd buiten Engeland had r!Ä v ieder ander, die een zelfde inderdaad. Velen had ze óf te Londen resultaat had willen bereiken, er óf wel doorgebracht. oi te Büssington ontmoet, maar wie gewoon maskeradeachtig, óf heel beToen werd zij door de speech zelf waren clie anderen, sommigen met ge- lachelijk uitgezien zou hebben, maar medegesleept. Deze was buitengewoon laatstrekken ver van aristokratisch5 deze man scheen in zijn ouderwetsche geestig en vol van fijn sarkasme. Zóó Daarna beschouwde ze de banken der kleederdracht met het'fatterige uit vermoesten de speeches van Chesterfield immsters, en dacht na over velerlei geweest zijn, dacht ze, gehouden in dit vlogen tijden nog ontzaglijk veel aan terwijl ze maar half luisterde naar dé aamien te winnen. Katharina vond, dat zelfde Huis der Lords, een honderd vijftig jaar geleden. vrij kreupele bewijsgronden, die een zeer deze man een prachtmodel was voor het keung uitziend gentleman te berde type van een aristokraat uit het Tory Hoe oud kon hij zijn? Vijftig — bracht. Hij scheen zelf weinig belang- geslacht van een honderd jaar terug veertig? Het was onmogelijk te bepalen. stelling m het onderwerp te toonen en ■ Hij begon te spreken! Plotseling werd zij zich bewust van \ een weinig verlegen, dat hij zijn rede een diepgaande belangstelling. Zij keerVan al de. stemmen, die zij ooit gehield aan dien kant van het huis. de zich naar mijnheer Strobridge aan hoord en bewonderd had, terwijl ze achToen traden aan het eind der zaal ter het half hooge scherm bij „Liv" en haar zijde en fluisterde: bij den troon twee personen binnen „Wie is het, die nu spreekt — ik „Uey zat of m haar tegenwoo/dige en namen hun zetels in, één op de brand van verlangen om het te weten?" positie had er *ooit één haar zoozeer voorste Oppositiebank. „De hertog van Mordryn ,- is het getroffen door de volmaakte verfijning De oogen van Katharina waren den geen type ? De laatste echte ToryJ dezer eeuw." jongsten der beiden gevolgd, die achter in de zaal plaats nam. Daardoor had zij Toen herinnerde Katharina zich brieden ander geheel uit *et oog verloren ven aan hem geadresseerd en door Lady en zag hem eerst weer, toen hij, nadat Garnbardine eigenhandig geschreven, de minister zijn speech geëindigd had, die naar het buitenland verzonden weropstond en op de tafel voor in de zaal den. Ook was er vaak over den hertog enkele papieren neerlei. Er liep plotgesproken, die zich nu hier, dan daar seling een trilling van belangstelling door bevond en eindelijk op weg naar huis de vergadering. Hij was zeer groot en was. Maar nooit had het haar bijzonder zag er nog al aanmatigend uit. Zijn geïnteresseerd, alleen de naam — die was bekend! e

Pai le 1 ents

Piepa, Dlcfe en Ik zlln fleëngageerd.

Oeengageerdr Dat meen Je toch zeker niet?

1(

Neen, maar hy dénkt ^_het well

Probeert deze nieuwe behandeling voor uitgezette poriën of een vette huid!

Wanneer (e last hebt van uitgezette poriën of een vette huid probeert dan eens deze wonderbaarlijke nieuwe tchoonheidsbehandeling, welke regelrecht doordringt tot de zweet- en vetkhertjes in het corium, de onderste huidlaag. Deze Miertjes scheiden vetdeeltjes af, die door de poriën verdreven worden, en zoodoende neus en andere deelen van het gelaat doen glimmen. Poeder en cream kunnen dit niet voorkomen, ze verergeren het kwaad door de poriën te verstoppen. De vetkliertjes worden ontstoken en veroorzaken vetwormpjes en puistjes. De Radoxbehandeling voorziet de kliertjes van zuiverende, antiseptische zuurstof. De overmatige vetdeeltjes worden op natuurlijke wijze door de poriën verwijderd, terwijl de huid die prachtige blo« van een volmaakte gezondheid krijgt. Alles wat ge te doen hebt, is een weinig Radox in Uw waschwater te mengen, dat hierdoor een hoeveelheid zuurstof krijgt, die regelrecht in de huid dringt. Ge zult verbaasd staan over het resultaat, dat binnen enkele dagen bereikt wordt. Om Rimpel* U Varwüderea. Voeg een theelepel Radox in een kop gefiltreerde zure melk, en pas dit middel eiken dag toe. Dit mengsel zal de huid verfrisschen, en de rimpels verwijderen. Om VatwermpjM u Varwiidaran. Voeg een theelepel Radox in een kop beet water, en bet hiermede gedurende eenige minuten de aangetaste plek. Droog het gezicht af en de vetwormpjes zullen verdwenen zijn t,Ik vind Radox een uitsttktnd Ttinigingsmiddel voor htt gelaat «M dt huid, *H futrltfk vtrfrissehtnd, ttrwtjl het de huid taeht tn blank mamkt. Ih htb M$ btttr voor mff» temt gevonden dan vielk ander middel ook, dat ik tot nu toe geprobeerd htb". Mevr. J. C. P. Orgineele brief ter Inzag«. Radox is beerlijk geparfumeerd en is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten. fi-»$ per pak. Een pak is toereikend voor verscheideneweken.

Friscn en monter m Oolhmchie dagtaak, Zij is de vlugste en beste kracht van 't heele kantoor. Altijd druk aan 't werk. nooit in de put. Zelfs tegen het naar huis gaan is zij nog frisch en monter. 2ij weet haar zenuwen kalm te houden door 't gebruik van WRIGLEY'S P.K. Kauwgom. Uw dokter zal U bevestigen, dat kauwen de zenuwen kalmeert. Het werk wordt dan een plezier - is geen inspanning meer. Na den maaltijd bevordert WRIGLEY'S P.K. Kauwgom de spijsvertering - reinigt de tanden verfrischt den adem - en verwijdert eiken nasmaak van het eten. Het gebruik van WRIGLEY'S P.K. is een gezonde en verstandige gewoonte.

WRIGLEYS

Inipoit: Kowutrce Handetsmij.,. Keizer^gr. I24, Amsterdam Voor Indië verkrijgbaar bij: fa. J. van Gorkom & Co. Djocja ên hare filialen

RH. KAUWGOM

DANS-INST. v. d. ZANDEN

4UL<»n|>s It.V.S.acl ftOO.m

Schicdamschtsins«! 49-50 Rotterdam — Ttltf. 51565

Compleet met Batterien, Luidspreker en Lampen

SCHITTERENDE WERKING KORTE EN LANGE GOLF Zelfde toestel op lichtnet, dus met Plaatstroomapparaat en Oeltykrichter

f 1 rr «J.

RADIO VENN, SLUYTER, EDE MJJN PIEPA

HK-ll

PROFESSIONAL LESSEN PRIVÉ-LES CLUD-LES VOORSCHOTTEN aan Ambtenaren en Beambten. Geen rente, noch kosten vooruit.

COULANTE VOORWAARDEN CENTR. CREDIET- EN SPAARBANK TE AMSTERDAM KEIZERSORACHT 302-304

EEN ABONNE AAN ONS GEZONDEN 'K/ T^^iui DAARAAN IS EEN BOEK VERBONDEN £WmÄ*7£*a^. 31 M

tlkl WJOOIDIAU

VERSTAAN

MUZIEK VAN HENRI C. v. PRAAG

WOORDEN VAN BEP OTTEN

.^"Niette vlug. Oja de dAn$.c]ub kwAM'njon.den EMdiesprAkuit.

j ♦JfiJ' J

.0]u,i.têHATnM$ck Zuhij voer.de Ma.ri.Aii.Me M. doer weer op...HieuwtendMS. Vfo.n.wi.Me ti\onkviMvreug.de

! j-ii-

ï■tj^J PJtj^

^ ^

n n

^=^3

«

-tfrg.

lZ.i.¥.S.

p tJp M f

F

r^g

f

tS=E

^^^

g

Fg=B

1^=^=1

X

J'JJ')lJ7J,JI

Wtt kön zij h« w yotd ver.ètaxn [ Met die And Ve dom. me w/ch-teM WovudaX int gt,, .heeWietqx&n.

\è $e.o\

251

Op de dansclub kwam een jongen En die sprak uitsluitend Fransch En hij voerde Marianne Aldoor weer opnieuw ten dans. Marianne blonk van vreugde. Wat kon zij hem goed verstaan I Met die and'ru domme wichten Wou dat in 't geheel niet gaan.

Samen gingen zij toen wand'len, O, wat sprak zij vloeiend Fransch! Met haar kon hij converseeren: Marianne kreeg haar kans. In heel Holland was geen meisje. Dat hem zoo^goed kon verstaan; Het leed absoluut geen twijfel: Met haar zou hij blijven gaan.

Soms mocht Greetje ook mee wand'len. Liep dan -aan zijn and're zij, — Kon 't gesprek niet bijster volgen. Liep er maar stilzwijgend bij. Maar hij had twee bruine oogen En diè kon zij wel verstaan... Wat hij sprak in 't vreemde taaltje. Liet zij kalmpjes langs zich gaan.

Over allerhande zaken Sprak hij uren met Marian, Greetje kreeg alleen maar „blikjes" En daar bloosde ze dan van. Greetje leerde in die uren Toen de liefdetaai verstaan. Zonder boeken of grammaire Was dat maar vanzelf gegaan.

Toen gebeurde er het wonder: Hij verloofde zich met Greet! En de arme Marianne Snikte in haar groote leed: „Dat is toch de grootste onzin, Hü kan haar niet eens verstaan! Wie had nu ooit kunnen denken. Dat die samen zouden gaan!"

Hij is nu getrouwd met Greetje En zij wonen in Parijs; Greetje spreekt haar Fransch nu vloeiend. Hij kan wat uit Hollandsch wijs. Maar ik zou wel willen weten Of z' elkaar nu nog „verstaan". Of hun mooie liefdetaaltje Niet verloren is gegaan.

OEEN INDISCHE VERLOFOANOER KAN BUITEN EpN

..HIS MASTER'S VOICE" GRAMOPHONE. HET WARE TROPEN-INSTRUMENT [ ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BIJ:

I N.V. WILLEM SPRENGERN GRAMOPHONE-HANDEL PASSAGE 46, L. v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG STEEDS HET NIEUWSTE f STEEDS HET BESTE f GEGARANDEERD ZEEWAARDIG EMBALLEEREN ■

Redactie «n Administratie: Oalgewater 22, Lelden. Tel. 700

.

.

.

■

.

VcnchVnt wekelfyk» - PrU« per kwartaal f 1.05