Voorwoord Het klinkt zo groots de geschiedenis van Haviksoord. Wat is zes en twintig jaren? Niets toch. Geschiedenis roept herinneringen op aan je schooltijd. 100 jaar voor Christus de Batavieren komen in ons land, 1600 slag bij Nieuwpoort, de meesten zullen zich dat nog wel herinneren. Dat is geschiedenis. In feite is natuurlijk alles wat vóór het heden is gebeurd al “geschiedenis”, maar “historie” klinkt minder zwaar en ik zal dat woord maar gebruiken als ik het een en ander van 26 jaren Haviksoord aan het papier toevertrouw. Toen het idee postvatte om iets te schrijven over 25 jaren Haviksoord had ik een min of meer steriel feitenverslag voor ogen. Aanvankelijk was het dat ook, maar van lieverlee kwam bij mij het gevoel dat zo’n verslag geen recht doet aan het feit dat Haviksoord niet zo maar een golfbaan is, maar de eerste volwaardige 9-holes golfbaan in Nederland op commerciële basis. Een familiebedrijf en een bedrijf waar vanaf het begin een vrouw een niet onbelangrijke plaats heeft ingenomen. Deze optelsom heeft geresulteerd in een bij tijd en wijle roerig bestaan, maar ook dat Haviksoord is geworden wat het is, een baan waar GOLFSPORT VOOR IEDEREEN met hoofdletters wordt geschreven. De baan en het “thuisgevoel” van de spelers zijn voor ons de hoofdzaken. Tierelantijnen de bijzaken. De historie zal niet in chronologische volgorde worden beschreven. Regelmatig worden sprongen in de tijd gemaakt. Om het geheel begrijpelijk te houden zullen die tijdssprongen cursief gesteld zijn. Slechts sporadisch zal ik namen gebruiken, behalve die van wijlen mijn man KEN en die van mijn kinderen TONY, ANN en JOSÉ. Ongetwijfeld kunnen uit de door mij gebruikte omschrijvingen namen gedistilleerd worden, wat iedere lezer natuurlijk vrij staat om te doen. Nodig is het niet om de ups en downs te volgen van Haviksoord. Niets wereldschokkends wat hierna volgt. Wel een stukje tijdsbeeld van een sport die ruim 26 jaren geleden echt was voorbehouden aan de happy few en nu redelijk geaccepteerd wordt. Dit proces heb ik van meerdere kanten kunnen aanschouwen en meemaken. Het enige wat ik zeker weet is dat Haviksoord nooit voorbestemd is geweest voor de happy few, maar dat het heel wat kruim heeft gekost om dit streven door te voeren. Hier en daar (volgens sommigen ongetwijfeld overal) zal waarneembaar zijn dat hier een vrouw aan het woord is. Maar in ons oh zo moderne, tolerante en niet-discriminerende land is het toch nog steeds zo dat een vrouw ook als hoofd van een onderneming en dus de verantwoordelijke van die onderneming, niet als gelijke wordt gezien van een man in diezelfde positie. Keer op keer heb ik dat kunnen ervaren of het nu een rechter betrof, de verkoper van een kantoormachine of een bondsbestuurder, voor “vol” word je niet aangezien, met een dienovereenkomstige behandeling. Cynisch, pessimistisch, bitter? Nee, gewoon de realiteit! Sina Jackson
25 jaar Haviksoord. Op nieuwjaarsdag 1975 ontstaat het idee van een golfbaan. De locatie waar toen aan werd gedacht bleek uiteindelijk niet beschikbaar te zijn, maar het idee bleef. Er wordt een gebied gevonden in Leende, eigendom van een Verzekeringsmaatschappij, dat geschikt zou zijn om een 9holes baan aan te leggen. Er is bij een aantal mensen wel verbazing dat dit terrein beschikbaar is omdat het gaat om een stuk grond dat deel uitmaakt van een landgoed van in totaal ± 225 ha dat vele, vele jaren ontoegankelijk was voor buitenstaanders. Jaren later vertelt iemand ons dat de reden van de beschikbaarheid van dit terrein te danken was aan het feit dat Verzekeringskamer vond dat het totale gebied te weinig opbrengst genereerde. De toenmalige Burgemeester van Leende zegde alle medewerking toe. De initiatiefnemers zijn Ken Jackson en Nico Zwaneveld. Voor Ken Jackson is golf een geheel blanco blad, Nico Zwaneveld heeft op Curaçao golf gespeeld. Wat betreft het aanleggen van een golfbaan hebben beiden geen enkele (aanverwante) ervaring. Een sprong in het duister in feite. Allereerst moet tot overeenstemming worden gekomen met de grondeigenaar en dan in het bijzonder met de President-Commissaris van de Verzekeringsmij. Deze gebruikt het landgoed privé en is daarom vanaf het begin het aanspreekpunt en de beslissende persoon. Een vertrouwenspersoon die in deze omgeving woont treedt op als “dagelijkse” schakel. De President-Commissaris wil een plan van aanpak hebben, dus is er werk aan de winkel om uit te vinden wat er zoal nodig is op een golfbaan. Bezoeken aan enkele golfbanen, contact met de Royal and Ancient in Schotland, Heidemaatschappij en nog een aantal andere bedrijven/personen geven de nodige “kennis” om een plan van aanpak op papier te zetten. Heel simpel: Eerste fase: Aanleg Drivingrange gelijktijdig of onmiddellijk gevolgd door de aanleg van enkele oefenholes. Tweede fase: Aanleg Golfcourse. Derde fase: Aanleg Definitieve Accommodatie. Er volgt dan een summiere toelichting van deze punten dat één A viertje beslaat. Toch hebben beide heren een goede toekomstvisie getuige een kort bericht dat aan de Burgemeester ter hand wordt gesteld (wij schrijven 1975!) en dat is getiteld “Popularisering Golf”. Hierin staat o.a. dat Nederland 200 golfbanen zou moeten hebben en Brabant 25. Het berichtje eindigt als volgt: “Gezien het groot maatschappelijk nut is het onze bedoeling de popularisering van golf te propageren en een eerste aanzet te geven door het stichten van een golfbaan te Leende.” Uit onderzoek is inmiddels gebleken dat alle golfbanen in Nederland zg. Verenigingsbanen zijn. Alleen in St. Oedenrode is een kleine golfbaan in particuliere handen. Besloten wordt dat er een B.V. zal worden opgericht door de echtparen Jackson en Zwaneveld. Op deze wijze kan snel en efficiënt worden gewerkt. Eind november 1975 wordt in hoofdlijnen een akkoord bereikt en worden de grenzen van het terrein door de President-Commissaris bepaald, die ook de soort en vorm van de omheining goedkeurt. Hij bepaalt eveneens dat wij bij de toegangsweg aan de ene kant wel verantwoordelijk zijn voor de afrastering en aan de andere kant niet. Vandaar de half omgevallen en scheve afrastering aan de rechterkant van de toegangsweg van heden.
Er komt een klein woonhuis bij het terrein vrij en met de President Commissaris wordt overeenstemming bereikt aangaande het huren van dit woonhuis per 1/12/’75. Probleem clubhuis opgelost (een nieuw te bouwen clubhuis zou in dit gebied de nodige problemen hebben opgeleverd, waarschijnlijk zelfs onmogelijk zijn geweest.) Het bestaande bestemmingsplan loopt af en een nieuw zal worden aangenomen en het is van groot belang om half december een eerste tee aan te leggen als start van de aanleg van de golfbaan. De eerste tee is op 19 december 1975 een feit. Tot zover leek het simpel. Maar schijn bedriegt. Van alles en nog wat moet er komen en gedaan worden. Ja, wat eigenlijk allemaal en wat als eerste?
Voordat je leden kunt krijgen moet je iets te bieden hebben, maar ja je hebt inkomsten nodig om iets te doen. Dat wordt dus investeren in een avontuur. Oprichten besloten vennootschap, overeenkomst met Verzekeringsmij., verbouwing huisje tot clubhuis en de inrichting daarvan, het vinden van een golfleraar en dan last, but not least, hoe leg je een golfbaan aan. In razendsnel tempo komt dit alles op je af. In december 1975 verschijnen artikeltjes in o.a. het Eindhovens Dagblad en de Parel. Een klein aantal mensen reageert op deze artikeltjes en één echtpaar komt eind december 1975 kijken om te kunnen constateren dat er nog niets is behalve een bijna leeg huisje met een tuintafel en wat tuinstoelen. Het zal wel de Engelse connectie zijn (de vrouw van het echtpaar is Engels, evenals mijn man Ken) die dit echtpaar doet besluiten om zich als lid aan te melden. Onze eerste leden, Mona en Piet van Rooy, zijn een feit. De familie Jackson heeft een bedrijf dat zich bezighoudt met corrosie bescherming van permanente ballasttanks in schepen en booreilanden. Voordeel is dat je geen baas hebt die je op bepaalde tijden op je werk verwacht. Mijn man Ken gaat zich daarom bijna fulltime bezighouden met de aanleg van de golfbaan. Consequentie is wel dat veel van zijn werk in ons bestaande bedrijf op mijn bordje komt. Mijn man heeft veel ervaring met wat men noemt “contractors” (aannemers van specifiek werk). Deze ervaring komt goed van pas, daar er geen bedrijven zijn, zoals nu, die voor een kant en klare oplossing zorgen. Het gebied waar de golfbaan moet komen is grotendeels dennenbos, een stuk met populieren en een klein stukje nog in gebruik bij een boer uit de omgeving als landbouwgrond. Het bos moet voor een groot deel gekapt. Er is een uitgraving met water en een heuvel gemaakt van een deel van het uitgegraven zand. De heuvel is bezaaid met stenen en steentjes, er groeit niets op, evenmin als op de oever van de uitgraving. Het deel beplant met populieren lijkt bij uitstek geschikt voor driving range. Slechts een zeer beperkt aantal populieren moet hiervoor het loodje leggen. Nadeel is dat het ver van het clubhuis(je) is. Het clubhuis(je) is inmiddels verbouwd en ingericht. Het doet Engels aan. Een open haard, een fel groen bankstel, golfprenten aan de muur. Ook is er een soort van kleine bar gemaakt. Eind maart 1976 is de driving range voor gebruik gereed. Inmiddels hebben zich nog 10 andere leden aangemeld. Op 1 april 1976 start de golfleraar met zijn lessen. Lesgeld: Hfl. 10.00 per ½ uur. Huur driving range ballen: Hfl. 2.00 voor 50 stuks. Het is zeer ongebruikelijk, maar de golfleraar is in loondienst bij ons. Op deze wijze is hij verzekerd van een basis salaris en alle sociale verzekeringen.
Er wordt hard gewerkt om 3 voorlopige oefenholes te maken die gesitueerd zullen zijn: No. 1 langs de zuidzijde van het populierenveld. No. 2 van midden zuidzijde naar de punt aan de weg. No. 3 langs de noordzijde van het populierenveld. Deze gegevens heb ik gehaald uit de eerste uitgave van Haviksoord Nieuws die 16 april 1976 het levenslicht zag. Het clubhuis is niet altijd open en daarom is er een dag- en een nachtslot. Van het dagslot kan men voor Hfl. 2.50 een sleutel kopen. Alleen in het weekend is er bediening aanwezig, uitgevoerd door jongelui, enthousiast, maar onervaren. “Door de week is het “zelfbediening”. U neemt wat u wilt en deponeert uw geld in het blikje op de bar. De prijs van de dranken staat vermeld op een papier dat bij de bar hangt”, aldus staat te lezen in de eerste Haviksoord Nieuws. In de tweede uitgave van Haviksoord Nieuws van 24 augustus 1976 staat te lezen dat de tijdelijke greens, gemaakt van graszoden, zoveel van de droogte hebben geleden dat het niet mogelijk bleek deze een oppervlak als een “biljartlaken” te geven. 1976 had een zeer droge zomer en er werd ‘s-avonds “besproeid” met behulp van gieters die werden gevuld uit een grote ton op een aanhangwagentje. Een rotklusje zo bestempelen onze kinderen dit werk. Inmiddels is in mei door één man in 12 dagen het aantal van ruim 43.000 dennenbomen omgedaan. De machine die hij gebruikt is zo weggereden uit een science fiction film. Hij “knipt” de bomen af. Anders dan zo nu en dan nu nog in de “wandelgangen” wordt beweerd: Er was keurig netjes een kapvergunning aanwezig voor het kappen van deze bomen! De omgekapte bomen worden versnipperd in een gigantische machine en de snippers worden in containers afgevoerd naar België waar er spaanplaat van werd gemaakt. De stobben worden uit de grond getrokken en verzameld aan het einde van wat baan 1 moet worden. Er wordt een heuvel van gemaakt die wordt afgedekt met het zand dat komt uit wat nu het vennetje is links naast de eerste green. Dit vennetje herbergt nu kikkers, de Alpenwatersalamander en de levendbarende hagedis, beschermde dieren dus. Ook kan men hier in de herfst een aantal mooie paddestoelen bewonderen, waaronder de vliegezwam. De heuvel functioneert prima als geluidswal. De stenen en steentjes op de heuvel (waar deze vandaan gekomen zijn is ons steeds een raadsel geweest) zijn door vele jongelui uit Leende al bukkend en kruipend verwijderd. De toplaag van de heuvel is gortdroog fijn geel zand en veroorzaakt veel overlast doordat de wind hele wolken richting driving range en oefenholes blaast. Er is dus een onmiddellijke oplossing nodig. Er wordt 80 ton hoogwaardige compost op aangebracht, 8 maal de normale hoeveelheid, speciaal fairway gras wordt ingezaaid en er wordt bovengronds irrigatie gelegd. Mijn man heeft inmiddels een studie gemaakt van grondsoorten en grassoorten en dit zoveel mogelijk op papier gezet, de aanwezige gedrukte gegevens verzameld en dit alles gearchiveerd. Iets waar Tony veel plezier van heeft gehad toen hij zich die kennis eigen moest maken. Mijn man was in de oorlog in dienst bij de Royal Air Force en na beëindiging van zijn diensttijd in 1945 in Nederland gebleven. In de oorlog had hij de leiding van een zg. “mobile party” een groep militairen die zich bezig hield met de reparatie en weer luchtwaardig maken van vliegtuigen, op de plaatsen waar deze vliegtuigen waren “gestrand” wat bij lange na niet altijd op een vliegveld was. Na 1945 heeft hij een aantal jaren onderdelen voor de waterleiding van Gemeentelijke waterleidingbedrijven geïmporteerd vanuit Engeland. Zijn technische kennis en zijn kennis van waterleiding systemen kwam hem goed van pas toen er irrigatie - beregening - moest komen voor de heuvel.
Anders dan nu, was er in die tijd nog nauwelijks sprake van beregening. De boeren uit de omgeving verklaarden “die Jackson” dan ook voor gek toen hij de heuvel liet inzaaien midden in de wel zeer droge zomer van 1976. Door de beregening en de warmte groeide het gras fantastisch en werd de heuvel wel een heel apart fenomeen. Aangespoord door het succes op de heuvel werden er ook (bovengrondse) leidingen gelegd naar de drie voorlopige greens en waren de jongelui verlost van dat ellendige “sproeiwerk”. Het werk op de baan was in volle gang, zo ook de “administratieve” afdeling en de afdeling “benodigde aanschaffingen”. Praktisch iedere week werd er vergaderd door de echtparen.
Allereerst was er het probleem WAT MOET MEN BETALEN? Na veel wikken en wegen wordt als volgt besloten: Entreegeld (éénmalig) Eerste lid uit gezin Hfl. 1000.00 Echtpaar Hfl. 1750.00 Voor kinderen tot 19 jaar en studenten gelden gereduceerde bedragen. Na 2 jaar wordt begonnen met de terugbetaling van dit bedrag door 10% ervan per jaar van het jaarlijkse abonnementsgeld af te trekken. Wanneer men de club verlaat voordat volledige terugbetaling heeft plaatsgevonden, wordt 90% van het nog uitstaande bedrag terugbetaald. Abonnementsgeld 1976 (60% van basis abonnement) Eerste lid uit gezin Hfl. 300.00 (vol Hfl. 500.00) Echtpaar Hfl. 525.00 (vol Hfl. 875.00) Voor kinderen tot 19 jaar en studenten gelden ook hier gereduceerde bedragen. In de beginfase werd het entreegeld dus terugbetaald! Er zijn lockers geplaatst en deze kosten Hfl. 30.00 huur per jaar. Het huren van een golfset is mogelijk à Hfl. 9.00 per dag of voor leden à Hfl. 25.00 per maand. Ter illustratie van de (toen) beperkte kennis van golf is het gebruik van de woorden “golfsticks”, “hole bussen” en “gaatjesmaker” in notulen. De in 1976 in de winkel aanwezige uitrusting is hoofdzakelijk bedoeld om een indruk te geven van de mogelijkheden op het gebied van uitrusting. Nadat er grotere hoeveelheden in de winkel aanwezig zijn blijkt deze een behoorlijke aantrekkingskracht te hebben op het dievengilde. Beveiliging zoals die er nu is, bestond toen nog niet. Je moest dus creatief zijn op het gebied van voetangels en klemmen om het deze mensen zo moeilijk mogelijk te maken. Tralies voor ramen en deur, stokken per stuk in houders, waarbij het er weer uithalen nogal wat tijd in beslag nam, dubbele, zelfs driedubbele sloten, enz., enz. In april 1976 worden een - ex militaire - Landrover besteld (als museumstuk nu nog aanwezig), alsmede enkele speciale grasmaaimachines. De eerste “grote” kosten. Deze vormen het begin van een niet aflatende stroom van rekeningen. Al snel blijkt dat de beide families geld moeten gaan bijpassen. Financiën is in ons bedrijf steeds mijn taak geweest, dus ook wat de golfbaan betreft wordt dat mijn taak. Na 26 jaren golfbaan kan ik u verzekeren dat de “portefeuille financiën” geen sinecure is.
Het starten van een golfbaan was niet bepaald mijn ideaal, maar als trouw zaken partner (en echtgenote) was ik mijn man gevolgd in wat ik beschouwde als een (riskant) avontuur. Behalve financiën waren mijn taken divers. Ik werd beschouwd als een soort van joker (nog steeds trouwens), wat mij wel van alle markten thuis heeft gemaakt. Zo ben ik mij noodgedwongen gaan bezighouden met het contract dat met de grondeigenaar afgesloten moest worden. Het ontwerpen van een contract was naar ons overgeheveld. Het heeft ruim een jaar geduurd voordat het contract zodanig in elkaar zat dat het getekend kon worden. Een aantal besprekingen met de President Commissaris, regelmatig op het landgoed aanwezig, berichten via de vertrouwenspersoon en correspondentie met de Verzekeringsmij. passeren de revue. Zo ook overleg met onze advocaat en onze notaris. Op 6 september 1976 maken wij in Alkmaar vluchtig kennis met de President Directeur. Het zal nog tot februari 1977 duren alvorens de overeenkomst officieel wordt geregistreerd. Gezegd moet worden dat je van alles leert over pacht en huur en dat je jaren later opeens begrijpt waarom bepaalde dingen wel of niet in het contract mochten worden opgenomen. Zo moet een onderdeel over een prijsvaststelling vervallen. De President Commissaris, de President Directeur en 2 Directeuren ontvangen, zoals bedongen door de President Commissaris, Haviksoord lidmaatschaps plaquettes. In augustus 1976 is het ledental net de 40 gepasseerd en besluiten de families Jackson en Zwaneveld om een kennismakings bijeenkomst te arrangeren in een plaatselijk horeca bedrijf. Tijdens deze bijeenkomst blijkt dat een aantal leden een vereniging wil oprichten. Op 8 september 1976 volgt al een uitnodiging van “een voorlopige commissie van drie leden benoemd met de opdracht om - in overleg met de B.V. - een concept - structuur voor een op te richten golfclub te vervaardigen”. Het doel van deze club zou o.m. moeten zijn: a. Het bevorderen van de teamgeest en de onderlinge vriendschap b. Het bevorderen van de golfsportbelangen der leden in de breedste zin, o.a. het opvoeren van het spelpeil bijvoorbeeld door het organiseren van onderlinge en andere wedstrijden. c. Het namens de leden - plegen van het nodige overleg met de B.V. d. Aldus de oprichtingscommissie i.o., die de leden uitnodigt voor een vergadering op 22 september 1976. Op deze vergadering wordt besloten een club op te richten en worden officieel 4 personen gekozen die de oprichtingscommissie zullen vormen. De aanwezigen krijgen gelegenheid hun wensen, suggesties en vragen naar voren te brengen. Als eerste punt in de notulen wordt vermeld dat de directie van de B.V. is verzocht vooroverleg te plegen met de commissie en t.z.t. met het bestuur bij het aannemen van leden. Voorlopig wordt als naam van de vereniging Leender Golfclub Haviksoord gebruikt. Er wordt een entreegeld van Hfl. 25.00 vastgesteld. Na uitgebreide discussies was iedereen voorstander van aansluiting bij de N.G.F. De commissie ziet als taak het ontwerpen van statuten en huishoudelijk reglement. Daarna het bijeen roepen van de leden voor een vergadering waarin een bestuur kan worden gekozen. De Commissie schrijft nog het volgende in haar brief van 5 october 1976 aan de leden: “Gezien de bekwame en voortvarende wijze waarop onze B.V. werkt aan de totstandkoming van ons aller golfaccommodatie, mogen wij - wat dit betreft - de toekomst met redelijk vertrouwen tegemoet zien.
Aan ons allen - als GOLFCLUB - valt de taak ten doel er voor zorg te dragen dat wij - tesamen met de B.V. -, in een prachtig stuk Brabants landschap, de nobele golfsport tot in lengte van jaren in een goede onderlinge geest en vriendschap zullen kunnen beoefenen” Zoals reeds vermeld, was de zomer van 1976 zeer warm. (Velen uit deze omgeving herinneren zich ongetwijfeld de grote brand in het Leenderbos op 8 juli.) De “fairways” waren zandstrips met vele kraters als gevolg van de verwijderde wortels. Het was nutteloos hier werk aan te doen. Uiteindelijk kon eind augustus een begin gemaakt worden met het bewerken. De banen 1 en 2 (nu 4) werden per ongeluk geploegd, wat jaren narigheid heeft opgeleverd. De andere banen zijn gefreesd. In september wordt het gras ingezaaid. De greens waren in juli “opgebouwd” maar konden niet ingezaaid vanwege de hitte. Deze worden in augustus ingezaaid. In oktober wordt 3 km pijpleiding aangelegd naar alle greens. Een Ferrari trekkertje met een pomp er op aangesloten zorgt dat het water uit het ven gehaald kan worden. Voor de geïnteresseerden: Op de fairways werd een grasmengsel gebruikt van 25% Novorubra, 50% Koket, 20% Monopoly en 5% Tracenta. Op de tees werd een mengsel gebruikt van 30% Koket, 40% Monopoly en 30% Majestic. Het mengsel voor de greens bestond uit 30% Tracenta en 70% Koket. Op 15 november 1976 heeft een ontmoeting plaats tussen vertegenwoordigers van de Oprichtingscommissie en de B.V. Naar aanleiding van de ontmoeting op 15 november is er vanuit de B.V. op 18 november 1976 een brief verzonden aan de Oprichtingscommissie alsmede een verslag van de bijeenkomst. In het verslag wordt vermeld dat de bijeenkomst was geregeld op voorstel van mij om te trachten tot een voor beide partijen acceptabele regeling te komen voor het aannemen van nieuwe leden. Dan vermeldt het verslag de uitspraak van de woordvoerder van de Oprichtingscommissie die mededeelde dat mensen zoals een bij name genoemde persoon niet als lid aangenomen zouden mogen worden. Ik heb toen de vraag gesteld waarom dit niet zou mogen gebeuren, waarop werd geantwoord dat er sprake was van het gebruik van een dialect, het gebit voldeed niet en verder was het een persoonlijk gevoel. Niet dat er ooit een gesprek was gevoerd tussen de woordvoerder van de Oprichtingscommissie en de persoon in kwestie. Mijn reactie was eerst stomme verbazing en daarna boosheid over zoveel uiting van veronderstelde superioriteit. Dit heb ik meteen kenbaar gemaakt, daarin bijgevallen door anderen van de B.V. Daarna is de Oprichtingscommissie duidelijk gemaakt dat de B.V. absoluut geen selectie op rang en stand zal maken. Die avond werd duidelijk dat bij een deel van de leden elitaire verlangens bestonden, die zeker niet strookten met onze opvattingen. Mijn optreden die avond heeft tot op de dag van vandaag voor mij onplezierige gevolgen gehad, maar die hebben bij mij nooit geleid tot enige spijt van mijn optreden toen. Voor de duidelijkheid moet gesteld worden dat ik mij niet bemoeide met het aannemen van leden. Tot ± 1 jaar voor het overlijden van mijn man heb ik me daar ook niet mee bemoeid. Alleen een enkele keer, als mijn man voor langere tijd was uitgeschakeld als gevolg van problemen met zijn gezondheid, had ik het kennismakingsgesprek. Trouwens, “kennismakingsgesprek”, één van de favoriete stokpaardjes van mijn criticasters. Wat ik zoal niet zeg en doe in deze gesprekken, daar kun je een boek van “dikke duim” verhalen mee vullen waar je U tegen zegt. Beroerde is, als men zo’n verhaal maar vele malen herhaalt dan gaat men het zelf geloven en anderen geloven het zeker. Gelukkig zijn er ook vele realisten die constateren dat ik een normaal mens ben. Overigens zijn deze realisten wel vóór hun gesprek met mij opgedraaid door mijn criticasters, waarvan ik er vele niet ken en zij mij niet. Wat dat laatste betreft is het volgende een illustratie.
Bij een bezoek aan een golfbaan ver in België zit er bij de 1e tee een heer. Daar wij met 4 (dames) zijn, wordt hem gevraagd of hij voor ons wil afslaan. Hij zegt dat hij wacht op iemand en doordat hij heeft geconstateerd dat wij uit Nederland komen, vraagt hij van welke baan wij komen. “Haviksoord” is ons antwoord. “Oh” is zijn reactie “zit daar die lastige Engelse mevrouw nog”. Ann reageert onmiddellijk en zegt “Ja en daar staat ze.” Voor mij was dit een absoluut onbekend iemand en ik voor hem duidelijk ook. Uit eigen ervaring kon hij dus niet spreken. Terug naar 15 november 1976. De door mij voorgestelde wijze van handelen bij het aannemen van nieuwe leden kan overigens die avond de goedkeuring van de Oprichtingscommissie wegdragen. Op 1 december 1976 is spoedopname in het ziekenhuis nodig voor mijn man. Hij blijkt een ernstig verzwakte hartspier te hebben als gevolg van een hartmedicijn vergiftiging. Hij is voor maanden grotendeels uitgeschakeld. Gelukkig is het winter en is er weinig activiteit op de golfbaan. Alle investeringen moeten uit eigen zak betaald worden. Subsidie is een ongekend begrip en aan het einde van 1976 is het zeer duidelijk dat de verwezenlijking van de golfbaan veel tijd, geld en energie kost. Het jaar wordt afgesloten met een verlies van Hfl. 100.000.=. Een citaat uit de tweede uitgave van Haviksoord Nieuws laat zien dat er ook werk aan de winkel is met betrekking tot de “opvoeding” van de golfspelers. “Er mag alleen met eigen witte ballen gespeeld worden, dus geen gele oefenballen. De gebruikelijke golf etiquette moet worden gevolgd, zoals: Een ander door laten gaan als men zelf te lang moet zoeken naar de bal. Geen wagentjes op de green. Twee of meer spelers hebben altijd voorrang op een enkele speler.”
