Nummer 3 – 20 januari 2007
T s j e r n e l s j e VOORWOORD Inmiddels zijn ze er alweer een week. Wie die ‘ze’ zijn, is nu niet alleen meer duidelijk voor de direct betrokkenen. Nee, het begint meer en meer door te dringen dat er weer een groep kinderen in ons dorp is neergestreken. Dat verbaast mij ook niets; er zijn zo veel mensen die zich betrokken weten bij het project. Bij de aankomst van de kinderen stond een hele groep mensen bij de ingang van de school om ze welkom te heten. Dat waren zeker niet alleen gastgezinnen. En als er zo’n grote groep is die meeleeft, dan moet het wel als een lopend vuurtje door Elst gaan. En dat is een goede zaak, dus: zeg het voort! Leuk is het om te horen dat er zo wordt meegeleefd. Meegeleefd door mee te helpen, maar ook door alles nauwlettend te volgen. De website www.elst-ut.eu werd tijdens de reis regelmatig bezocht door mensen die benieuwd waren hoever ze al waren. Ook heeft het Tsjernelsje al een aardige lezerskring (al mag die altijd groter) en worden de foto’s op internet goed bekeken. Mocht u/jij dat nog niet hebben gedaan, dan adviseer ik diegene om toch snel naar de website van de werkgroep te gaan (www.tsjernobylelst.nl). Dit is een hele leuke manier om de activiteiten van de kinderen mee te beleven. Door internet kan dus iedereen de gezondheidsstage beleven, mar wel meer op afstand. Dat zal voor de In dit nummer: gastgezinnen en zeker voor onze gas●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● ten wel anders zijn! De eerste week Voorwoord..................... 1 zal ongetwijfeld overweldigend zijn Van de redactie.............. 2 geweest, maar misschien ook wel Van de werkgroep .......... 2 verwarrend. Ik kan me voorstellen dat Ingezonden: de taal wel eens voor een misverstand Fam. Van Beek............. 6 zorgt… Wie, o wie, heeft er al leuke Fam. Dieterman ........... 7 anekdotes of grappig voorvallen te Fam. Hovestad............. 7 melden? Wij lachen graag mee. Foto’s ........................... 8 Met vriendelijke groeten, Mark Druijff
-1-
VAN DE REDACTIE Graag breng ik nog even onder de aandacht dat ik de kopij vóór woensdag in mijn bezit wil hebben. Het redactieadres: Oranjestraat 74 3921 BD ELST (0318) 47 23 00
[email protected]
VAN DE WERKGROEP Kolja geopereerd Afgelopen dinsdag moest Kolja (fam. Van Beek) met spoed naar het ziekenhuis. Diezelfde avond is hij geopereerd aan zijn blinde darm. Gelukkig is deze operatie geslaagd en mocht hij woensdag weer naar huis. Natuurlijk moet hij wel even rustig aan doen. Ongetwijfeld zal hij een kaartje op prijs stellen. Fam. Van Beek woont op Tabaksweg 39. Gastenboek Op www.tsjernobylelst.nl staat een gastenboek. Hier kun je een berichtje plaatsen, bijvoorbeeld: leuke anekdotes, ervaringen tijdens activiteiten enz. >>>>>>>>>>>>>> MEDEDELINGEN <<<<<<<<<<<<<<<< Overblijfschrift: In de kelder ligt een overblijfschrift, dan hebben jullie de mogelijkheid om eventueel wat op te schrijven. Iets wat jullie gedaan hebben of als er iets bijzonders is met een kind. Zo blijven we met z’n allen op de hoogte, ook al zien we elkaar niet. Voorin staan nog enkele tips waar jullie misschien even op kunnen letten. Glazen potjes: Zouden jullie ook kleine ‘hakpotjes’ willen sparen. We willen hier iets van gaan maken met de kinderen en hebben er dus nog 30 nodig. Inleveren kan bij Gretha, Ina of Clasina. Gastouderavond: Op woensdag 7 februari is er om 20.00 uur een gastouderavond. Deze zal worden gehouden in ‘Het Visnet’, en wel in het lokaal waar de Wit-Russische kinderen les krijgen. Reisverslag (deel 1) Hier thuis weer bij mijn eigen gezin flitsen regelmatig de beelden voorbij van de intensieve en indrukwekkende reis naar Ol’Shany in Belarus. Ik kan er tot mijn eigen verbazing deze eerste dag na onze thuiskomst nog niet los van komen.
-2-
Vorige week zondag, de avond voor vertrek zijn we, als bijna complete werkgroep, nog even in Pniël (bijgebouw van de Hervormde kerk te Elst) bij elkaar. Samen met onze gezinnen vragen we God in het gebed om een zegen voor de reis. Een moment om onze afhankelijkheid te tonen aan onze levende God. Het geeft ons allen een voldaan gevoel dat we dit moment met elkaar doorbrengen. De maandag erna zijn we rond 19.30 uur aanwezig bij het afscheid van de Wit-Russische kinderen in Veenendaal. Het is hartverwarmend om te zien dat naast onze eigen gezinsleden ook enkele Elsterse dorpsgenoten afscheid van ons komen nemen. In de bus is de sfeer drukkend na het vertrek. Enkele huilende kinderen hebben het moeilijk. Ook de juffrouws zijn van slag. Zij hebben allen en geweldige tijd in Veenendaal gehad en afscheid nemen is dan niet gemakkelijk. Dat blijkt maar weer. Maar er is ook een andere kant aan de zaak. Een enkel kind kijkt niet eens meer naar buiten en achter een computerspelletje weggedoken verlaten zij het terrein van de Julianakerk, zonder hun gastouders ook maar een blik waardig te gunnen. Pijnlijk voor de gastouders! De reis verloopt voorspoedig en met de tijd worden de emoties minder. Van Duitsland zien we niet veel. Dit land reizen we, net als op de terugweg, in zijn geheel door het donker. Zelfs als we Polen binnenrijden na de paspoortcontrole, is het nog helemaal donker. Dit is trouwens de eerste plaats waar de paspoorten tevoorschijn komen. Een blik op de Nederlandse paspoorten is genoeg, maar de Russische paspoorten worden ingenomen en met behulp van een computer gecheckt. Het eerste uur dat we in Polen rijden, heb je alleen maar provinciale wegen die dwars door allerlei dorpjes lopen. Onbegrijpelijk dat zoveel verkeer langs al die huizen met slapende mensen rijdt. Vooral het zware vrachtverkeer en een dergelijke bus als de onze, moet goed hoorbaar en misschien wel voelbaar zijn in de slaapkamers. Als de eerste prachtige rode zonnestralen boven de vlakke Poolse horizon door de voorruit van onze touringcar schijnen, bereiken we de eerste Poolse tolpoort. Maar dat betekent ook de eerste ongewilde stop. De Poolse verkeerspolitie onderwerpt onze (voor 2007 al goedgekeurde bus) aan -3-
een grondige controle. De hele papierwinkel, waaronder de schijven uit de tachograaf van de chauffeurs, verlichting en zelfs de onderzijde van de bus worden gecontroleerd. Al met al duurt dat een half uur. Dat je vierendertig kinderen aan boord hebt, maakt helemaal niet uit! Tot aan Warschau verloopt de reis heel vlot. De snelwegen zijn perfect. In Warschau zelf is het heel druk. Daar is de snelheid er duidelijk uit. Wel boeiend om zo'n grote Oost-Europese stad te zien. Kort na deze stad zijn we in Debe Wielke (Oude eik), waar de nieuwe nacht doorgebracht wordt. De Veenendaalse werkgroep is hier nog helemaal in haar rol met ‘hun’ kinderen. Wat trouwens niet wil zeggen, dat wij alleen maar toekijken. De samenwerking met hen is enorm goed. De jongens voetballen hier twee uur. Waar ze de energie vandaan halen, weet ik niet, maar fanatiek zijn ze in ieder geval wel! De meisjes zijn met de leiding spelletjes aan het doen. ’s Avonds krijgen we een eenvoudige, maar goede maaltijd van de Messias belijdende Joodse eigenaren. Deze mensen nemen zelfs het initiatief om de maaltijd te beginnen of te eindigen met gebed in de taal van de kinderen. Fijne en hartelijke mensen. Hier, in dit huis, kunnen we eindelijk ook weer eens een heerlijke douche nemen en in een normaal bed stappen. Want dat hebben we de afgelopen nacht wel gemist. Ruud en ik krijgen zelfs, gezien onze lengte, een kamer toegewezen met de langste bedden. Alleen vergeet de niet al te lange gastvrouw dat het plafond naar deze kamer toe ongeveer op ooghoogte zit! De volgende morgen rijden we om 5.00 uur uit Debe Wielke weg. Wel erg vroeg! Maar zo komen we wel op tijd bij de Pools-Wit-Russische grens aan. Het ontbijt nuttigen we in de bus. Met het Stralings-, Rodekruis- en Kinderen aan boord-symbool mogen we de wachtende rij auto’s passeren en ons voor aan in de rij voegen. Wat trouwens niet betekent dat je snel de grens over bent. Integendeel! Door de onoverzichtelijke bureaucratie, het machtsvertoon en de corruptie daar aan de grens, duurt het zo'n twee en een half uur voor we verder kunnen. Zogenaamd missen we een groen formulier, maar die is op de heenreis -4-
zelf door hen ingenomen. Er moet een ziektekostenverzekering afgesloten worden á € 2,- de persoon. De tolk regelt dit, maar ondertussen wordt iemand anders van de werkgroep ook verzocht mee te komen voor een verzekering. Achteraf blijkt dat dezelfde verzekering te zijn. Nadya (de tolk) en één van de chauffeurs dus terug naar één van de vele loketten. Maar geld terugkrijgen is er niet bij! Ja, € 5,- kan er nog van af. Kort na de grens, net voor Brest, pikken we Iryna en onze tolk Mikhail op. Iryna is de contactpersoon in Wit-Rusland. Een zeer actieve en indrukwekkende vrouw om mee te maken. De stad verlatende valt het ons op, dat er heel regelmatig zwart-witte politieauto’s van het onmiskenbare merk Lada langs onze route staan. Dit blijft zo, totdat we van de doorgaande wegen afwijken en alleen nog maar naar Ol’Shany kunnen rijden. Het vermoeden rijst bij ons dat we in de gaten gehouden worden. Wat ziet dit land er anders uit: grauw, eenvoudig en armoedig. Hier is de tijd al lang geleden stil komen te staan. De mensen die je ziet lopen, zijn alleen maar bezig om aan hun eerste levensbehoeften te komen. Geen V&D, Hema, C&A-tasje. Voedsel, dat is hun belangrijkste zorg. Dit zet je als rijke westerling wel even op je plaats. Besef je maar al te meer hoe goed wij het hebben. Ondanks de grauwheid is het ook boeiend om te zien. Vind ik de bouwstijl van de houten woningen mooi, hoe eenvoudig ook. Het past hier in het geheel. Ook de kerken onderweg zijn prachtig. Voor mijn gevoel is hier niets veranderd sinds de tijd dat ik de beelden van de Sowjet-Unie zag, die in mijn jeugd op het journaal getoond werden. Afgezien van de moderne auto’s, die hier ook rijden. De Lada’s en Zustava’s zie je bijna niet meer. Maar op het platte land rijden nog genoeg paard en wagens. (Wordt vervolgd.) Ronald Tamerus Samenstelling werkgroep De werkgroep is ook per e-mail te bereiken:
[email protected]. Voorzitter: Ruud Geers (Oranjestraat 75, 471916) Coördinatie gastgezinnen: Mieke Pitlo (Christinastraat 35, 472557) en Ronald Tamerus (Prinsenweg 28, 518985) Coördinatie activiteiten: Clasina Bootsman (Franseweg 91, 478002), Ina van Laar (Elsterstraatweg 85, 472538) en Gretha van Wolfswinkel (Franseweg 55a, 471106) Financiën en sponsors: Fred Kok (Beatrixstraat 38, 472504)
-5-
INGEZONDEN Fam. Van Beek Hier een berichtje van de fam. Van beek. (13-1-07, 14:27) Wij hebben een heerlijk jongentje in huis, we zijn al helemaal aan hem verknocht. Wel jammer dat we hem niet verstaan want hij wil zoveel vertellen aan ons. Kolja is zijn naam. Hij is nu op de Playstation aan het spelen met Dennis en vindt het helemaal geweldig. Heeft de hele morgen al gespeeld met lego en de hijskraan. We zijn God erg dankbaar dat we dit knulletje mogen verzorgen en zullen het ook al die liefde geven die hij verdient. Groetjes van ons allen en tot de volgende keer, Erik, Gera, Brenda, Dennis en Jelle van Beek Fam. Dieterman Zaterdagochtend om 7.30 uur gaat de wekker maar eigenlijk ben ik al wakker. Met een kriebel in mijn buik die lijkt op de kriebel van we gaan op schoolreis of ik ben jarig vandaag. Een heerlijk, spannend gevoel. Vandaag komt hij dan, ‘ons’ kindje uit Rusland. Hoe zal hij eruit zien, hoe zal hij heten, is hij rustig of juist druk. Allemaal vragen die boven komen. Maar bovenal overheerst het gevoel van blijheid. Om 8.15 uur staan we met z’n allen bij school, gewapend met welkomstbord, fototoestel en woordenboek. Dan om 8.30 uur luid getoeter, daar zijn ze dan eindelijk. In school zoeken we de rijen af of we ook een bekende fotocollage zien. Ja daar is hij, hij ziet er aardig uit. Eindelijk horen we zijn naam, Igor. Eenmaal buiten kunnen we zijn tas niet vinden, na wat gezoek en gevraag blijkt dat deze nog in de bus zit en in Veenendaal staat. We gaan eerst naar huis, de tas komt later wel. Thuisgekomen eerst maar een rondleiding geven en hem een beetje laten wennen aan zijn nieuwe omgeving. Hij kijkt rustig de kat uit de boom. Met handen en voetenwerk en het woordenboek komen we erachter dat hij negen jaar oud is en dat hij vier broers en één zus heeft. -6-
’s Middags krijgt hij het wel even moeilijk; om 15.30 uur staat hij al helemaal klaar en wil hij naar school gaan. Het valt niet mee om hem uit te leggen dat hij nog even wachten moet. Als ik hem 20 minuten later roep, klaart zijn gezicht helemaal op en is hij in no time klaar. Het is een super goed idee om de kinderen even bij te laten praten. Igor leeft helemaal op van de contacten met zijn vrienden. Voor ons als gastouders is het ook fijn om de film te zien en bij te praten. Weer thuisgekomen gaat het met Igor ook weer goed. Hij speelt lekker met Manja, Harm en Job samen met het tafelvoetbalspel. De eerste streken komen ook boven want hij verandert af en toe iets aan het scorebord van de tegenstander in zijn eigen voordeel. Na het eten gaan we naar buiten om de sterretjes aan te steken en zo het Russische nieuwjaar in te luiden. ’s Avonds lekker onder de douche en nog even racen op de computer. Dan heerlijk slapen. Dit was onze eerste dag met Igor. We zijn ontzettend blij dat hij er is en vertrouwen erop dat we samen een hele goede tijd zullen hebben. Groet van Tjark, Karin, Manja, Harm, Igor en Job Fam. Hovestad Wij hebben de juf en de tolk in huis en dat gaat erg goed. Aangezien ons Engels erg slecht was, is dat deze dagen al een heel stuk beter geworden! De tolk doet erg zijn best om zo gauw mogelijk Nederlands te leren. Als hij maar even zit, dan wordt het gekregen witte boekje met Russische woorden ter hand genomen. Dat is waarschijnlijk bij niemand zo bestudeerd als hier in huis. Maar dan niet voor het Russisch maar voor het Nederlands!! De juf stond zeer verbaasd te kijken dat we de vaat in een machine deden. Ze heeft net zo lang staan kijken tot hij vol was en ik hem aanzette, want ze snapte niet hoe dat kon werken. Ze is heel behulpzaam; helpt met afruimen, opruimen, afwassen (als ze de pannen afgewassen heeft, worden altijd de keukenkastjes mee afgesopt). Ja onze keuken mag gezien worden deze dagen! Ze gaan vroeg naar bed, omstreeks half negen liggen ze er meestal wel in, maar ’s morgens zijn ze vroeg uit de veren, half zes (daar moet ik wel aan wennen). Groeten van Sander en Willie
-7-
FOTO’S Hier weer een paar www.tsjernobylelst.nl.
foto’s.
Ga
-8-
voor
meer
foto’s
naar
