voorwoord door de redactie

partners, Pameijer verbindt

voorwoord

3

voorwoord door de redactie Vanaf je geboorte heb je alle mogelijke verbin dingen met je omgeving. Van hele concrete, zoals de band met je ouders, tot verbindingen die veel ongrijpbaarder zijn, zoals die met je land of tegenwoordig met een online gemeen schap. Veel van die verbindingen hebben grote invloed op de kwaliteit van je leven. Het maakt een wereld van verschil of je als kind gekoesterd of verwaarloosd wordt, of je in de maatschappij meetelt of buitenspel staat, op je oude dag een beroep op de gemeenschap kunt doen of aan je lot wordt overgelaten. Ook als verbindingen zich aan je directe waar neming onttrekken, kunnen ze van groot belang zijn. Maarten van Rossem hield op het congres in de Van Nellefabriek een krachtig pleidooi voor de verzorgingsstaat. Dat is overigens te lezen in het Historisch Nieuwsblad van november 2011. Van Rossem heeft daarin een vaste column en vorige maand was zijn thema: ‘Lang leve de nanny state’. Een vrijwel letterlijke samen vatting van zijn verhaal voor Pameijer. In een verzorgingstaat als de Nederlandse draag je door relatief hoge belastingen bij aan het in stand houden van een vrij omvangrijke overheid en goede algemene voorzieningen. Die hebben een meetbaar effect op het algemeen wel bevinden. Uit internationale opinieonderzoeken komt duidelijk naar voren dat mensen in een verzorgingsstaat veel tevredener met hun leven

zijn dan in landen waar het ‘ieder voor zich’ de boventoon voert. De historicus/cabaretier concludeerde daarom dat hoe meer belasting je betaalt, hoe gelukkiger je bent. Anders gezegd: de verzorgingsstaat belichaamt een vorm van maatschappelijke verbondenheid waar we erg zuinig op moeten zijn. De verbindingen van mensen met een beperking laten vaak nog veel te wensen over. Afhankelijkheid van anderen en sociale uit sluiting zijn jarenlang bijna automatismen geweest. Zelfs in de verzorgingsstaat. Voor Pameijer is ‘verbinding’ een fundamenteel thema. Hoe ondersteun je mensen werkelijk, wat voor soort relatie en werkwijze past daarbij? Wat kunnen wij er als organisatie aan doen om maatschappelijke deelname te bevorderen? Vragen die de kern van onze dienstverlening raken. De bijdragen in deze Partners belichten dit onderwerp vanuit verschillende invalshoeken, met ruime aandacht voor verhalen uit de praktijk. Verhalen die laten zien dat het wel degelijk anders kan. Op de middenpagina’s deze keer een dubbel interview met de nieuwe en de vertrekkende bestuurder van Pameijer. Dit is deels op het thema toegesneden, maar uiteraard gaat het deze keer ook om een kennismaking en een terugblik.

4

inhoud

inhoud


6

6 ‘Je krijgt niet vaak de kans om je verhaal aan zo’n groot publiek te vertellen.’ 12 Pameijer verbindt 16 praktische pedagogische thuisbegeleiding & wat vinden zij? 24 in gesprek met Boot & Kröber 30 Jaspal, Jaimy, Radjin, Bram en meer... 36 het Nieuwe Spoor als wijkgebouw 40 werkconferentie met Centrum Jeugd en Gezin Rijnmond

16

36

30 24

inhoud


28

3 15 42 43 48 50 53 54

rubrieken voorwoord gedicht Marlieke de Jonge column Ineke Moerman uitgelicht recensies ingezonden korte berichten colofon

5

6

actueel


‘Je krijgt niet vaak de kans om je verhaal aan zo’n groot publiek te vertellen.’ Met de beëindiging van de tentoonstelling in de Kunsthal, begin december, is het Niemand Minder Festival afgesloten. En daarmee ook het jubileumjaar van Pameijer. Over het programma en het verloop is al veel geschreven. Wie dat wil kan het nog eens nalezen op de website van het festival (www.niemandminder.nl). In deze Partners een korte, afsluitende terugblik en een greep uit de vele mooie foto’s.


actueel

manifestatie

7

Pameijer heeft met het Niemand Minder Festival vooral een state ment naar de samenleving willen maken. In plaats van een intern feest te organiseren – voor medewerkers en cliënten – is bewust gekozen voor een publieke ‘manifestatie’. Pameijer vindt het belangrijk dat mensen met een beperking zoveel mogelijk kunnen deelnemen aan de samen leving; het jubileum werd gezien als een uitgelezen kans om die boodschap eens goed onder de aandacht te brengen. De vorm en inhoud van het festival waren daar ook helemaal op afgestemd. Grote evenementen in mooie publieks locaties, echte levensverhalen die je als bezoeker even de wereld van een ander laten ontdekken, work shops over inspirerende praktijken en ontwikkelingen… Iedereen uit de omgeving werd uitgenodigd om hier kennis van te nemen. Veel mensen hebben ook gehoor gegeven aan die uitnodiging. De opening van de expositie in de Kunsthal, het grote congres in de Van Nellefabriek en een aantal van de filmvoorstel lingen zijn bijvoorbeeld prima bezocht. De gewenste ontmoeting heeft dus zeker plaatsgevonden.

8 doel bereikt

actueel

‘Ons hoofddoel is bereikt’, con stateert projectleider Dana Blok. ‘We wilden graag op een aan sprekende manier aan anderen laten zien wie Pameijer is en waar we voor staan. Ik denk dat we onze visie goed hebben gepresenteerd en dat alle belangrijke punten wel zijn belicht. Terugkijkend hebben we in ieder geval niks gemist. Iedereen met wie we hebben samengewerkt, begreep ook uitstekend waar het Pameijer om te doen is. De docu mentaire, de portretten van de cliënten, de tentoonstelling en het filmprogramma… onze visie is met veel enthousiasme en deskun digheid verbeeld. De publiciteit in een aantal grote bladen – dagbladen NRC en Trouw, Markant – was natuurlijk ook zeer welkom. Je krijgt niet vaak de kans om je verhaal aan zo’n groot publiek te vertellen.’

9


‘We wilden graag op een aan sprekende manier aan anderen laten zien wie Pameijer is en waar we voor staan.’

10

actueel



‘Met eigen ogen zien wat mensen kunnen en welke meerwaarde dat kan hebben, dat spreekt het meeste aan. Dat was ook precies wat we met het festival wilden.’

actueel

actueel

In hoeverre het festival werkelijk bijdraagt aan een betere beeld vorming van mensen met een beperking is lastig vast te stellen. Zoiets heeft per definitie tijd nodig. Er vielen in ieder geval veel enthousiaste reacties te noteren. Bijvoorbeeld over de workshops van het congres, waarvan de deelnemers werden gevraagd een korte beoordeling op papier te zetten. Eén concrete uitkomst is eigenlijk wel heel leuk om mee te besluiten. Dana: ‘Zoals afgesproken is de catering van het grote congres in de Van Nellefabriek voor een belangrijk deel verzorgd door cliënten van Pameijer. De mensen van Van Nelle waren daar vooraf wel wat huiverig voor. De experts bij uitstek wisten waarschijnlijk niet goed wat ze konden verwachten. Maar de praktijk heeft indruk gemaakt. Van Nelle was erg positief over hoe het gelopen is en we zijn nu zelfs in gesprek over een mogelijke toekomstige samenwerking. Kijk, dan zie je heel mooi hoe het kan werken. Met eigen ogen zien wat mensen kunnen en welke meerwaarde dat bijvoorbeeld voor je eigen organi satie kan hebben, dat spreekt het meeste aan. Dat was ook precies wat we met het festival wilden. Een reuzensprong maak je niet zo gauw, maar met veel kleine stapjes kom je samen ook een heel eind toch?’ «

11

12

Pameijer verbindt

Pameijer verbindt


13

Pameijer verbindt

Verbinding is een sleutelbegrip voor Pameijer. Het is de kern van onze relatie met de klant. Wij willen mensen met een beperking niet zozeer ‘zorg’ bieden, maar betrokken en langdurige onder steuning, gericht op het realiseren van een zo rijk mogelijk leven. En het staat ook centraal in onze doelstelling. Inclusie, deelname van kwetsbare mensen aan de samenleving, is heel wat anders dan alleen maar lijfelijk aanwezig zijn. Ook hierbij gaat het om de werkelijke verbinding, om het onderhouden van contacten en ver vullen van rollen die echte betekenis hebben. Het nieuwe strategische Peter van Hofwegen

beleidsplan van de organisatie, vast gesteld voor de jaren 2011-2015, heet niet voor niets ‘Pameijer verbindt’.

klantenpartner Het is misschien geen mooi woord, maar het geeft wel aan waar dienstverlening in de ogen van Pameijer om moet draaien. De organisatie wil vooral een klantenpartner zijn. De taak van medewerkers is niet om van alles te verzorgen vóór de klant, maar om zich stevig mét hem te verbinden en hem te ondersteunen bij het realiseren van zijn persoonlijke doelen. Als klant wil je zoveel mogelijk de regie over je eigen leven voeren, wil je je kunnen ontwikke len, wil je een gewaardeerd lid van de samen leving zijn… Je zou in de toekomst bijvoorbeeld graag op jezelf wonen. Of je wilt iets leren zodat je een bepaald soort werk kunt doen. Dat bereik je juist niet als anderen je een hoop uit handen nemen. Dat leer je als je met goede onder steuning je eigen mogelijkheden onderzoekt en vergroot. Daar heb je een partner voor nodig, iemand die naast je staat in plaats van aan het roer op het bovendek. ondersteuningsmethode De verbinding tussen Pameijer/medewerker en cliënt krijgt handen en voeten door de onder steuningsmethode. Er is de afgelopen jaren hard gewerkt aan een samenhangende methode, de ‘Ondersteuningsmethode Kwaliteit van Bestaan’, die binnen de hele organisatie kan worden gebruikt. Dit project is afgerond en heeft

geresulteerd in een gemeenschappelijke werkwijze waarin alle belangrijke uitgangs punten zijn verwerkt. Optimale regie van de klant, aandacht voor alle levensterreinen, betrekken van het eigen netwerk van mensen bij de dienstverlening… al die elementen zijn erin opgenomen. Elke medewerker van Pameijer is ondertussen ook in de methode getraind en werkt ermee. De essentie is steeds de dialoog, het gesprek met de cliënt. Welke ondersteuningsvragen heeft iemand precies en hoe kun je die samen stapje voor stapje vervullen? Goed vragen en luisteren, goed ‘vertalen’ ook, daar gaat het voortdurend om. Voormalig projectleider Peter van Hofwegen en een paar andere kernleden – Audry van Vulpen (Deskundigheidsbevordering) en Peter van der Heiden (electronisch cliënten dossier PlanCare) – vormen samen met andere betrokkenen nog een ‘monitorgroep Onder steuningsmethode’. Gezamenlijk houden ze bij hoe het werken met de methode bevalt en welke verbeteringen er eventueel nog wenselijk zijn. ‘In de praktijk is de ontwikkeling van de methode een hele zoektocht geweest’, vertelt Peter, ‘en die is nog steeds niet helemaal ten einde. Omdat je met diverse doelgroepen te maken hebt, verschillen de prioriteiten bij het maken van een ondersteuningsplan. Bij mensen

14

Pameijer verbindt

‘Wie betrek je bij het maken van een plan? Welke instrumenten gebruik je? Hoe interpreteer je de vraag van iemand?’

uit de Sociale Psychiatrie ligt het accent bijvoorbeeld sterk op de eigen regie, en bij de LVG is behandeling weer een belangrijk aandachtspunt. Uiteindelijk gaat het altijd om maatwerk. Wie betrek je bij het maken van een plan? Welke instrumenten gebruik je? Hoe interpreteer je de vraag van iemand? We zijn wel goed in het vragen naar wat mensen graag willen, maar is dat ook wat ze werkelijk nodig hebben?’ Al is het soms dus nog even zoeken, het belangrijkste is dat de methode alle benodigde handvatten biedt om een echte verbinding met de klant tot stand te brengen. ‘Pameijer verbindt’ Ook in het nieuwe strategische beleidsplan van de organisatie, ‘Pameijer verbindt’, wordt veel aandacht besteed aan het ontwikkelen en onderhouden van goede relaties. Om zich voor te bereiden op de grote toekomstige veranderingen, als gevolg van nieuwe weten regelgeving, is Pameijer vijf belangrijke projecten gestart. Deze projecten moeten de organisatie toe komstbestendig maken en de eigen kracht van Pameijer tegelijk versterken. Concreet gaat het om de volgende vijf aandachtsgebieden: de overheveling van extramurale dienstverlening naar de Wmo; empowerment; integraal en wijkgericht werken; doelmatig werken; en een verbeterde regionale indeling.

gedicht


Voor een deel slaat de titel ‘Pameijer verbindt’ op het aanbrengen van samenhang tussen de verschillende projecten van het plan. Maar een centraal element is zeker ook de aansluiting bij de lokale samenleving. Dat de projecten van alles met elkaar te maken hebben, is niet zo lastig uit te leggen. De invoering van de Wmo betekent bijvoorbeeld dat de dienst verlening in samenwerking met de plaatselijke (deel)gemeente moet worden georganiseerd (overheveling extramurale dienstverlening). Daarbij moet je direct, in de wijk, kunnen inspelen op alle mogelijk vragen (integrale en wijkgerichte dienstverlening). En je organisatie moet ook zo zijn ingericht dat je medewerkers op dat niveau slagvaardig kunnen zijn (verbe terde organisatiestructuur). Zoals gezegd raakt dit allemaal ook aan onze belangrijkste doel stelling, het werken aan inclusie. Deelname aan ‘de samenleving’ begint ten slotte vaak bij je eigen voordeur, met concrete activiteiten en contacten in je directe omgeving. Na deze wat meer theoretische inleiding kunnen we de praktijk ook maar het beste aan het woord laten. Hoe zien allerlei verbindingen er in het echt nou uit? «

geloven in je leven door Marlieke de Jonge Marlieke de Jonge is staf medewerker Empowerment bij Lentis (voorheen GGz Groningen). Als cliëntdeskundige investeert ze graag in opleidingen en activiteiten die bijdragen aan een gevarieerde samenleving. Veerkracht en overlevingsdrift zijn belangrijke thema’s in haar leven. Ze gebruikt haar eigen ervaringen en ideeën ook op een creatieve manier, in gedichten en teksten.

Geloven in je leven is vertrouwen op wat nooit zeker is. Soms heb je die illusie even, maar vroeg of laat gaat het altijd mis. Komt tegenslag, komt lijden, ziekte, verwarring, onrechtvaardigheid. Het leven kent de beide zijden, al wat je hebt raak je ook zomaar kwijt. Er is geen schuld of reden waarom de een verliest, de ander niet. De wereld is geen Hof van Eden, geluk kent ook de kleuring van verdriet. Vertrouwen op het leven is veerkracht leren en controle kwijt, verbinding zoeken en ook geven met anderen en met de bron die leidt. De weg naar eigen-waarde de mens die je bedoeld bent om te zijn is niet eenvoudig te aanvaarden: een zigzagkoers, haast nooit een rechte lijn. Geloven in je leven is blijven zwemmen zonder land in zicht. Vertrouwen dat het wel weer goed komt, want na elk donker wordt het steeds weer licht. «

15

16

Pameijer verbindt


gezinsbegeleiding PPT ‘zo’n speljuf zou je elk kind toewensen’


Pameijer verbindt

‘Ik heb wel moeten leren om zaken uit handen te geven en zelf even achter over te leunen.’

17

18

Pameijer verbindt

Eén van de vormen van ondersteuning die Pameijer biedt is de gezinsbegeleiding PPT (Praktische Pedagogische Thuisbegeleiding). Dit betreft langdurige begeleiding van een gezin, met name bij de opvoeding van kinderen die (mogelijk) een ontwikkelings achterstand of beperking hebben. Zo nodig kan tegelijk ondersteuning op school worden geboden. Het gezin van mevrouw Thea Möckel krijgt sinds 2006 ondersteuning in de thuissituatie. De opvoeding van haar twee kinderen – een zoon van 12 en een dochter van 10 – groeide moeder boven het hoofd. Ze is erg blij met de begeleiding die zij en de kinderen krijgen. Dochter Monica-Chantal wil ook best aan het interview deelnemen. Zij gunt ieder kind zo’n leuke ‘speljuf’ als haar begeleidster Nardi.


‘rust in de tent’ De eerste zorgen van mevrouw Möckel betroffen haar zoon Robbert-David. Ze zag wel dat hij zich wat anders ontwikkelde, moeilijk contact maakte en erg druk was, maar kon niet zoveel met opmerkingen en ‘adviezen’ uit de omgeving. Het was haar eerste kind en aan ondersteuning bij de opvoeding dacht ze niet. ‘Daar had ik ook nog nooit van gehoord. Pas toen hij op school vastliep zijn we hulp gaan zoeken. We zijn eerst naar een psychiater gegaan, die wel een diagnose stelde maar veel moeilijke taal gebruikte. Thuis hebben we maar wat zitten googelen en toen werd het ons iets duidelijker. PDD-NOS en ADHD… De werkelijke betekenis van die afkortingen dringt in zo’n gesprek niet tot je door. Dat komt later, als je jezelf erin gaat verdiepen. Via MEE zijn we vervolgens bij Pameijer terechtgekomen. Mijn vraag kon heel kort worden omschreven: rust in de tent! Het was thuis een chaos geworden, ik was helemaal vastgelopen in de opvoeding. De allereerste begeleider leerde mijn zoon zich aan te kleden, dat was daarvoor een puinhoop. Op dat moment ging er al een wereld van mogelijkheden voor me open.’ steun in de rug Toen de ontwikkeling van dochter MonicaChantal ook vragen opriep, volgde opnieuw een bezoek aan de psychiater. ‘Dat was in december 2008. We hadden al signalen uit de omgeving gekregen dat ze het gedrag van haar broer nadeed, en daar kwamen nog zorgelijke berichten van school bij. Een uitgebreide test resulteerde in een

Pameijer verbindt


19

v.l.n.r. Nardi Hazekamp, Monica-Chantal en moeder Thea Möckel

breedomschreven diagnose: ‘kinderpsychia trische stoornis’. Omdat haar IQ hoger was, konden we voor haar moeilijk een indicatie krijgen voor ondersteuning van Pameijer. Ik heb toen heel veel hulp gehad van Christi, die Robbert-David begeleidde. Zonder haar was het waarschijnlijk nooit gelukt, ze was een grote steun in de rug.’ Christi van Zuijlen, die op dit moment de zoon ook (weer) bege leidt, vertelt: ‘Het vinden van passende onder steuning kan een enorme zoektocht zijn. Je hebt te maken met een wirwar aan regelingen en wordt vaak van het kastje naar de muur gestuurd. De eerste toewijzing, van jeugdzorg, sloot ook niet aan bij de hulpvraag en de

mogelijkheden van de ouders. Pas na lang volhouden zijn we in ons doel geslaagd.’ plannen maken Het allereerste ondersteuningsplan, gericht op moeder en zoon, was nog behoorlijk summier. ‘Drie uur per week gezinsondersteuning om moeder te ontlasten, daar kwam het op neer’, zegt Christi. In de herinnering van moeder werd de nadere invulling vooral in de dagelijkse praktijk afgestemd. Mevrouw Möckel: ‘Eén onderdeel was het werken met picto’s, bijvoorbeeld bij het aankleden. Wij kenden picto’s nog niet, maar die bleken heel nuttig te zijn. Belangrijk was ook dat de begeleiding

20

Pameijer verbindt

zich even over Robbert-David ontfermde zodat ik dan tijd had voor Monica-Chantal. Gewoon even rustig een kopje thee kunnen drinken, dat was op zich al |een heel nieuwe ervaring voor mij. Een verademing ook, ik had een hele tijd geen enkele rust gekend.’ Tegenwoordig worden er samen meer uit gebreide ondersteuningsplannen gemaakt. Leidraad is de ondersteuningsmethode. De insteek van de gezinsbegeleiding is heel praktisch. Waar loopt het gezin tegenaan? Aan welke doelen moet er worden gewerkt? Wat is er nodig om dat realiseren? Die systematische aanpak geeft veel houvast. Uit het gesprek met moeder en de twee begeleiders – naast Christi is ook Nardi Hazekamp, de begeleidster van Monica-Chantal, aanwezig – komt duidelijk naar voren wat belangrijke aandachtspunten zijn. Het ontlasten van moeder is daar bijvoor beeld één van. Maar ook het kunnen inspelen op de praktische vragen of signalen van het gezin. Er is erg veel zorgzaamheid en betrok kenheid binnen het gezin, maar iedereen moet ook een beetje een eigen leven kunnen leiden. Voor de kinderen betekent dat vooral: samen met de begeleiding goede vrijetijdsbesteding vinden en werken aan bepaalde vaardigheden. De invulling daarvan is niet voor beiden het zelfde, de vragen van broer en zus verschillen. spelenderwijs Nardi ondersteunt Monica-Chantal elke woens dagmiddag. Ze gaan vaak samen buiten de deur iets leuks doen. De begeleiding is vooral gericht op het vergroten van haar zelfvertrouwen en


zelfstandigheid. Monica-Chantal heeft altijd een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor haar broer en het gezin gehad, maar vergat zichzelf daarbij wat. Nu wordt er aan haar eigen identiteit ‘gewerkt’. Nardi: ‘We doen dat spelenderwijs. De doelen zitten zeg maar verstopt in praktische activiteiten die MonicaChantal stimuleren om zelf van alles uit te vinden en te proberen. Het eerste uitstapje dat we maakten was bijvoorbeeld naar een vakantiebeurs voor kinderen in de Ahoy. Daar deed ze mee aan een spannende inter viewopdracht. Ze moest zelf een groepje samenstellen en een interview met iemand op de beurs regelen. De uitvoering heb ik zoveel mogelijk aan haarzelf overgelaten. We hadden het van tevoren goed besproken en als ze vragen had kon ze natuurlijk altijd een beroep op me doen. Het ging allemaal prima, ik kon me al gauw op de achtergrond houden.’ een eigen speljuf Monica-Chantal is zelf ook betrokken bij het maken van haar ondersteuningsplan. Nardi heeft de grote lijnen, die samen met moeder zijn vastgesteld, met haar doorgenomen en ze kon zich daar goed in vinden. Door middel van tekeningen kon ze zelf ook aangeven wat ze waardevol vindt en graag doet, en waar ze geen goed gevoel bij heeft. Een paard stond bijvoorbeeld voor haar plezier in paardrijden, onweer en regen voor een hekel aan slecht weer. Mevrouw Möckel vertelt dat het Monica-Chantal heel goed deed dat ze er zelf een stem in had. ‘Ze voelde zich daardoor heel serieus genomen en ‘belangrijk’. De aandacht en ondersteuning


die ze van Nardi krijgt vind ze ook geweldig. Ze noemt haar soms haar ‘speljuf’, die er helemaal voor haar is. Ze zegt wel eens dat ze ieder kind zo’n speljuf zou toewensen.’ Monica-Chantal wil zelf ook best iets vertellen over wat zij en Nardi zoal doen. ‘Ik ga heel graag even samen naar buiten’, zegt ze. ‘Naar de speeltuin bijvoorbeeld, of naar het bos, of het zwembad. Ze hebben daar een hele lange glijbaan. Soms doen we binnen iets leuks, zoals koken of bakken. Als we boodschappen halen, leer ik er meteen van alles bij. Een lijstje maken, dingen uitzoeken in de winkel, zelf afrekenen… En als je buiten bent leer je ook de verkeersre gels natuurlijk steeds beter.’ Als persoonlijke hobby’s noemt ze onder andere de spelcomputer – Nintendo DS en Wii – en een aantal favoriete sporten. Paardrijden, voetbal, tennis; ze is erg sportief aangelegd.

Pameijer verbindt

21

uit handen geven Mevrouw Möckel vindt de gezinsbegeleidsters die haar nu ondersteunen ‘goud waard’. ‘Het gaat allemaal niet van de ene dag op de andere, we hebben er samen echt aan moeten werken. Maar de resultaten mogen er absoluut zijn. Ik heb nu zoveel rust gekregen en het loopt allemaal zoveel beter in het gezin. Het is ook mooi om de kinderen zo te zien groeien. Een minpuntje is dat er veel wisselingen in de begeleiding hebben plaatsgevonden. Dat onderbreekt het ritme en iedereen moet steeds weer opnieuw aan elkaar wennen. De laatste tijd is dat gelukkig niet voorgekomen. Ik heb wel moeten leren om zaken uit handen te geven en zelf even achterover te leunen. Maar dat doe ik ondertussen met een heel gerust hart. Ik ben de begeleidsters als echte mede standers gaan zien, als een verlengde van mezelf. Nee, ik had in 2006 nooit kunnen bedenken dat we dit allemaal zou bereiken.’

22

Pameijer verbindt


Pameijer verbindt


23

wat vinden zij?

Stefan Verhoeve

Bianca Verhoeve

Daisy van Bronckhorst

Nicolet Kerpels

Stefan Verhoeve zit in groep 6 van De Stelberg, een reguliere basisschool in Prinsenland. Hij krijgt er Ondersteuning Op School (OOS) en heeft daar naast een Rugzakje. Thuis komt er ook een paar uur per week gezinsbegeleiding (PPT). Alle onder steuning wordt door medewerkers van Pameijer verzorgd. Leren is voor Stefan niet zozeer een struikelblok, zijn spraak-taalprobleem zit hem veel meer in de weg. Anderen begrijpen hem vaak moeilijk. Begeleidster Nicolet neemt het grootste deel van de ondersteuning in de klas voor haar rekening. Ze helpt hem bij vakken als rekenen en taal, bij opdrachten en bij het praten met juf en andere kinderen. Goed leren uitspreken wat hij leest is bijvoorbeeld een belangrijk doel voor Stefan. Dat is niet gemakkelijk, maar het gaat steeds een beetje beter. Kort geleden heeft hij nog een boekbespreking gehouden voor de hele klas. Die ging over ‘Bas en Brit; naar het zwembad.’ Daar had hij thuis met zijn moeder een Powerpoint voor gemaakt.

Moeder Bianca Verhoeve vertelt dat er één begeleidingsplan voor Stefan is, waarin zowel de ondersteuning op school als thuis staat beschreven. ‘De grootste gemene deler is de communicatie, het praten met anderen. Daarvoor krijgt hij thuis ook een paar uur begeleiding, bijvoorbeeld bij het spelen met zijn broertje of een vriendje. Stefan wil graag veel vertellen. Als dat niet goed lukt, zit het hem soms eventjes dwars, maar hij geeft nooit op. Dan zoekt hij wel weer een nieuwe manier om iets duidelijk te maken. Eigenlijk heeft hij een enorme woordenschat, en ook een flinke dosis humor. Dat ontgaat je snel als je hem niet goed verstaat. Toen hij naar de peuterspeelzaal ging, zagen we al dat de omgang met ‘gewone’ kinderen hem erg stimu leert. Hij kijkt voortdurend wat anderen doen en pikt daar veel van op. Op school heeft hij het prima naar zijn zin, hij hoort er vanaf het begin helemaal bij. De afstemming met alle begeleiders en met school is ook hartstikke goed. We weten elkaar allemaal snel te vinden.’

Juf Daisy van Bronckhorst heeft Stefan in de klas. Ze had al eens eerder een jongen met Down syndroom in de groep en dat was een groot succes. ‘Wij vinden het belangrijk dat leerlingen leren dat er ook ‘andere’ kinderen zijn en dat ze daar respect voor hebben. In mijn ervaring gaat dat eigenlijk vanzelf en natuurlijk op deze leeftijd. Stefan is vanaf het vanaf het begin geaccepteerd. Ze betrek ken hem bij van alles, reageren leuk als hij iets voor elkaar krijgt en zullen hem bijvoorbeeld nooit uitla chen. Zijn spraak-taalprobleem is voor hen gewoon een gegeven, daar leren ze al gauw mee omgaan. Ik denk wel dat de extra begeleiding onmisbaar is. Daarzonder zou het lastig zijn. Dat merk ik wel als ik er soms even alleen voor sta, zoals bij een gym les. Stefan heeft bij het omkleden hulp nodig en dan kan ik even minder aandacht voor de andere kinderen hebben. Een keertje improviseren gaat natuurlijk wel, maar structureel red je het niet zonder de begeleiding.’

Supportmedewerker Nicolet Kerpels ondersteunt Stefan negen uur per week op school (inclusief zes uren Rugzak). ‘Stefan volgt zijn eigen leerplan en ik begeleid hem daar grotendeels bij. Bij rekenen, taal, zaakvakken en wat complexere opdrachten. Bij techniekles doen we bijvoorbeeld stapje voor stapje mee en hou ik meteen de veiligheid in de gaten. Het leerplan wordt vanuit de Rugzak opge steld. Vanuit Pameijer hebben we nog een eigen begeleidingsplan. We hebben drie keer per jaar een breed schooloverleg waar alle betrokken partijen aan deelnemen. Leerkracht, logopedie, de Intern Begeleider van school, Stefan’s moeder, de bege leiding van Pameijer… Voor dagelijkse zaken schie ten we elkaar zo even aan natuurlijk en er gaat ook een altijd een schriftje mee heen en weer naar huis. Minstens even belangrijk is dat ik een vertaalslag maak naar juf en klasgenootjes. Stefan heeft vaak hulp nodig bij de communicatie. Meedoen is overi gens nooit een probleem geweest. Hij treft het maar met deze groep, het is echt een superklas.’ «

24

Linda Boot

‘Het is mijn diepste overtuiging dat iedereen een rol kan vervullen in de samenleving en dat verschillen een grote meerwaarde hebben. De visie van Pameijer is mij uit het hart gegrepen.’


25


Hans Kröber

‘Als iets me stimuleerde waren het wel de werkbezoeken. Ik zag dan elke keer weer met hoeveel creativiteit en betrokkenheid er invulling wordt gegeven aan onze visie.’

26

in gesprek


in gesprek met… Boot & Kröber

Pameijer heeft per 1 december een nieuwe bestuurder: Linda Boot. In deze Partners stelt ze zich graag even voor. Wie is ze, wat zijn haar drijfveren? Tegelijk nemen we afscheid van Hans Kröber, die de organisatie sinds 1996 zeer verdienstelijk heeft geleid en in oktober afscheid heeft genomen. We spitsen het gesprek met beiden meteen een beetje toe op ons thema. ‘Verbinding’, dat is een begrip waar je met een komend en een vertrekkend bestuurder van Pameijer ook uitstekend over kunt praten.


in gesprek

27

‘uit het hart gegrepen’

Als we Linda Boot vragen waarom zij zich als nieuwe bestuurder aan Pameijer heeft verbonden, hoeft ze niet lang na te denken. Ze is weliswaar nooit werkzaam geweest binnen de sector en heeft een heel diverse loopbaan, maar het was eigenlijk een ‘logische’ stap. ‘Het zat er al lang aan te komen’, zegt ze er zelf over. ‘Toen ik de advertentie zag was ik meteen enthousiast. Het beeld van de organisatie sprak me erg aan, helemaal toen ik me er verder in verdiepte. Hoewel ik in eerste instantie een technische studie in Delft heb gedaan – Industrieel Ontwerpen, redactie – realiseerde ik mij al gauw dat ik het maken van ‘platte’ producten als zodanig niet erg interessant vond. Wat mensen ermee doen, en vooral ook hoe ze met elkaar omgaan en samenleven, trok mij veel meer. Ik ben daarom een tweede studie gaan volgen, Sociologie.’ In haar verdere loopbaan – in het openbaar bestuur en bij publieke organisaties – is de verbinding met het maatschappelijk leven een rode draad geweest. We komen hier nog op terug. ‘Wat ook zeker een rol heeft gespeeld bij de sollicitatie is mijn persoonlijke achtergrond’, vervolgt ze. ‘Ik ben zelf opgegroeid in een achterstandswijk in Gouda en dan leer je wel wat uitsluiting betekent. Twee keer een verkeerde afslag nemen in je leven en je staat aan de zijlijn. Het idee dat mensen zelf maar weer omhoog moeten krabbelen, is in mijn ogen veel te simpel. De kracht daarvoor kun je wel ontwikkelen, maar die heb je vaak nog onvoldoende als je voor zo’n opgave staat. Het is mijn diepste overtuiging dat iedereen een rol kan vervullen in de samenleving en dat verschillen een grote meerwaarde hebben. De visie van Pameijer is mij uit het hart gegrepen.’ Ze heeft ook enig vrijwil ligerswerk gedaan met mensen met een verstandelijk beperking. Vanuit de Goudse politiek is ze in aanraking gekomen met ‘De Klup’, een vrijetijdsorganisatie voor die doelgroep.

werken aan verbinding

Hans Kröber heeft op het Niemand Minder Congres op 12 oktober afscheid genomen van de organisatie waarvoor hij ruim 25 jaar werkzaam is geweest. Hij vond het zelf ‘een droomafscheid’ en zal veel mooie herinneringen aan Pameijer bewaren. ‘Wat mij het meest zal bijblijven is dat het een echte mensenorganisatie is, met veel leuke en inspirerende mensen. Als iets me stimuleerde waren het wel de werkbezoeken. Ik zag dan elke keer weer met hoeveel creativiteit en betrokkenheid er invulling wordt gegeven aan onze visie. Daar kan niks tegenop. De wetenschap dat die visie is geland, bij iedereen in de genen zit, maakt ook dat ik met een gerust hart vertrek.’

Linda Boot

‘Toen ik de advertentie zag was ik meteen enthousiast. Het beeld van de organisatie sprak me erg aan, helemaal toen ik me er verder in verdiepte.’

28

Hans Kröber

in gesprek

‘De wetenschap dat onze visie is geland, bij iedereen in de genen zit, maakt ook dat ik met een gerust hart vertrek.’


Als bestuurder toonde hij zich een inspirerende voorvechter van ‘inclusie’. Zijn proefschrift was daar ook aan gewijd, beschouwing en praktijk gingen hand in hand. Voor het slagen van inclusie is het volgens hem essentieel dat zorginstellingen verbindingen met de samenleving maken. Het vraagt niet alleen iets van mensen met een beperking en hun netwerk, maar evengoed van de maatschappij. Van werkgevers, van het onder wijs, van verenigingen enzovoort. Hen ‘verleiden’ om ruimte te maken en mee te doen is de grote opgave. ‘Inclusie is een weer barstig onderwerp dat ook veel emoties oproept. Het veld is nogal verdeeld in twee kampen. Aan het ene uiterste houdt men vast aan het ‘speciale’, aan het andere maakt men zich sterk voor een gevarieerde samenleving. Bij incidenten laait de discussie elke keer weer op. Maar daar komen we niks verder mee. In plaats van te proberen de tegenstanders over te halen, kun je beter je energie steken in het realiseren van goede praktijken. Stimu lerende voorbeelden overtuigen veel meer dan mooie woorden. Zien dat het anders kan, dat heeft impact. Ik weet nog goed hoeveel indruk Supported Employment op mij maakte toen ik jaren geleden de Verenigde Staten bezocht. Hoe meer inzicht we in de succes- en faalfactoren van inclusie krijgen, hoe beter we erop kunnen organiseren.’

rijke ervaring

Linda Boot heeft in de loop der jaren een rijke werkervaring opgedaan. Voordat ze bij Pameijer kwam was ze directeur Railbedrijf van het Haagse openbaar vervoerbedrijf HTM. Maar ze heeft bijvoorbeeld ook als sectorhoofd in het Amsterdams stadsdeel (Oud) Zuid gewerkt, was directeur voor de fusie van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg en de Rijksdienst Oudheidkundig Bodemonderzoek bij het Ministerie van OC&W, en bekleedde drieëneenhalfjaar jaar de functie van gemeente secretaris in de Utrechtse gemeente Heuvelrug. ‘Bij publieks organisaties en in het openbaar bestuur heb je continu met maatschappelijke ontwikkelingen te maken. In de jaren dat ik bij de gemeente werkte helemaal. De invoering van de Wmo; wijkgericht werken; aandacht voor het sociaal weefsel: dat zijn allemaal kwesties die ik van dichtbij ken en die direct aan mijn nieuwe functie raken. En als je het over verbinden hebt; leiding geven aan een organisatie betekent natuurlijk ook dat je oog hebt voor de interne samenhang. De professionele interesse van de socioloog komt hier eveneens om de hoek kijken. Ik vind het altijd fascinerend om te zien hoe mensen met elkaar iets tot stand brengen.’


in gesprek

29

‘Pameijer verbindt’

Ook Hans Kröber wijst op het belang van de ‘verbinding’ binnen de organisatie. ‘We zijn hier bij Pameijer steeds meer oog voor gaan krijgen. Dat samenwerken op thema’s een belangrijk aan dachtspunt is geworden, zie je bijvoorbeeld terug in ons nieuw strategisch beleidsplan ‘Pameijer verbindt’. Aan het plan wordt elders in dit nummer al aandacht besteed. Waar het vooral op neerkomt is dat je vanuit verschillende projecten en invalshoeken aan gemeenschappelijke doelen werkt. Het gaat niet om gescheiden logica’s maar om projecten die op verschillende manieren in elkaar grijpen. Er bestaat een direct verband tussen bijvoorbeeld de overheveling van taken naar de Wmo en het verbeteren van de regiostructuur van Pameijer. Samenwerken betekent niet alleen meer effectiviteit maar ook dat je van elkaar kunt leren en elkaar aanvult. Het idee van ‘leergemeenschappen’ binnen de organisatie spreekt me erg aan.’

nieuwe uitdagingen

In de toekomst wil de vertrekkende bestuurder zijn kennis en ervaring blijven inzetten, maar dan met name op het terrein van onderzoek. ‘Bij kenniscentrum Vilans, waar ik de afgelopen tijd al een dag per week werkte, ben ik samen met enkele anderen bezig aan het opzetten van een programmalijn. Doel is vooral dat we kennis genereren die je in de praktijk van alledag kunt toepassen. Hoe bereik je bijvoorbeeld dat mensen met weinig geld ook deelnemen aan de samenleving. Of wat kun je in de wijk doen om inclusie te bevorderen? Na mijn vakantie ga ik eens goed kijken wat ik in dezelfde sfeer nog meer kan doen. Mijn eigen kennis en ervaring zo goed mogelijk inzetten voor praktijkgericht onderzoek, daar ligt voor mij de nieuw uitdaging. Mijn werk bij Pameijer zit er weliswaar op, maar alles wat ik er heb geleerd neem ik mee om te gebruiken.’ Aan Linda Boot de taak om hem op te volgen. ‘Het is nogal wat om een boegbeeld als Hans Kröber te vervangen’, besluit ze. ‘Continuïteit is natuurlijk heel belangrijk en voor iemand die van buiten de zorg komt, is enige bescheidenheid vooralsnog gepast. De solide basis van Pameijer vormt in ieder geval een prima uitgangspunt. De organisatie staat er uitstekend voor, ook financieel, en kan goed kan inspelen op alle politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Het lijkt mij voor de mede werkers ook erg prettig werken in een organisatie met zo’n heldere en consequente visie. Daar kun je veel steun en vertrouwen aan ontlenen. Ik ben zeer gemotiveerd om de ingezette lijn van deze mooie organisatie voort te zetten en uit te bouwen. Vanuit mijn eigen ervaring en deskundigheid wil ik daar heel graag een bijdrage aan leveren.’ «

Linda Boot

‘Ik vind het altijd fascinerend om te zien hoe mensen met elkaar iets tot stand brengen.’ Hans Kröber

‘Samenwerken betekent niet alleen meer effectiviteit maar ook dat je van elkaar kunt leren en elkaar aanvult.’

30

beeldverhaal



beeldverhaal

31

Jaspal, Jaimy, Radjin, Bram en meer...

Hallo, ik heet Jaspal. Ik ben 32 jaar. Ik woon in Rotterdam in Slinge, bij mijn oom en tante. Ik heb ook een neef en nicht, die beschouw ik als broer en zus. Zij helpen mij zelfstandig dingen doen. Mijn hobby’s zijn fietsen, computeren, wandelen en dansen. Ik ken ook heel veel mensen van buiten mijn familie.

Ik heb 13 collega’s en dit zijn Teun, Jeroen en Richard. Ik vind mijn collega’s leuk omdat zij leuke grapjes maken. Ik werk 5 dagen, daarom zie ik ze bijna elke dag. Ik werk al 14 jaar bij Pameijer Print in Rotterdam Zuid. Klanten vragen soms speciaal naar mij.

32

beeldverhaal



Dit zijn Sanday, Saskia en Max van de fotostudio 'Picturemomentz' in Zuidplein. Ik ken hen als klanten, nu zijn ze mijn vrienden. Ik loop elke dag in mijn pauze naar hun studio. We gaan soms ook uit eten.

Dit is Jaimy, hij is mijn ondersteuner. Hij geeft me tips hoe ik beter dingen kan zeggen. Hij komt vaak bij mijn werk, om te kijken hoe het gaat met mij. Hij heeft ook gevraagd of ik in de cliëntenraad kan komen.

Ik ga elke maand naar de partyavond bij de Oriënt. Hier dans en praat ik met mensen. Elke maand is er een ander thema. Radjin, met de hoed en handschoen van Michael Jackson, is mijn vriend van de partyavond.

beeldverhaal

33

34

beeldverhaal

Dit is Bram van de stroopwafeltent van Zuidplein. Hij is een klant van ons. Ik zie hem vaak op Zuidplein als ik naar de bus loop, dan praten wij over verschillende onderwerpen.


Dit is I.S. Sardjoe Mishre, hij is pandiet van de tempel. Ik ga 1 keer per maand naar deze tempel. Hij verteld een verhaal over het hindoeïsme. Ik vind dat hij goede dingen vertelt. «


beeldverhaal

35

36

interview



interview

37

het Nieuwe Spoor als wijkgebouw De voormalige dagactiviteitencentra van Pameijer worden wijkgerichte ‘activeringscentra’. Aansluiting bij de (lokale) samenleving is een speerpunt van de organisatie en de invoering van de Wmo vormt hierbij een extra prikkel. Activeringscentrum Het Nieuwe Spoor, in hartje Oude Noorden, is één van de locaties waar hard wordt gewerkt aan de verbinding met de buurt. We gingen eens poolshoogte nemen van alle plannen en ontwikkelingen. En we vroegen ook een paar betrokken wijkbewoners hoe zij daar tegenaan kijken.

wijkgericht werken Ruby van Mastrigt is supportmedewerker bij Het Nieuwe Spoor. Ze heeft naast haar dagelijkse werkzaamheden nog een speciaal aandachtsgebied: het ontwikkelen en onder houden van het netwerk van de voorziening. Wijkgericht werken staat nadrukkelijk op de agenda van het AC. ‘We zijn hier op verschillende manieren mee aan de slag gegaan’, vertelt ze. ‘Om te kijken welke vragen er in de buurt leven en hoe wij daarin kunnen voorzien, hebben we bijvoorbeeld een interessante pilot met SmartAgent gedaan. Dat is een bureau dat intensieve scans in de wijk uitvoert om behoeften van bewoners te peilen. Ik zal daar straks nog iets meer over vertellen. Daarnaast zijn we allerlei initiatieven gestart. Zo worden voor Woonstad Rotterdam al twee dagen per week klussen uitgevoerd. Dat gaat dan om het schoonhouden van portieken en onderhouden van binnentuinen. In 2012 willen we hier een complete klussendienst hebben. Met een aantal winkels in de buurt zijn we ook serieus in gesprek. Er is wel interesse in bijvoorbeeld snuffelstages voor cliënten in een kledingwinkel of een kinderzaak. En we onderhouden goede contacten met andere instellingen in de wijk, zoals met Humanitas, SONOR en de OK-Bank. De deelgemeente is ook een belangrijke partner. Die juicht onze plannen helemaal toe.’

burenbezoek Twee buren uit de straat die wel wat met Het Nieuwe Spoor hebben, zijn ook uitgenodigd voor een gesprek. Overbuurman Henk Vis heeft een aardappelhandel en is na de opening van de locatie al gauw komen kennismaken. Hij heeft zelfs een tijdje ondersteuning geboden aan de bezoekersraad. Als Het Nieuwe Spoor nog dicht is, komen bezoekers vaak even bij hem buurten, vertelt hij. ‘Ik heb altijd al iets met kwetsbare mensen gehad. Bij mij thuis vang ik ook pleegkinderen op. Dat heeft waarschijnlijk veel te maken met mijn eigen jeugd. Ik had als kind erg last van bronchitis en ADHD, daarvoor ben ik zelfs drie keer naar een koloniehuis geweest. Ik zat ook op een speciale ‘openluchtschool’ voor kinderen met astma. We hadden om het kwartier pauze. Het mooie was dat wij zoveel aan sport deden dat we op een gegeven moment niet meer mochten meedoen aan schooltoernooien. We wonnen namelijk alles. Ik heb daar wel goed leren leven met een beperking, je ontdekt dat je toch nog heel veel mogelijkheden hebt.’ Huub van Gucht woont ook direct aan de overkant. Hij komt sinds een jaar bijna dagelijks voor een praatje en een bak koffie op Het Nieuwe Spoor. ‘Daarvoor had ik het leven een beetje de rug toegekeerd’, vertelt hij open hartig. ‘Ik ben lange tijd heel erg alcoholist geweest. Voor mijn gezondheid ben ik er mee gestopt. En op aanraden van mijn maatschap pelijk werkster ben ik me ook een beetje onder

38

interview



interview

39

‘Een serieuze wijkfunctie heb je natuurlijk niet van de ene dag op de andere, maar zoals gezegd zien we zeker mogelijkheden.’

Henk Vis. ‘Nu wordt je meteen naar bureau HALT gestuurd.’ Wijkactiviteiten van Het Nieuwe Spoor, zoals rommel opruimen en de buurt een beetje opknappen, vinden ze prima. Dat is nuttig voor iedereen. Vis overweegt ook wel of hij misschien één of twee cliënten in zijn aardappel zaak kan plaatsen. Hij heeft al eens een jongen van het tweedekansonderwijs op stage gehad. ‘Maar ze moeten ook een goed praatje hebben’, vult Huub van Gucht aan. De omgang met klanten is natuurlijk een belangrijk aandachts punt. Evenals het nakomen van afspraken.

v.l.n.r. Henk Vis, Huub van Gucht en Ruby van Mastrigt

de mensen gaan begeven. Dat was een hele stap, ik had overal drempelvrees voor. Zeker ook voor een voorziening als deze. Maar ik voelde me hier al gauw thuis. Een beetje onder gelijken kun je wel zeggen. Je moet alleen even ontdek ken hoe je het beste met iedereen kunt omgaan. Ik ben zelf nogal los in de mond, dat valt niet bij alle bezoekers in goede aarde.’ Behalve voor wat gezelligheid komt hij ook wel eens iets nuttigs doen. Met de koelkast of de oven bijvoorbeeld. Hij is zelf onderhoudsman geweest en dat komt soms goed van pas.

leefklimaat Over het leefklimaat in de wijk zijn ze allebei vrij positief. Het is niet mee als vroeger, toen je bij elkaar in en uit liep, maar mensen zijn toch redelijk betrokken bij elkaar. Als je even hulp nodig hebt, springt er ook wel iemand bij. Een paar jaar geleden was er wat meer overlast en criminaliteit, maar daar is met succes iets aan gedaan. Onder andere door ‘politiemoeders’ voor de hele jonge jeugd. ‘Ach, toen ik negen was, tufte ik zelf ook op een brommertje door de wijk’, relativeert

mogelijke wijkfunctie Terugkomend op de plannen van de locatie, vertelt Ruby iets meer over de uitkomst van het onderzoek van SmartAgent. ‘Een belangrijke conclusie voor ons was dat er wel behoefte bestaat aan een leuke, betaalbare eetgelegen heid in de wijk. Er zijn bijvoorbeeld redelijk wat studenten komen wonen, er is zeker vraag naar zoiets volgens het bureau. Wij gaan ons daar dan ook op richten. Dat vergt wel een verbou wing, voor eters heb je een mooie open ruimte nodig, met een zitje en een barretje en derge lijke. Maar daar profiteren we allemaal van. En met de eetgelegenheid hebben we meteen goede leerplaatsen voor cliënten.’ De beide buurmannen hebben hier merkbaar een hard hoofd in. ‘Daarmee krijg je mensen uit de straat niet binnen’, is de overtuiging van Van Gucht, die zelf nooit buiten de deur eet. Hij geeft toe dat Het Nieuwe Spoor ‘de beste

kok van Rotterdam’ heeft, maar hij ziet mensen uit de omgeving niet gauw een vorkje komen prikken. Als de locatie is opgeknapt ziet hij misschien wel andere mogelijkheden. ‘Ja, je zou wel iets met clubjes kunnen doen of zo. Dat lijkt me een beter idee, dat je die uitnodigt om gebruik te maken van de ruimte.’ Ruby wijst er op dat de Ambulante Woonondersteuning sinds enige tijd ook een sociaal spreekuur houdt in het pand, voor zowel bezoekers als mensen uit de wijk. ‘Gasten kunnen kan dan ook meteen zien dat je hier van alles kunt doen. Creatieve producten maken, computerles volgen, meegaan met een cultuuruitje of naar fitness… actief zijn kan op heel veel manieren. Een serieuze wijkfunctie heb je natuurlijk niet van de ene dag op de andere, maar zoals gezegd zien we zeker mogelijkheden en zijn we allerlei initiatieven gestart om onze banden met de buurt aan te halen. Misschien moeten we over een paar jaar eens weer praten om te zien waar we dan staan.’ «

40

werkconferentie


werkconferentie met CJG Rijnmond Op dinsdag 4 oktober hielden Pameijer en Centrum Jeugd en Gezin Rijnmond (CJG) een gezamenlijke werkconferentie over de jeugdzorg. Plaats van handeling was het Brouwershuys. Partnerschap tussen instellingen wordt steeds belangrijker, ook door de veranderende wetgeving en daarbij een verschuiving van verantwoordelijkheden richting de gemeente. Het versterken van de onderlinge verbinding stond daarom centraal op de boeiende middag. Circa vijftig managers van beide organisaties bespraken hoe de samenwerking het beste kan worden bevorderd.


krachtenbundeling Met de instelling van Centra voor Jeugd en Gezin – door het vorige kabinet – hebben alle gemeenten in 2011 een laagdrempelig loket gekregen waar ouders en jongeren terechtkunnen met vragen over opgroeien en opvoeding. Je kunt bij het CJG aankloppen voor advies en passende ondersteuning. De behoefte aan een samenhangende jeugdzorg op lokaal niveau, inclusief aandacht voor vroege signalering en preventie van problemen in de ontwikkeling van kinderen, heeft eigenlijk geen toelichting nodig. Iedereen kent wel schrijnende voorbeelden van de gevolgen van een falend systeem, zoals in Rotterdam het verhaal van het ‘Maasmeisje’. Vanuit het gezichtspunt van een AWBZinstelling ligt dat niet anders. Directeur Arnold van Doorn van Pameijer beschreef in zijn inleiding de blijvende uitdaging waar zorginstellingen voor staan. Aan de hand van het verhaal van Brandon, waarover in de media uitvoerig is bericht, onderstreepte hij eerst het belang van de dialoog tussen aanbieder en cliënt. Echt luisteren, signalen op de juist wijze interpreteren, jongeren tegemoet treden als volwaardige partner; goede dienstverlening begint altijd met een goede dialoog. Maar dan nog redden instellingen het vaak niet alleen, zeker niet als de vraag complex is. Bundeling van krachten en deskundigheid is daarom de aangewezen weg. ‘Ga vanmiddag goed net werken, verkennen, en geniet ook van de ontmoeting’, gaf hij de deelnemers aan de werkconferentie mee.

werkconferentie

41

workshops Hoofdonderdeel van het programma waren vier workshops. Onder leiding van zeer deskundige workshopleiders – directeur Ineke Moerman van CJG Rijnmond, directeur Marjolijne Lewis van MEE, directeur Arnold van Doorn van Pameijer en programmamanager Heleen van den Berg van Ieder Kind Wint (GGD Rotterdam) – werd gesproken over de vraag hoe organisaties als Pameijer en CJG Rijnmond elkaar kunnen vinden en versterken en hoe de zorg voor de jeugd zich verder moet ontwikkelen. Wat hebben beide organisaties in huis, wat kunnen ze bij elkaar vinden? Hoe bereik je dat jongeren met pro blemen op tijd in beeld zijn en wie volgt ze? Hoe benader je de jongeren als dienstverlener? Voor welke organisatorische veranderingen staat de jeugdzorg in Rotterdam en stadsregio? Aan gespreksonderwerpen en vragen geen gebrek. elkaar stimuleren De afstemming tussen beide organisaties staat nog in de kinderschoenen, maar de middag maakte duidelijk dat er alle reden is om te werken aan meer uitwisseling van informatie en kennis. Gebruikmaken van elkaars kanalen en expertise heeft voor alle partijen een belangrijke meerwaarde. Een nuttige beginstap is bijvoorbeeld het benoemen van vaste contactpersonen. Zoals tijdens de plenaire evaluatie bleek, konden er tijdens de werk conferentie soms al afspraken worden gemaakt voor vervolgoverleg. Ter afsluiting mochten zes managers van beide organisaties een speelse oefening in samenwerking uitvoeren, met als ‘moraal’ dat elkaar stimuleren veel meer resultaat oplevert dan het zoeken naar tekort komingen bij de partner. Een gezellige borrel besloot de zeer geslaagde middag. «

42

column


column

uitgelicht

door Ineke Moerman

stranddag

Bij CJG Rijnmond werken we veel met de vier v’s: vinden, vaststellen, versterken en verbinden. De vier workshops op de werkconferentie van Pameijer en CJG Rijnmond handelden elk over één van die v’s; ik zat zelf de workshop voor waarin het vinden centraal stond. Alle samenwerking begint ermee dat je elkaar weet te vinden. De eerste betekenis van het woord ‘vinden’ is volgens de dikke Van Dale: ‘aantreffen, verkrijgen ofwel bij toeval, ofwel nadat men ernaar gezocht heeft’. De contacten tussen CJG Rijnmond en Pameijer hadden in het verleden vaak een toevallig karakter. Je komt elkaar in een bepaalde situatie tegen, groet elkaar vriendelijk, overlegt misschien even iets en gaat vervolgens weer uiteen. Met de werkconferentie zijn we een stap verder gegaan, een stap die we allebei waardevol vinden: we gaan actief op zoek naar elkaar. We delen een belangrijk doel – het ondersteunen van gezinnen en jongeren die het op eigen houtje niet goed redden – en kijken veelal door dezelfde bril. Het is dus niet meer dan logisch dat we goed gaan kennismaken, kijken wat we elkaar te bieden hebben en bedenken hoe we elkaar kunnen versterken. De werkwijze van Pameijer, het naast de klant gaan staan, het aansluiten bij de eigen mogelijkheden en vaardigheden van mensen, is iets om trots te zijn. De deskundigheid die de organisatie hierin ontwikkeld heeft, is ook voor ons erg interes sant. Tijdens de werkconferentie hebben managers van beide organisaties elkaar getroffen en een basis voor verdere samen werking gelegd. ‘Ik weet je te vinden’ heeft vaak een onheil spellende klank, maar voor ons klinkt het als muziek in de oren.

Ineke Moerman is directeur van het Centrum voor Jeugd en Gezin Rijnmond. Het CJG is de plek voor iedereen die te maken heeft met gezondheid, opvoeden en opgroeien. Ouders, kinderen, jongeren en professionals kunnen met hun vragen terecht bij het CJG. In alle (deel)gemeenten in de regio Rijnmond is een locatie gevestigd. Website: www.cjgrijnmond.nl

uitgelicht


Het is al eventjes geleden, maar we besteden nog graag enige aandacht aan de stranddag die net voor de zomervakantie heeft plaatsgevonden. Ook omdat het evenement in 2012 wordt herhaald, waarschijnlijk in mei of juni. Op 25 juni konden alle cliënten van de organisatie gratis deel nemen aan een dag vol strand activiteiten. Pameijer was de hoofdorganisator van de dag, maar in feite ging het om een samenwerkingsproject met Leger des Heils, Stichting Ontmoeting en Centrum Voor Dienstverlening. Sport en bewegen kan op ver schillende manieren uitstekend bijdragen aan het welzijn van mensen. De vier Rotterdamse instellingen hebben gezamenlijk de ambitie uitgesproken om 10% van hun cliënten meer te laten

sporten en dit is ook vastgelegd in een convenant. Er zijn geza menlijke doelen afgesproken, plannen opgesteld en coördi natoren benoemd om een en ander te realiseren. En er is ook een werkgroep/projectgroep met afgevaardigden van sport organisaties in het leven geroepen. De coördinator namens Pameijer is Chris van der Putten. De stranddag was één van de eerste concrete resultaten van de samenwerking. In goed overleg had Golfsurfschool SurfKaravaan een mooi programma voor de deelnemende cliënten samen

43

gesteld aan het strand van Ouddorp. Van 10.30 – 16.00 uur konden mensen kennismaken met allerlei strand- en brandings sporten. Golfsurfen en bodyboarden bijvoorbeeld, beach volleybal, powerkiten… er was echt van alles om uit te kiezen. En het was ook allemaal tot in de puntjes geregeld, inclusief vervoer en lunch. Hoewel het weer niet denderend was, waar door ook wat afzeggingen vielen te noteren, werd het toch een uiterst geslaagde dag. Ongeveer 135 mensen hebben met veel plezier aan de activiteiten deel genomen. Wordt dus herhaald!

44

uitgelicht


presentatie boek ‘Werken aan kwaliteit van bestaan’

Twee adviseurs/trainers van Pameijer, Pieter Verdoorn en Audry van Vulpen, hebben op persoonlijke titel een boek geschreven over moderne onder steuningselementen. Al is het boek geen uitgave van de organisatie, het heeft onmiskenbaar een hoog Pameijer-gehalte. Zoals de volledige titel aangeeft – ‘Werken aan kwaliteit van bestaan; bouwstenen voor inclusief ondersteunen’ – draagt het boek allerlei methoden aan waarmee ondersteuners meer gericht kunnen toewerken naar inclusie, kwaliteit van bestaan en empowerment. Het boek is officieel gepresenteerd op vrijdag 7 oktober, in het Rotterdams centrum voor theater aan de Mathenesserdijk. Pieter en Audry gingen in een toelichting in op hun motivatie om het boek te schrijven. Het delen van kennis en ervaring, de behoefte aan een eigentijds overzichtswerk voor professionals, het slaan van een brug tussen mooie visies en

omgangstraining vrijwilligers Nieuwe Spoor

De bezoekers van activerings centrum Het Nieuwe Spoor vormen een zeer gevarieerd gezelschap. Die diversiteit, inclusief verschillen in gedrag, vraagt behoorlijk wat geduld en flexibiliteit van de (cliënt)vrijwilligers die de voorziening voor een groot deel runnen. Om hen wat extra handvatten te bieden in bijvoorbeeld conflictsituaties, is het Centrum Voor Dienstverlening gevraagd een training ‘omgaan met lastige klanten’ te verzorgen. Deze heeft ondertussen plaatsgevonden en

Pameijer promoot Moodlifter en Beating the Blues Neerslachtigheid komt bij veel mensen wel eens voor. Dat kan allerlei oorzaken hebben, bijvoorbeeld problemen met relaties, met je werk, een ziekte… En het kan ook allerlei gradaties aannemen. Van een tijdelijke dip tot een ernstige depressie. Pameijer wil cliënten die hiermee kampen graag wijzen op twee waardevolle programma’s, Moodlifter en Beating the Blues. Met deze beide e-healthprogramma’s is een succesvolle pilot gedraaid en daarom is besloten ze aan grotere groep aan te bieden. Hierover is ondertussen al meer informatie en voorlichting verstrekt binnen de organisatie.

dagelijkse praktijk… er waren voldoende redenen om de handen ineen te slaan. Het resultaat van tien maanden samenwerking werd vervolgens met gepaste trots gepresenteerd. Aan Hans Kröber viel de eer ten deel om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Zoals hij opmerkte, en de schrijvers zelf ook aangaven, biedt het boek geen pasklaar recept voor het werken aan inclusie. Daar bestaat geen standaard ‘trucje’ voor, het begint altijd met een persoonlijke ontmoeting en wordt ook altijd vervolgd met een persoonlijke invulling. Maar een boek vol goede bouwstenen is natuurlijk een zeer welkome bijdrage. Aansluitend op de presentatie konden de gasten nog kennis nemen van een interessant programma van het Rotterdams centrum voor theater. Het centrum heeft voor jongeren al verschil lende projecten ontwikkeld waarbij ‘bezoekers’ één-op-één naar verhalen over actuele thema’s

maar liefst vijftien vrijwilligers hebben op 29 juni een certificaat in ontvangst mogen nemen. De cursus bestond uit vier bij eenkomsten waarin verschillende aspecten werden belicht. Wat voor soort lastige of onverwachte situaties kun je allemaal tegen komen? Hoe zet je jezelf stevig neer en stel je grenzen? Hoe kun je agressie voorkomen en herkennen wanneer een situatie dreigt te ontsporen? Natuurlijk was er ook veel ruimte voor

uitgelicht


kunnen luisteren. Na de eerdere projecten ‘Seks in de stad’ en ‘Geweld in de stad’, wordt nu een nieuw programma ontwikkeld: ‘Eenzaam in de stad’. Individuele ontmoeting, naar iemand luisteren, dat zijn belangrijke noemers voor zowel Pameijer als het centrum.

oefening. Tijdens de uitreiking van de certificaten gaven de deel nemers aan dat ze veel hadden opgestoken in vier lessen en dat het bovendien goed was voor de teambuilding. De trainer, Roderik Dubbeldam, vertelde dat hij er erg van had genoten om te zien welke stappen mensen hadden gemaakt. Directeur Joke Ellenkamp stak haar waardering voor het initiatief en de deelnemers ook niet onder stoelen of banken. Zo’n cursus is volgens haar een solide pijler voor cliëntsturing. Prima training dus.

Moodlifter is een iets lichter programma, bestemd voor mensen die zich somber voelen maar niet in een depressie zijn verwikkeld. Het is een online zelfhulpprogramma, waarbij je in vijf sessies kunt leren hoe je de spiraal van negatieve gevoelens, gedachten en gedrag kunt doorbreken en met helpende gedachten weer nieuwe energie kunt ontwikkelen. Hier is geen verwijzing van de huisarts voor nodig. Geïnteresseerden kunnen zich op de website www.moodlifter.nl nader oriënteren. Beating the Blues is een inten sensief behandelprogramma van

45

acht sessies voor mensen met een milde tot matige depressie en angstgevoelens. Met behulp van cognitieve gedragstherapie krijgt je inzicht in de achtergronden van je problematiek en in de mogelijkheden om daar zelf iets aan te doen. Een verwijzing is hierbij wel noodzakelijk en deelname is ook niet voor iedereen mogelijk (er gelden enkele contra-indicaties, bijvoorbeeld middelengebruik). Op www.beatingtheblues.nl is hier meer over te vinden. Voor meer informatie kan binnen Pameijer contact worden opgenomen met Johan van Dijk (telefoon: 010 – 271 00 00; mail: [email protected])

Jan Visser nieuwe voorzitter Cliëntenraad SP

De Cliëntenraad Sociale Psychia trie heeft sinds 1 september een nieuwe voorzitter: Jan Visser. Hij volgt Jos van Waesberge op, die na zes gewaardeerde jaren het stokje heeft doorgegeven. Jan Visser was al penningmeester van de raad. In feite vervult hij die functie er nu even bij omdat er nog geen opvolger gereed staat. Jan is in 2008 bij Pameijer komen wonen, na een opname bij Bouman. Hij heeft gewerkt bij Webdesigner en kwam als woordvoerder daarvan ook in de cliëntenraad.

‘Ik doe het werk vanuit mijn hart’, laat Jan weten. ‘In het verleden kostte het mij zelf vaak moeite om me te laten horen, ik kon mijn vraag eigenlijk niet goed

formuleren. Het recht om gehoord te worden en je eigen mening te mogen hebben is daarom voor mij heel belangrijk. Maar natuurlijk gaat het in deze functie niet om mijn persoonlijke mening. Ik wil graag een collectieve stem geven aan de achterban, de input van cliënten is doorslaggevend. Ik ben tegelijk ook werkzaam voor het PEP-team. Eigen regie, empowerment, dat zijn zaken waar ik me graag voor inzet. Een actuele vraag voor de raad is in hoeverre de klant nou werkelijk leidend is. Worden wij wel goed ‘gefaciliteerd’ door de organisatie, of heeft het systeem toch vaak voorrang? Feit is bijvoorbeeld dat mensen alleen van negen tot vijf bij het hoofdkantoor terecht kunnen. En je ziet toch ook nog

vaak dat begeleiders zaken over nemen. Mijn favoriete motto: smeer geen NIVEA (Niet Invullen Voor Een Ander).’

46

uitgelicht

salon B&W Vlaardingen

Op 26 augustus is in Vlaardingen een leuk project gestart: de B&W Salon. De naam doet denken aan een activiteit van een beschermende woonvorm en dat klopt eigenlijk ook wel, want het is een initiatief van enkele begeleiders en bewoners van BW Zuidbuurt. Maar de letters B&W staan voor wat anders, namelijk voor Beauty & Wellness. Een schoonheidssalon dus. Al jarenlang konden bewoners van de beschermende woon vorm in Vlaardingen hun uiterlijk op gezette tijden laten verzorgen. In feite begon het allemaal zo’n twintig jaar geleden al, op initiatief van medewerkster Jolanda Koopman, tevens gediplomeerd schoonheidsspecialiste. Haar ‘hobby’ viel in goede aarde en de activiteit groeide, met hier


en daar een onderbreking, uit tot een mooie traditie. De laatste jaren heeft een collega, Tamara van Someren, de 'Ladies Afternoon' nieuw leven ingeblazen. Zij heeft een achtergrond als kapster. Aansluitend bleek dat ook een paar bewoonsters best een steentje wilden bijdragen. Dini Punselie heeft zelf ooit een schoonheidsopleiding gevolgd en wil wel weer iets met die deskundigheid doen. Een andere bewoonster, Lenny Slotboom, is graag met handen in de weer. Zij maakt zich verdienstelijk op het gebied van manicure en nailart.

De salon is niet alleen een aangenaam tijdverdrijf maar ook een zinvolle en leerzame dagbesteding waar ‘bedrijfsmatig’ zeker het een en ander bij komt kijken. Eind augustus is de mooi ingerichte gelegenheid – met dank aan een aantal sponsoren! – feestelijk ingewijd in aanwezig heid van een aantal enthousiaste bewoners en medewerkers. Vooralsnog is de salon om de andere donderdag geopend. Op afspraak kun je dan tegen een kleine kostenvergoeding een heerlijke behandeling ondergaan.

47

advertentie


proef pameijer lekker, gezond en betaalbaar

Na rijp beraad is besloten om samen een salon te beginnen voor cliënten van de BW, in de woning van Dini. Dini zal samen met Lenny de uitvoering ook steeds meer in handen nemen.

€ 15,

-

t wwwe koop vi a . ro h a n d t t e rd a m s merk .nl -

Lekker, gezond én betaalbaar eten bereiden is echt niet moeilijk. Proef Pameijer staat vol met heerlijke simpele gerechten voor elke dag. Voor elk seizoen geven we suggesties voor vegetarische, vis- en vleesgerechten. Seizoens groenten spelen een belangrijke rol. Die zijn namelijk goedkoper, lekker en goed voor het milieu: ze hoeven niet uit verre landen te worden aangevoerd en

verbruiken geen energie in een kas. Bijzonder is ook dat het boek recepten bevat van enkele professionele Rotterdamse koks. Onder hen Cees Helder, de eerste driesterrenchef van Nederland! Extra bijzonder is dat deze chefs met acht van de receptenmakers de keuken in zijn gegaan om hun recepten te (be)proeven. Deze kooksessies waren gezellige, maar ook inspirerende ontmoe tingen: de foto’s en de verhalen

spreken boekdelen. Zoals één van de geportretteerden zegt: ‘zout is als bloed’. Dat wil zeggen: als je samen hebt gegeten, deel je iets blijvends met elkaar. Wij wensen je veel gezonde, lekkere en gezamenlijke maaltijden toe! Het kookboek kost € 15,en is te koop via www.rotterdamshandwerk.nl

48

recensies


recensies


recensies plus een redelijke financiële toe komst voor zijn gezin vele tonnen gaan kosten. Van zijn zwager, die bij de politie werkt, vangt hij iets op over het grote geld dat te verdienen is met de productie van synthetische drugs. En Walter stuit ook nog op een oud-leerling die zich in dat wereldje beweegt… De scheikundige denkt een oplos sing te hebben gevonden.

pauzes in, de kleine aanzetten die iets van een menswaardig bestaan beloven, gaan ze steeds weer opnieuw ten onder. De film van Vinterberg biedt bitter weinig hoop. De broers kunnen zich maar niet verlossen van de spoken uit hun verleden, ze zijn en blijven slachtoffers.

Submarino

Drama van Thomas Vinterberg Denemarken, 2010 Met oa. Jacob Cedergren en Peter Plaugborg Eén van de titels die tijdens de filmweek in LantarenVenster draaiden, was het aangrijpende Submarino. De Deense regisseur Thomas Vinterberg schetst daarin het verhaal van twee broers die een miserabele start in het leven hebben gehad en op volwassen leeftijd nog steeds worstelen met de gevolgen. In een somber decor, en in grauwe kleuren, zien we hoe ze in een neerwaartse spiraal van verslaving en gewelddadigheid zijn beland. Hier en daar lijkt er even licht te gloren, maar dat is van korte duur en lijkt vooral een opmaat voor een nieuwe portie ellende. De titel doet een beetje raadsel achtig aan, maar toen de film uitkwam viel in de persmap te lezen wat het betekent: ‘sub marino’ is een martelmethode waarbij het slachtoffer onder water wordt gehouden tot hij bijna verdrinkt. Een situatie die beide personages op het lijf geschreven is. Tussen de adem

Aan de ene kant beschrijft de film natuurlijk een dagelijkse realiteit. Jeugdtrauma’s kunnen zeer lang nawerken en lang niet iedereen komt een nare kindertijd goed te boven. Aan de andere kant mag je wel zeggen dat het scenario van Vinterberg behoorlijk pessi mistisch is. Zijn hoofdrolspelers lijken zich van meet af aan te schikken in hun lot, onder nemen niets om hun leven een andere wending te geven, en lijken kansloos te worden voort gestuwd door krachten die ze niet begrijpen. Voor bewustwording en verwerking, al dan niet met therapeutische hulp, is in deze wereld geen plaats. De marteling wordt soms even onderbroken, maar door niets gestuit. Op die visie van de regisseur valt wel wat af te dingen. Maar misschien moet je de film ook gewoon accepteren zoals hij is bedoeld: een kijkje in het trieste leven van twee moderne drop-outs.

Breaking Bad

Amerikaanse tv-serie van Vince Gilligan (2008 – ) Met oa. Bryan Cranston, Anna Gunn Vanaf januari 2012 zendt de VPRO een tv-serie uit die in de VS hoge ogen gooit: Breaking Bad. Amerikaanse betaalzenders beconcurreren elkaar al jarenlang met kwalitatief hoogwaardige dramaseries en dit is er ook eentje die aandacht verdient. In Breaking Bad – dat betekent zoiets als ‘het slechte pad op gaan’ – volgen we Walter White, subliem gespeeld door Bryan Cranston. Walter was ooit een groot chemisch talent, maar slijt zijn dagen nu als kleurloze scheikundeleraar in het stoffige Albuquerque, New Mexico. De zorg voor zijn gezin, bestaande uit zijn vrouw Skyler en zijn gehandi capte zoon Walter Junior, dwingt hem ertoe ook nog een bijbaantje in de autowasserij aan te houden. De eindjes aan elkaar knopen lukt aardig, maar dan wordt hij zoals velen getroffen door een afschuwelijke ziekte, longkanker. Zijn verzekering is niet best. Hij berekent dat een dure chemokuur

Hoewel Breaking Bad het spek takel niet helemaal schuwt, is het in veel opzichten een klassiek drama, toegesneden op de 21e eeuw. De fantastische acteer prestaties en het vernuftige plot sleuren je al gauw mee. En het gaat ook wel ergens over. De gebreken van het Amerikaanse zorgstelsel, het omgaan met een ernstige ziekte, drugsellende… het komt allemaal uitvoerig aan bod. Natuurlijk is het fictie, maar Breaking Bad schetst op indruk wekkende wijze de mogelijke realiteit van mensen die niet kunnen terugvallen op een ver zorgingsstaat.

www.pameijer.nl Ieder mens is uniek. Diversiteit is dus vanzelfsprekend. Ook als er ogenschijnlijk overeenkomsten zijn, zit achter elke huidskleur, elke man of vrouw, elke jongere of oudere, elke hoofddoek of hanenkam een uniek ander mens. Dat onderscheid, die diversiteit, ziet Pameijer als een verrijking. Religie, leeftijd, huidskleur, geaardheid, etnische achtergrond of welke groepseigenschap dan ook spelen geen rol bij de beoordeling van ieders individuele kwaliteiten. Wie de barrière van vooroordelen weet te doorbreken, zet de deuren van Pameijer open voor al het talent dat op de arbeidsmarkt beschikbaar is.

kijk op onze website voor informatie over onze vacatures

49

50

ingezonden


ingezonden


51

ingezonden oproep Partners stelt bijdragen van lezers zeer op prijs en we reser veren daarom graag enige ruimte voor jullie inzendingen. Voorwaarde is wel dat ze op de een of andere manier met onze dienstverlening te maken hebben en de grenzen van het betamelijke niet overschrijden. Een leuke foto, een interessant verhaaltje, wetenswaardigheden, een opinie of een reactie op een artikel… Er is ongetwijfeld heel veel te melden.

teamuitje logeerhuiz

en met brandweer

nu weer een Zoals elk jaar was er ook land voor teams gezamenlijk teamuitje gep sa, Let to en Ca van de drie logeerhuizen het internet op erk Palco. Na wat speurw leerzaam’, én k ‘leu tto mo werd, onder het sur eer vival via gekozen voor een brandw l. ww w.brandweersur vival.n

ral leuk moest Voorop stond dat het voo op een cursusdag zijn en niet moest lijken s waarbij leuk want een teamuitje is iet De heren van at. sta en gezellig voorop dat prima den had l.nl via brandweersur organi de met begrepen en in overleg dag mid ke leu serende teamleden een kwamen bod n Aa et. gez voor ons in elkaar een en van serieuze zaken als het dov van personen den vin het , pan de vlam in ork), en ook mw (tea in een kamer vol rook tal team aan een ij arb water voetbal , wa de. aal beh pak leden een nat dag stond er Aan het eind van de mid heerlijk een len stil om de honger te kon iedereen en ar kla et uff b stamppotten k Oo een drankje onbeperkt opscheppen. en. Om 20.00 uur werd daarbij niet verget aar ts en kwam sw hui er ging iedereen we ellige en leerzame er een eind aan een gez raden te is. middag die zeker aan te Corneel Marchée, eerhuis Casa Suppor tmedewerkser Log

‘van batterijkip naar

Inzendingen, voorzien van een afzender, kunnen per mail worden gestuurd naar [email protected] of per post aan de redactie van Partners, Crooswijksesingel 66, 3034 CJ Rotterdam.

scharrelkip’

‘Van bat terijkip naar sch arrelkip! Zet dat maar boven het stukje’, aldus een bewoner van BW ’t Ronde Sant in Ridderker k, die meer dan tevreden is me t het eindresultaat van de ver bouwing. In de ruimere kamers (ve rkregen door het maken van twe e kamers uit elke drie kamers) sta an de bedden niet meer direct in het zicht en hebben de bew oners nu hun eigen telefoon en eigen medicijnkast . Ook is er voorzien in internetaansluitingen. Deze verandering is nie t zonder slag of stoot gegaan. Wa t was iedereen moe na twee kee r verhuizen in drie maand en tijd. Maar het was nodig. De meeste woonkamers bruin gerook t, de slaapkamers te klein en niet meer bij de tijd, veel ‘leefschad e’ in het gebouw. Twee jaar gelede n kwam het plan voor een verbou wing, maar hiervoor moesten we wel van 24 naar 16 bewoners. Een aantal bewoners ver tro k naar appartementen in de No ordhave in Bolnes/Ridderkerk . De anderen leefden in spanning toe naar de tijdelijke verhuizing naa r het Zorghotel in Charlois. Op de dag van het ver tre k, 4 april, was er een (door de Rabobank gesponsord) uit stapje georganiseerd. Na een Spidorondvaart , rondrit door Rot terdam

en een warme lunch kw amen de bewoners in het Zor ghotel aan, waar de woonkam ers met bloemen en slingers gez ellig waren gemaak t en tussen de verhuisdozen de opgem aak te bedden klaar stonden. Op dat moment wisten ze nog niet hoe zwaar de (opstart) periode daar zou worden. Ondan ks het aanbrengen van nam en en kamernummers bleef het moeilijk voor de bewoners om hun kamer, de eetkamer en woonkam ers te vinden. En dan nog al die dozen uitpakken! Wat als positie f werd ervaren waren de gezam enlijke maaltijden. Een gemis wa s het contac t met de buitenwe reld. Het Zorghotel ligt vrij geï soleerd waardoor men niet eve n weg tuinpaviljoen en de naa kon gaan voor een boodsc mbordjes hap. bij de kamers voor de bew oners worden aangeschaft en En weer opnieuw spanni zijn de ng en gangen en huiskamers opnieuw een leuke dag opgefleurd uit . De me t prachtige schilderijen. verbouwing was voltoo id en op 28 juni terug naar BW ’t Ronde Het heeft veel gevergd Sant in Ridderkerk. Het van was bew oners en begeleiding, die dag rond de 30 graden en maar als je het resultaat wat waren ze toen blij ziet met de dan vergeet je snel de pro airco! Bij de officiële her blemen. opening, De bewoners kunnen zel verricht door de bewone f weer rs koken en naar de winkel Martha en Leen in aanwe s voor zigheid boo dschappen. Nu nog wacht van Pameijer-direc teur en Arnold op automatische entree van Doorn, werd duidel deuren ijk hoe en dan is iedereen helem mooi alles was geword aal en. gel ukkig. Door een groot sponsorbe drag van de plaatselijke Rab obank Netty Hildebrandt, konden het meubilair bui ten, het BW ‘t Ronde Sant

52

ingezonden

horeca-cursus bij Cater


ing Vestia

s Eindelijk, het is zover: On ing ter (Ca horeca-werkprojec t el cie offi n nte Vestia), mag clië aan s rsu -cu eca hor e een theori g tin ich bieden van het SVH (St het Vakonderwijs Horeca) op 1). eau (niv nt clië niveau van de

theorie werkproject en wekelijks nd door lessen volgt, ondersteu het van ’s computerprogramma SVH.

wij pro Als werkproject wilden oretische the e) fessionele (erkend den, bie nen kun g ondersteunin moge de ook nu nt clië de waarbij SVH het t me n kke r pre voo n ges Uit lijkheid heeft hier exame ek dat ) lek p rk we en Horeca Nederland ble de te kunnen doen (op eca n. ale beh te a er binnen de reguliere hor lom dip en een erkend met een en rag behoef te is aan mensen bed n me exa per Kosten (welke riaal). horecadiploma niveau 1 € 195 ,- pp (incl. lesmate ). oep lgr doe e ens rig haalbaar is voor onz ove is emen n plaats Examen afn l dee Hierop hebben gesprekke kan er ied niet verplicht; H en ons n. sse ele gevonden tussen het SV ori the de aan nemen delijk uit werkproject , waar uite in sus cur dit t op: is gekomen dat wij Meer info? Neem contac aan Vriesde; pakket kunnen en mogen llen (He 66 010 – 270 56 dit in van an bieden. Concreet houdt Suz es; Vli der Ruud van e cliën dat een selectie van onz ). Ent der het ten de praktijk leert op

berichten


53

korte berichten nieuwjaarsreceptie Pameijer op 12 januari

De nieuwjaarsreceptie van Pameijer heeft dit jaar als thema: trots. Op donderdag 12 januari zullen in Lantaren Venster projecten de revue passeren waar de organisatie trots op is. Niet alleen in woord, maar nu ook in beeld gebracht door Pameijer TV! Een goede gelegenheid om samen het glas te heffen op een mooi 2012. locatie Lantarenvenster Otto Reuchlinstraat 996 3072 MD Rotterdam programma – de inloop is van 16.00 – 16.30 uur; – het programma vindt plaats van 16.30 – 17.00 (op tijd komen, anders is de deur van de filmzaal dicht); – aansluitende borrel van 17.00 – 18.30 uur.

The Shuffles in Paradiso

The Shuffles, band/muziekproject van Pameijer, zullen op zondag 18 maart 2012 hun opwachting maken in dé poptempel van Nederland, het Amsterdamse Paradiso. Samen met nog vier andere bands zullen zij dan het programma van het Barbiepop festival verzorgen. Het festival ontleent haar naam aan de beroemde pop die in maart 1959 het licht zag, maar heeft verder weinig te maken met suikerzoete plastic – het wordt een energiek gebeuren.

The Shuffles treden als laatsten op, van 17.00 – 18.00 uur, en zullen dan meteen hun allereerste cd presenteren! De band speelt al enkele jaren met succes op evenementen. In 2010 bereikte ze de tweede plaats in de talentenjacht op het jaarlijkse Zuidwijkspektakel.

Rotterdam Sport op Maat

Bijna alle sporten kunnen ook door mensen met een beperking worden uitgeoefend. Rolstoel tennis, G-voetbal, zwemmen, (zit)volleybal… er is heel veel mogelijk. Om te zorgen dat iedereen daar ook toegang toe kan krijgen is er een nieuw loket Rotterdam Sport op Maat geopend. Het loket heeft twee ‘ingangen’; één voor vragen van mensen die interesse hebben om te gaan sporten (kan ook voor een kind met een beperking zijn), en één voor organisaties die iets voor hen kunnen of willen doen. Achter de schermen wordt iedere vraag aan de juiste organisatie gekoppeld. Het loket wordt gerund door sportconsulenten van MEE Rotterdam Rijnmond. Zij adviseren en ondersteunen iedereen met een sportvraag. U kunt op verschillende manieren contact zoeken. Op www.rotterdamsportopmaat.nl vindt u de ‘Sportwijzer’ en kunt u via het e-formulier een afspraak met een sportconsulent maken. U kunt ook contact opnemen met MEE Rotterdam Rijnmond. (010 – 282 11 11/ [email protected]).

Pameijer op 3e plaats voor ‘e-inclusie, interactie en zorg op afstand’

Tijdschrift Markant inventari seerde de mate waarin instel lingen internet en social media toegankelijk maken voor cliënten. Daarbij hanteerde het tijdschrift drie criteria: e-inclusie, interactie en zorg op afstand. Uitslag: Bartiméus blijkt het hoogst te scoren, 's Heeren Loo en Pameijer staan op plaats twee en drie. Een geweldige prestatie waarvoor we iedereen die daar een bijdrage aan heeft geleverd willen bedanken!

54

colofon

colofon Partners is een uitgave van Pameijer www.pameijer.nl

adres

Pameijer Crooswijksesingel 66 3034 CJ Rotterdam T (010) 271 00 00 F (010) 271 03 00

redactie

Frank Kremer Hans Karstel Lonne Wennekendonk Sanne Donders

correspondentie Pameijer Postbus 22406 3003 DK Rotterdam

met bijdragen van Marlieke de Jonge Ineke Moerman

art direction en grafisch ontwerp Studio Lonne Wennekendonk www.lonnewennekendonk.nl

fotografie

Sanne Donders, Frank Kremer (pag. 12, 40, 46), Chris van der Putten (pag. 43), Arnold van Doorn (pag. 44), Kees Grimm (pag. 45), Corneel Marchée (pag. 50) en Miranda Peters (pag. 51)

drukwerk

Lecturis Bv Kalverstraat 72 5642 CJ Eindhoven

oplage 8000

Wilt u reageren op de inhoud van Partners of heeft u een suggestie voor het magazine: [email protected]


voorwoord door de redactie

Recommend Documents