Voorwoord. Arjan de Zeeuw: The Legend. Een halve eeuw na de politieopleiding. Het nieuwe uniform: vlot en vooral stoer!

Colofon ISSN: 2352-460X

Website: www.terhoeveuitgevers.nl

05

Voorwoord

07

Column

08

Arjan de Zeeuw: ‘The Legend’

17

Een halve eeuw na de politieopleiding

23

Het nieuwe uniform: vlot en vooral stoer!

30

Docent en student, wat een mooi duo

39

Augusto loopt de marathon op kip en rijst

47

Drones: the sky is the limit!

Eindredactie: Gerda Preusting

Redactie: Willem van Herwijnen

Conceptrealisatie: Willian ter Hoeve & Maarten Brugman Vormgeving: Maarten Brugman

08

DTP & Advertentieopmaak: Jippe Maas, Annefleur Bosman, Bianca Peters, Maarten Brugman, Ter Hoeve Uitgevers Fotografie: John Palm, Edwin Edens Ter Hoeve Uitgevers

Commercieel bladmanager: Soraya Janssen Ter Hoeve Uitgevers tel: 026 - 361 59 59 Ter Hoeve Uitgevers Kerkallee 43-c 6882 AM Velp 026 - 361 59 59 [email protected]

23

Algemene voorwaarden Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt,in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Uitgever en Auteurs verklaren dat deze uitgave op zorgvuldige wijze en naar beste weten is samengesteld, evenwel kunnen uitgever en auteurs op geen enkele wijze instaan voor de juistheid of volledigheid van de informatie. Uitgever en auteurs aanvaarden dan ook geen enkele aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die gevolg is van handelingen en/of beslissingen die gebaseerd zijn op bedoelde informatie. Gebruikers van deze uitgave wordt met nadruk aangeraden deze informatie niet geïsoleerd te gebruiken, maar af te gaan op hun professionele kennis en ervaring en de te gebruiken informatie te controleren.

47

30 POLITIEINBEELD 03

Voorwoord Politieman Augusto Rodriquez Meléndez (44): koffiebruine huid, heldere oogopslag vriendelijke uitstraling. Zijn atletische bouw valt op. Onlangs had ik het voorrecht deze bijzondere man te ontmoeten. Augusto werkt bij de politie in David, de op drie na grootste stad van Panama, met 124.500 inwoners. Hij is luitenant bij de politie in Panama en was vorig jaar betrokken bij de opsporing van de Nederlandse Kris Kremers en Lisanne Froon die tijdens een wandeling in de jungle van Panama verdwenen. Op uitnodiging van de RHWW (Stichting Reddingshonden) uit Duiven was Augusto onlangs enkele dagen op bezoek in Nederland. Hij ‘deed’ Amsterdam, genoot van de barbecue die hem werd aangeboden en was te gast in het Nijmeegse Hoofdbureau waar hij lunchte met medewerkers van de Stichting en van de Nationale Politie. Nou ja, lunchte, hij nam een ietsepietsie stukje brood en verder at hij alleen maar kip en rijst.. Augusto spreekt alleen Spaans dus werd er met hem gecommuniceerd via het geluid van Google Translate. Wat een uitvinding! Tijdens een kijkje in de meldkamer was hij ontroerd omdat de chef kort tevoren via alle beeldschermen hem in het Spaans welkom heette. Een warm gebaar. Wat is nu bijzonder aan dit verhaal? Na een jetlag van een lange reis, een middagje Amsterdam, barbecue hier, bezoekje daar, liep de frêle Augusto en passant de marathon van Rotterdam. ‘Mijn eindtijd was 3.21,02 uur. Ik ben gewend om in mijn thuisland een marathon te lopen in een tijd van 2.48 uur bij een temperatuur van 35 á 40 graden (!) Ik had het verschrikkelijk koud. Het veertig kilometerpunt passeerde ik na drie uur en toen ging als het ware het licht uit. Over de laatste twee kilometer heb ik twintig minuten gedaan…’ Niks merkschoenen, niks functionele kleding, niks gelletjes of sportdrank. Gewoon drank pakken van de tafels onderweg, de kip en rijst van die ochtend brengen hem naar de finish. Kortom, een ijzersterke mentaliteit. Daar kunnen we van leren. In deze editie kunt u lezen over Augusto, maar ook over die andere sportman. Arjan de Zeeuw. Zijn foto siert de cover en moet u inspireren om het artikel over hem te lezen. Want Arjan is een man met een verhaal. Bijna afgestudeerd arts, profvoetballer, politieman. Een niet alledaagse carrière. Hij speelde onlangs zijn afscheidswedstrijd voor het Nederlands politie voetbalelftal tegen oud-spelers van SC Telstar. Het politieteam walste met 5-0 over hen heen… Gerda Preusting eindredactie

POLITIEINBEELD 05

Paria’s, graaiers en puinruimers! De geroyeerde VVD-er Johan Houwers is geen graaier. Hij wilde wel via wat onhandige, wellicht listige kunstgrepen, tot de happy few opklimmen. Een heus landgoed zou hem die status moeten bezorgen. Maar het ging fout en nu gaat hij door het leven met een stempel van hypotheekfraudeur op het voorhoofd. Houwers werd uit de VVD gezet, maar claimde toch een zetel in de Tweede Kamer, waar hij volgens de Kieswet recht op had. Hoon en spot vallen hem nu ten deel en zijn collega’s volksvertegenwoordiger behandelen hem als een paria. Waarom? Hij doet iets wat niet hoort én hij kan zich niet binnen een groep verschuilen. Hoe anders ligt dat bij een aantal ABN AMRO-bestuurders die zichzelf schaamteloos een salarisverhoging van circa € 100.000,00 wilde toekennen. Er was geen enkele rechtvaardigingsgrond voor te geven, al heeft Jeroen van der Veer dat nog wel geprobeerd. Hij stelde dat de top van de bankiers in Nederland veel minder verdient dan de bestuurders van andere grote Europese bedrijven. Wanneer die verschillen te groot zouden blijven ‘dan zou het onmogelijk worden om hoog gekwalificeerde leiders aan te trekken of te behouden…’ Ik wist niet wat ik hoorde. Hé hallo, Jeroen van der Veer, waar waren die hoog gekwalificeerde leiders toen de economische crisis zich aandiende? Wie waren daar trouwens verantwoordelijk voor? En meneer Van der Veer, is de ABN AMRO niet door de belastingbetaler gered, die 28 miljard euro ophoestte en dus niet door het strategisch beleid van duurbetaalde bankiers? De top van de bankiers voerde ook nog aan dat zij wel heel erg veel van de puinhopen, die hun voorgangers hadden achtergelaten, moesten opruimen en dat zoiets beloond hoorde te worden. Daar hebben de bankiers wel een punt, vind ik. Puinruimen behoort fatsoenlijk betaald te worden. Dat vinden overigens de politiemensen die op dit moment voor een rechtvaardiger CAO strijden ook. Politiemensen ruimen ook puin op. Puinruimen is voor hen dagelijks werk. Bankiers hebben daar geen enkele weet van. Hoewel ze, overigens nadat minister Dijsselbloem de beursgang van de ABN AMRO bank had uitgesteld, afzagen van de salarisverhoging vinden ze dat zij er wel recht op hebben. Hoe dat kan? Ze komen met de moreel en maatschappelijk verwerpelijke zelfverrijking weg, doordat ze een soevereine, eigen klasse vormen. Een groep waarin zij zich verschuilen, elkaar begunstigen en beschermen én die door het fenomeen van self-fulfilling prophecy zijn gaan geloven dat zij dergelijke buitenproportionele beloningen behoren te ontvangen. Zo is de één een paria, zijn anderen graaiers en weer anderen puinruimers…

Willem

POLITIEINBEELD 07

Afscheidswedstrijd

Grote gebeurtenissen werpen hun schaduw vooruit. Soms letterlijk. Zo liet de maan, op de dag dat Arjan de Zeeuw zijn afscheidswedstrijd speelde voor het Nederlands Politie voetbalelftal, zijn schaduw over de aarde vallen door zich voor de zon te posteren. De maan-act zou uitgelegd kunnen worden als een daad van protest in een poging Arjan te verleiden langer door te gaan. Was De Zeeuw hierdoor geïmponeerd en sorteerde het enig effect? Feit was wel dat Arjan en zijn teamgenoten weinig ontzag toonden voor de oud vedetten van SC Telstar en ze meedogenloos van de mat speelden…

Tekst: Willem van Herwijnen • Foto’s: Edwin en Rianne Edens

08

POLITIEINBEELD

Arjan de zeeuw

POLITIEINBEELD 09

Liever politieman dan doktertje spelen... Een uur voor de afscheidswedstrijd begint, stroomt de business ruimte van het Telstarstadion vol. Iedereen komt voor Arjan de Zeeuw. Hij is onbetwist het middelpunt. Ontspannen en zichtbaar op zijn gemak ontvangt hij zijn oude strijdmakkers. Er worden veel handen geschud, nog meer gehugd, maar ook gedold. Eén van zijn makkers geeft hem een foto. Na een snelle blik, schatert Arjan het uit. Het blijkt dat hij als kleine jongen een bewonderaar was van Kees Kist, destijds stervoetballer bij AZ. Toen hij Kist eens na een wedstrijd opwachtte voor een handtekening, liep deze zonder hem een blik waardig te gunnen nors voorbij. Arjan had dit verhaal ooit aan een voetbalvriend verteld. Die vriend vertelde het op zijn beurt weer door aan Kees Kist. Die maakte de omissie nu goed door een foto van zichzelf, mét het opschrift ‘Sorry’ én voorzien van een handtekening, aan Arjan te laten overhandigen. Voetbaltrainer Martin Jol, van wie bekend is dat hij niet al te kwistig met complimenten strooit, noemde hem ooit ‘The Legend’. Arjan de Zeeuw, nu recherchekundige bij de Nationale Politie, begon met voetballen bij de Vitesse’22 in zijn geboorteplaats Castricum. Zijn absolute hoogtepunt vierde hij in Engeland, waar hij bij Wigan Athletic niet alleen tot speler van de eeuw werd benoemd, maar waar hij ook dé favoriete speler was van Engelands premier, Tony Blair, die bovendien liet optekenen dat Arjan zeker in het Engels nationale voetbalteam gespeeld zou hebben als hij Engelsman geweest zou zijn. Iets wat hij in Nederland niet gehaald heeft, al scheelde dat maar weinig. De Zeeuw: ‘Ik had Jaap Stam destijds voor me. Een geweldige voetballer.’ Hij onderbreekt zichzelf, tovert een geweldig grijns op het gezicht en vervolgt: ‘Het enige wat aan Jaap Stam mankeerde was dat-ie nooit geblesseerd raakte!’ De grijns wordt ingewisseld voor een glimlach: ‘Hij was beter dan ik dus verdiende hij die plek in het Nederlandse elftal.’ De uitspraak tekent Arjan ten voeten uit. Wanneer feiten zich voordoen zoals ze zijn, moet je je daar niet druk over maken.

‘The Legend...’

POLITIEINBEELD 11

Arjan de Zeeuw kwam in het seizoen 1992 als semiprof voor de SC Telstar uit. Hij combineerde het voetballen met een universitaire studie geneeskunde. In 1995 werd hij aangetrokken door het Engelse Barnsley waarmee hij in het tweede seizoen meteen naar de Premier League promoveerde. In dat jaar werd hij door Barnsley supporters tot speler van het jaar verkozen. Toen zijn contract afliep verhuisde hij naar Wigan Athletic en speelde daar drie seizoenen. Na een korte periode bij Portsmouth gevoetbald te hebben, werd hij wederom bij Wigan Athletic ingelijfd, waar hij twee jaar als aanvoerder in de Premier League speelde. Op 38-jarigeleeftijd zette Arjan een punt achter zijn professionele carrière en keerde terug naar Nederland, waar hij nog een jaar afbouwde bij de hoofdklasser ADO’20 uit Heemskerk alvorens hij zijn voetbalschoenen voorgoed - zo dacht hij - aan de wilgen hing.

‘Speler van de eeuw!’

In 2010 startte Arjan met de opleiding tot recherchekundige. Een opmerkelijke keuze met zijn doctoraal geneeskunde op zak. Arjan daarover: ‘In mijn eerste jaar bij Barnsley, ben ik voor de artsenopleiding op en neer naar Nederland gereisd. Ik had dat contractueel laten vastleggen. Maar dat is nu alweer dertien jaar geleden. Om de studie weer op te pakken, moest ik niet alleen opnieuw examen doen, ik moest ook weer coschappen lopen. Voordat ik dan klaar ben, zou ik acht jaar verder zijn. Dat zag ik niet zitten. Via vrienden werd ik op het spoor van de politieopleiding recherchekundige gekomen. Die heb ik kortgeleden afgerond.’ De aanstelling bij de politie was tevens de oorzaak dat Arjan z’n kicks weer uit het vet haalde. Samen met Yuri Cornelisse besloot hij het nationale politieteam weer nieuw leven in te blazen. Beiden hadden een groot aandeel in de kwalificatie van het politieteam voor de Europese Kampioenschappen in 2014. Na het Europees kampioenschap besloot Arjan definitief te stoppen. ‘Het is tijd dat jonge gasten mijn plaats overnemen’, zo licht De Zeeuw zijn besluit toe om te stoppen.

POLITIEINBEELD 13

Het Nederlands Politie elftal was voor deze gelegenheid aangevuld met spelers waarmee Arjan heeft gevoetbald, zoals Michel Mols, Danny Landzaat en Harold Wapenaar. Het politieteam walste met 5-0 over de oud-spelers van SC Telstar heen. Arjan de Zeeuw organiseerde als een echte ausputzer de achterste linie. Het lukte de oudcoryfeeën van SC Telstar dan ook geen enkele keer die barrière te doorbreken. Na afloop van de wedstrijd werd Arjan allereerst door respectievelijk Chris van Zwam, oud-voorzitter van SC Telstar en Ben Zegwaard, bestuurslid van de NPSB, alle lof toegezwaaid. Tot slot nam de heer Van Dijk van de KNVB het woord. Hij liet weten dat hijzelf –niemand was daar overigens in geïnteresseerd- ooit in een advocatenelftal had gevoetbald en somde vervolgens een aantal voetbalkwaliteiten op die Arjan niet zou bezitten… Arjan de Zeeuw luisterde beleefd toe, terwijl het publiek verontwaardigd begon te morren. Het blijft een feit, grote gebeurtenissen worden soms met een additionele schaduwkant geconfronteerd…

POLITIEINBEELD 15

DE ‘SNOTPINNEN’ VAN TOEN EEN HALVE EEUW LATER…

Tekst: Gerda Preusting Foto’s: Peter van de Wal Op 1 april 1965 startten achttien aspiranten hun eenjarige politieopleiding in het Limburgse Kasteel Doenrade. Exact vijftig jaar later ontmoet de groep elkaar weer. Vijf vrouwen, elf mannen. Op dezelfde dag en maand, in dezelfde locatie. Heel bijzonder: iedereen is er, alleen twee inmiddels overleden klasgenoten ontbreken. ‘Snotpinnen waren we toen,’ zegt organisator Peter. Een terugblik op een memorabele dag. Het is 1 april 2015. Een mooie dag voor weerzien, want vanmiddag komt voor het eerst sinds lange tijd de zon tevoorschijn. Vanaf drie uur druppelt iedereen binnen. In de hotellobby waar vroeger de exercitie (!) plaatsvond, praten de studenten van toen elkaar bij. De oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. Na vijf decennia afwezigheid voelt het toch een beetje als thuiskomen, hier tussen het Limburgse bronsgroen eikenhout. Er is volop herkenning, soms is een kleine toelichting nodig als de naam van de ander niet direct wordt herinnerd. Na de verbazing en verrassing van de eerste ontmoeting krijgt iedereen vijf minuten de tijd krijgt om kort iets te vertellen. Over zichzelf en hoe het (politie)leven werd vorm gegeven. Wauw, wat een diversiteit aan carrières, loopbanen en maatschappelijke functies. Zo is Hans al na vier jaar vertrokken bij de politie, heeft in de burgermaatschappij gewerkt en vier boeken geschreven. ‘Ik heb er voor jullie allemaal een meegebracht.’ En Willeke, ook al snel na de opleiding vertrokken vanwege het vrouwonvriendelijke beleid van haar korps, heeft carrière opgebouwd bij de marine en werkte onder andere op de ambassade in Washington en Curaçao.

POLITIEINBEELD 17

Vrouwonvriendelijk

Ja, dat vrouwonvriendelijke beleid is anno 2015 ondenkbaar. Huwelijk, deeltijd en zwangerschap waren not done in de jaren zestig. Je kreeg prompt ontslag. Slechts twee van de vijf vrouwen zijn later teruggekeerd bij de politie, de andere drie vonden hun weg elders. Jammer, zoveel kwaliteit over boord gegooid. Enkele vrouwen knikken, het wordt beaamd. Gerrit werd uiteindelijk archivaris en Ine bestierde als manager succesvol een uitzendbureau. Hoe dan ook, politiecarrière of niet, om de een of andere reden gaf iedereen direct gehoor aan de oproep van organisator Peter om elkaar na een halve eeuw nog eens te ontmoeten. De uit de kluiten gewassen tieners van toen zijn volwassenen met een een lang arbeidzaam leven achter zich. Gewerkt vanaf hun zeventiende. Veel opa’s en oma’s, allemaal beland in de tweede helft van hun leven. Alles bij elkaar goed voor zo’n slordige zeshonderd politiejaren… ‘Snotpinnen waren we,’ zegt Peter, die tot aan zijn pensioen in Eindhoven heeft gewerkt. ‘Ik kwam uit Oirschot en was - zoals wij dat zeggen - nog nooit op de verharde weg geweest.’ Het was wennen, heel erg wennen voor de toen 16-jarige politiestudent. Na de opleiding van een jaar kon hij nog niet worden beëdigd, omdat hij nog geen achttien jaar was.

POLITIEINBEELD 19

Stapelbed

Kasteel Doenrade werd – na enkele jaren leegstand - op 1 mei 1993 geopend als Hotel & Restaurant. Idyllisch gelegen aan de rand van het dorpje Doenrade, ergens tussen Sittard en Heerlen. Voor de meesten is het de eerste keer dat ze hier na vijftig jaar terug zijn. Bijna iedereen blijft vandaag overnachten in de luxe kamers van het hotel. ‘Heel wat anders dan met twaalf man in zes stapelbedden,’vertelt Harry uit Tilburg. ‘Douches waren er niet en na een potje voetbal hing je de kleren te drogen en die trok je de volgende keer gewoon weer aan.’ Het regiem was streng. Sprong je niet in de houding voor de schooldirecteur? Dan kon je nablijven op vrijdagmiddag na vier uur als iedereen naar huis ging. Om te zwemmen in het zwembad van Heerlen rinkelde om vijf uur ’s morgens de wekker. Op de nuchtere maag het water in en na afloop stond er bloedworst op tafel. Vloeken en tieren als je de norm van de veldloop niet haalde en met de Vierdaagse verplicht vier dagen naar Nijmegen om dienst te doen. De maaltijden waren niet Bourgondisch, nee, verre van dat. De wekelijkse portie macedoine staat velen nog helder op het netvlies. En o jee, als ook maar één mannelijke student het waagde om bij een van de dames op de kamer te verschijnen, dan volgde er ontslag. Behalve voor die ene, die bij controle niet werd ontdekt omdat hij haastig onder het bed was gekropen…

Naggen en dalven

Herinneringen ophalen, daaruit bestaat vooral de gespreksstof. De sfeer doet denken aan de wijze waarop Wim Sonneveld het tuinpad van zijn vader bezong (‘de nieuwe tijd, net wat u zegt, maar het maakt me wat melancholiek’). Voor de teeners van toen was het politiewerk een groot avontuur, al waren ze wel erg jong om na één jaar opleiding in de roerige jaren zestig aan de slag te gaan. Op surveillance zagen de jonge agenten op straat mannen elkaar zoenen, moesten de vrouwelijke collega’s van een zeker korps altijd de gasten van de korpschef op hun wenken bedienen en maakte menig jonge agent kennis met naggen en dalven. Van integriteit had nog niemand gehoord. Soms struikelde er een, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed met die jonge klas van toen. Waar is de tijd gebleven? Niemand had destijds kunnen bevroeden dat ze elkaar na zo’n lange tijd nog zouden ontmoeten. Hoe dat komt? ‘We waren en zijn nog steeds een mooi clubke bij elkaar,’ is de uitleg van Peter. Terug nog even naar 1 april 2015. Na de over en weer kennismaking laten Ine en Gerda een lied horen. Met het hoedje van vijftig jaar oud wordt er gezongen over de Vogelwet, opsporingsleer, het bestijgen van de Limboheuvels en de toffe feesten tot 23.00 uur, dan ging het licht uit. De dag wordt afgesloten met een heerlijk diner en een lange nazit… Het was een mooie bijeenkomst en een warme herinnering voor – nou zeg eens – over vijf jaar maar weer? Refr. (het dorp van Wim Sonneveld) Nu zijn we allen Pensionadoos En hier vandaag weer bij elkaar We deelden lief en leed en leven Mijn god waar bleef die 50 jaar

POLITIEINBEELD 21

DE POLITIE IN EEN NIEUW JASJE; Vlot en vooral stoer! Tekst: Gerda Preusting De uitlevering van het nieuwe operationele uniform van de politie was een grote logistieke operatie. In zeven maanden tijd (juni tot en met december 2014) werden circa 32.500 politiemensen gekleed. De eenheid Limburg had in juni 2014 de primeur, vóór 1 januari had de totale uitrol zijn beslag gevonden. Tijd voor een eerste terugblik op het nieuwe blauw. ‘Weg met de stijve pantalon, het witte overhemd en schoenen. Het moet stoerder en vlotter ogen.’ Zo ongeveer luidde het uitgangspunt bij de ontwikkeling en aanschaf van het nieuwe uniform. De ontwerpers zijn duidelijk niet over een nacht ijs gegaan. In een vroeg stadium werden politiemensen betrokken bij de ontwikkeling, zij kregen inspraak en het ontwerp werd ook voorgelegd aan vijftienhonderd burgers. ‘Zij waren zeer positief en gaven aan dat het nieuwe uniform meer gezag uitstraalde dan het huidige en het geheel meer van deze tijd is,’aldus korpschef Gerard Bouman. Na de mitsen en maren van dienders en burgers werden de diverse kledingstukken en materialen aan praktijk- en kwaliteitstesten blootgesteld.

‘Het gefladder met die blouse is gelukkig voorbij’

Het nieuwe uniform moet de politie een wat stoerdere uitstraling geven. Korpschef Gerard Bouman: ‘Iedere burger zal in één oogopslag zien, daar staat onze politie, een politie die past in deze tijd, behulpzaam en toegankelijk, maar ook stevig en stoer. Het nieuwe blauw straalt uit dat wij −waakzaam én dienstbaar− altijd en overal voor de burger klaarstaan.’ Beeldbepalende onderdelen van het nieuwe blauw zijn: de cap, de polo en het all weatherjacket, een worker en hoge schoenen. En de donkerblauwe kleur contrasteert uitstekend met de opvallend felgele strepen. De redactie deed een rondje langs de velden en vroeg een aantal eerste gebruikers om een reactie.

Mark (42) trok als een van de eerste het uniform aan.

‘Met die nieuwe kleuren ben ik goed herkenbaar. Opvallend en modern, het zit lekker en kan tegen een stootje. Ik vind het een heel praktische outfit. Heel wat anders dan het vorige uniform. Ik ben vrij smal en bleef met de korte mouwen van het witte overhemd nog wel eens ergens achter haken. Daarom sloeg ik de mouwen aan de onderkant om en dat was eigenlijk geen gezicht.’

POLITIEINBEELD 23

Richard (34) is combicentralist (1 maand BPZ, 1 maand meldkamer). Vanaf het begin van zijn politiecarrière (2000) tot oktober 2014 droeg hij het oude uniform en hij deed mee aan de passessie van de nieuwe kleding.

‘De broek zit heerlijk en de polo draagt fijn, vooral het “opstropen” is stukken minder dan de blouse. Belangrijkste voordeel vind ik dat het gefladder van die blouse met de komst van de polo voorbij is. Minpunt is het ontbeken van een borstzak op de polo, altijd handig om bijvoorbeeld een toegangspasje in te doen. De nieuwe schoenen, Haix, met aantrekveters, dragen fijn.’

Ingrid (40+) is biker en draait noodhulp. Twintig jaar droeg ze het oude uniform.

‘Voor mij is het draagcomfort het grootste verschil, veel functioneler. Meer gericht op intensief gebruik. Ik vind de kleding niet echt goed waterdicht en -afstotend, wel droogt alles snel. Voor het werk in het bureau vind ik de schoenen wel wat zwaar, maar het uniform draagt ook bij zittend werk veel prettiger.’

Saskia is wijkagent (36). Fietsen, lopen en zitten voor schriftelijk werk en vergaderingen. Na zestien jaar oud uniform draagt ze sinds november de nieuwe outfit. Zij antwoordde superenthousiast op de vraag om een reactie.

‘Ik ben heel erg blij met de pasvorm van de kleding. De winterbroek vind ik heerlijk warm op koude dagen. Nadeel is dat de broek bij het fietsen snel omhoog gaat en boven de schoenen blijft hangen, waardoor de kou naar binnen gaat. De polo’s zitten heerlijk en sluiten goed aan. Eindelijk voldoende mouwlengte! De winterjas is fijn warm. Veel betere pasvorm dan de oude versie. Het nadeel vind ik dat hij vrij ruim valt aan de achterzijde onder het vest, waardoor ik vaak een koude rug kreeg tijdens het fietsen. Bij het uitrekken van de jas blijft de binnenvoering steeds aan mijn horloge hangen, waardoor de jas dan niet uitgaat. Veel collega’s hebben dit. Een rits of iets dergelijks om de voering vast te zetten was beter geweest. Als ik een stuk moet fietsen, krijg ik het al snel warm onder het vest, vooral onder de elastieke band. Vandaag toevallig voor het eerst met windstopper en vest erover gefietst. Zo, dat was warm. Onder het vest is gewoon geen ventilatie. Dat wordt wat in de zomer! De hoge schoenen vind ik niet lekker zitten, maar dat is puur persoonlijk. Ik hou niet van die stevige hoge schoenen. Je kunt er ook niet fatsoenlijk een sprintje mee trekken. Veel te stug en nog warm ook.’

POLITIEINBEELD 25

‘De cap vind ik op zich wel leuk. Alleen met harde wind is hij al een paar keer bijna van mijn hoofd afgewaaid. In de winter was de cap te koud. Toen heb ik nog met de bontmuts op gefietst. Het grootste voordeel van de nieuwe kleding vind ik de pasvorm. Alles sluit beter aan. Het uniform staat ook een stuk mooier dan het vorige. Bij iedereen staat het beter, vind ik. Zelfs de stevigere collega’s komen er beter in uit. Meer uitstraling! Ik ben een paar keer nat geregend en het valt op dat de stof snel droogt. Erg fijn. Het grote voordeel van het vest, wat over de kleding gedragen wordt, is dat je het uit kan doen bij een vergadering of ander werk binnen. Nu doe ik hem iedere dag aan en heb er amper aan moeten wennen. Omdat ik een van de eersten was, die het nieuwe uniform droeg in onze eenheid, werd ik door veel mensen aangesproken. Allemaal zeer positief. Kanttekening: Veel collega’s vinden de shirts slecht ademen. Er worden zelfs al meer stinkende mensen geroken op het bureau. Ik zweet niet zo snel, maar met de warme voorjaarsdagen zijn ze inderdaad warmer. Iedereen houdt z’n hart vast voor de zomer!

Tot slot Ruben (29), noodhulp.

‘Heerlijk, eindelijk geen stropdas meer. De fijnere stof is minder besmettelijk voor vlekken, ook steviger en slijt minder, maar blijft comfortabel met beschermende kniestukken. De polo’s produceren vieze zweetlucht, ik heb privé nooit last van transpiratie en met het oude uniform had ik dat ook niet. Het nieuwe petje waait snel weg. De smalle pijpen sluiten goed aan op de nieuwe schoenen. Dat zijn Meindl’s, ze bevallen goed, maar zijn wel slecht ademend.’

Sexy…

Kortom, geen vouw meer in de broek en geen glimmend gepoetste schoenen, maar stevige functionele kleding die tegen een stootje kan. Het kledingimago van de politie is opgefrist, zeker in sportieve en stoere zin. Nederland is inmiddels al aardig gewend aan het nieuwe blauwe jasje.

Wat vindt die burger?

‘Stevig en stoer uiterlijk ‘ - ‘uniform dat imponeert’ - ‘het werd tijd voor een nieuwe outfit’ - ‘eindelijk uitstraling’ - ‘wauw wat gaaf!’ - ‘toegankelijk en modern, je hoeft geen ogen meer te zoeken onder die strenge pet’ En deze reactie willen we u niet onthouden: ‘Helemaal afstandelijk is het nieuwe pak overigens niet: met een afgetraind lichaam erin vind ik het behoorlijk sexy…’

POLITIEINBEELD 27

DOCENT EN STUDENT AAN DE POLITIEACADEMIE: EEN MOOI DUO. ‘Les geven is dankbaar werk. Af en toe vergeet ik dat ik begeleider ben’ Tekst: Gerda Preusting Fotografie: Edwin Edens Op de politieacademie in Apeldoorn komen ze elkaar vaak tegen: docent en student. De redactie sprak met een allround politieman, tevens enthousiast docent, en met een student die net één jaar opleiding achter de rug heeft. Ze lijken een beetje op een twee-eiige tweeling. De een vult de ander aan en in het gesprek is amper een vorm van hiërarchie te bemerken. Dat duidt de openheid aan tussen het tweetal. Richard van den Steen (57) is trajectbegeleider in MiddenNederland De laatste drie jaar is hij gedetacheerd op de Politieacademie in Apeldoorn. ‘Ik gaf les aan de Opsteltengroep.’ Huh? ‘In 2012 werd op initiatief van minister Opstelten een inhaalslag gemaakt. Er moesten zeshonderd nieuwe studenten extra naar de opleiding. Verdeeld over zes locaties. Hier in Apeldoorn kwamen er uiteindelijk acht groepen van 25 studenten bij, dus tweehonderd extra. Vier maanden theorie, afgewisseld met vier maanden praktijk. Een forse aanslag op het docententeam. Wij noemden de nieuwe groepen onder elkaar de Opsteltengroep. Na twee jaar en vier maanden beeindigden de PK-3 studenten hun opleiding en uiteindelijk na drie jaar ook de nivo 4 studenten.’

Wijkagent

Richard van den Steen was al jaren wijkagent - ‘de mooiste baan die er is bij de politie’ – toen het politieonderwijs op zijn pad kwam. Een job die hij vanaf 2002 heeft. ‘Ik maakte deel uit van de landelijke werkgroep die uiteindelijk het huidige duale onderwijs mede heeft opgezet. Zo ben ik uiteindelijk het onderwijs binnengerold.’ Hij volgde daarvoor de interne opleiding voor de PDA (Pedagogische Didactische Aantekening). Sinds drie jaar is de oud-wijkagent leerprocesbegeleider. De samenstelling van de studentengroepen is heel divers. Hun leeftijden variëren van 18 – 53 jaar en de achtergronden zijn heel verschillend. ‘Studenten met VMBO en een masteropleiding, zo ongeveer. En daar zit alles tussen. De oudere student heeft uiteraard meer levenservaring dan zijn jongere collega. Het maakt de samenstelling heel gevarieerd.’ Richard ziet het als een prachtige uitdaging om al die studenten, jong en iets minder jong, enthousiast te maken en te houden. Hij geeft les in de vakken Strafrecht en Strafvordering, Verkeerswetgeving en Bijzondere Wetten. Er wordt gewerkt met een zelf door de docenten geschreven lesplan dat in de loop der jaren is doorontwikkeld tot het professioneel document wat het nu is. ‘Wij werken volgens het “OUT-principe”: oriënteren, uitvoeren en terugkoppelen. Vooral dat laatste is belangrijk. De huidige groepen zijn vier maanden hier op de Academie en daarna dezelfde tijd in de regio’s.’

POLITIEINBEELD 31

De trajectbegeleider heeft het reuze naar zijn zin in zijn huidige job. ‘Altijd bezig met jonge mensen, prachtig werk. Les geven is dankbaar werk. Af en toe vergeet ik dat ik begeleider ben. Maar eerlijk gezegd, wijkagent was mijn mooiste tijd bij de politie. Veel buiten, dicht bij de mensen in de buurt. Een vrij leven, veel eigen verantwoording en de kans om zaken op te pakken en af te handelen, samen met diverse ketenpartners.’

Robuust team

Ruben te Witt (23) volgt sinds ruim een jaar het politieonderwijs. Na het HAVO ging hij naar de mariniersopleiding, maar stopte daar voortijdig mee. De politiestudent had zijn blik al laten vallen op een baan bij de politie, ‘maar alles bij elkaar heeft mijn sollicitatieprocedure twee jaar geduurd…’. Oef. Tussendoor werkte hij bij een autobedrijf en een logistieke organisatie. Ook zijn aanstelling verliep op zijn zachtst gezegd rommelig. In het gebied waar hij woont was geen ruimte, dus werd Ruben destijds de regio Utrecht aangeboden. ‘Ik vond dat prima, maar toen ik eenmaal door de procedure heen was werd het toch Oost-Nederland (Gelderland-Midden). En eenmaal op de opleiding werd het weer Gelderland-Zuid…’ Ja, weer oef. Dat verdient dus geen schoonheidsprijs. Maar Ruben heeft het prima naar zijn zin. Hij is nu dik een jaar politiestudent. ‘Acht maanden theorie heb ik achter de rug, vier maanden op straat. Ik ben geplaatst in het robuust team Wijchen – Ewijk – Groesbeek in district Tweestromenland. Op alle drie de locatie is een praktijkcoach die mij begeleidt. Ik werk nu nog (april, gp) vanuit het gebied Ewijk, maar na 15 mei wordt dat Wijchen.’ Hij spreekt het vol overtuiging uit: Robuust Team. Dat impliceert kwaliteit, vertrouwen en veiligheid.

‘Het is interessant, afwisselend. Ik vind alles even boeiend. Er zijn zoveel disciplines waarin je je interesse kunt leggen.’

Ruben vertegenwoordigt een nieuwe generatie dienders die de lesstof niet uit de studieboeken haalt, maar alles digitaal tot zich laat komen. Het gebiedsgebonden werk, aangiftes opnemen en verkeerszaken zijn de thema’s waar hij zich nu mee bezig houdt. ‘Straks komt daar de noodhulp bij.’

Boeiend

De politiestudent heeft absoluut geen spijt van zijn keuze, hoewel hij er lang moest wachten voordat het zover was. De keuze voor de politie was geen prille verliefdheid. Zijn overleden vader was ook politieman. Hij heeft geen individuele voorkeur voor “leuk” en “minder leuk” werk. ‘Het is interessant, afwisselend. Ik vind alles even boeiend. Er zijn zoveel disciplines waarin je je interesse kunt leggen.’ In januari 2017 is hij klaar voor het echte werk, hij heeft er nu al zin in, dat is duidelijk.

POLITIEINBEELD 33

Bijzonder is het vrijwilligerswerk wat hij jaarlijks doet. Noem het zingeving, iets kunnen betekenen voor een ander. ’Ik ga als begeleider acht dagen op fietsvakantie met kansarme kinderen. Daar leer ik veel van.’

Chemie

’Ik ga als begeleider acht dagen op fietsvakantie met kansarme kinderen. Daar leer ik veel van.’

De docent en de student hebben een uitzonderlijke band. Hun contact is goed en ze spreken vrij over elkaar. Er is chemie. Het is het vak wat bindt, ongeacht het geboortejaar. ‘We spreken dezelfde taal, ondanks het grote leeftijdsverschil, en hebben aan een half woord voldoende.’ En Richard voegt toe over zijn leerling: ‘Ruben durft zich kwetsbaar op te stellen. Nee, die gaat het wel redden.’ Ook in sportief opzicht doen ze niet voor elkaar onder. Ruben is kort tevoren ‘man of the match’ geworden bij zijn voetbalclub Alverna en vanaf 1 april doelman bij het politie voetbalelftal van de NPSB. ‘En,’ voegt hij er met gepaste trots aan toe. ‘Ik ben FVT-kampioen (Fysieke Vaardigheidstoets) van de Politieacademie. Mijn tijd is 2.12 min., maar mijn ambitie is gericht op 2.05 min. Ik wil de snelste worden.’ Zijn begeleider is een fanatiek golfer. Richard geeft clinics en is clubkampioen bij zijn golfclub in Harderwijk. Landelijk behaalde hij in zijn leeftijdscategorie de tweede plaats voor senioren bij het Nederlands Kampioenschap.

Tot slot

Richard zag in zijn politieleven een sterke groei in de multiculturele samenleving en een veranderende maatschappij waarbij politieke ontwikkelingen steeds meer invloeden kregen op het gedrag van de burgers. Neem daarbij de verruwing van de samenleving en alle technologische ontwikkelingen. Ga er maar aan staan. Waar hij het deed met een opleiding van slechts één jaar (met de apotheose op het eind: het examen) wisselt Ruben anno 2015 zijn theorie af met de praktijk op straat. Hij legt tussendoor examens af, wordt gevolgd door docent en praktijkcoach en zo in drie jaar tijd klaargestoomd voor het vak. En de wereld buiten is voor hem appeltje-eitje. Daar is hij in opgegroeid. Hun verschillende achtergronden hebben geen invloed op het feit dat ze allebei plezier hebben in datgene waar ze mee bezig zijn. De bondscoach en de speler, een mooi duo.

POLITIEINBEELD 35

Omzet is pas omzet na betaling van de factuur

Jaarlijks lopen bedrijven honderden miljoenen euro’s mis door rekeningen die te laat of zelfs nooit betaald worden. Schrikbarend maar waar: slechts een op de drie facturen wordt op tijd betaald! Ondernemers rekenen zich ten onrechte rijk. Hoe voorkomt u dit? En wat gebeurt er als u de vordering uit handen geeft? Incasso- en gerechtsdeurwaardersorganisatie Flanderijn legt het aan u uit.

Incassoproces

De normale gang van zaken is als volgt: zodra een factuur niet binnen de afgesproken tijd wordt betaald gaat u eerst zelf aan de slag. U stuurt een herinnering, neemt telefonisch contact op en als laatste stuurt u een schriftelijke ingebrekestelling. Hierbij moet u onderscheid maken tussen particuliere en zakelijke klanten. Wanneer al deze pogingen vruchteloos blijven, dan is het verstandig de vordering zo snel mogelijk uit handen te geven. Flanderijn verzorgt voor veel opdrachtgevers het gehele incassoproces, van de eerste sommatie en persoonlijk contact met de debiteur (minnelijke fase) tot en met bijvoorbeeld het leggen van beslag na uitspraak van de rechter (executiefase). Deze werkzaamheden voeren wij uit vanuit één organisatie en één automatiseringssysteem. Dit zorgt voor een uniforme aanpak en u heeft één contactpersoon voor al uw opdrachten. Ons landelijke database helpt ons vroegtijdig een niet-willer van een niet-kunner te onderscheiden. Advies over bijvoorbeeld de verhaalsmogelijkheden op een onderneming of persoon gaat vele malen sneller en is daarom ook goedkoper dan wanneer die informatie extern moet worden opgevraagd. Managementrapportages over de voortang van uw opdrachten zijn bovendien eenvoudig en op maat voor u te maken zodat u altijd over de juiste informatie beschikt.

Werkwijze

Niet iedere debiteur moet op dezelfde wijze worden benaderd. Trouwe klanten met tijdelijke betalingsproblemen verdienen een andere aanpak dan nieuwe opdrachtgevers of notoire wanbetalers. Juist door deze aanpak weet Flanderijn een uitzonderlijk hoog incassoresultaat te realiseren, zonder dat de relatie tussen u en uw klanten onder druk komt te staan. Hierin zijn wij graag het verlengstuk van uw organisatie. Mocht het toch nodig zijn om de stap naar de rechter te maken dan gebeurt dat altijd in overleg. Uiteraard geven wij u een gedegen advies over het kostenrisico en de verhaalsmogelijkheden voordat de dagvaarding wordt uitgebracht. Wilt u uw debiteurenbeheer verbeteren of direct zaken aanleveren? U kunt profiteren van de samenwerking. Neem contact op met Flanderijn via 088 209 2577 of [email protected] en laat u informeren over alle voordelen die de samenwerking u biedt. Meer informatie over Flanderijn vindt u op www.flanderijn.nl.

POLITIEINBEELD 37

PANAMESE POLITIEMAN TE GAST IN NEDERLAND Kip en rijst ter voorbereiding van de Rotterdam Marathon Tekst: Gerda Preusting • Foto’s: Jeroen van Passel Ruim een jaar geleden verdwenen de Nederlandse Kris Kremers en Lisanne Froon tijdens een wandeling in de jungle van Panama. In de zoektocht naar hen werkte de lokale politie samen met medewerkers van de Stichting Reddingshonden uit Duiven. Een van de Panamese politiemannen was onlangs op bezoek in Nederland. En passant liep hij ook de Rotterdamse marathon. Op kip en rijst. Augusto Rodriquez Meléndez (44) werkt bij de politie in David, de op drie na grootste stad van Panama, met 124.500 inwoners. Hij is luitenant bij de politie in Panama en was betrokken bij de opsporing van de twee Nederlandse vrouwen. Bovendien, Augusto kende het gebied op zijn duimpje en bleek tijdens de speurtocht zeer gemotiveerd en erop gebrand de twee vermiste vrouwen te vinden. Dat is de ervaring van Louise Smits, voorzitter van de Stichting. ‘Nadat we met een groep hondengeleiders in Panama hadden gezocht, hebben we de tweede keer speciaal naar de ondersteuning van Augusto gevraagd. Zoals gezegd, hij heeft veel kennis van het gebied en hielp ons fantastisch tijdens de zoektocht.’

Uitnodiging

De zoektocht lijkt het script van een spannende actiefilm, maar in werkelijkheid is het een ongelooflijk verhaal van moed, inzet en geloven in het welslagen van de missie. Een huzarenstukje. Een goede gids is dus onmisbaar en dat is Augusto. Het contact leverde een intense saamhorigheid op. Er was chemie. Het initiatief om Augusto een keer naar Nederland te halen, is geboren in Panama, aldus Louise. ‘Als een lokale politieman een officiële uitnodiging krijgt, betaalt de staat de kosten.’ De Stichting RHWW staat niet voor niets bekend als een club van doeners, dus John van Norden, inzetleider en vicevoorzitter, legde contact met de burgemeester van Amersfoort, de woonplaats van Lisanne en Kris. De burgervader zorgde voor de uitnodiging en zo kan het gebeuren dat Augusto kort na Pasen naar Nederland vliegt. Even lijkt er nog een kink in de kabel te komen. John: ‘Hij zou rechtstreeks vliegen maar ontving een ticket voor een tussenlanding in de VS en daarvoor had hij geen visum.’ Uiteindelijk komt toch alles goed. Niet Tweede Paasdag, maar vier dagen later landt de frêle politieman ’s morgens om half zeven op Schiphol. Tolk Jeroen van Passel wordt op dat tijdstip wakker gebeld door de Koninklijke Marechaussee met de vraag of Augusto bij hem bekend is. Politieman Augusto Rodriquez Meléndez: koffiebruine huid, heldere oogopslag vriendelijke uitstraling. Zijn atletische bouw valt op. Hij is zeer verheugd met zijn bezoek aan Nederland. Samen met leden van de Stichting bezoekt de Panamese politieman de eerste dag enkele Amsterdamse highlights. Augusto is zeer gelovig en stelt onder andere een bezoek aan de Krijtberg bijzonder op prijs.

POLITIEINBEELD 39

Wilde dieren

Het Panamese team bestond uit leden van de Nationale Politie, het Openbaar Ministerie, het Forensisch Instituut en de grenspolitie en werd aangevuld met het Rode Kruis en Sinaproc, een soort burgerbescherming. Ondanks dat het een gevaarlijk gebied was, heeft Louise zich er geen moment onveilig gevoeld. ‘De officier van justitie werd overigens wel continu geflankeerd door een bodyguard en dat was hard nodig.’ Augusto vertelt over zijn ervaringen de afgelopen zomer. ‘Het terrein waar de vrouwen werden vermist, is zeer moeilijk begaanbaar. Een tropisch regenwoud. Het gebied ligt afgelegen en hulpverlening is moeilijk te verkrijgen. Door de dichte bebossing kan er geen helikopter landen en moet alle hulp te voet over een pad komen. Bovendien bevolken jaguars, poema’s en diverse soorten giftige slangen het gebied plus een groot aantal horzelachtige insecten en spinnen. Water is er overal en dat maakt het gebied extra gevaarlijk. Een simpel stroompje verandert tijdens een regenbui in no time in een zwellende rivier.’

Apotheose

Zondag twaalf april volgt voor Augusto zijn apotheose. Want de bescheiden politieman kan lopen als een kievit. In Panama heeft hij zich al ingeschreven voor de Rotterdamse marathon. Hoe het hem verging? ‘Mijn eindtijd was 3.21,02 uur. Ik ben gewend om in mijn thuisland een marathon te lopen in een tijd van 2.48 uur bij een temperatuur van 35 á 40 graden (!). Bij vijftien graden van Rotterdam had ik het verschrikkelijk koud, als ik dat geweten had had ik andere kleding meegenomen en sneller gelopen. Het veertig kilometerpunt passeerde ik na drie uur en toen ging als het ware het licht uit. Over de laatste twee kilometer heb ik twintig minuten gedaan…’ Kortom, een ijzersterke mentaliteit. Niks merkschoenen, niks functionele kleding, niks gelletjes of sportdrank. Gewoon drank pakken van de tafels onderweg, de kip en rijst van die ochtend brengen hem naar de finish. Wat een sportman! ‘Maar het publiek was geweldig,’ vult hij aan. ‘Overal applaus, en vooral mijn “eigen” supporters van de Stichting. Ik vond alles zo goed geregeld. Als ik thuis een marathon loop moet ik onderweg zoeken naar de juiste route. In Rotterdam was alles rondom het parcours goed georganiseerd. Nederland is een opgeruimd en schoon land.’ Koud of niet, de Rotterdamse run brengt het aantal marathons van Augusto op 33. Hij loopt er ongeveer twee per jaar, voegt hij toe.

Blauwe diender

Ruim een week voor zijn aankomst in Nederland belt Louise Smits met Annette Vooren, coördinator vermiste personen binnen de Eenheid Oost-Nederland, district Gelderland-Zuid. Of Augusto ook welkom is op het hoofdbureau in Nijmegen. ‘Ik heb onmiddellijk ja gezegd,’ legt Annette uit. ‘Onze samenwerking dateert al van jaren en de politie heeft aan de Stichting RHWW veel te danken. Ik heb Louise op persoonlijke titel uitgenodigd.’ En zo stapt de marathonloper zijn laatste dag in Nederland het Nijmeegse Hoofdbureau binnen. Hij maakt een fitte indruk, geen spoor van de hardloopinspanning een dag tevoren. Annette ontvangt hem, samen met haar collega Claske Borggreve. Augusto kijkt zijn ogen uit, zoveel belangstelling voor hem? Zo is er André Boelens, coördinator vermiste personen bij de Landelijke Eenheid. Naast Louise en John zijn er nog twee andere leden van de Stichting en tolk Jeroen van Passel is (weer) goud waard. Hij vertaalt alle vragen en antwoorden. Er zijn geschenken voor de Panamese collega. Het bronzen beeldje van de blauwe diender, een stropdas, een kompas en een loopshirt van de Nederlandse Politie Sportbond. De Nijmeegse politie biedt een lunch aan.

POLITIEINBEELD 41

Kip en rijst

Mark van Alphen en zijn vrouw Cresta – zij leerde Augusto in Panama kennen – bieden deze dagen onderdak aan Augusto. Hoe de communicatie verloopt? ‘Gewoon, via het geluid van Google Translate, dat lukt aardig. En voor het eten heeft hij niet veel wensen, alleen kip en rijst. Verder niets, dus dat is gemakkelijk. Daar liep hij ook de marathon op.’

Ansichtkaart

Het decor van Panama lijkt op een ansichtkaart, maar schijn bedriegt. ‘Veel jonge mensen uit andere landen denken in Panama het mooiste plekje op aarde te vinden is. Althans, zo wordt het gepresenteerd in de reisgidsen.’ Dat zegt Jeroen van Passel die als tolk en woordvoerder van de familie met tussenpozen bijna een half jaar aanwezig is geweest in Panama. Jeroen woont al vijftien jaar in Spanje, is getrouwd met een Spaanse en ondersteunt de politie in het gebied tussen Valencia en Malaga bij onderzoeken naar drugsgerelateerde misdrijven en georganiseerde misdaad. Drie jaar geleden werd zijn hulp ook ingeroepen in de moordzaak van Ingrid Visser en Lodewijk Severein. Op basis daarvan werd hij gebeld door de familie Kremers. Zijn rol in Panama was van onschatbare waarde. Louise: ‘Jeroen was al vooruit gereisd en verrichtte veel voorwerk, anders was onze missie niet gelukt. Hij regelde onder andere de binnenlandse vluchten met een militair vliegtuig en de inzet van helikopters.’ Augusto vertelt over het korps waar hij werkt. Over de verschillen die er zijn in ras, afkomst en huidskleur en hoe bepalend die kunnen zijn voor een carrière. In de namiddag is hij te gast in de regionale meldkamer. Even is hij ontroerd. Bij zijn binnenkomst staat op alle schermen de Spaanse tekst: “Welkom bij de meldkamer Oost-Nederland”. Later vertrekt het gezelschap naar het hypermoderne CSI-achtige pand van de Forensische Opsporing in Elst waar Augusto onder de indruk is van de werkzaamheden van de forensisch onderzoekers. Dinsdag 14 april zit zijn verblijf in Nederland er weer op en vliegt de sympathieke politieman weer terug naar Panama, naar zijn vrouw, tevens collega, en zijn drie kinderen. Vaarwel Augusto, vaarwel Panama. Voor alle mensen uit Nederland die je hebben mogen leren kennen heeft je naam een gouden gloed gekregen. Het uiteindelijke doel is niet bereikt, maar iedereen is een warme herinnering rijker. Het was een bijzondere persoonlijke ontmoeting, waar geen selfie aan kan tippen!

“Het decor lijkt op een ansichtkaart, maar schijn bedriegt.” POLITIEINBEELD 43

DRONES: THE SKY IS THE LIMIT..! Tekst: Willem van Herwijnen Drones zijn door de technologische ontwikkelingen van de afgelopen tijd niet alleen veel beter geworden, ze zijn nu ook betaalbaarder en daardoor voor een veel breder publiek bereikbaar. De mogelijkheden van de onbemande hoogvliegers lijken eindeloos groot. Naast observaties vanuit de lucht voor verkeers- en crowdmanagement, opsporingsonderzoeken, technische inspecties en het beveiligen van objecten, maken drones nieuwe methoden voor wetenschappelijk onderzoek mogelijk, verschaffen ze ongekende kansen voor de media en voorzien ze in veel recreatieplezier. Wetgeving beperkt op dit moment een brede inzet van drones, maar het kabinet wil de regelgeving op korte termijn verruimen. Wat zijn de kansen en de bedreigingen..? Qua formaat kan een drone zo groot zijn als een bemand gevechtsvliegtuig, maar ook zo klein als een fors insect. De prestaties zijn om stil van te worden. Onhoorbaar maakt een drone vanaf een hoogte van ruim vier kilometer foto’s of films, met kwalitatief zo’n goede beeldkwaliteit dat het kenteken van een auto nog gemakkelijk te lezen is. The sky is hier the limit. Ook als bewaker wordt de alleskunner ingezet. Zo kan de Amerikaanse vloot met één onbemande, bewapende drone in de gaten gehouden worden en zo nodig ook worden beschermd. Een drone wordt dus niet zo maar met een joystick vanaf een weilandje of een braak liggend terrein bestuurd. Hoewel niet helemaal correct, Een drone daarentegen is van origine een onbemand de typering drone is al zo ver ingeburgerd dat in het militair vliegtuig dat geheel zelfstandig een vooraf verdere verloop van dit artikel het begrip drone gebruikt geprogrammeerde vliegbaan aflegt. zal worden. Aspirine. Ooit was het een merknaam. In de volksmond werd ‘het aspirientje’ al snel tot een (hoofdpijn) medicijn bestempeld. Slechts weinigen weten nog dat het eigenlijk een merknaam is en geen verzamelnaam voor een medicijn tegen allerlei kwaaltjes. Met de drone is iets soortgelijks aan de hand. Meestal is een drone, zoals die bij ons op het netvlies staat, een quadcopter. Dat is dus eigenlijk niets meer dan een helikopter met – doorgaans- vier propellers. Formeel valt de quadcopter onder de categorie RPAS, dat staat voor Remotely Piloted Aircraft System. (op afstand bestuurt vliegtuig systeem)

POLITIEINBEELD 47

Kansen

In een brief aan de Tweede Kamer in maart van dit jaar schetst de regering een beeld van de potentiële kansen bij het gebruik van drones in zowel de publieke als de private omgeving. Daarbij komt de sector veiligheid met onderwerpen als opsporing, handhaving van de openbare orde, search and rescue, calamiteiten, branden, rampen en hulpverlening prominent in beeld. Maar ook op gebied van de infrastructuur, bewaken en beveiligen, land- en tuinbouw en last but not least de media en de journalistiek kunnen drones naar oordeel van het Kabinet relevante maatschappelijke belangen dienen.

Bedreigingen

De branchevereniging schat dat er op dit moment zo’n zeventigduizend drones voor recreatief gebruik in omloop zijn. Dit aantal stijgt nog steeds. Er is weinig voorstellingsvermogen nodig om te weten dat door dit recreatieve gebruik, bijvoorbeeld traumahelikopters ernstige hinder van kunnen ondervinden wanneer zij naar of van een ongevalsplek onderweg zijn. Een goede incidentenregistratie kan daarom bijdragen om problemen in de toekomst te voorkomen. Maar met alleen een incidentenregistratie worden bij lange na niet alle bedreigingen opgelost. Een verruiming van de regelgeving kan ook alleen gepaard gaan met het gebruik van veilige drones. Hoewel er altijd iets mis kan gaan, moet het niet zo zijn dat de techniek om de klipklap faalt en drones bij bosjes neerstorten of onbestuurbaar zijn. Hier moet de drones-sector zelf aan de slag om dusdanige technieken in te bouwen dat een drone bij een calamiteit autonoom kan landen en niet out of control raakt. Dat aan die techniek volop gewerkt wordt blijkt onder meer uit het feit dat de nieuwste generatie drones zo geprogrammeerd kunnen zijn dat zij zelfstandig in staat zijn botsingen met objecten voorkomen. Van een geheel andere orde zijn de bedreigingen waarvoor de Nationaal Coördinator Terrorismebedreiging en Veiligheid (NTCTV) aandacht heeft. Ook hiervan moeten mogelijke bedreigingen in kaart worden gebracht en beschermende maatregelen voor worden ontwikkeld.

POLITIEINBEELD 49

Wet- en regelgeving

De nationale wet- en regelgeving voor het beroepsmatig vliegen met een drone kan niet los gezien worden van de ontwikkelingen in Europa. Op dit moment is nieuwe regelgeving in de maak die het gebruik van de beroepsmatige dronevlieger regelt. Deze regelgeving, waarvan de details nog niet bekend zijn, zal gefaseerd - mogelijk vanaf de zomer- ingevoerd gaan worden en mede voor de politie gelden. Tot nu toe mag uitsluitend met een ontheffing, die bij de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) aangevraagd kan worden, commercieel gevlogen worden. Aan een ontheffing is een aantal voorschriften en beperkingen verbonden. De aanvrager moet om te beginnen volgens de Luchtvaartwet een vliegbewijs halen, dat overigens al gauw zo’n vierduizend euro kost. Met die opleiding is de aspirant drone vlieger er nog niet. Ook zijn drone moet gekeurd en geregistreerd worden. Daarmee wordt de onkostenpost met nog eens tweeduizend euro verhoogd. Tot slot moet de drone ook nog verzekerd worden, wordt de eigenaar verplicht een Veiligheids Management Systeem aan te schaffen en zal de drone altijd met een toezichthouder erbij gevlogen moeten worden. Die toezichthouder hoeft geen praktijkervaring met het besturen van drones te hebben of over luchtvaartkennis beschikken. Als aan de opleiding en administratieve verplichtingen is voldaan, kan er nog niet meteen gevlogen worden. Voordat de drone de lucht in kan, moet er bij de provinciale autoriteiten nog een tijdelijke ontheffing aangevraagd worden om te mogen opstijgen en landen én moet er bij de beheerder van het luchtruim, vijf dagen voorafgaand aan de vlucht, een notice to airman (NOTAM) ingediend worden. Tot slot moet de professionele vlieger bij de burgemeester van de gemeente waar hij zijn drone wil laten opstijgen en bij het ILT een melding doen. Een niet onbelangrijk item dat vaak ter sprake komt wanneer het over het

toegestaan, maar de algemene privacywetgeving is en blijft gewoon van toepassing. Op plaatsten waar met een normale foto- of filmcamera beelden geschoten kunnen worden, mag dat ook met een drone. Boven – andermans- tuinen en (bedrijven-)terreinen dus niet. Een drone voor het raam van een woning wordt vanzelfsprekend als een inbreuk op de privacy gezien en daarvan kan aangifte van een strafbaar feit gedaan worden.

Hobbyist

Een hobbyist heeft het een stuk makkelijker dan de beroepsmatige dronesvlieger. Wanneer de hobbyist bij de speelgoedwinkel een speelgoed drone koopt, kan hij zonder opleiding, registratie of ontheffing meteen zijn drone het luchtruim laten kiezen. Het is opvallend dat hij daarbij hoger mag vliegen - driehonderd meter- dan de opgeleide professional die z’n drone maar tot een hoogte van 120 meter mag laten gaan. Buiten de hoogtebeperking moeten zowel de hobbyist als de professional zich nog aan een aantal regels houden. De drone mag – algemeen gesteld - alleen met daglicht gevlogen worden en er moet continue goed zicht zijn op de drone. Van civiele- en militaire luchthavens moet minimaal drie kilometer uit de buurt gebleven worden en verder mag er niet boven aaneengesloten bebouwing gevlogen worden, boven wegen (muv 30 - en 60 km wegen), spoorwegen, waterwegen, havens, of grote bouwwerken. De straf voor het overtreden van het vliegverbod is niet mis; zes maanden hechtenis, maximaal € 7800,00 boete en het risico op het verbeurd verklaren van de drone. Wanneer er feiten over de nieuwe regelgeving bekend zijn, komt de redactie hierop terug.

Facebook heeft recent een drone ontwikkeld, waarvan het bedoeling is dat deze wordt ingezet voor een wereldwijde internettoegang via laservliegen met drones gaat, is het maken van foto’s technologie. Deze drone heeft een grotere vanuit de lucht. Mag dit nou wel of niet? Sinds 1 spanwijdte dan een Boeing 737 en kan - met juni 2013 is het niet meer nodig om een behulp van zonnepanelen - maanden aan een luchtfotovergunning aan te vragen. Het is dus stuk door in de lucht blijven.

POLITIEINBEELD 51

POLITIEINBEELD 53