Voorjaarsclinic Velosophe Bier Datum: 1 en 2 mei 2015 Locatie: Parkhotel Valkenburg Organisatie: Team Velosophe Holland Martijn Snelder en Daan van Well I.s.m. Power4Cycling, Ronald van Praag, Steven Rooks en Rob Ruijgh
Er is iets ongrijpbaars speciaal aan wielrennen met vrienden. Het is moeilijk de vinger op te leggen, maar het lijkt wel alsof bestaande vriendschappen op een zadel zoveel meer waarde krijgen. Het maakt ook niet uit of je elkaar al jaren kent of je trapt voor het eerst een rondje mee met een groep, zet een groep fietsers bij elkaar en er ontstaat een soort collectieve verstandhouding waarin ieder zijn eigen plek inneemt. Er bestaat zelfs een blauwdruk van een groep wielervrienden. Meest herkenbaar voor buitenstaanders is het alfamannetje met de mooiste fiets, de meest gesoigneerde outfit (en meestal de beste conditie). Dan is er, al dan niet in meervoud in de groep vertegenwoordigd; de over-energieke joker die overal een wedstrijdje van wilt maken, de ‘Stille Willie’ die zijn eten en gereedschap altijd op orde heeft, een ‘kluns’ die vaak als eerste lost of lek rijdt, en de bijbehorende ‘helper’ die hem dan weer opwacht om terug in de groep te rijden. Fietsen met een groep vrienden maakt dat ieders eigen karaktertrekken nog meer dan anders uitvergroot worden, en zo levert elk individu zijn unieke bijdrage aan de gezamenlijke ervaring. Is het omdat je individueel lichamelijk en geestelijk zo diep gaat dat de vriendschappen zoveel meer diepgang krijgen? Het antwoord heb ik niet, maar doet het ertoe? Feit is dat een fietstocht met vrienden zoveel meer is dan alleen maar een aantal kilometers trappen. En simpelweg daarvan genieten is dan nog het enige wat ertoe doet. Niet onbelangrijk bij deze verdieping der vriendschappen is de ‘after-fiets’, het nuttigen van een welverdiend goed glas bier alwaar de ervaringen van zojuist uitvoerig worden doorgesproken. Van het analyseren van de sterke staaltjes machtsvertoon tot heroïeke uitwijkmanoeuvres voor boerderijdieren, gelardeerd met de nodige en onnodige grootspraak. Een goed verhaal hoeft immers niet waar te zijn. Ja, na een mooie tocht met zijn allen neerstrijken op een zonovergoten terras, dat is bijzonder. En bijzonder zijn we ook voor de overige terrasbezoekers, in onze lycra fietspakken. Mannen kijken jaloers of vol onbegrip hun ogen uit naar onze overdreven dure Italiaanse raspaardjes. Hun vrouwen ernaast fantaseren in stilte over tot welke hoogte onze benen zijn geschoren. Tenslotte gaan de overige wielrenners druk met elkaar in discussie over de voor- en nadelen van de hoogprofiel carbon velgen op onze fietsen.
En ja, bijzonder willen we graag zijn, gezien wat we er allemaal voor doen. Dus wat er past er beter bij onze bijzondere way of life dan een heus exclusief fietsbier? Mijn trouwe fietsmaten van Velosophe onderkennen de waarde van al het hier boven staande maar al te goed. En hebben het op fenomenale wijze samengebracht tijdens de met recht nu al legendarische Velosophe Voorjaarsclinic in Valkenburg. Daarnaast hadden de heren van Velosophe nog een daverende verrassing in petto; de wielerclinic werd verzorgd door Power4Cycling onder bezielende leiding van niemand minder dan Steven Rooks. En of dat niet genoeg was kwam Rob Ruijgh (21e in Tour de France 2011) ook een rondje meetrappen. Tja, vroeg in het recreantenseizoen of niet, maar naar zo’n fietsclinic moet je gewoon je A-game meebrengen. Met andere woorden; er viel op vrijdag 1 mei 2015 wel wat nervositeit te bespeuren in en rond het Parkhotel te Valkenburg… Eerst nog een fotootje voor de sponsor waar de laatste zenuwen met flauwe grappen weggelachen werden en dan was het zover; op weg.
Wegkapitein Rob Ruijgh, kind van de regio, had de route uitgestippeld en het ging dus meteen omhoog de Sibbegrubbe op. Over de tocht verder nog dit: - De verzorging door Power4Cycling was fantastisch, het samen met Rob Ruijgh uitgestippelde parcours was perfect, het rijtempo perfect aan de groep aangepast, de tips en tricks van de profs waren zeer nuttig en de volgwagen voorzag iedereen van het nodige materiaal en voeding en deed zelfs nog even dienst als bezemwagen
-
-
Werkelijk genoten werd er van de overweldigende natuur langs de wegen in de Voerstreek, ook lag de natuur soms iets te overweldigend op de weggetjes. Dit gaf het afdalen wel weer een extra dimensie… Die paar onvermijdelijke lekke banden (opvallend genoeg waren de slachtoffers alleen bij het sjiekere en nieuwerwetser rijdende deel van het gezelschap te vinden) werden perfect getimed zodat mindere goden voldoende konden recupereren om de tocht te vervolmaken Zonder twijfel goed bedoeld en zien we hem natuurlijk graag weer in de Tour, maar zou Rob Ruijgh werkelijk zitten te wachten op de klimadviezen van een, dat dan weer wel, meer dan verdienstelijk recreant? De achterhoede was maar wat blij met de aanwezigheid van Jos van de Mortel die met zijn parcourskennis en complimenten zijn gastheerschap nog meer cachet gaf; hulde!
De after-fiets werd natuurlijk verzorgd door de heren van Velosophe. ‘Met Velosophe herstel je ook sneller’, zo werd er direct geproost en ja echt, na een tijdje (lees: een paar biertjes) voelde je je een heel ander mens. Ook werden de helden van de dag nog eens extra in het zonnetje gezet en het mag geen verrassing heten dat Rob Ruijgh er met de hoofdprijs (een heuse Magnumfles Velosophe - for use on podium only) vandoor ging. Vervulde zijn rol als wegkapitein meer dan waardig, terechte winnaar, om de dag erna bijna de Ronde van Overijssel te winnen. En terwijl de stoere praatjes recht evenredig toenamen met het aantal lege Velosopheflesjes, een enkeling pafte stiekem nog een sigaretje weg, ging het langzaam naar het diner toe; een heerlijk stoofpotje bereid met uiteraard Velosophe bier. Dus de culinaire fietser, en die zijn er nogal wat, zit helemaal goed met Velosophe.
Vervolgens was het tijd voor de grote Meester zelf. In woord en beeld nam Steven Rooks ons mee door zijn imposante carrière. En dan besef je nog eens te meer hoe legendarisch de man is die ’s middags af en toe rustig naast je kwam rijden om te vragen hoe het gaat. Beelden die gezien de reacties uit de zaal onvergetelijke mijlpalen in de vaderlandse wielergeschiedenis zijn. Zeer indrukwekkend en een absolute meerwaarde aan de hele clinic! Met deze beelden weer vers op het netvlies en de prachtige verhalen erbij was het de hoogste tijd om het aloude adagium van J. Zoetemelk ‘de Tour win je in bed’ uit te voeren. Tenminste, dat was volgens de ijzeren wetten van het profwielrennen en gezien het programma van de volgende dag het verstandigst geweest. Maar ja, dat zou dan wel erg zonde zijn van dat rondje gin-tonic wat zojuist aan de bar besteld was. Er zijn namelijk ook nog andere wetten… Zaterdag vertrokken we met ietwat vertraging en zou het parcours iets korter maar pittiger zijn. Dat ‘pittiger’ zou overigens niet per sé aan het meer geaccidenteerde parcours zelf liggen (over ‘ijzeren wetten’ gesproken…). De opengevallen plek van Rob Ruijgh (Ronde van Overijssel) werd ingenomen door gekende fietsvrienden Giel-Jan en Gijs die op vrijdag nog gewoon hadden gewerkt. Helaas ziet nog niet iedere werkgever de waarde van Velosophe…
Fantastisch fietsweer ook weer, en wat is de Voerstreek toch mooi. Door de Gin en Tonics van de dag ervoor was toch wel te merken dat het niet voor iedereen is weggelegd om twee dagen achter elkaar 100km te rijden. Gelukkig waren er
genoeg mogelijkheden tot afsnijden en konden tegelijkertijd de grote matadors hun krachten nog even meten op de Keuterberg.
Hoe dan ook kwam iedereen moe (doodmoe zo u wilt) maar uiterst voldaan terug in Parkhotel Valkenburg waar weer actief hersteld kon worden met heerlijk fris Velosophe Bier een een warme pastamaaltijd. En na een afrondende prijsuitreiking van de dag vertrok iedereen huiswaarts met het voldane gevoel een unieke fantastische belevenis hebben meegemaakt waar we nog heel lang van kunnen nagenieten. En dan besef je je eens te meer waar het ware fietsen over gaat; de oneindig mooie vriendschappen die je viert met een heel bijzonder goed glas bier… Proost!!! Uw Velosophe Don Guido Bontuipi
