WELCOME TO AMERICA
DE ERVARINGEN VAN EEN JOVD’ER IN HET LAND VAN DE ONBEGRENSDE MOGELIJKHEDEN
BEZOEK VAN: FRITS BOLKESTEIN
“ONE SIZE FITS NONE”
Voorjaar 2015
VERSE WIST-JE-DATJES
WIE REGELT WIE?
Woord van de hoofdredacteur
REDACTIE
Met heel veel, doch gepaste, trots heeft u hierbij de allereerste PDF-uitgave van het redactiejaar 2014-2015 op uw scherm staan. Het is de eerste in een reeks van drie, want in juni en oktober zal er wederom een vaste digitale editie gemaakt worden. In de maand oktober van het jaar 2014 ben ik samen met Eline Adema en Ivo Seinen verantwoordelijk geworden voor ons prachtige digitale verenigingsperiodiek. Een minimum van drie artikelen per week is door ons gewaarborgd en de website is flink op de schop genomen. De eerste vier maanden van dit redactiejaar stonden bol van regionale, nationale en internationale problematiek. Het is onze taak geweest om dit zoveel mogelijk te omvatten en van analyses en commentaar te voorzien. Charlie Hebdo, financiële problemen met de Euro, IS en de Grexit hielden de gemoederen én De Jonge Liberaal flink bezig. In deze editie hebben wij getracht de meest gelezen en meest diverse artikelen te plaatsen. Om deze diversiteit te waarborgen wil ik daarom u, als lezer van De Jonge Liberaal, oproepen om de stoute schoenen aan te trekken, zelf in de pen te klimmen en uw artikel te mailen naar
[email protected]. Via deze weg wil ik mijn speciale dank uiten richting mijn commissie, de commissie AP, het bestuur van de JOVD Groningen en alle andere externe auteurs.
LUUK DOKTER
ELINE ADEMA
Met liberale groet, IVO SEINEN
Uw hoofdredacteur, Luuk Dokter
1
Woord van de voorzitter
Geachte lezer,
Gefeliciteerd! U bent getuige van het eerste digitale magazine van de Jonge Liberaal. Een mijlpaal in de liberale journalistiek als u het mij vraagt. De Jonge Liberaal is al lange tijd een baken van verlichting in het mooie Groningen. Interessante uiteenzettingen, prikkelende opinies en artikelen die lekker weg lezen. Dit jaar heeft De Jonge Liberaal een heuse verandering doorgemaakt. Onder de bezielende leiding van de heer Dokter, heeft de DJL een stijlaanpassing ondergaan. De inhoud is nog even goed als altijd, alleen moderniseert de DJL ook mee in deze dynamische tijd. De redactiecommissie heeft de afgelopen maanden hard gewerkt om verslag te doen van de vereniging, van het politieke bestel in provincie en land, maar heeft het daarnaast ook auteurs van uit alle hoeken aangetrokken om hun licht te laten schijnen op verschillende kwesties. Niks dan lof voor Eline, Ivo, Luuk en Tim, die de DJL ook dit jaar weer tot een groot succes maken. Zoals ik al zei, dit is ook weer een mooie mijlpaal in onze journalistieke tak van het liberalisme. Ons eigen digitale tijdschrift met een verzameling van de mooiste artikelen van de afgelopen tijd. Ik kan u zeggen: dit magazine biedt u genoeg leesvoer! Een echte viering van de vrijheid van meningsuiting! Ik zal u niet langer ophouden, want per slot van rekening heeft u dit tijdschrift digitaal geopend om prachtige artikelen te lezen. Ik wens u veel leesplezier en tot het volgende magazine!
Met liberale groet,
M. R. Schwering Voorzitter JOVD Groningen
2
INHOUD [4]
[14]
.. Schuldverlichting noodzakelijk voor Griekenland
.. Moeilijke tijden vragen om logische oplossingen
>> Ivo Seinen
>> Max Schwering
[5]
[16]
.. De uitholling van het Nederlandse poldermodel
.. Champions League zonder Tom en Youri
>> Evan Clark
>> Luuk Dokter
[7]
[17]
.. Handen af van de dagvaarding
.. De Euro verliest een vriend
>> Christoph Koning
>> Ivo Seinen
[8]
[18]
.. Welcome to America
.. Guts and Glory
>> Pirmin Olde Weghuis
>> Annemarie van Oorschot
[10]
[20]
.. Bolkestein: “one size fits none”
.. Kortzichtig en makkelijk scoren door de EO
>> Eline Adema
>> Eline Adema
[12] .. “Ik ben niet alleen buschauffeur, ik ben ook een beetje maatschappelijk werker” >> Luuk Dokter
[22] .. BTW naar 19% bij nieuwe partij Brinkman >> Luuk Dokter
[24] .. Wist-je-datjes!! 3
SCHULDVERLICHTING NOODZAKELIJK VOOR GRIEKENLAND Door Ivo Seinen, redactie De Jonge Liberaal – 28 januari 2015 Zondag 25 januari heeft het Griekse volk zich bij de parlementsverkiezingen uitgesproken tegen de zware Europese hervormingseisen; de linkse Syriza partij wint 149 van de 300 parlementszetels. De partij wil een einde aan de bezuinigingen die het land uitvoert in ruil voor Europese financiering, die de markt niet meer bereid is te verlenen. Maar het land heeft het zwaar en de schuld stijgt niettemin; eind 2014 werd de schuld van de Grieken geschat op grofweg 175% van het BBP. Een aanzienlijke hoeveelheid. Syriza pleit voor kwijtschelding van een derde van de schuld. Een vorm van kwijtschelding lijkt een herhaling van eind 2011, toen banken verplicht werden om een deel van hun schuld aan Griekenland kwijt te schelden. Deze fout zorgde ervoor dat kredietverlening aan andere zwakke Europese broeders een stuk duurder werd. Beter is het als de Europese landen tezamen de rechtstreekse schulden aan Griekenland kwijtschelden. Geholpen door het obligatie-opkoopprogramma, wat de ECB vorige week donderdag heeft gepresenteerd, is Europa goed in staat deze overname te dragen. Zonder schuldverlichting is Griekenland niet in staat haar schuld te verkleinen en de economische malaise te keren. Met grote bezuinigingen en hervormingen is in 2014 een primair overschot op de begroting bereikt, maar door rentebetalingen draait de Griekse overheid nog steeds uit op een financieringstekort. Daarom is het tijd dat Europa laat zien dat het voor de zwakke broeders op komt. In dit kader hekel ik de houding van vooral Duitse en Nederlandse beleidsmakers. Zowel Klaas Knot van de Nederlandse bank als zijn Duitse collega hebben tegen het opkoopprogramma van de ECB gestemd. Het programma wat volledig gerechtvaardigd is gezien de deflatie in enkele perifere landen, de zwakke economische groei en de matig zware rente op obligaties van zwakke Europese naties. Maar ook onder politici leeft de starre houding. Bondskanselier Merkel is fel gekant tegen wijzigingen in bestaande afspraken met Griekenland. In Nederland staan VVD en PvdA tegenover elkaar. PvdA wil wel praten over schuldverlichting, VVD niet. Europa en Syriza hebben een maand om de retorica van zich af te schudden en tot een overeenkomst te komen. Eind februari loopt het bail-out pakket van Griekenland af; en moet er ofwel schuldverlichting hebben plaatsgevonden, of het bestaande bail-out pakket moet worden verlengd.
4
DE UITHOLLING VAN HET NEDERLANDSE POLDERMODEL Door Evan Clark, voorzitter commissie Actuele Politiek – 1 december 2014 Als we kijken naar het Nederlands politiek bestel in zijn algemeenheid, dan is het een apparaat dat gestuurd wordt door uitvoerig consensusbeleid onder het motto van incrementalisme en het poldermodel. Als er iets is dat Willem van Oranje en zijn tijdgenoten nastreefden, was het wel dat zoveel mogelijk Nederlanders, ongeacht zijn of haar uniciteit, vertegenwoordigd werden in het landelijk bestuur. Met de komst van de sociale kwestie in de 19e eeuw, en de daaropvolgende periode van verzuiling, ontstond er een gestage toestroom van meer politieke ideeën, en was het vanzelfsprekend dat ook deze visies een plaats kregen in het landelijk bestuur. Langzamerhand werd ook de potentie van het poldermodel ingezien en kwamen er protestpartijen tot stand die streefden naar de verwezenlijking van een enkele, of slechts een paar standpunten. Het is dan ook niet gek dat de hedendaagse Nederlandse politiek een systeem is dat gevoelig is voor uitzonderlijke veranderingen en onverwachte verschijnselen. Want hoe meer politieke partijen het landelijk bestuur op zijn bord krijgt, hoe meer compromissen er moeten worden gesloten en hoe meer er naar consensus moet worden gezocht. De verbreding van het spectrum van politieke ideeën leidt onvermijdelijk tot meer voorwaarden en uitzonderingen. Wat we echter uit het oog verliezen, is dat er ook maatschappelijke veranderingen ingeslopen zijn die, door de traagheid van zijn ontwikkeling, onopgemerkt bleven. Hoe ontzettend mooi het ook is dat we het fundament van ons politiek concept onaangetast hebben gelaten, het is in deze eeuw van een global economy, extensieve migratiepatronen en digitalisering dat een versnelling van het politieke proces een vereiste is. Gedurende de jaren ’50 en ’60 was er ruim de tijd om te kunnen polderen over een politiek geschilpunt en dit vervolgens ook nog te kunnen conformeren in de visie van de partij. Met de komst van steeds meer protestpartijen is de poel van de Nederlandse belangen aangevuld met verdere nuances en perspectieven. Dit zette vroeger nog niet de effectiviteit van het poldermodel op het spel. Pas op het moment dat deze partijen het achter zich lieten om hun partijgeschilpunten synchroon te ‘updaten’ met datgene wat zich afspeelt in de huidige politiek werd het een probleem. Immers, het wél hebben van zeggenschap in de kamer, maar nog geen duidelijke visie hebben omtrent een actueel onderwerp laat niet alleen een tekortkoming aan verdieping zien in de structuur van de partij, maar ook van de algehele Tweede Kamer.
5
Het ontstaan van de global economy als proces heeft er toe geleid dat er een internationalisering van het politiek debat plaatsvond. Het werd alsmaar noodzakelijker om economische beleidsplannen over te hevelen naar Europa om zo haar legitimiteit en effectiviteit te behouden. Immers, de Euro en het Nederlands bankenstelsel krijgt nu eenmaal te maken met ontwikkelingen die in de wereld gebeuren. Het gat tussen het ‘internationale’ en het ‘landelijke’ is enigszins gedicht met de wederzijdse integratie van het Europees beleid. Wat we ons af kunnen vragen, is of het proces van economische internationalisering een ‘zero-sum game’ was. De Eurocrisis zorgde voor veel vraagtekens bij de Nederlandse politici en de bevolking. Vooral of men zich wou afsplitsen van de Euro. De Eurocrisis gaf pijnlijk weer hoe moeilijk het was om volgens het poldermodel, die al door de Eurokwestie verder gepolariseerd werd, tot een pragmatisch besluit te komen. Uiteraard waren het voornamelijk de VVD, PvdA, SP, D66, CDA en de PVV die een aanzienlijke draai konden geven aan de koers van het land en dan ook alles in hun macht deden om een resolutie van compromissen samen te stellen, met name betreffende het overheidstekort. De Partij van de Dieren bleef muisstil, Groenlinks zag door de bomen het bos niet meer en de Christelijke partijen hadden weinig tot geen creatieve inbreng omtrent de kwestie.
De Eurocrisis gaf pijnlijk weer hoe moeilijk het was om volgens het poldermodel, die al door de Eurokwestie verder gepolariseerd werd, tot een pragmatisch besluit te komen.
Het is precies daar waar de nadelen van het Nederlandse poldermodel en de consensuspolitiek pijnlijk naar voren komen. Desondanks dat we in een land leven met een kleurrijke en ideologisch-pluriforme regering die een groot deel van de Nederlandse bevolking vertegenwoordigd, is effectieve besluitvorming steeds moeilijker te realiseren. De breedte van de politieke visies is ook zeer goed zichtbaar in zoiets kleins als het vragenuurtje in de Tweede Kamer. Zodra het gaat over pensioen of de AOW, weet de 50-plus partij altijd precies wat ze ervan vinden, maar wanneer het gaat over bescherming tegen cybercrime (iets dat kenmerkend is in de 21e eeuw), weten zij er niets op in te brengen.
Het is een tweestrijd tussen de diversificatie van partijen in de Eerste en Tweede Kamer, opdat de vertegenwoordiging van de Nederlandse bevolking in stand blijft, en het vermoeilijken van de regering om tot een standvastig besluit te komen. Het is in essentie dus een strijd tussen effectiviteit en traditie, zo blijkt. De vraag is dan hoe het Nederlandse proces ‘’gemoderniseerd’’ kan worden, zonder dat haar fundamentele betekenis verdwijnt. Volledig omslaan naar het Amerikaanse of Britse model zou het ‘staartje’ van consensuspolitiek verwijderen, maar zou dan juist het fundament van het poldermodel vernietigen. De oplossing is wellicht wel om juist via het huidige systeem te werken aan een moderner systeem der politieke besluitvorming. Immers, het poldermodel staat erom bekend altijd de gulden middenweg te vinden.
6
HANDEN AF VAN DE DAGVAARDING Door Christoph Koning, AB Politiek & Scholing JOVD Groningen – 5 december 2014 In 2007 heeft de Commissie Fundamentele Herbezinning Nederlands Burgerlijk Procesrecht (hierna te noemen de commissie) haar rapport gepresenteerd waaruit blijkt dat procederen bij de civiele rechter eenvoudiger gaat worden. Dat is in ieder geval de bedoeling. De huidige dagvaardings- en verzoekschriftprocedures worden samengesmolten tot één procedure wat er voor moet zorgen dat procederen dus eenvoudiger en overzichtelijker wordt. Het wetsvoorstel is inmiddels geschreven en ligt op de plank om ingediend te worden. Het rapport en het voorstel bevatten verschillende ideeën over hoe de vereenvoudiging tot stand moet komen maar zijn al deze ideeën wel realistisch? Wordt procederen er écht eenvoudiger op? Zoals hierboven aangegeven, kennen wij nu zowel de dagvaardingsprocedure als de verzoekschriftprocedure. Het plan is om die twee procedures samen te voegen waarbij de deurwaarder een minder prominente rol zal aannemen. De griffie van de rechtbank zal de gedaagde nu per brief duidelijk maken waar en wanneer hij of zij verwacht wordt. Deze brief wordt per post opgestuurd en wordt dus niet officieel betekend. De gedachte hier achter is dat het goedkoper zou zijn. Dat lijkt het op het eerste oog ook zo. Het kost nu €72,25 per dagvaarding om deze te laten betekenen. Men wil door de deurwaarder buitenspel te zetten een situatie creëren waarbij er alleen griffierecht betaald moet worden. Het feit dat de deurwaarder niet meer aan de openingsprocedure deel zal nemen, neemt in mijn ogen een groot stuk zekerheid weg. Een gerechtsdeurwaarder kan in de gemeentelijke basisadministratie ook geheime adressen achterhalen en de betreffende persoon dus oproepen zonder dat het adres bij de rechter bekend wordt. Als de brief de wederpartij niet bereikt en deze wel wenst te procederen, zal hij van een koude kermis thuiskomen als daar in een keer de deurwaarder op de stoep staat (ja nu wel) met een uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis. De wederpartij kan dan alleen een executiegeschil op poten zetten. De molen begint dus weer te draaien en de kosten schieten omhoog. Ook zal het in persoon verschijnen van de deurwaarder meer indruk maken op mensen dan wanneer zij een briefje van de griffie in de brievenbus krijgen. Vaak openen mensen met financiële problemen hun post toch niet. Wat de Commissie lijkt te vergeten is dat met de brief die gestuurd gaat worden door de griffie de discussie over of deze de wederpartij wel bereikt heeft en of überhaupt de juiste partij is aangeschreven zal toenemen. Het is in mijn ogen essentieel dat de wederpartij op juiste en duidelijke wijze opgeroepen wordt, een simpele brief werkt dan ook niet. Een goede oproeping is wenselijk voor een soepel procedureverloop.
7
WELCOME TO AMERICA Door Pirmin Olde Weghuis, legislative assistant in het Huis van Afgevaardigden – 19 januari 2015
Een nieuw avontuur in de Verenigde Staten begint altijd op een vergelijkbare manier. Je komt aan op het vliegveld, ondergaat een korte doch strenge ondervraging, alvorens je heerlijk aan je eerste sub, burger of pizza begint. De glimlach op het gezicht van de dame achter de kassa maakt het compleet: “Welcome to America”. Nu is het niet zo dat ik er naar uitzie om vier maanden gescheiden te zijn van Nederlands brood, kaas en (ja het is echt waar) Nederlandse Coca Cola. Het verschil zit in de zoetstof die gebruikt wordt. In Nederland worden de beroemde zes klontjes suiker toegevoegd aan ’s werelds populairste frisdrank. In de VS doen ze het net even anders. Een overvloed aan goedkope maisproductie heeft er toe geleid dat er in de Amerikaanse versie ‘high fructose corn syrup’ zit. Hierdoor kun je het drankje zoeter maken tegen een lagere kostprijs. Mijn voorkeur gaat echter uit naar de ietwat zure smaak van Nederlandse cola. Wellicht vraagt u zich af of ik als een ware cola connaisseur door de VS aan het reizen ben. Ondanks dat ik wel degelijk het verschil tussen de ‘regular’ en ‘light’ versie kan proeven is dat niet waarom ik hier vier maanden verblijf. Ik ga namelijk de komende maanden werken op Capitol Hill.
8
Een korte geschiedenis: Tijdens de debatten over het al dan niet aannemen van een federale constitutie was er felle onenigheid over representatie. Er moest een balans gevonden worden tussen de belangen van de individuele staten en de bevolking als geheel. In 1787 werd het Grote Compromis gesloten en waren de Senaat en het Huis van Afgevaardigden een feit. Elke staat levert twee senatoren en het Huis van Afgevaardigden is een afspiegeling van de bevolking. Er zijn dus 100 senatoren en het Huis telt 435 afgevaardigden. Neem hierbij in acht dat er voor elk lid minstens 10 mensen werken in het DC kantoor en je krijgt een idee van de omvang van het Congres. Gedurende mijn verblijf zal ik werken voor het Huis van Afgevaardigden ofwel ‘the People’s Chamber’. Op het moment van schrijven geniet ik een vrije Martin Luther King dag. Het doet je beseffen dat ook in onze huidige wereld vrijheid en gelijkheid geen vanzelfsprekende waarden zijn. Recente gebeurtenissen overal in de wereld bewijzen dit keer op keer. Ieder individu zal zich daarom constant moeten blijven inzetten om vrijheid en gelijkheid te beschermen. Het lijkt me toepasselijk om met een quote van Dr. King te eindigen: “We must come to see that the end we seek is a society at peace with itself, a society that can live with its conscience.”
9
BOLKESTEIN: “ONE SIZE FITS NONE” Door Eline Adema, redactie De Jonge Liberaal – 21 november 2014 One size fits all gaat zeker niet op voor de monetaire unie in Europa, zo stelde de heer Bolkestein tijdens zijn bezoek aan Groningen gisteren. “We kunnen beter splitsen dan op deze manier doorkwakkelen.” In een College Tour-setting deelde hij zijn visie op Europa en de monetaire unie, multiculturalisme, onze nationale politiek en uiteraard passeerde de Zwarte Pieten-discussie ook de revue. “De muntunie is een flop, het had nooit tot stand moeten komen” was één van zijn eerste uitspraken. Op de vraag of de afschaffing van de euro niet tot polarisatie zou leiden antwoordde hij dat de euro nu al voor polarisatie zorgt. Als Angela Merkel Griekenland bezoekt, wordt ze afgebeeld met een Hitler-snorretje. Het gaat niet goed met de euro, maar binnen officiële kringen in Nederland zal nooit genoeg steun zijn om ermee te stoppen. In bijvoorbeeld Italië zou dit wel het geval kunnen zijn in de toekomst. De sociale ellende in de zuidelijke lidstaten is zo groot dat het de heer Bolkestein zou verbazen als de euro over vijf jaar nog in de huidige vorm bestaat. Zelf pleit hij voor een splitsing. De zuidelijke en noordelijke lidstaten zouden moeten splitsen, zodat er devaluatie van beiden muntsoorten mogelijk zou zijn. “Ja, ik heb destijds wel voor het verdrag van Maastricht gestemd, maar ik heb de Tweede Kamer wel gewaarschuwd.” Meer is beter gaat zeker niet op in het geval van de muntunie en een splitsing zou dan ook een goed alternatief zijn. Ook over multiculturalisme was de heer Bolkestein kritisch. Hij definieerde de multiculturele samenleving als een samenleving waar de vertegenwoordiging van andere culturen in staat is om de fundamentele waarden van, in dit geval Nederland, in hun richting te beïnvloeden. Het heeft niets te maken met bijvoorbeeld uitingen op culinair gebied of religie. Mensen die zich in Nederland willen vestigen zullen onze fundamentele waarden dan ook in acht moeten nemen. In 1991 schreef hij hier een artikel over. Toen deed het veel stof opwaaien, maar tegenwoordig klinkt het heel logisch. Tijd beïnvloedt dus onze manier van denken. Bolkestein is van mening dat het met de multiculturele samenleving niet goed gaat, maar met de integratie van allochtone vrouwen wel. Ze doen het in het hoger onderwijs beter dan allochtone mannen, autochtone mannen en autochtone vrouwen, “een voortreffelijke ontwikkeling.”
“De muntunie is een flop, het had nooit tot stand moeten komen”
Een ontwikkeling die de heer Bolkestein iets minder voortreffelijk vindt, is de toename van de jonge mensen in de Staten Generaal die de boventoon voeren. Er zijn wel degelijk jonge parlementariërs die briljant zijn en oudere die hun taak een stuk minder goed vervullen, maar voor een goede vervulling van een positie in de Staten Generaal is ervaring essentieel. Deze jonge leden hebben vaak simpelweg de tijd niet gehad om deze ervaring op te bouwen.
10
Ervaring is iets waar het de heer Bolkestein zeker niet aan ontbreekt. Met zijn geschiedenis als lid van de Tweede Kamer, staatssecretaris, minister en Eurocommissaris is hij een doorgewinterde politicus met een duidelijke mening over Europa en de multiculturele samenleving. Onnodige regeltjes en het zeuren over irrelevante zaken zijn niet voor hem weggelegd. Toen er naar zijn mening over de Zwarte Pieten-discussie werd gevraagd antwoordde hij dan ook dat hij zoveel ophef over een mythisch figuur niet snapt en sloot hij af met de woorden “als je het een uiting van racisme vindt, moet je er maar aan wennen!”
11
“IK BEN NIET ALLEEN BUSCHAUFFEUR, IK BEN OOK EEN BEETJE MAATSCHAPPELIJK WERKER” Door Luuk Dokter, hoofdredacteur De Jonge Liberaal – 14 november 2014 Het is een frisse, maar zachte novembermiddag in Zeist als ik de bus richting Amersfoort Centraal pak. Althans, dit denk ik te doen. Na ruim een half uur onderweg te zijn, raadpleeg ik de app voor het openbaar vervoer op mijn telefoon en bekijk mijn routeplanner. De tijden komen niet overeen met de tijden in de bus en ik weet direct wat er aan de hand is. Juiste halte, juiste lijn, verkeerde richting. In plaats van naar Amersfoort Centraal brengt mijn misstap mij naar Wijk bij Duurstede. Aldaar vraagt de buschauffeur waar ik nou eigenlijk heen moet. Vanaf dat moment begint een lange, maar waardevolle reis. “Er zijn veel domme mensen op deze wereld, maar dit…” zegt de goedlachse buschauffeur tegen me terwijl hij zijn sigaretje opsteekt en ik even de benen strek op het centrale busstation van Wijk bij Duurstede. Lichtelijk gegeneerd geef ik toe dat een avondje stappen de oorzaak is voor mijn onoplettendheid. De buschauffeur lacht en het gebruikelijke gepraat over koetjes en kalfjes begint. Voor mij is het de kans om wat meer te ontdekken over dit alledaagse, maar mysterieuze beroep. Want wat weten we eigenlijk over buschauffeurs? Behalve dat we chagrijnige, maniakale chauffeurs en Shandrick uit Enschede allemaal kennen, helemaal niks. Ik ben benieuwd hoe lang hij al achter het stuur van “zijn” bus zit en vraag het hem. Vanaf het moment dat hij over zijn beroep mag vertellen, begint het glunderen en zal het niet meer eindigen. “Vandaag ben ik begonnen om half zeven, maar als je echt wilt weten hoe lang: 38 jaar en volgend jaar stap ik definitief af”. Als we de bus weer instappen, vraagt hij of ik niet voorin wil gaan zitten, lijkt hem gezellig. Omdat ik weet dat de reis voor mij nog heel lang gaat duren en een buschauffeur met 38 jaar ervaring waarschijnlijk erg mooie verhalen heeft, pak ik haastig mijn tas en neem voor in de bus plaats. “Ja, het is een geweldig beroep, moet je kijken *wijst gelukzalig naar zijn instrumentarium*, ik kan me nog precies mijn eerste dag herinneren”. De ene halte wordt de bus wat voller, de andere halte raakt de bus wat leger. Elke klant wordt met een even joviale goedemiddag begroet. Hij vervolgt zijn verhaal over zijn
12
“Ik verschijn met een glimlach op mijn werk en wil elke dag weer met een glimlach vertrekken.”
carrière als buschauffeur. “Ooit ben ik begonnen als schilder. Eigen bedrijf gestart, maar toen iemand het na 4 jaar over wilde nemen, was ik blij dat ik eraf was. Daarvoor heb ik 7 jaar in dienst gezeten, daar heb ik alle rijbewijzen gehaald. Voor 23,50 gulden heb ik ze om kunnen zetten naar algemeen geldende rijbewijzen. Geen geld toch?! Toen ik na mijn schildersbedrijf de vacature voor buschauffeur zag, aarzelde ik geen moment”. Het gebeurt niet vaak dat je iemand tegen komt die zelfs na 38 jaar nog zo geniet van zijn werk en ook elke dag met plezier naar het werk gaat. “Ik heb natuurlijk ook wel eens een mindere dag, maar daar hoeven mijn klanten geen last van te hebben. Je groet op een dag wel meer dan 200 mensen en ook al groeten er maar 20 terug, het hoort erbij. Ik word er niks chagrijniger om. Ik verschijn met een glimlach op mijn werk en wil elke dag weer met een glimlach vertrekken. Mijn doel is om ook de mensen een fijn én veilig gevoel te geven. Ik heb gelukkig nog nooit last gehad van geweld.”
Als buschauffeur hoef je niet te klagen over je sociale contacten. Van relatieverzoeken tot gesprekken over huwelijksproblemen, alles heeft hij meegemaakt. “Mensen komen vaak bij je en vragen waar en hoe ze moeten overstappen, dan is het ijs al gebroken”. Hij krult even zijn grote grijze snor en poetst zijn kleine zonnebril als we lang voor rood staan. “Als ze vaker bij je in de bus zitten, ontstaat er voor hen een band. Ik heb wel eens een mevrouw gehad die vroeg of ik al verkering had. Gekscherend zei ik toen nee, waarop zij vroeg of we geen setje konden worden. Ja, dat zijn leuke dingen. Als buschauffeur kun je met heel wat vrouwen de koffer in duiken!”. Maar mensen komen niet alleen bij hem voor romantische aanzoeken. Serieuzere gesprekken maakt hij ook wel eens mee. “Even geleden stond er een meneer bij me, helemaal in zak en as. Het liep niet lekker met zijn vrouw. Dan probeer je die man toch even een hart onder de riem te steken. Eigenlijk ben ik niet alleen buschauffeur, ik ben ook een beetje maatschappelijk werker. Dat maakt mijn werk nog weer een extra stukje leuker”. Over zijn privéleven is hij erg kort, maar de levensvreugde druipt ervan af. “Ik kom straks om half vier thuis. Dan kook ik vast lekker en als mijn vrouw thuis komt, zet ik het weer aan. Kunnen we gezellig samen eten. We werken allebei fulltime. Gelukkig kan mijn vrouw veel vrij krijgen en heb ik wel eens een lang weekend vrij. Dan nemen we de sleurhut mee, zetten we de fietsen achterop en gaan we lekker genieten van de natuur in Friesland of de Achterhoek”. We zijn inmiddels weer in Zeist en ik ben terug waar ik anderhalf uur eerder ook was. Voor de buschauffeur is het de laatste halte, voor mij nog lang niet. Hij bedankt mij voor de gezelligheid, wenst me veel succes met mijn studie en een goede reis. Er verschijnt een nieuwe buschauffeur die qua werkplezier nog niet in de schaduw mag staan van de man die mij anderhalf uur door de regio Utrecht heeft gechauffeerd, maar ik zal het toch een half uurtje met hem uit moeten houden. Op het moment dat ik deze laatste regels typ, rolt mijn trein station Groningen binnen. Het is mistig, koud en waarschijnlijk wacht er een haastig rijdende Groningse buschauffeur op me. Kon ik nog maar even in lijn 56 zitten op weg naar Amersfoort CS.
13
MOEILIJKE TIJDEN VRAGEN OM LOGISCHE OPLOSSINGEN Door Max Schwering, voorzitter JOVD Groningen – 19 november 2014
Het zijn roerige tijden. Op geopolitiek niveau was 2014 een topjaar voor geïnteresseerden op het gebied van de internationale betrekkingen. Discussies over defensie, de toenemende spanningen in het oosten van Europa, spanningen tussen China en Japan en natuurlijk: de opmerkelijk opmars en toenemende dreiging van IS. Hoewel het voor studenten van internationale betrekkingen een grote snoepwinkel lijkt, is de situatie meer dan zorgwekkend. Dreiging komt van vele fronten en men weet niet welke kant het op kan gaan. Automatisch rijst hier de vraag wat de reactie zou moeten zijn van Nederland. Na de uit de hand gelopen bezuinigingen op defensie merken wij hier nu pas echt het gevolg. Naast dat wij een eventuele dreiging niet zouden kunnen afweren, laat ook het immateriële gevolg voor zich spreken. Zo werd Nederland bij een NAVO meeting keihard geweigerd. Onder het mom van ‘een te kleine zaal’ werd dit beschamende moment afgedaan als een enkel incident. Terwijl men hier echt kan zien dat het op deze manier compleet de verkeerde kant op gaat met ons defensiebeleid en daarmee onze nationale veiligheid. Een zorgelijke kwestie die om adequaat optreden vraagt. Waar bij menig onderzoeker de vraag rijst hoe Nederland zou moeten optreden, denk ik dat we moeten kijken naar mogelijke partners met wie we zouden moeten samenwerken. In mijn ogen ligt hier een prachtrol weggelegd voor de Europese Unie in deze tragedie van Grieks formaat. Denkend dat lidstaten nog voor zichzelf kunnen onderhandelen in de besprekingen met de VS en andere wereldmachten, is hetzelfde als denken dat je zonder zwemles in het diepe kan springen. Mocht de Europese Unie besluiten dat het verstandig is om samen te werken op het gebied van defensie, dan is het niet alleen een grote sprong richting Europese integratie, maar creëren we ook nog eens een capabele wereldmacht die kan meepraten met Amerika, Rusland en China. Individueel hebben we als staat een punt bereikt dat we niet meer een goede onderhandelingspositie kunnen afdwingen, maar als we als Europese Unie met een
14
gemeenschappelijk defensiebeleid kunnen verschijnen, denk ik dat we meer statuur en meer overwicht kunnen meebrengen in de internationale politiek. Betekent dit dat er een Europees leger moet komen? Ja en nee. Ja, de staten stemmen hun beleid voor bepaalde kwesties op elkaar af en passen hierop hun defensie beleid aan. Nee, we brengen niet ons defensiebeleid naar supranationaal niveau. Het gaat erom dat de lidstaten onderling met elkaar afstemmen wat hun reactie op internationale kwesties zal zijn, zodat ze als Europese Unie goed voorbereid, eensgezind en daadkrachtig kunnen optreden tijdens internationale onderhandelingen. Eurosceptici zullen waarschijnlijk schrikken van de maatregel die hier voorgesteld wordt, maar stelt u zich eens voor wat we zouden kunnen bereiken. We worden weer een gesprekspartner van formaat, we vormen een sterke brug tussen Amerika en Rusland en we hoeven niet meer naar de pijpen van de Verenigde Staten te dansen. We kunnen dan eindelijk laten zien dat de Europese Unie veel meer is dan een verzameling landen die alleen bezig zijn om nutteloze regels op te stellen. Deze toenemende dreiging uit alle uithoeken vraagt om het opzij zetten van een voortdurend opportunisme dat al jaren lijkt te heersen bij menig lidstaat. Ook ik erken natuurlijk dat dit niet van de een op de andere dag gerealiseerd kan worden, maar laten we beginnen met het krijgen van bewustzijn van de wezenlijke internationale dreiging en van het feit dat we de Europese Unie harder nodig hebben dan ooit tevoren. Het is tijd om weer een plek te verkrijgen op het politieke wereldtoneel. Het is tijd om ons weer te laten gelden. Het is tijd dat we gaan erkennen wat Europa voor ons kan betekenen.
15
CHAMPIONS LEAGUE ZONDER TOM EN YOURI Door Luuk Dokter, hoofdredacteur De Jonge Liberaal – 24 november 2014 De NOS heeft geen bod gedaan op de uitzendrechten van de UEFA Champions League. De donkere wolken die al enige tijd boven het uitzenden van het miljoenenbal bij de NOS hingen, zijn vandaag op ontnuchterende wijze tot uitbarsting gekomen. De Champions League zal, in ieder geval de komende drie seizoenen, nooit meer hetzelfde zijn, maar met het oog op de bezuinigingen op de publieke omroep lijkt dit de enige juiste keuze. Jarenlang was het een vaste rite op de dinsdag- en de woensdagavond in een week met Europees voetbal. Champions League op de NOS en de Europa League (voorheen UEFA Cup) op donderdagavond bij de commerciële omroepen. Dit jaar zullen beide te zien zijn bij de commerciële zenders aangezien de NOS af zag van een bod op de uitzendrechten van Europa’s sterkste internationale competitie. Zowel SBS als RTL hebben een bod neergelegd van vier à vijf miljoen euro. Dat de NOS geen bod zou doen op de CL-rechten was na het binnenhalen van de Eredivisie samenvattingen eigenlijk al duidelijk. De bezuinigingen waren bekend en de NOS gaf duidelijk de voorkeur aan het vaderlandse voetbal. De NOS heeft over het jaar 2014 een begrotingsaanvraag van 102,3 miljoen euro ingediend. Over de jaren 2012 tot en met 2015 moet de NOS 8 miljoen euro van haar budget inleveren. Omdat de kosten voor de aankoop van de uitzendrechten van de Champions League al meer dan de helft van deze korting bedraagt, is dit een logische en efficiënte stap om te voldoen aan de bezuinigingen. De publieke omroep en met name de NOS hebben in beginsel de functie om een gevarieerd programmaaanbod te verzorgen voor alle groepen in de samenleving. Daarnaast is ook betrouwbare nieuwsvoorziening van essentieel belang. De keuze om Champions League voetbal te laten vallen en niet de aandacht van andere sporten weg te trekken is conform deze taak. Daarnaast rijst na deze bezuinigingen bij de bevolking wederom terecht de vraag of exorbitante bedragen voor sportevenementen en ander casual vermaak wel bij de publieke omroep horen. Immers, de commerciële omroepen zijn met de uitzendingen van het Nederlands elftal en de Europa League wedstrijden voldoende capabel gebleken om de burger van voetbal op TV te voorzien. Tom en Youri zullen we de komende jaren niet meer bij de NOS zien. Wellicht maakt laatstgenoemde de overstap naar de commerciële omroep als analist, maar de oude, vertrouwde setting van de publieke omroep kunnen we even uit ons hoofd zetten. We gaan reclameblokken van zeven minuten tegemoet en zullen het in de rust met Derksen, Van der Gijp of Kraaij moeten doen. De NOS kan zich voortaan gaan richten op sporten die veelal in de enorme schaduw van het voetbal staan. En natuurlijk blijft Studio Sport Eredivisie op zondagavond met het bord op schoot wél onderdeel uitmaken van het publieke aanbod.
16
DE EURO VERLIEST EEN VRIEND Door Ivo Seinen, redactie De Jonge Liberaal – 15 januari 2015 Donderdag 15 januari 2015, de Zwitserse centrale bank (SNB) maakt bekend niet langer te interveniëren in haar valutakoers met de euro. In een statement van de SNB zegt ze dat het plafond in 2011 is ingesteld om de economie te beschermen, maar dat het niet langer is gerechtvaardigd. De SNB geeft met dit afscheid de euro extra negatief momentum mee: de euro is donderdag rond 11:30 1,04 CHF en 1,170 USD waard, waar het gisteren nog 1,20 CHF en 1,177 USD waard is. Zwitserland zag in 2010 en 2011 veel Europees kapitaal vloeien richting haar grenzen doordat ze veiliger werd geschat om kapitaal te stallen, te midden van de crisis. De munt steeg in waarde waardoor de Zwitsers gingen winkelen in het buitenland en toeristen naar andere oorden uitweken. Daarom stelde ze in september 2011 een plafond in, waardoor de frank niet sterker werd dan 0,8 EUR. Met een aantrekkende economie, lage werkloosheid en een slecht vooruitzicht van de euro besluit de SNB de interventie te stoppen. Deze ‘vriendschap’ was van waarde voor de euro, niet alleen omdat het stabiliteit betekent voor de EUR/CHF, maar ook omdat het Euroblok sterker staat versus andere valuta. Hoe meer vrienden een valuta heeft, hoe stabieler het zich zal gedragen: valutahandelaren zien het effect van hun handel kleiner worden door meebewegende valuta. De dollar heeft verreweg de meeste vrienden: neem bijvoorbeeld China, Hongkong, Singapore, Malaysia, de meeste olie-exporterende landen zoals Venezuela en Saoedi-Arabië, en een aantal Afrikaanse landen. De euro verliest met de Zwitserse frank haar sterkste vriend, en staat nu alleen met enkele Afrikaanse landen, en enkele EU-landen, waaronder Denemarken.
17
GUTS AND GLORY Annemarie van Oorschot, communicatieadviseur VNO-NCW – 12 februari 2015 Nederland kan het welvarendste land van de wereld worden. Daarvan is mijn voorzitter Hans de Boer overtuigd. Maar dan hebben we wel wat meer economische groei nodig, aangedreven door de groeimotor bij uitstek: ondernemerschap. Vandaag – 9 februari – hebben VNO-NCW en MKB Nederland de groeiagenda voor het midden- en kleinbedrijf gepresenteerd, Kansrijk genaamd. Mocht je deze nog niet gelezen hebben, de agenda is de moeite waard voor iedere aanstormend liberale politicus, kijk even op www.mkb.nl. Er staat in wat nodig is om groeikansen beter te benutten en belemmeringen voor ondernemerschap weg te nemen. Er blijkt werk aan de winkel, want waar het aantal nieuwe ondernemingen en zelfstandigen zonder personeel de laatste jaren gelukkig flink toeneemt, wil het met ‘doorgroeien’ maar niet lukken. De omvang van het gemiddelde MKB-bedrijf is relatief klein, zeker in vergelijking met ons buurland Duitsland. Regeldruk en financiering worden als belangrijkste verklaringen gegeven. Dat Nederlandse ondernemers gek worden van alle regeltjes en administratieve lastendruk is al langer bekend, maar sinds de kredietcrisis in 2008 klagen ze ook over het feit dat zij nog nauwelijks een lening kunnen krijgen. ‘Kansrijk’ biedt hoop: met name met financieringsregelingen en een goede voorlichting kunnen overheid en bedrijfsleven dit probleem aanpakken. Ik ben benieuwd of deze maatregelen ook bij vrouwen zullen werken. Het doorgroei probleem is bij vrouwen namelijk vele malen groter dan bij mannen, terwijl juist zij een grotere bijdrage aan de Nederlandse economie moeten leveren, willen we ooit het welvarendste land van de wereld worden. In vergelijking met veel andere Westerse landen is hun aandeel in het Bruto Nationaal Product (BNP) immers klein. Het aantal vrouwen dat een eigen bedrijfje begint neemt weliswaar toe, maar de meesten moeten er niet aan denken personeel aan te nemen, laat staan dat zij echt groot willen worden. En de paar dames die dat wel willen, lopen vaker dan mannen tegen terughoudende kredietverleners op.
18
Kijk je naar de vrouwen in loondienst dan blijft de bijdrage aan ons BNP ook achter. Nederland staat wereldwijd bekend om het hoge percentage parttimers, nog steeds voornamelijk vrouwen. Doorgroeien naar topfuncties verloopt stroef. Minder dan 10 procent van de directiefuncties in het bedrijfsleven wordt door vrouwen bezet. Ook het aantal vrouwelijke leden van Raden van Commissarissen is relatief laag. Minister Bussemaker (OCW) en Hans de Boer (VNONCW) willen een lijst van topvrouwen laten aanleggen. Een goed initiatief, want zo creëer je niet alleen een Toen de eerste grote klant, een poule van kandidaten voor hoge functies, maar ook van farmaceutisch bedrijf, naar de omvang vrouwen die als rolmodel kunnen optreden. Vrouwen die een voorbeeld kunnen zijn voor andere vrouwen; die van haar bedrijf vroeg, antwoordde ze jonge ondernemers en managers kunnen inspireren om met een wedervraag: ‘Hoeveel mensen te groeien. Af en toe interview ik deze rolmodellen. Mij heb je nodig?’ valt op dat zij in tegenstelling tot anderen in het diepe durven te springen. Tatjana Romanyk bijvoorbeeld is directeur-grootaandeelhouder van het internationaal opererende bedrijf Aptitude Health (110 medewerkers). Zij begon in haar eentje op een zolderkamertje. Toen de eerste grote klant, een farmaceutisch bedrijf, naar de omvang van haar bedrijf vroeg, antwoordde ze met een wedervraag: ‘Hoeveel mensen heb je nodig?’. De opdracht haalde ze binnen, maar op weg naar huis stond het zweet in haar handen. Waar moest ze de mensen vandaan halen? Ze ging er keihard tegenaan, vond goede medewerkers en voerde de opdracht perfect uit. Een vergelijkbaar verhaal heeft Suzanne Straathof-Kocken. Zij is directeur bij KONE, een Finse multinational in liften en roltrappen en vertelt: “Toen ik gevraagd werd directeur te worden, heb ik de dag daarop ‘ja’ gezegd. Ik had toen twee jonge kinderen en er was nog niets geregeld.” Vrouwen moeten in de eerste plaats zélf voor een grotere bijdrage aan de economische ontwikkeling van ons land zorgen. Ik ben het helemaal eens met Straathof, die zegt: “Vrouwen moeten hun ambities tonen. Dat doen ze niet zo snel en duidelijk als mannen…. Je moet in het vizier komen van je leidinggevende en zorgen dat die goede acties associeert met jou.” Binnenkort organiseert het Vrouwennetwerk van VNONCW een landelijke bijeenkomst tijdens de MKB-week van het ondernemen onder de titel Guts & Glory. Een prachtige benaming die precies weergeeft waar het om draait. Toon lef en glorieer! Ja, dames van de JOVD, jullie ook.
19
KORTZICHTIG EN MAKKELIJK SCOREN DOOR DE EO Door Eline Adema, redactie De Jonge Liberaal – 23 januari 2015
Neem drie fanatieke PVV-aanhangers, drie idealistische, jonge mensen en de term ‘habbibabbi’ en je hebt het nieuwe concept van de EO genaamd ‘Rot op naar je eigen land.’ Zes mensen met zeer uiteenlopende meningen krijgen het vluchtelingenvraagstuk van dichtbij te zien. Ze gaan een omgekeerde vluchtelingenreis maken. Zeer uiteenlopende meningen is eigenlijk overdreven. De drie fanatieke PVV-aanhangers die niet onderdoen voor het stereotype Henk en Ingrid zijn het meest prominent aanwezig en hebben nagenoeg dezelfde mening: alle grenzen dicht. Er zit alleen enige variatie in de ideeën over wat er dan met de vluchtelingen moet gebeuren. Sandra vindt dat alle habbibabbi’s, “iedereen met een kleurtje, dus niet Nederlands,” het land uit moeten. Alle vluchtelingen moeten op een onbewoond eiland gezet worden. “Grote koepel eroverheen, sleuteltje weggooien en niet meer naar omkijken.” Dit leverde een onsmakelijk stukje Nederlandse televisie op. Ook naar Willeke heb ik tenenkrommend zitten kijken. “Als ik over de markt loop erger ik me dood aan hun hoofddoeken en boerka’s, dus heb ik een PVV-tatoeage laten zetten. Daar ergeren zij zich helemaal kapot aan.” Dit samen met het altaar dat ze voor Geert Wilders heeft gemaakt op de achtergrond wanneer zij haar mening uit de doeken doet, maakt goed duidelijk hoe kortzichtig ze wordt neergezet in het programma. Het lijkt alsof de EO meer op zoek is naar kijkcijfers dan dat ze het vluchtelingenvraagstuk op een goede manier portretteren, zoals ze beweren te willen doen.
20
Naast de PVV-aanhangers laten de programmamakers, om het idee van verschillende meningen te belichten hoog te houden, ook drie studenten meereizen. Fareeda is studente Nederlands die “vol is vol” de allergrootste onzin vindt. “De wereld is van iedereen en iedereen mag zijn geluk zoeken waar hij of zij wil. Alle grenzen moeten open.” Idealistischer kan bijna niet. Leuk voor het contrast dat ze meereist, maar zij is waarschijnlijk niet degene wiens mening zal veranderen door het programma. Ook Rick vindt niet dat de grenzen dicht moeten. “In plaats van alle vluchtelingen op een black-list te zetten, zouden we ze op een white-list moeten zetten.” Hij komt over als een sympathieke jongen die het beste voor heeft met iedereen, maar hij wordt volledig overschaduwd door de Henk en Ingrids in het programma. Het is goed dat er ook mensen met een contrasterende mening meereizen. Het is echter jammer dat zij volledig worden overschaduwd door de sensatiebeluste en onsmakelijke manier van televisie maken die de EO in het programma hanteert. Met plaatsvervangende schaamte heb ik zitten kijken naar ‘Rot op naar je eigen land.’ Het is wel makkelijk scoren om mensen met kortzichtige meningen over het vluchtelingenvraagstuk zelf een dergelijke reis te laten maken. Om niet de hele PVV-achterban over zich heen te krijgen, heeft de EO er ook nog wat idealistische studenten bijgezet, maar het zijn toch vooral de kortzichtige anti-vluchtelingen meningen die het programma vullen. Dit is zeker niet op een objectieve manier aandacht schenken aan het vluchtelingenvraagstuk. Het is goed dat er aandacht wordt besteed aan één van de grotere politieke kwesties uit deze tijd, maar of dit de juiste manier is? Ik heb sterk mijn twijfels.
21
BTW NAAR 19% BIJ NIEUWE PARTIJ BRINKMAN Door Luuk Dokter, hoofdredacteur De Jonge Liberaal – 18 november 2014 Oud-PVV’er Hero Brinkman zal op korte termijn naar buiten treden met zijn nieuwe politieke partij. Tijdens een bezoek aan de JOVD Groningen verklaarde hij dat het een one issue partij zal worden met de focus op vijf onderwerpen en een groot aantal breekpunten. Op deze manier wil hij zijn electoraat waar voor hun geld geven. De avond begon met een terugblik op zijn periode bij de PVV. Volgens eigen zeggen is Brinkman bij Wilders ingestapt met de belofte dat laatstgenoemde zou toewerken naar democratisering van de partij. Wilders heeft zich vervolgens geprofileerd als iemand die elke mogelijke vorm van weerstand in zijn eigen fractie wil elimineren. “Ik kan me nog herinneren dat hij voorafgaand aan het besluit over dat Polen-meldpunt alle fractieleden heeft bewerkt. Dat was niet de enige en de eerste keer”. Democratisering is Wilders en zijn PVV altijd vreemd gebleven en daarom verliet Brinkman dan ook de Partij van de Vrijheid. Over de toekomst van de PVV is hij duidelijk. “De PVV zal de komende 20 jaar niks bereiken. Wilders heeft zijn gezicht laten zien door de coalitie te laten klappen”. Volgens de oud-PVV’er is de huidige coalitie ook geen lang leven meer beschoren. “D66 en het CDA staan er goed voor, zij willen cashen. Daarom gaan ze de steun in de Eerste Kamer intrekken, maar ik denk dat de VVD de PvdA graag inruilt voor die twee partijen”. Voor hem staat het echter niet buiten kijf dat deze drie partijen een absolute meerderheid zullen krijgen. Vandaar dat Brinkman komt met een eigen partij die zich vooral gaat richten op ZZP’ers en het MKB en zich kenmerkt door een relatief hoog aantal breekpunten. “ZZP’ers en ondernemers vertegenwoordigen een deel van het electoraat dat verder kijkt dan populistisch gewauwel. De eerder genoemde coalitie kan mijn steun krijgen, maar de breekpunten staan als een huis”. Over de breekpunten en onderwerpen is hij in eerste instantie vaag en onduidelijk. Uiteindelijk komen de vijf onderwerpen naar voren. ” Ik ga mij met mijn partij richten op MKB, ZZP, onderwijs, bouw en zorg”. Tenslotte rolt er nog een toelichting uit op zijn toekomstige beleid inzake onderwijs en presenteert hij, al dan niet bedoeld, één van zijn speerpunten. “Tegenwoordig vinden we erg veel ZZP’ers in het onderwijs, tegelijkertijd zie ik er ook een teloorgang. In de verbinding tussen onderwijs en bedrijfsleven valt er nog een hoop te winnen”. Doorvragen naar wat hij gaat doen voor ondernemers resulteert in het prijsgeven van één van zijn speerpunten. “De BTW gaat bij mij terug naar 19%. Natuurlijk het liefst naar 15, maar ik wil meer waar maken met mijn partij! Bij onderwerpen die niet over geld gaan zal ik mij afzijdig houden. Toch zijn er twee dingen die ik niet laat gebeuren: een moslimpartij en de doodstraf”. Tot zover de democratie van Hero Brinkman.
22
Toch zijn er twee dingen die ik niet laat gebeuren: een moslimpartij en de doodstraf
23
De grootste vraag die nu nog over blijft, is de naam van deze nieuwe partij. De Ondernemerspartij? Lijst Breekman? Brinkman BV? De komende weken, misschien dagen, blijft het gissen tot Brinkman officieel met zijn plannen naar buiten treedt.
WIST-JE-DATJES Voorjaar 2015 Met dank aan alle Judassen, Brutussen en Musserts van de JOVD (Groningen) is de redactie in staat geweest om de eerste golf van sappige roddeltjes en diepe geheimen op dit prachtige platform te mogen presenteren. Geen mens, geen handeling en geen huwelijk wordt gespaard, dus maak je borst maar nat en geniet van deze publieke geheimen! Wist je dat… … KL en AZ wel erg veel samen worden gespot? … EA op structurele basis knuffelpartijtjes heeft met MB? … SvdH haar gemiddelde aantal JOVD’ers per maand behoorlijk naar beneden heeft bijgesteld? … EC waanzinnig slecht is in het versieren van vrouwen? … Maar EC zichzelf wel in staat acht om er een boek over te schrijven? … WS en AvB op geheel mysterieuze wijze door een bed zijn gezakt? … In het geval van NJ een half biertje al genoeg is voor het predikaat ‘comazuipen’? … AK in een half jaar Oostblok de puddingbuks niet van de veiligheidspal heeft gehaald? … MS bij voorkeur Disneyfiguren regelt? … WS na het adten van 2 flessen vin rouge zijn eigen tapijt vol heeft gebraakt? … WvdH het gastenboek al achter zijn tanga had gestopt voordat de eerste gasten arriveerden? … TK op het congres de nacht aan de zijde van een 16-jarige jonkvrouw heeft doorgebracht? … MS en CK overwegen om een professionele karaoke-carrière te beginnen in Zuid-Korea? … RR door zijn problemen met autoriteit het bijna aan de stok kreeg met Randstedelijke dienders? … SvdP binnen afzienbare tijd in het huwelijksbootje stapt met zijn geliefde XBOX? … SvO bij de wijnproeverij iets te diep in de wijnfles heeft geloerd waardoor zijn route naar huis zelfs voor hem onbekend was?
24
