50 1965-2015
volvo car gent
50 PORTRETTEN mensen maken geschiedenis
Rudy en Dirk Bauwens Ronny Bert Philippe Bielen Philip Bogaert Jos Borremans Alain Bruyneel Jean-Paul Callewaert Frédéric De Backer Veerle Debackere Patrick De Buck Peter Deleenheer en Elsy Vandenheede Eric Demurie en Mark De Mey Rudi Depauw Hilde Derave
VOORAF Volvo Car Gent bestaat 50 jaar. Om dat te vieren willen we hulde brengen aan de mannen en vrouwen die onze onderneming gemaakt hebben tot wat ze nu is: een mooi bedrijf, met een fraai verleden en een uitdagende toekomst. Deze hulde brengen we aan de hand van 50 portretten van ‘gewone buitengewone’ collega’s. Zij vertegenwoordigen de 5000 medewerkers die vandaag voor Volvo Car Gent werken, en de vele duizenden die dat in het verleden hebben gedaan. Zij hebben een verhaal te vertellen, zoals elkeen van ons. Net als deze vijftig zijn ook wij mensen met dromen en ambities. Volvo neemt een belangrijke plaats in in hun en ons leven. Zij maken geschiedenis; wij maken geschiedenis. En vanaf morgen bouwen we ook aan de toekomst! Veel kijk- en leesgenot! Eric Van Landeghem Fabrieksmanager en gedelegeerd bestuurder
2 I
50 1965-2015
volvo car gent
32 48 44 14 23 6 18 35 4 17 26 54 7 27
INHOUD (in alfabetische volgorde) Wim De Spiegeleer Patrick De Valkenaere Francis Essaka Dikongue Benny Everaert Christophe Everaert Filip Goedertier Mieke Goeminne Stefanie Hellemans Vincent Heye Ad Jansen Mohsen Karbassi Pitiporn Kawmoon Charlotte Kearns Nordqvist Franco Lecis Kim Marquenie Hans Martens Saskia Moerkerke José Nieto Koen Onraet Quincy Poelman Geert Poppe Franky Roan Johan Roegiers Guy Ronsse Patrick Rottier Kristel Thiry Jacques Van den Hende Nico Vandeputte Patric Van de Velde Alex Van de Weghe Philippe Vandoorne Rudy Van Laere Benjamin Van Landuyt Freddy Van Malderghem Rony Van Overmeire Sigrid Verschelden
9 38 13 28 42 36 37 22 41 16 20 6 16 31 50 19 10 45 14 46 45 24 30 37 11 19 53 8 52 40 31 49 23 3 33 51
FREDDY VAN MALDERGHEM Geboren: 1961 I In dienst: 1982 Freddy Van Malderghem kwam in dienst bij Volvo toen er
In de Volvo 740 zaten, naast Freddy, zijn schoonbroer,
nog niet veel robots waren. De productie was net uit een
diens dochter, zijn schoonouders en zijn vier kinderen;
diep dal aan het klimmen, en de vooruitzichten waren
drie ervan in de laadruimte op de daarvoor voorziene
positief. Er was een nieuw model in aantocht, de Volvo
kinderzitjes. Het regende hard, en er waren zware
740, en Freddy zou die later kopen. Want Volvo, zo wist
windstoten. Toen Freddy moest uitwijken voor een
hij, stond voor veiligheid, en Freddy wou het beste voor
vrachtwagen, kwam hij in een plas terecht. Aquaplaning
zichzelf en voor zijn toekomstig gezin.
dus, glijden op water. De auto raakte van de weg, draaide
“Ik heb de fabriek zien groeien,” zegt Freddy. “Toen ik in
om zijn as en crashte achterwaarts in de zijberm. Wat er
dienst kwam, was de tweede ploeg opnieuw ingevoerd.
toen gebeurde, wil Freddy niet meer meemaken – zoeken
Nog later, in 2004, ging ik over naar de vaste nachtploeg.
naar je familie, naar je kinderen, en nagaan of ze nog leven
Dat was toen we in Gent de productie overnamen van de
of niet. Het liep goed af, en niemand raakte zwaargewond.
fabriek in Nederland.” Freddy: “Als bij wonder, zegt men dan vaak, maar ik weet Op één van de laatste dagen van 1994 raakte Freddy
beter: dankzij Volvo. Sinds die dag besef ik dat ik de
betrokken bij een zwaar verkeersongeval op de E17.
veiligste auto ter wereld in elkaar monteer.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 3
VEERLE DEBACKERE Geboren: 1965 I In dienst: 1988 Veerle Debackere – geboren in het jaar dat Volvo Car Gent van start ging – kreeg in 2008 te horen dat ze kanker had. Wat dacht ze toen? Veerle: “Aanvankelijk gaat alle focus naar de genezing. Ik besefte wel dat het ernstig was, maar ik deed alles om beter te worden.” Veerle kreeg het allemaal over zich heen – chemo, bestraling, medicatie, met alle mogelijke neveneffecten, zoals misselijkheid en haaruitval. “Geleidelijk aan begin je je verwachtingen bij te stellen.” Twee jaar geleden bleek de kanker uitgezaaid naar de lymfeklieren. Veerle blijft vechten, en wil niet dat de kanker wint. “Uiteindelijk zal dat misschien zo zijn, maar mentaal zal ik winnen. Ik wil mijn leven niet laten domineren door mijn ziekte. Kanker neemt veel weg, maar geeft ook iets terug. Ik leef als een eendagsvlieg, met een ongelooflijke intensiteit. Alles wat bijkomstig is, valt weg. Wat blijft, is de essentie. Mijn man, mijn twee kinderen. Ik geniet met en voor mijn gezin van elke dag die ik krijg.” Tot die essentie behoort ook haar job. Veerle werkt in de computerafdeling. Ze geeft de fabrieken in Gent, Zweden en China IT-ondersteuning, en werkt nu halftijds. “Mijn werk is ook mijn identiteit. Ik ben dankbaar voor de kansen en de flexibiliteit die ik hier krijg, voor de collega’s, die ook mijn vrienden zijn. Op het werk voel ik mij niet ziek. Ook al ben ik in behandeling, ik hou contact. Als ik me goed voel, verras ik mijn collega’s met zelfgebakken cake. Ik neem mijn laptop mee naar het ziekenhuis, en werk van daaruit.” Wat de toekomst brengt, weet Veerle niet. Ze weet nu wel beter wat belangrijk is in het leven, en wat ballast is. “Ik neem het leven stap voor stap, en ben blij met elke nieuwe dag.”
4 I
50 1965-2015
volvo car gent
50 1965-2015
volvo car gent
I 5
6 I
PITIPORN KAWMOON
ALAIN BRUYNEEL
Geboren: 1975 I In dienst: 2003
Geboren: 1963 I In dienst: 1995
Twintig jaar geleden ruilde Pitiporn Kawmoon het tropische
Alain Bruyneel staat aan het hoofd van de keuken
Thailand voor het platte land, waar de wolken soms zo laag
van de Lasfabriek en voedt elke dag ongeveer 2000
hangen dat je ze kunt aanraken, en waar onze kathedralen
hongerigen. Een werk van kunde, planning, en
de enige bergen zijn. Pitiporn volgde haar hart, en ging
barmhartigheid. Alain zingt, speelt balalaika, basgitaar,
mee naar het onbekende Westen, met een Belgische
klassieke en elektrische gitaar en nog een pak meer
rugzaktoerist die haar land bezocht.
instrumenten, en beoefent graag extreme sporten.
Net als Gods wegen zijn de paden der liefde moeilijk te
In augustus vorig jaar ging hij de ultieme uitdaging aan: de
doorgronden, en niet elke love story kent een happy end,
Ultra Trail Mont Blanc – rond de Mont Blanc lopen.
maar Pitiporn is hier gebleven, en vond een job bij Volvo.
168 kilometer, met een hoogteverschil van 10 kilometer.
Als lasser. In al die jaren heeft ze zich de Nederlandse taal
Je loopt meer dan dertig uur aan één stuk, en de nacht
eigen gemaakt. Ze is gefascineerd door taal, en pluist de
lijkt op zeker ogenblik wel eeuwig te duren. Alain had zich
kranten uit, geholpen door een woordenboek. Haar diploma
maandenlang voorbereid, en hij maakte zich op voor een
uit Thailand is hier niet geldig, dus studeert ze verder.
mooie tijd. Alles ging goed, tot hij op 35 kilometer voor de
Als haar shift gedaan is, buigt ze zich over integralen en
finish een Japanse loopster in nood inhaalde. Ze stond op
limieten, zorgt ze voor haar tienerzoon en -dochter, en stort
het punt om op te geven. Verschillende deelnemers liepen
ze zich op een nieuwe passie: joggen. Na de Dodentocht
haar straal voorbij, maar Alain moest er niet over nadenken.
van Bornem weet ze: er is leven na de dood. “Ik nam ook
Hij stopte naast haar. “We gaan samen finishen,” zei Alain,
deel aan de Midzomernachtrun,” zegt ze, “en het is fijn om
en hij ondersteunde haar tot het einde. Het einde van de
mee te lopen met de collega’s. Dan voel je wel dat Volvo
race was zwaar – Alain voelde zich verantwoordelijk voor
méér is dan zomaar een bedrijf – het is een grote, warme
de loopster-in-nood, en hij was voortdurend op haar aan
familie.” Pitiporn kan misschien een buitenbeentje lijken,
het inpraten, om haar moed te geven. Na 37 uur finishten
maar zelf voelt ze zich niet zo. Ze is een Thaise in België,
ze ex aequo, op de 505de plaats. Geen topprestatie wat de
en heeft als vrouw een échte mannenjob. “Het leuke is dat
tijd betreft, maar wat een menselijke prestatie.
niemand van mijn collega’s mij vreemd aankijkt,” zegt ze.
Alain weet het wel: ook bij Volvo staat de medewerker
“Ik ben gehecht aan mijn roots, maar verder ben ik één van
centraal. We leggen de lat hoog en we zijn veeleisend, maar
hen, met dezelfde ambities en dromen. Volvo is een mooi
de basis blijft: respect voor de mens, want iedereen levert
bedrijf. Als je je best doet, krijg je kansen, en je inzet wordt
een bijdrage. En we steunen elkaar.
gewaardeerd, wie je ook bent, waar je ook vandaan komt.”
Alain blijft er nuchter bij: “Ik had haar beloofd om samen
Ook al is dat voor Pitiporn het verre Thailand.
te finishen. En ik ben blij dat we dat hebben gedaan.”
50 1965-2015
volvo car gent
RUDI DEPAUW Geboren: 1958 I In dienst: 1982 Volvo is veiligheid. De auto’s die we bouwen, behoren
Het woord ‘obsessie’ is gevallen, en voor Rudi mag je
tot de veiligste, of beter, zijn de veiligste ter wereld. In
de brandweer best wel als een obsessie beschouwen.
1959 vond Volvo de driepuntsgordel uit. Geen enkele
Samen met zijn broers Eddy en Danny zijn ze bij
uitvinding in de auto-industrie heeft meer levens gered
de Volvo-brandweer, en in hun vrije tijd blussen
dan die geniale vondst van de Zweedse ingenieur Nils
ze ook nog branden in de gemeente Gavere. “Het
Bohlin. Eenzelfde obsessieve aandacht voor veiligheid vind
is een mooie opdracht,” vindt Rudi, die eind 2014
je ook in de Volvo-fabrieken. “Mensen komen hier elke
met pensioen ging. “Je leert het bedrijf van binnen
dag werken, om hun boterham te verdienen, en voor hun
en van buiten kennen. Je kent elk hoekje, je weet
gezin,” zegt Rudi Depauw van de bedrijfsbrandweer. “Onze
waar de risico’s zijn. Een grote brand hebben we nog
veiligheidsfilosofie is dezelfde als voor onze producten:
nooit gehad, maar dat ligt ook aan de alertheid van
we doen er alles aan om ongelukken te voorkomen. Maar
de interne brandweer. En wat dubbel zo fijn is: je
we weten ook dat een ongeluk soms in een klein hoekje
ontmoet zoveel mensen. Het is ongelooflijk, waar
schuilt. Als er iets gebeurt, moeten we klaar staan. Het
je gaat of staat, op een dorpsfeest, of op vakantie in
laatste wat we willen doen, is een partner moeten vertellen
Oostenrijk kom je Volvo-collega’s tegen.”
dat haar man of zijn vrouw op het werk is verongelukt.”
En allemaal kennen ze Rudi Depauw, brandweerman.
50 1965-2015
volvo car gent
I 7
NICO VANDEPUTTE Geboren: 1973 I In dienst: 1997
8 I
Nico Vandeputte is een kampioen in het indienen van
robot de puntlas opnieuw. “Vroeger gingen we na of een
verbeteringsvoorstellen. Hij won al belangrijke interne
puntlas OK was via kaptesten,” zegt Nico. “Tijdrovend
kwaliteitsprijzen, en voor één ervan wordt een patent
en duur. Daarna gingen we ultrasone metingen doen,
overwogen. “Ik dacht dat we ondertussen alles verbeterd
om het uur. Nu hebben we zoveel informatie over elke
hebben wat er te verbeteren valt, maar zo werkt het
puntlas, dat we maar ééns per 24 uur een ultrasone
niet. Hoe meer ik weet, hoe meer ik zaken zie die we
meting moeten doen.” Volvo beschikt over een
nóg beter kunnen maken,” zegt hij. Nico’s specialiteit
reusachtige hoeveelheid gegevens over de laskwaliteit.
is het puntlasproces. Elke Volvo bevat meer dan 3000
“Het komt er nu op aan om uit die massa gegevens
laspunten. Drie koetswerkvarianten betekenen dus dat
nuttige informatie te halen die de kwaliteit verbetert.
er 9000 keer per minuut een grote elektrische stroom
Wie daar goed in is, heeft een concurrerend voordeel.
door de staalplaten gestuwd wordt om die te verbinden.
Wat dat betreft staat Volvo aan de top.” Waarom doet
Nico en zijn team slaagden er onder andere in om het
Nico dat toch, steeds opnieuw alles in vraag stellen?
lasprocédé zo te verfijnen, dat er telkens als een robot
“Eenvoudig,” zegt hij. “De kwaliteit en efficiëntie altijd
een puntlas zet (iets wat maar enkele milliseconden
willen hoger tillen, ook al staan we al aan de top. Maar
duurt), er gemeten wordt of de puntlas voldoet aan de
ook: het leven gemakkelijker maken door onze processen
specificaties. Als er maar de lichtste afwijking is, zet de
steeds beter te beheersen.”
50 1965-2015
volvo car gent
WIM DE SPIEGELEER Geboren: 1967 I In dienst: 1990 Toen Wim De Spiegeleer, aan het begin van zijn
ben ook best trots op mezelf – wat ik met die kansen heb
loopbaan, werkte in een klein ingenieursbureau, dacht hij
gedaan.” Wim heeft al talloze vernieuwingen ingevoerd
dat hij de ideale job gevonden had. “Ik stotter,” zegt hij.
die de kwaliteit ten goede komen – zoals systemen die
“En de hele dag mocht ik studies maken en berekeningen
ervoor zorgen dat een montage niet kán fout uitgevoerd
uitvoeren. Nauwelijks contact met collega’s en helemaal
worden. Ondertussen is hij verantwoordelijk voor
geen contact met klanten. Ik kon op mijn gemak zijn.”
de kwaliteitsapplicaties in alle fabrieken, ook die in
Maar Wim besefte al snel dat het leven meer te bieden
Zweden en China. Eigenlijk merk je nauwelijks iets van
had. “Als je stottert, voel je je grenzen. Het vraagt moed
Wims stotteren. “In het begin wou ik elke uiteenzetting
om die grenzen te durven overstijgen. Dan denk ik niet
ondersteunen met veel slides,” zegt hij. “Zodat die het
meer aan het stotteren, en gooi ik mij in de uitdagingen
verhaal in mijn plaats zouden vertellen. Daar ben ik van
die ik krijg.” Wim solliciteerde bij Volvo, goed wetende
teruggekomen. Ik vermijd niet langer moeilijke situaties.
dat hij hier niet zonder sociale contacten zou kunnen
Tegen stotteraars zeg ik: kruip niet in je schelp – het
werken. “Ik was me bewust van de uitdaging, en Volvo
leven is daar te mooi voor. Ik noem stotteren geen
was zich bewust van het risico, ook en vooral voor
handicap, er is alleen een hoekje af, zoals dat wel bij
mezelf. Maar ik kreeg de job. Ik ben Volvo nog altijd
velen het geval is. Mijn raad is: laat dat ‘hoekje af’ je nooit
dankbaar voor de kansen die ik kreeg en krijg. Maar ik
tegenhouden om je dromen te verwezenlijken!”
50 1965-2015
volvo car gent
I 9
SASKIA MOERKERKE Geboren: 1982 I In dienst: 2011
10 I
“Hoe is ‘t?” De klassieke begroeting is op Volvo niet anders
Saskia begrijpt dan ook niet goed dat ze collega’s wel eens
dan elders. Maar als je Saskia Moerkerke zo aanspreekt,
hoort klagen. “Soms vraag ik me af: de mensen zouden
krijg je niet het standaard antwoord: “Wel, goed.”
zichzelf eens moeten horen. En dan eens goed nadenken –
Ze beschouwt dit als een echte vraag, en antwoordt dan
vergeet ik niet wat ik wél heb? Denken we niet te veel aan
ook écht. Zij het met een tegenvraag: “Hoe zou het niet
wat we niet of nog niet hebben? Weten we wel wat ons
goed kunnen zijn, als je hier mag werken?”
écht gelukkig maakt, en wat bijkomstig is?”
Saskia weet waarover ze het heeft. Als je haar verhaal
Saskia heeft rust gevonden in Volvo. “We zijn een grote
hoort, besef je dat het leven niet iedereen dezelfde kansen
gemeenschap. We aanvaarden elkaar zoals we zijn. Bij
biedt. Het verhaal van Saskia is indrukwekkend, maar de
iedereen is er wel een hoek – of een hoekje – af en we
tegenslagen hebben haar niet klein gekregen. “Wat je niet
hebben allemaal wel eens een mindere dag. Maar wat er
klein krijgt, maakt je alleen maar sterker,” lijkt wel haar
uiteindelijk telt, is dit: Als mensen je vragen hoe het is op
devies. “Al heb ik daar wel eens aan getwijfeld,” zegt ze
Volvo, kun je toch alleen maar zeggen: Goed? Heel vaak
dan. “Als je kwijtraakt wat je het meest dierbaar is, wordt
denk ik: eigenlijk zou ik willen antwoorden Fantastisch,
het moeilijk om positief te blijven. Maar toch probeer ik
maar ik wil toch ook wel vermijden dat mensen me
dat te doen. Altijd.”
vreemd aankijken. En dan zeg ik: Zeer goed!”
50 1965-2015
volvo car gent
PATRICK ROTTIER Geboren: 1960 I In dienst: 1982 “Van dichten comt mi cleine bate. Die liede raden mi
hij met pensioen gaat, of in het huwelijk treedt, of vader
dat ict late Ende minen sin niet en vertare.” Zo klonk het
wordt. Maar ook vaak over Volvo, dit mooie bedrijf dat
in de veertiende-eeuwse Beatrijslegende, die begint met
mensen kansen geeft. Daar reken ik mezelf ook bij. Ik
een ontboezeming van de dichter: ”Het dichten brengt
werd de officiële ‘bedrijfsdichter’, en uit mijn gevoelens in
me weinig voordeel. De meeste mensen zijn van oordeel
vrije en vranke verzen.”
dat ik een ander vak moet leren.” Patrick Rottier kan het dichten echter niet laten. Hij werkt al sinds 1982 in
In april 2011 werden gedichten van Patrick Rottier
de Spuitfabriek, maar zijn interesse gaat vooral uit naar
samen met foto’s van Marianne Rombaut gebundeld in
de mensen waarmee hij samenwerkt, het bedrijf waar
het poëzie- en fotoalbum Kind van de Wereld.
we allen samen voor werken, en de woorden die zin en
Patrick was in 2013 dorpsdichter van Sint-Gillis-Waas en
schoonheid geven aan ons bestaan. Patrick voelt zichzelf
dit jaar verscheen de bundel Klingspoor, met gedichten
“een volkse dichter die zijn identiteit gevonden heeft –
over zijn geboortedorp De Klinge.
Dichter bij het licht. Soms gaan de vingers jeuken, en
Hij heeft plannen om een poëzieboek te schrijven over
moet ik een gedicht schrijven,” zegt Patrick. “Heel vaak een
zijn ervaringen op de werkvloer van Volvo met als titel:
gelegenheidsgedicht, op vraag voor een collega, wanneer
De Binnenkant van het Design.
50 1965-2015
volvo car gent
I 11
12 I
50 1965-2015
volvo car gent
FRANCIS ESSAKA DIKONGUE Geboren: 1961 I In dienst: 2000 Je woont in Kameroen in West-Afrika. Je bent jong, en je kunt een aardig potje voetballen. Sportieve ambities dreven Francis Essaka Dikongue naar Europa. In 1994 legde hij een test af bij RWDM. “Jammer, ze hebben me niet genomen,” herinnert Francis zich. Maar hij is in België gebleven, en maakte andere keuzes, en verhuisde naar Gent. “Eerst op lager niveau gespeeld, en dan werk gevonden, bij Volvo. Daar heb ik mijn draai gevonden.” Francis werkt in de keuken van de nachtploeg, en hij is er de lieveling van de collega’s. Zo zwart als Zwarte Piet, maar altijd met een aanstekelijke, brede en witte lach. Hij voelt zich prima aanvaard door zijn collega’s. “De Belgen nemen alles nogal ernstig op,” zegt Francis. “Soms denk ik: ze weten niet altijd hoe goed ze het hebben. Hier, op Volvo, en in de maatschappij.” Het voetbal bleef echter een grote aantrekkingskracht uitoefenen. Francis kwam terecht bij AA Gent. Hij is er steward, en houdt van zijn geliefde club, de Buffalo’s. Hij houdt van het contact met de supporters, en voelt zich ondertussen een echte Gentenaar. “Mijn vrouw is nu ook steward, en we staan in hetzelfde blok. In het begin had ze het wat moeilijker dan ik, de taal was voor haar een nog grotere barrière dan voor mij. Ik krijg de kans om elke dag Nederlands te spreken, en mijn vrouw volgt lessen. En ondertussen slaan we ons uit de slag in wat we onze nieuwe thuis noemen – Gent, Volvo en de Buffalo’s.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 13
KOEN ONRAET
PHILIP BOGAERT
Geboren: 1974 I In dienst: 1996
Geboren: 1964 I In dienst: 2011
Koen Onraet bewijst dat je geen ingenieur hoeft te zijn
“Je voelde het aankomen, maar het was nog altijd een grote
om met succes leiding te geven in productie. “Toen ik me
schok.” De sluiting van Opel Antwerpen is ook bij Philip
kandidaat stelde voor de functie van supervisor, wist ik dat
Bogaert, supervisor van de Deurlijn in Trim & Final, blijven
ik niet het klassieke ingenieursprofiel had,” zegt Koen, van
nazinderen. Zevenentwintig jaar had hij voor Opel gewerkt.
opleiding sociaal assistent. “Maar ik wist – en weet – wel
“De laatste werkdag, vlak voor de kerstvakantie van 2010,
dat onze job erin bestaat het beste in de mensen naar
hadden we in de fabriek voor alle werknemers een grote
boven te halen, voor ons bedrijf. Mensen leiden, begeleiden,
kerstmarkt georganiseerd. Het gaf ons de kans om afscheid
ondersteunen, hen voorgaan in veranderingsprocessen, dat
te nemen van de werkmakkers.” Philip dacht er niet aan om
is altijd wat ik wou doen.” Dat is een veeleisende job, op
bij de pakken te blijven zitten. “Vanaf één januari ging ik, 46
het tempo van de productie.
Koen kampt al sinds zijn tienerjaren met een bloedziekte, een chronisch tekort aan alle bloedcellen. “In 2000 dreigde dat over te gaan in leukemie, en later onderging ik twee beenmergtransplantaties. De tweede met succes, maar ik heb wel last van afweerreacties. Met een heleboel vervelende nevenverschijnselen, maar daar heb ik mee leren leven. Elke maand ga ik een dag naar het ziekenhuis, aan een baxter liggen, en ik neem dagelijks medicatie. Maar mijn ziekte heeft me ook nieuwe inzichten bijgebracht. Het helpt me in mijn leidinggeven, mijn omgang met mensen, en ik ben empathischer voor hun problemen. Ik ken ondertussen de beperkingen van mijn lichaam, en mijn collega’s en werkmakkers kennen die ondertussen ook.” Het gevecht tegen een dergelijke ziekte vergt veel moed, maar sterker dan de ziekte is de zin in een normaal leven, met zijn vrouw en zijn tweeling van acht jaar; en de goesting om te werken voor Volvo. “Volvo is de som van zijn medewerkers. Hoe meer we ons samen kunnen scharen achter een gemeenschappelijk doel, hoe sterker we er uitkomen als bedrijf en als werkende gemeenschap.” 14 I
50 1965-2015
volvo car gent
jaar oud, op zoek naar nieuw werk. En zo kwam ik, in mei
menselijke inbreng. Ik had een mooie carrière bij Opel, en
2011, bij Volvo terecht.” Philip was grootgebracht ‘in den
ben dankbaar dat ik die kan verderzetten bij Volvo.”
automobiel’, zoals dat heet. Bij Opel Antwerpen was hij shift
Philip heeft vertrouwen in Volvo. “Een sterk merk, met
leader in de spuitfabriek. “Ik kende de fabriek van binnen
aantrekkelijke modellen en een goede strategie. Soms hoor ik
en van buiten. En dan kom je in een nieuw bedrijf, met lege
mensen wel eens twijfelen aan onze overlevingskansen, maar
zakken, en moest je weer heel veel leren.” Maar dat leren, dat
Volvo is Opel niet. Volvo heeft Gent nodig, en Volvo wil en zal
ging snel. “Ik voelde me meteen thuis,” herinnert Philip zich.
groeien. Laten we ons focussen op wat we zelf kunnen doen:
“De productiesystemen zijn vergelijkbaar, alleen legt Volvo
blijven strijden voor ons bedrijf. En met strijden bedoel ik:
meer het accent op de medewerker, op het belang van de
ervoor zorgen dat we de beste resultaten blijven neerzetten.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 15
16 I
AD JANSEN
CHARLOTTE KEARNS NORDQVIST
Geboren: 1957 I In dienst: 1982
Geboren: 1960 I In dienst: 1976 /1994 (Gent)
Ad Jansen is een Zeeuws-Vlaming die al lang in België
“Ik prijs me nog altijd gelukkig dat ik in het begin van de
woont en werkt, maar als het op schaatsen aankomt, is hij
jaren negentig te kennen gaf dat ik wel een carrièreswitch
een rasechte Nederlander. Elke winter, als de temperaturen
wou maken,” vertelt Charlotte Kearns-Nordqvist.
omlaag duiken, houdt hij het weerbericht in de gaten, en
“En vooral dat ik in België ben terechtgekomen.”
hoopt hij vurig dat er nog eens een Elfstedentocht kan
Charlotte begon al op vijftienjarige leeftijd te werken voor
georganiseerd worden. De eerste schaatstocht vond plaats
Volvo, in de componentenfabrieken in Zweden. Ze heeft
in 1909, de laatste – en vijftiende – in 1997. Gemiddeld
ondertussen al 38 Volvo-jaren op de teller. Het valt haar op
vindt de Elfstedentocht om de zeven jaar plaats, dus Ad
hoe gedreven de Gentse Volvo-collega’s zijn. “Het begint
heeft – statistisch gezien – een reden om te dromen.
met het ongelooflijk sterke schoolsysteem in Vlaanderen,”
De ‘Tocht der Tochten’ is een epische strijd tegen jezelf,
zegt Charlotte. “Het competentieniveau ligt bijzonder hoog,
tegen de koude, tegen de wind en tegen de vermoeidheid,
en iedereen heeft heel veel potentieel. Maar wat vooral het
maar Ad doet het vooral voor de kameraadschap en de
verschil maakt, is de drijfkracht die ik hier ervaar. Het moet
sfeer. “Ik schaatste in het hoge noorden, in Zweden en
met jullie geschiedenis te maken hebben, met een drang
Finland, en in Oostenrijk, maar het leukste is nog altijd
om te overleven. Dat is een verschil met Zweden, dat nooit
schaatsen met de mensen van de club Yeti in Eeklo.”
bedreigd werd in haar geschiedenis.”
Ad Jansen is de strenge scherprechter, en beoordeelt
De man van Charlotte is een Ier die in Gent een Ierse
Volvo’s topkwaliteit. Hij beseft dat kwaliteit de resultante is
pub uitbaat. Ook daar maakt Charlotte kennis met de
van heel veel inspanningen.
Vlamingen, en merkt ze hoe ze in elkaar zitten. “De sociale
“Schaatsen,” zegt Ad, “vergt ook veel voorbereiding en
interactie verloopt hier vlotter, spontaner. Vlamingen
toewijding, en ook een portie dromen. Maar het is heerlijk
zijn opener, ze zijn ook wat emotioneler. En ook: alles
om over het ijs te glijden, je voelt je één met de natuur maar
moet snel vooruit gaan. Ik merk een grote ambitie op
ook met je medeschaatsers. In die zin voel ik perfect mee
alle niveaus – we willen tonen hoe goed we zijn, en we
met een vroegere slogan van Volvo: Het leven is beter als je
streven naar erkenning voor onze inspanningen.” Charlottes
het samen beleeft met anderen. Op het einde van de dag, wat
twee kinderen voelen zich ondertussen in de eerste plaats
ervoor zorgt dat je tevreden naar huis gaat, is er het gevoel
Gentenaars, en als België tegen Zweden voetbalt, is het
dat je iets hebt verwezenlijkt, en dat je een bijdrage levert om
gezin verdeeld.
van Volvo een topmerk te maken. Wat ook telt, is, net als in
Wil ze dan in België blijven? “Dat kun je toch niet weten?
het schaatsen, dat je een doel bereikt met je collega’s.”
We zien wel wat de toekomst brengt!”
50 1965-2015
volvo car gent
PATRICK DE BUCK Geboren: 1960 I In dienst: 1985 Patrick De Buck is niet op zijn mondje gevallen, maar als
gebroken voet. Wat hij hoorde, bleef in zijn hoofd hangen.
hij over het geloof praat, steekt hij een tandje bij. Patrick
“We zoeken allemaal naar zin, naar betekenis in dit leven.
werkte op de lijn en in Materiaalbehandeling, en geeft
Ik ben katholiek opgegroeid, maar voelde me nooit echt
nu opleidingen over efficiënt materiaalbeheer. Hij was
comfortabel met het instituut Kerk. Door de Getuigen van
zeer actief in de vakbond, maar dat heeft hij opgegeven
Jehovah heb ik mij verdiept in de bijbel, en ik geloof dat
toen hij kennismaakte met de Christelijke Gemeente
alles wat we moeten weten, daarin staat.”
van Jehovah’s Getuigen. “Mijn geloof is belangrijk voor
Patrick koppelt zijn geloof los van zijn werk, maar hij hoopt
mij,” zegt Patrick. “Ik ben open over mijn overtuiging, en
toch dat zijn collega’s merken dat hij, dankzij zijn geloof,
discussieer daar regelmatig over met de collega’s, maar ik
een beter mens is. “Sommigen kijken me soms vreemd
respecteer iedereens overtuiging. Maar in mijn geloof moet
aan, maar niemand heeft problemen met mijn overtuiging,
ik neutraliteit nastreven. Het vakbondswerk opgeven was
al merk ik wel dat heel veel mensen een beperkte visie
geen gemakkelijke keuze.”
hebben op wat het is om Getuige van Jehovah te zijn.
Patrick kwam, via het toeval, in contact met de getuigen
Als gelovige kan ik ook de filosofie van Volvo volgen,
van Jehovah – zijn vrouw was in gesprek gekomen met
die de mens centraal stelt, en die veiligheid tot de eerste
enkele verkondigers, en hij was toen net thuis met een
kernwaarde heeft uitgeroepen.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 17
JEAN-PAUL CALLEWAERT Geboren: 1959 I In dienst: 1982
18 I
Je zou het hem niet meteen meegeven, maar Jean-Paul
schouders onder een organisatie zetten, en dan zien dat
Callewaert is gek op sport en beweging. “Ik besef dat het wat
alles goed loopt.”
raar klinkt,” lacht Jean-Paul. “Ik weeg te veel, maar toch.”
Eén van de hoogtepunten van het jaar is de Sportdag. Het
En inderdaad, als hij een wielerkoers op rollen organiseert,
sportieve aspect is belangrijk, maar ook het samenbrengen
kruipt hij zelf ook op de fiets, en zijn tempo ligt
van de collega’s, hen laten kennismaken met nieuwe
indrukwekkend hoog, ook al gutst het zweet uit al
sporten, en dan ‘s avonds de klassieke apotheose: de
zijn poriën. Jean-Paul Callewaert is voorzitter van de
barbecue, gevolgd door een fuif. Op zo’n momenten zie je
Vriendenkring, en hij doet niets liever dan collega’s bij
dat Volvo een levend bedrijf is, dat draait op vriendschap
elkaar brengen na het werk. Voetbal, wielrennen en
en enthousiasme.”
hengelen zijn de populairste activiteiten, maar er bestaat
En enthousiasme heeft Jean-Paul zeker nodig. De
ook een club van oldtimer-liefhebbers, joggers, biljarters
Vriendenkring doet veel, erg veel, met bescheiden
en zelfs LAN-gamers.
middelen, en alles draait op vrijwilligers. Jean-Paul:
“Mensen bij elkaar brengen, daar doen we het voor,” aldus
“Het is fantastisch dat Volvo het jubileumjaar ook heeft
Jean-Paul. “Natuurlijk praten we veel over Volvo, maar
uitgeroepen tot een jaar van sport en beweging. Dat geeft
ook over andere zaken. Het is fijn dat we als groep de
ons een enorme duw in de rug.”
50 1965-2015
volvo car gent
KRISTEL THIRY
HANS MARTENS
Geboren: 1966 I In dienst: 1988
Geboren: 1967 I In dienst: 1987
Kristel Thiry schuift wat ongemakkelijk op haar stoel.
Dinsdag 30 juni moest de laatste schooldag worden van
“Mijn verhaal is verre van uitzonderlijk,” zegt ze. En toch,
Hans Martens, maar hij had al een contract op zak en
elk van de 5000 Volvo-medewerkers heeft wel een verhaal
mocht beginnen bij Volvo Car Gent. “Ik volgde Elektriciteit,
te vertellen. Voor Kristel is dat het verhaal van een vrouw
hoewel mijn hart bij Mechanica lag,” zegt Hans. Dus Hans
in een leidinggevende functie, en in functies die men
sprong een gat in de lucht: hij kon auto’s gaan bouwen!
doorgaans als ‘mannelijk’ bestempelt.
“We bouwden toen 70.000 auto’s per jaar, en toen was dat
“Vreemd,” zegt ze. “Meisjes blijven nog altijd kiezen voor
erg veel,” herinnert Hans zich.
traditionele meisjesstudies, die dan leiden tot de klassieke
Hans heeft in elke shift gewerkt, en in elke afdeling.
meisjesjobs. Zo zat ik niet in elkaar – ik was geïnteresseerd
Hij begon in de Eindassemblage, op de high carrier
in techniek, hoe dingen werken, in processen. Een
lijn, de voorloper van de wedding. “De sfeer was
buurman van me werkte bij Volvo, en suggereerde me om
enorm goed. De 700-reeks was enkele jaren daarvoor
te solliciteren. Ik reed met mijn moeder – in haar Lada –
gelanceerd, en de productie liep erg goed. We hebben
naar mijn sollicitatiegesprek. Of beter: gesprekken, want
zelfs 27 zaterdagen na elkaar gewerkt. Er was nog geen
het duurde een hele tijd, maar nog dezelfde dag had ik
sprake van inhaalrust; alles werd gewoon uitbetaald
hier een job.”
en we kregen een bonus van duizend frank.” Daarna
Kristel werkte in Engineering, waarvan vier jaar in Zweden,
ging Hans over naar Materiaalbehandeling. Hij werd
in kwaliteitszorg, in logistiek, leidde een weekendploeg,
ook instructeur om nieuwe heftruckbestuurders
en heeft nu een managementfunctie in Eindassemblage.
op te leiden. “We deden jarenlang mee aan
“Het blijft wel een mannenwereld hoor, maar ik sta mijn
heftruckwedstrijden,” weet Hans nog. “En we waren een
mannetje wel. Veel vroeger was er wel meer uitgesproken
vaste waarde – collega Alex Pielaet was de koploper in
seksisme. Vandaag de dag gaat het er veel beschaafder aan
het aantal overwinningen.”
toe. Als vrouw in een mannenwereld betrap ik er mezelf
Hans werkte in de Eindassemblage, de Spuitfabriek, de
soms op, dat ik dreig te vermannelijken, dat ik stoerder doe
Lasfabriek, en Logistiek. Zijn brede ervaring kan hij nu ook
dan ik in werkelijkheid ben. Op Volvo word je gewaardeerd
gebruiken als gids voor familiebezoeken. “De autosector
voor wat je doet, of je nu man of vrouw bent. Ik ben blij
kent ups en downs,” besluit Hans. “Blijf niet bij de pakken
voor de kansen die ik kreeg, maar ik ben wel trots op
zitten als je een tegenslag hebt. Grijp de kansen wanneer ze
mezelf dat ik die kansen ook aannam. En ik dank Volvo,
zich voordoen. Ook al heb je eens een trein gemist, houd
want de manier waarop dit bedrijf in elkaar zit, heeft ook
je dan klaar want vroeg of laat komt er een nieuwe trein
mijn persoonlijkheid beïnvloed.”
voorbij. Ik hoop dat ik nog vele jaren deel mag uitmaken van deze grote Volvo-familie.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 19
MOHSEN KARBASSI Geboren: 1984 I In dienst: 2010 Google even Mohsen Karbassi, en je wordt meteen ondergedompeld in prachtige, wat dromerige pianoklanken. Is het omdat we weten dat Mohsen afkomstig is uit wat vroeger Perzië heette, het grote en oude rijk in het Midden-Oosten, dat we ons meteen wanen in de verfijnde tuinen van Duizend-en-één-nacht waar Sheherazade bleef doorborduren op haar verhalen? Mohsen speelt virtuoos piano, en zijn spel, dat een vrije improvisatie lijkt, is romantisch en modern tegelijk, maar wortelt ook in het verfijnde Perzië van weleer. Mohsen Karbassi is een elektromechanisch ingenieur, en een specialist in flowsimulaties. Hij analyseert nieuwe productieprocessen op de computer, en kijkt al uit naar het nieuwe CMA-platform dat we over enkele jaren introduceren. Mohsens ouders ontvluchtten Iran in 2001, en als zeventienjarige kwam Mohsen terecht op het atheneum van Roeselare. De wiskunde had hij heel snel onder de knie, op de talen moest hij wat meer zwoegen. Hij behaalde zijn ingenieursdiploma met uitmuntende cijfers. Hij vond snel een job, en liet zijn oog vallen op Volvo. “Ik hoorde steeds maar positieve dingen vertellen over Volvo, dus lag het voor de hand dat ik hier zou solliciteren.” Ondertussen modelleert hij processen voor de fabrieken in Gent, Zweden en China. Via de muziek behoudt hij de band met zijn moederland. “De Perzische muziek is zeer melancholisch, maar ook toegankelijk en zeer melodieus. Het moet niet moeilijk zijn om mooi te zijn.” Zijn ouders maakten een moeilijke keuze – om hun kinderen een betere toekomst te geven. Mohsen is goed bezig, als gewaardeerde ingenieur in een mooi bedrijf. Hij heeft zijn nieuw leven gevonden, en Volvo maakt daar deel van uit.
20 I
50 1965-2015
volvo car gent
50 1965-2015
volvo car gent
I 21
STEFANIE HELLEMANS Geboren: 1989 I In dienst: 2010
22 I
Als je Stefanie, operator op de sealinglijn van GB1,
Haar geliefden achterlaten zou ze niet licht doen, maar
ontmoet in het bedrijfsrestaurant, en je vraagt of je bij
in haar hart brandt de vlam van een pionier. Helaas, voor
haar mag aanschuiven, zou je niet vermoeden dat haar
haar, heeft ze last van migraine, en werd ze om medische
ambities zo ontzettend hoog reiken. Ze oogt wat verlegen,
redenen afgekeurd. Toch had ze al de top zes van de
maar achter die façade schuilt een idealistische ziel. Het
Belgische kandidaten bereikt. Ze wordt even emotioneel
liefst maakt ze avontuurlijke reizen, zoals in de Balkan,
als ze vertelt dat ze er niet bij kan zijn. “Mijn familie, mijn
niet voorbereid, met alleen een vliegtuigticket en een paar
vrienden en mijn collega’s steunden me,” zegt ze. “Ik weet
stevige wandelschoenen.
zeker dat ik zou vertrokken zijn naar Mars als ik de kans
Maar eigenlijk mikt Stefanie nog veel hoger. Ze wou mee
had gekregen.” Zou het haar niet moeilijk vallen om Volvo
naar Mars, met de Mars One. Voor alle duidelijkheid: de
achter te laten? Ze lacht even. “Jazeker, want ik vind het
“one” betekent dat het hier om een ticket ‘enkele reis’ gaat.
hier fijn. Maar als je naar Mars wil, weet je wel: je moet
Waarom? “Niet omdat ik mijn leven moe ben,” zegt ze.
veel achterlaten.”
“Maar de mensheid moet ver vooruit kijken. We moeten
Ondertussen heeft Stefanie een andere ambitie: ze is
zoeken naar oplossingen voor wanneer de aarde bezwijkt
kandidaat teambegeleider. Het is van een andere orde, maar
onder onze veel te grote ecologische voetafdruk.”
ook dat is een nobel streven.
50 1965-2015
volvo car gent
BENJAMIN VAN LANDUYT
JOS BORREMANS
Geboren: 1975 I In dienst: 2000
Geboren: 1957 I In dienst: 1987
Toen Volvo in 1965 neerstreek in Gent, ontstond hier
“Toen ik bij Volvo begon te werken, had ik niet de minste
een unieke culturele mix van Zweden en Belgen. De
belangstelling voor auto’s,” bekent Jos Borremans van
internationalisering van Volvo Cars ging nog een stap
Human Resources. “Waar mijn interesse naar uitging, als
verder, toen het bedrijf in 2010 werd overgenomen door
ontwikkelingspsycholoog, zijn de mensen die deze auto’s
het Chinese Zhejiang Geely Holding. Vlaanderen zendt
bouwen.” Het kernwoord bij Jos is: ontwikkelen. “Mensen
zijn zonen en dochters uit, en Benjamin Van Landuyt is
hebben veel in zich, het is aan ons om dat potentieel aan
zo een ‘ex-pat’, die in 2011 een stapje in de wereld zette
bod te laten komen,” zegt Jos. “Dat geeft uiteindelijk de
door een opdracht op zich te nemen in de fabriek in
meeste arbeidsvoldoening: weten dat je iets bijdraagt.”
Chengdu, China. Hij is terug in Gent sinds 2013, maar
Jos gebruikt graag het beeld van de middeleeuwse
ondertussen dient er zich al een nieuwe tocht aan, nu naar
steenkapper. Als je aan de ene vraagt wat hij doet, is het
Gotenburg. “Ik ken geen enkel bedrijf dat zo mensgericht
antwoord: “Ik kap stenen”. Maar een ander zegt dan: “Ik
werkt,” zegt Benjamin. “Waar je ook bent, er is een unieke
bouw een kathedraal.”
bedrijfscultuur, die haar oorsprong vindt in de Zweedse
Jos is van oordeel dat we goed voor onze medewerkers
cultuur. Mensen maken het verschil, en dit is méér dan
moeten zorgen, maar dat wil niet zeggen dat we hen moeten
zomaar een slogan.”
pamperen. “Integendeel,” vindt Jos. “We moeten mensen
Naar het buitenland gaan vergt zeker enkele offers –
prikkelen en uitdagen, en hen tonen waarom Volvo ze nodig
Benjamins vrouw moet nu haar job opgeven – maar het
heeft. We merken, als we mensen meer verantwoordelijkheid
biedt ook een enorme verrijking. “Na enkele jaren China
geven, dat de inzet stijgt, samen met de voldoening. Het zit
kom je als een ander persoon terug,” zegt Benjamin.
in elk van ons, dat we willen bijdragen.”
“Je hebt diepere inzichten, en je beseft het belang van
Jos illustreert dit met de informatiesessies voor operatoren
het respecteren van een andere cultuur. Dat laatste is
die teambegeleider willen worden. De belangstelling was
niet altijd gemakkelijk, en het sleutelwoord in China is:
overrompelend. “Er hing iets in de lucht van ‘eindelijk
geduld. Maar ook Zweden is anders, met een andere
krijgen we de kans om te tonen waar we naartoe willen’.
vorm van leiderschap.”
Daar gaat een enorme positieve energie van uit.”
Volgens Benjamin zijn Vlamingen ideale bruggenbouwers,
Vanuit zijn functie kan en moet Jos blijven dromen, in
en zie je daarom ook zoveel landgenoten in China en
de zin van: nadenken hoe we onze medewerkers steeds
in Zweden. “We zijn een klein land, en als we twee uur
verder kunnen ontwikkelen, en hoe we hun inzet kunnen
rijden komen we in een compleet verschillende cultuur.
aanwenden om Volvo verder te laten groeien. Als één grote
We passen ons gemakkelijker aan, en hebben automatisch
gemeenschap.
respect voor andere culturen.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 23
FRANKY ROAN Geboren: 1963 I In dienst: 1988 Als tiener kreeg Franky Roan regelmatig van zijn vader te horen: “Als je in het leven vooruit wil geraken, mag je niet bang zijn om je handen vuil te maken.” En dat is precies wat Franky doet bij Volvo. Vanaf zijn eerste dag tot vandaag voorziet hij de onderkant van de auto’s van een beschermlaag tegen steenslag. “Ik heb er nog geen minuut spijt van gehad,” zegt Franky. “Voor veel collega’s zijn we die mannen uit dat vuil kot, maar dat is nu eenmaal onze werkplek, onze tweede thuis.” Wie voorbij de Underbody Coating komt hoort het meteen: het is een luidruchtige bende. De muziek staat er hard om boven de afzuiginstallatie uit te komen. “Bovendien moeten we luid roepen om elkaar te verstaan. Vaak tot grote verbazing van voorbijgangers die dan denken dat er een haar in de boter zit, maar niets is minder waar. Den UC, dat is familie. Wie de stap naar onze cabine waagt en niet bang is om de handen vuil te maken, die wil er nooit meer weg.” Nieuwkomers ondergaan wel eens een doop door Baloe (de bijnaam van Franky), maar zover hij zich kan herinneren, is hier nog niemand weggegaan omdat het werk niet leuk was. “We denken nog vaak aan de collega’s die overleden zijn,” zegt Franky. “We blijven hen koesteren. Ook zij hebben hun deel in de Volvo-geschiedenis maar vooral: ze hebben iets achtergelaten in ons hart.” Zo heeft ieder zijn eigen verhaal, filosofeert Franky: “Mensen zijn zoals een auto die zijn anti-corrosielaag heeft gekregen. Onder deze zwarte laag zit er een heel mooi en zuiver product, net zoals er achter de soms stuurs uitziende collega’s een mooi mens schuilt. Ik werk met een zwarte smurrie, maar het geeft mij een goed gevoel – ik geef een meerwaarde aan een mooie en zuivere creatie, onze Volvo.”
24 I
50 1965-2015
volvo car gent
50 1965-2015
volvo car gent
I 25
PETER DELEENHEER EN ELSY VANDENHEEDE Geboren: 1976/1975 I In dienst: 1995/1999
26 I
Dit wordt een buitenbeentje, want we portretteren niet
Wat niet wegneemt dat we als koppel ook wel eens
één, maar twee collega’s. Weliswaar twee collega’s die elkaar
geplaagd werden!”
via Volvo gevonden hebben, en dan beslist hebben om
In 2002 werd een zoon geboren, het jaar daarop
méér met elkaar te delen dan hun passie voor het Zweedse
trouwden ze, en kwam er een dochter bij. “Ik ben al
merk. Elsy en Peter zijn allebei teambegeleider in de
twintig jaar getrouwd met Volvo, en al vijftien jaar met
Eindassemblage. Peter weet het nog goed: “Het was op een
Elsy,” zegt Peter. “Dat wil toch iets zeggen. We zijn
donderdagavond in 2000. We werkten flexibel door na de
met elkaar getrouwd, maar toch ook met Volvo. We
late shift, en toen kreeg ik Elsy in het vizier. We werkten
zijn nu allebei teambegeleider, en we houden van onze
allebei op de Pre-trims, maar in een ander team. Het klikte
job. Ons werk brengt een verantwoordelijkheid mee,
meteen. We plaagden elkaar wat, en we wisten allebei: dat
en ja, we nemen ons werk altijd wel een beetje mee
wordt iets moois.” Elsy en Peter werden al vlug een koppel.
naar huis. Maar verder zie ik toch vooral voordelen van
De collega’s bekeken dit met een goedkeurend oog. “Ze
getrouwd te zijn met een collega.”
werkten zelfs dubbel om ervoor te zorgen dat wij samen
Peter en Elsy werden – niet toevallig –
een individuele pauze konden nemen,” weet Elsy nog. “Dan
geportretteerd aan de wedding in de Eindassemblage,
gingen we samen een koffie drinken, of een sigaretje roken.
waar het koetswerk en het chassis in de echt
Ik heb dat altijd erg fijn gevonden van de werkmakkers.
verbonden worden.
50 1965-2015
volvo car gent
HILDE DERAVE Geboren: 1969 I In dienst: 1992 Het woord uitdaging wordt zoveel gebruikt, dat het een
Vele jaren geleden ben ik beginnen joggen met collega’s,
cliché wordt, maar wat Hilde Derave in juni heeft gedaan,
en dat vond ik reuzefijn maar sinds we allemaal kinderen
mag je echt wel een uitdaging noemen: met de fiets de
hebben, lukt dat niet meer. Ik heb zonet voor het eerst
Stelviopas temmen. “Nu ja, temmen... Ik zal erg blij zijn
gereden met een échte koersfiets van Ridley. En het
als ik heelhuids boven geraak,” zei Hilde vooraf. “Als kind
is serieus wennen... Vele jaren geleden beleefde ik een
zwom ik veel, maar daar stopte ik mee om meer tijd te
zeer ontspannende vakantie in een berghotelletje langs
kunnen besteden aan dwarsfluit spelen. Nu speel ik geen
uitgerekend de Stelvio. We hebben al die haarspeldbochten
muziek meer, en ben ik gaan beseffen dat ik toch veel
afgereden... met de auto en motor. Geen haar op mijn
liever buiten actief bezig ben.” Hilde is in het dagelijks
hoofd dat er toen aan dacht dat ik dat ooit met de fiets
leven een ingenieur die waakt over de kwaliteit van
zou proberen.”
nieuwe stukken die onze leveranciers aanleveren, en nam
Bewijzen dat ze het kon, als weinig geoefende sporter,
met twee handen de kans aan die Volvo aanbood: met
dat was voor een deel de motivatie van Hilde. Het was
begeleiding, en in groep, de Stelvio opfietsen. “Ik maak af
inderdaad afzien, maar het deed ook ongelooflijk veel
en toe een recreatief toertje met de kinderen. Af en toe,
deugd. “Ook – en vooral – omdat we dat deden in een
want hoe gaat dat? Te koud, te nat, geen tijd, te veel werk
groep met Volvo-collega’s zoals ik: zonder de fysiek van
in het huishouden en op Volvo, en soms rugklachten...
afgetrainde wielertoeristen, maar vol enthousiasme!”
50 1965-2015
volvo car gent
I 27
BENNY EVERAERT Geboren: 1966 I In dienst: 1988 Als je Benny Everaert ziet op zijn werkplek, zie je hem zo denken: dit is mijn domein, hier zorg ik voor. Benny werkt op een plaats die vrijwel niemand kent: de Energiecentrale. Een wat misleidende naam, want er wordt hier geen energie geproduceerd. “Nee,” lacht Benny. “Maar in de winter verwarmen we wel de hele fabriek, en als het warm is, zorgen we voor ventilatie en afkoeling.” Benny houdt van zijn job, en van Volvo. Hij werkt in de nachtploeg, en wenst ook niets anders te doen. Hij werkte 25 jaar als technicus in de Lasfabriek, en zag het niet meer zitten om in wisselende ploegen te werken. De nachtploeg vond hij het best combineerbaar met zijn privé- en sociaal leven. “Ik zie mijn vrouw en mijn kinderen méér dan wanneer ik in ploegen zou werken,” zegt hij. Hij kreeg zelfs het aanbod om te gaan werken in een dagploeg, maar dat sloeg hij af – Benny verkoos om ‘s nachts te blijven werken. Het lijkt op het eerste zicht een eenzame job, daar in de Energiecentrale, en zeker ‘s nachts. “Helemaal niet,” vindt Benny. “Het klopt dat we erg zelfstandig werken, maar we hebben hier een heel breed scala aan opdrachten – problemen met de verwarming of met poorten oplossen, algemene elektrische problemen herstellen en sanitaire defecten doorgeven, eerste onderhoud in de keukens, noem maar op. We komen op alle plaatsen van de fabriek, nu ook in LC1 wat voor ons nog onbekend was.” Maar de Energiecentrale is en blijft de uitvalsbasis. “Het gaat met Volvo de goede kant op,” merkt hij. “Er wordt weer meer geïnvesteerd. Er is meer aandacht om alle installaties in goede staat te houden. Dat is een goede zaak – voor mij, maar ook voor de generatie die na ons komt.” Zoals de zoon van Benny, die in de Lasfabriek werkt.
28 I
50 1965-2015
volvo car gent
50 1965-2015
volvo car gent
I 29
JOHAN ROEGIERS Geboren: 1963 I In dienst: 1982
30 I
“Ik zei het vandaag nog aan een buurman: Ik ga met
hart.” Johan houdt de productieflow in de gaten, en ziet
plezier werken.” Volvo is Johan Roegiers met de paplepel
meteen wanneer een storing zich voordoet. “Dan is het
ingegoten, want hij was net één jaar oud toen zijn vader
alle hens aan dek, om de productie weer zo snel mogelijk
bij Volvo kwam werken. Enkele jaren nadien vond ook
op gang te krijgen, met de hulp van de supervisie en van
zijn moeder hier een job. “Mijn vader was één van de
Onderhoud.”
pioniers,” weet Johan. “Hij had personeelsnummer 007,
Johan zit ook aan de knoppen van de GC-radio. Elke dag
en startte nog in Alsemberg. Eind 1997 ging hij met
zet Johan een andere zender op, volgens een vast schema:
pensioen. Je kunt je inbeelden dat er thuis heel vaak over
Q Music, Joe FM, MNM en Nostalgie. En, indien nodig,
Volvo werd gepraat.” Johan startte in de Eindassemblage,
moet hij het volume aanpassen. Het is soms moeilijk
waar hij verschillende functies doorliep, van operator
om voor iedereen goed te doen. Toen hij eens té veel
op de chassislijn, tot kwaliteitscontroleur (“die met de
telefoons kreeg, zette hij een paar uurtjes Radio Maria op.
groene kiel”), en tot teambegeleider. In die laatste functie
“Opmerkingen moeten komen via de teambegeleider of
is hij ook de Volvo 850 gaan testrijden op de testbaan in
supervisor,” zegt Johan. “Als iedereen direct naar mij belt,
Hällered in Zweden. “Prachtig is het daar,” vindt Johan.
heb ik de handen vol, en dat is niet de bedoeling.”
Nu zit Johan op het stuurplatform. “Voor velen is het
Dankzij Radio Maria is deze boodschap wel duidelijk
hier te rustig, maar voor mij is het een job naar mijn
aangekomen.
50 1965-2015
volvo car gent
FRANCO LECIS
PHILIPPE VANDOORNE
Geboren: 1962 I In dienst: 2004
Geboren: 1963 I In dienst: 1988
Het was geen gemakkelijke beslissing, maar toch heeft
Philippe heeft een passie voor techniek, voor alles
Franco er geen moment spijt van gehad. Als zoon van een
wat motorisch aangedreven wordt. Hij is een verwoed
Sardijn die zijn geluk kwam beproeven in de koolmijnen
motorrijder, en houdt ervan om zijn passie te combineren
van Limburg, werd hij één met de Limburgers. Hij
met het verkennen van de wereld op zijn tweewieler.
kwam terecht bij Ford Genk. Maar in 2003 stapelden de
In 1988 ruilde hij zijn job in een garage van Mercedes
onweerswolken zich op boven de Limburgse fabriek – er
in voor Volvo.
was overcapaciteit, en de nachtshift werd afgebouwd. Net
“Een moeilijke keuze,” herinnert Philippe zich. “Met
die shift waarin Franco werkte. Op dat ogenblik was Volvo
mijn interesse voor automechanica kon ik mij volledig
Car Gent bezig met het opstarten van een nachtploeg,
uitleven in mijn job – auto’s onderhouden. Auto’s
om de productie van de S40 en V50 van Born over te
evolueren razendsnel, en het was boeiend om bij te
nemen. “Mijn broer Mario had de overstap al gemaakt,”
blijven, om mij voortdurend bij te scholen.”
weet Franco nog. “En hij zei me: niet aarzelen Franco! Niet
Waarom hij dan toch de overstap gewaagd heeft?
dat het geen grote stap was. Ik was toen tweeënveertig, en
“Volvo had een goede naam, en bood vooral
verhuizen zag ik niet zitten. Maar ik heb het toch maar
werkzekerheid, én een beter loon. Ik kwam terecht in
gedaan.” Franco koos voor werkzekerheid, en voor een
een fijn bedrijf, en kreeg een job met een grote mate
sector die hem vertrouwd was. Van de eindassemblage
van zelfstandigheid.”
in Genk kwam Franco in de Spuitfabriek GB2 terecht,
Philippe onderhoudt nu geen personenauto’s meer, maar
waar hij inspecteur is op de polierlijn. Een fijne job, vindt
ander rollend materieel, vooral heftrucks en treintjes
hij, ook al miste hij in het begin wel het kleinschalige
die onderdelen aan de lijn brengen. “Vroeger waren daar
Limburggevoel. Hij blijft ook fan van Racing Genk.
ook nog tugmasters bij, en stradler carriers, en de Dikke
Omdat hij ‘s nachts werkt, valt de pendelrit nog mee, al
Bertha die 42 ton kon verzetten, allemaal machines
blijft het een rit van 148 kilometer carpoolen. Ondertussen
die gebruikt worden om containers van het Sifferdok
is Franco aan zijn vijfde Volvo toe. “In 2004 had het hard
in de fabriek te brengen. Nu zien we een evolutie naar
gesneeuwd, en waren we zeven uren onderweg. Toen we
minder heftrucks, en meer treintjes.”
thuis kwamen, hadden we drie uurtjes om te slapen, om dan weer naar de fabriek te trekken.”
Naast mechanica heeft hij ook een grote kennis van
Eind vorig jaar ging Ford Genk dan helemaal dicht. “Een
de elektronica nodig. “Soms mis ik wel het werken aan
zwarte bladzijde,” zegt Franco, “want veel werk is er niet
personenauto’s,” zegt Philippe. “Het is ongelooflijk hoe de
in Limburg. Ik ben blij dat ik de stap naar Gent heb gezet.
technologie in de auto’s geëvolueerd is. Maar elk stukje
Maar mijn gedachten waren toch bij mijn ex-collega’s.”
techniek biedt mij altijd weer een mooie uitdaging.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 31
DIRK EN RUDY BAUWENS Geboren: 1963 I In dienst: 1982 Onafscheidelijk. Dàt woord dringt zich meteen op als je
ze samen hengelen. De gebruikelijke vraag is doorgaans:
het verhaal hoort van Rudy en Dirk Bauwens. Rudy en
hebben jullie nooit mensen voor de gek gehouden, door te
Dirk zijn een identieke tweeling, hoewel ze in de loop der
doen alsof je de andere was? Maar nee, Rudy en Dirk zijn
jaren toch wel wat begonnen te verschillen van elkaar. Rudy
een tweeling van de eerder ernstige soort. “Van zodra we
heeft wat extra kilootjes verzameld, en Dirk moet nu met
op Volvo aankwamen voelden we: dit is een job voor het
een bril door het leven. Ze zaten samen op school, in Aalst.
leven,” herinnert Rudy zich. Dirk vult aan: “We hebben
Toen de schooldeur dichtklapte fluisterde een buur – die
het bedrijf zien groeien, en we hebben vertrouwen in de
vakbondsman was bij Volvo – hen in het oor om hier te
toekomst. De autosector kent wel ups en downs, maar
solliciteren. In 1982 kwam Volvo uit een moeilijke periode.
Volvo is toch goed bezig. We hebben mooie modellen, en
De tweede shift werd weer opgestart. Volvo zocht een paar
veelbelovende toekomstplannen.”
honderd operatoren, en de broers Bauwens waagden hun
Het ziet ernaar uit dat Rudy en Dirk hier over enkele jaren
kans. Ze stonden samen op de Chassislijn, maar werden
samen met pensioen zullen gaan. Wanneer precies, dat
ook geruime tijd gescheiden. Maar nu staan ze al weer
weten ze niet, maar dat maakt ook niet zoveel uit. Want:
enkele jaren samen op de Underbody Coating. En dat
“Volvo is een goed bedrijf,” besluit Dirk.
vinden ze best zo – ze komen samen naar het werk, en ze nemen samen hun lunchpauze. En in het weekend gaan
32 I
50 1965-2015
volvo car gent
O ja, Dirk staat links op de foto, Rudy rechts.
RONY VAN OVERMEIRE Geboren: 1961 I In dienst: 1983 De Spuitfabriek van Volvo Car Gent is wereldtop. Als we
veel minder vervuiling, zodat een schoonmaakbeurt
vragen aan machineoperator Rony Van Overmeire hoe dat
maar nodig is om de 120 koetswerken. Op jaarbasis
komt, zegt hij: “Omdat de mensen zo betrokken zijn.”
betekent dat een theoretische verhoging van de
Zelf is hij een mooi voorbeeld van die betrokkenheid
capaciteit met 30.000 koetswerken. “Dat is bijna
– samen met zijn collega’s houdt hij de spuitautomaten
een tiende van onze capaciteit,” zegt Rony. “Niet dat
en robots in de gaten, en zorgt hij ervoor dat ze perfect
we die capaciteit nodig hebben, maar nu kunnen we
functioneren. Rony: “Dat houdt in dat we regelmatig in
de lijnsnelheid verlagen zodat de installaties minder
vraag stellen wat we doen. Zo stoppen we de topcoatlijn na
onderhevig zijn aan slijtage. Terwijl de kwaliteit op
zestig koetswerken om de deuropeners te reinigen. Logisch,
hetzelfde torenhoge peil blijft.”
zou je denken, want die verontreinigingen kunnen leiden
Waarom houdt dit Rony zo bezig? “Niemand heeft er baat
tot verflopers, en dus tot slechte kwaliteit. Maar we stelden
bij als we niet efficiënt werken,” meent hij. “De operatoren
ons de vraag waarom die vervuiling optreedt. En of we dit
niet, het bedrijf niet, en de klanten niet.” Maar voor Rony
niet kunnen verminderen of uitsluiten.”
geeft het vooral een heel grote voldoening om te zoeken
Toen ging Rony aan de slag, en werden de spuitkoppen
naar kleine verbeteringen die grote, positieve gevolgen
anders afgesteld, zodat de spuithoek verengde. Gevolg:
hebben. En weten dat hij daaraan heeft meegeholpen.
50 1965-2015
volvo car gent
I 33
50 1965-2015
34 I 34 Ivolvo car gent
FRÉDÉRIC DE BACKER Geboren: 1983 I In dienst: 2006 Frédéric De Backer is een gedreven teambegeleider in het Engine Center Gent. Eén bijzondere uitdaging gaat hij niet uit de weg. Wat dacht je van de Tour de France rijden, één dag voor de profrenners? Exact hetzelfde rittenschema, dezelfde cols maar dan zonder de professionele entourage van de echte profs. Met als doel: geld inzamelen voor het Kinderkankerfonds. “Voor mij is het vanzelfsprekend om ‘iets’ te doen voor een goed doel. En dat het iets voor kinderen moest zijn, dat stond ook buiten twijfel. Kinderen die door kanker worden getroffen, het blijft één van de meest onrechtvaardige dingen die er zijn.” En dat ‘iets’ dat hij wou doen, dat overstijgt de sportieve prestaties van de gewone man. 3600 km, zware bergritten, drie weken afzien: hij heeft het er graag voor over. “Ik combineer mijn hobby, het wielrennen, met een goed doel – een betere motivatie is er niet voor mij.” Trouwens, Frédéric is niet aan zijn proefstuk toe. In 2012 reed hij al eens zijn Tour de France. “Het was soms verschrikkelijk afzien, maar ik put kracht uit het feit dat ik mijn gezond en fit lichaam kan inzetten om geld in te zamelen, voor kinderen die het aan kracht ontbreekt. Het is het afzien waard.” Verder organiseert Frédéric nog tal van wielerevenementen en verkoopt hij polsbandjes ten voordele van de Kinderkankerfondsen van over de hele wereld. Neen, veel vrije tijd rest er niet. “Als vrijgezel kan ik het me permitteren om alles in te zetten op de Tour en het goede doel. En het voelt goed dat collega’s me steunen, dat mensen zelf vragen of ze een polsbandje kunnen kopen. Dat maakt het voor mij allemaal de moeite waard.”
50 1965-2015
I I35 35
volvo car gent
FILIP GOEDERTIER Geboren: 1962 I In dienst: 1985
36 I
Hoe enthousiast hij ook is over zijn job, Filip Goedertier
van esthetiek – een koetswerk met afwijkingen lijdt tot
moet toch even uitleggen wat zijn functieomschrijving is:
meer luchtweerstand en een hoger verbruik. “Wij streven
lasparameterman. “Mijn collega en ik bewaken de kwaliteit
vooral een perfect lasproces na met correcte fittings,” zegt
van het lassen en van de fitting,” legt hij uit. “Tijdens
Filip. “Het is beter meteen goed, dan dat er moet worden
het lassen moet het koetswerk altijd perfect zijn in de
gecorrigeerd in de Eindassemblage.”
drie dimensies. Als een koetswerk buiten de parameters
Filip betrapt er zich op dat hij automatisch naar
valt, heb je problemen met de flush and gap, of met
de flush and gap kijkt wanneer hij in de file staat.
de fitting, of met beide.” Dat is een hoop vakjargon in
“Beroepsmisvorming!” lacht hij. Maar hij is een blij man,
één zin. Flush zegt ons of de gelaste platen in hetzelfde
want de laskwaliteit van Volvo was al erg goed, en wordt
vlak liggen; gap is de spleet tussen het koetswerk en de
steeds beter.
hang-on parts zoals de portieren, de motorkap of het
Hij is ook blij met zijn job, en met zijn collega’s. Onlangs
kofferdeksel. Terwijl het koetswerk door het proces loopt,
trouwde zijn zoon, en zowat elke collega die een witte
wordt het op verschillende tientallen meetpunten gescand,
Volvo had, was bereid om niet alleen hun auto uit te lenen,
en als er afwijkingen worden vastgesteld, hoe klein ook,
maar ook om als chauffeur te figureren. Een huwelijk met
wordt het proces bijgesteld. Het is meer dan een zaak
Volvo’s – met een perfecte flush and gap!
50 1965-2015
volvo car gent
GUY RONSSE
MIEKE GOEMINNE
Geboren: 1961 I In dienst: 1982
Geboren: 1965 I In dienst: 2000
Guy Ronsse ziet zijn beroep van supervisor een beetje als
Mieke Goeminne heeft de pest aan pesten.
dat van een opvoeder. “Het werk in de Eindassemblage
Ze studeerde voor sociaal werker, en kwam terecht in
wordt bepaald door het ritme van de band,” zegt hij. “Het
de personeelsdienst van Volvo waar ze nu instaat voor
duurt een tijdje voor je daaraan gewoon raakt. Sommige
sociale relaties in de Spuitfabriek. Ze is ook voorzitter van
jongeren komen hier binnen, en moeten voor zichzelf
de Psycho-sociale werkgroep van het Comité Preventie
uitmaken of dit soort werk iets voor hen is. Soms weten ze
en Bescherming op het Werk. Samen met twee collega’s,
het meteen, voor velen is het even wennen.”
Jean-Marie Mus en Guy Van Kerckvoorde, is ze ook
Voor deze mensen is Guy de ideale leidinggevende –
‘vertrouwenspersoon’, wat wil zeggen dat ze bemiddelt in
begripvol, maar ook streng als het moet. “Ik teken voor
pestdossiers. Gemiddeld krijgen de vertrouwenspersonen
mijn medewerkers het kader uit,” zegt hij. “Binnen dat
één klacht per week inzake pesten op hun bureau.
kader geef ik veel vrijheid en ruimte om creatief te zijn.
“Ongemeen boeiend,” vindt Mieke, “maar soms ook
Maar het kader is ook een duidelijke grens. Het is ook mijn
behoorlijk lastig. Ik heb al veel verdriet gezien. Soms sta
taak om die grens te bewaken.” Guy gelooft sterk in zijn
ik verbaasd wat mensen elkaar kunnen aandoen. Maar aan
mensen. “Ze zijn tot zoveel in staat. Zij die dag in, dag uit
elk pestverhaal zitten twee kanten, en mijn eerste taak
hun montagewerk doen, weten beter dan wie ook hoe hun
is: luisteren. Veel luisteren.” Haar bemiddelende rol vergt
werk het best georganiseerd wordt. Het zou zonde zijn
veel geduld, maar leidt vaak ook tot een grote voldoening.
hun kennis niet te gebruiken. Ik heb veel geleerd van wijze
“Als blijkt dat de pester zich aan de afspraken houdt, en
en ervaren collega’s, zowel in Productie als daarbuiten.”
zelf inziet dat bepaalde gedragingen die hij eerst gewoon
Voor hij supervisor werd, begon Guy zijn loopbaan bij
als grap zag, echt niet door de beugel kunnen, denk ik:
Volvo aan de lopende band. Hij weet dus waarover hij
‘Mieke, goed werk verricht!’ En zeker ook als diegene
het heeft, en hij voelt zich goed thuis bij Volvo. “Mensen
die gepest wordt, sterker uit het verhaal is gekomen,
staan hier echt centraal,” zegt hij. “Er is respect voor de
assertiever wordt en opkomt voor zichzelf, geeft dat een
inbreng van iedereen. We geven veel verantwoordelijkheid,
grote voldoening.”
maar tezelfdertijd zijn we veeleisend. Kwaliteit is de eerste
Mieke heeft geleerd om tussen de regels te luisteren, om
vereiste, en vanuit de kwaliteit volgt de efficiëntie. Ook
op zoek te gaan naar de diepere gronden van een conflict.
veiligheid is zeer belangrijk: we moeten zorg dragen voor
Aan de leidinggevende geeft ze de raad mee: “Wees alert
onze mensen. Om al die redenen moet het werk worden
voor de tekenen van een conflict. Denk niet te snel: het
uitgevoerd op de voorgeschreven manier. Maar altijd met
is maar een kleinigheid.” Het is duidelijk: pesten wordt
het grootste respect voor de man of vrouw die de échte
niet aanvaard, en Volvo steekt de kop niet in het zand.
waarde toevoegt aan ons product.”
Problemen zijn er om uitgepraat te worden.
50 1965-2015
volvo car gent
I 37
PATRICK DE VALKENAERE Geboren: 1974 I In dienst: 1993 Soms gebeurt het wel eens dat een klant nà zijn bestelling nog wat opties bijbestelt. Of dat een dealer Premium Sound, of verwarmbare stoelen, of Collision Warning vergeet aan te vinken wanneer hij het order van een klant doorstuurt. Dan kan Esdic de vraag krijgen om deze opties alsnog te monteren. Een kolfje naar de hand van Patrick De Valkenaere, die, als geen ander, weet hoe een Volvo er van binnen én van buiten uitziet. “Een klant beseft het doorgaans niet,” zegt hij, “maar soms is het nodig om een auto bijna helemaal te strippen om het gevraagde te kunnen monteren.” Patrick is een kei in mechanica, elektriciteit én elektronica. “Want bij bijna alles wat je doet, moet er nieuwe software geladen worden,” zegt hij. Patricks expertise steunt op kennis, ervaring en veel opleiding; een echte handleiding voor de meeste taken ontbreekt. Soms heeft hij twee dagen werk aan een auto, soms een hele week. Als het moet, ontkoppelt hij de 400 volt-batterij van een hybride V60, of vervangt hij een compleet dashboard. “Uiteindelijk merkt de klant niets van deze operatie – hij ziet alleen maar de perfecte Volvo, de auto die hij écht wil.” In zijn vrije tijd stort Patrick zich met evenveel overgave op re-enactments, ofwel: het naspelen van historische gebeurtenissen, zoals de ‘Battle of the Bulge’ in Bastogne, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dan zit hij doorgaans in het kamp van de Wehrmacht, “want iemand moet toch de vijand spelen,” lacht hij. Met zijn maten reconstrueren ze de geschiedenis minutieus en met oog voor detail. Net zoals hij mooie Volvo’s uit elkaar haalt en weer samenstelt. Patrick weet het wel: “Perfectie zit in de details.”
38 I
50 1965-2015
volvo car gent
50 1965-2015
volvo car gent
I 39
ALEX VAN DE WEGHE Geboren: 1969 I In dienst: 1991
40 I
Liefde kent geen grenzen. Alex Van de Weghe – Volvo-
in contact, en gebruikten vooral vertaalde sms-berichtjes om
medewerker van vader op zoon – weet er alles van. In 2013
elkaar beter te leren kennen. “Ondertussen spreekt Lei Min al
ging hij naar Chengdu om zijn Chinese collega’s de finesses
goed Engels, zodat de communicatie al een stuk vlotter gaat.”
van kwaliteitszorg en herstelwerk bij te brengen, en werd
Zo vlot zelfs dat ze deze zomer willen trouwen. “Als we
er verliefd op Lei Min. “Ik was al een groot liefhebber van
alle papierwerk tenminste in orde krijgen,” zegt Alex.
de Chinese cultuur,” zegt Alex. “Ik deed wat kyucho, een
Maar dat ziet er wel goed uit. Na het huwelijk zal Lei Min
Chinese gevechtsport, en tai chi. Dus was ik zeer enthousiast
hopelijk naar België kunnen komen, maar uiteindelijk hoopt
toen ik naar Chengdu mocht, met een fijne groep van
Alex de stap te kunnen zetten naar China.
collega’s.” En zoals dat gaat, met deze collega’s wordt er wel
“Chengdu is een fantastische stad, en China is een prachtig
eens een stapje in de wereld gezet na een volle dagtaak. En
land. Wat me daar vooral aantrekt, is dat China behouden
bij zo’n stapje liep Alex Lei Min tegen het lijf. Ze kwamen
heeft wat wij al erg lang verloren hebben – leven in een
50 1965-2015
volvo car gent
VINCENT HEYE Geboren: 1989 I In dienst: 2008 Vincent Heye is een jongeman die moeilijk kan stilzitten. “Ik werkte bij mijn vader in de bouw,” zegt hij. “Maar dat bleek te belastend voor mijn rug. Dus ging ik solliciteren.” Hij contacteerde verschillende bedrijven, en nam zich voor om de eerste job die hem aangeboden werd, aan te nemen. En de eerste, dat was DSV, dat de poorten in 2008 opende. Vincent was er van in het begin bij. Hij werd order picker, en moest luchtfilters uit de rekken halen en klaarzetten voor levering. Hij was wat blij toen hij kon overgaan naar het vullen van kitboxen. “Dat zijn meer stukken, dus er valt meer te beleven.” Een kitbox groepeert alle onderdelen die samenhoren voor een welbepaalde assemblage in de fabriek – in dit geval, bij het monteren van de portieren. Vincent werd dan zoneverantwoordelijke. “Aanvankelijk liep dat niet goed af,” zo moet Vincent bekennen. “Het is een job met veel verantwoordelijkheid, en dat brengt heel wat stress met zich mee. Het liep niet goed in mijn team. Ik heb daar veel bijgeleerd over mezelf.” Vincent zette een stapje terug, en keerde terug naar zijn eerste werkplek, maar al snel werd hij dan toch weer zoneverantwoordelijke, nu in de Verzending. Ook al is de verantwoordelijkheid er even groot, hij heeft leren leven met de stress, en hij werd nu ook beter begeleid. “Nu gaat het prima,” zegt Vincent, en hij is nu zelfs kandidaat om teambegeleider te worden. Sinds Volvo de DSV-activiteiten heeft overgenomen en omgedoopt tot LC1, voelt hij duidelijk: “We horen erbij. We zien nu beter wat het belang is van ons werk in de hele keten.” Hij kijkt ernaar uit om Volvo eens grondig te bezoeken, ook de Las- en de Spuitfabriek. Want, wie weet, komt hij ook wel hier terecht. “Dat zou ik echt wel zien zitten,” lacht Vincent.
gemeenschap. Men eet bijvoorbeeld weinig thuis, men gaat buitenshuis eten in groep, en dat is een leuk sociaal gebeuren.” Als Alex in China is, leeft hij als een Chinees, en de mensen die hij er kent, noemen hem een Belg, maar ook een Chinees. En Alex beschouwt dat als een groot compliment.
50 1965-2015
volvo car gent
I 41
CHRISTOPHE EVERAERT Geboren: 1974 I In dienst: 1999 “Ik ben Christophe, maar wie mij kent, noemt mij gewoon den Everaert.” Christophe ziet er behoorlijk stoer uit, en hij beseft wel dat zijn uiterlijk de mensen wel eens afschrikt. “De collega’s zeggen dan ook vaak: ‘Je moet hem kennen’. En zo is dat.” Het klopt dat je Christophe moet kennen. Hij ziet er niet meteen doorsnee uit, maar dat is ook niet wat hij wil. “Uiterlijk gedoe, dat is niet aan mij besteed,” zegt Christophe. Hij zou niet meteen honderd meter omlopen om de koning een hand te kunnen geven. Wat hem wel na aan het hart ligt, is Volvo, en zijn job als teambegeleider in de Lasfabriek. Christophe: “Enige tijd geleden mocht ik een presentatie geven aan de Zweedse topdirectie. We zijn bezig met het invoeren van het andon-systeem in de Lasfabriek. In de Eindassemblage bestaat het al, maar bij ons is het een heel andere omgeving – meer machines dan mensen. Met andon voer je een systeem in om fouten te melden, zodat we vlug kunnen ingrijpen, om problemen meteen aan te pakken, zodat de productieflow niet verstoord wordt. Ik werk mee aan dit project, en vond het geweldig dat de directie zo geïnteresseerd was in mijn uitleg. Dan besef ik: Volvo is een bedrijf waar ze niet kijken naar het uiterlijk. Wat echt waardevol is, zit vanbinnen. Daarom heb ik ook kunnen evolueren, van operator, dan machine-operator, en nu: teambegeleider.” Christophe heeft het hoofd van een rockabillyfan (en dat is hij ook), maar heeft ook duidelijk een hart voor Volvo. En voor de collega’s. “Volvo is een mooi bedrijf, en wat het zo waardevol maakt, is werken met de collega’s.” Het is duidelijk dat ze hem kennen – en dat ze weten wat ze hebben aan ‘den Everaert’.
42 I
50 1965-2015
volvo car gent
50 1965-2015
volvo car gent
I 43
PHILIPPE BIELEN Geboren: 1970 I In dienst: 1995
44 I
Philippe Bielen, heftruckchauffeur in de Lasfabriek, werd
als kind van mij afgebeten, en de hele klas stond achter
in het arme noorden van Indië als baby te vondeling
mij, tégen de pester. Dat was een grote opsteker.” Ook
gelegd, en hij zweefde enkele dagen tussen leven en dood.
op het werk kreeg hij wel eens giftige opmerkingen, maar
Philippe is een overlever, en in Indië kreeg hij als naam
hij bleef er beheerst onder. “Er is de laatste jaren veel
Arokia Bunja, de ‘donkerkleurige die geneest’. Dankzij
verbeterd,” zegt hij. “Volvo is een voorbeeldbedrijf en gaat
een Belgische missiezuster werd hij geadopteerd door een
goed om met diversiteit. Ik zie eruit als een Indiër, maar ik
Belgisch echtpaar dat al drie kinderen had. Via een omweg
voel mij en ik bén een echte Belg. In mijn vrije tijd ben ik
in Belgisch Congo kwam Philippe in Wachtebeke terecht.
voetbalscheidsrechter, en ga ik graag vissen.” En hij besteedt
Het lot spaarde Philippe niet – zijn pleegouders scheidden,
veel tijd aan zijn zoon, die hij streng, maar ook met veel
en zijn moeder overleed veel te jong. “Mijn moeder
liefde opvoedt.
heeft me streng opgevoed,” vertelt Philippe. “Ik moest
Philippe heeft een droom. Als de Sint straks weer
hard werken, mijn best doen, altijd beleefd zijn. Achteraf
langskomt in het bedrijf, zou hij graag Zwarte Piet zijn.
besefte ik: mijn moeder bereidde mij – een jongen met
Weet hij dan niet dat de figuur van de zwarte helper
een donkere huidskleur – voor op het leven op school en
gecontesteerd wordt? “Ach,” zegt Philippe, “Zwarte Piet is
later in de maatschappij. Jawel, ik werd weleens geviseerd,
een joviale, goedlachse figuur. Dat ben ik ook. Ik wil iets
maar ik liet het altijd over me heen gaan. Eén keer heb ik
positiefs nalaten voor mijn naasten.”
50 1965-2015
volvo car gent
JOSÉ NIETO
GEERT POPPE
Geboren: 1964 I In dienst: 1984
Geboren: 1965 I In dienst: 1987
“Mijn naam liegt er niet om,” zegt José Nieto. “Ik ben van
Geert Poppe onderhoudt en ontstoort al 28 jaar installaties
Spaanse afkomst. Maar ik ben hier geboren en getogen, en
in de Eindassemblage. Hij is een crack in zijn werk, én
spreek zowel Nederlands als Spaans. Ik ben getrouwd met
hij houdt van een uitdaging. In zijn vrije tijd wisselt hij
Els en heb twee dochters. Inburgering was dan ook niet van
zijn werkplunje in voor een koksmuts. “Niet om er rijk
toepassing op mij – ik ben Belg onder de Belgen, maar ik
mee te worden” lacht hij. “Met mijn pannenkoekenkraam
heb ook iets extra: mijn Spaanse achtergrond. Dat wil ik
ben ik present op evenementen voor één of ander goed
met iedereen delen die daarvoor openstaat, zoals ik mijn
doel.” Geert bakt niet alleen pannenkoeken, maar ook
Belgische achtergrond deel met mijn Spaanse vrienden.”
poffertjes, wafels en oliebollen. Bij goed weer kan je hem
Op het werk stoomt José, met zijn collega’s van
treffen met zijn zelfgemaakt ijskarretje. “Ik doe het om
Pre Production Engineering, nieuwe of gewijzigde
iets te zien ontstaan, en groeien, en om er mensen plezier
modellen klaar voor Productie. “Dat is niet altijd even
mee te doen. Als de mensen gelukkig zijn, dan ben ik dat
gemakkelijk,” zegt hij. José heeft hier zowat van alles
ook.” Voor zijn hobby maakt hij pralines in zijn kelder,
gedaan: keukenhulp, onderhoudsmedewerker, operator
die hij speciaal daarvoor inrichtte. Hij weet één en ander
op vrijwel alle lijnen, reservearbeider, instructeur en
af van robots, maar het is hem nog niet gelukt om zijn
teambegeleider. Hij werkte als ankerman mee aan de
proces te automatiseren – ook al heeft hij er wel al over
lancering van de P1-modellen, en is ondertussen meer
nagedacht. Voor bijzondere gelegenheden maakt hij zelf
dan tien jaar technicus. José vindt het samengaan van
gepersonaliseerde pralinevormen. Hij vertrekt van een
verschillende culturen een verrijking. “Het verruimt
tekening en etst een eerste vorm in koper om daarmee
je horizon,” zegt hij. “Bovendien zijn de verschillen
meerdere vormen te persen in plastic dat gerecupereerd
tussen de Vlaamse en de Spaanse cultuur niet zo groot.
is van waterflessen. Zo mocht Geert in 1991 voor Volvo
We zijn wellicht wat impulsiever, het Zuid-Europees
chocolaatjes maken in de vorm van de nieuwe Volvo 850,
temperament, weetjewel? Het is heel belangrijk dat je
die dan op de Frankfurt Motor Show werden uitgedeeld.
het eens bent over de basiswaarden, zoals respect voor
Onlangs kwam Geert met nog iets nieuws. Voor de
de ander, en ook voor het anders-zijn. Dat past perfect in
koffiedrinker die wil ontwennen van suiker bedacht hij een
wat wij de Volvo-cultuur noemen. Dat houdt in dat we
doos suikerklontjes waarvan het formaat geleidelijk aan
de inbreng van iedereen moeten waarderen. We zijn niet
vermindert. Hij mocht zijn uitvinding presenteren op de
gelijk, maar we zijn wel gelijkwaardig. Geen discriminatie
TV-show van Bart Peeters en Siska Schoeters. Zij vonden
dus. Of, positief gesteld: we maken van onze culturele
het een briljant idee, maar daar blijft het wel bij, “want
verschillen een troef.”
Volvo komt en blijft altijd op de eerste plaats.”
50 1965-2015
volvo car gent
I 45
QUINCY POELMAN Geboren: 1991 I In dienst: 2014 Quincy is een echte spring in’t veld, zo zegt ze zelf, en als je haar bezig ziet op haar werkpost in GC Oost, dan is het duidelijk dat Quincy ervan houdt om in beweging te zijn. “Ik deed vroeger atletiek,” zegt ze. “Specialiteit: 2000 en 3000 m. Maar in combinatie met het werk, en de zorg om mijn zoontje, werd het wat te veel.” Dus schrapte Quincy atletiek van haar lijstje. Op dat lijstje staat Volvo nog altijd erg hoog. “Ook al ben ik nog een interim”, zegt Quincy. Ze kwam over van Johnson Controls, toen Volvo de montage van de dakbekleding en de middenconsole in eigen beheer nam, maar toen er kandidaten gezocht werden voor andere taken, was ze er meteen bij. Als je haar vraagt hoe ze het hier vindt, aarzelt ze geen seconde: “Super!” Haar team is meer dan OK, de sfeer is goed, en het werk doet ze graag. “Het is hier goed werken voor wie graag de handen uit de mouwen steekt,” zegt ze. Ze carpoolt met collega’s, en ook dat valt haar reuze mee. Quincy monteert isolatiematten en plaatst panelen onderaan de bodemplaat. Het is een taak die behendigheid en lenigheid vergt – Quincy duikt onder de hangende koetswerken door, en verricht haar montages snel en vlot. Haar sportief verleden is hier duidelijk een voordeel. Omwille van de aard van het werk, met de auto’s in hangers, ben je hier best tussen 1,70 en 1,80 meter groot, en dat is perfect voor haar. Quincy is een uitzendkracht en ze beseft wel dat ze nog geen werkzekerheid heeft. Maar ze heeft er vertrouwen in – “Ik hoop dat ik hier kan blijven!” zegt ze.
46 I
50 1965-2015
volvo car gent
50 1965-2015
volvo car gent
I 47
RONNY BERT Geboren: 1959 I In dienst: 1979
48 I
Zo’n jaar of twintig geleden hadden Ronny Bert en enkele
we deden, was zaken verbeteren op een simpele manier.
van zijn collega’s, omwille van enkele verschuivingen in
Wij, Vlamingen, zijn vaak te bescheiden. We mogen best
de organisatie, te weinig omhanden – dat vonden ze toch
tonen waar we sterk in zijn.” En zo kregen Ronny en zijn
zelf. Dus trokken ze naar de toenmalige manager van de
collega’s een rolletje in het TV-programma ‘Jij bent Flanders’
Eindassemblage, die er wel even over moest nadenken.
Future.’ Ronny had toen, met zijn collega’s, een wiel van een
Na een tijdje haalde hij er iemand bij die sterk was in
kruiwagen gebruikt om automatisch de motorkap te sluiten
het uitdokteren van creatieve oplossingen. En ziezo, een
in het assemblageproces. Ze ontwierpen van alles om de
nieuw team was geboren: Low Cost Automation. Hun
assemblage gemakkelijker te maken. En nu, twintig jaar later,
taak bestond erin kleine verbeteringen aan te brengen
werken ze nog altijd ideeën uit die aangereikt worden vanuit
aan het productieproces, om de operaties efficiënter of
de productie. “En dat zullen we blijven doen.” Hoelang
ergonomischer te maken. Hun eerste project was een
nog, vragen we, wijzend op Ronny’s witte haren? “Voor
installatie om de motorkap te openen. Hun werk was
iemand die houdt van techniek, van dingen uitdokteren,
degelijk – na 600.000 keer goede diensten bewezen te
slimme oplossingen zoeken, is dit een droomjob, met veel
hebben, staat dit toestel als een relikwie op het bureau van
afwisseling. Ik ben nog niet bezig met mijn pensioen. Zolang
de toenmalige verantwoordelijke Wim De Spiegeleer. “Wat
de job leuk blijft, hoeft dat ook niet.”
50 1965-2015
volvo car gent
RUDY VAN LAERE Geboren: 1963 I In dienst: 1988 Wij zijn op zoek in de Eindassemblage naar Rudy
Vlaamse Opera, waar hij het decor opbouwde, rekwisieten
Van Laere. “Die met zijn korte broek? Die staat op de
klaarzette, en de acteurs en zangers ook wel eens een
Customer Acceptance Line!” Als we Rudy vinden, blijkt
rekwisiet aangaf. Soms ook als figurant op de bühne. “Maar
het inderdaad ‘de man met de halflange broek’. Maar wat
zingen, nee, dat niet. En dat terwijl mijn vader een gevierde
er meer opvalt, is de snelheid en de energie waarmee
tenor was, met een mooie, diepe stem. Ze noemden hem
hij spreekt. Hij weet het: “Ik moet op tijd en stond wat
de Gentse Mario Lanza. En ik was dan de zoon van Lanza!”
kunnen ontladen,” zegt hij. Dan laadt hij zijn fiets in de
Rudy’s vader, Fernand Van Laere, overleed te jong, acht jaar
auto, en trekt hij erop uit. Of gaat hij skiën; Rudy is een
geleden, en Rudy zorgt nu voor zijn moeder.
bezige bij. Hij werkte in de opera, als verhuizer, in de
Maar het was hard labeur in de Opera. Lange dagen, en
bouwsector, de horeca. Stilzitten is duidelijk niks voor hem.
veel overuren. Goed betaald, dat wel, maar toen kwam de
Rudy maakt deel uit van de Kwaliteitsorganisatie, en doet
opera in financiële problemen. Rudy koos voor zekerheid –
de laatste check. Hij bekijkt de auto met de ogen van de
eerst bij Volvo Trucks, en vanaf 1988 bij Volvo Car Gent.
klant. Streng, want zo moet dat, controleert hij zo’n 400
Maar als hij op de radio een aria hoort van de Parelvissers
auto’s in zijn nachtshift. “Een mooie job,” vindt hij zelf. Toch
of Die Walküre, of de dans van Salomé, dan gaat zijn hart
denkt hij soms met weemoed terug naar zijn tijd bij de
toch weer sneller slaan.
50 1965-2015
volvo car gent
I 49
KIM MARQUENIE Geboren: 1982 I In dienst: 2007
50 I
Als we Kim Marquenie opbellen, zit ze op hete kolen.
en China. Dit jaar sluit ze ook haar zesde (en laatste)
Morgen valt het verdict: geslaagd of niet geslaagd, maar ze
studiejaar af. Kim beheert alle verpakkingen, en met haar
heeft er wel een goed gevoel bij.
collega’s diende ze een verbeteringsvoorstel in. “Als we
Kim begon in 2007 als operator bij ECG, en ze is duidelijk
paletten kunnen hergebruiken, besparen we 48.000 euro
iemand die moeilijk stil kan zitten. Haar middelbare
per jaar,” zegt ze. Kim heeft acht jaar in de nachtploeg
studies waren geen succes (“Tuinbouw, een verkeerde
gewerkt, en hard gestudeerd. “Nu ben ik wel toe aan wat
keuze,” zegt ze), maar toch wist ze dat er meer in haar
stabiliteit,” zegt ze. “Mijn dochter van twaalf vraagt heel
zat. Ze werd reserve, ging heftrucks besturen en leerde
wat aandacht, en dat geldt ook voor mijn job. Ik kan er mij
alles over de nieuwe VEA-motoren. Ondertussen ging ze
in uitleven. Na amper een paar weken mocht ik al naar
weer naar school. Na drie jaar behaalde ze het diploma
Maastricht, om te gaan kijken hoe men het daar deed. Mooi
Boekhouden op secundair niveau met de allerhoogste
toch? Ik was hier nog maar een paar weken, en je krijgt al
cijfers, en toen wist ze dat dàt haar ding was. Vandaar dat
meteen veel kansen. In de Skaldenstraat zitten we hier een
ze zich kandidaat stelde voor administratief ondersteuner
beetje aan de rand van het grote Volvo, maar dat heeft ook
in het Blauw Fabriekje, waar onderdelen gegroepeerd
voordelen: we zijn een klein team, we kennen elkaar en we
en klaargemaakt worden voor verscheping naar Maleisië
werken zeer goed samen.”
50 1965-2015
volvo car gent
SIGRID VERSCHELDEN Geboren: 1982 I In dienst: 2009 Sigrid is iemand van de enthousiaste soort, maar toch
niet gelanceerd, niemand wist hoe de nieuwe kleine Volvo
was de liefde voor Volvo niet meteen liefde op het eerste
er zou uitzien, en wij waren hem al aan het bouwen in
gezicht. “Aanvankelijk begon ik hier te werken in 2003,”
Zweden.” Sigrid werkte in de hal waar de prototypes, bijna
zegt ze, recht van school met een diploma van Algemeen
manueel, gemaakt worden, met een klein groepje specialisten.
Secundair Onderwijs op zak. “Ik werkte hier enkele jaren,
“We assembleerden één auto per dag, en ik stond in voor alle
maar vroeg me toch af: is dit het nu? Is dit de job van mijn
montages die hier op drie lijnen gebeuren.”
leven? Dus probeerde ik een paar jaar iets anders. En dan wist ik het: Volvo is het! Fijne collega’s en een afwisselende
Dus ja, ze weet wel een beetje hoe de Volvo V40 in elkaar
job, dat is het belangrijkste.”
zit, en dus mocht ze haar collega’s opleiden met alles wat ze
Sigrid werkt op Pre-trim 5, en monteert onder andere
in Zweden had geleerd.
autogordels, kofferrubbers en de leidingen voor de
Sigrid is dan ook erg benieuwd naar het nieuwe compacte
airconditioning. Ze nam ook gedurende twee jaar deel aan
model dat voor Gent zo belangrijk wordt – zowel de opvolger
een project voor de introductie van de modellen die toen
van de huidige V40 als het compleet nieuwe model.
alleen nog een codenaam hadden – Y555 en Y556. “Erg
Of ze opnieuw deel zal uitmaken van het projectteam, weet
spannend,” herinnert Sigrid zich. “De Volvo V40 was nog
ze nog niet, maar wedden dat ze stiekem hoopt van wel?
50 1965-2015
volvo car gent
I 51
PATRIC VAN DE VELDE Geboren: 1957 I In dienst: 1983
52 I
Patric is een man met een missie: de kwaliteit van Volvo
“We kunnen zorgen voor de juiste routines, voor goede en
steeds weer op een hoger niveau tillen. Dat was zo toen hij
duidelijke werkinstructies, voor degelijke kwaliteitssystemen,
aan het hoofd van de Eindassemblage stond, en dat is nu
maar het allerbelangrijkste is de attitude van onze
ook zo, als Kwaliteitsmanager.
werknemers. We moeten beseffen dat we een verzameling
“Kwaliteit is het alfa en omega van alles wat we doen,”
zijn van kwaliteitsmensen die een kwaliteitsproduct maken.
zegt hij. “Een fabriek die focust op kwaliteit, is meteen
Bij alles wat we doen, moeten we aan de eindklant denken,
ook een efficiënte fabriek. In Productie brengen we
een man, een vrouw, die op zeker ogenblik de bestelde auto
duizenden onderdelen samen tot een product waar een
geleverd krijgt. Op dat ogenblik bekijkt die de auto van
klant een respectabel bedrag voor heeft neergeteld. Als
binnen en van buiten met een uitermate kritische blik. De
je het statistisch bekijkt, zou je aanvaarden dat er wel
klant is dé maatstaf van kwaliteit.”
eens iets fout gaat. Maar zo redeneert een klant niet.
Daarom blijft Patric hameren op een gedragscode die
Voor hem is het goed of niet goed.” Patric weet dat de
kwaliteit centraal stelt, en op de noodzakelijke discipline.
Volvo-kwaliteit op een zeer hoog niveau ligt, en jaar na
“We beoefenen een topsport,” benadrukt hij. “We spelen in
jaar alsmaar beter wordt, maar in zijn functie kan hij nooit
de Champions’ League. Dat vraagt inzet en discipline, voor
tevreden zijn: het kan altijd beter.
elke minuut dat we op het veld staan.”
50 1965-2015
volvo car gent
JACQUES VAN DEN HENDE Geboren: 1960 I In dienst: 1982 Jacques is een mechanicus van de oude stempel – als hij niet
Jacques werd daarna teambegeleider in het Eindgebied,
meteen een oplossing voor een probleem vindt, ligt hij er ’s
waar de auto’s grondig gecheckt worden. Hij werkte vroeger
nachts van wakker. “De jonge ingenieurs denken te snel aan
in een Peugeot-garage, en kwam bij Volvo werken omdat
slecht functionerende software, maar ik check altijd eerst
hij hier zowat dubbel zoveel verdiende, maar hij waardeert
twee zaken: zekeringen en batterijspanning. Daarna komt de
Volvo vooral als een bedrijf dat mensen die vooruit willen,
elektronica aan de beurt. En als het dat niet is, blijf ik piekeren
kansen biedt.
tot ik weet wat het is.” Jacques is een producttechnicus en
Al zijn technische kunde wendt hij ook aan in het
legt zich toe op elektrische problemen en het testen van de
onderhouden van zijn Volvo P1800. “Een legendarisch
productieauto’s. Toen hij vele jaren geleden bij Volvo kwam
model,” zo verzekert hij. “De auto van The Saint. Ik kocht
werken, waren de auto’s nog lang niet zo gecompliceerd als
hem zeventien jaar geleden, maar de auto is van 1965,
nu. Hij begon met het monteren van de benzinetank op de
gebouwd in Zweden. Het chassis was nog dik in orde, en
Volvo 200-reeks, en speelde een rol bij het lanceren van de
samen met mijn vader heb ik hem gerestaureerd. Vorig jaar
Volvo 850. “Daarvoor moest ik voor lange tijd naar Zweden,”
mocht ik op Volvo kennis maken met Irv Gordon, de man
zegt hij. “Niet eenvoudig voor het gezin, maar het was een
die liefst drie miljoen mijl aflegde in precies dezelfde auto.
buitenkans, en gelukkig is mijn vrouw zeer zelfstandig.”
Zo zie je maar – een Volvo is voor de eeuwigheid!’
50 1965-2015
volvo car gent
I 53
ERIC DEMURIE/MARK DE MEY Geboren:1960/1959 I In dienst: 1991/1985 Het is een gouden regel in de journalistiek die we voor
kwaliteitsmanager, een koppel dat elkaar op het werk vond
één keer overboord gooien. Wij, de makers van deze
– de kandidaten passeerden de revue, en bij elk verhaal, en
portrettenreeks, hebben onze onderwerpen negenenveertig
bij elk portret, dachten we allebei: een dergelijk project kan
keer hun verhaal laten doen. Nu komen we zelf even
alleen bij Volvo. Volvo is een bedrijf van mensen. Mensen
in beeld. Omdat valse bescheidenheid ons vreemd is:
tellen mee, niet alleen in de functie die ze uitoefenen, maar
ook wij zijn twee van de vijfduizend Volvo-collega’s die
ook als collega, en als mens. Soms met een hoek af, soms
geschiedenis maken, en die de eer en vooral het genoegen
geniaal, soms een gewone collega met een gouden hart en
hadden deze geschiedenis vorm te geven, aan de hand van
een ongeziene drijfveer voor Volvo.
vijftig min of meer lukraak gekozen personeelsleden.
Volvo heeft oor naar de verhalen achter de mensen, hun
Het thema van ons jubileumjaar is: Mensen maken
ideeën en, indien nodig, hun kritiek. We zijn trots dat we
geschiedenis. Welnu, de fotograaf en de schrijver brachten
deze mensen even in de kijker mochten plaatsen. En trots
vijftig mensen voor de lens, en we noteerden hun verhaal.
dat we er ook bij horen.
Het werd een boeiende zoektocht in ons bedrijf naar
54 I
mensen met een verhaal, of een visie, of beide. Een
Per uitzondering werd de laatste foto uit de reeks gemaakt
vrouw uit het verre Thailand, een ingenieur uit Perzië, een
door een externe fotograaf: Michiel Hendryckx.
50 1965-2015
volvo car gent
COLOFON
FOTOG RAFIE Eric Demurie, behalve op p. 54 (Foto Michiel Hendryckx) en de foto hiernaast (Foto Mark De Mey).
RE DACTIE Mark De Mey, behalve p. 34 - Portret Frédéric De Backer (tekst Conny Geldhof.)
COÖRD INATIE EN WEB PU BLISH ING Marianne Vanderheyde
DRUK Graphius, Gent
50
VERHALEN 50 boeiende verhalen over het heden, verleden en toekomst van Volvo Car Gent vindt u in een apart magazine.
U vindt alle portretten en verhalen ook op: www.volvocargent.be
50 1965-2015
volvo car gent
I
55
