VOLHARDT IN DE WEDLOOP VAN HET GELOOF

Prediking Kortrijk, 25 augustus 2013

‘VOLHARDT IN DE WEDLOOP VAN HET GELOOF’

Stedef

VOLHARDT IN DE WEDLOOP VAN HET GELOOF

In Lucas 7:50 zei Jezus tegen een zondares:

“…: Uw geloof heeft u behouden,…” Uw geloof heeft u behouden, daar wil ik vandaag iets over zeggen. Hoe kunnen we behouden worden door ons geloof? Het lijkt me vanzelfsprekend dat, als we spreken over behouden worden door het geloof, dat we dan ook een oprecht geloof hebben. En als we een oprecht geloof hebben, lijkt het mij ook logisch dat we dan in ons leven God op de eerste plaats zetten. En daar kan het schoentje al eens wringen. Misschien is het uw ervaring dat het soms, of moet ik zeggen: dikwijls, dat het zo moeilijk is om God op de eerste plaats te zetten? Dat we in onze dagelijkse beslommeringen ons soms verplicht voelen om God even opzij te zetten omdat we het zo druk, druk, druk hebben… Omdat er dingen zijn waarvan we vinden dat ze belangrijker zijn dan onze –Godsdienst-. Hoe komt het dat je als christen toch zo vlug hervalt in dat soort van nonchalance? Dat we, zonder dat we er erg in hebben, zonder dat het eigenlijk onze bedoeling is, dat ons geloof terecht komt in het vakje ‘vrijetijdsbesteding’? Het geloofsvuur dat in het begin zo hevig was wordt zo gauw herleidt tot een waakvlammetje. We maken wel goede en oprechte voornemens, maar toch hebben we het gevoel dat we telkens opnieuw falen. Ik denk niet dat ik aan het dagdromen ben als ik zeg dat we s’avonds gemakkelijker naar de krant grijpen of voor de tv gaan zitten dan dat we de Bijbel in de hand nemen, is het niet zo? Het ontbreekt ons aan volharding. Daar waar wij het vaak laten afweten bleef Hij, Jezus Christus, volharden. En dat is het doel van de prediking van

1/9



Stedef

vandaag. Het is mijn hoop om u vandaag, met de kracht van de Geest, u te bemoedigen door te volharden in het geloof, zodat ook u behouden wordt door uw geloof. Ik wil met u lezen in Hebreeën 12. Hebreeën 12 is een vervolg op hoofdstuk 11 (dat is vrij logisch :-) en zoals sommigen misschien wel zullen weten is hoofdstuk 11 van Hebreeën het hoofdstuk van de geloofsgetuigen. Stuk voor stuk geloofshelden die getuigen waartoe het geloof allemaal in staat is. Maar weet u wat ik zo prachtig vind? Dat zijn geen ‘geloofshelden’ zoals wij ze wel eens durven noemen. Dat waren mensen zoals u en ik. Mensen met al hun talenten en al hun gebreken, zoals u en ik, het waren zondaars, zoals u en ik. Waarmee ik wil zeggen dat, wat zij konden, dat kunnen wij ook, door de kracht van het geloof. In hoofdstuk 11 wordt er tot 20x toe begonnen met: ‘Door het geloof…’. Door het geloof heeft Noach eerbiedig de ark toebereid – Door het geloof is Henoch - Door het geloof is Abraham – Door het geloof heeft Sara – Door het geloof heeft Isaak, Jakob, Jozef, Mozes, Rachab……enz… teveel om op te noemen. Hun getuigenissen zijn zo overduidelijk dat er wordt geschreven in vers 32 van hoofdstuk 11 “ …wat moet ik nog verder aanvoeren? Alsof men wil zeggen: Als je dat al niet wil geloven..? Wat moet ik dan nog zeggen? Immers, -wordt er vervolgd- de tijd zou mij ontbreken, als ik ging verhalen van Gideon, Barak, Simson, Jefta, David, Samuel en de profeten,” U merkt het: De getuigen zijn talrijk en overtuigend. We lezen verder: “Daarom dan”, en zo komen we hoofdstuk 12 binnen, en dat is de tekst die vandaag centraal staat, die wil ik graag samen met u lezen: Hebreeën 12:1-3

“Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die voor ons ligt. Laat ons oog daarbij alleen gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder des geloofs, die, om de vreugde, welke voor Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende,

2/9



Stedef

en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods. Vestigt uw aandacht dan op Hem, die zulk een tegenspraak van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet door matheid van ziel verslapt.” Hoe kunnen we door het geloof behouden worden? Door met volharding de wedloop te lopen die voor ons ligt. In onze lezing wordt de vergelijking gemaakt met een loopwedstrijd –we moeten de wedloop lopen- . Denk aan een atletiekwedstrijd, zoals bijvoorbeeld de Memorial Ivo Van Damme die, als ik het goed heb, binnenkort zal plaatsvinden. Ik heb al gehoord van mensen die daar de vorige edities bij waren, dat de sfeer daar fenomenaal is. De tribunes zitten tot barstens toe vol. Heel die wolk van supporters, heel die wolk van getuigen, zitten de atleten op te jutten en aan te sporen waardoor zij haast tot bovenmenselijke inspanningen in staat zijn. De adrenaline giert door het stadion. Er heerst een ongelofelijke ambiance. Zo kunnen ook wij, hier in de kerk, opkijken naar die tribune vol met geloofsgetuigen, en wij, u en ik, zijn de atleten midden in de arena die zich klaarmaken om met volharding de wedloop van het geloof te lopen die voor ons ligt. Al die geloofsgetuigen zitten als het ware allemaal op de tribune om ons aan te vuren. De volharding die we daarbij moeten tentoonspreiden is onmisbaar omdat onze wedloop geen sprintje is van 100 meter dat we kunnen afhaspelen op 10 sec, neen, het is een marathon op leven en dood, geestelijk leven of dood. En daarom wil ik u vandaag oproepen om te volharden in de wedloop van het geloof. En die grote menigte geloofsgetuigen vuurt ons vandaag aan om te volharden. Waarom die volharding? In Lucas 21:19 lezen we:

“door uw volharding zult gij uw leven verkrijgen.” Vele denken dat het voldoende om te zeggen: ‘ik geloof in God’, wat op zich natuurlijk prachtig is.

3/9



Stedef

Maar het is dan alsof ze in geloof op een roltrap gaan staan en ze verwachten dan dat die hen vanzelf naar boven voert, zonder dat ze daar zelf een inspanning voor moeten doen. De welvaart die we vandaag de dag kennen zorgt ervoor dat we het vanzelfsprekend gaan vinden dat het allemaal gemakkelijk moet gaan. De welvaart verslapt onze geestelijke weerstand! Is bij ons niet het probleem dat de geloofskracht gaat ontbreken? Nochtans moet er vaak veel strijd gestreden worden en soms ook veel leed geleden worden, om te volharden in het geloof. En daarom mogen we elkaar de vraag stellen: zien we ons leven nog wel als een loopbaan? Of leven we er maar wat op los? Opteren we voor een gemakzuchtig christendom dat de weg van de minste weerstand kiest? Dan dreigt er die nonchalance, die onverschilligheid. Of zoals we gelezen hebben; dan ontstaat er een matheid van ziel. Niet voor niets zegt de bijbel in Romeinen 12:11 “Weest in ijver onverdroten,

weest vurig van geest, dient de Here! “

Dat hoeven we niet alleen te doen, bij onze bekering ontvangen we de Heilige Geest. De hulp die we nodig hebben en die altijd bij ons is. Handelingen 1:8

“maar gij zult kracht ontvangen, wanneer de Heilige Geest over u komt,” Het geloof wordt ons gegeven uit genade en genade wil zeggen dat we iets krijgen wat we niet verdienen. Maar toch mogen we niet uit het oog verliezen dat ‘geloven’ een werkwoord is. Daarom lezen we ook in Jakobus 2:26 dat een geloof zonder werken een dood geloof is. Geloven is een vuur waar dagelijks hout moet opgelegd worden, het heeft brandstof nodig. Het is zoals we in Spreuken 26:20 lezen:

“Als er geen hout is, dooft het vuur;” Dat is zo logisch als maar zijn kan. Daarom moet het vuur constant aangewakkerd worden en dat is met ons geestelijk leven net zo.

4/9



Stedef

Als je bv je auto niet onderhoud, dan gaat hij kapot. Als je binnen het huwelijk niet werkt aan de relatie met je man of vrouw, dan is dat huwelijk gedoemd om te mislukken. Als je je relatie met God niet onderhoud (zoals o.a. het dagelijks lezen en overdenken van Zijn Woord) dan gaat met tijd ook dié relatie stuk. U zegt dan nog wel dat u geloofd, maar dan wordt er niet met elkaar maar naast elkaar geleefd. Dan wordt die relatie op een waakvlammetje gezet en zal het uiteindelijk ook doven. Aan onze relatie met God moet gewerkt worden en dat is niet altijd zo eenvoudig. Integendeel, God heeft ons allemaal op een wereld geplaatst waar bijna alles ons afleid van Hem. Een wereld waar de zonde overvloedig aanwezig is en die dagelijks wordt aangewakkerd door de tegenstander en die zal niet vergeten om er elke dag hout op te leggen hoor! En ondanks die verlokkelijke en verdorven wereld wil God toch dat we Hem op de eerste plaats zetten. Dus nee, het is niet vanzelfsprekend om het hart vurig te houden. Het kost strijd, het kost soms veel strijd, het kost moeite, er is veel volharding nodig om de wedloop van het geloof tot een goed einde te brengen. Er komen dagelijks zoveel onheilige dingen op ons af, we moeten een keuze maken. Kiezen we voor die onheilige dingen, die dan meestal ook heel verleidelijk zijn, of kiezen we voor God. En als we zeggen dat we kiezen voor God, dan moeten we dat niet alleen zeggen, we moeten het ook doen, het moet te zien zijn in onze levenswandel. Eens je de smaak te pakken krijgt om dagelijks om te gaan met God, dan wordt het een deel van je leven. Wat is volharden? Dat is volhouden. Je niet uit het veld laten slaan. Gefocust blijven op het doel. Het kan moeilijk worden, het kan tegenvallen of erger, het kan helemaal mis dreigen te gaan. En toch ga je door. In het begin is alles nieuw en ben je enthousiast. Maar op momenten dat het tegenzit, blijkt hoe serieus en toegewijd je écht bent. Want dan komen de vragen. Waar doe ik dit eigenlijk voor? Is het dat wel waard? Gaan mensen niet denken dat ik gek ben omdat ik zo met mijn geloof bezig ben? Beantwoordt de volgende vraag eens voor uzelf: Waarom gelooft u? En als u gelooft in God, is dat dan ook te zien in uw dagdagelijkse leven? Welk doel hebt u voor ogen? Waarom komt u naar de kerk? Hebt u het ervoor over en is uw motivatie sterk genoeg om tot het einde toe te volharden in geloof?

5/9



Stedef

Jezus zelf is het ultieme voorbeeld van iemand die daadwerkelijk tot het uiterste ging. In de evangeliën kunnen we lezen dat hij geen half werk heeft verricht maar helemaal Gods wil gedaan heeft. Jezus wist dat hem het lijden te wachten stond en toch ging hij door. Hij liep niet weg voor de gevolgen, integendeel. Uiteindelijk werd het zijn dood, een verschrikkelijke dood aan het kruis. Hoe heeft Hij dit kunnen doen, hoe heeft Hij zo kunnen volharden? Omdat Hij gefocust bleef op de toekomst. Hij kon deze lijdensweg doorstaan omdat, zoals we hebben gelezen in vers 2 van onze lezing, omdat hij gericht bleef op de vreugde die voor hem in het verschiet lag: een plaats aan Gods rechterhand. Hij kon deze weg alleen maar gaan door volharding in het geloof, door kracht van het geloof. Denk aan die tribune vol met geloofsgetuigen, al zijn ze gestorven, hun getuigenis is niet verstomd. Levend en krachtig komt het naar ons toe in Gods eigen Woord. Eigenlijk roepen ze ons één ding toe: leef, leef, leef dóór het geloof. Zoals al gezegd waren deze geloofsgetuigen zondaren zoals wij. En als we hun namen lezen, dan weten we dat ze bepaald niet vlekkeloos waren. Ik denk aan Abraham met zijn leugens, aan Jakob met zijn bedriegerij, aan Mozes, die een Egyptenaar doodsloeg, … Maar toch hebben zij allen door alles heen in God geloofd, en na elke misstap zijn ze opnieuw berouwvol naar God gestapt. En ze roepen ons op om hetzelfde te doen. Als u een misstap hebt begaan dan is dat heel jammer, maar weet dat u steeds met een berouwvol hart naar God mag teruggaan om Hem vergeving te vragen, en Hij zal u vergeven. Hij wil u leren om te volharden in het geloof zodat u door het geloof behouden wordt. Matteüs 24:13

“Maar wie volhardt tot het einde, die zal behouden worden.” We moeten één ding van die geloofsgetuigen leren en dat is: blijf geloven. Geloven betekent niet dat je zonder zonde bent of dat je nooit meer zonde zult doen.

6/9



Stedef

Het betekent wel dat, zoals we lezen in Hebreeën, dat geloven een ernstige zaak is en het hoort helemaal niet thuis in het vakje ‘vrijetijdsbesteding’. Hebreeën 11:6 “…zonder geloof is het onmogelijk Hem welgevallig te zijn. Want wie tot God komt, moet geloven, dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken.” Deze wolk van geloofsgetuigen zitten ons aan te sporen om alle wantrouwen tegenover God af te leggen en te geloven dat niemand het zo goed met ons voor heeft als Hij! Ze roepen ons toe dat ze heel hun leven aan God toevertrouwd hebben door zijn belofte te geloven. En wat hield deze belofte ten diepste in? Dat God schoon schip gaat maken met onze zonden en gebreken door het lijden en sterven van Christus. Dat Hij het allemaal in orde maakt. Dat Hij voor eeuwig in vrede met ons wil leven. Dat geeft rust in je hart, dat geeft rust in een onrustige wereld. Wij hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus. Dan leren we ook alle last af te leggen, de last van de zonde afleggen zoals vers 1 ons aanspoort. Een echte loper draagt geen zware kleren en heeft zeker geen rugzak mee. Een loper gaat niet aan de startlijn staan met een ijzeren harnas aan. Met de last afleggen wordt hier de zonde bedoeld. Leg alle last, namelijk de zonde, af, die ons zo licht in de weg staat. De zonde is een hindernis in ons leven, broeders en zusters. Ze verhindert ons om uit de startblokken te komen. Ze verhindert ons om de wedloop te lopen met volharding. Ze brengt onrust en onvrede met zich mee. Ik vraag u: wie van u heeft zich ooit gelukkig gevoeld op het moment dat u toegaf aan zonde? Misschien heel even, maar geef toe dat dit soort van geluk nooit lang duurde… Als één ding ons leven hindert dan is het wel dat wat verkeerd is in Gods ogen. En laten we elkaar aub niets wijs maken. We weten allemaal drommels goed, wat verkeerd is en ook waarom het verkeerd is. Luister naar wat Gods Geest u op het hart legt en laat u leiden door Gods Woord. God heeft ons heel duidelijk bekend gemaakt, wat goed en wat verkeerd is. Een leven in geloof is geen rustig kabbelend leven. Het gaat tenslotte om

7/9



Stedef

een wedloop. Het gaat niet om de snelste tijd, want eens we over de eindmeet zijn, zijn we allemaal overwinnaars. Het gaat niet om de eerste te zijn. Maar wel om de prijs die God wil geven. Paulus zegt in 2 Timoteüs 4:7 :

“Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden; voorts ligt voor mij gereed de krans der rechtvaardigheid, welke te dien dage de Here, de rechtvaardige rechter, mij zal geven, doch niet alleen mij maar ook allen, die zijn verschijning hebben liefgehad.” Wie in geloof voor God niet uit de startblokken wil komen en geen lasten af wil leggen die hem hinderen voor de goede strijd, die mist het doel van zijn leven. Hij verliest de strijd en zal straks alles, alles moeten missen. Laten we het doel niet uit het oog verliezen. Een loper in de renbaan kijkt niet rechts of links, maar vooruit, zijn blik is gericht op het doel, de eindmeet. Zo moet ook onze blik, zoals we lezen in vers 2, alleen gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder des geloofs. Er is één die voor ons uitstormt in de loopbaan van het geloof en dat is Jezus Christus, die het kruis op zich genomen heeft en de schande niet heeft geacht. Hij gaf alle vreugde prijs, die Hij eenmaal bij Zijn Vader bezat. En Hij hield zich door alles heen aan zijn God en Vader vast, zelfs toen deze Hem verlaten had. Verlaten wegens onze vele zonden. In vers 3 staat er : “vestigt uw aandacht dan op Hem”. Laat uw blik alleen op Hem gericht zijn. De kracht om te lopen kunnen al die geloofsgetuigen ons niet geven. Ze blijven tenslotte toeschouwers. Ons aanvoeren kan alleen Jezus. Hij heet niet alleen de leider van ons geloof, maar ook de voleinder van ons geloof. Het gaat dus om het geloof. Deze wedloop is geen zaak van spieren, maar van het geloof. Als het aan ons gelegen had, was het nooit meer goed gekomen met God. Want wat heeft Jezus een tegenstand van zondaren moeten verdragen. Zelfs van zijn eigen discipelen, die zijn lijden en sterven wilden verhinderen.

8/9



Stedef

Maar Jezus ging vrijwillig zijn weg naar het kruis en helse verlatenheid. Hij deed het allemaal voor ons. En nu zit Hij in heerlijkheid aan Zijn Vaders rechterhand. Hij beloofd ons een eeuwige thuis in Zijn Koninkrijk. En daarom moeten we altijd weer onze aandacht op Hem vestigen, midden in het leven, midden ook in de miserie van het leven, zodat we met volharding de wedloop kunnen lopen die voor ons ligt. Dat is de vreugde en de glorie in deze prediking. Broeders en zusters, zie toch op naar Hem, die de schande van het kruis gekozen heeft om onze zonden te verzoenen. In en door Hem ziet God de Vader ons als volmaakte gelovigen, als mensen zonder vlek of rimpel. Maar dan komt het er wel op aan, dat wij met hart en ziel in Hem geloven. Want zonder dit geloof kan niemand God welgevallig zijn. Laten we dit bedenken, ook voor het komende nieuwe seizoen. Laten we met volharding helemaal gericht zijn op Jezus Christus, de leidsman en voleinder van ons geloof. In Hebreeën 10:36 lezen we:

“Want gij hebt volharding nodig, om, de wil van Gods doende, te verkrijgen hetgeen beloofd is.” Amen

Hebt u vragen of wil u gewoon in alle discretie uw hart eens luchten :

9/9

VOLHARDT IN DE WEDLOOP VAN HET GELOOF

Recommend Documents