Verslag Tweedaagse van Ootmarsum DAG 1. De dertigste juni 2012 was een belangrijke datum met talrijke gebeurtenissen die de zomer inluidden: de Start van de Tour de France in Luik, voorbeschouwingen van de EK-wedstrijd Spanje – Italië en het begin van de Enige Tweedaagse in Nederland. Vanuit Nijmegen en omgeving reden rond 08.00 u. drie auto’s met in totaal 11 Wandelaars naar het rustieke dorp Ootmarsum in Twente. De drukte op de wegen viel op dit vroege uur nog mee, zodat eenieder zich ruim op tijd in Hotel Van der Maas bij de Grote Organisatrice van de Tweedaagse (GOT), Els, meldde. Na ontvangst van de sleutels, het wegbrengen van de bagage en een ronde koffie deelde GOT Els prachtige kleurkaarten uit, waar de wandelroute reeds was ingetekend. Gelukkig voor hen, die graag ook tekst onder de ogen hadden, was ook een routebeschrijving op schrift beschikbaar. Om 10.15 u. klonk buiten – met vrouw en macht is BIO-Kootsj Alfons weerhouden om binnen in het hotel het startsignaal te geven – een kort en snerpend fluitje. En daar ging men! De Markt werd overgestoken en men liep de Denekamperstraat in om vervolgens na 250 m linksaf te slaan en de Moerbekkenkamp in te wandelen. Links had men een fraai uitzicht over een glooiend landschap met essen en rechts keek men in de keukens en serres van enkele Ootmarsummers. Volgens kaart en routebeschrijving moest dit halfverharde pad gevolgd worden tot E75. Dat gaf wel enige verwarring, want wat was nu E75 ? Diepgaande woordenwisselingen, blikken op de kaart, vingerwijzingen in de lucht en naar de grond volgden. Na ampel beraad had men het inzicht verworven, dat het hier ging om een nummer op een veelkleurig paaltje met pijlen. Volgens Els was het de bedoeling de nummering van de gekleurde paaltjes en de pijlen te volgen. Men liet de bewoonde wereld achter zich en wandelde door weilanden vol met koeien en langs akkers met maïs dat reeds een hoogte van 75 cm had bereikt. Tijdens deze eerste etappe werd door een deel van het Gezelschap nog eens teruggekeken naar de laatste, wederom weer veel te drukke schoolweken. Enkele BIO’s en B’s waren maar al te blij, dat zij van deze druk zijn verlost. En staken dat dan ook niet onder stoelen en banken. Tijdens deze
overpeinzingen moest er goed worden opgelet, want bij E75 diende te worden overgestapt op de groene route en die zou gevolgd moeten worden tot E71. Bij E74 gekomen ontstond er weer verwarring bij enkele Dames. “Hebben we E71 gemist?“, werd aan de BIO-Kootsj gevraagd. De BIO-Kootsj dacht dat tot nu toe de route perfect werd gevolgd, maar daar dachten deze Dames toch héél anders over. De kaarten werden nauwkeurig bestudeerd en gedraaid, er werd met de vinger in de verte gewezen en ook omhoog en de tekst werd zelfs hardop voorgelezen. Gelukkig gaf de BIO-Kootsj, ondersteund door meer mannen, - zij, immers, beschikken over een beter richtingsgevoel en kunnen (veelal) beter kaart lezen – het verlossende antwoord: Rechtsaf ! Men liep heuvel op, heuvel af en over smalle paadjes werd in het bos van het Springendal E71 bereikt. Ook nu wéér opletten, want er diende te worden overgestapt op een paarse route. Deze route voerde het Gezelschap door een donker loofbos met veel schakeringen groen. Na een scherpe bocht bereikte men het volgende punt, E68, en volgde een groene route. Deze groene route voerde langs de bron van het Springendal. Enkele deelnemers aan deze Tocht liepen een gevaarlijke variant over stapstenen in de beek en Geert nam snel enige foto’s van TPM Herman, Maria en Mesi voordat zij bijkans in de beek donderden. Slingerend bereikte men een brede zandweg, de Mosbeekweg, die geruime tijd (stug) diende te worden gevolgd. Na enige tijd werd de groene route vergezeld van een paarse route. “Het wordt weer een kleurrijk geheel“, merkte een der deelnemers op. In de verte werd men een brandtoren gewaar en het Gezelschap keek elkaar blij en voldaan aan. “We zitten (?) goed“, zei een der oudere wandelaars. Net voorbij de brandtoren (E65) werd een korte pauze ingelast bij een tweetal tafels met bijbehorende bankjes. De meeste deelnemers aan deze queeste hadden uit voorzorg ooft en iets drinkbaars, uitsluitend frisdrank uiteraard, meegebracht en dat werd hier genuttigd en gedronken. Na dit oponthoud ontstond en onenigheid over de te volgen route. “Rechtsaf!!“, zei Maria resoluut. “Rechtdoor“, zei de BIO-Kootsj nog resoluter. Eenieder bemoeide zich (weer) met de te volgen route en enkelen wezen zelfs de terugweg aan. Jan M, een zeer ervaren Loper, en de BIO-Kootsj zonderden zich af en bestudeerden de kaarten aandachtig en concludeerden dat de weg rechtdoor gevolgd diende te worden tot paaltje E64. Echter het paaltje E64 was
onvindbaar en naar alle waarschijnlijkheid door een plaatselijke bewoner verdonkeremaand. Wederom bekeken Jan, die onlangs in nog veel onherbergzamer gebied heeft rondgewandeld en de BIO-Kootsj de kaarten en de stand van de zon en gaven aan dat de route linksaf ging. Berustend volgde de rest van het Gezelschap deze twee voortrekkers. En zo liep men langs de bosrand en had rechts een mooi zicht op een vrijstaande boerenwoning van aanzienlijke afmetingen. Aan het einde van de bosrand ging men over kronkelende paden tot paaltje D55, waar overgestapt moest worden op een blauwe route. De blauwe route werd gevolgd tot paaltje D56, waar zich pauzepunt 1 bevond: Restaurant Watermolen Bels. Gepauzeerd werd onder een geleide egelantier. Koffie, appeltaart en ice tea werden besteld. Richard B. bestelde een ice tea met slagroom. De ober keek wat vreemd op, maar noteerde de bestelling stoïcijns. Richard herstelde zijn bestelling snel. Hij wilde héél snel bestellen en vergat daardoor de appeltaart bij de slagroom te vermelden… Anita kwam met een zeer vrolijk gezicht terug van de sanitaire voorzieningen. “Mijn dag kan niet meer stuk“, zei ze blij. Wat bleek ? Bij de sanitaire voorzieningen had Anita haar kapsel iets meer in model gebracht toen een (nog) oudere dame haar toevoegde: “Wat is het toch heerlijk om zo jong te zijn!“ De verversingen werden gebracht en door een welwillende BIOKootsj aan de wandelaars doorgegeven. BIO-Kootsj merkte op, dat door deze bereidwillige medewerking wellicht een korting op de prijs kon worden bedongen. “Olde Knieper!“, merkte GOT Els in onvervalst Twents op. Ondertussen verzamelde TPM Herman weer de nodige banknoten om de kosten van deze dagen (ruimschoots) te dekken. Met het hotel werd via de mobiele telefoon afgesproken, dat om 19.00 u. het diner geserveerd mocht worden. Na een klein uurtje werd er verzameld voor de 2e etappe. Maar eerst werd de watermolen (bovenslag) bezichtigd. De blauwe route werd verder gevolgd en ging op het gehucht Vasse aan door akkers en weilanden. Net vóór dit gehucht sloeg men linksaf, stak een straat over en kwam men langs een uitspanning waar ijs te koop werd aangeboden. Omdat TPM Herman nu toch over voldoende liquide middelen beschikte, stelde hij voor een ijsje te nuttigen. Het
werd geen ijsje, maar een middelgrote ijs behalve voor Richard B, die een héél grote ijs nam en voor Vincent, die afzag van een ijsje. Het bleef ook nu opletten, want men diende over te stappen op een groene route, die langs een theeschenkerij kwam. “Thee?“, schamperde iemand, “Bier willen we!“. Bij D84 werd overgestapt op een oranje route, die naar de Vasser Heide ging, waar zich enkele grafheuvels bevonden. Na dit grafveld werd de rode route gevolgd, rechtdoor tot de snelweg. Hier verlieten Anita en Els het Gezelschap en liepen rechtstreeks naar Ootmarsum, want de nood bij beide Dames was tot grote hoogte gestegen. Enkele Heren hadden zich nog opgeworpen als bewakers met (zak)doeken voor het struweel waar beide Dames zich discreet konden terugtrekken. Het voorstel werd beleefd maar resoluut afgewezen. De overige leden van het Gezelschap sloegen rechtsaf en beklommen de Kuiperberg. Bovengekomen sloegen zij linksaf en wandelden een uurtje later Ootmarsum binnen. In Ootmarsum nam het gehele Gezelschap plaats op het smalle terras van Hotel de la Porte. Stoelen werden overal vandaan gehaald en rond TPM Herman geplaatst. Vier stoelen werden in de scheefstand op de stoep gezet en de Wandelaars, die hierop gezeten waren, keken angstig omhoog naar de anderen. De ober werd verblijd met een forse bestelling en Jan uit Mook trok zich terug in een antieke bouwmaterialenhandel. De ober kwam met twee tableaus terug vol met bieren, wijnen, frisdrank en twee grote bakken zoute pinda’s. TPM Herman deelde 10 stickers (van de bestelde 140.000) uit, waarop een opgestoken duim stond uit. Tegen inlevering van 10 stickers kan men bij TPM Herman een passende versnapering bekomen. Het volgend schooljaar zal nog meer in het teken staan van het uitdelen van stickers bij goed gedrag. Afgelopen maanden is al flink geëxperimenteerd met deze stickers en de eerste fraudegevallen zijn direct gesignaleerd, zoals: - na de eerste les hadden enkele scholieren al 10 stickers te pakken gekregen ; - enkele stickers hadden een verdachte sigarengeur; - opgepakte zakkenrollers hadden twee tassen vol stickers; - 60 valse stickers zijn geconfisqueerd door Hoofd Civiele Dienst Kees K.
Ach, het Management heeft komend schooljaar er weer heel wat (uit te besteden) taken bijgekregen… Na een tweede ronde verfrissingen verplaatste het Gezelschap zich naar Hotel Van der Maas om zich op te frissen en mooi aan te kleden. Om 19.00 u. zat iedereen aan een genoeglijk Diner van drie gangen met bijpassende wijnen. Na het Diner maakte men onder leiding van GOT Els een uitbuikwandeling door het historische Ootmarsum. Ja, de geschiedenis van Ootmarsum begon reeds lang geleden en is verbonden met de ui. Dat klopt, volgens een der deelnemers, want hij merkte op, dat veel Ootmarsummers wel erg veel gelijkenis vertoonden met deze groentesoort… Enkele, in vreemde kledij gestoken, lieden zaten op een terras van grote glazen geestrijk vocht te genieten. Het bleken leden van een Saksisch Blaaspoepersensemble te zijn, die tegen 23.00 u. voor hotel Van der Maas een serenade brachten. Dat had GOT Els toch maar weer mooi geregeld ! Om 00.00 u. lag eenieder in Morfeus armen. DAG 2. Om 08.45 u. zat het Gezelschap aan het ontbijt; precies volgens afspraak. De meeste Wandelaars hadden goed geslapen, maar enkele Lopers waren niet snurkvrij door de nacht gekomen. Op de kamer van TPM Herman en Vincent is er zwaar geronkt, zo zwaar zelfs dat Richard B., twee kamers verderop, wakker is geworden. En daarnaast is in het holst van de nacht een groep jongeren met luide stemmen joelend en proestend langs hotel Van der Maas getrokken. Die luitjes kwamen natuurlijk terug van de plaatselijk zuupkeet… Vandaag zou men met de auto’s naar het startpunt, HR Dinkeloord, rijden. De routes van vandaag waren niet helemaal gecontroleerd, omdat Els op donderdag 28 juni nog een revisievergadering had. “Maar daar komen wij wel uit,“, zei de BIO-Kootsj wapperend met de kleurrijke kaart met routes.
Vanaf HR Dinkeloord zou de 1e etappe naar Huis Singraven gaan en daar zou een rondwandeling plaatsvinden. Men stak de Dinkel over en sloeg een zandpad in om vervolgens te eindigen bij een manege. Twee grote labradors kwamen luid blaffend op de indringers af. Richard B. maande de twee honden tot kalmte door onverstoorbaar op hen in te praten. Het was wel duidelijk, dat Richard B. in zijn ISK-tijd veel geleerd heeft. Vincent wilde over een wankel hek klimmen waarop duidelijk zichtbaar een bord met “VERBODEN TOEGANG” was bevestigd. Met veel overtuigingskracht wist men Vincent weer in het gareel te krijgen en met de aanwijzingen van de manegehoudster op zak leidde TPM Herman het Gezelschap terug naar de snelweg (Denekampsestraat). Weer de Dinkel over en bij de Borgbosweg pas naar rechts. Rechts meanderde de Dinkel door het Borgbos en het gezelschap liep nu door een mooi loofbos met voldoende schaduw. Men volgde een mooi pad langs de Dinkel tot de Molendijk. Daar sloeg men linksaf en kreeg zicht op Huis Singraven. Huis Singraven is al een oude woonstede en heeft diverse bewoners van uiteenlopende pluimage gehad, zoals een kloosterorde voor vrouwelijke religieuzen. Enkele Wandelaars, die zich al hadden verdiept in de geschiedenis van Huis Singraven probeerden de rest van de club tot stilte te krijgen in de hoop het angstaanjagend gekrijs van de ingemetselde non te horen. Volgens de overlevering zou, na een frivool avontuurtje met een minnaar, de non levend zijn ingemetseld en na haar smartelijk overlijden zou deze religieuze hier nog rondwaren. Een triest verhaal waaruit blijkt dat niet elke non, zoals Beatrijs, geholpen is. Na de majestueuze ingang van Huis Singraven kwam men langs Restaurant De Watermolen. TPM Herman liep naar binnen en reserveerde bij een jongedame in een nerveus gestreken rokje alvast twee tafels. De tocht ging verder door de bossen en langs weilanden waar de Dinkel en de Bijdinkel doorheen stroomden. De Schiphorstdijk moest gevolgd worden tot het kanaal Almelo – Nordhorn. Dat kanaal werd overgestoken en nu in het open veld begon de zon de tere huid van enkele deelneemsters te verbranden. En daar liep plots Maria met een knoestige stok en een geruite boerentesneuzik. TPM Herman, altijd even galant, had enkele hulpstukken aan Maria uitgeleend in de nu toch wel brandende zon. Bij een Schuivenhuisje werd een korte pauze ingelast. Een metalen stem vertelde het ontstaan van dit
Schuivenhuisje. Vooral Vincent, die nog eens herinneringen ophaalde aan de Efteling, kon maar niet genoeg van deze performance krijgen. Na de pauze werd de weg vervolgd en de bedoeling was linksaf te slaan om langs de grafkelder van de familie Laan te gaan. Omdat het paaltje met bijpassende kleur (weer) ontbrak heeft men deze interessante grafkelder gemist. Ach, erg was het niet, want men zou toch weer op de weg langs het kanaal terugkeren. En zo geschiedde. Bij een brug het kanaal weer over en linksaf over een fietspad. Aardige automobilisten gaven de Wandelaars voorrang. Met brede armzwaaien werden de chauffeurs bedankt. Rechts lag weer een schaduwrijk bos en dat zou men na enige tijd moeten inslaan. Maar kaart en routebeschrijving waren op dit punt erg onduidelijk. Op goed geluk werd een bospad ingeslagen en met de kaart in de ene hand en een kompas in de andere hand liep men scherp turend door dit bos tot de zichtlaan van Huis Singraven. Het Gezelschap werd ingehaald door sjeesjes met in klederdracht gestoken Tukkers. “Hier hè’j ’t spit, zorg zelf moar daj ´t gebraad d´r bi´j`an kriegt”, konden enkele Wandelaars in onvervalst Twents horen. De sjeesjes verzamelden zich voor de ingang van Huis Singraven. Ondertussen liepen ook allerlei in klederdrachten gehulde autochtonen met een horlepiep op naar de ingang van Huis Singraven. De DWC Ahasverus wandelde over het algemeen met een gepaste afstand van dit wonderlijke gezelschap. Zo niet Richard B. Onverstoorbaar liep hij, met rugzakje en petje, mee deze in klederdracht gestoken lieden. `Jie bint ok d´r bie `, zei een der organisatoren van dit klederdrachtenfestijn en deelde een briefje met daarop nr. 20 aan Richard B uit. Ja, die Els toch. Dat had ze weer mooi geregeld. En deel van het Gezelschap wandelde in alle rust naar het Restaurant annex hout- en zaagmolen en nam plaats op het reeds door TPM Herman besproken terras. Het andere deel kwam later; die hadden nog genoten van het optreden van een in kuitenflikkers geklede bugelorkestje. Op het terras onder bomen en grote parasols met zicht op een molenbeekje werd genoten van verfrissingen, taartpunten met en zonder slagroom en tosti’s. Het geruis van snelstromend maakte enkele deelnemers wat doezelig. Na drie kwartier werd de Tocht
hervat en liep men terug, weer langs Huis Singraven naar de snelweg. Hier werd afscheid genomen van Maria en Anita die naar grote feesten gingen. Maria ging naar de verjaardag van Richard KB, die vandaag 65 jaar werd ( alsnog van harte gefeliciteerd) en Anita vertrok naar het eindexamenfeest van een nabij familielid. De rest van het Gezelschap stak de weg over door een sterrenbos naar Beuningen (Ov.). Onder leiding van TPM Herman en de BIO-Kootsj werd een geel-blauwe wandeling gevolgd. Na het sterrenbos liep men door weilanden met roodbont vee en over verharde fietspaden. Het was hier druk met wandelaars. Blijkbaar had een concurrerende wandelclub een wandelmars met kleine bordjes uitgezet. Bij een enkeling kwam de – boze – gedachte op één der bordjes te verplaatsen. Gelukkig is het bij die boze gedachte gebleven. Na een paar bochten in het weiland kwam men weer in een bos terecht, waar ook de Dinkel stroomde. Over een smal pad, dat gevaarlijk langs de Dinkel liep, volgde men de route, waar menigeen diverse steken van muggen en ander ongedierte opliep. Na geruime tijd en vele muggenbeten rijker kwam men aan in het dorpje Beuningen (Ov.) en streek neer op het terras van Restaurant Sterrenbos. Verfrissingen werden genomen en de laatste films werden besproken. Na twee rondjes rekende TPM Herman af en vertrok men voor het laatste deel van deze Tweedaagse. Na een klein uurtje was men weer terug op het parkeerterrein van HR Dinkeloord. Bagage werd gewisseld en dan werd het tijd afscheid te nemen. Men wenst elkaar een goede vakantie (in de Etna op Sicilië, in Parijs, in Zeeland of gewoon thuis). Een klein deel van het Gezelschap (Geert, TPM Herman, Richard B, Vincent en de BIO-Kootsj) vertrok naar Arnhem waar een afsluitende kleine Chinese maaltijd werd genuttigd. Vandaar ging eenieder zijns weegs. Om 21.00 u. was iedereen thuis. Moe maar zeer voldaan. Tenslotte (nogmaals) een dankwoord aan GOT Els, die voor een tweetal prachtige wandelingen en een leuk hotel in een mooie omgeving zorg heeft gedragen.
BIO-Kootsj Alfons
