Verslag Inor najaar 2011 Parlez-vous français ? Afgelopen najaar zijn we gaan terreinrijden in Inor ( Frankrijk), we gaan wel vaker naar dit terrein. De eigenaar van het terrein is een boer die in de dalen van het heuvelachtige terrein graan en koolzaad verbouwd. Op de steilere stukken is het alleen maar bos waarin hij wilde zwijnen en een 2-tal soorten herten fokt voor de jacht. De dieren fokken zichzelf maar worden wel flink bijgevoerd omdat er voor deze hoeveelheid dieren niet genoeg voedsel is in het bos. Bij het rijden door dit bos kom je natuurlijk continu zwijnen en herten tegen die ietwat aan mensen gewend zijn dus op geringe afstand blijven staan kijken. Op het terrein zijn nagenoeg geen regels, de enige dingen die niet mogen zijn; met klei aan de banden rijden over het doorgaande pad naar zijn boerderij ( het is daar hele vette kleigrond), de poorten achter je dichtdoen zodat de zwijnen niet op het veld kunnen komen en niet rijden over de velden. Nou dit alles is nog wel te overzien, nadeel is wel dat de boer, Francis Dante, geen woord Engels of Duits spreekt en wij eigenlijk geen Frans. Hij is wel erg aardig en met handen en voeten ( en Desiree Janssen of Willem Baljon) komen we er meestal wel uit. Afgelopen jaar kwamen we vrijdag rond de middag aan bij hem op het terrein , meteen toen we door de poort reden kwamen we een 3 tal open jeeps tegen met een 15 tal fransen erin die allemaal een groot jachtgeweer bij hadden en niet blij keken. Er werd door meneer Dante geroepen en gewezen naar de grote poort waar we net doorheen gekomen waren. Gelukkig sprak 1 van de 15 Fransen ( jawel 1 van de 15!!) 1,5 woord Engels en wist ons duidelijk te maken dat we pas het terrein op mochten als zij klaar waren met jagen. De vrachtwagen met de crossdodges moest buiten de poort blijven staan en wij mochten doorrijden naar de boerderij en moesten daar wachten.
1
Verslag Inor najaar 2011 Wij maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om iets te eten en even de benen te strekken van de reis. In de tussentijd leek het in de heuvels wel oorlog, zoveel er geschoten werd. Na een uur of anderhalf kwam de hele stoet weer naar de boerderij met de buit, een berg zwijnen, achterin de jeeps. Vervolgens werd er door een van de Franse dames die ondertussen ook aangekomen waren verteld in het half Frans/Engels dat wij een dag te vroeg aangekomen waren maar dat ze klaar waren met jagen en we dus mochten gaan rijden. Zo snel mogelijk de vrachtwagen met de cossers erop gehaald, afgeladen en het terrein in. Ondertussen waren er nog wat Belgen gearriveerd die ook kwamen rijden het weekend. Toen begonnen we wel wat schrik te krijgen want alle jagers zaten samen met hun vrouwen in de bar te eten en wijn te drinken, er kwamen steeds meer 4x4 rijders aan en wij dachten dat we misschien niet meer binnen zouden kunnen slapen omdat we een dag te vroeg waren en er niet op ons gerekend was. En buiten slapen is ook koud als je geen goede spullen hiervoor bij hebt. Later in de middag kwamen ook Ed, Willem en Peter aan. Willem kan wel een woordje Frans en wij de bar in om aan Dante te vragen of we binnen konden slapen in de slaapzaal, dit was gelukkig geen probleem. Hij wist Willem ook te vertellen dat wij een dag te vroeg waren en dat klopte we hadden de verkeerde data doorgegeven, excuses gemaakt en toen was alles weer in orde. Toch die dag nog fijn gereden op het niet al te natte terrein. ‘s Avonds lekker gebarbecued en tot ongeveer 01.00 uur buitengezeten bij het kampvuur. We hadden echt prachtig weer om buiten te zijn. Lekker binnen geslapen in de slaapzaal en ‘s morgens weer mooi op tijd eruit, lekker eitje erin , auto’s even oliepeilen en weer het terrein in. Vandaag was de planning om de grote heuvel te gaan nemen die naar een ander stuk bos leid aan de andere kant van de heuvel. Onderaan de grote heuvel is het altijd erg modderig wat logisch is omdat al het water naar beneden loopt en in de putten blijft staan. Even wat gespeeld onderaan de grote heuvel , en voila 3 van de 5 auto’s vast en geen beweging meer in te krijgen. Ruud zat vast in een komvormig gat met alleen water, nadeel was dat het zo vet was dat de Dodge er elke keer terug in gleed. Ik zat vast in een diepe modderput en Robert nog veel dieper. Willem en Ed probeerden Robert los te trekken maar zonder resultaat. Na veel ploeteren had Ruud geluk en sprong de Dodge net uit het komvormige gat. Hij kon mij alleen lostrekken richting een dikke boom met een lintje ertussen van 1 meter. Na een paar flinke rukken kwam de Dodge mee en vloog Ruud op de boom, gevolg ; hele voorkant in elkaar maar; we waren los. Toen richting Robert, Willem met de lier de Dodge van Robert flink op spanning houden en ik met een kinetische touw ( soort van elastiek, dit werkt echt geweldig) trekken als een gek en stukje bij beetje kwam de Dodge los. Dit alles heeft gewoon 2 ,5 uur geduurd, toen was het weer tijd om terug te gaan voor het middageitje.
2
Verslag Inor najaar 2011 De w100 van Ed heeft een 440 blok erin wat echt beresterk is maar doordat zo’n blok bloedheet wordt in het terrein liep er hoogstwaarschijnlijk een drijfstanglager of iets dergelijks kapot en zijn ze er vroegtijdig mee gestopt om erger te voorkomen. Wij zijn toen maar aan deze kant blijven rijden om de heuvel maar te laten zitten voor zondag. Doordat het wat aan de droge kant was wordt de klei in de putten ,waar je met nat weer wel doorheen kunt, wat stijf zodat je Dodge er meteen in dood valt en blijft steken. ‘s Avonds natuurlijk weer BBQ, pilsje en kampvuur. Toen we ons eten goed en wel ophadden kwam er een Belgische vragen of we wilden helpen want haar vriend zat nog vast in het terrein, het was ondertussen stikdonker geen maan, geen sterren, niets. Maargoed je laat mensen niet zitten en wij (gelukkig nog net nuchter )weer het veld in met 2 Dodges om een Jeep Wrangler uit een flinke modderput te trekken. Dit viel wel mee en het leverde toch een halve bak bier op. helaas werd het halverwege de avond minder weer voor het kampvuur dus maar naar de bar verhuist.
Na een goede nachtrust weer op tijd op om ‘s morgens ons eitje te doen en vervolgens toch de grote heuvel over te rijden om aan de andere kant te gaan spelen. De grote heuvel oprijden viel gelukkig niet tegen, als het echt nat is, is het bijna niet te doen. Aan de overkant wacht een mooi stuk bos met een aantal leuke uitdagingen, na een paar leuke paden gedaan te hebben bedachten we dat we wel een stukje binnendoor door het bos konden rijden naar een ander pad, dus ik stuur mijn Dodge een helling af waarvan een maat al zei dat het er spekglad was. Ik dacht dat het wel mee zou vallen(eigenwijs) maar hij had gelijk, voordat we het wisten stonden we een stuk lager al glijdend stil tegen een grote berg takken, Dodge in zijn achteruit en hij gleed mooi als in een pirouette om de berg houd heen. De rest volgde op dezelfde wijze, het was er echt spiegelglad. Zo verder door het bos tussen de bomen en boomstronken door naar het andere pad. Hierna een stijl pad omhoog uitgezocht met een paar flinke bochten erin en een heel raar diep gat, ik voorop en kwam er met veel moeite doorheen, Robert erachteraan maar die kwam er niet alleen doorheen en had een klein beetje hulp nodig van mijn kant. Nu dit gelukt was wachten op Ruud wiens Dodge afgeslagen was in het stuk met de bochten en dus in een slalom eerst terug naar beneden moest.
3
Verslag Inor najaar 2011 Dit lukte zelfstandig ook niet meer dus ik het hele bos weer door om aan de achterkant van Ruud uit te komen. Aangezien de doge van Ruud gestuurd wordt met een orbitrol en een stuurcilinder ( net een landbouwmachine) kan hij niet sturen als de Dodge niet loopt. Dus toch maar begonnen met naar beneden trekken naar een vlak open stuk om te kijken wat er aan de hand was. Wij dachten dat de Dodge wel in het spoor zou blijven maar niets was minder waar, hij schoot het struikgewas in en ik maar trekken, zolang er vooruitgang in zit: doortrekken, was het motto. Beneden aangekomen merkte ik dat er iets niet goed zat onder de auto, de steun van de versnellingsbak was afgebroken en één van de motorsteunen. Dit betekent dat de aandrijflijn er los inlicht en daar is niet meer mee te rijden. Robert had dit een dag eerder ook al meegemaakt en zijn tussenbak met spanbanden vastgezet. Maar ja zul je altijd zien ruim een half uur lopen van de boerderij met twee van de drie Dodges kapot en geen spanbanden om die van mij te maken en geen onderdelen om die van Ruud te maken. Maar tot onze grote verbazing reden daar net een eindje verder de Belgen met de Jeep Wrangler van gisterenavond. Snel een spanband gevraagd, bak vastgezet en terug naar de boerderij voor onderdelen te halen voor de Dodge van Ruud. Na het middageitje terug de grote heuvel over, de Dodge van Ruud gemaakt en weer wat verder gespeeld. We zouden ‘s avonds weer naar huis rijden rond 22.00uur, omdat er met de vrachtwagen niet voor 10.00 uur gereden mag worden op zondag in Frankrijk, Hadden we ruim tijd zat om eind van de middag alles te laden, te eten en rustig een colatje te drinken voordat de thuisreis weer zou beginnen. De thuisreis verliep super en even na 02.00 uur ‘s nachts waren we weer thuis, maandagmorgen alles gelost, Dodge schoon gespoten en binnen gezet voor onderhoud en het herstellen van de schade. Terreinrijden is voor iedereen weggelegd met elke 4x4, zoals Robert, Ruud en ik dit doen met onze crossdodges overal de grens opzoeken is natuurlijk niet goed voor de auto’s. We hebben er al veel aanpassingen op zitten met verzwaarde assen en noem maar op en toch hebben we iedere keer weer een hoop stukken. Ook al zoek je deze grens niet op; terreinrijden is een erg leuke ervaring voor iedereen en als je het rustig doet zonder al de gekkigheid die wij uithalen hoeft er echt geen schade aan je Dodge te komen en heb je toch een leuk weekend. Terreinrijden is voor iedereen op zijn eigen manier!! Hopelijk tot ziens bij onze volgende evenementen; Pasen, gezelligheid en bolletje/pijltje ritten(Brabant) en natuurlijk het Hemelvaartweekend, gezelligheid en terreinrijden in Mammut ( Duitsland). Auteur: Arjan van Dijck
4
Foto’s Inor najaar 2011
5
