Verslag Duiksafari Rode Zee (Egypte) op de MY Rosetta. Dinsdag 6 april 2010 Vandaag gaan een aantal duikers van de Duikwacht Katwijk voor een bootsafari naar de Rode Zee. Rond de klok van 9.30 uur komen druppelsgewijs Laus, Petra, Charlotte, Marcel, Lenny, Dirk en Robert Jan binnen voor het gebruikelijk kopje koffie. Rob en José hebben de taxi besteld voor 10.00 uur, zodat er nog voldoende tijd is. Martin en Erwin gaan vanuit huis direct naar Schiphol. Om klokslag 10.00 uur komt de taxi die ons vervolgens naar Schiphol brengt. Het inchecken bij Transavia gaat vlot. Door het paspoort in één of andere kaartlezer te drukken komt direct de naam met vluchtnummer tevoorschijn. Robert Jan stelt de techniek op de proef door het incheckapparaat twee keer te gebruiken wat uiteindelijk 2 instapkaarten oplevert. Na het inchecken gaan we direct door de douane en genieten van een broodje met een bakje koffie. Het toestel staat aan de gate D57. Jawel, bijna de laatste mogelijkheid aan de D-pier. Een wandeling van ca 11 minuten. Plotseling klinkt door de speakers:” Wil de heer Minnee zich melden bij de informatiebalie“. O jeh, dat heb je er van als je 2 keer probeert in te checken. Gelukkig was het personeel van Transavia alleen maar bezorgd waar RJ was. De rest van de groep was al door de laatste controle gegaan en wij staan toch echt als groep geboekt. Het toestel vertrekt keurig op tijd voor een vlucht van 4 uur en 45 minuten richting Marsa Alam. Daar aangekomen worden de visa gekocht (11 euro of 15 US $) en na onze bagage van de band te hebben opgehaald gaan we naar de aankomsthal. Daar staan Hisham met Jane en Swanny te wachten. Zij zijn onze duikgidsen voor de komende week. Bij de bus komen plotseling 3 andere dames om de hoek kijken. Zij komen uit Zweden en Duitsland en zijn ook te gast op de M.Y. Rosetta. Nadat de bagage op het dak van bus is geplaatst wordt koers gezet richting Marsa Alam. Een rit van ca 60 km. Hisham regelt de papieren met de havenautoriteiten in welgeteld 2 tergend langzame verlopen uren. Voordat het zover is, moet eerst een kopie van ieders paspoort gemaakt worden. Dus voor sommigen geldt dat ze op zoek gaan in Marsa Alam naar een winkel waar we kunnen kopiëren. Via diverse rechthoekige “rotondes” komen we uiteindelijk bij een winkel die de kopietjes kan verzorgen. Nadat de havenautoriteiten de papieren van allerlei zegels en stempels hebben voorzien, kunnen we eindelijk naar Hamata rijden. Een bustrip van 120 km waar de buschauffeur uiteindelijk 1,5 uur voor nodig heeft. Rond de klok van 23.30 uur komen we aan in Hamata. Daar ligt de boot op volle zee, wat tot gevolg heeft dat we met de zodiak in het donker naar onze hotelboot worden gebracht. Het vertrekken uit Hamata is natuurlijk even afzien maar e.e.a. heeft wel tot gevolg dat we totaal twee dagen varen (één dag heen en één dag terug) besparen, zodat we langer kunnen duiken. Anders had de boot uit Marsa Alam moeten vertrekken. Rond middernacht kunnen we eindelijk van onze maaltijd genieten en gaan de meeste van ons, direct de kooi in. Woensdag 7 april Bij het ochtendkrieken lopen de eersten al weer door de boot voor de nodige nicotine. Nadat we genoten hebben van ons ontbijt vertrekt de boot richting Abu Kalawa Elkeber; een rifgebied op ca 25 km uit de kust. Daar aangekomen komt Robert Jan er achter dat zijn kooi veranderd is in een groot waterballet. De hoeveelheid water is zelfs zo veel dat de bovenste matras schommelt en meedeint in een hoeveelheid zeewater. Echt alles is volledig doordrenkt met zeewater. Tijdens de vaartocht (met redelijk hoge golven en veel wind) blijkt dat er veel water door de patrijspoorten is geslagen met tot gevolg dat er een laag water in de kooi staat. Geen nood, alles wordt geregeld door de bemanning en een andere hut is direct beschikbaar. Tijd ondertussen om te gaan duiken. Op voorhand vertelt Hisham dat de eerste 2 duiken een soort checkduiken zullen zijn. De eerste gewoon vanaf de boot waarbij wij de juiste hoeveelheid lood moeten uitproberen en de tweede duik een “gaan en halen” met de zodiak. De groep (totaal dus 14 personen) verdeeld in 3 groepjes gaan onder begeleiding van de duikgidsen hun weg zoeken in het kristalheldere water van de Rode Zee. Ja, de vissen die er te zien zijn, zijn eigenlijk dezelfde van onze vorige safari 2 jaar geleden: o.a. murene, butterflyvissen, napoleonvis, pijlstaartroggen, papegaaienvissen en kogelvissen.
Bij de 2e duik brengt de zodiak ons weg naar de noordkant van het rif. Daar gaan we het water in met de negative entry. Met het rif aan de linkerzijde van ons latend worden we langzaam met de stroming meegevoerd en kunnen we, zonder te veel inspanning, genieten van de mooie koraalriffen. De nodige vissen worden weer gezien en een enkeling zag zelfs een witpuntrifhaai en geen plastic haai zoals een niet nader te noemen persoon bedoelde, hé Laus?. We zien ook grote groepen zilvermakrelen. Nadat we op het moment zijn gekomen om de duik te stoppen, moet een ieder gebruik maken van zijn decoboei. Een aantal van ons heeft slechts het Open Waterbrevet, doch heeft wel geoefend in het zwembad. Het oplaten van de boei gaat naar tevredenheid van de gidsen. Een 6-tal duikers maakt nog een nachtduik naar een wrak wat op het rif ligt. Je kan echt goed in het vrachtruim van het wrak kijken en het gangpad is goed te zien. Een enkeling ziet een zwarte lobster (een soort kreeft zonder scharen) en een doornkroon (een soort van
de zeesterrenfamilie). Veersterren (een soort vis die als een soort waaier opent en zich op dat moment voedt) worden ook gespot. Door Martin wordt “een joekel van een kogelvis” (einde citaat) gezien. Nadat de duikers zijn teruggekeerd van de nachtduik genieten wij heerlijk van de maaltijd; kip met spaghetti. Na een vermoeide dag ligt bijna iedereen om 22.45 uur op één oor. Moe, tevreden en voldaan. Donderdag 8 april Vanmorgen vroeg uit de veren. De boot heeft in de vroege morgen onze vorige duikstek verlaten. Een ieder lag nog te slapen en komt uitgerust uit zijn kooi. Nadat we rond een uur of 7 de tankcheck hebben uitgevoerd, gaat even later de bel voor de briefing. Om kwart over 7 gaan we met de commandosprong het water in om een duik te maken rond het rif Abu Kalawa Sugher. Bij dit rif zijn schitterend mooie rotskolommen van wel 8 meter hoog. Bij deze duik komen we een gezonken zeiljacht tegen. Het zeiljacht ligt hier ongeveer 10 jaar en is schitterend begroeid met koraal. Lenny moet helaas haar duik afbreken omdat haar luchtverbruik aan de hoge kant is. De overige duikers sluiten zich aan bij de 3e groep en vervolgen de duik door het koraalrif. Enige stroming is daar aanwezig, doch gaf geen problemen. We duiken door een gang van het rif en komen in een fantastisch mooie koraaltuin. Helaas scheen de zon niet, anders was dit nog veel mooier geweest. Op eenvoudige wijze wordt vervolgens de duik afgemaakt en zwemmen we terug naar onze boot. De tweede duik heeft de opsteller van dit verslag zelf niet gemaakt. Navraag bij andere duikers leverde niet echt bijzondere informatie op, zodat we mogen concluderen dat ook deze duik weer geweldig was in deze bijzondere zee. In de middag varen wij naar onze volgende duikstek: Sataya. Rond de klok van 15.30 uur is het tijd voor de tankcheck. Na de briefing worden we weggebracht per zodiak naar de noordzijde van het rif. Tijdens deze vaartocht worden we vergezeld door 6 of 7 dolfijnen. Onze hoop is dus gevestigd op het feit dat wij deze bijzondere vissen onder water zullen treffen. Helaas mocht dat niet zo zijn. Navraag bij de duikgidsen blijkt dat de dolfijnen op weg zijn naar de zuidzijde van het rif om daar te voederen. En op die zijde van het rif worden wij niet te water gelaten. Door middel van de negative entry kiezen wij voor het kristalheldere water. Bij het afdalen merk je direct een lichte stroming westwaarts. Wij laten onze langzaam meevoeren met deze stroming en genieten weer van het prachtige koraal en allerlei vissen. Gespot werden o.a. pijlstaartroggen, murene, bluespottted stingray en napoleonvis. Na dik 60 minuten onder water te hebben gezeten, is het tijd worden om onze decoboei te gebruiken. Daarna stijgen we langzaam op naar de oppervlakte. Daar komt de zodiak die ons weer naar het moederschip brengt. De avondduik wordt door een aantal van ons gedaan. Op aanwijzing van de duikgidsen (die alle drie op de boot bleven) ging ieders zijn weegs. De gids adviseert de lijn langs bakboordzijde van het schip te volgen en vervolgens af te dalen. De meeste van de deelnemers volgde deze aanwijzing op. Toch blijkt er een aantal niet het verschil tussen bakboord en stuurboord te weten. Zij gaan hun eigen weg richting stuurboord, maar ook dat mocht de duikpret niet drukken. Volgens de duikers was er veel lionvis te zien en het gebruikelijke kleine spul. Ondertussen rammelen onze magen. Na de duik en nadat een ieder zich had omgekleed is het tijd om te bunkeren: kamelenhoef (een soort door-en-doorgebakken rundvlees met een sausje) met een gevulde pasta. Toetje is griesmeelpudding. ‘s Avonds horen wij van Hisham dat wij, in verband met het slechte weer, hoogstwaarschijnlijk niet verder zullen varen naar St John’s in het zuiden van de Rode Zee. Mocht dat toch tot de mogelijkheid behoren dan varen we de volgende morgen vroeg weg. Helaas, dit zal later een illusie blijken. Vrijdag 9 april In de vroege ochtend hebben we de motoren niet gehoord. Het verhaal van Hisham blijkt dus bewaarheid te zijn: we gaan definitief niet verder naar het zuiden. Afgesproken wordt dat wij dan maar langzaam richting Marsa Alam terug varen in plaats van Hamata. Dan kunnen wij onderweg nog de mooie riffen die daar liggen beduiken. De boot ligt nog steeds op de plek Sataya. Op deze plek maken we onze eerste duik van die dag. Om even voor 8 uur is het zover. Een aantal wordt weggebracht met de zodiak naar de noordzijde van het rif en maken eigenlijk dezelfde duik als vorige middag. Laus, Marcel en de inmiddels weer herstelde Petra evenals Lenny en Robert Jan kiezen er voor om een duik te maken vanaf het schip. Tijdens deze duik worden bijzondere vissen waargenomen zoals de blue spotted stingray, napoleonvis, murene, lionvissen en een alenveld. Na een uurtje is het tijd voor ons ontbijt en zorgen we dat we weer bij de boot uit het water komen. Tijdens ons ontbijt vertelt Hisham dat we direct na het ontbijt gaan snorkelen met dolfijnen. Zo gezegd, zo gedaan dus. Vol goede moed vertrekt de eerste zodiak richting de plaats waar de dolfijnen zich zullen ophouden. Helaas komen ze onverrichter zaken terug. Geen dolfijn te zien. De beesten zijn blijkbaar zo slim dat ze zich niet laten commanderen. Op weg dan maar naar de volgende duikstek. Na een woelige tocht over de baren, komen we na een uurtje varen aan bij Abu Kalawa Elkeber. Deze stek hebben we al eerder bezocht. Ook hier worden we met de zodiak naar de noordzijde van het rif gebracht. De laatste groep bestaat uit José, Rob, Erwin, Martin en Jane als gids. Martin vond het wel spannend omdat hij als enige van deze groep
veel lucht verbruikt. Aldus Martin was het eigenlijk een hele relaxte mooie duik, voornamelijk langs het koraal uitkomend in een koraaltuin. Echt bijzondere vissen werden niet waargenomen. Ze hadden gehoopt op een haai of schilpad, maar helaas, geen van deze diersoorten werd waargenomen. Martin is op enig moment op 50 bar en is van plan om Erwin zijn decoboei op te laten doch wordt teruggevloten door Jane omdat ze al dicht bij de boot zijn.
Volgens de lady’s duikgidsen zou bijna niemand de boot halen vanaf de gedropt. Deze groep dus wel en dat getuigt van kwalitatief goede met de luchthoeveelheid om kunnen gaan. En Martin bekende: “ik heb nachtduik. 1 lionfish, 2 lionfish, 3 lionfish.………”
plek waar de duikers worden duikers die goed gedoseerd leren tellen tijdens de vorige
Overigens is het zo dat vele duikers dankbaar gebruiken maken van de tips van onze uber-duiker Rob om het optimale uit een duik te halen. De derde duik van die dag wordt gemaakt op dezelfde duikstek als de vorige. Dit keer worden we met de zodiak boven een wrak het water ingelaten. Direct zakken we af de diepte in. Onder ons verschijnt het met koraal begroeide wrak en blijven daar gedurende een minuut of 10. Wij vervolgen onze route onder leiding van duikgids Jane naar de afgesproken plek welke wij goed hebben onthouden van de briefing. Je kunt ook niets over laten aan het vrouwelijk geslacht want dit keer kwamen wij toch echt ergens boven water waar dat niet de bedoeling was. Rob vroeg later aan boord of wij soms verdwaald waren en ik moet toegeven dat wij dat eigenlijk ook wel waren. Volgens Rob was dat niet de eerste keer dat deze duikgidsen niet bekend waren ter plekke. Discussies of we wel de goede koraalkolom hadden uitgekozen maakt eigenlijk niet uit. We zijn tenslotte weer veilig aan boord, nadat wij met de zodiak zijn opgepikt. De gebruikelijke vissen werden weer gezien doch dit keer hebben wij ook een prachtig waterschildpad mogen aanschouwen. De nachtduik werd door Martin, Erwin, Rob en José gemaakt. Martin en Erwin gingen op aanwijzing van de duikgids naar de koraalkolommen terwijl Rob en José op eigen gelegenheid naar het wrak gingen kijken. Enige stroming was nu wel aanwezig doch dat leverde geen problemen op. Tijdens deze duik werd een Spaanse danseres waargenomen. Nadat een ieder weer is teruggekeerd is het tijd voor het avondeten waarvan een ieder zeer geniet. Rond de klok van 22.30 uur is ieder naar zijn kooi vertrokken voor de nodige nachtrust. Zaterdag 10 april In de vroege ochtend (06.45) worden we opgeschrikt door de startende motoren van het schip. Lijnen worden binnengehaald en vervolgens zet het schip koers in noordelijke richting. Na ongeveer 45 minuten varen komen we aan bij Abu Kalawa Sugher; een plek die wij al eerder hadden bezocht. Na de briefing vertrekt een ieder onder leiding van de lady’s-duikgidsen naar het rif. (o je, als dit maar goed gaat…) Dit keer zwemmen we direct tussen de riffen door. Het is moeilijk te beschrijven hoe mooi het daar is. Het lijkt als het ware dat je door steegjes zwemt, met aan weerszijde huizenhoge koraalmuren. Geweldig! Vervolgens zwemmen we verder het rif rond en na klein uurtje komt een ieder aan bij de zwemtrap van de boot. Enige minuten later wordt de bel geluid voor het ontbijt (gebakken eieren, kaas, yoghurt enz.). Na het nuttigen van het ontbijt worden de lijnen weer losgemaakt, de zodiaks binnengehaald en vertrekken we voor een vaartocht van ca 1,5 uur naar Abu Ashara. Bij Abu Ashara wordt een duik gemaakt rond een waanzinnig mooi rif. De duikers worden met de zodiak naar de noordzijde van het rif gebracht en vervolgens te water gelaten. Veel leven (groot en klein) is er te zien. We waren al gewaarschuwd door Hisham dat er enige stroming aanwezig kon zijn. Dit bleek dus ook het geval en een enkeling onder ons had daar dus ook wel problemen mee. Met toch wel voor een aantal onder ons, grote inspanning, werd uiteindelijk de boot bereikt. Na de lunch is het weer tijd om ons te verplaatsen. Een vaartocht van 3 uur brengt ons naar de plek die bekend staat onder de naam Sheninat I. Omdat de tocht eigenlijk te lang duurde werd besloten om nog maar één duik te maken die dag. Onze Zweedse gasten kozen voor een duik in de namiddag, doch wij kozen allemaal voor de nachtduik, zelfs Petra en Robert Jan. En dat is zeker een vermelding waard. Even voor 19.00 uur is het zover; tijd voor de nachtduik. Rond deze tijd is het op de Rode Zee c.q. Egypte compleet nacht. Dit in tegenstelling tot in Nederland rond deze tijd. Praktisch iedereen heeft gekozen voor de nachtduik behalve Lenny en Martin, zij blijven aan boord (want ja, waar moesten ze anders heen…). Gestart wordt vanaf het achterdek met de commandosprong. Nadat een ieder zijn buddy heeft opgezocht wordt met de afdaling begonnen. Langzaam dalen we af in de donkere diepte op zoek naar leven. Erwin en Robert Jan zijn de eerste die afdalen en dat wordt beloond. Op een meter of 8 diepte hebben zij een ontmoeting met ca 1,5 meter grote witpuntrifhaai. De lezer zal denken: haaien? … Wegwezen!! De haai zag ons ook en maakte zelf dat hij weg kwam. Wat dat betreft zijn het eigenlijk schuwe vissen. De andere duikers hebben ‘m niet gezien. Een Spaanse danseres wordt ook gezien tussen het koraal. Dit is een soort slak (fel rode kleur met een heel bijzondere tekening op het lijf) van ongeveer 30 cm. Het koraal heeft bij een nachtduik een geheel andere kleur. Dit een geweldige ervaring. De schrijver van dit verslag heeft nog een bijzondere ontmoeting met een barracuda. Het beest komt op het licht van de lamp af. Niet wetende dat je een vis niet recht in het gezicht moet schijnen resulteerde in de actie dat de barracuda mijn masker slechts naderde op een afstand van minder dan 20 cm. De vlijmscherpe tanden waren goed zichtbaar. Toch wel even schrikken dus…. Na 45 minuten is het tijd om de duik te beëindigen. Onze maag knorren ondertussen en het wordt tijd om zelf te fourageren. Rustig maken we onze duik af en stijgen langzaam naar de achterzijde van het schip.
De kok heeft zijn best weer gedaan: kip met lasagne en macaroni. Een ieder genoot met volle teugen. José vond het tijd om de kok te complimenteren en zette in met een applaus. Daarna ging een ieder zijn weegs: de één aan het bier op het dek, de ander een boek inkruipend en een enkeling naar bed.
Zondag 11 april In de vroege morgen heeft de boot zich enkele honderden meters verplaatst naar de plek welke bekend staat onder de naam Habili Mahmoud. De naam is vernoemd naar de kapitein van de M.Y. Rosetta, die op het idee was gekomen om op die plek te gaan duiken. En dat hebben we geweten! Na de briefing, welke verzorgd werd door duikleidster Swanny, worden we met de zodiak weggebracht naar onze duikstek. Nadat we zijn afgedaald beginnen we langzaam aan onze duik en genieten van het schitterende koraal. Prachtige kleuren (paars, lila, blauw) oplichtend door het zonlicht en honderden kleine visjes. Een prachtig gezicht als je vanaf een bepaalde diepte naar de oppervlakte (richting het zonlicht) kijkt en vervolgens al die visjes ziet zwemmen. Het moment suprême komt eindelijk: een groep van 7 volwassen dolfijnen kruisen onze route. Wat een geweldige beesten en wat een ervaring! De groep zwemt door, doch omdat van dolfijnen bekend is dat ze nieuwsgierig zijn, komen zij later terug en blijven zij bijna 20 minuten bij ons zwemmen. Een ieder van ons genoot van deze geweldige ervaring. Rob scheidde zich af van de groep duikers en had een privé -ervaring met de dolfijnen waarbij hij volop de gelegenheid had om foto‘s en film te schieten. Voor dat resultaat verwijs ik graag naar de site van de Duikschool Katwijk (www.duikwachtkatwijk.nl/…….) . Tijd om de duik te vervolgen. We zwemmen tussen het koraal verder en maken na ruim 60 minuten een einde aan onze duik. Vervolgens worden we opgehaald door de zodiak en teruggebracht naar de Rosetta. Het behoeft geen betoog dat iedereen dik tevreden was. Enkele duikers balen zichtbaar. Zij hadden deze duik geskipt omdat er mogelijk teveel stroming stond. In de middag werd een duik gemaakt bij Sheninat II. Onder de bezielende leiding van duikgids Hisham was het de bedoeling om het rif aan de noordzijde van west naar oost te gaan verkennen. Nadat we met de Zodiak op de duikplaats zijn gebracht gaan we allemaal tegelijk onder water. Enkele meters onder water treffen we elkaar en volgen wij Hisham, …..de verkeerde kant op. De schrijver van dit verslag heeft slechts het Open Water Diver brevet en dus geen Advanced en geen ervaring in navigeren en dat soort zaken, maar mijn instinkt zei toch dat we de andere kant op moesten gaan. Uiteindelijk hebben we op de plaats waar we te water zijn gelaten een aantal rondjes gemaakt bij koraalpinakels en kwamen na 54 minuten boven water. Een aantal onder ons noemde het een zwemwedstrijd, want ja, Hisham had de vaart er aardig in, alleen de verkeerde kant op. Het kompas van onze duikleider was kapot en is dus eigenlijk een doodzonde om met die uitrusting te gaan duiken. In de middag wordt door de lady’s de bel geluid: shoppingtime! In de cabine liggen shirts en sweaters in allerlei kleuren en maten. Er wordt gretig ingekocht en een ieder kocht wel wat. Afdingen was er helaas niet bij (moet je toch doen in Egypte?). De laatste nachtduik wordt niet door iedereen gemaakt. Lenny maakt met duikgids Swanny wel haar eerste nachtduik en komt vol verwondering weer boven water. Zij ervoer de onderwaterwereld in het donker als veel rustiger dan overdag. Je ziet andere vissen dan overdag. De andere duikers maken een onderwaterrondgang in de directe nabijheid van het schip. Echt bijzonders wordt niet gezien behalve de Spaanse danseres. Deze slak ter grootte van ca 30 cm (juiste naam: hexabranchids voor de biologen onder ons) komt voor in de Rode zee, Arabische Zee en Indische Oceaan. De bloemetjes die op het lijf zitten zijn de longetjes van de slak. In de avond worden de gasten verrast met een fabuleuze maaltijd verzorgd door onze kok. Een 5-sterrenrestaurant zou er jaloers op zijn. Opgediend worden o.a. gevulde kip, vis, salades, inktvisringen, kipnugets, aubergines. Alles was mooi opgemaakt in tulpenvorm en gegarneerd met paprika. Een lust voor het oog. Als toetjes krijgt ieder nog een stuk taart. Was niet erg volgens Rob want we hadden de laatste dagen “best veel calorieën verbruikt“. Wel gevoed ging een ieder die avond voor de laatste nachtrust aan boord. De MY Rosetta voer onze laatste duikdag in de vroege ochtend naar Gotta Wad Tel Gomat. Een duikstek welke bekend staat om z’n zogenaamde drop-off. Met de zodiak worden we weggebracht. De wind werd weer sterker, zodat we ons toch wel goed moesten vasthouden in de zodiak om niet eerder dan gepland in het water te vallen. Dit hebben ook we geleerd van Rob, hoe dat te doen zodat een ieder op de juiste plek bleef zitten. Na te water gaan zakken we langs de wand in de diepte, oplettend om niet door te schieten naar onverantwoorde dieptes. Een magnifiek schouwspel voltrekt ons voor de ogen. Een lichte stroming voert ons de juiste kant op zodat we met betrekkelijk weinig inspanning kunnen genieten van als dit schoons. Als je naar beneden tuurt, kijk je als het ware in een diep blauw gat, ook wel “the blue” genoemd. Onbeschrijfelijk veel leven kan worden aanschouwt langs de wand. De koralen ontbreken natuurlijk ook niet. We worden halverwege onze duik getrakteerd op een reusachtige waterschildpad.
Na dik 60 minuten onder water komen we weer bij onze boot aan. Tijd voor ontbijt dus. Na ons ontbijt worden de evaluatieformulieren door Hisham uitgedeeld met het verzoek deze “aldus naar waarheid” in te vullen. Een ieder voldeed aan dit verzoek en Rob met José evalueren even later onze bevindingen met Hisham, want ja, hij is ook één van de eigenaren van de Rosette en wil graag weten wat er leeft onder de gasten. Ondertussen heeft de kapitein van de boot koers gezet richting Marsa Alam. Vlak voor de kust wordt nog een laatste duik gemaakt door de meeste van ons. De laatste duik was ook een leuke duik. Benoemenswaardig is de ontmoeting met een krokodilvis en een wrak van een in brand gevlogen en gezonken live-on-board boot. Tijd om afscheid te nemen: een aantal van ons nam met weemoed afscheid van de onderwaterwereld. Zoals José en Rob altijd even doen zwaaide ze naar de vissen en the blue. Vervolgens stijgen ze langzaam op om uit te komen bij het achterdek van het schip. Het duiken is voorbij. Even later is iedereen aan boord en is het actieve gedeelte van de vakantie geslaagd: iedereen heeft genoten van de onderwaterwereld en is weer veilig boven water. De cilinders worden in de daarvoor bedoelde houders gezet en een ieder ontmantelde direct zijn duikset. De wind is ondertussen heviger geworden en zo ook de golven. Over de woelige baren zet de kapitein van de Rosette de koers uit richting Marsa Alam om daar vervolgens een klein half uurtje later aan te komen in de haven. Na de lunch moet iedereen zijn koffer pakken. Deze worden even later door de bemanning met behulp van de zodiak naar de kant gebracht waar de bus staat te wachten, die ons ook naar Hamata heeft gebracht. Op de terugweg naar Marsa Alam moet nog even een bezoek gebracht worden aan de havenautoriteiten. Gelukkig duurde dit slechts 5 minuten. Vervolgens op weg naar ons hotel in Marsa Alam. Bij het hotel nemen we afscheid van Hisham met z’n meiden en de Zweeds/ Duitse gasten. Gabrielle, Nina en Camilla zullen doorreizen naar Hurghada. Gabrielle blijft nog een week voor een strandvakantie. Het hotel waar wij verblijven staat direct aan het strand midden in de woestijn. Het hotel staat bekend onder de naam Abo Nawas. Het inchecken ging niet helemaal zoals was besproken. De alleenstaanden hadden op hun voucher allemaal staan dat er een 2persoonskamer beschikbaar was. Ons werd medegedeeld dat er 4x 2-persoonskamer en 1x 3-persoonskamer was geboekt. De vouchers waren ondertussen ingenomen en waren plotseling onvindbaar toen wij ons beklag gingen doen. Uiteindelijk werd de 3persoonskamer ingeruild voor een 4-persoonskamer. Daar aangekomen bleek het water niet te zijn aangesloten en overige elementaire zaken zoals toiletpapier niet voorhanden te zijn. Na een belletje naar de receptie was één en ander binnen 30 minuten geregeld en hadden wij genoeg bedden om te slapen……. In de namiddag hebben we met z’n allen gezellig rond de zwembadbar een biertje gedaan. Robert Jan bedankte, namens de gehele groep, Rob en Jose voor het organiseren van de reis en biedt als dank een barbecue aan bij hem thuis mede ook voor het feit dat de mijlpaal van 50 duiken (ondertussen 60) is gepasseerd. Tijdens de trip was daar geen aandacht aan gegeven. Ja, en dan onze laatste nacht in Egypte. Dat was natuurlijk niet zoals het zou moeten zijn. De vierpersoonskamer had zich in de avond gevuld met muggen. Tot diep in de nacht (02.30 uur) zijn we bezig geweest om het aantal te reduceren. Alle vier de bedden moesten worden gebruikt, omdat zowel Erwin als Martin door het bed zakte. De airconditioning werkte ook niet naar behoren. De turbostand stopte iedere keer na 30 seconden om vervolgens helemaal niets meer te doen. Vroeg in de morgen werd het pas stil in de kamer, ………..op het gesnurk na. Dinsdag 13 april Na een rumoerige warme nacht troffen we elkaar in de ontbijtzaal. Vervolgens ging een ieder zijn weegs waarbij de meerderheid koos om op het strand te gaan liggen. Tussen de middag werd nog gebruik gemaakt van een lunch (overigens tegen betaling) en in de late namiddag werden we vervolgens naar het vliegveld gebracht voor onze terugreis naar Amsterdam. De vlucht verliep voorspoedig en even na middernacht kwamen we aan op Amsterdam om vervolgens met de taxi naar Rijnsburg te gaan. En daarmee was onze duikvakantie ten einde. Iedereen nam afscheid van elkaar en vertrok naar bekende bestemming. Opgemaakt ter plaatse al dobberend en schommelend op de Rode Zee in Egypte en een ieder de gelegenheid te hebben gegeven input aan dit verslag te geven, was getekend april 2010. Robert Jan Minnee
De auteur in vakantie outfit
