Uitgever : Damoi - Kwaï 16de jaargang
Nummer 65 1ste kwartaal 2013
Vechtkunsten Vervolg vorige editie
Japanse Vechtkunst Wat zeker bekend is in de Japanse cultuur zijn de vechtsporten. De bekendste zijn: Karate, Judo en Aiki do.Vroeger bestond het Japanse leger uit de samurai. Die waren echte vechtmeesters. Maar in de jaren 1920-1930 waren ze afgedankt. De legers waren westelijker geworden en vochten voortaan met moderne re middelen. De Japanse vechtkunst was een vechtsport geworden. Wel bleef een component van trots en eer behouden. Als een leerling zijn of haar zwarte band had gehaald was de leerling volleerd. Vanaf dan begon de “transformatie” naar een echte meester, ook wel sensei genoemd. Na de zwarte band word er met de “dan” gewerkt. Elke “dan”stelt een element voor. Water, Vuur, Aarde, Lucht enzovoorts. In elke dan bestaat één van de vijf kringen. In elke kring moet je jou vechtkunst verbeteren en nog belangrijker, je op spiritueel en geestelijk vlak ontwikkelen. Dit alles zorgt ervoor dat de leerling zijn of haar ergste vijand leert doorzien, want de ergste vijand is hem of haar zelf.
Chinese Vechtkunst De verschillende Chinese vechtkunst stijlen die we heden ten dage kennen, zijn slechts een paar van de vele,gevormd van generatie op generatie. Sommige stijlen worden uitsluitend getraind in het gebruik van wapens zoals de speer, de stok, de hellebaard, de drietand, het zwaard en de bijl. Maar de stijlen in de ongewapende vechtkunst zijn veel groter dan die met wapens. De vechtkunst stijlen kan je onder verdelen in twee categorieën namelijk de zachte en de harde stijlen. Al moet je deze dan geen stijlen noemen maar methoden. Deze stijlen worden meestal gebaseerd op de filosofie van de cosmos of op de natuur. Zo zou men kunnen zeggen dat de zachte stijlen zoals: Pa Kua, Hsing i, Tai Chi, enz. gebaseerd zijn op de cosmos filosofie. De harde stijlen zijn afgeleid uit de natuur of uit de dierenwereld. Onder de harde stijlen verstaan we o.a.: De beide Shao Lin stijlen (De Noord Shao Lin met zijn verscheidenheid aan hoge traptechnieken en korte handtechnieken en de Zuid Shao Lin met zijn lange handtechnieken en lage beentechnieken gericht op vitale delen en gewrichten), de Choi Lai Fut , de Hop Gar, de Hung gar, de White Crane of Pak Ho, Shang Tung, de Kun Tao en het Kempo. Het leren van een Chinese vechtkunst verlangt een grote opoffering en een grote mate van zelfdiscipline, om het geduld op te kunnen brengen te trainen en het steeds maar herhalen van de technieken die men geleerd heeft.
Koreaanse Vechtkunst Koreaanse vechtkunsten kennen een lange geschiedenis en verschillen in veel opzichten van de martiale geschiedenis van omringende landen zoals Japan en China. Ondanks de grote verschillen zijn er ook veel overeenkomsten waar te nemen en men kan dan ook vaststellen dat de verschillende martiale tradities van deze landen elkaar wederzijds beïnvloed hebben. Het zijn de Koreaanse vechtkunsten die in de afgelopen eeuw erg beïnvloed zijn door met name de Japanse vechtkunsten. Dit blijkt wel uit de benaming, werden vechtkunsten in het Koreaans oorspronkelijk aangeduid met Moo Sool of Moo Yae tegenwoordig zie je dat veel mensen zich bedienen van Moo Do naar Japans gebruik. Toch bleven de Koreaanse vechtkunsten hun eigen karakter behouden, al was dit soms moeilijk. Veel van Korea's martiale traditie ging bijna verloren. Dit enerzijds door de Japanse onderdrukking die duurde van 1910-1945 en anderzijds door een afnemende belangstelling in vechtkunsten door de invloed van het neo-confusianisme tijdens de late Joseon periode.
2
Israëlische Vechtkunsten Israëlische vechtkunsten (Engels: Israeli Martial Arts) is een overkoepelende naam voor een groep uit Israël afkomstige verdedigingssystemen. De Israëlische verdedigingskunsten worden als verdedigingssystemen gekenmerkt en niet als(vecht)sporten. De nadruk ligt namelijk op het overleven van moderne conflictsituaties. De Israëlische verdedigingskunsten hebben een duidelijke militaire achtergrond en kennen geen wedstrijdvorm. De eenvoud en het realisme van de Israëlische verdedigingskunsten maakt ze niet alleen populair bij "normale" burgers, maar ook onder mensen met risicoberoepen, zoals beveiligers, politie, ambulance- personeel en defensie. De Israëlische verdedigings-kunsten kennen doorgaans geen banden, kata’s (vormen), tradities of traditionele uniformen. Daarnaast onderscheidt deze groep zich van andere gevechtssystemen door onder andere het trainen van realistische pistool- en mesontwapeningen en het trainen onder realistische omstandigheden (buiten, in het donker, in trapportalen, enzovoort).
Russische Vechtkunsten Historisch gezien kwam het zelden voor dat Rusland niet betrokken was bij één of andere strijd. De vijanden kwamen van vele kanten en namen hun eigen gevechtsstijlen, wapens en gebruiken mee. Daarbij werd er gevochten op zeer uitlopende terreinen onder alle klimatologische omstandigheden. Om zich tegen de belagers te beschermen moest men een eigen vechtstijl ontwikkelen dat praktisch, dodelijk en effectief was tegen elk soort vijand in elk soort situatie. Rond de 10e eeuw ontstond zo al de eerste Russische vechtkunsten in een zeer primitieve vorm. In de loop der jaren zijn de Russische vechtkunsten door invloeden uit verschillende bevolkingsgroepen ontstaan. Ook hebben de buurlanden van Rusland hun kennis aan de verschillende Russische stijlen toegevoegd, te denken aan de immigranten uit China. Toen Rusland in 1917 een communistische land werd, werden alle nationale tradities onderdrukt. Degene die nog een eeuwen oude stijl van een Russisch vechtkunst beoefende werd zwaar gestraft. De autoriteiten realiseerde al gauw de efficiëntie van Systema en reserveerde het alleen voor de elitetroepen van het leger (Spetsnaz) en de inlichtingen dienst (KGB). Het Russisch leger heeft toen deze hand to hand combat "verbeterd" om te kunnen infiltreren in de Duitse legers. Als vervanging en afleiding werd een vechtsport gebaseerd op Oosterse stijlen gegeven aan de gewone burgers, het huidige Sambo. Na de Tweede Wereldoorlog heeft A. A. Kadochnikov de belangrijkste leraar, de theoretische en wetenschappelijke basis gelegd. Sinds de val van de Sovjet unie zijn er in de loop van de tijd steeds meer Russische vechtkunsten in bekendheid gekomen. Veelal zijn er Aziatische elementen te herkennen in de Russische vechtkunsten.
Filipijnse Vechtkunsten De vechtkunsten afkomstig uit de Filipijnen. Kenmerkend is het gebruik van wapens, en dan met name de korte stokken en het mes; de Filipijnse vechtkunsten worden wat betreft het vechten met deze wapens als onovertroffen gezien. Naast het wapengebruik kennen de Filipijnse vechtkunsten ook ongewapende vechttechnieken, die verrassend genoeg pas in een later stadium (ná het wapengebruik) geleerd worden.
Indonesische Vechtkunst De Indonesische vechtkunst was oorspronkelijk ontwikkeld in de overlevingsstrijd van mens tegen roofdieren, het werd later onmisbaar door de behoefte aan zelfverdediging tegen indringers en piraten die van eiland naar eiland op rooftochten waren . De voornaamste stijlen van de Sikatsu zijn : Cimande , Setia Hati en de Betawi stijlen.
Europese Vechtkunst Europese vechtkunsten of Europese vechtsporten zijn de verschillende variates van vechten die in Europa ontwikkeld zijn. Zij kennen een lange geschiedenis en verschillen in stijl. Schwingen uit Zwitserland geldt bijvoorbeeld als een van de oudste worstel vormen ter wereld.
Overige Vechtkunsten Naast de bovengenoemde vechtkunsten zijn er ook nog: Afrikaanse Vechtkunsten, Aziatische, ZuidAmerikaanse, Oceanische, Indiaanse en Indiase Vechtkunsten.
Bron : the world of martial arts
3
ACCOUNTANTSKANTOOR G. VAN SCHAIK & Co Accountants – Belastingconsulenten Accountancy - Fiscaliteit - Boekhouding Oprichten van vennootschappen Fiscale en boekhoudkundige adviezen Voeren van boekhoudingen Organisatie van boekhoudingen Belastingen BTW
Begijnhoflaan 11 - 9000 Gent Tel 09/235.25.40 Fax 09/270.19.59
[email protected] http://www.advibel.net
4
Sportschoeisel : de vereisten
Sportschoeisel en blessures Je kan hier lezen welke vereisten er aan sportschoenen gesteld moeten worden.
Sportblessures met een voetschoenrelatie De omstandigheden voor herstel van sportblessures kunnen met de juiste schoenen verbeterd worden. Verder kan een mogelijke oorzaak van het ontstaan van blessures weggenomen worden door het gebruik van functioneel geschikte schoenen, een aanpassing of steun in de schoenen. Een aantal in de sportpraktijk bekende blessures wordt hieronder besproken zonder onderscheid te maken naar sporttak. Een en ander kan uitstekend gecombineerd worden met een medisch of paramedisch beleid.
Achillespees- en kuitklachten De kuitspier en de achillespees worden in dit kader als functionele eenheid beschouwd. Biomechanisch benaderd kunnen er twee factoren een rol spelen bij het ontstaan of onderhouden van achillespeesproblematiek. De eerste is een overmatige trekspanning. De tweede factor is een ongunstige werklijn of belastinglijn, waarin overpronatie een belangrijke rol speelt. Een combinatie van beide behoort uiteraard ook tot de mogelijkheden. Een hakverhoging in of onder de schoen zal de trekspanning reduceren, omdat het de aanhechtingspunten van de spier dichter bij elkaar brengt. Een antipronatieschoen kan de werklijn verbeteren, zo nodig aangevuld met een sportsupplement met nadruk op de mediale steun. Welk type antipronatieschoen het meest geschikt is, dient goed bekeken te worden. Er bestaan er namelijk honderden. De revalidatie na een achillespeesruptuur kan vergemakkelijkt worden middels een hakverhoging, die tijdens het verloop van de revalidatie geleidelijk wordt verlaagd. zie ook : Achillespeesblessures: peesontsteking en peesscheur
Hallux valgus De bekende naar mediaal uitwijkende knokkel van het groteteengewricht. Een biomechanische oorzaak voor het ontstaan van een hallux valgus is de valgusstand van de voet of, dynamisch gezien, de pronatie. Door de binnenwaarts gekantelde voet, maakt het bot van de grote teen eveneens een pronatiekanteling door. Hierdoor verandert de ligging van de pees van de lange teenbuiger. Daarnaast verandert de ligging van de sesam beentjes waar de buigpezen tussendoor lopen. Deze verschuiven naar lateraal, richting de tweede teen. Deze anatomische veranderingen hebben een functieverandering van deze spier tot gevolg. De buiging van de grote teen wordt door de veranderde ligging gecombineerd met een zijwaartse beweging naar de tweede teen. Dit uit zich in een valgisatie van het grote-teengewricht. Wanneer men operatieve mogelijkheden buiten beschouwing laat, is dit een irreversibel proces.
5
Verergering kan mogelijk vertraagd worden door de binnenwaartse kanteling van de voet op te vangen. Dit kan door mediale steun en indien nodig door een antipronatieschoen. Pijnverergering door druk van het bovenwerk van de schoen voorkomt men door de schoen plaatselijk te verruimen. Als gevolg van het doorzakken van het mediale lengtegewelf verschuift de voorvoet in de schoen naar voren. Dit veroorzaakt een pijnprovocerende wrijving van de hallux valgus tegen de binnenkant van de schoen. De mediale steun zal dit verlichten.
Hallux rigidus Een verstijfd grote-teengewricht kan vóórkomen in combinatie met een hallux valgus. Tijdens de afzet wordt de grote teen in overstrekking gedrukt. Wanneer deze beweging beperkt is door een verminderde mobiliteit van het gewricht, zal het teengewricht bij elke afzet tegen die beperkte eindstand worden gedrukt. Herhaald geforceerde strek-eindstand kan voorkomen worden door meer teensprong te creëren. Dit is mogelijk door een aanpassing in de schoen. De gehele zool wordt verhoogd behalve onder de grote teen. Hierdoor kan deze naar plantair wegvallen bij de afwikkeling. Daardoor wordt de grote teen niet of minder naar de beperkte eindstand geforceerd. Of men maakt een afwikkelbalk onder de schoen. Een nadeel hiervan is dat de voorvoet ten opzichte van de hak omhoogkomt, waardoor er andere blessures kunnen ontstaan. Daarom is het belangrijk de schoen geheel te verhogen. Diverse hardloop- en wandelschoenen bezitten een dermate gunstige afwikkeling dat deze direct klachtenvermindering kunnen realiseren. Een mediale steun kan pijnprovocatie ten gevolge van overmatige druk vanaf de bodem van de schoen op het gewricht verminderen.
Haglund exostose Haglund exostose is knobbelvorming achter op het hielbeen. Dit wordt veel gezien bij sporters met een holvoet. In dit geval staat het hielbeen meer achterover gekanteld. Hierdoor drukt het achter-bovenste deel van het hielbeen tegen de hielkap. Bij inspectie van de gebruikte schoen vindt men een slijtageplek in de schoen door wrijving van de exostose. Een nieuwe hielvoering zal meer druk op de exostose uitoefenen, dit kan een irritatie van de huid veroorzaken. Hetzelfde is het geval bij een te harde hielkap, zoals vele soorten voetbalschoenen die hebben. In dat geval kan men plaatselijk de hielkap verwarmen en uitduwen om meer ruimte te creëren, of men snijdt een gedeelte van de hielkap weg en vervangt dat door zachter materiaal. Wanneer de kuitspier een hoge trekspanning uitoefent op het hielbeen, kan het hielbeen reageren met extra botvorming om de aanhechting te versterken. Dit is eveneens een vorm van exostose. Een hakverhoging kan de trekspanning reduceren. Daarnaast kan een kleine hakverhoging in de schoen de ligging van de exostose ten opzichte van de hielkap verbeteren.
6
Fasciitis plantaris Ontstekingsbeeld van de fascia plantaris (spier-peesplaat aan de voetzool), meestal ter hoogte van de aanhechting aan het hielbeen, ontstaat doorgaans als gevolg van overbelasting in de vorm van herhaalde overrekking van de spier-peesplaat. Deze overrekking vindt plaats wanneer voorvoet en achtervoet uit elkaar worden getrokken als gevolg van doorbuigen van de mediale lengteboog onder invloed van belasting. Dit wordt versterkt in het geval van overpronatie en kan worden opgevangen door goede ondersteuning van de voet. Van belang is natuurlijk een stabiele schoen, waarin deze ondersteuning wordt gebruikt. Doordat het een slecht doorbloede structuur betreft, die in het dagelijks leven moeilijk te ontlasten is, kan het herstel moeizaam verlopen. Botvorming aan het hielbeen kan röntgenologisch worden vastgesteld. Men spreekt in dat geval van een hielspoor.
Hielpijn of Fasciitis plantaris
Metatarsalgie Een verzamelnaam voor diverse pijnklachten ter plaatse van de metatarsalia (middenvoetsbeentjes). Deze ontstaan als gevolg van een overbelasting van de middenvoetsbeentjes . De overbelasting zal eerder bereikt worden in het geval van een doorgezakte voorvoet. Hetzelfde geldt voor een harde tussenzool, een voorvoetlanding bij hardlopen of een holvoet waarvan de middenvoet niet draagt. De voorvoet is te ontlasten door het draagvlak van de voet te optimaliseren met behulp van een sportsupplement. Een voorvoetsteun zal de metatarsalia extra opdrukken met als doel de kopjes van de middenvoetbeentjes te ontlasten. Tevens kan hiermee de ruimte tussen de metatarsalia worden vergroot, waardoor bijvoorbeeld zenuwstructuren kunnen worden ontlast. Een duidelijke indicatie voor voorvoetsteun is de Mortonse neuralgie, een zenuwknoopje (neurinoom) dat in de knel komt tussen twee middenvoetsbeentjes. Het kan in bepaalde gevallen nodig zijn de voorvoetsteun te combineren met mediale steun omdat doorzakken van de mediale boog een drukverhogend effect heeft op de voorvoet. Op het moment van afzet heeft steun in de schoen weinig tot geen effect, omdat de steun op dat moment niet draagt. Vanuit de schoen benaderd zal een schoen met een afwikkeling minder druk op de voorvoet uitoefenen dan een schoen zonder afwikkeling. Let wel dat een sporter die veel op de voorvoet beweegt, zoals een tennisser of een zaalvoetballer, op een vlakke schoen stabieler staat. Zinvol is om van verschillende gebruikte schoenen na te gaan welke schoen de minste klachten geeft en van die schoen de hardheid van de tussenzool en de mate van afwikkeling te bepalen.
Bron : www.gezondheid.be
7
8
Capoeira : kenmerken & oorsprong Kenmerken van Capoeira Capoeira is een mix van dans, muziek en vechtkunst. Het is spectaculair en complex om naar te kijken. Capoeira is van oorsprong een Afrikaans ritme. Afrikaanse negerslaven werden in de 17e eeuw door Portugezen naar Brazilie gebracht. Tijdens deze periode van slavernij en onderdrukking is Capoeira ontstaan. De vechtsport zag er uit als een dans. De onderdrukkers hadden niet in de gaten dat er eigenlijk een vechtsport beoefend werd die weer hulp kon bieden bij zelfverdediging. Capoeira was een dodelijke sport. De Capoeiristas, vaak met messen aan hun enkels, maakten saltos en radslagen rakelings langs het hoofd, kruis of maag van hun tegenstander. Soepelheid en snelheid van beweging waren belangrijker dan pure kracht. In het noordoostelijk deel van Brazilie wordt Capoeira nog steeds beoefend als vermaak en vechtsport. Op veel scholen in Brazilie wordt Capoeira als gymles gegeven. Capoeira gaat gepaard met percussie en zang. Het belangrijkste instrument is de berimbau, een instrument dat bestaat uit een houten boog met snaar en een kalebas die dient als klankkast. De berimbau speler leidt de zang. De liedjes zijn portugees. Daarnaast heb je de Pandeiro (de tamboerijn), de attabaque (grote trom), de djembe (jambay) en de agogo (twee bellen). De 2 soorten Capoeira In de loop der tijd is er een splitsing opgetreden in Capoeira. Er zijn nu 2 soorten: Capoeira de Angola, een traditionele, lage acrobatische stijl. Deze stijl legt zich meer toe op de rituelen uit de tijd van de slavernij. Capoeira Regional, een jongere, snelle vechtstijl. Dit is een gestructureerde vechtkunst met een graderingsysteem. Naarmate je vordert, krijg je een andere kleur koord. Het witte koord is het hoogste koord dat je kunt halen. Capoeira als sport Capoeira wordt steeds populairder. Ook in Nederland wordt het steeds meer beoefend. Het is door iedereen te leren. De een leert het sneller dan de ander, en zeker wat betreft de capoeira -liedjes zijn Portugees-sprekenden in het voordeel. De beginner zal spieren gebruiken die anders nauwelijks gebruikt worden. Maar het lichaam went hier snel aan. Naarmate de vechtsport langer beoefend wordt, zal men merken dat er niet eens zoveel kracht voor nodig is. Capoeira onderscheidt zich vooral door een spelend karakter. Het idee is niet zozeer het snel uitschakelen van een tegenstander maar meer het spel zelf. Ontwijkende bewegingen en uitlokkingen zijn hoofdelementen van deze unieke kunst. Enige lenigheid is wel vereist om een aantal toch wel ingewikkelde acrobatische technieken meester te worden.
9
De oorsprong van Capoeira Capoeira is ontstaan uit tradities die uit Afrika meegenomen door de Angolese slaven die van af de zestiende eeuw naar de Portugese kolonie Brazilie werden gebracht. De plantageslaven mochten geen wapens bezitten en mochten niet vechten. Dansen mocht wel, en zo ontstond Capoeira als vechtsport die voor de slavenhouders gemaskeerd werd als een vrolijke , acrobatische, dans.
Na de afschaffing van de slavernij in de tweede helft van de negentiende eeuw was Capoeira lang verboden lie. Rond de kunst hing de geur van geweld en criminaliteit. Door dat verbod raakte de sport langzaam maa gemarginaliseerd. In de jaren dertig van deze eeuw begon Mestre Bimba, Capoeira-naam van Manuel dos Reis Machado, met een nieuwe vorm van Capoeira. Zijn Capoeira Regional, ontstaan in Brazilie's zuidelijke deelstaat Bahia, was sneller en werd uitgevoerd op een sneller ritme, gespeeld door meerdere berimbau's. Vandaag de dag is Capoeira na voetbal de tweede sport van Brazilie.
Bron : cobweb of the martial arts
10
Bart en Leen Gyssels-Ryssen Antwerpsesteenweg 43 - 9080 Lochristi
(N70 Gent-Lokeren, 1 km van afrit R4, 500m van centrum Lochristi) Tel.: 09/342 85 02 Fax: 09/342 83 55 E-mail:
[email protected] Openingsuren: Keuken van 12u00 tot 14u00 en van 18u00 tot 21u00 Maandag en woensdag gesloten
11
12
