Van de redactie. Van de voorziter. Bert-Jan van den Berg & Martijn Ras. Eva Magré

Van de redactie

Van de voorziter

Zoals afgelopen winter de techniek achter de webstek is aangepast, is nu ook de techniek achter het Bandje d'r Tussen gewijzigd. Dit stelt de redactie in staat om een editie sneller dan voorheen te publiceren. De doelstelling was hierbij dat de stijl behouden bleef. De eerste persoon die minimaal vijf verschillende stijlwijziging benoemt, krijgt een leuke attentie van de redactie.

Hoewel het vaarseizoen door het koude voorjaar nog maar pas begonnen lijkt, heeft het schip toch al weer veel meegemaakt. Ik heb het dan natuurlijk vooral over ons Franse avontuur, waar we met de hele bemanning ontzettend van genoten hebben. (Nu moet ik wel bekennen dat ik als voorzitter ook erg gelukkig was toen ons scheepje weer veilig en wel terug in de Friese wateren lag.) De 'Semaine du Golfe' had ik echter zeker niet willen missen en levert weer genoeg mooie verhalen op om jaren op te kunnen teren … Verderop in dit Bandje vinden jullie een verslag! Dat ons scheepje het verblijf in dat zoute water goed heeft doorstaan bleek wel toen we meteen na terugkomst met Pinksteren de SLAK wonnen. Ook daarover verderop in dit Bandje een mooi verslag … Rest me nog om iedereen nogmaals uit te nodigen voor het Groot Gudsekop Zomer Weekend (GGZW) van 22 en 23 juni! Zaterdagavond vieren we midzomernacht en goed weer is al besteld. Boeken dus via de webstek!

Zoals gebruikelijk tref je verschillende berichten vanuit het bestuur en diverse verslagen van bemanningen aan. Rest ons je nog veel leesplezier te wensen met alweer de tweede editie van dit jaar.

Bert-Jan van den Berg & Martijn Ras P.S. Kopij voor de volgende editie ontvangen wij graag uiterlijk 1 september 2013 in ons postvak [email protected].

Eva Magré 1

Juni 2013, jaargang 19, no. II

Van de materiaal-

overschilderbaar. Na twee lagen mag er lak op, uit het zwartblauwe blik met het skûtsje erop. Dit is vlot drogende jachtlak, die dus na het zeilen kan worden aangebracht en volgende dag probleemloos droog is. Ook als het 's avonds vochtig wordt. Het zou fijn zijn als kale plekken zo worden bijgewerkt, want ik zie dit jaar meer plekken dan ik kan behandelen. Er is hier en daar een laagje roest door de zoute omgeving in Frankrijk, voor ongelakte onderdelen als overloop en anker, maar ook om roest elders aan te pakken staat er een fles Owatrol. Gebruiken dus!

commissaris

Aan boord is van alles aan de hand! Het schip heeft van de reis naar Frankrijk weinig kleerscheuren opgelopen, maar toch zijn er wat zaken die extra aandacht nodig hebben. Om met iets onbenulligs te beginnen is er een nieuwe ankerbol. Dit is omdat de oude verkeerd werd opgeruimd, te klein was, en bovenal van plastic. De nieuwe is dus groter en van hout, en niet kapot te krijgen. Gelukkig zijn de eerste klachten al binnen, hij zou namelijk te veel bungelen. Dat is natuurlijk alleen een probleem als het niet goed zit vastgebonden, zorg dus dat de onderkant ook omhoog naar de fokkeval toe hangt.

Er zijn nieuwe bomen die iets te lang zijn, omdat de gebruikelijke maat niet leverbaar was, en misschien ook niet meer wordt. Dit heeft twee nadelen: het past niet in het ruim, en ze zijn wat minder handelbaar. Dat er dan een stuk afgezaagd kan worden is duidelijk, maar misschien moet er ook een laagje rondom afgeschaafd. Wie daar wat van vindt is welkom mij een mailtje te sturen ([email protected]), zowel over wat te doen met de huidige bomen als met het oog op volgende, te bestellen bomen.

Verder zijn er nieuwe reddingsvesten. Ze zijn nog niet van het logo van de Gudsekop voorzien, maar ze zijn duidelijk te herkennen aan het feit dat ze op dezelfde plek hangen als de vorige. Het voordeel van deze vesten is dat er niks mee hoeft te gebeuren voor of na gebruik. Ophangen en klaar.

De Gudsekop bedankt iedereen die haar met aandacht behandelt!

In het verfkastje zijn wat spullen gebracht die helpen bij het repareren van schades, vooral van houtwerk, maar ook tegen roest. Er staat een glazen potje met voorgemengd half lijnolie, half terpentine, dit conserveert hout en kan na wat schuren direct op schades. Dit trekt diep in het hout en beschermt. Droogt ook snel en is

Maarten Klop

2


Dik water

Op de weg naar Oppenhuizen vertelde de radio dat het koud was, erg koud, en wel de koudste Pasen sinds 1964. Dat was te zien. Er lag een dun laagje sneeuw op de weilanden, er stond een schraal windje, de sloten lagen bedekt met een dun laagje ijs en je kon de koeien zien ademen. Ook op het slootje in Oppenhuizen lag een dun laagje ijs, wat de eerste actie, het keren van de Gudsekop, al niet gemakkelijk maakte. We zouden zien of we nog gingen varen.

Wat heb je nodig om lekker te kunnen zeilen? Meestal is wind het eerste waar je dan aan denkt. Vervolgens aan lekker weer, een schip en een bemanning. Water als voorwaarde komt niet vaak bij je op. Bij mij in ieder geval niet. Tot Goede Vrijdag 2013. Het was nog steeds koud in het voorjaar, wat ertoe had geleid dat er te weinig deelnemers waren voor de geplande 4 daagse Paastraining. Het optuigweekend ervoor had door miscommunicatie met Popma niet geleid tot een opgetuigd schip, omdat de mast er nog niet op stond. Dat tuigt lastig op. Daarom werd er met een paar mensen opgetuigd en daartoe waren we op vrijdagochtend in Oppenhuizen bij Popma, waar de Gudsekop mooi lag te glimmen. Nu met mast.

De ploeg van het optuigweekend had bij gebrek aan mast wel alvast alle lijnen ingeschoren in de blokken en alles aan boord gelegd, waardoor het optuigen voorspoedig verliep. Bijna alles zat in een keer goed en inmiddels had het zonnetje het dunne laagje ijs doen smelten. We gingen. Rond een uur of 12 voeren we weg, nog half optuigend. Het begon net te

3


sneeuwen en het schip lag al gauw bedekt met een dun wit laagje. Prachtig. Noorderwindje 3.

Natuurlijk komen we daar door, dachten we, en na de mast te hebben gezet, boomden we rustig verder. Het ging best, wat zeurde hij nou. Wel zagen we dat het water was dichtgevroren, over de hele breedte en over een lengte van circa 300 meter. Hier had nog niemand gevaren. We kozen de noordkant, de kant waar het ijs vanaf was geblazen, in de hoop dat het daar wat dunner was.

Na het PM te zijn overgestoken kwamen we op de Hollegracht. Ook daar was het koud geweest en er lag een dun laagje ijs, waar de Gudsekop prachtig doorheen zeilde. Geen golven, licht gekraak, zonder moeite. We genoten van het beeld. Dat zie je niet vaak. Even later, in de Gudsekop, werd het serieuzer. Eenden stonden op het ijs, tussen hoopjes sneeuw en voor de route hadden we weinig keus. Er was al een spoor gevaren, en daar bleven we zo goed als dat lukte in. Dat lukte allemaal, zoals is te zien in het volgende filmpje op youtube: https://www.youtube.com/watch?v=m9vf6ojSJ6c .

Het bomen ging in het begin prima, maar na een tijdje niet meer. Niet alleen dreef het schip niet meer door, ook het bomen ging anders dan anders. Dit was een compleet nieuwe ervaring. Je zet een boom in het water, maar je krijgt hem niet in het water. In plaats daarvan glijdt hij weg. Wijd uitzetten lukt dus niet meer. De boom kan alleen nog direct naast het schip het water in, daar waar je al hebt gevaren. IJsbrand en Peter deden hard hun best, maar het schoot niet echt meer op. Ik stond met een voet op de waterstag ijsschotsen onder het schip te duwen, wat enorm bleek te helpen, elke keer een metertje verder. Maar we moesten er nog meer dan 100. En het ijs werd steeds dikker. Het schoot niet meer op. Ging dit nog lukken? We zouden die brugwachter toch een poepie laten ruiken? Wat dacht ie wel.

De noorderwind had veel ijs naar ingang van de Goingarijpster Poelen geblazen en al zeilend liepen we daar vast. Het water werd te dik. Na goed kijken vonden we een geschikte weg tussen een paar grote ijsplaten waarna we weer vrij konden zeilen. Op naar de Heerenzijl! Bij de Heerenzijl voeren een paar motorjachten wat zielloos in het rond. Het leek of ze de weg kwijt waren. Wat bleek: er was geen weg. Toen we met gestreken mast op de brug afgingen stond de brugwachter wild gebarend op de kant. ‘Daar kom je nooit door!’, riep hij, met overigens goede bedoelingen, maar zijn advies werd door ons in de wind geslagen, gesterkt door ons eerdere ijsbreekavontuur.

Dan maar het grootzeil erbij voor wat extra kracht. Dat hielp. We gingen weer. Maar het ijs werd nu nog dikker en met grootzeil op en bomen erbij ging het nog steeds maar meter voor meter. Geen gezicht. Een

4


skutsje in het ijs met het grootzeil erbij. Wel wind, geen snelheid. Inmiddels stonden Martijn en ik beide met een voet op de waterstag en hingen we half aan de botteloef. Af en toe konden we beiden min of meer op het ijs staan, waarna we er direct doorzakten en weer aan de botteloef gingen hangen. Weer een plaat ijs weg, weer een meter verder. We zouden hem leren.

Reitse wilde het nog even proberen. Hoe verder hij kwam, hoe dikker het werd. Het ging steeds moeilijker. Nog 10 meter… Nog een aanloop, vol gas en ja!

Het schoot echt niet meer op… Maar frisse moed, nog 80 meter. De twijfels spraken we niet uit. Ze waren er wel. Opeens ging de brug open en kwam Reitse met de Trouwe Hulp aangevaren, een skutsje van 19 meter met een motor van meer dan 80 pk. Lekker door ons spoor. Kun je wel? Na enige tijd moest hij ons gaan inhalen en begon met het maken van een eigen spoor. Dat ging best met die 80 pk. Maar ook hij kreeg last van dik water en kwam stil te liggen. Ergens 15 meter voor ons. Gezellig even babbelen.

Paul Sistermans

Door het spoor zeilend, kwamen we zo op de Terkaplester Poelen, waarna we geen ijs meer tegenkwamen. Het was gelukt. Natuurlijk was het gelukt. Wat dacht ie wel?

Nieuw op de

Mattenschipperrace Als nieuwkomer bij de Gutsekop heb ik de eer gekregen over de mattenschippersrace te vertellen. Ik ben Baukje Dijkstra, werk op ‘t water bij Daguitwaaien.nl en in ’t water bij Wiertsema & Partners als geohydroloog. Ik zag de Gutsekop voor het eerst zeilend in de Jeltesleat en verder heb ik al 5 jaar een sepiabruin foldertje liggen. In het mooie Zuiderzeestadje Blokzijl lag de Gutsekop klaar voor de wedstrijd met een geknutselde opsteker en lange bomen gemaakt van aluminium stijgermateriaal. De bemanning zat daarentegen nog lekker in het kleine roefje uit te buiken van een lekker gekookte maaltijd. Maar de volgende dag gingen we allemaal los!

En nu? Hij ging het proberen. Stukje achteruit, gas erop, vol gas vooruit het ijs in, motor volle kracht en blijven gaan. Tot ie weer stil lag. Weer een scheepslengte opgeschoven. Nog een keer, weer 20 meter. Intussen stonden wij afwachtend en aanmoedigend te kijken. Nog eens. Hij had inmiddels dikker ijs bereikt. Martijn had een stuk ijs aan boord gelegd, wat een dikte van 6 cm had. Zelfs 80 pk heeft daar moeite mee. We boden aan dat wij ook op zijn waterstag ijs zouden breken, maar

Alle zeilen bij! Grootzeil, fok, halfwinders, waterzeil en voor de wind. We zetten alles in de strijd om al de andere hoge masten bijhouden. Marjolein aan het roer, Martijn

5


als Schipper en Eltjo als schippersmaat. In Zwartsluis aangekomen, ging in mijn beleving alles tegelijk: zeilen, aanmeren, Eltjo sprong voor het matje en direct weer aan boord. Gelukt! Daarna kwam het avontuur van bomen (poeh, wat zijn die boomstammen zwaar) en jagen, iets wat nieuw voor mij is, aangezien ik in een tijdperk met toegang tot brandstoffen ben geboren. Halverwege was de vaargeul geblokkeerd; één schip was vastgelopen, had het anker uitgebracht en wel over de gehele vaargeul. Eén jacht wou dwars over het ankertouw, maar wij konden gelukkig nog net over de ondiepte langs varen.

Wij zijn nog maar een paar honderd meter voor de finish; “we hebben het niet onaardig gedaan”, hoor ik hier en daar om me heen zeggen. Oeps, plots liggen we in het riet en komt het skûtsje Freya ons nog even voorbijvaren! Eenmaal over de finish hebben we ons welverdiende heerlijke maaltijd gegeten met dank aan onze chefkok Jan. Onder het genot van een biertje kregen we te horen dat we 10de zijn geworden. Het was een geslaagd weekend en mijn volgende avontuur op de Gutsekop wordt de trainingszwerftocht.

Baukje Dijkstra

6


La `Gudsekop` fait un

waarvoor ongeveer 40 schepen op trailers, aanhangwagens en vrachtwagens naar Zuid-Bretagne werden vervoerd. De Gudsekop ging, met haar 13,50 m lengte en 3,02 m breedte, op een aanhangwagen van Jachttransport Van de Wetering naar Le Crouesty. Deze haven ligt op het schiereiland PresquÌle de Rhuys, dat de baai van Mor Bihan in het zuiden en oosten afsluit van de Atlantische Oceaan.

tabac

Dit is een variatie op een kop in de krant Le Télégramme van donderdag 9 mei. Die kop luidde 'La Hollande fait un tabac' en sloeg op de intocht in Vannes van de circa 50 Nederlandse schepen die deelnamen aan het Franse zeilfestijn 'Semaine du Golfe' in de “Golfe du Morbihan”. Een tweejaarlijks festival dat elke keer een zeilregio in Europa uitnodigt acte de presence te geven. Dit jaar waren het de Lage Landen, Nederland, Vlaanderen en Noord Frankrijk. De grootste inzending kwam uit Nederland,

Hieronder een korte samenvatting van de bijzonderheden en wederwaardigheden.

7


Donderdag 2 mei Te water in Le Crouesty. Vakkundig. Vanwege immens lawaai met hulp van havenboot verleggen we naar een van de 5 bassins. Uitruimen en optuigen door Wouter, Eva en Leonard

Zondag 5 mei Om 08:30 geroep van de kant, Jantien, Jan en Maarten zijn aangekomen en maken de bemanning compleet. Laag water 08:30 uur, hoog water 15:20 uur. Plan is om 12:00 uur te vertrekken. Bij Le Capitainerie hangt de weersverwachting voor vandaag en morgen. Luchtdruk 1023 hPa. In de ochtend Oost 2/3, middag ZZW 1, avond O 2, kenmerken van landen zeewind. In de haven zeer weinig wind en bomend naar buiten, nauwelijks stroom naar buiten, buiten vangen we wind die langzaam toeneemt in voor ons gunstige richting naar Port Navalo. Daar zeilend de haven in en opsteker bij meerboei 29, in de avond verleggen we schip naar drijvende steiger, waar schokker 't Waddenwijf van Conny en Arend Zijlstra uit IJlst en de Komeet zich bij ons voegen. We drinken met alle Nederlanders oranjebitter in steentjes, en toasten op een, naar verwachting, geweldige week en onze nieuwe koning.

Vrijdag 3 mei Omdat gisteren het meeste werk al is gedaan, nemen we een vakantiedag en verkennen met de auto de directe omgeving, waaronder de havens van Port Navalo en Le Logeo, waar we even uitstappen. Zo ook bij de Moulin de PenCastel, een moulin de maree, die draait op de eb en vloed. Deze watermolen is een nationaal monument. Maken begin van de avond kennis met de WON25, de Komeet, een spekbak (originele visserman zeeschouw) uit 1949, van Elly en Eric Smit uit Dordrecht, een zeiltochtje naar buiten om voor het eerst de zilte zee te ervaren. In de avond arriveren Rob, Martijn en Janneke.

Maandag 6 mei Laag water om 09:21 uur 1,30 meter en hoog water om 16:01 uur, 4,40 meter, het verval is dus 3,10 meter. Vandaag 'Parade d'Overture', waar 500 boten worden verwacht. Plan is naar buiten te varen en eerst te kijken hoe het gaat, eventueel buiten voor anker, of weer naar binnen de haven in, om vandaar de parade te bekijken. Weers- en windverwachting O 2-3, afnemend in de loop van de middag ZO 2. Om 10:00 uur bomend van de steiger en zeilen hijsen. Maken een paar lange slagen

Zaterdag 4 mei Zeilen aangeslagen en verder zeilen vaarklaar gemaakt, waaronder de reserve ankerketting van de Vriendschap aan het anker bevestigd. Mooi zonnig weer, circa 12 graden Celcius, watertemperatuur slechts 11 graden. Karin Meirik, coördinator van de Nederlandse inbreng in de Franse organisatie bezoekt ons. Om 20:00 uur twee minuten stilte. De weersverwachting voor de week is gunstig. Bart, Marco en Mark komen aan boord.

8


naar buiten waar vele boten van verschillende nationaliteiten en grootte zich al verzamelen. Ook de Hydrograaf komt voorbij en wordt door de bemanning met Sinterklaasliedjes toegezongen.

haken halverwege af, gaan stuurboord uit en keren via een andere weg terug. In een smalle doorgang staat zoveel stroom dat we een ankerstop moeten maken. Als de stroom is omgekeerd, gaan we anker op en kruisen we richting Port Navalo. Verkijken ons daar op de uitgaande stroom in de haven en krijgen daar ook geen grond om te bomen. Met vereende krachten houden we af van een schip aan een meerboei en met motor bij varen we het laatste stuk naar een andere meerboei. Later op de avond verhalen we weer naar de drijvende steiger.

Om circa 14:30 uur zeilen we in één lange colonne van Le Crouesty langs Port Navalo met de stroom mee naar binnen. Het gaat buitengewoon goed en we gaan door, ondanks dat op sommige plekken onheilspellende neren en kolken opdoemen. Aan de kant bekijken heel veel toeschouwers dit openingsspektakel. We

9


Dinsdag 7 mei Vandaag gaan alle flottieljes naar Ile dÀrz. Westelijke wind, kracht 3, zonnig weer, en een mooie tocht. Om circa 10:15 uur vertrekken we. We vinden in een baai aan de oostkant van het eiland een goede ankerplek naast IJsselaak 'Het Leven' van Hervé en Martine Poulain. Op de wal en in het water zijn vele activiteiten, zoals de prachtig uitgedoste muziekboot en -speler uit Amsterdam, een haringkraam met die morgen in Vannes gerookte en ter plekke schoongemaakte, zoute haring, en een Bretonse doedelzakband. Geweldige terugtocht en zeilend de haven van Port Navalo in, dicht langs het cardinale baken, tot we grond hebben om te bomen naar een meerboei. Later verleggen we naar de steiger, waar we naast de tjalk de Twee Gebroeders afmeren. Voorspelling is regen met aanwakkerende wind tot ZW 6 in de nacht. We rollen 's nachts vanwege uit het westen inkomende golven enorm, met allerlei bijgeluiden van langs de romp piepende en schurende banden. Woensdag 8 mei Om 11:45 uur willen we wegvaren, maar we liggen nog droog! Al onze pogingen, bomen, fok bak, worden door veel kijkers op de wal gadegeslagen. Als we loskomen zeilen we onder luid applaus tussen afgemeerde boten door naar buiten, maar vergeten even op de bijboot te letten, die losraakt bij passeren meerboei. Ten noorden van Le Logeo, ons doel voor vandaag, gaan we nog even bakboord uit,

eerst voor de wind en kruisend terug, in de regen. Dit alles voor de Franse fotograaf Odile Boyé-Carré, die vandaag meevaart om foto's te maken van alle manoeuvres. In de sterke stroom gaat nabij een meerboei voor de wal eerst het anker uit. De reddingsbrigade brengt een lijn voor ons uit naar de boei. Om 14:30 uur liggen we vast. Ook hier op de kade allerlei muziek, een drukte van belang met veel bezoekers. Gezamenlijk diner in een tent op de kade. Uitreiking van de prijs van de dag, de Fairplay prijs, aan de bemanning van de Gudsekop. Hulde voor onze zeilprestatie van alle kanten. Donderdag 8 mei Doel is Vannes, maar eerst nog naar Ile dÀrz, waar Eva deel zal nemen aan de wrikwedstrijd tussen alle bemanningen van de flottieljeschepen. Vinden een meerboei dicht bij het strand. De wrikwedstrijd gaat helaas niet door. Eva start wel een hilarisch spelletje met drinkbekers, waar ook Fransen bij aansluiten. We maken aansluitend een wandeling door het dorp. Om 15:30 uur vervolgen we onze dagtocht. De wind is aanzienlijk aangetrokken tot windkracht 5 a 6. Verhalen de meerboei eerst naar ons achterschip. Als het voor ons afgemeerde bootje even de goede kant op giert, gaan we los en hijsen een klein fokje. We varen zo voor de wind tussen alle afgemeerde schepen door met de piek klaar om te hijsen. Achter een groot motorschip om kruisen we met dubbel gereefd grootzeil op tegen de stroom. Bij de cardinale boei,

10


varen we dicht achter de `Carad`, en tezamen ronden we het eiland. Dan met ruime ZW wind noordwaarts. Met Ile Holavre aan bakboord gaan we de geul naar Vannes in terwijl de wind lekker door waait. Bij La Maison Rose varen we de nauwe doorgang in waar nauwelijks wind is door luwte van bomen. We mogen hier volgens het bord aan de kant niet harder varen dan 3 knopen, maar die snelheid hebben we alleen al door de stroom mee!. Zo komen we een kwartier te vroeg aan bij de brug in Vannes die pas om 17:00 uur open gaat. We meren af aan een veersteiger, bomen door de brug en varen in één lange file het kanaal in naar Vannes. Toevallig voor en achter een aantal tjotters, en punters. Heel veel toeschouwers op de wal bij deze Hollandse intocht. Onze bomende dames trekken alle aandacht en regelmatig klinkt applaus. La Hollande, et La Gudsekop, fait un tabac, heeft groot succes. Na verhalen van het schip, vinden we een ligplaats aan het einde van het kanaal, midden in het centrum van Vannes aan de drijvende steiger. Ook de tjotters en de Hydrograaf liggen hieraan afgemeerd. Op de wal is een Hollands dorp ingericht Hieronder een korte samenvatting van de bijzonderheden en wederwaardigheden. met kraampjes met kaas, haring, en poffertjes, er is ook een houtpaviljoen. Borrel voor Nederlandse bemanningen door het consulaat. In het water vindt later nog een spiegelgevecht plaats tussen een aantal tjotters. De dag wordt afgesloten op de Hydrograaf.

Vrijdag 9 mei Hoog water in Arradon om 07:47 uur, 2,75 meter, en laag water om 13:59 uur, 0,15 meter, in Vannes ongeveer een uur later. Vanwege getij en de opening van de sluis gaan we om 08:30 uur los. Aan boord twee, voor de gelegenheid tot tijdelijke postbeambten gepromoveerde plaatselijke filatelisten, Michel Petit en Yann Ménager. Zij hebben in een leren aktetas 1000 stuks, die ochtend in Vannes afgestempelde eerste dag enveloppen met postzegels van 'la Semaine du Golfe', met daarop ook de Gudsekop, aan boord gebracht. Zij varen mee naar Ile-aux-Moines, waar de enveloppen in het lokale postkantoor nogmaals worden afgestempeld. Dubbel gereefd, met stroom mee kruisen we van Vannes via Port Anna naar buiten. Overal om ons heen boten en bootjes, groot en klein, die dezelfde route varen. Wij krijgen goede aanwijzingen van Michel waar wij wel, of niet, kunnen varen, of beter overstag kunnen gaan. Als we bij Locmiquel naar de ligplaats aan een ponton willen bomen, breekt een nieuwe boom, als hij niet tijdig uit de modder getrokken kan worden. Snel een reserveboom uit het ruim gehaald en dan lukt het, ook hier zonder hulp, het ponton te halen. Martijn tekent, als schipper, een aantal enveloppen. We blijven hier liggen tot circa 15:00 uur en lunchen eerst met zijn allen op de wandelboulevard. Aan de wal is er daarna even tijd om nog wat rond te lopen en het logboek bij te schrijven. We worden met een bootje aan boord gezet en zeilen

11


vandaar in circa 45 min tot nabij La Maison Rose. Maar we varen eerst nog wat aangewende koersen om de Engelse fotograaf Nigel Pert de gelegenheid te geven om bijzondere zeilfoto's van onze acties aan boord vast te laten leggen. In de Waterkampioen komen ongeveer 10 bladzijden met zijn foto's, waarbij Karin korte teksten zal schrijven. We strijken de zeilen bij nadering van Port Anna. Op aanwijzing van de havenmeester gaat nabij ankerboei 17 in de havenmond het anker uit. We brengen met onze bijboot een lijn over naar het ponton in de havenkom en trekken met vereende krachten het schip naar de overzijde. De WON25 komt daar later nog naast ons liggen. Grote werkschepen uit Frankrijk en Engeland

liggen aan de overkant van de toegangsgeul voor anker of aan meerboeien. In de avond eerst een borrel op de wal voor alle bemanningen. Wij vinden later in het dorp een café-restaurant, waar ons gegrild vlees met frites of zalm met rijst wordt geserveerd. Zaterdag 10 mei Slotdag van een in alle opzichten schitterende week met ook voor Franse begrippen koude dagen en nachten maar op een enkele bui op woensdag na heldere luchten, mooie zon en prachtige wind. Ook vandaag staat er een stevige wind: kracht 5 a 6. Om 10:30 uur stroomt het ook dicht langs onze ligplaats al hard naar buiten. Het is duidelijk afgaand tij. Na verhalen

12


naar achteren lukt het wegzeilen om de boei en het ponton heen zonder de aangeboden hulp bij de tweede poging. We kruisen met dubbel rif de geul door, goed lettend op het groene, betonnen baken in de zee en ronden de west-cardinale ton. Dan bakboord uit langs de oostkant van Ile-aux-Moines het laatste stuk met wind tegen stroom, trekt de wind aan en neemt de golfhoogte toe. Harde wind met veel vlagen, grootzeil en fok moeten regelmatig worden gevierd. We ronden de zuidpunt van het eiland aan de hoge wal, waarvan we weten dat daar de meeste stroom staat. We vinden een mooie ankerplaats ten noorden van Ile de la Jument. Hier hebben we het beste zicht op de afsluitende Grande Parade de Clôture. De 'France' komt als eerste langs als de binnenkomende vloed tussen 14:15 en 14:45 uur de stroomrichting heeft omgedraaid. Indrukwekkend, met name als zij met grote moeite tegen de stroom in probeert te laveren, wat maar net lukt. Als de meeste grote schepen voorbij zijn, wordt ambassadeur Ed Kronenburg, met een Franse kennis, vergezeld door Thedo Fruithof en Karin, door een rib aan boord gebracht. Zij hebben het eerste deel van de Parade op het VIP schip de Étoile du Roy meegevaren. Hun plan is tot Port Blanc met ons mee te varen. We halen het anker op en zeilen voor de wind weg. We maken grote snelheid en pas ver voorbij Port Blanc kunnen onze gasten weer worden opgepikt door de rib. Bij de nadering van La Maison

Rose worden we door een groot vrachtschip opgelopen dat met een luid en lang attentiesein aandacht vraagt voor een vrije doorvaart in dit smalle stuk, zij moet wel vaart houden anders wordt zij met deze ingaande stroom onbestuurbaar. Ter hoogte van Port Anna staan onze fok en piekeval stand-by. We drijven, zoals vele boten om ons heen met de stroom mee naar binnen richting de brug van Vannes. Onder grote bewondering van verbaasde toeschouwers strijken we de mast en drijven bomend onder de brug door. We denken zo ook over de sluisdeur en onder de sluisbrug door te kunnen varen/bomen, ondanks dat er allerlei kleine bootjes langs de wal liggen te wachten. Omstanders maken ons er op attent dat de sluisdeur nog niet open staat. Het hekanker gaat gauw overboord en met de bomen aan weerskanten in de modder wordt midden in het vaarwater halt gehouden. Als de sluisdeur open gaat gaan we als één van de eerste grote werkschepen onder grote belangstelling weer bomend de haven van Vannes in. We meren af op dezelfde plek als donderdag langs het ponton. De tjotters zijn afgetuigd en al trailerklaar gemaakt met gestreken masten en het roer en de zwaarden vastgesjord in het schip. Alle andere schepen - ook die van ons flottielje volgen. Na de borrel met het flottielje sluiten wij in het restaurant boven Le Capitainerie deze geweldige week af met een gezamenlijk diner. Zondag 11 mei

13


Om circa 08:30 uur wordt met aftuigen en verder rijklaar maken begonnen. Het schip wordt bomend verhaald naar de losplaats in Vannes waar zij uit het water wordt getakeld en op de oplegger van de truck wordt gezet. Om 16:00 uur vertrekken de laatsten huiswaarts. Dit is de laatste dag van de (school)vakantie die in Frankrijk rond Hemelvaartsdag wordt gehouden. Het is zeer druk op de weg. Afhankelijk van het tijdstip van vertrek ondervinden de auto's meer of minder vertraging onderweg naar Nederland.

Leonard Terwey De Gudsekop wint SLAK! Na vorig jaar als nieuwkomer op het SLAK - Skûtsje Lange Afstand Kampioenschap een derde plaats op het erepodium te hebben bemachtigd reisde het team van De Blauwe Schuit voor het Pinksterweekend af naar Sneek om dit jaar weer deel te nemen aan de Skûtsje wedstrijden. Het prolongeren van de derde plaats was uiteraard het doel tussen alle overtuigde wedstrijdbakken in het veld. Toch, na de eerste wedstrijddag had ons team de tweede plaats in het klassement stevig in handen. Toch begon het toen te kriebelen ... zouden we voor een stunt kunnen zorgen met ons kleine Skûtsje? Allereerst, een impressie is te vinden op youtube:

beter dan vorig jaar. Met Rutger en Noortje als nieuwelingen in het twaalfkoppige team was vrijdag de voltallige crew verzameld in Sneek voor een intensieve trainingsdag. De Gudsekop was een paar dagen daarvoor teruggekeerd van haar Franse avontuur, waardoor er nog veel geklust moest worden gedurende dag. Een val werd vervangen, het helmhout geborgd en meer. Nadat iedereen had geboomd, er een sloot door was gejaagd en we de eerste boom van het weekend in de bodem hadden laten staan (ja, helaas zou het nog één keer gebeuren), werd er geoefend met wat manoeuvres. Bij de terugkomst in Sneek werden we vergezeld door veel van de andere tien deelnemende skûtsjes. Aan het eind van die lange trainingsdag restte ons nog het oefenen van één niet onbelangrijk onderdeel van de SLAKervaring: feesten! Grand café Ludiek was de eerste Friese tent die de bijna 200 SLAKgangers mocht ontvangen. Om twaalf uur 's nachts mochten we met z'n allen Noortje's verjaardag vieren, toch wel het op-één-na mooiste moment van het weekend!

http://www.youtube.com/watch?v=GdcJyYJgZ4U

De voorbereiding was in ieder geval nog

14


Op de eerste wedstrijddag wisten we op de eerste langebaanwedstrijd de tweede plaats te bemachtigen en op de eerste kortebaanwedstrijd zelfs een eerste plaats (beide niet fysiek, maar op rating). Histos stond met de Galamadammen net als vorig jaar na dag één op de eerste plaats, maar niet zo stevig als ze zouden willen. Ze wisten ons op 1.1 punt achter zich te houden, waarna er een gat van meer dan 7 punten was tot aan de nummer drie!

bomen met vier man. We ronden de boei als eerste, maar zodra met de wedstrijdskûtsjes met deze geringe wind hun zeilen hesen, werd onze voorsprong steeds kleiner. Door in de Yntemasloot bomend en jagend(!) twee teams in te halen, wisten uiteindelijk de Galamadammen ruim achter ons te laten. De twee kortebaanwedstrijden in de middag op het Slotermeer gingen echter een stuk minder goed. Was een overwinning nog mogelijk?Na een slopend weekend volgde in een tot discotheek omgebouwde kerk diep in de nacht de uitslag: het gigantische helmhout was voor ons! Histos had het nakijken, David versloeg tien Goliath's en we mochten ons vanaf dat moment voor een jaar winnaar van het SLAK noemen! Voor

Op dag drie wisten we dat met de juiste wind en wat geluk, er ergens een kans was dat we de Galamadammen zouden kunnen kloppen. Met die overtuiging voeren, boomden en jaagden we 's ochtends de wedstrijd van ons leven. Enkele tientallen meters na de ankerstart - een start waarbij iedereen vanuit stilstand snelheid maakt door de ankerlijn binnen te halen - lagen we nek aan nek met een andere boot op kop en gingen we soepel over op het

meer

foto’s

http://www.flickr.com/photos/96063216@N08/

Viktor Haaksman

Colofon Bandje d'r Tussen is een uitgave van Stichting de Gudsekop. Redactie: Bert-Jan van den Berg & Martijn Ras Wil je informatie over deze uitgave of wil je kopij insturen? Stuur dan een e-mail naar: [email protected] Adreswijziging? Stuur dan een e-mail naar: [email protected] Word donateur van de Gudsekop! Girorekening 8083560, Stichting de Gudsekop te Den Haag o.v.v. Donateur. Het laatste nieuws en vaarschema zijn beschikbaar op onze webstek: https://www.gudsekop.nl

15

zie:

Van de redactie. Van de voorziter. Bert-Jan van den Berg & Martijn Ras. Eva Magré

Recommend Documents