VAN DE REDACTIE Irene Warrink

VAN DE REDACTIE Irene Warrink Elk jaar sta ik er weer versteld van hoe snel de feestdagen weer voor de deur staan. Zelf ben ik net terug van mijn ‘zomer’ vakantie en nu zijn de kerstkransjes en kerstartikelen alweer overal verkrijgbaar! Dit houdt ook in dat heupge(w)richt 54 de vierde en laatste Nieuwsbrief van dit jaar is, er staan weer diverse verhalen en artikelen in, zoals de belevenissen op de kinderspeeldag en de jaarlijks terugkerende vrijwilligersdag. Daarnaast heeft Jonne Van Dinther een vervolg geschreven op haar stuk ‘Nieuw Zeeland’ en hebben we weer interessante ervaringsverhalen binnen gekregen van Tanja Mulder, Cobie Cleveringa en Lize Van Erk. Blijf ons uw ervaringsverhalen toesturen, het wordt zeer gewaardeerd voor en door lezers. Informatie is te krijgen via het e-mailadres van de redactie: ([email protected]). Ook zijn we nog steeds hard op zoek naar nieuwe redactieleden die het zien zitten om ons team te versterken. Heb je interesse stuur gerust een e-mail voor nadere informatie.

1

VAN HET BESTUUR Frans Van Dinther Laatste oproep ... Het voortbestaan van de VAH wordt bedreigd, nu twee bestuursleden bij de volgende Jaarvergadering vertrekken en zich vanuit de vereniging nog niemand heeft gemeld om het op te volgen. Het verbaast ons dat er uit 500 leden niemand bereid lijkt te zijn om gedurende 1 termijn zich in te zetten voor het in stand houden van onze vereniging, terwijl er zoveel mensen belangrijke informatie halen, steun vinden of hulpmiddelen huren. Meld je nu aan voor een bestuursfunctie of voor informatie hierover via: [email protected]. Jaarlijks vergadert het bestuur eenmalig met de Medische Adviesraad (MAR). Deze vergadering heeft weer nuttige informatie uitwisseling opgeleverd, die onder meer leidt tot het helpen van de VAH om belangrijke medische informatie uit ziekenhuizen te verkrijgen. Je moet hierbij denken aan het aantal en type heupoperaties dat in de verschillende ziekenhuizen in Nederland worden uitgevoerd, zodat je kunt weten welke expertise in welk ziekenhuis aanwezig is. Deze informatie willen we via de telefonische hulpdienst aan de leden beschikbaar stellen. Via de MAR hebben we ook weer een aantal namen van interessante sprekers voor de toekomstige contactdagen gekregen, hierover worden jullie te zijner tijd in meer detail geïnformeerd. In de afgelopen dagen heeft een grote ziektekostenverzekeraar, t.w. CZ, de spreekwoordelijke knuppel in het hoederhok gegooid bij de Nederlandse ziekenhuizen door geen contracten meer te sluiten met een aantal ziekenhuizen voor de behandeling van borstkanker. De reden die CZ hiervoor onder meer gaf was het te lage aantal behandelingen van borstkanker in de betreffende ziekenhuizen. CZ is van mening dat de kwaliteit van de geleverde zorg op het gebied van borstkanker niet goed genoeg kan zijn omdat er te weinig behandelingen worden uitgevoerd in die ziekenhuizen. Ook voor heupoperaties ben je in het ene ziekenhuis beter op zijn plek dan in het andere, dus informeer vooraf goed hoeveel ervaring de behandelend arts heeft, hoeveel operaties van het type dat jij of jouw kind moet ondergaan, hij heeft uitgevoerd en hoeveel complicaties daarbij zijn opgetreden. Informeer bij anderen en/of [email protected] naar hun ervaringen met de betreffende arts en het ziekenhuis waar je onder behandeling overweegt te gaan.

2

RECTIFICATIE In heupge(w)richt nummer 53 hebben wij een artikel opgenomen eerder gepubliceerd in het kwartaalblad van het Medisch Centrum Alkmaar. Het artikel is per ongeluk met een foto naar de drukkerij verstuurd. Voor publicatie van deze foto was geen officiële auteursrechtelijke toestemming verleend. Door een miscommunicatie van onze zijde is deze foto toch afgedrukt. Tevens was de bronvermelding niet volledig bij het artikel. Deze is als volgt: Bron: Zorg van Nu, MCA/Anje Ham, Zorg voor Tekst, Midwoud Vanzelfsprekend zullen wij alles in het werk stellen om herhaling van een dergelijke fout te voorkomen. Hierbij onze verontschuldigingen. Redactie van Heupge(w)richt December 2010 KINDERSPEELDAG AVIFAUNA 2010 Ineke van Vliet 25 september was het dan zover. Op tijd onderweg naar Alphen aan den Rijn. In de stromende regen werden we hartelijk ontvangen door de organisatie. Een speurtocht voor de kinderen, en dan gewapend met paraplu het park in. Wat zijn er veel verschillende soorten vogels.Op verschillende plaatsen in het park sta je letterlijk tussen de vogels. De lori’s waren spectaculair. Eenmaal binnen in het verblijf vliegen ze om je heen.Gaan ze op je hoofd zitten en op je schouder. De lunch was het moment voor lotgenotencontact. Na een welkom door de voorzitter van de Vereniging Aangeboren Heupafwijkingen kon je gebruik maken van een enorm lekker warm en koud buffet. Onder het genot van een hapje en een drankje konden alle aanwezigen ervaringen uitwisselen. Veruit de meeste gesprekken gingen over gipsbroeken en spreidbeugels. Wat fijn om ervaringen van andere ouders te horen. En wat een steun om te weten dat je er niet alleen voor staat. Zo werd deze dag ook weer eens duidelijk dat er nog altijd veel te doen is voor de Vereniging Aangeboren Heupafwijkingen. Er was ook een kleurwedstijd verbonden aan deze kinderspeeldag. De tekeningen van de kinderen hingen prachtig aan een lange waslijn in het restaurant. Na de lunch konden alle deelnemers weer genieten van het vogelpark en de speeltuin. Wat een feest. En wat fijn om met de Vereniging een dag op stap te zijn. De kinderen vermaken zich opperbest. Ook al is het weer niet helemaal droog deze zaterdag, het mag de pret niet drukken. De afsluiting was ook geweldig goed verzorgd. Na een woordje van de voorzitter was het dan eindelijk tijd voor de prijsuitreiking van de kleurwedstrijd. De eerste prijs werd behaald door Lize van Erk. Gefeliciteerd Lize! 3

prijswinnares Lize Ter afsluiting van een heerlijke dag kregen de kinderen nog een ijsje en een kadootje!

Reacties van deelnemers waren positief van: “volgend jaar weer” tot “voor herhaling vatbaar”. De ouders werden ook niet vergeten, zij konden ook nog een drankje drinken in de mooie bar en nog even napraten over een geweldig goed geslaagde kinderspeeldag 2010. Dus Vereniging bedankt!! En vanaf deze plaats een bedankje aan alle bestuursleden en vrijwilligers die deze dag mogelijk gemaakt hebben. 4

EVALUATIE KINDERSPEELDAG 2010 Bestuur Vereniging Aangeboren Heupafwijkingen Na afloop van de kinderspeeldag ontvingen deelnemers een evaluatieformulier. Bezoekers kunnen dan hun mening geven over zaken als: bereikbaarheid van de locatie en het programma. De kinderspeeldag van 2010 werd zeer goed gewaardeerd door de leden. Slechts één deelnemer had een lage waardering voor de kinderspeeldag. De overige deelnemers waren positief wat zich uitte in opmerkingen als:” Leuke gezellige dag” en “Het was geweldig”. Voorts werd het idee genoemd om deelnemers een sticker of button van de vereniging te geven zodat leden voor elkaar herkenbaar zijn.

ZOMER 2002 Cobie Cleveringa Zomer 2002, gingen mijn man, onze jongste dochter en mijn zusje met man en kinderen lekker op kampeervakantie naar Normandië. Wij zijn altijd sportief aangelegd, dus deze vakantie ook lekker veel wandelen oa alle stranden bekeken van de oorlog, het kerkhof en alles wat je daar maar over kan vinden. Ook zijn wij motorrijders, dus ook een keer naar een motorzaak  gewoon lekker kijken. Op een gegeven moment vlak bij die zaak, zat er iets kleverigs onder mijn schoen, iets van kauwgum ofzo. Dus ik til mijn voet naar achteren op om het er af te halen, toen schoot dus mijn heup even naast de kom, maar gelukkig ook zo er weer in ! 5

De hele vakantie heb ik er last van gehad, en steeds mank gelopen, maar ik wist eigenlijk niet goed wat er aan de hand was. Toen we weer thuis waren, ben ik naar de huisarts gegaan en die verwees me door naar een orthopeed. Röntgenfoto’s gemaakt, en toen was het meteen wel duidelijk, er werd heupdysplasie geconstateerd aan mijn rechter heup. Cobie Cleveringa Deze arts verwees mij door naar een andere arts, die hier in gespecialiseerd was, en zo ben ik toen in die molen gekomen van opereren, fysio, revalideren, noem maar op. Na ongeveer een jaar deed ik alles weer, wat ik voor de operatie ook deed, er was alleen een beperking met buigen van mijn heup, maar daar leer je wel mee omgaan. Na 3 jaar heb ik de schroeven er uit laten halen, omdat die vreselijk irriteerden, vooral die op de bovenkant van mijn bekken. Vijf jaar lang heb ik bijna geen klachten gehad, misschien had ik in die periode alles een beetje rustiger aan moeten doen. Maar ja, als je geen pijn voelt dan is de verleiding groot. Dus na die 5 jaar begonnen de klachten weer, pijn bij lopen, bij het sporten en vooral s’nachts in bed . Weer naar de huisarts, die mij direct terugstuurde naar de orthopeed. Nadat die foto’s van mijn heup had gezien, vertelde hij me dat alles er goed uit zag, en dat het waarschijnlijk een slijmbeursontsteking was die ook door de huisarts behandeld kon worden. Ik blij natuurlijk, omdat ik het veel erger verwacht had. Weer terug naar de huisarts, die mij tot 3 keer toe een injectie in mijn heup gaf, wat overigens niet hielp. Pijnstillers voorgeschreven, die in het begin wel aardig hielpen, dus ik ging gewoon weer m’n dingen doen! Maar na verloop van tijd hielpen die pijnstillers ook niet meer en ik kon m’n werk niet meer doen (ik bezorg bloemen), ik kon niet meer sporten, niet meer op de motor, niet meer wandelen. Eigenlijk niets, dus op een gegeven moment zoek je dingen die je in huis, of in de tuin bij het huis kan doen. In die periode heb ik vaak tegen mijn man gezegd, ik voel me net een oud vrouwtje wat achter de geraniums zit. Nu ben ik gelukkig altijd positief ingesteld, dus ik vond mijn draai ook wel weer, maar leuk is anders! Op een gegeven moment werd de pijn ondraaglijk en kwam ik weer in de molen van dokters terecht. Eerst weer fysio, toen naar een pijnpoli om een zenuwblokkade te leggen, want het lag immers niet aan mijn heup dacht iedereen . Na 2 behandelingen werd ik weer teruggestuurd naar een orthopeed omdat deze behandeling ook niet aan sloeg maar nu in een ander zkh. Weer werden er foto’s gemaakt , en toen werd mij verteld dat mijn heup flink versleten was. Flink balen natuurlijk want 2 jaar daarvoor zagen ze niets. Ik kwam op de wachtlijst voor opereren van een nieuwe heup, en na vier maanden was het zover! 6

18 augustus 2010 ben ik geopereerd en heb 6 dagen in het ziekenhuis gelegen. Alles ging voorspoedig, en na enige tijd liet ik mijn krukken ook af en toe staan. Maar dat viel vies tegen, niet mijn geopereerde kant had ik last van, maar mijn andere heup. Ik heb toen naar het ziekenhuis gebeld, en de verklaring van hun was, overbelasting van de goede kant, wat eigenlijk heel begrijpelijk was. 12 oktober ’10 moest ik voor controle weer naar het ziekenhuis, ik kon nog steeds niet zonder krukken lopen. Weer zijn er foto’s gemaakt, ze hebben ook beter op mijn andere heup gelet, en nu blijkt die ook flink slijtage te hebben! Hier zakt mijn broek van af, dus ik moet dat hele traject nog een keer door. Maar ik ben nu niet van plan om weer zo lang met pijn te gaan lopen. 20 oktober ben ik weer in het ziekenhuis geweest, toen zijn er foto’s van mijn rug en van mijn linkerheup gemaakt, om dingen in mijn rug uit te sluiten. Daar was gelukkig niets mee aan de hand, maar mijn heup is wel zodanig versleten, dat daar wel binnenkort iets aan gedaan moet! De afspraak is gemaakt, begin volgend jaar wordt mijn linker heup vervangen (het is niet anders ). Wel heb ik geleerd dat je zelf heel allert moet zijn, en zelf de regie moet nemen, anders zijn er zoweer maanden voorbij, zonder dat er iets gebeurd. Ik hoop dat ik met mijn verhaal anderen kan helpen of stimuleren om vooral goed naar je eigen lichaam te luisteren, en je niet met een kluitje in het riet moet laten sturen !

Redactie zoekt: Ervaringsverhalen van kinderen en volwassenen. Meer info via [email protected]

7

PREMIE ZORGVERZEKERING STIJGT TWEE KEER ZO HARD ALS VERWACHT Bron: CG-Raad (05-11-2010) Het kwam voor veel mensen als donderslag bij heldere hemel. De afgelopen week hebben veel verzekeraars de premie voor basisverzekering in 2011 bekend gemaakt. De basispremie stijgt met gemiddeld 10 procent! Bijna twee keer zo veel als verwacht. Daar komt nog bij dat ook de aanvullende zorgverzekeringen met gemiddeld 9 procent omhoog gaan. Dit betekent dat een gezin circa 250 euro per jaar meer gaat betalen voor de zorgverzekering. Het is de grootste stijging sinds de invoering van het nieuwe zorgstelsel in 2006. Reactie CG-Raad De CG-Raad vindt dat er voor iedereen in Nederland toegankelijke, betaalbare en goede zorg beschikbaar moet zijn. De snelle premiestijgingen brengen deze verworvenheden in gevaar. Vooral omdat de premiestijging niet op zichzelf staat. Daarnaast is er nog sprake van beperking van het basispakket, het introduceren van eigen betalingen en het verhogen van het eigen risico. In het regeerakkoord is bovendien het voornemen opgenomen om de zorgtoeslag af te bouwen. Daarnaast wil het kabinet ook de compensatie afbouwen die verzekeraars krijgen voor mensen met zorgkosten. Hierdoor kan voor het chronisch zieken moeilijker worden om zich te verzekeren.  Er zijn nu al heel veel wanbetalers binnen de Zorgverzekeringswet. Door de verhoging van de premies zal hun aantal verder toenemen. Ook neemt de kans toe dat steeds meer mensen om financiële redenen afzien van het afsluiten van een aanvullende verzekeringen. Inkomensafhankelijk De CG-Raad is voorstander van het meer inkomensafhankelijk maken van de ziektekostenpremie. Op die manier kan de premie voor mensen met lage inkomens betaalbaar blijven.Daarnaast wil de CG-Raad samen met overheid, verzekeraars en relevante partijen onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om via het beter organiseren van zorg de kosten te beheersen en tegelijkertijd de kwaliteit van zorg te verbeteren.

8

OPROEP CONTROLE DEPUY ORTHOPAEDICS Irene Warrink DePuy Orthopaedics, onderdeel van Johnson & Johnson heeft in opdracht van de Amerikaanse gezondheidsautoriteit (FDA), besloten de ASR Resurfacing prothese van de markt te halen. De reden voor een wereldwijde recall is dat er met deze prothese significant meer complicaties optreden dan met vergelijkbare Resurfacing protheses van andere merken. DePuy gaat alle extra controles betalen maar ook de kosten van eventuele revisieoperaties. De ARS resurfacing protheses zijn vanaf juli 2003 op de markt. Problemen die patiënten melden volgens DePuy bestaan uit: pijn, zwelling en problemen met lopen. Dit kan veroorzaakt worden door vrijgekomen metaal slijpsel. Ook treden bij ongeveer 13% van de patiënten al binnen 5 jaar complicaties op, terwijl bij andere protheses vaak pas na 10 jaar bij ongeveer 10% van de patiënten complicaties optreden. In Nederland is bij ongeveer 1000 patiënten de desbetreffende heupprothese geplaatst Het merendeel van de geplaatste protheses werkt uitstekend. Alle patiënten die met de ARS Resurfacing heupprothese rondlopen worden uitgenodigd voor een extra controle door het ziekenhuis waar ze zijn geopereerd of waar ze op dit moment onder behandeling staan. Tijdens dit onderzoek wordt er bloed geprikt, een röntgenfoto gemaakt, de prothese wordt gecontroleerd op het goed functioneren en op eventueel in de toekomst te verwachten problemen. De orthopeed waarbij u onder behandeling bent zal daarnaast de nodige uitleg geven. Met de groep patiënten die problemen hebben ondervonden met de ASR heupprothese van Depuy en daardoor al opnieuw een operatie hebben ondergaan zal de firma een financiële regeling treffen. Het is mogelijk om je te laten bijstaan door een letselschade. advocaat of door je rechtsbijstandsverzekering, indien je die hebt, voor het bepalen van de hoogte van de financiële compensatie. De VAH heeft contact gehad met de orthopedisch specialist op het gebied van resurfacing operaties van de Medische Advies Raad. Deze orthopeed geeft het duidelijke advies: “Ga in op de uitnodiging van je specialist om op controle te komen en laat de onderzoeken doen die noodzakelijk zijn.”

9

vereniging aangeboren heupafwijkingen

Bestuurslid m/v

VACATURE:

Werkzaamheden: Het meebepalen van het beleid voor de VAH in de ruimste zin des woords. De daaruit voortvloeiende werkzaamheden zoals het onderhouden van contacten met andere patiëntgerichte organisaties en/of (para)medici. Het aansturen van te organiseren evenementen en het aansturen van voorlichting en lotgenotencontact. Verantwoordelijk contactpersoon zijn voor één of meerdere werkgroepen. In overleg worden de taken en verantwoordelijkheden binnen het bestuur onderling verdeeld. Uiteraard neemt u deel aan de bestuursvergaderingen (5x per jaar) en de landelijke contactdag. Deelname aan overige, door de VAH georganiseerde evenementen, wordt op prijs gesteld. Profiel: • MBO/HBO werk- en denkniveau • Beheersing van Nederlandse taal in woord en geschrift • Affiniteit met één van de doelgroepen van de vereniging • Goede contactuele en communicatieve vaardigheden • Bestuurlijke ervaring is een pre • Communicatie geschiedt veelal per e-mail, vandaar is primaire computerkennis vereist Wij bieden: Een enthousiast team van bestuursleden. Een actieve vereniging op alle vlakken betreffende aangeboren heupafwijkingen. Nauw contact met de orthopeden van de Medische Adviesraad. De state-of-art aangaande ontwikkelingen binnen heuporthopedie. Betrokkenheid bij wetenschappelijk onderzoek. De kans om invulling te geven aan persoonlijke groei ten aanzien van dienstverlening aan lotgenoten. Ruimte om sturing te geven aan het beleid van de VAH. Uiteraard worden alle onkosten vergoed en er zijn volop mogelijkheden tot het volgen van cursussen in relatie met de functie. En natuurlijk de voldoening om actief te zijn voor de doelgroep waar je affiniteit mee hebt. Kortom een interessante en uitdagende vrijwilligersfunctie. Interesse? Mail naar [email protected]

10

HET VERHAAL VAN LIZE VAN ERK Mariska Van Erk Bij Lize werd toen ze ruim 3 maanden oud was heupluxatie van haar rechterheup geconstateerd. Eerst is ze behandeld d.m.v. een Pavlik-bandage. Daarna een gipsbroek en daarna de Campspreider. Toen Lize 2,5 jaar oud was gaf de arts aan dat de behandeling tot nu toe niet het gewenste resultaat had en dat zij geopereerd moest worden. Op 9 juni 2009 was het dan zover. De dokter ging jou heupje opereren om de heupkom wat ronder te maken zodat de heupkop er goed in zou passen. De operatie duurde ruim 2 uur. Het resultaat was één been helemaal in het gips en het andere been voor de helft in het gips.

Lize in gips De operatie was geslaagd. Je was wel erg misselijk van de pijnstillers en de narcose, gelukkig hadden ze daar wel wat voor.Verder was je heel flink. Na 4 dagen mocht de pijnbestrijding en de katheter worden verwijderd. Zo nu geen vervelende slangetjes meer. Even bij mama op schoot, dat was lang geleden. 11

Mama verbleef gedurende jouw ziekenhuisopname in het Ronald Mc Donald huis, twee verdiepingen hoger dan waar jij lag. Echt een heel fijne ervaring dat je dag en nacht zo dicht bij je kind kan zijn. Het kwam voor dat mama ‘s nachts gebeld werd om erbij te zijn als er bloed werd afgenomen.

Hoera, naar huis! Hoera, na 5 dagen mocht je naar huis! En zo ging je mee naar huis, liggend in de auto.

In de auto 12

Je kon alleen maar liggen, dus werd er een beroep gedaan op onze creativiteit om het voor jou zo comfortabel mogelijk te maken. Van de fysiotherapeut van het ziekenhuis hadden we een rolplank in bruikleen gekregen. Dit vond je erg leuk.

zandbak Verder vermaakte je je prima in de zandbak. En deed mama jou in bad…een beetje anders dan normaal. Niet in de badkamer maar in de keuken.

keuken/wasbak 13

Na 6 weken mocht het gips eraf, aan de binnenkant zag je heup er nu zo uit:

Een paar maanden later zijn de pennen verwijderd. Tot zover het verloop van de heup operatie in 2009. Afgelopen oktober 2010 was de laatste controle. Gelukkig gaat het erg goed, je hebt je achterstand ingehaald en bent een vrolijke meid. De arts hoeft je pas over 2 jaar terug te zien. Geweldig!

14

STUDENTEN MET EEN HANDICAP ZORGEN VOOR VERRASSINGEN. Persbericht CG-Raad Leiden/Utrecht, 10 november 2010 - Jongeren met  een functiebeperking (of ’handicap’)  die een studie in het hoger onderwijs volgen, stuiten nog vaak op onnodige belemmeringen. Docenten begrijpen bijvoorbeeld niet dat je extra tijd nodig hebt voor een tentamen – en dat hun instelling daar zelfs een officiële regeling voor heeft. Dat blijkt uit de jaarlijkse Gebruikerstoets Studeren met een Handicap, waaraan dit jaar een recordaantal van bijna 15 duizend studenten heeft meegewerkt. Het aantal studenten met een functiebeperking wordt vaak onderschat. In dit onderzoek gaat het om bijna 10 procent van alle studenten. Een kleine helft hiervan heeft last van dyslexie (woordblindheid) of dyscalculie (getallenblindheid). Andere grote groepen zijn studenten met psychische problematiek en chronische ziektes (10%). Fysieke handicaps zoals bewegingsbeperking, gezichts- of gehoorstoornis tellen samen op tot 7 procent. In de enquête waarover de Gebruikerstoets rapporteert, leggen studenten met een handicap de vinger op de zere plek: bij veel instellingen is er wel beleid om hen soepel te laten studeren, maar aan de uitvoering daarvan schoort het nog vaak. Dat valt af te lezen aan de rapportcijfers die de studenten geven voor zaken als ‘aangepast onderwijs’, de informatie daarover, en voor het begrip dat docenten tonen voor hun beperking èn mogelijkheden. Toch bevat deze rapportage een aantal meevallers. De eerste is het feit dat de studenten met een handicap toch wat positiever oordelen dan voorheen. Daarbij blijkt het HBO qua waardering in te lopen op het WO. Verder zijn de oordelen van studenten met een handicap voor het eerst systematisch vergeleken met oordelen van studenten zònder handicap. Opmerkelijk is dat beide groepen vrijwel even tevreden zijn over het studieprogramma, over de vakkennis van hun docenten en andere inhoudelijke zaken. Dit bewijst dat studenten met een handicap zeker zo gemotiveerd met hun studie bezig zijn als anderen. Kritischer dan anderen zijn ze meestal wel over logistieke en organisatorische aspecten van hun opleiding. In het rapport heet dit de “Handicap-kloof”. Maar ook deze kloof blijkt geen vanzelfsprekend natuurverschijnsel. Bij sommige studies en instellingen is hij breed, bij andere blijkt hij praktisch afwezig. In een enkel geval oordelen studenten met een handicap zelfs positiever over de organisatie en faciliteiten van hun opleiding dan anderen. 15

Dit succes hoeft volgens de onderzoekers niet verklaard te worden door extreme positieve discriminatie. Want ze wijzen op twee belangrijke eigenschappen van deze doelgroep: • Ze hebben vaak een sterkere studiemotivatie dan de gemiddelde student • Door eerdere ervaringen uit hun onderwijscarrière zijn ze op tegenslagen voorbereid. Een opleiding die deze doelgroep een redelijke mate van begrip en flexibiliteit biedt, kan aan hen daarom zeer dankbare klanten hebben. Het rapport Gebruikerstoets is samengesteld door het Centrum Hoger Onderwijs Informatie (C.H.O.I.) in Leiden, in opdracht van het expertisecentrum handicap + studie. Om universiteiten en hogescholen te ondersteunen bij het verbeteren van de opvang, begeleiding en faciliteiten van deze enorme doelgroep van 60.000 (!) studenten, gaan beide organisaties de komende tijd gedetailleerde ‘benchmark’rapporten voor instellingen maken, waarin ze precies kunnen zien bij welke faculteit en op welk kwaliteitsaspect studenten een ‘handicapkloof’ te meten valt. Met die feedback wordt het voor een instelling beter mogelijk om gericht knelpunten aan te pakken. En dat is geen overbodige luxe, want de komende jaren wordt de behandeling van studenten met een handicap zelfs een officieel aspect bij de beoordeling van opleidingen door de landelijke keurmerkorganisatie NVAO.

NIEUW ZEELAND Jonne Van Dinther Ik ben Jonne van Dinther en ik ben 19 jaar. Sinds 2 maanden ben ik weer terug in Nederland na ruim 7 maanden in Nieuw Zeeland te zijn geweest. Ik ben geboren met een aangeboren heup afwijking. Mijn beide beentjes stonden uit de kom toen ik geboren werd. Ik heb door de jaren heen een hele hoop ziekenhuis ervaring opgedaan. Pavlikbandage, spreidbroekje, tractie behandeling, gipsbroeken en operaties. In de periode van mijn 7de tot mijn 12de was het even rustig maar de pijn kwam toch weer terug. Toen heb ik een pandak plastic gehad aan mijn rechter heup. Ik had een beenlengte verschil van ongeveer 4 cm daarom hebben ze toen de groeischijven uit mijn linker knie gehaald en zijn mijn benen nu zo goed als gelijk. Weer een jaar later hebben ze wegens succes ook mijn linker heup voorzien van een prachtig pandakje. Dit heeft allemaal uiteindelijk goed uitgepakt en loop ik bijna altijd vrolijk rond. Wel heb ik vaak last van pijn in mijn lies en ben ik snel moe tijdens het lopen. Ondanks deze beperking wilde ik de uitdaging aan gaan om samen met mijn vriend een reis te maken naar Nieuw Zeeland. 16

Ik vond het erg spannend om ´´alleen´´ zo´n lange verre reis te maken. Ik ben altijd erg afhankelijk geweest van mijn ouders en was bang dat ik niet op mijn eigen benen kon staan zonder op hun terug te kunnen vallen. De laatste weken voor vertrek was ik erg onzeker en emotioneel. Het was ook allemaal wel heel erg spannend. Inchecken, koffers pakken, paspoort regelen, visum regelen, en ga zo maar door. Ik was bang dat ik dingen over het hoofd zag. Ook had ik er natuurlijk ongelooflijk veel zin in en kon ik niet wachten om te vertrekken en de weide wereld in te gaan. Het was een emotioneel een afscheid op het vliegveld, wel heel erg fijn om te zien dat er zoveel mensen zijn die om je geven en vertrouwen in je hebben. Daar gaan we dan op naar Nieuw Zeeland! Aangekomen in Nieuw Zeeland begon het allemaal pas echt. De eerste 2 nachten hadden we een hotel geboekt om zo onze jetlag uit te kunnen slapen, mocht dat nodig zijn. Al snel zijn we de stad in gegaan om Christchurch eens te gaan verkennen, een drukke stad met ontzettend veel verschillende culturen. Het was niet helemaal waar we op gehoopt hadden, in Nederland heb je natuurlijk ook genoeg drukke shop-steden en daar waren we niet voor naar de andere kant van de wereld gegaan. Na 4 dagen zijn we op zoek gegaan naar een auto, en meteen bij de eerste Car market was het raak. Een donker blauwe subaru legacy station wagon. Er moest nog veel gebeuren om van deze auto een ‘thuis’ te maken. Na wat shoppen en knutselen was ons bed klaar exclusief gordijntjes, daar moesten we nog iets creatiefs op bedenken. Twee dagen later de motor gestart en daar gingen we eindelijk weg van de drukte en richting al het moois wat ons beloofd was. We genoten intens, alles was mooi en precies zoals we gehoopt hadden, het plaatje was compleet. Vanaf dag 1 was ik bezig met grenzen verleggen, iedere dag was er wel een moment waar ik dacht, dit kan ik vast niet. En bijna alles is me gelukt. Er waren veel mooie wandelingen te doen op de plekken waar we kwamen, korte wandelingen van 15 minuten en lange zware tochten. Rustig aan zijn we bij het begin begonnen, iedere dag een paar korte wandelingen. En uiteindelijk kon ik wandelingen maken van 5 uur dat was echt een gigantische prestatie. We stonden op een kleine camping waar je met je auto gratis kon overnachten. De camping lag aan zee, een wilde zee waar je niet kon zwemmen. Bij de camping stond een bord waarop wandelingen stonden vermeld, één daarvan verwees ons naar een zeehonden kolonie. Deze wandeling was 3,5 uur heen en terug, daarvan dachten we dat moet kunnen. Water mee, koekjes voor onderweg en stevige bergschoenen aan. Het bleek een heftige wandeling te zijn over het water en door de modder, zelfs springend van steen tot steen. Na zo’n 2,5 uur waren we dan eindelijk op het beloofde strand. Ik was volledig uitgeput maar erg voldaan toen ik voor de eerste keer in mijn leven een zeeleeuw zag in het wild. Helaas moesten we ook nog terug. Het laatste half uur was verschrikkelijk, alles in mijn lijf deed pijn en ik kon geen woord meer uitbrengen. Dit was echt te ver. Maar ik was ongelooflijk trots op mezelf dat het gelukt was. 17

“Het bleek een heftige wandeling te zijn over het water en door de modder, zelfs springend van steen tot steen”. Op 17 januari 2010 zijn we aangekomen in Nelson de stad die we later bekroond hebben met de titel Home Town, het was een gezellige zonnige stad. Een strand erg dichtbij, veel vriendelijke mensen en allerlei leuke festivals. We hadden in de eerste week van onze reis een aanbod gehad van een man van 65 jaar, hij nodigde ons uit om bij hem te logeren zolang als we in Nelson waren. Het was een erg vriendelijke, man die ons alle ruimte gaf die we maar wilde. Af en toe kookte wij voor hem en dronken we samen iets in zijn stamkroeg. We hebben bij hem veel mooie foto’s gezien van alle plekken in Nieuw Zeeland die wij nog niet gezien hadden. Ook adviseerde hij ons om een kayak tocht te gaan doen in Abel Tasman National Park. Vrij snel hadden we een 3 daagse tocht geboekt, super duur en super spannend. Bob, de man bij wie we logeerde, leende ons zijn tent en zijn camping setje uit. De kayak tocht was geweldig, we hadden strak blauwe lucht en zaten op open zee. Het laatste stukje van de eerste dag was het water erg wild, we moesten een baai in om daar bij een camping aan te leggen. Daarbij moesten we tegen golven in varen die zo hoog waren dat ze over ons heen kapot sloegen. Ik raakte behoorlijk in paniek omdat ik bang was om te slaan. Gelukkig gebeurde dat niet en legde we veilig aan. Het was een prachtig wit strand met een blauwe zee. Ons tentje snel opgezet en vroeg naar bed, want het was een zware dag geweest. Aan de nacht was geen doorkomen aan, we hadden geen matjes alleen een slaapzak. Mijn armen waren volledig verzuurd en ik stikte van de pijn. Tegen 6 uur viel ik in slaap. De volgende ochtend was de pijn helemaal weg, waarschijnlijk had ik te veel gedaan op 1 dag en konden mijn armen dat niet helemaal aan. De rest van de dagen zijn rustig en goed verlopen. We hebben zelfs 10 tallen zeeleeuwen en zeehonden gezien, en 4 pinguins. Het was een fantastisch avontuur. Met 1 nacht op een onbewoond eiland waar we het eb en vloed zagen worden. 18

Na een tijd bij bob gewoond te hebben en te reizen door het prachtige land, zijn we op zoek gegaan naar een plek waar we wat geld konden verdienen. Fruit plukken was erg populair in deze tijd van het jaar, ik had natuurlijk wel gehoord dat het heel zwaar zou zijn dus ik zag er erg tegen op. Na een heel weekend rondgereden te hebben over zo’n 30 Orchards hadden we eindelijk er eindelijk 1 gevonden waar ze nog plukkers zochten voor appels en peren. Het eerste probleem deed zich al snel voor, de ladder. Kan je de ladder niet op, dan kan je geen appels plukken. Na veel discussiëren hebben we onze baas zo ver gekregen dat we konden werken als een team, mijn vriend op de ladder om alle appels te plukken die hoog hangen en ik plukte vanaf de grond. Vol goede moed begonnen we, maar na de eerste 3 uurtjes teleurgesteld en erg overstuur ben ik naar huis gegaan. In Nieuw-Zeeland was het toen 2 uur in de middag en in Nederland dus 2 uur ’s nachts, toch naar mijn ouders gebeld om te vragen wat ik nu moest doen en om te vertellen dat ik zo teleurgesteld was. Bij het appelplukken wordt je betaald per bin, dat is een grote kist waar zo’n 2900 appels in gaan. De appels pluk je in een grote tas die om je buik hangt, daar gaat ongeveer 15 kilo in, dat is zwaar! Je loopt met die 15 kilo naar de bin om die daar vervolgens te legen. Wel was de sfeer ontzettend goed bij de plukkers onderling. We woonden in een groot huis met nog 14 andere plukkers. Na het werken werd er wat gedronken en in het weekend werden er vaak lekkere dingen gemaakt, ..... met appels. Het was ontzettend leuk om zo ook andere culturen te ontmoeten. We hebben dit 2,5 maand gedaan. Toen was het een periode die echt ongelooflijk zwaar was en dat ons fysiek en mentaal sloopte. Maar als ik er nu op terug kijk is het misschien wel de mooiste periode geweest van de hele reis.

“De appels pluk je in een grote tas die om je buik hangt, daar gaat ongeveer 15 kilo in, dat is zwaar!” 19

Ondanks dat we veel geld hadden verdiend tijdens het appelplukken, moesten we zuinig leven omdat we met het geld ons verblijf gedurende de laatste 3 maanden moesten betalen. Iedere week maakten we weer nieuwe berekeningen om te zien hoeveel geld we die week te besteden hadden, maar het lukte nooit om ons daaraan te houden! Het regen seizoen was begonnen en we brachten veel tijd door in de auto en in het zwembad. We wilde geen geld meer uitgeven aan campings dat was echt veel te duur. Dus hadden we besloten om wild te kamperen en dat beviel erg goed. Het gaf een leuke spanning al werd het soms wel iets te eng. Soms stonden we op volledig verlaten plekken midden in het bos zonder douche en zonder wc, zelfs zonder een shelter, dat betekent dus ook koken in het donker zonder afdakje. Doordat het veel regende was er weinig te doen wat geen geld kostte, hoewel we vaak in onze regenkleren toch zijn gaan wandelen. Nog steeds genoten we ontzettend van de mooie omgeving en op de dagen dat het droog was natuurlijk het meest. In de laatste maand kwamen we in een ‘Thermal Area’, op heel veel plekken kwam de stoom uit de grond. Er waren geisers en grote kokende modder baden. Ook waren er op veel plekken mooie watervallen en stroompjes die erg heet waren. Daar kon je lekker zitten in het warme water terwijl het buiten bijna vroor. Dat was een erg leuke ervaring. En ook een leuke activiteit, als het regent geeft een extra effect. In de laatste 3 weken van onze reis hebben we een Limburgse vrouw ontmoet die nu al bijna haar hele leven in Nieuw Zeeland woont. Ze gaf ons een eigen slaapkamer en een eigen badkamer in haar huis. We werden ontzettend hartelijk ontvangen door haar. Dit was ook een fijne manier om de regendagen door te komen. Ook merkten we dat het tijd werd om naar huis te gaan, het was erg lastig om een balans te vinden tussen het genieten en niet te veel geld uitgeven. We miste thuis heel erg en waren weer toe aan vrienden en familie om ons heen. Ondertussen was natuurlijk ook het WK voetballen begonnen, Nederland zag oranje, maar hier in Nieuw-Zeeland leeft het rugby meer. Toch hebben we bijna iedere avond een kroeg of een hotel kunnen vinden waar ze de wedstrijden speciaal voor ons uitzonden. We kregen daardoor een erg raar levensritme omdat de wedstrijden natuurlijk midden in de nacht werden uitgezonden. De grote wedstrijden in de laatste week hebben we gevolgd in een grote sportbar in Auckland. Auckland is de hoofdstad van Nieuw Zeeland en dat was te merken aan alles. Een geweldige shop-stad, waar van alles te beleven is. Er waren prachtige gratis musea, wandelparken en tuinen. Het volgen van de voetbal wedstrijden was daar erg leuk. Nieuw Zeeland is een land met heel veel verschillende culturen, dus bij ieder wedstrijd stond het vol met enthousiaste supporters van elk land dat mee deed. Zo zag je een leuk verschil in cultuur wat betreft de beleving van de wedstrijden. Ook tijdens voetbal wedstrijden van Nederland zag de kroeg er oranje uit! Het was erg leuk om dat zo mee te maken. Ondertussen naderde het einde van onze reis. Toch spannend om weer naar huis te gaan, we keken er erg naar uit maar toen het zo dichtbij kwam werd het toch wel erg definitief. Het was een fantastische reis die niemand me ooit nog afpakt. Ik kijk er met trots en plezier op terug. Ik heb zoveel bereikt wat ik nooit gedacht had van mezelf. Dus vanaf nu zijn er voor mij geen beperkingen meer, het leven zit vol met uitdagingen. 20

IK EN MIJN GANZ….. Tanja Mulder-Lamberts Zo rond oktober 2008 kreeg ik klachten in mijn rechterheup. Deze zijn ontstaan na een stevig potje volleybal. Na het traject van huisarts – fysio – rontgen – huisarts – fysio – spuit tegen slijmbeursontsteking – orthopeed, werd bij mij in het voorjaar van 2009 heupdysplasie geconstateerd. Er werd mij geadviseerd om een afspraak te maken met een specialist die goede resultaten behaalde met Ganzosteotomie. Gezien het feit, dat ik geen slijtage in mijn heup had, kwam ik in aanmerking voor een Ganzosteotomie. Zo gezegd zo gedaan, na een intake gesprek en een 2e bezoek aan de specialist stond ik per juli 2009 op de wachtlijst voor een Ganzosteotomie. Ondertussen kon ik mij voorbereiden op de operatie middels een mooie DVD, waarop de hele procedure verteld werd. Tevens heb ik een oom van mij geraadpleegd, hij is 7 jaar terug door dezelfde specialist geopereerd. Het zit dus in de familie. Vervolgens wilde ik graag in aanmerking komen voor thuishulp. Wij hebben thuis een gezin met 2 kinderen van( toen) 2 en 4 jaar oud. Mijn man is zelfstandig ondernemer in de groenvoorziening en in de winter doen wij aan gladheidbestrijding. Dus vonden wij dat we wel in aanmerking kwamen voor zorg. Nu is het zo, dat er vanuit de overheid 1 regel gehanteerd wordt, en dat is:”u heeft een partner die gezond is, en jonger dan 75 jaar; dan komt u niet in aanmerking voor zorg”. Dus helaas, we moesten ons maar redden en hopen op veel mantelzorg van onze naasten. Operatie Op 25 januari 2010 was het dan zover. Ik was redelijk nerveus, vooral omdat ik nog nooit in een ziekenhuis had gelegen. Dus ook nog nooit onder narcose geweest. Nu ben ik een redelijk nuchter type, en heb alles maar over me heen laten komen. Ik werd prima opgevangen in het ziekenhuis. Het enige contact met de specialist, was een bemoedigend kneepje in mijn schouder toen ik op de operatietafel lag. Binnen 10 seconden was ik onder narcose. Na 1.5 uur kwam ik weer bij en was ik geopereerd. De operatie was prima verlopen en ik had minimaal bloed verloren. Nou… dat is goed nieuws. Ik had in het ziekenhuis een eigen kamer omdat ik waarschijnlijk veel pijn zou hebben. En dan is het plezierig dat je dat niet hoeft te delen met andere patiënten. Ik kreeg morfine via het infuus en mocht dit zelf bedienen. Van de morfine werd ik high waardoor ik dacht dat de hele afdeling feest had. (behalve ik). Morfine heb ik niet veel gehad. Ik heb geen helse pijnen ervaren, wel dat alles heel ongemakkelijk was. De eerste 2 dagen mocht ik niet van bed. Een pruttelend infuus in de hand waardoor ik preventief antibiotica en vocht kreeg , en een catheter zodat je niet naar het toilet hoefde. De eerste 2 dagen ben je aan bed gekluisterd. Mijn doel was dan ook om zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Geen morfine meer, de pijn was goed op te vangen met Diclofenac en paracetamol. Ik mocht van bed af, om in de stoel te zitten. Weer een stapje dichter bij huis. Dit ging prima. Dag 4 na de operatie ging de catheter af. Samen met de fysiotherapeut ging ik oefenen om achter een rekje te lopen. Ook mocht ik zelf weer naar het toilet. ‘s Middags heb ik geoefend met krukken. Dat ging ook goed, weer een stapje dichter bij huis. Dag 5 na de operatie. 21

Dit was op een vrijdag. Tijdens de rondgang van de verpleegsters, liet men mij weten dat het zo goed ging, dat ik naar huis mocht. s’Morgens nog geoefend met krukken en s’middags hebben mijn man en mijn moeder mij opgehaald. Zo… mijn doel was behaald, ik mocht naar huis. Nu klinkt alles wel heel stoer en nuchter, maar ook ik heb mijn momenten wel gehad hoor…. Op dag 3 bijvoorbeeld, toen ik als een koningin in de stoel zat, en vooral veel bezoek had, voelde ik in keer het bloed uit mijn gezicht trekken. Ik had het in keer helemaal gehad, en vroeg me af hoe ik in het bed terug moest komen. Of de terugreis…. Gelukkig hoefden wij maar 45 minuten te rijden, maar ik weet nog goed hoe het landschap langs me heen ging alsof ik in een achtbaan zat. Geeft niks…. Grote meid zijn… We gaan naar huis. Herstel Eindelijk thuis. Een bed in de woonkamer, een rolstoel en krukken. En natuurlijk mijn man en mijn kinderen om me heen. En mijn moeder en zusje als mantelzorgers (heel belangrijk). Er zijn 2 belangrijke punten die je niet mag doen. Je mag je been de eerste 6 weken niet heffen. Tevens mag je niet te ver vooroverzitten. Je heupgewricht mag niet kleiner dan 90 graden worden. (dus niet te ver voorover ) Als je met krukken loopt, mag je het geopereerde been maar met 20 kg belasten. Twee keer per week kwam de fysiotherapeut aan huis. We namen samen de oefeningen door die ik had meegekregen vanuit het ziekenhuis. Het is belangrijk om deze oefeningen trouw te doen, 3x per dag !!!!. Dit is het begin van je herstel. Ook al doet het pijn en is alles ongemakkelijk, je moet doorgaan !! Tijdens de eerste 6 weken wordt er een aanslag gedaan op je geduld. Als je een jong gezin hebt is stilzitten erg moeilijk. Je wordt vanzelf creatief, in het dekken van de tafel bijvoorbeeld. Van bed in de rolstoel. In de rolstoel naar de keuken, dienblad op aanrecht en vullen met bordjes en ingrediënten. Dit deed ik al staande, vervolgens weer zitten in de rolstoel. Met dienblad op schoot naar tafel, weer gaan staan en de tafel dekken. Zo ruimde ik de vaatwasser in en uit, en draaide ik de wasjes. Nu moet ik erbij zeggen, dat we groot behuisd zijn. Grote woonkamer met open keuken en geen drempels. In de 5e week na de operatie begon ik met 1 kruk te lopen, dit ging op zich prima. Als je dat eenmaal doet, ga je steeds meer uit proberen. In huis zonder kruk enz enz. In het begin gaat dat allemaal wel goed, maar toch komt er een moment dat je forceert. Dit heeft bij mij geresulteerd dat ik daarna nog 3 weken met 2 krukken heb gelopen. Na de 1e controle bij de specialist (6 weken na de operatie) kreeg ik de vrijbrief om te doen wat ik kon. De botaangroei was prima. Ik ging weer autorijden, boodschappen doen, kinderen naar school brengen (fiets/auto) en naar de fysiotherapeut. Dit alles met 1 kruk. Ik deed mijn oefeningen thuis, maar dit was niet genoeg. Ik kwam op een punt dat ik niet meer vooruit ging. Dus toen ben ik overgestapt naar een andere fysiotherapeut die ook fitness ruimte beschikbaar had. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik dat veel eerder had moeten doen. Gelijk vanaf die 6e week na de operatie, had ik meer aandacht moeten geven aan mijn spierkracht. Thuis kwam ik daar niet genoeg aan toe. Conclusie Het is nu 9 maanden geleden dat ik geopereerd ben. Gedurende deze maanden heb ik mij regelmatig de volgende vraag gesteld:”Hoe voel ik me? Heb ik het gevoel dat ik vooruit ga?” In het begin ga je per week met sprongen vooruit. Naarmate je herstel vordert, duren die sprongen vooruit wel langer. Soms heb ik mijn mindere dagen. Dit gebeurt voornamelijk als ik veel heb gebukt of lichamelijk meer heb gedaan dan dat ik normaal doe. 22

Nog steeds doe ik een beroep op mijn geduld, in mijn hoofd wil ik alweer volleyballen, maar op dit moment is dat nog niet verstandig. Ik ben nog steeds in de opbouwende fase en ga nog steeds 2x in de week naar de fysiotherapeut om te fitnessen. Tips voor mensen die een Ganz-operatie moeten ondergaan: onderschat het niet, laat het over je heen komen, blijf positief en blijf doorzetten. Als alles op een normale manier verloopt, komt het zeker weer goed !! VRIJWILLIGERSDAG 6 NOVEMBER 2010 Bettina Oosterlaan Op zaterdag 6 november vond de jaarlijkse vrijwilligersdag van de Vereniging Aangeboren Heupafwijkingen plaats, ook dit jaar weer in IJsselstein bij zalencentrum “Aapart”. Alle aanwezige vrijwilligers werden bijgepraat op medisch gebied door Dr. Melinda Witbreuk, kinderorthopedisch chirurg aan de VU. Zij vertelde over de diagnose en behandeling van heupdysplasie en heupluxatie bij kinderen en belichtte daarbij ook de diversiteit van aanpak door de verschillende orthopeden. Vrijwilligersdag Binnen de werkgroep kinderorthopaedie, waar veel orthopeden bij aangesloten zijn die zich met kinderorthopedie bezig houden, is een enquête gehouden over verschillende aspecten van diagnose en behandeling van heupafwijkingen. De werkgroep heeft regelmatig overleg met elkaar waarbij o.a. werkwijzen bij behandelingen en ook individuele gevallen besproken worden. Verrassend hoeveel verschillen er zijn zelfs binnen deze werkgroep in de aanpak. Dit illustreert dat er veelal geen eenduidig advies gegeven kan worden, en dat er vaak meerdere mogelijkheden zijn om de heupafwijking te behandelen. Ook is het niet eenvoudig om onderzoek naar de beste behandelmethode te realiseren. Mw. Witbreuk nam ook uitgebreid de tijd om de vele vragen van de vrijwilligers te beantwoorden over hele diverse onderwerpen, van baby’s in pavlikbandage tot heupprotheses. En aangezien één van de vrijwilligers het al 30 jaar geheel zonder rechter heup moet doen, ging het gesprek ook over deze zogenaamde Girdlestone-heup. Over de Girdlestone-heup zult u in de volgende editie van Heupge(w)richt meer kunnen lezen. Tijdens het tweede gedeelte van de middag vulden de vrijwilligers in kleine groepjes een vragenlijst in met betrekking tot het vrijwilligerswerk en was er gelegenheid voor discussie. Een zo kwamen er ook weer aandachts- en verbeterpunten voor de Vereniging aan het licht. De dag werd afgesloten met een zeer goed verzorgde borrel en een lekker stamppotbuffetje. Met de complimenten voor de organisatie van deze gezellige en informatieve middag! Het was heerlijk. 23

vereniging aangeboren heupafwijkingen

Gevraagd: Redactielid m/v

Werkzaamheden: Versterken van de redactie van onze nieuwsbrief “Heupge(w)richt” (4x per jaar): artikelen of berichten schrijven of overnemen uit andere bronnen, ‘screenen’ van andere bronnen op bruikbare informatie, interviews afnemen etc.

Profiel: Je vind het leuk om te helpen ons kwartaalblad samen te stellen en zodoende mee te werken aan de informatieverstrekking richting onze leden. De hoeveelheid werk kun hierbij zelf bepalen. Eigen inbreng wordt zeker op prijs gesteld!

Wij bieden: Goed functionerende redactie, medewerking van ervaren redactieleden, ondersteuning door facilitair bureau, cursussen of training, mogelijk interessante contacten ook buiten de vereniging, vrijwilligersdag en contact met andere actieve leden

Interesse? Mail naar [email protected]

24