van de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-Albertuscollege-Haasrode

nieuwsbrief

van de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-Albertuscollege-Haasrode

(4e jrg. nr.9)

(09/’02)

Deze nieuwsbrief wordt gratis aangeboden aan de leden van de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-Albertuscollege Haasrode. De Vereniging stelt zich tot doel de contacten tussen de oud-leerlingen onderling en tussen de oud-leerlingen en het College te bevorderen. Mocht U geïnteresseerd zijn om lid te worden van de Vereniging, neemt U dan contact op met de Secretaris. Indien Uw adres niet volledig correct is, gelieve dan de Coördinator te contacteren.

Kent U oud-leerlingen die geen lid zijn, maar wel geïnteresseerd blijken in de activiteiten van de Vereniging of de Nieuwsbrief? Breng hen in contact met de Secretaris, of bezorg ons hun adres. Hartelijk dank.

Interview met Wouter Mulier: zie blz. 3 Het einde van een tijdperk: zie blz. 2

Redactioneel

Salco is een nieuw tijdperk ingetreden: het College is nu een school zonder meer. Niet alleen is het klooster opgeheven, ook de paters zelf zijn onlangs verdwenen. Het kloostergebouw zal op termijn allicht volledig omgevormd worden tot een schoolgebouw. We hopen hierover in een volgend nummer meer duidelijkheid te kunnen brengen. Een recent bezoek aan het domein was een bevreemdende ervaring: op enkele recente vernieuwingen na kwam alles nog bekend voor: de dreef, het kloostergebouw, de fietsenstalling, schoolgebouwen, sporthal en -velden, enz. Maar de wetenschap in het achterhoofd dat het klooster voor de eerste maal sinds de bouw in 1936 leegstond, deed toch vreemd aan. Tenslotte hoorde het College tot op heden in zekere zin bij het klooster, niet omgekeerd, hoewel de laatste jaren de kloostergemeenschap uiteraard steeds kleiner is geworden. Salco is nu een school zonder meer, waarvan de gebouwen niet langer in de schaduw van het klooster staan. We mogen er echter vanuit gaan dat deze ontwikkeling geen breuk met het verleden zal vormen, in die zin dat die zaken die het College maken tot wat het is, diepgeworteld zijn en door zowel lerarenkorps als directie gekoesterd worden. Doorheen de interviews met oudleerlingen, waarvan het tweede met beeldhouwer Wouter Mulier verder in dit nummer te lezen is, is het me duidelijk geworden dat Salco in al die jaren niet al te veel veranderd is op het vlak van de basiswaarden die worden meegegeven. Natuurlijk is het al lang geen internaat meer en natuurlijk is het nu toch ook al tijdje een gemengde school, maar hoe ingrijpend deze wijzigingen ook waren, toch hebben ze niet geleid tot een radicaal anders schoolbeleid. En zonder nostalgisch of overdreven behoudsgezind te willen overkomen, zullen velen het allicht met me eens zijn dat dat een goede zaak is.

Naast het reeds aangehaalde interview met een telg van het College, vindt u in dit nummer ook enkele beschouwingen van Pater Goris bij het verdwijnen van het klooster. Verder een kort verslag van de reünie die tijdens de opendeurdag van Salco (27 april 2002) werd georganiseerd en ook nog een bijdrage van een oud-leerling die ijvert voor meer voetbal op school.

Hierbij zou ik ook een oproep willen plaatsen aan oud-leerlingen die menen dat ze iets nuttigs of interessants over Salco kunnen vertellen: laat het ons weten en we zullen contact met u opnemen om eventueel langs te komen voor een interview. U kan vanzelfsprekend ook steeds uw beslommeringen kwijt in een artikel, dat we graag zullen publiceren. Bel ons, schrijf ons, laat ons gerust iets weten… In afwachting wens ik iedereen alvast veel leesplezier met deze nieuwe Nieuwsbrief. Tom Thomas (GL 94)

1

Agenda

Zaterdag 28 september 2002: Reünie

Georganiseerd door de afgestudeerden van 2000.

Afspraak op Salco om 14u00. Er is een voetbalmatch voorzien en een hapje en drankje op het schooldomein.

De organisatie is in handen van Benjamin Vertongen. Afgestudeerden van het jaar 2000 kunnen bij hem terecht voor meer informatie. E-mail: [email protected], Telefoon: 016/46 00 06 Voor de meest up-to-date informatie over activiteiten, bezoek de website: http://go.to/salco-oudleerlingen

Adres

Deze Nieuwsbrief wordt uitgegeven door de Oud-leerlingenvereniging van het Sint-AlbertuscollegeHaasrode, Geldenaaksebaan 277 3001 Heverlee

Verantwoordelijke uitgever: Tom Thomas, Geldenaaksebaan 277 3001 Heverlee

Coördinator: Katrien Vermeire tel. 016/ 26.10.86 [email protected]

Het doek valt over het klooster te Haasrode

Zoals reeds gemeld in Nieuwsbrief 7 is het Karmelietenklooster opgeheven, wat toch wel het einde van een tijdperk is. De paters hebben de gebouwen nu ook verlaten en de vraag stelt zich nu wat ermee moet gebeuren. Allicht zal het College zijn intrek erin nemen, maar daarover allicht meer in een volgend nummer. De tekst hieronder werd geschreven door Pater Goris (Pater-directeur), die zich momenteel met de verhuis en leegmaak bezighoudt. We zijn van plan voor een volgende Nieuwsbrief Pater Goris uitgebreider te interviewen over het klooster, het College en zijn herinneringen aan beiden.

De Karmelorde ervaart, zoals alle andere orden en congregaties in Vlaanderen, dat er enerzijds een vermindering van kloosterlingen is omwille van sterfgevallen, en anderzijds geen aangroei van nieuwe krachten om het aantal op peil te houden. Gevolg: minder en minder volk in de kloosters; grote gebouwen, duur in het onderhoud e.a., en geen volk om het draaiende te houden. Dan moeten de oversten beslissen welke keuze ze moeten maken. Normaal gaat men uit van de vraag welk klooster minst nodig is om de Karmel in Vlaanderen iets of wat te laten floreren. Na het klooster in Kortrijk, waar het College begonnen is, valt nu het doek over Haasrode, en zelfs Ieper ligt op de weegschaal.

Wanneer een klooster wordt opgeheven, worden de residenten overgeplaatst naar een ander klooster. Zo gaat dit altijd, weliswaar in onze tijd na veel overleg met de betrokken personen. Zo hebben Pater Leo, Broeder Leo (77) en Broeder Robert (83) geopteerd om zich terug te trekken in de gemeenschap van de Broeders van Liefde in Zelzate waar er een home voor bejaarde broeders is. Actief als hij is, zal P. Leo daar niet met de handen in de schoot een lege oude dag slijten. Het zou mij niet verwonderen als hij een hulp zou worden in de administratie aldaar. Hij heeft trouwens nauw contact met ons klooster in Gent, van waaruit hem zeker allerlei opdrachten zullen toevertrouwd worden. In Gent kent hij trouwens Pater Koen die ook in Haasrode was, en nu zijn publicatie-activiteit daar kan voortzetten. Pater Goris blijft voorlopig in Haasrode, want de inboedel van een klooster verhuizen is toch nog wat anders dan de verhuis van een doorsnee gezin. Eerlang zal ook voor hem een beslissing worden genomen. Maar het laat zich voorzien dat Rome daarin een woordje zal meespreken.

Daarmee is er nu ook een definitieve stap gezet i.v.m. Salco, dat nu nog meer dan vroeger vrij los kan werken t.o.v. de Karmel; wat beide partijen ten goede komt. Tenslotte mag er nog aan toegevoegd worden dat er door iedereen, afzonderlijke personen én zowel Karmelorde als Salco, een serieuze inlevering is moeten gebeuren. Maar dat hoort nu eenmaal bij het leven… Pater Goris

Meer voetbal op school

De gemoederen zijn weer wat bekoeld na een volle maand voetbalgekte in juni, al kijken velen van ons reeds uit naar het Europese voetbalkampioenschap in Portugal en de volgende Weltmeisterschaft (wereldbeker) in Duitsland. Maar laat dit voetbalspektakel ook echte sporen achter in onze cultuur? In Ierland zou men kunnen beweren dat deze sport in zekere mate een surrogaat is geworden voor de tot nog toe alles overheersende Katholieke kerk. Turkije dat een derde plaats in de wacht wist te slepen, zou hierdoor wel eens een stap dichter kunnen zijn beland bij het fel begeerde Europese lidmaatschap. In de Verenigde Staten lijkt de voetbalsport stilaan maar zeker haar plaats op te kunnen eisen in het rijke arsenaal aan populaire sporten. In China, tenslotte, leek dit eerste Aziatische WK de deuren van de wereld wijd open te gooien, hetgeen politieke toenadering enkel ten beste kan komen.

Maar in welke mate zou dit WK de Vlaamse cultuur permanent kunnen beïnvloeden? Zou het te gewaagd zijn om te stellen dat voetbal potentieel een blijvend effect zou kunnen hebben op ons onderwijscurriculum? Zou voetbal een hoofdvak kunnen worden in onze scholen? Voetbalanalyse verscherpt toch wel degelijk het denkvermogen en internationale wedstrijden laten toe een interculturele voeling te stimuleren. Actief voetbal verscherpt dan weer de competitiegeest, verbetert de lichamelijke conditie van de jeugd en helpt de drugcultuur een halt toe te roepen. Vandaar zou het, mijn inziens, geen slecht idee zijn om voetbal integraal deel te laten uitmaken van het schoolse curriculum, waarbij niet enkel de actieve maar tevens de passieve kennis aan bod zou moeten komen. De Belgische Voetbalbond zou de sport op school mee kunnen helpen promoten, en er vervolgens scouten op talentrijke voetballers die niet reeds bij een club spelen. Nationale en internationale kampioenschappen zouden integraal deel moeten kunnen uitmaken van het lespakket. Om deze ommekeer mogelijk te maken zou voetbalonderwijs als het ware voorbij de oude garde moeten dribbelen, die alles zal doen om het zogenaamde vulgariseren van het onderwijs tegen te gaan. Hopelijk zullen ook zij, echter, met de tijd aanvaarden dat voetbal de jeugd veel te bieden heeft, en dat het onderwijsnetwerk ideaal geplaatst is om voetbal mee te promoten. Georganiseerde voetbalcompetities, voetbalanalyse, voetbalgeschiedenis en voetbalmatchen op het grote scherm zouden een nieuwe onderwijscultuur kunnen inluiden. Het Sint-Albertuscollege moet op dit vlak zeker niet blozen. De talrijke voetbalterreinen die ze haar leerlingen kan aanbieden is een ware goudmijn. Misschien zou een enthousiaste leraar de voetbalcultuur nog meer kunnen aanwakkeren door een groot scherm te organiseren voor de komende matchen in Portugal.

David Herbots

2

Woordje van de voorzitter

Kort nieuws: verslag reünie 27 april

Beste vrienden oud-leerlingen,

Vanaf het begin van het nieuwe schooljaar durft het al eens wat meer te gaan regenen dan tijdens de gemiddelde zomermaanden. En hoewel het College van een betrouwbaar dak is voorzien, kan de regen heden ten dage toch nog steeds een niet te onderschatten invloed hebben op het leven op school. De kloeftjes die 's ochtends per fiets naar het College komen moeten opletten dat hun Latijns huiswerkschrift niet nat wordt, diegenen die 's avonds geduldig op de ouderlijke auto wachten dienen een veilige schuilplaats te zoeken en ook de voetbalvelden liggen er allesbehalve comfortabel bij.

Dat doet mij denken aan een natte septembermaand eind jaren tachtig. De paters hadden het gras op de voetbalvelden laten groeien om het later aan de schapen te kunnen opdienen. Eens het een respectabele hoogte had bereikt werd het gemaaid. En op datzelfde ogenblik begon het te regenen. En het bleef regenen, dagenlang, zonder ophouden. Het was dan ook niet verwonderlijk dat het pas gemaaide gras begon te rotten. Er werd alarm geslagen, want enkele hectaren bedekt met een rottende graslaag konden natuurlijk de toekomst van de voetbalsport op het College in gevaar brengen. Daarom werd een grootscheepse reddingsactie op het getouw gezet. Het kwam erop neer dat de lessen lichamelijke opvoeding plaatsvonden op de voetbalvelden en wij allen gewapend met een hooivork ten strijde trokken tegen de tijdbom, die er met de dag gevaarlijker uitzag. Bijgestaan door een tractor met aanhangwagen, M. Luc Donckers achter het stuur, en aangemoedigd door M. Paul De Roover, ging elk uur een nieuwe ploeg gehuld in regenjassen tekeer. En de groene vijand werd uiteindelijk overwonnen, het voetbal gered. Een fantastisch begin van het schooljaar. Moge het begin van dit schooljaar minder regenachtig zijn, maar even fantastisch!

Tomas Schollaert Voorzitter

Op 27 april jongstleden hield het College haar jaarlijkse opendeurdag, volgens ons een ideaal moment om een reünie te organiseren. Vanaf 18:00u was iedereen, en in het bijzonder de afgestudeerden uit de jaren 1962, ’72, ’82 en ’92, welkom voor de kaas- en wijnavond. De oudere generaties waren het meest vertegenwoordigd, wellicht was bij hen het gevoel van heimwee het grootst. De reünie vond plaats in het vroegere ‘koor’, dat recent (zie NB 7) door enkele kleine aanpassingen tot vergaderzaal is omgebouwd. Deze bijzonder sfeervolle zaal was dan ook een ideale omgeving voor een stemmige avond waarbij oude schoolkameraden tot laat in de avond oude anekdotes konden bovenhalen. Diezelfde avond konden liefhebbers ook de eigentijdse toneelvoorstelling “De Rode Schoentjes” bijwonen, geregisseerd door leraar Jerry Olbrechts en gespeeld door leerlingen van het College.

Omtrent oud-leerlingen:

Wouter Mulier

Inleiding

Dit is de tweede aflevering in een reeks die de oud-leerlingen van het College in de schijnwerpers zet. We belichten telkens iemand die nu enige tijd geleden is afgestudeerd en die nu kan terugblikken op wat 6 jaar Salco hem heeft bijgebracht in het leven, professioneel en privé. Deze keer is het de beurt aan Wouter Mulier, afgestudeerd in 1983. Na het afronden van zijn studies LatijnGrieks is hij momenteel leraar beeldhouwen aan de Academie te Leuven. Wouter Mulier was zo vriendelijk om me te verwelkomen in zijn huis annex atelier in het centrum van Leuven op een zonovergoten zaterdag in augustus. Na een rondleiding door het huis waar verschillende kunstwerken van Wouter te bewonderen zijn, had het interview plaats in de kunstzinnige tuin, tussen woonst en kunstenaarsatelier waar nieuwe sculpturen in ontstaansfase staan te wachten op voltooiing. -Wat was uw eerste contact met het college? Dat is vrij eenvoudig. Mijn twee jaar oudere broer zat er op school en ik ben hem daar dan gevolgd. Het was niet echt een bewuste keuze. Wij zijn afkomstig uit Vaalbeek, het was dus ook maar een kwartiertje fietsen tot in Haasrode. Het eerste echte contact met het College was op de befaamde "Verbroederingsdag", in het begin van de zomervakantie. Het was een dag met sport en spel maar ook, en dat was minder prettig, een soort "ingangsexamen". Die test en ook de punten op de lagere school vormden wellicht de criteria om tot het College toegelaten te worden.

-Welke reputatie had Salco in uw tijd? Zelf had ik toen geen idee over de reputatie van de school. Zoals gezegd volgde ik mijn broer in zijn schoolkeuze en studierichting (Latijn-Grieks). Achteraf gezien kreeg het College door het "ingangsexamen" en het aanbod 3

Wouter Mulier in zijn atelier. (Foto: Jan De Meue)

van louter "zwaardere" richtingen, zeker op intellectueel vlak, wel een elitair karakter, maar sociaal werd er geen onderscheid gemaakt. Binnen de groep die dan begon, vond er nog een soort selectie plaats. We startten met 3 klassen van samen 60 leerlingen. In het zesde bleven we nog met een 20-tal over. Dit werd ook in de hand gewerkt doordat er voor de Moderne na het derde jaar nauwelijks doorstroming mogelijk was; enkel de richting Wetenschappelijke A. Het was hard werken op het College, de studiedruk was groot, maar omdat het zo’n kleine groep was (in mijn tijd ongeveer 350 leerlingen), denk ik dat het er minder streng aan toe ging dan in andere scholen. Zeker in de laatste jaren werd het contact tussen leerlingen en leraren persoonlijker. Er moet natuurlijk wel bijgezegd worden dat de klas ondertussen gefilterd was van de meeste probleemgevallen.

-Hoe werd er op het College op die studiekeuze gereageerd? De eerste reactie van de klastitularis was: "Kunt ge dat studeren?". Sommige leraars vielen als het ware van hun stoel. Ik was een goed student en de studies hadden geen grote problemen opgeleverd, waardoor men verbaasd was over mijn keuze. Er werd me dan ook gezegd dat ik de universiteit wel aan zou kunnen. Misschien met de achterliggende gedachte dat het niet nodig was "af te zakken" tot de plastische kunsten? Over het algemeen was de reactie wel positief.

-Was de opleiding op Salco een goede voorbereiding op de beeldhouwopleiding? Over het algemeen was de opleiding op Salco van zeer hoge kwaliteit, maar was het nauwelijks een voorbereiding op het kunstvak. De opleiding op Salco kan ook bezwaarlijk "algemene vorming" genoemd worden. Als literair-intellectuele vorming was ze uitstekend, maar daar lag ook haar beperking. LatijnGriekse was sterk gericht op hogere universitaire studies, gekenmerkt door een kritisch-objectiverende aanpak met taal als vehikel. In het kunstonderwijs komt het er net op aan om de werkelijkheid subjectief te interpreteren, met de plastische beeldtaal als werkinstrument. Een beetje de omgekeerde wereld dus. Ook een grote handvaardigheid

Curriculum Vitae Wouter Mulier

Opleiding • 1977-83 Sint-Albertuscollege Haasrode (Latijn-Grieks) • 1983-88 Hoger Kunstonderwijs St.-Lukas Brussel (Beeldhouwkunst) Hogere Leergangen St.-Lukas Brussel: Middelbare Technische Normaalleergangen (Pedagogisch Hoger Onderwijs) Vrij student Academie Rotterdam (conceptueel denken en ontwerpen in context) • 1986-89 Hoger secundair en eerste finaliteit restauratietechnieken in de Hogere Rijksschool voor Beeldende Kunsten te Anderlecht Lasopleiding VDAB te Haasrode • Sinds 1990 leraar beeldhouwen aan de Kunstacademie ‘De Lei’ te Leuven

Onderscheidingen • 1987 Laureaat Hoger Kunstonderwijs Sint-Lukas Brussel, Beeldhouwkunst. Aanmoedigingspremie voor discipline beeldhouwkunst van de vzw Gulden Sporen op de tentoonstelling "Laureaten Hoger Kunstonderwijs"- BBL Kortrijk. • 2001 Laureaat Wedstrijd Lode Verhaeghen voor beeldhouwkunst Leuven.

Tentoonstellingen - selectie • 1999 Bedrijfstentoonstelling L.M.S. te Haasrode in samenwerking met de Kunstbank. Realisatie Parksculptuur in opdracht van de stad Leuven • 2000 Groepstentoonstelling "Labyrint" te Zwijndrecht-Burcht Groepstentoonstelling "Kunst voor kunst" te Leuven en te Knokke. Opname van werken door "Kunst in huis" in de Oude Abdij te Drongen. • 2001 Selectie tentoonstelling Lode Verhaeghen, Leuven Deelname aan A(rt)ssenede 2001 Aankoop van de sculptuur "Overvloed" door Bank Dexia Brussel • 2002 Realisatie monumentale sculptuur industriepark Isolair, Genk Plein-expo café Van De Velde, Twee Bronnen, Leuven Groepstentoonstelling Square Armand Steurs, Sint-Joost-ten-Noode

is onontbeerlijk voor een kunstenaar, en die kwam binnen het lessenpakket zelden of nooit aan bod. Dramatische expressie was wel voorzien bij bijvoorbeeld Johan Vannuffelen (Grieks), waar we elke vertaalde tekst ook expressief moesten kunnen declameren. We hebben ook veel plezier gehad tijdens het toneelstuk "Het geheim van Kapitein Vanderberg", onder leiding van Hubert Verfaillie (Frans).

De poësis van W.Mulier, met Mr. Johan Vannuffelen als klastitularis (Wouter is de tweede van rechts op de eerste rij). 4

-Wat herinnert u zich vooral nog van het College en had u in die tijd al bepaalde interesse in kunstrichtingen? Bepaalde leraars zijn me wel bijgebleven. Pater Leo, met 9 uur Latijn per week in het eerste jaar, was verpletterend. Hij was een onwaarschijnlijk bevlogen iemand en gaf zeer gestructureerd en didactisch les. Hij had zelfs een methode uitgewerkt, met een grammatica, oefenboek en woordenlijst. De geëngageerdheid van Frans Dumortier met Multatuli als grote held, en de uitweidingen, al dan niet gelinkt aan een tekst of actueel thema bij Johan Vannuffelen, maakten duidelijk dat "leren" meer kon inhouden dan strikte leerstof. Als kind al beleefde ik veel plezier aan tekenen en vooral

aan knutselen. De interesse voor kunst kreeg ik van thuis mee. Binnen de richting Latijn-Griekse was er, tot mijn spijt, geen plaats voor plastische opvoeding. De laatste twee jaar werd er wel esthetica gegeven door Pater Goris. Gelukkig was er ook nog de Kreja die werd opengehouden door Patrick Van Craenenbroeck. Ik was er vaste klant en heb er heel wat tafereeltjes geboetseerd en gebakken in de oven die er voorzien was. Gedurende de schooltijd zijn de interesse en het verlangen om me daar volledig op toe te leggen alleen maar gegroeid. Toen we uiteindelijk zelf een keuze konden maken was de keuze voor het beeldhouwvak een evidentie.

-Was de overstap van Latijn-Grieks op Salco naar St-Lucas en de kunstwereld moeilijk? Ja, toch wel. Het uitdrukken van een levensgevoel is toch wel iets anders dan bijvoorbeeld een literaire tekst kritisch analyseren. Het was een hele aanpassing. Een pluspunt is dat ik in Salco goed verbaal ben opgeleid. Als lesgever aan de Academie te Leuven is Sinterklaasviering in Salco. dat een grote hulp bij het uitleggen en analyseren van creatieve processen. Een groot verschil tussen St-Lucas en St-Albertus was de kwaliteit van onderwijs. Hoog in Salco, laag in St-Lucas (in het bijzonder voor de praktijklessen). Er was nauwelijks sprake van opleiding of structuur, waar Salco daar juist in uitblonk. Het diploma van St-Lucas was meer een diploma in plantrekkerij dan in de basisvaardigheden van uw vak. De discipline die ik op het College nodig had om te studeren is dan ook goed van pas gekomen om voor mezelf opdrachten te bedenken en uit te voeren. De opvolging in St-Lucas was immers minimaal. -Zijn er bepaalde anekdotes die u zijn bijgebleven? Voor het toneelstuk "Het geheim van Kapitein Vanderberg", geregisseerd door Mr. Hubert Verfaillie, moest er op een bepaald moment een matroos uit een luik kruipen. Aangezien er geen luik was in het podium, heeft Mr. Hubert dan maar, zonder consultatie van de directie, een gat in het podium gezaagd. Naar het schijnt is er nu van dat podium helemaal niets meer over. Een voltreffer was de Ruslandreis met Mr. Johan, georganiseerd voor poësis en retorica tezamen. Het was de tijd van Brezjnev, en er heerste een strikte regelgeving op wie de toeristenhotels in en uit mocht en wie niet. We hebben toen een Joods-Russische student, die duidelijk niet op zijn gemak was, mee naar binnen geloodst. ’s Avonds trokken we op avontuur, zonder een woord Russisch te kennen, met de tram op goed geluk af. De Aeroflot-vlucht met Russisch comfort vormde geen enkel beletsel voor Mr. Johan om zichtbaar genietend te keuvelen met de stewardessen – in het Russisch!.

"Overvloed" (2000, 225/70/60 cm, inox). Dit kunstwerk werd recent door Dexia aangekocht en zal binnenkort voor het Galileï-gebouw in Brussel geplaatst worden (aan de Kruidtuin). (Foto: Jan De Meue)

-Kan u misschien kort even uw kunstenaarscarrière toelichten? Is dat een voltijdse activiteit of is dat niet mogelijk? Momenteel neem ik voor het derde jaar een halftijdse loopbaanonderbreking om me nog intenser op het beeldhouwen te kunnen concentreren. Los van de verkoop van werken verzekert het lesgeven me een vast inkomen. Ik werk zowel in opdracht als op eigen initiatief voor tentoonstellingen. Het gaat me tegenwoordig voor de wind, zeker sinds

Dexia de sculptuur "Overvloed" heeft aangekocht, die voor het Galileïgebouw te Brussel zal geplaatst worden (zie foto). Ik beschouw beeldhouwen dus echt als mijn hoofdactiviteit, hoewel veel mensen zich dat moeilijk kunnen voorstellen, en het gebeurt dat men mij, bijvoorbeeld op een tentoonstelling, vraagt: "En wat doet u dan als werk?".

-Waar haalt u als beeldhouwer uw inspiratie voor uw sculpturen? De inox sculpturen, waar momenteel mijn grootste aandacht naar uitgaat, zijn veelal abstracties of stileringen geïnspireerd op de natuur Het zijn dikwijls werken met veel dynamiek waarin evenwicht en balans een grote rol spelen. Maar ik zou zeggen : kom bij gelegenheid eens naar een tentoonstelling!

5

Voorbereidingen bij het oprichten van de monumentale sculptuur (6,2m hoog) ontworpen ter gelegenheid van het 25-jarige jubileum van Isolair NV.

-Conclusie? Het kritisch leren denken was zeker één van de sterke punten van het College. Binnen het lerarenkorps was er een grote variatie aan meningen en opvattingen en die ook geventileerd konden worden. Dit werkt natuurlijk een kritische geest in de hand. Ik herinner me ook een themadag rond Nicaragua, waarop de problematiek van het land (met de revolutie van de Sandinisten) vanuit verschillende invalshoeken bekeken werd. Er was zeker veel ruimte voor initiatief. Hoewel ik zelf meer in de Kreja zat dan op de sportvelden, was het sportief karakter van de school een echte luxe. De groene omgeving bood ook echt verademing tussen de lessen door. Ook de kleinschaligheid met de mogelijkheid van een persoonlijkere aanpak was ook een grote troef. Het weerzien met oud-leerkrachten is steeds heel hartelijk en met een gevoel van wederzijdse appreciatie. Als men me nu zou vragen of er opnieuw naartoe zou willen gaan, zou ik zeggen: als er een kunstrichting zou worden aangeboden, zeker en vast, omwille van de kwaliteit van het onderwijs!

Wouter Mulier, hartelijk dank voor dit sfeervolle interview in een kunstzinnige omgeving !

Tom Thomas (Foto’s : Jan De Meue en Wouter Mulier, waarvoor dank. Meer foto’s zijn te bewonderen op de website van de onderneming Isolair (http://www.isolair.be). Voor het 25-jarige jubileum van deze vennootschap, gespecialiseerd in ventilatie en isolatie, ontwierp Wouter een monumentale sculptuur die inspeelt op het thema lucht door een gestileerde voorstelling van twee vogels.) De meest recente tentoonstelling van Wouter Mulier vond plaats tot en met 22 september van dit jaar op de Square Armand Steurs (Sint-Joost-ten-Noode, Brussel) samen met andere kunstenaars.

Afscheid van Paul Donvil

Familienieuws

Paul Donvil, leraar Engels op het College, gaat op pensioen. Mr. Donvil begon in juli 1967 op Salco, na zijn studies (Nederlands-EngelsGodsdienst) en legerdienst. Eerst gaf hij Nederlands, Engels, Frans en Economie. Frans kreeg hij erbij omdat hij zijn legerdienst in Jambes (bij Namen) had gedaan en daar dus een aardig woordje Frans had leren spreken. Economie had hij zelf op de humaniora gehad en dat kon er dus ook nog bij. Na een zestal jaren kon Mr. Donvil zich concentreren op zijn voorkeursmateries: Engels en Nederlands. Mr. Donvil komt uit een onderwijzersfamilie (vader, moeder, broer en zussen waren allen onderwijzer) en was zijn keuze voor het leraarsschap bijna een vanzelfsprekendheid. Zoals voor velen was de grootste verandering voor hem op het vlak van de school het afschaffen van het internaat. Op onderwijsvlak de invoering en afschaffing van het VSO, wat een beweging in gang gezet heeft die zeggens Mr. Donvil nog niet gestopt is. Voor zijn pensionering heeft Mr. Donvil zich voorgenomen om ondermeer een cursus computer te volgen en wat leesachterstand in te halen. We wensen hem daarmee alle succes toe!

Overlijdens

-Mevrouw Jeanne Adams-Thirion ( 1921, Kessel-Lo), de moeder van Mr. Guido Thirion, gewezen leraar Nederlands in de 1e graad op het College, overleed te Leuven in de maand januari van dit jaar. -De heer Theodore Van Craenenbroeck ( 1921, St.-JansMolenbeek), de vader van Mr. Patrick Van Craenenbroeck, leraar P.O. en esthetica op het College, overleed te Leuven in de maand januari van dit jaar. -De heer François Augustinus ( 1922, Leuven), overgrootvader van Mevr. Ann Pinoy, lerares biologie en aardrijkskunde 1e graad, overleed te Leuven in de maand januari van dit jaar. -De heer Vital Morris ( 1928, Leefdaal), schoonvader van de heer Jerry Olbrechts, leraar Nederlands en Engels in de 2e graad, overleed te Leefdaal in februari van dit jaar. -Mevrouw Marie-Louise van Acker ( 1921, Gent), schoonmoeder van de heer Jos Vermeulen, leraar wiskunde en graadcoördinator 2e graad, overleed te Gent in april van dit jaar. Geboortes

-Inez Van den Brandt, dochter van de heer Sam Van den Brandt, leraar Nederlands en Engels 2e graad, werd in januari van dit jaar geboren.

Andere SALCO-verwante uitgaven

-In 't Kort : uitgave voor en door de leerlingen. Info : In 't Kort; p/a St.-Albertuscollege; Geldenaaksebaan 277, 3001 Heverlee, of per e-mail : [email protected]. Website: http://www.salco-haasrode.be/intkort/ -Salco-Flash : uitgave van het College. Meer informatie : Salco-Flash, Geldenaaksebaan 277; 3001 Heverlee; tel. 016/40 50 60, fax 016/40 41 14.

De website van de Oud-leerlingenvereniging is te vinden op http://www.salco-haasrode.be/users/salco10/ of http://go.to/salco-oudleerlingen 6