Vážení, ani se to člověku nezdá, ale už je tomu patnáct let, kdy jsme vydávali první pamětní tisk při příležitosti 10. výročí otevření nové základní školy v našem městě. Uteklo to jako voda, a tak nám dnes při 25. výročí nezbývá než pokračovat. Přečtěte si historii školství ve Slavonicích, vzpomínky na otevírání nové budovy základní školy, výpis nejdůležitějších událostí z kronik a poté popis současného stavu naší školy. Potom si patrně sami uděláte úsudek, jestli jsme za těch uplynulých patnáct let něčeho dosáhli a kam jsme došli. Pokud jste byli našimi žáky a najdete se v seznamu absolventů školy v závěru této publikace, jistě se jako mnozí, zejména starší pedagogové neubráníte nostalgickým vzpomínkám…, doufám, že příjemným… Přeji Vám příjemné čtení a vzpomínání. Mgr. Jiří Hrouda, ředitel školy
Z historie základního školství ve Slavonicích /do otevření nové školy/ Historie českého školství ve Slavonicích začíná teprve po skončení první světové války v souvislosti se vznikem Československé republiky. Obyvatelstvo Slavonic bylo do té doby v naprosté většině německé. Byl to důsledek kolonizační politiky Přemys-lovců. Z tohoto německého období zdejšího školství za zmínku přesto stojí několik historických zajímavostí. Dokument z roku 1359 se zmiňuje o „ magistru scholae“, který kromě výuky zastával i funkci zvoníka. Rektor školy a kantor je uváděn rovněž v r.1470. Bakalář jménem Jan zde vyučoval v r.1483. V 16.století je uváděna dobrá městská škola řízená městským farářem. Objevovala se i výuka pokoutní, kterou prováděli lidé s určitým vzděláním, jako písaři, varhaník apod. Aby se předešlo pokoutnímu vyučování, byla v roce 1663 znovu zřízena farská škola. V 18.století určoval zaměstnance školy farní úřad. Škola nemívala pevně stanovené místo, vyučovalo se v různých soukromých domech. Teprve od r.1803 se začalo vyučovat v tzv. panském domě. V druhé polovině 19.století dochází k většímu rozvoji školství. Čtyřtřídní farní škola byla zřízena v r.1865, od r.1896 je ve městě škola měšťanská. Na počest padesátiletého panování císaře Františka Josefa I. byla v r.1898 otevřena nová školní budova na místě nešetrně zbouraného historického panského domu. Škola byla zdobena pamětní mramorovou deskou s německým textem. Tato
-1-
deska, většině našich občanů neznámá, je uložena v místním muzeu. Budova slouží po modernizaci speciálnímu školství. V období konce císařství vyrostla na opačném konci náměstí další školní budova rovněž v pseudorenesančním stylu. Po skončení I.světové války, kdy došlo k obsazení Slavonic českým vojskem, byl po sčítání obyvatelstva zjištěn dostatečný počet občanů české národnosti pro otevření české menšinové školy. První česká škola ve Slavonicích byla jednotřídní s dvaceti dětmi. Po příchodu českých úředníků, četnictva a finanční stráže vzrostl počet dětí na 40 a mohla být otevřena druhá třída. K otevření české školy došlo 16.září 1919. Byla umístěna spolu s českou mateřskou školou v budově u kostela. Německá škola zůstala v budově v dolní části náměstí. Protože v okolních vesnicích byly ještě málotřídní německé školy s možností docházky do 14 let, tyto dvě budovy pravděpodobně prostorově dostačovaly jak českému, tak německému školství. Nejbližší česká měšťanská škola byla později postavena v Českém Rudolci, další české menšinové školy v okolí byly postaveny ve St.Městě, Cizkrajově a v Peči. Stěna bez oken byla zpravidla ozdobena výrazně větším státním znakem a nápisem Masarykovy školy národní. Většinou byly zbudovány ve třicátých letech. Prvním řídícím učitelem české školy byl jmenován František Janda. Toho vystřídal v r.1927 Josef Plšek. Ten školu vedl až do r.1938, kdy byly Slavonice připojeny k Německu. V roce 1938 byla česká škola ve Slavonicích zrušena, většina českých lidí musela odejít do vnitrozemí. Po osvobození Slavonic v květnu 1945 převzal školní budovy od nově vzniklé české správy opět Josef Plšek. Dne 6.června t. r. došlo k tzv. divokému odsunu německého obyvatelstva a začalo postupné osidlování českým obyvatelstvem z vnitrozemí. Protože v posledních měsících války sloužily školní budovy k ubytování uprchlíků a válečných zajatců, byly obě budovy značně zdevastovány. Poničené dveře, rozbitá okna, vyházené a zničené pomůcky, na podlaze zahnívající sláma plná blech a vší, to byl stav školy po osvobození. Zprvu byl na vše jen Josef Plšek se školníkem Antonínem Sobotkou. Těžší práce pomáhali provádět váleční zajatci. V srpnu byl do funkce ředitele měšťanské školy jmenován Jan Plšek, příbuzný Josefa, který se stal ředitelem tehdejší obecné školy / 1. – 5.ročník /. Dne 3.září 1945 začalo vyučování se 149 dětmi na obecné škole a 179 dětmi na škole měšťanské. V prvních poválečných měsících museli oba ředitelé nejen uvést třídy do použitelného stavu, ale shánět také náhradu za zničené pomůcky po školách na Dačicku. Nakoupit v této době nebylo kde. Až do roku 1948 bylo naše školství organizováno tak, že žáci 1.až 5.ročníku navštěvovali obecnou školu, v jejímž čele stál řídící učitel. Potom mohli přejít na školu měšťanskou, nebo na gymnázium. Na málotřídních vesnických školách byla též možnost absolvovat 6.- 8.ročník a ukončit tím školní docházku ve 14 letech. Tak tomu bylo například v Cizkrajově, kde v té době byla čtyřtřídní škola. Obdobné uspořádání základního školství je v Rakousku. V r.1948 po Nejedlého reformě vznikla tzv. jednotná škola, která rušila prvé čtyři ročníky gymnázia i možnost ukončeni školní docházky na vesnické škole. Prvních pět tříd dostalo název národní škola se samostatným vedením. Zde se kromě názvu nestalo nic tak převratného. Josef Plšek zůstal v čele této školy. Měšťanská škola se začala nazývat školou střední a byla doplněna žáky 6.8.ročníku z okolních vesnic a žáky vrácenými z nižších, zrušených ročníků gymnázií. V poválečných letech neměla měšťanská škola povinnou poslední třídu, byl to tzv. JUK (jednoroční učební kurz), který přežíval ještě krátce po reformě. Tehdejší střední škola měla pak již čtyři ročníky, končilo se v patnácti letech.
-2-
Po roce 1949 se začal ve Slavonicích projevovat nedostatek místa ve škole. Obě školní budovy byly plné. Začalo se vyučovat v prvním poschodí radnice, kde byly umístěny dvě třídy I.stupně. Pro jednu třídu se nenašlo místo nikde a byla tzv.stěhovavá. Učilo se tam, kde bylo zrovna volno, případně v zasedací místnosti. Tělocvična v budově u kostela sloužila podle potřeby občas i jako skladiště ovsa. Kabinety v hlavní budově byly zrušeny, po vybourání příčky se v nich zřídila sborovna, zatímco sborovny obou dřívějších škol byly použity jako třídy. Pomůcky z kabinetů skončily ve vlhkých suterénních místnostech, kde se zvolna znehodnocovaly. Zde je vhodné použít citát ze školní kroniky z roku 1950: "Stav tento byl povolanými úřady shledán nevhodným, nedostatky byly zjištěny zvláštní komisí a stavba nové budovy bude vzata přednostně do plánu výstavby škol." Nové školy se však dočkaly až děti tehdejších žáků o téměř třicet let později. Po roce 1948 se objevují v kronikách zápisy o využívání školních dětí při polních a zalesňovacích pracích místo vyučování.Tato praxe přežívala snad desítky let. V pozdější době to však bylo již jen sbírání kamene zpravidla v odpoledních hodinách. Děti přijímaly tyto brigády kupodivu s radostí, výuka ovšem zaplakala. V roce 1949 byl zbaven funkce i bydlení v rodinném domku ředitel střední školy Jan Plšek a jako osoba režimu nepohodlná byl přeložen do vnitrozemí. Podobně z politických důvodů byl na různé školy v okrese několikrát překládán učitel Josef Zadražil. Ve školním roce 1949-50 byla škola bez ředitele, řízením byl dočasně pověřen Josef Obdržálek. Od 1.9.1950 byl novým ředitelem jmenován zdejší učitel František Dvořák, který setrval ve funkci až do r.1975. V rámci družby se slovenským okresem Bánovce došlo k výměnným zájezdům žáků a učitelů v r.1951. Na tomto zájezdu reprezentoval slavonickou školu dětský pěvecký sbor řízený Vladimírem Fukou. Tento sbor vystupoval často ve Slavonicích, ukončoval pravidelně školní rok vystoupeními v okolních obcích. V některých letech měl až 70 členů. Jeho činnost skončila později přeložením V.Fuky do Dačic. Na tehdejší dobu byl neobvyklou akcí lyžařský rekreační zájezd šedesáti žáků na Šumavu v zimě 1951. Školní rok 1953-54 byl ve znamení další školské reformy. Po sovětském vzoru byla povinná školní docházka zkrácena o jeden rok a škola se začala nazývat osmiletá střední škola. Znamenalo to nové osnovy i učebnice. Od tohoto roku je definitivně přiřazen I.stupeň k vyššímu stupni pod jedno ředitelství. Tentokrát je zbaven vedoucí funkce Josef Plšek. Objevuje se nová funkce, zástupce ředitele, kterým byl jmenován František Snížek. Mimořádnou událostí této doby byl požár školní budovy u kostela, který vznikl v kolně na dvoře. Byl včas zlikvidován, učebny nebyly zasaženy. Ve školním roce 1958-59 byla zřízena jednotřídní zvláštní škola v druhém poschodí radnice. Její první ředitel Novák dojížděl z Dačic. Později přibyla i druhá třída. Do hlavní budovy OSŠ byl zaveden vodovod - jeden kohoutek s užitkovou rybniční vodou na poschodí. Do této doby se voda do plechových umyvadel nosila od pumpy na náměstí. Je třeba dodat, že ve školních budovách byly až do postavení nové školy pouze suché záchody a ve třídách kamna, ke kterým přinášely uklízečky uhlí ze sklepu. Na přelomu padesátých a šedesátých let došlo v hlavní budově k rekonstrukci do té doby povrchového vedení elektřiny. Vysekávání stěn pro vodiče prováděli též brigádnicky učitelé. Pro školní rok 1960-61 se koncem prázdnin poprvé připravovaly dětem na stolky zdarma učebnice a další školní potřeby.
-3-
K 1.9.1960 byla školní docházka prodloužena znovu o devátou třídu. Vzniká základní devítiletá škola, přicházejí nové osnovy i učebnice. Škola měla tehdy 19 tříd a 605 žáků. Třídy jsou v této době již umístěny ve čtyřech budovách, přibyl objekt bývalé školky v ulici Na Potoku. Školní jídelna, která původně v padesátých letech začínala v suterénu hlavní budovy, používá nyní přízemní prostory v budově jeslí na náměstí, nyní restaurace Appetito. Fronta dětí čekajících na vpuštění do malé jídelny se táhla kolem fary někdy i k muzeu. Za špatného počasí to bylo velmi nepříjemné. Od r.1960 organizoval učitel Josef Střecha s dalšími mladými učiteli sobotní turistické vycházky dětí do okolí a prázdninová putováni po republice. Pod jeho vedením a dohledem Moravského muzea v Brně začali žáci školy pracovat ve volném čase na archeologickém výzkumu zaniklé středověké obce Pfaffenschlag. Školní rok 1961-62 byl zahájen s rekordním počtem 22 tříd a 644 žáky. Budova vyššího stupně měla 11 učeben, bylo však potřeba 12 tříd. Proto byla 6.C umístěna v budově u kostela a učitelé přebíhali o přestávkách přes náměstí. Nedostatek učeben byl vyřešen směnováním 4.tříd. V tomto školním roce došlo k prodloužení pololetních prázdnin pro nedostatek uhlí, oficiálně chřipkové volno. V době, kdy se nevyučovalo, začali učitelé v nevytápěné hlavní budově zřizovat odborné učebny. Byly zrušeny kmenové třídy a žáci se pak každou přestávku stěhovali do učebny příslušného zaměření.Tento dost nepříjemný koloběh dětí však umožnil zařadit 6.C do hlavní budovy. Rozvrh byl zpracován tak, aby stále jedna třída byla mimo budovu (tělocvik) nebo v suterénní dílně. K vyučováni v tomto školním roce používala škola celkem 8 nemovitostí a tento stav se udržel až do r.1978. Třídy byly ve čtyřech budovách, cvičná kuchyně za cukrárnou, na tělocvik se docházelo do rozpadající se budovy sokolovny Na Potoku, jídelna s občasným pobytem družiny v "Appetitu" a práce na pozemku se prováděly na školní zahradě za "pilkou". Poměrně pěkná školní zahrada byla jedinou nemovitostí, která nepamatovala časy císařství. Hygienické poměry ve všech objektech byly zcela nevyhovující, takže na škole se občas objevovaly epidemie žloutenky a průjmová onemocnění. V roce 1949 bylo pro výskyt žloutenky odloženo zahájení výuky dokonce až na 1.října. Šatny pro děti nebyly, svrchní oděv se odkládal na věšáky umístěné na zadní stěně třídy, pod nimi byly vyrovnány boty. Prkenné podlahy se napouštěly černým olejem, k údržbě stačilo pouze koště. Od r.1962 byly Slavonice vyjmuty z hraničního pásma. Do této doby byl vstup do města pouze na propustku. Tehdy velmi propagovaný trend odborných učeben přivedl do slavonické školy řadu učitelských zájezdů. Rok 1967 přinesl do Slavonic přírodní pohromu v podobě krupobití a přívalového deště. Většina střech ve městě byla silně poškozena. Školní budovy díky plechovým střechám unikly pohromě shora, ale neunikly záplavě. Zatopeno bylo přízemí Na Potoku a suterén v hlavní budově. Nedávno zřízené šatny ve sklepích, dílny a sklady uhlí a dříví byly pod vodou. Jeden den se nevyučovalo, protože učitelé čistili sklepní prostory. Z peněz, které pak město dostalo na likvidaci škod, byly vyměněny shnilé prkenné podlahy v hlavní budově za parkety. Rovněž z těchto prostředků byla zakoupena nová okna na západní stranu budovy. Politické vření roku 1968 a okupace republiky vojsky Varšavské smlouvy vnesly rozruch i do učitelského sboru. Protože vstup cizích vojsk proběhl v době prázdnin, nebylo vyučování narušeno. Následné tzv.prověrky a propouštění učitelů nepohodlných místním představitelům moci dovedly záhy učitelský sbor do
-4-
"normalizačních" kolejí. Kronika v r.1971 je uvedena slovy: "Po úspěšné konsolidaci ve státě se zvýšila politická angažovanost ve škole." V roce 1973 byly výsledky mnohaleté činnosti žáků a jejich učitele J.Střechy završeny trvalou expozicí o Pfaffenschlagu v místním muzeu. Počty zapsaných žáků se v sedmdesátých letech zvolna snižovaly, i když byly postupně uzavírány málotřídní školy v okolí. Ani převedení dětí ze zrušeného II.stupně školy ve Starém Městě v r.1975 nebylo příliš znatelné. V tomto roce bylo zapsáno 470 žáků. Pro srovnání: v r.1961 to bylo 644 žáků, do konce století stav poklesl na 424. V polovině sedmdesátých let je připravována nová reforma školství, tzv.nová koncepce. Je zaváděna postupně po jednotlivých ročnících. Začínalo se ve školním roce 1976-77 v prvních třídách. V dalších letech pak postupovaly nové osnovy až do 9.třídy. Učitelé procházeli postupně školením a škola byla vybavována novými učebnicemi a poměrně nákladnými pomůckami. Tento výrazný zásah do modernizace školství splývá pamětníkům zpravidla s pojmem "množiny".Nová koncepce znamenala postupný přechod znovu k osmiletému základnímu školství s povinností žáka absolvovat devátý ročník na učilišti nebo na střední škole. Ne všechno se v tomto systému osvědčilo, proto došlo v dalších letech ke korekcím učiva, ústupkům od náročnosti a opětovnému zavedení deváté třídy do základního školství. Slovo devítiletá se do názvu školy již nevrátilo. O využití volného času se převážně starala škola formou různých zájmových kroužků, později i nepovinných předmětů. Od počátku padesátých let existovala při škole pionýrská organizace. Byla vedena okresem pověřeným pracovníkem, který byl zaměstnancem školy. Organizace trpěla nedostatkem oddílových vedoucích (co třída, to oddíl), kteří se často střídali. Členství části dětí bývalo mnohdy jen formální. Činnost pionýrské organizace pak závisela hlavně na pracovitosti a svědomitosti skupinové vedoucí či vedoucího. Někteří z nich dosahovali v práci s dětmi nadprůměrných výsledků. Rok 1975 byl konečně rokem položeni základního kamene pro stavbu nové školy. Jako staveniště byl vybrán prostor mezi ulicemi Jana Žižky a Rudoleckou, který byl blízko středu města a nebyl ničím zastavěný. Byly zde jen zahrady a sportovní hřiště. Tento dlouho očekávaný okamžik byl ovlivněn souhrou několika příznivých okolností. V obci byl v té době dobudován vodovod z přehrady pod Landštejnem, dostavěla se také kanalizace. Nedostatek pitné vody ve městě bránil do sedmdesátých let jakékoli výstavbě. Další příznivou okolností byla přítomnost těžké stavební techniky na sídlišti Sv.Čecha. Neméně důležitou podmínkou pro veškerou výstavbu ve městě bylo i to, že v čele obce stál neúnavný organizátor budování infrastruktury obce ing.František Hron, který v únoru 1978 předal klíče od nové školy tehdejšímu řediteli Karlu Chalupovi. Jaroslav Karásek, bývalý učitel
-5-
Vzpomínka na 18. únor 1978 Život člověka je v podstatě jednotvárný. Jako ostrůvky v moři každodenního shonu života vystupují události, jako je ukončení studia, svatba, narození dětí, získání bytu, hezká dovolená, ale i získání dobrého zaměstnání či výrazný úspěch v něm. Mohou to být však na druhé straně negativní prožitky či ztráty. Já například rád vzpomínám na období po roce 1975, kdy jsem po odchodu ředitele školy pana Františka Dvořáka a ustanovení pana Karla Chalupy na jeho místo byl vybrán do funkce zástupce ředitele školy ve Slavonicích. Na podzim tohoto roku došlo k zahájení výstavby tolik potřebné nové základní školy. Projekt školy byl již zhruba připraven, na tehdejší dobu a finanční možnosti vcelku moderní, s veškerým možným příslušenstvím. Umístit školu téměř v centru města na bývalém sportovním stadionu byl velmi dobrý nápad. Stavební firma Pozemní stavby České Budějovice však nebyla ochotna zajišťovat vnitřní vybavení školy nábytkem, didaktickou technikou ani školními pomůckami. A jaká by to byla nová škola s letitými lavicemi a rozpadajícími se skříněmi! Proto jsem byl Školským odborem ONV v J.Hradci pověřen obstaráváním všeho potřebného já. V dnešní době by to nebyl žádný problém a obchodníci a různí dealeři by se o mě poprali. Koncem sedmdesátých let však tomu bylo jinak. Zboží nebylo tolik, aby se bez problémů pokryly všechny potřeby. Bylo třeba vyvinout značné administrativní úsilí, neboť jednotlivé objednávky bylo třeba neustále obnovovat. Musel jsem podniknout řadu cest a osobních jednání s obchodními organizacemi jak v rámci okresu, tak i v Českých Budějovicích, v Praze či v Horních Počernicích, kde tehdy sídlil podnik Komenium, který školy zásoboval učebními pomůckami. A tak jsem postupně v letech 1976 až 1978 skutečně s radostí vítal každé auto, které „ přivezlo“ něco pro novou školu. Naprostá většina tohoto zboží skončila na půdě staré školy na náměstí Míru. A nebylo toho málo. Často jsem se proto také budil ze sna s obavami, zdali to ty staré stropy vydrží. Naštěstí vydržely. Vyjmenováním veškerého zakoupeného materiálu by se tato publikace podstatně rozšířila. Proto jen v obecných rysech: Bylo vybaveno 20 učeben pro počet až 40 žáků stolky a židlemi v několika velikostech, tabulemi, skříněmi i skříňkami různých druhů. Nábytek i další zařízení slouží většinou dodnes. Byla zřízena speciální pracovna pro fyziku a chemii včetně rozvodu elektřiny, plynu a vody a mnoha
-6-
žákovských a demonstračních pomůcek, dále speciální pracovna pro přírodopis a výtvarnou výchovu s výklopnými a nastavitelnými stolky. Mnoho úsilí stálo vybavení školních dílen pro práci se dřevem i pro kovovýrobu pracovními stoly včetně nářadí a různých pracovních strojů. Mohli jsme se pyšnit dvěma dobře vybavenými tělocvičnami, dvěma školními družinami, školní knihovnou a prostory pro práci dětí v pionýrské organizaci. Nezapomněli jsme ani na společenskou místnost jako promítací sál pro film. Video tehdy ještě dostupné nebylo, ale několik televizorů ve třídách bylo k dispozici ke sledování vysílání pro školy. Zvláštní pýchou nové školy byla dobře a moderně vybavená cvičná kuchyně pro děvčata včetně kuchyňských přístrojů, šicích strojů a chladničky. Mnoho dobrého jsem si sliboval od ordinací pro zubního lékaře a pro pediatra. Lékařská prevence se měla posunout co nejblíž k dětem a usnadnit péči rodičům. Vším potřebným byly vybaveny i kabinety, sborovna a kanceláře. Došlo také na záclony a zatemnění v jednotlivých učebnách. Do učebny pro hudební výchovu jsme zakoupili různé hudební nástroje včetně pianin. Pokud se týká učebních pomůcek a různé didaktické techniky, magnetofonů, radiopřijímačů, promítacích přístrojů všeho druhu, mikroskopů, psacích strojů, atd., mohu směle konstatovat, že v této době byla naše škola nejlépe vybavenou školou na okrese. Období 70. let bylo v oblasti pedagogické velmi aktivní. Od roku 1976 se připravovala a vstupovala do života tzv. "Nová koncepce výchovy a vzdělávání mladé generace". Byl to velkolepý projekt připravovaný mnoha pedagogickými ústavy a odborníky. Jednalo se o obsah a rozsah i způsoby výuky v nově koncipované povinné desetileté školní docházce. Počítalo se s tím, že děti jsou schopné zvládnout daleko větší rozsah učiva a důkladněji za přispění nové didaktické techniky i modernějšími metodami práce v jednotlivých hodinách. Nejznámější je zavádění nejvíce kritizované množinové pojetí výuky matematiky. Učitelé a řídící pracovníci na tyto skutečnosti byli připravováni formou vícedenních školení postupně s ročním předstihem. Bohužel tato koncepce, ač jí bylo věnováno mnoho sil, entuziasmu i finančních prostředků, nebyla dobře přijata a byla neúspěšná. Ukázalo se, že děti nejsou ochotny vstřebávat takové množství učiva a v některých případech docházelo až k psychickým a výukovým poruchám. Proto byl systém postupně, někdy i necitlivě, redukován. Z jednání na kontrolních dnech na stavbě školy, kterých jsem se účastnil, i z předávání jednotlivých částí stavby vím, že situace na stavbě nebyla vždy ideální a rozbíhala se jen zvolna. Nejvíce práce se udělalo ke konci roku 1976 a na začátku roku 1977. Pak přišly na pořad náročné odborné vnitřní práce. Přes všechny peripetie výstavby byly jednotlivé objekty v říjnu 1977 předávány a odstraňovány mnohé kolaudační závady. V lednu 1978 jsme začali s přípravou na slavnostní otevření nové školy. Datum byl stanoven na 18. února . Na přípravu zahájení provozu by však nestačilo samo vedení školy s učitelským sborem za nemalého přispění starších žáků. Proto byly na počátku roku 1978 na škole organizovány brigády na úklid po řemeslnících, na stěhování nábytku a přípravu školy k jejímu otevření a uvedení do normálního provozu. Občané Slavonic a rodiče žáků si tento úkol vzali za svůj. Brigády žen z jednotlivých dílen Otavanu chodily uklízet před odpolední i po odpolední směně. Ve volném čase přicházeli i ostatní rodiče. Hodně pomohly i některé ženy důchodkyně. Všichni si za tuto pomoc vysloužili dík a uznání. Do konce ledna byl úklid hotov. Na pomoc se stěhováním nového nábytku z půdy staré školy na náměstí Míru a u kostela a se sestavováním nábytku, který byl dodán v rozloženém stavu, přišlo na výzvu vedení školy v sobotu 130 tatínků našich žáků. Při dobré
-7-
organizace práce se vše stihlo v jednom dnu. Učitelé pak už jen provedli poslední úpravy tříd a chodeb, vyzdobili je, umístili květiny a dokonce zavěsili i záclony. A pak už přišla sobota 18. února 1978. Byl to pro učitele, žáky, rodiče i celou slavonickou veřejnost opravdu krásný a očekávaný, i když mrazivý den. Čistý bílý sníh zakryl vše, co nebylo v okolí školy ještě dokončeno a mohlo by rušit. Zimní slunce nízko nad obzorem ozařovalo barevné třepetalky, které lemovaly přístupovou cestu. Učitelé a někteří žáci byli připraveni stoprocentně splnit úkoly, kterými byli v tento den pověřeni. Slavnostní hosté se sešli v budově staré školy. To se již na náměstí Míru řadil průvod dětí a občanů města i širokého okolí. Ještě se čekalo na hosta nejvzácnějšího, ministra školství ČSR docenta Milana Vondrušku. Po jeho příjezdu se dal průvod za zvuku pochodů dechové hudby Praga Dačice na cestu. Průvod to byl spontánní za účasti asi 3000 občanů a dětí. Na schodech školy slavnostní pásku přestřihl ministr Vondruška a pan Josef Krejčí. Symbolické klíče od školy převzal tehdejší ředitel školy pan Karel Chalupa. Pak už následovala prohlídka školy všemi zúčastněnými. Nikdo nešetřil chválou. Na chodbě školy pro radost vyhrávala mládežnická kapela LŠU z Dačic pod řízením pana Ivana Fišera. Ve třídách byly vystaveny školní pomůcky a nová didaktická technika, kterou mohli návštěvníci zhlédnout i v provozu. Společného oběda se zúčastnili hosté z Jihočeského kraje, z ONV v Jindř. Hradci, z města, ředitelé a hosté z okolních škol. Slavnostní otevření nového školního areálu proběhlo velmi důstojně. Všichni odcházeli s přáním mnoha úspěchů v práci v nových podmínkách učitelům i žákům. V roce 1988 při příležitosti 10. výročí školy proběhlo setkání všech stávajících i bývalých pracovníků školy. Závěrem bych chtěl všem pedagogickým pracovníkům i provozním zaměstnancům a žákům popřát hodně úspěchů v jejich práci, aby školu a vše, co v ní je, brali s uznáním a s takovou láskou, s jakou byla budována a uváděna do života před 25 lety . Mgr. Čestmír Lovětínský, bývalý ředitel školy
Co zajímavého jsme objevili v kronikách 1977/78 VI.A třída p. uč. J. Hadačové jako první vyhlásila svůj závazek na úklid v nové škole. 18.2.1978 jsme se přestěhovali do nové školy. Byla zrušena jednotřídní škola ve Slavětíně a v Cizkrajově.
-
Ve sportovní gymnastice se umístil v krajském kole J. Hána v kategorii mladších žáků na 5. místě, v mladších dorostencích J. Dvorský na 2. místě a J. Beneš na 4. místě. Jejich družstvo obsadilo 2. místo. V Běhu Mladé fronty postoupila do celostátního kola V. Juránková.
1978/79 Na škole pracovaly tyto zájmové kroužky: recitační, tělovýchovný, zdravotnický, pěvecký, výtvarný, vaření,
-8-
-
jazyka německého, gymnastický, technický, cvičení matek s dětmi, filmový klub. 8. – 28.1. byly prodloužené zimní prázdniny, které byly zapříčiněny velkými mrazy a nedostatkem uhlí a elektrické energie. V mezinárodním lehkoatletickém čtyřboji přátelství v Nové Včelnici obsadily mladší dívky 3. místo.
1979/80 Naše škola nacvičovala pět skladeb na Československou spartakiádu 1980. Byly to skladby pro nejmladší žactvo, mladší žákyně, mladší žáky, starší žákyně, starší žáky. V tomto roce proběhly tyto soutěže: Puškinův památník, soutěž v recitaci českých veršů, olympiáda v českém jazyce, Den matematiky, výtvarné soutěže, dopravní olympiáda, soutěž Výživa a zdraví. Byl založen školní pozemek. Žáci společně s učiteli budovali chodník kolem pavilonu 1. – 5.ročníku a školní hřiště. 1980/81 Na škole pracovalo 20 pionýrských oddílů. Jejich členové odevzdali 22 320 kg papíru, 2830 kg textilu, 1162 kg železa. Odpracovali 1159 brigádnických hodin.Pionýrská organizace uspořádala např. soutěž v šachu, ve stolním tenise, sportovní gymnastice. E. Maříková se zúčastnila národního kola v orientačním běhu. V Běhu Mladé fronty obsadila J. Heráková v krajském kole 3. místo. 1981/82 Ve výtvarné soutěži „Děti, mír a umění“ v kategorii 7. – 9. tříd získala I. Priesolová v krajském kole 2. místo za linoryt. V tomto roce ukončilo povinnou škol. docházku 73 žáků. 16 žáků bylo přijato ke studiu na střední školy, 2 žáci na čtyřleté studijní obory a 54 žáci si zvolili tříletý učební obor, z toho 37 učební obory hornictví, strojírenství, stavebnictví, zemědělství a textilní průmysl. 1 žák odešel přímo do pracovního poměru. 1982/83 V okresním kole ve sportovní gymnastice obsadili starší žáci 1. místo. R. Minář se umístil na 1. místě okresního kola ve stolním tenisu. 1983/84 5. místo v krajském kole dopravní olympiády získalo družstvo ve složení: M. Kadrnoška, K. Bulant, L. Borková, M. Dáňová. Byl to zatím největší úspěch v historii dopravních olympiád ve škole. V tomto roce žáci sebrali a odevzdali do sběru 102 686 kg odpadových surovin, z toho bylo 38 810 kg papíru, 3 632 kg textilu, 1 066 kg barevných kovů, 4 146 kg skla, 59 032 kg železa. 1984/85 V okresním kole v gymnastice získal T. Hrouda 1. místo a společně s ním vyhráli i mladší žáci.
-9-
-
Na okresní lehkoatletické olympiádě získala M. Tintěrová 1. místo ve skoku vysokém a vytvořila nový rekord olympiády. Spartakiádu 1985 nacvičovalo 128 žáků, kteří se zapojili do pěti skladeb.
1985/86 Žáci letos nasbírali a usušili léčivé byliny v hodnotě 17 364,60 Kč. Nejlepším sběračem byl M. Karpíšek, který odevzdal byliny v hodnotě 885,60 Kčs. Družstvo dívek obsadilo v krajském kole Poháru rozhlasu v atletice 2. místo, v rámci tehdejší ČSSR byly na 9. místě.
-
V krajském kole olympiády v lehké atletice se umístil J. Kourek na 3. místě v běhu na 1500m.
1986/87 V recitační soutěži postoupila G. Geistová do krajského kola. Stejného úspěchu dosáhla i v recitační soutěži „O znak města Č. Krumlova “. V chemické olympiádě postoupil R. Karpíšek také do krajského kola. Opět jsme byli úspěšní v Běhu MF, kde zvítězili Horáková a Kourek v krajském kole a J.Kourek byl v celostátním kole na 11. místě. V Poháru rozhlasu v krajském kole obsadili ml. žáci 2. místo celkově, 1. místo v kategorii vesnických škol. 1987/88 V matematické olympiádě obsadil M. Popela v okresním kole 1. místo. J. Pova se umístil v biologické olympiádě na 2.místě a v chemické olympiádě na 4. místě. V recitační soutěži získali 1. místo v okresním kole G. Geistová a J. Hrouda a oba postoupili do krajského kola. V tomto roce si žáci 7. - 8. tříd mohli poprvé vybírat z povinně volitelných předmětů. Měli na výběr tyto možnosti: chemicko – biologická praktika, konverzace v ruském nebo německém jazyce, základy techniky. 1988/89 Opět jsme byli úspěšní v recitačních soutěžích. J. Hrouda byl v krajském kole na 5. - 7. místě a G. Geistová na velmi pěkném 3. místě v soutěži „ O znak města Č. Krumlova “. J. Pízová postoupila v biologické olympiádě do krajského kola.
-
Všechny děti zaujalo filmování opery Brundibár. Některé si ve filmu dokonce i zahrály. Letos začala soutěž ve skoku vysokém „Slavonická laťka“. V Poháru rozhlasu obsadili mladší a starší žáci 1. místo v kategorii venkovských škol i celkově, mladší a starší žákyně 1. místo mezi vesnickými školami, 3. místo celkově. Mladší žákyně a žáci byli v rámci vesnických škol druzí, starší čtvrtí.
1989/90 16.11. byl pro naši školu velmi slavný den, protože našim sportovcům byl slavnostně za přítomnosti našich známých reprezentantek D. Zátopkové, Z. Šilhavé, M. Rezkové – Hübnerové předán Pohár rozhlasu.
- 10 -
-
-
Na škole nám vyrostli výborní recitátoři. V krajském kole soutěže „O znak města Č. Krumlova“ byl v kategorii 5. - 6. tříd J. Hrouda na 1. místě a J. Beneš na 2. místě. G. Geistová ve stejné soutěži v kategorii 7. - 8. tříd obsadila též 1. místo. V recitační soutěži postoupil J. Hrouda do krajského kola. V chemické olympiádě byl M. Popela na pěkném 12. místě v krajském kole. Dramatický kroužek si vybojoval postup do krajského kola v Táboře se hrou I. Hurníka „Divné jméno“. 8.3. se konala 13. školní akademie, tentokrát poprvé za účasti rakouských učitelů ze školy v Kautzenu. Škola se žákům stará i o využití volného času. Mohou si vybrat z těchto kroužků a nepovinných předmětů: flétnový, hra na kytaru, programování, košíková, zdravotnický, dramatický, sborový zpěv, hra na hudební nástroj, zájmová tělesná výchova, zdravotní tělesná výchova, domácí nauky, pohybové hry.
1990/91 Velkého úspěchu dosáhli mladší žáci v krajském kole dopravní olympiády, když obsadili nádherné 2. místo. 13. června se uskutečnil společný koncert tří dětských pěveckých sborů ze Slavonic, Borovan, Soběslavi. Ve finále celostátního kola Poháru čs. rozhlasu se umístily mladší žákyně na 4. místě. 1991/92 V říjnu byla zprovozněna nově vybudovaná učebna jazyků. Prosinec – ZUŠ přichází do školy, aby dětem připomněla dávné zvyky: Lucie, Ambrož, ptáci klováci a černá bába, aby očistili třídy od lží a darebností. Pro žáky naší školy tento program nacvičila p. uč. Bláhová. Tento rok byl velmi zajímavý pro členy pěveckého sboru. V březnu se zúčastnili festivalu pěveckých sborů v Uherském Brodě a v červnu přijali pozvání ze SRN a vyrazili na zájezd do německého Römerbergu. 1992/93 V září se konal na hřišti naší školy „Maratónský běh 42 x 1000m“ na počest narozenin E. Zátopka. V České republice se naše škola umístila na 92. místě ze 425 škol. V. Benešová a J. Beneš postoupili do krajského kola v recitaci, které se konalo v Č. Krumlově. 1993/94 Uskutečnil se poprvé vedle školní akademie i Den otevřených dveří. 1994/95 V rámci úsporných opatření v hospodaření s vodou byla na školním pozemku vyhloubena a dána do provozu studna. Voda se používá na zalévání záhonů a kropení hřiště. V květnu se uskutečnilo v rámci celoevropské akce testování štítné žlázy u dětí školního věku. V atletické olympiádě v Jindřichově Hradci obsadili mladší žáci 1. místo.
- 11 -
1995/96 Ve škole získal oblibu nový druh hry – florbal. Bylo vytvořeno školní družstvo, které v krajské soutěži obsadilo 3. místo. Bylo založeno Sdružení rodičů místo dřívějšího SRPŠ. Z důvodů ochrany majetku školy bylo instalováno zabezpečovací zařízení pro kanceláře, sborovnu a učebnu s počítači. 15.- 23. prosince se děti radovaly, protože z důvodů epidemie chřipky měly chřipkové prázdniny. Poprvé v historii školy nepsali třídní učitelé vysvědčení ručně, ale na počítači. 1996/97 Letos žáci získali opět další volno kvůli chřipce, protože ve dnech 14.2. - 22.2. byly vyhlášeny chřipkové prázdniny. V oblastním kole přespolního běhu dosáhla naše škola zatím největšího úspěchu, naše družstva získala tři první a jedno druhé místo. Družstvo starších chlapců reprezentovalo školu v republikovém finále, které se konalo v Kojetíně, kde se umístili na 5. místě. Z jednotlivců byl nejlepší V. Klvaňa na 9. místě. V červnu na okresním kole atletické všestrannosti pro žáky 1. - 4. tříd zvítězili naši žáci v konkurenci 17 škol. 1997/98 V říjnu navštívil Slavonice prezident republiky Václav Havel. Do školy sice nezavítal, ale žáci ho přivítali na náměstí. Po prohlídce galerie věnoval prezident svůj podpis do naší kroniky. Pokračují úspěchy v přespolním běhu. V republikovém finále vybojovali starší žáci skvělé 2. místo. V jednotlivcích byl nejlepší M. Bedlivý na 4. místě. Starší dívky obsadily 7. místo. Po vítězství v okresní soutěži Mc Donald’s Cup – minikopané postoupilo družstvo chlapců 2. a 3. tříd do krajského kola, kde získali 3. místo. Při příležitosti 20. výročí otevření nové školy přijal starosta města Ing. Milan Souček delegaci žáků, kteří úspěšně reprezentovali školu v různých naukových a sportovních soutěžích. 1998/99 Obě družstva naší školy se opět vyznamenala v dopravní olympiádě, když zvítězila v okresním kole a v krajském kole se shodně umístila na 5. místě. Pro žáky 3. a 4. tříd se uskutečňuje každý rok kurz plavání v bazénu v Jindřichově Hradci. V regionálním kole přespolního běhu vybojovali starší a mladší žáci 1. místo a starší žákyně 2. místo. Družstvo mladších chlapců opět postoupilo do krajského finále Mc Donald’s Cupu a zvítězilo. Žáci 1.B se zúčastnili celostátní výtvarné soutěže „Tam, kde jsme doma“ a jejich leporelo historických domů ze Slavonic bylo vystaveno v Národním technickém muzeu v Praze. V republikovém finále atletického čtyřboje se umístilo družstvo starších žáků ve složení M. Malát, R. Klvaňa, S. Habr, L. Pavlík, R. Macho na 8. místě.
- 12 -
-
Mladší žáci zvítězili v krajském kole Poháru rozhlasu. 4. června navštívil Slavonice tehdejší ministr školství Eduard Zeman.
1999/2000 16. října podniklo 60 žáků naší školy „Cestu do pravěku“. Děti po celý den zhotovovaly příbytky, oděvy z kůže a přírodnin, zbraně na lov mamutů, sošky, nádoby a pěstní klíny. Všichni se přesvědčili, že to lovci mamutů neměli vůbec jednoduché. Jako každý rok se žáci 7. ročníků zúčastnili lyžařského kurzu. Opět jako každoročně jsme si vyrazili do „kamenného“ divadla do Jihlavy, kam rádi jezdíme stejně jako do Českých Budějovic. Muzikál „Jeptišky“ se nám velmi líbil. 2000/2001 Poprvé na škole funguje dyslektická třída. Žáci 9. ročníků navštěvují každý rok výstavu „Vzdělání a řemeslo“ v Českých Budějovicích. V tomto roce poprvé proběhl na naší škole Vánoční jarmark díky dobrému nápadu p. uč. Y. Kratochvílové. Děti prodávaly ve stáncích vlastnoručně vyrobené zboží a tento nápad přilákal do školy řadu rodičů a prarodičů. Poslední den před vánočními prázdninami ukončily děti na diskotéce, kterou si pro ně velmi pěkně připravili společně žáci 9. tříd. Proběhl další Den otevřených dveří, při kterém si návštěvníci mohli prohlédnout výstavky prací žáků i učitelů, ukázky pomůcek a učebnic, zhlédnout ukázky vystoupení zájmových kroužků, sportovní utkání, chemické pokusy, zacvičit si aerobic, ochutnat výrobky studené kuchyně. V republikovém finále přespolního běhu byli starší žáci na 6. místě a starší žákyně na 8. místě. Republikové finále v atletickém čtyřboji, které se konalo v Tachově, přineslo vynikající 2. místo družstvu starších žáků ve složení V. Balík, D. Koubek, F. Licehamr, bratři Machové.
-
V regionálním finále Poháru rozhlasu byla naše ZŠ vyhodnocena jako nejúspěšnější v našem kraji.
2001/2002 Ve srovnání s počátečními lety se mění i zájmové kroužky. Letos pracují tyto: florbal, německý jazyk, aerobic, dramatický, volejbal, basketbal, hra na kytaru, příprava na přijímací zkoušky z českého jazyka a matematiky. V rámci fyziky v jiném pojetí se žáci 6. - 9. tříd pod vedením p. uč. J. Beneše zaměřili na zjištění spotřeby paliva a elektrické energie. Měřili teplotu ve třídách, zjišťovali energetickou náročnost osvětlení. Své projekty pak obhajovali před veřejností. Ze sportovních úspěchů uvádíme 1. místo mladších žáků v regionálním kole přespolního běhu, vynikající druhé místo starších žáků a starších žákyň v republikovém finále atletického čtyřboje a 1. místo starších žákyň v krajském finále Poháru rozhlasu.
- 13 -
-
-
Žáci 8. ročníků navštívili Úřad práce v Jindřichově Hradci, kde se dozvěděli důležité rady, jak si vybírat povolání, jak zjistit své předpoklady i jak si stojí jejich povolání na trhu práce. Pro srovnání, jak se mění zájem o povolání, uvádíme, kam odešli letos vycházející žáci. Na střední školy ukončené maturitou bylo přijato 24 dětí, 25 dětí nastoupilo na učňovské obory, z toho 7 si zvolilo obor elektrikář, 3 truhlář, 4 kuchař, 11 obchodně podnikatelskou činnost a prodavač. Červen byl ve znamení hesla: „Není to náhoda, není to sen, čeká nás ve škole duhový den“. Každý pátek byl ve znamení jedné barvy – červené, zelené, žluté a duhové a všichni, to znamená žáci i učitelé, soutěžili, kdo bude mít na sobě nejvíc věcí v příslušné barvě. Všichni se snažili o co nejlepší výsledek, a tak často využili i šatník svých rodičů a kamarádů. Mgr. Božena Běhůnková, učitelka ZŠ
Základní škola Slavonice ve školním roce 2002/03 Charakteristika školy Základní škola ve Slavonicích má v současné době celkem 392 žáků, z toho na prvním stupni 188 ( z toho 89 dívek), na druhém stupni 204 (z toho 98 dívek). Na prvním stupni je 10 tříd a na druhém stupni je 9 tříd. V letošním školním roce byla zřízena dyslektická třída v sedmém ročníku. Na škole fungují dvě oddělení školní družiny. Domácích žáků je 267 (68 %), přespolních 125 (32 %). Žáci dojíždějí ze 17 okolních obcí. O vzdělání a výchovu se stará celkem 26 učitelů a 2 vychovatelky. O provoz školy se stará 8 provozních zaměstnanců a hospodářka. Průměrný věk pedagogických pracovníků je 40 let. Pracovníci školy (2002/03): Učitelé Ředitel školy: Zástupkyně ředitele:
Mgr. JIŘÍ HROUDA RNDr. Jitka Kašparová Mgr. Běhůnková Božena Mgr. Beneš Jiří Mgr. Brychta Vlastimil Demková Ivana Mgr. Hroudová Marie Mgr. Jánská Hana Mgr. Kocourková Jaroslava Mgr. Kratochvílová Ywonne Mgr. Kubešová Adéla Mgr. Kudrnová Marie Mgr. Kudrnová Věra
- 14 -
Výchovná poradkyně:
Vychovatelky: Provozní pracovníci: Hospodářka: Školník: Topič: Uklízečky:
Zaměstnanci školní jídelny: Vedoucí školní jídelny: Vedoucí kuchařka: Kuchařky:
Mgr. Matulová Marie MgA.Nešporová Dana Mgr. Říha Jan Mgr. Pavlů Aleš Mgr. Pavlů Jitka Mgr. Schmidtmayer Karel Mgr. Schorný Luboš ing. Součková Bronislava Mgr. Smažilová Lenka ing. Smržová Vladislava Mgr. Svobodová Martina ing. Špringerová Marcela ing. Žampachová Milena Neitzelová Jitka Pavlů Dagmar Kadrnošková Marie Kužel Antonín Dobeš Zdeněk Blechová Ludmila Břečková Jolana Dudková Jaroslava Kuželová Ivana Neradová Zdeňka Suchá Marie Lupač Otto Zrůbková Zdeňka Bartošková Eva Bučková Alena Patová Taťána Bilíková Jana
Materiální vybavení školy Na škole je 19 kmenových tříd, dvě školní družiny a 9 odborných pracoven. Jedná se o společnou pracovnu na fyziku a chemii, která je vybavena pomůckami na příslušné předměty a mimo jiné také televizí a videorekordérem. Zde žáci kromě řádné výuky konají také laboratorní práce. Dále učebna hudební výchovy, učebna výtvarné výchovy, dvě učebny cizích jazyků – zvlášť německého a zvlášť anglického jazyka. Tyto učebny jsou vybaveny speciálními pomůckami na výuku jazyků – nástěnnými obrazy gramatiky, slovníky velkými i kapesními, literaturou, audio technikou a učebna angličtiny navíc televizí a videorekordérem. Pro pracovní činnosti funguje velká učebna, v jejíž jedné části je kovo- a ve druhé dřevodílna. Tělesné výchově a zájmovým kroužkům slouží dvě tělocvičny, velká a menší, přístavba u menší tělocvičny, ve které je rozběžiště a doskočiště na skok daleký, a posilovna. Děti
- 15 -
mohou využívat dva volejbalové kurty. Díky vybavení se mohou žáci během tělesné výchovy seznámit s těmito sporty: s lehkou atletikou, kopanou, odbíjenou, florbalem (malým i velkým), korfbalem, basketbalem, sportovní gymnastikou, minibasketbalem, lakrosem, softbalem. Na naší škole jsou dvě učebny informatiky a cvičná kuchyňka. Ve čtyřech třídách jsou k dispozici videa. O přestávkách mohou žáci v letním období chodit na dvě atria, kde mají k dispozici pingpongové stoly a dvě streetballová hřiště. Pro děti, které chodí do školní družiny, je vybudovaný areál s houpačkami a prolézačkami. Ve volném čase mohou naši žáci navštívit školní knihovnu. Škola je vybavena celkem pěti videorekordéry, z nichž jeden slouží také dětem v družině. Zájmová činnost na škole a nepovinné předměty ve školním roce 2002/03: Ve školním roce 2002/03 nabízí naše škola tyto kroužky: 1) dramatický kroužek – 1 hodina týdně 2) florbal pro hochy – 5 hodin 3) hra na kytaru – 2 hodiny 4) aerobic – 1 hodina 5) příprava k přijímacím zkouškám z matematiky – 1 hodina 6) příprava k přijímacím zkouškám z českého jazyka – 1 hodina 7) zájmová tělesná výchova – 2 hodiny 8) letní biatlon – 2 hodiny To je 8 kroužků s celkovým počtem 15 hodin zájmové práce týdně. Již po několik let učíme na škole náboženství v hodinové dotaci 2 hodiny týdně. Žákům z prvního i druhého stupně se zde věnuje absolventka teologické fakulty. Zájmová činnost je rozvíjena i v rámci školní družiny. Děti mohou navštěvovat kroužek práce na počítačích, sportovní hry, německý jazyk, taneční kroužek a hru na flétnu. Dle zájmu žáků je v odpoledních hodinách zpřístupněn v počítačové učebně internet. Práce s dyslektickými dětmi Větší měrou se naši pedagogové věnují žákům, kteří zvýšenou péči potřebují z důvodu specifických poruch učení a chování. Vzhledem k tomu, že se snažíme tyto poruchy u dětí rozpoznat v co nejranějším věku, tedy v první nebo ve druhé třídě a že spolupracujeme s rodiči dětí a s Pedagogicko-psychologickou poradnou v Jindřichově Hradci, daří se nám tuto práci zahájit velmi brzy, což se kladně odráží na dalším vývoji dětí a na jejich školní práci. Téměř všichni učitelé 1. stupně a vyučující českého jazyka 2. stupně jsou vyškoleni v oblasti práce s dyslektickými dětmi. V letošním školním roce se 45 dětmi 2. – 6. ročníku pracuje individuálně po vyučování 8 učitelů. Děti, jejichž porucha je natolik závažná, že by vyžadovala zařazení do speciální třídy, která ovšem v daném ročníku na naší škole ani v okolí není k dispozici, jsou integrováni do běžné třídy. Samozřejmě i těmto dětem je třeba věnovat zvýšenou péči, která kromě dyslektických cvičení spočívá navíc v koordinaci práce učitelů všech ostatních předmětů, které dítě má. Těchto dětí máme na naší škole 15 a jsou přiřazeni jednotlivě celkem k 7 učitelům. Jsme velmi rádi, že se nám v letošním roce podařilo vzhledem k počtu dětí udržet v sedmém ročníku dyslektickou třídu, kterou navštěvuje 15 dětí, z nichž 11 má některou z poruch učení. K těmto dětem je třeba přistupovat individuálně, věnovat jim více času a prostoru pro to, aby i přes svůj handicap mohli plně uplatnit svoje schopnosti a dovednosti. Na vysvědčení byli i loni tito žáci kromě známky hodnoceni
- 16 -
i slovně. Slovní vyjádření známky v jednotlivém předmětu přispělo k lepší charakteristice toho, které učivo žák zvládá, co ho baví více či méně, nebo v čem má ještě mezery. Povinně volitelné předměty Od 7. ročníku již tradičně vyučujeme těmto volitelným předmětům: technická výchova, elektrotechnika kolem nás, domácnost, sportovní výchova, pěstitelství, informatika apod. Jsme přesvědčeni o tom, že praktické předměty jako technická výchova a domácnost mají svůj význam zejména pro děti, které i nadále budou orientovány spíše prakticky než studijně. Dětem, které budou po základní škole pokračovat ve studiu na střední škole, bychom rádi nabídli další volitelný předmět – druhý cizí jazyk. V koncepci volitelných předmětů se držíme dalšího kritéria: aby každý žák během povinné školní docházky absolvoval minimálně dva roky práce s počítačem, neboť tato dovednost je v současné době takřka nezbytná. Počítačové vybavení školy V současné době jsme na naší kole vybudovali již třetí počítačovou učebnu. Dvě učebny byly zařízeny z vlastních zdrojů. K počtu 25 počítačů na škole jsme koncem roku 2001/02 obdrželi od MŠMT v rámci programu Internet do škol dalších 11 počítačů a laserovou tiskárnu. V dubnu letošního roku jsme dokoupili dalších 7 nových počítačů. Nyní máme na škole k dispozici celkem 42 počítačů. Větší část z nich instalována ve dvou počítačových učebnách na II. stupni. Všechny tyto počítače pracují v režimu Windows 95, Windows 98 nebo Windows 2000. V obou učebnách jsou počítače zasíťovány a připojeny na internet. Devět starších počítačů je instalováno na prvním stupni. Tyto počítače jsou starší výroby a slouží zejména pro nápravu specifických poruch učení. K dalšímu vybavení školy patří tato periferní zařízení – barevná inkoustová tiskárna Canon BJC 4200, barevná inkoustová tiskárna Hewlett Packard Desk Jet 950 C, laserová tiskárna Minolta PagePro 6L a scanner. Využití počítačové učebny Díky hardwarovému i softwarovému vybavení školy se žáci v hodinách informatiky učí pracovat s tabulkovými a textovými procesory jako jsou WORKS, WORD a EXCEL. V zájmovém kroužku počítačová grafika i v informatice pracují žáci s grafickými programy Callisto a Corel. Kromě těchto předmětů zaměřených na informatiku jsou počítačové učebny využívány i v ostatních předmětech. Na počítačích je nainstalována řada výukových programů do českého jazyka, matematiky, zeměpisu, přírodopisu a fyziky. Učebny jsou také hojně navštěvovány např. v hodinách anglického a německého jazyka. Programy na výuku cizích jazyků, které mají žáci k dispozici, umožňují kvalitní procvičení slovní zásoby a frází, umožňují rovněž zvolit režim učení nebo režim zkoušení. Výuka jazyků na škole V případě volby cizího jazyka umožňujeme dětem na počátku 4. ročníku se rozhodnout mezi anglickým a německým jazykem. Ve výuce cizích jazyků je kladen velký důraz na rozvoj řečových dovedností. O úspěchu naší práce nás přesvědčují přední umístění našich dětí v okresních kolech soutěží v anglickém i německém jazyce. Při výuce cizích jazyků využíváme velmi kvalitních učebnic - v němčině učebnici Heute haben wir Deutsch I., II., III. a k ní příslušný pracovní sešit.
- 17 -
V angličtině používáme originální učebnici, tištěnou v Anglii, Project I., II. a ke každé učebnici pracovní sešit. Pro rozšíření a zvýšení kvality výuky užíváme další předtištěné sešity se cvičeními na doplňování, které kopírujeme tak, aby je měl v hodinách k dispozici každý žák. V případě zájmu si žáci mohou vybrat ze stovky jednoduchých knížeček k četbě v originálu. Neméně důležitou součástí výuky angličtiny je použití videa, které ve výuce angličtiny ovšem není nahodilou, nesystematickou záležitostí. Ke každé učebnici náleží videokazeta s osmi konverzačními okruhy, které tématicky navazují na celky v učebnici a dále je rozvíjejí. I k videokazetě máme pracovní sešit, aby poslech a pozorování videa nebylo bezúčelné. Po prohlédnutí videa žáci odpovídají na otázky v pracovním sešitě, což dává učiteli zpětnou vazbu o tom, zda žák látku pochopil. Jestliže tuto variabilitu v hodinách cizích jazyků doplníme o práci na počítači, dáváme žákům solidní základ pro budoucí studium i pro praktické využití v konverzaci v reálném životě. Naukové soutěže Žáci naší školy se každoročně účastní naukových soutěží, jako je fyzikální olympiáda, matematická olympiáda, Pythagoriáda, mezinárodní matematická soutěž Klokan, která je pořádána časově souběžně v několika zemích světa, chemická, přírodopisná a zeměpisná olympiáda, olympiáda v českém, anglickém a německém jazyce. Již po několik let se žáci nejvyšších ročníků účastní korespondenční soutěže v chemii, kde dosahují pěkných výsledků. Každoročně žáci naší školy vyhrávají okresní kola dopravní olympiády. V posledních dvou letech dokonce v krajském kole obsadili druhé a třetí místo. Už tradičně se naši žáci umísťují na předních místech v okrese v recitační soutěži a postupují do regionálního finále. Příprava na recitační soutěž i ostatní naukové soutěže není zcela jednoduchá, protože od učitelů mnohdy vyžaduje spoustu trpělivosti a volného času, který žákům musí věnovat. Fond učebnic na škole Ke kvalitě výuky na naší škole nemalou měrou přispívá materiální vybavení školy učebnicemi. Fond učebnic neustále průběžně obměňujeme. Učebnice vybíráme podle požadavků učitelů ve snaze poskytnout žákům kvalitní moderní, nikoli zastaralé studijní materiály. Ve všech hlavních předmětech používáme souvislé ucelené řady učebnic vždy od jednoho autora, abychom zajistili návaznost učiva při přechodu do vyššího ročníku. Předměty s převahou výchovného zaměření Rádi bychom upozornili, že ani výtvarná, rodinná, hudební a tělesná výchova není u nás pro děti vedlejším odpočinkovým předmětem, ve kterém se zadarmo dostávají jedničky. Ve výtvarné výchově se využívá kromě kresby a malby všech dostupných technik pro rozvoj výtvarného cítění žáků. Práce žáků jsou celoročně prezentovány a týdně obměňovány na několika nástěnkách v budově školy. Nápaditost některých výrobků je obdivuhodná. Mnohá díla našich žáků visí zarámovaná na chodbách školy, dokonce i v ředitelně. Hudební výchova seznamuje žáky se všemi trendy v této oblasti, tedy nejen s klasickými hudebními skladateli a vážnou hudbou, jak tomu obvykle v hodinách Hv bývá, ale i se současnými směry v hudebním světě, jako je country, populární hudba, jazz, folk atd. Díky tomu jsou naši žáci vybaveni širokou škálou textů písniček k táboráku nebo jen tak, když si chce člověk zazpívat. Paní učitelky se nezdráhají zařadit do výuky i některá témata na přání žáků týkající se oblíbených skupin, vysvětlí
- 18 -
a rozeberou se žáky i směry, které by se zdály být do školy nevhodné, nicméně pro žáky zajímavé. Vysvětlí žákům vhodnost či nevhodnost, ale neberou jim jejich vlastní názor. V hodinách Hv si žáci také zahrají nebo zaimprovizují na různé hudební nástroje nebo si zatancují. I v tělesné výchově musí žáci o jedničku bojovat. Páni učitelé se snaží žáky vyburcovat k těm nejlepším výkonům, snaží se v žácích vypěstovat zdravou ctižádostivost a chuť k soupeření. Ale i žáci, kteří jsou handicapování svými tělesnými proporcemi, nemusí mít horší známku, neboť i snaha se cení. Rozvoj tělovýchovy Rozvoj tělovýchovy je na velmi dobré úrovni. Patříme ke školám, které mají nejlepší výsledky v rámci okresu, velmi dobře se umísťujeme i v krajských kolech a téměř každý rok postupují žáci na republikové finále. Na svém kontě máme i dvě druhá místa z republikových finále. Nejlepších výsledků dosahujeme především v atletických soutěžích, florbalu, košíkové a kopané. Tituly okresních přeborníků jdou do stovek, krajské do desítek. Pitný režim Škola zajišťuje rovněž pitný režim pro žáky. Již několik let dětem ve spolupráci s firmou Laktea Praha prodáváme čisté nebo ochucené mléko v krabičkách o objemu 0,25 l. Kromě toho si děti mohou zakoupit ke svačině několik druhů jogurtů a jiných mléčných a tvarohových výrobků. K tomu předloni přibylo na popud ministerstva dotované mléko pro žáky prvního stupně. Zejména v teplejších měsících žáci využívají dvou automatů – jeden na nalévanou limonádu do kelímku s nabídkou nápojů obohacených o kalcium a jód, druhý na půllitrové lahve sprite, perlivá voda a džus capri v plechovce. Další nápoje mají děti k dispozici v jídelně během oběda. Spolupráce s rakouskými školami Již několik let spolupracujeme s rakouskými školami, především z Kautzenu a Dobersbergu. Během roku dochází ke společným setkáním učitelů, ale i žáků. V tomto školním roce pokračujeme na společných projektech s oběma školami. V rámci výuky německého jazyka žáci naší školy minimálně 4x ročně navštěvují Rakousko. V praxi si žáci mohou vyzkoušet své znalosti, když v rámci návštěvy Rakouska musí plnit různé konverzační úkoly. Další akce pro žáky Z dalších akcí, které na škole probíhají, jmenujme alespoň některé. Pro žáky 3. a 4. ročníku pořádáme plavecký výcvik v bazénu v Jindřichově Hradci, žáci sedmého ročníku jezdí na lyžařský výcvik do Krkonoš a do Jeseníků. Pro děti během roku obstaráme několik kulturních představení. Také žáci naší školy jsou sami účastníky různých koncertů ve spolupráci se ZUŠ Slavonice, občanským sdružením Renesanční společnost a sdružením Inspirace Slavonice. Patří mezi ně zejména hudební vystoupení dětí z kroužku hry na flétnu nebo na kytaru pro důchodce nebo v Galerii Slavonice pravidelně při příležitosti vánoční výstavy, na které se podílíme společně s ostatními slavonickými školami. Již tradičně před Vánocemi se loučíme v naší škole vánoční diskotékou, kterou si zcela samostatně připravují žáci 9. ročníků. Třídní učitelé jim pomohou pouze tehdy, pokud si to přejí, radou po stránce organizační, eventuálně pomohou zajistit
- 19 -
technické zázemí – aparaturu apod. Hrají se zde písničky na přání, humorně se konferuje, případně se soutěží, vše v mezích slušnosti. A to vše zvládají děti samy. Souběžně s vánoční diskotékou probíhal už počtvrté ve školní jídelně jarmark. Bylo rozestavěno celkem 50 stánků, kde si každý, kdo měl zájem, mohl vyzkoušet své obchodní nadání. Prodávalo se vše – vlastnoručně vyrobené vánoční ozdoby, vánoční svícny, maminčino vánoční cukroví a drátěné šperky. Vše bylo k zakoupení za halířové a korunové položky. Ti, co neprodávali, kupovali. Přestože většina škol dává tento den dětem volno, věříme, že naše děti nelitují, že musí do školy přijít. Slavnostní akce na škole Tradici u nás již také mají slavnostní zahájení školního roku 1. září a zakončení roku 30. června na atriu školy, kdy žáci přicházejí slavnostně oblečeni. Na konci roku jsou žáci odměňováni hodnotnými cenami za umístění v různých soutěžích, jsou fotografovány skupinky těchto žáků a také žáci, kteří mají na vysvědčení samé jedničky nebo vyznamenání. Tyto fotografie jsou celoročně umístěny na chodbách školy. Každoročně je odměněno asi 80 žáků. Těchto akcí se pravidelně účastní čelní představitelé města Slavonice. Výsledky přijímacích zkoušek na střední školy V loňském roce se všichni žáci dostali na vybrané školy. Velmi nás těší, když se žáci naší školy umisťují na výběrových školách na předních místech. Tato skutečnost nás přesvědčuje o tom, že náročnost na naší škole se vyplácí. Velice nás těší i to, že naši bývalí žáci se k nám vrací a rádi vzpomínají na školní léta. Prázdninová ubytovna Již 14 let provozujeme o prázdninách školní ubytovnu. Tělocvikářské šatny na chodbě před tělocvičnou jsou vybaveny dřevěnými patry, které se během letních prázdnin promění v lůžkové prostory sportovní ubytovny. Ta je během prázdnin beznadějně naplněná. Týdenním kurzům slouží obě tělocvičny, dvě tenisová hřiště v bezprostřední blízkosti školy, fotbalové hřiště s běžeckou dráhou, areál ohniště, atrium a cvičná kuchyňka školy. Ubytovna slouží především pro sportovní soustředění dětí. Byli u nás ubytováni například volejbalisté z Karlových Varů, Sokolova, Nymburka, gymnastky ze Sezimova Ústí, Písku, biatlonisté z Letohradu, atleti z Nového Města na Moravě a další. S některými jmény, která jsou v knize ubytovaných, se setkáváme v tisku a televizi. Jedná se o nynější reprezentanty ČR. Vedlejší hospodářská činnost nám přináší každý rok podstatné přilepšení do rozpočtu školy. Z těchto peněz navíc můžeme nakupovat dětem další učební pomůcky, jako jsou počítače, sportovní vybavení, ale i věci, které slouží ke zlepšení estetického prostředí školy. Vše, co se na škole děje, by se nemohlo uskutečnit bez dobrého pedagogického sboru a bez dobré spolupráce s MěÚ ve Slavonicích. Je třeba poděkovat i všem sponzorům, kteří škole pomáhají materiálně nebo finančně. za vedení školy Mgr. Jiří Hrouda, ředitel školy RNDr. Jitka Kašparová, zástupkyně ředitele
- 20 -
Naše partnerské vztahy s Rakouskem S otevřením hranic v roce 1989 začalo i naše přátelství s rakouskými dětmi a učiteli ze školy v Kautzenu. První podněty vzešly od tehdejšího kautzenského starosty a ředitele tamější školy pana Herberta Kasesse, bez jehož horlivé iniciativy a velkého nadšení by naše spolupráce nikdy nedosáhla takových rozměrů, jaké má dnes. Ne nadarmo je svými přáteli přezdíván „ministrem zahraničních věcí“. Opomenout nesmíme rovněž jeho přítele Rudiho Götzlicha. Nemalou zásluhu na rozvoji spolupráce měli i bývalí slavoničtí učitelé, např. Jaroslav Karásek, Jaroslav Široký, Hana Javůrková a další. Už v roce 1990 byli pozváni na školní akademii do Slavonic milí hosté z Kautzenu a naši učitelé jim ještě v témže roce oplatili návštěvu. V počátcích šlo o vzájemné seznamování se, prohlídky škol, četná hudební vystoupení, přátelská sportovní utkání žáků i učitelů či společné zájezdy. K nejhezčím jistě patří výlet do Vídně s přijetím v sídle rakouského prezidenta nebo návštěva Prahy a také muzikálu Jesus Christ Superstar, který u rakouských přátel sklidil obrovský úspěch. Od roku 1991 se k již započaté partnerské spolupráci zapojila i dobersberská škola a děti z těchto tří škol spolu tenkrát poprvé soutěžily v lehké atletice. Od té doby podnikají společné výlety, soutěže a spolupracují na různých projektech. Díky těmto setkáním si všichni začali uvědomovat význam a nutnost učit se cizí jazyk. Tuto skutečnost mohou také potvrdit mnozí žáci naší školy, kteří využili nabídky ze strany našich rakouských přátel a navštěvovali půlroční kurz vedený učiteli z Obchodní akademie ve Waidhofenu. Tento kurz dokonce připravil naše dva žáky pro studium na střední škole v Rakousku. Oba studenti, Dušan Jánský a Jiří Beneš, na této škole v roce 1998 úspěšně složili maturitní zkoušku a dokázali tak, že odlišný rodný jazyk nemusí být bariérou na cestě ke vzdělání a vzájemnému se sbližování v rámci Evropy. Na tomto místě je třeba poděkovat zejména panu Neuwirthovi a řediteli obchodní akademie Manfredu Krennovi. V současné době se o rozvíjení spolupráce mezi jednotlivými školami starají z rakouské strany jejich nynější ředitelé pan Karl Wanko a pan Eduard Danzinger, z naší strany je třeba jmenovat ředitele slavonické základní školy pana Jiřího Hroudu, Hanu Jánskou, Martinu Svobodovou, Marii Hroudovou a Jiřího Beneše. Zatím nejrozsáhlejší byl projekt Evropa bez hranic, na kterém se pracovalo po celý školní rok 1998/99. Do projektu se zapojilo přibližně 50 žáků a několik učitelů. Cílem bylo zpracovat 9 témat týkajících se života obyvatel v příhraniční oblasti. Jedním z nich bylo například zpracování dotazníků určených občanům, ve kterých vyjadřovali své postoje k otevření hranic a s touto událostí spojenému vzniku nových možností, příležitostí či případných komplikací. Dále žáci zaznamenávali vzpomínky našich občanů, kteří prožili těžké období druhé světové války. Největší úspěch měl společný nácvik dramatizace pantomimy „Jsou důležité hranice?“. Děti s touto symbolickou divadelní hrou vystupovaly v řadě měst u nás i v Rakousku. Součástí byla i práce s ekologickou tématikou „Les, voda, strom“. . V letošním roce připravujeme spolu s dětmi z Kautzenu vydání vlastní knihy, která bude obsahovat výtvarné i literární práce žáků ve třech jazycích, a sice v češtině, němčině a angličtině.
- 21 -
Za zmínku rovněž stojí společné hudebně - kulturní vystoupení slavonických a doberberských žáků na třídenním regionálním festivalu v rakouském městečku Gästern. Nácvik vyžadoval mnoho příjemných, ale zároveň i náročných hodin. Toto pásmo předvedly děti i při slavnostním otevření nově zrekonstruované školy v Dobersbergu. Na závěr je třeba podotknout, že akce zde zmíněné jsou jen zlomkem toho, co česká a obě rakouské školy neustále a neúnavně společně vymýšlejí a podnikají. Do týmu těchto neúnavných nadšenců rozhodně patří Jiří a Marie Hroudovi, Dana Nešporová, Herbert Kasess, Rudi Gotzlich, Eduard Danzinger, Karl Wanko, Waltraud Kolar, Eveline Jelinek, Herlinde Perzi, Willi Prinz, dále pak Jiří Beneš, Jitka Kašparová, Jan Říha, Aleš a Jitka Pavlů a především my, učitelky němčiny, zaměstnané na neoficiálním příhraničním pracovišti rakouského „velvyslanectví“ na ZŠ Slavonice, a zároveň autorky tohoto příspěvku. Mgr. Hana Jánská a Mgr. Martina Svobodová, učitelky ZŠ
Sport na naší škole Postavení nové školy přispělo samozřejmě k rozvoji sportu. Mít dvě tělocvičny to bylo v roce 1978 velké terno. Děti mohly skutečně cvičit v odpovídajících prostorách, seznámily se s kolektivními hrami, které si dříve nemohly zahrát. V roce otevření školy se začalo dělat školní hřiště na odbíjenou a pokračovala výstavba sportovního stadionu. To znamenalo, že občané si museli sportoviště vybudovat vlastním úsilím v tzv. akci „Z“, materiál byl hrazen prostřednictvím MNV ve Slavonicích. Školní hřiště budovali učitelé a žáci, obdobná situace byla při výstavbě atletických sektorů a dráhy. Není divu, že v této době zbývalo málo času na přípravu dětí na sportovní soutěže. Když byly zajištěny základní podmínky pro rozvoj atletiky, bylo možné začít se systematickým tréninkem. V osmdesátých a více v devadesátých letech se začala dařit práce učitelů tělesné výchovy, ale i některých dalších dobrovolných trenérů. Zájem dětí o atletiku byl veliký. Každou středu a pátek se trénovalo, v sezóně téměř každý den. Nebylo výjimkou, kdy bylo v tělocvičnách nebo na stadionu při tréninku i 65 dětí. Systém reprezentace byl založen na tom, že účast ve školním družstvu si musel každý vybojovat ve školních kvalifikačních závodech. Na škole jsme pořádali školní atletické olympiády, turnaje a další sportovní soutěže.Nejvýraznějšího úspěchu jsme dosáhli v celostátní atletické soutěži „Pohár rozhlasu“. První úspěchy začaly od roku 1986 4. místem v ČSR a 8. místem v ČSSR starších žákyň. V roce 1988 to bylo 5. místo v ČSR a 7. místo v ČSSR mladších žáků, mladší žákyně skončily na 5. místě v ČSR a na 10. místě v ČSSR, starší žáci získali 7. místo v ČSR a 13. místo v ČSSR. V roce 1989 obsadili mladší žáci 2. místo v ČSR a 2. místo v ČSSR, mladší žákyně 2. místo v ČSR a 4. místo v ČSSR, starší žáci 4.místo v ČSR a 5. místo v ČSSR, starší žákyně 4. místo v ČSR a 7. místo v ČSSR. V soutěži škol jsme zvítězili v ČSR v soutěži „Pohybem ke zdraví“. V roce 1990 získaly mladší žákyně 1. místo v ČSR i v ČSSR, starší žáci 3.místo v ČSR a 4. místo v ČSSR, starší žákyně 2. místo v ČSR a 3. místo v ČSSR. Celkově naše škola opět zvítězila a získala 1. místo v soutěži o nejvšestrannější vesnickou školu v ČSR. Mladší žákyně byly vyhlášeny jako nejlepší sprinterský kolektiv vesnických škol v ČSSR.
- 22 -
V obou letech nám přijeli předávat „Poháry“ osobnosti československé, ale i světové atletiky, jako byli Dana Zátopková , Dušan Moravčík , Zdena Šilhavá , Jiří Kynos, Milena Hübnerová - Rezková a další. V té době se tento mimořádný úspěch zcela nedocenil. S odstupem času se potvrdilo, že toto se nestává každý rok. Od roku 1991 jsme byli přeřazeni do kategorie městských škol, kde soutěžíme se školami, které mají mnohem větší výběr a podstatně lepší podmínky. Přesto i v dalších letech se žáci naší školy v jednotlivých kategoriích umisťují na předních místech v ČR. Od roku 1987 až do roku 2000 jsme vyhráli 10x okresní atletickou olympiádu a byli jsme zcela nejlepší školou v okrese a v kraji. Slavonická škola získala jméno a byla symbolem špičky v lehké atletice. O výsledky v tomto období se zasloužili učitelé pan Jiří Hrouda a pan Jiří Beneš, zásluhu je třeba přičíst i ostatním učitelům, kteří vyučovali tělesnou výchovu. Po roce 1989 došlo ke změnám ve sportovních soutěžích. Vznik Asociace školních sportovních klubů v roce 1994 znamenal konec některých soutěží. Vznikly zcela nové soutěže. V přespolním běhu naše škola opět ovládla přední místa v okrese a v kraji. Celkem třikrát postoupili žáci naší školy na republikové finále. Starší žáci získali v r. 1997 v Kojetíně 5. místo a o rok později ve Znojmě obsadili dokonce 2.místo v ČR, v roce 2000 6.místo v Karlových Varech. Starší žákyně obsadily ve Znojmě 7. místo a v Karlových Varech 8.místo. Velkého úspěchu jsme dosáhli v atletickém čtyřboji. Opět se nám podařilo postoupit až do republikových kol. Starší žáci v roce 1999 skončili v Kolíně na 8. místě. Nejlepšího výsledku dosáhli starší žáci v roce 2000 v Tachově. V konkurenci vítězů jednotlivých krajů obsadilo naše družstvo 2. místo. V dalším roce postoupila obě naše družstva na republikové finále do Opavy a obě skončila na 9. místě. Posledním úspěchem bylo 7. místo starších chlapců na republice v Dačicích. Zdá se, že některá umístění vypadají jako neúspěch, ale je třeba připomenout, že naši žáci závodí se žáky sportovních škol, které se specializují na lehkou atletiku a mají nesrovnatelně lepší podmínky. Bohužel, v současné době nelze dosáhnout lehce na přední místa. Pokud postoupí žáci naší školy na republikové finále, musíme být první v Jihočeském kraji, a to znamená porazit i sportovní školy. Není možné vypsat všechny úspěchy za posledních 10 – 15 let. Je třeba konstatovat, že jsme dosáhli dalších velmi dobrých výsledků i v jiných sportech v rámci okresu a kraje. Můžeme jmenovat florbal, košíkovou, malou kopanou, halovou kopanou a stolní tenis. Nestačí mít dobré podmínky pro sport, dobré učitele, trenéry, ale vše je o tom, zda děti chtějí sportovat, chtějí slevit ze svého pohodlí a překonávat námahu, bolest a únavu. Bohužel, děti i rodiče dnes volí raději pohodlí, systematická práce je velmi náročná. Velmi mne těší, že budoucnost sportu na naší škole je v dobrých rukou bývalého žáka a nyní učitele tělesné výchovy Mgr. Luboše Schorného. Tento vynikající sportovec dosáhl během působení na zdejší základní škole několika úspěchů, např. vítěz Mistrovství ČR a zisk titulů Mistr ČR ve vytrvalostním závodě (Bystřice p.Hostýnem 1999) a Mistr ČR v rychlostním závodě (Jáchymov 2001). V souhrnném hodnocení závodů Českého poháru je každoročně do 3. místa. Je členem reprezentačního družstva v letním biatlonu. Reprezentoval ČR např.na mistrovstvích světa v Raubiči (Bělorusko 1999), Khanty-Mansiysk (Rusko 2000) a Duszniki-Zdrój (Polsko 2001). Nejlepší umístění na mezinárodním poli: ME – Petrohrad – 4. místo (rychlostní závod), MS – 3x 6. místo (štafety), 17. místo (stíhací závod).
- 23 -
Některé bývalé atlety, kteří se sportem zabývali i po skončení základní školní docházky, jsem oslovil, aby nám sdělili své vzpomínky či zkušenosti. Jsem velmi rád, že nám napsali. Mgr. Jiří Hrouda, ředitel ZŠ
Příspěvky bývalých žáků Petr Kaplan Atletika a sport vůbec jsou propleteny mým životem. Vděčím jim za důležité okamžiky, které mi pomohly se na světě cítit lépe. Mí přátelé , s kterými jsem zažil bezpočtu skvělých okamžiků jak při sportovních aktivitách, tak i mimo ně, jsou mými přáteli dodnes. Začalo to na naší Základní škole ve Slavonicích, kde jsem jako malý žáček poznával krásy a vnady královny sportu atletiky. Okusil jsem první chuť vítězství, hořkost porážek, což bylo pro budoucí život velmi důležité. Díky hodinám tělocviku a sportovním hrám pod vedením pánů učitelů Jiřího Hroudy a Jiřího Beneše, kterým tímto děkuji a dodnes si jich vážím jako lidí, kteří rozumějí své práci a dělají ji s láskou, cítil jsem se ve škole dobře.Teprve po odchodu ze školy, když jsem neměl možnost pokračovat v atletice, jsem si uvědomil, o co jsem přišel. K atletice jsem se vrátil až o několik let později, když jsem po vojně v roce 1995 odešel do Prahy, kde jsem nevěděl, co s volným časem.Zeptal jsem se kamarádky, jestli neví o nějakém oddíle, kde by se dalo zase začít sportovat. Řekla: „Tady si sedneš na autobus 174 a pojedeš až na konečnou. Uvidíš stadion Sparty a tam se zeptáš.“ Tak jsem to udělal. Na stadionu jsem potkal svého budoucího kamaráda a ten mne zavedl přímo do posilovny, kde už cvičili koulaři a diskaři, kteří mne okamžitě vzali mezi sebe, a přestože jsem vážil o polovinu méně než oni, nikdo se nade mne nepovyšoval.Můj nový trenér byl vynikající koulař Remigius Machura, bývalý reprezentant. Začal jsem opět trénovat skok daleký, který mi byl nejbližší. Později jsem začal i se skokem vysokým, překážkami, oštěpem,diskem, koulí. V dresu Sparty jsem skákal s našimi nejlepšími atlety, jako jsou Tomáš Dvořák, Milan Gombala a další. Když jsem přišel o práci, „Remais“ Machura a jeho manželka Jitka mne zaměstnali ve své prodejně se sportovním zbožím. Později jsem odešel dělat vedoucího sportu do obchodního domu.V současné době pracuji jako obchodní zástupce velkoobchodu se sportovním zbožím. Jsem dodnes v Praze a bydlím na atletickém stadionu Sparty, kde s přáteli po práci hrajeme nohejbal nebo cvičíme v posilovně . Ligu již druhým rokem zanedbávám, poněvadž jsou závody o víkendech, kdy jsem se svými nejdražšími, manželkou Radkou, dcerou Viktorií a synem Jáchymem. Už se těším, až děti vyrostou a budou také rády sportovat. Vím, že je se sportem seznámí lidé se zkušenostmi a budou sportovat na škole s úspěšnou atletickou tradicí. Petr Kaplan, bývalý žák ZŠ Jiří Hrouda ml. (vytvořil 11 rekordů, po 10ti letech ještě 6 nebylo překonáno)
- 24 -
Už jenom fakt, že mě na tělocvik měl táta, nebylo ze začátku nic příjemného. Vždycky jsem se ho snažil respektovat, ale v období puberty tak tomu vždycky pochopitelně nebylo. Kolikrát mě on nebo pan učitel Beneš postavil do role, že vlastně tenhle závod nemůžu ani nesmím prohrát. Že jednoduše udělám to, co mi říkají. Táta moc dobře věděl, co na mě platí, a ví to dodnes. Nikdy nezapomenu na svůj životní závod v běhu na 800m, který se odehrával na krajském finále v Českých Budějovicích a já jsem ho vyhrál. Tenkrát jsme jeli tátovým autem jenom tři závodníci, já, Lucka Bodláková a Pavel Kryzan. Společně jsme si přivezli domů 5 medailí, z toho tři zlaté, jednu stříbrnou a jednu bronzovou. Byl to úžasný pocit. Sport mi dal hodně a dává stále. Asi bych se bez něho neobešel a zážitky, které mi zůstaly, byly opravdu natolik intenzivní, že se odvážím tvrdit, že to byla jakási startovací rampa do mého dalšího sportovního života. Bez pohybu bych asi nevydržel a nejspíš bych umřel. V současné době dokončuji vysokoškolské studium angličtiny a tělesné výchovy v Brně. Snad si už mohu dovolit tvrdit, že výchova přes sport je jedna z nejlepších nejen pro nějaký závod, ale pro život vůbec. Jestli já sám budu mít děti, tak budu činit také tak. Vzorce jsou velmi jednoduché, pokud na sobě tvrdě „makáš“, je velice pravděpodobné, že budeš vyhrávat. Vím, že když mi v životě o něco jde, ocitám se stále znovu na startovní čáře a cítím takové to příjemné mrazení a šimrání za krkem, které dokáže hnát člověka dopředu. Jiří Hrouda ml., bývalý žák ZŠ Už jen pár metrů, vydrž a běž, běž! Konečně jsem za cílovou čárou, nohy mě neskutečně bolí, sotva lapám po dechu, ale je mi krásně. Jsem první! Tak tohle by si chtěl zažít možná každý , ten nádherný pocit vítězství. A je naprosto jedno, zda to bude na tenisovém kurtu, fotbalovém hřišti či atletickém stadionu. A já jsem si to zažívala na atletických stadionech po celé republice. Propadla jsem královně sportu - atletice. Sportu, kde je naprosto jasné, kdo vyhraje. Je to ten, kdo je nejrychlejší, skočí nejdál, hodí nejvíce. Nezáleží na rozhodčích tak, jako třeba v gymnastice či krasobruslení. Chceš-li vyhrát, musíš být nej ... Své první atletické zkušenosti jsem sbírala jako žákyně slavonické školy. Nikdo mě do atletiky nenutil, přišlo to nějak samo, prostě se mi líbilo běhat, skákat. Šlo to snadno, nedalo mi to skoro žádnou práci. Jak jsem postupovala do vyšších tříd, rostla i moje výkonnost. Ale úplně z ničeho to nebylo. Trávila jsem na hřišti hodiny času, naběhala jsem moře kilometrů. Ale stálo to za to! A navíc jsem poznala spoustu kamarádů, kteří na závodech nelenili mě povzbudit, vyhecovat. Byli jsme prima parta a na závodech jeden tým, i když jsme závodili každý sám za sebe. A můj první trenér? Pan Jiří Hrouda mě naučil plno věcí z atletiky , na kterých jsem později dál stavěla, a věděla jsem, že mám dobrý základ. Pořád donekonečna nám opravoval technické chyby .Věděli jsme o něm, i když byl na druhé straně hřiště. A na závodech nás jeho hlas vedl třeba i po celých 800 metrů, od startu až do cíle. A pod jeho vedením jsem vytvořila několik rekordů školy , které čekají na další pokoření a vylepšení.
- 25 -
Byla tu osmá třída a s ní rozhodování, co dál. Měla jsem jasno. Chtěla jsem studovat na Sportovním gymnáziu v Českých Budějovicích. Tak jen úspěšně vykonat talentové a přijímací zkoušky a otevírá se další kapitola mého života. Povedlo se. Slavonická školo, pane učiteli Hroudo, děkuji. Na sportovním gymnáziu jsem poznala v pravém slova smyslu trénink, soustředění, atmosféru mistrovských závodů. Vydrželi jen ti nejsilnější, pro slabší zde nebylo místo. Zde jsem dosáhla svých největších úspěchů. Stálo mě to neskutečně času, mnoho sil, víkendy strávené po závodech, vůli, abych vydržela, soustředění, na kterých jsem sotva chodila, jak mě bolely nohy. Atletika vyplňovala celý můj studentský život. Vděčím jí za to, že i když vás něco srazí až na dno, najdete v sobě zbytky sil a dostanete se zase nahoru. Těch 15 let s atletikou stálo za to. Zažila jsem s ní nejedno vítězství, několikrát jsem chtěla tretry pověsit na hřebík, ale nikdy to tak nedopadlo, protože jestli atletika. něco dává, tak je to vůle dokončit věci přes veškerou nechuť a pocit s tím seknout. Teď už si jen občas zaběhám, zacvičím a zavzpomínám na to, jak jsem po výstřelu běžela s větrem o závod do cíle. Lucie Bodláková
Ke sportu jsem se dostal ve třetí třídě Základní školy ve Slavonicích, když jsem začal navštěvovat oddíl kopané. V páté třídě jsem ještě ke svým sportovním aktivitám přidal basketbal a lehkou atletiku. Pokud jsem chtěl dosáhnout dobrých sportovních výsledků, musel jsem se na svůj výkon soustředit, vydat ze sebe všechno a jít až na hranici svých možností. Díky sportu jsem se naučil pracovat v kolektivu, přebírat odpovědnost nejen za sebe, ale i za druhé, překonávat bolest a únavu jak při sportu, tak mimo něj, umět si ledacos odepřít a vše podřídit sportovním výkonům. Ing. Jiří Kourek
Vzpomínka na učitelské začátky Byl jsem požádán, abych přispěl do sborníku k 25. výročí otevření nové školní budovy Základní školy Slavonice. Protože pobyt ve Slavonicích je jedna z nejdůležitějších a s odstupem času i nejmilejších etap mého života, rád se podělím o své vzpomínky na začátky své učitelské kariéry. Pedagogickou fakultu v Českých Budějovicích jsem končil v roce 1969. Když jsem se zajímal na odboru školství ONV v Jindřichově Hradci o učitelské místo, nabídli mi dvě možnosti: ZDŠ Rapšach a ZDŠ Slavonice. Na rozdíl od Rapšachu jsem ve Slavonicích před-tím asi dvakrát byl, a tak jsem si myslel, že vím, do čeho jdu. Koncem června jsem se jel představit. Pana ředitele Dvořáka jsem našel doma, zrovna podepisoval vysvědčení: „Učitele matematiky i fyziky u nás na škole máme, budeš učit hudební výchovu.“ Ujistil jsem ho, že to skutečně není možné, ani s gramofonem. „Tak ruštinu. Jsi mladý, tu si musíš pamatovat ze školy.“ Na to jsem váhavě kývl a dostal jsem ji skoro půl úvazku – 9 hodin. Říkal jsem si, že rok do vojny to tu vydržím a pak se uvidí. Co také na škole, kde se učí ve čtyřech téměř
- 26 -
vybydlených budovách rozstrkaných po celém městě, v páté podobné se cvičí a v šesté obědvá. Poslední studentské prázdniny jsem si prodloužil o týden. Využil jsem jedné z nadlouho posledních možností navštívit západní cizinu. Do školy jsem tedy nastoupil až v pondělí 7. září. To už se týden učilo. Ráno jsem přijel ve čtvrt na osm. V ředitelně mi nadiktovali rozvrh. V půl osmé mě představili kolegům ve sborovně, vykázali místo u stolu hned vedle dveří a v 7.45 jsem měl první hodinu matematiky v 7.A někde v prvním patře. Co jsem učil, jak jsem učil, si už nepamatuji. Po hodině následovala pětiminutová přestávka, ta mi však nestačila k tomu, abych se dokázal vrátit do sborovny. Jak jsem scházel ze schodů, sešel jsem až kamsi do sklepa. Vydal jsem se tedy rovnou na druhou hodinu – na matematiku do 7.B. Dodnes mám dojem, že to byl onen moment, od kterého se mi dosud nepodařilo vypřáhnout. První týden jsem do Slavonic dojížděl na motorce. Ve čtvrtek jsem však při cestě z práce uklouzl na mostě v Bolíkově na oleji a motorka potřebovala menší opravu. Od následujícího pondělí jsem pak musel zprovoznit nabídnutý byt. Byla to veliká místnost v domě číslo 83 na Horním náměstí, nad kůlnou, s oknem na sever, které z části překrýval štít sousední stodoly. Celý rok v ní byla zima, v zimě dokonce zamrzal i čaj v hrnku. Přesto to byla místnost, na kterou jsem se později oženil a zapustil ve Slavonicích kořeny. Postupem času se přes všechny tyto úvodní peripetie ukázalo, že práce, kvůli které jsem do Slavonic přišel, mne baví. Kromě toho město samo patří k těm, která člověku dokážou přirůst k srdci. Navíc jsem zde ve škole našel několik skutečně dobrých učitelů, pár spolehlivých přátel, kteří mi dokázali pomoci v práci zejména na začátku a daleko později mi pomohli překonat svízelné životní situace. A tak, přestože jsem do Slavonic přišel na rok, zůstal jsem zde celých 27 let. Pořád se velmi rád vracím a škola ve Slavonicích je stále ještě mou školou. Mgr. Václav Popela
Ze vzpomínek p. Jiřiny Špringerové, bývalé vedoucí škol. jídelny Funkce vedoucí školní jídelny na plný úvazek byla ustavena od léta 1973, kdy jsem také nastoupila do této práce. Ve škol. roce 1973/74 se stravovalo v průměru 300-350 žáků základní a zvláštní školy. Kuchyně, kde bylo jídlo připravováno, byla malá a zařízení nevyhovovalo pro tak velký počet strávníků. Stejně nevyhovující byla i místnost, kde se vydávaly obědy, ve kterém se umývalo i stolní nádobí. Jídelna, kde žáci i učitelé obědvali, se s odstupem času zdá neuvěřitelně malá a stísněná. U několika dlouhých stolů, kde se všichni tísnili a kde se nedalo hovořit o příjemném stolování, každý chvatně snědl svou porci jídla, aby se na jeho místě vystřídali ostatní strávníci. V jídelně bylo totiž asi 70 míst a v chodbě před jídelnou čekal dvoj- až trojnásobek zájemců o místo u stolu. Potřebovala jsem vybírat stravné, vydávat stravenky, dělat objednávky, věnovat se účetnictví, počítat uzávěrky apod. Musela jsem tedy vsunout do již tak stísněného prostoru ještě svůj psací stůl. Koutek se našel na úkor několika míst ke stolování. Několikrát se stalo, že na mém stole přistála lžíce nebo vidlička, a to ne moc čistá.
- 27 -
Téměř jsem v tom hluku neslyšela, kolik stravenek děti odhlašují nebo co mi vlastně povídají. Stejně náročný byl v době oběda i dozor učitelů a družinářek, aby nedošlo k úrazu nebo k jiné nehodě při přenášení jídla ke stolu, protože zde bylo málo místa a prostředí bylo hodně hlučné. Ale i v tak malé a nevyhovující jídelně bylo pro kuchařky radostí dívat se, jak dětem chutná. Právě děti, které zažily tyto podmínky, velmi ocenily přechod do prostor nové školní jídelny a uměly si nových věcí vážit. Když byla dokončena výstavba nové školy včetně školní jídelny a naplánováno její otevření,bylo naší starostí všechno uklidit a připravit, aby strávníci byli spokojeni. Náš kolektiv spolu s několika brigádnicemi / maminkami dětí / provedl úklid po řemeslnících po odpolednech a večerech. Jenom kolektiv kuchařek odpracoval na přípravách 280 bezplatných hodin. Ale dělaly jsme to rády, protože jsme si připravovaly lepší pracovní prostředí. 17.2.1978 jsme zakončily posledním obědem práci ve staré školní jídelně a odpoledne téhož dne jsme za pomoci brigádníků z řad rodičů dětí přestěhovaly zařízení do nových prostor. Dělilo nás jen několik hodin od otevření nové školy, proto bylo nutné pracovat dlouho do večera, aby pracoviště bylo v naprostém pořádku a připraveno k nahlédnutí při slavnostním otevírání školy. 20.2.1978 byl podáván první oběd v novém prostředí. Na pracovišti se musely napravovat různé chybičky a někdy i velké chyby, ale bylo to pro nás něco, co nepochopí ten, kdo již začínal rovnou v novém. Od r.1981 se zvyšoval počet strávníků, průměrně to bylo asi 520 lidí. Největší počet byl v letech 1987-1989, kdy na obědy chodilo 610 dětí a pracovníků základní a zvláštní školy. Cizí strávníci se ve škole stravovat nemohli.
Školní jídelna v období 1991 - 2003 V tomto časovém období připomíná školní jídelna dobře zaběhnutý stroj, který pracuje bez větších obtíží. Drobné „poruchy“ se odstraňují za pochodu, a tak se všichni naplno věnují své práci. Postupně dochází k obměně vybavení, ať to je nová mycí linka, třítroubová pec či varný kotel, vždyť všechno jednou musí dosloužit. Postupně se dokupuje nářezový stroj a ponorný mixér – mimochodem výborní pomocníci. Školní jídelna připravuje pro žáky nejen obědy, ale i svačiny. Dále se zavádí vaření pro tzv. cizí strávníky do jídlonosičů. I přes veškerou snahu všech pracovníků dochází k úbytku strávníků, což vede ke snížení početního stavu pracovnic, a tak pestrost stravy, její rovnoměrné zastoupení podnětné pro zdravý vývoj žáků svádí v tomto období nerovnocenný souboj s všudypřítomnou reklamou na pouze komerční způsob stravování, který nemůže plně nahradit přísun všech potřebných látek a živin, které naše mládež potřebuje. Otto Lupač – vedoucí školní jídelny
- 28 -
Školní léta – toto jednoduché a přitom tolik říkající slovní spojení ve mně vyvolává ty nejkrásnější vzpomínky. Když se někdy vyskytly smutky a trápení, byli to právě učitelé, kteří pomáhali navrátit do dětské duše klid a pohodu. Mnohdy věděli mnohem víc, než jsme jen tušili… Možná z toho vyplývalo jejich porozumění pro naše konání. Ráda bych svým dětem dopřála to potěšení navštěvovat svou školu, ale nevím, zda se dnešní realita vyrovná mým vzpomínkám… To posoudí až děti samy. Mgr. Růžena Sklenářová, bývalá žákyně, t. č. asistentka na Právnické fakultě v Olomouci
…slovo ředitele závěrem… Od roku 1945 se na slavonické škole vystřídalo pět ředitelů. Pan ředitel Jan Plšek (1945 – 1949), pan František Dvořák (1950 – 1975), pan Karel Chalupa (1975 – 1980), pan Čestmír Lovětínský (1980 – 1990) a pan Jiří Hrouda (od roku 1990 ). Od otevření nové Základní školy ve Slavonicích uběhlo již 25 let. Stále se říká nová škola, ale ona za tuto dobu prošla dlouhým vývojem. V roce 1990 došlo ke změnám v učebních osnovách, bylo potřeba budovat nové odborné pracovny na informatiku, angličtinu, němčinu. Průběžně byla prováděna údržba školy. Z větších akcí je třeba jmenovat přístavbu u tělocvičny, rekonstrukce sociálního zařízení na druhém stupni a u tělocvičen. Největší akcí byla přestavba kotelny na plyn, která se uskutečnila v roce 2001. Od roku 1990 je každoročně o prázdninách v provozu školní ubytovna, pro kterou byly upraveny šatny u tělocvičny. Měnilo se i složení pedagogického sboru. Někteří učitelé odešli do důchodu, případně změnili zaměstnání, nastoupili noví absolventi fakult, naši bývalí žáci. Z původního pedagogického sboru v době otevření školy je nyní na škole jen pět pedagogů. Těší mne být kolegou kolektivu učitelů, kteří nabízejí nápady, tvůrčí činnost a kvalitní práci. Při kontrolách hloubkových inspekcí škola obstála vždy se ctí a byla velmi dobře hodnocena. Co se podařilo a čeho si cením, je to, že naše výsledky jsou zřetelně vidět v rámci okresu, kraje a republiky. Jednoznačně to bylo a stále je nejen prostřednictvím sportu, ale i v naukových soutěžích. Každý rok v některé soutěži postoupili žáci do krajských kol. Tyto úspěchy nepřicházejí samy od sebe, ale je třeba s dětmi systematicky pracovat a umět je vést. Našim učitelům se to daří. Je to jejich zásluha, že děti hodně umí a dovedou se prosadit. Jsou to dlouhé hodiny nad rámec pracovní doby, které je třeba dětem věnovat. Další předností naší školy je práce s dětmi, které mají vývojové poruchy. Každoročně je nutné zajistit individuální péči nejméně 40ti dětem. Při běžném pracovním vytížení je to leckdy velmi složité. Není možné zapomenout na spolupráci s rakouskými školami, která se začala rozvíjet od roku 1990 a trvá dodnes. Především je velmi prospěšná spolupráce se školu v Kautzenu a v posledních letech i se školou v Dobersbergu. V konkrétních činnostech si ověřujeme, že naše děti jsou schopné komunikovat jak v němčině, tak i v angličtině. V žádném případě nemusíme mít obavy, že jsme v něčem pozadu. Slavonická škola má vytvořeny velmi dobré předpoklady nadále plnit vzdělávací i výchovnou úlohu. Zejména představitelé města ale musí mít na paměti, že škola
- 29 -
byla, je a bude také vždy jeho vizitkou.V současné době bude nutné investovat finanční prostředky, abychom dětem mohli nabídnout co nejlepší podmínky k výuce. Závěrem bych rád projevil své osobní přání, aby se nám přechod k právní subjektivitě podařilo zakončit úspěšně, s pocitem, že ekonomické vlivy, které nyní převládají, nebudou příliš dlouho převažovat a my se opět s velkým nasazením budeme moci věnovat pedagogické práci v pěkném prostředí školní budovy.
Mgr. Jiří Hrouda
Ředitelé školy od roku 1945 Plšek Josef škola / Plšek Jan Střední škola / Obdržálek Josef / Dvořák František Chalupa Karel Lovětínský Čestmír Hrouda Jiří Zástupci ředitele od r.1953 Snížek František Chalupa Karel Lovětínský Čestmír Hrouda Jiří Popela Václav Kašparová Jitka 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16.
Ambrožová Marie Bajáková Marie Bartoš Jan Bártů Miloslava Bártů Stanislav Běhalová Růžena Běhanová Marie Běhůnková Božena Bekečová Marie Beldová Věra Beneš Antonín Beneš Jiří Biskup Jan Bláha Jindřich Bobek Karel Bočková Ludmila
1945 - 1953
/ Obecná a Národní
1945 - 1949
/ Měšťanská a
1949 - 1950
/ zastupující ředitele
1950 - 1975 1975 - 1980 1980 - 1990 1990 1953 - 1961 1961 - 1975 1975 - 1980 1980 - 1990 1990 - 1996 1996 – 1962-65 1971-73 1974-75 1966-74 1945-46 1945-46 1976-77 19731966-74 1968-97 1968 19751970 1990-93 1960-62 1949-64
- 30 -
17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 45. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59. 60. 61. 62. 63. 64. 65.
Bouda Zdeněk Brychta Vlastimil Břinková Zdeňka Bulantová Jana Burdová Milada Caltová Alžběta Čechová Milada Čížek Ondřej Demková Ivana Dobeš Václav Dobešová Božena Dobešová Božena st. Dolejšová Vlasta Dušek Oldřich Dvořáčková Ludmila Dvořák František Dvořáková Hana Dvořáková Marie Eichner Blahoslav Fialková Libuše Fidlerová Radka Filipová Marie Frantíková Ludmila Frühauf Josef Frühaufová Jaroslava Frühbauer Jaromír Fuka Vladimír Geistová Jarmila Hadačová Jana Havlíček Zdeněk Havlíková Dagmar Hejlová Petra Hlohincová Marie Holomý Petr Holubová Helena Holubová Marie Hořejší Blažena Hospodář Pavel Hrbková Jiřina Hronová Marie Hrouda Jiří Hroudová Marie Hrubá Hana Hubáček Milan Hurychová Věra Hybnerová Zdeňka Chadimová Vlasta Chalupa Karel Chalupský Josef
1958 20001946-53 1960-62, 74-97 1953-54 1958-64, 77-82 1956-62 1971-72 19991954-82 1954-81 1960 1965-67 1945-46 1960-98 1945-75 1960-61 1946-47, 57-71 1962-65 1949 1984-85 1966 1949-50 1980-81 1979-80 1976-78 1947–55 1970-99 1963-88 1956-58 1974-80 1996-98 1976-79 1957 1955-58 1987-88 1962 1972-73 1963-66 1961-84 197419741984-87 1976 1982 1953-55 1959-78 1946-80, 82-84 1982-83
- 31 -
66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100. 101. 102. 103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114.
Chvátalová Jitka Jahodová Milena Janková Iva Jánská Hana Jašová Marie Javůrková Hana Kabourková Anna Kadrnošková Marie Karásek Arnošt Karásek František Karásek Jaroslav Karásková Božena Karásková Eva Kašparová Jitka Klusáček Milan Kocourková Jaroslava Kopecká Marta Kopečná Irena Kosmatová Dana Koštálová Markéta Kouba Stanislav Kovářová Vlasta Krajníková Ludmila Králová Kamila Králová Zlatuše Kratochvílová Yvonne Kršková Věra Kubešová Adéla Kučerová Božena Kudrnová Marie Kudrnová Věra Liška Adolf Lojková Božena Lovětínská Pavla Lovětínský Čestmír Malátová Alena Marhanová Lenka Martinů Libuše Maříková Milada Matoušková Marie Matulová Marie Matulová Miluše Melicharová Marie Mikýsek Ivan Navrátilová Anna Nečadová Zdeňka Neitzelová Jitka Němcová Alena Němec Jan
1989-92 1964-71 1959-60 19801959-60 1980-89 1968-69 1997-99 1946 1952-57 1957-97 1962-97 1996-97 19891975-77 20001956-62 1989-92 1963-66 1945-49 1957-62, 70-73 1976-77 1962-63 1962-75 1974-75 19991945-49 19971964-01 197320001973-77 1957-60 1962-99 1959-00 1970-74 1996-98 1946 1945-55 1962 19791998-99 1952-79 1972-73 1948 1956-57 19751954-56 1965
- 32 -
115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145. 146. 147. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 154. 155. 156. 157. 158. 159. 160. 161. 162. 163.
Nešporová Dana Nosková Zdeňka Novák Jan Novák Libor Novotná Františka Novotná Jarmila Novotný Oldřich Obdržálek Josef Pacalová Radka Palkovičová J. Pavlů Aleš Pavlů Dagmar Pavlů Jitka Peroutková Jana Petrů Marie Petrů Vladimíra Plechatá Jana Plšek Jan Plšek Josef Pohanka Cyril Pohanková Jiřina Pochop Josef Popela Václav Popelová Eliška Popelová Jaroslava Portová Marie Procházková Zdeňka Pšeničková Božena Pulkráb Antonín Pulkráb Květoslav Pykalová Marie Reisner Václav Rudolfová Gabriela Říha Jan Sedláčková Irena Schmidtmayer Karel Schmidtmayerová Jarmila Schorný Luboš Skřivánková Hedvika Smažilová Lenka Smažilová Zdeňka Smržová Vladislava Snížek František Snížková Milada Sojková Jana Součková Bronislava Siváková Zdeňka Starková Jana Stejskal Antonín
19891963-65 1979 1972-73 1957-69 1955-58 1970-73 1945-65 1996-97 1965-66 1993198319911964-65 1950-54 1946-48 1965-66 1945-49 1945-54 1951-52, 80-84 1951-52 1948-49 1969-96 1969-92 1973-76 1959-61 1951-54 1960-62 1946-61 1945-46 1954-55 1950 1991-92 19991977-84 19841984-00 20001949-53 20001999-02 19981945-61, 74, 76 1945-68 1981-83 19961993 1965-97 1967-68
- 33 -
164. 165. 166. 167. 168. 169. 170. 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 178. 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. 188. 189. 190. 191. 192. 193. 194. 195. 196. 197. 198. 199. 200. 201. 202. 203. 204. 205. 206.
Strnadová Eliška Střecha Josef Stuchlíková Martina Svatošová Markéta Svobodová Martina Šedová Eva Šimečková Jana Šimečková Milena Široký Jaroslav Škarabela Vladimír Špirochová Marie Šprincl Adolf Špringerová Marcela Šťastný Jaroslav Štěrbová Eva Švecová Marta Švehla Josef Tesařová Jindřiška Tesařová Marie Těšínská Marta Thüringerová Eva Tichá Anna Tomanová Antonie Tomšík Karel Tůma Vladimír Václavík Gustav Vaněčková Miroslava Varhaník Karel Veselá Růžena Veselý Václav Vítů Jan Vlachová Božena Vlková Marie Vorlíčková Hana Vrzák Jaroslav Vykypěl Jiří Vykypělová Květa Zadražil Josef Zahrádecký Miroslav Zamazalová Bronislava Zitová Jiřina Zoderová Helena Žampachová Milena
Administrativní pracovnice Kadrnošková Marie Vicanová Hana Kadrnošková Marie
1961-62 1957-74 1999-00 1945-51 20011974-75 1986-90 1964-68 1956-57, 99-91 1952-53 1968 1946, 49-55 19991956-70 1986-87 1959-60 1961-63 2001 1958 1945-46 1987-93 1982-86 1948-51 1955-56 1976-87 1947-49 1966-69 1955-56 1954-56 1957-59 1979 1947-74 1949-70, 72 1965-66 1950 1957-72 1955-70 1946-52 1960-64 1983-84 1957 1992-93 19921991 - 1993 1993 - 1999 1999 -
- 34 -
Školníci od r.1945 Antonín Sobotka, Rudolf Chlupáč, Marie Chlupáčová, Marie Havlíková, Ludvík Procházka, Jiří Ježek, Antonín Kužel Provozní pracovnice v současnosti Blechová Ludmila, Kuželová Ivana, Břečková Jolana, Neradová Zdeňka, Dudková Jaroslava, Suchá Marie Dobeš Zdeněk - topič Seznam pracovníků školní jídelny v současnosti Otto Lupač, Zdena Zrůbková, Alena Bučková, Eva Bartošková, Taťána Patová, Jana Bilíková Školní rok 1977 – 1978 Petr Bárek, Lenka Běhanová, Jaroslav Beneš, Anna Bílková, Otto Binder, Jana Blahoudková, Ivanka Bohuslavová, Jaroslava Brabencová, Marie Bradáčová, Zdeněk Bryol, Ján Bugnovský, Michal Burian, Jiřina Ciprová, Jiří Dvorský, Jan Fiala, Milan Habich, Petr Havlík, Jaroslav Hladký, Luděk Hronek, Jana Hubáčková, Václav Hummel, František Chalupa, Bohumír Chromý, Miloš Jakubec, Alexander Ježko, Jana Juránková, Pavel Kadlec, Terezie Kalábová, Josef Krčmárik, Pavel Krejčí, Hana Kroupová, Jaroslav Kukla Rudolf Kusala, Ivan Lancz, Zdeněk Malý, Miluše Marková, Jaroslav Minář, Jaromír Németh, Antonín Nerad, Stanislava Nevěčná, Jaroslav Novák, Zdeněk Novák, Jiří Novák, Milan Novák, Věra Nováková, Jana Nováková, Alena Novotná, Karel Peš, Václav Pikart, Blahoslav Plachý, Petr Plocha, Stanislava Praschingerová, Leoš Prchal, Miroslav Skála, František Skoumal, Ivana Snovická, Jan Sojka, Ivana Součková, Zdeněk Soukup, Jaroslava Sováková, Josef Stehlík, Ivana Šmídová, Milan Štuha, Zdeněk Švaříček, Milan Švec, Vlastimil Tepřík, Josef Tepřík, Karel Trávníček, Josef Truhlář, Milan Tříletý, Ladislav Vacek, Miroslav Valas, Jiří Vaněk, Antonín Vaněk, Marta Vejmělková, Roman Vican, Lenka Vrbová, Jiří Vyvadil, Petr Zich, Ladislav Zrůcký. Školní rok 1978 – 1979 Ludmila Beranová, Dana Bohuslavová, Ivan Bochníček, Jana Čačková, Ivana Čechová, Dáša Durdová, Zuzana Dvořáčková, Milan Grieš, Eva Griešová,Jiří Havlík, Gustav Herák, Iva Herynková, Karel Hronek, Luboš Chalupský, Zdeňka Chromá, Josef Janko, Eva Junková, Miroslav Jura, Věra Juránková, Romana Jurková, Antonín Kaláb, Pavel Kleban, Jindřich Kobos, Petr Komenda, Luboš Kortan, Petr Krčmárik, Anna Kroupová, Miluše Kuklová, Radek Kupec, Pavel Kužel, Marie Lojková, Milan Mašek, Bohumír Mašek, Jana Medová, Zuzana Mochelová, Rudolf Mouryc, Marcela Mrázová, Lenka Mužáková, Bohuslava Nováková, Jaroslava Nováková, Jana Páralová, Petr Platz, Renata Podhrázská, Alena Poláčková, Vladimír Pospíchal, Irena Procházková, Ivana Přibylová, Miloš Pšenčík, Olga Selingerová, Jaroslava Straková, Ladislava Straková, Zdeňka Straková, Ivana Šítalová, Radomír Špringer, Ivana Šuhajová, Pavel Tekel, Dana Tesařová, Stanislav Tržil, Blanka Uhrinová, Ladislav Vaněk, Jiří Vláčil, Milan Vláčil, František Vlček, Jana Vohozková Školní rok 1979 – 1980
- 35 -
Jana Bastlová, Milan Bělohoubek, Josef Blahoudek, Petr Blažek, Josef Doležal, Karel Dvořák, Božena Fialová, Marie Fronková, Ivan Galík, Marta Hanzlíková, Milan Havlík, Josef Holzäpfl, Radmila Jonášová,Eva Jurčová, Jaroslava Kabelková, Milan Kadlec, Jiří Kadlec, Věra Kadlecová, Ludmila Kalinová, Pavel Kamír, Libor Karásek, Eva Konířová,Arnošt Kotek, Marcela Kotisová, Jana Kotková, Dana Krčmáriková, Dana Kroupová, Jaroslav Kryzan, Jaroslav Křen, Ivana Kupcová, Naďa Kurešová,Dáša Kvašná, Věra Lacková, Lenka Lahůčká, Vojtěch Lakatoš, Jana Lišková, Čestmír Lovětínský, Jiří Macků, Dana Makovičková, Jaroslav Markovický, Erika Maříková, Jana Matoušková, Irena Moravcová, Lenka Mrázová, František Nawratovitz, Josef Neméth, Dana Nováková, Lenka Novotná, Pavel Novotný, Eva Palkovičová, Hana Pavlíková, Ladislav Pelikán, Ladislav Platz, Jiří Potěšil, Karel Selinger, František Skála, Dana Straková, Josef Suchan, Ivana Šalandová, Milan Šimánek, Eva Šítalová, Romana Šmídová, Bohumil Šťastný, Evžen Štěrba, Iveta Švarcová, Naďa Tepříková, Marie Tůmová, Karel Valeš, Vladěna Verešíková, Karel Vican, Karel Vican, Jaroslav Vojčík, Petr Voldřich, Jan Vykypěl, Marketa Zdychyncová, Emílie Žižanová Školní rok 1980 – 1981 Lubomír Bělohoubek, Marie Blechová, Pavel Bohuslav, Jaroslava Bradáčová, Dana Broučková, Pavlína Budíčková, Jozef Bugnovský, Václav Drayer, Jana Dufková, Ludmila Dvořáčková, Stanislav Fabeš,Hana Fabešová, Jaroslav Halouzka, Jaroslav Hána, Drahomíra Havlíková, Jana Heráková, Marie Hummelová, Blahoslav Chalupský, Jan Chobot, Jiří Jahoda, Dana Janásová, Ivana Juránková, Ladislava Kadlasová, Jan Kadlec, Hana Kadlecová, Josef Kelbler, Petr Kleban, Jana Kobosová, Světlana Koupilová, Petr Kozel, Hana Krátká, Milan Kučera, Alena Kunešová, Naděžda Kutinová, Anna Lazarovová, Karel Macků, Marcela Málková, Stanislava Mašková, Ivana Míková, Marta Miksová, Alena Mourycová, Marie Mrázová, Jana Netoličková, Jaroslava Nevěčná, Jana Novotná, Pavel Panský, Miloš Plachý, Věra Pospíchalová, Jana Praschingerová, Jiří Prokeš, Vlastimil Pytlík, Ilona Sedláková, Jiří Selinger, Nataša Schewczuková, Alois Sigmund, Lenka Staňková, Hana Steinbachová, Jiří Stloukal, Jaromír Stloukal, Jiří Straka, Eva Šmídová, Naďa Štěpánová, Dana Tomešová, Rostislav Tržil, Jiří Vican, Lubomír Vohoska, Marie Vohozková, Vlastimil Zrůcký, Václav Zvěřina
Školní rok 1981 – 1982 Ladislava Beranová, Petr Blahoudek, Pavel Blažek, Václav Cipra, Vlasta Čačková, Lenka Dofková, Vítězslav Doležal, Hana Dvořáčková, Ivana Fabešová, Emanuel Hamrle, Věra Hánová, Petr Heřmánek, Jana Hladká, Jan Holzäpfl, Miloš Horák, Radovan Horna, Jiří Ješko, Marie Ješková, Miroslav Jirků, Soňa Jurková, Jana Jurová, Miroslava Kadlasová, Petr Kadrnoška, Jana Kandrová, Martin Kotisa, Jitka Krčmáriková, Pavel Kubák, Václav Kubálek, Jaroslava Kubátová, Pavel Kučera, Karel Kudrfalec, Jiří Kvašný, Petr Liška, Bohuslav Lovětínský, Radka Lukešová, Ladislav Malec, Milan Mašek, Lenka Medová, Lenka Michálková, Hana Michlová, Bohumil Němeček, Jana Němečková, Lenka Palkovičová, Josef Petrik, Jana Petržílková, Ilona Pikartová, Ladislav Píza, Luděk Prchal, Martin Prokop, Zdeňka Přibylová, Ludmila Radová, Jarmila Ranftlová, Petr Skouma,l Mojmír Sovák, Ivetta Stehlíková, Zdeněk Straka, Jana Suchanová, Libor Svoboda, Radek Šeda, Bohumila
- 36 -
Šedová, Tibor Šinka, Ludmila Škorpíková, Radek Šťastný, Jan Šuhaj, Marie Tomešová, Ladislav Tvrz, Ludmila Valešová, Luboš Vican, Jaroslava Vicanová, Dana Virágová, Jan Záhumenský, Jindra Zdychyncová. Ludmila Zelenková, Zuzana Zuzáková Školní rok 1982 – 1983 Petr Ambroz, Petr Anděl, Miroslav Bartoška, Jana Blechová, Martina Borková, Jana Brabencová, Petr Brázda, Josef Březina, Roman Buček, Jolana Budíčková, Anna Bugnovská, Ladislav Burghard, Josef Cejpek, Šárka Drayerová, Petr Dvořák, Hana Fabešová, Zuzana Füchsová, Martin Halouzka, Arnošt Hamrle, Jolana Hamrlová, Jiří Hanzal, Zuzana Hašková, Světlana Havlíčková, Pavel Havlík, Jan Hejda, Jana Holzäpflová, Lenka Ježková, Vlasta Jerhotová, Ilona Jonášová, Vladislava Kadlecová, Jaroslav Kaleja, Jaroslava Kalinová, Iveta Kautová, Martin Kelbler, Jiřina Kotková, Jiří Kozel, Lenka Kožnarová, Marie Krčmáriková, Bohumil Krejčí, Marta Křenová, Jitka Křívánková, Miroslava Křížová, Sylva Kučerová, Pavel Kudrfalec, Petr Kudrfalec, Ivana Kuklová, Eva Kupcová, Josef Lazarov, Václav Marek, Vlastimil Mašek, Ivana Mátlová, Drahomíra Matoušková, Karel Müller, Alena Nováková, Lenka Nováková, Marie Novotná, Oldřich Novotný, Monika Pataiová, Milan Pelikán, Jana Pelikánová, Marie Petržílková, Ivana Pirošová, Lenka Plachá, Pavel Plachý, Irena Priesolová, Pavel Prokeš, Jana Prokešová, Miroslav Přibyl, Miroslava Ranftlová, František Ryza, Josef Sedlák, Eva Selingerová, Hana Schläferová, Jiří Skipala, Jana Strohmerová, Karel Šalanda, Lenka Šmídová, Miroslav Štěpnička, Vladislav Štěpnička, Jiří Štěrba, Oldřich Švaříček, Petr Toman, Milan Trávníček, Zdeněk Trávníček, Magdaléna Tůmová, Zdeněk Tvrz, Miluše Vicanová, Marie Virágová, František Vitouš, Markéta Vojčíková, Jaromír Výstřela, Štefan Žížan Školní rok 1983-1984 Eva Bartošková, Marcela Binderová, Hana Brázdová, Jindřiška Broučková, Jana Brtníková, Libor Budíček, Karel Bulant, Jiří Dalekorej, Ladislav Dofek, Jitka Dvořáková, Jana Geislerová, Kamil Halouzka, Jaroslav Chalupský, Monika Jonáková, Miroslav Kadrnoška, Jiří Karásek, Milan Kobos, Lenka Kovářová, Petr Kronika, Martin Lahučký, Pavla Lovětínská, Milena Mátlová, Jana Matoušková, Olga Michálková, Karel Miksa, Radek Minář, Jiří Nerad, Ivana Neradová, Milan Netolička, Ludmila Ondráková, Markéta Ondráková, Ladislav Paar, Jana Pospíchalová, Valerie Procházková, Jana Přechová, Eva Radová, Jindřich Schytil, Hana Skipalová, Jiří Sojka, Václav Steinbach, Jana Straková, Josef Suchan, Rudolf Svátek, Marie Šedová, Eva Šedová, Iva Šimánková, Martina Šítalová, Pavel Vacík, Zdeněk Václavek, Radek Vaverka, Karel Vejmělek, Pavel Vican, Jitka Vitoušová, Václav Zdychynec, Zdeněk Zdychynec, Dana Zelenková Školní rok 1984-1985 Radmila Andělová, Květuše Andrejchová, Blažena Augustinová, Jana Bartoňová, Lenka Bílková, Libor Brouček, Helena Brtníková, Josef Buček,Libor Částek, Karel Dáňa, Radek Fučík, Monika Havlová, Karel Hroch, Václav Jerhot, Jitka Ješková, Jiří Jonák, Martin Kalina, Marcela Kožišníková, Jiřina Kubátová, Radek Kučera, Jaroslav Landkamer, Jaroslav Macek, Ilona Malíková, Jan Marek, Lukáš Mařík, Jiřina Mašková, Josef Matoušek, Eva Molčíková, Petr Musel, Kateřina Němcová,, Martin Nevěčný, Jiří Nosek, Dalibor Pavézka, Ivana Pelikánová,Libuše Pízová, Dagmar Plochová, Pavel Priesol, Václav Ryza, Zdeňka Sedláková, Petr Sobotka, Josef
- 37 -
Stloukal, František Strohmer, Rostislav Suchý, Martin Šabatka, Jana Šimečková, Monika Široká, Milan Tanicz, Martin Trávníček, Jana Tržilová, Eliška Tůmová, Pavel Veselý, Jana Virágová, Jiřina Volfová, Taťána Záhumenská
Školní rok 1985-1986 Jana Bedlivá, Olga Beranová, Lenka Borková, Eva Brázdová, Zdeňka Cejpková, Lenka Čejnová, Martin Dalekorej, Miluše Dáňová, Jaromír Dostál, Jarmila Doubková,Kamil Dvořák, Karel Fiala, Věra Fialová, Ladislava Hubáčková, Eva Hůďová, Marie Huňáčková, Erika Jandová, Iveta Kadlecová, Hana Kaplanová, Jiřina Korbelová, Radka Kotková, Ilona Kožišníková, Anna Křivánková,, Jolanka Kubálková, Alena Langová, Karel Liščák, Lenka Macků, Milan Malaník, Jana Malcová, Eva Melicharová, Robert Moravec, Renata Mrázová, Patrik Novák, Roman Novák, Petr Novotný, Iveta Pavlů, Jiří Pelikán, Jitka Peltánová, Kamila Plachá, Ivana Pražáková, Zdeněk Přibyl, Jaroslava Skořepová, Renata Svobodová ,Lenka Šedová, Jiří Šimánek, Naďežda Švehlová, Soňa Tepříková, Roman Tintěra, Simona Trávníčková, Vlasta Tůmová, Jitka Vaverková, Romana Verešíková, Marcela Vicanová, František Vohozka, Iveta Volfová, Josef Zelenko Školní rok 1986-1987 Hana Balíková, Michaela Benecká, Marek Bernášek, Marie Bilkovská, Vlasta Blechová, Aleš Coufal, Petr Částek, Petr Čerstvý, Michal Dostál, Martin Dvořáček, Gabriela Hatalová, Milan Havel, Martin Hejda, Martin Jahoda, Věra Jirků, Josef Juránek, Jiří Jurča, Luděk Kadlec, Miroslav Karásek, Rudolf Karpíšek, Marta Karpíšková, Milena Kobosová, Jindřich Kolman, Dita Koribská, Jiří Kourek, Jaroslav Kovář, Renata Kozáková, Jaroslava Kozlová, Radek Krejča, Jana Kuklová, Jana Langová, Marek Liščák, Martin Liška, Petr Malaník, Martin Matula, Kamil Michl, Jana Mrázová, Martina Mrázová, Renata Mrázová, Pavel Musel, Martina Nawratová, Dušan Němec, Robert Novák, Zdeněk Novorka, Alena Odrážková, Zbyněk Pavézka, Dana Peltánová, Jaroslava Přechová, Jana Severová, Olga Schytilová, Jindřich Skipala, Iveta Staňková, Helena Stehlíková, Václav Straka, Lenka Svátková, Miluše Svíženská, Jiří Svoboda, Jiřina Svobodová, Dana Šimánková, Jaroslav Šlápota, Jitka Taniczová, Dita Tělupilová, Monika Tintěrová, Roman Vacík, Robert Virág, Petr Vítů, Aleš Zikmund Školní rok 1987-1988 Libor Anděl, Šárka Bártů, Radka Bílá, Karel Borovský, Radomír Borovský, Vlastmil Burkart, Blanka Cejpková, Rostislav Čaňo, Jitka Částková, Marcela Čerstvá, Irena Doležalová, Pavel Dostál, Miloslav Dvořák, Karel Fabeš, Ivana Fašková, Pavel Fatrdla, Karel Geist, Jiřina Habrová, Jaroslav Havlík, Pavel Horák, Petr Hroch, Petra Hůďová, Břetislav Huňáček, Eva Jerhotová, Petra Kadrnožková, Irena Karásková, Pavla Kettnerová, Monika Klípová, Blanka Kohoutová, Zdeněk Kolář, Věra Kosičková, Markéta Koudelková, Libor Kozák, Eva Kožišníková, Richard Kronika, Radim Macek, Martin Macků, Ladislav Matula, Jiří Melichar, Jiří Michálek, Zdeňka Michalová, Ludmila Mladá, Petr Moravec, Jitka Němečková, Josef Novák, František Novotný, Viliam Patai, Milan Pavlů, František Plachý, Marta Platzová, Martin Plocha, Jaromír Pova, Vladimíra Pražáková, Petra Roháčková, Miroslava Skořepová, Libor
- 38 -
Stloukal,Jitka Stohmerová, Ilona Suchá, Milan Suchý, Radek Svíženský, Leoš Svoboda, Veronika Šamlová, Ivan Šarlinger, Lenka Švandová, Martina Tátovská, Jana Teplá, Marcela Tepříková, Pavel Tomeš, Dagmar Trávníčková, Slavomír Tvrz, Jitka Vachníková, Lenka Vargová, Miroslav Venuta, Marcela Veselá, Miroslav Vican, Stanislav Volf, Jiří Zellinger Školní rok 1988-1989 Věra Ambrozová, Miloslava Andělová, Pavel Balík, Lenka Bedlivá, Pavel Bilkovský, Petr Bílý, Adéla Bínová, František Blecha, Jaroslava Broučková, Jan Brtník, Jan Brychta, Petra Čaňová, Jitka Čejnová, Radka Čejnová, Iveta Distelová, Marta Dostálová, Stanislav Doubek, Daniela Dvořáková, Michal Fabeš, Milena Fialová, Zbyněk Fučík, Petr Geisler,Ota Handl,Robert Hatala, Radek Holzäpfel, David Homolka, Jiří Juránek,Hana Kadlasová, Miloslav Kalina, Petr Kaplan, Martin Koubek, Robert Koudelka, Hana Kourková, Helena Křivánková, Alena Kubková, Marcela Kupcová, Roman Lovětínský, František Matějů, Hana Medová, Josef Mikeš, Ivana Mrázová, Vlastimil Musel, Michaela Němcová, Pavel Nosek, Luděk Novák, Martina Nováková, Lucie Nováková, Josef Ondrák, Hana Palánová, Šárka Pánovcová, Jitka Pízová, Dana Pospíchalová, Karel Račák, Marcela Sedláková, Petr Severa, Luboš Schorný, Jaroslav Soukup, Radka Suchanová, Zdeňka Svatková, Zdeňka Svatková, Věra Šimečková, Martin Šlápota, Karel Šmíd, Dagmar Štěpánová, Marie Šulová, Eva Švandová, Vladimíra Teplá, Jiřina Tomanová, Blanka Trávníčková, Marta Tůmová, Libuše Urbánková, Jaroslava Válová, Dušan Vítů, Blanka Volfová, Roman Zelenko, Jaroslava Zuzáková,Marcela Žárová Školní rok 1989 – 1990 Lenka Andělová, Petra Bartoňová, Miroslav Bártů, Roman Bureš, Marian Burkart, Jan Čermák, David Dohnal, Jiří Dvořák, Petr Fabeš, Lucie Friedlová, Libor Fuka, Gabriela Geistová, Ludmila Hanzlíková, Martina Holzäpflová, Naďa Horáková, Alena Horáková, Tomáš Hrouda, Vladislava Ježková, Marie Kadlecová, Simona Klípová, Eva Kolmanová, Jana Králová, Michal Krčmárik, Miroslav Krejča, Martin Kříž, Miluše Matulová, Helena Miksová, Jana Minářová, Roman Musel, Jitka Nováková, Jiří Novorka, Dagmar Pavlíková, Pavlína Platzová, Michal Popela, Rostislav Pova, Petra Prokopcová, Michal Račák, Ladislava Roháčková, Jan Sedláček, Jana Sigmundová, Zdeněk Sklenář, Marie Staníková, Bedřich Suchan, Hana Svatková, Petr Šabatka, Lenka Šímová, Lenka Šťastná, Hana Tělupilová, Miroslava Teplá, Alena Teplá, Tomáš Tesárek, Renata Trávníčková, Stanislav Urbánek, Jana Vicanová, Petra Zamazalová, Pavlína Závodská, Jiří Zelenko, Šárka Zwickerová Školní rok 1990 – 1991 Petra Andělová, Martina Bartoňová, Bohumil Berkovec, Kamil Bernášek, Milada Blechová, Vlastimil Brychta, Roman Bulant, Petra Dofková, Olga Dvořáková, Lucia Eremiášová, Markéta Fatrdlová, Petr Fiala, Jiřina Freihofnerová, Stanislava Habrová, Tomáš Hejda, Jaroslav Homolka, Zuzana Hrabovská, Daniel Chadim, Růžena Jackuláková, Roman Jokl, Martina Joklová, Hana Kadrnožková, Milan Karpíšek, Karel Kohout, Věra Kolářová, Petr Korbel, Daniel Koribský, Martina Kosičková, Petr Kotulán, Helena Kroupová, Dana Kubková, Aleš Kučera, Věra Kudrnová, Zdena Kupcová, Antonín Kužel, Markéta Malíková, Tomáš Marek, Jana Matějková, Martina Míchalová, Pavlína Nawratová, Adam Novák, Petr Ondrák, Barbora Ondráková, Stanislav Palán, Lucie Palánová, Zdeněk Pospíchal, Milan Přibyl, Gabriela Severová,
- 39 -
Růžena Sklenářová, Michal Soukup, Josef Staník, Eva Steinbachová, Martin Šimánek, Jiří Šimeček, Petr Šplíchal, Kateřina Štěpánková, Markéta Štěpánová, Jaromír Štěrba, Pavel Šuta, Romana Teplá, Martin Vaněk, Jitka Závodská, Petr Zelenko Školní rok 1991 – 1992 Libor Bartoň, Martin Běhůnek, Šárka Borzová, Petr Bulant, Dagmar Burgerová, Lenka Burianová, Marcela Coufalová, Vladimíra Coufalová, Roman Dubský, Michal Dvořák, Milan Dvořák, Kateřina Fialová, Tomáš Fuka, Iveta Hanzlíková, Kateřina Hasnedlová, Radka Hůďová, Jan Jackulák, Hana Ježková, Hana Ježková, Kateřina Kopalová, Petra Kovářová, Petra Kubátová, Jiří Kubeš, Jiří Kubeš, Jitka Kudrfalcová, Helena Langová, Marcela Lupačová, Jana Muselová, Irena Nawratová, Karel Novák, Milan Odrážka, Hana Poláčková, Šárka Pospíchalová, Šárka Pospíchalová, Monika Procházková, Šárka Procházková, Stanislav Prokeš, Jaroslava Prokopcová, Zdeněk Schmergl, Lenka Smažilová, Lucie Stehlíková, Kateřina Svobodová, Vladimír Šabatka, Lucie Šarlingerová, Monika Štěpánová, Dagmar Vicanová, Hana Vítů, Jan Vraspír, Veronika Žampová Školní rok 1992 – 1993 Milan Bártů, Radek Benecký, Jiří Beneš, Ladislav Beneš, Vítězslav Beran, Jan Bílý, Marie Bínová, Kateřina Borisová, Petr Borovský, Radim Borza Miroslav Brychta, Kateřina Buchtová, Radek Bureš, Andrea Burghartová, Marie Burianová, Markéta Burkartová, Karel Cimbálník, Kamila Čechová, Andrea Dalekorejová, Petr Dohnal, Vlasta Dostálová, Jana Dostálová, Martina Dufková, Radek Dvořák, Iva Dvořáková, Kateřína Fabešová, Jana Fatrdlová, Jana Freihofnerová, Jiří Haluza, Monika Hamrlová, Hana Hamrlová, Lucie Hatalová, Petra Herinková, Miroslava Horáková, Hana Hromadová, Jiří Hrouda, Jana Hrubá, Petra Janotová, Dušan Jánský, Martin Kadrnožka, Veronika Kadrnožková, Hana Karpíšková, Lucie Karpíšková, Jaroslav Kasáček, Ludmila Klhůfková, Lukáš Klusáček, Pavel Kotulán, Jana Koubková, Miroslava Krulová, Lubomír Kryzan, Karel Kubát, Miluše Kubková, Jaromír Kudrna, Radek Kulhan, Petr Kutina, Iveta Kutová, Andrea Lanczová, Jana Lhotková, Zdeňka Mácová, Stanislav Macho, Petra Markovická, Jiří Matoušek, Věra Nechanická, Petra Nováková, Pavlína Nováková, Radek Novotný Martin Novotný, Zuzana Nyplová, Roman Oklepek, Martina Oklepková, Erika Ondráková, Magda Pavlíková, Marie Pavlíková, Luděk Pavlů, Soňa Plachá, Eva Přibylová, Drahoslav Slabý, Ladislav Slabý, Lucie Smitková, Jana Suchá, Martin Suchan, Vlastimil Suchý, Hana Svobodová, Vladimír Šabatka, Helena Šichová, Karel Šíma, Daniela Šlápotová, Denisa Šmídová, Radka Šplíchalová, Petra Šťastná, Miriam Štěpánová, Michal Štrynk, VítězslavŠvehla, JosefŠvrček, NikolaŠvrčková, LucieTrávníčková, KvětaVachníková, AlenaVaňková, AlenaVelátová, MonikaVeselá, LucieVlčková, RomanaZabloudilová, JindřichZamazal, OlgaZemanová Školní rok 1993-1994 Erika Balíková, Pavel Berkovec, Lucie Bodláková, David Borovský, Iva Brychtová, Kamil Budíček, Miroslav Burghard, Petra Černá, Klára Doležalová, Lenka Dubská, Bohuslav Dvořák, Roman Fuka, Lenka Fuková, Monika Habrová, Vladimír Hambálek, Gabriela Hašková, Petra Chadimová, David Jeroušek, Jindřich Jeroušek, Petr Kadlec, Petr Kelbler, Marcel Klusáček, Filip Konečný, Tomáš Kopečný, Jakub Kosta, Daniel Kovář, Hana Krausová, Pavel Kryzan, Veronika Kubátová, Petr
- 40 -
Kučera, Aleš Kulhan, Karel Kunc, Štěpánka Licehamrová, Tomáš Macháč, Marie Machová, David Malík, Lucie Markovická, Aleš Míchal, Martina Mikešová, Miloslav Mladý, Lubomír Nechanický, Roman Novák, Petra Pánková, Marie Panzerová, Dáša Pavlíková, Miloslav Pjenčák, Miloslav Platz, Jiří Pospíchal, Jitka Pospíchalová, Martin Procházka, Radka Prokešová, Romana Roháčková, Zuzana Schmidtmayerová, Martina Slabá, Petr Slabý, Petr Smažil, Milan Souček, Jakub Steinbach, Jaroslav Strouhal, Josef Suchý, Vlastimil Šmída, Lukáš Šťastný, Jan Štěrba, Andrea Tůmová, Jiří Vágner,Sylva Valová,Kateřina Vašková, Tomáš Vraspír,Filip Zabloudil, Barbora Zajacová,Jiří Závodský, Martin Zrůbek, Jan Žampa Školní rok 1994-1995 Ludmila Benešová, Milan Blaha, David Borza, Lucie Byloková, Jitka Dohnalová, Eva Dvořáčková, Michal Dvořák, Jiří Hájek, Radek Heřmánek, Zdeněk Holub, Michal Holzäpfel, Daniela Hrabovská, Tereza Hrubá, Jana Jakoubková, Petr Jeroušek, Monika Jonášová, Jana Kadrnošková, Pavel Kadrnožka, Lenka Kasáčková, Petra Kohoutová, Michaela Kostová,Jana Krausová, Eva Kroniková, Ivo Kučera, Pavel Malaník, Veronika Mašková, Kateřina Mládková, Jaromír Nypl, Jiří Ondrák, Tereza Palánová, Heřman Panzer, Martin Pavlů, Vlasta Procházková, Jan Schmidtmayer, Jitka Slabá, Josef Smitka, Tomáš Souček, Anna Stloukalová, Anna Svatková, Kateřina Svobodová, Lenka Svobodová, Ludmila Štěpánková, Petra Štěpánová, Jana Štrynková, Světlana Šulová, Dana Tůmová, Ladislav Vašek, Jan Venuta, Hana Zrůbková, Milena Žampachová Školní rok 1996 – 1997 David Bártů, Dagmar Bejblíková, Vítězslava Benešová, Renata Benešová, Milan Blaha, Iva Bodláková, Tomáš Bohuslav, Radek Buček, Miloslav Buček, Iveta Burianová, Ivana Cimbálníková, Stanislava Dudková, Monika Hanzlíková, Ivana Herynková, Marcela Heřmánková, Luděk Hronek Libor Hronek, Hana Jánská, Andrea Kadlecová, Lenka Kadrnožková, Vítězslav Klvaňa, Vlasta Kmeťová, Ondřej Kopal, Jiří Kopřiva, Hana Kudrfalcová, Klára Lanczová, Petra Lhotková, Alena Licehamrová, Lenka Lupačová, Lukáš Malík, Jana Mancovičová, Eva Oplová, Jitka Palánová, Michaela Pánovcová, Karel Pavlů, Lenka Pospíchalová, Petr Přibyl, Lenka Přibylová, Oldřich Skipala, Renata Skořepová, Miroslav Skupa, Miroslava Slabá, Josef Smitka, Pavel Straka, Jan Svoboda, Robin Šich, Eva Tělupilová, Josef Toušek, Kamil Tůma, Milan Tůma, Štěpánka Vargová, Jan Venuta, Věra Vicanová Školní rok 1997 – 1998 Jan Balcar, Milan Balík, Miloslav Bedlivý, Dagmar Běhůnková, Tomáš Blaha, Petra Blechová, Romana Blechová, Lucie Boháčková, Barbora Cimbálníková, Marcela Coufalová, Marcela Čermáková, Jiřina Dudková, Petr Dufek, Jana Haberlová, Eva Havlíková, Lukáš Herynek, Zdeňka Horáková, František Hůďa, Jaromír Jakoubek, Tomáš Jeroušek, Michal Juránek, Michal Kamír, Patrik Kaštánek, Milan Klípa, Anna Kněžíčková, Stanislava Kolářová, Silvia Krajíčková, Milan Liščák, Jiří Macháč,Jiří Malát, Dana Matějková, Petr Matějů, Miroslav Mendel, Klára Mendelová, Dana Nechanická, Jana Nechanická, Jaroslav Němeček, Pavel Němeček, Miroslava Pajdalová, Jiří Pavlík, Pavel Pjenčák, Jaroslav Rozporka, Klára Rutová, Jana Schmerglová, Martin Skoumal, Jiří Smitka, Zlatuše Součková, Lukáš Soukup,Aleš Stloukal, Dana Svobodová, Jana Šindelářová, Gabriela Štrynková, David Tardon,
- 41 -
Lucie Toušková, Eva Trávníčková, Pavlína Vicanová, Roman Zajac, Petra Zemanová, Ondřej Žampach. Školní rok 1998-1999 Matouš Bárta, Alexandra Balíková, Martin Beke, Petra Bekeová, Veronika Bohuslavová, Jan Buk, Michaela Burianová, Pavel Brůžek, Luboš Cimbálník, Pavel Čermák, Soňa Feráková, Michal Fuka, Michal Habr, Stanislav Habr, Martin Hájek, Vlastimil Havlíček, Pavlína Ježková, Martin Jonáš, Radek Klvaňa, Kateřina Kohoutová, Zuzana Kopečná, Jana Kopřivová, Hana Kovářová, Jana Kudrfalcová, Jitka Kudrnová, Roman Kupec, Renata Krupková, Štěpánka Krušinová, Jana Kvasnovská, Martin Malát, Tomáš Málek, Daniel Mancovič, Iva Markovická, Martina Mikulcová, Jana Nechvátalová, Eva Němečková, Lukáš Pavlík, Hana Platzová, Tomáš Platz, Vít Pokorný, Pavel Pospíchal, Jitka Rozporková, Aneta Skůpová, Ivana Šímová, Jaroslava Tardonová, Michal Tepřík, Marika Pudilová, Lenka Urbanová, Martina Vágnerová, Vlasta Vicanová, Iva Zapletalová, Hana Zelená, Monika Zemanová Školní rok 1999 – 2000 Jiří Balcar, Terezie Balíková, Miroslava Bedlivá, Jaroslav Bejblík, Miroslava Bendová, Michaela Bodláková, Michaela Boháčková, Eva Bulíčková, Tomáš Bureš, Denisa Cvrčková, Zdeněk Doležal, Ladislav Fanta, Monika Feráková, Jitka Havlíková, Tamara Holubová, Michaela Chromá, Michal Jirků, Michal Krejčí, Alan Kutina, David Lancz, Filip Licehamr, Tomáš Lipovský, Jana Lukšová, Nina Macků, Radek Macho, Roman Macho, Zdena Míchalová, David Mikeš, Monika Mikešová, Luděk Pazderka, Dana Peschelová, Michal Skála, Gabriela Součková, Jarmila Součková, Petra Straková, Roman Strouhal, Michal Šindelář, Lenka Šindelářová, Zlata Šulová, Josef Trávníček, Petra Trávníčková, Dagmar Toušková, Jaroslav Varta, Vlastimil Vican. Školní rok 2000-2001 Tomáš Andrle, Roman Beneš, Anna Benešová,Tomáš Blažek, Zdeněk Bohuslav, Vojtěch Bochníček, Jiří Brychta, Martina Coufalová, Hana Drayerová, Jaroslava Dudková, Zuzana Fantová, Lenka Havlíčková, Božena Hradilová, Kateřina Hronová, Hana Chaloupková, Iveta Jeroušková, Vendula Jirků, Marek Kaštánek, Martin Kleban, Blanka Koubková, Martina Kovářová, Jan Krušina, Jiří Kryzan, Sandra Laczová, Klára Liščáková, Jaroslav Lorenc, Michaela Macková, Milan Mikulec, Vít Nevrkla, Veronika Nováková, Petr Pavlů, Ondřej Pelikán, Jiří Peltán, Martina Pešová, Jan Skála, Lucie Sojková, Libor Štěpán, Michal Štěpánek, Hana Tůmová, Jiří Urban, Karolína Urbánková, Žaneta Vojčíková, Soňa Vyvadilová, Dagmar Zelená, Iva Zemanová, Simona Zrůbková Školní rok 2001-2002 Věra Bedlivá, Kateřina Benešová, Klára Bělohoubková, Radka Bělohoubková, Vladimír Benda, Markéta Blahová, Jan Bodlák, Marcela Bulantová, Drahomíra Bugnovská, Milan Břečka, Radomír Demek, Soňa Fabrigerová, Lucie Fialová, Zdeněk Götz, Adam Grieš, Jana Gruzovská, Lukáš Havlíček, Ladislav Chalupa, Jan Kadlec, Jan Kettner, Marcela Klvaňová, Zdeňka Kmeťová, David Koubek, Lucie Koubková, Zdeněk Lancz, Aneta Lojková, Jan Lorenc, Petra Mašková, Zuzana Muchová, Jiří Novák, Miroslav Novák, Tomáš Neméth, Marian Nešpor, Václav Paar,
- 42 -
Martin Pancer, Pavel Pinc, Zbyněk Pokorný, Veronika Růžičková, Lucie Skoumalová, Markéta Svobodová, Veronika Staníková, Pavla Šlápotová, Tereza Šťastná, Vítězslav Tepřík, Lukáš Tržil, Roman Vacek, Jakub Vašek, Jan Vašek, Monika Vláčilová, Karel Vydra Školní rok 2002 – 2003 Jaroslav Andrejch, Barbora Bártová, Zdeněk Bőhm, Patrik Brůžek, Lukáš Bugnovský, Radka Byloková, Denisa Dofková, Pavel Dvořák, Michal Fabriger, Vít Hanzlík, Barbora Chadimová, Markéta Klimešová, Jiří Kněžíček, Tereza Konečná, Kateřina Kroupová, Denis Kutina, Josef Kvašný, Tomáš Látka, Monika Lipovská, Tomáš Macek, Richard Malý, Jitka Neitzelová, Klára Neshybová,Jan Novák, Ondřej Novotný, Anabela Pribik, Jiří Pšenčík, Dagmar Rejžková, Jakub Šimáček, Jiří Štěpánek, Lucie Štěpánková, Tomáš Tepřík, Iveta Tepříková, Michal Tůma, Ilona Tůmová,Klára Tůmová, Jaroslava Tůmová, Nikola Vacková, Michal Vávrů, Jaroslav Vojčík, Ondřej Vykypěl, Martina Vyvadilová,Šárka Zahradská
- 43 -