Update 19 April 2011 Munsingen Zondag 17 April heb ik deelgenomen aan de Bundesliga Munsingen, een Uci-Wedstrijd Classe 1. Met nog een week te gaan voor de eerste Wereldbeker, die in Zuid-Afrika zal doorgaan, was Münsingen voor de meeste rensters een laatste test. Veel Toppers stonden dan ook aan de start. Mooie gelegenheid om me nog eens goed te kunnen testen tussen de groten. Er werd ons een leuk, mooi, heel snel, maar toch pittig omloopje voorgeschoteld, met enkele leuke technische stukjes. Voor het eerst zou ik mijn nieuwe trek fully, nl. Top Fuel 9.9 SSL, uit kunnen testen tijdens een wedstrijd. Met een heel groot en sterk deelneemstersveld stonden we aan de start. De wedstrijd kon je als het ware bijna vergelijken met een kleine wereldbeker. Om 12u15 werd het startshot gegeven en waren we vertrokken voor 6 ronden...
Ik stond uiterst rechts aan de start, en bij de eerste meters stootte ik met mijn arm tegen een paar mensen die over de omheining hingen. Zonder erg gelukkig :)...Dan kwam er vrij meteen een kort steil
klimmetje. Hier werd ik een beetje naar de kant gedrumd, waardoor ik niet volledig doorkon en me moest inhouden. Mijn start was dus weer niet echt goed te noemen. Daar moet ik echt nog werk van maken. Eens start verteerd, kon ik weer lekker doorgaan. Ergens tijdens de wedstrijd zou er wel een kabeltje gelost zijn, waardoor ik mijn achtervering niet meer kon blokkeren. Dit was niet echt handig, want daardoor verloor ik toch wel krachten tijdens de klimmen en vlakkere stukken...
Voor de rest verliep mijn wedstrijd redelijk goed, en kon ik stelselmatig opschuiven...De 3de ronde werd ik wel tijdje beetje opgehouden door andere renster. En in de 4de ronde viel er mijn ketting af, vlak na de afdaling. Hierdoor moest ik weer 2 rensters laten passeren, die ik net had ingehaald. Heb ketting zo snel mogelijk weer proberen op te leggen. Maar op deze snelle omloop, verlies je natuurlijk snel veel tijd. Eens ketting terug erop, kon ik weer aanzetten, en proberen de verloren tijd snel goed
te maken. De laatste ronde heb ik nog eens het beste van mezelf gegeven. En na 1u35min37sec wedstrijd gereden te hebben, kwam ik als 23ste dame over de meet. Dit 9 minuten achter de uiteindelijke winnares Brandau Elisabeth. Tweede was Langvad Annika, 3de Spitz Sabine.
Ondanks het niet veel ogende resultaat voor sommige misschien, mag ik toch tevreden terug kijken. Het deelnemersveld was dan ook groot/sterk. Ook mijn egale rondetijden laten blijken de conditie toch niet slecht is.
Graag wil ik mijn papsie nog bedanken, om de hele trip met me naar Munsingen te maken en me goed te
verzorgen. Ook mijn ventje die me altijd blijft steunen, ook al kon hij er deze keer jammerlijk niet bij zijn :(...mijn mamsie, die soms wel veel te bezorgd is :) ... en niet te vergeten mijn beste vrienden! Ik mag van geluk spreken dat ik zo goed omringd ben. Jullie zijn de beste! Mijn volgende wedstrijd zal Houffalize zijn, dat is binnen 2 weken. De eerste wereldbeker zal ik spijtig genoeg aan me voorbij moeten laten gaan...maar daar gaan we niet al te veel bij stil staan...en vooruit kijken :) Tot volgende update
Cya Githa
Update 8 April 2011 Langenlois Ondertussen is het al weer bijna een maand geleden...Dus nog eens hoog tijd voor een update. Na Cyprus heb ik een tijdje te kampen gekregen met een blessure aan mijn achillespees. We waren er
gelukkig snel bij om ze te laten behandelen. Waardoor dit probleem redelijk snel van de baan was.
Foto gemaakt door mijn ventje Filip Francois--- http://www.ffphotography.be/ Zondag 20 Maart heb ik als training mijn eerste wegwedstrijd van het seizoen gereden, in Fray-LeFranc... Eerste wedstrijd helft, zat ik praktisch altijd vooraan gepositioneerd...Er werd redelijk hard gereden. Het peloton was heel onrustig ook. Mede dankzij dat er elke ronde aan de finish premies toegekend werden...Regelmatig werd de kraan opengedraaid. Enkele ontsnappingen vonden plaats, maar werden telkens terug gepakt, ook door mijn toedoen... Over halfweg wedstrijd, had ik me eventjes laten afzakken, om te drinken. Nu net op het moment ik wou drinken, vond er een valpartij net voor mij plaats. Deze kon ik dan ook niet ontwijken, en knal eveneens op de grond :(... Het duurde eventjes tot ik weer rechtstond, en nog langer om op de fiets terug te geraken. Mijn pols/hand had ik het meeste last van. Stuur vast nemen was moeilijk, zeker om te schakelen of remmen. Toch heb ik nog geprobeerd mijn wedstrijd zo goed mogelijk verder te zetten... Ik hoopte nog om terug bij het peloton te geraken. Maar gat was al groot. Ik passeerde eerst nog een renster, die ook bij valpartij betrokken was geraakt, en vraag om mee te gaan. Na een tijdje gaf ze het gewoon op :(, dus moest ik alleen verder...Ik kom nog redelijk dicht tot op peloton, maar ze bleven koersen. Na iets meer dan 15' volle gas te gaan, begon mijn tempo iets te zakken, en zag ik peloton steeds verder wegrijden terug. Na 2 volledige ronden alleen gereden te hebben, heb ik dan maar besloten, om het voor gezien te houden. Mijn pols/hand begon steeds meer op te spelen ook. Dit maakte me wel ongerust eigenlijk. Het was heel dik en gezwollen, zodat we snel naar huis zijn gegaan. Onderweg hebben we eventjes aan een tankstation gestopt en iets fris gehaald om tegen mijn hand/pols te houden. Heel de terugweg was een ijskoude monster van dienst :)...Eens thuis, was de zwelling gelukkig al beetje aan het wegtrekken . Dus was ik al terug wat meer gerust...
Een week later stond ik aan de start in Langenlois. Om daar te geraken was het ook wel een heel avontuur eigenlijk...Mijn ventje en ik hadden onderweg te kampen gehad met een platte band. Gelukkig zat er een reserve wiel in en kon mijn schat die vervangen. Het zat ons wel niet mee, beide nog geen oog toe gedaan, en op zoek gegaan bandendealer die ons kon helpen. We moesten nog een 600km rijden, en dat op een klein reserve wiel was niet mogelijk. Eindelijk een dealer gevonden die ons kon helpen en we konden verder...De rest van de trip leek wel eeuwen te duren. En waren heel zwaar, voornamelijk voor men ventje. We waren heel blij toen we eindelijk heelhuids aan het hotel aankwamen.
“Back 2 point” Zondag moest er een wedstrijd gereden worden. We moesten 1startloop en 4 ronden afleggen. Het parcours bestaat uit 2 serieuze lange beklimmingen. 1 ronde van ongeveer 6km, bracht maar liefst 235hoogtemeters met zich mee. Pittig omloopje dus :) :p... Het was behoorlijk koud aan de start...Tegen het verlossend startshot klonk, was ik al totaal verkleumd van de koude...De startklim was ook niet van de minste. Deze was immers 1,5 km lang met een hoogteverschil van 130. Mijn start was alles behalve goed te noemen. Mijn benen verkrampte meteen en miste totaal de start, ik was al meteen op achtervolging aangewezen. Het duurde lange tijd vooraleer ik een beetje op ritme kwam, maar kwam toch uiteindelijk beetje op gang...Ik begon stelselmatig dan ook op te schuiven. Na 1startloop en 4 ronden, kwam ik als 12de over de meet. Persoonlijk had de wedstrijd beter iets langer mogen duren voor mij, dan had ik misschien nog wel een paar plaatsjes kunnen opschuiven. Na 1u32min25sec wedstrijd eindigde ik op 8min25 van de winnares (nl. De wereldkampioene). Ik kijk dan ook tevreden terug naar mijn wedstrijd. Ik heb me nog eens beetje kunnen meten met toppers! Dus ben blij dat we de grote verplaatsing gedaan hebben. Waar ik mijn schatje super hard voor wil bedanken ook! Ook om me goed te verzorgen en me te bevoorraden! :) You're the best! <3 Next Stop Münsingen...
Update 10Maart2011 Nieuw Seizoen, Nieuwe Start Voor de geïnteresseerde mensen, nog eens een update, hoe het met me gesteld is... Vorig seizoen is helemaal niet geworden wat ik voor ogen had. Ik kende een heel slecht jaar, niets liep zoals verhoopt. Ziekte, gezondheid, enz...maakte het onmogelijk om een goed seizoen te rijden. Maar dat is allemaal in “the past” ondertussen. Er is een nieuw seizoen begonnen, dus een nieuwe start! Na een moeilijk jaar, heb ik deze winter hard gewerkt om alles terug beetje op zijn pootjes te krijgen. Ik voel me weer goed op de fiets en ga er dit seizoen weer met volle moed er tegenaan. Dit ook mede dankzij de mensen die me de hele tijd hard gesteund hebben en in mij blijven geloven. Mijn liefste schat, mijn ouders, men maatje, mijn beste vrienden... jullie zijn de beste! Love you all <3 Zoals jaarlijkse traditie ben ik ook dit jaar als voorbereiding op het mtb-seizoen naar Cyprus getrokken. Ik heb daar lekker kunnen trainen en een paar wedstrijdjes kunnen meepikken ook. Verwachtingen had ik dan ook niet, enkel puur als voorbereiding allemaal... Ik kan dan ook tevreden terugkijken naar mijn Cyprus-stage periode. En hou er een goed gevoel aan over...Kijk al uit naar verdere verloop van het seizoen...
5 wedstrijden heb ik gereden, inclusief een 3daagse... De eerste wedstrijd CSC #1 (tevens van nieuw seizoen) vond plaats in Voroklini. Toch altijd wel wat bang afwachten wat het zal worden dan. Ik was dan ook behoorlijk zenuwachtig voor de wedstrijd. Hoogteprofiel van parcours Voroklini_Bron: http://www.cyclingcy.com/
We moesten 1 startloop en 5 ronden van 6km met een hoogteverschil van 219m afwerken. Er stonden dit jaar toch wel behoorlijk wat rensters aan de start en zeker niet van de minste...
Het evenement blijft elk jaar dan ook groeien, dankzij de super organisatie!
Tijdens de race @Voroklini
Na lang ongeduldig te wachten, klonk eindelijk het verlossende startshot. “Off we were”
Mijn vertrek was goed, maar dan ben ik wat terug teruggezakt...Plotseling veel last van steken, waardoor ik serieus gas heb moeten terug nemen. Hierdoor zakte ik terug naar ongeveer de 17de plaats. Het duurde tijdje voor de steken weg waren. Maar eens ze over waren, voelde ik me terug beter. Stelselmatig begon ik dan ook terug op te schuiven. Zo wist ik toch nog na lange remonte, een mooie 12de plaats te behalen (van de 30deelneemster). Voor eerste wedstrijd van het seizoen, ben ik dan ook tevreden. Omloop Voroklini_Bron: http://www.cyclingcy.com/
Het weekend erna vond er een 3daagse plaats in Macheras, “The Afxentia Stage race” genaamd...Vrijdag een Tijdrit, Zaterdag een Rit in lijn, en Zondag dan een gewoon XCO... Voor de Tijdrit moesten we 1 volledige ronde rijden van het XCO parcours. Een ronde was 5,5 km lang, waar maar liefst 217hoogtemeters overwonnen moest worden. Ik had me voorgenomen, niet zot te doen tijdens de tijdrit, en zeker geen overbodige risico's te nemen. De 2 opeenvolgende dagen waren belangrijker. Desondanks werd ik toch nog mooi 16de van de 37deelneemsters.
Bron:http://www.exqirockyroads.be/
De volgende dag was het dan aan de “Point-2-Point race” van 39.8km, waar er weer wat serieuze hoogtemeters moesten overwonnen worden.
Hoogteprofiel “Point 2 Point” race_Bron: http://www.cyclingcy.com/
De start vond plaats in het centrum van “Kapedes Village”. Het grootste deel van de omloop zou over boswegen gaan en twee secties single tracks. De eerste 30 km was stelselmatig klimmen tot het hoogste punt van de race. Deze liep eerst over brede paden, om dan over te schakelen naar de eerste single track die 7km lang is, met maar enkele passeer mogelijkheden. Tot hiertoe verliep mijn wedstrijd goed. Aan de bevoorradingspost hing ik rond de 10de positie. Er volgde dan een geasfalteerde weg van 1.4 km, om vervolgens aan de lange single track afdaling van 3,5 km te kunnen beginnen .
Omloop “Point 2 Point” race_Bron: http://www.cyclingcy.com/
Net toen ik aan de afdaling begon , reed ik lek. Na 10 minuten geprobeerd te hebben mijn band te herstellen, zonder succes, heb ik de rest van de afdaling dan maar al lopend afgewerkt. Wat zeker niet makkelijk was, vermits alles “singletrack” was, en ik altijd opzij moest voor andere passerende renners. Het was dan ook afzien want alles deed pijn. Eens beneden was er gelukkig een technische zone en konden ze me een beetje helpen, zo ik weer verder kon fietsen. Er restte ons toen nog 6km tot aan de finish. Ik was helemaal uit men ritme natuurlijk. Ik heb toch nog geprobeerd het beste van te maken, met als één doel , finishen. In de laatste 6 km had ik weer een leegloper, zodat ik opnieuw te voet stond. De laatste kilometers waren dan ook een “hell”, en ik was blij, maar ook zwaar aangeslagen door pech, toen ik eindelijk de finish bereikte .
Door deze pech kon ik een goed klassement, en het behalen van vele uci-punten dan ook op mijn buik schrijven.
Voor zondag had ik dan ook niet al te grote verwachtingen, na de zware loopinspanning van daags voordien. Het zou een doorgedreven training worden. In de start blokkeerde ik een beetje, maar wou niets forceren, en heb ik gewoon mijn eigen tempo gezocht. Stelselmatig begon ik me steeds beter in mijn vel te voelen en kon zo van praktisch allerlaatste positie mooi opschuiven tot een 14 de plaats. Hierdoor schoof ik in het eindklassement nog naar een 23ste plek. Zonder de pech, had er wel veel meer ingezeten natuurlijk.
Hoogteprofiel van de XCO-race_Bron: http://www.cyclingcy.com/
Omloop XCO-race_Bron: http://www.cyclingcy.com/
De laatste wedstrijd van de Cyprus Sunshine Cup vond plaats in Amathous. Met 27 renster stonden we aan de start. Klaar voor 1startloop en 4 ronden van 5,1km, waar telkens 175hoogtemeters overwonnen moesten worden. Mijn start verliep eerst wat stroef, maar in de startloop kon ik toch geleidelijk terug opschuiven. Bij het ingaan van eerste ronde zat ik dus in 2de groepje, de eerste groep had al een behoorlijke voorsprong eigenlijk. Bij het passeren van bevoorradingspost, heb ik eens effe serieus gas gegeven, en ben ik zo weggereden van mijn groepje. Eens bij de singeltrack, had ik aansluiting gevonden met de eerste groep. Uiteindelijk kwamen er nog andere renster terug uit de achtergrond ook. De renster die voor me reed in de klim , liet een serieus gat vallen. Ik had al paar keer haar proberen te passeren, maar ze liet dit niet echt toe, ook was dit bijna niet mogelijk op deze singletrack. Proberen rustig te blijven was de boodschap, en de kans om te passeren af wachten. Wel beetje frusterend want, zo werd het gat met de andere voorgaande renster steeds groter. Eindelijk was er de ruimte om haar te passeren en kon ik mijn race terug verder zetten. Stelselmatig begon ik op te schuiven en en voelde me steeds beter worden. De laatste ronden wou ik er dan ook nog eens een goede lap op te geven. 3 voorgaande renster waren niet meer zo ver af, die kon ik makkelijk nog grijpen. Maar dan in de afdaling viel mijn ketting eraf. Nog geprobeerd om ze der al rijdend op te leggen. Dit lukte echter niet door al de schokken. Eens de afdaling beneden, ben ik dan gestopt . Toen zag ik dat er 2 knoppen in mijn ketting lagen. Eerst dacht ik al dat het “over and out” was. Maar gelukkig was dit niet zo. Na een dikke minuut kreeg ik ze eindelijk terug goed. De voorgaande rensters waren natuurlijk nu wel gaan vliegen, maar ik was al blij dat ik de andere rensters uit achterhoede toch nog kon afhouden en kon finishen. Zonder verdere risico's te nemen, kwam ik als 12de over de meet. Hierdoor werd ik in het eindklassement dan ook 11ste. Zonder de nodige pech had er veel meer in gezeten. Nu moet ik maar vrede nemen met 36 uci-punten, wat voor mezelf wel beetje teleurstellend is. Toch kan ik tevreden terugkijken naar mijn Cyprus-stage. De weersomstandigheden waren ideaal, ook was het er ideaal om te trainen. Nu heb ik ook ineens de kans gehad, om aan mijn nieuwe mountainbike gewoon te geraken. Ook al was het in begin serieus wennen en aanpassen, ik ben zeer tevreden over mijn nieuwe mountainbike “Trek Elite 9.9 SSL”.
Bron: http://www.cyclingcy.com/
Zo mensen, dit was het dan... Voor de geïnteresseerde “ kom geregeld eens een kijkje nemen op mijn website ”. Ik zal U regelmatig op de hoogte proberen te houden. Als afsluiter zou ik graag nog mijn nieuw Team “Trek KMC Mountainbiketeam”, mijn fietsdealer “Janssen Fietsplezier” mijn privé sponsors Adidas Eyewear, Michelin, Media & Consult en zoals eerder vermeld al de mensen die achter me staan, willen bedanken! Greetz Githa
CYPRUS 2011
