Tweedaagse studiereis Duitsland: Van regionale tot wereldwijde afzetmarkt --- Donderdag 10 en vrijdag 11 oktober 2013 --Algemeen sfeerverslag Donderdag 10 oktober Vroeg uit bed om op tijd in Arnhem te zijn voor vertrek, dat lukte niet voor iedereen helemaal. Iets later dan gepland vertrokken wij naar ons 1e bezoek. Volgens onze “moeder van de vereniging” moesten we gewoon deze verloren tijd weer inhalen. Iedereen werd welkom geheten door Tjalling en het was gelijk gezellig en voor dat we het wisten waren wij in Overath. De straten waren opgebroken en onze chauffeur Peter werd door de Bastian Fechner (van Alta) de juiste weg gewezen. De opengebroken straten bleken een belangrijke inkomstenbron voor het bedrijf van Sebastian Diez en Markus Stinn. Yvonne had voor ons een uitstekende lunch laten maken en die konden we opeten, voordat wij bij de appelen van Schmitz – Hübsch werden rond geleid. De boomgaard lag er schitterend bij in de zon na de regen van deze ochtend. Om ook aandacht te besteden aan de cultuur was onze volgende stop bij het oudste stadje in de regio Rheingau, namelijk Eltville am Rhein. Samenvatting: Kasteel, letterkunde, rozen en wijn. Vervolgens hadden we een rondleiding en wijnproeverij op de wijngaard Kloster Eberbach, de grootste van Duitsland. En als er wijn over was dan wist de gids daar wel raad mee….. Net voor half 8 waren wij ingecheckt in ons hotel, Kloster Eberach. Het hotel zag er perfect uit en het eten was heerlijk. Er werd behoorlijk genetwerkt en je leert je reisgenoten zo op een persoonlijkere wijze kennen. Volgens ingewijden lag iedereen rond middernacht netjes op bed, want de volgende dag moesten wij weer op tijd opstaan.
Vrijdag 11 oktober Vanaf 6.30 uur konden wij ontbijten. Het viel niet mee om rond 7.15 bij de bus te zijn, want de tijd vliegt als het gezellig is. De volgende stop was een van de hoogtepunten van deze reis: De fabriek van John Deere in Mannheim. 1
Dit logistieke proces zat heel goed in elkaar en het werd afgesloten met een uitgebreide lunch. Vervolgens ons laatste informatieve bezoek bij de Deutsche Bundesbank in Frankfurt. Na de presentatie was onze tijd (of eigenlijk de tijd van onze chauffeur) op, en daarom hebben wij in een wereldrecordtijd het Geldmuseum bezocht. Het verkeer zat niet mee, want ook Duitsland moest voetballen en daarom zaten we wat later aan ons diner in Leverkussen. De bediening werkt mee en in een uur was het voor – hoofd- en nagerecht opgediend. Snel de bus weer in met, een andere, enkele van ons bekende, chauffeur. Het laatste gedeelte verliep voorspoedig en rond 22.45 uur arriveerden wij in Arnhem. Daarvoor heeft Tjalling de reis namens de organisatoren passend afgesloten en iedereen bedankt voor zijn en haar inzet en aanwezigheid. Het was een interessante reis en smaakt wat ons betreft naar meer, dus tot de volgende keer….
Deelverslagen donderdag 10 oktober 2013 Fruitteeltbedrijf Otto Schnitz-Hubsch te Bornheim Het fruitbedrijf is bestaat sinds 1896 en draagt de naam van de oprichter. De 35 ha grond ligt aan de landelijke doorgaande weg Keulen naar Bonn. Er wordt 29 ha appels, 3,5 ha peren en 2,5 ha sweet cherries verbouwd. Bijzonder op dit bedrijf is de afzet!!! Al het fruit wordt volledig in de eigen boerderij winkel verkocht. Deze winkel is ingedeeld als een ruime supermarkt met als assortiment 20 soorten appels, 4 soorten peren en 13 cherry variaties. Ongeveer 15% van de appels verwerkt het bedrijf tot appel juice in flessen welke eveneens in de winkel verkocht wordt. Het aantal personeelsleden bestaat uit 4 vaste krachten, 15 deeltijd medewerkers en 50 seizoen medewerkers.
2
Mevrouw Andrea Schnitz-Hubsch verkoopt in een deel de winkel groente en fruit die niet op het eigen bedrijf zijn verbouwd. De consumenten komen graag naar de winkel om de uitstekende kwaliteit. De heer Schnitz-Hubsch bezoekt wekelijks de andere aanbieders en stemt de prijs hierop af. Vanaf 2006 is er een lunch room aanwezig waar men koffie met appelgebak of een variatie hierop kan nuttigen. Voor de winkel bezoeker en toerist is er een museum ingericht met vele bezienswaardigheden over fruitteelt. www.schmitzhuebsch.de
Rondleiding Eltville Omstreeks 17.00 uur komen we aan in Eltville am Rhein. De stadgids leidt ons rond door Eltville. Eltville is de wijn-, sekt-, en rozenstad, prachtig gelegen tussen de bossen, de wijngaarden en de Rijn. Eltville am Rhein is het oudste stadje in de regio Rheingau, een wijnbouwgebied in de deelstaat Hessen. In Rheingau worden vooral de wijnen Riesling en Spätburgunder gemaakt. We maken een korte rondwandeling door het plaatsje en zien prachtige historische gebouwen en een mooi rozentuin. De binnenstad is fraai geressorteerd. Omdat we wat verlaat zijn moeten we de rondleiding kort houden. Er staat immers nog een mooie excursie te wachten en daar willen we echt op tijd zijn.
3
Steinbergkeller en Kloster Eberbach Het wijnbouw gebied van het Eberbach Klooster, waarvan men zegt dat het in 1136 is gesticht door St. Bernhard of Clairvaux (Burgundy), staat bekend om haar doorlopende goede wijnkwaliteit. De eeuwen oude tradities hebben geleid tot Duitslands grootste landgoed. In 1803 werd het geseculariseerd door de Hertog van Nassau. In 1866 werd het het Koninklijk Domein van de staat Pruissen. Sinds 1945 is de staat Hessen de eigenaar van het wijnlandgoed. We krijgen een rondleiding door het imposante nieuwe gebouw. De gids legt uit dat het gebouw expres diep in de grond is gebouwd zodat het makkelijk is te koelen. Daarnaast kan de zwaartekracht helpen bij het proces zodat minder pompen nodig zijn. De verschillende stadia van het wijnproces worden uitgelegd. Op iedere verdieping krijgen we een nieuw wijntje voorgeschoteld, heerlijk na een lange dag op pad te zijn geweest. Uiteindelijk komen we in de wijnkelder, waar op authentieke houten vaten een aantal wijnen ligt te rijpen. Hier komt de excursie teneinde. We bedanken gids voor zijn rondleiding en zijn erachter gekomen dat Duitsland heerlijke wijnen produceert. We gaan op naar onze laatste bestemming: Kloster Eberbach. Rond 19.30 komen we aan bij het klooster, wat een prachtige architectuur bezit. Helaas is het al donker als we aankomen dus valt er wat minder van te zien. Hier zoeken we onze slaapplek op. Maar niet voordat we eerst genieten van een heerlijk diner. Met daarbij uiteraard een heerlijk glas wijn die we nuttigen in een prachtige authentieke setting.
John Deere in Mannheim – vrijdagochtend 11 oktober 2013 Na een gezellige avond is een ieder weer vroeg opgestaan om vol goede moed naar de John Deere fabrieken te gaan. De busrit van anderhalf uur geeft een ieder de gelegenheid om wat achterstallige slaap in te halen. Bij John Deere aangekomen, wordt de FC-Groningen spelersbus vol allure naast een 4
megatrekker neergezet. Een trekker van een omvang waarbij de bus in het niets valt. Binnen in de showroom aangekomen, vallen diverse consultants weer terug in hun jeugdjaren als ze achter het stuur van een megatrekker mogen gaan zitten.
Snel worden we echter weer samengeroepen om naar een promotiefilm te gaan kijken. Een van ons heeft zich strategisch in de showroom verstopt om nog wat langer te kunnen genieten. De film is duidelijk op Amerikaanse leest gestoeld en de uitkomst is wel erg voorspelbaar. Na de koffie een presentatie van de marketingdirecteur een Duitser die in perfect Engels de marketingstrategie van John Deere toelicht. Samengevat een “single brand strategy” waar afhankelijk van de doelgroep de productie in westerse dan wel opkomende landen als India plaatsvindt. Overigens produceert John Deere wereldwijd in 35 landen, heeft ze een jaaromzet van 35 miljard dollar, een nette winstmarge van circa 10% en wordt dagelijks 2 miljoen dollar aan onderzoek besteedt. Een duizelingwekkend bedrag, maar als je het vergelijkt met de omzet, nog steeds maar 2%. En dan de fabriek in. Voordat we naar binnen gaan, lopen we langs een veldje met 200 trekkers, de dagproductie van de fabriek.
Binnen zien we dat de productie start met het achterblok welke we zien transformeren in een achteras. Veel later pas zien we dat Franse motoren op het blok worden gemonteerd. Een opmerking dat dat niet kan een Franse motor op een degelijke Deutsche Schlepper wordt weggewuifd dat de motoren top zijn, omdat ze onder regie van John Deere worden gemaakt. En dan niet veel later zien 5
we de tractoren van de band rollen/rijden en worden we meegenomen naar de kwaliteitscontrole en is het snel lunchtijd. De lunch begint met een broodje en een salade, aangeduid als konijnenvoer. Daarna komt het helemaal goed met een degelijk Duits stuk vlees en dessert. Na een voor sommigen, onvermijdelijk bezoek aan de John Deere shop, vervolgt de reis zich richting Frankfurt.
Deutsche Bundesbank / ECB Na enig oponthoud onderweg kwamen we in de regen rond een uur of twee aan in Frankfurt, bij de Deutsche Bundesbank. Zeg maar de Nederlandsche Bank, maar dan voor Duitsland. Een verschil dus met de commerciële Deutsche Bank. We werden vriendelijk ontvangen bij de ingang van het grote, maar niet erg prestigieuze gebouw van deze bank. Het is een erg groot en degelijk gebouw, net als deze bank wil zijn als ‘Euro bank in het centrale bank systeem in Europa’. Geen marmer op de grond, gouden kranen en grote ivoren torens, maar een ‘Oostblok’ aandoend gebouw. De heer Arthur Kunze van het departement of Education University and Technical Central Bank Cooperation ving ons op bij de deur en deed zijn inleiding. Hij had een leuke en onderhoudende inleiding, doorspekt met grappige anekdotes en humoristische sheets. Echter heel veel diepgang had zijn verhaal niet, zo is de gehele euro crisis, oorzaak en gevolg, niet behandeld. Een gemiste kans! In samenvatting de inleiding van Arthur. Zoals vele Europeanen wilden ook de Duitsers destijds hun eigen munteenheid niet kwijt. De D mark was een knuffeldier van de Duitsers en zij vonden het massaal dan ook niks dat deze munt ingeruild werd voor de euro. Toch heeft ook de Duitser afscheid moeten nemen van de D mark en heeft de euro. Maar wat was hier dan de reden van? De angst voor hyperinflatie, zoals in Afrikaanse landen (Zimbabwe) is geweest is de grootste angst van de centrale bank in Europa. Centrale banken in Europa hebben als belangrijkste opgaaf om de prijsstabiliteit te garanderen in het land. Zo ook de Deutsche Bundesbank. Met de vele landelijke ‘Bundesbanken’ als moeder en de Europese Centrale Bank (ECB), ook in Frankfurt, als dochter van deze moeders wordt beter de taak van prijsstabiliteit in de euro regio gewaarborgd. De ECB bestaat momenteel uit 28 landen, waarvan 17 landen ook de euro hebben ingevoerd. Van deze 17 landen heeft eenieder een centrale bankier zitting laten nemen in de Raad van Bestuur van het ECB. Voor Nederland is dit Klaas Knot. Aangevuld met 6 permanente bankiers bestaat de Raad van Bestuur van de ECB uit 23 bankiers. Vervolgens werd de historie van de totstandkoming van 1 Europese munt in een notendop aangehaald. Na ophalen van diverse interessant leesvoer over de euro en dergelijke werden we uitgenodigd om het geldmuseum onder het gebouw te bezoeken. Na de inleiding van een 6
enthousiaste, maar enigszins nerveuze dame moesten we helaas halsoverkop vertrekken zonder het museum bekeken te hebben. Doordat de gehele dag wat uitgelopen was, we nog ver moesten reizen en een chauffeur hadden die zich aan de rijtijdenwet wilde houden moesten we direct de bus in om tijdig in Leverkusen aan te komen. Na een goed diner in Leverkusen vertrok de bus naar Arnhem en vervolgens Zwolle, zodat vandaaruit eenieder weer huiswaarts kon keren. Al met al een leuke, vrolijke en goede uitleg van de euro en de totstandkoming hiervan, echter wij misten wat diepgang.
7
