2de TRIMESTER 2013
BELGIQUE – BELGIE PP-PB 1030 BRUXELLES – BXLS 3 BC-4271 NUMERO AGREMENT P201148
asbl « Enfants de Gomel » FAMILIE BEZOEKEN NAAR Gomel
TSJERNOBYL 27 JAREN
EDITEUR RESPONSABLE ARBON NICOLE RUE PORTAELS 146 – 1030 BRUXELLES FORTIS 001-3489506-07 TEL/FAX 02/245.37.50 GSM 0477/87.48.26 E-mail :
[email protected] [email protected] Site : www.enfantsdegomel.com
geschoven worden en is er meer plaats om te spelen.
Afspraak Zaventem om 12.15 uur. Iedereen is er : Albert en Cécile, Monique en Annie, Rita en Pieter, Françoise, William en Patricia, Michel en ik. 14.15 uur. We hebben ons allemaal fijn geïnstalleerd in het vliegtuig. Voor sommigen is het de eerste luchtdoop. Maar alles verloopt goed en rond 17.15 uur zitten we al in het busje dat ons naar Gomel zal brengen. Onderweg was er overal veel sneeuw en ijs maar we hadden een goede chauffeur en rond 23 uur (er is 2 uur tijdsverschil) stappen we uit aan het hotel. Aan de grens verliep alles ook perfect en na slechts 20 minuten konden we Wit Rusland binnen. Lucie, Viktor en enkele families stonden ons op te wachten. Een deugddoende douche, een nachtje lekker slapen en we konden beginnen aan onze eerste afspraak nml. Kindertuin 47 van Ludmilla, de directrice. Ludmilla wachtte ons op, héél fier toonde ze de bankjes die ze kon kopen dank zij onze steun. De bankjes waren bestemd voor de kindjes met een verstandelijke achterstand. Ze waren dolgelukkig want nu kunnen de stoeltjes onder de bankjes
Om ons te bedanken, hadden de kindjes dansjes geleerd. Ludmilla liet ons de verschillende klassen zien. Een kleintje had de windpokken dus bleef de volledige klas in quarantaine.
DOBROUCH De volgende dag vertrokken we naar de kindertuin in Dobouch. De sneeuw ha dalles bedket. .
Ook daar liet de directrice onze de verschillende groepen kinderen bezoeken. Ze liet ons de glijbaan zien die de kreeg met de laatste vrachtwagen. Ook de fietsen, auto’s liet ze zien. Alles staat momenteel binnen zodat het speelgoed niet beschadigd kan worden door het slechte weer.
De kinderen vergasten doet ons plezier te zien wordt gebruikt en dat het
ons op een prachtig spektafel. Het dat alles wat ze van ons kregen de kinderen gelukkig maakt.
Kindertuin 55 Vrijdag bezochten we kindertuin nr. 55. Geen bus of trolley om er te geraken. We gingen te voet en de sneeuw lag er nog met hopen maar was toch beginnen smelten. Overal waar je kon kijken was er water. Verschillende onder ons hadden natte voeten. Deze kindertuin kreeg nog maar één keer dozen van onze transport, ze hebben nog niet veel speelgoed in vergelijking met de andere die al meer mochten ontvangen. Een prachtig spektakel werd opgevoerd met als thema het verhaal van een enorme grote raap die niemand uit de grond kreeg. Grootvader riep de hulp in van verschillende dieren om hem te helpen. Het was gewoon prachtig!! De kostuums waren aangepast aan de verschillende diertjes in het verhaal. Een extra pluim voor de kinderen en de leraars dans en piano.
WESSHUIS Maandag werden we verwacht door Viktor, de directeur van het weeshuis in Retchitsa. Momenteel verblijven er 63 kinderen. Er zijn momenteel verbouwingswerken aan de gang dus waren er overal tijdelijke aanpassingen in de lokalen. Zo was de turnzaal omgevormd tot refter en in de gangen werd les gegeven. Viktor vertelde ons dat hij probeert om de gehandicapte kinderen zoveel mogelijk als gewone kinderen te behandelen, maar dat is niet altijd gemakkelijk. Zo is er het probleem om de kinderen naar een zwembad te laten gaan. De kinderen willen maar al te graag gaan maar het is uitgesloten om ze in het zelfde zwembad te laten met andere, normale kinderen. De kinderen moeten allemaal begeleid worden, en dat is onmogelijk. Van daar zijn idee om een zwembad te installeren in het weeshuis (zwempakjes, boeien en ballen worden gevraagd). Ze hebben nu ook een extra stukje grond gekregen waar ze groenten kunnen kweken. De directeur vertelde dat het interessant is voor de kinderen om aardappelen te zien groeien (want die groeien niet aan de bomen), salade, van een klein plantje krijgen ze een grote krop sla enz...en bovendien kunnen ze alles opeten. Viktor vraagt of het mogelijk is bij de volgende vrachtwagen een gemotoriseerde ploeg mee te geven want de kinderen zijn niet in staat om het land zelf om te ploegen. Voor ons is het natuurlijk gemakkelijker om geld in te zamelen en ter plaatse zo'n toestel te kopen. Misschien kunnen we 300 € inzamelen en samen met de directeur een ploeg kopen.
Rita, Pieter, Monique en Annie hadden geld ingezameld om iets nuttigs te kopen voor de kinderen. De directeur liet weten dat de zaal van de kleintjes in september klaar zou zijn en dat ze nog geen televisie hebben. Samen met Viktor vertrokken we naar een grootwarenhuis. Rita en Pieter gingen met hem mee om de rekening te betalen. Hij was héél blij en dankbaar met de aankoop.
Bélitsa
Dinsdag vertrokken we rond 9 uur met de bus naar het Bélitsa centrum waar we opgepikt werden door een busje dat ons naar de familie Baeva bracht. Deze familie bezochten we ook al in oktober. De moeder van het gezin verhuisde en woont nu samen met haar kinderen bij de zus in het centrum van d'Ouritskoié, in een vroegere kindertuin. Het is nog zeker niet perfect want het gebouw heeft héél natte muren maar ze hebben toch een centrale verwarming en de kinderen kunnen naar school. Ze blijven daar wonen tot hun nieuwe appartement klaar is. Alles wat ze tot nu toe van ons kreeg heeft ze zorgvuldig bewaard voor haar nieuwe woning. En, nog goed nieuws, de vader van de kinderen is terug gekomen, ze zijn hertrouwd, hij werkt en helpt zijn vrouw. Ze bedankt ons wel duizend keer voor de lakens en dekens die ze kreeg. Enkele families gaven haar geld, enkele pyjama's voor de kinderen. Het kleintje kreeg een banaan, wat een traktatie!!! Deze familie heeft nog veel hulp nodig want veel ging verloren tijdens een brand vorig jaar. Vandaar uit gingen we naar een andere familie die hulp nodig heeft. Het was er verschrikkelijk! Een vrouw van ongeveer 35 jaar, alleen met 2 kinderen, zwaar gehandicapt (door een medische fout tijdens de laatste bevalling) één hand is gesloten en kan ze
niet meer openen en haar arm kan ze amper bewegen. Haar ogen kunnen amper de bewegingen volgen. Haar voet is volledig naar achter gedraaid. Ze stapt met een stok. Haar uitkering is heel laag en het meeste geld moet ze uitgeven aan medicijnen. Ze is heel beperkt in haar handelingen wegens haar handicap. De kinderen doen de boodschappen en een vriend helpt in de moestuin.
Zij moet de kinderen alleen groot brengen. Bij haar binnen is het heel proper en ze vraagt gordijnen, dekens, handdoeken en voedsel. Het is dringend.
JOUKOVA Laatste bezoek : Kindertuin 87. Bezoek aan de klassen. De klassen zijn beter ingericht en aangekleed dan in september. Het strijkijzer wordt veel gebruikt (heel veel lakens moeten gestreken worden), het wasmachine staat ook niet stil want het aan er zijn héél veel kinderen. De toiletten en de gangen wachten op een laagje verf. Er wordt ook vinyl gevraagd want alles is heel erg beschadigd. We worden opnieuw verrast met een prachtige show. Als decor wordt het kinderhuisje gebruikt dat ze van ons kregen in september. De directrice wist ons te vertellen dat, zodra de repetities van de danslessen gedaan zijn, de kinderen het huisje als het ware bezetten, zo leuk vinden ze het om er in te spelen. Alle kinderen hadden de dansschoentjes en broekkousen aan die ze van ons kregen in september. We kregen allemaal een geschenkje van de kinderen : een potloodhouder die ze zelf maakten en kleurden met als thema : de zee. Het was gewoon super!!
Ons bezoek loopt op z'n einde. Rond middernacht nemen we opnieuw het busje dat ons richting Kiev brengt. Het vertrek van het vliegtuig was voorzien om 10.15 uur en aankomst in Zaventem rond 12.30 uur. Geen enkel probleem aan de grens maar de weg was erg beschadigd, hobbelig, ijsplekken en sneeuw. Het was een heel interessant verblijf met een formidabele groep, de sfeer was super en ...we hebben allemaal hetzelfde doel : het geluk van de kinderen. Hierbij willen we graag Viktor Potrachkova die alles voor ons organiseerde alsook een speciale dank aan alles directrices van de kindertuinen, het centrum Bélitsa en de directeur van het weeshuis in Réchitsa.
Voor onze volgende vrachtwagen richting Gomel in september zoeken we :
Lakens (1 persoon)
Dekens (1 persoon)
Speelgoed
Schoolgerief (papier, potloden, markeerstiften...)
Zeep (stukken of vloeibaar), waspoeder en shampoo.
Onderhoudsprodukten
Vinyl
Kleine fietsjes
Buiten speelgoed (glijbanen, plastieken zwembadjes)
Naaimachine (1)
Kleine lepeltjes, vorken, messen, soeplepels
Kledij voor baby's en kinderen
Voeding (macaroni, chocopasta, koekjes, thee, suiker, conserven met fruit, erwtjes en wortelen, mais, cornflakes, chocoladepoeder voor chocolademelk)
Microgolfoven (1) ANDERS NIETS AUB Misschien kan u 5, 10 of 20 € missen en ons helpen om een ploegmachine te kopen voor het weeshuis. Geld mag gestort worden op de rekening van de ASBL Enfants de Gomel 001-3489506-07 met vermelding : pour le motoculteur. Wie een attest wil voor aftrek van de belastingen kan dat krijgen vanaf storting van 40€. Vermeld dan wel DON en bel dan even naar de penningmeester om te vermelden dat het om het ploegmachine gaat. Françoise 0477984422 ou 065656261
Familie hoekje HERINNERING AAN ONS VERBLIJF, NA HET WERK, DE ONTSPANNING
Suite spécial familles Rechitsa
Goeie avond Nicole, Ik heb een klein verslagje gemaakt van de reis. Hopelijk ben je er tevreden mee. We zullen voor altijd een goede herinnering hebben aan ons verblijf in Gomel. De bezoeken die we brachten aan de kindertuinen waren zowel overdonderend en aangrijpend. Het welzijn van die kleintjes is echt van prioritair belang voor de directeurs en leraars. De kleine engeltjes, prachtig aangekleed als professionelen, verrasten ons steeds weer opnieuw met optredens van hoog niveau. Zowel de binnen- als buitenmuren van de schoolgebouwen waren prachtig beschilderd. De meesterwerken worden gemaakt met een minimum aan materiaal. Alles wordt hergebruikt, niets gaat verloren. Wij hebben ons pleegdochter terug gezien die we 11 jaar lang bij ons hebben uitgenodigd. Zij was onze gids in Gomel : Een galerij met schilderijen van Vaschenco Gabriël, een Wit Russische schilder. Een tentoonstelling over vlinders waarvan een gedeelte een reproductie was van levende soorten. We kwamen binnen in een ruimte waar bontgekleurde vlinders vrij rondvlogen. Ze kwamen zelfs op ons zitten. Een sportzaal waar dansles werd gegeven voor volwassenen en kleintjes. In Gomel zijn er heel wat historische gebouwen en monumenten. Het bezoek aan twee gezinnen waarvan de situatie echt schrijnend is. De hulp van de vereniging brengt hen wel wat verlichting zodat ze toch een beetje vertrouwen krijgen in de toekomst. Deze reis doet ons wel beseffen dat we geluk hebben met onze families. Wij hopen uit het diepst van ons hart dat de VZW nog lang mag bestaan en we bedanken Nicole voor haar grote toewijding. Tot binnenkort! Kusjes...Cécile
Om 01.23 uur, de operator probeerde de reactor stil te leggen wat plots een enorme stoomstoot teweegbracht gevolgd door een explosie die het deksel van 1000 ton van het reactorgebouw de lucht in joeg. De controlestaven smolten.
Tchernobyl, 27 jaar geleden .... Vrijdag 25 april, de ploeg van reactor 4 bereidden zich voor om de volgende dag een test uit te voeren, om te controleren hoeveel tijd en energie er geproduceerd werd als het elektrisch vermogen uitviel. Het was een gevaarlijke test want enkele belangrijke controlesystemen moesten stilgelegd worden. Om 1 uur 's morgens, op 26 april, viel de stroomvoorziening van de koeling uit en het vermogen in de reactor steeg snel.
Door een tweede explosie werden stukken radioactieve brandstof naar buiten gekatapulteerd en ontstond er vuur en door het contact met lucht in de behuizing, vatten blokken isolatie en tonnen grafiet vuur.
Eenmaal dit alles in brand stond was het onmogelijk om te blussen. Er waren 9 dagen nodig, 5000 ton zand, klei, lood gestrooid vanuit de helikopters nodig om het vuur te blussen. Veel piloten stierven. Er waren grote fouten gemaakt in het ontwerp. De radioactiviteit zal de regio van Tsjernobyl zeker nog 10.000 jaar blijven vergiftigen maar de herbevolking van het gebied kan beginnen over 600 jaar. Dan pas zullen de gevaarlijke elementen verdunt zijn in het water en de grond.
Slechts in enkele uren is alles in stukjes uit elkaar gevallen. De kinderen moesten hun speelgoed achter laten, de mensen moesten alles in de steek laten, dieren, auto's, huizen, vrienden, familie, geld...alles waar ze ooit voor gewerkt hadden, alles wat ze gespaard hadden...
Wit Rusland is een onafhankelijk land. Als buurland hebben ze meer te lijden gehad onder de catastrofe dan het land waar alles gebeurde. Radioactiviteit is als een reiziger die geen reispas nodig heeft om te reizen. Waar het terecht komt, blijft het voor altijd. 70 % van de radioactiviteit kwam terecht bij de Wit Russische buren. Stilaan begrijpen we de omvang van het ongeval en de regio die besmet werd zal het nog steeds zijn in 2525. Als we er rond reizen in de herfst, bezwijken de fruitbomen bijna onder het gewicht van het prachtige fruit. Grote appels en peren, maar we durven er niet van te eten.
De communistische regering zweeg het ongeluk stil. De echte paniek brak uit een zevental dagen na de ontploffing.
Problemen met het immuun systeem, schildklierkanker, problemen met de tanden, ademhalingsmoeilijkheden maken deel uit van hun dagelijkse leven. De "Liquidators" (650.000) werden opgeëist en verplicht om deel te nemen aan de grote opkuis van Tsjernobyl, maar ze kregen geen beschermende kledij, geen enkele uitleg over het gevaar dat ze liepen. Op het dak van reactor 3, verzamelden ze de dodelijke stukjes radioactief grafiet. Ze hadden geen kans op overleven. De rondvliegende stukjes kwamen overal terecht zodat meer streken besmet werden. Sommige mensen wonen nog steeds in hun dorpjes, weigeren te vertrekken. Ze sterven liever in hun eigen omgeving dan te eindigen in een vreemd huis dat niet van hun is. Ze eten nog steeds de groenten uit hun tuin, drinken de melk van hun koe. Ze doen alsof ze gezond zijn maar binnenkort zullen ze hun vrienden, die al gestorven zijn, vergezellen.
Na al die jaren hebben héél wat kinderen die geboren werden in de omgeving van Tsjernobyl enorme problemen met hun gezondheid of hebben zware afwijkingen.
Het is ondertussen 27 jaar geleden maar de situatie blijft zwaar, en moeilijk vooral omdat men hun blijft vertellen dat er geen problemen meer zijn, dat de situatie nu normaal is.
Dit zijn de voornaamste redenen om de kinderen een vakantie aan te bieden van 1 of 2 maanden want hier ademen ze zuivere lucht in, eten gezonde voeding. Ze krijgen alles wat hun ouders jammer genoeg niet kunnen geven. Hierlangs willen we de families nog eens bedanken die kinderen in hun gezin opnemen en dat in de toekomst blijven doen.
De radioactiviteit blijft aanwezig, geurloos, kleurloos. Ze blijft ravages aanrichten, niet alleen nu, maar nog voor héél vele jaren. Tsjernobyl is geen gebeurtenis met een einde, integendeel, het werd het begin van een onoverzichtelijke catastrofe die spijtig genoeg steeds weer slachtoffers maakt.
Een verblijf van 4 weken in ons land zorgt ervoor dat de kinderen hun immuunsysteem aangesterkt wordt. Door het ongeluk is hun immuunsysteem heel erg verzwakt.
Elk Wit Russische familie hoopt dat hun kinderen kunnen profiteren van deze gezonde vakanties en hun behoeden voor de kankers die hun bedreigen.
LAASTE NIEUWS
Onze innigste deelneming voor de familie DUFOUR-ARENDT bij het overlijden van hun mama.
We wensen goeie moed en een vlug herstel aan Nicole, onze voorzitster en aan Françoise, onze penningmeester die opnieuw een operatie moet ondergaan.
Gelukwensen aan de ouders, grootouders, Françoise en Alain bij de geboorte Van de kleine MILA.
De vrachtwagen vertrekt in september. De data van de aankomsten en vertrekken van de kinderen staan heel binnenkort op de site. De betaling van de vakanties juli en 2 maanden graag voor 10 juni. De betaling voor augustus verwachten we voor 10 juli.
