Troost, Herinnering, Hulp

Troost, Herinnering, Hulp

Jaarverslag 2014

inhoud

voorwoord

Voorwoord door Rian van Schaik

3

Artikelen uit nieuwsbrief en media 2014

5

M

et een goed gevoel kijken wij terug op het jaar 2014. Wij danken alle vrijwilligers die zoveel betrokkenheid en enthousiasme tonen. Opnieuw zijn we er in geslaagd om een grote groep ouders te helpen door het maken en aanbieden van foto’s.

Jaarrekening 2014

29

Colofon

39

Stichting Make a Memory vervaardigt beeldmateriaal voor ouders waarvan het kind is overleden of gaat overlijden. Dat doen we omdat we beseffen dat deze beelden voor ouders van onschatbare waarde zijn. Het is vaak het enige dat hen rest. De foto’s vormen niet alleen troost en een herinnering aan het kind; ze kunnen en zullen vaak ook helpen bij de verwerking van het verlies. Make a Memory werkt ‘24/7’ door heel Nederland met een netwerk van ongeveer 145 fotografen en een 25-tal (telefoon)vrijwilligers die zich allemaal belangeloos voor de stichting inzetten. 2014 was een mooi jaar waarin we vooral veel aandacht hebben besteed aan het continueren van het werk van de stichting. We hebben opnieuw ruim 800 ouders die een beroep op ons deden kunnen voorzien van foto’s. Daarnaast zorgen nieuwe ontwikkelingen en groei ervoor dat Make a Memory als stichting voortdurend verder professionaliseert en waar mogelijk de kwaliteit van haar diensten verbetert. Wij blijven intensief oude en nieuwe contacten onderhouden en blijven de kwaliteit van onze fotografie en dienstverlening bewaken om zo goed en optimaal mogelijk ouders een waardevolle herinnering te bezorgen. Contacten met zorgprofessionals en vele reacties van ouders bevestigen regelmatig en aanhoudend hoe waardevol en belangrijk deze beelden zijn. Gesprekken met, en workshops voor reeds inzetbare en nieuwe fotografen zijn erg belangrijk om de kwaliteit te waarborgen en te verbeteren. En door regelmatig aanwezig zijn op seminars en congressen van zorgprofesionals blijft Make a Memory goed onder de aandacht. Achter de schermen vormen de vrijwilligers van kantoor en de telefoondienst en het bestuur een hecht team dat te allen tijde voor elkaar klaar staat. Als geheel ligt er een stevig fundament onder Make a Memory, de stichting die bewezen heeft te staan voor haar doelstelling. Vol vertrouwen gaan wij het zevende jaar tegemoet! Namens Stichting Make a Memory, Rian van Schaik «

2

jaarverslag Stichting Make a Memory 2014

Voorwoord

3

artikelen uit nieuwsbrieven en media

O

m een completer beeld te geven van het reilen en zeilen van stichting make a memory is in dit jaarverslag een aantal stukjes en artikelen opgenomen die over de stichting en haar werk zijn geschreven voor de Make a Memory-nieuwsbrief en media buiten de stichting. Drie van de belangrijkste ontwikkelingen bij Make a Memory - die doorlopen tot in 2015 - zijn het ontwikkelen van een nieuwe, betere website en opgefriste huisstijl, de aanhoudende sponsorwerving via de jaarlijkse sponsorfietstocht en het werven van nieuwe fotografen. Dat laatste is nodig ter compensatie van natuurlijk verloop in ons fotografenbestand maar ook om onze diensten te kunnen blijven aanbieden aan de grote vraag naar foto’s van ernstig zieke en reeds overleden kinderen. Met het aanpassen van de website en het aanpassen van foldermateriaal zijn de bereikbaarheid van de stichting en het inzicht van het werk van Make a Memory verbeterd. Op het moment van verschijnen wordt overigens nog gewerkt aan een betere zichtbaarheid van Make a Memory in de ziekenhuizen. «

4


Nieuwsbrieven en media

5

herinneringboek

E

en beetje aan de zijlijn van het het maken van waardevolle foto’s wil stichting Make a Memory nóg iets doen voor ouders van een overleden kind. We zijn daar voorzichtig mee omdat voor Make a Memory fotografie het belangrijkst blijft en het cruciaal is dat ouders geen kosten hoeven te maken voor de troost, herinnering en mogelijke hulp die we als stichting kunnen bieden. Zo werken de fotografen en vrijwilligers altijd kostenloos en blijven de foto’s te allen tijde gratis. Peggy van Gurp uit Bergeijk en Manola van Leeuwe uit Den Bosch maakten het liefdevolle, prachtige herinneringsboek ‘Dit ben jij…’ Peggy maakte de gedichten en illustraties, Manola zorgde voor de vormgeving. Het boek is rijkelijk gevuld met prachtige illustraties en gedichten en er is plaats voor vele persoonlijke aantekeningen en foto’s. De illustraties verbeelden het grote gemis, dat vaak herinnerd wordt in kleine dingetjes: een vlindertje dat voorbij fladdert of een mooie ster aan de hemel. Herinneringsmomentjes die, voor bijna iedereen die een dierbare moet missen, herkenbaar zijn. De stichting is trots op het resultaat, dat hopelijk de nodige steun kan bieden in een verdrietige tijd. Vanaf deze maand krijgen ouders het boek desgewenst gratis aangeboden. Voor meer info zie: www.makeamemory.nl. Rian van Schaik «

uit: Nieuwsbrief #16, januari 2014

6


Herinneringsboek

7

make a memory @ obstetrie neonatologie congres

“B

ent U bekend met Make a Memory?” “Jazeker, wij kennen de stichting en maken veel gebruik van jullie, omdat jullie zo’n goed werk leveren. Wij zijn blij met jullie, de samenwerking gaat zo goed; jullie fotografen maken indrukwekkend mooie foto’s.” Dit soort reacties hoorden wij vele malen tijdens het Congres Obstetrie & Neonatologie 2014, 13 en 14 maart te Veldhoven, NH Koningshof. Make a Memory was aangetreden met een goed verzorgde stand en het was enorm druk. Specialisten, verpleegkundigen en verloskundigen uit heel Nederland en ook uit Belgie waren aanwezig. Nog voordat het congres officieel werd geopend stonden er al veel mensen aan onze stand. Beide dagen was er veel belangstelling van vooral verpleegkundigen van de afdelingen waar Make a Memory-fotografen komen. Van Groningen tot Maastricht, van Noord-Holland tot in Twente: uit het hele land bezochten zij onze stand. We hebben veel gesproken over de samenwerking, informatie gegeven en gekregen, en mooie verhalen en ervaringen gehoord. Het was fijn om weer te horen dat in bepaalde ziekenhuizen ouders de Make a Memory-foto’s komen tonen en laten blijken hoe trots zij zijn. Een arts uit Brussel was enorm onder de indruk en totaal verbaasd dat ouders kosteloos zulke mooie foto’s krijgen. Er was ook veel belangstelling voor het boek ‘Dit ben jij...’ waarvan we diverse exemplaren hebben verkocht. Ook onze nieuw folders vielen op en er was aandacht voor de Mont Ventoux-actie waarbij minstens drie personen zo enthousiast zijn geworden dat zij serieus overwegen op de pedalen te gaan voor Make a Memory om deze berg te beklimmen. Wij zullen hen uitzwaaien! Van nagenoeg iedereen die onze stand bezocht, van de koffiejufrouw tot de Congrescoördinatrice was er belangstelling, maar vooral bewondering voor de fotografen, de telefonistes, voor ons allemaal en ...voor het werk van stichting Make a Memory. Het waren twee waardevolle en zeer geslaagde dagen. Stichting Make a Memory heeft indruk gemaakt! Edy van Ziel «

uit: Nieuwsbrief #16, januari 2014

8


Obstetrie neonatologie congres

9

nieuwe huisstijl

Z

e waren zo goed als op, maar onze folders waren ook wel toe aan een opfrisbeurt. Hetzelfde gold voor ons briefpapier en enveloppen en de (foto-)cd’s die de ouders ontvangen. Bovendien is een nieuwe website aanstaande en met het vijf-jarig jubileum nog in ons geheugen wilden we ook wel laten zien dat Make a Memory ook qua visuele identiteit met haar tijd meegaat. Zo zijn de kleuren iets frisser geworden en hebben we letters gekozen die niet zozeer kinderlijk als wel speels en menselijk zijn. Ook deze nieuwsbrief is zoals je ziet in de nieuwe stijl aangepast. Tot slot hebben we opnieuw een stel ouders bereid gevonden om foto’s van hun kind en henzelf te mogen gebruiken als voorbeeld voor ouders die van onze diensten gebruik gaan maken. Een moedig en onbaatzuchtig gebaar wat we erg op prijs stellen. «

uit: Nieuwsbrief #17, maart 2014

10


Nieuwe huisstijl

11

verslag workshop voor fotografen (17 maart)

Ook werd het gebruik van zwartwit en kleur besproken. Door de foto’s in zwartwit af te drukken valt vaak een kermis aan lichtjes en andere drukte weg. Op je camera kun je instellen dat de ouders het lcd-scherm in zwartwit zien. Dat is vaak al een rustiger beeld voor hen en kindjes die al verkleuren zien er daardoor iets beter uit. Ook is het eventueel mogelijk de foto’s van het boekje in kleur af te drukken maar dat moet expliciet vermeld worden. Verder hebben we het over standpunten gehad. Je mag best eens een ander standpunt gebruiken. Sta eens op een krukje voor een foto van bovenaf. Laat bij te veel mensen in de kamer de verpleegkundige de familieleden even naar de gang sturen. Werk trefzeker en niet te lang maar geef de ouders wel het gevoel dat ze de baas zijn in die situatie. Zij weten misschien wel wat ze willen anders kun je ze daarin begeleiden. Laat hen bepalen wanneer het genoeg is geweest. Op het laatst was er de vraag: zijn er ook gevallen dat je niet kunt of wilt fotograferen? Bijvoorbeeld omdat de kindjes al in een te slechte staat zijn. Dit kan zo zijn en gebeurt wel eens in de praktijk. Een fotograaf mag te allen tijde zijn grens aangeven. Maar houd in het achterhoofd dat dit toch het kind is van deze ouders. Ieder beeld zal waardevol voor ze zijn. Herinneringen vervagen maar een foto kan altijd weer bekeken worden. Het is in extreme gevallen ook mogelijk de foto’s door Ed te laten bewerken.

I

k ben alweer drieëneenhalf jaar fotograaf voor Make a Memory en ik fotografeer ongeveer twee keer per maand voor MaM, meestal in het WKZ Utrecht maar ook wel bij ouders thuis. In 2012 kwam de Fransman Pierre Delaunnay naar de vrijwilligersdag in Driebergen en daar gaf hij goede nuttige tips en trucs voor het fotograferen van deze kinderen. Maar wat ik miste was zijn ervaring met deze kinderen onder deze omstandigheden. Wat ook bij deze bijeenkomst te zien was een slideshow door MaM fotografen. Foto’s van collega-fotografen die in dezelfde omstandigheden hun werk moesten doen. Want naast het verdriet en alle andere emoties bij de ouders heb je vaak ook te maken met verre van ideale lichtomstandigheden en medische apparatuur. Door het zien van de andere foto’s ontstond er de behoefte om meer werk te zien van andere MaM fotografen. Hoe fotograferen zij? Wat is er allemaal mogelijk? En hoe kan ik betere foto’s maken onder die omstandigheden? Ik was kennelijk niet de enige met die behoefte. Helaas kon ik de eerste keren niet bij een MaM-workshop zijn. Maar maandag 17 maart was het zover. Samen met collega Arnaud Mooij reden we naar Waalre voor een Workshop van Rob, Make a Memory-fotograaf. Met een mooie groep van negentien fotografen uit heel Nederland kwamen we maandag aan in het Brabantse Waalre. (Al hadden Arnaud en ik even de neiging om stiekum door te rijden naar Antwerpen, het was zo’n mooi weer...) Na een korte introductie vertelde Rob dat hij al jaren voor MaM fotografeert nadat hij ook eerst verpleegkundige is geweest. Er zijn verschillende punten zijn we op kunnen letten tijdens een ziekenhuisreportage. Communicatie met verplegend personeel is altijd heel belangrijk. Een belangrijk ander aspect is licht. Goed om te weten dat er altijd licht is in een ziekenhuis. Het personeel heeft namelijk ook goed licht nodig voor behandelingen. Dus vraag vooral of het licht aan mag of feller mag. Een behandelingslamp gericht op het plafond kan goed gebruikt worden als indirect licht. Ook is het vaak wel mogelijk gordijnen open te doen maar licht is er zeker. En natuurlijk zijn lichtsterkte objectieven onmisbaar voor een professioneel fotograaf. En gebruik een groot diafragma maar flitsen moet je proberen te vermijden. Als het echt niet anders kan, flits dan indirect en laat het weerkaatsen tegen plafond of muur. Er was even een discussie over hoeveel er gephotoshopt mag worden. Ouders hebben aangegeven bij MaM een realistisch beeld te willen van hun kindje. Het is aan iedere fotograaf zelf te bepalen wat dat is. Soms kan een storende kabel weggewerkt worden maar werk je een slechte plek op een zichtbaar deel weg of laat je het zo? Er is geen ‘ja’ of ‘nee’ op die vraag, dat moet iedere fotograaf voor zichzelf bepalen. Soms is een huid niet gaaf meer, dan kan het wellicht beter zijn om op een andere deel te focussen en met scherptediepte te spelen. Ook werd aangestipt dat het gebruik van een realistisch contrast in defoto’s soms nog wel voor verbetering vatbaar is. Wellicht is foto’s nabewerken op een MaM-manier een mooi onderwerp voor een volgende workshop?

12

Dank je wel Rian, voor de organisatie van deze workshop. Ik vond het zeer waardevol. Het zien van beelden van andere fotografen is altijd inspirerend en de mogelijkheid om dat in een kleine groep te doen is me goed bevallen. Er was ruimte voor het uitwisselen van ervaringen en van het uitwisselen van inzichten. Zeker een aanrader en voor herhaling vatbaar. Heleen «

uit: Nieuwsbrief #17, maart 2014


Workshop

13

nieuwe website

H

et was er door alle drukte nog niet van gekomen maar de website van stichting Make a Memory was na vijf jaar wel aan een opfrisbeurt toe. De site is sinds 21 mei ‘on-line’ en is opgetrokken in de vernieuwde huisstijl die ook op briefpapier, enveloppen en de (foto-) cd’s die de ouders ontvangen is losgelaten. De site is wat duidelijker geworden en ‘navigeert’ praktischer en vlotter dan voorheen. Bovendien is de site nog nadrukkelijker gericht op ouders en zijn alle recente en oude (ouder)reacties terug te lezen. Verder vind je op de site achtergrondinformatie over de stichting, recent én - op jaar gesorteerd - ouder nieuws, een verwijzing naar ‘Op de pedalen’, uiteraard een aantal voorbeeldfoto’s, filmpjes over de stichting, informatie en praktische hulpmiddelen voor sponsoring en volledig transparant inzicht in onze financiële huishouding. Surf eens rond en heb je vragen of reacties dan kun je direct via de ‘Contact’ pagina een mailtje sturen. «

uit: Nieuwsbrief #18, mei 2014

14


Nieuwe website

15

‘vlinderkindjes’ versus make a memory

I

uit: Nieuwsbrief #19, augustus 2014

16


n correspondentie met onze fotografen en alle ziekenhuizen hebben we eerder al melding gemaakt van het bestaan van de stichting ‘Earlybirds’ die vroeggeboren kinderen (‘couveusekindjes’) in ziekenhuizen fotografeert en hoe de werkwijze van Make a Memory zich verhoudt tot die van ‘Earlybirds’. Omdat in de praktijk bleek dat van de door hen gefotografeerde kindjes een aantal niet in leven bleef had ‘Earlybirds’ een separate stichting opgericht onder de naam ‘Vlinderkindjes’. Make a Memory heeft ‘Earlybirds’ noch ‘Vlinderkindjes’ ooit als concurrentie gezien; niet alleen omdat Make a Memory geen bedrijf met winstoogmerk is, maar vooral omdat Make a Memory heel anders werkt. Make a Memory heeft van meet af aan echter wel haar bedenkingen kenbaar gemaakt bij de manier van werken van ‘Earlybirds’. Zo is het niet duidelijk dat deze stichting zonder winstoogmerk of ‘zakelijke ambities op termijn’ werkt en is de privacy van ouders en kinderen onmiskenbaar in het geding doordat, vooruitlopend op de afloop van die ‘premature periode’, een groot deel van de fotografie met anekdotes daaromheen gepubliceerd wordt op sociale media. ‘Earlybirds’ fotografeert naar eigen zeggen alleen ‘gezonde prematuren’ maar dat is een vertrekpunt wat naar onze overtuiging niet in alle gevallenhoudbaar is. Immers: niet alle vroeggeborenen zullen gezond en in leven blijven. ‘Vlinderkindjes’ opereert echter al enige tijd volledig los van ‘Earlybirds’ en werkt wel volledig kosteloos maar blijkt met haar groep van fotografen de vraag niet aan te kunnen en heeft Make a Memory benaderd met het verzoek of wij hun werk en fotografen konden overnemen binnen onze stichting. Na uitvoerig overleg is besloten dat Make a Memory daar onder duidelijke voorwaarden toe bereid is. Net als ‘Earlybirds’ fotografeerde ‘Vlinderkindjes’ vroeggeborenen al vanaf de leeftijd van 22 weken zwangerschap, waar Make a Memory dat pas vanaf 24 weken zwangerschap doet: een keuze die bepaald is door wetgeving (abortuswet) en de medische praktijk: jongere foetussen worden immers door de ziekenhuizen niet levensvatbaar verklaard en worden daarom niet behandeld. Omdat in de ziekenhuizen de laatste maanden onrust en onduidelijkheid ontstond over welke stichting nu te bellen voor het fotograferen van terminale of overleden prematuren, en omdat er vanuit de ouders nog regelmatig het verzoek om foto’s komt bij vroeggeborenen jonger dan 24 weken zwangerschap, heeft Make a Memory besloten voorlopig in dergelijke gevallen in overleg een ondergrens van 23 weken zwangerschap te hanteren. Van te voren is gepeild welke fotografen bereid zijn dergelijke prematuren te fotograferen en bovendien zullen zulke opdrachten zoveel mogelijk worden neergelegd bij de fotografen die eerder voor ‘Vlinderkindjes’ fotografeerden. Van die groep fotografen is overigens een minderheid (van dertien) overgenomen: de kwaliteitseisen liggen bij Make a Memory kennelijk een stuk hoger dan elders. We zullen in de komende periode nauwkeurig observeren hoe de praktijk verloopt en onze fotografen middels persoonlijke emails op de hoogte houden van de ontwikkelingen. Voorlopig is afgesproken dat ‘Vlinderkindjes’ op 1 augustus 2014 ophoudt te bestaan. «

‘Vlinderkindjes’ opgeheven

17

still birth congress

O

p zaterdag 19 september mocht ik als fotograaf op het internationale congres Babysurvival een presentatie houden over Make a Memory. De ruim 400 deelnemers aan dit congres dat van 18-21 september in Amsterdam werd gehouden kwamen uit alle landen van de wereld. Heel bijzonder was dat het programma bedoeld was voor zowel onderzoekers, artsen, verpleegkundigen en verloskundigen als ouders. Delen van het programma waren gezamenlijk, andere delen speciaal voor ouders of voor artsen en verpleegkundigen. Alle lezingen stonden in het teken van hoe babysterfte te voorkomen en hoe om te gaan met emoties en rouwverwerking als een kind sterft. Er was een indrukwekkende herdenkingsdienst voor de deelnemers, waarbij een vader schitterend zong over het verlies van zijn zoontje. Het was heel mooi dat ouders en medische professionals gezamenlijk ervaringen konden uitwisselen en er wederzijds begrip was over wat deze ingrijpende gebeurtenis voor ouders betekent, maar ook wat voor impact het sterven van een kind heeft op de medische staf. Er was een enorme bevlogenheid onder de wetenschappers om de oorzaken van babysterfte te begrijpen en om methoden te ontwikkelen om dit te voorkomen. Op zaterdagmiddag kreeg ik de gelegenheid om te vertellen over hoe Ed en Rian zijn begonnen met MaM, hoe de stichting zich heeft ontwikkeld tot de professionele organisatie van vandaag en over wat het voor mij als fotograaf betekent om via MaM iets te kunnen doen voor ouders die een kindje verliezen. Er was veel belangstelling voor mijn presentatie van ouders, verpleegkundigen, verloskundigen en een paar artsen. Vooral ouders en verpleegkundigen uit het buitenland waren ‘jaloers’ op de Nederlandse ouders die een herinnering in foto’s van hun kindje konden krijgen. In Schotland is er heel concrete belangstelling voor het oprichten van een MaM. In Melbourne, Australië bestaat al een dergelijk initiatief, waarmee we contact kunnen zoeken om ervaringen uit te wisselen. De gesprekken met ouders en medisch personeel uit zoveel landen maakten mij duidelijk dat het verlies van een kind in elke cultuur enorme impact heeft en dat de foto’s die MaM levert echt behulpzaam zijn in het moeilijke proces van rouwverwerking. Zie voor het programma en de abstracts: www.babysurvival2014.nl/ Wieke Eefting «

uit: Nieuwsbrief #20, oktober 2014

18


Still Birth Congress

19

verslag ‘op de pedalen’ @ mt. ventoux

Ravitaillering nu. Drinken, eten, nog een banaan en ja doe ook nog maar een blikje appelsap en nog een reep. Doorgaan. Het bos duurt lang, langer, eindeloos. K*tbos... Pente 9% staat er op het paaltje langs de kant. k*tpente. Misschien heb ik nog een tandje over en niet goed gekeken, ik buig voorover: k*tcassette, de 29 ligt er lang en breed op. Het bos wordt dunner en lager. Dan fietst Simon naast me. Hij maakt dezelfde geluiden als ik, zuchten, ademen, vloeken; het enige verschil is dat hij dat zonder zachte G doet. Chalet Reynard: het bos is voorbij. We stoppen even en Dirk Bellemakers komt erbij. We zitten kapot, dat wil zeggen Simon en ik. Dirk geeft tips. We gaan met z’n drieen verder, ware het niet dat ik moeite heb om in te klikken en voor ik het weet zie ik Dirk en Simon in de verte verdwijnen. ik fiets weer alleen. Het maanlandschap is geweldig en ik merk niks van de lagere stijgingspercentages. Moe, pijn, lege benen. Daar staat Dirk weer met Simon. Die zit er totaal doorheen. Het kan dus nòg erger. Door nu. In de verte is Tommy Simpson. Stoppen hier, uit respect. Ik kijk even en maak een praatje met een nederlands echtpaar. Als ik wil inklikken komt een medefietser, hij biedt aan om me op sleeptouw te nemen op de laatste kilometer. Ik accepteer. Er wordt op me ingepraat: doorgaan, hou vol, probeer je ademhaling wat naar beneden te brengen, dadelijk naar links dan uit je zadel en naar rechts. Ik stuur de bocht om en hoor gejoel, m’n naam wordt geroepen: “Kom op Paul, je doet ‘t”. Ik zie deelnemers en vrijwilligers staan. Ik ben boven en leeg. Simon is er ook en duwt me een flesje drinken in m’n handen. Ik drink, voel handen op m’n rug en over m’n schouder gaan. Ik ben boven en kijk de Ventoux in de ogen. Hij heeft gewonnen realiseer ik me, heeft me gedwongen om uit de pedalen te komen. misschien moet Paul nog een keer op de pedalen?!

H

et is 20 september in de vroege ochtend. Ik lig in mijn tent en buiten klettert de regen op het zeil. Lichtflitsen en donder maken alles compleet. De afgelopen twee dagen heeft de top van de Ventoux zich niet aan ons laten zien. Een permanente muts van mist over z’n kop getrokken alsof hij wil zeggen: “Als je me wil zien zul je naar boven moeten komen”. Een enkeling uit onze groep is inderdaad al boven geweest en wat ze vertellen en hebben laten zien stemt me niet gerust. Ondertussen rommelt het buiten verder. Slapen maar weer dan. Als het licht wordt hoor ik buiten al stemmen. Tekenen van nervositeit? Dan zelf ook maar opstaan en me gaan voorbereiden. Terwijl we ontbijten gaan de hemelpoorten open. Wie de hel wil hebben kan de hel krijgen moet er iemand gedacht hebben. Het wordt weer droog en we gaan ons opmaken voor vertrek. Allemaal nog gezamenlijk op de foto, rugnummers opspelden (moet dat kleine nummer nu achterop of die grote?), bidons vullen en de achterzakken vol met eten, veel eten, heel veel eten zelfs. De nervositeit stijgt en iedereen verwerkt het op zijn eigen wijze, sommige stil, sommige pratend en gebarend. Ik zie stelletjes hand in hand lopen, ze zijn in gedachten zonder meer bij hun kindje. Er is veel verdriet voorbij gekomen de afgelopen twee dagen en ik heb diep respect gekregen voor menig medefietser. De Ventoux is één, maar de verhalen en tranen hier zijn van een andere orde. 10:15 uur, Bédoin. We staan klaar. Een laatste peptalk van Dirk Bellemakers. Hij leest een berichtje van Jurgen van den Broeck voor, slik... Ik ga op de trappers en voel me toch minder dan vanochtend. Niet goed, niet slecht, niks eigenlijk. We fietsen Bédoin uit en de weg stijgt lichtjes. Dit kan beter, maar de spieren zijn ook nog koud. Inmiddels is de zon gaan schijnen, zonnebril op en nog maar eens aan m’n gevulde achterzakken voelen. De groep valt al uiteen, ieder zijn eigen tempo. Ik fiets door Les Baux, eet een banaan en dan het bos in. Meteen gaat het vol aan de bak. terug naar 34x29. Het wordt warm. Doorgaan nu. Dit is het vermaarde bos. Op de weg staat iets geschreven ‘Alberto’, Wat nu ‘Alberto’? Er zit geen Alberto bij ons... Oh nee: díe Alberto natuurlijk. Dan glijdt Wouter Poels onder m’n wielen door, Fuglsang, Riis, Schleck, Voeckler - het hele peleton. Dan opeens een boterham met hagelslag: wie in godsnaam tekent er een boterham met hagelslag op het wegdek? Ik zweet, het druppelt onder m’n helm vandaan, drinken. Daar komt Ed aan. “Doorgaan Paul, hou ‘m vast tot na het bos”. Ja, ja... Het doet zeer en m’n benen lopen langzaam maar zeker leeg. Eten nu. Vloeken: m’n motoriek staat me niet meer toe om iets te pakken en open te maken. Hoe lang duurt dit bos nog? Vijf kilometer? Tien kilometer? Ik kijk op m’n teller en moet eraf. M’n voeten klikken uit m’n pedalen en ik kan eindelijk eten en drinken. Verder nu, door naar de eerste ravitaillering. In de verte zie ik ze; doortrappen en even stoppen. Dan blijkt dat het helemaal geen fouragepost is maar een busje van de fotograaf waar een aantal medefietsers even is gestopt. Ik moet een sanitaire stop doen, geef m’n fiets aan onze buschauffeur en vlucht het bos in. Verder weer. Hé: Martijn daar, mijn tent-genoot. Martijn snakt ook al naar de ravitaillering. Ik vraag me weer af wie er nu eigenlijk een boterham met hagelslag op de Ventoux tekent. Oh nee... Shit: dat moest een bolletjestrui voorstellen!

20

Paul Ubaghs «

uit: Nieuwsbrief #20, oktober 2014


Sponsorfietstocht

21

als vrijwilliger ernstig zieke kinderen fotograferen voor make a memory

S

inds bijna zes jaar fotografeert Stichting Make a Memory in Nederland iedere dag twee tot drie ernstig zieke, terminale of al overleden kinderen. Voor de ouders van de kinderen levert deze organisatie beelden die troost geven, een blijvende herinnering vormen en in de meeste gevallen hulp bieden bij de verwerking van het verlies. Make a Memory werkt daarvoor met een pool van ongeveer 140 vakfotografen. Bijzonder is dat alle fotografen dat vrijwillig en anoniem doen. Door het grote aantal aanvragen en een natuurlijk verloop in het fotografenbestand blijft het noodzakelijk dat nieuwe fotografen zich aansluiten bij de stichting. Om eens te onderzoeken hoe fotograferen voor Maka a Memory in zijn werk gaat en om de stichting bij te staan bij het werven van nieuwe fotografen, zetten we de meest voor de hand liggende vragen hier even op een rij.

1. Waarom is Make a Memory opgericht? De Brabantse fotograaf Ed van Schaik zag op bezoek bij buren slechte en ongelukkige foto’s van een overleden kind en stelde vast dat die beelden desondanks van onschatbare waarde voor de ouders waren. Hij dacht meteen: ‘Dat moet beter kunnen’. Ed’s vrouw Rian was werkzaam in de zorg en samen richtten ze stichting Make a Memory op om voor ouders in vergelijkbare omstandigheden (het verliezen van een kind door vroeggeboorte of ernstige ziekte) goede foto’s te kunnen geven als herinnering aan hun kind. Aanvankelijk opereerde de stichting alleen in de provincie, maar al snel spreidden zowel de vraag als de diensten van Make a Memory zich uit over heel Nederland. De stichting bestaat inmiddels bijna zes jaar en is volkomen geprofessionaliseerd. 2. Wat voor kinderen fotografeert stichting Make a Memory en voor wie? Make a Memory fotografeert ernstig zieke, terminale, ten gevolge van een ongeval gewonde of al overleden kinderen tot en met zeventien jaar oud; meestal betreft het vroeg- of pasgeboren baby’s in leeftijd vanaf een zwangerschap van 23 weken. De foto’s zijn voor de ouders. Ze bieden in de eerste plaats troost en een tastbare herinnering maar in heel veel gevallen ook daadwerkelijke hulp bij de verwerking van het verlies. De foto’s worden vaak in het ziekenhuis, maar ook bij mensen thuis gemaakt. 3. Waarop zijn die leeftijdsgrenzen gebaseerd? ‘Als vrijwilliger ernstig zieke kinderen fotograferen voor Make a Memory’ verscheen op de website van het fotografen vakblad ‘Pf’ (‘Professionele fotografie) en leidde tot buitengewoon veel reacties op sociale media (Facebookpagina’s van Pf en de Make a Memory zelf ), vele aanmeldingen en daarmee een significant aantal nieuwe Make a Memory-fotografen.

22


Vooral de abortuswet: gebaseerd op medische wetenschap bepaalt de wet dat een kind van 24 weken oud in principe buiten de moeder in leven kan blijven. Dat daar nog enorm veel zorg bij komt kijken is evident, maar de grens is er niet voor niets: pas vanaf die leeftijd wordt

Werving nieuwe fotografen in Pf

23

een vroeggeboren kind in behandeling genomen. Onder die grens wordt er feitelijk ook niet gesproken over een kind maar over een foetus. Dat Make a Memory nog een week onder die grens fotografeert komt omdat er veel grensgevallen zijn waarbij de leeftijd er om hangt en de kinderen wel in behandeling worden genomen. De stichting erkent dat dit een grijs gebied is, en deze ondergrens is dan ook absoluut. En eenmaal achttien zijn de patiënten volwassen 4. Wat krijgen de ouders dan precies? Een boekje met vijf vierkante foto’s (13x13cm) en een dvd-r met alle goede beelden in hoge resolutie. De foto’s worden (met de patiënten/adresgegevens) door de fotografen aangeleverd aan de stichting via een veilige serververbinding en vervolgens print de stichting de foto’s, maakt er een boekje van en stuurt dat met de dvd binnen tien dagen naar de ouders. 5. Wat kost dat? Niks. Ouders krijgen de foto’s gratis. Betalen voor dit soort beelden zou een ongewenste machtsverhouding kunnen opleveren. Alle ouders in dit soort situaties kunnen foto’s laten maken en daarna met de beelden op de dvd hun eigen afdrukken, vergrotingen, albums of wat dan ook maken. De fotografen werken kosteloos: het is vrijwilligerswerk. (Reis- en parkeerkosten worden wel vergoed.) Praktische kosten (het maken van de afdrukken en de boekjes, kantoorkosten et cetera) worden gedekt met sponsoren en donaties. Alle financiële gegevens zijn in te zien via de website; er is geen strijkstok. 6. Hoe komen de ouders bij Make a Memory terecht? Zorgprofessionals - (huis)artsen, verloskundigen en vooral verpleegkundigen in alle ziekenhuizen in Nederland op de relevantie afdelingen - weten van het bestaan van de stichting en beschikken over brochures. Zij attenderen ouders op het bestaan van Make a Memory en leggen contact of helpen daarbij. 7. En hoe zit het met de privacy? Die is consequent en strak gewaarborgd. De foto’s worden altijd via de stichting gestuurd en zullen nooit gepubliceerd worden. De fotografen gebruiken de foto’s ook nooit voor eigen publiciteit of promotie. Eén en ander wordt gewaarborgd door richtlijnen waaraan alle fotografen zich moeten houden en waarvoor ze ook moeten tekenen. Dat klinkt allemaal heel officieel maar de ouders moeten volledig kunnen vertrouwen op het waarborgen van hun privacy en zo is alles duidelijk.

24


8. En dat fotograferen, hoe gaat dat dan? Als er een kind in de regio van de fotograaf in kwestie gefotografeerd moet worden wordt die gepolst of hij/zij tijd en gelegenheid heeft. Contactpersoon (in ziekenhuis meestal verpleegkundige, thuis kan het een verloskundige of huisarts zijn), locatie en voor de shoot relevante bijzonderheden (leeftijd kind, uiterlijke kenmerken) worden doorgegeven en de fotograaf gaat op pad. Eenmaal daar kan de fotograaf een kleine reportage maken van het kind en indien gewenst ouders en eventuele gezinsleden. Ouders kunnen hun wensen kenbaar maken maar de fotograaf kan ook suggesties doen. Het komt vaak neer op een portret, een portret met de ouders, details van handjes en voetjes, beelden in een wiegje of couveuse, knuffelspeelgoed en andere mogelijke persoonlijke voorwerpen - alles is mogelijk. De bedoeling is zonder haast, maar niet langer dan strikt nodig, de situatie vast te leggen. Dat zal voor een journalistieke of reportage-fotograaf misschien gemakkelijker zijn dan voor iemand die alleen met flitslicht in een studio werkt. Realisme is heel belangrijk: de situatie hoeft niet mooier gemaakt te worden dan ze is. In meeste gevallen zijn zwartwit-beelden uiteindelijk het meest geschikt. Fotograferen in RAW met zwartwit voorvertoning is een goede manier om ouders te betrekken bij het fotograferen: als ze ‘onderweg’ zien hoe het wordt in zwartwit zijn ze vaak al snel gerustgesteld over de kwaliteit en verloopt de shoot wat gemakkelijker. 9. Dat klinkt niet zo gecompliceerd, maar het zijn wel situaties van leven op dood. Wat zijn de moeilijke kanten? Soms zien met name de vroeg- en pasgeboren kindjes er slecht uit: het lichaampje kan beschadigd zijn, er kan sprake zijn van zichtbare lichamelijke afwijkingen en na overlijden is de huid bijvoorbeeld soms al verkleurd. Bovendien sta je als ‘vreemde’ in een hele precaire, emotionele situatie. Je hoeft geen blijvende band met de ouders op te bouwen - je bent er immers maar even - maar wel vertrouwen uitstralen en rustig zijn. Uiteindelijk gaat dat in de loop der tijd steeds beter: ook dit is een kwestie van ervaring en professionaliteit. Niettemin kun je te maken krijgen met ouders die sterk wisselend emotioneel gedrag kunnen vertonen: van verdriet naar berusting; van woede naar acceptatie en alles daartussen. Een combinatie van diplomatie, doortastendheid en ‘gewoon laten gebeuren’ bij de fotograaf is dan, net als bij heel veel uiteenlopende situaties in de dagelijkse fotojournalistiek, een pre. 10. Is het emotioneel niet moeilijk? Dat varieert per fotograaf en situatie: soms is het moeilijk en de stichting biedt nazorg voor de fotograaf mocht dat - in uitzonderlijke situaties - nodig zijn. Maar doorgaans vinden verreweg de meeste fotografen het zeer bevredigend om zo iets voor de medemens te kunnen doen.


25

Achteraf laten ouders vaak weten ontzettend blij te zijn met de foto’s die dan als volkomen onmisbaar worden bestempeld. Dat hoort de stichting niet alleen zelf, ook kinderartsen, verpleegkundigen en andere zorgprofessionals bevestigen dat. In de meeste gevallen zijn ouders heel blij dat er een fotograaf komt die gegarandeerd goede beelden maakt en hen in die zin ontlast dat ze daar zelf niet over hoeven na te denken. Veel van de fotografen bij Make a Memory werken ook al jarenlang voor de stichting.

leed van anderen. Bovendien onderschrijven we dat je in situaties als die waarin Make a Memory fotografeert wel een vakman of -vrouw moet kunnen inzetten die je om een boodschap kunt sturen en altijd met een degelijke reportage terugkomt. Immers: in deze gevallen is er maar één gelegenheid om de foto’s te maken.

11. Hoeveel tijd kost zoiets nu en hoe vaak moet je als fotograaf beschikbaar zijn?

Heel eenvoudig: stuur een mailtje naar de stichting ([email protected]) met daarop een verwijzing naar je website of portfolio. Dat werk zal vast in orde zijn, dus rest er dan nog een kennismakingsgesprek, de formaliteiten rond privacy en de nodige uitleg en dan kun je op pad. Meer informatie is ook te vinden op www.makeamemory.nl.

Dat varieert per fotograaf. ‘Nee’ zeggen mag en kan altijd en één keer in het half jaar fotograferen is ook waardevol. Sommige fotografen fotograferen een paar keer per maand, anderen één keer per drie maanden. Het is ook altijd mogelijk om een tijdje niet beschikbaar te zijn. Het oproepsysteem is behalve geografisch ook persoonlijk zo ingericht dat er met persoonlijke beschikbaarheid rekening gehouden kan worden. 12. Is ervaring in medische kringen noodzakelijk? Nee. Elke sessie voor Make a Memory is feitelijk een mini-reportage die je strikt fotografisch kunt benaderen. Wat het kind in kwestie mankeert is eigenlijk niet eens relevant. Het is levensbedreigend ziek of zelfs al overleden en de foto’s worden aan het eind van het leven gemaakt. Make a Memory maakt nadrukkelijk ook geen rouw- of post mortem-fotografie. De beelden worden in de meeste gevallen bij leven en soms net rond of na overlijden gemaakt. Om als fotograaf gemakkelijker in deze situaties te kunnen werken organiseert de stichting wel workshops die zowel op de medisch-inhoudelijke als technische en praktische kanten van deze shoots ingaan.

15. Stel: ik zie er wel wat in, wat moet ik doen?

16. Eén ding nog: de foto’s van Make a Memory zouden niet gepubliceerd worden, toch staat er bij dit artikel een aantal afgedrukt; hoe zit dat? Goed gezien. Het betreft hier beelden van ouders die toestemming hebben gegeven voor publicatie, juist om andere ouders en betrokkenen te laten zien hoe belangrijk die foto’s voor hen zijn. «

13. Maar liefst 140 aangesloten fotografen, dat is nogal wat. Is dat wel nodig? Ja, en meer ook. In Nederland overlijden er veel meer kinderen dan de meeste mensen zich realiseren. Make a Memory fotografeert er als gezegd twee tot drie per dag - élke dag - en nog lang niet overal is men op de hoogte van het bestaan van de stichting. Ziekte en overlijden laten zich slecht plannen, dus de stichting moet beschikken over een grote pool van fotografen om te allen tijde en in alle situaties een fotograaf te kunnen aanbieden. En dan is er nog een natuurlijk verloop: fotografen stoppen er soms mee, hebben door eigen werk weinig tijd of gaan op vakantie. Omdat de vraag naar foto’s van Make a Memory nog altijd blijft groeien moet de stichting blijven werven. 14. Waarom besteedt Pf aandacht aan deze werving? Als vakblad vinden we het een mooi gegeven dat vakgenoten zich belangeloos inzetten bij het

26



27

jaarrekening 2014 Stichting Make a Memory gevestigd te Westerhoven

Nummer Kamer van Koophandel: Datum: Opgesteld door: Aantal exemplaren:

17220854 30 juni 2015 J.H.P. van Beek 1

Inhoudsopgave pagina

Jaarverslag Opdracht 30 Jaarstukken 2014 Jaarrekening 2014 Balans per 31 december 2014 31 Staat van baten en lasten 2014 32 Toelichting op de balans 33 Toelichting op de staat van baten en lasten 35 Toelichting lastenverdeling - specificatie en verdeling kosten naar bestemming 38

28


Financieel jaarverslag

29

Stichting Make a Memory FLYNTH adviseurs • accountants Dorpstraaat 44 Meerenakkerweg 1-21 5563 BE Westerhoven Postbus 7012 5652 AR Eindhoven

balans per 31 december 2014

ACTIEF (in euro’s)

kenmerk behandeld door datum 629719000 J.H.P. van Beek 30 juni 2015

onderwerp Toezending jaaroverzicht per 2014

Geacht bestuur, Om u van dienst te zijn sturen we u het jaaroverzicht over de periode 1 januari 2014 tot en met 31 december 2014. Hiermee heeft u inzicht in de resultaten van uw stichting over de afgelopen periode. Deze brief is in ieder geval onlosmakelijk verbonden met bijgaande stukken en dient te allen tijde tezamen met de stukken gelezen te worden. Het rapport bestaat uit de balans, de winst-en-verliesrekening en de specificatie van de winst-en-verliesrekening. U heeft ons alle informatie verstrekt welke noodzakelijk is om dit rapport op basis van deze uitgangspunten op te stellen. De werkzaamheden mogen niet worden gezien als het samenstellen van de jaarrekening als bedoeld in de richtlijnen (COS 4410) noch als een beoordelingsopdracht en/of controleopdracht. Wij vertrouwen erop u hiermee van dienst te zijn.

31 december 2014

31 december 2013

VASTE ACTIVA Materiële vaste activa Inventaris 5.009 9.281 5.009

9.281

VLOTTENDE ACTIVA Vorderingen en overlopende activa Handelsdebiteuren 150 Overlopende activa 2.278 4383 2.428

4.383

Liquide middelen 138.099

143.613

157.277

145.536

PASSIEF (in euro’s) 31 december 2014 31 december 2013 Eigen vermogen Stichtingskapitaal 139.961 148.973 139.961 148.973

Hoogachtend, Kortlopende schulden en overlopende passiva Crediteuren 522 4.437 Belastingen en sociale lasten 1.463 1.540 Overlopende passiva 3.590 2.327 5.575 8.304

R. de Wildt Vestigingsdirecteur

145.536

30



157.277

31

staat van baten en lasten 2012 (in euro’s) 2014 2013

Toelichting op de balans

Baten 153.088 167.801 Directe lasten -68.716 -70.809 Baten -/- directe lasten 84.372 96.992 Salarissen en sociale lasten 55.940 59.281 Afschrijvingskosten 4.272 4.431 Overige bedrijfskosten: Huisvestingskosten 10.755 10.688 Algemene kosten 4.355 2.742 Kantoorkosten 10.154 10.572 Autokosten 2.461 1.276 Verkoopkosten 5.626 121 Financiële baten en lasten -179 -1.228 Som der exploitatielasten 93.384 87.883

VASTE ACTIVA Materiële vaste activa

Resultaat -9.012

9.109

ACTIVA (in euro’s)

inventaris

Recapitulatie van de boekwaarde per 31 december 2012: Aanschafwaarden 21.359 Afschrijvingen -12.078 9.281 Overzicht mutaties 2014: Stand 31 december 2013 9.281 Investeringen Afschrijvingen -4.272 Stand 31 december 2014 5.009 Recapitulatie van de boekwaarde per 31 december 2014: Aanschafwaarden 21.359 Afschrijvingen -16.350 5.009 Afschrijvingspercentage: 20% VLOTTENDE ACTIVA Vorderingen en overlopende activa 31-12-2014 31-12-2013 Recapitulatie van de vorderingen en overlopende activa: Handelsdebiteuren 150 - Overlopende activa 2.278 4.383 2.428 4.383 Nadere specificatie van de vorderingen en overlopende activa: Overlopende activa Algemene kosten 1.460 Financieringskosten 1.371 Waarborgsommen 1.552 - 4.383 Liquide middelen Kas 779 128 Rabobank 1151.99.799 7.849 1.041 Rabobank 1032.37.747 6.605 4.727 Rabobank 1521.54.388 3.692 47.221 Rabobank 3034.233.140 119.174 90.496 138.099 143.613

32



33

PASSIVA (in euro’s)

31-12-2014 31-12-2013

Eigen vermogen Recapitulatie van het eigen vermogen: Stichtingskapitaal 139.961 148.973 Nadere specificatie en verloop van het eigen vermogen: Stichtingskapitaal Beginkapitaal

Opnames minus

Resultaat over

Eindkapitaal op

op 01-01-2014

stortingen 2014

de periode 2014

31-12-2014

148.973 139.961 Kortlopende schulden en overlopende passiva Recapitulatie van de kortlopende schulden en overlopende passiva: Crediteuren 522 4.437 Belastingen en sociale lasten 1.463 1.540 Overlopende passiva 3.590 2.327 5.575 8.304 Nadere specificatie van de kortlopende schulden en overlopende passiva: Crediteuren Crediteuren 522 4.437 Belastingen en sociale lasten Af te dragen loonheffing

1.463

1.540

Overige schulden Netto loon 327 Reservering vakantiegeld 2.000 0 2.327 Overlopende passiva Financieringskosten Nog te betalen inkopen 0 -

Toelichting op de staat van baten en lasten (in euro’s) 2014 Baten Baten eigen fondswerving 153.088

167.801

Directe lasten Verzorging reportages 37.103 Kosten eigen fondswerving 31.613 68.716

49.360 21.449 70.809

Nadere specificatie van de bovenstaande baten- en lastengroepen: Baten eigen fondswerving Fondswerving 54.260 Sponsoractie 78.828 Ontvangen Dela Fonds 20.000 153.088

93.238 34.563 40.000 167.801

Verzorging reportages Verzorging reportages 14.565 Inkopen materialen 4.945 Kantoorkosten 2.519 Porti 3.760 Telefoonkosten 11.314 Reis- en verblijfkosten - 37.103

6.098 6.598 10.470 3.334 8.393 34.893

Kosten eigen fondswerving Verkoopkosten 2.303 2.230 Reis- en verblijfkosten 5.697 6.200 Inkopen materiaal 5.321 2.952 Porti - 152 Voorlichtingsmateriaal 14.399 9.915 Sponsoractie 3.893 31.613 21.449 Salarissen en sociale lasten Lonen en salarissen 54.740 Pensioenlasten 1.200 55.940

34


2013


55.681 3.600 59.281

35

Nadere specificatie van de lonen en salarissen, sociale lasten en pensioenlasten: Lonen en salarissen Lonen en salarissen 45.379 45.411 Sociale lasten 7.783 7.834 Ziekengeldverzekering 1.379 2.293 Kantinekosten 68 143 Reservering vakantiegeld 116 54.740 55.681

Kantoorkosten Kantoorbenodigdheden 1.885 1.325 Automatiseringskosten 3.595 Telefoon/fax 2.946 2.829 Secretariaatsservice - 3.949 Accountantskosten 1.577 Administratiekosten 151 1.210 10.154 9.313

Pensioenlasten Pensioenlasten

1.200

3.600

Aantal werknemers Het gemiddeld aantal werknemers is:

1,4

1,4

Autokosten Brandstoffen 1.651 Autoverzekering 174 Overige autokosten 636 2.461

Afschrijvingskosten Afschrijving op materiële vaste activa

4.272

Overige bedrijfskosten Huisvestingskosten 10.755 Administratie- en advieskosten 4.355 Kantoorkosten 10.154 Autokosten 2.461 Verkoopkosten 5.626 Algemene kosten -179 33.172

Verkoopkosten Verteerkosten - Overige verkoopkosten/ representatiekosten 5.626 5.626

4.431

10.688 2.742 10.572 1.276 121 -1.228 24.171

Financiële baten en lasten Rente spaarrekening -725 Rente en kosten bank 546 -179

632 569 75 1.276

121 121

-1.279 -1.279

Nadere specificatie van de overige bedrijfskosten: Huisvestingkosten Huur gebouwen 9.648 9.312 Gas-water-electra 791 982 Onroerendezaakbelasting - 274 Overige huisvestingskosten 316 120 10.755 10.688 Algemene kosten Advies/incassokosten - Verzekeringen 2.198 Contributies/abonnementen - Fiscale boetes 150 Overige algemene kosten - Verschillen voorgaand jaar 2.007 4.355

36

1.532 1.907 562 47 4 4.052



37

Toelichting lastenverdeling - specificatie en verdeling kosten naar bestemming (in euro’s) Besteed aan Werving baten Beheer en Totaal 2014 doelstellingen administratie

colofon

Besteed aan doelstelling Verzorging reportages 37.103 - - 37.103 Kosten eigen fondswerving Kosten eigen fondswerving - 31.613 - 31.613

Staf: Rian van Schaik Chantal Lavrijsen

Indirecte kosten Personeelskosten Afschrijvingen Autokosten Huur Gas/water/electra Overige huisvestingskosten Verzekeringen Fiscale boetes Overige algemene kosten Kantoorbenodigdheden Automatiseringskosten Telefoon/ fax Accountantskosten Administratiekosten Verkoopkosten Financiële baten en lasten Totaal

«

41.955 2.777 738 6.754 554 221 - - - 1.320 719 737 473 30 5.626 - 99.007

8.391 1.068 492 1.930 158 63 - - - 377 719 589 473 30 - - 45.903

5.594 427 1.231 964 79 32 2.198 150 2.007 188 2.157 1.620 631 91 - -179 17.190

55.940 4.272 2.461 9.648 791 316 2.198 150 2.007 1.885 3.595 2.946 1.577 151 5.626 -179

Bestuur: Ed van Schaik - voorzitter Karin van der Ceelen - secretaris Wil van de Ven - penningmeester

Comité van aanbeveling: Arie Bos - neonatoloog UMCG Edzo Doeve - CEO DELA Riet Fiddelaers-Jaspers - deskundige op gebied van verlies en rouw Lout Meijers - oud-notaris Driek van de Vondervoort - Burgemeester gemeente Bergeijk Herma Wijffels - literatuurdocent Jungiaans Instituut, Nijmegen en diverse andere instellingen Herman Wijffels - hoogleraar ‘Duurzaamheid en Maatschappelijke Verandering’ aan de Universiteit Utrecht Sponsoren: FLYNTH, Van Horssen, Infoland Veldhoven, Multiline meldkamerdiensten, Stichting DELA Fonds, Uitvaart van der Stappen, WeProvide Grafisch ontwerp: Beeldverhaal, Amsterdam Bij de foto’s: de foto’s in dit jaarverslag zijn geplaatst met toestemming van de ouders in kwestie. Foto’s gemaakt voor Make a Memory worden in principe nooit gepubliceerd; dit betreft een uitzondering: deze ouders kiezen ervoor de foto’s van hun kind en henzelf beschikbaar te stellen om het werk van Make a Memory inzichtelijker te maken.

162.100

Contact: Stichting Make a Memory Dorpstraat 44, 5563 BE Westerhoven Antwoordnummer 15505, 5563 ZW Westerhoven bezoekadres: Heuvel 8, 5563 AP Westerhoven 06 533 99 244 (24 u/dag) 040 744 0414 (kantoor, tijdens kantooruren) [email protected] www.makeamemory.nl

38


Colofon

39

Troost, Herinnering, Hulp

Recommend Documents