getest |
TOP(PEN) WEEK
6 racefietsen voor 2015 getest in Graubünden
Samnaun
Ftan
Graubünden
Scuol
Albulapas
Zwitserland
Samnaun Ftan
Graubünden
Scuol
Albulapas
‘Ik heb mijn wagen volgeladen’ is de eerste zin van een grappig kinderliedje en precies daar moest ik aan denken toen we onze gehuurde bestelwagen voor de trip naar Graubünden tot aan het dak vulden. Zes racefietsen, een mountainbike, een berg fietskleren waar je een half peloton mee kan aankleden, een halve Media Markt aan fotoapparatuur, reserveonderdelen en materiaal om aan de fiets te werken, een paar koffers met gewone kleren en een stevige portie goed humeur die alle laatste hoekjes en kantjes vulde. Alles klaar voor een topweek in Zwitserland. Of een ‘toppenweek’, zo u wil … › TEKSTEN BART DE SCHAMPHELEIRE › FOTOGRAFIE DAVID STOCKMAN › MET MEDEWERKING VAN DRIES BÉATSE, KOEN BLANCQUART
Zw
Canyon Endurace CF 9.0 versus Ridley Fenix C30
Veertigers-
fietsen
Uiteraard gebruik je als journalist je eigen ervaringen om een fiets te beoordelen en met ‘tram vier’ in zicht blijft mijn referentiekader groeien, maar tegelijk voel ik ook dat bij mezelf het scherp een beetje van de snee is. Een pijntje hier, een kwaaltje daar en een kilootje ginder: stilaan begint de kar een beetje te piepen. Nog niet zo dramatisch dat ik aan een pure comfort toerfiets toe ben, maar na een paar uur knallen op een radicale racer stap ik vaker dan me lief is van de fiets met pijn in spieren waarvan ik me het bestaan niet eens herinnerde. Ik word dan ook stilaan rijp voor een categorie fietsen die ik de ‘veertigersfietsen’ heb gedoopt, een categorie waarin de Canyon Endurace CF 9.0 en de Ridley Fenix perfect thuis horen.
D
Canyon Endurace
< De VCLS 2.0-zadelpen dempt zoveel trillingen dat het gevoel in de achtertrein er een beetje bij inschiet. Full Ultegra en fraaie DT Swiss-wielen zijn in deze prijscategorie sterke argumenten. 24 | Grinta!
> De Canyon legt 7,25 kg in de weegschaal, de Ridley 8,75 kg: een gewichtsverschil van anderhalve kilo dat je niet zomaar onder de mat kan vegen. <
e gemiddelde veertiger voelt niet langer de nood om het haantje de voorste te spelen en de veertigersfietsen pakken dan ook niet uit met schreeuwerige kleuren of opzichtige details. Nee, zet honderd fietsen op een rijtje en de kans is bijzonder klein dat de Canyon Endurace CF 9.0 of de Ridley Fenix C30 er als hipste vogels worden uitgekozen. Daar tegenover staat dat de beide fietsen in hun matzwarte jas en een paar kleurige accenten heel stijlvol voor de dag komen. Canyon speelt zijn vertrouwde kleurenspel door de merknaam aan de binnenkant van de vorkpoten en aan de onderkant van de onderbuis er in oranje op te zetten. De manier waarop Ridley de modelnaam ‘Fenix’ op de bovenbuis vermeldt, is een leuk accentje. Met catalogusprijzen van 1.799 euro voor de Canyon en 1.749 euro voor de Ridley ontlopen de twee veertigersfietsen mekaar amper wat de financiële kant van de zaak betreft.
1.500 gram
Haal je er de weegschaal bij, dan komt er wel meteen een serieus verschil naar voren. Voor een fiets van 1.799 euro is de 7,25 kilogram die de Canyon aan de haak hangt redelijk spectaculair. En ook al is de Ridley met zijn 8,75 kilogram nog geen dikkerdje, een gewichtsverschil van anderhalve kilo kan je niet zomaar onder de mat vegen. De Endurace CF 9.0 – een model dat Canyon in 2014 aan zijn gamma toevoegde – wordt gemaakt van F10 carbon en op zijn website slaat de Duitse fietsfabrikant je dood met de afkorting VCLS die voor ‘Vertical Comfort Lateral Stifness’ staat. De carbon lay-up in de ranke staande achtervork en de potige voorvorkpoten is gekozen in functie van een maximale trillingsabsorptie, de VCLS – lap, daar heb je ’t alweer – 2.0-zadelpen met instelbare Flip Head moet het comfort naar een nog hoger niveau tillen. De VCLS 2.0-zadelpen bestaat uit twee halve zadelpennen die als een soort van bladveer functioneren. Met een iets hogere balhoofdbuis en kortere bovenbuis valt de Endurace onder de ‘Sport Geometry frames’, opmerkelijk is het mini extra driehoekje bij de verbinding van de staande achtervork met zitbuis en bovenbuis. De kabels worden door het frame geleid, enkel het laatste stukje kabel richting achterderailleur wordt onder de rechter liggende achtervork geloodst. Dat de Canyon aan een laag gewicht van 7,25 kilo komt, heeft de Endurace CF uiteraard niet alleen aan het lichte frame te danken. In 9.0 versie (er bestaan ook nog een 9.0 SL, 9.0 Pro en 8.0) wordt de comfortracer afgewerkt met een volledige
Shimano Ultegra 11-speed-onderdelengroep met 50/34 compact crankstel en 11-28 cassette, Ritchey WCS-stuurpen, Ritchey Evo Curve-stuur, Fi’zi:k Alliantezadel en DT Swiss R23 Spline-wielen met daarrond Continental Grand Prix 4000S II-bandjes in 25 mm breedte. Een pakket waarmee je alle uitdagingen aankan.
Forza Paal-Beringen!
Jochem Aerts en co weten ondertussen ook wel hoe je een frame in mekaar moet steken en de Ridley Fenix C30 ziet er beslist niet slecht uit. Zowel in voor- als zijaanzicht komt hij wel wat forser over dan de Canyon, vooral de voorvork lijkt een klein beetje over de maat. Wel hip zijn de gepolijste stukjes ter hoogte van de padden. De Fenix wordt gemaakt van een mix van 24 en 30 Ton carbon, de poten van de staande wishbone achtervork (een vorm van achtervork die je steeds minder aantreft) zijn afgeplat om extra comfort te bieden. De zitbuis is balkvormig, de bovenbuis zowaar zeshoekig en de balhoofdpartij massief. De rem- en derailleurkabels worden op eenzelfde manier als bij de Endurace doorheen het frame geleid, enkel het laatste stukje kabel naar de achterderailleur loopt buitenlangs. Vlak voor het bracket vind je op de onderbuis de nokken om een externe batterij te monteren voor het geval je het Fenix-frame met elektronische derailleurs wou uitrusten. Van de carbon Fenix bestaat er ook een variant voor schijfremmen. Dat de Fenix C30 anderhalve kilo meer op de weegschaal zet dan zijn Duitse concurrent mag je grotendeels aan de gemonteerde onderdelen toeschrijven.
> Qua looks zijn het niet de hipste vogels maar ze zien er wel heel stijlvol uit. < Stuur, stuurpen, zadelpen en zadel komen van Ridley’s huismerk 4ZA en de fiets wordt met carbon 4ZA bidonhouder geleverd. Voor de draaiende onderdelen gaat Ridley voor een mix van Shimano 105 11-speed-rem/schakelgrepen en derailleurs, de remhoeven en het crankstel zijn zogeheten ‘non-series’ onderdelen (ze horen niet specifiek bij een bepaalde onderdelengroep) en moet je kwalitatief iets lager dan Shimano 105 inschatten. Het crankstel is een compact exemplaar, rond de Fulcrum Racing Sport-wielen legt de fietsenbouwer uit Paal-Beringen Grinta! | 25
>
Continental Ultra Sport-banden van 25 mm breedte. Voor het geval je de framekit los zou willen kopen, hou je rekening met een investering van 1.399 euro.
> Profileert de Fenix C30 zich eerder als een fiets waarmee je kilometers aan een stuk tempo wil maken, dan nodigt de Endurace CF 9.0 uit tot een rijstijl die dichter bij het koersen aanleunt. <
Ridley Fenix C30
Stille werker
“Tja, veel kan ik hier eigenlijk niet over zeggen. Behalve dan dat hij goed rijdt”, waren de woorden van Grinta!-lezer en gelegenheidstester Koen in Graubünden. En je kan de Dendermondenaar daar geen ongelijk in geven want de Fenix C30 is een schoolvoorbeeld van een goed uitgebalanceerde fiets die onopvallend doet wat hij moet doen. Of zoals ik het in mijn nota’s zette: ‘Je krijgt er misschien geen stijf pietje van, maar hij laat ook geen steken vallen’. Elke vogel zingt zoals hij gebekt is, nietwaar? De Ridley is stabiel als een huis, beslist geen oud wijf om door de bocht te jagen en ook geen springerig veulen dat constant alle kanten op wil. Voor een veertiger meer dan strak genoeg en als er ‘Tested on pavé’ op de fiets staat, dan geloof je best dat dit platform als basis kan dienen voor profs die een fiets voor de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zoeken. De afwerking van de fiets is prima en alles wat je te zien krijgt als je in het zadel zit, ziet er goed uit. De Shimano 105 11-speedderailleurs schakelen licht en trefzeker, dat Ridley voor het net iets minder kwalitatieve non-series crankstel koos, zou je in eerste instantie als een groot minpunt kunnen beschouwen. Esthetisch komt het klassieke crankstel met vijf bladbouten inderdaad nog niet aan de enkels van het nieuwe 105-crankstel met vier armen en holle kettingbladen. Ben je na twee seizoenen fietsen evenwel aan nieuwe kettingbladen toe, dan zal je voor de vervang kettingbladen voor de Ridley slechts een fractie betalen van wat een stel 11-speed 105- kettingbladen kost. Of anders gezegd: er valt voor dat oude crankstel beslist nog wel wat te zeggen. Waarop Ridley niet had mogen besparen zijn de remmen. De oude non-series hoefremmen bieden minder remkracht en dosering dan de nieuwe Shimano 105-remmen met dubbele draaipunten. De Fulcrum Racing Sport-wielen zijn bomb-proof en overleven gegarandeerd twee seizoenen van ultralomp sturen over Vlaamse kasseien, keerzijde van de medaille is dat ze niet bepaald licht zijn.
ComfortRACER
< Sober maar functioneel. En beoordeel dat non-series Shimano crankstel niet meteen als een minpunt, als je aan nieuwe kettingbladen toe bent, zal je wel weten waarom. 26 | Grinta!
Stap je van de Ridley over naar de Canyon, dan zorgt dat toch voor flink wat meer sensaties. Profileert de Fenix C30 zich eerder als een fiets waarmee je kilometers aan een stuk tempo wil maken, dan nodigt de Endurace CF 9.0
voornamelijk omwille van zijn lagere gewicht en fluksere acceleraties uit tot een veel actievere rijstijl die dichter bij het koersen aanleunt. De Canyon laat zich niet alleen sneller op gang trekken, hij stuurt ook sneller de bocht in en je kan hem gemakkelijker op tempo houden. Qua geometrie voelt de Canyon wat korter aan dan de Ridley, wie naar het einde van de veertig loopt zal de fiets misschien zelfs nog iets te kort en nerveus vinden. Vervelend is wel de grote toe-overlap zodat je in een krappe bocht vooral niet moet blijven trappen want anders stoot je met de neus van je schoen tegen de voorband aan. Zowel qua schakelsnelheid en -precisie, looks en remgedrag spelen de Shimano Ultegra-onderdelen duidelijk een klasse hoger dan de mix op de Ridley. ‘Wat kan een toerfietser zich nog meer wensen?’ is de vraag die in je opkomt als je met Shimano Ultegra onderweg bent waarbij vooral de uitmuntende remmen opvallen. Dat de Canyon kwieker is dan de Ridley heeft de Duitser ook aan de lichtere DT Swiss-wielset te danken. Helemaal vrij van kritiek is de Endurace 9.0 niet, al kom je dan wel in de categorie ‘persoonlijke voorkeuren’ terecht. Zo vind ik dat dikke Canyon stuurlint niet prettig in de hand liggen, is het A-crossbalhoofdstel niet gemakkelijk om af te stellen en is de stuurbocht onderin te kort waardoor je tijdens een sprint constant met je polsen tegen de bovenkant van het stuur aan stoot. En van de VCLS 2.0 ben ik geen fan. De zadelpen dempt zoveel trillingen dat er te veel gevoel in de achtertrein verloren gaat. Het lijkt wel alsof je de hele tijd met een leeglopende achterband rondrijdt. Voor mij is de VCLS 2.0 zadelpen dan ook een onderdeel dat eerder in een vijftigers- dan in een veertigersfiets thuis hoort, leg dat onderdeel dus nog maar een decennium opzij in je schuur.
Conclusie Vijftig euro prijsverschil is peanuts, anderhalve kilogram verschil in gewicht is dat niet. Vooral omdat die anderhalve kilo ook rechtstreeks aan het rijgedrag van de beide fietsen is gekoppeld. De Canyon Endurace 9.0 is lichter, van betere onderdelen voorzien en door zijn sportievere inborst meer een fiets voor late dertigers. De Ridley Fenix C30 is wat zwaarder en profileert zich als een kwalitatieve stoempersfiets, een fiets voor veertigers die door weer en wind ten strijde trekken. www.canyon.com & www.ridley-bikes.com Grinta! | 27
>
Dries – Gore Bike Wear Dries reed met de Canyon in een Gore-outfit. De Gore Oxygen Bibtights short+ (159,95 euro) en ALP X 2.0 thermo jersey (129,95 euro) worden gecombineerd met een Scott Leap-bril (89,00 euro) en een Abus AB 8 Tec-Tical-helm(139,95 euro). Kracht richting pedalen zetten doet Dries met combinatie van de GripGrab Summer Sock 3003-kousen (7,95 euro) en Northwave Extreme Tech Plus-schoenen (329,99 euro). www.goreapparel.eu
Koen – ZeroRH+ Koen koos voor een complete ZeroRH+-wieleroutfit. Het Storm Jacket en Logo-broek zijn allebei in de zwartwitte kleurstelling. Ook bril en helm komen van ZeroRH+. Respectievelijk de Radius (€ 69,95) en ZW (€ 79,95). Afwerking in eenzelfde merknaam maakt het plaatje compleet met de Logo 9-sokken en Racer-handschoenen. www.zerorh.com
GRAUBÜNDEN PRAKTISCH Meer dan de clichés
Heidi, steenbokken en Sankt Moritz. Het zijn zowat de meest gekende eigenschappen van Graubünden. Maar deze regio, die met haar 7.106 km2 het grootste kanton van Zwitserland is, bleek na een korte passage met de Grinta!-crew heel wat meer in petto te hebben dan enkele in overjaarse jurkjes paraderende bergmeiden. De perfect onderhouden graskanten bijvoorbeeld, waar de Zwitserse boeren subsidies voor krijgen om die zo netjes te houden. Hoe steil de helling of hoe diep het dal ook is, het gras ligt er piekfijn bij.
Erheen
Via Charleroi en Luxemburg reden we langs Metz richting Straatsburg, het kruispunt van Europa. Aan de grensovergang in Basel kochten we vervolgens het verplichte vignet om via Zürich in één laatste ruk Graubünden binnen te rijden. Aan de voet van de Fluëlapass kan je dan kiezen om de bergpas zelf te nemen of met de trein door de berg te sporen. Na een flinke tien uur in de wagen, arriveerden we uiteindelijk in de zuidoostelijke hoek van Zwitserland in de jeugdherberg te Scuol. Het verblijf daar was de 28 | Grinta!
eerste dagen bij-zonder rustig. Uiteindelijk kwam er toch nog leven in de keet toen een twintigtal tieners met leerkracht kwamen biken in de regio. De jeugdherberg is netjes en voorzien van een ruime fietsgarage, een parking voor de wagen en zelfs een pumptrack waar je je BMX-kunsten naar hartenlust op kwijt kan.
Werelderfgoed
Wat kunnen we u verder nog vertellen over de regio Graubünden? Dat de bevolking er prat op gaat om tradities in ere te houden. De Chalandamarz bijvoorbeeld is een oeroud lentegebruik waarbij de Zwitserse jeugd met veel klokkenluiders en zweepslagen de winterse demonen symbolisch verjaagd. Graubünden heeft bovendien ook de eer om drie stuks door de UNESCO erkende werelderfgoed te herbergen. Het klooster St. Johann in Müstair, de Albula- en Berninalijn van de Rhätische Bahn en de – bereid u voor om uw tong uit een knoop te halen – Tektonikarenka, een adembenemend berglandschap dat mooi laat zien hoe bergen ontstaan. (DB) http://nl.graubuenden.ch http://www.youthhostel.ch/de/hostels/scuol
>
Alternatieven: drie op een rij BULLS Night Hawk 1 Prijs: 1.599 euro
www.bulls.de
Als sportmerk van de ZEG-fietswinkelketen kan het Duitse Bulls zijn fietsen bijzonder scherp geprijsd in de markt zetten. 1.599 euro voor een complete carbon fiets met degelijke onderdelen en fraaie wielen is een flinke prestatie.
Frame/vork: Carbon monocoque / Carbon-alu Onderdelengroep: Shimano 105 Wielen/banden: Mavic Aksium One / Schwalbe Lugano, 25 mm
VAN NICHOLAS Zephyr www.vannicholas.com
Prijs: 3.352 euro (frame: 1.699 euro)
Ga je voor comfort, weet dan dat titanium een prima basismateriaal is. Bij het Nederlandse Van Nicholas stel je de fietsen à la carte samen, de Zephyr is specifiek voor de kilometervreter ontworpen.
Frame/vork: 3AL/2.5V Seamless Hydroformance Titanium Tubing / Carbon Onderdelengroep: Shimano Ultegra Wielen/banden: Mavic Ksyrium / Mavic Yksion Pro
WILIER GTR Gran Turismo www.wilier.it
Prijs: 1.598 euro
Opgewaardeerd met interne kabelgeleiding, een tapse balhoofdbuis en een vernieuwde carbon lay-up, maar nog altijd dé Wilier voor mannen die comfortabel kilometers willen maken.
Frame/vork: Wilier Carbon / Carbon Onderdelengroep: Campagnolo Veloce met Wilier / FSA crankstel Wielen/banden: Miche GTRX 1 / Wilier Racing Kevlar
30 | Grinta!
>
Colnago V1-r versus Eddy Merckx Sanremo 76
Koersen! Jaja, maar waar?
Als Eddy Merckx op 25 oktober 1972 in Mexico City met succes het werelduurrecord aanvalt, doet hij dat op een fiets waarop zijn eigen naam staat. Maar zoveel jaren later steekt Ernesto Colnago niet langer onder stoelen of banken dat die recordfiets eigenlijk een creatie van zijn hand was. Colnago bouwde in de 62 jaar dat hij inmiddels fietsen creëert een merk uit dat qua uitstraling zijn gelijke niet kent, met de aantrekking van een aantal ervaren en gerenommeerde werknemers probeert Eddy Merckx Cycles opnieuw aansluiting te vinden met de wereldtop in de fietsindustrie. De vergelijkingstest van de Colnago V1-r en de Eddy Merckx Sanremo 76 is er dan ook eentje op het scherp van de snee.
Eddy Merckx Sanremo 76
E
en beetje chauvinisme mag, dus komt de Sanremo 76 als eerste aan de beurt. Met de vernieuwing van het gamma besloten de marketeers van Eddy Merckx Cycles de namen van de fietsen te linken aan een tot de verbeelding sprekende overwinning van ‘De Kannibaal’. De nieuwste creatie is een pure koersfiets die stijfheid aan aerodynamica moet koppelen om zo tot een ultra efficiënt pakket te komen. En zoek je een illustratie van efficiëntie in de wielersport, dan geldt de zegereeks van Eddy Merckx in de klassieker Milaan-Sanremo beslist als voorbeeld. Merckx won deze wedstrijd zeven keer in tien jaar tijd en zijn laatste overwinning op de Via Roma dateert van 1976. Voilà, daarmee is de modelnaam ook meteen verklaard en tegelijk de mythe ontkracht dat MilaanSanremo een loterij is. Met de V1-r ging ook Colnago op zoek naar een optimale combinatie van 34 | Grinta!
stijfheid en aerodynamica en zoals dat eerder al gebeurde sloegen de Colnagoingenieurs daarvoor de handen in mekaar met de bollebozen van Ferrari. De gebruikte carbonsoorten werden in samenspraak met de technici van de roemruchte autofabrikant uit Maranello gekozen waarna de prototypes van de V1-r in de windtunnel werden getest.
Een hoek af
Wat de looks betreft, borduurt de Sanremo 76 verder op de lijnen die Eddy Merckx Cycles met de 525 uitzette, al zullen veel potentiële klanten het niet erg vinden dat de Sanremo 76 er minder extreem uitziet. De Sanremo heeft ook de gebolde bovenbuis en de balhoofdbuis die ver naar achter wordt doorgetrokken, de bijzondere hoekige vormen die de achtertrein van de 525 (ont)sieren zijn er niet meer bij. Bekijk je de voorvork in frontaal aanzicht, dan lijkt het alsof de fiets een beetje
O-benen heeft, de liggende achtervork is een asymmetrisch exemplaar en de staande achtervork is laag aan de zitbuis aangezet. De aero zadelpen moet je met twee boutjes aan de achterzijde van de zitbuis vastklemmen in het frame waarbij het onderste schroefje niet alleen ellendig klein maar tegelijk ook heel lastig bereikbaar is. Een drama is dat evenwel niet want als je meer dan drie keer per jaar de zadelhoogte van je fiets bijstelt, ben je echt wel aan een degelijke uitmeting toe. Met een fraai lijnenspel wordt de uit de kluiten gewassen bracketpartij optisch wat afgeslankt, de kabels van het Di2 compatibele-frame worden volledig door de buizen geleid. Minder fraai is het bijzonder goedkope, roosachtige rubbertje waarmee de overgang van zadelpen naar zitbuis wordt afgedekt. Echt een miskleun op een fiets in deze categorie. De achterrem zit op de klassieke plaats: op de staande achtervork.
Niet te kaal, alstublieft
Op dat punt verschillen de Merckx en de Colnago al flink van mekaar want Ernesto en co opteerden voor een achterrem onder de liggende achtervork, vlak achter het bracket dus. In de zwarte kleurstelling ziet de V1-r er een stuk ranker uit dan de Merckx, al ligt dat niet alleen aan het optische effect van zwart dat alles kleiner doet lijken. Nagenoeg alle framebuizen van de V1-r hebben een Kammtail-vorm waarbij de bolle kant door de wind klieft en de
afgeplatte achterkant van de buizen de turbulenties moet verminderen. De onderbuis krijgt extra aandacht want vlak voor het bracket ‘waaiert’ de buis tot de maximaal haalbare diameter uit om op die manier een ultrastijve bracketpartij te bekomen. Ook hier lopen alle kabels door het frame, de achterderailleurkabel komt heel mooi boven de derailleur uit de linker liggende achtervork. De direct mount-remmen (die worden dus met twee nokken op de twee poten van voorén achtervork gemonteerd, een klassieke hoefrem wordt met één bout op de centrale brug boven de vorkpoten bevestigd) dragen allebei het Colnago-logo.
> De Sanremo 76 is een pure koersfiets die stijfheid aan aerodynamica moet koppelen. < En ziet de achtertrein van sommige racefietsen met de achterrem onder het bracket er wat ‘kaal’ uit, dan heeft de Colnago daar door de relatief smalle staande achtervork minder last van. Net als bij de Merckx hoort bij de Colnago een specifiek gevormde aero zadelpen zodat je zadel nooit scheef kan staan, de zadelpenklem van de Colnago is zowel optisch als functioneel een toppertje. Op de bovenbuis prijkt heel trots het
opschrift ‘In collaborazione con’ (in samenwerking met, nvdr.), gevolgd door de steigerende hengst van Ferrari. Onderaan de onderbuis zit vlak voor het bracket een luikje om een batterij in onder te brengen, iets daarvoor zit een met rubber afgedicht gaatje om de laadkabel naar binnen te leiden.
Fladderen
Vanuit Scuol in hartje Graubünden heb ik een testrondje uitgezet dat me eerst omhoog naar het dorpje Ftan leidt, een vlot lopend klimmetje op prima asfalt. De 6,7 kilo lichte Colnago profileert zich instant als een klimfiets want de meer dan voortreffelijke stijfheid en het lage gewicht zorgen er voor dat Ernesto’s jongste creatie als een dartel veulen de helling naar boven fladdert. De Sanremo 76 is 1,1 kilogram zwaarder dan de Colnago en dat voel je. De Merckx maakt wel meters, maar het flitsende van de V1-r is er niet bij. Via een leuke slingerweg in de bergflank kom ik op een stuk weg terecht die heraangelegd wordt, kort daarna gevolgd door een kleine kilometer kasseien. Ondanks de uitgepuurde aerodynamische vormen toont de Sanremo 76 zich hier vergevingsgezind terwijl de Colnago een stuk spartaanser aanvoelt. En in de snelle afdaling die daarop volgt, wordt het verschil tussen de Colnago en de Merckx nog groter. Terwijl de Sanremo 76 zich heel neutraal, uiterst voorspelbaar, precies en met veel vertrouwen volgas naar beneden laat jagen, komt de Colnago vooral nerveus en
< De klemming van de zadelpen had beter gekund en aan de naamgeving moet je wennen. De banden passen niet in een fiets uit deze prijscategorie. Grinta! | 35
>
>
> Aan het stuurgedrag van de Colnago zullen sommige fietsers moeten wennen: niet iedereen zal er even goed mee overweg kunnen. <
Colnago V1-R
< De V1-r heeft hetzelfde temperament als de steigerende hengst uit het Ferrari-logo. Jammer dat de remmen het raspaard zo lastig in het gareel kunnen houden. 36 | Grinta!
agressief over. De eerste snelle bocht met de Colnago is best wel schrikken want je stuurt gegarandeerd te scherp in, puur omdat de fiets zelf het liefst van al zo snel mogelijk de hoek om wil. Moet je aan het stuurgedrag van de Colnago wennen en zullen niet alle fietsers er even goed mee overweg kunnen, dan is de Merckx een echte allemansvriend met een voorliefde voor sportief gebruik.
Gewichtige zaak
Terug in het hotel haal ik er opnieuw de weegschaal bij om één en ander uit te vissen. Want het vlindervlugge en directe van de Colnago enerzijds en het relaxtere van de Merckx anderzijds moeten volgens mij voor een groot stuk terug te voeren zijn op de wielen en banden. Reken eventjes mee. We weten al dat de Colnago 1.100 gram lichter is dan de Eddy Merckx. De Mavic Ksyrium 125-wielset met 25 mm Mavic Yksion Griplink-bandjes, snelsluitingen en Campagnolo Super Record-cassette weegt 2.200 gram terwijl de Fulcrum Racing 5-wielen met Vittoria Rubino Pro bandjes, snelsluitingen en Shimano Ultegra-cassette van de Merckx goed zijn voor 2.850 gram. Of anders gezegd: meer dan de helft van het gewichtsverschil tussen de Merckx en de Colnago (650 gram van 1.100 gram) is terug te voeren op de wielset. Nogal logisch dat de Colnago vlotter klimt, temeer omdat de zware Vittoria Rubino Pro-banden op de 3.099 euro kostende Sanremo 76 toch wel uit de toon vallen. Voor de potentiële Merckx-klant is het dan ook goed om
weten dat voor een meerprijs van duizend euro full-carbon FFWD-aerowielen beschikbaar zijn. De Sanremo 76 is zowel met elektronische als mechanische Shimano Ultegraderailleurs beschikbaar en de kabelbediende spullen die we op de testfiets aantroffen presteren prima. Licht en precies schakelen op het mid-compact (52-36) crankstel en de 11-25 cassette en krachtig én doseerbaar remmen op de aluminium velgen. De V1-r die we mee kregen richting Zwitserland was de persoonlijke fiets van de importeur die er voor koos om het frame met Campagnolo Super Record aan te kleden, ook met 5236 mid-compact crankstel.
> De Sanremo 76 is 1,1 kilogram zwaarder dan de Colnago en dat voel je. De Merckx maakt wel meters, maar het flitsende van de V1-r is er niet bij. < De Campagnolo spullen schakelen precies en direct, op voorwaarde dat de hele zwik haarfijn staat afgesteld en daar durfde het bij deze nagelnieuwe fiets wel eens aan mangelen. De schakelapparaten geraakten tijdens de rit gemakkelijk ontregeld en bij gebrek aan tonnetjes op de kabels kan je tijdens het rijden niks aan de derailleurs bijstellen, best wel knudde. De remmende factor bij de Colnago zijn jammer genoeg … de merkeigen remmen. Die missen bijtkracht waardoor je de remgrepen heel ver moet inknijpen om de gewenste vertraging te bekomen. En omdat je zo hard moet knijpen, gaat er onvermijdelijk veel gevoel in de remmen verloren. Om dat te counteren moet je de remblokjes zo dicht mogelijk bij de velgen afstellen wat er op zijn beurt voor zorgt dat bij de minste verbuiging van wiel of frame tijdens het staand klimmen of sprinten een remblokje tegen de velg aan schuurt. Dat hoor je trouwens goed want elk contact tussen de remblok en de Exalith-wand van de Mavic-velgen is goed voor een piepje. Knijp je hard in de remmen dan komt de fiets gillend als een speenvarken tot stilstand. Terug in België vroegen we Colnago- en Mavicimporteur Codagex om een reactie en kregen te horen dat ook zij hadden vastgesteld dat de afstelling van de remmen
(te) nauw luisterde en dat de testfiets die wij mee kregen een testsample uit een pre-productie run was. Inmiddels zou het probleem door Colnago zijn aangepakt en in alle drie de afmontages (Campagnolo Super Record, Sram Red en Shimano Ultegra) van de baan zijn.
Uit eigen huis
Uiteraard werkte de grote baas van Codagex zijn persoonlijke V1-r af met onderdelen uit eigen magazijn: een FSA OS 99 3D Forged AL 7050-stuurpen, carbon FSA K-Force-stuur met ronde bocht, kurk Prologo-stuurlint en Prologo Zero no II-zadel met CPC. Met het dikke stuurlint erbij vond ik het FSA-stuur niet zo prettig in de hand liggen, lof gaat wel naar het Prologo Zero no II-zadel met de rubber Connect Power Control-antislip zones die je daadwerkelijk helpen om vaster in het zadel te blijven zitten. De Sanremo 76 wordt opgetuigd met een Deda Zero 100 stuur en -stuurpen, het stuurlint en zadel komen van Prologo. Mijn achterwerk beoordeelde het Prologo Scratch PRO-zadel in 143 mm breedte als ‘te zacht’. Omdat je na een tijd wat gaat doorzitten, schiet het comfort daar niks mee op. De Shimano Ultegra-rem/ schakelgrepen zijn iets kleiner van diameter dan de Campagnolo Super Recordexemplaren en de Shimano-voorderailleur moet soms een beetje bijgetrimd worden, al ga je daar ook niet aan dood natuurlijk.
Conclusie 3.599 euro kost de Colnago V1-r framekit inclusief balhoofdstel, zadelpen en remmen. Daarmee haal je de basis van een no-nonsenseracefiets in huis die als de bliksem klimt en als een schicht stuurt. Dit is een pure koersfiets waarvoor je de juiste ingesteldheid en rijstijl moet hebben. Is dat niet het geval, dan kan de directheid van de fiets je energie kosten. En om elke week een koers op de kasseien van de Vlaamse Ardennen te rijden, is de V1-r gewoonweg te hard. De Eddy Merckx Sanremo 76 is ook een pure racefiets maar profileert zich op alle vlakken als toegankelijker en gebruiksvriendelijker. Compleet met Shimano Ultegra en Fulcrum Racing 5-wielen kost de fiets 3.099 euro, de FFWD-wielen zijn een optie van duizend euro. De Merckx is iets zwaarder maar minder spartaans en daardoor op meerdere terreinen inzetbaar. Of anders gezegd: de Sanremo 76 is een beetje zoals Eddy Merckx zelf. Je kan er op elk terrein mee winnen. www.eddymerckx.be & www.colnago.com Grinta! | 37
>
>
Bart – Rose Bart viel de wegen om en rond Scuol niet alleen aan met de opvallende Colnago V1-r. Hij droeg daarbij ook opvallende kledij. Beiden in de fluo groenwitte kleurstelling stalen zowel de Race Pro-broek (86,83 euro) en Race Pro Fluo-truitje (60,96 euro) meer dan de show. De Rose Bioxcell-handschoenen (30,46 euro) maakten het kleurige plaatje compleet. De overige stukken zochten we elders: GripGrab spring/fall-sokken (9,95 euro), Specialized S-Works-schoenen (329,90 euro), Scott Vanish EVO-helm (139 euro) en Oakley Radar. www.rosebikes.com
Dries – Craft Dries reed in het Zwisterse Graubünden op de Belgische Merckx met Zweedse makelij om het lijf. Meer specifiek het Craft Tech Aero Jersey (129,95 euro) onder het Superlight Sleeveless-shirt (39,95 euro). Daaronder en niet zichtbaar draagt hij een Cool Mesh Superlight Sleeveless-ondershirt (39,95 euro). De broek is het Glow Bib Short (139,95 euro) en ook de sokken (19,95 euro) komen van Craft. De Velocis-helm is van Bontrager en kost 199,99 euro. Zowel schoenen (Extreme Tech Plus, 329,99 euro) als bril (Steel, 109,99 euro) komen van Northwave. www.craftsports.com
GRAUBÜNDEN EEN FIETSPARADIJS? Beperkingen
Fietsen in de regio rond Scuol is adembenemend mooi. Maar de regio heeft zijn beperkingen. Er een week lang verschillende fietsroutes uitproberen? Mmmm, dat wordt toch lastig. Het berijdbare wegennetwerk is daar te beperkt voor. Je kan slechts kiezen om twee richtingen uit te gaan. Richting St. Moritz om dan de Flüelapas en consorten op te rijden. Of richting Oostenrijk waar je een helling richting het belastingvrije dorp Samnaun kan nemen. Vinadi heet de weg en die neemt je een goeie 7 à 8 steile kilometers mee voor een adembenemende klim. Onderweg moet je door een zestal tunnels die ronduit slecht verlicht en bovendien ook niet echt lekbestendig zijn, waardoor het opletten is in de afdaling voor onverwachte natte plekken.
Zijsprongetjes
Daarnaast moet je dus wat creatief zijn en overweg kunnen met een landkaart om hier en daar van de grote weg af te wijken en een klimmetje op te rijden. Zo kan je bijvoorbeeld vanuit Scuol richting Ftan klimmen. Die mogelijkheid heb je en dan vermijd 38 | Grinta!
je voor een dikke tien kilometer die saaie tweevaksweg om er vervolgens weer op te belanden. Maar dat lukt ook niet elke keer. Zo wilden we wat foto’s maken op een klim in de buurt die er op de kaart erg aantrekkelijk uitzag maar na verdere inspectie enkel geschikt leek voor de Felt en GT, die met hun bredere banden wel op een gravelweg inzetbaar zijn.
Conclusie
En daarom waren we toch ietwat teleurgesteld na onze week in Graubünden. Ja, het uitzicht is adembenemend. Ja, de wegen zijn netjes aangelegd. Maar een nieuw fietsparadijs is dit niet. Het netwerk van fietswegen is te beperkt en vaak ook te druk om rustig om met z’n tweeën naast elkaar te keuvelen. Eens je de drukke weg verlaat om één van de plaatselijke cols aan te vallen, ben je er zelfs nog niet helemaal uit. Aangezien die wegen vaak de kortste verbinding vormen met Davos rijden er continu zware vrachtwagens af en aan, waardoor je er geregeld een flinke wolk uitlaatgassen gratis en voor niks bij krijgt. Niet fijn! (DB)
>
Alternatieven: drie op een rij OLYMPIA 849 www.olympia-bikes.be
Prijs: 5.375 euro
Van schitterende 29” mountainbikes tot een aero racefiets met schijven: het Italiaanse Olympia heeft het allemaal. De Otto 4 Nove is een fraaie, pure racer die je zowel met Campagnolo, Shimano als Sram toponder delen kan bestellen.
Frame/vork: Monocoque UD Toray T1000 Onderdelengroep: Sram Red Wielen/banden: Mavic Ksyrium SLS / Mavic Yksion Pro
KUOTA Kougar www.kuotacycle.it
Prijs: 1.995 euro (frameset) complete fietsen vanaf 2.895 euro
De Kougar is de nieuwe aero racer binnen het Kuotagamma. Let op de geïntegreerde TRP V-brakes in de voorvork, de achterrem werd achter het bracket geplaatst. Een gelakt frame in maat medium weegt 1.050 gram en de ranke staande achtervork moet voor comfort zorgen. Een aero allround koersfiets dus.
Frame/vork: UD monocoque carbon / full carbon Onderdelengroep: Shimano Ultegra met TRP V-brakes vooraan Wielen/banden: Corima Aero / Michelin Dynamic Sport
ISAAC Element SL www.isaac-cycle.com
Prijs: 6.980 euro
Met carbon patten en een aangepaste carbon lay-up is dit frame nog eens 12% lichter dan het standaard Element-kader. De renners van het Roompot Orange Cycling Team zullen in 2015 op dit frame rijden.
Frame/vork: Isaac HM Nano Quad Carbon / Isaac Full Carbon Onderdelengroep: Campagnolo Super Record Wielen/banden: Reynolds Aero 46 / Schwalbe One
Grinta! | 39
>
GT Grade Alloy 105 versus Felt Z4 Disc
This is a new style of cycling ‘This is a new style of music’, stotterden The Confetti’s in 1988 en hoewel we aanvankelijk met z’n allen die nieuwe elektronische muziek maar wat vreemd stonden aan te kijken, hotsten we enkele weken later wel collectief in houterige danspasjes door de discotheken. Voor diegenen die toen op de dansvloer stonden (we spreken over dames en heren van pakweg 45 tot 50 jaar) bestaat er nu een specifiek aanbod in de fietsenwereld. Met een recreatieve geometrie en schijfremmen ontstond ‘a new style of cycling’. Benieuwd of we dit keer weer met z’n allen overstag zullen gaan …
Grinta! | 41
GT Grade Alloy 105
< Het antiek ogende stuur vereist gewenning, de TRP Hyrd-schijfremmen zijn verbluffend goed. En aan dat derde driehoekje herken je een GT van een kilometer afstand. 42 | Grinta!
E
igen lof stinkt, maar terugblikkend op onze testweek in Graubünden zijn we toch een klein beetje trots op de samenstelling van een ‘testfietsenpark’. Met de Eddy Merckx en de Colnago zetten we twee no-nonsense racefietsen tegenover mekaar terwijl de Canyon en de Ridley vooral naar de kilometervretende wielertoerist lonken. Dalen we dan nog een klein trapje verder af wat de ‘activiteitsgraad’ van de fietser betreft, dan komen we bij een compleet nieuwe categorie van racefietsen/toerfietsen uit. Fietsen met een relaxtere geometrie kenden we al maar dat die fietsen massaal van schijfremmen worden voorzien, is een trend die de fabrikanten pas een dik jaar geleden in gang zetten. De Felt Z4 Disc is een sportieve toerfiets terwijl de GT Grade Alloy 105 een beetje tussen een toerfiets en een cyclocrossfiets zweeft. Twee oer-Amerikaanse fietsen dus en qua achtergrond hebben de twee merken wel meer met elkaar gemeen.
Autosport en motorcross
Zo wist Gary Turner als voormalige lasser van chassis van raceauto’s meteen in welke richting hij moest denken toen hij in het begin van de jaren zeventig vaststelde dat de frames van de toenmalige BMX-fietsjes niet sterk genoeg waren om de steeds zwaardere klappen van de steeds hoger en verder springende BMX-rijders te incasseren. Waarna Turner aan het lassen ging
en GT in BMX-middens een ware hit werd. Ook de mountainbikescene ging overstag omdat Gary Turner in het precarbontijdperk er met zijn ‘triple triangle design’ frames in slaagde om een aluminium of titanium frame zijdelings stijf te maken en toch comfort in de hoogte te voorzien. Door de staande achtervork verder door te trekken en niet alleen aan de zitbuis maar ook aan de bovenbuis te lassen (een constructie waarbij een derde driehoekje ontstaat in het frame), slaagde Turner er in om de klappen die het achterwiel te verwerken krijgt beter over het frame te verdelen.
> Qua looks weten de beide fietsen te charmeren, al doen ze dat elk op een andere manier. De Felt profileert zich als de meest verfijnde van de twee daar waar de GT vooral robuustheid uitstraalt. < Ook Jim Felt heeft een achtergrond in de motorsport want hij was in de late jaren tachtig de mecanicien van de legendarische Amerikaanse motorcrosser Johnny O’Mara. Toen die het in zijn zotte kop haalde om zijn conditie te gaan bijschaven op de fiets bouwde Felt voor hem een tijdritfiets. En terwijl GT voornamelijk in het BMX en het mountainbiken profileerde (een poging om onder andere via de sponsoring van het Belgische Lotto-wielerteam een doorbraak te forceren op de racemarkt faalde jammerlijk) gooide Felt jarenlang hoge ogen in het triatlon.
Ongelijke strijd
First things first: met een prijskaartje van 1.199 euro voor de GT Grade Alloy 105 en 2.199 euro voor de Felt Z4 Disc lijkt het aanvankelijk alsof we twee fietsen tegenover mekaar zetten die eigenlijk niet tegenover mekaar horen te staan. Toch zijn de twee niet lukraak gekozen want de vraag ‘Is de Felt duizend euro meer waard dan de GT?’ is op zich ook een mooie om te beantwoorden.
Qua looks weten de beide fietsen te charmeren, al doen ze dat elk op een andere manier. De Felt profileert zich als de meest verfijnde van de twee daar waar de GT vooral robuustheid uitstraalt. Het carbon frame van de Felt is schitterend gelakt waarbij de letters die de merk- en modelnaam vormen in de lak zijn uitgespaard. De balhoofdbuis lijkt torenhoog, de zadelpen is een rank exemplaar met 27,2 mm diameter en de klassieke zadelpenstrop sluit je met twee boutjes waarbij voor elk van de boutjes een ander aanhaalmoment geldt. De wishbone staande achtervork wordt laag aan de zitbuis aangezet, de liggende achtervork is van het rechtoe-rechtaan principe en de manier waarop de achterpatten aan het frame worden gekoppeld, doet denken aan de ‘elbow-style’ achtertrein van de Focus raceframes. De derailleurkabels gaan door de onderbuis, de olieleiding richting achterremklauw wordt eerst door de bovenbuis en dan langs de linker staande achtervork geleid. Opmerkelijk is dat de Felt heerlijke stilistische details (de remleiding wordt door de linker vorkpoot richting voorste remklauw geloodst) afwisselt met een paar esthetische blunders (de wirwar van kabels rond het balhoofd bijvoorbeeld).
De hoge en de lange
Straalt de Felt verfijning en technologie uit, dan staat de GT er wat als een gedrongen stoemper bij. En hoewel er nog een paar kleuraccentjes gelegd worden, is de matzwarte jas waarin het aluminium frame gehuld is niet meteen een reden om een fanfare vrolijk toeterend de straat op te sturen. Door ook alle onderdelen (van banden tot stuurlint en zadelpen) in het zwart te lakken, presenteert GT uiteindelijk een sobere fiets die bijna mysterieus overkomt. Het frame oogt heel lang en laag met een luie balhoofdhoek en een vork met grote sprong. Alle kabels worden buiten de framebuizen gelegd en de meeste lopen aan de onderkant van de onderbuis. Daar zitten ze wel vrij goed aan het zicht onttrokken, als je de fiets moet optillen om hem bijvoorbeeld een trap op te dragen zitten de kabels wel vervelend in de weg. Zoals het een GT-fiets past, is ook dit frame voorzien van de Triple Triangle geometrie, de aanwezigheid van montageoogjes voor spatborden (zowel voor als achter) bewijst dat de Grade Alloy 105 er niet tegenop ziet Grinta! | 43
>
> In vergelijking met de GT die flink wat spierkracht vraagt als de weg omhoog loopt, is de Z4 Disc een fladderende vlinder. <
Felt Z4 Disc
< Schakelen gaat prima met de Sram Rival-derailleurs en de WiFli-cassette, de schijfremmen blijven luidruchtig. De letters zijn fraai in het lakwerk uitgespaard. 44 | Grinta!
om als werkpaard voor dagelijks woonwerkverkeer ingezet te worden. De bracketlagers zitten nog buiten het frame en binnen de grootste framedriehoek vind je nokken voor twee bidonhouders.
Breedband
Carbon tegenover aluminium en een prijsverschil van duizend euro, dat moet zich wel in een aanzienlijk gewichtsverschil vertalen en dat is het geval. De Felt is goed voor een nette 8,6 kilogram terwijl de naald van de weegschaal pas bij 10,2 kilogram ophoudt met trillen als de GT aan de haak gaat hangen. Door zijn potige gewicht komt de Grade Alloy 105 wat sloom op gang maar eens de trein op stoom laat deze Amerikaan zich door niets of niemand meer afstoppen. Het gewicht zit ‘m niet alleen in het zwaardere aluminium frame, ook de Alexrims ATD470 Disc-wielset gooit wat extra grammen in de strijd. De wielen met een kruis-over-twee spaakpatroon voor en achter zijn evenwel bijzonder stevig en de Continental Ultra Sportbandjes die om de velgen liggen zijn trouwens 28 mm exemplaren zodat je voor een gravelweg beslist geen rechtsomkeer hoeft te maken. Die 28 mm bandjes hoef je overigens niet eens in de Felt Z4 Disc te proberen want dat frame heeft veel minder ruimte tussen de poten van de vooren achtervork zodat bij de Felt een bandbreedte van 25 mm het maximum haalbare is. In vergelijking met de GT die flink wat spierkracht vraagt als de weg omhoog loopt, is de Z4 Disc een fladderende vlinder. En voelt de GT vooral kort aan, dan is de Felt in de eerste plaats hoog wat tot een bijzonder comfortabele zithouding leidt, een zithouding die een beetje naar het passieve neigt. Qua stuureigenschappen is de Felt dan weer een streepje actiever dan de Grade Alloy 105 die door zijn lange, luie geometrie en zware wielen niet bepaald flitsend de hoek om gaat. Door de sterk aflopende bovenbuis kan Felt de Z4 Disc vooraan hoog genoeg maken in functie van een rechtop comfortabele zitpositie terwijl de ranke zadelpen ver uit het frame steekt en daardoor ten volle kan werken aan de ontlasting van de rug van de fietser. Ondanks de toepassing van de drie framedriehoeken speelt de GT op vlak van comfort toch een categorietje lager dan de Felt.
Kabels en olie
Voor de aankleding van de fietsen tappen de twee Amerikaanse fietsenbouwers uit een compleet ander vaatje. GT gaat voor een mix van prima functionerende Shimano 105 11-speedderailleurs met een aluminium FSA Omega-crankstel met 52/36 ‘mid compact’ vertanding en een cassette die tot 32 tandjes oploopt. Een ruim inzetbare combinatie waarmee je zowel een grindpad in de bergen als een vlakke weg in de Vlaamse polders aan kunt. De TRP Hyrd-schijfremmen verdienen meer dan een woordje uitleg omwille van de bijzondere opbouw van de remmen. De TRP’s worden immers door een klassieke remkabel aangetrokken, maar in plaats van compleet mechanisch te werken, trekt de remkabel ter hoogte van de remklauw aan een hydraulische plunjer.
> Carbon tegenover aluminium en een prijsverschil van duizend euro, dat moet zich wel in een aanzienlijk gewichtsverschil vertalen en dat is het geval. < Het voordeel is dus dat je een hydraulische remklauw aan een klassieke – en veel goedkopere – remgreep kunt koppelen. Ondanks onze aanvankelijke scepsis bleken de TRP-schijfremmen verbluffend goed te werken. Doseerbaar, krachtig en zowaar zonder vervelend piepen of knarsen: zoals een schijfrem moet zijn. Door de lagere plaatsing van het gewicht van de remmen voelen zowel de GT als de Felt vooral bij het recht op de trappers lopen wat anders aan, al wen je snel aan dat specifieke rijkarakter. Opmerkelijk bij het rijden met de GT is dat je je rijstijl al heel snel aanpast aan de 28 mm brede bandjes. Daar waar je met een koersfiets op dunne tuubjes behoedzaam rond elk putje of steentje stuurt, spring je met de GT zonder nadenken een borduur op en weer af. De Grade Alloy straalt immers zoveel robuustheid uit dat het je allemaal weinig kan schelen. De grootste aanpassing in rijstijl eist
evenwel het GT DropTune-stuur. Door de stuuruiteinden ver naar buiten te knikken, ziet het stuur er uit alsof het honderd jaar oud is, je zou bijna met een tube rond je nek gedraaid voor foto’s poseren om ze daarna in sepia te laten afdrukken. Het voordeel van het stuur is dat je met je polsen nooit tegen de bovenkant van het stuur loopt als je een sprintje trekt, maar de GT is door zijn gewicht alles behalve een sprintfiets dus dat voordeel is minimaal. Het nadeel (krampen in de polsen) is anderzijds geen kleintje …
Gewoon olie
De Sram Rival-derailleurs van de Z4 functioneren prima en op het aluminium crankstel met 50/34 kettingbladen en de WiFli-cassette die tot 32 tandjes oploopt. De Mavic Aksium Disc-wielen met 25 mm brede Mavic Aksion-banden zien er wat geraffineerder uit dan de wielen in de GT, ze zijn tegelijk ook een tikkeltje gevoeliger voor zijwind. De remgrepen van de hydraulische Sramschijfremmen liggen wat minder goed in de hand dan de Shimano 105-rem/ schakelgrepen voor kabelbediende remmen en hoewel de remkracht en dosering van de Sram-schijven oké zijn, blijft het geknars en geschuur van de blokjes op de schijven door merg en been gaan. Het rubberachtige Felt-stuurlint biedt bijzonder veel grip, het Prologo Scratch 2-zadel op titanium rails is een ietsje te zacht waardoor je al snel gaat doorzitten en alsnog zadelpijn krijgt.
>
Conclusie Na flink wat testkilometers op Zwitserse en Vlaamse bodem lijkt het ons alsof de GT voorlopig een fiets is waarvoor je gemakkelijker een gebruiksdoel kunt vastleggen. Zo zie ik me probleemloos elke dag op de GT naar het werk fietsen en als ik in het weekend met vrouwlief een rondje ga fietsen hoeven we zelfs voor een fietspad in grind niet terug te draaien. Hoewel de Felt een prima fiets is, kan ik er een veel minder welomlijnd gebruiksdoel voor opgeven want voor een pure racefiets valt hij een beetje te lui uit en voor een toerfiets is hij wat te sportief en door de smalle ruimte tussen voor- en achtervork wat te beperkt. Of hoe de underdog van een test uiteindelijk toch nog de overwinning op punten in de wacht kan slepen … www.feltbicycles.com & www.gtbicycles.com Grinta! | 45
>
Koen – Xbionic
Bart – Vermarc (GS Grinta! Sportline)
Koen hees zichzelf op de GT in de opvallende X-Bionic-tenue. Zowel broek (239 euro) als trui (159 euro) komen uit ‘The Trick’-collectie en zijn zowel in heren- als damesversie verkrijgbaar. In deze koudere maanden zijn ook lange varianten van ‘The Trick’-collectie verkrijgbaar. We werkten het plaatje op de stoere GT af met al even stoere gadgets. Als daar zijn de Giro Synthe-helm (249 euro), de Alpina Splinter VL-bril (59,95 euro) en de DeFeet Dia de los Muertos-sokken (15,50 euro). www.x-bionic.com
Bart viel de onverharde wegen in Graubünden aan op zijn Felt in de outfit van Gruppo Sportivo Grinta!, de magazineoutfit van uw favoriete fietsblad. De Vermarc Sportline-kledijset, met Grinta!-logo (85,00 euro) past perfect bij de fluorescerende Defeet Cyclismosokken (17 euro). Zowel kledingset als kousen zijn verkrijgbaar via de webshop op www.grinta.be. Helm en bril komen van BBB: Icarushelm (169,95 euro) en Adapt-bril (129,95 euro). www.grinta.be/nl/shop
GRAUBÜNDEN VOOR KLIMMERS? Albula en Fluëla
Natuurlijk is Graubünden veel groter dan de regio waar we verbleven om fietsen te testen. Graubünden is méér en heeft ook een pak cols of alleszins lange beklimmingen in de aanbiedingen. De Flüelapass en de Albulapass zijn twee beklimmingen die erg op elkaar gelijken. De Flüela loopt 13 kilometer omhoog, terwijl de Albula 9 kilometer klimwerk voorschotelt. Allebei hebben ze eenzelfde karakter. Vaak lange rechte stukken die om de paar kilometer onderbroken worden door enkele haarspeldbochten. Ook qua stijgingspercentages zijn er gelijkenissen. Allebei stijgen ze gemiddeld rond de zeven procent. De Fluëlapass heeft nog een tikje extra te bieden voor de bikers onder ons. 46 | Grinta!
Bike Park
Aan de andere kant van de berg, in Davos, vonden we een Adventure Park dat naast een artificieel hoogteparcours ook een Bike Park (te herkennen aan de Specialized-vlaggen) verstopt. Mits voorzien van eigen materiaal, mag iedereen er zich gratis gaan uitleven (op eigen risico, welteverstaan). Wie geen materiaal heeft, kan het er huren.
Pittig klimmen
Daarnaast zijn er in Graubünden wel nog meer cols te vinden, het is niet voor niets het grootste kanton van Zwitserland. Julierpas, Glas Pass, Furner Berg … Heb je tijd en zin, dan kunnen al deze hellingen je kuiten meer dan voldoende pijnigen. Tussen de zeven à tien kilometer aan soms wel een gemiddeld stijgingspercentage van tien procent. Pittig klimwerk dus: smeer de benen alvast maar in! (DB)
Alternatieven: drie op een rij MERIDA Ride Disc 7000 www.meridawebshop.be
Prijs: 3.399 euro
Net zoals alle andere Merida’s kan je deze fiets online bestellen en hem bij een dealer in jouw buurt laten afleveren. Fraai frame met volledige Shimano Ultegra onderdelen inclusief de schijfremmen: een no-brainer dus!
Frame/vork: Ride Disc CF2 / Race Carbon Disc 15 Onderdelengroep: Shimano Ultegra Wielen/banden: DT Swiss R24 Spline Disc / Continental Grand Sport Race 25 mm
GIANT Defy Advanced Pro 1 www.giant-bicycles.com
Prijs: 2.949 euro
Giant is één van de fietsbedrijven met de langste traditie wat de verwerking van carbon betreft. Het Defy-frame ziet er formidabel uit, in Giant-traditie wordt het frame aangekleed met flink wat onderdelen en accessoires uit eigen huis.
Frame/vork: Advanced-Grade Composite / Full-Composite Onderdelengroep: Shimano Ultegra Wielen/banden: Giant P-SL0 Disc WheelSystem / Giant P-SLR1 25mm, vouwbaar
BIANCHI Volpe Disc www.bianchi.com
Prijs: 1.249 euro
Een klassiek stalen frame met schijfremmen, nee dat hadden we nog niet gezien. De Bianchi Volpe Disc is met een aantrekkelijk prijskaartje, ijzersterk frame en brede banden duidelijk meer een alternatief voor de GT Grade Alloy dan voor de Felt Z4 Disc.
Frame/vork: Bianchi CrMo / Bianchi CrMo Onderdelengroep: Shimano Tiagra Wielen/banden: Alex rims ATD490 / Kenda Kwick Tendril 35 mm
Grinta! | 47
>>
profiel | getest
Specialized Camber Comp 29
Ervaren
rot Specialized bestaat reeds meer dan vier decennia. Da’s een hele poos. Dat de Amerikanen geen half werk afleveren, bewijzen ze met de Camber Comp 29 die we in Zwitserland aan de tand voelden. › TEKST DRIES BÉATSE › FOTOGRAFIE DAVID STOCKMAN
> De Camber zit in het ruime Specialized-gamma tussen de eerder racegerichte Epic en de eerder endurogerichte Stumpjumper in. < 48 | Grinta!
Grinta! | 49
profiel |
Op de Specialized Camber Comp en in Pearl Izumi-kledij gingen we op zoek naar de mooiste single-tracks van Graubünden. Het Select Quest LS jersey (59,95 euro) en Elite Barrier Vest (79,95 euro) omsluiten het lichaam goed. Het Canyon Short (99,95 euro) zit wat losser, wat menig biker wel weet te appreciëren. Ook handschoenen en sokken, respectievelijk de Impact glove (29,95 euro) en P.R.O. Sock (14,95 euro), zijn van Pearl Izumi. Shimano leverde de blauwe SHXC90B schoenen (349 euro) en Giro zorgde voor een helm met de Hex (99,95 euro). www.bikegear.cc 50 | Grinta!
hem in de langere veerweg voor- en achteraan. Wie dus weet dat ie zich aan het zwaardere werk waagt, kan dus beter opteren voor de EVO, die met 2499 euro net 300 euro duurder is dan de Comp.
instellen van de achterdemper poepsimpel. Gewoon de demper oppompen tot de bevolen druk, op de fiets gaan zitten, de overbodige lucht uit de demper laten lopen en klaar is kees.
Maatwerk
Praktijktest
Dat Specialized na veertig jaar geen half werk levert, is terug te zien in de afwerking van hun fietsen. Die is onberispelijk. Enige opmerkingen die we kunnen hebben op de afmontage van onze testfiets is de mix van Shimanoen SRAM-onderdelen. De achterderailleur en shifters kwamen van Shimano en zelfs daar werd er gemixt met SLX-shifters en een Deore XTderailleur. Ketting, cassette, crankstel en voorderailleur waren van SRAM.
> Met 10,7 kg (zonder pedalen) is dit een erg lichte fiets, wat hem voor een full suspension 29’er vinnig en wendbaar maakt. <
Z
oals ze dat op elk model in hun gamma doen, brengt Specialized ook voor de Camber een groot aanbod aan modellen op de markt. Van peperduur naar iets betaalbaarder, waarmee ze in elk segment van de fietsmarkt aanwezig zijn. Zo heeft het Camber-gamma, waaruit wij de Camber Comp 29 kregen, maar liefst vijf carbon- en vier (waarvan één voor kinderen) alumodellen. De Camber zit in het ruime Specializedgamma tussen de eerder racegerichte Epic en de eerder endurogerichte Stumpjumper in. In de aluminiumuitvoering is het dus kiezen tussen drie modellen (het kindermodel niet meegeteld). De standaard Camber lijkt sterk op het model dat wij testten, maar met een iets goedkopere afmontage. Het verschil tussen de Camber Comp 29 en de iets duurdere EVO-versie zit
Fraaie details in afwerking vonden we onder andere terug aan het stuur, waar de shifters samen met de remgrepen op eenzelfde klemband aan het stuur hangen. Een simpele ingreep maar met een cleane look als gevolg. Iets lager, bij het balhoofd, worden de kabels via erg knappe goudkleurige afsluitplaten geïntegreerd in het frame. De achterderailleurkabel komt pas aan het einde van de liggende achtervork piepen en maakt een minimale buiging richting derailleur. Top! Op die liggende achtervork zit ook de door Specialized zelf ontworpen kettinggeleider, die perfect en geruisloos functioneert. De overige onderdelen ademen Specialized uit. Wielen, banden, zadel, handvaten en componenten: allen komen ze uit de Specialized-stal en zijn ze meer dan degelijk. De enige onderdelen die, naast de aandrijving, niet uit eigen huis komen, zijn de schokdempers. Op de Camber Comp 29 komen de dempers van Fox, de Evolution Series. Het door Specialized uitgevonden en door Fox ontwikkelde AutoSag-systeem maakt
Onze testritten op Zwitserse bodem waren jammer genoeg niet al te uitgebreid. Gelukkig kregen we ruim de tijd om de Camber Comp 29 op het thuisfront verder aan de tand te voelen. Voor een full suspension fiets die ergens onderaan de waslijst typemodellen bengelt, is de Comp 29 met 10,7 kg (zonder pedalen) een erg lichte fiets, wat hem vinnig en wendbaar maakt. Althans: voor een full suspension 29’er. Het feit dat je op een fully met grote wielen aan het rijden bent, is onmiskenbaar. Het achterwiel komt, vergeleken met een hardtail, wat achter. Gewoon een vaststelling. In afdalingen en erg modderige hellingen komt de ingenieuze achtervering wel van pas. Een vering die de Camber overigens erfde van de succesvolle Epic, het FSR-systeem. Dat systeem moet ervoor zorgen dat de demping van de klappen niet beïnvloed wordt door bijvoorbeeld het remmen en dat in afdalingen het achterwiel niet blokkeert en over elke hobbel gaat stuiteren. Of er nu oneffenheden zijn of niet, de band blijft aan de grond klitten, met of zonder inwerkende remkrachten. Het comfort en grip dat je extra krijgt, is een zegen voor de technisch mindere goden als mezelf. Samen met die FSR-vering zorgen ook de Ground Control-bandenset voor grip. De banden, gemonteerd op een setje Roval wielen, bevonden we uitstekend en multi-inzetbaar. Voor échte bikers zal het Shimano Deoreremsysteem mogelijk iets te weinig pit hebben. Wie opteert voor de EVO krijgt hetzelfde systeem, maar wel met de Ice Tech remblokken, die door de plaatsing van ribben op de remblokken zichzelf afkoelen tijdens het rijden. ■
Conclusie Lichte en reactieve full suspension fiets met een hoge afwerkingsgraad die je bankrekening 2199 euro lichter maakt. Kies je voor de Specialized Camber, weet dan dat je ook voor veertig jaar aan ervaring kiest. www.specialized.com Grinta! | 51
>
1
2
FIETSJOURNALIST ZIJN IS PLEZANT.
Jaaaa! Dit hebben we geleerd tijdens onze testweek in Graubünden: 1 Een Alpenweide op een slee afdalen is niet slim als er geen sneeuw ligt. 2 In geen enkele fontein op het dorsplein zit vis. 3 Grascamouflage in de helm volstaat niet als je met de Grinta!-outfit de baan op moet. 4 Een Zwitserse telefooncel is te klein voor drie man.
3
52 | Grinta!
4
