Tim van Breda JDE-B05
Dossier
TOP SECRET! (Grapje hoor!)
Tim van Breda JDE-B05
Museumverslag Beschrijving. Bij binnenkomst was de eerste verassing al dat er een neppen, maar echt lijkende dode vrouw in een hoekje lag. Apart maar wel een leuke binnenkomer. Daarna gingen we gelijk door naar de eerste tentoonstelling, die van Iris van Herpen. Een ruimtelijke ruimte met imposante objecten. Vanuit hier konden we eigenlijk door naar de hele rest van het museum die toch wel bestond uit veel aparte ruimtes die op vreemde manieren aan elkaar gekoppeld waren. Veel tentoonstellingen waren wel standaard ingericht maar wel weer zo dat je er wel wilt kijken. Maar er waren ook een paar speciale tussen, zoals de grote expositie in de kapel (die tevens lastig te vinden was). Ook de tekenruimte was bijzonder doordat er veel gedaan kon worden in een kleine ruimte. De mensen die er liepen waren erg goed geïnformeerd over wat er te zien was. De bezoekers bestonden vooral uit wat oudere mensen die toch een passie voor kunst of mode hadden.
Nepdode vrouw bij de ingang.
Tim van Breda JDE-B05
Beoordeling. Het eerste wat me opviel was dat het goed geregeld was in het museum zelf, we werden snel geholpen en doorgestuurd naar de garderobes waar we ook het eerste stukje van het museum te zien kregen. Erg leuk hoor, een nepdode vrouw, maar wat moet ik ermee, ik vond het erg onduidelijk doordat er geen informatie bij stond en er niet echt naar mijn gevoel een mening of zo aanzat. Daarna naar de 1ste echte expositie die erg divers was. Van 3D bouwers tot mode waar ik helemaal niks mee had. Zo waren er verschillende kledingstukken die zouden moeten shockeren en andere die mooi zouden moeten zijn maar het kwam bij mij niet binnen, ik vond dingen vooral onpraktisch en ziek, maargoed. Er stonden gelukkig ook andere dingen, zoals de 3D bouwer die ook speciaal bestek kon maken, dat vond ik leuk. En dan was er mijn favoriet van de dag, namelijk een Kerk op een tank, ja zo’n oorlogtank ja. Waarom ik dit interessant vond is als volgt: ik ben christelijk opgevoed, maar ben na lang dingen afwegen Atheïst geworden. Daarbij vind ik de dingen die de kerk doet ver van redelijk tegenwoordig. Precies wat dit object liet zien, namelijk dat de kerk (maar religie in het algemeen) vooraan staat wanneer het op moord, oorlog en andere mensonterende zaken aankomt. Daarbij zat er geweldig detail in het ontwerp, zo zag je de loop van de tank precies door de grote deur komen en zaten er schutters uit de ramen van de kerk. Heerlijk tegenstrijdig met alles waar religie voor staat en daarom meer dan interessant. Daarbij had dit 40 jaar geleden niet in een museum gemogen. Heb alleen geen naam van het object. Na lange tijd te hebben gekeken hoe ik uit deze ondergrondse kelder zou komen. Is het me uiteindelijk gelukt om bij de lift te komen en vanaf daar de rest van het museum te bekijken. Het eerste wat opvalt is dat de ruimtes enorm raar ten opzichte van elkaar liggen, ook doordat er allemaal verschillende trappen worden gebruikt waardoor je geen houvast hebt aan een bepaalde plek. Aan de ene kant is dat leuk, aan de andere kant is het erg verwarrend en zeer vervelend wanneer je iets zoekt. Alle andere exposities waren minder interessant dan de eerste waardoor ik al snel gewoon alles ging onderzoeken. Na 20 min zoeken kwam ik er eindelijk ook achter waar het o zo beroemde Romeinse schip was. Dit was verreweg de grootste tegenvaller van de dag, ik dacht een groot Romeins schip in volle glorie in een grote ruimte. Maar in tegenstelling tot dat was het een oud, stinkend verrot schip wat voor mij totaal niet interessant was. Daarbij was de geur niet te harden en werd je haast uit de ruimte gedwongen voor frisse lucht, hier kan het museum natuurlijk genoeg aan doen maargoed. Al met al een leuke ervaring maar niet 1 die ik snel over zal doen aangezien het gewoon teveel passief is en het verwachtingen schept die uiteindelijk niet worden vervuld.
Tim van Breda JDE-B05
Romeinse schip en het object van de dag!
Tim van Breda JDE-B05
Socratisch Gesprek De vraag: Wat is Identiteit?
Het gesprek: De vraag die we aan het begin kregen was: wat is het verschil tussen Identiteit en de Ik. Uiteindelijk hebben we geconcludeerd dat dit te lastig was en hebben we de vraag aangepast naar wat is Identiteit? Het was gelijk al duidelijk dat iedereen wel een andere mening hierover had en dus was het ven belang een goed voorbeeld te krijgen waarop we door konden discussiëren. De volgende voorbeelden kwamen langs: Tim: Familie in Twente, en die zijn een beetje ‘boers’ opgevoed, dus daar kun je je niet mee identificeren, omdat je daar niet bent opgegroeid. Thomas: Ik voel me qua identiteit heel erg verbonden met mijn familie in Ethiopie, maar ook met mijn familie in Nederland. Ik voel me wel meer Nederlands als Ethiopisch, omdat ik hier ben opgegroeid. Mary-Jane: Ik heb vroeger een hele bewuste keuze gemaakt om niet met bepaalde mensen om te gaan. Dat verandert je wel heel erg, maar dat doe je zelf. Je kunt ervoor kiezen om niet met bepaalde mensen om te gaan, zodat je identiteit zich anders vormt. Uiteindelijk hebben we voor mijn voorbeeld gekozen en zijn we hierop doorgegaan. Ik vertelde dat ik familie in de buurt had waarmee ik mij niet kon identificeren en dat mijn identiteit gewoon anders was dan die van hun. Het klikte ook nooit en wanneer ik naar hun toe ging dan wou ik me ook niet aanpassen voor hun, terwijl zij dat wel voor ons deden. Maar juist dat vond ik vervelend, want ik vind niet dat je je identiteit voor even moet of kan veranderen. BLIJ F JEZELF! Toen zijn we gaan nadenken over wat dan eigenlijk je Identiteit maakt. Ik was van mening dat je identiteit voor een groot gedeelte al vast staat, al is dat nauwelijks te bewijzen. De rest bepaal je door wat je draagt, eet enzovoorts. Maar is dat wel zo? Is dat niet gewoon wat je wilt zijn. Toen ik daarover na had gedacht kwam ik tot de conclusie dat wat je draagt niet perse je identiteit is. Want thuis heb je iets anders aan dan op werk. En je hebt maar 1 identiteit naar mijn mening. Wat je eet heeft al meer met je identiteit te maken want: Stel je bent vegetariër, dan doe je dat omdat je een bepaalde mening over iets hebt. En met een bepaalde intentie, namelijk dat er minder dieren worden geslacht.
Tim van Breda JDE-B05 Zo kwam er nog een goed voorbeeld over de tafel: Wanneer je bij christelijke mensen eet, en die doen hun gebed. Doe je dan ook je handen bij elkaar en ogen dicht, of juist niet? Persoonlijk deed ik dit vroeger wel, omdat dit als netjes werd beschouwd. Maar na mate de tijd verstrekt vond ik het onzin, ik geloof niet in god, waarom zou ik moeten doen alsof??? Daarom doe ik het nu niet meer. Zoals ik zojuist al lichtelijk aangeef is dat ik ook denk dat Identiteit gevormd wordt door de keuzes die je maakt. Soms heb je deze keuzes in eigen handen, soms niet. Tei was het hier totaal niet mee eens, hij zei dat je je eigen Identiteit kan maken, en er ook meerdere kan hebben. Het was dan ook wel duidelijk dat hij en ik totaal verschillende gedachtes hadden. Wat ik juist wel fijn vond, aangezien ik dan ook een ander opzicht kon zien. Tei kwam met het volgende voorbeeld: Als je aan twintig man vraagt wat jou identiteit is zullen ze allemaal wat anders zeggen. Voor de ene groep kan je echt een bitch zijn en voor de andere groep juist een heel leuk persoon. Velen waren het hiermee eens, ik niet. Want ik denk niet dat wat mensen van jou denken maakt wie je bent. Misschien op kleine schaal maar niet noemenswaardig. Ik geef dit liever de naam: Imago. Uiteindelijk zijn we wel tot een soort van consensus kunnen komen namelijk dat: 1. Identiteit is genetische bepaald. 2. Identiteit is ook voor een deel bepaald door je opvoeding. 3. Identiteit word ook bepaald door je beweegredenen Fay was gespreksleider en ik vond dat zei dit erg goed deed, ze vroeg steeds verder door waardoor de gedachtes bleven komen. Met Mary Jane en Thomas had ik denk ik het meest gemeen en Tei had juist totaal andere gedachtes over dingen.
Tim van Breda JDE-B05
Essay : Ik denk dus ik ben! Toch? Ik denk dus ik ben… Is dat wie ik ben? Een denker? Ik denk het wel… maar weet het niet zeker. Ik weer zeker dat ik niet in geloof in en god of iets dergelijks. Ik heb daar genoeg over nagedacht en ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat ik denk dat alles verklaarbaar is. Net zoals er in het boek staat vind ik de technologie van tegenwoordig overtuigender dan de verhalen van lang geleden, wat vele mensen voor mij ook al hadden. De vraag is, hoe weet ik dat het zo is? Ik bedoel: Ik ben een denker… denk ik… en als dat zo is dan zou ik dus ook nooit iets zeker kunnen weten, aangezien ik altijd zou blijven denken en twijfelen. Elk stukje informatie dat ik tot mij neem geeft mij een andere mening over een onderwerp. Maar betekent dat dan dat ik nooit een vaste mening zal hebben? Ik denk het wel, sommige dingen veranderen niet. Zoals het feit dat ik dit nu aan het schrijven ben. Ik ben niet iets wat denkt te bestaan maar er niet is. Ik ben er, puur omdat ik hier over nadenkt. Maar andere dingen veranderen wel, dingen die tot voor kort ontwijfelbaar waren. Zoals de snelheid van het licht, die sinds een week nu niet meer het snelste deeltje zoals Albert Einstein zei is. Apart, als je bedenkt dat alles wat wij als mensheid hebben ontwikkeld daarop gebaseerd is, op iets wat niet waar is. Ik bedoel: ik baseer het feit dat ik niet gelovig ben ook maar op het feit dat iets niet waar is, namelijk dat er geen god is. Maar het is ook nooit bewezen dat hij er niet is. Dus wat is belangrijker? Bewijzen dat iets er is of bewijzen dat iets er niet is. Het komt eigenlijk op hetzelfde neer want wanneer iemand zou bewijzen dat god niet bestaat, bewijst dat ook automatisch dat er miljarden mensen zijn vermoord in de loop der jaren voor iets dat er niet was, maar wel in de boeken. En in mensen hun hoofd. Is het feit dat ik twijfel aan het bestaan van een god een teken van het feit dat hij misschien niet bestaat? Ik ben van mening van niet want ik vind dat het feit dat miljarden wel in hem geloven ook geen teken, we houden het wel eerlijk eh. Maar dan komen we wel weer terug bij de technologie, technologie heeft bewezen dat er iets sneller in deze wereld is dan licht. Ik vraag me dan persoonlijk af wat is dat deeltje dan? Maar dat terzijde, de technologie heeft het ontdekt, maar diezelfde technologie is ontstaan uit het feit dat iets niet de waarheid was. En dat is een pijnlijke realisatie. Überhaupt vond ik het lastig onder ogen te zien dat ik niet in god geloofde. Want zonder god geen hemel en geen engelen. De realisatie was keihard, als jij doodgaat, ben je weg, niks meer, geen herinneringen , en geen bestaan. Je bent geen realiteit meer, alleen in de levende hersenen van iemand anders nog. Best pijnlijk, maar in mijn opzicht beter dan geloven in iets wat uiteindelijk niet waar is. Om dood te gaan en er op het laatste moment achter te komen dat alles waar je in hebt geloofd niet waar blijkt te zijn. Het witte licht niet goddelijk is maar puur een chemisch stofje, dat gaat mij te ver. Mocht er een god zijn en sta ik toch opeens voor de hemelpoorten dan is dat een mooie bijkomstigheid. Maar dan zal ik ook even een hartig woordje met god willen spreken. Niet dat ik denk dat ik in de hemel zou komen hoor. Maar het is wel interessant om over na te denken, god, Allah, Jezus, Mohammed en alle andere variaties. Het enige geloof waar ik nog respect voor heb ik Boeddhisme.
Tim van Breda JDE-B05 Ik citeer: ‘’ Het vermijden van al het foute gedrag, Het ondernemen van het goede, En het ontwikkelen van je eigen geest; Dit is de leer van de Boeddha's. ‘’ Dat is pas een geloof, weten dat waar je in gelooft wil dat je geen slechte dingen doet, maar geen goed of kwaad aangeeft, je moet zelf maar bedenken of iets goed of slecht is. En dan ook nog te weten dat Boeddha een persoon was en niks zei over hemelpoorten enzovoorts maar gewoon zei: leef goed en definieer goed zelf maar. Waarom dit mij zo aanspreekt is omdat Boeddha dus aanzette tot het zelf denken, denk niet dat je gelimiteerd bent door iemand die boven je hangt, of zelf niet na mag denken omdat je dan slecht bent. Denk, omdat dat het je goed recht is, anders had je ook geen hersenen gekregen. En als je dan goed doet doordat je goed nadenkt, dan zul je 1 zijn met jezelf en rustig kunnen leven. En in tegenoverstelling tot andere geloven zul je dus op een gegeven moment geen drang meer hebben om God te overtuigen van je goede karakter, aangezien je weet dat je een goed karakter hebt. Wat ik me dan wel weer kan inzien is dat mensen sommige realisaties of waarheden gewoon niet aankunnen. Ik had geluk jong te zijn toen ik voor de keuze kwam te staan, ik ben altijd christelijk opgevoed, maar toch voelde ik mezelf beter wanneer ik wist waar ik stond, en hoe dingen in elkaar zitten, zonder dat daar bovenmenselijke krachten bij te pas komen. Tuurlijk zijn er dingen die ik niet snap, dingen zoals: hoe groot is het universum, ik kan dat niet bevatten, niemand niet. God gaat he t niet vertellen, Technologie misschien wel. Dan komen we op het hoofdstuk gevoel, wat in mijn ogen 1 op 1 staat met het feit dat ik denk te weten gevoel te hebben. Ik weet dat ik me gekwetst zal voelen wanneer mijn moeder mij een eikel zou noemen. Waarom weet ik dit? Omdat ik kan bedenken hoe ik zou reageren, omdat ik weet wat mijn gevoelens zijn. Andere gevoelens zijn nog niet geëvenaard. Zoals een geliefde voelen sterven, maar het is akelig dichtbij geweest en ik denk te kunnen bedenken hoe dingen kunnen zijn als zoiets gebeurd. Ik heb veel geprobeerd om de uiterste van mijn gevoelens te testen, en daarmee te archiveren. Ik ben uit een vliegtuig op 3,5Km hoogte gesprongen, puur omdat ik wil weten hoe het zou voelen. Creativiteit bedenk je niet, maar ontwikkel je. Ook dat weet ik. Dus waar gevoelens ophouden gaat realiteit door, of andersom. Toch? Daar zal ik nog even over na moeten denken.
