62
Buthina Abu Milhem [1961, Israël/Israel]
63
negen kledingstukken/nine garments textiel, punaises, draden/ textile, thumbtacks, threads
Het werk van Buthina Abu Milhem
Buthina Abu Milhem’s work stands
Woont en werkt in Arara, Israël/
staat op de sociaal-culturele twee-
at the socio-cultural crossroads of
Lives and works in Arara, Israel
sprong tussen vrouwelijke decoratieve
popular, decorative Palestinian
Palestijnse volkskunst en eigentijdse
women’s art and contemporary art.
Een keuze uit de groepstentoonstel-
westerse kunst. Haar materiaal en haar
Her material as well as her images is
lingen/Selected group exhibitions
beeldtaal bestaan uit kledingstukken,
garments, on which she either ‘draws’
waarop ze ‘tekent’ met borduursels
her own embroidering or attaches
2007 Embroidered materials, Artura gallery,
of waarop ze van tevoren gemaakte
readymade embroidered images.
geborduurde afbeeldingen bevestigt.
Garments, a fundamental historic-
Kleding vormt een centraal cultureel
cultural trait of different peoples, are
Antwerpen, België/Peace center,
kenmerk in de geschiedenis der volke-
unparalleled in representing their
Antwerp, Belgium
ren en kan door niets geëvenaard
Zeitgeist and ‘spirit of place’, since
Jaffa, Israël/Israel No excuse 3 x 3, Vredescentrum,
Universiteit van Tel Aviv, Israël/
worden als uitdrukking van de geest
their production is swifter to respond
Tel Aviv University, Israel
van een tijd of plaats, omdat kleding
to changes of taste and aesthetics
sneller reageert op veranderingen in
than other media like architecture
Tivon, Israël/Israel
smaak en esthetiek dan andere media,
and food. Moreover, apparently Man’s
2006
zoals architectuur of voedsel. Boven-
first ‘invention’, they are perhaps the
dien is kleding een primair en funda-
most fundamental cultural trait.
Second thought, Tivon gallery,
Fasatin, Umm El-Fahim Art Gallery, Israël/Israel Snyderman Gallery, Philadelphia, usa en/and Hongarije/Hungary 2005 Mar’ei Adam, Ashdod Museum, Israël/Israel
menteel cultuurkenmerk, omdat het
Abu Milhem’s primary platform
de eerste ‘uitvinding’ van de mens is.
is ‘neutral’ in essence: a white fabric,
Het primaire podium in Abu
which she fashions into shirts or
Milhems werk is in wezen neutraal:
dresses. Thus transformed into an
wit textiel waarvan ze een blouse of
article of clothing, the fabric is an arena
jurk maakt, waarna de stof een intiem
of intimate action, where territory is
sofa, Chicago, usa
actieveld wordt waarop een territorium
signified, and borders and areas are
Vredescentrum/Peace Center,
wordt afgebakend, een gebied en
drawn. Her laborious work, combining
Bethlehem, Israël/Israel
grenzen worden bepaald. Deze werk-
embroidery, patching, drawing and
2002
wijze, waarin borduurwerk, patchwork,
needlework, results in highly personal,
tekenen en naaiwerk gecombineerd
abstract map, an imaginary site open
Rehovot, Israël/Israel
worden, resulteert in een persoonlijke
to interpretation. Within the context of
2001
abstracte kaart, een fantasieterrein
Israeli-Palestinian reality, where every
dat op vele manieren uitgelegd kan
act is political, a political interpretation
Theatre, Akko, Israël/Israel
worden. In de Israëlisch-Palestijnse
of Abu Milhem’s work tying her private
2000
werkelijkheid, waarin elke daad politiek
‘territories’ to the ongoing territorial-
The Voice of Ismael, Hechal Hatarbut,
Silence-Breaking Art, Alsira Theater/
is, kan men een politieke interpretatie
cultural confrontation in the Middle
stelling in Israël en elders/travelling
van Abu Milhems werk niet uit de weg
East in the last century is inevitable.
exhibition in Israel and abroad
gaan. Zo’n interpretatie verbindt deze
Seen this way, her checkered drawings
1998
privé-‘gebieden’ met het territoriale
can be interpreted as walls, and her
conflict en met de politieke en culturele
geometric shapes strewn on the
Stones talk peace, reizende tentoon-
Arabic Work, Jewish Work, Beit Uri en/and Rami Nehushtan,
confrontatie die de afgelopen honderd
garment in asymmetric disarray – as
Ashdot Yakov, Israël/Israel
jaar heeft plaatsgevonden in dit gebied
the houses of a Palestinian village
1996
van het Midden-Oosten. In deze
surrounded by barbed wire or a live
context kan het getekende schaak-
hedge seen from a bird’s eye view.
Kunstcentrum/Artcentre, Ar’ara, Israël/Israel Embroidery, Kalansua, Israël/Israel
The Needle with the Sewer 2004-2007
bordpatroon gezien worden als een
An even more extreme interpretation
muur en de geometrische vormen die
would construe the clothes’ missing
onordelijk op het kledingstuk geplaatst
human presence as a reference to the
worden kunnen uitgelegd worden als
Palestinian ‘absentees’ of 1948 or even
de gebouwen van een Palestijns dorp
to the blood-soaked shirts displayed
dat omringd is door een hek van prik-
to this day at the Al Aqsa Mosque in
keldraad of cactussen, van bovenaf
Jerusalem, commemorating a violent
gezien. Een extremere interpretatie
clash between Palestinian demonstra-
kan het gebrek aan menselijke aanwe-
tors and police there in 1990, where
Garment/Kledingstuk textiel, punaises, draden/ textile, thumbtacks, threads 130 x 130 cm coll. kunstenaar/courtesy of the artist
64
65
The Needle with the Sewer 2004-2007
Garment/Kledingstuk textiel, punaises, draden/ textile, thumbtacks, threads 80 x 80 cm
zigheid in de kleren relateren aan de
gezegde is ook de titel van een reeks
afwezige Palestijnen van 1948, en
werken die de laatste paar jaar werden
dozens of demonstrators were killed. Before being explicitly or even
freer use of these, as is her custom, signifying perhaps another battle that
zelfs aan de met bloed bevlekte kleding
gecreëerd en op deze tentoonstelling
implicitly political, however, Abu
an independent woman has to wage
die voor ieder te zien is op het terrein
te zien zijn. Behalve door de geblokte
Milhem’s work is first and foremost
within patriarchal Palestinian society:
van de El Aksa Moskee in Jeruzalem,
patronen en de toevoeging van tradi-
personal, biographical and feminine
although of the most advanced in the
als afgrijselijke herinnering aan de
tioneel borduurwerk, wordt het werk
in nature. Her use of embroidery,
Arab world, it is a society where it is far
bloedige gebeurtenissen van 1990,
gekenmerkt door een speciaal soort
the feminine, domestic idiom par
from common for a woman to lead an
toen tientallen demonstrerende
borduurwerk, met dik zwart garen. Dit
excellence, arises from her roots and
independent social and professional
Palestijnen tijdens een gewelddadige
borduurwerk, in een model dat steeds
the special bond she’d shared, as a
life. Choosing to be an artist demands
confrontatie met de politie op de
herhaald wordt, imiteert borduur-
child, with her grandmother. In a
no small sacrifices – as well as enduring
Tempelberg werden gedood.
patronen die zeer bekend zijn in de
certain sense, her works are an ongoing
constant familial and social confronta-
Arabische cultuur en geïdentificeerd
dialogue with the grandmother: some
tion – from a woman.
worden met mannelijke kleding, zoals
of the works bear sayings she’d often heard the matriarch use, such as ‘he
Maar voordat Abu Milhems werk politiek is, impliciet of expliciet , is het in wezen allereerst persoonlijk,
de kaffiyah. Buthina Abu Milhem
biografisch en vrouwelijk. Borduren is
gebruikt ze vrijelijk, op haar manier en
who doesn’t have roots will die of
een vrouwelijke bezigheid en is onmis-
duidt daarmee mogelijk nog een strijd
sadness’, ‘you can’t hide the sun with
kenbaar huiselijk, en in dit geval ook
aan die een onafhankelijke vrouw in de
your hand’, ‘if you stand out of your
verbonden met de wortels van de
Palestijnse patriarchale samenleving
clothes you stand naked and exposed’
kunstenares en de speciale band die
moet voeren. Al is die samenleving
and ‘the needle beats the sewer’. The
ze als kind had met haar grootmoeder.
één van de meest vooruitstrevende
last is also the title of a series of works
In zekere zin is haar werk een voort-
in de Arabische wereld, het is nog
she created in the last few years, and
durende dialoog met haar grootmoeder
steeds niet normaal dat een vrouw
are exhibited in this show. Besides
en in sommige werken zijn gezegden
maatschappelijk en beroepsmatig
the checkered drawings and the use
gebruikt, die ze haar heeft horen
een onafhankelijk leven kan leiden.
of traditional embroidery already
zeggen, zoals ‘Wie geen wortels heeft,
De keuze voor een kunstenaarsleven
mentioned, she also uses embroidery
sterft van droefenis’, ‘Het is onmogelijk
vereist aanzienlijke offers van de
with thick, black threads and a design
de zon te verbergen met de palm van
Palestijnse vrouw en voortdurende
that mimics well-known Arab patterns
een hand’, ‘Wie uit zijn kleren stapt, is
confrontaties met familie en samen-
associated with masculine garments
naakt en blootgesteld’ en ‘De naald
leving.
such as the keffieh, the traditional head-
wint het van de naaister’. Dit laatste
dress of Arab men. She however makes
66
Ziv Ben-Dov
67
Brothers 2005 drie beelden/three sculptures silicone, ijzer, polyurethaan, hout/ silicon, iron, polyurethane, wood 120 x 250 x 70 cm coll. kunstenaar/courtesy of the artist Tel Aviv, Israël/Isael
Ziv Ben-Dov is een veelzijdig kunste-
A versatile artist primarily occupied
Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/
[1968, Israël/Israel]
gieten/sculpting activities,
naar die een centrale plaats geeft
with the human figure, Ziv Ben-Dov’s
Lives and works in Tel Aviv, Israel
casting people
aan het menselijk lichaam. Zijn werk
work deals with essence, exterior
2006
houdt zich bezig met de essentie, de
and the space between the two.
Great Bear
buitenkant en dat wat ertussenin zit.
Using diverse techniques, he creates
Gebruikmakend van verschillende
sculptures and installations all based
Bekroningen/Awards 2007 Oscar Hendler prijs/price, Lohamei Hagetaot Gallery Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2007 Slug, Kibbutz Lohamei Hagetaot Gallery , Israël/Israel 2006 Body Present and Absent, Bat Yam Museum, Israël/Israel* 2005 Communal Sleeping Arrangement, Tel Aviv Museum of Art ,
Beeldhouwactiviteiten: mensen
2005
technieken, creëert hij sculpturen en
on casts of his friends and relatives.
studio, Tel Aviv, Israël/Israel
installaties, die gebaseerd zijn op
Beginning in a personal idiom of
Cover Version, Ha’Kibbutz Gallery,
afgietsels van vrienden en familie-
rigorously-modeled single clay sculp-
leden. Zijn werk had aanvankelijk een
tures, his work has evolved into
Brothers, studio kunstenaar/artist
Israël/Israel 2004 Communal Sleeping Arrangement,
persoonlijke vormentaal van alleen-
sculptural ‘actions’ involving many
staande sculpturen die uit klei gemo-
participants that bring to mind the
Tel Aviv Museum of Art,
delleerd waren, en ontwikkelde zich tot
Happenings and Performances of
Israël/ Israel
sculpturale activiteiten met vele deel-
the 1960’s and -70’s. An artist excep-
2003
nemers, die herinneringen oproepen
tionally attuned to art history, the
aan happenings en performances uit
influences on Ben-Dov’s work range
Scrum, Kibbutz Yizre’el, Israël/Israel 2002 Lunch Break, Nachshon Gallery,
de jaren zestig en begin jaren zeventig
from the early Renaissance to contem-
van de twintigste eeuw. Ben-Dov is
porary art, and although he uses
Israël/Israel
een kunstenaar die zich verbonden
traditional sculptural techniques, he
1999
voelt met de kunstgeschiedenis. De
imbues them with a contemporary
inspiratie die hij daaruit put, loopt
sensibility. Sculptures like My Sister
van de vroege Renaissance tot aan
and The Riders (both 2002), for
Israël/Israel*
hedendaagse kunst. Hij gebruikt tradi-
example, are direct citations of
2004
tionele beeldhouwtechnieken, maar
Michelangelo’s slave sculptures series,
doordrenkt ze met een eigentijdse
especially The Dying Slave (1513-16);
Israël/Israel* Auto/Autobiography, Herzliya museum ,
Push Up, Haïfa Museum, Israël/Israel 2002
Lot, studio kunstenaar/artist studio, Tel Aviv, Israël/Israel
gevoeligheid. Sculpturen als My Sister
their faces, however, are those of the
en The Riders (2002) zijn directe citaten
artist himself, wearing a woman’s
sculpting activity, Nachshon Gallery,
uit de reeks beelden van slaven van
nightgown or fashionable glasses.
Kibbutz Nachshon, Israël/Israel
Michelangelo, vooral van The Dying
1999
Slave (1513-16), maar hebben het
collaborative artistic creation that
The Pleasure Beyond the Principle,
gezicht van de kunstenaar, gekleed in
includes the viewing audience
Nufar Art Gallery, Tel Aviv,
het nachthemd van een vrouw of met
developed alongside – and perhaps
Israël/Israel
een modieuze bril op.
Lunch Break, beeldhouwactiviteit/
1998 Ghosts, installatie met twintig
Ben-Dovs belangstelling voor een gemeenschappelijke artistieke creatie,
Ben-Dov’s interest in a communal,
out of – the narrower collaboration of artist and model. In the late 1990’s, he staged several multi-participant
deelnemers op het strand van
waarbij het publiek betrokken is, ont-
performances while continuing to
Tel Aviv/installation of twenty
wikkelt zich parallel aan – of misschien
produce multi-figured sculptural
participants on the Tel Aviv beach,
zelfs uit – de nauwere samenwerking
works. He tried, in both media, to sever
Israël/Israel
tussen kunstenaar en model. Aan het
the usual labor distribution between
eind van de jaren negentig hield hij
artist, model, and audience. In 2001,
performances met vele deelnemers en
for example he collaborated with a
maakte tegelijkertijd sculpturen die uit
number of other artists on an installa-
meerdere beelden bestonden. In beide
tion in his studio space involving a
media probeerde hij de traditionele
perforated sheet stretched from wall to
taakverdeling tussen de kunstenaar,
wall at neck level. Entering the space
het model en het publiek op te heffen.
with bowed head, the viewers inserted
In 2001 creëerde hij bijvoorbeeld, in
their heads into the holes in the sheet,
samenwerking met een aantal andere
facing each other, only their heads
kunstenaars, een installatie in zijn
visible. They were an indispensable
atelier, waarin hij een laken vol gaten
part of the ‘action’, positioned as to
spande over de gehele breedte van de
literally face each other ‘eye to eye’ ,
ruimte, op halshoogte. Het publiek
their relation to each other unencum-
68
Brothers 2005 detail silicone, ijzer, polyurethaan, hout/ silicon, iron, polyurethane, wood 120 x 250 x 70 cm coll. kunstenaar/courtesy of the artist Tel Aviv, Israël/Isael
kwam de hal binnen met gebogen
beelden en als materiaal gebruiken.
bered by such externalities as body
faint echo of their bodily contours and
hoofd en stak het hoofd door de gaten,
Het werk Brothers (2006) dat te zien
language or dress.
their postures – is more a memory or
kwam tegenover elkaar te staan, met
is op deze tentoonstelling, laat deze
Growing in both dimensions and
a byproduct of the process, perhaps
alleen het gezicht zichtbaar. Deze
werkwijze duidelijk zien. Voor dit werk
complexity (the number of models and
a substitute for the photographs and
activiteit maakte hen tot een integraal
stonden de kunstenaar en zijn twee
assistants Ben-Dov has collaborated
videos that were used to document
onderdeel van het werk en plaatste
broers model, zodat, naast het plan-
with has grown exponentially), Ben-
1960’s and -70’s Happenings and
ze oog in oog met elkaar, in de meest
nings- en voorbereidingsstadium, de
Dov’s sculptural work became more
Performances. Content-wise, this
letterlijke betekenis van het woord,
andere activiteiten werden uitgevoerd
similar in nature to Allan Kaprow’s
work differs from its predecessors in
in direct contact en onafhankelijk van
in groepsverband met vrienden en
Happenings. Another example that
its distinctly political aspect: more
andere factoren als lichaamstaal en
assistenten. Ook hier waren de model-
comes to mind in this context is the
than fraternity and cooperation, these
kleding.
len bedekt met textiel dat in een ver-
work of Yves Klein, who also collabo-
three dark figures squatting in front
hardende substantie was gedompeld
rated with live models in his work. He
of a wall imply oppression and humilia-
In de loop der tijd werden de afmetingen van Ben-Dovs creaties steeds
en een weergave was van de contouren
has shed the full, precise treatment
tion; to Israeli eyes, their postures are
groter en de samenwerking met
en de houding van het lichaam van zijn
of his sculptures, choosing instead
reminiscent of Palestinians working on
modellen, ingeroepen assistenten
broers. Het resultaat is een herinnering
to ‘cloak’ them in a thin veneer hinting
Israeli construction sites during their
en het publiek breidde zich eveneens
of een neveneffect van de live actie,
at a body’s contours. Formally, the
lunch breaks. The proximity of the wall
uit. Zijn sculpturen gingen steeds
misschien een vervanging voor de foto-
reduction of his models’ figurative
heightens this connotation, bringing
meer lijken op de happenings van
of videodocumentatie die overbleef
presence to a dramatic rendering of
with it the memory of press images
Allan Kaprow in New York, of deden
van de happenings en performances
their faces and draperies brings to
depicting violent clashes between
denken aan het werk van Yves Klein in
van de jaren zestig
mind the late Gothic sculptural style
Palestinians and Israeli security forces.
Parijs waaraan modellen deelnamen.
en het begin van de jaren zeventig.
of Nicola and Giovanni Pisano; but in
De precieze behandeling van zijn
Qua inhoud verschilt zijn werk met dat
their content, Ben-Dov’s works are
beelden werd vervangen door ze ‘aan
van zijn voorgangers, omdat er een
closer in spirit to the work of such
te kleden’ met een dunne schil die de
duidelijke politieke dimensie aan is
contemporary artists as Vanessa
contouren van het lichaam doet ver-
toegevoegd. De drie donkere beelden,
Beecroft and Spencer Tunic. Both use
moeden. De figuratieve aanwezigheid
die voorovergebogen zitten met het
live people as extras, as images and
van de beelden werd gereduceerd tot
gezicht naar de muur staan eerder voor
as sculptural material.
een dramatische uitdrukking van de
onderdrukking en vernedering dan voor
gezichtscontouren en de plooien van
broederschap en samenwerking. In de
exhibition, illustrates this mode of operation well: the models for it were
Brothers (2006), included in this
de stof om het lichaam, waardoor
Israëlische context kan de zittende
ze in formele zin doen denken aan
houding geïdentificeerd worden met
the artist himself and his two brothers,
de stijl van Italiaanse, Gotische en
Palestijnen die samen de maaltijd
leaving all sculptural work after its
Renaissance reliëfsculpturen, zoals die
gebruiken op een bouwterrein in Israël.
planning the preparations for it to a
van Nicola en Giovanni Pisano. Toch
De nabijheid van de muur versterkt de
group of friends and helpers who
staat het werk van Ben-Dov dichter bij
connotatie en roept beelden op uit de
worked collaboratively on wrapping
dat van eigentijdse kunstenaars als
pers die de onderdrukking van rellen
them in a fabric covered with a solid-
Vanessa Beecroft en Spencer Tunick,
en de ordehandhaving door soldaten
ifying medium. The outcome of this
die levende mensen tegelijkertijd als
beschrijven.
process – a sculpture representing a
69
70
Zoya Cherkassky
71
The Avant-Gardists 2005 zeven beelden/seven sculptures
The Butcher The Electrician
beschilderd aluminium/ painted aluminium 18 x 18 x 28 cm
The Teacher The Cook
coll./courtesy Gallery Rosenfeld Tel Aviv, Israël/Israel
The Prostitute The Aviator
[1976, Kiev, Oekraïne/Ukraine] Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/ Lives and works in Tel Aviv, Israel
2004 Bubble, Guelman Gallery, Moskou, Rusland/Moskow, Russia* Le Bal des Victimes, Rosenfeld Gallery,
Bekroningen/Awards 2004 Chosen Artist of Israel Cultural
Zoya Cherkassky is een van de voor-
Zoya Cherkassky is one of the promi-
aanstaande kunstenaressen van de
nent figures in a young generation
jonge generatie in Israël. Ze begon haar
of Israeli artists. She made her first
loopbaan in samenwerking met Ruti
artistic steps in collaboration with
Tel Aviv, Israël/Israel
Nemet – op zich een ongebruikelijke
fellow artist Ruti Nemet, in what is an
2003
manier van werken. Samen creëerden
unusual mode of operation in itself;
ze gedetailleerde natuurlijk en huise-
together they created detailed natural
Excellence Foundation
Terrail, Parijs, Frankrijk/
lijke omgevingen, die doen denken
and domestic surroundings reminis-
(IcExcellence)
Paris, France*
aan modellen voor toneeldecors. Na
cent of theater set models. After
1999
2002
ongeveer drie jaar vruchtbare samen-
about three years of fruitful collabora-
Young Artist Award, The Israeli Ministry of Education and Culture Steinman Award for a Young Sculptor, Herzliya Museum of Contemporary Art, Israël/Israel
Edward Lucie-Smith, Art Tomorrow,
werking ging Cherkassky haar eigen
tion, however, Cherkassky went her
Israël/Israel – Noord-Rijnwestfalen,
weg, die later een boeiende combinatie
independent way, which has turned
Duitsland/Germany – Israël/Israel*
van originele creaties, historisch
out to be a riveting combination of
2000
bewustzijn en een virtuoze uitvoering
original creation, historic conscious-
zou blijken te zijn. Ze staat open
ness, virtuosic execution and an open-
Chilufim: Exchange of Artists and Art,
Joint 4: A Dolls’ House, Israel Museum, Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel
Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2007 Like There Is No Tomorrow, Herzliya Biennale, Herzliya Museum of Contemporary Art, Israël/Israel* Karaoke, Kuenstlerhaus Bethanien,
voor eigentijdse cultuurtrends en
ness to prevalent cultural trends,
-verschijnselen, die kunnen variëren
computer icon visuals, ‘trash’ and
van iconische computerbeelden tot
horror movies, Japanese anime and
‘afvalcultuur’, van griezelfilms tot
more.
Japanse anime. Het œuvre van Cherkassky wordt gekenmerkt door een opeenvolging
Since its inception, Cherkassky’s work has been characterized by a set of consecutive artistic peaks. The first
van artistieke pieken. De eerste was
was the body of work she termed
Berlijn, Duitsland/Berlin, Germany
het tentoonstellen van een reeks
Collectio Judaica (2002-2003), which
2006
werken, Collectio Judaica (2002-2003),
was made up of paintings, sculptures,
die bestond uit schilderijen, sculpturen
and seemingly functional objects. The
The Avant-Gardists, Rosenfeld Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel Action Painting, Tel Aviv Museum of Art, Israël/Israel
en quasi-nuttige objecten. De nadruk
project’s focus was the image of the
van het project lag op het beeld van
Jew as fashioned within universal, and
de Jood zoals zich dat gevormd had in
then Jewish-Israeli, culture. The figure
de mondiale cultuur en in de Joods-
of the Wandering Jew has had rich
Israeli art, Uri en Rami Nechushtan
Israëlische cultuur. Het beeld van de
implications for generations in many
Museum, Israël/Israel*
wandelende Jood had generaties
areas of world culture, including its
lang rijke betekenissen voor diverse
anti-Semitic branches, and was a
Beyond Richness, A new narrative in
Far and Away, The Fantasy of Japan in Contemporary Israeli Art, Israel
gebieden van de wereldcultuur, met
derogatory term synonymous with
Museum, Jeruzalem, Israël/
inbegrip van antisemitische implica-
wretchedness – at least up to the
Jerusalem, Israel*
ties. Het werd een vernederende term
mid-20th century. We all remember
2005
die synoniem was aan ellendigheid, ten
the scene from Jean-Luc Goddard’s
Die Neuen Hebräen, Martin-GropiusBau, Berlijn, Duitsland/Berlin, Germany*
minste tot halverwege de twintigste
film A Bout de Souffle, where the young
eeuw. Wij herinneren ons allemaal de
Jean-Paul Belmondo goes into a
scène in de film van Jean-Luc Goddard,
cursing diatribe against a fleeting
A Bout de Souffle (1959-1960), waarin
acquaintance on the other side of
de jonge Jean-Paul Belmondo een
the road, yelling at him: ‘Juif errant!’
scheldkanonnade tegen een kennis aan
(‘Wandering Jew!’). The image of the
de overkant van de weg houdt en hem
long-nosed Wandering Jew has been
toeroept ‘Juif Errant!’ (‘Wandelende
transformed in Cherkassky’s work into
Jood’). Het beeld van de wandelende
a mass-produced toy; the infamous
Jood met zijn lange neus werd door
Jewish patch turned into a golden
Cherkassky tot een stuk speelgoed in
brooch; and even the Haggadah has
serieproductie getransformeerd: de
been updated, with the figure of a
beruchte jodenlap werd een gouden
Hassid starring in the role of a bird
broche en zelfs de Pesach Hagada*
– an allusion to the Bird’s Head
werd geactualiseerd door de figuur van
Haggadah. Cherkassky’s Haggadah
72
73
The Avant-Gardists 2005 zeven beelden/seven sculptures beschilderd aluminium/ painted aluminium 18 x 18 x 28 cm coll./courtesy Gallery Rosenfeld Tel Aviv, Israël/Israel
Then again, maybe the artist is no dif-
de vrome Jood de rol van vogel te laten
plan brengen? De grote hoofden die
also references such Modernist
spelen, een zinspeling op de beroemde
Cherkassky haar figuren geeft verwij-
cultural icons as the works of Kazimir
ferent than any other professional, his
Vogelkop Hagada. Cherkassky’s Hagada
zen wellicht naar de uitdrukking die
Malevitch, El Lissitsky and the Inter-
moral stance no better than anybody
staat vol verwijzingen naar modernis-
momenteel zo vaak gebruikt wordt
national/Bauhaus Style in architecture.
tische culturele iconen, zoals de werken
in de Israëlische maatschappij: ‘een
Collectio Judaica was in effect the
van Malevitch, El Lissitzky en de
groot hoofd hebben’, wat duidt op een
breaking of a taboo subject on the
Bauhaus architectuur.
persoon die zijn hoofd gebruikt en meer
Israeli art scene, after years when the
else’s, as Cherkassky herself has said in a recent interview. This review would be amiss if it didn’t mention Cherkassky’s last
verantwoordelijkheid op zich neemt
invocation of Judaism or Jewish
project, which she awarded the
kunstwereld en de smaakmakers
dan van hem wordt verwacht. Weder-
iconography was rejected or at least
ambivalent title Action Painting. In
associaties met het Jodendom of
om is de kunstenaar misschien niet
frowned upon by the artistic establish-
this project, exhibited at the Tel-Aviv
Joodse iconografie afwezen, verbrak
anders dan andere beroepspersonen
ment and its taste-setters. It seems
Museum of Art, Cherkassky chose the
Collectio Judaica dat taboe in zekere zin.
en is zijn morele houding niet beter
that new Israeli art was just waiting for
museum’s space itself as an arena of
Na vele jaren waarin de gevestigde
Het was alsof de nieuwe Israëlische
dan die van anderen, zoals Cherkassky
someone to arrive from outside of it,
action and criticism. Her large-scale
kunst zat te wachten tot er iemand van
stelt in een recent interview.
someone who wasn’t born in Israel and
paintings cited well known pieces from
buiten zou komen, iemand die niet in
Aan deze bespreking mag het
Israël was geboren en zich niet een hele
laatste grote project van Zoya
did not internalize, from infancy, the
the history of Twentieth century art,
image of the New Jew as free and proud
depicting violent scenes taking place in the museum itself: wild dogs run
jeugd het beeld van de nieuwe Jood,
Cherkassky niet ontbreken. Dit project
– a distant relative indeed to the Jew
de vrije en trotse Israëli had ingeprent
kreeg de ambivalente titel Action
of the Diaspora. Cherkassky, who was
amuck and a mean spirit in the form
– inderdaad, een ver familielid van de
Painting, refererend aan een stroming in
born in Kiev and moved to Israel in her
of a huge blue head drives the crowd
Joden van de diaspora. Cherkassky, die
de Amerikaanse schilderkunst van het
teens, has jumpstarted a new, fresh
away. Cherkassky depicts the museum
in Kiev was geboren en in haar tiener-
midden van de twintigste eeuw rond-
relation towards Jewish art.
as an intimidating, hostile and even
The Avant-gardists, the ‘profes-
fowl-smelling place. While referencing
jaren naar Israël emigreerde, trok de
om Jackson Pollock. In dit project, dat
Joodse kar uit de modder en werd de
tentoongesteld was in het Tel Aviv
sionals’ featured in this show, were
key pieces in the history of contempo-
wegbereider voor een nieuwe en frisse
Museum of Modern Art, koos
first exhibited in 2006, and are a con-
rary art, the artist has raised questions
manier van omgaan met Joodse kunst.
Cherkassky de museumruimte als
tinuation of Cherkassky’s interest
about artistic taste and art’s space:
De Avant-gardists, de beroeps-
arena voor actie en kritiek. De enorme
with the artist’s status and with art
What is art? To whom does it belong?
personen die op deze tentoonstelling
schilderijen citeerden bekende kunst-
itself. Here, seven professionals are
Who are its consumers? Who are its
worden uitgebeeld, werden voor het
werken uit de twintigste eeuw en
caricatured and emasculated: the
taste-setters? And perhaps the most
eerst tentoongesteld in 2006 en waren
beeldden gewelddadige taferelen af,
teacher is exposed (in both meanings
important question: Who’s afraid of
een voortzetting van Cherkassky’s pre-
die zich afspeelden in de museumruim-
of the term); the pilot is grounded;
contemporary art?
occupatie met de status van de kunste-
te: wilde honden die rondrenden door
the butcher is an amputee; the chef is naked; the electrician suffers from a
naar en kunst. Zeven beroepen worden
het museum en een boze geest in de
hier getoond, als een karikatuur, als
vorm van een enorm blauw hoofd, die
speech impediment; the surgeon is
gecastreerde beelden: de leraar geeft
het publiek doet vluchten. Cherkassky
a quack; and the whore has lost all
zich bloot – in dubbele betekenis, de
verbeeldde het museum als een intimi-
semblance of humanity – her face is
elektricien heeft een spraakgebrek, de
derende en vijandige ruimte, stinkend
that of society. The term Avant-garde,
chirurg is een kwakzalver en de prosti-
zelfs. Terwijl ze verwijst naar belangrij-
usually attributed to trailblazing artists,
tuee lijkt niet eens meer menselijk –
ke werken uit de moderne kunstge-
is ridiculed and effaced. Is the artist,
haar gezicht is als het gezicht van de
schiedenis, stelt de kunstenares
then, just like any other professional?
maatschappij. De term ‘avant-garde’,
kwesties rondom smaak en de ruimte
And these professionals, with their
die meestal wordt toegeschreven aan
van kunst ter discussie. Wat is kunst?
oversized heads, are they able to blaze
kunstenaars die baanbrekend werk
Van wie is de kunst? Wie zijn de consu-
new trails and move human culture
creëren, wordt hier belachelijk gemaakt
menten van kunst? Wie zijn de smaak-
forward? The big head with which
en veracht. Is het mogelijk dat kunste-
makers? En de vraag der vragen: wie is
Cherkassky has equipped her protago-
naar een beroep is als alle andere?
bang voor hedendaagse kunst?
nists may be a clue to a prevalent idiom in contemporary Israeli Hebrew: having
Kunnen deze professionals, met hun buitenproportionele hoofden, een
* Boek dat gelezen wordt op het Pesachfeest
a ‘big head’ signifies being a thinking
doorbraak bewerkstelligen, kunnen zij
en dat verhaalt van de uittocht van de Joden
man, a person who takes on greater
de menselijke cultuur naar een hoger
uit Egypte.
responsibility than he is supposed to.
The Surgeon
74
Mirit Cohen Caspi
75
Untitled 1998-2003 installatie negen delen/ installation nine pieces geperforeerde computerprints op doek/ perforated computer prints on canvas 240 x 400 cm coll. kunstenaar/courtesy of the artist
[1960, Israël/Israel] Woont en werkt in Kiryat Haim, Israël/
2000 Bridge to the Future, Internationale
Mirit Cohen Caspi begon haar artis-
Mirit Cohen Caspi began her artistic
tieke loopbaan in de eerste helft van
career in the early 1980’s, when
Lives and works in Kiryat Haim, Israel
Druktriënniale/International Print
de jaren tachtig, de jaren waarin de
Postmodern approaches to art
Triennial, Krakau, Polen/Krakow,
post-modernistische ontwikkelingen
reached their apex; but these passing
Bekroningen/Awards
Poland
op hun hoogtepunt waren. Deze tijde-
influences didn’t leave a mark on
1994
lijke invloeden bleken evenwel niet
her work. From their outset, her
1994 Young artist award, Cultural Foundation of the Haifa
Israeli Art in Istanbul, Turkije/Turkey*
permanent in haar werk. Aanvankelijk
works fed rather off of the ‘fathers’ of
Tova Osman Gallery, Tel Aviv,
putte zij voor haar werk bewust uit de
Modernism, and were simultaneously closer in spirit to the works of
Municipality, Israël/Israel
Israël/Israel
‘vaders’ van het modernisme en tot op
1991
1992
zekere hoogte stond haar werk dichtbij
Constantin Brancusi of the 1920’s -30’s,
dat van Brancusi in de jaren twintig en
of Louise Nevelson of the 1950’s and
Herman Struck award, Haïfa,
Young Artists from Israel, Leipzig, Bonn,
Israël/Haifa, Israel
Berlijn/Berlin, Duitsland/Germany*
dertig van de twintigste eeuw, Louise
– ‘60s, of the Minimalist sculpture of
1990
1991
Nevelson in de jaren vijftig en zestig
Tony Smith and Carl Andre, and of
Young artist award, Israeli Ministry of Education, Culture and Sports Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2007 Gal-On Gallery, Tel Aviv, Israël. 2006 Corine Maman Ashdod Museum, Israël/Israel* 2005 On The Banks Of the Yarkon, Tel Aviv Museum of Art, Israël/Israel* 2004 Beneath The Skin, Corine Maman Ashdod Museum, Israël/Israel Material into Image Israeli Sculpture
en de minimalistische sculpturen die
Israeli sculptors Michael Gross and
Israël/Israel
de Amerikanen Tony Smith en Carl
Michael Gitlin of the 1970’s.
1990
Andre en de Israëli’s Michael Gross
Artists’ Studio Gallery, Tel Aviv,
Winners of Young Artist Prize, Herzlya Museum, Israël/Israel* 1989 Venice Biennale, Aperto 90 – The Israëli
Her main subject has remained
en Michael Gitlin in de jaren zeventig
the human form, the human body,
karakteriseerden.
its limitations and its relation to
Het centrale onderwerp dat Caspi
the environment and the space
Cohens werk kenmerkt is de mense-
surrounding it. At first, Cohen Caspi
Proposal, Israeli Museum,
lijke vorm: het menselijk lichaam, de
mainly made use of unprocessed
Ramat-Gan museum, Israël/Israel*
beperkingen ervan en de relatie met
and uncolored wood. A man-sized,
1988
de omgeving en de lege ruimte die
pole-shaped sculpture from 1986,
het omhult. In het begin gebruikte de
made of irregular-sized cubes, is
Israël/Israel
kunstenares voornamelijk onbewerkt
reminiscent of the many versions of
1987
en onbeschilderd hout. Een manshoge
Brancusi’s Endless Column (1918-1937),
Meimad Katan Gallery, Tel Aviv,
sculptuur uit 1986, die eruit ziet als
as well as his King of Kings (c. 1938)
Israël/Israel
een pilaar van kubussen van verschil-
and Adam and Eve (c. 1916). Others of
1986
lende grootte, doet denken aan Endless
her later wooden sculptures had to do
Column van Brancusi, in al zijn verschil-
with the relations between artistic
Beit Yad Labanim Gallery, Tel Aviv,
Camera Obscura Gallery, Haïfa, Israël/
in Wood, Tel Aviv Museum of Art,
Haifa, Israel
lende versies (1918-1937) en ook aan
objects and the space enclosing them.
Israël/Israel*
1985
zijn King of Kings (ca. 1938) en Adam
They were usually constructed of units
en Eva (ca. 1916). Andere latere hout-
conjoined by hinges that looked like
2003 Mini-retrospective, Mishkan L’Omanut Museum of Art, Ein Harod, Israël/ Israel 2000-01
Front Line, Mishkan L’Omanut Museum of Art, Ein Harod, Israël/Israel*
sculpturen onderzochten de relatie
building cranes or large, cumbersome
1982
tussen het kunstobject en de ruimte
creatures that threatened to topple the
Young Artists Biennale, Haifa Museum of Modern Art, Israël/Israel*
waarin het zich bevindt. Deze sculp-
space in which they were installed if
turen bestonden uit onderdelen die
only they rose up to their full height.
met scharnieren waren verbonden en
Cohen Caspi’s works gradually
eruit zagen als kranen of grote, lompe
abandoned their ‘masculine’ traits
Venetië/Israel, New York, Venice*
schepsels die de plek waar ze geplaatst
(wood carpentry and the combination
2001
waren dreigden te doen instorten,
of wood and metal) to adopt lighter,
zodra ze zich op volle hoogte zouden
softer, more ‘feminine’ forms and
Milestone For Peace, International Exhibition of Stones, Israël, New York,
Love at First Sight, Arturo Schwarz verzameling van Israëlische kunst, Israël museum/Arturo Schwarz
uitstrekken. Langzamerhand verloor het werk
materials, such as umbrellas, pillows and dresses and combinations of
Collection of Israeli Art, Israel
van Cohen Caspi de ‘mannelijke’
cloth, paper and pins. Her works of
Museum, Israël/Israel*
kenmerken (timmerwerk en de combi-
the 1990’s and 2000’s deal more and
natie van hout en metaal) en ging ze
more clearly with the female body,
zachtere en lichtere, ‘vrouwelijke’,
through attire and the idea of the shell
materialen gebruiken, zoals paraplu’s,
– the body itself is absent from most
kussens en jurken in combinaties van
of the works. These clearly testify to
stof, papier en spelden. Deze werken,
the artist’s moving away from formalist
uit de jaren negentig van de vorige
artistic content to a more personal
76
77
Untitled 1999-2000 leren jas, siliconen, computerprint op papier/leather coat, silicone, computer print on paper
eeuw, houden zich steeds duidelijker
zijn geprint op stof en papier en betreu-
interest in the human condition in
Not only is the body itself missing,
met het vrouwelijk lichaam bezig
ren hun verwaarlozing en afzondering.
general and the feminine condition in
their own presence is reduced to the
particular. An identity in crisis sprouts
thin, perishable two-dimensionality of paper. Women’s standing in society,
door middel van kleding en het idee
Het centrale werk op deze tentoon-
van een omhulsel, terwijl het lichaam
stelling is samengesteld uit negen
forth, fragmented and dependent.
zelf in de meeste werken afwezig is.
delen van bedrukt en geperforeerd
A clear line separates these and her
if it is to be judged from Cohen Caspi’s
Men herkent hier de overgang die de
papier dat is opgehangen aan lijnen,
earlier works: while the first stood on
latest works, is far from satisfactory;
kunstenares maakte van een formele,
alsof het wasgoed is. De beelden van
the floor or were well fastened to the
simultaneously, however, there is
artistieke insteek naar een meer
het lichaam die erop zijn gedrukt,
wall, the later pieces hang from threats
something more fundamentally
persoonlijke interesse in de situatie
vormen een kruising tussen een jurk
or clothes hangers, hovering between
anchored to real life in its most simple
van de mensheid in het algemeen en
en een zak – de objecten van insluiting,
earth and sky like marionettes. The
and basic in this lean, feminine and
die van vrouwen in het bijzonder. Een
met niets erin. Niet alleen ontbreken
female body is deconstructed, and
seemingly fragile, presence.
identiteitscrisis breekt hier naar buiten,
lichamen, maar hun aanwezigheid is
the images of hands, legs and genitals
gefragmenteerd en afhankelijk. Er is
ook beperkt tot de dunne en verganke-
that are imprinted on cloth and paper
een scherpe en duidelijke lijn tussen
lijke tweedimensionaliteit van het
speak of a forlorn loneliness.
deze en eerdere werken: terwijl de
papier. Als men afgaat op de laatste
eerdere werken op de vloer werden
werken van Mirit Cohen Caspi, is de
in this exhibition is made up of nine
geplaatst of stevig aan de muur werden
toestand van de vrouw in de maat-
printed and perforated paper units,
bevestigd, worden deze werken aan
schappij verre van bevredigend, maar
hanging on threads like laundry. The
draden of klerenhangers opgehangen,
tegelijkertijd is deze vrouwelijke aan-
body images printed on them form the
One of Cohen Caspi’s work shown
waarbij ze zweven tussen hemel en
wezigheid, die er dun en breekbaar
hybrid of a dress and a sack – objects
aarde, als marionetten. Het vrouwelijk
uitziet, meer fundamenteel verankerd
of containment actually that contain
lichaam is gedeconstrueerd en beelden
in een eenvoudige werkelijkheid.
nothing.
van ledematen en geslachtsorganen
Untitled 2002 leren laarzen, siliconen, computerprint op papier/leather boots, silicone, computer print on paper
100 x 60 cm
60 x 35 cm
coll. kunstenaar/courtesy of the artist
coll. kunstenaar/courtesy of the artist
78
Eli Gur Arie [1964, Israël/Israel]
79
gemengde techniek/mixed media coll. Rosenfeld Gallery en kunstenaar/ courtesy Rosenfeld Gallery and the artist, Tel Aviv, Israël/Israel
Het werk van Eli Gur Arie bevindt zich
Inspired by literary and cinematic
Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/
in de ruimte tussen nachtmerrie en
science fiction on the one hand and
Lives and works in Tel Aviv, Israel
fantasie. Zijn inspiratiebronnen komen
biology and technology on the other,
enerzijds uit het gefingeerde gebied
Eli Gur Arieh’s work occupies an inter-
Bekroningen/Awards
van literatuur en films, anderzijds uit
mediate space between nightmare
de terreinen van biologie en techno-
and fantasy. A large part of the work he
logie. De laatste tien jaar wordt een
has created in the last decade – when
Ministry of Education, Culture and
groot deel van zijn werk gekarakteri-
he has consolidated his original style,
Sports
seerd door situaties van verandering
characterized by dazzling beauty that
2004
en transitie. In die periode creëerde hij
often hides painful truths – has to do
Prize of the Israeli Ministry of
oorspronkelijk en onderscheidend
with liminal situations.
Education and Science
werk dat getypeerd wordt door een
2005 Art and Design Award, by the Israeli
adembenemende schoonheid waarin Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2007 Digital landscapes, Genia Schreiber Art
Referencing both Nature and Culture, Gur Arieh tries to hybridize
pijnlijke waarheden verborgen zijn.
the two; in so doing, he touches on the
Door zich met natuur en cultuur
implicit, the abject, the subconscious,
bezig te houden, probeert Gur Arie
the frightening and the violent. He
een kruising tussen beide tot stand
creates a world that fuses the known
Gallery, University of Tel Aviv,
te brengen. Hij richt zich daarbij op
and the surprising, animal and
Israël/Israel
datgene wat voor het oog verborgen
vegetable, objects and machine. His
is, of verworpen is, op het onder-
creatures generate both empathy and
Rosenfeld Gallery, Tel-Aviv,
bewustzijn, het angstaanjagende en
rejection. Not content with the role
Israël/Israel
het gewelddadige. Hij creëert een
of absent creator, he also takes on
2006
wereld waarin het bekende verbonden
the roles of healer, rehabilitator and
is met het onverwachte, het levende
resuscitator. A substantial portion
Aphrodisiac,The Wealth of Nations,
A Rich Seam, Petach-Tikva Museum of Art, Israël/Israel*
en groeiende met het object en de
of his work deals with reproduction,
2005
machine. Zijn scheppingen brengen
nourishment, preservation and
The New Hebrews – A century of Art in Israel, Berliner Festspiele, Berlijn,
tegelijkertijd empathie en afwijzing
resuscitation systems: embryonic
teweeg. Maar hij is niet tevreden met
creatures that haven’t fully grown
Duitsland/Berlin, Germany*
de taak van de niet-aanwezige schep-
are taken care of and supervised in
2004
per en neemt ook de taak op zich van
incubatory conditions. Others, bereft
A Point of View, Tel Aviv Museum of Art,
de heler, degene die herstelt en die het
of their energy and food sources, are
Israël/Israel
leven vernieuwt. Een essentieel deel
aided through the introduction of
2003
van zijn werk concentreert zich op het
generators and a restarted food chain.
Civil Applications, Herzliya Museum of
voortplantingssysteem, groei, voeding,
The atmosphere of Gur Arie’s
Contemporary Art, Israël/Israel
behoud en het geven van nieuw leven.
works is one of existence in survival
Embryonale onderontwikkelde schep-
conditions, in a world following a
2002
sels worden behandeld en krijgen zorg
nuclear or ecological holocaust. His
Galleria d’Arte Moderna e
in een soort incubator. Andere, die hun
creatures are hairless, some haven’t
Contemporanea Palazzo Forti,
energie- en voedselbronnen hebben
grown out naturally, while others seem
Verona, Italië/Italy*
verloren, krijgen hulp in de vorm van
to have mutated. A Compassionate,
energiegeneratoren en hernieuwde
imaginative and resourceful inter-
Artists of the Ideal, Nuovo Classicismo,
Clinique, Rosenfeld gallery, Tel-Aviv, Israël/Israel* Play Boyz, Janco Dada Museum, Ein
drijfkracht voor de voedselketen. Het werk is omhuld door een sfeer
vention, aided by experience and scientific know-how, has stepped in
Hod, (maart/March 2002), Arad
van overleven, in een wereld na een
to recycle the remnants of machines
Museum (april/April 2002),
nucleaire of ecologische ramp. De
and technology and facilitate their
Israël/Israel
schepsels hebben geen haar, sommige
rehabilitation. It gives them a new
1998
zijn onvolgroeid en andere zien eruit
start, arousing the life force and pro-
alsof ze gemuteerd zijn. Barmhartige
creation (Eros in the psychoanalytical
Sleeping Town, Bograshov Gallery, Tel-Aviv, Israël/Israel
menselijke bemoeienis die verbeel-
sense), producing dazzling symbiotic
1992
dingskracht en vindingrijkheid aan de
and parasitic situations. The life
Imagewriting, Janco Dada museum, Ein-Hod, Israël/Israel*
Wealth of Nations 2002-2007 installatie/installation
dag legt, gebruikt wetenschappelijke
systems he creates operate as
kennis en ervaring, gebruikt resten van
autonomous, closed circuits, carrying
The Pearl Diver 2002 220 x 250 x 150 cm
80
81
Wealth of Nations 2002-2007 installatie/installation
Appetizer 2007 65 x 70 x 25 cm
gemengde techniek/mixed media coll. /courtesy Rosenfeld Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel
machines en technologie opnieuw; dit
erdoor gevoed worden. De rampen-
the promise of eternal life, requiring
Third World with no Modern cures to
alles om herstel en een nieuw begin
sfeer wordt hier verbonden met de
only the participation of all elements
combat them. In a morally bankrupt world, Gur Arie reminds us of art’s role
mogelijk te maken. Het levens- en
relatie tussen de rijke landen en de
in the system – animal, vegetable and
voortplantingsinstinct, de Eros in
ontwikkelingslanden, die gekenmerkt
technological – in an interdependency
in bringing solace and consolation, and
psychoanalytische zin, ontwaakt en
wordt door exploitatie, verwaarlozing
and shared responsibility.
of the artist’s function as prophet: he
zorgt voor spectaculaire symbiotische
en een enorme economische kloof.
en parasitaire situaties. De levens-
Ergens, ver van het oog van de
This moral universe is well repre-
has placed an object reminiscent of
sented in Gur Arie’s work included
an artist’s color palette, crowned by a
systemen die Gur Arie creëert, werken
westerse wereld, brengen anonieme,
in this exhibition, Wealth of Nations
diamond heart, not far from the boy’s
binnen een gesloten en automatische
arme jongeren hun leven in gevaar
(2002-2007). At its center, a youth
figure.
cirkel en hebben een intrinsieke belofte
om de hartstochtelijke hebzucht voor
stands on a huge conch and gazes at
voor een eeuwig bestaan, dat afhanke-
luxe in de rijke delen van de wereld
his loot – a mass of pearls he has dug
lijk is van de deelname van alle compo-
te bevredigen. Het krabachtige schep-
up from the sea. A conch-like, crab-
nenten van het systeem, het leven,
sel dat zich vastgegrepen heeft op
like creature that has fastened itself
planten en technologie, in een kader
het lichaam van de jongeman kan
to his genitals is either shielding them
van wederzijdse afhankelijkheid en
ook geïnterpreteerd worden als de
or feeding off of the boy, or is perhaps
verantwoordelijkheid.
wurggreep van de rijke landen of als
being impregnated by him. Similar
symbool voor de veelheid aan ziekten
creatures are either hatching from
is in al het werk van Gur Arie, is ook
die wijdverbreid zijn in de ontwikke-
the pearls-eggs or feeding off of them.
aanwezig in Wealth of Nations (2002-
lingslanden, zonder dat er moderne
The atmosphere of disaster informing
2007), het werk dat aanwezig is op
medische behandeling en humanitaire
the work can be seen as connoting
De morele perceptie die belichaamd
de tentoonstelling. In het midden van
hulp wordt gegeven. In een wereld
the exploitative, neglectful and crass
het werk staat een jongeman op een
die met blindheid en moreel falen is
economic relations between the First
enorme schelp en kijkt naar zijn buit
geslagen, herinnert Gur Arie ons aan
and Third worlds. Somewhere, far from
– een hoopje parels dat hij uit zee heeft
de plicht van de kunst verlichting en
Western eyes, unknown poor boys
opgedoken. Een zeedier, dat eruit ziet
troost te brengen en de plicht van de
risk their lives to satiate the greed
als een schelp en krab, bevindt zich
kunstenaar als klokkenluider op te
for luxury goods of the denizens of
dicht op zijn lendenen; het is niet
treden. Een object dat eruit ziet als
richer quarters. The crablike creature
duidelijk of het zijn lies beschermt,
een schilderpalet is niet ver van
fastened to the boy’s body can either
zich ermee voedt of ermee bezwangerd
het beeld geplaatst en er rust een
be interpreted as the stranglehold
raakt. Men ziet andere vergelijkbare
diamanten hart op.
of the First World or as the myriad
schepsels uit de pareleieren komen of
diseases wreaking havoc through the
Appetizer 2007 30 x 40 x 12 cm
82
Galia Gur Zeev [1954, Israël/Israel] Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/ Lives and works in Tel Aviv, Israel Bekroningen/Awards 2002 Leon Constantiner Photography Award for an Israeli Artist, Tel Aviv, Israël/Israel 1998 America-Israel Cultural Foundation Award, Tel Aviv, Israël/Israel 1994 Gerard Levy Prize for Photography (for the Limbus Group) Israel Museum, Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel 1992 Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2007 Conservator van/Curator of Beno
1998
Untitled 1995 zwart-wit foto/ black and white photograph 90 x 60 cm coll. kunstenaar/courtesy of the artist
Galia Gur Zeev houdt zich bezig met
Galia Gur Zeev deals with the body
Bamot, Israeli Art, Jewish Museum,
het lichaam door haar afwezigheid
through the representation of its
Wenen, Oostenrijk/Vienna,
te representeren. In de loop van de
absence. In the last two decades, she
Austria*
laatste twee decennia heeft ze een
has created a body of photographic
fotografisch oeuvre gecreëerd met
work whose differing characteristics
onderscheidende kenmerken, waarbij
all make use of light and darkness,
Israeli Art, Ministry of Economic Affairs, Düsseldorf, Duitsland/Germany* After Rabin: New Art from Israel, Jewish Museum, New York, vs/usa* Condition Report, Photography in Israel Today, Israel Museum, Jeruzalem,
ze gebruik maakt van licht en donker,
black and white, to offer new ways of
zwart en wit, om nieuwe manieren te
‘reading’ the body and its contexts.
bieden om het lichaam en zijn context
The absent body is addressed through
te analyseren. Het afwezige lichaam
a focus on its fragmented body parts.
Israël/Jerusalem, Israel
wordt onder de aandacht gebracht
Closer in spirit to sculpture than to
1997
door de nadruk te leggen op gefrag-
painting, Gur Zeev’s photographs
menteerde lichaamsdelen. Haar foto’s
reference Classical sculpture: she
The Second Tokyo International Photo-Biennale, Tokio, Japan/
hebben meer gemeen met sculptuur
seems to be addressing those parts
Tokyo, Japan*
dan met schilderkunst en doen denken
that did not survive or which have been
aan klassieke beeldhouwkunst: ze lijkt
omitted in an attempt to change the
Oh-Mama, a Representation of the Mother in Israeli Contemporary Art,
zich te richten op de onderdelen die
stress and complete the picture. Her
Museum of Art, Ramat-Gan,
het niet overleefd hebben of die zijn
stance can be construed as a female
Israël/Israel*
weggelaten, in een poging het accent
artist’s critical remark on Western
Table, Kibutz Art Gallery,, Tel Aviv, Israël/lsrael Israël Museum’ Jeruzalem,
te verleggen en het beeld te voltooien.
culture’s worshipping of the body,
Haar houding is die van een vrouwe-
from the Classical antiquity to this
lijke kunstenaar, die kritiek uit op de
day.
Rothenberg, Photographed and
Israël/Israel*
verering van het menselijk lichaam in
Reported, 1947-1957, Eretz Israel
1993
de westerse cultuur vanaf de klassieke
Museum, Tel Aviv, Israël/Israel
Limbus Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel
2006
The Range of Realism, Tel Aviv Museum
Seder Night, Youth Wing, Israel
oudheid tot het heden. Meer dan om een toestand te
Rather than documenting or immortalizing a single moment, Gur Zeev uses photography as an instrument for the creation and cataloguing
documenteren of een moment te ver-
of images associated with the body,
Museum, Jeruzalem, Israël/
eeuwigen is fotografie voor Gur Zeev
which are however severed from its
Jerusalem, Israel*
een middel om beelden te maken en te
overall context. She directs and
2004
ordenen die met het lichaam worden
orchestrates these images as new,
vereenzelvigd maar afgesneden zijn
precise compositions in black and
van de algehele context. Ze regisseert
white, taking a popular photographic
deze beelden tot nieuwe, precieze
means – the darkening of certain areas
(Publicatie/Publication:
zwart-wit composities. Ze gebruikt
of the picture – and turning it into
Photographers of Palestine (1855-
een populaire techniek in de fotografie
images with a validity of their own.
2000), Map Publishing)
– het donker maken van bepaalde
Rather than ‘empty’, her backgrounds
2002
delen van de foto – en verandert de
are ‘filled’ with black. Body parts,
compositie in een beeld met een
emerging out of the darkness, take the
The Pool, Tmuna, Tel Aviv, Israël/Israel 2003 Tel Aviv Museum of Art, Israël/Israel*
Couples, David Yalin College, Jeruzalem, Israël/Israel* Seder, Tel Aviv Artists’ Studios,
of Art, Israël/Israel*
eigen waarde. De achtergrond van
place of the portrait. The artist offers
het beeld is niet ‘leeg’, maar is ‘gevuld’
a unique way of ‘reading’ the body, a
Israël,Israel
met zwart. Uit de duisternis doemen
kind of alternative portrait based on its
1999
gefragmenteerde lichaamsdelen op
body parts and its gestures. Severing
Wattari Museum, Tokio, Japan/ Tokyo, Japan*
die de plaats van het portret innemen.
a figure from its background is a
De kunstenares biedt een unieke
technique popularized by such photo-
manier om het lichaam te ‘lezen’
graphers as Edward Weston and
– een alternatief portret bestaand uit
Robert Mapplethorpe, but while those
lichaamsdelen en gebaren. Het foto-
focused on the figure, its face or its
graferen van het beeld terwijl het
torso, Gur Zeev goes farther in effacing
afgezonderd en afgesneden is van
all, leaving only the body parts as such.
de achtergrond en de omgeving, is
The ‘message’, or the figure’s internali-
kenmerkend voor vele fotografen,
ty, is not depicted here through facial
zoals Edward Weston, Robert
expression, the gaze
83
84
Untitled 1993 zwart-wit foto/ black and white photograph 115 x 90 cm coll. kunstenaar/courtesy of the artist
Mapplethorpe, maar terwijl zij zich
centraal staan. In deze werken keert
or body language, but rather through
photographic installations. A domestic
concentreerden op het lichaam, op het
het lichaam naar zijn natuurlijke plaats
limbs alone. At other times, as in a
scene of the supper table, for example, is deconstructed, with each figure
gezicht of de torso, wist Gur Zeev het
terug en de fotografische manipulaties
series of photographs included in
lichaam en het gezicht uit en laat ze
worden vervangen door directe foto-
this exhibition, this is expressed
allocated its own representational
alleen lichaamsdelen over. De ‘bood-
grafie met zo min mogelijk bewerking.
through the use of extensions, like
frame, the different parts later recon-
fish or cooking utensils.
structed and positioned vis-à-vis each
schap’, of het innerlijk van de persoon,
Haar behoefte de natuurlijke orde te
wordt niet overgedragen door de
verstoren en de verschillende onder-
gezichtsuitdrukking, de blik of de
delen te reorganiseren, komt tot uit-
Gur Zeev’s work lends itself to a
other geometrically in the exhibition
feminist reading as a criticism of the
space. Here, too, the figures’ whiteness shines against the opaque black back-
lichaamstaal, maar door middel van
drukking in de overgang van enkele
male gaze and a call for a sober, non-
ledematen. In sommige gevallen, zoals
foto’s naar fotografische installaties.
sexist evaluation of women, as well
ground. The camera caresses the
op de foto op deze tentoonstelling,
Een huiselijke scène van de eettafel
as to a symbolical reading, where the
members of the household, almost
vindt uitdrukking plaats door middel
wordt bijvoorbeeld gedeconstrueerd,
spiritual (white) is preferred to the
smiling at them, the black background
van extensies zoals een vis of bestek.
waarbij elke persoon een eigen kader
corporeal (black). Her stance as a
seemingly enveloping and protecting them from the outside world.
krijgt en de verschillende onderdelen
woman and as a mother is further
feministisch interpreteren, als kritiek
vervolgens opnieuw samengevoegd
asserted in her recent work, at the
op de mannelijke blik en als oproep
worden en vis-à-vis in de tentoonstel-
center of which stand the home, the
voor een zuivere, niet-seksistische
lingsruimte worden geplaatst. Ook hier
family and friends. In these works, the
beoordeling van de vrouw. Symbolisch
stralen de beelden in hun witheid en
body is returned to its natural place,
is het ook een oproep om het geeste-
steken ze af tegen de zwarte, ondoor-
with photographic manipulations
lijke (wit) te prefereren boven het
zichtige achtergrond. Het fototoestel
giving way to a direct shooting and
Men kan het werk van Gur Zeev als
lichamelijke (zwart). Haar houding
streelt de gezinsleden, glimlacht bijna
minimal processing, the need to inter-
als een vrouw en een moeder wordt
naar ze, terwijl de zwarte achtergrond
rupt the natural order and reorganize
verder verklaard in haar recente werk,
lijkt op een omhulsel dat hen van de
its parts finding its expression in a
waarin thuis, familie en vrienden
buitenwereld afschermt en beschermt.
move from single photographs toward
85
86
Erez Israeli
87
Untitled 2004 video (38 min.) coll. kunstenaar/courtesy of the artist
[1974, Israël/Israel] Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/ Lives and works in Tel Aviv, Israel
2004 Rose La Vi, Tel Aviv Museum Israël/Israel* Time Depot, Petach-Tikva Museum
Bekroningen/Awards 2006 Rafael and Hadassah Klachkin Prize for Art, America-Israel Cultural Foundation Israeli Ministry of Education Prize
of Art, Israël/Israel*
Erez Israeli neemt een prominente
Erez Israeli, a prominent member of
plaats in binnen de jonge generatie
the current generation of young Israeli
Israelische kunstenaars. Hij gebruikt
artists, uses diverse means (video,
verschillende middelen, waaronder
photography, sculpture and installa-
video, sculptuur en installatie, om
tion) to deal with emotionally charged
emotioneel beladen onderwerpen op
subjects spanning the personal and the
Israël/Israel*
te werpen, die het persoonlijke en het
national. Almost painfully beautiful,
2003
nationale met elkaar verbinden. Zijn
his works are marked by the use of
werken munten uit door een intense,
ambiguous images like flowers – at
Political Critics, Givon Gallery, Tel Aviv,
Herzliya Museum, Israël/Israel
bijna pijnlijke, schoonheid en de
once the epitome of beauty, the sym-
for Young Artists
ambigue betekenissen die hij in zijn
bol of bloom and the accoutrements
2005
beelden legt. Bloemen zijn bijvoor-
of funerals and death. His sculpture
beeld een belichaming van schoonheid
Hashomer Hatza’ir (2006, literally ‘the
Rich Foundation Award for Education, Culture and Welfare Isracard & Tel Aviv Museum of Art award for an Israeli artist
en symboliseren het leven en bloei,
young guard’), bears the name of an
maar ook begrafenissen en dood.
Israeli youth movement characterized
Hashomer Hatza’ir (De jonge bewakers,
by lofty national and social ideals,
2006) is de naam van een Israëlische
but can also be construed to allude to
Een keuze uit de tentoonstellingen/
jeugdbeweging met hoogstaande
the young soldiers risking their lives
Selected exhibitions
nationale en sociale idealen, maar die
for the protection of the Homeland;
2007
zich ook richt op jonge soldaten die
a chamber pot, like the one around
hun leven in de waagschaal stellen om
which his The Flowering of the Chamber
Center, Haifa Museum of Art,
hun land te verdedigen. In het werk The
Pot (2004) revolves, could be associat-
Israël/Israel
Flowering of the Chamber Pot (2004)
ed either with youth and children or
gaat het om een voorwerp dat geïden-
with old age.
Love Song: Emergency Exit, New Media
Engagement: Israeli Photography Now, Israel Museum, Jeruzalem, Israël/
tificeerd wordt met jonge kinderen
Jerusalem, Israel*
maar ook met ouderdom.
Death and loss are prominent features of Israeli society’s life fabric.
News 2007: New Acquisitions, Haifa
Dood en rouw zijn prominent
But although heavily represented in its
Museum of Art, Israël/Israel*
aanwezig in alle gelederen van het
literature, theater and cinema, they are
2006
Israëlische leven. Hoewel deze thema’s
only slightly so in its visual arts. Israeli
veelvuldig tot uitdrukking komen in
manages to touch on these subjects
Contemporary Art, Israel Museum,
literatuur, toneel en film, worden zij
with no little courage and sensitivity;
Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel*
slechts in geringe mate gebruikt in de
he seems unable to come to terms with
News: Recent Acquisitions in
Life Saver, Architectuur Biënnale/
beeldende kunst. Israeli slaagt erin
the death of young men, the soldiers
Archtecture Biennale, Venetië,
deze onderwerpen op moedige en
plucked at their prime, leaving behind
gevoelige wijze te benaderen. Hij lijkt
inconsolable, grieving mothers.
Italië/ Venice, Italy* Mini Israel, Israel Museum, Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel*
niet bereid zich neer te leggen bij de dood van jonge jongens, soldaten, die
Two of Israeli’s complementing video works, El Maleh Rahamim (2004)
in de kracht van hun leven worden
(literally ‘almighty God of mercy’) and
Israël/Israel*
weggenomen, waarbij ze ontroostbare,
Untitled (2006), deal with this subject
2005
rouwende moeders achterlaten.
explicitly. In the former, we see a
Twee videowerken El Maleh Rahamim*
mother trying again and again to grasp
Workshop, Jeruzalem, Israël/
(letterlijk ‘God vol genade’, 2004) en
her son who is slipping from her hands
Jerusalem, Israel*
Untitled (2006), gaan expliciet over
– an attempt destined to fail – her
dit onderwerp en vullen elkaar aan.
action accompanied by a hair-raising
Mixed Emotions, Haifa Museum of Art,
Orlando, Drukworkshop/Print
Passages, Artists Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel* Die Hebraer, Berlijn, Duitsland/ Berlin, Germany*
In het eerste werk probeert een
prayer heard in the background. In the
moeder keer op keer haar zoon die
latter, we see a mother lamenting her
uit haar handen glipt vast te blijven
dead son in a traditional Pièta posture.
houden – een poging die tot mislukken
The son here is covered with feathers
gedoemd is – terwijl men op de achter-
and his mother plucks at them as if he
grond een beklemmend gebed kan
were a chicken, slaughtered and now
horen. In het tweede werk houdt een
being primed for cooking. Besides
moeder haar dode zoon, die bedekt is
connoting different images of the Pièta,
88
89
Untitled 2001-2007 installatie/installation 35 beelden/sculptures beton/concrete nieuw gietsel door/new cast by Itamar Gilboa, Camile Smeets
met veren, in de typische piëtahouding
volwassenheid is gekomen en die zijn
the video also alludes to themes of sac-
ripping them off one by one; his body
in haar armen. Ze plukt de veren van
leertijd nog niet heeft beëindigd, wordt
rifice and atonement as they are formu-
is the Earth, Mother of all Life in the
zijn lichaam. Dit is een zinnebeeldige
een bloem genoemd. De identificatie
lated in the Jewish tradition, from the
Jewish tradition, for he was taken from
vergelijking met een geslachte kip die
van Israeli met deze bloemen, die vóór
Sacrifice of Isaac to the ceremonies
the Earth, and to the Earth he will
wordt klaargemaakt voor de maaltijd.
hun tijd geplukt werden, is emotioneel
around
return.
Behalve met de verschillende piëta-
en aangrijpend. Hij identificeert zich
Yom Kippur. In this last work, it seems
schilderijen, is dit tafereel ook verbon-
met de jongeren en hun moeders. (In
the mother cannot come to terms with
comprising rows of cast concrete
This work is joined by an installation
den met het offer en de boetedoening
de bovengenoemde werken is de dode
parting from her son, so much so that
army boots (Untitled, 2001-2007),
voor zonden, zoals dat wordt uitge-
de kunstenaar zelf en de moeder is zijn
she intends to eat him to subsume
the symbol and remnant of a military
drukt in de Joodse traditie, vanaf het
eigen moeder.) In het videowerk dat
him back into herself.
offeren van Izak tot de boetedoening-
wordt tentoongesteld is deze identifi-
ceremonie die plaatsvindt op Jom
catie vermengd met pijn. Het toont de
collective memories and histories,
that went on occupation or relief
Kippoer, Grote Verzoendag. In dit
kunstenaar die rode bloemen op zijn
on Judeo-Christian traditions and on
operations from which they never
laatstgenoemde werk lijkt het alsof de
lichaam naait en ze er één voor één van
the Western-Israeli ethos. He deals
returned. It may echo in our conscious-
moeder zich niet kan neerleggen bij
af plukt. Het lichaam van de kunstenaar
with the body, with premature death,
ness the cries of the dead soldiers’
Israeli’s work draws heavily on
platoon that is no more: the Israeli ethos brims with the stories of platoons
het afscheid van haar zoon, zozeer
is de aarde, de moeder van al het leven,
sacrifice, bloom and decay, beauty
platoon in Akira Kurosawa’s last film,
zelfs, dat ze van plan is hem op te
volgens de Joodse traditie, vanwaar het
and compassion. In his video Love
Dreams, who have returned to shout
eten om hem te doen terugkeren.
leven komt en waarnaar het zal terug-
Song (2007), a dead man is seen lying in
out, to come to terms with those who
keren.
a bathtub in a pose reminiscent of
sent them to their deaths. Israeli’s
Jacques Louis David’s The Death of
platoon, though, is silent, absent. Only their identification numbers, engraved
Israeli refereert dikwijls aan het collectieve geheugen en de collectieve
Dit werk wordt in de tentoonstel-
geschiedenis, met inbegrip van de
ling vergezeld door rijen legerlaarzen,
Marat (1793), the only difference being
joods-christelijke traditie en het
gegoten in beton (Untitled, 2001-2007),
the presence of another supporting
on the metal plates inserted into the
Israëlische en westerse ethos. Hij
als symbool voor de resten van een
figure, stroking/bathing him with
cumbersome shoes, are left to give
houdt zich bezig met het lichaam,
peloton dat niet langer bestaat. Het
infinite tenderness. As in the work
evidence of the young lives broken and
met voortijdige dood, met offers, met
Israëlische ethos is vol verhalen van
cited above, where a mother attempts
their unrealized potential.
bloei en verwelking, met schoonheid
pelotons soldaten die op overwin-
to cling to her dead son, here too there
en met genade. In het videowerk Love
nings- of reddingsoperaties gingen
is an attempt to touch the moment of
Song (2007) ligt een dode jongen in
en niet terugkwamen. Men hoort als
death, to set the wheel back, as well
een bad, een beeld dat herinnert aan
het ware de echo van de voetstappen
as a reference to the Jewish ceremony of bathing the dead.
De dood van Marat (1793) van Jacques
van het peloton dode soldaten van
Louis David, maar een andere persoon
Akira Kurosawa, in de film Dreams,
streelt/baadt hem met oneindige
die terugkeren om nog éénmaal te
in many of Israeli’s works is the image of the flower, which in the Hebrew
Another charged image represented
tederheid. Net als in het boven-
schreeuwen en diegenen die hen de
genoemde werk waarin de moeder
dood hebben ingejaagd tot verant-
language also denotes ‘youth’, the
tracht haar zoon te blijven vasthouden
woording te roepen. Het peloton van
name given for someone who has yet
die aan haar greep ontsnapt, wordt hier
Israeli is stil en afwezig. Alleen de
to reach full maturity. His identification
een poging gedaan het moment van
identiteitnummers, die gegraveerd
with these ‘flowers’, plucked in their
de dood aan te raken en de tijd terug te
zijn op stukjes hout en in plompe
prime, as well as with their mothers
draaien, terwijl op hetzelfde moment
schoenen gegooid zijn, zijn achter-
(in the videos mentioned above the
aan de Joodse ceremonie van het
gebleven om te getuigen en te verhalen
figure of the dead man is in fact the
baden van de doden wordt gerefereerd.
van de jonge levens die werden afge-
artist himself, and the mother figure
Nog een beladen beeld dat in veel van
kapt en van het potentieel dat niet
is his own mother), is fully emotional
zijn werk voorkomt is het beeld van de
gerealiseerd is.
and moving. In his video included in this exhibition, this identification is mixed
bloem. In het Hebreeuws betekent het woord voor bloem ook jeugd. Een jong persoon die nog niet tot rijpheid en
* Gebed voor de dode
with pain. The artist is shown sewing red flowers onto his own body and then
90
Uri Katzenstein [1951, Israël/Israel] Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/ Lives and works in Tel Aviv, Israel
2002 2nd International Biennale of Art. Buenos Aires, Argentinië/Argentina
1991 The Israeli presentation at the International Biennale of Sao Paulo, Brazilië/Brazil Israeli Art Around the 90’s, Panta Rai, Kunsthalle Düsseldorf,Duitsland/ Germany. Artists’ House, Moskou, Rusland/Moscow, Russia
Selected exhibitions 2007 Hope Machines, gdk, Berlijn, Duitsland. Hope Machines, Center of contemporary art, Tel Aviv, Israël/Israel Asia-Europe mediations, National Museum Poznan, Polen/Poland* Patho, Galerie Dieter Reitz, Kassel, Duitsland/Germany* 2006 Trace, in New York, Franklin Furnace, Brooklyn, New York, vs/usa Maf06, Bangkok, Thailand 2005 Hope Machines, 9th Istanbul Biennale,
coll. Givon Gallery en kunstenaar/
painted bronze, textile 70 x 50 x 35 cm
courtesy Givon Gallery and the artist, Tel Aviv, Israël/Israel
Uri Katzenstein begon zijn kunste-
From its beginnings in the 1980’s in
naarscarrière in New York, aan het
New York, Uri Katzenstein’s artistic
begin van de jaren tachtig. Zijn eerste
career has encompassed performance
werken waren performances, waarin
pieces involving his own body as
hij zijn eigen lichaam, objecten en
well as objects and music. A multi-
2001
muziek gebruikte. Katzenstein, een
disciplinary artist who has developed
Home, Biennale Venetië, Italië/ Venice, Italy
veelzijdig kunstenaar, ontwikkelde
a highly personal idiom and image
een persoonlijke taal en beeldwereld,
world, Katzenstein gradually added
waarbij hij steeds nieuwe lagen aan
new facets to his work such as dance,
Haifa, Haïfa, Israël/Haifa, Israel
zijn creaties toevoegde, waaronder
sculpture and video. Also noteworthy
2000
dans, sculptuur en video. Noemens-
is his use of unique, semi-functional,
waardig is bovendien de creatie van
sound-producing instruments that
unieke, semi-functionele muziek-
double as sculptural objects.
Israeli Videoart, University Gallery of
Families, Duke University, North Carolina, vs/usa The family of Brothers, Givon Gallery,
Een keuze uit de tentoonstellingen/
beelden en video/sculptures and video
detail beschilderd brons, textiel/
Duitsland/Berlin, Germany
Parallel Worlds, K&S Galerie, Berlijn, Bekroningen/Awards
Home 2001 installatie/installation
Tel Aviv, Israël/Israel 1999 Drawing The Line, Ambrogino Gallery, Miami, vs/usa Back Room Noise, Refusalon Gallery,
instrumenten, die ook als sculpturale objecten worden gebruikt. De centrale motieven in het werk
The central motifs in Katzenstein’s work are the human body and man’s loneliness and desire for love and
van Katzenstein zijn het menselijk
communication. The prominent
lichaam, de eenzaamheid van de
metaphor he uses is his own figure,
mens, zijn verlangen naar liefde en
which habitually changes forms and
San Francisco, vs/usa
communicatie. De meest in het oog
genders. It seems he is investigating
1996
springende metafoor is zijn eigen
the human existence in its many forms
Visions Of A New Morning, Hambach Palace, Duitsland/Germany
lichaam, dat voortdurend van vorm en
through a personal prism, in works that
zelfs van sekse verandert. Het is alsof
are both personal and universal. This
hij in zijn werk, dat zowel persoonlijk
trajectory – beginning with perform-
New York, vs/usa
als universeel is, het menselijk bestaan
ances in which he was a physical actor
1995
in al zijn toestanden onderzoekt met
and continuing with sculptural series,
behulp van een persoonlijk prisma.
all the figures in which represented
Israël/Israel
Zoals eerder gezegd, begon deze ont-
the artist himself – has culminated,
1993
wikkeling met performances waarin
for the time being, in videos where his
hij actief deelnam, vervolgens met een
own figure is represented either by
Ketav, Ackland Museum, Chapel Hill,
Ritual Reality, tv show (Chanel 2),
Makom, Contemporary art from Israel,
itu Miam, Istanboel, Turkije/
Museum of Modern Art, Stifftung
reeks sculpturen die zijn evenbeeld
himself or by other actors embodying
Istanbul, Turkey
Ludwig, Wenen, Oostenrijk/
waren en nu, tenslotte, met videofilms
it. An overview of his work over the
Vienna, Austria*
waarin hij zelf te zien is of acteurs die
years uncovers an ongoing, complex,
als zijn evenbeeld figureren. Een over-
fascinating, total and courageous split
Hildesheim, Duitsland/Germany*
zicht van zijn werk door de jaren heen
self-portrait project.
1988
onthult een doorlopend, fascinerend
Zoya versus Igal Referee: Uri Katzenstein, gdk Galery, Berlijn, Duitsland/Berlin, Germany* Realizing a future contemporary voices, Jewish Museum, New York, vs/usa* 2004 Vehicles, Trace Gallery, Cardiff, Wales, gb Alphabet, Stockholm Art Fare/Gavel Konstcentrum, Stockholm, Zweden/Sweden Hope machine, Jewish Museum, New York, vs/usa 2003 Home, Russian Museum, St. Petersburg, Rusland/Russia The claim of images, Bochums Museum, Bochum, Duitsland/Germany*
Worum Gehts, Romer Museum,
Fresh Paint, Israel Museum, Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel*
en gedurfd gespleten zelfportret. Het werk Home, dat in de tentoon-
Home, his work included in this exhibition, is a smaller version of a large-scale, ambitious work first
stelling wordt getoond is een kleinere
shown at the Venice Biennial of 2001,
New York, vs/usa*
versie van een grootschalig en
where Katzenstein brought the sub-
1984
ambitieus werk dat voor het eerst
jects and images he has been interest-
tentoongesteld werd op de Biënnale
ed in for the last two decades to total
in Venetië in 2001. In dit werk verfijnde
refinement. These include the human
Katzenstein de onderwerpen en
body, language and communication,
Forty From Israel, Brooklyn Museum,
This Is Not Sculpture, The Kitchen, New York, vs/usa* Sound Art, Baca, Brooklyn, New York, vs/usa
beelden die hem al zo’n twintig jaar
ceremonies and rituals and Man’s
1983
bezighielden: het menselijk lichaam,
situation vis-à-vis his others. The
Yom Gagatzi, 8/bc, New York, vs/usa*
taal en communicatie, ceremonieën
film, shown here on a single screen,
Live Radio met Issac Jackson, at
en riten en de positie van de mens
shows several meetings of different
Fashion Moda, New York, vs/usa
tegenover zijn medemens. De plot van
characters, some male and some
1981
de film, die hier op een enkel scherm
female, all of whom are embodiments
wordt getoond, brengt verschillende
of the artist’s figure. They meet in
beelden samen, sommige mannelijk
ritualistic situations that, although
News no. 2, het Tel Aviv Museum of Art, Tel Aviv, Israël/Israel
91
92
93
Home 2001 (detail) video (8:30 min)
en sommige vrouwelijk (allemaal
is een metafoor voor authentieke
bringing to mind familiar associations,
relates to the Jewish ceremony of
het evenbeeld van de kunstenaar), in
waarheid, waarmee Katzenstein zich
nevertheless remain mysterious. They
circumcision, the pact linking Jews
ceremoniële of rituele situaties, die
presenteert als een profeet, de drager
show intimacy as well as alienation,
and their creator – a pact that is also a
bekende associaties oproepen, maar
van het juk van waarheid en gerechtig-
love as well as hate, grace as well as
sign bodily inscribing their difference
zelf enigma’s blijven. Zij dragen zowel
heid en tegelijkertijd als een genezer.
violence, up to an awaited consumma-
(the film also contains images of the
tion.
utensils used for circumcision in some
familiariteit als vervreemding in zich,
In de mythologie en in de cultuur
zowel liefde als haat, zowel vriendelijk-
van vele volkeren is bloed een zeer
heid als geweld, tot aan een verwacht
beladen symbool en het bloedverbond
ideaal.
This work is complemented by
of the ceremonies depicted in it). It
several sculptured figures, again
would be hard to avoid comparing the
is wellicht het sterkste verbond tussen
showing the figure of the artist, placed
artist and the imaginary counterparts
mensen. In Katzensteins werk bestaat
so as to create an affinity with the
embodying his image both in the film
naar het evenbeeld van de kunstenaar,
een duidelijke verwijzing naar de
screened film. Their presence in the
and in the installation. Their identity, as
Verscheidene sculpturen, weer die zo gepositioneerd zijn dat ze ver-
besnijdenis, een pact dat Joden ver-
space, and their small stature, seem
well as their kinship with their creator,
want lijken aan de geprojecteerde
bindt met hun schepper, een verbond
comforting as against the film’s
sets them apart as a blood-tied group,
film, completeren het werk. Hun aan-
dat ook een lichamelijk teken is dat hen
menacing atmosphere. These sculp-
a big family so to speak – an extension
wezigheid in de ruimte en hun geringe
apart zet als groep (in de film kan men
tures are meant to add a ‘real’ dimen-
and multiplication of The Family of Brothers (2000), the work Katzenstein
afmetingen hebben een enigszins
de besnijdenisinstrumenten zien, die
sion to the overall installation: they
troostende werking, die het dreigende
bij sommige ceremonieën aanwezig
echo the figures in the film, as if those
produced prior to Home. A possible
gevoel dat in de film Home de boven-
zijn). Men kan moeilijk ontsnappen aan
broke through the screen into the
interpretation, by no means however
toon voert, afzwakt. Deze sculpturen
de vergelijking tussen de kunstenaar
‘reality’ of the three-dimensional space.
the only one, would identify this large
zijn bedoeld om een ‘realistische’
en de denkbeeldige tegenhangers die
The breaking of boundaries, especially
family of brothers with Jewish-Israeli
dimensie toe te voegen aan de gehele
zijn lichaam representeren in de film en
the boundaries of the body, is also a
society, its complexity and divisions.
installatie. Ze vormen de echo’s van
in de installatie. Hun identiteit en hun
main characteristic of Katzenstein’s
If so, the concept of Home widens to fit the National Home and its undefined
beelden in de film, alsof deze uit de
verwantschap met de scheppende
work through the years. This could
beperkingen van het scherm zijn
kunstenaar zet ze apart als groep met
also be seen in his performances and
borders: a home similar to the one in
gebarsten tot in de ‘werkelijkheid’
een bloedband, als één grote familie,
‘actions’, where he attached musical
film, menacing and threatened rather than warm and intimate. The home
van de driedimensionale ruimte. Het
een verbreding en vermenigvuldiging
instruments or vibrating electrical
doorbreken van grenzen, met name
van The family of brothers (2000),
drills to his body as a sort of extension
and the nuclear family are, as we know,
die van het lichaam, is een centraal
een werk dat voorafging aan Home.
of his organs. The most extreme
the sources of the greatest intimacies – but also of the greatest tragedies.
kenmerk van Katzensteins werk door
Een mogelijke uitleg, zij het niet de
expression of this aspect of his work
de jaren heen. Dit komt ook tot uitdruk-
enige, zou zijn dat deze grote familie
could be seen in performances where
king in de performances waarin hij
van broeders de Israëlisch-Joodse
he used his own blood: using a syringe
muziekinstrumenten of vibrerende
maatschappij kan representeren, met
attached to one of his arms by way of
elektrische boren aan zijn lichaam
haar complexiteit en verdeeldheid.
a small needle, he pumped out his
vastmaakte als een soort extensies
In dat geval breidt het begrip ‘thuis’
blood and used it to inscribe writings
van zijn organen. De meest extreme
zich uit naar de dimensies van het
on a wall. Writing in his own blood
expressie van dit aspect van zijn werk
nationaal tehuis, met zijn ongedefini-
– a metaphor for authentic truth –
vindt men in de performances waarin
eerde grenzen. En dit thuis, net als het
Katzenstein represents himself as a
hij zijn eigen bloed gebruikt. In deze
tehuis in de film, is niet huiselijk en
prophet, the carrier of the burden of
performances wordt een injectiespuit
warm, maar bedreigend en bedreigd.
truth and justice, as well as a healer.
met een naald met een van zijn armen
Het thuis en de nucleaire familie zijn,
verbonden en wordt het bloed opge-
zoals bekend, een bron van grote
pompt. De kunstenaar schrijft met
intimiteit maar ook van de meest
cultures, and the blood pact is perhaps
zijn eigen bloed een tekst op de muur.
hardvochtige tragedies.
the most powerful contract joining
Het schrijven met zijn eigen bloed
Blood is a symbol heavily laden with meanings in many mythologies and
people. Katzenstein’s work also clearly
94
Sigalit Landau [1969, Israël]
95
coll. Alon Segev Gallery en kunstenaar/ courtesy Alon Segev Gallery and the artist, Tel Aviv, Israël/Israel
Al tijdens haar studietijd viel Sigalit
Even while still a student, Sigalit
Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/
Gotsdinner Israëli Art Award – the
Landau op vanwege haar oorspronke-
Landau stood out for her original
Lives and works in Tel Aviv, Israel
First Decade, Tel Aviv Museum of
lijke denken en onconventionele werk.
thinking and her striking, exceptional
Art, Israël/Israel*
Het was kennelijk noodzakelijk voor
work. It seems imperative for her to
2004
haar de mensen bij de kraag te vatten,
grab us by the sleeves of our coats and
Bekroningen/Awards 2004 Beatrice S. Kolliner Award for a Young Israeli Artist, Israel museum, Jeruzalem, Israël/Jerusalem,Israel Nathan Gottesdiener Foundation Israeli Art Award, Tel Aviv Museum
Dreaming Art/Dreaming Reality, Natahn
The Endless Solution, Tel Aviv Museum of Art, Israël/Israel Bauchaus 04, The Armory Show,
de zelfgenoegzaamheid van hen af te
shake us out of our complacency, to
schudden en hun blik weer te richten
coax our gaze back to the abject, the
op dat wat afgewezen, anders en
other and the unsettling. The work she
New York, vs/usa
hinderlijk is. Het werk dat ze presen-
presented as her final project at the
2003
teerde als haar afstudeerproject gaf
Bezalel Academy of Art and Design indicated this direction: back then, she
Attack! Art and War in the Media,
de richting aan: in één van de kamers
of Art, Israël/Israel
Kunsthalle Wien, Oostenrijk/
van de academie plaatste ze planken
installed some old doors and planks
2001
Vienna, Austria*
en oude deuren die de tekenen van
in a disused room of the academy, all
Young Artist Award, Ministry of
ArtFocus 4, International Contemporary
krabben en graven vertoonden. Soort-
of whom bore signs of scratching and
Science, Culture and Education,
Art Biennial, Underground Prisoners
gelijke tekens bevonden zich op de
excavation. Similar signs could be seen
Israel. Acquisition Prize, Tel Aviv
Histrorical Museum, Jeruzalem,
muren en de hele ruimte zag eruit als
on the walls, bringing to mind a space
Museum of Art, Israël/Israel
Israël/Jerusalem, Israel*
een kamer die hermetisch afgesloten
sealed out on its inhabitants, who
1999
2002
was geweest met mensen erin, die met
seemed to have orchestrated their
hun laatste krachten een ontsnap-
last efforts to try and dig their way out
pingspoging hadden gedaan.
with their bare hands.
ArtAngel/Times commissie 2000
The Country, Alon Segev Gallery,
competition, Londen/London
Tel Aviv, Israël/Israel
1993
2001
Jewish National Fund Sculpture Award, vs/usa Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2007 Into me/Out of me Kunst Werke Institute for Contemporary Art Berlijn, Duitsland/Berlin, Germany Global Feminisms, Brooklyn Museums, New York, vs/usa* 2006 Sherman Galleries, Australië/Australia The Raft of Medusa, Nationaal Museum, Warschau, Polen/Warsaw, Poland* Inside-Out, Contemporary Artists from Israel, Marco Museo de Arte
vs/usa
in een museum, het Israel Museum
installation at the Israel Museum
2000
in Jeruzalem. Landau verbleef dag en
in Jerusalem. Landau stayed in the
nacht in de voor de tentoonstelling
proposed site for several days and
Somnambulin-Station 1, Spacex Gallery, Exeter, gb
bestemde ruimte. Ze at en sliep er
nights, eating and sleeping there as if
1998
alsof het haar tijdelijke huis was (een
it were a temporary home – a mode of
Ninety Years of Israeli Art, Selected Works from the Hachmi Collection,
Israël/Israel* 2005 cars, Museo Reina Sofia, Madrid, Spanje/Spain Leap of Faith, Nicosya, Cyprus*
operation that would characterize her work to this day. She finally arrived at an environment that looked like the
Tel Aviv Museum of Art, Israël/
een omgeving was ontstaan die leek op die waarin daklozen of buitenlandse
living quarters of homeless people
1997
arbeiders wonen, aan de rand van de
or the migrant workers living on the
Contemporary Fine Art, Berlijn, Duitsland/Berlin, Germany Resident Alien ii, 49th Venice Biennale,
samenleving. Deze behandeling van
margins of society. This treatment of
het zichtbare en het onzichtbare en de
the visible and the invisible, as well
volharding om het leven aan de rand
as her adamancy in turning our gaze
Venetië, Italië/Venice, Italy
van de maatschappij te benadrukken,
towards life on the margins, places
1996
op plekken die zowel fysiek als symbo-
both physically and symbolically
lisch zijn afgesneden, kenmerken al
detached, all characterize her whole
het werk van Landau.
body of work.
VoorWerk 5, Witte de With Centrum Rotterdam, Nederland/The
After, Petach Tikva Museum of Art,
manier van werken die tot vandaag de dag kenmerkend is voor haar), totdat
Israel*
Spain*
Zweden/Sweden*
A short while afterwards, she was invited to create her first museum
voor Hedendaagse Kunst,
Stockholm Konsthall, Stockholm,
Korte tijd later werd haar voor het eerst gevraagd haar werk te exposeren
Thread Waxing Space, New York,
Contemporanea de Vigo, Spanje/ Walking & Falling, Magasin 3,
Dead Sea 2004 video (11:34 min)
De container die ze op de Biënnale
A shipping container she set up
Netherlands
in Venetië plaatste, nodigde de
1995
bezoeker uit erin te gaan, op een soort
to walk into it, climb a kind of brown
bruingekleurd heuveltje te klimmen,
hill and reach a light source at the
Grrr…/Temple Mount, Israel Museum,
at the Venice Biennial invited viewers
Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel
de lichtbron aan het einde van de
end of the space, where they could
1994
ruimte te bereiken, het hoofd naar
insert their heads through an opening
boven te duwen en te ontdekken dat
at its top – only to discover they were
busstation, Israël/Tel Aviv central
men in de wc-pot van een kleine,
standing inside the bowl of a shabby
busstation, Israel*
zielige wc terecht gekomen was,
toilet bathroom stall, to the tune of
Transit, ArtFocus, Tel Aviv centrale
onder de luide klanken van Arabische
Arabic music emanating from a
muziek uit een transistorradio die daar
transistor radio installed there. Only
geplaatst was. Pas op dat moment
then did viewers fully understand the
werd de aard van de plaats waarin
meaning of the space from which
96
Standing on a water melon in the Dead Sea 2004 video (5:21 min) [niet tentoongesteld/not exhibited] coll. Alon Segev Gallery en kunstenaar/ courtesy Alon Segev Gallery and the artist, Tel Aviv, Israël/Israel
men opdook duidelijk en was men
de tentoonstelling en de verdere toe-
they had emerged – and were duly
behoorlijk geschokt.
spelingen die in de enorme installatie
shocked by it.
Dat Landau zich voornamelijk
werden geplaatst, wijzen op het
Landau’s treatment of marginalized
laden simultaneously with local and universal meanings, both historical and contemporary, filled the space and
bezighoudt met de zelfkant van de
midden van de eeuw, op de periode
communities, condemned to an unseen
jolted the viewer: the Dead Sea, both
maatschappij, met het bestaan van wat
van de Tweede Wereldoorlog, op de
existence and embroiled in the drama
annihilating and purifying; images of
voor het oog verborgen is, met situaties
Holocaust. Gelaagde beelden, die
of annihilation and survival while
crucifixion, sacrifice and redemption;
van uitroeiing en overleving, met de
tegelijkertijd beladen zijn door lokale en
making desperate attempts to cling
a volcano, a bustling hive, a deadly
wanhopige pogingen zich aan het leven
universele, historische en eigentijdse
to life and rise from the ruins, speaks
furnace; and overhanging images of
vast te klampen en uit de puinhopen
betekenissen vulden de lege ruimte
to an engaged, total and ethical world
Eros, the infinite life force, overcoming Death’s finiteness.
op te staan, wijst op een geëngageerde
en verontrustten de toeschouwer:
view. This could be gleaned from a
en ethische beschouwing van het leven.
de Dode Zee, de zee van de dood, die
series of works, beginning with her
Deze houding kan ook worden opge-
verwoest maar ook zuivert, beelden
student work, through an installation
maakt uit een serie van haar werken:
van de kruisiging, het slachtoffer, de
entitled The Little Match Girl, a later
installation and symbolizes infinity, the
The Little Match Girl, tentoongesteld in
verlossing, de vulkaan, een zoemende
installation at a Tel-Aviv gallery
breaking of a knot, the desalination of
The video work included in this exhibition was created for that charged
de Bezalel Kunstacademie, The Country
bijenkorf, een verbrandingsoven en
entitled The Country and finally her
the Dead Sea through the sweetness
in een galerie in Tel-Aviv en de enorme
boven alles Eros, de oneindige levens-
huge installation at the Tel-Aviv
of watermelons, perhaps even the
installatie The Endless Solution in het
bron die de eindigheid van de dood
Museum entitled The Endless Solution.
triumph of Good over Evil.
Tel-Aviv Museum. In de loop der tijd
overwint.
As time passes and her installations
neemt het werk van Landau steeds
Het videowerk dat in deze tentoon-
Directly referencing Robert
grow in volume, so do the themes
Smithson’s Spiral Jetty (1970), installed
grotere dimensies aan, evenals de
stelling wordt getoond, werd gemaakt
she deals with in her works, growing
in Utah’s Salt Lake and signifying the
onderwerpen waar ze zich in haar werk
voor die beladen tentoonstelling en
from the personal and the local to
superimposition of Culture onto a
mee bezighoudt, die zich ontwikkelen
symboliseerde oneindigheid, het los-
the universal.
van het persoonlijke en plaatselijke
maken van een knoop, de ontzilting
tot het universele.
Her most comprehensive installa-
natural setting (a piece which was later finally consumed back by Nature), it also brings to mind a lesser known
van de wateren van de Dode Zee door
tion to date, already mentioned above,
middel van de zoetheid van water-
took place in 2005 at the Tel-Aviv
piece by Dganit Berest, an Israeli
en meest complexe installatie vond
meloenen, misschien wel de overwin-
Museum of Art under the charged
artist of a generation earlier. In a work
plaats in 2005 in het Tel-Aviv Museum,
ning van goed op het kwaad. Het werk
title The Endless Solution – both the title
exhibited in 1975, Berest had drawn a
of Art onder de beladen titel The Endless
doet denken aan de Spiral Jetty van
and contents of which implicitly and
spiral against the backdrop of a photo-
Solution. Zowel de titel als de inhoud
Robert Smithson (1970) in het zoute
explicitly alluded to the Jewish
graph, with a quote from American
bevatte impliciete en expliciete verwij-
water van het meer in de staat Utah in
Holocaust. Landau created a remote,
artist Bruce Nauman which can also
zingen naar de Holocaust van de Joden
de Verenigde Staten, dat een symbool
hostile living habitat, peopled by a
be read as a motto for Landau’s work:
van Europa. Landau creëerde een ver
vormde van de cultuur die natuur over-
Sisyphean community occupied with
‘The true artist helps the world by revealing mystic truths.’
De tot dusverre meest omvattende
verwijderde leefomgeving, vijandig
mant, maar dat tenslotte ook vernietigd
overcoming and surviving some undis-
en bewoond door een werkgemeen-
werd door de natuur. Het doet boven-
closed disaster, and making a new start. She transformed the huge space
schap die zich inzet om een ramp te
dien denken aan een minder bekend
boven te komen en een nieuwe start
werk van Deganit Brest, een Israëlische
to simulate another place (the environs
te maken. De enorme ruimte werd
kunstenares van de generatie die voor-
of the Dead Sea) and an indefinable
getransformeerd, zodat ze zou lijken
afging aan die van Segalit Landau. Op
period, with signs of Modernity (such
op een andere plaats in een andere
de achtergrond van een tentoonstel-
as an old car, a bicycle and some
tijd. De plaats is het Dode Zee gebied
lingsruimte schilderde Brest in 1975 een
en de tijd kan niet precies bepaald
spiraal met daarin een citaat van Bruce
machines) alluding perhaps to sometime in the mid-20th century. The
worden, maar de moderne symbolen
Nauman, dat ook een opschrift voor het
show’s title, as well as other clues
(een oude auto, fietsen en machines)
werk van Landau zou kunnen zijn: ‘De
included in the gigantic installation,
zinspelen op onze tijd, op een periode
ware kunstenaar helpt de wereld door
pointed to the Second World War
in de twintigste eeuw. De naam van
mystieke waarheden te onthullen’.
and the Holocaust. Layered images,
97
98
Shuli Nachshon [1951, Marokko/Morocco] Woont en werkt in Nofit, Israël/ Lives and works in Nofit, Israel
1998 Blue Whale, video-installation, Minoriten, Graz, Oostenrijk/Austria Milestones, Israeli Sculpture 1948-1998,
Bekroningen/Awards 1999 Artist-Teacher Award, Israël/Israel 1998 Artist-Teacher Award, Israël/Israel 1996 First Prize for ‘Food Process’, Phenomena Festival, Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel 1991 Struck Prize for Excellency, exhibition, New Gallery, Haïfa, Israël/Haifa, Israel Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2006 Tvila, video-installation, Gal-On Art Space, Tel Aviv, Israël/Israel 2005 The Video Wall, ongoing video wall installation, Oranim Art Institute, Tivon, Israël/ Israel 2004 Guest artist and residency in Cial-
Scar 1993-1996 [Blue Whale Project, 1992-1996] video (6:00 min.) coll. kunstenaar/courtesy of the artist
Shuli Nachshon werkt al ongeveer
Shuli Nachshon has been working
twintig jaar in haar eigen speciale
for two decades in a field of her own,
veld, dat soms raakvlakken vertoont
which sometimes overlaps with the
met centrale gebeurtenissen in de
occurrences on the Israeli art world
Open museum, Tefen, Israël/Israel*
Israëlische kunstwereld en soms een
and sometimes runs its own course.
1997
geheel eigen weg kiest. Haar werk
Her work, a series of personal-familial
bestaat uit een reeks ceremoniën in
rituals, all the participants of which
Pacaembu,International Light Project, Sao Paulo, Brazilië/Brazil*
de persoonlijke en familiesfeer waarin
are women (usually the artist herself
1996
alle deelnemers vrouwen zijn, meestal
and her family members), often recon-
Bird on Bird iii, sound installation,
de kunstenares zelf en familie. De
struct old traditions socially attributed
Magyar Radio, Boedapest,
ceremonieën zijn dikwijls een recon-
to women and deal with daily activities
Hongarije/Budapest, Hungary
structie van oude tradities die in de
such as laundry, cooking, personal
Blue Whale, video-installation and
maatschappij aan vrouwen worden
grooming and bathing. Autobio-
artist’ workshop, Falmouth College
toegeschreven en te maken hebben
graphical in nature, they are linked
of Arts, gb
met de gewone dagelijkse routine
to Nachshon’s family and its roots in
1994
van wassen, koken, persoonlijke ver-
Morocco, from which she immigrated
zorging, baden, enzovoorts. Deze
to Israel as a small child, but also have
Museum of Contemporary Art,
activiteiten zijn in wezen autobiogra-
a universal character, and so seem to
Israël/Israel*
fisch en hebben betrekking op de
have been imprinted in our collective
familie van de kunstenares en haar
memory.
Home Works, Art Focus, Herzliya
The last Decade, Open museum, Tefen, Israël/Israel*
wortels in Marokko, vanwaar ze als
1993
klein meisje naar Israël emigreerde.
Nachshon’s life and creation have been intertwined since the early
Ze hebben echter ook een universeel
1990’s, when she contracted breast
installation, University of Haifa,
karakter en lijken ingebed in ons
cancer; she would grow wheat in her
Israël/Israel
collectieve geheugen.
back yard to produce a juice she would
The Shadows Refuse to Go, video and
1992 Artloop, installation, Six Rooms Gallery, Jaffa, Israël/Israel
Sinds het begin van de jaren
take as a supplemental treatment.
negentig, toen ze borstkanker bleek
Simultaneously rallying her artistic
te hebben, zijn het leven en de werken
creation as a means of healing and
van Nachshon nauw met elkaar ver-
recovering, she interwove the two
Realige, Ierland/Ireland
bonden. Ze begon tarwe in haar tuin
archetypical elements (water and
2002
te verbouwen en bereidde er sap uit
wheat) into her work. Chronologically,
dat ze dronk als aanvullende behande-
water preceded wheat as an artistic
Post Blue Whale, artist’s workshop, McGill University, Canada.
ling van haar ziekte. Tegelijkertijd
image, accompanying many of her
2001
greep ze haar artisticiteit aan als een
actions and videos. Her films have a
Picnic, video-installation, Flagstaff, Arizona, vs/usa* 2000
middel voor behandeling van de ziekte
double role: documenting her actions
en het herstel ervan. Sinds die tijd
(undergone in open nature or indoors,
zijn twee oerelementen opvallend
and later presented to the viewers as
aanwezig in haar werk: water en tarwe.
a memento of the action) and as an
exhibition, Düsseldorf, Duitsland/
Chronologisch was het water er voor
instrument for regarding her own body.
Germany
de tarwe als kunstzinnig beeld en ze
Once abandoned to the mercy of the
gebruikt dit beeld in veel van haar
disease and doctors, she now regains
the river bank, Grenoble, Frankrijk/
performances en video’s. Deze films
control over it.
France*
hebben een dubbele functie: ze zijn
1999
documentatie van haar performances
the Essentialist artists of the seventies
Enzymes – Between Garden Art and
(die in de vrije natuur of binnen de
– who dealt with feminine identity
Agriculture, Office in Tel Aviv,
vier muren van haar huis zijn uitge-
and a free, unencumbered relation to
Israël/Israel
voerd en in een later stadium aan de
Nature – her actions however differs in
bezoekers getoond worden als een
its aims. While Feminist-Essentialist
herinnering aan de performance),
artists spoke of a primordial, funda-
The Embroiderer, residency and
Light, light projecting installation on
Although reminiscent of the work of
maar ze dienen ook als middel om het
mental link between Woman and
lichaam te onderzoeken dat aan de
Nature/Earth, the Great Mother and
genade van de ziekte en de dokters
the Great Goddess, Nachshon deals
99
100
Scar 1993-1996 [Blue Whale Project, 1992-1996] video (6:00 min.) coll. kunstenaar/courtesy of the artist
was overgelaten, maar waar ze nu
camera. De verzameling werken die
with the more ‘humble’ Nature in
absence of these signs. Is feminine
opnieuw controle over krijgt.
betrekking heeft op de ziekte, kreeg
her back yard, Nature as childhood
identity possible without them, and
als titel Blue Whale en is een boeiend
memory, to which she owes her
if so, what kind of feminine existence
aan de werken van essentialistische
en onthullend menselijk en artistiek
recovery. Nature acts as the source of
is it?
kunstenaressen uit de jaren zeventig,
document. De kunstenares toont zich
the images that truly interest her in
die zich bezig hielden met de vrouwe-
in al haar kwetsbaarheid en pijn. Het
her work – water and wheat – perhaps
lijke identiteit en een vrij en direct
geschoren hoofd en de afgezette
the two most fundamental sources
to this body of work. Standing in front
contact met de natuur, maar verschil-
borst, vol littekens, worden met zeld-
of life.
of a mirror, Nachshon draws plants
Haar performances doen denken
Another feature of her work is the
Her video work Scar (1993), exhibited in this show, also belongs
and a bird on the scar left where her
len ervan in intentie en doel. Terwijl
zame moed getoond. De vrouwelijke
de feministische, essentialistische
identiteit van Nachshon had ernstig
vacillation between parallel routes:
kunstenaressen beweren dat er een
geleden onder haar ziekte: de borsten
she creates bodies of works that don’t
a symbol of freedom and of the soul,
oorspronkelijke en fundamentele
en het haar, de twee vrouwelijke oer-
necessarily develop from each other
is painted in a ‘feminine’ tool, namely makeup, whose role is to beautify and
amputated breast used to be. The bird,
connectie is tussen vrouwen en de
kenmerken sinds de ochtendstond der
or follow each other in a linear fashion,
natuur, de aarde, ook wel de ‘grote
beschaving, waren haar afgenomen.
but are created simultaneously along-
accentuate facial traits. It seems that
moeder’ of de ‘grote godin’ genoemd,
Buiten het therapeutische aspect van
side each other. A good example of
Nachshon is learning to come to terms
gaat Nachshon uit van de ‘nederige’
deze serie werken, onderzoekt de
this can be gleaned in work she created
with her disability and accept the scar
natuur in haar achtertuin; de natuur
kunstenares wat er met haar vrouwe-
in the early 1990’s, an era marked by
as a new and legitimate identity trait, with an aesthetic of its own.
als een herinnering uit de kinderjaren,
lijkheid gebeurt zonder deze symbolen.
her illness and convalescence. While
aan wie zij haar herstel te danken heeft.
Is er een bestaan voor haar vrouwelijke
carrying out her ‘rituals’, she also
De natuur is de bron van de beelden
identiteit zonder deze kenmerken, en
documented the progression of her
die haar werkelijk bezighouden in haar
wat voor bestaan is dat?
werk: water en tarwe, wellicht de twee meest fundamentele bestaansbronnen.
illness, the treatments she underwent
Het videowerk Scar (1993), dat op
and her convalescence with a house-
deze tentoonstelling te zien is, hoort
hold video camera. The body of work
Nog een kenmerk van het werk
bij deze groep werken. De kunstenares
relating to the disease and entitled
van Nachshon is de twijfel tussen
staat voor de spiegel en tekent planten
Blue Whale is a riveting, revealing
parallelle routes. Ze creëert groepen
en een vogel op het litteken dat op de
human and artistic document. With her
kunstwerken die zich niet noodzake-
plek van de afgezette borst te zien is.
shave head and scarred mastectomy,
lijkerwijze vanuit elkaar ontwikkelen
De vogel, symbool van vrijheid (en
the artist reveals herself in her most
of elkaar opvolgen, maar tegelijkertijd,
van de ziel) wordt getekend met een
vulnerable and painful, but also with
zij aan zij, ontstaan. Een opvallend
‘vrouwelijk’ hulpmiddel, make-up, dat
her most courageous. Nachshon’s
voorbeeld hiervan is afkomstig uit de
tot doel heeft gelaatstrekken mooier
identity as a woman suffered a fatal
eerste helft van de jaren negentig, een
te maken en te benadrukken. Het is
blow from the disease, having been
periode die, zoals gezegd, in het teken
alsof Shuli Nachshon leert te leven
stripped of her breasts and hair, the
van haar ziekte en behandeling stond.
met haar gebrek en leert het litteken
two archetypal traits of femininity from
Terwijl ze haar ‘rituelen’ uitvoerde,
te aanvaarden als een kenmerk van
the dawn of human culture. Beyond its
documenteerde ze de loop van haar
een nieuwe en legitieme identiteit, die
mere therapeutic aspect, this body of
ziekte, de behandelingen en het
haar eigen individuele esthetiek kent.
work allows the artist to regard what
herstel, met een standaard video-
has happened to her femininity in the
101
102
Philip Rantzer [1956, Roemenië/Romania] Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/ Lives and works in Tel Aviv, Israel
2001 Sponky, Exit Art, New York* 2000
Creation, University of Haifa, Israël/Israel Bekroningen/Awards 1997 Mendel and Eva Pundik Prize for Israeli Art, Tel Aviv Museum of Art, Israël/Israel 1997 Heitland Foundation Award, Celle, Duitsland/Germany 1994 Israeli Ministry of Education and Culture Creation Award 1993 America – Israel Culture Foundation Award 1990 Ministry of Education and Culture Prize for Painting and Sculpture 1989 Kolliner Prize for a Young Artist, Israel Museum, Jeruzalem, Israël/
204 x 231 x 53 cm coll./courtesy Rachel & Dov Gotesman (met dank aan/thanks to Tel Aviv Museum of Art, Israël/Israel)
Philip Rantzer is een kunstenaar die
Philip Rantzer is an artist who eludes
niet valt te definiëren: beeldhouwer,
definition: sculptor, painter, master of
schilder, mise-en-scène kunstenaar,
the mise-en-scène, he has alternately
soms zelfs ‘de vuilnis-choreograaf’
been called ‘a choreographer of
genoemd, ‘de laatste van de volks-
garbage’, ‘the last of the popular sculp-
1999
beeldhouwers’, of een romanticus.
tors’ and a Romanticist – he may be all
Het kan zijn dat al deze definities
of these or none. He began his artistic
Memory as History, History as Memory, Israeli Pavilion, Venice Biennale,
juist zijn of dat er niet één van klopt.
career in the early 1980’s, after the last
Italië/Italy
Rantzer begon zijn artistieke carrière
echoes of minimalist and conceptual
aan het begin van de jaren tachtig,
art faded out, and the first signs of
Drawings, Galerie David, Bielefeld, Duitsland/Germany
nadat de echo’s van de minimalistische
Post-Modernism started trickling
1997
en conceptuele kunst waren wegge-
down from architecture into the art
Desert Cliché, Israel Now ≠ Local Images, Bass Museum of Art, Miami, vs/usa Grey Art Gallery, New York University,
storven en de eerste tekenen van het
world. His first works were character-
postmodernisme vanuit de wereld der
ized by a search for a ‘full void’ in a
architectuur begonnen door te sijpelen
direction veering between abstraction
in de kunstwereld. Zijn eerste werken
and figuration, between the wall-
vs/usa*
werden gekenmerkt door een zoek-
based two-dimensional and the three-
1995
tocht naar een zogenaamde ‘volle
dimensional, unhinged from the wall
leegte’, waarin hij experimenteerde
and flowing into space.
Dialogues of Peace, vn-building, Genève, Zwitserland/Geneva,
in de marges tussen het abstracte
Rantzer’s work quickly accrued
Switzerland*
en het figuratieve, tussen het twee-
biographical and pseudo-biographical
Artifact Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel 1994
dimensionale dat aan de muur wordt
forms and content. He began gleaning
bevestigd en het driedimensionale dat
objects, clothes and old pieces of
Halal, Sala 1 Gallery, Rome*
uit de muur komt en de lege ruimte
furniture that had been thrown out in
Sometimes I Get a Hankering for My
binnenvloeit
markets and on the streets, and used
Wife, Israel Museum, Jeruzalem, Israël/Jerusalem, Israel I love Art and Art Loves Me, City
Al spoedig namen zijn werken ook
them to make absurd, grotesque and
een biografische en quasi-biografische
seemingly surrealist assemblages.
vorm en inhoud aan. Hij begon op
The artist’s rugged Israeli guise slowly
Jerusalem, Israel
Museum, Gottingen, Duitsland/
markten en op straat objecten, kleding
began unraveling to reveal the figure
1988
Germany
en oud meubilair te verzamelen dat
of the immigrant, who couldn’t shake
Young Artist Prize, Israeli Ministry of Education and Culture Een keuze uit de tentoonstellingen/ Selected exhibitions 2007 Le Grand Bazar, Gordon Gallery, Tel Aviv Israël/Israel 2006 The Five Continents, la County Museum of Art, vs/usa 2005 The Five Continents, Gordon Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel 2004 Brancusi and a friend, National Museum
weggegooid was en dat niemand meer
his parents’ country and culture, all
Germany
nodig had. Deze alledaagse objecten
of which refused to wash off in the
1991
vormden de basis van zijn assembla-
Middle Eastern humidity. From this
Kunstverein Gutersloh, Duitsland/
ges, die er absurd, grotesk of surrea-
point on, his works were characterized
Israëli Sculpture, Hara Museum of
listisch uitzagen. Het ruwe uiterlijk
by images pertaining to the experience
Place and Mainstream Contemporary Contempoarary Art, Tokio,
van de Israëlische kunstenaar werd
of being uprooted, to migration and
Japan/Tokyo, Japan*
hierdoor langzaam ontrafeld en ont-
immigration: wheels, bicycles, wagons,
1988
hulde het beeld van de immigrant,
wooden shacks and assorted images
die de cultuur van zijn ouders en zijn
of houses; all representations of an
Janco Dada Museum, Israël/Israel
thuisland niet kan afschudden en die
old world and a different generation,
1984
niet kan worden weggewassen door
slowly pushed aside by Progress and
de vochtige Middellandse Zee. Van
changing tastes and fashions.
From the Diary of a Freedom Fisher,
Family Paintings, Prose Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel Eighty Years of Sculpture, Israel
toen af aan werd zijn werk gekenmerkt door beelden die refereren aan de
Let’s not make any mistake in dealing with Rantzer and his work,
Museum, Jeruzalem,
ervaringen van ontworteling, emigratie
though: there is no sappy nostalgia
Israël/Jerusalem, Israel*
en immigratie. Wielen, fietsen, karren,
here. A sober realist – a pessimist,
Bucharest, Roemenië/Romania
houten hutten en geordende beelden
even – his work hides searing social,
2002
van huizen vertegenwoordigen een
cultural and political criticism under
oude wereld van een andere generatie
an ironic, often entertaining, veneer.
Tel Aviv Museum of Art,
die opzij wordt geduwd door de Voor-
He works from a personal, emotional
Israël/Israel
uitgang en veranderingen in smaak
place, from personal experiences and
en mode.
memory, and expects his audience
No no no don’t leave me alone here,
September 11th, Berlin Culture Center*
The Great Vehicle 2002 gemengde techniek/mixed media
Italië/Italy
La Cura Di Bellezza, Montemarcello, Head of the Department of Art
103
104
105
Untitled 2006 (detail) ijzer, kartonnen dozen, hout/ iron, carton boxes, wood 120 x 80 x 100 cm [niet tentoongesteld/not exhibited] coll./courtesy idb, Israël/Israel
Wij kunnen ons niet vergissen, wan-
misschien de moed hebben de waar-
to react from a similar place: the works
wares in a mélange of broken Hebrew
neer we naar Rantzers werk kijken: het
heid te spreken over het heden’.
trigger in us forgotten feelings and
and foreign idioms. Today it is used by
memories. Rantzer’s work, in other
African migrant workers – the new
Rantzer is een sobere en realistische,
is opgenomen drukt de spanning uit
words, depends on a sensitive viewer
immigrant underclass of the modern
zelfs pessimistische kunstenaar.
tussen rondzwerven, door noodzaak of
who has memories and experiences
world – who use it to haul rolls of cloth
Onder de dekmantel van een soms
keuze, en het zich permanent ergens
of his own.
onderhoudende ironie, barst sociale,
vestigen. Op een bakfiets is een stapel
bevat geen enkel spoor van nostalgie.
Het werk dat in deze tentoonstelling
Within the context of Israeli society,
in the garment district of southern Tel-Aviv. Neither are the stacked
culturele en politieke kritiek naar bui-
huizen geladen. De bakfiets wordt
perhaps the immigrant society par
houses permanent ones; these forlorn
ten. Hij werkt vanuit een persoonlijke
geassocieerd met het pre-technolo-
excellence, it is indeed a common
plywood shacks would hardly supply a
en emotionele plaats, vanuit zijn
gische tijdperk; het is een eenvoudig
experience for one’s parents to have
passerby with refuge. In conjunction,
persoonlijke ervaringen en herinne-
en goedkoop transportmiddel, dat
dwelt in the temporary shacks of a
the houses and the tricycle raise a
ringen. En hij verwacht dat de kijker
tegelijkertijd in staat is ladingen te
transit camp; and moving an old fur
smile while also tugging at the heart,
zich verbindt vanuit precies diezelfde
vervoeren over lange afstanden.
coat from closet to closet after no
simultaneously signifying both despair
plaats, die tot doel heeft vergeten
Bakfietsen lijken daarom in Israël altijd
use was found for it in the new, hot
and hope, the pain of leaving and the
gevoelens en herinneringen in ons
geïdentificeerd te worden met immi-
country is commonplace; thus, each
joy of the journey.
wakker te maken. Het werk vereist
granten. In de jaren zestig en zeventig
of Rantzer’s images correspond to
dat de gevoelige kijkers hun eigen
kenmerkte de bakfiets de venters die
personal or collective memories and
herinneringen en ervaringen hebben.
door de stadsbuurten trokken en hun
experiences. Looking backwards to the
In de Israëlische maatschappij, die
schamele waren aanboden in gebrekkig
past is an act always accompanied by
bij uitstek een immigrantenmaat-
Hebreeuws en met een buitenlands
self examination, lessons learned and
schappij is, is elk van Rantzers beelden
accent. Vandaag de dag is de bakfiets
the potential for change. As British
beladen met persoonlijke of collectieve
het voornaamste transportmiddel
film director Ken Loach has it, ‘If we
herinneringen en ervaringen. Wie van
voor de arbeiders uit Afrika, de nieuwe
tell the truth about the past, maybe we can tell the truth about the present.’
ons – of onze ouders – heeft nooit ver-
immigranten van de moderne wereld,
bleven in een doorgangskamp, in een
die rollen textiel vervoeren in het
tijdelijke hut? Wie van ons heeft nooit
gebied van de stoffenwinkels van zuid
exhibition well expresses the tension
Rantzer’s piece included in this
een oude bontjas van de ene kast naar
Tel-Aviv. En de opgestapelde huizen
between wandering, by necessity or
de andere verplaatst, omdat hij niet
zijn zeker geen permanente woningen.
choice, and permanent dwelling: a
nodig was in het nieuwe, warme land?
Deze ellendige triplex huizen zouden
tricycle carrying a stack of houses.
Zo appelleren Rantzers beelden aan
een voorbijganger slechts met moeite
Identified with pre-technological times
persoonlijke en collectieve ervaringen
onderdak kunnen verschaffen. De
– it is a simple, cheap means of trans-
en herinneringen. Het kijken naar het
combinatie van de fiets met de huizen
portation, yet is able to carry loads
verleden brengt altijd zelfreflectie met
brengt een glimlach om de mond,
over long distances – the tricycle, it
zich mee, het leren van een les en een
maar gaat je tegelijkertijd aan het hart,
seems, has always been identified in
mogelijkheid tot verandering. ‘Als we
omdat ze de elementen wanhoop en
Israel with immigrants. In the 1960’s
de waarheid kunnen spreken over het
hoop in zich draagt, vanwege de pijn
and -‘70s it characterized the errant
verleden’, zegt filmregisseur Ken Loach
van het verlaten en vanwege de
hawkers that roamed the different
in een recent interview, ‘kunnen we
vreugde op weg te gaan.
neighborhoods peddling their meager
106
Gilad Ratman
107
Untitled 2007 (detail) installatie/installation drie beelden en inktbad/ three sculptures and inkpool was, polyurethaan, polyethyleen, inkt/ wax, polyurethane, polyethylene, ink coll. kunstenaar/courtesy of the artist
[1975, Israël/Israel] Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/ Lives and works in Tel Aviv, Israel
2004 VideoZone The Israeli Biennale for Video Art, Cinemateque Tel Aviv , Israël/Israel*
Bekroningen/Awards 2006 Ministry of Culture Young Artist Prize 2005 Givon Prize of the Tel Aviv Museum of Art New Israeli Foundation for tv and Cinema Found for Video-Art and Experimental Cinema 2004 Joshua Rabinuvich Found for the Arts 2003 Found for Video-Art and Experimental Cinema 2002 America Israel Cultural Foundation 2001 Outstanding Achievements award, Bezalel Academy for Art and Design 2000 America Israeli Cultural Foundation
Give her back or take me too, Tel Aviv Artist’s Studios Gallery, Israël/Israel Alphabet – Contemporary Israeli Art,
Selected exhibitions 2007 The Ministry of Culture Prize winners,
Gilad Ratman’s works in sculpture,
tot het meest fascinerende en aangrij-
installation and video, are of the most
pende werk van de huidige generatie
fascinating and moving created by the
jonge Israelische kunstenaars. Zijn
current generation of young Israeli
oeuvre, dat bestaat uit sculpturen,
artists. His works deal with the state of
installaties en video’s, houdt zich bezig
Man and the state of the contemporary
met de huidige toestand van de mens
world. At its center stands the confrontation of Man and Nature, Nature
Stockholmsmassan, Zweden/
en de toestand van de wereld. Centraal
Sweden
staat de confrontatie tussen mens en
and Culture and Modern culture with
2003
natuur, natuur en cultuur en tussen
ancient cultures. Warning us of the
moderne en oude cultuur. Hij waar-
disasters we may bring upon ourselves
schuwt ons voor de rampen die we
if we persist in our socially, economic-
over onszelf kunnen afroepen als we
ally and ecologically irresponsible
Peking/Beijing, Changchun Transchaina – Video Art Festival , Festival of dialogue between four cultures, Lodz, Polen/Poland Cordova, Center for Contemporary Art, Cinemateque Tel Aviv, Israël/Israel Something local, Israeli Center for Digital Art, Holon , Israël/Israel Sailing, Bat-Yam Museum of Art,
doorgaan met ons onverantwoorde-
actions, he asks through his work to
lijke sociale, economische en ecolo-
reinstate the ethical values of love
gische gedrag. Via zijn werk wil de
and compassion.
kunstenaar ons terugvoeren naar waarden als liefde en genade. De artistieke taal van Ratman
Ratman’s artistic idiom comprises images of man and animal, black and white, wild and domesticated nature,
Israël/Israel
bestaat uit personen en dieren, zwart
and cinematic images that subvert the
2002
en wit, ongetemde en getemde natuur
cinematic illusion. The symbolically
en filmbeelden die de filmische illusie
rich color black has accompanied his
Avalanche Bezalel Gallery Tel Aviv,
ondermijnen. De kleur zwart, die een
work from its outset, often confronted
symbolische lading heeft, begeleidt
not only with the color white and other
Israël/Israel
de kunstenaar vanaf het allereerste
bright shades but with the images
2001
begin en wordt vaak afgezet tegen wit
themselves. In a work he created in
of tegen heldere kleuren én tegen de
2003, for instance, he interwove a
beelden zelf. Zo creëerde Ratman in
shading net that was spread over an
Israël/Israel* Florescent, Florescent Gallery Tel Aviv,
At the third round, Kav 16 Gallery, Een keuze uit de tentoonstellingen/
Het werk van Gilad Ratman behoort
Tel Aviv, Israël/Israel Local Time 2, Video-Art, Cinemateque Tel Aviv, Israël/Israel Artic 3 – Exhibition of award recipients,
een werk van 2003 bijvoorbeeld een
open subterranean parking lot with
schaduwnet dat over een open onder-
black silhouettes of birds, producing an
grondse parkeergarage was gespreid.
at once dazzling and terrifying image.
Petach-Tikva Museum for
Genia Schreiber Gallery. Tel Aviv,
Het net bestond uit een weefsel van
While flocks of migrating birds passing
Contemporary Art, Israël/Israel*
Israël/Israel
zwarte silhouetten van vogels en
through the sky are usually a wonderful
vormde zowel een spectaculair als
sight, seen at such proximity (with the
2006 Five Wall paintings, Hamidrasha Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel*
een angstaanjagend gezicht. Grote
birds directly over the viewers’ heads),
zwermen trekvogels die voorbij vliegen
they were more reminiscent of Alfred
in de lucht zijn meestal een hartver-
Hitchcock’s murderous fowl or an
Contemporary Art, Tel Aviv,
warmend schouwspel, maar zo dicht-
incoming flock of locust. And while
Israël/Israel*
bij, vlak boven ons hoofd, deden deze
protecting viewers from the sun and
zwarte vogels denken aan de aanvallen
giving them a sense of security and
Tel Aviv, Israël/Israel*
van de vogels van Alfred Hitchcock,
relief, the net also covered the sun’s
2005
of een sprinkhanenplaag die landt op
light, giving off the feeling of impend-
een oogst. Het net bood bescherming
ing disaster.
The end of Cordova, Center for
Ten of the Best, Tal Ester Gallery,
Why don’t you say it, Herzliya Museum of Contemporary Art, Israël/Israel* Video night without VideoArt, Tal Ester Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel First Macadamia International Video Art Festival in Argentina
tegen de zon en gaf een gevoel van
A year later, Ratman created a
opluchting en veiligheid, maar weerde
piece where a kind of table with a
tegelijkertijd het zonlicht en riep
black mountain range for a base was
daardoor een gevoel van dreigende
topped by a face of shattered glass
rampspoed op.
reminiscent of a frozen lake, with a
Een jaar later plaatste Ratman een
pool of black inky fluid nearby. The
soort tafel op een basis bestaande uit
sight of the black mountains contra-
een keten van zwarte bergen afgedekt
dicted the received romantic image
met een plaat gebarsten glas, die op
of snow-capped mountains destined
108
Untitled 2007 (detail) installatie/installation drie beelden en inktbad/ three sculptures and inkpool was, polyurethaan, polyethyleen, inkt/ wax, polyurethane, polyethylene, ink coll. kunstenaar/courtesy of the artist
and it is accompanied by natural
een bevroren meer leek, samen met
Menselijke figuren trachten uit deze
to fill the pool. This installation drew
een vijver van zwarte vloeistof (inkt).
cocons te breken, maar ze zitten opge-
on an earlier work Ratman had created
sounds, drums and pre-lingual babble.
De aanblik van de zwarte bergen weer-
sloten. Hierdoor lijken de cocons meer
in 2002, where a mass of wheat grains
It would seem Ratman is offering us a
spreekt het bekende romantische beeld
op zwarte body bags waarin lichamen
was installed in a room covered with
saner, purer and better option for life.
van met sneeuw bedekte bergen, die in
worden verplaatst na een misdaad of
wooden planks, from among whose
He laments the turning of modern man
de toekomst de waterreservoirs zullen
een ramp.
cracks a black liquid seeped down,
from a creature living harmoniously
staining the room and polluting the
with Nature into an unwelcome guest
nog sterker benadrukt in de film
wheat. Here, too, the black liquid was
in it. In this exhibition, Ratman goes
dit werk plaatste de kunstenaar een
Alligatoriver (2006), die een groep
identified with polluted water, and
further with this message, returning
hoop tarwekorrels in een kamer met
wilde wezens laat zien, kruisingen
the entire sight raised existential
to a sculptural work he has exhibited
een lattenplafond. Tussen de spleten in
tussen mens en krokodil. Hier is de
anxieties, both the water and the wheat
in the past. The inky pool mentioned
het hout drupte een zwarte vloeistof,
filmische truc duidelijk. De wezens
symbolizing as they do Man’s basic
above, now installed in a room without
energy sources – bread and water.
Styrofoam bits, is flanked by three
vullen. Deze installatie borduurde voort op een eerder werk uit 2002. In
De man-beest verbinding wordt
die vlekken vormde in de kamer en de
dragen rubberen krokodillen op de rug.
tarwe verontreinigde. Ook hier werd
De sfeer is als uit de oertijd, onduidelijk,
de zwarte vloeistof geïdentificeerd
begeleid door geluiden uit de natuur,
Water, rivers, swamps and dehydra-
slightly amorphous figures reminiscent
tion all feature in Ratman’s videos,
of animals. They are covered in wax
met verontreinigd water en het hele
trommels en voor-talig gebrabbel. Het
which have come to occupy an ever
that has been dripped, when still warm,
schouwspel veroorzaakte een existen-
is alsof Ratman ons een gezondere,
larger part of his overall work. Wild,
onto them. Slightly changed since their
tiële angst, omdat zowel water als
schonere en betere optie biedt voor
primordial Nature is their chief prota-
original ‘appearance’, the figures are
tarwe de meest fundamentele energie-
het leven. Hij drukt zijn spijt uit dat de
gonist, and it doubles as the backdrop
now maimed – one is a quadruple
bronnen van de mens symboliseren:
mens verandert van een entiteit die in
of the drama, or perhaps the melo-
amputee. It is a more austere installa-
brood en water.
harmonie met de natuur leeft en er deel
drama. The videos’ other protagonists
tion, perhaps a more pessimistic one.
van uitmaakt, in een onwelkome gast
are Man and Animal. Sharing a com-
There are no stars in the black skies
gebrek aan water – ze zijn allemaal
van de natuur. In de huidige tentoon-
mon destiny, they are almost
now, and there will apparently be no relief. The figures’ reflections in the
Water, rivierwater, moeraswater, aanwezig in Ratmans films, die een
stelling gaat Ratman verder met deze
hybridized into one being. In Give Her
steeds groter deel van zijn creaties
boodschap en intensiveert hij haar
Back or Take Me Too (2004), the figure
glass partition separating the installa-
uitmaken. De vrije en ongerepte natuur
zelfs. Hij keert terug naar sculpturen
of the artist is seen carrying a large
tion’s two parts leave no doubt in our
is daarin een van de belangrijke helden,
die hij in het verleden tentoongesteld
black animal – a wild boar or large
minds: these frozen figures were
maar vormt ook het decor voor een
heeft. De bovengenoemde inktvijver
monkey – on his back, in an attempt
created in our images – they are us.
drama en misschien zelfs voor een
wordt geplaatst in een lege ruimte, dit
to bring it to safety. His attempt fails, and the animal lies dying in a swamp.
melodrama. De andere helden zijn
keer zonder de gekleurde bolletjes
de mens en het dier. Zij delen een
piepschuim die er in de vorige versie in
The artist’s figure, however, refuses
gemeenschappelijk lot en worden
waren uitgestrooid. Ernaast staan drie
to part with it. The whole narrative is
bijna gekruist tot één entiteit. In de film
ietwat amorfe figuren die doen denken
accompanied by a heart-wrenching
Bring her back or take me too (2004),
aan dieren. De beelden zijn bedekt met
song in Turkish decrying the death of
draagt een persoon (de kunstenaar)
was die er in verwarmde toestand op
a loved one. In Che Che the Gorgeous
een groot zwart dier op zijn rug, moge-
werd gedruppeld. De beelden zijn ook
(2005), several polluted black
lijk een wild zwijn of een grote aap, in
anders dan in de vorige versie. Bij één
chrysalises are seen lying on a dry,
een poging het in veiligheid te brengen.
ervan zijn de ledematen afgehakt. Hier
parched earth. Human figures try to
Hij faalt en het dier blaast zijn laatste
wordt grimmiger werk vertoond dan in
hatch from the chrysalises, but they
adem uit in het moeras, maar de
de vorige tentoonstelling, misschien
are trapped: now the pods look like
persoon weigert toe te geven en van
ook pessimistischer werk. Er staan
the black body bags used after a
het beest gescheiden te worden. Het
geen sterren aan de zwarte hemel en
disaster or a crime.
hele plot wordt begeleid door geluiden
redding is niet mogelijk. De weerspie-
van een hartverscheurend Turks lied,
gelingen van de beelden in het glas,
further highlighted in the film Alligatoriver (2006), which depicts a
The Man-Animal relationship is
waarin de zanger rouwt om de dood
dat bemiddelt tussen de twee delen
van zijn geliefde. In Che Che the
van het tentoongestelde werk, laat
pack of wild creatures, hybrids of
gorgeous (2005), kan men zwarte,
geen twijfel bestaan in ons hart. Deze
humans and alligators. Here, too, the
verontreinigde cocons van een of
bevroren beelden zijn gecreëerd naar
cinematic trick is evident: The figures
andere soort zien, op droge gebarsten
ons evenbeeld. Wij zijn het.
carry rubber alligators on their backs.
grond, als gevolg van watergebrek.
The film’s atmosphere is primordial
109
110
Gil Shachar
111
Untitled 2007 Was, pigment, epoxy, verf/ wax, pigment, epoxy, paint 77 x 173 x 29 cm coll./courtesy Becker, Karlsruhe, Duitsland/Germany
[1965, Israël/Israel] Woont en werkt sinds 1996 in
2002 Portraits: From Antiquity to the Present,
Het meest opvallende aan Gil Shachars
The striking thing about Gil Shachar’s
werk is dat het onmogelijk gedefinieerd
work is how it defies classification as
Duitsland/Lives and works since
Tel Aviv Museum of Art, Israël/
kan worden als sculptuur of schilder-
either sculpture or painting. His are
1996 in Germany
Israel*
kunst. Het is duidelijk dat het drie-
clearly three-dimensional objects, thus
Löhrl Gallery, Mönchengladbach, Bekroningen/Awards 2005 Pollock-Krasner-Foundation grant 2001 Artist’s house Schloss Wiepersdorf 1999 Artist’s house Schleswig-Holstein, Eckernförde 1994 Ingeborg Bachmann prize, founded by Anselm Kiefer, Jeruzalem, Israël/ Jerusalem, Israel
Duitsland/Germany 2000
Selected exhibitions 2006 SURreal – Aspects of Figuration from the
adhering to the definition ‘sculpture’, but they are also a virtuosic painted
maar de objecten zijn beschilderd als
trompe l’œil, thus adhering to the
een trompe l’oeuil, een techniek die
definition of ‘painting’. At nay rate,
Berlijn, Duitsland/Berlin, Germany*
beantwoordt aan de definitie van de
they are casts, either of live subjects
1999
schilderkunst. In elk geval bestaat
or of inanimate objects, copied with
Bodies, Faces, Icons, Asian Fine Arts,
heaven, Kunsthalle Düsseldorf, Duitsland/Germany Tate Gallery, Liverpool, gb* 1998 Löhrl Gallery, Mönchengladbach, Duitsland/Germany Wilhelm Lehmbruck Museum, Duisburg, Duitsland/Germany
Een keuze uit de tentoonstellingen/
dimensionale objecten zijn die vallen binnen de definitie van sculptuur,
1996 Desert Cliché, Israel Now – Local Images, Arad Museum, Arad, Israël/Israel Bass Musem, Miami, Florida, Grey Art
het werk uit afgietsels: een levend,
wax and epoxy resin. And although
plantaardig of levenloos model wordt
Shachar’s figures bring to mind the
gekopieerd met behulp van was of
figures we know from waxwork
epoxyhars. De beelden van Shachar
museums, as well as the busts of
roepen de beelden op die we kennen
literary and political greats, their
uit de wassenbeeldenmusea en de
raison d’être differs fundamentally.
borstbeelden van literaire en politieke
He does not immortalize cultural
grootheden, maar hun bestaansreden
icons; his figures are all friends and
is totaal anders. Shachar houdt zich
acquaintances, i.e. unknown to the
niet bezig met de vereeuwiging van
general viewing public. They were
cultuuriconen; zijn modellen zijn
chosen as models for their anonymity,
vrienden en bekenden, mensen die
so as to allow Shachar to weave
Collection, Museum der Moderne
Gallery, New York, vs/usa*
de meeste toeschouwers niet kennen.
whatever context he wanted around
Salzburg, Oostenrijk/Austria*
1994
Deze mensen werden als model
them.
Fatamorgana – Illusion and Deception in Contemporary Art, Haifa Museum of Art, Israël/Israel* The Upper Half – The Bust since Auguste Rodin, Städtische Museen
Seperate Worlds, Tel Aviv Museum of
gekozen omdat ze anoniem waren,
The artist’s first works, created in the early 1990’s, were situated some-
Art, Israël/Israel*
om elk ander verband dan dat welke
1993
de kunstenaar wil scheppen te
where between the tradition of realist
vermijden.
painting and sculpture and the newer
Julie M. Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel
De eerste werken van Shachar,
trend of using readymade objects.
Heilbronn, Kunsthalle in Emden,
aan het begin van de jaren negentig,
Works such as epoxy resin casts of a
Stiftung Liner Appenzell,
bevinden zich in het gebied tussen de
military coat, hung from a ‘real’ nail,
Duitsland/Germany*
traditionele realistische tekeningen
or a military sleeping bag strewn on
en sculpturen en de betrekkelijk
the floor, raised questions over
ORTung, Gallery 5020, Salzburg, Oostenrijk/Austria*
nieuwe richting waarbij gebruik wordt
whether they were ‘the real thing’
2005
gemaakt van readymades. Werk zoals
or the verisimilitude thereof. And it
de in epoxyhars afgegoten Israëlische
was these objects’ heightened illusory
soldatenjas die aan een spijker in de
dimension that allowed Shachar to
muur hangt of de legerslaapzak die op
confront his viewers with certain
The New Hebrews, Martin-Gropius-Bau, Berlijn, Duitsland/Berlin, Germany* Goch Museum, Goch, Duitsland/ Germany Löhrl Gallery, Mönchengladbach Julie M. Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel 2004
de vloer is geplaatst, stellen ons de
aspects of their reality, in this instance
vraag of we met iets echts of met een
the ubiquity of the military and of
imitatie te maken hebben. Door de
war in Israeli life. His illusions were
illusionaire dimensie van deze objecten
momentary and easily solvable, in
Eboran Gallery, Salzburg
confronteert Shachar de toeschouwers
contrast to such American Hyper-
Love is in the Air, Time for Art, Tel Aviv,
met bepaalde aspecten van hun
realist artists as John de Andrea and
Israël/Israel*
realiteit, in dit geval de alomtegen-
Duane Hanson; they were a means,
2003
woordigheid van het leger en oorlog
not an end.
Ninôs, casa – Centro de Arte de
in het leven van de Israëli’s. In tegen-
Shachar’s works have since
Salamanca, Spanje/Spain*
stelling tot andere kunstenaars, zoals
gradually moved away from such a
de Amerikanen John de Andrea en
direct relation with reality, and Israeli
Duane Hanson, die hyperrealistische
reality in particular, becoming more
sculpturen maken, is de illusie van
universal in nature. While the color
Shachar kortstondig en makkelijk te
Khaki (the color of IDF uniforms) is
112
113
Untitled 2002 was, pigment, epoxy, verf/ wax, pigment, epoxy, paint
Untitled 1998 was, epoxy, verf/ wax, epoxy, paint
verklaren; het is een middel en geen
Nog een kenmerk van de mensbeelden
still present in some of his later works,
to abstention and a willing ignorance.
van Shachar is dat de ogen gesloten
and while themes like that of hands
An overview of Shachar’s work, then,
Van toen af aan heeft Shachar
zijn. De gesloten ogen zijn een gevolg
holding a girl’s body wrapped in a white
will uncover under the guise of differing
geleidelijk aan afstand genomen van
van de beperking die het werkproces
sheet (as in Untitled, 2001) could still be
representations a critical stance
de directe relatie met de werkelijkheid,
oplegt – het maken van een vorm op het
construed as pertaining to Israeli cul-
towards indifference to and ignorance
in het bijzonder de Israëlische werke-
gezicht van een levend model – maar
ture, they could just as easily lend
of violent acts of any kind. To this end,
lijkheid, en kreeg zijn werk een meer
Shachar gebruikt dit gegeven bewust.
themselves to such universal contexts
the artist does not need a figure’s full
universeel karakter. De kaki-kleur (de
Samen met de verwijzing naar de
as disasters, accidents and acts of
depiction; a fragment, an isolated
kleur van idf-uniformen) is nog steeds
doodsmaskers, die in deze context
terror. The work mentioned above,
action or a precise gesture will suffice.
aanwezig in enkele van zijn latere
vanzelfsprekend is, geven de gesloten
as well as others depicting bleeding
werken en de onderwerpen van de
ogen de beelden een beschouwende
hands and hands holding a bloody
werken, zoals de handen die zich vast-
en meditatieve kalmte, een soort intro-
white sheet (Untitled, 2001, and
houden aan het lichaam van een jong
spectie. De ontbrekende blik creëert
Untitled, 2005, respectively, included
meisje dat in een wit laken is gewikkeld
een barrière tussen het werk en de
in this exhibition), illustrate another
(als in Untitled 2001), kunnen worden
toeschouwer en isoleert het werk in
prominent feature in Shachar’s works.
geïnterpreteerd binnen de context van
een zelfstandig en onafhankelijk
As well as their affinity to Medieval and
de Israëlische werkelijkheid, maar
bestaan. Tegelijkertijd heeft het iets
Renaissance art-historical precedents,
tevens in een context van rampen,
van vermijding en onverschilligheid.
they an also be read in the context of
ongelukken en terrorisme overal ter
Bij een algemene beschouwing van
contemporary reality.
wereld. Dit werk, evenals het werk met
de werken van Gil Shachar, als verschil-
de bloedende hand uit datzelfde jaar,
lende en elkaar aanvullende voorstel-
Another noteworthy feature of Shachar’s figures is their closed eyes.
en de handen die zich vastklampen
lingen van de wereld, komt kritiek op
Born from a constraint in the work
aan wit materiaal vol bloedvlekken
de apathie en onverschilligheid ten
process – the creation of a model
(Untitled 2005), die te zien zijn op deze
aanzien van alle vormen van geweld
on a live subject’s face – it is used by
tentoonstelling, tonen een opvallend
tot uiting. Daarom hoeft de kunstenaar
Shachar consciously. Beyond relating
kenmerk van de creaties van Shachar.
geen volledige afbeelding van een
to the obvious death mask, the closed
De beelden kunnen geïnterpreteerd
mensfiguur te maken, maar is een
eyes confer a kind of meditative,
worden in een kunsthistorische
deel, een geïsoleerde handeling of een
reflexive calm on the figures – a kind
context, met verwijzingen naar Middel-
precies gebaar voldoende voor hem.
of inward glance. The absent gaze
eeuwse of Renaissance kunstwerken,
creates a barrier between work and
maar ook in de context van de heden-
viewer, isolating the former in an
daagse realiteit.
independent existence, but also speaks
wax, pigment, brush
Untitled 2005 was, pigment, verf/ wax, pigment, paint
65 x 55 x 55 cm
115 x 68 x 13 cm
27 x 15 x 23 cm
20 x 10 x 20 cm
part. collectie/private collection
coll./courtesy Becker, Karlsruhe,
coll./courtesy Gallery Löhrl,
part. collectie/private collection
Duitsland/Germany
einddoel.
Untitled 2002 was, pigment, kwast/
Mönchengladbach, Duitsland/Germany
114
Amir Weinberg [1960, Israël/Israel]
Untitled no. 9 2006 zwart-wit foto op canvas/ black and white photograph on canvas 240 x 140 cm coll. kunstenaar/courtesy of the artist
Amir Weinberg begon zijn loopbaan
Amir Weinberg began his career as a
Woont en werkt in Tel Aviv, Israël/
aan het begin van de jaren tachtig als
press photographer in the early 1980’s,
Lives and works in Tel Aviv, Israel
nieuwsfotograaf. Na ongeveer tien jaar
turning, after more than a decade of
intensief gewerkt te hebben in dienst
intensive work with prominent Israeli
Een keuze uit de tentoonstellingen/
van prominente Israëlische en inter-
and international media, to more
Selected exhibitions
nationale mediagroepen, begon hij zijn
personal creation in photography and
eigen foto- en videowerk te maken.
video. And while his press background
2006 Engel Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel
Zijn achtergrond als nieuwsfotograaf
features heavily in his documentary-
komt duidelijk naar voren in zijn video-
style videos, where his stance is that
Home, Video piece about the work of
werk, dat een documentair karakter
of observer following an action and
sculptor Yoav Ben-Dov (4 min.)
heeft en waarin hij als toeschouwer
gleaning details, his photographs are
2004
de gebeurtenissen volgt en details
more personal in character, as well
registreert. Daartegenover onthult
as being anchored in the history of
2005
The Firebird van Malachy, video art (6 min.), Engel Gallery, Israël/Israel
Weinberg in zijn fotografische werk
photography, mainly of the figure
2003
een meer persoonlijk karakter, dat
and the nude.
Bet Ha’am Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel* A documentary (45 min.), International Chamber Music Festival, Jeruzalem,
sterk verankerd is in de geschiedenis van de fotografie, met name op het gebied van de naaktfotografie. De twee centrale reeksen werden
The two main series of stills that he shot in the years 2004-2006 are black and white studio photographs taken with an analogical camera and
Israël/Jerusalem, Israel
gefotografeerd tussen 2004 en 2006
no computer manipulation. Figures
2002
en worden gekenmerkt door zwart-wit
are photographed against a black
Sahlav, an artistic documentary diary (30 min.), Channel 8, Israël/Israel 2001 Photo Retzach, Channel 8, tv program,
studiofotografie, waarbij gebruik is
backdrop, in daylight and with an
gemaakt van een analoge camera
unfocused lens, which effaces their
zonder computermanipulatie. Mens-
distinguishing features, leaving only
figuren zijn gefotografeerd tegen een
the archetypal gender signs: woman
Israël/Israel
zwarte achtergrond, bij daglicht, met
or man. This deliberate blurring of
1998
een lens die niet scherp is gesteld.
the border between body and back-
Ramat-Gan Museum, Ramat Gan,
Identificeerbare trekken werden gewist
ground creates areas of ambiguity
Israël/Israel
en wat overblijft is een oerbeeld van
that include both, arriving at sculptural
1997
een man of een vrouw. Het opzettelijk
volumes reminiscent of the work of
vervagen maakt de grenzen tussen het
Henry Moore, with familiar contours
lichaam en de achtergrond waartegen
of the human body transformed into
het is gefotografeerd, onduidelijk; zo
almost amorphous shapes.
Tzavta, Tel Aviv, Israël/Israel 1996 Haaretz Museum, Tel Aviv, Israël/Israel*
worden schemergebieden geschapen
1989
die zowel elementen van het lichaam
Center for Visual Arts, Jeruzalem, Israël/ Jerusalem, Israel* 1988 Artifact Gallery, Tel Aviv, Israël/Israel
Weinberg’s photographic stance belongs to a rich artistic discourse
als van de omgeving bevatten, waarbij
of the last two decades and shared
tegelijkertijd sculpturale volumes
by both photographers and painters,
worden gecreëerd, die doen denken
all of whom play on the borders of
aan de beelden van Henry Moore.
vision and the interplay between
De herkenbare contouren van het
the two media. Perhaps the most
menselijk lichaam worden veranderd
influential figure in this context is
in bijna amorfe vormen.
German painter Gerhard Richter,
De fotografische benadering van
whose virtuosic paintings that look
Weinberg sluit aan bij een belangrijk
like blurred photographs have made
kunstzinnig discours, dat al twintig
a substantial contribution to the
jaar door fotografen en schilders
debate over painting’s place within
wordt gedeeld. In dit discours worden
contemporary art. He has influenced
de grenzen van het zicht en de invloed
not only other painters (including
die schilderkunst en fotografie op
several prominent Israelis), but indeed
elkaar hebben, onderzocht. De belang-
other photographers – whose art it
rijkste figuur in deze context is de
was that sparked the debate in the
Duitse schilder Gerhard Richter, wiens
first place – as well.
115
116
Untitled no. 127 2006 zwart-wit foto/ black and white photograph 40 x 30 cm [niet tentoongesteld/not exhibited] coll. kunstenaar/courtesy of the artist
virtuoze schilderijen die eruit zien als
de Oude, dat kennelijk geschilderd
Weinberg’s work deals with the two
object-background relations. The
vervaagde fotobeelden in grote mate
was naar aanleiding van een gezegde
fundaments of photography: light and
female figure, striking an unusual,
hebben bijgedragen aan de discussie
dat wordt toegeschreven aan Jezus:
darkness. These binary opposites,
almost animal, pose, references early
omtrent het belang en de plaats van de
‘…wanneer een blinde een blinde leidt,
heavily laden with philosophical
works by Man Ray, another artist
hedendaagse schilderkunst. Hij heeft
vallen ze beiden in een put’ (Mattheus
and cultural meanings, are also
who, among other things, used
niet alleen andere schilders beïnvloed,
15:14). Fotografie bestaat alleen in
symbolically rich: while light represents
painting and photography; two of his
onder wie vooraanstaande Israëlische
licht en dankzij licht. De verdrijving
good, knowledge, freedom, happiness,
works come to mind in the context of
schilders, maar ook fotografen, wier
van licht naar duisternis is het einde
security and the positive, darkness
Weinberg’s work, Ingres’s Violin (1924)
kunst het was die de discussie aan-
van de fotografische handeling, evenals
represents evil, ignorance, unhappi-
and Prayer (1930). In contrast to
vankelijk op gang bracht.
het einde van het bestaan. Waar de
ness, danger and negation. These
Dadaist Man Ray however, Weinberg’s
duisternis begint, houdt fotografie op
have had a decisive role in art history,
work is neither provocative nor a
te bestaan.
of which Weinberg is fully conscious
prankster; he truly believes in the
when directing his models. Untitled
photographic act – both as documen-
Het werk van Weinberg houdt zich bezig met de twee meest fundamentele principes van de fotografie: licht en
Op de huidige tentoonstelling wordt
duisternis. Deze twee tegengestelde
een zeer grote foto getoond van een
no. 127 (2006), depicting two figures
tation and as creation of reality.
begrippen zijn zowel filosofisch als
vrouw die voorover buigt en op haar
– apparently a man and a woman,
His work follows these boundaries,
cultureel beladen en hebben veel
handen leunt (2006). In dit werk is te
stepping from the image’s center
offering the possibility of an open,
symbolische betekenissen. Licht sym-
zien hoe het spel van licht en duisternis
to its fringes – is a good illustration
multi-dimensional existence.
boliseert het goede, kennis, vrijheid,
een compositie en een relatie tussen
of this. Reminiscent of Masaccio’s
geluk, veiligheid, het positieve, terwijl
object en achtergrond construeert. Het
The Expulsion from the Garden of
duisternis symbool is van kwaad,
beeld van de vrouw, in een ongewone
Eden (1425-28), it also brings to mind
onwetendheid, ongelukkigheid, gevaar,
houding, enigszins dierlijk, verwijst
Pieter Bruegel the Elder’s The Parable
het negatieve. Deze connotaties gaven
naar het vroege werk van Man Ray,
of the Blind (1568), apparently painted
de twee begrippen een beslissende
een kunstenaar die in vele takken van
after a saying attributed to Jesus: ‘…if
plaats in de kunstgeschiedenis, waar
kunst werkte, waaronder fotografie en
one blind man guides another they
Weinberg zich bewust van is en
schilderkunst. Twee van zijn werken
will both fall into the ditch’ (Matthew
gebruik van maakt bij de creatie van
worden opgeroepen in relatie tot Amir
15:14). Photography owes its existence
zijn beelden. Een voorbeeld hiervan
Weinberg: De viool van Ingres (1924) en
to light: the expulsion from the light into darkness is the end of the photo-
is Untitled no. 127 (2006), dat twee
Gebed (1930). Anders dan in Man Rays
mensen toont, klaarblijkelijk een man
werk, is het werk dat we voor ons zien
graphic act, as well as the end of
en een vrouw, waarvan de een achter
niet bezoedeld met provocaties en
existence. Where darkness begins,
de ander aanloopt, vanaf het midden
grappen. Weinberg gelooft in de foto-
photography ends.
van het werk tot aan de rand. Het werk
grafische daad, zowel als een manier
doet denken aan het tafereel Adam en
om te documenteren als om realiteit
of a woman leaning and resting on
Eva verdreven uit het paradijs (1425-28)
te scheppen. Zijn werk onderzoekt de
her hands, made in 2006 and shown
van de renaissanceschilder Masaccio
grenzen en biedt mogelijkheden tot een
in this exhibition, illustrates the full
evenals aan de Parabel der blinden
open en multidimensionaal bestaan.
extent to which chiaroscuro can
(1568) van de schilder Pieter Bruegel
Weinberg’s large-scale photograph
construct a composition as well as
117
118
Manar Zuabi [1964, Israël/Israel]
In Between 2005 video (2:58 min) coll. kunstenaar/courtesy of the artist
De kunst van Manar Zuabi is geënga-
Engaged and critical, Manar Zuabi’s art
Woont en werkt in Nazareth, Israël/
geerd en kritisch en kan niet los gezien
cannot be separated from the reality
Lives and works in Nazareth, Israel
worden van de werkelijkheid waarin ze
within which it is created – the extra-
gemaakt is: de bijzondere situatie van
ordinary situation of a Palestinian
Initiator of, and active participant in
een Palestijnse kunstenares die leeft
artist living within the boundaries of
binnen het gebied van de staat Israël.
the state of Israel. She addresses the
masar – Institute for Education
different social and political projects
Ze stelt de fundamentele vragen over
fundamental questions of national
Ayam – Recognition & dialogue
nationale en culturele identiteit aan
and cultural identity. Cultural identity
Culture Center Nazareth
de orde. Culturele identiteit is niet
is not a constant but changes cease-
Sal Tarboot: program for distributing
iets dat gegeven en permanent is,
lessly, especially when meeting its
maar iets dat voortdurend verandert,
‘other’. Born of the meeting of two
cultural activities within Schools Een keuze uit de tentoonstellingen Selected exhibitions 2007 Crossed Histories, Haif City Museum,
vooral wanneer het in aanraking komt
cultures – one ruling, the other subju-
met een andere identiteit. Artistieke
gated – Zuabi’s work is made even
activiteit die tot stand komt op een
more complex and layered with the
ontmoetingsplaats van twee culturen,
introduction of gendered questions
waarbij de ene overheerst en de andere
pertaining to her place, as a woman,
Israël/Israel*
overheerst wordt, moet wel complex
within society in general and within
2006
en gelaagd worden. Zuabi’s werk wordt
Palestinian society in particular.
Czhechpoint, International exhibition festival of political art, c2c gallery ,
nog complexer, omdat zij de kwestie van de plaats van de vrouw in de maat-
The intersection of two cultures with set, ‘authentic’ identities – an
Praag, Tsjechië/Prague, Czech
schappij in het algemeen aan de kaak
outcome of one occupying the other –
Republic*
stelt en in het bijzonder die in de
undermines the solidity of both,
Arabisch-Palestijnse maatschappij.
changing their self-perceptions and
Palestine Film Festival, Londen/ London, gb Video Dance Festival, Tel Aviv, Israël/Israel* 2005-2006 Suitcase, Piramida Gallery, Haïfa, Israël/ Haifa, Israel
De ontmoeting van twee volkeren,
creating new identities born out of
beide met een duidelijke en ‘authen-
their interdependency; Postcolonial
tieke’ identiteit, als gevolg van de
sociologist Homi Bhabha has termed
verovering of overheersing van het
this new, hybrid identity ‘the Third
ene volk over het andere, ondermijnt
Space’. Heightening cultural, social
de cultuur van zowel de overheerser
and political difference, this is a space
als de overheerste, verandert hun
that allows for the growth of critical
Jeruzalem, Israël/ Jerusalem, Israel*
zelfbewustzijn en maakt plaats voor
stances able to offer alternatives to
2005
een nieuwe identiteit die voortkomt
reality. The situation of being-in-
uit wederzijdse afhankelijkheid. De
between, Hybridity is the meeting
Dead End, Museum on the Seam,
Wounds and Bandaging, Umm El-Fahim Art Gallery, Israël/Israel* Land, Nations, dentitions, International
socioloog en postkolonialistische
point of the two cultures, where
onderzoeker, Homi Bhabha, analy-
complex bilateral cultural exchanges
Centre, Beit Lehem, Israël/Israel*
seerde deze nieuwe identiteit en zag
can take place despite an inherent
2004
haar als een kruising die hij ‘De derde
inequality.
Shame, Israeli Center of Digital Art, Holon, Israël/Israel*
ruimte’ noemde. De derde ruimte benadrukt culturele, maatschappe-
It is this state, that of being-inbetween that characterizes Manar
lijke en politieke verschillen en doet
Zuabi, finding metaphorical expression
Triennale, Haifa Museum,
kritische standpunten ontstaan die
in several of her central works. Asked
Israël/Israel*
Haifa Second International Installation
alternatieven voor de bestaande
to participate in a group show at the
Utopia, Beit Hagefen Art Gallery,
werkelijkheid kunnen voorstellen. De
Haifa Museum of Art a few years ago,
Haïfa/Haifa, Israël/Israel
kruising is een tussenstadium: op het
she opted for one of the corridors,
ontmoetingspunt van beide culturen
heightening its transitory quality
vinden bilaterale en complexe cultuur-
by hanging threads linking its two
uitwisselingen plaats, ondanks het
opposing walls and ceiling. Another
gebrek aan gelijkheid.
installation she created, in a passage-
Dit tussenstadium kenmerkt ook
way between two theater halls in
Manar Zuabi en komt tot metaforische
Tel-Aviv in 2003, involved nylon
uitdrukking in sommige van haar
stockings stretched over threads
centrale werken. Toen ze een paar
attached to two opposing walls,
119
120
121
In Between 2005 video (2:58 min) coll. kunstenaar/courtesy of the artist
jaar geleden deelnam aan een tentoon-
samen of zet ze apart. Voor haar is de
which created a kind of alternative
also incorporates the image of a wall:
stelling in het Haifa Museum of Art,
muur symbool van een wegversperring,
ceiling that looked like a flock of huge
skipping rope over a pool of black paint,
koos ze een gang als expositieruimte
van de voornaamste ontmoetings-
birds, their wings outstretched, or a
the artist strains to continue skipping
voor haar werk. Ze gebruikte de eigen-
plaats van Palestijnen met Israël, en
nomadic desert encampment. The
without slipping. Her video follows
schappen van de gang als een plaats
in abstracte zin van ondoordringbaar-
violent stretching of the stockings
the paint as it clings to the rope and is
van overgang en verbond de twee
heid en hopeloosheid. Op een recente
barred holes in them, creating a feeling
splattered on an adjacent white wall,
muren en het plafond door strakgetrok-
tentoonstelling in het Museum of Art
of pain and being torn. This work,
a paraphrase of Jackson Pollock-style
ken koorden. In een andere installatie
in Haifa, een stad waar Joden en
entitled In Between, led to a follow up
‘Action Painting’ and a Sisyphean
uit 2003 gebruikte ze de overgangs-
Arabieren in schijnbare coëxistentie
piece, three years later, in the exact
action repeated ad infinitum: like
ruimte tussen twee hallen in het Tel
leven, gebruikte ze weer muren, spande
same space: here she painted the
beating one’s head against a wall of
Aviv Museum. In dit werk gebruikte ze
er koorden tussen, veranderde op die
walls black, exposing the former hinges
inflexibility and complacency.
nylonkousen als koorden die aan de
manier de lege ruimte en bepaalde
on the wall from which the torn, red
twee tegenover elkaar gelegen muren
opnieuw de grenzen. Met zwarte haar-
threads were suspended. Carving on
werden vastgemaakt en creëerde ze
spelden maakte ze abstracte kaarten
the wall what seemed like a bleeding
een alternatief plafond dat op een
van de stad, in een poging de leugen
wound, Zuabi lent the whole work an historic and political aspect.
enorme vlucht vogels met gespreide
van het begrip ‘gemengde stad’ te
vleugels leek, of op een legerplaats in
ontmaskeren en de scheidingsmuren
de woestijn. Bij het spannen van de
die als versperring tussen de Joodse
and as a subject, in Zuabi’s work: she
kousen tussen de twee muren werden
Israëli’s en Palestijnse Arabieren in
draws on it, scratches it and carves on
de kousen zozeer uitgerekt dat er gaten
de stad staan zichtbaar te maken.
it; it symbolizes for her both the very
vielen bij het stiksel en dit veroorzaakte
Ook op deze tentoonstelling wordt
The Wall is central, both as image
concrete checkpoint, the main meeting
een gevoel van pijn en verscheurd zijn.
een werk getoond dat betrekking heeft
place for Palestinians and Israelis and
Dit werk, dat de titel In Between kreeg,
op de muur. De videofilm toont de
the abstract qualities of inflexibility
leidde tot een toekomstig werk, drie
kunstenares terwijl ze touwtje springt,
and hopelessness that it embodies.
jaar later, op precies dezelfde plek.
met onder haar voeten een plas zwarte
In a recent exhibition in Haifa – a city
Dit keer verfde ze de muren zwart, liet
inkt. Terwijl ze probeert te springen
of supposed coexistence between
de stangen in de muren waaraan de
zonder uit te glijden en te vallen, wordt
Jews and Arabs – she again used
koorden werden gespannen zichtbaar
de inkt opgenomen door het touw en
walls, drawing threads between them,
en plaatste er rode, afgesneden koor-
wordt hij op de witte muur er tegen-
changing the space they create and
den op. Door te krassen in de muur,
over gespetterd. Deze parafrase van
‘redrawing’ its borders. Using black
leek het of er een bloedende wond
Jackson Pollocks action painting is
hairpins, Zuabi created abstract maps
ontstond en kreeg het werk een maat-
sisyfusarbeid die eeuwig door kan
of the city, in an attempt to uncover
schappelijke en politieke dimensie.
gaan. Hetzelfde geldt voor met het
the falsehood of the term ‘mixed city’
hoofd tegen de muur bonzen om door
and make visible the invisible walls
object, heeft een centrale plaats in
de versperring van geslotenheid en
separating the Jews and the
het werk van Zuabi. Ze schrijft erop,
onverschilligheid heen te breken.
Palestinians living there.
De muur, als beeld en referentie-
graveert erin, krast erin, voegt muren
Her work shown in this exhibition
