"Dames en heren, u moet toch echt naar buiten, we gaan over een uur weer weg ." De Transavia stewardess dwong ons met zachte hand de stortregen in op het vliegveld van Preveza.Het was 4 september 2010, 9 uur 's morgens. Dit werd het begin van een zeilreis door Griekenland. Of het een voorteken was ? Een paar verrassingen zaten er zeker in ! De boot : -les 3 folieseen Jeanneau Folie Douce uit 1974 slechts 9 meter lang, sinds 1991 in Griekse wateren. Steeds in gedeeld eigendom, de laatste jaren samen met mijn zoon. De bemanning : 4 mannen met een gemiddelde leeftijd van ruim 60 jaar, allen ervaren zeilers : Louis, Siep en ikzelf wonen op Schiermonnikoog en zeilen veel op de Wadden, Thieu zeilt vanuit Workum op IJsselmeer en Wadden. Die zaterdag werd het even droog tijdens het laden van de huurauto. Maar die grote bui ging voor ons uit naar het zuiden en aangekomen in de haven van Vassiliki op het eiland Lefkas werd het een complete Wolkbreuk .
Doorgaans is het een beetje behelpen met 4 mannen op zo'n kleine boot, maar met het meestal mooie weer nooit een probleem. Ik herinner me een vorige reis, liggend in de haven van Kalamos, naast een Engelsman. Hij verbaasde zich over onze boot met 4 mannen! Een aantal dagen later kwamen we elkaar op zee weer tegen. Hij riep ons van verre al toe : "are you still friends?" Nu echter begon het zachte vloeken, niet te hard want er moest nog heel wat geregeld worden. Boodschappen, diesel, water, alles wat nodig is om zonder problemen in ieder geval een week later nabij Athene te zijn. Siep en Louis hadden al een terugvlucht naar huis geboekt !
Wijn vergeten, op het laatste moment wordt er nog een 5-ltr container witte wijn aan boord gezet . En dan om 13.30 uur gebeurt er een klein wonder, de regen stopt ! Het hekanker dat al een maand in de modder vastzit komt met moeite uit de grond . We varen, de motor, gisteren nog van 2 nieuwe verstuivers voorzien, komt snel op toeren en Vassiliki met donkere luchten overhangen verdwijnt langzaam in de verte . Voor ons, over stuurboord, zijn de contouren van het eiland Kefalonia flauwtjes te zien, recht voor Ithaka, het eiland van Odysseus . Het voelt weer goed : ònze odyssee kan beginnen, aan verdere beproevingen na dit begin wordt niet gedacht .Na ruim 11 jaar rondom Lefkas gezeild te hebben is een nieuw zeilgebied, alswel de tocht er naar toe, een uitdaging .Het doel is het schiereiland Pilion, tegenover de Noordelijke Sporaden . Ten noorden van de ingang van de golf van Korinthe ligt het eilandje Oxia, onze geplande ankerplek deze 1ste dag .
Oxia Maar in goed overleg werd besloten dat het eiland Kastos voor vandaag mooi genoeg zou zijn . Het scheelde 18 mijl, maar met de zwakke wind uit ZO op kop was de koers toch niet bezeild . Voorlopig koers gezet op de oostpunt van het onbewoonde eiland Atokos , nog niet in zicht. Thieu, zeker de techneut van ons vieren, begint z'n kleine Garmin kaartplotter in te stellen . Naast de klassieke navigatie hulpmiddelen hebben we nu óók dit "speeltje" erbij . Bij het eiland Atokos ruimt de wind wat en kunnen zowaar de zeilen worden gehesen en uitgerold, maar na een half uur moet de motor er weer bij .
kastos haven Om half zes liggen we aan de kade van het mooie rustige Kastos, samen met zo'n 6 andere zeiljachten . De lucht is weer strak blauw, gelukkig ! Kastos, samen met het naastgelegen eiland Kalamos, ligt dichtbij het Griekse vasteland en heeft slechts 80 inwoners .Naar verluidt werd het in de 40-er jaren ontruimd vanwege een tyfusepidemie . De laatste jaren zijn er wat mensen teruggekomen, maar de meeste ( opgeknapte ) huizen zijn duidelijk 2de huis . De minimarket wordt bevoorraad vanuit Mitika, 7 mijl naar het noorden op het vasteland . De paar tavernes langs de kade lijken nauwelijks een bestaan te hebben . De bordjes die naar het restaurant van "de Chef" boven het dorp verwijzen vervagen langzaam maar zeker : "de chef"is al een tijdje ernstig ziek horen we en zijn vrouw is terug naar Amerika .Er is weinig, er gebeurt weinig, dus je hoort al gauw veel ! De volgende morgen, windstil, varend ontbijt op vlakke zee . De koers is ZZO tussen allerlei kleine onbewoonde eilandjes door . In deze regio zie je veel viskwekerijen . Het eiland Oxia , met de getande bergcontour, is al snel zichtbaar . In een baai tussen het eiland en het vaste land wordt de eerste Griekse salade gemaakt voor de lunch . De temperatuur van het zwemwater is erg lekker .
Mesolngi Het doel vandaag is Mesolonghi, 17 mijl westelijk van de nieuwe Rion brug, de snelle verbinding tussen het vasteland en de Peloponnesos. We varen nu over een stuk zee waar in 1571 de slag om Lepanto werd gestreden. Dit was een van de grootste zeeslagen uit de wereldgeschiedenis en markeerde een scheidingslijn in de strijd tussen christendom en islam . Vanuit Lepanto ( het huidige Navpaktos ) kwamen de Turken massaal de geallieerde christelijke vloot tegemoet . De Turken werden definitief verslagen, hun galeischepen tot zinken gebracht en 15000 ( christelijke) galeislaven bevrijd . Cervantes, de schrijver van Don Quixote, vocht mee en verloor zijn linker hand . Wanneer je de golf vanuit het westen invaart zie je links grote stukken laagland en zoutmoerassen met daarachter hoge bergen waaronder de Parnassos ( 2454 m ) in de winter een bekend skigebied. Rechts in het zuiden de Killini ( 2377 m ) ook tot in de lente bedekt met sneeuw . Langs de 9 meter dieptelijn varen we langs de noordelijke kust naar het oosten . De reguliere wind hoort hier uit het NW en W te komen . Een zeer zwakke NO is alles wat we krijgen ! Rond 16.30 uur komen de boeien in zicht die de ingang van de 4 mijl lange toegangsvaarweg markeren, buiten de boeienlijn is het zeer ondiep . Langs de kant een vrolijke verzameling huisjes, tavernes en strandjes . In de verte ligt verscholen Mesolonghi . Een ruime haven met links een grote jachthaven en rechts lange kades voor beroepsvaart en een korte kade voor passanten . We ankeren boeg naar de kade en genieten al vrij snel, op het terras vlakbij, van een prijzige Corona, met zicht op de ondergaande zon . Het plaatsje zelf ligt een paar honderd meter landinwaarts . Langs de haven liggen vele terrassen . Maar hoe we ook zoeken, iets te eten is niet mogelijk . Voor een restaurant moet je naar het plaatsje . Het is inmiddels donker en we besluiten dan maar eerst op de boot andere kleren aan te trekken . En
dan, voor het eerst in al die jaren, is er ingebroken ! Uit 3 portefeuilles is in totaal 700 euro verdwenen ! Verder lijkt alles er nog te zijn . Het is voor Siep extra zuur want op Schiphol heeft, naar later blijkt, een Albanese bende 300 euro uit z'n bagage gehaald . In het leuke plaatsje is het gezellig druk en een geldautomaat snel gevonden, met een lekkere vis en goede wijn verdwijnt het chagrijn . Morgen naar de politie ! Eerst de toeristen politie, die verwijst naar de recherche, nee we moeten toch echt naar de port police aan de haven . Aldaar kijken 5 ambtenaren in een kamer ons afwachtend aan, incl. de in het wit geklede chef in het midden . Na heel veel heen en weer en overleg gaan 2 agenten mee naar de plaats delict, er worden foto's gemaakt . Ik moet in het Engels een proces verbaal maken ( voor de verzekering ) dat aldaar in het Grieks wordt vertaald . Alle belangrijke bootpapieren, de crewlist, de paspoorten, worden gefotocopieerd . Uiteindelijk moeten we ongeveer 8 euro afrekenen , een soort havengeld .Intussen tijdens het wachten met de mastclimber omhoog om de windex vast te zetten . Om 12.00 is het zover, een dik pak papier wordt aan boord gebracht en na het tekenen voor ontvangst kunnen we eindelijk weg . De tijd dringt ! Wanneer we de buitenboei ronden waait er intussen een stevige 5 á 6 Bft uit het O . Met 2 riffen in het zeil en de kleine fok wordt het hakken tegen de wind in, de motor erbij voor de nodige voortgang na dit onwelkome oponthoud, snelheid 3 knopen en niet meer !.Na enige tijd blijkt wel dat het beoogde doel : de nieuwe Rion brug , niet is bezeild .
Koers nu pal in de wind, het wordt een beetje barre tocht, het buiswater sproeit zo nu en dan rijkelijk over ons heen . Om 17.00 uur via VHF kanaal 14 Rion trafic opgeroepen en verzocht om de noordelijke doorgang te mogen gebruiken i.v.m. de route naar onze volgende stop Navpaktos aan de noordzijde van de golf. Normaal maakt het West-Oost verkeer gebruik van de zuidelijke onderdoorgang
." You keep 3 pillars to the right and 1 to the left" klinkt het accoord .Het is een prachtige brug, met 2252 m de langste kabelbrug van Europa , op het nippertje klaar voor de olympische spelen in 2004 . De brugpassage wordt in stijl gevierd met een oorlam, herstel ouzo, voor de bemanning .
Omdat Navpaktos op NNO ligt kunnen we gelukkig even een stukje zeilen .Om half acht liggen we dan eindelijk in de prachtige middeleeuwse havenkom van Navpaktos aan de kade naast één ander zeiljacht ! Het blijkt één van de weinige havens in zijn soort in de Middellandse zee , je moet er geweest zijn ! Rondom de haven is het zeer druk, overvolle terrassen, 't lijkt wel een feestdag ( maandag 6 sept. ? ) zeer gezellig, wel lawaaiig tot in de kleine uurtjes . 's Morgens om 07.15 uur door het poortje in de antieke muur naar het grote strand ernaast om te zwemmen en ja hoor, zoals op elk Grieks strand ( met stoelen ) een douche ! Het is een tocht met hindernissen waarbij de motor veel wordt gebruikt, dus ook hier op zoek naar een benzinestation om diesel te halen . Ontbijt op een zeer rustige zee, naar het kanaal van Korinthe is het nog 60 mijl . We passeren het mooie eiland Trizonia aan de noordzijde en zien dat het een zéér geslaagde ankerplek zou zijn geweest , als we het oorspronkelijke schema hadden kunnen aanhouden ! We zeilen nog steeds met de motor erbij, op het log 5 knopen .Er wordt nu veel gepuzzeld wat de beste optie zou zijn als tussenstop naar het kanaal . Zeker als om 14.00 uur de zwakke ZO wind bijna wegvalt .Er is geen tijd om het prachtige plaatsje Galaxidhi met de vernieuwde haven aan te doen. Van daar uit is een excursie naar Delphi zeker aan te bevelen . In de oudheid was dit toch het centrum van de wereld ! Eigenlijk is de hele noordkust van de golf een prachtig vaargebied met een rijke historie. Wij zagen deze reis zeer weinig zeiljachten, waarschijnlijk ook omdat het ver van de reguliere verhuurcentra ligt . We besluiten de koers te verleggen ri zuidkant van de golf, naar Kiato, 11 mijl vóór de ingang van het kanaal .
Na in totaal ruim 12 uur op de motor, liggen we om 21.30 uur aan de kade van Kiato . De zeer ruime nieuwe haven was redelijk eenvoudig in het donker te vinden . Goed beschermd tegen alle winden met een lange betonkade in de vissershoek . Het blijft merkwaardig dat je in Griekenland nooit voor een haven hoeft te betalen, een officiële jachthaven uitgezonderd . Alleen als je de port police toevallig treft : 8 á 9 euro . In het dichtsbijzijnde restaurant gefrituurde small fish en kleine inktvisjes omspoelt met lokale witte wijn . Metaxa ( griekse cognac ) in de kuip en slapen . Gewekt om 7 uur door een oorverdovend klokgelui van zeker 2 kerken, waarvan de grootste gloednieuw als een superkitsch bruidstaart staat te pronken aan de overkant langs de kade . Zwemmen in de ruime haven , inzepen en afspoelen met een stortbad uit de jerrycan : spartaans ? In ieder geval simpel ! Na het kopen van diesel en vers brood op weg naar het kanaal ! Het is weer een prachtige dag : windkracht 0 . Na 2 1/2 uur op de motor liggen we voor de westelijke ingang van het kanaal . De kanaal autoriteit meld via de marifoon dat we nog een kwartier moeten wachten . In de verte is al een mega motorjacht zichtbaar . Wij sluiten de rij van 3 zeiljachten .Om van de Ionische zee naar Athene te varen, is het toch 150 mijl korter dan de omweg via de Peloponnesos . De Romeinse keizer Nero liet in zijn tijd 6000 joodse slaven starten met graven , maar gaf het op .Het graven van het huidige kanaal is begonnen door de Fransen in 1892 en voltooid door de Grieken in 1893 . In de oudheid trok men de schepen over ronde palen en een speciaal geplaveide weg over de landengte .Aan de noordzijde zijn daar nog delen van te zien .
Het kanaal is 6 km lang, 25 m breed en een diepgang tot 6,5 m is toegestaan . Het viel mij op dat de oever niet overal zo hoog is . Pas in het oostelijk deel stijgen de wanden tot wel 79 m . Als we een van de laatste hoge bruggen zijn gepasseerd, klinkt er achter ons ineens een ijselijke kreet . We zien een mens naar beneden vallen : een bungyjumper !
Na 50 minuten zijn we aan de Egeïsche kant, waar we moeten betalen : € 99 ( incl. 23 % BTW !) . Het is zeer warm en weinig wind uit verschillende richtingen. We koersen op een baai aan de ZW-zijde van het eiland Salamina . Even kan er nog gezeild worden, maar al snel moet de motor erbij . Om 5 uur ankeren we als enige voor het strand in de Ormos Kanákia . Op het strand liggen wat mensen en we zien een taverne in de hoek . In het begin van de nacht erg warm, later toenemende wind uit N-NW en ongemakkelijke deining . Thieu valt met zijn hoofd tegen een scherp uitsteeksel in de kajuit : veel bloed . De boordapotheek is gelukkig nieuw en goedgevuld . De volgende morgen wachten we tevergeefs op de eigenaar van het restaurant, die beloofd had om half tien met vers brood terug te zijn . We hebben een uur later wèl een zak ijsblokjes voor de koelkast en 2 jerrycans water maar geen brood ! Tegenwoordig is Salamina geen eiland om vacantie te vieren, de vegetatatie is minimaal en de vele scheepswerven en militaire installaties maken het ankeren niet echt aantrekkelijk, m.u.v. de eerder genoemde ankerbaai ! In vroeger jaren, óók in september, maar in het jaar 480 voor Chr., werd hier de beslissende slag gestreden tussen de Grieken en de Perzen . In de smalle zeestraat tussen Salamina en het vaste land werd door een list de grote Perzische vloot naar binnen gelokt, de Grieken, veel kleiner in aantal, maar veel wendbaarder, vielen onverwacht aan en voor de ogen van koning Xerxes zelf , op een zilveren troon gezeten op het vaste land, werd zijn zeemacht definitief gebroken . Op deze koers ri kaap Sounion, de meest zuidoostelijke punt van het Griekse vasteland, hebben we een flauwe wind uit NO , de motor staat bij . Omdat we deze morgen een wat mager ontbijt hadden, maak ik op ons éénpits spiritus toestel een macaronischotel .
Zo aangenaam lunchend passeren we om 15.00 uur het eiland Fléves, net voorbij de oostelijke grenzen van Athene . Als we dichterbij de kust komen zien we erg veel touringcars heen en terugrijden, restanten van de tempel van Poseidon ( de god van de zee ) staan boven op de kaap en zijn van verre al goed zichtbaar . Vlak onder de kaap ri ZW is een grote ankerbaai, vaak gebruikt als schuilplek voor de harde zomerwind uit NO, de meltemi . Die waait nu niet, wél komt er een erg harde thermische wind uit het land over ons heen, zodat we sportief slalommend tussen reeds voor ankerliggende schepen weer de zee op gaan . De bemanning besluit unaniem dat we nu doorvaren naar Lavrion, om de kaap naar het Noorden ! Het is 18.00 uur, maar de kust in deze baai was nogal kaal, met veel hotels . Hoog boven ons zien we talloze toeristen rond de gigantische zuilen van de tempel, hoewel de beroemde zonsondergang op deze plek nog wel even zal duren . Zeilend nu naar het Noorden zien we over bakboord al vrij snel de baai waar in 2004 de olympische marina was gehuisvest . De kennelijk daarbij behorende intensieve bebouwing ziet er nu erg verlaten uit . Lavrion, nu nog 2 mijl naar het noorden, is een vrij grote moderne haven, een aantal ferry's liggen hier aan de kade . Om half acht vinden we een open plek tussen de charter jachten . De haven is door en voor de olympische spelen van 2004 behoorlijk opgeknapt . Maar als je bij zo'n charterkantoortje gaat vragen of er ook douches en/of toilleten zijn, antwoord de daar zittende Griek "nee, nee hier is niets " - "en daarginds aan de andere kant dan " - vraag je . Haalt 'íe z'n schouders op : "I don't know "... Grieken ..! Verder wel een leuke , beetje rommelige, plaats, veel oude chic rond de stad . Vrijdag 10 september, laatste zeildag voor Siep en Louis, zij vliegen morgen weer terug naar Amsterdam . Aan de kade hadden we het niet gemerkt, maar buiten staat een harde wind 5á 6 Bft uit NNO, golfhoogte 2 m . We draaien schielijk om en in de grote havenkom gaan er 2 riffen in het zeil en wordt de genua gewisseld voor de fok . Aan de wind kruisend naar het noorden, heerlijk zeilen tussen het vaste land en het voor de kust liggende eiland Makronissos .
Hoewel we Siep langzaam zien inzakken hoeft de puts (nog) niet gepakt te worden . Porto Rafti is het einddoel van deze eerste etappe . Voorbij het eilandje Raftis, met het standbeeld van de kleermaker bovenop, naar verluidt uit de tijd van de Romeinen, zien we een immens grote natuurlijke haven met een heel klein stukje kade in de ZW -hoek . De kade is natuurlijk vol en zachtjes tuffen we de achterliggende vissershaven in . Stom, niet goed gekeken, voelen en zien we ineens ronde keien onder de kiel : vast ! We beginnen met scheefhangen en voorbereidingen om uit deze genante positie te geraken tot van de kant een man ons, natuurlijk in het Grieks, druk gebarend toeroept wijzend naar zijn bootje . Binnen een paar minuten ligt hij voor met een lijntje en los zijn we . Met vele efcharistos zwaaien we onze dank naar hem toe .( Gr. voor bedankt!)
Er zit niets anders op dan een ankerplek te zoeken en misschien komt er later een kade plek vrij ? Zwemmen, een ouzo en wat mèzes ( Griekse borrelhapjes ) en Siep komt weer bij ! Niet veel later zien we een lege plek en liggen binnen no time aan de kant . Veel visrestaurants langs de kade . We lopen eindeloos ver voor diesel, het wordt altijd aangegeven of het "net om de hoek "is ! De taxi voor morgenvroeg wordt geregeld en pas om 23.00 uur gaat de wind liggen . Maar om 3 uur 's nachts begint 'ie weer !
Na het uitzwaaien van Siep en Louis luisteren Thieu en ik naar het weerbericht op de marifoon . De kustwacht geeft in het kleine kantoortje naast de kade desgevraagd in eenvoudig Engels het weerbericht voor vandaag en morgen : wind 5 á 6 Bft uit NNO, later draaiend naar NW tot 7 Bft en kans op onweersbuien ! We blijven deze dag verwaaid liggen in Porto Rafti .
De volgende morgen lijkt alles weer rustig, dus varen we om 07.15 uur de baai uit . Weinig wind uit NW, wèl dreigende luchten in NW-W maar de relatief korte tocht naar Raffina, 8 mijl naar het noorden, brengt ons in een betere positie voor verdere slagen de zuidelijke golf van Evia in . Raffina laten we links liggen en verleggen de koers ri Voúfalo aan de Evia kant . De kust met de plaats Marathon en de gelijknamige baai laten we achter ons . In 490 voor Chr. werd hier een Perzisch invasieleger verslagen door de Atheners . De ijlbode die dit goede nieuws naar Athene bracht stierf bij aankomst van uitputting maar had wel de eerste marathonloop volbracht ! Aanwakkerende wind uit NNW en zware wolken met regen dwingen ons meer oostelijk te sturen ri. Stira en het gelijknamige eiland, voor Evia .
De motor staat nog steeds bij, vooral ook om sneller achter het eiland Stira te kunnen schuilen . Wanneer ik naar achteren kijk, zie ik tot mijn schrik blauwe wolken uit de uitlaat ! We minderen het toerental waarop de rook ook vermindert . Besloten wordt om maar door te varen tot achter het eiland en dan poolshoogte te nemen in de motorruimte . Even later in een heel rustig baaitje voor anker en gauw het oliepeil controleren . Véél te laag ! 3/4 ltr bijgevuld, maar de motor loopt nog steeds prachtig ! Dus worden er de komende dagen allerlei mogelijke oorzaken besproken . Na deze technische lunchstop varen we, op de motor, tussen kleine eilandjes langs de Evia-kust ri Voúfalo . Om 5 uur laten we het anker vallen voor het kleine dorp . De havenkom ligt achter een stuk strand, waar een paar campers op staan . Er is één taverna en daar roeien we naar toe in de dinghy . Heerlijke vis en irritante mugjes . Met hanengekraai om 7 uur gewekt, het is bewolkt en fris . Het weer in griekenland blijft je verrassen . Thieu trekt z'n thermisch ondergoed aan . De wind neemt toe tot 4 Bft en is nu pal West . De verwachting was N-NO ! De koers is 285 graden dus hakken we nu weer op de motor tegen wind (en golven ) in met 2-3 knopen op het log . Deze reis lijkt soms op een fietstocht door een ned. polder : bijna altijd tegenwind ! Maar de bergen, eilanden, aan de horizon - alle schakeringen in grijsblauwe tinten - de lichte ver weg - het verveelt nooit, in al die jaren dat ik nu in Griekenland zeil . Op deze route tussen het vaste land en Evia komt de kust aan beide kanten steeds dichterbij naarmate we Chalkis naderen . De wind ruimt wat naar het noorden de, nog steeds rokende, motor kan uit . In de verte zien we de contouren van een cementfabriek . Spoedig daarna de hoge nieuwe brug met aansluiting op de snelweg naar Athene . Halverwege de middag liggen we aan de kade van de jachtclub in de Voukari baai bij Chalkis . Een behulpzame Griekse zeiler legt ons in perfect Engels uit waar de port police is te vinden . Die hebben we wel nodig om door de smalle opening, die Evia scheidt van het vaste land, te varen . In een achteraf straatje, eerste verdieping, roept reeds van verre een vriendelijke ambtenaar ons toe .
"You want to go through the bridge " is zijn luide constatering . In de kamer zitten zeker 4 mannelijke en 1 vrouwelijke collega's, met duidelijk weinig om handen . Na de vraag of dit voor ons de eerste keer is en wij dat beamen, volgt een minutieuze uiteenzetting van de procedure . Rond middernacht gaat de brug open, maar om 22.00 uur ( hij schrijft dit nog even op de nota ) worden we via de marifoon opgeroepen om standby te staan . Daarna wordt elke scheepsnaam apart opgeroepen om naar de brug te varen . En altijd via de marifoon bevestigen dat we de boodschap gehoord en begrepen hebben ! We knikken vriendelijk en betalen € 24,80 .
De smalle doorgang is bijna 40 m breed, overspannen door een brug, die bij opening ònder het wegdek verdwijnt . Omdat aan de noordzijde hoogwater ruim een uur ná hoogwater zuidzijde plaatsvindt kan er een sterke stroom staan ( 3 á 4 knopen ) . In de oudheid kon men dit niet verklaren, óók Aristoteles ( de wijsgeer ) niet : hij liet zich ter plaatse aan een touw in het water zakken, maar kon het raadsel niet oplossen ! In de plaats Chalkis en dus ook op de brug is een waanzinnig druk verkeer . We vinden aan de landzijde een klein restaurant, waar we nog de enige gasten zijn . Maar ja om 22.00 uur moeten we aan boord zijn ! Bijzonder was dat niemand Engels sprak, ook niet een paar woorden . We vroegen naar de vismarkt, daar kon je, was ons verteld, dag en nacht ijs kopen/krijgen ( voor onze koelkast ) . De kok was heel behulpzaam en begon een nummer in te tikken op zijn mobieltje, sprak een paar woorden en gaf vervolgens het toestel aan mij . het bleek een vriendin te zijn die wat Engels sprak . De verwarring die de woorden fishmarket , ice en cooling te weegbrachten eindigde in een chaotische begripsverwarring, waarbij op het laatst ook haar vader te voorschijn moest komen : die wist alles van kapotte koelkasten ....! Uiteindelijk bleek de naastgelegen kiosk een vriezer buiten te hebben staan met heel veel icecubes ! Om 23.30 uur liggen we voor de brug na een wat warrige en late communicatie via de marifoon, dit in contrast met het uitvoerig geschetste protocol van die middag . Een zeiljacht voor ons vaart ineens op de nu ontstane opening af, waarop wij maar volgen .Op beide oevers veel wachtend verkeer, volle terrassen
en met behoorlijk wat stroom mee glijden we zo de nacht in . In de zee van licht op de beide oevers is de schaarse betonning niet altijd even makkelijk te duiden . We besluiten door te varen deze nacht . Het is 60 mijl naar Orei, boven aan de NW-kant van Evia . Wind is er niet maar met een snelheid van 5 knopen maken we toch een goede voortgang, om beurten 2 uurtjes rusten/slapen . De Garmin kaartplotter maakt van Thieu een uitstekend navigator. De prachtig rode zonsopkomst boven Evia is, na een nacht doorhalen, dan wel een kado ! Een stevig ontbijt van eieren, ham, kaas, tomaten en paprika tijdens de doorvaart tussen het eilandje Likhades en de NW punt van Evia, diepte loopt op tot 7 m . Vroege vissers op het strand . Gelukkig komt er wat meer wind die ook nog WNW blijft . We varen nu ONO en we kunnen zeilen ! De voortgang is niet geweldig, maar tòch . Om 12.30 uur draaien we het leuke haventje van Nea Pirgos in, 1 mijl zuidelijk van Orei . Helaas, er is geen plaats meer aan de kleine kade, dus door naar Orei . Een grote kade met alle voorzieningen, een aardig havenfront met talrijke restaurantjes en achter de kade een strand met douches . Het seizoen is over en het is erg rustig, een paar restaurants zijn al gesloten . Maar ineens hebben we toch wel aanspraak : een landgenoot komt even bijkletsen en vertelt ook dat er een 'kakkerlakkenplaag"in het plaatsje heerst . Hij is met dit merkwaardige nieuws net uit zicht of er staat nu een ouder echtpaar op de kade met de vraag wat wij voor ons boeganker, van het merk Rocna, hebben betaald . Ik begin dat ik dat niet precies meer weet, maar zo ongeveer ... maar nee hij wil eigenlijk kwijt dat een vriend van hem erg teleurgesteld was in het anker en er niets mee kon . Maar ja dat waren niet onze ervaringen, hoe dan ook, eigenlijk wilde hij heel graag zíjn ankermethode demonstreren . Voor onze verbaasde ogen werd er nu een pantomime opgevoerd, waarbij zijn niet geheel bereidwillige echtgenote voor boot moest spelen terwijl hij anker was en dus rotsvast niet van plek veranderde . Na deze zeer belangrijke informatie zag ik hem tevreden langs de kade weglopen , zijn vrouw een paar meter achter . Maar, 's avonds na de maaltijd op een nu toch wel druk terras, zagen we voor onze voeten wegrennende grote insecten, zwart van kleur, ze konden ook vliegen . Maar of het nu kakkerlakken waren ? De luchthappers en de kajuitingang maar met gaas afgedekt . De volgende morgen, het is nu 15 september, het laatste rukje naar Afissos op het schiereiland Pilion aan de Pagasitische golf, nog 28 mijl . Er wordt eerst nog wat olie bijgevuld nu met een toevoeging om het hoge olieverbruik tegen te gaan . De wind draait weer op kop en komt nog steeds uit NNW . Onder het mooie begroeide eilandje Palaio Tríkeri ankeren we voor een lunch . We proberen de ernstig beroete spiegel schoon te poetsen en misschien krijgen we nog wat wind voor de laatste 7 mijl . Na een hoopvol begin : de wind is gedraaid naar NNO, moet toch de motor er weer bij . Om 17.15 uur valt het anker voor het strand van Afissos en jawel onze vrouwen lijken echt blij ons na 13 dagen weer te zien ! Diezelfde avond liggen we voor anker aan de kleine kade midden in het plaatsje . Daar, ter plaatse, las ik dat Jason ( die van het gulden vlies ) met zijn Argonauten hier óók heeft gelegen om het beroemde verse bergwater in te nemen ( dat hier nog steeds stroomt ) alvorens hij dus die grote reis begon . Dit was natuurlijk een verhaal uit de Griekse mythologie, maar historie of mythologie, altijd kom je in Griekenland wel raakvlakken tegen die aan je reis en aan het louter aanwezig zijn méér bieden dan alleen de alledaagse werkelijkheid . En die werkelijkheid drong zich als vanzelf wel op, de motor moest worden nagekeken . Een kontakt uit een eerdere autoreis : André, een zeer handige " Harlinger" die al 8 jaar op Pilion woont met z'n vrouw, moest om raad worden gevraagd . En dat was vrij snel geregeld, óók de winterstalling bij 2 Grieken vlakbij Milina op een landje aan een baai achter het eilandje Alatás . En dan op een morgen, we sliepen niet meer aan boord, word ik vroeger wakker . Ik zie dat het anders zo rustige water van de Pagasitische golf méér beweging vertoont . Met een onduidelijk voorgevoel haast ik me naar de kade en zie dichterbij komend al snel dat het onheil heeft toegeslagen . Het was de laatste nacht aan de kade vóór de winterstalling . In de nacht, hoorde ik later, was er uit zee ineens wind gekomen . We hadden de boot, aan lager wal weliswaar, maar toch goed verankerd en met 4 landvasten achtergelaten . En nu met de stuurboordzijde tegen het ruwe beton ! De schade was aanzienlijk, gelukkig geen lekkage . De achter ankerlijn was losgebroken . Met behulp van een 3-tal vissers afgeduwd en weggevaren naar het strand . De zee was inmiddels weer rustig en het boeganker kon uit . Via de immer behulpzame André een kundige Engelse polyester technicus gevonden . Na uitvoerige inspectie de volgende dag op het land kon hij verzekeren dat de reparatie zonder problemen door hem kon worden uitgevoerd . Oók de verzekering thuis gaf telefonisch "groen licht". In de aanhef van dit verhaal, héél lang geleden, schreef ik over een reis met verrassingen . Het was een
prachtige reis van in totaal 375 mijl met inderdaad een aantal verrassingen ! Maar volgend voorjaar naar de Sporaden ! tekst: Jan Otte foto's: Jan Otte/Louis Wiersema
- dwars door Griekenland met een zeilboot van Lefkas naar Pilion
