STUDIEDIENST Colloquium “O2, De Ordelijke Opdeling - Zuurstof voor Vlaanderen” Toespraak Bruno Valkeniers Dames en heren, goede vrienden, Zoals onze stichter Karel Dillen altijd zei, “zijn wij ook vandaag - in - maar niet - van - het parlement.” Of anders gezegd zijn: Wij blijven een partij van en voor het volk, zowel in de geest als in de buik. Net zoals we ons vandaag in - zeg maar - “de buik” van het Vlaams Parlement bevinden, onder het halfrond, vertolken wij ook “het buikgevoel” van veel Vlamingen. Natuurlijk betekent dat niet dat wij “verzuurd” zouden zijn. Integendeel: het buikgevoel komt voort vanuit een gevoel van gezonde plankenkoorts. Plankenkoorts die iedereen vroeg of laat wel eens ervaart als hij/zij voor een groep spreekt of een podium betreedt. Beste vrienden, Vlaanderen en ieder van jullie staan vandaag voor een podium; we moeten het alleen nog “rechtmatig” innemen. En podia worden alleen aan hen geboden die wilskracht uitstralen. Voor zij die begeesteren. Kortom: voor zij die er dúrven staan, die willen winnen. Die wilskracht om de rug te rechten, vergt een inspanning, een denkoefening. En dat is wat onze partij vandaag deed: de rug rechten voor Vlaanderen. Met dit colloquium concretiseren wij de Vlaams/Waalse boedelscheiding. Onze bedoeling: Vlaanderen “O2”, zuurstof, ademruimte geven. De Maddens-strategie is één optie, maar zelfs indien ze correct wordt toegepast – wat vandaag dus helemaal niet het geval is, dat geeft zelfs Bart Maddens toe – dan nog blijft zij een werk van zeer lange adem. Een werk waarvan de uitkomst bovendien hoogst onzeker is. Het Vlaams Belang daarentegen speelt vandaag curator over een failliet België. Wij zorgen voor een Ordelijke Opdeling, een eerlijke boedelscheiding. Kortom, wij beantwoorden de vraag in concreto “Vlaanderen onafhankelijk: hoe moet dat dan?”.
Madouplein 8 bus 9 1210 Brussel Tel. 02.219.60.09 Fax 02.218.19.58 www.vlaamsbelang.org
[email protected]
In 2008 gaf De Croo het boekje uit “België Barst, Vragen aan separatisten”. Niet toevallig een flinterdunne uitgave… Maar goed, vandaag geven wij een antwoord op de door de belgicisten gecreëerde twijfel en loze populistische bewering dat onafhankelijkheid tot de chaos leidt. Binnenkort geeft onze partij een lijvig boek uit waarin alle activa en passiva van de Belgische staat verdeeld worden tussen Vlaanderen en Wallonië. Waarin wordt nagegaan wat nu precies Vlaams staatsburgerschap is. Kunnen we leren uit voorbeelden uit het buitenland? Hoe trekt een institutionele crisis zich op gang? Wat zijn de principes en praktijk van een Ordelijke Opdeling en statenopvolging? Wat zijn de sterktes, zwaktes, kansen en bedreigingen voor een Vlaamse onafhankelijkheid? Kortom, in plaats van gevaarlijke politieke remmanoeuvres uit te denken die ons alleen in de gracht kunnen doen belanden, in plaats van te collaboreren met de Belgische democratuur, zeggen wij “Yes we can” en zeggen wij er meteen ook bij “zo kan het”, voor wie wil, voor wie wil winnen: vandaag! In die actieve voorbereiding reiken wij met dit colloquium ook de hand naar het socio-culturele middenveld om samen met ons de kortste weg naar Vlaamse onafhankelijkheid te bewandelen. Zeker ook het middenveld heeft immers die broodnodige Zuurstof nodig, wil het niet door België verstikt geraken, zoals Johan Sanctorum daarnet opmerkte. Dames en heren, Het is hier al gezegd: wij kiezen niet voor de verrottingsstrategie. Het systeem is verrot. Voor ons mag het vooruitgaan, moet het vooruitgaan. Want zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Het is waar dat er doorheen de geschiedenis zwarte zwanen vliegen, zoals Frans Crols het zo plastisch uitdrukt. Onvoorzienbare gebeurtenissen dus, die de stroom van de geschiedenis verleggen. Maar het is ook waar dat de geschiedenis gemaakt wordt door wilskracht en daadkracht van moedige enkelingen, groepen die de tijdsgeest rijp maakten voor verandering. Daarmee onderscheiden we ons ook meteen van de andere partijen. De anderen hebben ofwel pleinvrees, ofwel zijn zij bereid om eeuwig te wachten op wat Vlaanderen toekomt. Sommigen onder u
kennen ongetwijfeld het voorbeeld van de “revolutionaire attentisten”. Zij die geloofden dat de klassenstrijd vanzelf zou komen en de mensen zich “als vanzelf” tot het communisme zouden bekeren. Twintig jaar na de val van het IJzeren Gordijn is het voor hen een hard ontwaken. Beste vrienden, U zult zeggen: die communisten waren wereldvreemd. Dat is natuurlijk zo. Maar ook van sommige Vlaams-nationale partijen die geloven dat de Belgische staat vanzelf zal verdampen, zouden we toch meer realisme en daadkracht mogen verwachten. Gaan we werkelijk afwachten tot er een vette vis in onze richting wordt gegooid? Leeuwen eten geen vissen, alleen katten doen dat. Katten gaan ook op de schoot, leeuwen niét… Wíj gaan niet op de schoot zitten, in de rij staan van de politieke wachtenden, de Vlaamse attentisten. Vlaamse onafhankelijkheid zal ons niet zomaar in de schoot vallen, het moet actief worden voorbereid en opgeëist. Wij zijn geen sjacheraars. Wij zijn ook geen participationisten. Wij hebben ambitie, wij willen winnen. Wij hebben genoeg van het huidige, zoals de Ierse voorman James Connolly het ooit noemde, ‘ruling by fooling’. Wij vragen respect en erkenning. Daarom zeg ik samen met u: gedáán met wachten! Wij voeren vastbesloten én vooruitkijkend onze proactieve strategie in de Ordelijke Opdeling van België op. Op zo’n vooruitstrevend denken hebben wij als visionaire partij al jaren een patent. Wij nemen eens te meer het voortouw in het actief voorbereiden van de Vlaamse onafhankelijkheid. Een bewuste keuze en niet evidente uitdaging waarmee we anderen het nakijken geven.
Goede vrienden, Zeker geloof ik in de Vlaamse frontvorming, zoals Julien Borremans ze verdedigt, dat heb ik ook in mijn nieuwjaarstoespraak beklemtoond. Maar ook die frontvorming zal niet uit de lucht komen gevallen. Iemand moet de hete kastanjes uit het vuur halen. Iemand moet zeggen waar het op staat. Iemand moet de publieke opinie sensibiliseren en de Vlaamse partijen op hun verantwoordelijkheid wijzen. Onze partij heeft in belangrijke mate bijgedragen tot de bewustmaking rond het thema van Vlaamse onafhankelijkheid. Wij hebben die idee uitgezaaid en ingang doen vinden bij de publieke opinie, maar ook in kringen van politiek en economie. Wij voerden campagnes om de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië op de agenda te plaatsen. Men verweet ons populisme… Terwijl de zogenaamde deftige Vlaams-nationalisten marchandeerden over finesses, deden wij het grove werk. Wij maakten onze handen vuil en werden soms ook als vuil bestempeld. Maar, beste vrienden, wij déden het tenminste en zullen het blijven doen. Onze Studiedienst bewijst nu dat wij ook het fijnere werk machtig zijn. Dat wij bij manier van spreken een volledige sleutel-op-de-deur-staat kunnen voorstellen. Wij zeggen niet alleen “België Barst”, maar wij zeggen nu ook in één adem HOE België kan barsten. Na dertig jaar trendsetter van de idee te zijn geweest, leggen we nu ook uit hoe we de Vlaamse onafhankelijkheid actief kunnen voorbereiden. Vandaag kwamen/komen het wat, hoe en waarom samen. Wij hebben al jaren gelijk, nu komt het erop aan ook gelijk te kríjgen. Met deze actieve voorbereiding van de Ordelijke Opdeling is natuurlijk niet het ‘scenario der scenario’s’ geschreven. Zulks leidt immers enkel tot een verengde visie. Dit werkstuk zal in de komende weken en maanden verder afgetoetst en verfijnd worden, ook met de stille maar overtuigde hulp van partijloze specialisten, die een onafhankelijk Vlaanderen genegen zijn. En er zijn er meer en meer, geloof mij.
We herinneren ons hoe het “Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa” van de Denkgroep “In de Warande”, waar daarnet nog naar verwezen werd, een schokgolf door het bedrijfsleven joeg en een soort basiswerk werd over de sociaal-economische redenen voor onafhankelijkheid. Welnu eerder vroeg dan laat, daar ben ik van overtuigd, zal het resultaat van dit colloquium als basiswerk dienen om in praktijk omgezet te worden. Au moment suprème!. De inventarisatie van vandaag zal er mee voor zorgen dat wij op breekmomenten geen seconde verliezen. Dit laatste vormt, zoals ik al zei, hét verschil tussen ons en de attentisten, diegenen die menen te moeten afwachten. Met deze strategie geven wij ook de non-believers het nakijken. Wij waren altijd al de ideeënpartij. Wij waren de voortrekkers en de wegbereiders in het Vlaamse politieke landschap. Die politieke pioniersrol zullen wij ook in de toekomst, meer dan ooit, blijven spelen! Ik dank u.
***
