Stop de bezuinigingspolitiek!

nr

194

1 euro Steunprijs: 2 euro

Krant van de socialistische organisatie Offensief, Nederlandse afdeling van het Comité voor een ArbeidersInternationale (CAI)

Stop de bezuinigingspolitiek! Alleen samen strijden loont! De PVV van Geert Wilders maakt een stormachtige groei door. Terecht vragen veel jongeren en arbeiders zich af, hoe deze opmars te stoppen. Want Wilders en de PVV zetten gewone mensen tegen elkaar op, terwijl we ondertussen allemaal opdraaien voor de crisis van het kapitalisme. De PvdA en diens nieuwe lijsttrekker Job Cohen profileren zich als degenen, die een tegenwicht tegen Wilders kunnen vormen. Maar de rechtse bezuinigingspolitiek van de PvdA en de andere gevestigde partijen zal Wilders niet stoppen, integendeel; het drijft jongeren en arbeiders juist in de armen van de PVV. Een socialistisch alternatief is nodig om Wilders te stoppen: samen de bezuinigingspolitiek en het kapitalisme te lijf! Door Barbara Veger, Offensief Rotterdam

Wilders wint vooral steun omdat hij gezien wordt als een rebel, die het hardste aanschopt tegen de gevestigde politiek, waar veel jongeren en arbeiders hun buik vol van hebben. En terecht! PvdA, CDA, VVD en D’66 bedrijven politiek in het belang van de rijken, over de ruggen van de gewone arbeiders. Echter, Wilders is al even neoliberaal als de gevestigde partijen: hij staat voor korten van uitkeringen, ontslaan van ambtenaren en belastingverlagingen voor de rijken. Dat hij zich opwerpt als de grote kampioen van de AOW, is puur opportunisme om stemmen te winnen. De SP daarentegen, vecht al jarenlang tegen het neoliberale beleid en voor belangen van gewone jongeren en arbeiders, voor meer geld naar zorg en onderwijs, tegen privatiseringen etc. De SP had zich de rol van protestpartij moeten en kunnen toe-eigenen, die de PVV nu gekaapt heeft. In plaats daarvan is de SP vooral aan gaan schurken tegen de PvdA, in de hoop in de regering te komen. De nieuwe lijsttrekker van de SP, Emile Roemer, deed zelfs een oproep voor een “zo progressief mogelijke” regering van PvdA (die al jaren een asociaal beleid voert), D’66 (dat vindt dat de bezuinigingen niet ver genoeg gaan) Groen

stemmen. Maar stemmen alleen is niet genoeg. Om een partij uit te bouwen die staat voor een arbeidersbeweging, onafhankelijk van de staat en de bazen, een partij die niet meegaat in de logica van het meeregeren, is een sterke linkervleugel nodig die binnen de partij opkomt voor een koers gericht op de arbeidersbeweging. Offensief komt op voor een dergelijke SP en vecht voor een helder socialistisch alternatief op de rechtse politiek en op het kapitalistische systeem zelf. Alleen strijd loont. Sluit je bij ons aan!

Links (dat akkoord is met doorwerken tot 67 jaar) en SP (die in zo’n regering meegezogen zou worden in een neoliberaal beleid). Het aangaan van coalities met deze partijen zal de bezuinigingen niet stoppen. Daarvoor is strijd nodig, gezamenlijke strijd van alle arbeiders. De verdeeldheid die de PVV zaait, is daarbij een hinderpaal. De SP zou er van moeten leren, dat de PvdA weer veel steun terugwon door “nee” te zeggen tegen het CDA over Afghanistan. Als de SP keihard “nee” zegt tegen de bezuinigingspolitiek, die verder door alle andere partijen onderschreven wordt, en “ja” tegen een socialistisch alternatief op het kapitalisme, kan de SP weer heel hard groeien als instrument van de arbeidersbeweging. Wij roepen dan ook op, bij de landelijke verkiezingen SP te

VERDER IN DEZE KRANT Landelijke verkiezingen

blz 2

FNV-top maakt zich klaar voor uitverkoop

blz 3

Crisis in heel Europa, arbeiderseenheid nodig! blz 4 Hoe stoppen we de opmars van de PVV?

blz 6

Economie: nog lang geen lente

blz 7

De jeugd heeft de toekomst.... toch?

blz 8

W W W . O F F E N S I E F . N L

2

Offensief nr.194

Landelijke verkiezingen

WAAR WIJ VOOR STAAN Werk en inkomen * Voor het afschaffen van de BTW op levensnoodzakelijke producten. Verhoog de winstbelasting. * Voor een minimumloon van 10 euro netto per uur zonder uitzonderingen vanaf 18 jaar.

Landelijke verkiezingen

Ste

m

SP

!

200 euro loonsverhoging ineens ter compensatie van de invoering van de euro en jaren van "nullijn". Voor een herinvoering van de automatische prijsindex om de inflatie te compenseren. * Voor een 32 urige werkweek met behoud van inkomen en volledige herbezetting door nieuw gecreëerde banen. Garantie op passend werk voor iedereen. * Een einde aan de flexibilisering. Alle arbeiders, inclusief part-timers, invalkrachten en migranten werkers hebben recht op dezelfde arbeidsrechten en loon. Gelijk loon voor gelijk werk! * Voor een nationalisatie onder arbeiderscontrole en -beheer van alle bedrijven die massaontslagen willen doorvoeren. Sociale en publieke voorzieningen * Een einde aan de privatiseringen. Voor een investeringsprogramma in het onderwijs, de gezondheidszorg, het openbaar vervoer en de NUTS bedrijven om de jaren van bezuinigingen in te halen. Voor een (her)nationalisatie van deze vitale sectoren onder gemeenschapscontrole en -beheer. Voor gratis toegang tot deze diensten. * Voor een grootscheeps programma van sociaal woningbouw om de enorme tekorten in goedkope en goede woningen op te lossen. Een einde aan de grondspeculatie die de huizenprijzen de pan doet

uitschieten door middel van het onderbrengen van alle grond in

gemeenschapshanden.

Waar moet de Nederlandse arbeider naartoe met zijn stem, wie verdedigt de belangen van werkende mannen en vrouwen tegenover de bezuinigingsdrift bij de overheid en de ondernemers? Voorlopig naar de SP. Maar het grote gevaar is dat alle politieke partijen langzamerhand staan voor enorme bezuinigingen en dezelfde neoliberale ideeën die de crisis hebben veroorzaakt. De SP neigt op dit moment sterker dan ooit naar een coalitie met de PvdA, een partij die al vele tientallen jaren lang loyaal alle bezuinigingen doorvoert en die allang voor de belangen van de ondernemers staat. De nieuwe leider van de SP heeft zich onmiddellijk al voor een progressieve coalitie, met de PvdA en Groen Links dus, uitgesproken. Maar om welke punten gaat het dan? Samen met de PvdA en Groen Links tegen de verhoging van de AOW-leeftijd (de PvdA en Groen Links waren voor)? Voor nationalisatie van de banken onder controle van en voor de werkende mensen? Bezuinigen op de duurdere hypotheken en meer belastingen op winsten en de hogere inkomens? Nog los van het probleem dat in de peilingen PvdA, SP en Groen Links niet verder komen dan een zeteltje of 50.

* Maak besteding van publieke gelden ook voor iedereen controleerbaar door middel van democratische raden waar zowel de arbeiders van deze diensten zitten als hun gebruikers.

Door Pieter Brans, Offensief Amsterdam

* Voor een herstel van de sociale zekerheid. Alle uitkeringen en pensioenen omhoog naar 100% van het laatst verdiende loon met het minimumloon als ondergrens en een koppeling aan de lonen. Stop racisme en fascisme! * Schaf de racistische immigratie-wetgeving af. Onmiddellijke sluiting van alle vluchtelingengevangenissen. Los het armoede- en oorlogsprobleem op in de ontwikkelingslanden waardoor mensen vluchten. Gelijke rechten voor iedereen die hier woont, inclusief actief en passief kiesrecht voor migranten. * Geen spreekrecht voor nazi’s. Voor mobilisering van massale tegenacties om te voorkomen dat extreem-rechts zich kan organiseren en manifesteren. * Voor een socialistisch alternatief op het kapitalisme; ontmasker de volksmennerij van rechts-populisten als Wilders en Verdonk. Milieu * Voor grootsscheeps onderzoek en ontwikkeling van alternatieve vormen van energie, zoals uit zon en wind. * Pak de vervuiling bij de bron aan, voor schonere productie technieken in de industrie. De energiebedrijven in publiek bezit. Controle vanaf de werkvloer of de bestaande milieuwetgeving en veiligheidsmaatregelen wel wordt nageleefd. * Voor een uitbreiding en gratis beschikbaar stellen van het openbaar vervoer als alternatief voor de auto. Socialistische Partij * Voor een strijdbare SP die opkomt voor een alternatief op het kapitalisme. Nee tegen coalities onder neoliberale vlag. * Voor het standpunt dat de SP lokaal of op andere niveaus waar de partij in een machtspositie zit de burgerlijke wet kan overtreden in naam van de werkende mensen, jongeren en armen in de samen leving. It is better to break the law, than to break the poor. * Voor een politieke en democratische leiding van de SP om zo de strijd te organiseren tegen dit kabinet. Weg met de regering-Balkenende! Arbeidersbeweging * Voor een strijdbare en democratische vakbeweging. Een vertegenwoordiger in de vakbeweging mag niet meer verdienen dan de gemiddelde geschoolde arbeider en dient door de achterban gekozen en direct afzetbaar te zijn. * Voor het recht om te demonstreren en te protesteren! Nee tegen zogenaamde antiterreur wetten die onze democratische rechten beknotten. * Voor de opening van de boeken van de grote bedrijven. Deze zeggen zogenaamd verlies te draaien terwijl het ze gaat om winstmaximalisatie. Laat ze maar eens bewijzen hoeveel verlies ze draaien, hoeveel ze investeren in hun materiaal en in hun personeel. Vrede * Geen steun aan imperialistische inmenging of oorlogen. In plaats daarvan steun aan de arbeidersbeweging in het buitenland, die als enige in staat zal zijn voor blijvende vrede en democratie te zorgen. * Geen deelname aan ‘vredesmissies’, die, waar dan ook ter wereld, slechts de belangen van de Westerse multinationals dienen en het terrorisme zullen stimuleren, in plaats van het welzijn van de ewone mensen te verbeteren. Troepen terug uit Afghanistan! * Nederland uit de NAVO, de WTO en de Wereldbank. Geen steun aan imperialistische instrumenten van de heersende elite. Socialisme en internationalisme * Onteigening van de grote bedrijven die de economie domineren: industrie, infrastructuur, banken en andere financiële instellingen. Compensatie van aandeelhouders alleen op basis van bewezen behoefte. * De productiemiddelen in handen van de gemeenschap en democratisch gepland voor de voorziening in de behoeften van de miljoenen, niet de miljonairs. * Voor volledige democratie. Alle functionarissen worden gekozen en staan onder controle van diegenen die hen gekozen hebben: niet alleen de regering en de volksvertegenwoording, ook de bestuurders van bedrijven, de rechters en de politiecommissarissen. * Voor een vrijwillige federatie van socialistische staten in Europa als alternatief op het EU van de bazen. Dit als eerste stap op weg naar een wereldfederatie van socialistische staten!

Waar moet de Nederlandse arbeider naartoe met zijn stem, wie verdedigt de belangen van werkende mannen en vrouwen tegenover de bezuinigingsdrift bij de overheid en de ondernemers? Voorlopig naar de SP. Maar het grote gevaar is dat alle politieke partijen langzamerhand staan voor enorme bezuinigingen en dezelfde neoliberale ideeën die de crisis hebben veroorzaakt. De SP neigt op dit moment sterker dan ooit naar een coalitie met de PvdA, een partij die al vele tientallen jaren lang loyaal alle bezuinigingen doorvoert en die allang voor de belangen van de ondernemers staat. De nieuwe leider van de SP heeft zich onmiddellijk al voor een progressieve coalitie, met de PvdA en Groen Links dus, uitgesproken. Maar om welke punten gaat het dan? Samen met de PvdA en Groen Links tegen de verhoging van de AOW-leeftijd (de PvdA en Groen Links waren voor)? Voor nationalisatie van de banken onder controle van en voor de werkende mensen? Bezuinigen op de duurdere hypotheken en meer belastingen op winsten en de hogere inkomens? Nog los van het probleem dat in de peilingen PvdA, SP en Groen Links niet verder komen dan een zeteltje of 50. De SP gaat in de peilingen steil naar beneden, daar heeft het aantreden van Emile Roemer helaas niets aan kunnen veranderen. De SP dreigt een klein en onbeduidend partijtje te worden als hij zijn koers en aanpak voortzet. De SP zou bij de verkiezingen gemakkelijk kunnen eindigen met een minimaal aantal zetels. Veel kiezers zullen redeneren: als ik op de SP stem, krijg ik toch een coalitie met de PvdA, kan ik net zo goed meteen op de PvdA stemmen. De race tussen de PvdA en Wilders die ontstaan is na het aantreden van Cohen zal sowieso veel stemmen naar de PvdA trekken. Voor de belangen van Nederlandse werkenden en werkelozen is het wegzakken van de SP een slechte zaak. De banken hebben honderden miljarden euro’s gekregen om overeind te blijven. De overheid heeft door

de zwaarste recessie sinds de jaren dertig een gigantisch tekort. De schulden van de banken zijn handig doorgeschoven naar de overheid. Die heeft zo een ineenstorting van de economie kunnen voorkomen, maar de prijs is dat de overheid jaren lang als een soort deurwaarder enorme bedragen moet zien op te halen bij de burger: bezuinigingen op voorzieningen, hogere lasten en eigen bijdragen en nee verkopen tegen redelijke verzoeken om iets te doen. Dat is geen gemakkelijke taak. Daarvoor is natuurlijk een betrouwbaar en stabiel kabinet nodig. Dat is niet zo gemakkelijk te krijgen. Het lijkt er nog het meeste op dat ook de Nederlandse ondernemers geschrokken zijn van het succes van de PVV bij de gemeenteraadsverkiezingen. De voorman van de ondernemers, voorzitter van het VNO Wientjes, ziet Wilders als een gevaar. Voor de grote ondernemers in Nederland is Wilders als premier

een groot risico. Hij zal niet zoals Balkenende deals kunnen organiseren voor het bedrijfsleven zoals in Rusland met Poetin of in Brazilië met Lula. Na het interview met de Engelse pers in Londen waar Wilders zichzelf neerzette als de nieuwe premier van Nederland, in het voorbijgaan Mohammed nog maar eens een barbaar, massamoordenaar en pedofiel noemde en de Turkse premier uitmaakte voor totale freak, werd het de grote ondernemers duidelijk dat deze Mozartkogel hen veel schade in het buitenland zou geven. Bovendien is het niet duidelijk of Wilders in het binnenland in staat is om de gewenste bezuinigingen binnen te halen. Voor de grote ondernemers in Nederland is Wilders een te groot risico. Om een stabiel kabinet te vormen dat de bezuinigingen kan doordrukken, is het alle hens aan dek. Daarbij kan de PvdA niet gemist worden. De PvdA onder leiding van Cohen vergroot de kansen op een stabiel platform voor de bezuinigingen een heel stuk. Een landelijke coalitie van de “redelijke” partijen tegenover Wilders. Landelijke coalitie tegenover Wilders PvdA, CDA, VVD , D’66 Wilders in de marge. Ontevredenheid groot maar zit tot 2014, hoop dat recessie dan alweer voorbij Histovergissing SP om nu te gaan regeren nu zo voor de enorme bezuinigingskar wordt gespannen. Rol voor SP weggelegd als oppositiepartij, aansluiting bij arbeidersverzet nu en in de toekomst.

Offensief nr.194

3

Va k b o n d s s t r i j d

FNV-top maakt zich klaar voor uitverkoop Nu het AOW-dossier controversieel is verklaard omdat het kabinet is gevallen, zijn Agnes Jongerius c.s. op de valreep aan een debacle ontsnapt. Maar het is niet het door de FNV gemobliseerde maatschappelijke verzet geweest dat Balkenende 4 heeft laten struikelen. Integendeel. Al een jaar lang, zelfs voor het tekenen van het Sociaal Akkoord (dat door het mislukken van een gezamenlijk SER-advies feitelijk niet meer van kracht is) was de falende tactiek en strategie gericht op lobbyen en achterkamertjespolitiek. Met als gevolg dat de (potentiële) maatschappelijke weerstand werd verspeeld. Door Peter den Haan, Bondsraadlid FNV-Bondgenoten vervoer, Rotterdam Even een korte samenvatting: In november 2008 werd het ook aan de top van de vakbeweging en PvdA, deelnemer aan het neoliberale ‘pretpark’ Balkende 4, duidelijk dat de wereldwijde crisis niet aan Nederland voorbij zou gaan. Logisch voor een land dat voor 80% van haar BBP afhankelijk is van handel en doorvoer. Maar het paste niet in het straatje op dat moment. Het bankwezen werd met veel bravoure door Wouter Bos van de ondergang gered met een slordige 300 miljard euro van de belastingbetaler, maar de rekening wilden de verantwoordelijken voor de crisis niet betalen. Als hefboom voor de gewenste klassencollaboratie werd de leus “Samen de Crisis te lijf!” gelanceerd. Tevergeefs hebben wij voorgesteld de leus “Waarom moeten wij voor de crisis betalen?”, te voeren. Pas na het mislukken van het SER-advies van 7 oktober 2009 kwam er breder besef onder aktivisten in de vakbeweging en met name bij de oppositionele groep FNV-Vecht voor je recht, welk demoraliserend effect deze foute leus op de campagne om de AOW op 65 te houden had. De huidige leus “Laat de rijken de crisis betalen” heeft in ieder geval klasse-inhoud en is daarom een stuk duidelijker en beter.

Van Kwaad tot Erger Terwijl in mei verleden jaar, toen de FNV-top al over was geschakeld naar flexibilisering van de AOW (omdat CNV en werkgevers dat graag wilden) al duidelijk werd dat de federatie niet bereid was deze volksverzekering in stand te houden. Wilna Wind, voornaamste strateeg van de (mislukte) campagne, gaf toen al de voorzet: “Als het niet lukt, repareren we in de CAO!” Terwijl anderhalve maand daarvoor, toen de leden werden geraadpleegd over het Sociaal Akkoord, door de federatie werd gesteld: Stem ja voor het Akkoord, dan blijft de AOW op 65. “Ik ga niet meemaken dat de AOW naar 67 gaat”, beweerde Jongerius, terwijl ze inmiddels dus niet alleen campagne voert om de AOW naar 67 op te rekken, maar de federatie, naar nu is gebleken, ook bereid is de pensioengerechtigde leeftijd naar 67 te verhogen! Wilna Wind, hoofdverantwoordelijke voor het falende ‘actietraject’, heeft inmiddels, na zelf de meeste gaten te hebben geslagen, het zinkende schip verlaten. In de federatie wordt inmiddels een “aanvalsplan” voorgekookt, wat

gebruikt zal gaan worden om politieke partijen te beïnvloeden in aanloop naar de verkiezingen van 9 juni. Uiteraard komen daar plannen in terug die ingaan op de aanstaande besparingen van 35 miljard, maar er worden ook uitspraken gedaan over de AOW en pensioenen. Wie denkt hierin terug te vinden dat de FNV vindt dat de AOW op 65 moet blijven en daarvoor actie zal voeren komt bedrogen uit. De (werkgevers)logica van de commissie Bakker bij het FNV-kader leidde tot een groot aantal voorstellen om hogere inkomens en andere privileges van het grootkapitaal te beknotten, als alternatief om 4 miljard per jaar voor het financieren van de ongewijzigde AOW, maar blijkbaar lijken deze niet te passen in het denkraam van de federatie. Tijdens de lobbycampagne zijn deze allemaal geschrapt.

Nu wordt het verhaal van de commissie Goudswaard (gelijkluidende propaganda over vergrijzing) alsnog gepresenteerd als noodzakelijkheid om de pensioengrechtigde leeftijd te verhogen naar 67. “Want anders kunnen we misschien in 2025 niet de verwachte 70% van het laatstverdiende nettoloon uitkeren”, is het gehanteerde argument. Een onwaarheid, omdat in het museumpleinakkoord dit al werd losgelaten via de middelloonmethodiek. Toen voorgespiegeld als noodzakelijke bezuiniging om de pensioenen welvaartsvast te houden. Enfin, ook die beloftes zijn hol gebleken. De essentie is dat de vakbondsleiding ideologisch met huid en haar is verbonden aan het kapitalisme en daarom, net als de werkgevers, geen andere oplossing ziet dan de rekening van de crisis bij de arbeidersbeweging neer te leggen. Daarom was Agnes Jongerius bereid om snel met Bernard Wientjes (werkgeversvoorzitter) te gaan praten om alsnog een AOW- en pensioendeal op 67 te sluiten, terwijl het kabinet is gevallen en we officieel niet met elkaar zouden praten in de SER omdat we ruzie hebben over dit dossier! En dan komen er straks ook nog plannen om nog eens 29 miljard uit onze zakken te plukken. Het aanvalsplan van de FNV zal dan ook meer op een afbraakplan lijken. Minder en duurdere zorg. Minder en duurder onderwijs. Minder WW, AOW en pensioen en hogere premies. Dat is wat er voor ons in het verschiet ligt, als we achter de neoliberale agenda van de gevestigde orde in Nederland en Europa, inclusief de vakbondstop, aan blijven lopen. Daarom is het een goede zaak dat nu ook binnen de ABVA-KABO er alternatieve kandidaten zijn opgestaan tegen het zittende hoofdbestuur. We hebben een nieuwe strijdbare leiding nodig in de vakbeweging, die bereid is te vechten voor het behoud van werknemersrechten en werk. Die pleit voor nationalisatie van het bank- en verzekeringwezen, onder controle en beheer van de samenleving, in plaats van de bonusbonanza van bankiers en bestuurders. Die vecht voor het behoud van elke baan, dan wel herverdeling van werk met behoud van loon, in plaats van deeltijd-ww en verlaging van de ontslagvergoeding. Die opkomen voor een socialistische samenleving, waarin diegenen die de waarde produceren eerste zeggenschap hebben op de verdeling hiervan, in plaats van meehelpen aan het in stand houden van de uitbuiting van de meerderheid van de samenleving door een kleine minderheid van parasitaire kapitalistische bloedzuigers.

Vakbondsstaking tegen de verhoging van de AOW-leeftijd, Rotterdam 2 maart 2010

4

Offensief nr.194

Buitenland

Crisis in heel Europa Arbeiderseenheid nodig! Op 4 februari gingen alle Westerse beurzen diep in het rood. Het werd de zwartste beursdag sinds de val van Lehman Brothers en het betekent mogelijk het begin van de dubbele dip. Oorzaak van de nieuwe dip was het wantrouwen dat speculanten hebben in de financiën van de Zuid-Europese regeringen. Ze zijn er niet zeker van dat ze de gevolgen van de crisis effectief en volledig kunnen afwentelen op de arbeiders en hun families. Met name Griekenland staat in de voorste linies van de actie en reactie van bezuinigingen en protesten hiertegen. Door Andros Payiatsos (Griekenland) en Niall Mulholland (CWI, Londen) De overheidsschulden stonden in de meeste gevarenlijstjes van kapitalistische economen. De redding van de banken en de stimuli voor de economie hebben miljarden gekost. Deze miljarden die aan de banken en kapitalisten werden gegeven, werden omgezet in overheidsschulden. Op die manier wentelde men de kosten van de redding van het kapitalisme af op de gemeenschap. Dat heeft de overheidstekorten en de staatsschulden van regeringen echter uit de pan laten rijzen, en binnen de eurozone kunnen individuele lidstaten hun munt niet meer devalueren - de eigen munt minder waard laten worden door middel van meer geld bijdrukken, waardoor de concurrentiepositie beter wordt ten koste van andere landen. De Europese Centrale Bank heeft een streng beleid hiertegen. Hierdoor worden regeringen gedwongen om “intern te devalueren” en die tekorten zo snel mogelijk af te bouwen. Dat wil dus zeggen door snoeihard te bezuinigen. Op die manier presenteren regeringen op een heel directe wijze de rekening van de crisis aan de werkende klasse en hun families. Kapitalisten en hun regeringen beginnen hun plannen daarvoor ondertussen uit te rollen. Vooral Zuid-Europese landen worden door de EU gedwongen om het mes te zetten in sociale uitkeringen, ambtenarenlonen, werkomstandigheden en openbare diensten. Griekenland wordt zelfs onder toezicht van de Europese Commissie geplaatst. De begrotingsopmaak in Griekenland en Portugal toont welke richting het op gaat. In Griekenland werd aangekondigd dat alle werknemers 5 procent moeten inleveren. In Portugal worden de lonen in de publieke sector bevroren en worden nog meer openbare diensten geprivatiseerd om de begroting op te lappen. Als reactie hierop was er in Griekenland op 24 februari een nationale staking van de private en publieke sector. In Portugal kwamen eind januari 15.000 verplegers op straat na drie dagen staking. Begin februari was er een landelijke demonstratie van de openbare diensten en gedurende de hele maand organiseert de Portugese CGTP “gedecentraliseerde acties”: stakingen en betogingen telkens in andere steden. Dit verzet doet het vertrouwen van de burgerij in haar regeringen in sommige landen wankelen. Dat vertaalt zich onder andere in grote politieke verdeeldheid tussen partijen. In Portugal had dit een regeringscrisis rond een financieringswet tot gevolg. De regering en de rechtse oppositie schuiven elkaar de zwarte piet constant door. Zowel de eerste minister als de ministers van financiën dreigden met ontslag of insinueerden dat. Deze verdeeldheid en de speculatie tegen de Iberische en Griekse bonden is vooral een teken van angst bij investeerders. Ze vrezen dat de arbeidersklasse de rekening niet zomaar

zal slikken en dat de regeringen met veel grotere problemen dan verwacht geconfronteerd zullen worden. Een professor economie trok hier al de logische conclusie uit en stelde dat Griekenland, Spanje en Portugal moeilijk zullen kunnen besparen zolang het (burgerlijke) democratieën zijn. Dat is heldere taal. Er kunnen vragen gesteld worden bij het democratisch karakter van deze landen als tegen de wil van de bevolking de bankencrisis wordt afgewenteld op de gemeenschap. Maar blijkbaar is er voor de kapitalisten een harder besparingsbeleid nodig om de winsten te herstellen. Zolang dat niet gebeurt, vrezen de kapitalisten voor hun investeringen en zullen de aandelen blijven zakken.

driemaandelijkse follow-up. Eurostat zou ook meer macht krijgen om deze controles correct te kunnen opvolgen, aangezien er veel ongeloof heerst over de Griekse cijfers die mogelijk vervalst zijn. Na de Europese top half februari, waar toch hoge verwachtingen over waren, komt de EU niet met geld over de brug voor Griekenland. Er is wel een “sterk politiek engagement”. De totale overheidsschuld in Griekenland stijgt in 2008 al van een torenhoge 94% naar waarschijnlijk 120% dit jaar. In 2009 was deze geklommen naar 112%. Spanje heeft nog wat ademruimte met maar 47% overheidsschuld in 2008, 54% in 2009 en waarschijnlijk 66% in 2010. Maar daar wacht nog een zeepbel op het barsten, er is een kolossale schuldenlast in de vorm van kredieten en hypotheken dat als een zwaard van Damocles boven Spanje hangt. Wanneer deze bel doorgeprikt wordt, zou dit een kettingreactie veroorzaken in de vorm van failliete banken, schulden die niet meer kunnen worden terugbetaald en een economie die volledig ineenklapt. De econoom Paul Krugman waarschuwde daarom al begin februari dat het werkelijke probleem

Athene, 12 maart 2010 Landelijke staking tegen de bezuinigingen in Griekenland. In Athene gingen meer dan 150.000 mensen de straat op, landelijk ongeveer 3 miljoen.

Tekorten en instabiliteit Het Griekse begrotingstekort liep in 2009 op tot 12,7% van het Bruto Nationaal Product (BNP). De Maastrichtnormen van de EU stellen dat een begrotingstekort in Europa maximaal tot 3% mag oplopen. Volgens de Unie moet Griekenland deze norm weer halen tegen 2012. Griekenland is een probleem, zo wordt gesteld, maar Spanje kan een ramp worden. Spanje is immers de vierde economie van Europa, na Duitsland, Frankrijk en Italië. Italië komt ook in de gevarenzone van zwakke landen. Portugal kampt met een begrotingstekort van 8%. Spanje zelfs met een tekort van 11,4%. Er komt een streng Europees toezicht op Griekenland. Nu krijgt Griekenland al een eerste controle waarbij besparingsplannen goedgekeurd moeten worden. Een tweede controle zou op 16 mei vallen. Daarna volgt er een

niet Griekenland is, maar de vierde economie van Europa: Spanje. Bovendien kampt Spanje met een werkloosheid van 20%! Dit alles heeft natuurlijk ook effect op het vertrouwen in de euro. Na maandenlange waardestijgingen van de euro door de situatie in de VS en Japan, begint de euro nu terrein te verliezen. Er worden nu door burgerlijke economen al scenario’s naar voren geschoven waarbij Griekenland mogelijk uit de euro zou treden en opnieuw de drachme zou invoeren. Maar dan zou Griekenland helemaal ten onder gaan door speculatie en geen enkele weerstand meer kunnen bieden aan de crisis onder de relatieve paraplu van de euro. Maar dit is een “last resort”-optie, eerst zal de Europese burgerij aandringen op verdere bezuinigingen met een wortel voor de neus in de vorm van een zak geld, maar waarbij de stok dus niet ver weg is en wordt doorgevoerd in de vorm van strengere controles. De speculan-

ten proberen nu ook uit de koersdalingen van de euro munt te slaan. Er is begin februari al voor 8 miljard dollar aan shortposities ingenomen tegen de euro. De Griekse premier heeft een hele reeks besparingsplannen klaar. Zo wordt de brandstofbelasting verhoogd en de lonen voor wie in de publieke sector werkt, zijn bevroren. Griekenland moet van de EU (voornamelijk van Duitsland) dit jaar 4% van het BNP besparen voordat het land kan rekenen op EU-noodkredieten. Dit komt neer op zo’n 10 miljard euro! (Het aantal inwoners van Griekenland is zo’n 10,5 miljoen.) De reactie van de arbeidersbeweging De Griekse algemene staking van 24 februari had een enorme impact. De volledige publieke en private sectoren ondervonden gevolgen van deze staking. Het was de tweede algemene staking in twee weken tijd, eerder was er een algemene staking in de publieke sector op 10 februari. Ook toen waren er grote demonstraties en werd massaal deelgenomen aan de staking. Bij de algemene staking van 24 februari legden 2,5 miljoen arbeiders het werk neer waardoor de samenleving tot stilstand kwam, zeker in de grote steden Athene en Thessaloniki lag alles plat. Het transport, schepen, openbare diensten en de dienstensector, allemaal waren ze getroffen. Er was geen luchtverkeer, geen kranten, … Er waren ongeveer 50.000 demonstranten in Athene met 40.000 op de demonstratie van de centrale vakbondsfederatie en 10.000 op de demonstratie van de vakbond die door de communistische partij (KKE) wordt geleid. De staking van 24 februari toonde de macht van de georganiseerde arbeidersbeweging. De volledige samenleving werd tot stilstand gebracht. Dat is de basis waarop massaal verzet kan worden opgebouwd en met een duidelijk socialistisch programma kan het een einde maken aan de aanvallen op de levensstandaard van de Griekse bevolking. Bij gebrek aan een dergelijke leiding is de sfeer onder de arbeiders en jongeren, ook op de acties, soms tegenstrijdig. Frustraties Er is een breed verspreide woede tegenover de gevolgen van de economische crisis die niet is veroorzaakt door de arbeiders, maar waarvoor zij wel de prijs moeten betalen. De regering voert op aandringen van de EU-leiders een hard besparingsbeleid. Er is een groeiend ongenoegen tegenover de reactie van de EU op de Griekse crisis. Er is ook een gevoel van frustratie en soms zelfs wanhoop onder delen van de arbeidersklasse. Op de acties van 24 februari vroegen sommige arbeiders zich af wat het doel van de staking was en of deze strijd wel kan worden gewonnen. De vakbondsleiders verklaarden dat de arbeiders de crisis niet moeten betalen. Maar ze leggen niet uit wie dan wel moet betalen en hoe dit kan gebeuren. Er waren geen voorstellen voor verdere acties en er werd zelfs verklaard dat er een zekere “inspanning” zal moeten worden geleverd door iedereen. Een aantal vakbondsfederaties die onder de controle van Pasok (de Griekse PvdA) staan,

Offensief nr.194

5

Buitenland hebben bijeenkomsten aangekondigd waar zal worden gediscussieerd over nieuwe acties en mobilisaties, maar er waren geen concrete voorstellen. Velen stellen zich dan ook de vraag wat het doel is van dergelijke oproepen van de vakbond. Gaat het enkel om wat stoom af te blazen zonder de strijd echt voor te bereiden? Is het doel om de Pasok-regering in staat te stellen om meer druk te zetten op de Europese machten om met financiële “steun” over de brug te komen? In die zin is het opvallend dat de leider van de GSEE (Algemene confederatie van Griekse vakbonden) verklaarde dat de algemene staking niet tegen de Griekse regering was gericht en dat hij er vertrouwen in had dat de regering zou ingaan tegen de druk van de markten, de speculanten en de EU.

Xekinima, onze zusterorganisatie in Griekenland, staat voor internationalisme. Het lot van de Griekse arbeiders is verbonden met die van de rest van Europa zoals de Spaanse, Portugese, Italiaanse en Ierse arbeiders die met gelijkaardige aanvallen te maken krijgen. Wij stellen dat we moeten opkomen tegen het Europa van het kapitaal en voor een Europa van de arbeiders, een verenigd socialistisch Europa.

beleid van de regering. Taken voor links De enigen die zich in het parlement verzet hebben tegen de besparingsmaatregelen waren de linkse parlementsleden van de communistische partij en Syriza (coalitie van links waartoe ook Xekinima behoort). Wij waren met Xekinima actief op de betogingen en de staking van 24 februari met duizenden pam-

Afkeer tegen Europese leiders De sociaal-democratische regering schuift de schuld van de problemen af op de vorige rechtse regering van de Nieuwe Democratie en stelt dat die regering de ware omvang van de schuldencrisis had verborgen. Het was echter de Pasok-regering van premier Simitis die eind jaren ‘90 en het begin van deze eeuw met de cijfers begon te goochelen om Griekenland in de eurozone binnen te loodsen, dat wordt vandaag blijkbaar vergeten door de regering. Iedereen weet dat dit het geval was, ook de Europese leiders, maar het wordt genegeerd. Alle landen van de eurozone moesten creatief omspringen met de cijfers, ook Frankrijk en Duitsland, om te voldoen aan de criteria voor de euro. Nu wordt er gesproken over “Griekse statistiek”. Waarom werd daar voorheen niets over gezegd en vormde dat blijkbaar geen probleem? De leiders van Pasok zijn verbonden aan het winstsysteem en proberen de aandacht af te leiden door zich te richten tegen internationale speculatie, de globale markten en de belangrijkste Europese landen, in het bijzonder Duitsland, omdat zij Griekenland niet te hulp schieten en aandringen op een hard besparingsplan. Gevaar van nationalisme en extreemrechts Er is in Griekenland een groeiende afkeer tegen de Europese leiders alsook een sterk antiimperialistisch bewustzijn. Dat is een belangrijke en positieve ontwikkeling, aangezien er voorheen illusies waren in de EU en de euro. Er zijn echter ook gevaren, in het bijzonder het gevaar van nationalisme. De regering speelt daar op in om haar besparingsplannen te verpakken en om een zondebok voor de crisis aan te duiden. Vice-premier Theodoros Pnagalos verklaarde dat Duitsland geen kritiek moet geven op Griekenland, omdat het zelf verantwoordelijk was voor de slechte economische situatie, en omdat het honderdduizenden mensen had afgeslacht tijdens de nazibezetting. “Ze namen het goud van de Griekse nationale bank, ze hebben Grieks geld gestolen en dit nooit terug gegeven. Dat is iets wat ooit geregeld moet worden.” Het verzet tegen de EU kan anti-imperialistische kenmerken aangemeten krijgen, maar het kan ook door nationalisten en racisten worden aangegrepen. Dat is zeker het geval indien de linkse partijen er niet in slagen om een antwoord op de crisis naar voren te brengen op basis van een klassenstandpunt. Er zijn tekenen van het feit dat de populistische en racistische rechterzijde en de fascisten de woede en wanhoop onder delen van de bevolking proberen aan te grijpen om een grotere steun te vinden. Zo trokken rechtse figuren de straat op met een petitie voor een nationaal referendum over de “migrantenkwestie” in Griekenland.

Demonstratie tegen de bezuinigingen in Madrid

Vroeg of laat… zal Pasok de woede over zich heen krijgen De Europese kapitalistische leiders hebben een harde positie ingenomen tegen Griekenland door drastische besparingen te eisen gedurende de komende drie jaar. Dat is deels ook een waarschuwing voor andere Europese landen die een diepe crisis kennen, onder meer Spanje, Portugal, Ierland en Italië, dat de EU niet zomaar te hulp zal schieten en dat er harde besparingsmaatregelen worden gevraagd. De regering van Pasok grijpt dit aan om zich voor te stellen als een slachtoffer van de grootmachten. De bezuinigingen in Griekenland zijn ook een belangrijke test. Kapitalisten over de hele wereld en vooral in Europa kijken naar Griekenland om te zien hoe ver ze kunnen gaan met hun bezuinigingen, en hoe ze de enorme weerstand van de arbeiders het best kunnen breken. De crisis in Griekenland is dermate diep, en de spanningen met de EU-machten nemen zo sterk toe, dat gevestigde Griekse kapitalisten het voorheen ondenkbare opperen: de mogelijkheid dat Griekenland uit de eurozone treedt. Een vertegenwoordiger van een multinational, Adreas Vgenopoulos, eigenaar van de Marfin International Group dat onder meer Olympic Airlines en belangrijke scheepvaartbedrijven, banken, ziekenhuizen en telecombedrijven bezit, stelde dat “we het idee om de euro te verlaten nog even open moeten laten”. In de peilingen blijft Pasok goed scoren, maar de partij zal op een bepaald ogenblik geconfronteerd worden met de woede van de Griekse arbeidersklasse. Ondanks het feit dat Pasok zich richt tegen de EU en de globale speculanten, is al overgegaan tot zware besparingsmaatregelen. De regering komt onder druk te staan om daarmee verder te gaan. In het parlement is ook de burgerlijke oppositiepartij Nieuwe Democratie het eens met de besparingsmaatregelen, er zijn slechts beperkte meningsverschillen met het

fletten en onze kranten. Daarin riepen we op om in te gaan tegen het beleid van de regering en tegen de dictaten van het Europa van het kapitaal. Xekinima pleit voor een sterk antwoord met een actieplan waarbij de komende weken een algemene 48-urenstaking wordt georganiseerd, gevolgd door nieuwe algemene stakingen indien de regering en de EU blijven aandringen met hun plannen. De plannen voor de acties moeten van onderaf worden bediscussieerd op actiecomités die lokaal, regionaal en nationaal worden gecoördineerd. We pleiten ook voor een verenigd front van de linkerzijde, in het bijzonder van de communistische partij en Syriza (maar ook van groepen

buiten Syriza), om een basis te leggen voor een sterk verzet tegen de aanvallen. De opbouw van een sterke internationalistische en revolutionaire linkerzijde in Griekenland kan de basis vormen voor een arbeidersregering met een duidelijk socialistisch beleid dat een einde maakte aan de crisis en aan de aanvallen op de levensstandaard van de arbeiders en armen. We zijn actief in Syriza en pleiten er voor dat de partij concretere eisen naar voren brengt en sterker campagne voert voor onder meer: • Nationalisatie van de banken onder controle van de arbeiders • Laat de rijken betalen, zware belastingen op winsten en beurstransacties • Laat de bazen betalen voor de meer dan 100 miljard euro die ze de afgelopen decennia uit onze pensioenkassen hebben gestolen, dat is overigens de reden voor de huidige crisis in de pensioenfondsen • Nationalisatie van alle geprivatiseerde openbare diensten en de sleutelsectoren van de economie • Voor arbeiderscontrole en arbeidersbeheer van de sleutelsectoren van de economie, dat is de enige manier om in te gaan tegen corruptie, belastingontduiking, … • Stop de afbetaling van de schulden (nu al meer dan 300 miljard euro, de komende jaren kan dit oplopen tot 350 miljard) aan de internationale bankiers en speculanten. Gebruik dat geld om de levensstandaard van de arbeiders te verbeteren: hogere lonen, behoud van banen en ontwikkeling van de economie door investeringen in productieve industrie, landbouw, huisvesting, gezondheidszorg en onderwijs. Deze eisen hebben een revolutionaire dynamiek. Steeds meer arbeiders en jongeren staan open voor deze ideeën naarmate ze beseffen dat het kapitalisme geen oplossingen kan bieden. We moeten bouwen aan een sterke internationalistische revolutionaire linkerzijde in Griekenland omdat dit de enige weg vooruit is voor de arbeiders en jongeren in Griekenland, maar ook in de rest van Europa. De vlam is in de pan voor grote delen van Europa en we moeten als beweging streven naar een gezamenlijke strijd van arbeiders over het hele continent. Het is de basis om een einde te maken aan de kapitalistische barbarij en om te bouwen aan een socialistisch verenigd Europa.

6

Offensief nr.194

Binnenland

Hoe stoppen we de opmars van de PVV? Voor migranten en linkse mensen zal de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen een flinke klap zijn geweest vanwege de winst van de PVV van Geert Wilders. De PVV kwam als grote winnaar uit de bus in de twee steden waar ze meedeed: ze werd de grootste partij in Almere en de tweede partij in Den Haag. Op dit moment staat de PVV in de peilingen op 24 zetels en zou daarmee de derde grootste partij van het land zijn. Het racistische gedachtegoed van de PVV verdeelt gewone mensen op basis van afkomst en religie. En alles wat ons verdeelt, verzwakt ons in de strijd tegen de echte veroorzakers van de problemen, de regering en de rijken! Door Ken Visser, Offensief Amsterdam en James Allen, Offensief Amersfoort Gevestigde partijen hebben boter op hun hoofd De gevestigde partijen veroordelen allemaal de PVV. Maar het is een schijnheilige veroordeling. Want juist de neo-liberale partijen (en daartoe moet ook de PvdA gerekend worden) hebben de problemen veroorzaakt, waardoor er nu een voedingsbodem is voor het racisme van de PVV. Zij hebben geen antwoord op de crisis, behalve dan dat ze ons er voor op willen laten draaien. De werkloosheid stijgt, de kloof tussen arm en rijk blijft groeien, en nu willen ze ook nog eens dat we doorwerken tot 67 jaar en ons 35 miljard aan bezuinigingen laten ophoesten! Ondertussen gaan de grote graaiers gewoon door met graaien en incasseren miljoenen aan bonussen… De woede onder gewone arbeiders en jongeren is groot. Maar als er geen links alternatief wordt geboden voor de problemen waar gewone mensen mee worden geconfronteerd, bestaat het gevaar dat diegenen die de klappen krijgen, naar rechts radicaliseren. De meerderheid van de bevolking is tegen de verhoging van de AOW-leeftijd naar 67 jaar, alle gevestigde partijen zijn voor. De vakbeweging heeft de kracht om door middel van grote stakingen deze verslechtering te torpederen, maar de vakbondsleiding sluit liever een waardeloos compromis met de werkgevers dan die strijd te organiseren. In die situatie roept Wilders dat doorwerken tot 67 jaar een schandalig plan is en dat het voor hem breekpunt zal zijn bij coalitieonderhandelingen. Daarmee krijgt hij een echo.

dat wordt ook breed uitgemeten in de media. Maar dat uit onderzoek blijkt dat Marokkaanse jongeren voor hetzelfde delict veel zwaarder gestraft worden dan hun Nederlandse leeftijdgenoten, komt nauwelijks naar buiten. Marokkaanse jongeren groeien op in armoede en zonder toekomstperspectief; de werkloosheid onder deze groep ligt vele malen hoger dan onder Nederlandse jongeren. Ze worden racistisch bejegend door werkgevers, door de politie, en in de media afgeschilderd als tuig. In die situatie is het eerder vreemd dat niet veel méér Marokkaanse jongeren in de criminaliteit belanden of drugsverslaafd worden. Het gebral van de PVV dat deze jongeren keihard aangepakt moeten worden, moet weerlegd worden met een alternatief. Alle jongeren, blank of zwart, hebben recht op een toekomst. Maar wat doen de traditionele partijen: ze willen de studiefinanciering afschaffen, hebben jeugduitkeringen al afgeschaft en daarvoor in de plaats nep-banenplannen (werkverschaffing met behoud van uitkering, waarmee fatsoenlijke banen verdrongen worden) in het leven geroepen. Wat nodig is, is een studiebeurs waar je van kan leven voor iedereen die door wil leren, en een echt banenplan vanuit de overheid. Eén van de redenen, waarom mensen PVV gestemd hebben, zo bleek uit onderzoek, is dat ze bang zijn dat migranten hun banen inpikken. Daar moeten wij tegenover stellen: iedereen, migranten en Nederlandse arbeiders, heeft recht op een baan! Schep echte banen in de zorg, het onderwijs, het openbaar vervoer en in de sociale woningbouw, waar ze hard nodig

Hoe democratisch is de PVV? * Hoeveel leden heeft de PVV? - 1 (Geert Wilders) * Kan iemand lid worden van de PVV? - Nee * Is er een partijcongres? - Nee * Wie beslist over het partijprogramma? - Geert Wilders

Racistische argumenten weerleggen De PVV wil het geld hiervoor opbrengen door de immigratie terug te brengen. Steeds weer zoekt de PVV de “oplossing” van problemen door migranten te grazen te nemen, en kan daarom met recht racistisch genoemd worden. Maar wat Wilders over migranten (en moslims in het bijzonder) zegt, verschilt niet zo heel veel van wat de traditionele partijen en de media al jarenlang roepen. We worden al zeker tien jaar lang in de media doodgegooid met verhalen over criminele Marokkaanse jongeren, migranten die banen inpikken, moslimterroristen die ons bedreigen enzovoort. Het is niet vreemd dat vooroordelen over migranten geworteld zijn geraakt in de samenleving. Om een voorbeeld te noemen: criminele Marokkaanse jongeren zijn een hot item. Het is een feit dat Marokkanen oververtegenwoordigd zijn in de Nederlandse gevangenissen, en

zijn! Als particuliere bedrijven massa-ontslagen doorvoeren, moeten ze genationaliseerd worden - als Bos banken kan nationaliseren om de graaiers te redden, waarom kunnen we dan geen bedrijven nationaliseren om banen te redden? Een ander thema van de PVV is de “achterlijke islam”. Voorlopig dieptepunt is de campagne om in Almere en Den Haag een hoofddoekverbod af te kondigen in gemeentelijke en door de gemeente gesubsidieerde instellingen. Daar moeten wij tegenover stellen dat niemand het recht heeft een vrouw voor te schrijven wat zij wel of niet moet dragen. Net zomin als een imam een moslima mag opleggen om een hoofddoek te dragen, zo mag de PVV ook niet een vrouw opleggen geen hoofddoek te dragen. Emancipatie van de moslima’s bereik je absoluut niet met een hoofddoekverbod. Hooguit jaag je moslima’s daarmee weer terug in huis achter het aanrecht, en mogelijk ook in de armen van reactionaire islamstro-

mingen. Het moslimfundamentalisme beheerst al enige jaren het nieuws. De PVV teert voor een deel ook op de angst die er is ontstaan voor moslimterrorisme. Maar wat je niet in de media zult vinden, is het feit dat het moslimfundamentalisme zo sterk kon worden omdat het uit opportunisme een handje geholpen is door Westerse machthebbers. De beruchte Taliban kreeg heel wat steun van de Amerikaanse machthebbers, in de tijd van de Russische bezetting van Afghanistan. En Hamas kon lange tijd rekenen op steun van de Israelische staat,

de “rebel” Wilders te stemmen. De SP zou het tot haar prioriteit moeten maken om een grote campagne tegen de PVV te gaan voeren. Niet door Wilders te demoniseren, maar om duidelijk te maken dat wij, gewone mensen, of we nu blank of zwart zijn, allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Wij draaien allemaal op voor de crisis van het kapitalisme. We zullen dus ook allemaal samen terug moeten vechten – tegen doorwerken tot 67, tegen afschaffing van de studiefinanciering, tegen massa-ontslagen en tegen de draconische bezuinigingen die nu gepland worden. We zullen

die in haar een handig tegenwicht tegen de PLO zag. Nu schreeuwen deze machthebbers moord en brand over het monster dat ze zelf gecreëerd hebben. Daarnaast zijn er twee belangrijke factoren waarom het moslimfundamentalisme sterk geworden is. Ten eerste de imperialistische politiek van de VS en Israël, met name de inval in Irak om de Westerse multinationals van goedkope olie te voorzien, en de onderdrukking van de Palestijnen. Ten tweede is het gebrek aan een links alternatief in landen als Irak, Iran en Palestina een reden dat moslimfundamentalisten aan kracht hebben gewonnen. Socialistische en communistische partijen in die landen hebben fout op fout gemaakt en daarmee veel van het vertrouwen van de armen en de arbeiders verloren.

samen moeten vechten voor goed onderwijs, voor echte banenplannen, en voor terugdraaien van de privatiseringen. Voor het nationaliseren van de grote bedrijven en banken in het belang van de arbeiders, en voor een democratisch socialistische maatschappij. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons in deze strijd. En dat speelt alleen maar de neoliberale partijen, de bazen en de graaiers in de kaart. De arbeidersbeweging (SP en vakbeweging), kan de opmars van de PVV een halt toe roepen, als zij die strijd gaat voeren en principieel stelling neemt tegen racisme.

Bouw aan het linkse alternatief Zoals de zwakte van links in het Midden-Oosten de reactionaire islam in de kaart speelt, zo speelt de zwakte van links in Nederland de PVV in de kaart. De SP was tot voor kort voor veel arbeiders en jongeren dé protestpartij tegen het neoliberale graaien. Maar de SP is steeds meer bereid om water bij de wijn te doen in de hoop in de regering te worden opgenomen. Terwijl de SP steeds gematigder wordt in haar optreden en ideeën, heeft de PVV de proteststemmen weggekaapt door hard tegen de gevestigde politiek te schoppen. Overigens onterecht hebben veel mensen het idee, dat je de regering het hardste afstraft door op

Offensief nr.194

7

Binnenland

Economie: nog lang geen lente… De media proberen luchtig te doen over de economie. Het ergste is alweer voorbij, de groei is nog niet hoog, maar we zijn op de weg terug, de winsten stijgen weer. De werkelijkheid is natuurlijk anders. De banken zijn in 2008 in feite failliet gegaan door een enorme berg van oninbare schulden. Het gaat hier om bedragen met zoveel nullen dat het niemand meer wat zegt. Heel handig hebben ze die berg van schulden doorgeschoven naar de staat. Het argument was: als jullie dat niet doen, gaan we failliet en stort het systeem in. Zij zijn er zo mooi vanaf en kunnen weer met een schone lei beginnen met winst maken. De overheid gaat die berg van schulden geleidelijk doorbelasten naar de gewone man en vrouw, want zij moeten er ook een keer vanaf…. Door Pieter Brans, Offensief Amsterdam Door het overnemen van de schulden heeft de overheid een plotselinge economische ineenstorting, een situatie waarin er niet eens meer geld uit de pinautomaten komt en erger, kunnen voorkomen. De overheid heeft de plotselinge ineenstorting kunnen vervangen door een langdurige periode van betalen, betalen en betalen, door ons, wel te verstaan. De staat heeft ondertussen ook de economie met enorme bedragen gestimuleerd en daarom is die nog een beetje aan de praat gebleven. Een voorbeeld daarvan waren de subsidies om nieuwe auto’s te kopen. In de VS en Duitsland is daar veel geld aan uitgegeven. Maar nu is het op. Maar de overheid kan dit tempo van geld uitgeven, voor een deel aan de ondersteuning van de banken en voor een deel voor het stimuleren van de economie, natuurlijk nooit volhouden, dat weten ze zelf ook wel. Wat is het grote plan? Op een bepaald moment moeten de consu-

menten weer geld gaan uitgeven en zo de vraag naar producten verhogen. Dat is de kern. Een land als Nederland is voor een belangrijk deel (ongeveer de helft) afhankelijk

van de export, vooral naar Duitsland, dus de hoop is dat de consumenten ook daar weer flink geld gaan besteden. Dan gaat de economie weer lopen. Dat gaat niet lukken. Om dat te snappen, hoef je geen doorgeleerde econoom te zijn. Werkende mensen in heel Europa staan voor een massale werkloosheid. In Nederland beseffen we dat nog niet zo goed omdat de werkloosheid hier nog steeds laag is: 4,2%. In landen als Letland praten we over 22% en Spanje 18%. Duitsland, waar Nederland sterk afhankelijk van is, heeft 7,5% werkloosheid. De officiële werkloosheidscijfers zijn aan de lage kant en dat geldt zeker voor Nederland. Nederland heeft nogal wat zogenaamde ZZP’ers, zelfstandigen zonder personeel, die worden geteld als kleine ondernemers en niet als werklozen. Het simpele feit is: werklozen kopen niet meer. En een kleine ondernemer zonder orders ook niet. In Nederland zijn werkloosheidsuitkeringen bekort en nieuw werk ligt niet voor het opscheppen… De mensen die als eerste werkloos worden, hebben in feite geluk. Vaak is er in andere sectoren dan nog wel werk te vinden. Maar naarmate je later in de crisis werkloos wordt, wordt dat moeilijker. Met een

flinke en langdurige werkloosheid in het vooruitzicht gaan de consumenten hun geld in de knip houden. Bovendien gaat de overheid binnenkort beginnen met de lasten van de crisis bij de burger neer te leggen. Dat betekent hogere gemeentelijke lasten (die komen wel los na de gemeenteraadsverkiezingen), meer zelf betalen (studiefinanciering en subsidies gaan eruit) en grote bezuinigingen. Dat betekent dat de economie gaat afremmen als de staatssteun is uitgewerkt. Een recessie heeft normaal de vorm van den V: eerst gaat de economie naar beneden, dan weer omhoog. Dit keer wordt het een W: eerst steil omlaag, dan omhoog (daar zitten we nu) en dan weer omlaag als de consumenten niet gaan besteden. Er zijn ook economen die

denken aan een saxofoonmodel: eerst omlaag, dan omhoog, daarna weer naar beneden en dan continu in de laagte. En dat is ook heel waarschijnlijk. Voor de economie is er voor jaren geen aanleiding om te groeien. En het afbetalen van de enorme schulden gaat vele jaren duren… Het is duidelijk dat de economie in de komende jaren niet meer groeit, of heel weinig. De overheid zal een keer ophouden met stimuleren, dat is zeker. De consumenten gaan geen geld uitgeven in de barre tijden die ze tegemoet gaan: velen worden werkloos, iedereen krijgt door de bezuinigingen te maken met hogere lasten, mensen geven dus minder uit. En de banken zijn nog altijd zo rot als een mispel.

Wij de lasten - zij de winsten Wij willen hun crisis niet betalen! In 2011 zal de teller voor het aantal werklozen staan op 675.000, 8,75%. Een jaar geleden was dat nog maar 304.000, 3,9%. Er zijn niet voldoende banen en er is geen geld om mensen te werven. Er is zelfs geen geld genoeg om diegenen die wel een baan hebben aan het werk te houden. Het geld om werklozen te helpen raakt nu al op. Er komen bijna 400.000 ontslagen aan! Is hier niets tegen te doen? Is het nu eenmaal wat er gebeurt op een ogenblik van crisis? Moeten we alles maar slikken? Door Pieter Brans, Offensief Amsterdam Moeten we het dogma van de “competitiviteit” blijven slikken? En het dictaat van de liberaliseringen? Het verheerlijken van de “vrije” markt? De door media en politici aangeprezen “vrijheid van ondernemen” betekent in de praktijk dat er 150.000 tot 200.000 Nederlanders in de problemen komen omdat ze teveel schulden hebben. De werklozen moeten het zelf maar zien op te lossen. Hoeveel drama’s gaan schuil achter dit soort cijfers? De groeiende druk op de arbeiders en hun gezinnen laat zich op heel wat vlakken voelen. Honderdduizenden mensen nemen dagelijks medicijnen, soms gewoon om te slapen. En dan spreken we niet over een paar slechte dagen. Het gaat om grote aantallen pillen en de consumptie neemt jaar na jaar toe. Dit is een tegenstelling in dit systeem: terwijl honderdduizenden mensen geen werk en toekomst-

perspectief vinden, moeten tienduizenden anderen soms 45 tot 60 uur per week werken en zich overeind houden met allerhande pillen. Werkloosheid, armoede, onhoudbare werkdruk, publieke diensten met beperkte kwaliteit,... dat is wat de meerderheid van de bevolking wordt geboden onder dit systeem. Aan de andere kant van de samenleving gaan de zaken beter. De AEX-fondsen hebben hun nettowinst zien stijgen met 14,5% naar meer dan 10 miljard euro (als je bedrijven als Shell en Arcelor Mittal, een staalproducent, niet meerekent). De bedrijven schrijven de groei van de winst zelf vooral toe aan het feit dat zij vorig jaar duizenden werknemers hebben ontslagen… Intussen staat er een enorme afbraak van de publieke sector op stapel om de rekening voor de reddingsoperaties te betalen. De belangen van de arbeiders en de gebruikers van pu-

blieke diensten zijn dezelfde. Zonder publieke sector is het een jungle in de maatschappij. We hebben dezelfde belangen en moeten samen in verzet gaan. Mooie beloften of een parlementaire onderzoekscommissie volstaan niet. We hebben een strategie van strijd no-

dig. Doe mee met het verzet tegen dit systeem dat de winsthonger voor onze levensstandaard en het milieu plaatst. Ga mee de strijd aan voor een andere samenleving, een socialistische samenleving!

De jeugd heeft ? h c de toekomst… to Een veelgehoorde, veelgebruikte zin, waar een financiële crisis kennelijk verandering in brengt. De belangrijkste geplande bezuinigingen op het onderwijs voor 2010 zijn als volgt: Geen OV-kaart mbo Bezuiniging bestuur en management Groeiregeling basisonderwijs Versoberen wachtgeld/vervangingsopslag Korting Academische Ziekenhuizen Samenwerking technische universiteiten Diverse posten

30 miljoen 38 miljoen (loopt later op tot 90 miljoen) 9 miljoen 5 miljoen 10 miljoen 10 miljoen 40 miljoen

In 2011 gaat er structureel 35 miljoen af bij het onderwijs. Door Ken Visser, Offensief Amsterdam en James Allen, Offensief Amersfoort De PvdA zei niet te willen bezuinigen op het onderwijs, maar heeft de motie van D66 en GroenLinks hierover toch afgewezen. De partij deed de motie af als “ambitieloos”. En het voorstel om te investeren in het onderwijs wezen ze ook af.

dit komt nog boven op het al aanwezige structurele tekort van 160 miljoen. De bezuiniging op de groeiregeling van het basisonderwijs houdt in dat alle scholen van

een scholengemeenschap moeten meebetalen als een groep van één van de aangesloten scholen groeit, en een nieuwe leerkracht nodig heeft. Moties van SP, D66 en VVD hiertegen zijn verworpen en de Tweede Kamer is er mee akkoord gegaan. Moet nu zelfs het basisonderwijs opdraaien voor de crisis? Ten tijde van een crisis wordt het onderwijs gezien als een zware kostenpost waar veel geld uit te halen valt. De harde waarheid is dat de meeste partijen willen bezuinigen. Heeft de jeugd dan niet de toekomst? Heeft de huidige generatie dan geen recht op goed onderwijs? Is het creëren van een goedopgeleide generatie dan niet van groot belang? Het kabinet hecht duidelijk niet genoeg waarde aan ons onderwijs. De studenten zijn het duidelijk niet eens met al deze bezuinigingen. Er hebben zich al verschillende stakingen voorgedaan in steden als Amsterdam, Utrecht en Rotterdam. Ondanks

Vooral het hoger onderwijs zal lijden onder de bezuinigingen, wat aanleiding was voor veel protestacties. De discussie over de afschaffing van de basisbeurs zit vast. De meeste partijen zijn voor afschaffing, alleen de SP wil de basisbeurs behouden. Verder wordt de prestatiebeurs omgezet in een lening als je niet na vijf maanden voldoende punten hebt. De afschaffing van de OV-kaart voor mbo-studenten, zal op hen financieel zwaar drukken. Zoals je ziet zijn er grote bezuinigingen gepland op bestuur en management. Dat zal de kwaliteit van het onderwijs flink verslechteren. Een bestuur met ongeveer 1000 leerlingen moet het met 70.000-80.000 euro minder per jaar doen. Deze bezuiniging betekent onder andere dat klassen groter worden. En

Mail: [email protected] Telefoon: 084-8310656 (voicebox) Eindredactie: Eefje Schrevel ISSN: 0169-7714

De studenten zijn niet verantwoordelijk voor de crisis, datzelfde geldt voor de arbeiders. Dit is iets wat beide groepen gemeen hebben en er zou ook geen sprake moeten zijn van een duidelijke scheiding tussen deze twee groepen. Scholieren, studenten, arbeiders moeten gezamenlijk strijden tegen de bezuinigingen die zij niet zelf veroorzaakt hebben. Als een willekeurig persoon zijn geld verliest moet diegene er zelf voor zorgen dat het geld terugkomt, en dat doet hij niet door het geld van iemand anders te nemen. Dat is oneerlijk en onrechtvaardig. Dat heet diefstal. Hoe kan het dat het op veel grotere schaal wel gebeurt en gewoon wordt toegelaten? Wij betalen niet voor wat door de banken is verloren. Check regelmatig op www.studentendemonstratie.nl of er acties bij jou in de buurt zijn.

Studenten bezetten de Erasmus Universiteit in Rotterdam, 1 februari 2010

Offensief Web: www.offensief.nl

de val van het kabinet zullen er meer volgen, dat is ook zeker nodig. Verschillende organisaties zoals het Comité SOS zorgen ervoor dat de informatie wordt verspreid en de studenten zich er bewust van worden en ook actie gaan voeren. Dit is natuurlijk een goede zaak en ze verdienen daar ook alle steun bij die ze kunnen krijgen. Het is wel belangrijk dat ze zich ook bewust worden van de andere bezuinigingen. Deze zullen hen wellicht niet direct in het heden raken maar zijn met het oog op de toekomst wel op hen van toepassing. Jongeren moeten er ook bij stilstaan dat, als ze het geld niet bij het onderwijs halen, ze het ongetwijfeld ergens anders zullen gaan halen. Er is dus niet alleen actie nodig tegen bezuinigingen op het onderwijs, maar op elke andere vorm waar het gaat om de belangen van de mensen. De strijd zal dus niet zomaar ophouden, en dat is een boodschap waar de politiek zich bewust van moet zijn.

nr. 194, april - mei 2010

Neem een abonnement op Offensief,of word actief lid. Neem contact met ons op voor het bijwonen van een bijeenkomst, of om een afspraak te maken voor een gesprek.

Offensief verschijnt 5 keer per jaar. Neem een abonnement voor 15 euro voor 5 nummers, of 25 euro voor een steunabonnement. Maak een van bovenstaande bedragen over op giro 2079240 t.n.v. Offensief, onder vermelding van “abonnement”.