Kontakt met Manaus Stichting Zending Amazones TEKST
38e jaargang - september 2011
nr. 150
Betty Smit en Josè Pimenta
Uitgelicht
Cora Tienstra
Op 19 juni 2011 is Tjaard Hukema, oud vice-voorzitter van Stichting Zending Amazones, overleden. We zijn heel dankbaar voor alles wat hij voor Betty en Josè heeft gedaan. Betty schrijft in haar brief een memoriam. l
l De nieuwe opzet van het werk op Recanto da Paz en Ester werpt vruchten af. Als gevolg van nieuwe eisen van de kant van de overheid moesten de programma’s anders worden opgezet. Ondanks alle tegenstand blijkt Betty steeds weer nieuwe wegen te kunnen vinden om de opvang weliswaar anders maar niet minder doeltreffend te regelen. Zij weet zich daarbij iedere keer weer gesteund door uw gebeden. Zonder de hulp van de Heer kunnen zij dit werk immers niet doen.
Pedro vertelt u over het nieuwe leven dat hij leerde kennen op Recanto da Paz. Opgegroeid in de marktkraam van zijn vader, verschopt en verstoten, vond hij een echte vriend, Jezus.
l
september 2011
l
1
l
Kontakt met Manaus
Brief van Betty Smit September 2011
“ …,want ik weet in wie ik mijn vertrouwen heb gesteld en ben er van overtuigd, dat Hij bij machte is om wat mij is toevertrouwd te bewaren, “ (2 Tim 1:12). Op 19 juni 2011 is Tjaard Hukema op de leeftijd van 81 jaar overleden. Tjaard is jarenlang vice-voorzitter geweest van Stichting Zending Amazones. Ook heeft hij twee boeken over ons werk geschreven: “Betty en Josè, 20 jaar zendingswerk in Amazonas” en “Straatkinderen in Amazones”. Hij heeft jarenlang door het hele land spreekbeurten verzorgd. Hij was een echte liefdevolle vriend voor ons. Zijn raadgevingen hebben veel voor ons betekend. Hij was blij dat hij naar Jezus ging. Voor Janny, zijn vrouw, is dat een grote troost. De Heer zegene zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. We zullen hem allemaal enorm missen, maar we weten dat hij nu is bij degene naar wie hij vooral de laatste tijd erg verlangde. Wij gaan hier door, wetende op wie ons vertrouwen is gevestigd. We zien veel zegen op ons werk, maar de strijd wordt ons ook niet bespaard. Wij prijzen de Heer voor de overwinningen. Door strijd heen hebben we steeds weer nieuwe lessen mogen leren.
Betty met Anna en Rosa op kantoor.
september 2011
l
2
l
Kontakt met Manaus
Recanto De nieuwe aanpak op Recanto blijkt zegenrijk te zijn. Onlangs is een groep van 15 jongens, die voor het eerst het nieuwe programma van drie maanden heeft gevolgd, hersteld naar huis gegaan. De nieuwe methode blijkt evenwichtiger te zijn en de jongens groeien gelijkmatiger naar bevrijding toe. Zoals het programma nu is opgezet komen er niet iedere week nieuwe jongens bij. Dit maakt het proces van herstel rustiger. De jongens krijgen afzonderlijk veel meer aandacht. Er vielen maar twee jongens af. Deze eerste groep van 15 jongens is nu in de zogenaamde buitenbegeleiding. Er is een nieuwe groep in het voorbereidingsprogramma van tien dagen opgenomen. Dit is een heel intensief programma. Alleen degenen die echt door willen, stromen na de eerste tien dagen door naar het programma van drie maanden. Ook degenen die uit een eerdere groep nog versterking nodig hebben, volgen het driemaandelijkse programma. Marcio (24 jaar) Hij studeerde rechten en is getrouwd met een advocate. Maar zijn drugsverslaving maakte alles kapot. Hij was twee jaar geleden al eens bij ons geweest, maar viel na het afronden van de herstelperiode weer terug. Hij beloofde zijn vrouw dat hij nooit meer drugs zou gebruiken. Deze belofte hield hij drie dagen. Toen ging het mis. Zijn vrouw stuurde hem naar de grote stad Sao Paulo om af te kicken. Maar in plaats van afkicken ging hij crack, één van de gevaarlijkste drugs, gebruiken. Daarom liet ze hem weer naar Manaus komen. Het herstel thuis ging met ups en downs. Daarom kwam hij weer bij ons. Hij begon in het zogenaamde zeefprogramma van tien dagen intensieve begeleiding. En vervolgens ging hij door voor het driemaandelijkse programma. Dit ging heel goed. Hij is nu thuis en gaat samen met zijn vrouw mee naar de kerk. Wel moet hij voorlopig nog begeleid worden. Hij wil op dit moment niet zijn studie hervatten, maar gaat eerst werken. De Heer veranderde zijn leven. De hoogmoedige Marcio zegt hierover “Ik sta eindelijk met mijn beide voeten op de grond. Maar mijn hoofd behoort aan de Heer”. Hij weet dat hij een laatste kans van zijn vrouw heeft gekregen en wil die kans zeker niet verspelen. João (19 jaar) Hij komt uit een heel arm gezin ergens diep in het oerwoud. Hij woont nog bij zijn ouders. Hij kwam in de drugssmokkel terecht en ging daarom regelmatig de grens over. Met zijn roeibootje ging hij naar de grens, enkele uren roeien vanaf zijn huis in het oerwoud. Bij de grens werd zijn bootje volgeladen met vruchten die volgestopt zaten met cocaïne. Hij moest die weer afgeven aan een snelle boot die er mee naar Manaus voer. Eerst wist hij helemaal niet wat er in de vruchten zat. Voor hem betekende het vervoer van de vruchten een goede bron van inkomsten waardoor zijn familie geld had voor voeding kleding etc.
september 2011
l
3
l
Kontakt met Manaus
Het leek een goede baan voor hem. Maar binnen de kortste keren werd hij door de drugshandelaren overgehaald om ook zelf drugs te gaan gebruiken. Het zou hem zoveel meer brengen dan de zelfgemaakte tabak die hij gebruikte. Het duurde niet lang of hij werd bij de grens samen met de hele groep handelaren opgepakt door de federale politie. Hij kwam in Manaus in de gevangenis terecht. Hij was volslagen analfabeet. Mede daardoor werd hij in de gevangenis op alle mogelijke manieren uitgebuit. Hij raakte volledig aan de grond. Een sociaal werkster, Christine, bracht hem in contact met ons. Vervolgens gaf de rechter hem toestemming de gevangenis te verlaten om bij ons in het herstelprogramma te worden opgenomen. Zijn familie was verhuisd naar Manaus. Ze woonden ergens langs de weg in een klein hutje. De vader deed allerlei karweitjes om aan de kost te komen. Ook de ouders hadden geen enkele scholing gehad. Ze kregen het voor elkaar dat de vijf andere kinderen naar school gingen waar ze ook konden eten. Ze mochten de hele dag op school blijven. De moeder deed de hele dag pogingen om van alles voor João voor elkaar te krijgen. Wat waren ze blij toen João naar ons mocht. Daardoor kregen ze contact met voorgangers van verschillende kerken. Ze werden geestelijk goed begeleid. Na de herstelperiode kreeg João een baantje als schoonmaker in een kerk. ’s Avonds gaat hij met zijn ouders naar een school voor avondonderwijs. Wat een wonderen van herstel mogen we steeds weer meemaken.
Jongens in het herstelprogramma op Recanto. september 2011
l
4
l
Kontakt met Manaus
Familiebezoek op Recanto da Paz.
Ester Ook op Ester maken we veel wonderen mee. Daar blijven we doorgaan met een programma van enkele dagen intensieve begeleiding waarna de meisjes voor een kortere of langere periode weer naar huis gaan. Eenmaal per week is er een programma speciaal voor de moeders. De meesten van deze moeders zijn door de moeilijkheden met hun drugsverslaafde kinderen totaal uitgeput. We stellen groepen van maximaal 10 volwassenen samen. In die groepen geven we geestelijke begeleiding, helpen we ze om hun zorgen en problemen helemaal bij de Heer te brengen. We bidden de Heer om heel veel wijsheid, omdat dit weer een nieuw aspect in ons werk is. Het betekent een heel nieuwe uitdaging voor ons. Bid mee ook voor ons. We hebben uw gebed en hulp hard nodig. Samen strijden en samen overwinnen. We wensen u allen heel veel zegen toe. We zijn zeer dankbaar voor u allen die zo intensief met ons meeleven. Uw Betty en Josè en alle medewerkers
september 2011
l
5
l
Kontakt met Manaus
Getuigenis Pedro da Silva (17 jaar) Pas toen ik 12 jaar oud was kreeg ik een volledige naam: Pedro da Silva. Mijn moeder heb ik nooit gekend. Zij stierf bij mijn geboorte. Ik moet nog ergens 6 broers en zussen hebben, maar ook die ken ik niet. Eigenlijk ben ik opgegroeid onder de groentebakken in de marktkraam van mijn vader. Van mijn vroegste jeugd kan ik me alleen maar herinneren dat ik, wanneer ik huilde, een schop van mijn vader kreeg. Mijn enige troost in die tijd was een straathondje. Hij leefde, net als ik onder de groentebakken. Toen ik 11 jaar oud was werd mijn vader doodgeschoten tijdens een vechtpartij. Door iemand die ook op de markt werkte werd ik mee naar huis genomen. Overdag leefde ik nu niet meer onder de groentebakken maar onder de visbakken. Wat een stank! Maar ik kreeg in ieder geval genoeg te eten. Omdat mijn wereldje onder de bakken te klein en te vies werd, kwam ik bij een groep jongens terecht. Omdat ik erg klein was voor mijn leeftijd moest ik voor hen geld uit tassen stelen. Zo kreeg ik geld in handen. Van mijn nieuwe vrienden leerde ik roken, drinken en drugs gebruiken. Toen ik 12 jaar was werd ik opgepakt en in een tehuis geplaatst. Ik kreeg eten en had een bed. Ook kreeg ik een naam en een geboortedatum. Ik moest naar school. Daar werd ik erg geplaagd. Ze vonden me stom, omdat ik niet kon lezen of schrijven. Ik wist niet eens hoe ik heette: ik had wel een voornaam Pedrinho (Pedro) maar de naam van mijn vader of moeder kende ik niet. De andere kinderen zeiden dat ik ergens uit was gevallen, maar dat kon niet de hemel zijn. Daarvoor was ik te klein, te lelijk en te ondeugend. Dus dan moest ik uit de hel komen. Al heel snel liep ik van school weg en ook van het tehuis. Ik kwam weer in een straatbende terecht en leerde alles wat niet goed was. Als gevolg van één van de vechtpartijen waar ik regelmatig in verzeild raakte, kwam ik in het ziekenhuis terecht. De eerste zes weken was ik nauwelijks bij kennis. Niemand wist wie ik was. Toen ik weer wat meer bij kennis was, vertelde ik ze dat ik Pedro heette en waarschijnlijk ook da Silva en dat ik waarschijnlijk 14 jaar oud was. Mijn adres was de straat. Toen ik beter was wilden ze me naar het tehuis terug sturen, maar dat wilde ik absoluut niet. Er kwam bezoek van iemand die vertelde dat Jezus een echte vriend is en dat er een Vader in de hemel is. Het begrip vader had voor mij een negatieve klank. Ik associeerde dat met het krijgen van een schop terwijl ik onder de groentebakken zat. Vriend betekende voor mij het straathondje waar ik mee speelde toen ik klein was en de groep straatjongens die me gebruikten voor hun eigen doeleinden. Het was allemaal onbekend voor mij. Toch vond ik de verhalen wel mooi. De pastor bracht me naar tia Betty en dr Josè. Ze namen me mee naar Recanto da Paz. Hier was alles heel anders dan ik ooit had meegemaakt. Iedereen hielp me. Ik leerde nieuwe dingen, zoals dagelijks een bad nemen. Ik leerde zingen. Ook leerde ik voetballen en allerlei andere spelen. En ik kreeg heel veel te eten. Als ik het moeilijk had was er altijd wel iemand die met mij ging praten en bidden. Hier had ik mijn eigen bed. Alleen de bezoekdagen vond ik niet zo erg fijn, omdat er voor mij nooit bezoek kwam. Wel nam tia Betty altijd september 2011
l
6
l
Kontakt met Manaus
nieuwe kleren en schoenen voor mij mee. Ook kreeg ik dan iets leuks en lekkers voor mezelf. Maar waarom had ik geen vader of moeder zoals de andere jongens? Later begreep ik dat ik net als de anderen ook een Vader en een Broer had, die altijd bij me was en me nooit in de steek zou laten. Ik hoefde Hem alleen maar toe te laten in mijn leven. Heel dat eenzame en nare leven zou dan veranderen. Zo werd ik een nieuw mens. Ik leerde met de Vader praten (bidden) en ik zong voor Hem. Ik kreeg veel vrienden op Recanto. Toen ik hersteld was, werd ik in een fijn gezin opgenomen, waar ik me helemaal thuis voel. Samen met nog een jongen van Recanto da Paz woon ik daar nu. We gaan samen naar school, waar we in twee jaar tijd de achterstand konden inhalen. We kregen allebei een baan waarin wij een beroep kunnen leren. Ik ben actief in de kerk. Ook ga ik vaak naar de diensten bij dr Pimenta en tia Betty. Dankzij hun werk en ook dankzij u allen in Nederland ben ik geworden die ik nu ben. Hartelijk dank. De Heer Jezus zal u daarvoor zegenen.
De meisjes bezig in de schoonheidszaal en eerstehulpkamer.
september 2011
l
7
l
Kontakt met Manaus
Werkbespreking met Betty, Josè en enkele medewerkers.
Jaarrekening 2010 De jaarrekening 2010 is in juni van dit jaar door de accountant samengesteld. Mocht u belang stellen in het accountantverslag dan kunt u de administratie bellen: 038 465 80 28.
BETTY SMIT
Caixa Postal 79 Manaus A.M. 69-010-110 Brasil www.zending-amazones.nl
ADMINISTRATIE
Stichting Zending Amazones Postbus 602 - 8000 AP Zwolle Telefoon 038 465 80 28
[email protected]
VOOR GIFTEN
• Klara melkproject: ING 80 77 14 t.n.v. Stichting Zending Amazones te Zwolle.
Lid Evangelische Zendings Alliantie (EZA)
ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) erkend
september 2011
l
8
l
Kontakt met Manaus
St. Zending Amazones ING 2711351 Zwolle
