Stichting Namaste
Nieuwsbrief 5
Maart 2013.
Beste sponsorouder en donateurs, Hierbij doen wij u alweer de derde nieuwsbrief toekomen van het bestuur van stichting Namaste. Wij danken u voor de positieve reacties die wij van u hebben mogen ontvangen over de wijze waarop de financiële stukken van de stichting over het boekjaar 2010 aan u gepresenteerd zijn. Dank ook aan de sponsorouders die ons alsnog hun e-mailadres hebben doen toekomen. Nieuwsbrief wat later dan te doen gebruikelijk. De nieuwsbrief van maart 2012 is iets later dan te doen gebruikelijk. Dit heeft maken met het feit dat wij er als bestuur voor gekozen hebben om de nieuwsbrief en de enquête/tevredenheidonderzoek tegelijkertijd te verzenden. Dit in verband met de te maken portokosten. Wij hopen op uw begrip in deze. Nieuws van het bestuur. Op het bestuurlijk niveau zijn er nauwelijks bijzonderheden te melden. Alleen zijn de bestuursfuncties van 1e en 2e secretaris ‘omgewisseld’. De heer E. van Lokven is vanwege omstandigheden van persoonlijke omstandigheden per 1 januari 2012 2e secretaris geworden en mevrouw C. Wagenaar bekleedt per gelijke datum de functie van 1e secretaris. U zult daar als sponsorouder/ donateur niet direct iets van merken. Dit echter voor u ter kennisname. Terugblik 2011. Hieronder hebben wij voor u als bestuur de belangrijkste zaken uit 2011 op een rijtje gezet. Aantal sponsorkinderen. Op 31-12-2011 werden er, dankzij uw financiële ondersteuning, 124 kansarme kinderen gesponsord in de tehuizen en kloosters waar wij in India mee samenwerken. Het aantal kinderen wat wij op 3112-2010 sponsorden was 123. Net zoals in 2010 hebben wij ook in 2011 weer een aantal sponsorouders verloren vanwege de economische crisis/recessie. Wij hebben echter in 2011 gelukkig ook weer een aantal nieuwe sponsorouders mogen verwelkomen. Als wij om ons heen kijken dan moeten wij als bestuur constateren, dat wij ons gelukkig mogen prijzen, dat de sponsorouders van stichting Namaste heel loyaal zijn naar hun sponsorkinderen i.c. het bestuur van stichting Namaste. Dat stellen wij niet alleen bijzonder op prijs maar daar zijn wij ook trots op. Van de eerder genoemde 124 sponsorkinderen werden er 117 kinderen daadwerkelijk gesponsord door sponsorouders van stichting Namaste en 7 kinderen door het Fonds Namaste. In de nieuwsbrief van september 2011 hebben wij u uiteengezet wat het Fonds Namaste inhoudt (‘vangnetfunctie’ voor sponsorkinderen die om wat voor redenen dan ook vroegtijdig het sponsorprogramma van de stichting zouden moeten verlaten). Sponsorkinderen die gestopt zijn in 2011. In 2011 hebben wij de sponsoring van slechts 3 kinderen (dit getal fluctueert altijd enorm want vorig jaar waren dit 13 kinderen) uit het sponsorprogramma van stichting Namaste beëindigd. De redenen voor deze beëindiging zijn als volgt; 1 kind heeft haar studie afgerond en heeft een baan gevonden, 1 kind is op verzoek van één van de leidinggevenden van de tehuizen in India uit het sponsorprogramma genomen omdat meerdere met haar gemaakte afspraken niet door haar nagekomen zijn en 1 kind is uit het sponsorprogramma genomen omdat een gefortuneerde oom de kosten van haar studie (en ook die van haar broers en zussen) voor zijn rekening genomen heeft. Dit is overigens ook een legitieme reden om de sponsoring van een kind te beëindigen, zoals opgenomen in het protocol van stichting Namaste. Het is een goede zaak dat familie van kansarme kinderen zich het lot aantrekt
van deze kinderen. Helaas komt dit zelden voor omdat familieleden van de gezinnen waar onze sponsorkinderen uit voortkomen ook allemaal ver onder de armoedegrens leven. Nieuwe database sponsorkinderen en hun familieleden. In nieuwsbrief van maart 2011 is door ons gemeld dat het secretariaat van de stichting een nieuwe database ontworpen heeft. In deze database is alle relevantie informatie van de sponsorkinderen en hun directe familieleden opgenomen. Zowel de leidinggevenden als het bestuur zijn bijzonder te spreken over de werking/efficiëntie van deze database. Financieel jaaroverzicht 2011. Het financieel jaaroverzicht van stichting Namaste over 2011, met bijbehorende toelichting, kunt u tegemoet zien in de nieuwsbrief van september 2012. Projecthulp 2011 (gerealiseerde en lopende projecten). 1. St. Mary’s Home for the Children. In de nieuwsbrief van september 2011 hebben wij u al gemeld dat, dankzij giften van twee sponsorouders en een eigen bijdrage van stichting Namaste, wij voor de kinderen van het St. Mary’s Home for the Children twee nieuwe computers, twee nieuwe printers en vier zonne-energielampen aan hebben kunnen schaffen. Kosten totale project € 1583,33. 2. Bekostigen medicijnen aan kinderen en/of hun directe familieleden. Ook hebben wij in de nieuwsbrief van september 2011 aan u gemeld, dat wij graag voor een aantal kinderen en/of hun directe familieleden een gift over wilden maken voor het bekostigen van (dure) medicijnen. Vaak moeten de ouders een lening afsluiten omdat zij gewoonweg dit soort zaken niet kunnen bekostigen van hun karige loon. Dankzij de sponsorloop van een aantal kinderen van de St. Joanschool te Soerendonk, een donateur en een bijdrage van stichting Namaste hebben wij 13 kinderen/directe familieleden kunnen helpen. Kosten totale project € 750,=. Voor Indiase begrippen is dit een enorm bedrag. In 2012 hopen wij weer een aantal andere kinderen/directe familieleden te kunnen helpen. Wilt u een bijdrage overmaken om deze kinderen te helpen dan stellen wij dit uiteraard zeer op prijs. Vermeld wel bij overmaking van uw gift ‘bestemd voor medicijnen sponsorkinderen’. 3. Project Sacred Heart Vocational Centre and Boys Home. Over deze projectaanvraag willen wij u graag een stuk uitgebreider informeren. Zoals bij een aantal van u bekend zal zijn, sponsoren wij ook een aantal dove en/of doofstomme kinderen van de Jyothibhavan School te Chayoth in India. Leidinggevende van dit tehuis is zuster Augusta die verblijft in het Sacred Heart Provincial House in Thondiyil. Op de Jyothibhavan school verblijven 18 jongens en 12 meisjes intern. De meisjes slapen in een ruimte in het gebouw van de Jyothibhavan School zelf. De jongens slapen in een op instorten staand klein huisje/ gebouwtje. De kinderen krijgen gratis huisvesting, voeding en educatie. Daarnaast komen er 32 dove en/of doofstomme kinderen van ‘buitenaf’ die overdag de lessen volgen en ’s middags weer naar huis gaan. De Jyothibhavan beschikt onder andere over een audiologische ruimte (hier worden gehoortesten afgenomen) en een therapieruimte (hier worden de spraaklessen gegeven/gebarentaal geleerd). Deze ruimten zijn mede tot stand gekomen dankzij een forse donatie van sponsorouders en stichting Namaste. Verder beschikt de Jyothibhavan school over 4 (gedateerde) computers en 4 oude zogenaamde trapnaaimachines. Naast de reguliere lessen volgen een aantal oudere kinderen hier computerlessen en naaimachinelessen. De zusters proberen deze kinderen voor te bereiden op een toekomst met arbeidsperspectief. De Jyothibhavan school is inmiddels veel te klein geworden om al deze kinderen op een goede wijze te begeleiden. Eind 2011 hebben wij van zuster Augusta een projectaanvraag ontvangen voor de bouw van een compleet nieuw beroepsopleidingscentrum genaamd Sacred Heart Vocational Centre
and Boys Home voor dove en slechthorende kinderen (informaticacentrum, kleermakerscentrum, slaapverblijven, kantoorruimtes, studieruimtes, verblijf voor de jongens, toiletruimtes etc.). Deze nieuwbouw moet gaan plaatsvinden naast de Jyothibhavan School. Doelstelling van het project is het stimuleren en verbeteren van de ontwikkelingsmogelijkheden van de dove en slechthorende kinderen door het verstrekken van speciale zorg en opleiding. Door het aanbieden van passend onderwijs is het mogelijk dove en slechthorende kinderen te rehabiliteren en te integreren binnen de beroepsbevolking van India. Nu is zo dat de dove en/of slechthorende kinderen na klas 10 (laatste klas middelbare school) uit moeten zien naar een andere school om daar hun hogere middelbare schoolopleiding te volgen (klas 11 en 12). Deze kinderen komen dan op een ‘reguliere school’ terecht waar de leerkrachten geen gebarentaal beheersen en zij moeten dan de leerstof tot zich nemen via hun studieboeken of door wat de leerkrachten op het bord schrijven. Met de bouw van een compleet nieuw beroepsopleidingscentrum kunnen de kinderen nu hun volledige schoolopleiding hier volgen. De totale kosten voor dit project komen op € 90.000,= a € 100.000,=. Dit is verschrikkelijk veel geld en dit bedrag kunnen wij als stichting nooit en te nimmer bijeen krijgen. Inmiddels hebben wij als bestuur al een bedrag mogen ontvangen van € 2500,= van stichting Hervormd Weeshuis te Grootebroek. Het bestuur van stichting Namaste draagt zelf € 1500,= bij aan dit project. Het Sacred Heart Provincial House waar de Jyothibhavan school onder ressorteert, is zelf ook actief aan het lobbyen om het hierboven genoemde bedrag van € 90.000,= a € 100.000,= bij elkaar krijgen. Zij hebben inmiddels al een groot bedrag mogen ontvangen van de trustfondsen van diverse kloosters van hun congregatie. Zij proberen bovendien bij het Catholic Near East Welfare Association (CNEWA) een aanzienlijk bedrag los te weken. Deze organisatie ondersteunt ook projecten in India. Mocht dit project u aanspreken dan is uw gift van harte welkom. Vermeld wel bij overmaking van uw gift ‘bestemd voor project Sacred Heart Vocational Centre’. Weet u in uw directe omgeving instanties/bedrijven die mogelijk ook een financiële bijdrage willen schenken aan dit project laat ons dit dan alstublieft weten. Wij zijn graag bereid om hen nader te informeren over dit project! Financiële steun aan tehuizen, sponsorkinderen en/of de ouders van sponsorkinderen. In 2011 hebben wij een bedrag van ruim € 360,= mogen ontvangen van een sponsorouder voor het Pope Paul VI/Mercy Home. Zoals in eerdere nieuwsbrieven al gemeld is het Pope Paul VI/Mercy Home is een tehuis waar ruim 100 lichamelijk en/of geestelijk gehandicapten (volwassenen) intern verblijven. Situatie in de tehuizen en kloosters in India en de studiekosten voor de sponsorkinderen. 1. St. Vincent’s Orphanage, Karunalayam en Jyothibhavan School. Zuster Augusta beschouwen wij als leidinggevende van deze tehuizen en school. Zij verblijft zelf in het Sacred Heart Provincial House en voert de algemene coördinatie. Zij staat in zeer nauw contact met de leidinggevenden van het St. Vincent’s Orphanage en Karunalayam (dependance van het St. Vincent’s Orphanage) en de directeur van de Jyothibhavan School en weet alles wat er met de sponsorkinderen gebeurd en de gezinnen waar zij uit voortkomen. Wij noemen haar ook wel liefkozend onze zuster/moeder Teresa. Zuster Augusta is in augustus 2011 hard en ongelukkig gevallen waarbij zij een ruggenwervel en pols heeft gebroken. De revalidatie verloopt zeer moeizaam. Zij draagt een speciaal hard korset. Zij kan nog heel erg moeilijk lopen en zij kan haar rechterhand en vingers nog nauwelijks gebruiken. Voor deze geweldige en hardwerkende zuster is dit alles moeilijk te accepteren maar dankzij een andere zuster uit het Sacred Heart Provincial House, die haar helpt met een groot aantal zaken, blijven wij optimaal geïnformeerd over het wel en wee van onze sponsorkinderen. Vele sponsorkinderen uit deze twee voornoemde tehuizen zijn wees of halfwees. Voor deze kinderen is het des te belangrijker dat zij goede educatie genieten zodat zij later een toekomst voor zichzelf op kunnen bouwen. Zij hebben, buiten de zusters, niemand die naar het omkijkt. Meestal worden zij ook
in de steek gelaten door hun (directe) familieleden. Zelfs tijdens de schoolvakanties verblijven deze kinderen intern in beide tehuizen. Ondanks deze trieste constatering doen zuster Augusta en haar staf er alles aan om deze kinderen toch een soort ‘thuisgevoel’ te geven. In tegenstelling tot de andere tehuizen wordt het gebied waar deze tehuizen liggen nauwelijks getroffen door natuurrampen (vaak veroorzaakt door de moessons). De sponsorkinderen van deze tehuizen betalen geen schoolgeld waardoor hun spaarsaldo gestaag groeit. Pas als de kinderen naar de hogere middelbare school gaan (klas 11 en 12) beginnen zij met het betalen van schoolgeld en wordt het opgebouwde spaarsaldo aangewend. Dit omdat dan het overgemaakte sponsorgeld onvoldoende is. Veelzeggend is dat bijna alle huidige en oud sponsorkinderen van deze tehuizen een (zeer) goede baan vinden na hun gevolgde beroepsopleiding. Vaak worden deze kinderen leraar/lerares of verpleger/verpleegster en verdienen zij voor Indiase maatstaven een zeer goed salaris. 2. Kottapuram Integrated Development Society (KIDS). Directeur van KIDS is pater Johnson Panketh. Een bijzondere slimme en integere persoonlijkheid. Hij heeft gestudeerd aan een zeer gerenommeerde universiteit in Engeland en dat is duidelijk te merken. Hij heeft een geweldig organisatorisch vermogen. Dit vermogen kan hij ten volle benutten want KIDS is tevens een van de grootste hulporganisaties in het zuiden van India. Door de zogenaamde zelfhulp groepen (Self Help Groups) kunnen hele dorpen zichzelf bedruipen. KIDS is qua organisatiestructuur het tehuis wat er misschien bovenuit steekt. Dat laat onverlet dat de kinderen die wij sponsoren bij KIDS onze hulp hard nodig hebben. De goede structuur binnen KIDS zorgt ervoor dat alle sponsorkinderen het optimale rendement uit hun studie behalen. Tijdens de zomermaanden worden de zogenaamde KIDS zomerkampen georganiseerd. Tijdens deze zomerkampen kunnen de kinderen van KIDS naast allerlei culturele activiteiten ook speciale cursussen en lessen volgen (voornamelijk in het Engels). De kinderen van KIDS zijn zeer politiek bewust. Zij krijgen gedurende het jaar allerlei leuke opdrachten en brengen deze in de praktijk door bijvoorbeeld de regionale bevolking bewust te maken van de gevaren van alcohol (protestmars met andere organisaties), het belang van de groenteteelt etc. De kinderen zijn, zoals pater Johnson Panketh zo mooi formuleerde, de volgende leiders van deze wereld! Aangelopen jaar heeft de regio waar KIDS ligt veel te kampen gehad met verwoestingen aangericht door de moessons. Tijdens het regenseizoen regent het onophoudelijk en het klimaat is altijd regenachtig en koel. In de regio komen veel overstromingen voor. Van onze sponsorkinderen zijn veel vaders visser en dat brengt zeker tijdens deze periode ernstige gevaren met zich mee. Vanwege de zeer slechte weersomstandigheden kunnen zij soms wekenlang niet uitvaren en hebben zij dus ook geen inkomsten. Het grootste probleem is echter dat veel mensen getroffen worden door ziektes die altijd gepaard gaan met dit regenseizoen. Veel oudere mensen en kinderen worden slachtoffer van deze besmettelijke ziektes. De studiekosten van de sponsorkinderen fluctueren enorm. Het onderwijssysteem in India steekt bijzonder gecompliceerd in elkaar. Je hebt overheidsscholen en private scholen. Dat is er ook nog eens het verschil in de wijze waarop lesgegeven wordt (Tamil, Engels, Engels Medium etc.). 3. Holy Angels’ Convent. Zuster Agnes is binnen het Holy Angels’ Convent aangesteld als coördinator van het sponsorprogramma van stichting Namaste. Zij is jonge, moderne zuster met enorm veel capaciteiten. Zij vervult, naast haar taak als coördinator van het sponsorprogramma, een aantal zeer belangrijke functies binnen het Holy Angels’ Convent (beheert financiën, voorzitter examencommissie). Holy Angels’ is een heel bijzonder tehuis omdat het midden in het centrum van de wereldstad Trivandrum ligt. Het scholencomplex bestaat uit diverse gebouwen en hier gaan ruim 8000 kinderen naar school. Ja, u leest het goed. Ondanks het feit dat Holy Angels’ beschikt over een groot scholencomplex heeft het geen hoger middelbaar onderwijs. De kinderen moeten na de laatste klas van de middelbare school (klas 10) zelf solliciteren om een plaats te bemachtigen op een hogere middelbare school in de omgeving van Trivandrum. De kinderen gaan dan vaak intern omdat zij te ver moeten reizen. Het is helaas voor zuster Agnes heel moeilijk om deze kinderen goed te blijven volgen.
Kinderen die privaat onderwijs volgen betalen het driedubbele ten opzichte van de kinderen die onderwijs volgen op de overheidsscholen (bv. kosten lagere school privaat onderwijs Rs. 6300,= en overheidsschool Rs. 2400,= en dit alles is exclusief aanschaf schoolmaterialen, leerboeken etc.). Wie over onderwijs in India schrijft, laat zich maar al te gemakkelijk verleiden tot de gedachte dat het goed gaat. Wij krijgen via de media indrukwekkend verhalen over miljoenen leerkrachten, honderden miljoenen leerlingen en miljarden roepies aan overheidsbestedingen. Maar het ware verhaal over onderwijs in India hoort te gaan over wat áchter de getallen gebeurt, en dan vooral over de kwaliteit van het onderwijs. Want daar zal uiteindelijk het succes van het onderwijs in India worden behaald. Er is in het afgelopen decennium veel vooruitgang geboekt. Er gaan meer kinderen dan ooit naar school. Vooral meisjes profiteren meer van het onderwijs dan ooit tevoren. Maar -en ook hier kunnen cijfers bedrieglijk zijn- in veel gevallen is er sprake van relatieve vooruitgang. De achterstand voor meisjes blijft in het onderwijs aanzienlijk en in veel staten is de kloof tussen rijk en arm nog groot als het gaat om deelname aan onderwijs. Er bestaat een duidelijke scheiding tussen onderwijs voor de rijken en de armen in de samenleving. Degenen die het zich kunnen permitteren, zullen steeds meer gebruik maken van privéscholen die kwalitatief een stuk beter zijn dan de overheidsscholen. Hierdoor komt de kwaliteit van het overheidsonderwijs nog verder onder druk te staan. Holy Angels’ heeft sinds kort een nieuw educatieprogramma. Veel kinderen kunnen zich niet uitdrukken in het Engels. Daarom is zuster Agnes altijd verplicht om de brieven, die de sponsorkinderen voor hun sponsorouders maken, te vertalen van het Malayalam naar het Engels. Mogelijk dat het nieuwe educatiesysteem hier ook verandering in brengt. Trivandrum blijft altijd gevrijwaard van ernstige natuur-rampen maar de omliggende regio’s (aan de kuststrook) worden vaak en veel getroffen door natuurrampen. De moessons richten ook hier veel schade aan. Ook hier zijn het merendeel van de vaders van onze sponsorkinderen visser. Zij hebben het financieel slecht. Zij kunnen in medische hulp en andere zaken voorzien door geld te lenen bij een bank. Echter vaak lenen zij geld bij louche individuen (die een veel te hoog percentage aan rente berekenen) en dan geraken zij in de bekende vicieuze cirkel van schulden. 4. Pope Paul VI/Mercy Home. Zuster Lourdes Bernard is de nieuwe leidinggevende van het PP/Mercy Home en een bijzonder prettige persoonlijkheid. Dit tehuis heeft nog steeds een speciaal plekje in ons hart. Tot voor een aantal jaren terug sponsorden wij hier regelmatig gehandicapte kinderen. Met de oud sponsorkinderen die verbleven in het PP/Mercy Home gaat het goed. Zij hebben allemaal een baan gevonden ondanks het feit dat zij een handicap hebben. Op dit moment zijn er nog maar twee gehandicapte jongens (beiden 20 jaar). De zusters bekostigen hun studie en zij zullen binnenkort een baan vinden. In dit tehuis verblijven ruim 100 geestelijk en/of lichamelijk gehandicapte ouderen. Zij worden met enorm veel liefde verzorgd door de zusters en de vele vrijwilligers. De kinderen die wij nu sponsoren wonen allemaal in directe omgeving van het PP/Mercy Home. Zuster Lourdes bezoekt de sponsorkinderen en hun ouders altijd persoonlijk thuis zodat zij alle actuele informatie kan vergaren die van belang is voor het opmaken van de rapportages. Zij vindt het telkens een genoegen om alle kinderen samen met hun ouders te ontmoeten. Het tehuis staat in de plaats Nanjanad en is gelegen in de bergen. Hierdoor blijven zij veelal gevrijwaard van de natuurrampen. Dit is voor de zusters en inwonenden natuurlijk geweldig maar lager in het dal worden de mensen wel getroffen door deze natuurrampen. Helaas liggen de internetverbinding en telefoonverbinding van het PP Mercy Home er om de haverklap uit (soms voor een periode van 3 maanden). Dan is het natuurlijk moeilijk om snel en direct met zuster Lourdes te communiceren via e-mail. Gelukkig hebben we ook nog de ‘postduif’ waar we gebruik van kunnen maken en die onze brieven keurig bezorgd in India en vice versa. De studiekosten voor de kinderen van het PP/Mercy Home zijn relatief laag vergeleken met die van de andere tehuizen. Het sponsorgeld van de sponsorouders is vaak afdoende om de studiekosten te betalen tot en met de hogere middelbare school en dat is bij veel andere tehuizen en kloosters absoluut niet het geval.
5. St. Mary’s Home for the Children. Leidinggevende van het St. Mary’s Home is zuster Elizabeth Irudhayasamy. Zij vervult deze functie nu al een aantal jaren met verve. Zuster Elizabeth is een zeer markante verschijning. Zij is een ‘tribal’. Tribals zijn in stamverband levende groepen. De meeste stammen leven in ontoegankelijke heuvelachtige of bergachtige dichtbeboste gebieden, wat een van de redenen is waarom men ze van weinig politiek en economisch belang vindt. Dat maakt de prestatie dat zuster Elizabeth nu leidinggevende is van het St. Mary’s Home des te groter. Het St. Mary’s Home ligt in de plaats Kotagiri in India. Het tehuis ligt in de bergen. Het klimaat is er bijzonder aangenaam en het tehuis blijft veelal gevrijwaard van natuurrampen omdat het zo hoog in de bergen ligt. Soms regent het er zo hard dat er een modderstroom van de berg naar beneden glijdt. Dit heeft er in 2010 toe geleid dat de waterbron van het St. Mary’s Home onder deze modderstroom bedolven lag. Gelukkig hebben wij een helpende hand kunnen bieden. Het St. Mary’s Home is een oud gebouw. Sponsorouders en stichting Namaste hebben afgelopen 10 jaar een aantal projecten opgestart en afgerond voor het St. Mary’s Home omdat dit bittere noodzaak was (nieuwe douches, toiletten, aanschaf computers, printers, zonne-energielampen). De sponsorkinderen van het St. Mary’s Home komen veelal uit ontwrichte gezinnen of de kinderen zijn halfwees. Het volgen van educatie van deze kinderen is dan ook van levensbelang. Net als bij het St. Vincent’s Orphanage/Karunalayam zie je dat de meisjes hoofdzakelijk lerares of verpleegkundige worden. Een dergelijke driejarige beroepsopleiding kost al gauw rond de Rs. 200.000,=. Dat kan natuurlijk nooit betaald worden van de sponsorgelden maar vaak krijgen deze kinderen een soort studiebeurs. Na afronding van hun opleiding betalen zij, net zoals in Nederland, het geleende geldbedrag in termijnen terug. Dit is ook mogelijk omdat zij voor Indiase maatstaven een goed salaris verdienen. Als de kinderen een professionele beroepsopleiding gaan volgen moeten zij hiervoor meestal naar grotere plaatsen uitwijken zoals Coimbatore, Avinashi of Ooty. De kinderen in het St. Mary’s Home worden met veel liefde omringd en de zusters doen er alles aan om de kinderen zo goed mogelijk te begeleiden bij hun educatie. De kinderen krijgen nu voor het eerst in hun leven computerlessen van de zusters. Dit dankzij de twee computers die wij hen (samen met een sponsorouder) geschonken hebben. Daarnaast leren zij de kinderen hoe zij de zonneenergielampen moeten gebruiken als de elektriciteit uitvalt. Dit gebeurd ook regelmatig omdat het St. Mary’s Home hoog in de bergen ligt. De kosten voor de schoolopleidingen (lagere school, middelbare school en hogere middelbare school) liggen iets hoger dan bij het PP/Mercy Home. 6. St. Helen’s Home for the Children. Zuster Alice Joseph is al een groot aantal jaren leidinggevende van het St. Helen’s Home en een van de oudere zusters. Zij heeft een lichte vorm van dementie en dit is haar laatste actieve functie als zuster voor zij zich terugtrekt. Het St. Helen’s Home ligt in de plaats Coimbatore (ook wel katoenstad genoemd), een belangrijke industriestad met rond de één miljoen inwoners. Het is belangrijk dat de kinderen hier educatie genieten want de mensen in de regio zijn erg arm. Het inkomen van de ouders is niet toereikend om hen eten en kleding te geven en hen naar school te laten gaan. De ouders lenen vaak geld voor de kinderen bij personen die leningen verstrekken en zij moeten vaak exorbitant hoge bedragen aan rente betalen. Sommige ouders moeten hun geit of kippen verkopen om aan geld te komen voor plotselinge uitgaven zoals de nota’s voor medische behandelingen. De kinderen worden verzorgd in het ziekenhuis nabij het St. Helen’s Home. Dit ziekenhuis is voor kinderen en vrouwen. Zij krijgen medische zorg en medicijnen en dit kost hen niets of slechts een kleine eigen bijdrage. De studiekosten van de sponsorkinderen fluctueren ook hier enorm. Ook hier is dit afhankelijk van welke opleidingen de sponsorkinderen volgen. Veel sponsorkinderen volgen een universitaire opleiding waardoor deze kinderen na hun opleiding een (zeer) goede baan kunnen krijgen. Jongens zoeken vooral werk in de ICT-sector of als bouwkundig ingenieur. De meisjes gaan na hun opleiding aan de slag als lerares, verpleegkundige, laborante, directiesecretaresse etc. Kortom, deze kinderen komen nagenoeg allemaal in goed betaalde hogere functies terecht. Dit is de belangrijkste informatie voor nu. Tot de volgende keer.
Met vriendelijke groet,
Bestuur stichting Namaste.
