Sportstudies gaat scoren in de wetenschap

13e jaargang 2 april 2008 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/nieuws | foto: Pepijn van den Broeke

13

Thema: Gezondheid * Bommen met Lieke uit de Gouden Kooi * Interview lector Sportwetenschap [13] 2008 2 APRIL WOENSDAG HANZEMAG * Sporten met functiebeperking * Esma loopt stage in aardbevingsstad Antalya * Kunstweek op Texel * Wat vinden HG-studenten van Fitna? * Backstage bij de Opposites * Lieve Loes gaat landelijk

22

Lector Koen Lemmink is het menens

‘Sportstudies gaat scoren in de wetenschap’

Foto: loeXproduXies

Het nieuwe gebouw van het Instituut voor Sportstudies heeft een welhaast magnetische aantrekkingskracht op Koen Lemmink. De lector Sportwetenschap denkt dat hij grote sprongen voorwaarts kan maken in de topsporthal en het Sports Field Lab.

Sportlector Koen Lemmink: ‘De komende jaren gaan we ontdekken wie de man met de hamer is’

In de Euroborg, het Arke Stadion, het Gelredome, het Abe Lenstra Stadion en, vooral, in de topsporthal van het Instituut voor Sportstudies. Overal tref je camera’s aan. Niet alleen tv-camera’s die wedstrijden verslaan, óók videocamera’s die in de juiste handen de wereld aan informatie opleveren. Die handen, daarnaar is Koen Lemmink al een paar maanden op zoek. Op 19 maart ontving de 45-jarige inwoner van Paterswolde de versierselen die horen bij de functie die hij sinds 1 oktober bekleedt: lector Sportwetenschap aan de Hanzehogeschool. ‘Er is zo verschrikkelijk veel te onderzoeken. We kunnen zelfs eisen stellen: we doen alléén onderzoek naar vragen die in de

2

praktijk opborrelen. Sportbonden mogen aankloppen, verenigingen, fitnesscentra, zorgverzekeraars, noem maar op.’ Hij grinnikt: ‘maar we zijn strikt onafhankelijk, hoor. Dat hebben we contractueel vastgelegd. Zwart op wit.’ Niet onbelangrijk, want er gaat veel geld om in de wereld van sport en bewegen. ‘Neem de zorgverzekeraars. Als de ene een programma voor leefstijl aanbiedt, wil de andere niet achterblijven, anders lopen de klanten misschien weg. Nou, ik wil graag onderzoeken welke effecten die programma’s hebben. Op korte termijn, op lange termijn. Dat kan alleen als je wetenschappelijk te werk gaat.’ Lemmink heeft inmiddels zes docenten

HANZEMAG WOENSDAG 2 APRIL 2008 [13]

van het Instituut voor Sportstudies op het oog. Die wil hij de komende vier jaar inzetten op een breed scala aan sportonderzoek. Onderzoek naar het effect van bewegingsprogramma’s bijvoorbeeld, of onderzoek naar de motorische ontwikkeling van schoolkinderen, of onderzoek naar het optimaliseren van sportprestaties. ‘Het is menens. Ik wil op Sportstudies een ware onderzoekscultuur kweken. Dat betekent dat de mensen moeten scoren: publiceren in vakbladen en wetenschappelijke tijdschriften, geciteerd worden en presentaties geven. Het hoort er allemaal bij.’ Lemmink is vooral een aanjager. Aan eigen onderzoek zal hij weinig toekomen.

Hij heeft maar één dag in de week voor Sportstudies. De andere dagen gaat zijn energie naar de Rijksuniversiteit Groningen, waar hij Universitair Hoofddocent Sportwetenschap is. Maar het nieuwe gebouw van Sportstudies heeft op hem een magnetische aantrekkingskracht. ‘Die topsporthal is echt uniek. We hebben videocamera’s waarmee we het gedrag van sporters en schoolkinderen in detail kunnen analyseren. Hoe gedragen die zich in spelsituaties? Waarom heeft de één overzicht en de ander niet? En ga zo maar door.’ Helemaal prachtig vindt Lemmink het Sports Fields Lab: in de vloer van de hal bevindt zich een krachtenplatform. ‘In het lab meten we exact welke krachten de sporters op de vloer uitoefenen. Als je die info combineert met andere data kom je misschien tot ontdekkingen over, ik noem maar wat, de sprongtechniek van volleyballers.’ Nieuwe technologie zal, daarvan is Lemmink overtuigd, het sportonderzoek in de komende jaren een enorme impuls geven. Lemmink heeft z’n oor al te luisteren gelegd bij het Instituut voor Informatie- & Communicatietechnologie. ‘De hartslagmeter kennen we al, maar met sensortechnologie kunnen we nog meer grote sprongen voorwaarts maken. Hoe bewegen sporters ten opzichte van elkaar? Tot nu toe konden we daarvan alleen videobeelden bestuderen. Door sensoren kunnen we die bewegingen binnenkort misschien op het veld analyseren.’ Deugdelijk onderzoek, slimme sensoren, vele handen van docenten en studenten, misschien kunnen die dingen samen antwoord geven op de grote mysteries van sport. ‘Duursporters hoor je vaak over de klap van de man met de hamer. Ineens vloeien de krachten uit hun lijf weg, zeggen ze, plotsklaps krijgen ze de ene voet niet meer voor de andere. De man met de hamer, ik zou willen weten wie dat is. Sterker nog, ik zou wel eens willen weten of hij wel echt bestaat.’ Boudewijn Otten

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks.

INHOUD

Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 fax: 050 5955590 e-mail: [email protected] Internet: via www.hanze.nl.nieuws Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected]

9

7

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen loeXproduXies Illustraties Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij Sam Peeters Leo van der Reest Barbara Stok Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905, [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588, [email protected]

10 12/13 Pagina 4 Rondvraag: Eindelijk is ie er dan: Fitna, the movie. Wat vinden HG studenten er van? Zijn zij ook zo bang voor de islamisering van Nederland of valt het allemaal reuze mee?

Pagina 14/15 Thema: Health-dag op de ACLO. De redactie onderwerpt zich aan tests, roeispint, bomt met Lieke uit de Gouden Kooi en eet nootjes.

Pagina 7 In de rubriek Bij de Les gaat Luuk Steemers op bezoek bij de Academie voor Gezondheidsstudies waar tweedejaars Fysiotherapie aan den lijve ondervinden hoe het is om longpatiënt te zijn.

Pagina 16 Laura heeft leren koken van haar eigen Jamie Oliver: haar vriendje Tim uit Zuid-Afrika. Nu is het tijd om haar vrienden te verrassen met haar nieuw verworven kookkunsten.

Pagina 9 In de fotografiewerkplaats van Minerva leeft de passie voor analoge fotografie nog steeds. ‘Je voelt je hier wel eens de laatste der Mohikanen. Fotografie is overal gedigitaliseerd. Alleen Minerva biedt studenten nog ruimte voor het oude vak’. Pagina 10 Tweedejaars Bouwkunde & Architectuur Esma Karkukli loopt stage bij een bouwinspectiebureau in aardbevingsstad Antalya. ‘Veertig procent van de Turkse architecten is vrouw.’ Pagina 11 De ACLO wil graag meer rekening houden met gehandicapte studenten. Derdejaars Bedrijfskundige Informatica Gert-Jan, vanaf zijn geboorte blind, geeft alvast wat tips aan ACLO-directeur Gerro Dijksma. Pagina 12/13 Kunstweek op Texel: vijftien Minerva-studenten van de docentenopleiding geven een week lang kunstles aan ruim 900 kinderen van scholengemeenschap De Hogeberg. ‘Ik zit liever op mijn crossmotor, maar nu ik eenmaal bezig ben, is het toch wel leuk!’

Pagina 17 Dom, lomp en almost famous: Simone en Jesse belanden met een smoes backstage bij the Opposites. ‘Wij zijn journalisten van het Gronings Magazine. Zouden we een paar vraagjes mogen stellen?’ Pagina 19 Uitwonen: Martin houdt van strak, modern en opgeruimd. ‘Mijn vrienden zeggen altijd dat ik de ultieme IKEA-kamer heb.’ Pagina 21 1,2 miljard mensen hebben geen toegang tot schoon drinkwater. Studenten van het Instituut voor Life Science & Technology werken aan goedkope waterfilters die het leven van miljoenen mensen in India kunnen verbeteren. Pagina 23 Lieve Loes gaat landelijk (zie nieuwspagina 5), maar blijft gelukkig haar adviezen geven in HanzeMag. Ditmaal helpt ze Myriam die last heeft van seksuele intimidatie. ‘We gaan dat stuk vuil eens even goed terugpakken zodat ie de rest van zijn leven geen vrouw meer durft te intimideren!’

[13] 2008 2 APRIL WOENSDAG HANZEMAG

3

RONDVRAAG

Fitna? Heb je Geert Wilders’ film over het vermeende gevaar van islamisering gezien of wilde je er zelfs geen minuut aan wagen? En als je wel gekeken hebt, vond je het ook zo meevallen? Wat is jouw mening? ‘De imams in Nederland zullen het wel sussen.’

Christoffer Brugma (27), derdejaars Vastgoed & Makelaardij

‘Deze film draagt niet bij aan de integratie in Nederland. Je kunt beter bruggen bouwen dan om je heen schoppen. Ik vond het geen goed idee om als slot een bladzijde uit een telefoonboek te scheuren. Heel suggestief. Wij interpreteren deze film in het Westen niet als intimiderend, maar misschien zien mensen uit de Arabische wereld dat wel heel anders. Balkenende heeft van te voren nogal overgereageerd. Zo kun je makkelijk Parijse toestanden creëren.’

Esra Sari (21), eerstejaars Sociaal Juridische Dienstverlening

‘Ik heb hem nog niet gezien. Wel foto’s en interviews. De Spits stond er vol mee. Ik ben moslim en doe er niet moeilijk over. Maar anderen zouden zich er wel druk over kunnen maken. Zoiets kleins als dit kan mijn geloof in ieder geval niet kapotmaken. In de Koran staat trouwens dat je geen mensen mag doden. Een goede moslim neemt dus geen leven. Alleen Allah geeft het leven en neemt het leven. En wat er ook in staat: wie met stenen wordt bekogeld, gooit rozen terug. Wij hebben respect voor andere geloven.’ Geert-Jan Telkamp (19), tweedejaars Sportontwikkeling

‘Is al die ophef nu wel nodig geweest? Er wordt veel te veel aandacht aan besteed. Op elke zender zag je Geert Wilders voorbijkomen. Hij mag zijn mening natuurlijk geven, Nederland pleit voor democratie en vrije meningsuiting, maar op mij heeft het niet veel invloed. Hij heeft problemen met de ideologie, niet met het geloof. Ik vond het ook niet zo schokkend allemaal, dat soort beelden zie je dagelijks in het journaal. Maar voor mensen die in de Koran geloven kan dat wel zo zijn. Ik weet niet wat er precies allemaal in de Koran staat.’

‘Een goede moslim neemt geen leven.’

Kubra Keskin (20), eerstejaars Sociaal Juridische Dienstverlening

‘Ik heb er geen belangstelling voor. Submission heb ik wel gezien, daardoor kreeg je echt een slecht beeld van de islam. Het is nergens voor nodig om deze film te maken. Het zorgt alleen maar voor onrust tussen moslims en niet-moslims. Niet-moslims gaan er anders door naar ons kijken. Ze worden misschien zelfs wel bang voor ons. Maar er zijn juist heel mooie en goede dingen in de islam. We moeten als mensen goed voor elkaar zorgen en respect en liefde tonen voor iedereen.’

Dagmar Tarabuki (17), eerstejaars Biologie & Medisch Laboratoriumonderzoek

‘Ik heb de film niet gezien en zal dat beslist ook niet doen. Ik vind Geert Wilders een racist. Hij stopt mensen in een hokje en vindt dat de islam uit ons land moet verdwijnen. Net alsof iedere moslim iedereen een mes in de keel wil steken. En bovendien roept het christendom nét zo goed tot geweld op. Dat heeft het verleden vaak genoeg laten zien. Zelf heb ik geen geloof, maar ik respecteer wel de religie van anderen.’

Mariska Lageveen (21), tweedejaars Sociaal Juridische Dienstverlening

‘Ik heb stukjes van de film gezien bij Netwerk. De beelden kwamen erg gewelddadig over. Ik kende ze niet. Ik had gedacht dat de regering de film wel zou tegenhouden. Natuurlijk moet je je mening kunnen uiten, maar moslimhaat gaat me te ver. Ik denk trouwens niet dat Wilders zoveel impact heeft. Dat wordt erg overschat. De imams in Nederland zullen het wel sussen. Ik vind de film vooral nogal nutteloos. Het lost niets op. Wilders vergeet dat Nederlandse jongeren ook vaak radicale ideeën hebben. Het is allemaal een wisselwerking.’

4


KORT NIEUWS

Balalaika-studentenorkest in het Atrium Het studentenorkest van Russische Volksinstrumenten uit Ekaterinburg bracht op 11 maart een bijzonder lunchconcert in het Atrium. Het orkest, voor het eerst in Nederland, sloot daarmee een concerttour van een week af. Met balalaika’s in alle soorten en afmetingen bracht het orkest een onderhoudend programma met natuurlijk veel Russische muziek. Nikita Pankratov (foto) stal de show met rappe balalaika-soli tijdens de bijna onvermijdelijke afsluiter Kalinka.

Superstep op Open Dag

Gamers doen onderzoek in Hamburg

Bezoekers van de Open Dag van de Hanzehogeschool vergaapten zich op 15 maart aan de Easy Glider, een elektrisch aangedreven superstep. De futuristisch ogende Easy Glider is oplaadbaar, opklapbaar, fluisterstil en haalt 35 kilometer per uur. Zapata Ebrahimi Far (21), vierdejaars Technische Bedrijfskunde, importeert de milieuvriendelijke autoped uit Zwitserland. De Easy Glider is te bekijken op en te koop in Zapata’s gadgetshop V-nix (www.v-nix.nl).

Vierdejaars Communicatiesystemen Teun van der Laan, Xander Doornbos en Floris Roetert onderzoeken vanaf 1 april de werking van online- en reallife communities bij het Hamburgse GameCity:Port, een uitwisselingsproject tussen de Noord-Nederlandse en de Noord-Duitse gamescene. De gemeente Groningen vaardigt de drie HG-studenten uit voor het project gaming in residence. De HG-studenten hebben hun eigen ontwikkelingsstudio Paradoxys. De studenten Game Design & Development bivakkeren in een pand in Sankt Pauli.

teren op Kink FM in de Zondagmiddagshow. In haar rubriek in HanzeMag presenteert Lieve Loes humoristische, maffe, tegendraadse en vooral verrassende oplossingen voor de problemen van lezers. Op Kink FM biedt ze deze service vanaf nu aan luisteraars van het kabel- en in-

ternetstation. De Zondagmiddagshow is te beluisteren op zondag van 14.00 tot 17.00 uur op de kabel op 89.9 FM en op internet: www.kinkfm.com. Je kunt de afleveringen van de Zondagshow ook achteraf podcasten. Lieve Loes blijft ook gewoon in HanzeMag met haar rubriek.

Celliste Pia heeft vleugels op Grachtenfestival

TB-student maakt kans op Echo Award

Vierdejaars Technische Bedrijfskunde Ozhan Karkukli is één van de zeventien genomineerden voor de Echo Awards 2008. De prijzen (één voor hbo’ers en één voor wo’ers) worden jaarlijks uitgereikt aan talentvolle niet-westerse allochtonen die uitmuntende studieresultaten hebben én maatschappelijke betrokkenheid tonen. De uit Irak afkomstige Ozhan dankt zijn nominatie onder meer aan zijn succesvolle pogingen om vrienden en kennissen te enthousiasmeren voor een hbo-opleiding. ‘Verleg je grenzen, kijk buiten je kringetje’, is zijn motto. Op 2 april wordt bekend of Ozhan met de eer gaat strijken.

Op eerste paasdag won celliste Pia Greiner, studente aan het Prins Claus Conservatorium, de Amsterdam Airport Schiphol Award tijdens de finale van het zesde Grachtenfestival Conservatorium Concours in het Muziekgebouw aan ‘t IJ. De studente van Jan-Ype Nota en Michael Strauss won een optreden op het Grachtenfestival in augustus en een drieweekse cursus aan The Banff Centre in het Canadese Alberta. Lieve Loes naar Kink FM

Ervaringsdeskundige Lieve Loes is vanaf zondag 30 maart iedere week te beluis-


5

FRICK

Officiële opening Cultuurcafé

‘De Cast heeft nu een herkenbare plek gevonden’ Dans, muziek, humor en exotisch eten. De opening van het cultuurcafé van de Cast, tussen Atrium en conferentiezaal De Appel brengt voor elk wat wils.

Rianne Jongsma speelt de Undine Sonate van Carl Reinecke.

Stand-up comedian Ronald Smink bespeelt een stampvol cultuurcafé.

Onderwijsminister Ronald Plasterk had het uiteindelijk te druk om het cultuurcafé van de Cast (Culturele Activiteiten voor Studenten van de HG) officieel te openen op 18 maart. ‘Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel’, zegt plaatsvervanger Marian van Os, collegelid van de Hanzehogeschool. ‘Ik zal het kort houden. Culturele activiteiten zijn erg belangrijk voor de studie en de persoonlijke ontwikkeling. Cultuur onderbreekt de onmiddellijke levensbehoeften. Je loopt het Atrium in en daar speelt onverwacht een balalaika-orkest. De wereld ziet er dan toch even anders uit. Je gaat daarna toch op een andere manier met je werk verder. Ik ben daarom blij dat de Cast nu een herkenbare plek heeft gevonden.’ De dag begint om tien uur. Een klassiek koffieconcert door fluitstudenten begeleid door pianodocent Anastastia Goldberg. Daarna gaat het tempo omhoog met salsa en hiphop. Zestien eerstejaars van de Dansacademie geven tijdens de lunchpauze een wervelende hiphopshow, een choreografie van docent Patrick Nahafahik. Intussen groeit het aantal toeschouwers. Meer dan honderd mensen genieten tussen drie en vier van het standup comedy gezelschap De Hyena’s, daarmee zit het nieuwe cultuurcafé tot aan de nok toe vol. Gijs Nilissen, Arjan Toonstra en vooral vierdejaars Communicatie Ronald Smink, winnaar van het laatste Groninger Studenten Cabaret Festival, stelen de show met razendsnelle gedachtesprongen en levendige mimiek. Laid-back jazz van de zeskoppige Boogaloo-band Tweed & Sneakers vormen de perfecte opmaat tot de officiële opening van Marian van Os om half vijf en het Food Festival ’s avonds. Studenten van Stichting Saidia, die studenten uit ontwikkelingslanden de kans geeft om in Groningen te studeren, koken gerechten uit alle werelddelen. De dag eindigt rond tien uur met hiphop van DJ Baron von Bass en DJ Roberto.

Vierdejaars Dans komen met eigen choreografieën.

6


Foto’s & tekst: Luuk Steemers

Snood water En daar zit je dan op een mooie maandagochtend. Thuis had ik al aan m’n water gevoeld dat er iets vreemds was. Er zat weinig druk op de leidingen. Maar ach, douchen op halve sterkte ging best. Op de radio hadden ze het over een lek in een transportleiding. Groningen zit zonder water, klonk het. Ha-ha, toen ik in de vroegte naar de zaak fietste, viel het uit de hemel. Met bakken. Op het werk, kwart voor achten, had ik geen sjoege. Mijn kleine boodschap op nummer honderd spoelde ordentelijk weg. No spang. Aan de slag, dacht ik. En ik wás aan de slag toen er een hoofd om de deur stak. Een conciërge. ‘Wegwezen!’, sprak hij. Zijn gezicht sprak boekdelen. ‘Op last van Henk Pijlman… wegwezen.’ Kannie waar zijn, dacht ik, we’re talking Henk Pijlman, de man die wil dat we onze durfmomenten publiekelijk uitstallen op het wereldwijde web. Die laat zich toch niet door een zuchtje tegenwind uit het veld slaan? Maar dat deed Pijlman dus wel. In hoog tempo verschenen er mailtjes op mijn scherm. Geen water: alarm. Geen sanitaire voorzieningen: sirenes. Geen koffie: noodklokken. Een andere conciërge kwam langs. ‘D’ruit, we doen de deuren dicht.’ In zijn ogen vlamde de gloed die vroeger in kinderogen oplaaide bij het woord ijsvrij. ‘Er mocht eens brand uitbreken’, zei de conciërge, ‘daar zouden we mooi klaar mee zijn.’ ‘Het is me toch wat, Frickie’, collega K schudde droppels hemelwater uit zijn dampende jas, ‘ je maakt wat mee op de HG. Een watersnoodramp.’ Watersnood, het woord bracht me terug op de lagere school. Ineens stond hij weer voor me: meester Storms geeft geschiedenis. Hij verhaalt over springtij in de nacht, over snood water dat over dijk en duin kolkt, over Zeelands visserslatijn: luctor et emergo. Jahaa, dacht ik, 1953, dát was een ramp. Dit hier is storm in een glas water. ‘Ik blijf’, zei ik. ‘Ik niet’, riposteerde K. ‘Geen sanitaire voorzieningen? No sweat! Geen water? Soit! Maar zonder troost kan ik niet werken.’ Hij dook weer in zijn jas en tastte naar de deurknop. ‘Als die Pijlman een beetje vent was, had ie het leger ingeschakeld. Jawel, Frick, het leger… voor de koffievoorzieningen.’ Hajo Frick

Reageren? [email protected].

BIJ DE LES

Academie voor Gezondheidsstudies

Foto: Pepijn van den Broeke

In de gymzaal van het Wiebengacomplex ondervinden tweedejaars Fysiotherapie aan den lijve hoe het is om longpatiënt te zijn. Redacteur Luuk Steemers is Bij de Les.

DJ Tiësto zet ze aan tot een flink tempo. Niks bijzonders, zo op het eerste gezicht. Vijftien studenten die rondjes rennen in de gymzaal. Maar als je iets beter kijkt, zie je dat de meesten rietjes of een soort fluitje in de mond hebben. Sommigen hebben ook nog een neusklem op. Het wordt helemaal bizar als één van de studenten al na anderhalf rondje uitgeput staat uit te hijgen. Tweedejaars fysiotherapie Jelmer Wanders staat gebogen, de handen op zijn knieën. Het fluitje in zijn mond wijst recht naar de grond. Docent Hans van de Leur loopt naar hem toe, en vraagt hoe het gaat. ‘Veel zwaarder dan vorige week met die rietjes’, zegt Jelmer. ‘Dit is pas écht afzien!’ ‘Deze les is onderdeel van het blok Harten Longpathologie’, legt Van de Leur uit. ‘We brengen bewust functiebeperkingen aan, zodat de studenten inzicht krijgen in wat verschillende categorieën longpatiënten voelen. Studenten met astmatische verschijnselen, bijvoorbeeld. Die kunnen de lucht in hun longen haast niet kwijt. Dat simuleren we door studenten met één of twee rietjes te laten uitademen. Hij wijst naar het apparaatje in Jelmers mond. ‘Dat is een zogenaamde inspiratoire weerstandstrainer. Met

een veertje kun je het inademen door de weerstandstrainer zwaarder maken. Zo voel je wat mensen met longfibrose doormaken. Longfibrose is een ernstige aandoening waarbij de longen steeds stijver worden omdat de long bindweefsel rond de longblaasjes aanlegt. Het inademen kost dan veel kracht en energie, een benauwende situatie!’

Jelmer staat gebogen, de handen op zijn knieën, het fluitje in zijn mond wijst recht naar de grond De les van anderhalf uur bestaat uit twee revalidatietrainingen. Marten Baas, Sebastiaan Borst en Michiel Vader hebben de eerste training samengesteld. Na het rondjes rennen splitst de klas op in drie groepjes die om de beurt touwtjespringen, schieten op een basket en met een stuiterende bal rennen tussen pylonnetjes. In de korte pauzes meten de studenten hun ademen hartfrequentie. ‘Hoe gaat het, Joost?’, roept Van de Leur

naar een student met een strak korset om zijn bovenlijf. ‘Heel akelig’, zegt Joost, die er wat bleekjes uitziet. ‘Het lijkt wel of mijn longen niet kunnen uitzetten. Om voldoende lucht binnen te krijgen, probeer je met je buik te ademen. Niet echt prettig!’ Van de Leur: ‘Joost voelt nu wat mensen voelen die een longoperatie hebben gehad. Ze kunnen vaak onvoldoende diep inademen waardoor hun prestatievermogen vermindert.’ Na een balspel tussen twee teams is het tijd voor een afsluitende ontspanningsoefening. De studenten trekken matjes de zaal in en gaan op hun rug liggen. ‘We doen de oefeningen van Van Dixhoorn’, kondigt Michiel aan. ‘Haal langzaam je onderkaak naar voren en dan weer terug. En dat vijf keer herhalen! Adem in en voel hoe je buik bolt. Draai je hoofd links en rechts. En rustig blijven doorademen.’ ‘De ontspanningsoefening is essentieel’, licht Van de Leur toe. ‘Door te ontspannen leren longpatiënten efficiënter met lucht om te gaan. Dan kun je uiteindelijk beter presteren.’ ‘Hoe vonden jullie het?’, vraagt Van de Leur na afloop van de ontspanningsoefening. ‘Leuk verdeeld’, zegt een meisje dat zonder functiebeperking heeft getraind,

‘ik ben niet zo van de rondjes lopen.’ Een paar studenten die wél met rietjes of fluitjes liepen, zijn het niet helemaal met haar eens. ‘Het was behoorlijk pittig’, zegt iemand. ‘Ik kon mijn adem niet meer kwijt op het laatst.’ ‘Ja’, beaamt Van de Leur, ‘die armbewegingen bij het joggen waren misschien wat te veel van het goede. En die muziek was ook nogal heftig. Maar verder, goed over nagedacht. Een afwisselende en leuke les!’ Van de Leur: ‘We komen deze week nog twee keer twee uur bij elkaar in het skillslab. Daar doen de studenten lichamelijk onderzoek bij longaandoeningen. Ze testen bijvoorbeeld adembewegingen of meten de longfunctie. Ook leren ze bijvoorbeeld manieren om efficiënter te ademen en hoesttechnieken voor patiënten die last hebben van slijm in de longen. Deze week gaan ze nog hardlooptest doen met rietjes in de mond. Kijken wie in zes minuten het verst komt. Je ziet dan grote verschillen, zelfs bij dezelfde handicap. Door efficiënt met de lucht om te gaan of de getraindheid van de spieren te vergroten, kun je véél meer. Dat is de hele opzet van het trainen van longpatiënten.’ Luuk Steemers


7

ACTUEEL

Word belangrijk Het zonnetje breekt net door de wolken op 19 maart als vier ambtelijk secretarissen, de regelneven, van de medezeggenschapsraden van de HG, met een koffiekarretje koers zetten naar het techniekgebouw. Naast hen lopen drie vertegenwoordigers van medezeggenschapsraden. Vier muzikanten van mobiel blaasorkest Koper & Co gaan voorop. Ze swingen er lustig op los in een levendige uitvoering van Caravan van Duke Ellington. ‘In mei zijn er verkiezingen voor de studentleden van de medezeggenschapraden’, vertelt de vice-voorzitter van de Hogeschool Medezeggenschap Raad Egbert Boer. ‘Deze week kunnen studenten zich nog kandidaat stellen. Daar willen we op deze ludieke manier de aandacht op vestigen. Het is elk jaar weer flink leuren. De muziek lokt en als studenten bij ons gratis koffie of thee halen, kunnen we even een praatje maken.’ ‘Kunnen jullie ook op half-volume spelen?’, vraagt ambtelijk secretaris Gerard von Hebel als het gezelschap het techniekgebouw binnengaat. In het studielandschap trekken Koper & Co veel bekijks. ‘Goeie actie!’, vindt eerstejaars Technische Bedrijfskunde Dennis Voerman, die zich uitgebreid heeft laten voorlichten over de medezeggenschapsraden. ‘Jammer dat zo’n actie er vorig jaar niet was’, zegt vierdejaars Pedagogische Academie Susanne Zuidema die net de uitgereikte folder Word Belangrijk leest. ‘Volgend jaar zit ik hier niet meer.’ Student Engineering Rienk Douma vraagt zich af of hij het lidmaatschap in de opleidingscommissie kan combineren met het lidmaatschap van een medezeggenschapsraad. ‘Zeker!’, zegt Von Hebel en rijkt hem een kandidaatstellingsformulier aan. Het promogezelschap trekt verder naar het nieuwe gebouw van Sportstudies. Ambtelijk secretaris Joukien Haan is tevreden nadat alle locaties op het Zernikeplein bezocht zijn. ‘Er komen zeker meer promotieacties voor de verkiezingen. Alleen jammer dat er niet meer meededen. Er zitten wel tachtig studenten in de raden.’

Prijsvraag Win een fair trade-shirt van SUITE 69! Het Nederlandse fair trade-label SUITE 69 maakt hippe kleding voor bewust males, v-males en kids. SUITE 69 laat zien dat omgaan met respect voor mens, dier en milieuen het bregen van leuke mode wel degelijk hand in hand kunnen gaan. SUITE 69 is bijzonder populair onder B-ENNERS! De vraag: Het T-shirt dat Wendy van Dijk draagt op de foto is speciaal ontworpen voor de stichting waar Wendy ambassadrice is.

Van Welke Stichting is Wendy van Dijk ambassadrice?

INGEZONDEN

Mail je antwoord uiterlijk dinsdag 22 april naar [email protected] en maak kans op één van de drie shirts die SUITE 69 beschikbaar stelt aan HanzeMag-lezers.

Slim of dom? Toen ik met veel genoegen HanzeMag zat te lezen, stuitte ik op de column van Hajo Frick met de titel Groeibriljant. Het leuke van een column vind ik dat die je aan het denken zet door een onverwachte invalshoek te bieden. Dat was ook nu het geval. Hoe kan iemand zo verkeerd tegen het accreditatieproces aankijken? Hoe kan iemand denken dat nieuwbouw bij een onderwijsinstelling een one-man job is? Hoe kan iemand die Bert van der Tuuk kent nu denken dat het slechts één van twee kan zijn: slim of dom? Het Instituut voor Sportstudies is een instituut van de Hanzehogeschool en heeft prachtige hoogwaardige voorzieningen. De campus biedt de hogeschool de mogelijkheid om flexibiliteit te hebben bij groei en krimp van opleidingen en bij wisselende behoefte aan soorten ruimte. Het bewegen van studenten en medewerkers over de campus brengt nu juist de sfeer die je wilt hebben. Ik vind het dan ook jammer dat de column laat zien dat Hajo nog steeds denkt in termen van een traditioneel schoolgebouw met lokalen, ongetwijfeld met schoolbord en krijt. En wat Bert betreft, dat is een uitstekende dean die landelijk erkend wordt om zijn inzicht in wat een toekomstgericht, met wetenschap en beroepspraktijk geïntegreerd, instituut nodig heeft om kwalitatief onderscheidend hoger beroepsonderwijs aan te bieden. Het zou toch vreemd zijn als dat inzicht niet benut zou zijn. Dus vraag tien willekeurige mensen aan welke voorzieningen ze denken bij sportstudies en wat een campus is en laat mij weten of dat niet is wat de Hanzehogeschool heeft gerealiseerd.

Cor de Ruiter, lid College van Bestuur

8


De donkere kamers van Minerva

Het zijn witte raven, maar ze vliegen nog: studenten die warm lopen voor de kunst van het fotograferen. Hun broedplaats is de fotografiewerkplaats van Academie Minerva. ‘Alleen Minerva biedt studenten nog ruimte voor het oude vak.’

Foto: Jelle de Groot

Liever een mooie korrel dan een dode pixel

Digitale fotografie is niet meer weg te denken uit Academie Minerva. Zelfs bij modeltekenen komt-ie van pas, zeker bij ongewone naaktmodellen.

Het zijn de laatste dagen voor de instantfilm van Polaroid. De bijna-monopolist sluit dit voorjaar de fabriekspoorten in Mexico en de Verenigde Staten. En op 1 juli is de laatste vestiging aan de beurt, de fabriek in Enschede. Tweedejaars Marlies Hulzebos (26) en Bart Winter (23) wisten van niks toen ze een kijkje mochten nemen in de Enschedese Hoge Bothofstraat. Een halve eeuw was het drie verdiepingen hoge pand verboden gebied, een halve eeuw lang voerde huiver voor bedrijfsspionage de boventoon. Maar het einde nadert, de twee studenten van Academie Minerva mochten gewoon rondstruinen. Hun camera’s in de aanslag, de Polaroid-instant, de digitale en de analoge. Marlies: ‘Eén van de mensen zei dat hij dat nog nooit had meegemaakt in de 37 jaar dat hij bij Polaroid werkt.’ Het interieur dat de studenten vastlegden, ademt de geur van vervlogen tijden. Tijden waarin de weg van opname naar afdruk tijd kostte, waarin het ontwikkelen van een foto iets magisch was. ‘Polaroids kleur, formaat en de direct-klaarfunctie zijn uniek. Jammer dat dat er straks allemaal niet meer is.’ Ambacht was de fotografie, en ambacht is de fotografie nog steeds. Zeker voor Bart en Marlies. ‘Toen ik hier kwam, wist ik maar weinig

van analoge fotografie’, bekent Bart, ‘maar ik vind het geweldig. Ik ben sowieso weg van fotograferen, of het nu digitaal is of analoog. Elke camera, elke film, heeft zijn eigen mogelijkheden en beperkingen. Met ouderwets fotograferen kun je andere dingen bereiken. De analoge weg van foto tot afdruk is heel anders dan de digitale route.’ Marlies haakt nog meer naar het oude ambacht. ‘Het gaat om het beeld, het maakt niet uit hoe je er komt. Omdat ik het liefste zwart-witfoto’s maak, kies ik voor de hoogste kwaliteit in het analoge. Ik heb liever een mooie korrel dan een dode pixel op mijn foto’s.’ ‘Studenten moeten experimenteren met de verschillende disciplines’, vindt Jelle de Groot. De 42-jarige Jelle is bijna een half jaar Instructeur Technische Vaardigheden in de fotografiewerkplaats. ‘Je voelt je hier wel eens de laatste der Mohikanen. Fotografie is overal gedigitaliseerd. Alleen Minerva biedt studenten nog ruimte voor het oude vak.’ In de kleinbeelddoka is het stil, lege fixeerbakken, werkeloze apparaten waarmee fotomakers groen-, geel- en anderskleurige zwemen uit hun platen kunnen verwijderen. Jelle: ‘Deze werkplaats moet een echte experimenteerruimte voor fotografie worden, voor analoog

én digitaal.’ De computers die nu in de werkplaats staan zijn niet meer bij de tijd. ‘We lopen zeker twee generaties achter’, zegt Jelle, ‘een paar MacPro’s zouden hier niet misstaan.’ Bart: ‘Studenten kunnen hier perfect analoog werken, maar daar lopen maar een stuk of tien mensen warm voor. Digitaal wil iedereen, maar daar heeft de werkplaats de faciliteiten

‘Het gaat om het beeld, het maakt niet uit hoe je er komt’

niet voor.’ De media-afdeling op de vierde verdieping heeft die voorzieningen wel. Maar daar hangt fotografie er een beetje bij. In Jelles werkplaats is het méér dan hoofdzaak. ‘Hier brandt het vuur nog ieder uur’, zegt hij. Een passie die ook de directie van Polaroid opviel. Toen Bart voorstelde om een documentaire te maken over de laatste maanden van de fabriek, kreeg hij niet alleen grif toestemming, maar ook het alleenrecht. Boudewijn Otten


9

STAGE

Esma loopt stage in de bouw

Antalya moet tegen een stootje kunnen Esma Karkukli (18), tweedejaars Bouwkunde & Architectuur, is stagiaire bij een bouwinspectiebureau in Antalya. ‘Veertig procent van de Turkse architecten is vrouw.’ de stad komen de wijken daardoor eentonig over. Dat is wel een verschil met Nederland, daar houden ze meer rekening met de opbouw van wijken en gebieden. Langs de kust bij Antalya staan veel grote luxe hotels. En in de stad zelf zijn een aantal moderne gebouwen, zoals het Muratpasa gemeentehuis.’ Bevalt het je daar als vrouw in de bouw?

‘Het is wel bijzonder om als vrouw in de bouw te werken. Dat is niet veel anders dan in Nederland. Op de bouwplaatsen hier werken alleen maar mannen, maar dat is in Nederland ook zo. Als ik als stagiaire op een bouwplaats rondloop, kijken sommige mannen wel verbaasd. Maar als ik vertel dat ik een stagiaire architectuur ben, vinden ze dat heel normaal. Veertig procent van de architecten is hier vrouw. Ik denk alleen wel dat als ik kritiek op hun werk zou leveren, ik een botte reactie terug kan verwachten.’ Hoe is het leven daar?

Wat voer je in Antalya uit?

10

‘Gezellig! Iedereen is hier zo vriendelijk. Ik ben niet van Turkse komaf, ik ben Turkmeens. Het Turkmeense volk woont verspreid over zeven Centraal-Aziatische landen. Wij komen uit Irak, maar ik ben al vanaf mijn derde jaar in Nederland. Ik woon in Assen. In de zomer van 2006 was ik twee weken in Antalya op vakantie met mijn familie. Ik vond het gelijk een leuke stad. Nu woon ik bij mijn tante. Haar flat ligt tien minuten rijden van het centrum. Het weer is mooi in Antalya. Het is rond de zeventien graden en de zon schijnt volop. Maar de eerste week dat ik hier was, acht weken geleden, was het maar zes graden. Op mijn eerste stagedag begon het zelfs te sneeuwen! Het had al vijftien jaar niet gesneeuwd in Antalya, dus iedereen rende als een gek naar buiten om foto’s te maken.’

‘Ik werk als assistente van een bouwkundig inspecteur bij Sa©lam Yapı Denetim, een bouw-inspectiebedrijf. Ons hoofdkantoor zit in Istanbul, maar ik werk in een vestiging in Antalya. De bouwkundig inspecteur en ik inspecteren bij bouwplaatsen. We kijken bijvoorbeeld of de betonwapening goed ligt. Antalya ligt in een gebied waar regelmatig aardbevingen voorkomen. Sinds kort is Antalya zelfs officieel een aardbevingsstad. De funderingen van de gebouwen moeten dus tegen een stootje kunnen.’

halve bouwkundig inspecteurs werken er ook architectonisch, constructief en elektronisch inspecteurs in ons bedrijf. Sa©lam Yapı Denetim is nu bezig met de inspectie van de bouw van vier luxe woontorens met elf bouwlagen en een gezamenlijk zwembad. Een interessant project, omdat het een complex gebouw is en ik dus veel kan leren van het bouwproces. Ze zijn net begonnen met bouwen, nu storten ze de fundering. Binnen een jaar is de oplevering, dus ik kan het hele proces mooi volgen. Hoe het er precies uit komt te zien, weet ik niet. Ik heb er nog geen visualisatie van gezien.’

Wat doen ze daar dan aan?

Bouwen Turken anders dan Nederlanders?

Heb ik nog iets vergeten te vragen?

‘De randbalken in de gebouwen moeten zowel verticaal, horizontaal als diagonaal met elkaar worden verbonden. Speciale inspectiebureaus controleren extra op de bouwplaatsen. En de gemeente controleert ook nog een keer. Be-

‘In Turkije gebruiken ze heel veel beton. Baksteen komt lang niet zoveel voor als in Nederland. Door al dat beton, ook al is het in verschillende kleuren gestuukt, krijg je nogal homogene gebouwen. In bepaalde delen van

‘Het zou leuk zijn om de groetjes te kunnen doen aan mijn familie en vrienden en ze te zeggen dat ik ze heel erg mis!’


Wil je na je studie ook in het buitenland gaan werken?

‘Dat lijkt me wel wat. En dan het liefst in zoveel mogelijk verschillende landen.’

Rina Tienstra

ACLO wil rekening houden met gehandicapte studenten

Gert-Jan fitnesst, skiet en schiet

23 jaar is hij, en blind. Zijn ogen liggen in de hondenmand. Voor een labrador is Sitra aan de kleine kant. Ideaal, vindt Gert-Jan Bouma: ‘Ze kruipt zo onder de bank, geen centje pijn. Een makkelijk beestje.’ Gert-Jan werd blind geboren. ‘Iedereen heeft wel wat en ik ben toevallig blind. Ik doe het er maar mee. Ik kom wel eens gehandicapten tegen met noten op hun zang. Die weten precies waaraan de buitenwereld moet voldoen om hen het leven zo makkelijk mogelijk te maken. Nou, zo makkelijk hebben die het niet, denk ik. Ze worden steeds weer teleurgesteld. Mij overkomt dat niet vaak. Als je blind bent, ben je afhankelijk. Maar dat is iedereen, ieder mens heeft anderen nodig. Het gaat mij erom dat ik zelf doe wat ik zelf kan doen.’ Gert-Jan is derdejaars Bedrijfskundige Informatica aan de Hanzehogeschool. ‘Met informatietechnologie kun je verschrikkelijk veel.’ In zijn huis in de Helperoostsingel laat hij zijn laptop zien die is uitgerust met een brailleapparaat. Zijn vingers vliegen over de uit het grijze plastic opdoemende puntjes. De brailletekens vloeien via z’n vingertoppen naar zijn brein, de grijze cellen zetten zijn spraak in beweging. Uit Gert-Jans mond rollen de woorden die de ziende op het computerscherm kan lezen: Eindhovense studenten winnen robotchallenge. ‘Zo lees ik kranten, tijdschriften en wat ik maar wil. En als ik het wil, kan de computer het verhaal voorlezen. Maar braille gaat sneller. Ik heb geluk: ik heb heel gevoelige vingers.’ Gert-Jan is meer dan zijn handicap. Hij studeert, hij heeft een vriendin en hij sport. ‘Gewoon’, zegt hij, ‘het is niks bijzonders.’ Toch keken mensen raar op toen Gert-Jan aan de Groningse Bornholmplas de waterski’s onderbond. ‘Hartstikke gaaf’, zegt hij als de op de tast getapte koffie serveert, ‘een machtige ervaring. Als de wachttijden niet zo lang zouden zijn, zou ik het zeker vaker doen.’ Gewoon dóen is zijn leus. ‘Vorige week heb ik nog geschoten. Met een aangepaste luchtbuks. Hoe dichter je bij de roos mikt, hoe hoger de geluidstoon die je hoort. Het is dat kleine moment tussen horen en afdrukken dat het verschil maakt. Precies zo moet het voor het oog zijn, dat minuscule moment tussen zien en afdrukken bepaalt het: raak of mis.’ Iedere maandagavond fitnest Gert-Jan op het

Foto: loeXproduXies

Gert-Jan is blind. Hij doet vrijwel alles wat een niet-gehandicapte doet. Hij sport dus ook gewoon. Nou ja, gewoon? Luchtbuksschieten vindt-ie oké en waterskiën hartstikke gaaf.

sportcentrum op het Zernikecomplex. Nu hij stage loopt, is het heksen en blauwverven tegelijk. Hij bust van z’n stage-adres in Haren naar zijn huis in Helpman en dan van Helpman naar de Eerste Hunzestraat waar hij met z’n vriendin Edith een maaltijd verorbert. Daarna bussen de twee naar Zernike. ‘Laten we eerlijk wezen: fitness is vooral iets voor spierkwekers. Niet mijn ding. Ik doe het omdat ik regelmatig wil sporten en omdat Edith onverbiddelijk is.’ Het reizen naar Zernike is een hele toer. ‘Een gewone student springt op de fiets en hij is er. Ik moet met de bus en die rijden ’s avonds niet zo vaak.’ De directeur van het sportcentrum, Gerro Dijksma, vroeg Gert-Jan enige tijd geleden wat het sportcentrum aantrekkelijker zou kunnen maken voor studenten met een functiebeperking. ‘Ja, die bussen, zei ik. Verder kon ik niks verzinnen. Maar nu ik het er zo over heb: een kleedkamer voor gehandicapten zou best handig zijn. In een kleine ruimte kan ik beter

uit de voeten. Nu moet ik m’n spullen vaak zoeken en ze in een kluisje op de gang leggen. Dat is veel gedoe. Een douche en een wc zijn natuurlijk ook wel handig.’ Boudewijn Otten

Sporten met een functiebeperking op de ACLO

Gerro Dijksma, directeur van het sportcentrum van de Rijksuniversiteit en de Hanzehogeschool, heeft 20.000 euro om te investeren in voorzieningen voor sporters met een functiebeperking. Het sportcentrum beschikt over een invalidentoilet en de entree aan de achterzijde is inmiddels net zo toegankelijk voor rolstoelers als de vooringang. Dijksma zoekt nog sporters met ideeën voor andere voorzieningen. Sportlustige studenten met een functiebeperking kunnen hem bellen (06-20537083).


11

veren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen ge orloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsp orzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen aten Op het spoor zettenSporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersp ndensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Minerva-studenten geven Texelse scholieren kunstles ste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zette ren verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet spo veren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zettenSporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen gev veren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen ge orloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsp orzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen aten Op het spoor zettenSporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersp ndensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster ste spoor Sporen geven Spoorloos Riddersporen sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Ruim Ontsporen 900 kinderen vanBandensporen Openbare Niet Scholengemeenschap De Hogeberg inOp het spoor zette ren verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet spo veren sporen Opsporen Sporen spoor zetten Sporen Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen ge Dennalaten BurgOpophetTexel krijgen in verdienen de weekRemsporen van 10Spoorzoeken tot 14 maart geen wiskunde, veren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen ge geschiedenis ofNiet Duits. maken kunst. Buitenkunst, ruimtelijke orloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen sporenZe Zilveren sporen Opsporen Sporen nalatenbinnenkunst, Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsp orzoeken Het spoor bijsterkunst, Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen schilderkunst, theater, muziek, dans & nieuwe media. Het is Kunstweek aten Op het spoor zettenSporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersp ndensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zetten Sporen verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster op Texel. ste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet sporen Zilveren sporen Opsporen Sporen nalaten Op het spoor zette ren verdienen Remsporen Spoorzoeken Het spoor bijster Het juiste spoor Sporen geven Spoorloos Ontsporen Riddersporen Bandensporen Niet spo

Sporen op Texel

écht geen zin in’, lacht Charu terwijl ze verder kleurt aan haar silhouet. ‘Ik zit liever op m’n crossmotor, maar nu ik eenmaal bezig ben, is het toch wel leuk! Kijk, in het silhouet zie je de dingen die me bezig houden. 100 % hardcore, dat ben ik dus.’ Charu slaat de pauze vandaag over. ‘Ach ja, maakt niet uit. Ik wil dat alles klaar is voor de Uitmarkt van morgen.’

Foto: Nienke Bouter

Workshop: ruimtelijk – Verdraaid-VerwarrendSpoor-Bijster Studenten: Christian Wijnholds & Nienke Bouter van Academie Minerva

Sporen trekken op het strand

De Texelse Kunstweek wordt om het jaar gehouden. Thema van de tiende kunstweek is ‘sporen’. De leerlingen kunnen kiezen uit zestig workshops van tachtig kunststudenten uit heel Nederland. In ruil voor de workshops krijgen de studenten gratis onderdak in een bungalowpark, warme maaltijden en een fiets. Vijftien Minerva-studenten van de docentenopleiding gaven zich op en geven les. In het crisiscentrum van de Kunstweek, de mediatheek, is het op donderdag 13 maart een komen en gaan van leerlingen, docenten en kunststudenten. Organisatoren Wieneke Boon en Michiel Drijver blussen branden, delen pleisters uit en zorgen dat het kunstspektakel op rolletjes loopt. De workshops doen dat ook.

12


Workshop: tweedimensionaal - Spoorloos in Kleur Studenten: Amber Brouwer & Zoï Gkourlias van Academie Minerva

Uiterst geconcentreerd kleurt Charu het tweekantige silhouet van haar gezicht in. Rood, de kleur van haar Honda 125 cc crosser. Minervastudent Zoï helpt de veertienjarige vmbo-leerlinge een handje. In het silhouet heeft Charu het logo van haar favoriete hardcore-D.J. Neophyte getekend, een soort kruising tussen een draak en een poema. De opdracht aan de leerlingen luidde: ‘We gaan sporen van ons zelf achterlaten in kleur op een groot vel. Zorg dat je oude kleren meeneemt, want je kunt lekker vies worden.’ ‘Op dag één verscheen de hele groep in hun mooiste kleren’, vertelt Amber. ‘Ze hadden zich lekker opgedoft.’ ‘En ik had er

Christian en Nienke werken aan de slideshow van hun workshop Verdraaid-VerwarrendSpoor-Bijster. Ze trokken die morgen met dertien leerlingen naar het strand om verwarrende sporen te trekken in het zand. Christian: ‘Moeten we naar buiten met dit weer?, vroegen de leerlingen aan het begin van de week. Het waaide gigantisch. Het strand is voor ons een bijzondere locatie maar voor hen natuurlijk doodnormaal. Maar vanmorgen wilden ze wel héél graag op pad. Ze maakten sporen in het zand met hun eigengemaakte stempelmachines.’ Nienke: ‘Van tevoren hadden we twintig oude fietsen geregeld. Ze hebben ze helemaal uit elkaar gesloopt en daarna stempels op de wielen gesoldeerd.’ In een hoek van het lokaal staan fietswielen met stempels van hout en gipsafdrukken. ‘Die blokken bonden de leerlingen onder hun voeten en liepen ermee op het strand. Wat me wel opviel is dat ze er eigenlijk maar zo kort mee bezig waren, terwijl ze er de hele week keihard aan gewerkt hadden. Hun spanningsboog is nog vrij kort.’ Workshop: Reconstructie - Vergaande Stad in de Toekomst Studenten: Marieke de Gooijer & Anouk Deeken van Academie Minerva

Dit project speelt zich af in het jaar 4783. Er wordt een bijna tweeduizend jaar oude stad opgegraven. De leerlingen leggen deze opgraving bloot. Ze mogen zelf verzinnen hoe

Foto: Nienke Bouter

spo ge msp en rsp ter tte spo gev ge msp en rsp ter tte spo ge ge msp en rsp ter tte spo

Foto: Nienke Bouter

de stad eruit ziet. Terwijl Marieke en Anouk de taken proberen te verdelen, speelt één leerling rustig door met lego. Elf jongens uit klas één en twee hebben de afgelopen dagen hun best gedaan. Marieke en Anouk hebben gebrainstormd en gemindmapt om alles uit hun leerlingen te halen. ‘Ze kwamen op ontzettend leuke dingen’, vertelt Marieke. ‘Ze zijn heel erg met milieu bezig. Kijk, die flessen met rode vloeistof, dat zijn waterstoftanken. Daarmee kun je milieuvriendelijk tanken.’ Het roze gebouw met ‘love’ erop is geen love hotel, maar een liefdesfabriek die voor vrede en liefde zorgt. Er worden medicijnen gemaakt die alle ziektes genezen. In lokaal E10 herrijst een verloren gewaande stad. Workshop: Buitenkunst Naomi Aardema, Hogeschool van de Kunsten Amsterdam

Studente Naomi Aardema van de Hogeschool van de Kunsten in Amsterdam gooide haar programma om om de groep te plezieren. ‘Ik koos De Cartograaf als onderwerp. Ik wilde de leerlingen een landkaart van een niet-bestaand land laten maken. Maar het onderwerp sprak mijn groep niet erg aan. Ze waren er heel snel klaar mee. Toen kwamen zelf met een idee. Jan Jelle: ‘We wilden veel liever iets technisch gaan doen. Bijvoorbeeld een apart voertuig maken en daar sporen mee trekken. We dachten aan een motormaaier.’ Begeleidend docent Jaap Dros: ‘Naomi heeft het goed opgelost door haar plannen bij te stellen. De jongens wilden iets van de sloop halen en kwamen met deze oude brommer aanschuiven. Prima, zei ik, maar dan moet ie wel lopen als een tiet aan het eind van de week.’ En dat doet ie. Als tieten zelfs, zo staat er met koeienletters voor op het knalroze voertuig gekalkt. Met de motormaaier met minizijspan trekt Sil sporen om de school.

doodstil op Dennenoord, het bungalowpark waar de studenten vier nachten bivakkeerden. Iedereen is vertrokken naar de scholengemeenschap. Ouders, opa’s en oma’s, vriendjes en vriendinnetjes zijn opgetrommeld. In de Wolkerszaal draaien non-stop voorstellingen van de workshops. Lotte Bos van de toneelacademie Maastricht maakte de voorstelling Stormdood met zeven stoere jochies in hoodies. Wat wil je doen voor je doodgaat, is het thema. Welke sporen wil je achterlaten? Onder de beukende hartslagbeats van de Smashing Pumpkins verschijnen de jongens op het toneel. In de film die op het scherm verschijnt, rennen ze over het strand, spelen ze sterfscènes in de duinen en roepen wat ze willen doen voordat ze doodgaan. ‘Een film maken!’ ‘Seks!’ ‘Computeren!’ ‘Naar Amerika!’ ‘Kinderen!’ De zaal is er stil van, zo indrukwekkend brengen ze dit zware thema voor het voetlicht. Flessenpost Susanne Duivenvoorden & Birgit Schalkwijk van Academie Minerva

Voordat je de Hogenberg verlaat, sta je oog in oog met de Flessenpost-mozaïeken van de groep van Minervastudenten Susanne Duivenvoorden en Birgit Schalkwijk. Het lijkt eigenlijk alsof ze er horen, de metersgrote kleurige voorstellingen. Leerling Edwin is beretrots op zijn werkstuk en legt haarfijn uit hoe zijn schitterende mozaïek tot stand kwam. ‘We hebben hem met zijn zessen gemaakt. Eerst bedachten we dat onze fles op de Zuidpool terecht zou komen. Toen hebben we op internet plaatjes gezocht en een tekening gemaakt. We moesten met hamers tegels kapotslaan en de stukjes op de tekening leggen. Toen lijmen, voegen en verven.’ Als een volleerd kunstenaar poseert hij voor de camera. Hij heeft zijn sporen verdiend. Foto’s en tekst: Loes Vader en Rina Tienstra

Uitmarkt

De volgende morgen om half negen is het

Van boven naar beneden: Chiel, Jan Jelle en Sil lopen als een tiet. De workshop Vergaande Stad in de Toekomst. 100% hardcore Charu.


13

Test, test, test, test, Conditie, vetpercentage, BMI, longfunctie & bloeddruk oké? 16.00 uur Tennishal

In de tennishal van het sportcentrum hoor je hard rennende voeten en het regelmatige gepiep van de Shuttle Run-apparatuur. Acht studenten in fluorescerende hesjes met nummer hollen onafgebroken tussen twee lijnen heen en weer. Hun looptempo wordt aangegeven door een geluidssignaal. Elke minuut gaat het tempo met een halve kilometer per uur omhoog. Eén stap is dat ongeveer. Als je twee keer achter elkaar verder dan drie meter van de lijn af bent als het piepje gaat, of als je stopt, is je test afgelopen. The Shuttle Run-test meet je conditie en levert een cijfer op tussen de 7 (slechte conditie) en 13,5 (ijzersterk). Na het rennen bij teststation 6 kun je uitrusten in de rij bij de andere vijf teststations om de andere health-checks te laten doen. Bij teststation 1 noteren twee studenten je lengte en gewicht en rekenen daarna je Body Mass Index uit. Ze delen daarvoor je gewicht (in kilo’s) door je lengte (in meters). De uitkomst daarvan delen ze nog een keer door je lengte. Is de uitkomst boven de 25, dan heb je een vet probleem. Overgewicht dus. Bij station 2 meten studenten de bloeddruk. 120 boven- en 80 onderdruk is hier de perfecte score. Bij station 3 is het blazen geblazen. Hoe zit het met je longfunctie? De expiratoire piekflow (PEF) wordt bepaald door diep in te ademen en keihard uit te blazen in een kokertje. De uitgeblazen lucht per seconde heet de FEV1. Bij PEF is de norm

14

Health-d

Hersenvoedsel, antikatertips, yoga, pilates en gezondheidstests. Je kon er alles over te weten

teken van gezondheid, sport en ontspanning. De HanzeMag-redactie onderwierp zich aan tes 388, bij FEV1 2,7. Vooral bij rokers kan die behoorlijk lager uitvallen. Tot slot bezoek je het vierde (en confronterendste) teststation. Hoe hoog is je vetpercentage? Achter een paar kamerschermen meten de studenten vier huidplooien met een gemeen knijpende geodriehoek. Ook de heup- en tailleomvang worden vastgelegd. Vrouwen van onder de 29 mogen 25 procent lichaamsvet hebben, mannen vijftien. Hoera, mijn eigen scores vallen gelukkig allemaal binnen de norm. Drie keer in de week sporten en gezond eten levert dus echt wat op. Verkwikt verlaat ik het sportcentrum. Zuchten van verlichting: yin, yang, yin, yang Nieuwe energie tijdens yogales Zaal 2, budo, 16.30 uur

‘Where attention goes, energy flows’, legt JanErrit de Vries zijn volgelingen uit. De


studenten, voor het grootste deel meiden, gniffelen wat om de vreemde oefeningen, maar ze volgen Jan–Errits instructies wel serieus op. ‘Tao Yoga wordt ook wel flow yoga genoemd, beweegyoga’, legt hij uit. Dat is duidelijk zichtbaar. Met grote, trage gebaren wordt het lichaam uitgerekt en van nieuwe energie voorzien. Tao betekent universum, en staat voor alles wat er is, maar ook niet is. De Tao toont zich in twee tegengestelde waarden, yin en yang. Jan-Errit laat de studenten allereerst het symbool van yin en yang maken met hun lichaam. ‘Een mooie cirkel, juist ja, en nu die S maken!’ Geluiden horen er natuurlijk ook bij. Diepe zuchten, Chinese klanken en zelfs het geluid van een koe moet worden geïmiteerd. Jan-Errit laat de studenten moe spelen, wat Chinees is voor jong hout. ‘Benen en bekken zijn de wortels van de plant, jullie armen de takken.’ De armen

worden gestrekt naar de zijkanten en rechtstreeks richting de hemel. Tijdens het strekken moeten de studenten hard MOE roepen. Dat gaat nog wat te voorzichtig en bedeesd, vindt Jan-Errit. ‘Wat een kleine plantjes zijn jullie, zeg. Laat me eens wat groeipower zien!’ MOE! klinkt het ditmaal luid door de gymzaal. ‘Tao betekent ook weg’, zegt Jan-Errit, ‘alles gaat ergens heen, als stromend water. Kennen jullie feng shui? Dat is de Chinese filosofie die je leert harmonie te vinden in je leefomgeving. Feng betekent wolken of wind, shui is stromend water.’ Ook dat mogen de studenten uitbeelden met handen en voeten. ‘Foooooong’, klinkt het luid. ‘Suèèèè!’ Gezucht wordt er, want ademhaling is essentieel bij yoga. ‘Weet je hoe zo’n zucht heet?’ vraagt Jan-Errit, ‘Een zucht van verlichting, dat is het. En dat is toch wat jullie zoeken, verlichting?’

dag ACLO

eten komen én meemaken op 12 maart in de ACLO. Op de ACLO-Health-dag stond alles in het tests, roeispinde, bomde mee met Lieke uit de Gouden Kooi en keurde functioneel voedsel. Benen-rug-rug-benen Voor spinroeiers lonken de Olympische Spelen Hanzezaal, 16.45 uur

‘Benen-rug-rug-benen-benen-rug-rugbenen. En zorg dat de rug het in één vloeiende beweging overneemt.’ De stem van vierdejaars Fysiotherapie Harmen Jan van Ark, de wedstrijdsecretaris van roeivereniging Gyas, zweept zo’n dertig spinroeiers op. Ze zwoegen aan roeiergometers in de Hanzezaal. Met hun voeten stevig vastgesnoerd in de voetsteunen, zetten ze af zodat de stoeltjes over de rails naar achteren bewegen. Ze trekken daarbij aan een touw dat vastzit aan een vliegwiel. Op een display lezen ze welke tijd ze op de 500 meter maken, welke tijd hen nog resteert en het aantal halen per minuut. ‘En nu de armen erbij’, zegt Harmen Jan, ‘benen-rug-armenarmen-rug-benen. En blijf nadenken bij wat je doet. Vooral als je het tempo op-

voert, heb je de neiging om te vroeg aan het touw te trekken.’ Hij laat zien dat de beweging dan schokkerig wordt. Slecht voor de rug en uiteindelijk ook voor het tempo. ‘De vloeiende beweging moet er door veel trainen inslijten, net als bij het schaatsen.’ ‘Nu de piramides’, kondigt Harmen Jan aan. Het tempo wordt tweemaal straf opgevoerd van 18 via 22 tot 26 halen per minuut. Met nog een kwartier op de klok beginnen de schouders pijnlijk aan te voelen. Gelukkig is er een korte pauze om een slokje te drinken. Dan komt pas het echte beulswerk: het klimmen. Het tempo stijgt nu iedere minuut met twee slagen. ‘Alles los, nú!’, roept Harmen Jan als het toptempo van 32 slagen wordt bereikt. De vliegwielen gieren venijnig, de koppies van de spinroeiers staan onder hoogspanning. ‘Onze wedstrijdroeiers houden dit zes minuten vol’, moedigt Harmen Jan aan. ‘Kom bij Gyas roeien’,

nodigt hij de afgepeigerde spinroeiers uit tijdens de cooling down. ‘Recreatief of bij de wedstrijdroeiers. Lekker zes keer per week trainen, en als je écht goed bent, mag je naar de Olympische Spelen.’

Babbel-knabbel-babbelknabbel Een beetje kwebbelen en nootjes knabbelen Lunchroom, 18.00 uur

Al dat bewegen maakt hongerig, zeker aan het einde van de middag. Gelukkig hebben ze hier bij de workshop Gezonde Voeding rekening mee gehouden. Onder iedere stoel staat een bakje, sommige gevuld met een handvol noten, andere met een stuk chocola, en weer andere met helemaal niks. Het is dus een kwestie van de juiste stoel kiezen bij binnenkomst. De snacks blijken er niet alleen voor de hongerige magen

te staan, maar vooral voor een test. ‘We gaan een bloedsuikerspiegeltest doen’, legt coach Isabelle Blaes uit, ‘en dat is niet alleen een leuk experiment, maar ook een mooi scrabblewoord.’Als het laatste nootje opgeknabbeld is, is het tijd voor discussie. Isabelle en collega-coach Femke Handgraaf toveren stellingen tevoorschijn op een scherm. De studenten mogen hun hand opsteken als ze het er mee eens zijn. Ik slik elke dag een vitaminepil is de eerste stelling. Ongeveer de helft van de aanwezigen steekt zijn hand op, inclusief de twee voedingsconsulenten. Dat verbaast de aanwezigen enigszins. Eten die coaches dan zelf wel gezond? ‘Op zich is het goed om vitaminepillen te slikken, als je je maar aan de dosering houdt’, legt Femke uit. ‘Met vitamines A, D en E moet je uitkijken, daar kun je eventueel te veel van binnen krijgen. De andere vitamines plas je zo weer uit.’ Na de stellingen is er aandacht voor functional foods, de verzamelnaam voor alle hapjes en sapjes die claimen goed te zijn voor je gezondheid. Isabelle en Femke zetten de ingrediënten van pure karnemelk en Yomild Limoen naast elkaar. Qua voedingswaarde blijken ze vrijwel gelijk. ‘Dat valt dus reuze mee. Maar in de yoghurtdrank zitten toevoegingen zoals suiker’, zegt Isabelle. ‘Dat is het probleem met functional foods, het is allemaal bewerkt voedsel, dus je weet nooit precies wat je binnen krijgt. Onze regel is: staan er meer dan vijf ingrediënten op de verpakking, zet het dan maar terug.’ Redactie HanzeMag Foto’s: Pepijn van den Broeke


15

JAN WILLEM

LAURA

Kennis van smaken Tijdens de eerste jaren van mijn zelfstandige leven waren mijn kookkunsten nou niet bepaald om over naar huis te schrijven. Mijn gebrek aan kennis en ervaring in de wond’re wereld van het kokkerellen heeft dan ook voor menig misbaksel gezorgd. Zo presteerde ik het om magnetronmaaltijden faliekant te laten mislukken en kon het bakken van een ei leiden tot een plaatselijke culinaire kernramp. Om nog maar te zwijgen over dat ongelukje met de gasoven. Gebakken aardappelen, pannenkoeken, toast, pizza en, op uiterst creatieve dagen, spaghetti met ketchup vormden lange tijd een vast onderdeel van mijn persoonlijke schijfvan-vijf. Niet bepaald het neusje van de zalm, om maar even in culinaire termen te blijven… De komst van Knorr-wereldgerechten veroorzaakte al eerder een revolutie in mijn eetpatroon, maar de ware omslag kwam tijdens mijn stage jaar in ZuidAfrika. Daar ontmoette ik m’n vriendje, Tim, een soortement Jamie Oliver eigenlijk. Als geen ander bereidde hij de heerlijkste liflafjes. Omdat de liefde nu eenmaal door de maag gaat, kroonde ik mijzelf tot zijn persoonlijk assistent. Het

was de tijd waarin hij, mijn vriendje le maître de cuisine, de ergens diep in mij verborgen keukenprinses wakker kuste. Mijn kooklessen begonnen bij de basis. Ik leerde hoe je brood bakt en om rozemarijn van salie te onderscheiden in het oerwoud van kruiden in onze achtertuin. Ik leerde pasta al dente te koken en een simpele aardappelschotel te bereiden. Toen ik de smaak te pakken had, bracht ik uren in de keuken door. Hakkend en kloppend en, veel later, flamberend en pocherend. Harde lessen, met vallen en opstaan. Maar uiteindelijk kreeg ik de fijne kneepjes van het vak onder de knie. Zonder kookboeken kookte ik, een echte kok heeft immers kennis van zaken…, ehm… smaken, hij improviseert. Met mijn vers ingewonnen Zuid-Afrikaanse receptuur, keerde ik uiteindelijk terug naar de Lage Landen. De keuken van mijn anti-kraakwoning heeft nog niet in de verste verte iets weg van de luxe keuken waarin ik mijn kennis vergaarde. Maar voor de ware keukenprinses maakt dat helemaal niet uit. Vol enthousiasme nodigde ik dus een stel vrienden uit voor een dinertje bij mij thuis.

Omdat ik vastbesloten was ze versteld te doen staan van mijn vernuftige kookkunsten, pakte ik het serieus aan. Ik besteedde lange tijd aan het vaststellen van het menu en mijn inkopen deed ik zorgvuldig. Niet domweg iets uit de vakken van Appie grissen, natuurlijk. Ik neusde rond in hippe toko’s en tastte in de verse waar van de markt. Met een tas vol geurige ingrediënten en een heuse keukenschort om de lendenen, dit om mijn professionaliteit te accentueren, dook ik de keuken in. Na enkele inspannende uren, konden we aan tafel. Aan de presentatie van mijn hoofdgerecht had ik extra aandacht besteed. M’n vrienden beloonden het met veel oeh’s en aah’s. Ik schonk de wijn, een perfecte metgezel van het gerecht. Toen Jonnie het eerste hapje nam wachtte ik ongeduldig wiebelend op zijn reactie. Na een korte stilte, die mij eindeloos leek te duren, zei hij: ‘Ja... Heerlijk!’ Toen ik net opgelucht achterover in mijn stoel was gezakt, sprak Jonnie zijn dodelijke woorden. ‘Heb je ook mayo?’ Laura Hage Foto’s: Lukas Koelikamp

De Beproeving ‘Tering, wat maakt die Geert Wilders toch tot zo’n idioot?’ Ik hoor het mijn buurman roepen. ‘Tering, wat maakt die Geert Wilders toch tot zo’n idioot?’ Niet echt een vraag van een voorstander van meneer Wilders. Maar ook die zijn er. Iedereen heeft het erover. Politici, de buurman, Osama Bin Laden, collega’s en misschien hebben zelfs God en Mohammed er hier en daar een discussie over. Een discussie die de hele wereld bezighoudt. Geen enkele televisiezender wil wat met Fitna te maken hebben. Geen uitzending op nationale televisie dus. Internet dan maar. Nee, ook niet, de Amerikaanse provider haalt de site van het web. Klachten over www.fitna.nl zouden de oorzaak zijn. Klachten? Zonder een kant te kiezen en mijn mening nog even achterwegen latend, vind ik het hoogstens opmerkelijk dat er oorlogen op komst zijn om iets dat nog niet eens is geopenbaard. Ik heb tot op heden nog geen enkel bewijs gezien van het daadwerkelijk bestaan van de film. Wanneer deze column verschijnt, is het 28 maart geweest. 28 maart, volgens ‘bronnen’ dé datum, na meerdere malen uitstel, waarop de film zal verschijnen. Ik hoop dat wanneer ik mijn column lees, ik kan zeggen: ‘Die Geert heeft gewoon even president Bush, de complete Taliban, de makers van De Tegenfilm, mijn buurman en president Balkenende en consorten verbaasd laten opkijken.’ Wat zou het toch prachtig zijn als Grote Geert op de 28e voor de camera’s staat en, wat mij betreft triomfantelijk, roept: ‘Geen film, niets, helemaal niets!’ Een voorstander van Geert Wilders ben ik zeker niet, maar hij heeft zich in een situatie gemanoeuvreerd waarmee hij bij mij een paar punten kan sprokkelen. Heel de wereld zal met verbazing reageren. En hopelijk, hopelijk, naar zichzelf kijken. De hele wereld op zijn kop omdat een politicus uit Nederland zegt een film te gaan maken over de Koran. Beproeving is hopelijk niet de toevallige betekenis van Fitna, en Geert laat zien hoe paranoïde de wereld kan zijn. Wanneer deze column verschijnt, is de grote dag al geweest. Geert heeft genoeg bewijs in huis om de wereld wakker te schudden. Hij zal ongetwijfeld in zijn handjes wrijven en zijn eigen trots een plaatsje geven. Dus hoop ik dat hij de wereld niet nog langer laat wachten en met De Openbaring een einde maakt aan De Beproeving. Geen uitstel meer, geen geruchten, geen ‘zinloze’ discussies en geen kwade buurmannen. Jan Willem Dijk

16


Backstage bij Big2 & Willy van The Opposites

Daar zitten we dan, Dom, Lomp en Almost Famous Jessie en Simon houden eigenlijk niet van hiphop. En Nederlandse hiphop vinden ze al helemaal niet te pruimen. Maar The Opposites in Simplon (Dom, Lomp & Famous), ja, dat kunnen ze niet aan zich voorbij laten gaan.

‘We zijn van het Gronings magazine. Zouden we een paar vraagjes mogen stellen?’ De gig van Twan van Steenhoven en Willem de Bruin, beter bekend als Big2 en Willy van The Opposites, verandert Simplon in een regelrechte feesttent. Halverwege hun optreden komt er zelfs een hardcore-nummer om de hoek kijken. Het loopt soepel over in het pompende Geen Klasse, Geen Stijl. De eerste zin is bijna bierkeet-Gronings: ‘Oké, jongens, kruiwagens aan de kant, klompen aan, høken!’ Dit werkt natuurlijk de sfeer in de hand. Net als nummers als Dom, Lomp en Famous en Me Nikes. Het publiek blijft flink in beweging: springen, dansen en meeblèren. We staan ergens vooraan. We springen en hossen, vooral op de bekende nummers. Simon wil een kijkje backstage nemen. Het blijkt net zo gemakkelijk gezegd als gedaan. Er gaat net iemand door de deur met toetsblokkering: Jessie jehovaat een

voet tussen de deur. ‘Wij zijn journalisten van het Gronings magazine. Zouden we een paar vraagjes mogen stellen?’ ‘Waarom niet’, zegt Twan. Nog geen drie minuten na het bedenken van onze stunt, ploffen we backstage op de banken. ‘Steek van wal!’, zegt Twan. Willy checkt achter de computer nog even z’n myspace/hyves/mail/worldofwarcraft. ‘Vaste gewoonte’, zegt Twan en neemt zijn rinkelende mobieltje op. ‘Een vriend van me staat beneden, ik ga even’, zegt hij en verdwijnt. Daar zitten we dan met Willy, onvoorbereid, onverwachts en perplex. ‘Wanneer zijn jullie begonnen?’, vragen we, ‘wat zijn jullie invloeden?’ Op hun twaalfde ontdekten de twee Zwollenaren de hiphop, Dr. Dre, Beastie Boys, Cypress Hill en 2Pac. Ze begonnen meteen met rappen. De straat is hun inspiratiebron. Nu zijn Twan en Willy 22, een heel decennium ervaring zetten ze op de planken. Voor hun voorprogramma’s nemen ze vaak Dio of Sef mee. Of de organisator regelt het zelf, zoals Simplon dat Kraantje Pappie had opgetrommeld. De manager/bodyguard/iemand vraagt of we niets moeten opschrijven. ‘Kladblok vergeten’, mompelen we als Twan weer binnenloopt, mobieltje aan het oor. Willy vraagt wat we van de show vonden. ‘Erg leuk’, zeggen we, ‘maar onze muziek is het niet.’ ‘Ik zag jullie anders wel vooraan staan!’, zegt hij. Over het bierglasin-Leeuwarden-incident zijn de jongens niet wat je noemt breedsprakig. Willy: ‘We gingen gewoon van het podium af. Als zoiets gebeurt, moet je gewoon stoppen. Jammer, maar voor het publiek zal het nog wel vervelender zijn geweest.’ Twee mensen lopen de kleedkamer binnen en vragen voor welk blad we schrijven. ‘Het Gronings Magazine’, probeert Simon. ‘Hé, dat kan helemaal niet, daar heb ik ook voor geschreven!’, roept een

Foto: Jamandu Roos

Op 22 februari staan we daar dan, in de rij nota bene. Binnen blijkt waarom: er is niet genoeg ijs voor de run op de stollies (met ijs). Bovendien is er een strenge leeftijdscontrole. Bezoekers onder de achttien krijgen absoluut geen roze Simplon-bandje. Het voorprogramma is Kraantje Pappie. Hoe deze springende dwerg met pompende beats en een bontjas over z’n knar aan zijn naam komt, zal Joost misschien weten, ons is het een raadsel. Maar zijn opzwepende muziek is een goede warming-up.

meisje. We houden stug vol. Twan en Willy geloven het wel. Ze zitten al met hun hoofd bij 14 maart. Dan staan The Opposites in Paradiso. Samen met Willie Wartaal, Dio en Flinke Namen. ‘Dit gaat belangrijk worden. Groots!’ We taaien af naar de Bienvenu. Effe opschrijven onder het genot van een bierie... en een stollie. Jesse Terpstra en Simone Wielinga


17

Zoek je straks een baas of word je de baas? Je eigen supermarkt, je eigen onderneming. Het kan bij C1000. Zelfstandig ondernemerschap, daar kun je van dromen. Je weet zeker dat je de stap eens zult nemen maar hoe en wanneer, dat is nog de vraag. Dan is dit je kans om spijkers met koppen te slaan. Want Schuitema is op zoek naar mensen als jij. Ambitieuze mensen met een HBO-opleiding en retailbloed die als supermarktondernemer hun eigen C1000 willen gaan exploiteren. Om zo als zelfstandig ondernemer deel te worden van een succesvolle supermarktorganisatie. Daarbij ondersteunt Schuitema je straks met praktische diensten en adviezen. Maar eerst helpt Schuitema je nu om de stap naar dat zelfstandig ondernemerschap

te maken. Met het Doorgroei Ondernemers Plan dat je in twee jaar klaarstoomt voor je toekomstige taak. Een traineeprogramma waarmee je in dienst bij C1000 managementervaring opdoet en je competenties verder ontwikkelt naar het C1000 ondernemerschap. Maar laten we eerlijk zijn, de selectie en toelatingseisen zijn zwaar. Kijk daarom op www.schuitema.nl als je meer over die eisen, het opleidingsprogramma op post HBO-niveau en je perspectieven wilt weten. Wil je deze kans dan nog steeds pakken, neem dan contact met ons op.

13e jaargang 2 april 2008 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/nieuws | foto: Pepijn van den Broeke

13

BIJBAANTJE Lees jij de Hanze en heb je een mening? De Hanzeredactie zoekt:

studenten voor de redactieraad De redactieraad vergadert vijf keer per jaar (anderhalf uur) over de inhoud en de vorm van de Hanze. Verdiensten: 12 euro per keer.

Belangstelling? Mail naar: [email protected] of bel 050 5955588 Thema: Gezondheid * Bommen met Lieke uit de Gouden Kooi * Interview lector Sportwetenschap * Sporten met functiebeperking * Esma loopt stage in aardbevingsstad Antalya * Kunstweek op Texel * Wat vinden HG-studenten van Fitna? * Backstage bij de Opposites * Lieve Loes gaat landelijk

#JK$PSSJT'VOESBJTJOHLVOKFQFSEJSFDUBMTEPOBUFVSXFSWFSBBOEFTMBH 8FSWFOWPPSFFO(0&%EPFM *OUFBNTWBOUPUQFSTPOFOQSPNPPUKF CJKWPPSCFFME(SFFOQFBDFPQEJWFSTFMPDBUJFTJO/FEFSMBOE Wij bieden: 6JUTUFLFOECBTJTTBMBSJTWBONJOJNBBM% QFSVVS OBJOXFSLFO

#BTJTTBMBSJTUFWFSEVCCFMFONFUFFOCPOVT 'MFYJCFMFXFSLUJKEFO NJOJNBBMEBHFOQFSXFFL

7FFMCVJUFOMVDIU (F[FMMJHIFJEWBOUFBNXFSL Wij vragen: .JOJNBMFMFFGUJKEWBOKBBS 6JUTUFLFOEFDPNNVOJDBUJFWBBSEJHIFEFO )VNPSFOFOUIPVTJBTNF #FSFJEIFJEUFSFJ[FO

Een uitdaging? #FMPGNBJM$PSSJT %BOOZ

PG

www.corris.nl

18


Bespaar ook veel Tijd / Geld & Betaal je rijopleiding in 2009!

www.rijbewijsservice.nl 0900 - 20 20 778 (20 p/min) of sms 4477 RSN GRATIS

MELKWEG HOEKJE

«GOED verdienen?»

RIJBEWIJS VOOR PRIVÉ OF WERK SNEL NODIG?

Eenzaamheid

Ondeelbare eenheid www.praktijkhoekmelkweg.nl Studentenhulpverlening Praktijk Hoek Melkweg 050 3186003 12 -13 u. Moeite met nee zeggen of in een groep spreken?

ASSERTIVITEITSTRAINING Start woensdag 2 april.

UITWONEN

De ultieme IKEA-kamer Martin Terpstra (25) is derdejaars Communicatie, penningmeester van KIC (studievereniging van het Instituut voor Communicatie & Media), coördinator van de web-, feest- en introductiecommissie van diezelfde club, coördinator van Cast-evenementen én hij heeft de allernetste kamer van Groningen. Hoe doet ie het? artin woont in een voormalig laboratorium van Rijkswaterstaat in de Noorderkerkstraat. Op een steenworp afstand van de Nieuwe Kerk en de Nieuwe Ebbingestraat. De donkere lange, onguur aandoende gang is in schril contrast met zijn kamer. De 23 vierkante meter heeft Martin tot op de centimeter ingericht. Een tweepersoonsbed, twee kasten, een tv-hoek met bank en een keukenblok. De computer staat op de eettafel. ‘Mijn vrienden zeggen altijd dat ik de ultieme IKEA-kamer heb. Ik zie dat maar als een compliment. Ik hou gewoon van strak en modern. Licht en kleur zijn ook erg belangrijk voor mij. Toen ik hier kwam wonen was die paal zwart, achter het bed hing een rietmat als scheidingswandje, er hingen hele vieze blauwe gordijnen en er lag donkere vloerbedekking. Het was dus een heel donker hol. Die donkerblauwe gordijnen gingen als eerste voor de bijl. Daarna heb ik alles wit geschilderd. Die lime-kleur heb ik gekozen omdat de kamer daardoor toch nog iets lichter lijkt.’

Martin laat kleuren en accenten terugkomen. De kleur van bruine vlakken op de muur komen terug in het laminaat en de ronde kleedjes die her en der door de kamer verspreid liggen. Martin denkt na over zijn interieur. ‘Die Blokker-reproducties van Herman Brood geven net even dat beetje vrolijkheid in huis.’ De keuken maakt deel uit van Martins 23 m2. Op het keukenkastje staat ‘De Snelle Keuken’, in de vensterbank een Senseo. Op een minibarretje flonkeren de wijnglazen in het vroege voorjaarszonnetje. ‘Ik ben de enige in dit huis met een afzuigkap’, bekent Martin niet zonder trots. Ik heb een mooie strakke Etna via Marktplaats op de kop getikt en ‘m zelf ingebouwd. Ik hou gewoon niet van etensluchtjes in mijn kleren. Mijn huisgenoten zetten altijd hun kamerdeur open als ze gaan koken. Kun je nagaan hoe het hier rond etenstijd ruikt als twintig man aan het koken zijn!’

Loes Vader

Foto’s: Luuk Steemers

M


19

O O O O O

Aerospace Engineering Applied Sciences Architecture Civil Engineering and Geosciences Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science

O O

Industrial Design Engineering Mechanical, Maritime and Materials Engineering

O

Technology, Policy and Management

Waarom zoeken als je toch al weet waar je heen wilt? Je bent gedreven door ambitie, prestatiegericht en je

Kom maandag 21 april

wilt het beste uit jezelf halen. Daarom kies je na je

naar onze mastervoorlichting

bacheloropleiding voor een master. De TU Delft biedt

en ervaar het zelf.

jou 35 masteropleidingen op het hoogste niveau.

Schrijf je nu in op: www.tudelft.nl/masterevent

Waterfilterproject zoekt afstudeerders

Studenten ontwikkelen goedkope filters voor India ‘1,2 miljard mensen hebben geen toegang tot schoon drinkwater. Daardoor sterven jaarlijks miljoenen kinderen en mensen met verminderde weerstand. Ik heb het zelf gezien in Calcutta en Varanassi. Het grondwater kunnen ze niet gebruiken omdat dat grote arseenconcentraties bevat. Ze zijn aangewezen op vervuild oppervlaktewater zoals de Ganges.’ Oud-Philipstechnoloog Luc Zijlstra is medewerker van de stichting Ibota die technische projecten uitvoert in ontwikkelingslanden. Sinds drie jaar werkt Ibota samen met het Instituut voor Life Science & Technology van de Hanzehogeschool. Docent Microbiologie Ronald Boonstra is verantwoordelijk voor het waterproject. ‘Waterfilters kunt je zo bij Bever kopen, maar ze kosten al gauw een paar honderd euro. Wij willen iets dat in de derde wereld hooguit vijf dollar kost en dat de lokale bevolking kan produceren. Stichting Ibota heeft een prototype ontwikkeld. Dat filter is mee geweest met diverse rampenteams, o.a. bij de tsunami in 2004. Niemand is ziek teruggekomen. Dus het werkt. Hier op school is intussen een testversie van dat filter gemaakt.’ Zijlstra laat het zien: een holle koker waarin filtermateriaal zit. ‘Het water gaat van buiten naar binnen. Het uiteinde van de slang met filter gaat in een emmer met water dat je wilt filteren. Het uiteinde zet je een aantal meters lager. Je zuigt aan de onderkant van het slangetje en de vloeistof gaat hevelen. Maximaal simpel. Geen pomp die kapot kan gaan, geen filterhuis dat kan lekken. Als hij niet meer loopt kan dat niet aan de binnenkant liggen. Je hebt maar twee fout mogelijkheden: De emmer is leeg of de verstopping zit aan de buitenkant. Die kun je eenvoudig afschrobben met dit sponsje.’ Hij schuift een ringvorming schuursponsje over de buitenkant. ‘Een paar keer op en neer, en schoon!’ Proces BV, een technologiebedrijf binnen de HG-muren maakt filtermateriaal van koolstof en een kunststof-binder onder verschillende combinaties van temperatuur, druk en tijd. Afhankelijk van spe-

Foto: Luuk Steemers

Studenten van het Instituut voor Life Science & Technology werken aan waterfilters die het leven van miljoenen kansarmen in India moeten verbeteren.

Aswin Doekhie en Nicole Dirkse in het biotechnologielab.

cifieke problemen kunnen je ook andere stoffen toegevoegen. Studenten testen het materiaal. Zijlstra: ‘Parasieten worden sowieso door het filter tegengehouden, maar bacteriën zijn andere koek. Helemaal steriel zal het product van dit soort eenvoudige filters nooit zijn. Het gaat erom dat het water drinkbaar is, dat de gevaarlijkste infecties er uit zijn.’ Om dat te bereiken, wordt aan het filtermateriaal ook zilver toegevoegd. Tweedejaars Biologie & Medisch Laboratoriumonderzoek Sanne de Weerd test in het practicum met drie collega’s verschillende zilverconcentraties uit op de E-colibacterie. ‘Zilver werkt antibacterieel, maar in hogere concentraties is het ook giftig voor mensen. We proberen dus de laagste concentratie te vinden die nog effectief is.’ In een petrischaal met voedingsbodem heeft Sanne verschillende zilverconcentraties in het midden aangebracht. Van duizend deeltjes per miljoen tot tien deeltjes per miljard. Hoe hoger de concentratie, hoe groter

het gebied waar geen bacteriën groeien. Bij honderd per miljard zie je geen effect, terwijl bij tien per miljoen een duidelijke kring zichtbaar is. Sanne: ‘Ook proberen we erachter komen hoe het zilver precies werkt. Later gaan we nog testen met koper.’ Intussen tellen Aswin Doekhie en Nicole Dirkse de bacteriekolonies vóór en na filtratie. Aswin: ‘We spatelen een druppel van het monster op een voedingsbodem. Na een dag zie je hoeveel kolonies er zijn gegroeid. Elke kolonie ontstaat uit één bacterie. Dat zijn de rondjes die je ziet.’ Nicole laat een diagram zien. ‘Hier zie je hoeveel water doorloopt en hoeveel bacteriën er in zitten bij de verschillende filtermaterialen. Je wilt niet een uur wachten op een glas water. Daarom zoeken we naar de optimale combinatie van doorloopsnelheid en bacteriedodende eigenschappen.’ ‘We hebben nu telkens groepen studenten die zeven weken aan het project

werken’, zegt Zijlstra. ‘Daarna moeten we weer een jaar wachten, en ieder jaar kost het veel tijd ze in te werken. Dat schiet maar weinig op, zeker als je ook nog eens tegenslagen hebt, zoals laatst met de waterstoring. Toen het water weer stroomde is het waterleidingbedrijf voor de zekerheid gaan chloreren. Daar kunnen de E-coli’s niet tegen. Alle tests van een hele week moesten daarom opnieuw. Om meer vaart in het project te krijgen, zoeken we studenten die zich over een langere tijd met het project willen bezighouden, bijvoorbeeld voor hun afstudeerproject. ‘We weten heel veel, maar ook nog veel niet. Uit ons project komen nu harde cijfers. Daarmee willen we andere organisaties, zoals waterleidingbedrijven interesseren om mee te werken.’ Luuk Steemers

Meer info: Luc Zijlsta, tel 06 49 68 49 85, of e-mail: [email protected].


21

IN & UIT

IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 16 april kun je mailen naar [email protected]. De deadline is woensdag 9 april.

Lunchwandelen met De Plint De Plint start op 3 april met nieuwe activiteiten voor tijdens en na het werk rond het thema Sport & Bewegen. Zin in een stevige wandeling tijdens de lunchpauze? Even er tussenuit en nieuwe energie opdoen? Iedere maandag en woensdag organiseert De Plint een wandeling onder begeleiding van een coach. Op donderdag 3 april om 11.30 uur start de eerste wandeling bij De Plint. We doen dan mee aan de recordpoging 30 minuten bewegen. 500.000 mensen tegelijk actief (www.30minutenactief.nl). Meer info? Kom langs in De Plint of kijk op www. hanze.nl/deplint. USVA 10 april - Theatergroep Cowboy bij Nacht speelt Muisman opnemen Muisman is een ambtenaar met een onbeduidende functie. Toch houdt Muisman van zijn werk. Hij gaat iedere ochtend opgewekt en stipt op tijd van huis. Hij is keurig, nauwgezet en punctueel, op het dwangmatige af. Op een dag maakt de wereldvreemde Muisman kennis met het impulsieve en licht ontvlambare ‘meisje van boven’. Zij beweegt Muisman ertoe een nieuwe jas te kopen, een jas die zijn leven zal veranderen. Aanvang 20.15 uur, Voormalig Universiteitstheater, € 5,00, reserveren 0503634670. 22 april - Volksvernietiging door Usva-theaterproductiegroep De Bank Volksvernietiging speelt zich af in een huis met drie verdiepingen. Er wonen drie families die voortdurend met elkaar en met zichzelf in gevecht zijn. Kunstenaar Hermann en zijn moeder, die niet in hem gelooft, wonen in het souterrain. Boven hen woont de zuipende, incestueuze familie Kovacic waar altijd herrie in de tent is. Mevrouw Grollfeuer, een aristocratische weduwe ergert

zich aan de paupers die onder haar wonen. Tijdens een gezamenlijk diner laat ze zich gaan en vertelt de buren wat zij er allemaal van vindt. Aanvang 20.15 uur, Voormalig Universiteitstheater, € 5,00, reserveren 0503634670. Gezocht: PR-commissaris Design Het Publiciteitsteam bestaat uit fotografen, voorlichters, vrijwilligers die flyeren, posters verspreiden en persberichten schrijven. Ben jij die enthousiaste en gedreven student die ons team zou willen aanvullen met prachtig promotiemateriaal? Kijk op usva.nl en reageer voor 11 april, [email protected]. GSp GSp, Kraneweg 33, tel. 0503129926, email info@ gspweb.nl of www.gspweb.nl Filmhuis: Bobby - Op 5 juni 1968 wordt de populaire senator Robert F. Kennedy neergeschoten in het Ambassador Hotel in Los Angeles. Deze historische nacht wordt tegen de achtergrond van maatschappelijke kwesties geplaatst zoals racisme, klassenverschillen en de oorlog in Vietnam. ‘Bobby’ doet de vraag rijzen hoe de wereld eruit gezien zou hebben als Kennedy tot president was gekozen. Donderdag 10 april, aanvang 20.00 uur, gratis. Badr Youyou: De rol van de sharia in de islam. Wat is precies de sharia, hoe verhoudt zich de sharia tot de koran, op welke manier wordt de sharia in de praktijk gebracht in het gewone leven van moslims? En heel belangrijk: hoe verhoudt het navolgen van de sharia zich tot de wetgeving en grondwet in een seculier land als Nederland? Badr Youyou is voorzitter van het Islamitisch Centrum Groningen. Maandag 14 april, 20.00 uur. Digitale Nieuwsbrief: meld je aan via de website. Eten en drinken: elke dinsdag- en woensdagavond om 18.30 uur, kosten € 3,-, opgave tot 12.00 uur.

PZZL 8 4 21 9 13 6 22 3 26 17


Studium Generale Groningen Maandag 14 april – Filmklassiekers - Paris, Texas. Ultieme roadmovie over een man die op zoek is naar zijn verleden en de twee mensen die daarin een hoofdrol speelden. Schitterende moderne klassieker met mooie rollen van Harry Dean Stanton en Nastassia Kinski. Inleiding: Frank Kelderman, docent Amerikanistiek aan de RUG. 19.30 uur, Images, Poelestraat 30, Groningen. Kaarten: voor studenten € 6,30 (anderen € 8,30), alleen verkrijgbaar bij Images. Informatie: Studium Generale Groningen, Kleine Kromme Elleboog 7a1, 0503635463. Kijk voor het hele programma op: www.rug.nl/studium. Helo Studieochtend Dinsdag 15 april, 8.45 – 12.30, aansluitend lunch. Wil je meer weten over de mogelijkheden die ICT kan bieden voor jouw onderwijs? Kom dan naar de Helo Studieochtend, met als thema ‘ICT en de student’. Wim Veen (TU Delft) schept een inspirerend beeld over hoe studenten omgaan met de huidige ICT toepassingen. Ook kun je zelf ideeën aanmelden over mogelijkheden van het gebruik van ICT in het onderwijs. Informatie en aanmelden: http:// icto.hanze.nl/helostudieochtend. Kom Israëlisch dansen! Dansen met een verhaal uit het Hooglied, de Orient, de Chassidiem en het moderne Israël. Lijn-, kring- en romantische parendansen. Veel dansen met oriëntaalse invloed met mooie hand-, schouder- en heupbewegingen. Ook dynamische hora’s met sprongen en draaien. In maart begint de eerste van vijf lessen o.l.v. Annette. In elke les leer je een nieuwe dans! 20.00 – 22.00, kosten: 45 euro (vijf

lessen), informatie: Ester 06-17139167 of annette@ uelenspieghel.nl. Blijf op de hoogte! Wil jij niets missen van de komende KEI-week? En zou je mee willen helpen bij de organisatie van deze prachtige week als Projectmanager, KEI-crewer of KEI-leider? Neem dan alvast een kijkje op onze website www.keiweek.nl, en schrijf je in voor onze mailinglijst: [email protected]! Telebellers gezocht Telebellers gezocht, per direct voor het werven van collectanten, 15 uur per maand (vier maanden), vrijwilligersvergoeding 150 euro per maand. Organisatie: handicap.nl (ANGO), CFB keurmerk. Informatie opvragen: [email protected]. nl. Kamperen in Duitsland Tussen Hamburg en Berlijn bij Mecklenburg ligt Natur Pur Camping am Blankensee. De camping ligt aan een meertje met eigen strand en biedt vele faciliteiten. Info: www.campingamblankensee.de. Te koop aangeboden & gevraagd Just 4 Kids, inbrengwinkel voor tweedehands kinderkleding, speelgoed en kinderboeken. Eigentijdse, betaalbare (merk)kleding maat 80 t/m 188. Geopend dinsdags van 13.00 – 16.00 uur en vrijdags van 10.00 – 12.30 uur. Kom vrijblijvend langs aan de Brinkweg 1, Glimmen, tel. 050 4064105. Massage en verzorging (Sport)massage en verzorging, (NESM erkend). Stephen Walker, Rensumaheerd 61, 9736 AC Groningen, 050-5412233/06-18542092, walkermassage@ hotmail.com. Logopedisten gevraagd GEVRAAGD: pas afgestudeerde logopedisten die werk zoeken: Meld je aan bij de WAARNEMERSLIJST FRIESLAND. Mail je cv + persoonsgegevens naar: [email protected].

SPORT 12

22

De bar is open op dinsdag-, woensdag- en donderdagavond vanaf 19.30 uur. Oecumenische Vieringen Martinikerk: wie een keer wil meehelpen een dienst voor te bereiden kan een e-mailtje sturen naar het GSp. 6/4 - 11.30 uur G. Brusewitz, 17.00 uur E.K. Zwerver. 13/4, 11.30 uur T. Meijlink, 17.00 uur J. Gelderloos (= Engelse vesper).

Hori

Verti

1. Piekeren (6)

1. Verdedigende ingreep, rugby en voetbal (6)

4. Golfgaatjes (5)

2. Pistool voor een hond (7)

8. Drugs voor een topper (5)

3. Individu (8)

9. Huntelaar is het (nog) (7)

4. ADO Den … (4)

10. Dit contact is bij korfbal verboden (7)

5. Drollenvanger voor baby en bejaarde (5)

11. …bewust of …vechter (4)

6. Hij geniet zeer van pijn (6)

12. Game, … en match (3)

7. Vleugelverdedigers (5)

14. De cup met de grote … (4)

13. Zwemmen, fietsen en dan lopen (8)

15. Rat… of eind… (4)

16. Speel je met bats en wickets (7)

18. Schoolbeweging (3)

17. Yuri van Gelder is klein maar … (6)

21. De Holland-…, roeien (4)

19. Barney … laatst op de bull’s eye (5)

23. Pers (7)

20. Nederlandse sportkleur (6)

25. Schotschrift (7)

22. Oriëntaals badhuis (5)

26. Ligt op een biljart (5)

24. Spoel van een weefgetouw (4)

27. Broer van Romulus (5) 28. Sumoworstelaars dragen hier hun haar in (6)

De schuin gedrukte omschrijvingen zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 6 maart. Het thema van de vorige PZZL, Groningen, stond helaas niet in de kop. Desondanks stuurde Marcel Schippers de juiste oplossing: DENEMARKEN. Boudewijn Otten

LEEUW

Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

Lieve Loes, Mijn collega op het werk zegt de hele tijd van die vunzige woorden tegen me. Ik weet niet zo goed hoe ik er op moet reageren. Ik word steeds rood en krijg vlekken in m’n nek. Dat wil ik helemaal niet. Straks denkt hij nog dat ik hem leuk vind of zo. Ik kan ook niet zeggen dat hij er mee op moet houden want dan doet hij alsof het niets voorstelt en sta ik weer voor lul. Dan brengt hij het zo alsof ik kapsones heb. Wat moet ik in godsnaam doen om van die creap af te komen? Myriam

Lieve Myriam, Wat een hufter! Dit is pure intimidatie. Machtswellust! Hij geniet ervan om jou te zien blozen. We gaan dat stuk vuil eens even goed terugpakken zodat ie de

rest van z’n leven geen vrouw meer durft te intimideren. Zodat er geen ranzig woord meer uit z’n strot komt. Jij gaat hem voor gek zetten, meisje. Jij gaat hém laten blozen. Vriendin X heeft járen geleden een collega gehad die altijd seksuele toespelingen maakte. Hij zat niet aan haar, maar toch. Hij kon geen chocola zien of noemde het een afrodisiacum en keek haar daarbij veelbetekend aan. Op een gegeven moment heeft ze hem tussen het koffiezetapparaat en de kopieermachine keihard de waarheid gezegd. Zoiets als: vieze ouwe geile bok, waar haal jij de gore moed vandaan… Ze heeft daarna nooit meer last gehad van die engerd. Het is niet gemakkelijk wat ik je vraag. Het kost een hoop lef om iemand ten overstaan van collega’s flink op z’n nummer te zetten. Maar, do it! Je zult je hele leven lang plezier hebben van deze daad van moed. Lieve Loes, Het is al een tijdje uit met mijn ex, maar ik heb nog steeds gevoelens voor hem. Ik heb het zelf uitgemaakt omdat ik dacht dat ik iemand anders leuker vond, maar achteraf heb ik er spijt van. Nu is het probleem dat hij sinds vorige week met mijn zusje date en volgens

mij zit er een relatie aan te komen. Wat moet ik doen. Helluppppppp!!! Groetjes, Greetje

Lieve Greetje, Spijt is wat de geit schijt, zegt m’n moeder altijd. Niet doen dus. Je hebt het niet voor niets uitgemaakt. Negen van de tien keer krijg je ‘gevoelens’ als je je ex met een ander ziet. Hij mag dan wel je ex zijn, een ander moet met haar nageltjes van ’m afblijven. Exen moeten gewoon vrijgezel blijven. Een ex wil je niet aan de arm van een mooie vrouw tegen komen. Zelfs niet hand in hand met de grootste griezel die je kent. Laat staan op de dansvloer met je zusje. Bedenk dus eerst eens goed of je werkelijk nog iets voor die jongen voelt. Wil je hem per se terug? Zo ja, dan zul je ‘m van je zusje moeten losweken voor het te laat is. Je gaat hem systematisch de poten onder z’n stoel vandaan zagen. Je verzamelt al z’n tekortkomingen, nare trekjes, rare eigenschappen en uiterlijke minpuntjes. Die vergroot je een tikkie. En klaar is kees. Wedden dat je zusje afknapt aan haar vertelt dat ie kwijlt in z’n slaap, heel vies in z’n neus peutert, stiekem seks-metdieren-porno kijkt of iedere dag met z’n moeder belt?

Open eind Samen met Loes van ‘Lieve Loes’ zit ik in de achterste banken van het klaslokaal. In de trein voelde ik me een giechelend meisje op schoolreisje. Bij het zien van het indrukwekkende gebouw van de Haagse Hogeschool een provinciaaltje, maar nu ben ik een irritante opgeschoten puber die om alles lacht. In Den Haag is het jaarlijkse congres van alle universiteits- en hogeschoolbladen, en natuurlijk zijn wij erbij. Voor de klas staat Dolf Jansen. Hij ziet er precies zo uit als op de televisie in de tijd dat ik die nog had, maar dan twee jaar ouder en met knalgroen haar in plaats van oranje. Dolf maakt soms grapjes. Loes en ik lachen steeds overdreven hard boven iedereen uit. We lachen ook als het niet grappig is en zelfs als hij geen grapjes maakt. Eigenlijk lachen we de hele dag om alles. Behalve om de onafhankelijkheid van hogeschoolbladen, dat is een hele serieuze zaak waar alleen mensen uit het bedrijfsleven stiekem om mogen grinniken. Dolf geeft een workshop column schrijven. Dolf maakt over alles wat hij meemaakt een column, en die leest hij dan supersnel voor op de radio, omdat hij maar vier minuten de tijd heeft. Een meisje op de voorste rij vraagt of hij over de workshop ook een column gaat schrijven. Dat weet hij nog niet. In stilte hoopt de hele klas dat hij het doet en ik denk dat Loes hoopt dat zij dan de hoofdrol heeft. Van mij mag het wel, want ik heb gelukkig mijn eigen column waar ik mezelf de hoofdrol kan geven wanneer ik maar wil. Een ander meisje vertelt dat je door met pen en papier te schrijven dichter bij jezelf blijft dan op de computer. Dolf zegt dat hij daar sowieso een column over zal gaan schrijven. Ik vraag me af hoe je nog dichter bij jezelf kunt komen dan je al bent, maar dat zal Dolf zich misschien ook af gaan vragen in zijn column. Dat laat ik dus maar aan hem over. Ik vertel over mijn obsessie met laatste zinnen. Ik gebruik de column van Dolf als goed voorbeeld van een zwak einde. Iedereen is geschokt, behalve Loes die later zegt dat ze trots op me was. Ik vertel dat ik altijd per se een klapper wil, of een rond verhaal. Dolf zegt dat een open einde best mag.

Leonie Veraar


23

LEGAL ALIEN Country: South Korea, 49 million people; 3.3 times larger than the Netherlands Studies: International Communication (Communication Campaign minor)

parents

Heroes:

none

Hates:

girlfriend, soccer, chocolate, internet surfing, Gift, Challenge

Loves:

JOON HWAN CHOI (24) Last time you were in South Korea? ‘January. I just came to the Netherlands a month ago. I departed from Seoul on January 14. Before coming here, I was in Paris for three weeks visiting my cousin. I love Paris! It is a very artistic city. I visited several museums.’ What was your first impression of the Netherlands? ‘I always thought that Amsterdam Central Station was very huge and extremely busy. When I first arrived there, I was rather disappointed with the whole situation. It was not as nice as what I thought. On the other hand, the Netherlands will always remind me of the small houses, canals and ships.’ Tell us about Korean culture. ‘If I have to describe Korea, I think red is the

most suitable colour. It symbolizes the passion that Koreans have in doing things. Korean people are also very hard working. It can be seen from the progress that my country made for the past forty years. It has been growing so rapidly! I would also say that Korea is technologically very advanced. You will see people using their gadgets everywhere around the country. Looking at our values, my American friends said that we are very humble. We are also very familyoriented. To me family is the most important thing in the world.’ Is this your first experience studying abroad? ‘Yes, but this is not the first time I came to Europe. I was working in the Korean Ministry of Foreign Affairs & Trade last year. I attended a conference of the World Trade Organisation in Switzerland. w During that one week, I learned many new

things and got to know many representatives from different countries.’ What do you miss the most? ‘My parents and my girlfriend. I keep in touch with them almost every day through phone and instant messenger. I haven’t really missed the delicious Korean food yet, I still have some of the food that I took with me from home.’ Korea is known for its strict education system. Is it true students attend a second school after a normal school day? ‘Secondary school students who want to go to university study really hard from 8 am to 2 pm everyday. After attending public school in the morning, they will go to private school in the afternoon or go to libraries. However, once you get into university, people will just relax. To get

into a university is though, but university studies are not that difficult.’ Can you recommend us a place to visit in South Korea? ‘Definitely Seoul! It’s the fastest city in the world. If you order a book today, don’t be surprised if it reaches your doorstep tomorrow morning. Moreover, the city boasts over 4300 years of historical sights for you to enjoy. In the countryside, you’ll also find beautiful scenery: mountains, exotic beaches and nice weather. I would say Seoul is a combination of a modern and cultural city!’ Last but not least, what is your motto in life? ‘Be passionate! Maintain a positive attitude.’ Angie Theonis Teoh

DISH Joon Hwan Choi’s Spicy Squid South Korean dishes can differ per region, egion, of which there are about five. However, spicy squid is very common aallll over ording to Interna ational the country and is easy to make, according International Communication exchange student Joonn Hwan Choi. Begin by cooking the rice and cutting the onion and carrot ut up into reallyy small into small rings. The garlic should be cut gs up. pieces. Then make the sauce neededd to spice thing things annd the Take a small bowl and put in the hot pepper paste and ed with the suga ar and soy sauce, which should then be mixed sugar s a small cup of water. When the saucee is mixed and stirred rlic pieces in a baking b properly, fry the carrot, onion and garlic ried properly, ad dd the pan. As soon as the vegetables are fried add he pan sauce and the squid rings and let thee mix boil in th the for a while, until most of the water has evaporated. Make ed before addin sure though, that the squid is defrosted addingg it to annd add the other food. Keep stirring the foodd in between and he rice the drops of sesame oil for additionall flavour. Put th the on a plate and scoop the squid and itss sauce next to it and er the food again agaain for maybe sprinkle the sesame seed over that additional stronger flavour.

Ingredients

rsons:

for two pe

squid rings r Paste 200 grams Hot Peppe Korean Red 100 grams rice 200 grams y sauce 100 gram so es of garlic 3 small clov of sugar 1 teaspoon 1/2 onion 1 carrot flavour: r a strong Optional fo sesame oil 3 drops of ed f sesame se Teaspoon o

Rimt Smo Smolders olders

24


Studying in the Land of the Morning Calm

Exchange student Joon Hwan Choi invites you to come to South-Korea Doing an exchange in Europe is easy. Lots of things are similar to living in the Netherlands. But if you really want a totally different experience, you might want to travel a little bit further. Why not go to South-Korea? Joon Hwan Choi explains why studying at his university in Seoul is an experience of a lifetime.

Where is CAU? Seoul, capital of South Korea CAU is in the centre of the city. You can get to any place easily by bus or subway. How many people live in Seoul? 10,356,000 (185,000 in Groningen) How big is Seoul? 656.33km2 (Groningen is 83.69km2)

Korean football fans celebrate during the World Cup 2002.

CAU (Chung-Ang University), which celebrates its 90th anniversary in 2008, is a private institution, which enrolls 30,000 students with a staff of 850 at eighteen colleges and fifteen graduate schools on two campuses in Seoul and nearby suburban Anseong. It has a great reputation in the fields of Journalism, Advertisement, Pharmaceutics, Entertainment, and Performing Arts and offers one hundred English language courses and many cultural activities to international exchange students. Korean people trace their origin to the founding of the state of Chosun, which literally means Land of the Morning Calm. In 2333 B.C., Tan-gun, a legendary figure, born from the son of Heaven and a beartotem tribe woman, established Chosun. South Korea is therefore a country with many old traditions. From regional food to courtesy, you will experience

and discover a totally new world. It is not easy to live in a completely different country and culture for several months. But there is nothing to worry about if you come to CAU. The International Center of CAU assists international students with housing, orientation, general academic affairs, university facilities, health insurance, and personal concerns. A peer student adviser or buddy, a Chung-Ang University student, is assigned to each international exchange student to provide assistance in campus life. This buddy system is quite helpful for foreign students. The buddy is selected after severe competition, so he or she will really be able to help you with everything. Because they spend so much time together, many buddies become life-long friends with their international students. As a major private institution, Chung-


Ang is fully committed to helping Korean and international students reach their life goals and achieve their maximum potential in an increasingly competitive global society. Suppose you visit the country side in Korea. You are surrounded by Koreans who do not speak any foreign language. Don’t worry about it. They are willing to help you and live with you. Opportunity is given to you. The only thing to do is take action. Come study in Seoul and enjoy Asia and Korea! If you have any further questions about Korea and/or CAU you are welcome to contact me! JoonHwan Choi: [email protected] The Republic of Korea Official website: www.korea.net CAU international office: www.cauic.com ASEMDUO: www.asemduo.org

What can I see in Korea? Four distinct seasons. Beaches, Mountains, Rivers, Metropolitans, People on streets watching TV or movies on their cell phones, headquarters of many international companies (Samsung, LG, Hyundai, Daewoo) What does CAU offer? ASEM DUO scholarship (4,000 euro for six months) Dormitory is available for all exchange students Field trips (Seoul city tour, Korean folk village, Samsung Electronics museum, the DMZ, and many historic sites) Free cultural activities (Performance and Experience of Korean Traditional Musical Instrument, NANTA concert, Hanbok (the Korean traditional costume) wearing experience, Takwondo, Museums) Free Korean culture lectures (Korean, traditional art) Club activities (Taekwondo, Judo, Dance, and many other clubs waiting for you) Buddy system helps you from airport pickup to learning Korean

25

Julia is not jealous of the newbies’ virgin excitement

Second study abroad is not better or worse, just different You finally got used to living in the Netherlands, and then the IBS programme requires you to study abroad again. How does an international Hanze student deal with this? Is it boring business as usual, or as exciting as the first time? IBS student Julia Socolov reports from Paris. As a student in an international programme of Hanze, you are most likely impatiently awaiting your study abroad period. Possibly it was exactly this opportunity that attracted you to Hanze University in the first place. But what if you are an international Hanze student? How does it feel to be on your second study abroad? I would say less dramatic, both in its positive and negative sense. After spending semesters in Groningen adjusting to life in a foreign country, witnessing hundreds of internationals arriving and departing, these developments become a natural part of the study process. When on exchange, the joy of meeting dozens of students from all over the world is still present, but less sizzling as in the ‘good ol’ days’. At times it might feel like you are missing out on the excitement floating in the atmosphere or you do not grasp something that others are enjoying. It is a bit pointless that during school introduction programmes everybody is treating you like a lost soul on your first magnificent incredible international experience abroad, and keeps showing you the counselor’s office working hours in case you get homesick or depressed. Surprisingly, it takes a while to realize the obvious: that it is the first time abroad for many of your fellow students, the newbies. Ah, the joy and glamour of studying in a foreign country for the first time! Even the simple question ‘Where are you from?’ now has a double meaning for me. While the newbies are literally busy with each other, actively and joyously bonding (just remember your first weeks, or even months in Groningen), you are investigating the shortest route to the supermarket and, whether you like it or not, pragmatically comparing general living and traveling conditions, expenses, etcetera, etcetera. You learn to appreciate what you had before – this particularly applies to

Groningen students. Not suggesting that it necessarily compares favourably to any exchange destination, but because of its uniqueness – size and atmosphere – you do realize it was special. My advice therefore is to grab every second of your student life in Groningen. The most amazing part is that you will only fully appreciate it after you experience something new during your study abroad – be it better or worse, or ‘just different’ as they teach you in IBS. You should start asking yourself ‘Why am I here?’ and stick to that. For me, choosing to do a double degree at a top French school in a Parisian suburb meant ignoring the glamour and excitement of exotic destinations available on the IBS partner school list. My decision clearly inscribed ‘academics’ as the final goal for my undertaking. Take that, combine

it with the downsized excitement of staying in an international environment, and what you get in the end is my banal concern with more practical details. If you find me too boring, than tune in to the words of a frustrated fellow student of mine in the same situation desperately proclaiming that ‘This whole international student experience is shit! It took me twenty minutes to get to the post office!’ I am confident he never meant what he said because I clearly remember him fully enjoying his original international student experience back in Groningen, when the inconvenience of reaching a post office would be the last thing on anybody’s mind after some heavy partying during the previous night. All this is meant to remind you to ‘count your blessings’. You have the privilege

26

to indulge into the raw and electrifying international student experience during your time in Groningen, and consequently the luxury to compare or relate to something different, when you get your repeat opportunity to experience it during your second study abroad. Since you might be giving up the virgin excitement of your first foreign study undertaking, there must be a trade-off, and it might well be that what you are getting instead is a doubly positive effect of another in-depth abroad experience, and by the word experience I mean the result rather than the process, which is in full accordance with the personal or academical goals you set yourself when you decided on your study abroad destination. Julia Socolov


International Facility Management finds solution for diploma trouble

Students still worried about the validity of their diploma

Photo: Pepijn van de Broeke

International Facility Management emulates the good example of International Communication. Students will now obtain a diploma that states the programme is international. A completely international diploma remains impossible. Is this the best the school can do and what are the consequences of this for the careers of graduating students?

‘If the School of Communication is allowed to mention a major on their diploma, then so should other schools’ says Abelius Reitsma, employee of the legal department of Hanze University, in regards to the ‘hot topic’ of the year: International diplomas for Bachelors of the Hanze University. And indeed, on 11 March, all students of International Facility Management (IFM) received an email from Cesia Koppe, member of the educational support staff of IFM, stating that all students will receive a diploma which expressly mentions the major. Seems like everything is settled now, since schools were able to provide a suitable solution to this burning matter and students finally obtain an international label on their diplomas. But not all doubts have disappeared yet. Students are still concerned about the validity of their diploma. As the certificate states, it is a Facility Management diploma, and not International Facility Management. Will students have problems when

applying for a position outside of the Netherlands, or Europe? ‘It is a Hanze University diploma, of course it is recognized all over the world’, replies Koppe, surprised by the question, ‘the validity of the diploma was never the issue. I think the misunderstanding originated when I explained some students that the label ‘International’ could not have been put before the title Facility Management as it does not correspond to the CROHOregistration’. CROHO stands for Central Register of Higher Education and it is an accreditation of the Dutch Ministry of Education. Dutch Universities that want to offer Bachelor Degrees require such a registration. Once a school obtains a CROHO-registration it is the responsibility of the Ministry to make sure that the Bachelor programme is known all over the world. The problem with IFM, and also International Communication (IC), is that the Bachelor is offered by the entire


school of Facility Management, thus with a unique CROHO-registration. As the school is registered as ‘Facility Management’, the diploma can solely state that by law. However, it is allowed to specify any type of major for the Bachelor, this is why the supplementary label can now be added to the diploma. This addition highlights the fact that the programme has an international orientation and distinguishes the Dutch stream from the international one. So what is the difference between the modified label and the International Facility Management diploma that students would have desired? ‘The difference is indeed in the CROHOregistration. In order to obtain such accreditation the school would have to apply for another CROHO-registration. This said, it is not a simple procedure and it takes years to obtain it. Moreover there are several criteria to meet; most importantly the school needs to have a unique curriculum. Currently the IFM programme is still very similar to the Dutch one’ explains Koppe. Approximately one hundred students currently follow the IFM programme and in comparison to the Dutch stream that is a very small number. Although

the school is currently working intensely on recruiting new and international students, the chances that the number will increase dramatically are small. Of course if the International programme proves to be successful and the school sees a growth in the number of students, there is a chance to develop a separate and independent curriculum. But at the moment this is pure speculation. It appears the school of Facility Management has tried to do everything in its power to meet the demands of the international students. In addition to the modification of the diploma, IFM graduates can apply for an International Facility Management Association (IFMA) certificate which confers them the Facility Management Professional (FMP) credentials, thus certifying one has learned the theory needed to become a successful facility manager. Moreover the FMP title can be mentioned when professionally presenting oneself. IFMA is the world’s largest and most widely recognized international association for professional facility managers, supporting more than 19,000 members in sixty countries. Formed in 1980, IFMA certifies facility managers, conducts research, provides educational programmes and recognises facility management degree programmes. Hanze’s IFM programme has been recognized by IFMA since 2005; worldwide only ten schools are recognized by the IFMA, six of which are situated in the United States. IFM students can now feel relieved as their future careers are not compromised by a sole word missing on their precious diploma. The only small disappointment for some is discovering this minuscule detail after three or even four years of study. Disillusionment cannot be erased but will soften with time.

Sara Temporin

27

7

Volume 3, Issue 5 Wednesday 2 April Independent Magazine of the Hanze University Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/news

International students still worry about their diploma * Julia’s second study abroad experience * Focus on South-Korea: Studying in Seoul * Korean exchange student Joon Hwan Choi is Legal Alien * Korean Dish:Spicy Squid

Sportstudies gaat scoren in de wetenschap

Recommend Documents