SPORT Sportdagen 21-23

December 2015

Pagina 2

INHOUDSTAFEL

EDITORIAAL

3

HEET VAN DE NAALD Bouwproject campus Heiveld

4-5

UITSTAPPEN Zandspuwende draken in de Blaarmeersen Allemaal beestjes Gent Abdijbezinning Hoge Venen Damiaanactie Bezoek aan de tentoonstelling Imaginary

6 7 8 9 10-11 12-13 14

ACTIVITEITEN Onvervaard en altijd paraat: onze leerlingenraad Zuiddag - Poverello Actie welzijnszorg ten voordele van De Tinten Sfeerbeelden van het familiefeest

15-16 17 18 19

SJC IN DE PERS SJC adopteert graf van Karel Van de Woestijne

20

SPORT Sportdagen

21-23

LEERLING IN DE KIJKER EN IN DE PERS Kortfilm van Servaes De Wispelaere (5HUW)

25

OUD-LEERLING IN DE KIJKER Oud-leerling Wim Magdaleens, projectleider nieuwbouw Collegevrienden (retorica 1968) ontmoeten elkaar

26-27 28

PERSONALIA Nieuwe leerkrachten stellen zich voor Afscheid van Martine Piro Afscheidsspeech voor Micheline Demol Afscheidsspeech voor Greta Van de Moortel Afscheidsspeech voor Marijke Devos Afscheidsspeech voor Martine Minnaert Afscheidsspeech voor Kathleen Van de Vyver Afscheidsspeech voor Mieke Roete

29-30 30 31-33 34-35 36-37 38-39 40-41 42-45

FAMILIENIEUWS

46

INSCHRIJVINGEN EN INFOMOMENTEN

47

REDACTIE : Johan Ackerman, Ruben De Baerdemaeker, Marc Decaestecker, Marc De Martelaere, Steven De Waele, Hildegard Van Cauter EINDREDACTIE : Rita De Beule

EDITORIAAL

Editoriaal

Pagina 3

Terug naar het begin

O Tannenbaum Een collega vond de kerstboom op het voorblad van mijn proefwerk maar niks. Een “heidens symbool” was het - en op de koop toe ook nog “lelijk”. Ik liet hem toch staan, en daar ben ik nu - zelfs na het verbeteren van al die proefwerken - nog steeds blij om. Een kerstboom is inderdaad geen christelijke uitvinding en heeft zijn historische wortels in verre, vage verledens. En echt esthetisch, stijl- en smaakvol is hij misschien ook niet - ik geef het grif toe. Maar kerstbomen brengen een onschuldige vreugde die we de rest van het jaar meestal ontberen. Wie keek als kind niet reikhalzend uit naar het versieren ervan - hoe meer glitter, hoe liever - en wiens oogjes lichtten niet mee op toen de stekker eindelijk het stopcontact inging en het fonkelende wonder zich voltrok? En net omdat die boom zo heidens is en historisch zo ver van ons afstaat, is hij er ook voor iedereen: geen leger trok ooit ten strijde onder een banier met kerstboom, kerstballen stralen geen agressie uit, geen wereldleider die zich tooit met zilveren slingers. Kitsch kent geen ideologie. En of je nu moslim, christen, jood, rabiaat atheïst of “andere” bent, wees welkom rond die kerstboom. Je hoeft hem helemaal niet mooi te vinden, je mag er zelfs wat laatdunkend over doen (daar kan ‘ie heus wel tegen), maar kom er gewoon knusjes bij en word wat week van de lichtjes, van de gezelligheid - van de menselijkheid, kortom. Slechts één overtuiging kan zo’n kerstboom echt niet velen, en dat is het cynisme. Het cynisme van de westerse cultuurpessimist net zo min als dat van de amorele terreurzaaier die alle menselijkheid veracht. Cynisme en kerstbomen zijn als kalkoen en ijstaart: niet tegelijkertijd, alsjeblieft. (En net als een ijstaart ziet cynisme er misschien wel cool uit, maar laat het je toch altijd wat onbevredigd achter.) Wij wagen alvast een poging om de kerstperiode positief in te zetten, en leggen voor iedereen een digitale Courant onder een virtuele kerstboom - een gelegenheid om nog eens terug te blikken op het eerste semester, en om, zoals de tweekoppige Romeinse god Janus, vooruit te kijken naar het tweede. Haal een boom in huis, of schaar je er elders omheen, en laat Kerstmis een feest zijn van lichtjes die fonkelen in de duisternis. En ja, toe maar, laat dat dan maar kitscherig zijn. Dat zal me worst wezen als de stekker straks het stopcontact ingaat, en de oogjes blinken. Ruben De Baerdemaeker

Pagina 4

Bouwproject campus Heiveld

HEET VAN DE NAALD Terug naar het begin

Op 17 augustus ging ons groot nieuwbouwproject van start. Het bestaat uit een klassenblok, een overdekte fietsenbergplaats voor zo’n 320 fietsen en een sanitair blok, zowel voor jongens als meisjes. Ook de speelplaats zal helemaal nieuw aangelegd worden. Voor de plaats van de nieuwbouw kozen we de zijde van de speelplaats die aanleunt tegen het Potuitpark. Er zijn namelijk concrete plannen van het Gentse stadsbestuur om het Potuitpark en het parkje in de Heiveldstraat met elkaar te verbinden. Eenmaal dat gebeurt, kunnen onze fietsers komende uit richting vijfhoek ook heel makkelijk de fietsenbergplaats bereiken via het hek aan het Potuitpark en zullen ze zo de drukte van de Heiveldstraat een stuk kunnen mijden. De fietsers komende uit richting Nieuwelaan zullen vanzelfsprekend het hek aan de Heiveldstraat opnieuw kunnen gebruiken.

Het nieuwe klassengebouw op campus Heiveld zal drie bouwlagen tellen. Op de gelijkvloerse verdieping voorzien we twee vaklokalen, namelijk een lokaal voor techniek en een voor wetenschappelijk werk; daarnaast een computerklas, een vergaderzaal en een administratief deel. De 1ste verdieping zal bestaan uit vier grote vaklokalen: een volledig uitgerust chemielabo met daarnaast ook lokalen voor natuurwetenschappen, fysica en aardrijkskunde. Op de 2de verdieping zijn 6 gewone klaslokalen voorzien.

(Vervolg op pagina 5)

HEET VAN DE NAALD

Pagina 5


Om het terrein klaar te maken voor het nieuwbouwgedeelte moest eerst een aantal oudere delen afgebroken worden: de oude fietsenbergplaats, de aftandse containerklassen en het paviljoentje dat vroeger door de chiro werd gebruikt, maar ook helemaal vervallen was.

Om alles veilig te laten verlopen werd beslist om de ingang via het hek aan de Heiveldstraat uitsluitend te gebruiken als werfingang en de fietsenbergplaats voor een schooljaar te verhuizen naar de open ruimte achter de sportzaal op het basketterrein. Om de school bin- Het bouwterrein kort voor de start van het nieuwe schooljaar nen te komen, gebruikt iedereen nu de hoofdingang van de school. In de tweede helft van september konden dan de graafwerken beginnen voor de fundering. Voor de werfleider van hoofdaannemer Himpe - oud-leerling Wim Magdaleens (een interview met Wim kan je lezen op p.26)- was het constant afspreken met de verantwoordelijke van de wegenwerken in de Heiveldstraat om ervoor te zorgen dat de vrachtwagens ons schoolterrein konden blijven open afrijden. Ondertussen werd ook een enorme torenkraan geplaatst en kon worden gestart met het oprichten van de kolommen en de betonwanden. Het goede weer zorgt ervoor dat het strakke tijdschema voorlopig goed kan worden aangehouden en daardoor is de ruwbouw van de gelijkvloerse verdieping zo goed als klaar. Met het plaatsen van de trappen kunnen we letterlijk en figuurlijk naar de eerste verdieping. Marc Decaestecker

Pagina 6

UITSTAPPEN

Zandspuwende draken in de Blaarmeersen - 1stes


UITSTAPPEN

Allemaal beestjes

Pagina 7


Donderdag 17 september en vrijdag 18 september was het weer zo ver … de jaarlijkse uitstap naar Planckendael met de 1ste jaars. Op het programma twee zaken: enerzijds een gidsbeurt achter de schermen van Planckendael, anderzijds in groepjes op zoek naar leuke weetjes over de dieren die in het park te bewonderen zijn. Tijdens de gidsbeurt kwamen we op plekjes waar we anders nooit zouden mogen komen. Zo namen we onder andere een kijkje in de “dierenkeuken”. Hier werd het eten voor de dieren bereid. We zagen dode kuikens voor de ooievaar, dode muizen, allerlei groenten en fruit voor de apen, olifanten … Verder lagen er ook dode konijnen voor de slangen. De gids vertelde ons hierover een leuk weetje: slangen eten eigenlijk geen dode dieren, hun prooi wordt eerst opgewarmd zodat de slangen de warmte ruiken en denken dat het dier nog leeft. De verzorgers gaan de prooi ook met een lange tang heen en weer bewegen zodat de slangen op het verkeerde spoor gebracht worden. De gids loodste ons ook langs heel wat babydieren. Zo zagen we twee babygirafjes: Quasim (geboren in februari) en Qalimba (geboren in juni). Uiteraard gingen we ook op bezoek bij de olifanten. Ook hier verwondering alom. We zagen namelijk kleine Qiyo, geboren in juli 2015. Hij liep gezond en wel aan de zijde van zijn mama. Bij zijn geboorte in juli woog Qiyo ongeveer 85kg. Ondertussen is hij al flink bijgekomen en weegt hij 220kg, maar toch lijkt hij nog een echt baby’tje tussen alle volwassen olifanten. We bezochten met de gids ook de verzorgingsruimte van de olifanten. We kregen er te horen hoe ze de olifanten trainen om nadien wondjes te kunnen verzorgen, hun tanden te poetsen, hen inentingen te geven … Tijdens de wandeling in groepjes leerden we de afkomst van verschillende dieren kennen. Zo leerden we dat een zebra uit Afrika en een kameel uit Azië komt. Verder wandelden we langs dieren waarvan we de naam nog nooit gehoord hadden: Wombat, watoessirund, vicunja … en leerden we de werking van een waterzuiveringsstation. Planckendael zuivert namelijk al jaren zijn eigen water. Met al deze informatie hadden de eerstejaars er een leerrijke dag opzitten!

Pagina 8

Gent - 2des

UITSTAPPEN Terug naar het begin

Bijna onze hele klas (2MWe) stond klaar voor de wandeling naar de Studio Skoop. Met een bende van meer dan 100 - allen leerlingen van het Sint-Janscollege - vertrokken we dan. Eindelijk! We konden niet vroeger vertrekken, want alle leerkrachten moesten de aan- of afwezigen doorgeven aan het secretariaat. Er was een beetje wind, maar het weer was super. Aan de Dampoort zijn ze het na twintig minuutjes ook te weten gekomen dat Sint-Jans op uitstap ging. Maar eigenlijk ging de hele wandeling heel vlot. In de Studio Skoop werd ons een plaats toegewezen. Vervolgens werden er nog een paar dingen gezegd door mevr. Ponnet. Zo keken we beter niet naar het uur op onze gsm, want dat stoorde de buren teveel. Kauwen, eten en drinken werden ook verboden in dit ‘arthouse’. Je merkte inderdaad wel dat het geen gewone cinema was. Foto’s van héél oude films, andere zetels enz. Een paar van onze klas hadden de film ’The Maze Runner’ al gezien. Ook in de klas hadden we al de vragen één keer gelezen. Na de film moesten we het boekje dan ook invullen. Wie niets over de film wist, kon via het werkboekje nog iets bijleren. Na de film trokken we naar een oud Gents cafeetje en kregen we een half uur om onze boterhammetjes op te eten. We mochten ook onze gsm gebruiken en dat was wel tof. Na het eten trok onze groep naar het Gravensteen. Andere klassen trokken naar het Huis van Alijn, maar wij dus niet. We zouden later een boekje in de klas krijgen. Daarin moesten we allerlei spreekwoorden en uitdrukkingen die we hadden geleerd, opschrijven. Voor het bezoek werd ons verzekerd dat er nog een A(lgeme) T(oets) zou komen. Ook op het proefwerk Nede rlands van december zou er naar gevraagd worden. Iedereen van ons was in de lagere school wel eens naar hier gekomen. Maar door de uitleg van dhr. De Smet bekeken we het nu toch met een andere bril. Het meest tot de verbeelding sprak de martelkamer: duimschroeven, het Spaans paard, kettingen met pinnen naar de nek gericht … We moesten ons keer op keer neerzetten toen we uitleg kregen. Vooral de eerste keer was super, want er was vloerverwarming. Ook de vergeetput zal niet snel vergeten worden. En dan het hoogtepunt: op de foto met een ridder die daar rondliep! Onvergetelijk! Mooi weer, film die oké was, het Gravensteen op een andere manier bekeken ... Dit was een toffe (leer) uitstap. 2MWe is in ieder geval nieuwsgierig naar alle andere uitstappen.

UITSTAPPEN

Abdijbezinning

Pagina 9


O.-L.-Vr.-H.-Hart in Westmalle In oktober zijn we op abdijbezinning gegaan. Ik wist niet wat ik er mij moest bij voorstellen, maar het was een ervaring die mij altijd zal bijblijven. Na een lange wandeling werden we ontvangen door onze gastbroeder Benedict. We kregen een kamer toegewezen en dan was het al meteen tijd voor onze eerste misviering. Na de mis hebben we ‘spelletjes’ gespeeld, hierdoor leerden we elkaar beter kennen. Nadat we over onze toekomst, vrienden, belangrijke gebeurtenissen hadden gepraat was het tijd om te gaan slapen. Veel hebben we niet geslapen want om half 4 werden we gewekt door meneer Parmentier. Het was lastig maar toch de moeite waard om eens mee te maken. Om half 7 werden we opnieuw gewekt. Na de mis volgde meteen het ontbijt, sober maar lekker. Die dag hebben we nog spelletjes gespeeld om elkaar beter te leren kennen. Ook zijn we in de brouwerij van Westmalle geweest, een unieke ervaring. De laatste dag mochten we de mis om 4 uur overslaan, deze keer werden we ‘maar’ gewekt om half 7. Voor ons vertrek hebben we een zeer open en leerrijk gesprek met onze gastbroeder gehad. De abdijbezinning is zeker de moeite waard! Hanne Droesbeke - 6HUW2 Priorij Schotenhof Schoten Samen met meneer Verniest vertrokken we richting Schoten met onze zware rugzakken die voor de helft vol zaten met dingen die we niet eens gebruikt hebben. Na vijf uur stappen (pijnlijke voeten, pijnlijke rug) kwamen we rond 20 u. aan in de abdij. Een zuster, helemaal in het wit, wachtte ons al op. Dat was wel even schrikken; stel je voor: het is helemaal donker en plots verschijnt er een stokoud mens helemaal in het wit gekleed voor je neus. De eerste avond gingen we vroeg slapen. Iedereen moest alleen in een kamertje. De kamertjes waren klein en ze hadden een muffe geur die je bleef achtervolgen. De volgende dag hebben we bosspelletjes gespeeld, we hebben heel interessante groepsgesprekken gevoerd. Het eten was er superlekker, de nonnen waren echte omaatjes. Het was jammer dat we niet nog een dagje mochten blijven. Maar in het algemeen was dit een unieke ervaring die mij altijd zal bijblijven! Hilal Kat - 6HUW2 Abbaye Notre Dame de la Paix in Luik De abdijbezinning is iets waarover je van oud-leerlingen alleen maar positieve dingen hoort. We wisten niet goed wat we moesten verwachten, maar nu kunnen we dit zeker beamen. Rust, respect en liefde voor God, deze drie dingen staan centraal voor de zusters. Deze waarden hebben ons pad dan ook gekruist tijdens de driedaagse. Een vierde waarde, die voor ons nog veel sterker aanwezig was, was het groepsgevoel. Door de abdijbezinning is onze onderlinge band nog veel hechter geworden. De activiteiten (o.a gezelschapsspelletjes) speelden hierbij een grote rol. Je leert elkaar kennen op een andere manier dan op school. We denken dat we voor iedereen spreken als we zeggen dat de abdijbezinning een onvergetelijke ervaring was. Dagmar Bruylandt, Justine Leneeuw, Amorie Rosseel, Lauren Spruyt, Lise Lietaer - 6HUW2

Pagina 10

Hoge Venen


De voorbereidingen waren getroffen ... De slaapkamers waren verdeeld, de vertrek- en terugkomsturen waren gekend ... Iedereen was klaar om op driedaagse te vertrekken. En dat deden we ook. Op 14 oktober verzamelden we in de inkomhal van onze school, om nadien richting Zelzate te vertrekken, waar we onze eerste tussenstop zouden maken bij de Zonneberg, waar we een rondleiding kregen en enkele viervoeters (schapen welteverstaan) tegenkwamen. Nadien brachten we nog een bezoekje aan Isotopolis, nabij Dessel, waar we eens op een andere manier dan tijdens de fysicalessen uitleg kregen over radioactiviteit. Maar dan begon het echt... Na een lange busrit konden we eindelijk voet zetten op Waalse bodem. We waren namelijk in Malmédy beland, een dorpje nabij Spa en de Duitse grens. Hier hadden we eerst en vooral oog voor onze kamers. Iedereen vliegensvlug met de valies naar boven om de kamers te bewonderen ... Nadien ... etenstijd! Om extra krachten en energie op te doen ... want bij de wetenschapsquiz die hierop zou volgen, zouden we dat zeker nodig hebben ... Tijdens de quiz die avond was de strijdlust niet te temperen. En nadat we bezoek hadden gekregen uit onverwachte hoek (letterlijk, want wie kwam daar vanop het balkon de zaal in gekropen? Een kat!), de begeleidende leraren zich opgekleed hadden en we even hadden gebrainstormd over een toffe groepsnaam (wat was de inspiratie ver te zoeken!), kon de quiz echt beginnen! Een avond voor slimme koppen hadden we daarmee toch al achter de rug ... Wat waren de leraren de tweede avond van plan?! Dat zouden we al snel merken, want de volgende morgen stonden we alweer voor een dag vol verrassingen. Na een stevig en uitgebreid ontbijt verzamelden we, uitgerust met onze beste schoenen en een dikke winterjas, om na een korte busrit een wandeling van 5 km te maken met als 'hoogtepunt' Signal de Botrange, dat met zijn 694 meter (700 voor de durvers die het trapje op gingen) het hoogste HOGE punt van België is. Ook de sneeuw was van de partij, wat de hele tocht wat kouder (vooral tijdens het luisteren en bekijken van proefjes) of juist gezelliger maakte. Maar dat was niet alles! Na de middag zouden we in groepjes, met stafkaart in de hand en vol goede moed, nog een stevige voettocht maken van maar liefst 10 km. Gelukkig was ook hier de gedrevenheid om als eerste terug bij de jeugdherberg aan te komen groot. En wat een uitzicht!! Zo werd dit een heel gezellige namiddag! Die avond kregen we een heerlijk avondmaal met frietjes en een ijsje. Alvast een goede troostprijs voor wie moe was, pijnlijke voeten had of gewoon niet tegen zijn verlies kon. Nadien genoten we van een vrije avond waarop we gezelschapsspelletjes konden spelen of heerlijk konden niksen op de kamer. En zo waren we al aanbeland aan onze laatste dag in de Hoge Venen ... En die zou zeker niet de minste worden! (Vervolg op pagina 11)

UITSTAPPEN

Hoge Venen

Pagina 11


In de voormiddag startten we met een bezoekje aan Vallon des Chantoires, gelegen te Aywaille, dat ons moest voorbereiden op een onderzoekscompetentie die we bij onze terugkeer op school zouden vervolledigen. In de namiddag werden we door de bus afgezet aan de grotten van Remouchamps. En begeleid door een grappige gids die duidelijk Franstalig was, maar zijn beste Nederlands bovenhaalde. Zo werd dit een waar toppertje! Maar ja, aan alle mooie verhalen komt een eind. En nadat we gevaren hadden op de ondergrondse rivier, de Rubicon en een groepsfoto hadden genomen, was het al tijd om terug huiswaarts te keren. Wees gerust ... Voor mij mocht de driedaagse zeker enkele dagen langer geduurd hebben! Evita Alabodi - 5MTWE

.

WETENSCHAPSDRIEDAAGSE in de Hoge Venen E en stevige wandeling T emperaturen onder nul E ven stilstaan bij de wondere wereld van de natuur N egen voor acht uit de kleren S neeuwlandschap C hocomelk als verwarming H eerlijke maaltijden A vontuur P lezier à volonté S tapschoenen waren een must 3 dagen lang D ikke kleren A f en toe een uitlegje erbij A arzel niet om vragen te stellen G roene energie (Zonneberg in Zelzate) S lapen in een jeugdherberg E en fantastische tijd om niet snel te vergeten. Marilyn Boelens, Jarno Martin & Magali Laroy—5WWi1

Pagina 12

UITSTAPPEN

Damiaanactie


Begin oktober werd onze school opnieuw beloond voor de jarenlange inzet voor de Damiaanactie met een inleefreis. Deze keer kregen Inara Garcia Machtelinck (5HUW) en Frank Verstraeten (leerkracht op campus Heiveld en Visitatie) de kans om de projecten van de Damiaanactie in de hoofdstad van Congo te bezoeken! Hun blog met hun beklijvende ervaringen vind je terug op de site ‘sjcongo.wordpress.com’. We lezen even kort mee met één van hun posts:

Dag 2 in Kinshasa: Gemima Een bezoek aan een kleuter- en lagere school in Afrika. Cliché of niet, wat een ervaring en wat een contrast met de leprakolonie gisteren! Het schooltje van Gemima ligt op een paar minuten rijden van het centrum van Kinshasa. Gemima is geen onbekende: twee jaar geleden besloot de Damiaanactie om een deel van de promofilm rond haar te laten draaien. Acht jaar, een klauwhand en een teddybeer. Meteen kon Gemima een blijvende indruk nalaten op haar bezoekers.

Momenteel is ze genezen van lepra en loopt ze school in Kinshasa, dankzij de Damiaanactie. Fantastisch om te zien hoe de school daar is. Al dansend en zingend de dag beginnen, wat een geluk om naar school te mogen gaan!

UITSTAPPEN

Damiaanactie

Pagina 13


We mochten zelf ook even op de schoolbanken zitten tijdens de les aardrijkskunde. Om dit in één woord te beschrijven: WOOOW!! Het enthousiasme druipt van de leerkracht, waardoor de leerlingen ook met volle goesting meevolgen (inclusief wijzelf).

’s Namiddags zijn we bij Gemima op bezoek geweest. Ze woont in één van de vele arme wijken in Kinshasa, waar haar mama met heel weinig middelen vele mondjes voedt. Chapeau voor het sterke geslacht! Enkele interviews later kunnen we het gezin enkele ingezamelde spullen geven. Een heel klein gebaar voor ons, maar de familie kon met haar blijheid geen weg. Een warme, vrolijke, emotionele, p(l)akkende dag. Morgen op het programma: een bezoek aan het kinderziekenhuis en het aanpalende weeshuis. Tijd dus om de batterijen op te laden nu, bedankt voor al jullie steun!

Pagina 14

Bezoek aan de tentoonstelling IMAGINARY


Dinsdagnamiddag, 13 oktober 2015. Het seminarie wiskunde (5e + 6e jaar) trekt naar campus Sterre (UGent). We worden er verwelkomd door een derdejaarsstudente wiskunde, die ons geestdriftig meetroont naar een groot bord: we staren naar de affiche van IMAGINARY, through the eyes of mathematics, waarop de “Zitrus” prijkt. Alsmede het opschrift “ceci n’est pas un citron”. Dan vraagt onze gids doodleuk of de “Zitrus” ook daadwerkelijk een citroen is. Tot nu toe lijkt dit alles bitter weinig met wiskunde te maken te hebben: eerst slaan ze ons met vocabulair uit maar liefst drie verschillende talen om de oren, komen vervolgens met een verwijzing naar een Belgische kunstschilder aandraven, om ons daarna het al dan niet “citrusvrucht-zijn” te laten beoordelen. Maar inderdaad, een goede vraag: is de Zitrus een citroen? Wanneer het leven je citroenen geeft, maak dan limonade, flitst het door me heen. Nou, petje af voor de persoon die hieruit sap weet te puren. Heeft ze onze verwarring bemerkt? Misschien. Onze gids haast zich om licht te scheppen in deze duistere zaak. Natuurlijk is het geen “echte” citroen, de Zitrus is slechts een verzameling punten, punten die worden “omvat” door de vergelijking x2 + z2=y3(1−y)3 . In wezen is het de belichaming van DE citroen. Het voorbeeld voor alle gele, zure zuidvruchten, waar ook ter wereld. Kort gezegd: als citroenen een god zouden aanbidden, dan zou die er als de “Zitrus” uitzien. De tentoonstelling tracht alledaagse voorwerpen te vatten in één vastomlijnde formule. Wiskunde die de werkelijkheid poogt te benaderen. Men zou natuurlijk kunnen zeggen dat het net de werkelijkheid is die de “wiskundige volmaaktheid” nastreeft (en die bijna nooit weet te bereiken). IMAGINARY is een rondtrekkende expositie die op een interactieve wijze en aan de hand van verschillende kunstige 3D-modellen de bezoeker bewust probeert te maken van de intrinsieke schoonheid van pure wiskunde. Ook het begrip “chaos” en de toepassingen van 3Dprinting komen ruimschoots aan bod. Met enige trots laat de gids ons de bijdrage van de universiteit aan het project zien: cardioïden. De bordjes vermelden iets over planaire krommen, maar de pracht van die figuren maakt verdere uitleg overbodig. Men verwacht ze eerder in één of andere avantgardistische kunstgalerie aan te treffen, dan hier, temidden van bizarre meettoestellen en schijncitroenen. Jeroen Vervalcke - 6LWi

ACTIVITEITEN

Onvervaard en altijd paraat: onze leerlingenraad!

Pagina 15


Stilzitten is nooit onze specialiteit geweest. Ook de voorbije maanden zijn wij, de leerlingenraad, er weer hard tegenaan gegaan, met als resultaten een zeer geslaagde dag van de jeugdbeweging en vele, geweldige klasfoto’s.

Naast onze ‘normale’ acties hebben wij ons ingezet voor het goede doel. Inara, onze voorzitster, is namelijk samen met de Damiaanactie en m. Verstraeten naar Congo geweest. Uiteraard konden wij dat niet ongemerkt voorbij laten gaan en wilden wij, als leerlingenraad, hen een zetje geven. Daarom hebben wij een actie op poten gezet om ‘rosse’ centjes in te zamelen. Per klastitularis kregen de klassen een doos toegewezen. Het doel? In één week tijd zoveel mogelijk koperen centen in de doos verzamelen. De naam ‘warmste school van Vlaanderen’ is door de leerlingen nog maar eens waargemaakt. De inzet van zovele leerlingen en het geluid van rinkelende rosse centjes hebben een week lang onze school gevuld. Met enige trots melden wij dan ook dat de -helemaal terechte- winnaars de leerlingen van 4WET2 zijn. Zij zijn op eigen initiatief van deur tot deur gegaan en sprokkelden maar liefst 17,3 kg (!) centjes bij elkaar. Het tellen zal toch voor na de proefwerken zijn …

Goede doelen? Eentje is geentje! En dus hebben wij enkele middagen na elkaar rode neuzen verkocht. Dit was in het kader van ‘De Rodeneuzendag’, een actie van VTM en Q-Music. Hiermee zamelden we geld in om kinderen en jongeren met psychische problemen te helpen. Door erover te praten willen wij het taboe ook aanpakken. En - dat weten wij allemaal - lachen helpt! Zo blikken wij terug op een zeer geslaagd eerste trimester en kijken al uit naar het volgende, opnieuw vol knotsgekke acties. Maar eerst… proefwerken en die oh zo verdiende kerstvakantie. Elke Pinoy - 6 LWi

Pagina 16

ACTIVITEITEN

Onvervaard en altijd paraat: onze leerlingenraad! Ook de leerlingeraad van campus Heiveld deed mee! Op de eerste verkoopdag ten voordele van de Rodeneuzendag sprokkelde de leerlingenraad van campus Heiveld al 80 euro! Dat is niet alles … Op 20 november ging een filmavond voor 11.11.11 door, die 120 euro opbracht. Bovendien organiseerde de leerlingenraad een actie waarbij je het aantal kroonkurken in een pot moest raden, goed voor 40 euro! Dit schonken ze aan Music for Life, voor vzw SAmen.


Pagina 17

ACTIVITEITEN

Zuiddag - Poverello


ZUIDDAG - POVERELLO

Op donderdag 22 oktober (Zuiddag) koos Sarah Baes (4HUW2) voor vrijwilligerswerk bij Poverello in Gent

Ik werkte voornamelijk mee in de keuken en het restaurant. Op het einde van de dag voelde ik me echt nuttig, omdat ik iets gedaan had voor een betere samenleving. Voor veel mensen is een dagelijkse maaltijd op tafel krijgen de normaalste zaak van de wereld, voor de mensen die naar het restaurant van Poverello komen, is dat niet zo evident. Door deel te nemen aan Zuiddag weet ik zeker dat ik later ook vrijwilligerswerk wil doen. Ik ben heel blij dat ik deze kans gekregen heb. Zuiddag heeft mij echt doen nadenken en mij beter laten inzien dat veel mensen het niet makkelijk hebben om rond te komen en om sociale contacten te leggen. Nu pas besef ik helemaal hoe goed ik het zelf heb. Poverello (Italiaans) betekent ‘kleine arme’. Dit is ook de naam waarmee Franciscus van Assisi 800 jaar geleden aangesproken werd. Hij gaf al zijn bezittingen weg en ging tussen de armen, bedelaars en melaatsen leven.

Pagina 18

ACTIVITEITEN

Actie welzijnszorg ten voordele van De Tinten


Op dinsdag 24 november kregen we een uitleg over De Tinten door de diaken Henri Hemelsoet en Jan Scheire. In de les godsdienst leerden we over de advent en de actie welzijnszorg. In de les P.O. konden we zelf kerstkaarten maken. Alle eerstes zetten zich in om in ‘De Tinten’ te steunen. Zowel Jan als Henri vertelden boeiend over hun ervaringen met De Tinten. De naam slaat allereerst op verschillende huidskleuren. Het is een vzw, dus een vereniging zonder winstoogmerk. Alles wat deze mensen doen is gratis. Het gebouw waarin ze werken heet “Samaria”, genoemd naar het verhaal van de barmhartige Samaritaan en is gelegen in de Nederpolder 6, dichtbij de Gentse Sint -Baafskathedraal. Het is een christelijke organisatie, maar zij helpen iedereen! Met een prachtige powerpointpresentatie kwamen we heel veel te weten over de werking van De Tinten, die nu ondertussen kan rekenen op 75 vrijwilligers! Ze vertelden verhalen over problemen van mensen zonder huis of thuis. Het zijn verhalen waarvan we schrokken en we wisten niet dat dit in deze tijd nog mogelijk is. Sommige van deze mensen moeten slapen in stations, openbare toiletten of ergens waar ze wat beschutting vinden. Na 24 u. sluit het station en dan lopen deze mensen rond in de stad tot ongeveer 4 u. in de morgen, want dan opent het station opnieuw en kunnen ze er nog wat slapen. Vaak hebben ze ook meerdere kinderen, die dan ’s morgens naar school moeten … Iedere week komen ongeveer 1250 mensen naar De Tinten, waarvan zeker 250 gezinnen. Wat doen deze vrijwilligers of wat biedt De Tinten aan? Zij helpen in de eerste plaats mensen die geen papieren hebben. Het is niet zozeer voor mensen uit de stad. Zij worden door het OCMW en andere diensten geholpen. Er is een secretariaat, twee winkeltjes namelijk een huishoud- en een klerenwinkel. Daarnaast is er een verzorgde bib. Deze mensen kunnen er goedkoop of gratis kleren en huisdhoudartikelen bekomen. Ook wijzelf kunnen daar gaan winkelen en in de bib spotgoedkoop leuke en boeiende boeken en cd’s vinden! Een aanrader! Met het geld van deze winkeltjes koopt men voeding en medicatie voor deze mensen. Wanneer kan men daar terecht? Elke woensdag, donderdag en vrijdag kan men er terecht van 14 u. tot 17 u. Op woensdagnamiddag is er voedselbedeling. Elke zaterdag is er soepbedeling met een broodje voor iedereen die het nodig heeft. Meer info kan je vinden op www.detinten.be of op hun facebook account. Onze school is alvast gemotiveerd om De Tinten te helpen. Wij verkopen onze zelfgemaakte kerstkaarten maar tegelijk zamelen we ook zeep, douchegel, shampoo, tandenborstels, kammen, kledij en speelgoed in. We willen samen een steentje bijdragen tot meer respect en menswaardigheid voor zovele mensen. Wij doen mee, jij ook? “Met liefde geschreven” door 1 KSa

ACTIVITEITEN

Sfeerbeelden van het familiefeest

Pagina 19


Met 860 eters en de inzet van het personeel en het oudercomité werd het mosselfestijn een formidabel succes.

Pagina 20

SJC IN DE PERS

SJC adopteert graf van Karel Van de Woestijne


SPORT

Sportdagen van klein tot groot

Pagina 21


Sportdagen eerstejaars Op donderdag 17 en vrijdag 18 september hadden we de sportdagen voor de eerstejaars. De organisatie ‘Eventure Events’ verzorgde deze sportdagen. De leerlingen kregen een twintigtal uitdagingen voorgeschoteld, onder andere bananen vangen, surf rodeo, kantelmuur, boogschieten, frisbee, nagelkloppen, hindernisbaan … De leerlingen werden verdeeld in teams van 5 personen. Doel was zoveel mogelijk opdrachten af te werken in zo weinig mogelijk tijd. Snelheid, samenwerking, volhouden en tactiek waren dan ook zeer belangrijke elementen om andere teams te verslaan. Het was een plezante, competitieve, recreatieve, energievretende dag! Af en toe was het weer wel een stoorzender, maar dat kon de pret niet drukken. Kortom deze sportdag is zeker voor herhaling vatbaar.

Pagina 22

SPORT

Sportdagen


3des Het evenwicht bewaren. De vijfdes indoor op de latten.

Met vallen en opstaan!

6des Uitwaaien aan zee!

SPORT

Sportdagen De sportdag van de vierdes vond plaats in Eeklo. Na een gezellige busrit door de buien heen, kwamen we eerst aan op de verkeerde locatie. De dag begon goed … Eénmaal iedereen wist wat zijn eerste activiteit was, kon de sportdag eindelijk van start gaan. De leerlingen hadden meerdere sporten in de voor- en namiddag. Het overgrote deel van de activiteiten vond binnen plaats door de vele regen, maar iedereen trotseerde met glans het slechte weer bij de Spartacusrun. Hier was het de bedoeling dat een hindernissenparcours werd afgelegd per 2 of 4. Ondanks de vele regen viel dit bij iedereen zeer goed in de smaak. Naast hockey, teambuilding en speedminton konden de leerlingen ook nog judo, squash en spinning beoefenen. Iedereen keerde moe, maar heel voldaan terug op het einde van de dag. Zowel de leerlingen als de leerkrachten!

Pagina 23


Pagina 24

SVS-veldloop

SPORT Terug naar het begin

Op woensdag 28 oktober was het weer zover. Veldloop op de terreinen van het Don Boscocollege in Zwijnaarde. 12 leerlingen voelden zich geroepen om uit te zoeken waar hun grens van verzuring lag. Al snel viel op dat niet-getrainde lichamen sneller aan die grens kwamen dan getrainde. Ze vochten allemaal en haalden allen de finish. Aan alle lopers een welgemeende proficiat. Een pluim voor Lennert De Wulf die fier het podium mocht betreden en een gouden medaille rond de hals kreeg.

LEERLING IN DE KIJKER

Kortfilm van Servaes Dewispelaere

Pagina 25


Het Nieuwsblad - 9 november 2015

Pagina 26

OUD-LEERLING IN DE KIJKER

Oud-leerling Wim Magdaleens, projectleider nieuwbouw


De nieuwbouw waarvan de eerste bouwlaag al duidelijk zichtbaar is, staat onder toezicht van de heer Wim Magdaleens, oud-leerling van onze school. Als projectleider van de bouwfirma Himpe heeft hij een grote verantwoordelijkheid voor de realisatie van het project.

Je bent een oud-leerling van onze school. Welke richting volgde je? Ik liep school op het Sint-Jan Berchmanscollege van 1993 tot 1999. De eerste 4 jaar volgde ik Latijn-Wiskunde, gevolgd door 2 jaar Wetenschappen-Wiskunde. Welke herinneringen hou je over aan ons college? Zijn er anekdotes of bijzondere momenten die je zijn bijgebleven? Ik heb hier een zeer goede tijd gehad. We waren eerder een te brave klas, dus echte uitspringende anekdotes zitten er niet in. Wel zijn er me enkele leraars bijgebleven. Dhr. Ryckaert kon zéér boeiend les geven. Hij gaf Latijn in het eerste en tweede jaar. De spannende ‘onverwachte’ actualiteitstesten van dhr. Impens (geschiedenis) zullen me ook steeds bijblijven. Dhr. De Baets (LO) had een aparte manier om de les te starten. Nogal militaristisch! Bij aanvang van de les moesten we altijd in één rechte rij gaan staan en marcheren. “Strekstand fiks”, heette het. Een goede training voor wie een legercarrière ambieerde. Dhr. Decaestecker (Nederlands en geschiedenis) was kordaat maar stond open voor allerlei initiatieven. De Franse lessen van dhr. De Brouwer hadden ook een aparte toets. De Griekenlandreis als afsluiter van onze humaniora zal me altijd bijblijven. En dan is er nog de reis naar Parijs in de 5des … Dan toch een kleine anekdote. We sliepen met een 6-tal op één kamer en tegen ± 23 u. moest iedereen stil zijn en slapen. Met een 20-tal kameraden zaten we samen op onze kamer om een feestje te bouwen. Toen werd op de deur geklopt. We vermoedden al dat er controle was omdat het er wat te luidruchtig aan toe ging. Iedereen die niet op onze kamer thuishoorde, verstopte zich onder de bedden, in de douche, in de kast, achter de gordijnen ... De deur ging open … en daar stond mevr. Verstraete om de kamer te controleren. Een 6-tal klasgenoten kon ze betrappen … Ik vermoed dat ze nooit geweten heeft dat een aantal verstekelingen kon ontkomen aan haar speuractie. Het feestje werd aangenaam verder gezet. Heb je nog contacten met studiegenoten van destijds? In het zesde jaar hebben we met een 8-tal klasgenoten een zaalvoetbalploeg opgestart (zvc SAMBA 99 gent ) die nog steeds bestaat (ondertussen ook aangevuld met andere ex-SJB’ers). Jaarlijks organiseren we ook een quiz om de onkosten van onze voetbalploeg te dekken en al een tiental jaar kunnen we hiervoor de refter van de school huren. Met een harde kern van 3 gaan we ook nog naar de buffalo’s kijken.

Welke studies vatte je aan na de humaniora? Industrieel ingenieur bouwkunde. Had je in het middelbaar al interesse voor bouwkunde? Wie of wat wekte je interesse voor dit vak op? Kennissen zaten in de stiel. Ik heb samen met hen werven bezocht en zo is mijn interesse gegroeid voor bouwwerken. Op reis werd ik ook aangetrokken door verschillende bouwstijlen en de manier van bouwen, (Vervolg op pagina 27)



Pagina 27


tot in verre landen toe. Het is een zéér interessant beroep met steeds vernieuwende zaken. De bouwwereld staat nooit stil. Je werkt al een elftal jaar bij Algemene Ondernemingen Himpe. Wat houdt je taak als projectleider precies in? Voor ik bij Himpe startte, heb ik anderhalfjaar jaar in een studiebureau wegenis&riolering gewerkt. Dit boeide me echter matig aangezien het eindresultaat nogal vlak en onder de grond zit. Bij Himpe heb ik de eerste 3 jaar als calculator gewerkt, daarna als projectleider. Als projectleider krijg je het volledige dossier in handen: totaalplanning en uitvoeringsplannen opmaken, eigen werknemers op de werf sturen, zorgen dat al het materiaal met de correcte afmetingen op tijd op de werf is, werfcontrole, onderaannemers vastleggen en opvolgen, details uittekenen, zorgen dat het financiële plaatje klopt, problemen oplossen … De deadline halen is steeds een grote uitdaging. Je bent ook veelal afhankelijk van nevenaannemingen (technieken) waar je géén vat op hebt. Gemiddeld volg ik tegelijkertijd een 3-tal werven op. Momenteel: klassenvleugel Sint-Janscollege, de nieuwe sporthal van Nevele en de nieuwe brandweerkazerne in Melle. Voor de betonruwbouw van jullie nieuwe klassenvleugel is er een ploeg van 6 arbeiders aan de slag, die versterkt zal worden bij aanvang van de metselwerken. Eens de onderaannemingen starten, kan het aantal gemakkelijk tot 30 personen oplopen. De wegeniswerken in de Heiveldstraat waren een extra moeilijke factor voor transporten van prefab-betonstukken / betonmixers / torenkraan e.d. Geregeld had ik contact met de firma Heymans (aannemer wegeniswerken) om het transport vlot te kunnen laten verlopen. Zolang de vrachtwagens geen vertraging hadden of er geen auto’s in de weg stonden, verliep alles prima. De toegang tot het terrein is heel smal maar eens binnen hebben we alle ruimte om te werken. Op welke realisaties ben je het meest trots? Eigenlijk op allemaal. Van zodra je een werk tot een goed einde kunt brengen en alle partijen tevreden zijn, geeft dit een grote voldoening. Ik denk bv. toch aan het St.-Michielshuis aan de St.-Michielsbrug in Gent wegens het historisch karakter (Chocolatier op gelijkvloers & kelder + 7 grote appartementen op de verdiepingen). Aan de buitenzijde is het volledig gerestaureerd en aan binnenzijde werd een groot stuk nieuwbouw voorzien. Of het kantoorgebouw Omega Pharma te Nazareth met zijn zéér moderne uitstraling. Of de renovatie van het zwembad te Zomergem wegens zijn specifieke zwembadtechnieken. Elk project heeft wel zijn eigen speciale toets. We werken zowel voor openbare instanties als voor privé. Je bent nu projectleider van onze nieuwbouw. Gaf het je toch een bijzonder gevoel om dit als oudleerling te mogen realiseren? Ja, het voelde speciaal om als niet-leerling dagelijks terug naar mijn oude school te gaan. De leraars zijn precies minder streng … Wat vind je de grootste uitdaging aan deze nieuwbouw? De 2 trapkernen zijn de moeilijke knopen van het gebouw. Het zichtbaar blijvende beton is een uitdaging. De architect streeft ernaar om zo weinig mogelijk voegen te hebben, wat de uitvoeringsstudie niet eenvoudig maakte.

Pagina 28




Als alles meezit, zal het schoolgebouw volgend schooljaar in gebruik genomen worden. Zal dat lukken denk je? Momenteel zitten we op planning. Het weer zat tot nu toe ook mee. Het sanitair gebouw kunnen we pas aanvatten nadat het hoofdgebouw grotendeels voltooid is. Dit omwille van de grote transporten en smalle doorgang. Veel zal ook afhangen van de nevenaannemingen (elektriciteit / sanitair en verwarming / omgevingsaanleg) waar wijzelf echter géén vat op hebben. Hartelijk dank voor dit interview en ik wens je nog veel succes met de bouw. We zijn erg benieuwd naar het resultaat! Rita De Beule

Collegevrienden (retorica 1968) ontmoeten elkaar in Dikkelvenne Ja, u leest het goed: een groepje van 6 SJB’ers dat in het ‘historische’ jaar 1968 afstudeerde, komt voor een derde keer bij elkaar. Op de uitvaart van klasgenoot Wim was het stoute plan gesmeed elkaar om de beurt thuis uit te nodigen voor een drankje (lees uitvoerig aperitief) en dan op restaurant voor een hapje. Te veel jaren waren voorbijgegaan zonder enig contact met elkaar. Samen met de broers Stefaan en Ivo, Jan en Philippe zijn we dit jaar (op 2 oktober) te gast bij Frank die via mail de uitnodiging stuurde met als opdracht een deegrol en een keukenschort mee te brengen. We zouden zelf pizza maken …!? De weergoden zijn met ons: we kunnen op het terras van het aperitief (met Italiaanse tinten) genieten. Tussendoor krijgen we een rondleiding van een fiere gastheer in zijn prachtige woning : de oude pastorie van Dikkelvenne (1763) verbouwd tot zijn thuis met kasteelallures. De vrouwen hebben hun eigen gezellige babbel. De mannen poseren even voor een paar foto’s en luisteren naar Frank die het heeft over zijn boomgaard, zijn koeien in de wei, zijn bouwproject. De kilte van de avond roept ons naar binnen waar het ‘hard labeur’ begint. Het deeg is al door de zoon des huizes bereid. De rest moeten we zelf doen. Met de deegrol gepaste dikte en vorm vinden, vullen met ingrediënten naar keuze, voor elk wat wils. De oven doet de rest … wel de baktijd in het oog houden! De glazen worden bijgevuld en we genieten als echte Bourgondiërs van elkaars pizza’s. Aan gespreksstof is geen tekort en de verhalen uit de oude doos worden straffer en boeiender. We nemen dankbaar afscheid in de hoop dat het een traditie blijft. Michel De Buck

Pagina 29

PERSONALIA

Nieuwe leerkrachten stellen zich voor


Hallo! Mijn naam is Latifa Kasmi en sinds kort ben ik leerkracht Frans aan het Sint-Janscollege. Ik ben getrouwd en mama van een dochter van vijf en een zoon van drie. Het is nu bijna 4 jaar geleden dat ik voor het eerst op een middelbare school ben beginnen lesgeven. Daarvóór heb ik 5 jaar in een verzekeringsmaatschappij gewerkt in Brussel, maar ik heb ook een tijdje gewerkt als vertaalster en als freelance taalleerkracht in Brusselse bedrijven. Daar heb ik de microbe van het lesgeven te pakken gekregen ... Ondertussen heb ik zowel in het reguliere onderwijs als in het avond- en tweedekansonderwijs Franse en Spaanse les gegeven. Frans en Spaans zijn twee talen die mij al jaren elke dag opnieuw blijven boeien. In mijn vrije tijd kan ik de vreemde talen niet loslaten ... Ik ben dol op de boeken van Isabel Allende en je vindt me gegarandeerd elke week in de flamenco dansles!

Latifa Kasmi Lerares CV

Hallo, Graag had ik mij even voorgesteld. Mijn naam is David Deroo en ik ben de nieuwe leerkracht godsdienst in het 3de en 4de jaar. Ik ben zeer tevreden dat ik aan het Sint-Janscollege les mag geven. Het lesgeven valt zeer goed mee en ik vind de klassen waar ik in sta zeer aangename klassen. Van opleiding ben ik licentiaat kunstwetenschappen. Ik heb mijn diploma behaald in Gent en ben dus zeer vertrouwd met deze stad. Zelf woon ik nu in Brugge. Het pendelen valt best mee: een halfuurtje met de trein. Mijn eerste werkervaring was als cultuurmedewerker in het Cultureel Centrum van Kortrijk. Op een bepaald moment werd ik gevraagd om les te geven aan volwassenen in het Vormingsinstituut (het huidige Syntra West) in de richting ‘antiekhandelaar’. Ik gaf er geschiedenis over de beeldhouwkunst, schilderDavid Deroo kunst en toegepaste kunsten. Deze eerste leservaring viel zeer goed mee en leraar CV ik heb dan beslist om ook in het secundair onderwijs les te geven. Dan pas ben ik begonnen aan mijn aggregaat. Ik heb veel belangstelling voor kunst. Zelf heb ik een hoger diploma voor piano en saxofoon behaald. Ik ben lid van een harmonie waar ik regelmatig mee optreed. Verder ga ik ook zeer regelmatig fietsen, zwemmen en lopen. Het is pas 3 jaar geleden dat ik beslist heb mijn graduaat godsdienstwetenschappen te behalen. Ik vond dit een zeer goede aansluiting op mijn eerste diploma kunstwetenschappen. Ik geef al geruime tijd les en sta momenteel al enkele jaren in het Sint-Jozefslyceum in Knokke.

Pagina 30

PERSONALIA

Nieuwe leerkrachten stellen zich voor

Frea Vancraeynest lerares CV


Hallo! Ik ben Frea Vancraeynest, master in de geschiedenis, en nu mevrouw Dammans geniet van haar nieuwe gezinsgeluk mag ik tot aan de paasvakantie haar uren geschiedenis overnemen. Dat betekent dat ik zowel in de tweede als in de derde graad lesgeef. Ik ben afkomstig uit Halle, bij Brussel, maar na het beëindigen van mijn studies in Gent ben ik in die prachtige stad blijven wonen. Ik hoop de leerlingen in mijn klassen warm te maken voor geschiedenis, cultuur en erfgoed want dat is allesbehalve saai! Ik heb een speciale voorliefde voor de ‘Belle Epoque’, een historische periode die tot de verbeelding spreekt. Naast lesgeven ben ik een fervent salsadanseres en ben ik dol op sneeuw al heb ik nog nooit op skilatten gestaan. Ik ben ook voorzitster van een volkskundige organisatie waar ik momenteel bezig ben aan een tentoonstelling over ‘Rituelen in dieren en planten’ voor de komende editie van Erfgoeddag. Je zou dus gerust kunnen zeggen dat ik een bezige bij ben. Veel ervaring voor de klas heb ik nog niet, maar dat maak ik hopelijk goed met mijn enthousiasme. Geschiedenis is voor mij het vertellen van verhalen en ik hoop jullie de komende tijd met die verhalen te boeien!

Afscheid van Martine Piro Onvoorstelbaar maar waar, Martine Piro heeft de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Ze stond tot de laatste dag - 30 oktober 2015 - enthousiast voor de klas en tussen haar collega’s. We twijfelen er niet aan dat haar dagen goed gevuld zullen blijven met boeken, tentoonstellingen, kleinkinderen en tal van andere activiteiten. We wensen haar het beste en of ze het nu wil of niet, we vieren haar nog op het personeelsfeest in september en beloven u een uitgebreid relaas van haar loopbaan.

PERSONALIA

Afscheidsspeech voor Micheline Demol

Pagina 31


De onderwijsloopbaan van Micheline Demol begon op 2 oktober 1978 in Soest (Duitsland). Ze gaf er twee jaar les aan de kinderen van de militairen die daar gelegerd waren. Onder haar eerste discipelen was Luk Alloo, die evenwel geen toonbeeld van een leerling was … In september 1980 verschijnt Micheline voor de klas in een Gentse school: het Technisch Instituut O.-L.-V. in de Tweebruggenstraat, gelijktijdig met een opdracht in - jawel - de Gesubsidieerde Vrije Normaalschool in St.-Amandsberg. Vanaf 1982 staat ze in de Moderne Humaniora O.-L.-V.-Visitatie (zo heette onze school voor de fusie), waar ze de eerste uren vaste benoeming in de wacht sleepte op 1 mei 1984. Al vlug wordt Micheline echter geplaagd door het reaffectatiespook, dat haar in de Onderstraat (ook een Visitatieschool) bracht, in St.-Paulus (Gent) en in het Instituut Maria Middelares te Aalter. In de jaren ’90 komt er stabiliteit in haar opdracht in St.-Amandsberg. De Humaniora O.-L.-V.-Visitatie en (vanaf 2000) het St.-Janscollege worden haar vertrouwde stek. Ze blijft er tot het einde van haar loopbaan. Als ik ‘Micheline Demol’ zeg, dan denk ik aan: wetenschappen (vooral chemie), het CPBW (het Comité van preventie en bescherming op het werk), waarin ze zetelt sinds de oprichting ervan, de Hoge Venen (de jaarlijkse driedaagse uitstap die ze mee organiseerde voor de wetenschapsleerlingen van het 5de jaar), warme collegialiteit (zij was een graag geziene collega), altijd vroeg op school, even binnenspringen in mijn bureau en “mag ik ne keer iets zeggen”, attentvol (telkens wanneer de school de leerkrachten op iets trakteerde, stuurde zij een Smartberichtje met een bedankje). Micheline is een wereldburger! Haar roots liggen in Torhout (vandaar haar licht West-Vlaamse tongval), Drongen-Luchteren (waar ze woont), Uzès (waar ze een optrekje heeft) en - jawel - Buenos Aires (waar ze de twee volgende jaren gaat wonen omdat haar echtgenoot daar werkt). Ik vroeg het ook eens aan vier oud-leerlingen … Als ik ‘Micheline Demol’ zeg, waaraan denk je dan? Zij antwoordden: grappig, humor in de les, dynamiek, soms een beetje chaotisch, te moeilijk volgens velen, leerstof vragen op examens die we nooit gezien hadden. Een van de oud-leerlingen verwoordde het gevat: haar lessen waren vooral lachen en babbelen, haar examens wenen en zweten! Wie kent Micheline beter dan Paul Semeese? Hij gaf tijdens het afscheidsmoment op de eindejaarsbarbecue voor de leerkrachten het volgende portret. Johan Ackerman Beste Micheline, Hoewel ik graag en vaak naar National Geographic kijk en me verbeeld dat ik alles begrijp, weet ik van wetenschap weinig af. Ik zou allicht niet misstaan tussen sommige van jouw leerlingen, die, gelukzalig luisterend naar jouw uitleg over mol-formules, redoxreacties of de anaërobe dissimilati van glucose, net zoals ik, ook doen alsof ze het begrijpen.

Pagina 32

PERSONALIA



Jouw eerste testje pleegt steeds te gaan over 'de juiste terminologie van de chemie': dunwandige kolven, pipetten, buretten, bunsenbranders en - dit woord slaat alles - 'den erlenmeyer' - wat mij altijd doet denken aan de 'hofmeiers' van de Merovingers en Pepijn de Korte. Dit is allicht ook het enige testje waarop jouw leerlingen vrij makkelijk goede punten konden halen, want chemie is wel een verdomd moeilijk vak. Het bewijs hiervan wordt geleverd door de dichte drommen (vaak dezelfde) leerlingen die over de middag - élke middag - uitleg komen vragen, - uitleg die steevast wordt gegeven ter hoogte van de klasvakjes naast het secretariaat. De leerlingen moeten alle voorzichtigheid in acht nemen bij het hanteren van de bovengenoemde merkwaardige voorwerpen. Chemische producten zijn immers vaak gevaarlijk. Daarom spreek jij vooral in R- en S-zinnen (Risk & Safety-regels) en ben je 'lichtjes' geobsedeerd door duidelijke etikettering: H2SO4 (= zwavelzuur) . Geen leek die weet wat er in dat flesje zit! Schrijf daar dan toch gewoon op: bijtend zwavelzuur afblijven! In jouw chemielokaal kan je van de grond eten. Wee de leerling of collega die jouw lokaal achterlaat in wanorde of verzuimt de producten terug op hun plaats te zetten!

'Pottenkijkers' in de klas vind je trouwens maar niks. Mentoren van stagiairs worden node geduld. Een bezoek van de directie kan nog net, maar je stresshormonen vliegen de pan uit wanneer het woord inspectie valt of - nog erger - doorlichting. Ik herinner me vaag dat Leen Vandeweerd eens voor de grap midden in de les kwam vertellen dat de inspecteur van chemie er was, wat jou helemaal van slag maakte, vooral toen je te weten kwam dat het maar een geintje was. En zo zijn we bij de anekdotes aanbeland. In de Hoge Venen heb je intussen elk mogelijk pad van het Centre Nature naar de jeugdherberg uitgeprobeerd - uiteraard niet omdat je je weg kwijt was, maar omdat je het nu eenmaal leuker vindt om telkens een ander pad te nemen. Ik heb zo'n vuil vermoeden dat je die omweg opzettelijk neemt, omdat je er het grootste plezier in vindt om bij leerlingen blaren open te prikken en pleisters op ‘bleinen’ te plakken. Het is geen geheim dat jij van grote auto's houdt en met 'groot' bedoel ik op zijn minst een monovolumewagen en liefst nog een echte, stevige camionette. De zetels liggen gewoonlijk plat, want je moet altijd van alles en nog wat vervoeren. Zo herinner ik me een heldhaftige rit samen (in jouw rode camionette VW Touran) naar Ledeberg om een hele ten(Vervolg op pagina 33)

PERSONALIA


Pagina 33


toonstelling rond drugs op te pikken. De lading bestond uit een heleboel zware, houten kisten en een reuzenrad, waarop de drugsverslaafde zijn lot kon bepalen. Toen we al die spullen uiteindelijk in je camionette hadden gestouwd, stelde je plots tot je grote ontsteltenis vast dat je twee verschillende schoenen droeg - op zich niet erg, ware het niet dat je de hele voormiddag al les had gegeven. Hoe 'schaamtelijk'! Alvorens naar school terug te keren, raceten we dus eerst naar jouw huis om de schoenen te verwisselen en de schande van de ochtend uit te wissen. Een ander vermakelijk verhaal speelde zich af in Frankrijk, op een parking langs de autosnelweg. Iedereen was dringend toe aan een plaspauze. Het toilet was echter een betaaltoilet. Als goede huismoeder let jij uiteraard op de centen. Je dochter ging eerst het toilet binnen en toen ze weer buitenkwam, stond jij al klaar om de deur open te houden en meteen naar binnen te stappen, zodat je maar één keer hoefde te betalen. Een klein detail was jou echter ontgaan: het betaaltoilet was ook een high-tech-zelfreinigendtoilet. Je kan dus zelf al bedenken wat er gebeurde: Micheline was nog niet goed en wel binnen of het toilet begon aan zijn zelfreinigend wasprogramma met spoelen en zwieren inbegrepen. Ik hoef jullie niet te beschrijven hoe Micheline na haar plas uit het toilet tevoorschijn kwam. Na je schoolse loopbaan dacht je veel tijd te besteden aan de kinderen en kleinkinderen, maar dat plan zal je een beetje moeten uitstellen. Jouw man kreeg de kans van zijn leven om voor zijn werk een klus op te knappen in Argentinië. Enkele maanden geleden vertrok hij naar Buenos Aires. En zo sta je voor misschien wel de spannendste uitdaging in je leven: hem achterna gaan naar 'den vreemde' aan de andere kant van de wereldbol en daar een boeiend en zinvol leven opbouwen. Gelukkig ben jij goed in talen. Pas op: jullie moeten nu niet lachen. Het is écht waar! Micheline is een ware polyglot. Ze spreekt Torhouts, West-Vlaams, Oost-Vlaams met een West-Vlaams accent, Engels met een West-Vlaams accent en Frans met een West-Vlaams accent. Sinds enkele maanden heb jij je vol overgave gestort op het Spaans. De subjunctivo of de passado perfecto van poder heeft voor jou geen geheimen meer, zij het met een WestVlaams accent. Maar dat vinden onze tegenvoeters allicht best schattig. Argentinië - het wordt vast een boeiend avontuur. Jouw huis is nu steeds vol leven, want het is daar voortdurend de zoete inval van kinderen en kleinkinderen. Maar in Argentinië is het terug naar af: jij met je man weer alleen en samen. Ook dat zal een ontdekkingstocht zijn. Ik wens jou in naam van alle collega's hier een superboeiende ontdekkingstocht toe van de wereldstad 'Goede Luchten', van het prachtige land Argentinië, van jezelf en van elkaar. Micheline, het ga je goed! Paul Semeese

Pagina 34

Afscheidsspeech voor Greta Van de Moortel

PERSONALIA Terug naar het begin

De onderwijsloopbaan van Greta begint op 1 september 1978, meer bepaald in het St.-Salvatorinstituut in de St.-Salvatorstraat in Gent. Ze krijgt in deze school, waar handel en secretariaat-talen wordt aangeboden, meteen een fulltime voorgeschoteld: economie, Frans en wiskunde! Dat waren nog tijden, waarin leerkrachten all-round moesten zijn! Frans gaf Greta slechts enkele jaren, maar wiskunde zou 17 jaar op haar programma blijven staan. Toen het midden de jaren ’90 minder goed ging met St.-Salvator, werd Greta gereaffecteerd naar het St.-Jan Berchmanscollege (waar ze 10 uur economie kreeg) en naar Sint-Franciscus in Evergem (waar ze handelsvakken en informatica gaf). Die opdracht op twee scholen duurde een drietal jaren, tot ze 5 uur bij kreeg op SJB en enkele uren in het St.-Lievenscollege. Die uren op SLC zou ze nooit opnemen, om al haar energie te geven aan de school in de Heiveldstraat, waar ze zich inmiddels goed thuis voelde. Bij de fusie in 2000 kwam weer een fulltime in het vizier, die in de loop van het decennium dat volgde, werd afgebouwd tot een halftijdse opdracht, steevast op dinsdag en donderdag. Vorig schooljaar besliste Greta om nog het eerste trimester af te werken en dan gebruik te maken van haar recht om op TBS te gaan. Greta Van de Moortel: wie was ze, wat deed ze, wat dreef haar? Uw vraag, hier het aanbod. Veel luistergenot! Greta mogen we in de geschiedenis van onze school gerust een plaatsje geven in de galerij van de groten, en dan bedoel ik dat niet zozeer letterlijk als wel figuurlijk. Greta viel immers niet alleen op door haar rijzige gestalte, maar ook door haar klasse als lesgeefster en collega. Zij was op menig vlak een ‘autoriteit’ op school. Zij was een deskundige economiste, die haar vak niet alleen door en door kende, maar het ook met passie overbracht op de leerlingen. Ze had terecht de reputatie een goede leerkracht te zijn. Ongetwijfeld had dat te maken met het feit dat ze beslagen was in haar vakdomein, haar leerstof steeds actualiseerde en zeer gestructureerd les gaf. Greta stond dynamisch voor de klas, ze was correct, had een scherp inzicht en toonde veel empathie voor de jongeren. Zij stelde wel eisen, legde de lat waar ze moest liggen, vond dat de jeugd niet mocht ‘bepamperd’worden. Leerlingen wisten dat te appreciëren. En ook ouders. Het gebeurde dat die laatsten mij discreet benaderden met de vraag om hun zoon of dochter toch in de klas van mevr. Van de Moortel te zetten. Ik vroeg een aantal van haar oud-leerlingen om mij wat te vertellen over hun geliefde leerkracht economie. Ik citeer: “Ze gaf les met veel overtuiging en positivisme, ook al was dat niet altijd evident omdat wij pubers waren. Zij had enkele principes waar ze niet van afweek, zoals bijvoorbeeld het rechtstaan wanneer ze binnenkwam, het samen overlopen van de vragen van een AT waarbij er nadien géén vragen meer konden gesteld worden. Legendarisch was haar uitspraak: " Er zijn drieeee factoren", waarna zij dan per vinger de factoren opsomde. Ze dwong respect af op een subtiele manier en had ons snel aan haar kant. Wij, leerlingen, werden graag behandeld als volwassenen en zij gaf ons die kans. Van betutteling was geen sprake. (Vervolg op pagina 35)

PERSONALIA

Afscheidsspeech voor Greta Van de Moortel

Pagina 35


Zij had steeds de teugels in handen en was een leerkracht voor wie de leerling respect had. Bij iedere leerkracht werd er wel iets gezegd of wat kattenkwaad uitgehaald, maar niet bij haar. Zij had onze aandacht en respect voor de volle 100%. Ook legde zij steeds wat humor aan de dag en had ze oog voor de actualiteit, je kon haar nooit iets misvragen. Als het nodig was zou ze het 100 keer uitgelegd hebben, totdat ze het gevoel had, dat je het begreep. Voor ons is het alleszins een leerkracht die we nooit zullen vergeten door haar manier van lesgeven, haar manier van omgaan met de leerlingen, haar empathie.” Tot zover het citaat. Het vak economie werd natuurlijk niet alleen theoretisch behandeld binnen de klasmuren, de leerlingen moesten van Greta ook de ware economische wereld in: een bezoek aan de nationale bank of een bedrijf waren jaarlijkse ‘musts’ in haar lesprogramma. Lang vóór het ontstaan van de vrije ruimte – het was nog vóór de fusie – startte Greta het project van de minionderneming op. Al in haar eerste jaren op SJB begon ze met dit project, dat haar grote succesnummer zou worden. De leerlingen deden vol overgave mee, en ook de ouders steunden enthousiast het initiatief en zetten er hun schouders onder (bv. op het vlak van reclame en verkoop van het product van de onderneming). Zo bv. de ouders van de betreurde broers Van De Weghe uit Lochristi, of dat Nederlandse ouderpaar, dat hun kinderen naar het college stuurde en alsmaar kritiek had op de school. Tot ze door zoveel ondernemingszin van Greta helemaal in de ban waren van dat schitterend initiatief en de school zelfs begonnen op te hemelen. Ik weet niet hoeveel miniondernemingen je precies begeleidde, Greta – ik denk een 20-tal – in ieder geval, jouw naam blijft in de annalen van onze school onlosmakelijk verbonden met dat project. Ik zei het al, Greta was iemand die autoriteit uitstraalde, niet alleen bij haar leerlingen, ook bij haar collega's. Zij had een gezagvolle stem in de leraarskamer en durfde waar nodig gezonde kritiek geven. Naar Greta werd geluisterd! Ik herinner mij een moeilijke deliberatie, met wat rumoerig gediscussieer, waar zij tussenbeide kwam en zo’n sterk pleidooi hield voor de mens achter de leerlinge, dat iedereen er stil van werd. Een evenwichtige beslissing werd daardoor mogelijk. Greta, ik kan het als volgt samenvatten: je was een sterke figuur, een plichtsvolle collega, een geliefde leerkracht, alom gerespecteerd, fier op je werk, fier op je projecten, fier op je school. Voor de economische richting op het college heb je veel betekend, je hebt er echt ‘cachet’ aan gegeven. Ja, je was een grote dame! Bedankt voor je jarenlange en onverdroten inzet. Geniet nu van veel mooie dingen die op je af komen: van rustige momenten, van fietstochtjes met je nieuwe, op maat gemaakte fiets, van je kleinzoon natuurlijk, die je zo graag in de watten legt (die mag je gerust wel bepamperen!), en van zoveel meer waar je nu de tijd voor vindt. We zien jou wel graag af en toe nog eens terug op school, vooral dan in de oud-leerlingenbond, waarvoor je je de laatste jaren in het bijzonder inzette. Het ga je goed in lengte van jaren! Johan Ackerman

Pagina 36

Afscheidsspeech voor Marijke Devos


De onderwijsloopbaan van Marijke De Vos, licentiate Germaanse talen startte in het schooljaar 1979-1980 in het Lyceum op de Kortrijksesteenweg. Het was een vorm van co-teaching bij een oudere leerkracht, die aan Marijke een soort assistent had. Na dat eerste half jaar werk was het niet evident om een nieuwe job in het onderwijs te vinden. Er waren teveel Germanisten op de markt en naast wat kortere interims werkte Marijke bv. ook in een uitgeverij. Vanaf 1982 vindt ze echter een vaste stek in het St.-Salvatorinstituut in de St.-Salvatorstraat te Gent waar ze vastbenoemd geraakt. Eind de jaren ’80 tot midden de jaren ’90 wordt Marijke geplaagd door het reaffectatiespook, dat haar naar de Humaniora O.-L.-V.- Visitatie bracht, maar ook een jaartje naar de Heiveldstraat, naar het St.-Jan Berchmanscollege… In dat toentertijd nog overwegend mannenbastion - waar het machogehalte hoog was, ook in de leraarskamer… - deed Marijke o.a. een interim voor zowaar Mieke Roete, die zwangerschapsverlof had. In 1994 werd ze ook deels gereaffecteerd naar het St.-Vincentiuscollege te Eeklo, waar ze de opdracht nooit effectief opnam. Vanaf 2000 valt alles in een goede plooi in het St.-Janscollege. Marijke kent er goede jaren en voelt er zich thuis. Aangezien ze van het voor onze school vruchtbare geboortejaar 1956 is, behoort ze tot een generatie die nog van het TBS-stelsel kan genieten om iets vervroegd een punt te zetten achter haar loopbaan. Wat ze deed op 30 juni, toen de langverwachte brief uit Brussel toch in de bus viel. Marijke De Vos: Wie was ze, wat deed ze, wat dreef haar? Dat vertellen u twee collega’s Nederlands: Silke Verlaet, heel accuraat en Sofie Beaucourt, met veel bravoure! Johan Ackerman

Aangezien Johan Marijkes schoolcarrière zorgvuldig uit de doeken heeft gedaan, willen wij het graag hebben over haar toekomst. We hebben een viertal scenario’s uitgedacht die allemaal te maken hebben met wat Marijke bezielt. Het eerste scenario is een bed-and-breakfast ‘chez hot Marieke’ in de Ardèche. Zoals jullie weten brengt Marijke, ook wel Marieke pour les amis, al haar zomers door in het charmante Balazuc. Daarom zou het geen slecht idee zijn als ze in haar zomerse buitenverblijf gasten ontvangt. Dit dorpje heeft alles: een privéstrand waar je een frisse duik kan nemen, lekkere restaurantjes, gezellige cafeetjes, marktjes met artisanale producten waaruit Marijke als ervaren chef de lekkerste gerechtjes kan toveren. Bij Marijke voelt iedereen zich meteen thuis: ze houdt er dan ook van om mensen te verwennen in een sfeervolle omgeving. (Vervolg op pagina 37)

PERSONALIA

Afscheidsspeech voor Marijke Devos

Pagina 37


‘Ook je veiligheid is gegarandeerd dankzij Marijkes waakhond.’ ‘Wil je reserveren: doe dit tijdig, want internet kennen ze niet in Balazuc en ook het bereik van de gsm is beperkt.’ Het tweede scenario is minder ver weg, maar zeker even avontuurlijk. Omdat Marijke iedere vrijdag de rommelmarkten afschuimt, dachten we dat ze misschien beter meteen de antiekzaak op Sint-Jacobs kan overnemen. Zeg nu zelf, wie anders dan Marijke zien jullie een kitscherig hondje aan de man brengen? De antiquair van de welgekende vintagezaak ‘zone 01’ was het alvast met ons eens. Hij was zodanig onder de indruk van Marijkes kennis, (of was het haar charmante verschijning?), dat hij haar zowaar een job aanbood. De liefde voor brocante zit alleszins in de genen, want ook Felien deelt de liefde voor antiek. ‘Wil je ook een pronkstuk op je schouw, ga dan tijdig, want voor je het weet, is iemand anders er mee weg.’ De derde piste die Marijke kan bewandelen situeert zich eerder in muzikale sferen. Marijke en haar beste vriendin Hilde gaan wel vaker naar een concertje in een bruine kroeg. Zo kwamen ze in contact met Patrick Riguelle. Het lijkt ons een kans voor Riguelle om met zijn Jacques Breltournee door Frankrijk te touren. Wie anders dan Marijke kan Riguelle wegwijs maken in de lokale parochiezalen doorheen het Franse landschap. Tijdens de tournee zal Marijke zich niet vervelen. De tourbus is uitermate geschikt om een goed boek te lezen of naar muziek te luisteren. Tijdens een van de vele stops is er zeker ruimte voor een bezoek aan een museum of galerie. In de tourbus zal er zeker een plaatsje zijn voor een schattig klein hondje. We kunnen er niet onderuit, Marijke is een echte familiemens. Daarom staat de vierde piste volledig in het teken van gezelligheid, huiselijkheid en gastvrijheid. We zien Marijke op een koude winterdag verhalen vertellen over haar kleurrijke SJC-leven van weleer. Haar moeder, Felien, Brecht en Sofie en haar vele kleinkinderen hangen aan haar lippen… Haar gave om te vertellen, vinden wij, kan ze misschien als voorleesmama in de bib delen met kinderen. Ze kan hen zo de liefde voor een goed boek overbrengen. Kortom: geen hondenleven dus voor Marijke wel een leven vol reizen, kunst, gezelligheid, muziek, vriendschap, familie, gastvrijheid… En… een huis met een nieuw hondje. Dit is geen fabeltje, we hebben al een pluchen versie van een boxertje, maar die mag je binnenkort inruilen voor een echte. En omdat een hond zijn baasje zelf kiest en vice versa mag je samen met Felien en Brecht een nieuwe huisgenoot en trouwe viervoeter uitkiezen. Sofie Beaucourt en Silke Verlaet

Pagina 38

Afscheidsspeech voor Martine Minnaert


De carrière van Martine Minnaert, godsdienstleerkracht, begint in 1973, en wel in het Lager Onderwijs. In haar twee eerste jaren geeft ze nl. les in de Rijkslagere school te Nevele en in een Gemeentelijke meisjesschool in Gent. Lesgeven in het Secundair Onderwijs vangt voor Martine pas aan in het schooljaar 75-76: in het Instituut Maria Onbevlekte Ontvangenis te Assenede en in het Maria Middelaresinstituut te Zelzate. In Zelzate blijft ze nog verschillende schooljaren, maar dan in combinatie met weer andere scholen: het O.-L.-V.-Visitatie-instituut, Rerum Novarumplein te Gent, het instituut O.-L.-V. te Zele, het Stedelijk secundair instituut voor paramedische beroepen te Gent en de Middelbare school St.-Franciscus te Evergem. In het schooljaar 1981-82 komt voor het eerst de Humaniora O.-L.-V.Visitatie te St.-Amandsberg in het rijtje voor, nog verschillende jaren in combinatie met de school in Zelzate. Vanaf 1986-87 staat Martine enkel in St.-Amandsberg, maar in 1996 komt er een reaffectatie naar Zelzate, naar nog een andere school weliswaar, nl. het Technisch Instituut Sint-Laurens. Via een verlofstelsel kan ze die evenwel ontwijken. Vanaf 2000 biedt het Sint-Janscollege de nodige rust. Martine kan er zich als godsdienstleerkracht uitleven, vooral in de 2de graad. Martine is een voorbeeld voor de toekomstige generaties. Zij werkte tot haar 62ste en bleef tot de laatste dag met overtuiging haar lessen geven. Een polsbreuk hield haar eind vorig schooljaar een tweetal maanden thuis, maar ze kon haar carrière toch in schoonheid afronden en weer voor de klas staan tot eind juni. Martine Minnaert: Wie was ze, wat deed ze, wat dreef haar? … dat hoort u meteen en heel sereen van collega godsdienst Riet Trypsteen. Johan Ackerman Initialen M&M Wat ons doet denken aan een klein lekker chocoladesnoepje dat vrijblijvend en gemakkelijk binnen gaat of aan een hitradio waar men de vederlichte hitjes van de dag draait. Niets van dat alles bij onze Martine. Martine gaat niet voor de waan van de dag, Martine laat zich niet meeslepen door modegrillen of rages . Stevig verankerd in haar traditie blinkt ze uit in consequentie en rechtlijnigheid. We putten dan ook graag uit die rijke Bijbelse traditie om haar te beschrijven. In het boek spreuken lezen we: "Een sterke vrouw, wie zal haar vinden?" Martine is een sterke vrouw; meer dan 40 jaar stond ze standvastig voor haar leerlingen. Zonder de confrontatie op te zoeken maar ook zonder een discussie uit de weg te gaan. Ontwapenend en met open vizier stond ze voor de klas. Na 40 jaar, vele, soms heel diverse, directies, fusies, onderwijshervormingen, scholen, handboeken, generaties nog steeds met plezier voor de klas staan: je moet er een sterke vrouw voor zijn. (Vervolg op pagina 39)

PERSONALIA

Afscheidsspeech voor Martine Minnaert

Pagina 39


Ook in het boek spreuken lezen we: “Hoeveel beter is het wijsheid te verwerven dan goud, hoezeer is inzicht te verkiezen boven zilver.” Martine zoekt naar de wijsheid en blijft er naar zoeken. Een lezing, een debat, een nascholing, Martine ging er heen en zette haar ogen en oren open steeds in het besef dat we nog zoveel kunnen bijleren. In Matheus 5 lezen we: “Laat je ja een ja zijn en je nee een nee.” Martine is van haar woord. Als Martine je iets beloofde dan kon je daar op rekenen. Vergeten, uitstellen, op de lange baan schuiven, uitvluchten zijn woorden die niet in haar woordenboek staan. In de eerste brief van Petrus lezen we: “Uw schoonheid moet niet gelegen zijn in uiterlijkheden, zoals kunstig gevlochten haar, gouden sieraden of elegante kleding, maar in wat verborgen ligt in uw hart, in een zacht en stil gemoed.” Heel juist, je schoonheid moet niet gelegen zijn in uiterlijkheden en toch hecht Martine belang aan haar uiterlijk. Zonder te pronken of te pralen was ze dag in dag uit haar schone zelve. Steeds met rok of kleed op de fiets en toch steeds alsof ze zich net had opgemaakt. Zou ze met haar rok en kleedjes de waardigheid van de vrouw willen beklemtonen? Zou kunnen, ze is een overtuigde pleitbezorgster voor de rechten van de vrouw in kerk en wereld zonder de nood te voelen om op de barricades te staan. In de brief aan de Filippenzen lezen we: ”Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf.” Degelijk en in orde: als Martine iets organiseerde dan was dat goed gedaan. Goed over nagedacht, op tijd uitgewerkt met zin voor details: Martine kon organiseren. Maar uitzonderlijk daarbij is haar bescheidenheid bij zo vele dingen die ze organiseerde. Ze moest niet op de voorgrond komen, ze moest niet in de kijker staan; ze werkte in stilte en bescheidenheid . Op een bijna onaardse manier is geldingsdrang haar vreemd. Je hebt praters, planners, pronkers en pochers en dan heb je werkers als Martine. Als laatste en meest bepalend denken we direct aan het Bijbelcitaat: "Bemin je naaste als jezelf." Martine heeft oog voor de andere en stelt als geen ander haar hart open voor hun noden. Hoeveel geld zou Martine met een immense diversiteit aan acties niet opgehaald hebben voor het goede doel? Eurocentjes verzamelen, sjaals breien, auto’s wassen, toekomst voorspellen, koekjes verkopen, rommelmarkt… als je er geld mee kan inzamelen, zal Martine het wel gedaan hebben. De krottenbewoner in Rio, de Roma zigeuner, het Rwandese weeskind of het kansarme kind in de Brugse Poort, ze hebben de liefde van Martine mogen ondervinden. In naam van zo velen mogen we nu ook wel eens heel gemeend dank je wel zeggen. Maar nu is het tijd om jezelf zo graag te zien als je naaste. Denk nu maar eens aan jezelf Martine … Ga fietsen, reizen, lezen, film kijken, koken. Geniet van de grote en kleine geneugten van het leven … het is je meer dan gegund! Riet Trypsteen en Peter Parmentier

Pagina 40

PERSONALIA

Afscheidsspeech voor Kathleen Van de Vyver


De loopbaanfiche van Kathleen Van de Vyver, licentiate in de Germaanse talen, was de eenvoudigste om uit te vlooien. De carrière was rechtlijnig en verliep zonder omwegen of omzwervingen door stad of provincie. Alles begon op 1 september 1977 in de Visitatie, eerst in de Normaalschool van de Visitatie, daarna in de Humaniora van de Visitatie en vanaf 2000 op het St.-Janscollege campus Visitatie! Kathleen heeft - zo kan je zeggen - altijd in één en dezelfde vijver gezwommen. Geen collega is zo vergroeid met het onderwijs dat al vele decennia wordt gegeven in de Visitatiestraat te St.-Amandsberg. Kathleen heeft het zien groeien en bloeien, ze heeft het ook allemaal zien veranderen. Wellicht kan ze een flink hoofdstuk schrijven in het boek van de geschiedenis van de school. Ze heeft meegemaakt hoe het reilde en zeilde, hoe het evolueerde, hoe het veranderde, hoe het op het einde allemaal op wieltjes liep, nou ja… bijna allemaal. Kathleen Van de Vyver: Wie was ze, wat deed ze, wat dreef haar? Ik lees u het portret dat een collega van haar maakte – helaas is hij niet aanwezig. Ik ben zijn tolk en probeer het te brengen in zijn stijl. Ik wil u nl. eerst een verhaaltje vertellen, het is een verhaaltje dat heel lang geleden is begonnen ... U raadt het al: ik verraad direct de auteur zijn aard, het is Jo Boghaert! “Het was in eenen tsinxen daghe Dat beede bosch ende haghe Met groenen loveren waren bevaen. Nobel, die coninc, hadde ghedaen Sijn hof crayeren over al Dat hi waende, hadde hijs gheval, Houden ten wel groeten love.” Met deze zinnen begint het dierenepos Van den Vos Reynaerde. Verschillende generaties jonge mensen hebben deze middeleeuwse woorden’schat’ voor het eerst uit jouw mond gehoord, Kathleen. Jij hebt ze op sleeptouw genomen in die wondere wereld van Reynaert de Vos, Bruun de Beer en Tibeert de Kater. Vandaag zijn wij hier echter niet samengekomen om koning Nobel te verheerlijken, zoals de tekst vermeldt, maar willen wij graag de loftrompet over jou laten schallen. 1 september 2015 moet toch enigszins raar aangevoeld hebben: voor het eerst moest je geen boekentas meer maken, hoefde je niet meer rond te zeulen met een handboek Nederlands van om en bij de twee kilogram, en had je wellicht alleen maar Joost bij jou zitten om Engelse spreekvaardigheid in te oefenen. Je werd niet meer omringd door je leerlingen om je kennis door te geven, geen schoolbel die je op tijd

PERSONALIA


Pagina 41


naar de klas joeg, geen stress in de ochtendlijke files, niet langer meer als ‘een hazewindeke vanuit het verre Scheldewindeke’ moeten komen… Dat laatste is een flauw rijmpje: iedereen weet dat dergelijke rijmelarij aan jou helemaal niet besteed is. Als we spreken over je leerlingen, dan mogen we toch wel stellen dat je een (grote?) boon had voor de Humane Wetenschappen. Stellen dat zonder jou de Humane Wetenschappen niet eens bestaan zouden hebben op onze school, is misschien wat kort door de bocht, maar toch. Toen jij op onze school begon, heette de studierichting nog Menswetenschappen. De inhoud van de stamvakken was echt wel een kolfje naar jouw hand: in deze studierichting was er namelijk ruim plaats voor actualiteit. Hoe je het ooit klaargespeeld hebt, zal vermoedelijk voor altijd een raadsel blijven, maar jij slaagde erin om diepgaande discussies te voeren over de meest uiteenlopende onderwerpen zonder dat er ook maar een beamer, computer, laat staan het internet aan te pas kwamen. In middeleeuws primitieve omstandigheden wist jij toch de wereld naar de klas te brengen: heel wat leerlingen zijn jou daar bijzonder dankbaar voor. Lang voor er sprake was van groepswerken, van samenwerking tussen leerlingen, van hoekenwerk, van gedifferentieerd werken, paste jij deze technieken al toe. Grote projectwerken opzetten, projectmomenten realiseren, projectvoorstellingen in elkaar steken: het is maar een greep uit jouw realisaties waar de Humane Wetenschappen nu nog steeds op verder bouwt! In die lang vervlogen tijden gaf jij trouwens een stamvak met de wel heel bijzondere naam MEP. Waarvoor die afkorting precies stond en wat de inhoud van dat vak nu exact was, daarover mag je straks uitvoerig uitweiden tegenover je tafelgenoten: wij houden het hierop dat de meest waarschijnlijke betekenis was: ‘Met een Eigen Passie Mag Elke Persoon Meedenken over Eigentijdse Problematieken’. Dat is drie keer MEP, maar in die tijd was je het ook gewoon om er volledig voor te gaan, om er helemaal in te vliegen, om er een MEP op te geven! Menswetenschappen werd Humane Wetenschappen: er kwamen andere vakken met een andere inhoud, er kwamen nieuwe mensen, nieuwe ideeën. Jij trok je bescheiden terug uit die vernieuwde werking, maar bleef toch vanuit jouw visie op Menswetenschappen deze nieuwe studierichting geïnteresseerd meevolgen. Op hetzelfde moment kwam er uit pedagogische hoek een totaal nieuwe wind waaien: vaardigheden werden in het moderne talenonderwijs heel belangrijk. Er moest op een andere manier tegen onderwijs aangekeken worden: minder theorie, meer toepassingen. Spreken, Luisteren, Lezen, Schrijven: dat werden dé accenten van het nieuwe beleid. Waar dat voor velen gezucht, geweeklaag en tandengeknars opleverde, bleek dat voor jou geen obstakel te zijn. Wat zou het ook: jij paste die ‘nieuwe’ ideeën al toe lang voor ze door de pedagogische begeleiding een naam meekregen. En nu ben je op dat punt gekomen dat je je helemaal nergens nog druk hoeft over te maken: geen vernieuwingen meer, geen vaardigheden meer (toch niet op taalgebied), geen leerlingen meer: rust en genieten, dat worden van nu af aan de twee woorden die in je schoolagenda zouden moeten staan. Toch nog dit: jij had het in je lessen Nederlands ook vaak over etymologie: de herkomst van de woorden, en over toponymie, de betekenis van plaatsnamen. Jij woont zelf in een dorp met een wondermooie naam ‘Scheldewind-eke’: de hoek van waaruit de wind over de Schelde waait, maar is het niet veel mooier om je dorp ‘Scheldewindeke’ te noemen? Guido Gezelle schreef er zelfs een heel kort gedichtje over:

Pagina 42

PERSONALIA



‘Zacht is uw hand, O Scheldewindeke, Strelende langs mijn haar, Mijn werk is gedaan, ik ben klaar, Nu is het schone leven daar.’ Kathleen, de vakgroepen Humane Wetenschappen en Nederlands willen je tot slot een geschenkje aanbieden. Het is een schoolbordje zoals die vermoedelijk nog bestonden in de pionierstijd van de Menswetenschappen, de studierichting waar jij toch heel stevig aan meegetimmerd hebt. Tot zover de tekst van Jo. Kathleen, ook aan jou een warm woord van dank voor je inzet voor de Visitatie. Vul je trolley niet meer met schoolboeken, maar met de vele herinneringen uit vervlogen jaren. Geniet van je tuin, van lezen, van reizen, en zoveel meer. We wensen jou nog vele jaren in goede gezondheid! Johan Ackerman

Afscheidsspeech voor Mieke Roete Mieke zette haar eerste stappen als leerkracht in het St.-Gertrudiscollege in Wetteren, op de Vrije Normaalschool en in St.-Vincentius a Paulo in Gijzegem. Een schooljaar met drie interims was dat. In haar tweede jaar vinden we haar terug voor een langere opdracht (van december tot einde schooljaar) in het Don Bosco Technisch Instituut St.-Denijs Westrem. Het derde jaar: weer drie interims, in drie verschillende scholen: OLV Presentatie in Ledeberg, het Crombeeninstituut in Gent en de Vrije Normaalschool te Gijzegem. Het jaar daarna mocht ze bijna het hele schooljaar blijven in de OLV Presentatie in Ledeberg. In haar 5de schooljaar wordt ze naar de Vrije Normaalschool te Eeklo gestuurd en vanaf januari 1983 naar de Normaalschool OLV Visitatie in St.-Amandsberg. Het jaar daarop combineert ze een opdracht in die school met een opdracht in het St.-Jan Berchmanscollege in de Heiveldstraat. Daarmee wordt ze de eerste pendelaar-avant-la-lettre en is ze a.h.w. een predestinatie van de latere fusie. De combinatie van de twee katholieke scholen van St.-Amandsberg houdt nog enkele jaren aan, tot ze vanaf het schooljaar 87-88 enkel kan lesgeven op het St.-Jan Berchmanscollege. In 2000 keert ze uiteraard terug naar de Visitatiestraat om er de nobele taal van Goethe en Schiller te leren aan het jonge volkje van het St.-Janscollege. Toen Mieke in het 1ste trimester van vorig schooljaar liet weten dat ze op TBS zou gaan na de kerstvakantie, sloeg dat in als een bom. Menigeen hoorde het donderen in Keulen, want wie was er niet van overtuigd dat Mieke zou doorgaan minstens tot haar 65! (Vervolg op pagina 43)

PERSONALIA

Afscheidsspeech voor Mieke Roete Mieke Roete: wie was ze, wat deed ze, wat dreef haar? Dat hoort u van een hele meute, met veel leute over frau Reute! Johan Ackerman

FRAU RÖTE POTPOURRI (Schön ist es auf der Welt zu sein) Schön ist es bei der Mieke zu sein, dieser Dame so hübsch und fein. Fröhlich und munter, klug und klein, Schön ist es bei der Mieke zu sein. (Rote Rosen) Mieke Roete, Mieke Roete ist die ewige Freundin des Deutschen. Mieke Roete, Mieke Roete auch Italien liegt ihr am Herz'n. Mieke Roete, Mieke Roete für sie geht Deutschland noch über alles Mieke Roete, Mieke Roete und das Land wo die Zitronen blühn. (Du) In deutschen Büchern steht so vieles, ach so schwer und keine Sau die es versteht... Ohne dich gibt es keine Bibliothek mehr. Ohne dich liest man nicht mehr. Du bist alles was ich habe auf der Welt. Du bist alles was ich will Duuu, du allein kannst es erklären, Duuu, du darfst niemals von uns geh'n. (Junge komm bald wieder). Miechen, komm bald wieder, bald wieder zum Sankt Jan und fahr nicht wieder, nicht wieder zum Mann Er hat in 'seiner Krooke' noch so viel zu tun. Denk doch nicht immer, nicht nur noch an Kun.

Miechen, fahr doch wieder, doch wieder nach Köln. Wir brauchen dich alle in der Stadt von Böll. Dom, Rhein und Wallraf, die liebst du so sehr. Treffen deine Schüler dich da echt nicht mehr?

Pagina 43


Pagina 44

Afscheidsspeech voor Mieke Roete


(Ein bisschen Frieden) Wie eine Biene am Sommerbeginn und wie ein Schmetterling im sanften Wind so fliegt Miechen in die Klasse hinein und wiegt ihre Schüler ein: ein bisschen Frieden, ein bisschen Ruhe für diese Klasse, für diese Kinder, ein bisschen 'Gramma' ohne Drama ein bisschen Wortschatz am rechten Platz. ein bisschen Dativ, ein bisschen Passiv ein bisschen lesen, ein bisschen hören ein bisschen sprechen, ein bisschen schreiben die verdammten Fertigkeiten! Ein bisschen: 'aus, bei, mit, nach, von, seit, zu' Ein bisschen: 'durch, für, ohne, um, bis, gegen, entlang' Ein bisschen Rilke, ein bisschen Borchert, ein bisschen Schiller, ein bisschen Mann ein bisschen Heine, ein bisschen Hesse ein bisschen Goethe mit Frau Röte. Ein bisschen schwitzen, ein bisschen leiden ein bisschen schuften, ein bisschen weinen ein bisschen jammern, ein bisschen klagen ein wenig Schmerzen, das wünsche ich dir. Ein bisschen Arbeit, ein bisschen Gründlichkeit, ein bisschen Horror, ein bisschen Terror ein bischen zittern, ein bisschen beben ohne Drill gibt es ja kein Leben. 'Ne kleine Lampe, ein Päckchen Stifte viel grüne Stifte und blaue Stifte und schwarze Stifte und 'röte' Stifte, 'ne ganze Sammlung für Damian!

(Erlkönig) Wer streitet so hart wie Kruppstahl für die deutsche Sprache überall? Es ist Frau Röte mit ihrem Gemahl. Sie streitet so kräftig, so 'maniakal'. (Vervolg op pagina 45)

PERSONALIA

Afscheidsspeech voor Mieke Roete

Pagina 45


Mein Miechen, was bist du so blass und so bang? Ach Koen, das Deutsch ist in groβer Gefahr! Ich höre Englisch überall! Mein Miechen, sei ruhig, es ist normal. Hello, dear friends, come and join the fun. We rule the waves and kill the Hun. Our language is conqu’ring the universe with music, computers and movies and such. Mein Künchen, mein Künchen und hörest du denn nicht, dass die ganze Welt nun Englisch spricht? Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Schatz die 'Deutsche Woche' findet noch statt. (Mama) Mieke Du sollst doch nicht um deine Freunde weinen Mieke Einst wird das Schicksal wieder uns vereinen Ich werd’ es nie vergessen Was ich an dir hab’ besessen Dass es auf Erden nur Eine gibt Die Deutsch so heiß hat geliebt Mieke Und bringt das Leben mir auch Kummer und Schmerz Dann denk ich nur an dich Es klopft für dich in Zukunft immer mein Herz. Mieke, Mieieke!!

Nadine Van Den Berghe, Kim Audenaert, Paul De Loore, Hildegard Van Cauter, Veerle Verbeke, Ann Baert, Ruben De Baerdemaeker

Pagina 46

FAMILIENIEUWS

Familienieuws


Overlijdens De heer Dirk Speleers, broer van Christine Speleers (lerares CH) - 2 juli 2015 Mevrouw Lut Labat, mama van Hannah (6HUW 2006), Eva (6HUW 2010) en Naomi (4 HUW 2011) Ackaert - 8 juli 2015 De heer Mark Van Renterghem (oud-leraar SJB), echtgenoot van Geertrui Verheye (oudsecretariaatsmedewerker CH) - 8 juli 2015 Mevrouw Yvonne Lambert, schoonmoeder van Sabine Joos (lerares & zorgcoördinator CH) - 26 juli 2015 De heer Karel Seys, echtgenoot van Jul De Moor (oud-lk. O.-L.-V.-Visitatie) - 24 augustus 2015 De heer Joannes ‘Jean’ Gysberghs, grootvader van Sarah Gysbergs (6MTWe) - 4 september 2015 De heer Norbert Dutry, grootvader van Jelle (4LATB) en Lore (1KSb) Plets - 6 september 2015 Mevrouw Jacqueline Claeys, grootmoeder van Gilles Verstraeten (2MWe) - 21 september 2015 Mevrouw Elza Nachtergale, grootmoeder van Pauline Van De Velde (2Lb), schoonmoeder van Georgette Van Alboom (oud-lkr.Visitatie) - 21 september 2015

Mevrouw Marie-Louise De Keukeleire, grootmoeder van Lore Hessens (5LWi) - 8 oktober 2015 De heer Marcel Caluwaerts, grootvader van Aline Nagels (2MWc) - 13 oktober 2015 De heer Marcel Nagels, grootvader van Aline Nagels (2MWc) - 19 oktober 2015 Mevrouw Lieve Lagay, grootmoeder van Evelyne Raman (4ECA2) - 5 november 2015 De heer Noël Vanhaecke, vader van Bart Vanhaecke (leraar CH+CV) - 22 november 2015 Bo Coene, kindje van Dries Coene (oud-leerling 4 STW/2003), petekindje van Timothy Devriendt (secretariaatsmedewerker CV) - 26 november 2015 De heer Gustaaf De Geest, grootvader van Robin D'hondt (3Wet2) - 28 november 2015

De heer Ibrahim Göktepe, grootvader van Miray Keten (2MWc) - 7 december 2015 De heer Willy Van den Bossche, grootvader van Pauline Van den Bossche (6HUW1) - 10 december 2015 De heer Michel Cool, grootvader van Noa Cherroud (1KSa) - 10 december 2015

Geboorten Abel, zoontje van Eline Govaert (lkr. CH) en Alexander Vanysacker - 12 juli 2015 Vic, zoontje van Nele Van Loocke (lkr CV) en Kristof De Clercq - 17 juli 2015 Senne, zoontje van Yoeri en Rozalien Verschuere-Lievens, kleinzoon van Danny Lievens (oud-lkr. CV) - 31 juli 2015 Félix, zoontje van Heleen Vermandere (oud-ll. O.-L.-V.-Visitatie) en José Luis Figueroa Oropeza, kleinzoon van Linda Dejonghe (oudsecretariaatsmedewerker CV) - 11 september 2015 Ezra, zoontje van Emilie Cloquet (lkr. CH) en Bram Vanmeirhaeghe - 28 september 2015 Lilly, dochtertje van Evie Dammans (oud-ll. 6LWE 2003 en lkr. CV) en Bert Geers - 17 november 2015

Pagina 47

INFOMOMENTEN

Inschrijvings- en infomomenten


Inschrijvingsdecreet: Inschrijvingen 1ste leerjaar A vanaf zaterdag 5 maart 2016 (voorrangsgroepen broers/zussen en kinderen personeel vanaf 1 februari 2016 tot 29 februari 2016) Inschrijvingen 2de tot 6de jaar vanaf maandag 11 april 2016 Inschrijvingen mogelijk op schooldagen: maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 8 u. tot 17 u. woensdag van 8 u. tot 12 u. (’s namiddags na afspraak) ________________________________________________________________________ dinsdag 2 februari 2016 - 19.30 u. op campus Heiveld infoavond voor de ouders van 12-jarigen ________________________________________________________________________ zaterdag 27 februari 2016 van 14 u. tot 18 u. openschooldag op campus Heiveld

zaterdag 5 maart 2016 van 8 u. tot 12 u. op campus Heiveld inschrijvingen leerlingen 1ste leerjaar ________________________________________________________________________

donderdag 28 april 2016 om 19.30 u. Infoavond “Wat na de eerste graad?” ________________________________________________________________________

donderdag 19 mei 2016 - 19.30 u. op campus Visitatie infoavond “Wat na de tweede graad?” ________________________________________________________________________

dinsdag 7 juni 2016 - 19.30 u. op campus Heiveld infoavond ‘Wat na het eerste jaar Klassieke Studiën?’

SPORT Sportdagen 21-23

Recommend Documents